KIO 184/21 WYROK dnia 12 lutego 2021 r.

Sygn. akt KIO 184/21 

WYROK 

z dnia 12 lutego 2021 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

Protokolant: Szymon Grzybowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  11  lutego  2021  r.  w  Warsz

awie  odwołania  wniesionego 

13 stycznia 2021 r. do Prezesa Krajowe

j Izby Odwoławczej  

przez 

wykonawcę: Climatic sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Michałowicach 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Roboty  budowlane  w  formule 

zaprojektuj-

zbuduj polegające na budowle żłobka i przedszkola w technologii modułowej na 

osiedlu  Budziwój  w  Rzeszowie  wraz    z zagospodarowaniem  terenu  w  ramach  zadań 

inwestycyjnych: „Budowa żłobka na os. Budziwój w Rzeszowie”, „Budowa przedszkola na os. 

Budziwój w Rzeszowie” (nr postępowania CZ-A.271.54.166.2020)  

prowadzonym przez zamaw

iającego: Miasto Rzeszów  

przy  udziale  wykonawcy:  SOLKAN  sp.  z  o.

o.  z  siedzibą  w  Rzeszowie  –  zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  unieważnienie  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty,  a  w  ramach  powt

órzonych  czynności  w  prowadzonym 

postępowaniu wykluczenie SOLKAN sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie z powodu 

niewykazania  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  określonych 

w rozdziale  V  pkt  1.3.1.  tiret  pierwsze  i  drugie 

specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia.  

W pozostałym zakresie oddala odwołanie. 

3.  K

osztami postępowania obciąża po połowie Zamawiającego i Odwołującego i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 10000 zł 00 gr 

(słownie:  dziesięć  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego 

Sygn. akt KIO 184/21

tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kwotę  6800  zł  00  gr 

(słownie:  sześć  tysięcy  osiemset  złotych  zero  groszy)  –  odpowiadającą  połowie 

kosztów  postępowania  odwoławczego  poniesionych  przez  Odwołującego  z  tytułu 

uiszczonego  wpisu  od  odwołania  oraz  jego  uzasadnionych  kosztów  z  tytułu 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  579  i  580  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  poz.  2019  ze  zm.)  w  zw.  z  art.  92  ust.  2 

ustawy  z  dnia  11  września 

r. Przepisy wprowadzające ustawę ‒ Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2020 

ze zm.) na niniejszy wyrok 

– w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga 

za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego 

w Warszawie. 

Sygn. akt KIO 184/21

U z a s a d n i e n i e 

Miasto  Rzeszów  {dalej:  „Zamawiający”}  prowadzi  na  podstawie  ustawy  z  dnia  29 

stycznia 2004 r. 

– Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 1843 ze zm.) {dalej 

również:  „ustawa  pzp”  lub  „pzp”}  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie 

o 

udzielenie zamówienia publicznego na roboty budowlane pn. Roboty budowlane w formule 

zaprojektuj-

zbuduj  polegające  na  budowle  żłobka  i  przedszkola  w  technologii  modułowej 

na osi

edlu  Budziwój  w  Rzeszowie  wraz  z  zagospodarowaniem  terenu  w  ramach  zadań 

inwestycyjnych: „Budowa żłobka na os. Budziwój w Rzeszowie”, „Budowa przedszkola na os. 

Budziwój w Rzeszowie” (nr postępowania CZ-A.271.54.166.2020). 

Og

łoszenie  o  tym  zamówieniu  30  lipca  2020  r.  zostało  zamieszczone  w  Biuletynie 

Zamówień Publicznych pod nr 568049-N-2020.  

Wartość przedmiotowego zamówienia nie przekracza kwot określonych w przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

8  stycznia  2021 

r.  Zamawiający  zawiadomił  drogą  elektroniczną  wykonawców 

uczestniczących  w  powyższym  postępowaniu  o  jego  rozstrzygnięciu  –  wyborze  jako 

najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  SOLKAN  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Rzeszowie  {dalej 

również w skrócie: „Solkan” lub „Przystępujący”}. 

13  stycznia  2021  r.  Climatic  sp.  z  o.o.  sp.  k. 

z  siedzibą  w  Michałowicach  {dalej: 

„Climatic”  lub  „Odwołujący”}  wniósł  w  formie  elektronicznej  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  odwołanie  od  zaniechania  wykluczenia  z  postępowania  Solkany,  a  także 

od zaniechania odrzucenia jego oferty. 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  następujące  naruszenia przepisów  ustawy  pzp 

{lista zarzutów}: 

1.  Art. 24 ust. 1 pkt 12 

– przez zaniechanie wykluczenia Solkanu, pomimo że nie wykazał 

spełnienia warunków udziału w postępowaniu. 

2.  Art.  24  ust.  1  pkt  16 

–  przez  zaniechanie  wykluczenia  Solkanu,  który  w  wyniku 

zamierzonego  działania  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  przy  przedstawieniu 

informacji, że spełnia warunki udziału w postępowaniu. 

3.  Art.  24  ust.  1  pkt  17 

–  przez  zaniechanie  wykluczenia  Solkanu,  pomimo  że  w  wyniku 

lekkomyślności  i  niedbalstwa  przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd 

Zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  niego 

w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

W 

związku  z  powyższymi  zarzutami  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania 

Sygn. akt KIO 184/21

i 

nakazanie Zamawiającemu {lista żądań}: 

Unieważnienia wyboru najkorzystniejszej oferty. 

Wykluczenia Solkanu z postępowania. 

3.  P

onownej oceny ofert pod kątem przyjętych kryteriów oceny ofert. 

Odwołujący  sprecyzował  powyższą  listę  zarzutów  przez  podanie  następujących 

okoliczności faktycznych i prawnych dla uzasadnienia wniesienie odwołania. 

{ad pkt 1.-3. 

listy zarzutów – okoliczności wspólne} 

Z  odwołania  wynikają  następujące  okoliczności  odnośnie  przebiegu  badania 

spełniania przez Drogomax warunków udziału w postępowaniu. 

