KIO 3072/20 WYROK dnia 10 grudnia 2020 r.

Sygn. akt: KIO 3072/20 

WYROK 

z dnia 10 grudnia 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Ewa Sikorska 

Protokolant:             

Adam Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  10  grudnia 

2020  roku  w  Warszawie  odwołania 

wnie

sionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  23  listopada  2020  r.  przez 

wykonawcę  Contenur  Polska  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Mielcu  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  Miejskie  Przedsiębiorstwo  Oczyszczania  Spółkę  z 

ograniczoną odpowiedzialnością w Krakowie 

przy  udziale  wykonawcy  ESE  S

półka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Warszawie, 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

2.  k

osztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Contenur  Polska    Spółka  z 

ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Mielcu  i  zalicza  w  poczet  kosztów 

postępowania odwoławczego kwotę  7 500 zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy pięćset 

złotych  zero  groszy),  uiszczoną  przez  wykonawcę  Contenur  Polska  Spółka  z 

ograniczoną odpowiedzialnością w Mielcu tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza 

od 

wykonawcy 

Contenur 

Polska 

Spółka 

z 

ograniczoną 

odpowiedzialnością  w  Mielcu  na  rzecz  Miejskiego  Przedsiębiorstwa 

Oczyszczania  Spółki  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Krakowie  kwotę    

600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy), stanowiącą koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.  - 

Prawo zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.), na niniejszy wyrok, w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia, przysługuje skarga, za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, 

do Sądu Okręgowego w Krakowie. 

……………………………….. 

Sygn. akt: KIO 3072/20 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Miejskie  Przedsiębiorstwo  Oczyszczania  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  w  Krakowie  –  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego, którego przedmiotem jest wykonanie i dostawa fabrycznie nowych pojemników 

plasti

kowych  na  odpady  dla  Miejskiego  Przedsiębiorstwa  Oczyszczania  Sp.  z  o.o.  w 

Krakowie. 

Postępowanie  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  roku 

– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 roku, poz. 1843 ze zm.), zwanej 

dalej 

ustawą P.z.p. 

W  dniu  23  listopada  2020  roku  wykonawca 

Contenur  Polska  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  w  Mielcu  (dalej:  odwołujący)  wniósł  odwołanie  wobec  niezgodnych  z 

przepisam

i  ustawy  czynności  i  zaniechań  zamawiającego,  zarzucając  zamawiającemu 

naruszenie  przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  P.z.p.  poprzez 

odrzucenie oferty o

dwołującego, mimo iż jej treść jest zgodna z treścią specyfikacji istotnych 

warunków zamówienia (s.i.w.z.). 

Odwołujący  podniósł,  że  ma  interes  we  wniesieniu  niniejszego  odwołania. 

Odwołujący jest wykonawcą biorącym udział w postępowaniu, a złożona przez niego oferta 

uzyskałaby  najwyższą  ocenę  punktową  spośród  złożonych  w  postępowaniu  ofert,  gdyż  jak 

wynika  z  publikowanej  przez  z

amawiającego  informacji  z  otwarcia  ofert,  przedstawia 

najkorzystniejszy bilans ceny i pozostałych kryteriów oceny ofert. Zatem, gdyby nie wadliwa 

czynność  odrzucenia  jego  oferty,  oferta  odwołującego  zostałaby  wybrana  jako  oferta 

najkorzystniejsza.  W  wyniku  naruszenia  przez  zamawia

jącego  przepisów  ustawy  P.z.p., 

interes o

dwołującego w uzyskaniu zamówienia doznał zatem uszczerbku.  