Szczegółowy  opis  przedmiotu  zamówienia  zawarty  został  w  szczególności 

w programie  funkcjonalno-u

żytkowym  {dalej:  „PFU”}.  W  pkt  1.1.  (w  szczególności  w  pkt 

1.1.1.  i  1.1.1.2  oraz  1.1

.2. i 1.1.2.1.) PFU określono charakterystyczne parametry odnośnie 

wielkości  budynku  i  zakresu  prac  budowlanych,  jak  również  podstawowe  założenia 

dotyczące  budynku  przedszkola  oraz  żłobka.  Przewidziano  m.in.  zastosowanie  technologii 

modułowej  opartej  o  moduły  w  konstrukcji  stalowej  o  możliwie  dużych  gabarytach 

segmentów oraz o wysokim stopniu prefabrykacji. Odnośnie konstrukcji modułów wskazano 

na główną konstrukcję nośną, konstrukcję podłogi i konstrukcję dachu – jako stalowe ramy. 

Z  powyższymi  wymogami  dotyczącymi  technologii  realizacji  robót  korespondowały 

warunki udziału w postępowaniu określone w rozdziale Vl SIWZ w następującym brzmieniu: 

Wykonawca wykaże, że nie wcześniej niż w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu 

składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie, wykonał 

co  najmniej  jedno  zamówienie  na  robotę  budowlaną  polegającą  na  budowie  w  technologii 

modułowej stalowej o powierzchni zabudowy większej lub równej 750 m

- Wykonawca wyka

że, że nie wcześniej niż w terminie ostatnich 3 lat przed upływem terminu 

składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie wykonał 

co  najmniej  jedną  usługę  polegającą  na  wykonaniu  dokumentacji  projektowej  dotyczącej 

bud

owy  budynku  w  technologii  modułowej  stalowej  o  powierzchni  zabudowy  większej 

lub 

równej 750 m

Po  rozpoznaniu 

odwołania  wniesionego  przez  Climatic  18.11.2020  r.  Krajowa  Izba 

Odwoławcza  wyrokiem  z  4.12.2020  r.  sygn.  akt.  KIO  3022/20  uwzględniła  je  i  nakazała 

Zamawiającemu unieważnić wybór  najkorzystniejszej  oferty  i  powtórzyć  badanie  i  ocenę 

ofert,  w  tym  wezwać  Solkan  w  trybie  art.  26  ust.  4  ustawy  pzp  do  wyjaśnienia,  na  czym 

polega technologia modułowa stalowa w wykazanym przez Przystępującego doświadczeniu 

Sygn. akt KIO 184/21

zawodowym  i  czy  jest  to  technologia  odpowiadająca  technologii  opisanej  przez 

Zamawiającego  w  pkt.  1.1.1  i  1.1.1.2  oraz  1.1.2  i  1.1.2.1  PFU  oraz  ewentualnie  wezwać 

Solkan  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  pzp 

do  uzupełnienia  wykazu  usług  i  wykazu  robót 

o 

doświadczenie  potwierdzające  zaprojektowanie  lub  wykonanie  usługi  lub  zamówienia 

na 

roboty budowlane dotyczące budowy budynku w technologii modułowej stalowej.  

W uzasadnieni

u odwołania Izba wskazała, że w odniesieniu do zamówienia, na które 

powoływał się Solkan dla wykazania spełnienia warunków udziału w postępowaniu, zarówno 

w  zakresie  robót  budowalnych,  jak  i  dokumentacji  budowlanej  –  Budowa  zaplecza 

technicznego  do  obsługi  taboru  w  zajezdni  autobusowej  –  hali  napraw  i  diagnostyki 

z zapleczem magazynowo-soc

jalnym, budynku automatycznej myjni, elementów komunikacji 

wewnętrznej,  infrastruktury  technicznej,  przy  al.  Wyzwolenia  w  Rzeszowie  w  formule 

„zaprojektuj-wybuduj”  dla  Związku  Gmin  Podkarpacka  Komunikacja  Samochodowa  – 

skutecznie  została  podważona  wiarygodność  oświadczenia  wynikającego  z  referencji 

przedłożonych  przez  Solkan,  wobec  tego  wskazane  przez  Solkan  doświadczenie 

nie 

potwierdza spełniania warunków udziału w postępowaniu. 

Zgodnie  z  ww.  wyrokiem  Izby  Zamawiający  pismem  z  15.12.2020  r.  wezwał  Solkan 

d

o złożenia wyjaśnień, na czym polega technologia modułowa stalowa w wykazanym przez 

wykonawcę doświadczeniu, czy jest to technologia odpowiadająca technologii opisanej przez 

Zamawiającego  pkt  1.1.1.  i  1.1.1.2  oraz  1.1.2  i  1.1.2.1.  PFU,  ewentualnie  do  złożenia 

nowych  dokumentów,  w  szczególności  wykazu  usług  i  robót.  Przy  czym  Zamawiający 

zaznaczył,  że  warunki  udziału  „muszą  być  zgodne  z  ww.  wyrokiem  Izby  i  ściśle  z  nim 

powiązane”, zaś wykonawca składając nowy wykaz usług i robót wraz z referencjami winien 

po

twierdzić,  że  posiada  doświadczenie  zawodowe  polegające  na  wykonaniu  usług  i  robót 

dotyczących  budynków  w  technologii  modułowej  stalowej,  odpowiadającej  technologii 

opisanej przez Zamawiającego w powyższych punktach PFU.  

W odpowiedzi  Solkan  pismem  z  21.12

.2020 r. złożył nowy  wykaz usług i robót wraz 

z 

dokumentami  potwierdzającymi  ich  należyte  wykonanie,  w  którym  ujęte  były  następujące 

usługi i roboty. 

[poz. 1

. wykazów] 

Nazwa  zamówienia:  „Budowa  zaplecza  technicznego  do  obsługi  taboru  w  zajezdni 

autobusowej 

–  hali  napraw  i  diagnostyki  z  zapleczem  magazynowo-socjalnym,  budynku 

automatycznej myjni, elementów komunikacji wewnętrznej, infrastruktury technicznej, przy al. 

Wyzwolenia w Rze

szowie w formule „zaprojektuj-wybuduj”. 

Data  wykonania:  luty-listopad  2019,  w  tym  opracowanie  dokumentacji  projektowej 

w okresie luty-maj 2019. 

Podmiot,  na  rzecz  którego  usługa  została  wykonana:  Związek  Gmin  Podkarpacka 

Sygn. akt KIO 184/21

Komunikacja Samochodowa. 

Do wykazu Solkan załączył referencje wystawione przez Związek Gmin Podkarpacka 

Komunikacja 

Samochodowa,  w  których  wskazano,  że  Solkan  zrealizował  inwestycję 

polegającą na (…) {jw w nazwie zamówienia}”.  

Przedmiot umowy obejmował: 

-  opracowanie  kompletnej  dokumentacji  projektowej  dla  przedmiotowego  zadania, 

obejmującej  w  szczególności  projekt  budowlany,  projekty  wykonawcze  wszystkich  branż, 

specyfikacje  techniczne  wykonania  i  odbioru  robót,  przedmiary  robót  wraz  z  kosztorysami 

inwestorskimi, 

budowę  hali  napraw  wraz  z  myjnią  w  technologii  stalowej  modułowej  o  powierzchni 

użytkowej 753,93 m

 -  bud

owę  budynku  zaplecza  magazynowo-socjalnego  w  technologii  tradycyjnej 

o 

powierzchni użytkowej 249,54 m

- do

stawę wyposażenia zaplecza technicznego hali napraw. 

[ poz. 2

. wykazów] 

Nazwa  zamówienia:  „Budowa  budynku  produkcyjno-magazynowego  o  powierzchni 

zabudowy  3100  m

w  technologii  stalowej  modułowej,  obejmująca  opracowanie 

dokumentacji  projektowej,  wykonanie  budynku  o  konstrukcji  stalowej  opartej  na  ramach 

nośnych stalowych oraz innych robót budowlanych i wykończeniowych”.  

Data wykonania: listopad 2017 - czerwiec 2018. 

Podmiot, na rzecz którego usługa została wykonana: ITCmetalcon. 

Do  wykazu  Solkan  załączył  referencje  wystawione  przez  ITCmetalcon,  w  których 

wskazano,  że  Solkan  zrealizował  inwestycję  polegającą  na  budowie  hali  producyjno-

magazynowej o powierzchni zabudowy 3.100 m

w miejscowości Cottbus w Niemczech oraz 

że zadania wchodzące w skład inwestycji wykonane przez Solkan polegały m.in. na: 

- opracowaniu dokumentacji projektowej hali, 

- wykonaniu konstrukcji stalowej hali, 

montażu elementów prefabrykowanych z gotową konstrukcją hali, 

montażu płyt elewacyjnych, okien, brak i innych elementów tworzących gotowy budynek. 

W referencjach wskazano również, że budynek hali został zaprojektowany i wykonany 

w technologii stalowej modułowej, z głównymi konstrukcjami powtarzalnymi: 

konstrukcja nośna budynku jako rama stalowa spawana, 

konstrukcja ryglówki jako elementy stalowe spawane, 

- konstrukcja dachu stalowa. 

Następnie,  Zamawiający  pismem  z  dnia  30.12.2020  r.  wezwał  Solkan  do  złożenia 

wyjaśnień w zakresie przedłożonego wykazu tj. odnośnie tego: 

Sygn. akt KIO 184/21

-  w  jakim  zakresie  zaprojektowana  technologia  wykonania  budynku  wykazanego  w  pkt  2. 

wykazu  usług  i  robót  odpowiada  technologii  opisanej  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu,  SIWZ 

i PFU (w ww. punktach) , 

- pod jakim 

dokładnie adresem zrealizowano roboty wskazane w wykazie robót. 

W odpowiedzi z 5.01.2021 r. Solkan 

wyjaśnił, że konstrukcja budynku została złożona 

z  prefabrykatów,  w  tym  ram  stalowych  spawanych  jako  konstrukcja  nośna  spięta  spawaną 

ryglówką  stalową  oraz  stalową  konstrukcją  dachu.  Wskazał,  że  cala  konstrukcja 

zrealizowanego  budynku  jest  oparta  na  konstrukcji  stalowej,  w  szczególności  podłoga 

budynku,  konstrukcja  nośna  oraz  dach  zostały  oparte  na  ramach  stalowych.  Dodał,  że  dla 

konstrukcji  nośnych  była  to  rama  stalowa  ze  słupkami  stalowymi,  a  dla  konstrukcji  podłogi 

rama  stalowa  składającą  się  z  belek  stalowych,  zaś  dla  dachu  rama  stalowa  wzmocniona 

belkami i dźwigarami. 

Zamawiający  pismem  z  8.02.2021  r.  poinformował  o  ponownym  wyborze  oferty 

Solkanu jako najkorzystniejszej. 

{ad pkt 1. listy zarzutów} 

W odn

iesieniu do pierwszej inwestycji z wykazu usług i robót Odwołujący powołał się 

na  to,  co 

orzekła  już  Izba  w  wyroku  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  3022/20,  co  powyżej 

zrelacjonowano.  

W odniesieniu  do  drugiej  inwesty

cji z tego wykazu Odwołujący podniósł, że  zgodnie 

z 

art.  45  ust.  2  ustawy  o  rachunkowości  z  dnia  29.09.1994  r.  (t.j.  Dz.  U.  2019  poz.  351) 

sprawozdanie  finansowe  składa  się  z  m.in.  informacji  dodatkowej,  obejmującej 

wprowadzenie  do  sprawozdania  finansowego  oraz  dodatkowe  informacje  i  ob

jaśnienia. 