Odwołujący  stwierdził,  że  w  uzasadnieniu  faktycznym  odrzucenia  oferty 

odwołującego,  zamawiający  wskazał,  że  „Żądana  przez  Zamawiającego  ładowność 

minimal

na (odpowiednio dla pojemnika) jest wyższa niż wskazana przez wykonawcę w treści 

karty  gwarancyjnej  oraz  wyjaśnieniach  udzielonych  w  trybie  art.  87  ust.  1  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych.  Powyższe  jednoznacznie  potwierdza,  że  oferowany  przez 

Wykonawcę  przedmiot  oferty  nie  posiada  żądanej  przez  Zamawiającego  ładowności 

minimalnej co musi skutkować odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp.” Z 

taką  argumentacją  odwołujący  się  nie  zgodził.  Oferowane  przez  odwołującego  pojemniki 

spełniają wymagania zamawiającego  w  zakresie ładowności  minimalnej, a zatem  brak  było 

podstaw do odrzucenia złożonej przez niego oferty jako niezgodnej z treścią s.i.w.z. 

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 8 grudnia 2020 roku zamawiający wniósł o: 

oddalenie odwołania jako w całości bezzasadnego, 

zasądzenie od odwołującego na rzecz zamawiającego kosztów postępowania, w tym 

kosztów zastępstwa procesowego — według norm przepisanych. 

Zamawiający  wskazał,  że  odwołujący  dokonał  nieuprawnionej  interpretacji 

postanowień  s.i.w.z.  w  zakresie  ładowności,  definiując  ją  jako  suma  wagi  wsadu  oraz 

pojemnika  i  odwołując  się  do  normy,  pomimo  tego,  że  w  treści  s.i.w.z.  wyraźnie  były 

wskazane określone wagi  ładowności  a nie norma. Tym  samym  odwołujący  nie potwierdził 

deklarowanych  w  ofercie  i  wymaganych  przez  z

amawiającego  ładowności,  a  także 

jednoznacznie potwierdził, iż nie udziela gwarancji na oferowane pojemniki w przypadku, gdy 

użytkownik pojemnika (mieszkaniec gminy Kraków) wrzuci do niego większą masę odpadów 

niż  wskazano  w  normie.  Tym  samym  zamawiający  stwierdził,  że  treść  oferty  odwołującego 

nie spełnia wymagań specyfikacji istotnych warunków zamówienia w zakresie wymagania co 

do  minimalnej  ładowności,  a  zatem  jego  oferta  podlegała  odrzuceniu  na  podstawie  art.  89 

ust. 1 pkt. 2 ustawy P.z.p. 

Przystępujący  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego 

wykonawca 

ESE  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Warszawie  (dalej: 

przystępujący) poparł stanowisko zamawiającego i wniósł o oddalenie odwołania. 

Izba ustaliła, co następuje: 

W  Szczegółowym  Opisie  Przedmiotu  Zamówienia  załącznika  nr  1  od  a  do  g, 

z

amawiający  określił  parametry  techniczne  pojemników.  W  pkt  11  tabeli  Zamawiający 

sformułował wymóg „ładowności pojemnika”, która miał wynosić odpowiednio: 

55 kg - dla pojemnika 120 l; 

105 kg - dla pojemnika 240 l; 

340 kg - dla pojemnika 770 l; 

zgodnie z normą PN-EN 840 - dla pojemnika 1100 l; 

Pismem z dnia z

amawiający 19.10.2020 r. dokonał modyfikacji s.i.w.z. w ten sposób, 

że  zmodyfikował  treść  pkt.  11  załącznika  nr  1g  do  s.i.w.z.  tj.  szczegółowego  opisu 

przedm

iotu zamówienia, poprzez zmianę ładowności pojemnika 1100 l z: „zgodnie z normą 

PN-

EN 840” na: „Minimalna ładowność 480 kg”. 

W  treści  karty  gwarancyjnej  odwołujący  wskazał,  że  „gwarancją  nie  są  objęte 

zniszczenia 

lub  uszkodzenia wyrobu wynikłe z  przyczyn innych niż  wady  w  nim  tkwiące,  w 

tym  w  szczególności  zniszczenia  i  uszkodzenia  będące  następstwem  niewłaściwej 

eksploatacji,  w  tym  miedzy  innymi  obciążania  wyrobu  ponad  jego  nominalną  ładowność 

wynikającą z właściwych norm m.in. EN 840-1, EN 840-2, EN 840-3, EN 840 - 4”. 