Natomiast  zgodnie  z  z

ałącznikiem  nr  1  do  tej  ustawy,  określającym  zakres  informacji 

wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek 

innych niż banki, zakłady budżetowe i zakłady reasekuracji dodatkowe informacje obejmują 

w szczególności strukturę rzeczowa (rodzaje działalności) i terytorialna (rynki geograficzne) 

przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów, w zakresie, w jakim te rodzaje i rynki 

istotnie  różnią  się  od  siebie,  z  uwzględnieniem  zasad  organizacji  sprzedaży  produktów 

i 

świadczenia  usług.  Oznacza  to,  że  jeżeli  firma  dokonuje  transakcji  zagranicznych, 

w 

sprawozdaniu finansowym powinna wskazać na fakt prowadzenia takiej działalności, przez 

wskazanie ww. struktury rzeczowej i terytorialnej (rynki geograficzne).  

Odwołujący podał, że z zamieszczonych na stronie internetowej www.ekrs.ms.gov.pl 

sprawozdań finansowych Solkanu nie wynika jednak, że dokonywał on tego typu transakcji  

w  okresie  sprawozdawczym  obejmu

jącym  termin  realizacji  wykazanej  inwestycji  na  rzecz 

Sygn. akt KIO 184/21

ITCmetalcomu, tj. ani w 2017 i 2018, ani nawet w 2019.  

Według Odwołującego oznacza to, że powoływanie się na realizację usług lub robót, 

w których kontrahentem jest podmiot zagraniczny (niemiecka firma ITCmetalcom), w sytuacji 

braku  wykazania  w  dokumentach  finansowych  Solkanu  dokonywania  transakcji 

zagranicznych, czyni złożony przez Solkan wykaz usług i robót niewiarygodnym. 

Odwołujący  nadmienił,  że  jeżeli  wykaz  robót  i  usług  został  rzetelnie  sporządzony 

i 

zawiera  faktycznie  zrealizowane  przez  Solkan  zamówienia,  prowadziłoby  do  wniosku, 

że Solkan dopuszcza się uchybień w kwestii sprawozdań finansowych. 

Niezależnie  od  powyższego  według  Odwołującego  nie  można  uznać,  że  inwestycja 

w Cottbus  odpowiada  warunk

om  udziału  w  postępowaniu  przy  jednoczesnym  nawiązaniu 

do 

wymagań  postawionych  w  PFU.  Zgodnie  z  wymogami  dotyczącymi  przedmiotu 

zamówienia  budynki  przedszkola  i  żłobka  powinny  być  bowiem  wykonane  w  technologii 

modułowej stalowej.  

Odwołujący  wyjaśnił,  że  jest  to  technologia  wykonywania  obiektów  kubaturowych 

z 

modułów  –  przestrzennych,  trójwymiarowych  (wolumetrycznych)  segmentów  o  stalowej 

konstrukcji  nośnej,  stalowej  konstrukcji  podłogi  i  stalowej  konstrukcji  dachu.  Moduły 

te 

charakteryzują  się  dużym  stopniem  prefabrykacji  tj.  są  produkowane  jako  fabrycznie 

gotowe elementy konstrukcyjne, które dostarcza się na miejsce i montuje jako duże elementy 

objętościowe  lub  jako  istotne  elementy  budynku,  takie  jak  całe  pomieszczenia,  części 

pomieszczeń  lub  oddzielne  jednostki  o  wysokim  poziomie  użyteczności,  takie  jak  toalety 

lub 

windy.  Zbiór  oddzielnych  modułów  tworzy  samonośną  konstrukcję  lub,  w  przypadku 

wysokich budynków, może opierać się na niezależnej ramie konstrukcyjnej. Przez połączenie 

modułów  powstaje  budynek  modułowy  definiowany  jako  produkt  budowlany  i  projektowany 

jako  trójwymiarowa  konstrukcja,  możliwy  do  przetransportowania  na  miejsce 

w 

trójwymiarowych  lub  płaskich  opakowaniach,  szybko  zapewniający  powłokę  odporną  na 

działanie  czynników  atmosferycznych,  który  może  być  poddawany  ostatecznemu 

dostosowaniu  do  działania  czynników  atmosferycznych,  spajaniu  budynków  (modułów)  lub 

łączeniu budynków (modułów) z fundamentami. 

Przy  czym, 

jak  wskazał  projektant,  który  wykonał  dokumentację  projektową 

przedmiotowego po

stępowania (p. T. K. z firmy KKAD): PFU przedszkola i żłobka na osiedlu 

Budziwój  w  Rzeszowie  (...)  zakłada  realizację  budynku  w  oparciu  o moduły,  czyli 

wielkogabarytowe przestrzenne, trójwymiarowe segmenty o stalowej konstrukcji nośnej takie, 

gdzi

e  szkielet  konstrukcji  stanowią  trójwymiarowe  „klatki”  stalowe,  które  są  odpowiednio 

„obudowywane”  w  przegrody  na  zakładzie  wytwórcy  oraz  wyposażone  w  instalacje.  Cechą 

charakterystyczną jest także wysoki stopień prefabrykacji. (...) W takim module wykonywane 

są gotowe pomieszczenia lub ich części, produkowane poza terenem budowy, a sam moduł 

Sygn. akt KIO 184/21

stanowi samonośną strukturę. Budownictwo prefabrykowane jest dużo szerszym pojęciem i 

odno

si  się  do  wszystkich  prefabrykatów  np.  prefabrykowanych  slupów,  płyt,  belek,  ścian, 

stropów.  Nie  jest  to  technologia  równoznaczna  z  technologią  modułową.  W   technologii 

modułowej mówimy o kliku bardzo ważnych cechach – przede wszystkim jest to prefabrykat 

przestrzenny (3D) realizowany w 

całości o konstrukcję stalową – czyli strop podłoga i ściany 

są  integrowane  w  jednym  segmencie  –  module.  Druga  bardzo  ważna  cecha  to  wysoki 

stopień prefabrykacji – instalacje i część prac wykończeniowych wykonywane są jeszcze w 

zakładzie  wytwórcy.  Kolejną  cechą  jest  łatwa  możliwość  przetransportowania 

sprefabrykowanego modułu. 

Odwołujący  wywiódł,  że  wobec  tego  za  wykonane  w  technologii  modułowej 

nie 

można  uznać  obiektów,  które  charakteryzują  się  powtarzalnością  wymiarową  modułów 

płaskich, takich jak np. stalowe hale modułowe, których szkielet opiera się na powtarzalności 

wymiarowej modułów w postaci ram płaskich lub przestrzennych.  

Odwołujący  powołał  się  na  to,  że  Izba  w  wyroku  z  4.12.2020  r.  wskazała, 

że w przedmiotowym  postępowaniu  rozstrzygające  znaczenie  dla  interpretacji  technologii 

modułowej stalowej, o której mowa w warunku udziału w postępowaniu, należy nadać treści 

opisu przedmiotu zamówienia w zakresie technologii wykonania.  

Odwołujący  stwierdził,  że  analizując  charakterystykę  budynku  w  Cottbus 

przedstawioną przez Solkan, należy dojść do wniosku, że budynek ten nie spełnia kryteriów 

powyżej opisanej technologii modułowej stalowej, gdyż Solkan nie wskazał w wyjaśnieniach, 

czy  kons

trukcja  tego  obiektu  składała  się  z  modułów  przestrzennych  i  wysokiej 

jednorodności technologicznej konstrukcji i metod wykonania, co – jak wyżej wykazano – jest 

właśnie  charakterystyczne  dla  technologii  modułowej  stalowej.  Natomiast  wykonanie 

konstrukcji  stalowej  nośnej  z  ram  np.  stalowych  ram  nie  potwierdza  jeszcze,  że  mamy 

do 

czynienia  z  technologią  modułową  przewidzianą  przez  Zamawiającego.  Przeciwnie, 

stosowanie  poszczególnych  elementów  lub  zespołów  elementów  np.  słupów,  belek,  czyli 

prefabrykatów wskazuje na obiekt prefabrykowany, a nie modułowy, pomimo tego, że każdy 

prefabrykat  może  być  definicyjnie  uznany  za  swego  rodzaju  moduł,  czyli  element  pełniący 

ustaloną  funkcję.  Nie  każdy  jednak  prefabrykat  jest  przestrzennym,  trójwymiarowym, 

wolumet

rycznym elementem, który po wbudowaniu tworzy obiekt modułowy. 

Odwołujący  podsumował,  że wobec tego  na  podstawie przedłożonych przez  Solkan 

informacji  nie  można  z  pewnością  stwierdzić,  że  obiekt  w  Cottbus  to  budynek  wykonany 

w 

wymaganej  technologii  modułowej  stalowej.  Z  podanej  przez  Solkan  charakterystyki 

wynika  jedynie

,  że  jest  to  stalowa  hala  modułowa,  a  nie  obiekt  w  technologii  modułowej 

w rozumieniu  PFU.  Tym  samy 

na  podstawie  informacji  przedłożonych  przez  Solkan  nie 

można uznać, że wykazał się spełnianiem warunku udziału w postępowaniu. 

Sygn. akt KIO 184/21

Odwołujący  dodał,  że  ponieważ  Solkan  był  już  raz  wezwany  do  uzupełnienia 

dokumentów (wykazu) na podstawie art. 26 ust. 3  pzp to Zamawiający nie jest uprawniony 

do dokonywania kolejnego wezwania. W związku z powyższym, niezależnie od wystąpienia 

przesłanek wykluczenia na podstawie art. 24 ust 1 pkt 16 i 17 pzp, powinien zostać również 

wykluc

zony  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  12,  w  związku  z  brakiem  wykazania  spełniania 

w

arunków udziału w postępowaniu 

{ad pkt 2

. listy zarzutów} 

Według  Odwołującego  zakładając,  że  Solkan  dokłada  należytej  staranności  przy 

sporządzaniu 

sprawozdań 

finansowych 

zgod

nie 

z 

obowiązującymi 

przepisami  

rachunkowości,  nasuwa  się  uzasadnione  przypuszczenie,  że  wykaz  usług  i  robót  zawiera 

informacje  nieprawdziwe,  wprowadzające  w  błąd  Zamawiającego  i  mające  na  celu  tylko 

i 

wyłącznie  uzyskanie  zamówienia,  bez  względu  na  to,  czy  Solkan  rzeczywiście  dysponuje 

wymaganym doświadczeniem i spełnia warunki udziału w postępowaniu. 

Jak  stwierdził  Sąd  Okręgowy  w  Krakowie  w  wyroku  z  5.12.2014  r.  sygn.  akt  XII  Ga 

złożenie  nieprawdziwych  informacji  polega  na  rozbieżności  pomiędzy  treścią, 

dokumentu  złożonego  przez  wykonawcę,  a  rzeczywistym  stanem  rzeczy.  A  zatem, 

wykonawca  musi  wiedzieć,  że  nie  spełnia  danego  warunku,  a  pomimo  to  składa 

wprowadzające w błąd oświadczenie, że warunek ten spełnia. 

Zdaniem  Odwołującego  taka  właśnie  sytuacja  miała  miejsce  w  przedmiotowym 

postępowaniu.  Solkan  wiedział,  że  nie  spełnia  warunku  dotyczącego  wymaganego 

doświadczenia  (czego  dowodzi  fakt,  że  takiego  doświadczenie  nie  wykazywał 

w 

dokumentach  finansowych),  a  pomimo  to  złożył  wykaz,  w  którym  ujęte  były  realizacje 

wskazujące na fakt spełniania tego warunku. 

{ad pkt 3. listy zarzutów} 

Odwołujący  wywiódł,  że  przede  wszystkim  informacje  przedstawione  przez  Solkan 

wprowadziły Zamawiającego w błąd co do samego faktu realizacji inwestycji na rzecz firmy 

zagranicznej. 

Po  drugie,  niewątpliwie  miały  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

Zamawiającego, bo gdyby Solkan nie złożył nieprawdziwej informacji w zakresie spełniania 

war

unku udziału w postępowaniu, zostałby  wykluczony  z postępowania, a tym samym jego 

oferta nie zostałaby wybrana jako najkorzystniejsza.  