Pismem  z  dnia  27.10.2020  r.  z

amawiający  wezwał  odwołującego  do  złożenia 

wyjaśnień  co  do  posiadanych  ładowności  dla  oferowanych  pojemników  wskazując  na 

zastrzeżenie dokonane w karcie gwarancyjnej. 

Pismem  z  dnia 30  października 2020  roku  odwołujący  złożył  wyjaśnienia,  w  których 

stwierdził,  że  zaoferowane  przez  niego  pojemniki  są  zgodne  z  wymaganiami  normy  oraz 

spełniają  wymagania  zamawiającego  wskazane  w  s.i.w.z.  W  wyjaśnieniu  odwołujący 

wskazał, że „zgodnie z zapisami normy EN 840 konstrukcja kołowego pojemnika na odpady 

komunalne  wykonanego  z  polietylenu  HDPE  powinna  zapewniać  wytrzymałość  na 

obciążenie  wsadem  o  masie  0,4  kg  na  dm

nominalnej  objętości  pojemnika,  ładowność 

pojemnika wskazana na jeg

o listwie grzbietowej stanowi sumę wartości obliczonej zgodnie z 

powyższymi  wytycznymi  oraz  samej  masy  pojemnika.  Wartości  wskazane  na  oferowanych 

przez  nas  produktach  wykraczają  poza  wymagania  określone  przez  zamawiającego  w 

SIWZ”. 

Pismem  z  dnia  2  listopada  2020  roku  z

amawiający  ponownie  wezwał  odwołującego 

do  złożenia  wyjaśnień  i  jednoznacznego  wskazania,  czy  podane  w  specyfikacji  i  ofercie 

ładowności  dla  poszczególnych  rodzajów  pojemników  wynoszą  taką  ilość  kilogramów,  jak 

zadeklarowano w ofercie i jaki

ej wymagał zamawiający. 

Pismem z dnia 4 listopada 2020 roku 

odwołujący wskazał, że oferowane przez niego 

pojemniki  posiadają  ładowność  (rozumianą  jako  sumę  wagi  wsadu  oraz  pojemnika) 

przekraczającą jej minimalną wartość określoną w s.i.w.z., tj. 55 kg do pojemnika 120 l, 340 

kg  dla  pojemnika  770  l,  105  kg  dla  pojemnika  240  l

.  Wartości  te,  według  wyjaśnień 

o

dwołującego, wynoszą dla oferowanych pojemników odpowiednio: 56 kg dla pojemnika 120 

l, 350 kg dla pojemnika 770 l, 106 kg dla pojemnika 240 l. Wykonawc

a wskazał również, że 

udziela  gwarancji  jakości  na  okres  48  miesięcy  dla  oferowanych  pojemników,  których 

obciążenie  (rozumiane  jako  suma  wagi  wsadu  oraz  pojemnika)  będzie  dochodziło  do 

wskazanych wyżej wag. 

W  dniu  17  listopada  2020  roku  zamawiający  poinformował  o  odrzuceniu  oferty 

odwołującego.  Zamawiający  wskazał,  że  „Żądana  przez  Zamawiającego  ładowność 

minimalna (odpowiednio dla pojemnika) jest wyższa niż wskazana przez wykonawcę w treści 

karty  gwarancyjnej  oraz  wyjaśnieniach  udzielonych  w  trybie  art.  87  ust.  1  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych.  Powyższe  jednoznacznie  potwierdza,  że  oferowany  przez 

Wykonawcę  przedmiot  oferty  nie  posiada  żądanej  przez  Zamawiającego  ładowności 

minimalnej co musi skutkować odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp.” 

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie jest bezzasadne. 

W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący jest uprawniony do korzystania 

ze środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p. 

Istotą sporu jest zajęcie stanowiska, co należy rozumieć poprzez pojęcie „ładowność”, 

obowiązujące  w  przedmiotowym  postępowaniu  oraz  –  w  konsekwencji  –  czy  pojemniki 

zaoferowane  przez  odwołującego  spełniają  parametry  ładowności  wymaganej  przez 

zamawiającego. 