Po  trzecie,  z

achowanie  wykonawcy  polegające  na  przedstawieniu  informacji 

Sygn. akt KIO 184/21

wprowadzających w błąd Zamawiającego i mogących mieć wpływ na decyzje podejmowane 

przez  niego 

należy  oceniać  cywilistycznie,  czyli  pod  kątem  dochowania  przez  wykonawcę  

wymaganej  od  uczestnika  postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Do  takich  wniosków 

doszła Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z 12.05.2017 r. sygn. akt KIO 782/17. Ponadto 

Izba w  wyroku z 17.06.2017 r. sygn. akt  KI

O 1004/17 zaznaczyła, że wskazana przesłanka 

uzależnia wykluczenie wykonawcy od tego, czy można mu przypisać winę we wprowadzeniu 

w błąd Zamawiającego. Przy czym winę na gruncie prawa cywilnego dzieli się na umyślną, 

czyli  polegającą  na  działaniu  lub  zaniechaniu,  bądź  winę  nieumyślną,  cechującą  się 

niedo

łożeniem  należytej  staranności  –  niedbalstwem  lub  lekkomyślnością.  Jak  natomiast 

wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.03.2004 r. (IV CK 151/03) przypisanie określonej 

osobie niedbalstwa jest uzasadnion

e tylko wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym 

miejscu  i  czasie  w  sposób  odbiegający  od  właściwego  dla  niej  miernika  należytej 

staranności.  Tym  samym  Izba  stwierdziła,  że  o  tym,  czy  na  tle  konkretnych  okoliczności 

można danej osobie postawić zarzut braku należytej staranności w dopełnieniu obowiązków, 

decyduje  jednak  nie  tylko  niezgodność  jej  postępowania  z  wyznaczonym  modelem,  lecz 

także  empirycznie  uwarunkowana  możliwość  oraz  powinność  przewidywania  odpowiednich 

następstw  zachowania.  Działania  wykonawcy  składającego  ofertę  wykonania  zamówienia 

należy  zatem  oceniać przez  pryzmat  profesjonalnego  charakteru  wykonywanej  przez  niego 

działalności, a w związku z tym należy oczekiwać od niego podwyższonej staranności.  

Według Odwołującego działaniom Solkanu można przypisać co najmniej niedbalstwo, 

polegające  na  działaniu  w  sposób  niestaranny,  bez  dbałości  o  dokładność,  rzetelność  czy 

zgodność z wymaganiami prawnymi i formalnymi, gdyż  zaprezentował doświadczenie, które 

nie  zostało  ujęte  w  dokumentach  finansowych,  pomimo  że  powinno  się  w  nich  znaleźć,  w 

sytuacji gdyby rzeczywiście takowe posiadał.  

Do postępowania odwoławczego  w tej  sprawie przystąpił  po  stronie  Zamawiającego 

Solkan

, wnosząc o oddalenie odwołania. 

Zamawiający nie uwzględnił odwołania.  

Po

nieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych,  a  wpis  od  niego  został 

uiszczony 

– podlegało rozpoznaniu przez Izbę. 

W  toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła, 

aby 

odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 528 nowej 

ustawy 

pzp. Nie zgłaszano w tym zakresie odmiennych wniosków. 

Z  uwagi  na  brak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

Sygn. akt KIO 184/21

odwoławczego  sprawa  została  skierowana  do  rozpoznania  na  rozprawie,  podczas  której 

Odwołujący podtrzymał dotychczasowe stanowisko. 

Zamawiający wniósł o oddalenie odwołania, następująco to uzasadniając. 

Zdając  sobie  sprawę  z  tego,  że  technologia,  w  której  ma  być  wykonany  przedmiot 

tego  zamówienia,  nie  jest  rozpowszechniona  na  krajowym  rynku,  celowo  nie  zdefiniował 

w 

ramach  warunku  udziału,  co  rozumie  przez  moduł.  Według  wiedzy  zamawiającego 

odwołujący  jest  największym,  o  ile  nie  dominującym,  wykonawcą  w  zakresie  technologii 

modułowej, a innych wykonawców jest bardzo niewielu.  

Co  prawda  dla  Zamawi

ającego  było  pewnym  zaskoczeniem  zinterpretowanie 

warunku  przez  pryzmat  PFU,  a  nie  przy  uwzględnieniu  zasady,  że  wątpliwości  należy 

tłumaczyć  na  korzyść  wykonawców,  tym  niemniej  zastosował  się  do  orzeczenia  Izby 

z poprzedniej  sprawy. 

Według  Zamawiającego  Izba  uznała  za  istotne  dla  oceny  spełnienia 

warunku, czy konstrukcja nośna budynku jest stalowa.  

W  przekonaniu  Z

amawiającego  w  uzupełnionym  wykazie  i  wyjaśnieniach  uzyskał 

potwierdzenie  spełnienia  warunku  w  rozumieniu  wyinterpretowanym  w  poprzednim  wyroku 

Izby. Co więcej, zamawiający wystąpił pismem z 18.01.21 r. do ITCmetalcon o potwierdzenie 

zarówno  faktu  zrealizowania  przez  Solkan  budynku  opisanego  w  wykazie,  jak  i  tego, 

że został  on  wykonany  w  technologii  stalowej  modułowej,  z  odniesieniem  do  postanowień 

PFU, i uzyskał takie potwierdzenie w piśmie z 02.02.21 r. 

Przystępujący zajął zbieżne stanowisko z Zamawiającym. 

Podkreślił, że w poprzednim wyroku Izba zinterpretowała warunek i uznała za istotne 

dla  jego  spełnienia,  czy  konstrukcja  składa  się  ze  stalowych  ram,  natomiast  nie  uznała  za 

konieczne, aby były to elementy przestrzenne, które zostały określone jako kontenery.  

Zwrócił  uwagę,  tak  jak  uczynił  to  w  wyjaśnieniach  złożonych  Zamawiającemu, 

że obecnie  powoływane  doświadczenie  wykonawcy  dotyczy  inwestycji  analogicznej  do  tej, 

która  została  uznana  przez  Izbę  w  poprzedniej  sprawie  za  prawidłową  w  kontekście 

doświadczenia kierownika. 

Zauważył,  że  choć  Odwołujący  prawidłowo  przytacza  treść  przepisu  ustawy 

o 

rachunkowości, nie dostrzega, że wynika z niego konieczność wyodrębnienia przychodów 

zagranicznych  wyłącznie  w  przypadku,  kiedy  inny  rynek  istotnie  różni  się,  co  nie  zachodzi 

w 

przypadku  działania  na  rynku  wewnątrzunijnym,  w  tym  w  Niemczech  czy  Słowacji,  gdzie 

również  działa  Solkan.  Dokumentacja  finansowa  jest  sporządzana  przez  odrębny  podmiot, 

a 

ponadto sprawozdania były przedmiotem badania byłego rewidenta, który nie miał do niej 

zastrzeżeń pod względem zgodności z przepisami ustawy o rachunkowości. 

Sygn. akt KIO 184/21

Po  przeprowadzeniu  rozp

rawy  z  udziałem  Stron  i  Przystępującego,  uwzględniając 

zgr

omadzony  materiał  dowodowy,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia 

i 

stanowiska  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i  odnotowane  w  protokole,  Izba  ustaliła 

i 

zważyła, co następuje: 

Zaznaczyć  należy,  że  z  uwagi  na  datę  wniesienia  rozpoznawanego  odwołania 

do 

postępowania  odwoławczego  w  tej  sprawie,  zgodnie  z  art.  92  ust.  2  ustawy  dnia  11 

września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. 

poz.  2020  ze  zm.),  znajdują  zastosowanie  przepisy  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  – 

Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  poz.  2019  ze  zm.)  {dalej:  „nowa  ustawa  pzp” 

lub 

„npzp”}. 

Z 

art.  505  ust.  1  npzp  wynika,  że  legitymacja  do  wniesienia  odwołania  przysługuje 

wykonawcy,  jeżeli  ma  lub  miał  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  poniósł  lub  może 

ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy. 

W  ocenie  Izby  Odwołujący  wykazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia,  gdyż  złożył  ofertę  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego. 

Je

dnocześnie Odwołujący może ponieść szkodę w związku z zarzucanymi Zamawiającemu 

naruszeniami przepisów ustawy pzp, gdyż zaniechanie wykluczenia Solkanu lub odrzucenia 

jego oferty uniemożliwia Climaticowi uzyskanie przedmiotowego zamówienia, na co mógłby 

w 

przeciwnym razie liczyć. 

Ponieważ  wszystkie  zarzuty  odwołania  oparte  są  na  tych  samych  okolicznościach 

faktycznych, 

uzasadnia to ich łączne rozpoznanie. 

Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne: 

Zgodnie  z  określonymi  w  rozdziale  V  pkt  1.3.1.  tiret  pierwsze  i  drugie  specyfikacji 

istotnych warunków zamówienia {dalej: „specyfikacja” lub „s.i.w.z.”} warunkami udziału w tym 

postepowaniu 

wykonawca miał wykazać, że: 

- po pierwsze 

– nie wcześniej niż w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu składania 

ofert,  a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy  –  w  tym  okresie,  wykonał 

co naj

mniej  jedno  zamówienie  na  roboty  budowlane  polegające  na  budowie  w  technologii 

modułowej stalowej o powierzchni zabudowy większej lub równej 750 m

-  po  drugie 

– nie wcześniej niż w terminie ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania 

ofert,  a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy  –  w  tym  okresie,  wykonał 

Sygn. akt KIO 184/21

co 

najmniej  jedną  usługę  polegającą  na  wykonaniu  dokumentacji  projektowej  dotyczącej 

bud

owy  budynku  w  technologii  modułowej  stalowej  o  powierzchni  zabudowy  większej 

lub 

równej 750 m

Kluczowe  znacz

enie  w  kontekście  rozpatrywanego  zarzutu  ma  ustalenie  znaczenia 

użytego  w  treści  powyżej  przywołanego  warunku  sformułowania  „budowa  w  technologii 

modułowej  stalowej”,  gdyż  pomiędzy  Odwołującym  a  Zamawiającym  i  Przystępującym 

sporne  było, jak  należy  je rozumieć,  biorąc  pod uwagę wyrok  w  poprzedniej  sprawie, który 

nie  został  zaskarżony  i  stał  się  prawomocny,  a  obie  strony  sporu  deklarowały,  że  ich 

st

anowisko uwzględnia wykładnię powyższych warunków dokonaną w ramach uzasadnienia 

tego wyroku (na str. 37-39). 

Konieczne  jest  zatem 

w  pierwszej  kolejności  przybliżenie,  co  wynikało  w  tej  mierze 

z 

ustaleń Izby w sprawie o sygn. akt KIO 3022/21.  

P

onieważ  Zamawiający  nie  określił  na  potrzeby  oceny  spełniania  warunku  odrębnej 

definicji tego terminu, według Izby należało je zinterpretować w kontekście opisu przedmiotu 

zamówienia zawartego w PFU, co jest zgodne z art. 22 ust. 1a pzp, gdyż pozwala odnaleźć 

punkt  odniesienia, 

względem  którego  musiał  być  kształtowany  warunek  udziału  przez 

Zamawiającego.  Właśnie  z  art.  22  ust.  1a  ustawy  pzp  wynika  bowiem,  że  zamawiający 

określa warunki udziału w postępowaniu oraz wymagane od wykonawców środki dowodowe 

w 

sposób  proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia  oraz  umożliwiający  ocenę  zdolności 

wykonawcy  do  należytego  wykonania  zamówienia,  w  szczególności  wyrażając  je  jako 

minimalne  poziomy  zdolności.  Oznacza  to,  że  wykładni  treści  warunku  należy  dokonywać 

z 

uwzględnieniem  opisu  przedmiotu  zamówienia  jako  punktu  wyjścia  dla  kształtowania 

warunku  udziału.  Przy  czym  oczywistym  jest,  że  warunek  nie  musi  odzwierciedlać  w  stu 

procentach  opisu  prz

edmiotu  zamówienia,  gdyż  powinien  być  do  tego  opisu  w  takiej 

proporcji

,  która  jest  wystarczająca  uznania  wykonawcy  za  zdolnego  do  wykonania 

zamówienia, ale jednocześnie nie jest oderwana od przedmiotu zamówienia. 