Poza sporem pozostaje fakt, że zamawiający nie zdefiniował pojęcia „ładowności” w 

żadnym z dokumentów obowiązujących w przedmiotowym postępowaniu. Izba nie podziela 

jednak  stanowiska  odwołującego,  iż  w  takim  przypadku  wszelkie  wątpliwości  w  zakresie 

interpretacji tego terminu należy rozstrzygać na korzyść odwołującego. Pojęcie „ładowności” 

jest  bowiem  pojęciem  funkcjonującym  w  życiu  codziennym  i  ma  ono  przypisane  znaczenie 

wynikające z tzw. usus, tj. praktyki, zwyczaju czy doświadczenia. Nie ma zatem potrzeby, by 

zamawiający,  na  potrzeby  danego  postępowania,  formułował  definicje,  których  znaczenie 

jest  oczywiste.  Tego  rodzaju  praktyka  doprowadziłaby  do  niepożądanej  sytuacji,  w  której 

zamawiający, aby uniknąć zarzutów ze strony wykonawców, musiałby definiować wszystkie 

określenia, którymi posługuje się w danym postępowaniu.  

Słownik 

języka 

polskiego 

PWN 

(źródło: 

https://sjp.pwn.pl/sjp/ladownosc;2479684.html

)  podaje,  iż  przez  ładowność  należy  rozumieć 

„maksymalny  ciężar  ładunku,  jaki  można  jednorazowo  załadować  na  urządzenie 

transportowe

”.  Jest  to  powszechnie  znane  rozumienie  tego  terminu  i  brak  jest  podstaw  do 

nadawania 

mu  innego  znaczenia.  W  szczególności  nieuprawnione  jest  stanowisko 

odwołującego,  iż  pod  pojęciem  „ładowność”  należy  rozumieć  „sumę  wagi  wsadu  oraz 

pojemnika

”.  Oprócz  wskazanych  wyżej  argumentów  podnieść  należy,  że  taka  definicja 

„ładowności”  nie  występuje  w  obrocie,  jak  również  w  powszechnie  obowiązujących  aktach 

czy  dokumentach,  w  tym  w  przywoływanej  przez  odwołującego  normie PN-EN  840.  Norma 

EN 840 w słowniku pojęć odwołuje się do pojęcia „ładowność nominalna”, rozumianego jako 

masa 

samych odpadów, a nie odpadów wraz z pojemnikiem. 

Izba  oddaliła  wnioski  dowodowe  odwołującego  w  postaci  odpowiedzi  na  pytania  do 

s

.i.w.z.  w  postępowaniu prowadzonym  przez  MGPK  w  Katowicach  oraz  folderów  ze  strony 

internetowej  przystępującego.  Izba  wskazuje,  że  wymogi  obowiązujące  w  danym 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  obowiązują  wyłącznie  w  tym 

postępowaniu  i  nie  mają  zastosowania  w  innych  procedurach.  Z  kolei  materiały  dotyczące 

produktów zaoferowanych przez przystępującego zostały złożone na okoliczność wykazania, 

że  pojemniki  tegoż  wykonawcy  również  nie  spełniałyby  parametru  w  zakresie  ładowności. 

Tego  rodzaju  dow

ody  nie  odnoszą  się  do  zarzutów  odwołania  i  nie  mogą  zostać 

uwzględnione, a to z uwagi na przepis art. 192 ust. 7 ustawy P.z.p., zgodnie z którym Izba 

nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. 

Konkludując,  Izba  stwierdziła,  że  zaoferowane  przez  odwołującego  pojemniki  nie 

spełniają  ustalonych  w  postępowaniu  wymogów  w  zakresie  ładowności.  Ich  ładowność, 

rozumiana  jako  ciężar  wsadu  do  pojemnika,  jest  bowiem  niższa  niż  minimalne  wartości 

określone  przez  zamawiającego.  Dodawanie  natomiast  do  ładowności  masy  samego 

pojemnika nie znajduje podstaw w świetle argumentów wskazanych wyżej. 

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy P.z.p., czyli 

stosownie do wyniku postępowania. 

……………………………………