Według  Izby  świadomość  tego  miał  także  zamawiający,  który  choć  oczekuje 

wykonania 

przedmiotu  zamówienia  w  formule  „zaprojektuj  i  wybuduj  żłóbek  i  przedszkole”, 

w 

wyjaśnieniach z 7 sierpnia 2020 r., odpowiadając na pytanie nr 1, dopuścił doświadczenie 

w zaprojektowan

iu  lub  wybudowaniu  także  innych  obiektów,  niebędących  obiektami 

użyteczności  publicznej.  Zamawiający  dopuścił  również  doświadczenie  dotyczące  dużo 

mniejszej 

powierzchni  zabudowy  niż  określona  dla  przedmiotu  zamówienia  (budynek 

przedszkola 1140 m

, budynek szkoły 1510 m

Zdaniem  Izby 

oznaczało  to,  że  również  przy  konstruowaniu  warunku  w  odniesieniu 

do technologii 

Zamawiający brał pod uwagę, w jaki sposób oczekuje wykonania przedmiotu 

zamówienia. Izba zwróciła w szczególności uwagę na to, że Zamawiający przewidział w PFU 

Sygn. akt KIO 184/21

(pkt  1.1.1.2.  i  1.1.2.1.) 

zastosowanie technologii modułowej, opartej o moduły  w konstrukcji 

stalowej,  o  mo

żliwie  dużych  gabarytach  segmentów  oraz  o  wysokim  stopniu  prefabrykacji, 

przy  wymiarach  modu

łu  dostosowanych  do  układu  funkcjonalnego  budynku.  Przy  czym 

Zamawiający  wskazał  także,  co  rozumie  przez  konstrukcję  modułów:  główna  konstrukcja 

nośna – stalowa rama spawana + słupki narożne i ewentualnie słupki pośrednie, konstrukcja 

podłogi  –  stalowa  rama  złożona  z  belek  głównych  obwodowych  oraz  belek  poprzecznych, 

konstrukcja dachu 

– stalowa rama obwodowa i poprzeczne stalowe belki lub dźwigary. 

Jednocześnie  Zamawiający  odpowiadając  7  sierpnia  2020  r.  na  pytanie  nr  2 

do s.i.w.z. 

–  dotyczące  wysokiego  stopnia  prefabrykacji  (wykonania  konstrukcyjnych 

elementów  stalowych  wykończonych  wewnątrz  i  wyposażonych  w  instalacje),  czyli  tego, 

czy 

moduł  musi  stanowić  przestrzennie  zamkniętą  jednostkę  przygotowaną  technicznie 

do 

transportu  ostatecznego  montażu  oraz  przeprowadzania  tzw.  resztkowych  prac 

wykończeniowych  –  wskazał,  że  nie  określa  sposobu  montażu  poszczególnych  elementów 

obiektu. 

Stąd  Izba  uznała,  że  nawet  dla  przyszłego  przedmiotu  zamówienia  zamawiający 

nie wyma

gał,  aby  na  plac  budowy  przyjeżdżały  gotowe  segmenty  –  moduły  wymagające 

tylko  posadowienia  na  fundamentach 

oraz  robót  wykończeniowych.  Tym  samym  w  ocenie 

Izby  Z

amawiający  przez  „technologię  modułową  stalową”  rozumiał  przede  wszystkim 

konstrukcje 

modułów składające się ze stalowych ram, w których osadzone zostaną ściany, 

okna, drzwi i 

połacie dachowe, dopuszczając również wykonanie zamówienia przez dostawę 

gotowych kontenerów. 

W  aktualnie  rozpatrywanej  sprawie  Zama

wiający  i  Przystępujący  powyżej 

przedstawione  rozumienie  „technologii  stalowej  modułowej”  sprowadzili  do  wykonania 

konstrukcji  budynku  z  elementów  będących  stalowymi  ramami,  przechodząc  do  porządku 

dziennego  nad  tym,  że  konstrukcja  docelowych  budynków  miała  się  opierać 

na przestrzennych 

modułach  (o  możliwie  dużych  gabarytach,  wymiarach  odpowiadających 

układowi  funkcjonalnemu  docelowego  budynku  i  wysokim  stopniu  prefabrykacji),  których 

konstrukcja  składa  się  z  połączonych  ze  sobą  stalowych  ram  tworzących  jego  boki,  górę 

i 

dół,  czyli  modułów  stanowiących  prostopadłościenne  klatki,  konstrukcje  kontenerowe  bez 

pełnych  ścian.  Innymi  słowy  w  technologii  stalowej  modułowej  budynek  wykonany  jest 

na 

bazie trójwymiarowych stalowych modułów, składających się z konstrukcji nośnej, dachu 

i 

podłogi.  Natomiast  w  udzielonych  wyjaśnieniach  Zamawiający  przesądził,  że  nie  jest 

konieczne,  aby  dostarczyć  moduły  w  postaci  gotowych  kontenerów  ze  ścianami  i  oknami 

oraz 

zamontowanymi  wewnątrz  instalacjami,  które  na  placu  budowy  podlegałyby  jedynie 

osadzeniu  na 

fundamentach,  połączeniu  ze  sobą  i  pracom  wykończeniowym  w  ramach 

powstałego  w  ten  sposób  gotowego  budynku.  Tym  samym  Zamawiający  odstąpił  jedynie 

od 

wymagania,  aby  przestrzenne  moduły  cechowały  się  wysokim  stopniem  prefabrykacji 

Sygn. akt KIO 184/21

w 

zakresie  ścian,  podłóg,  sufitów  i  wewnętrznych  instalacji,  gdyż  dopuścił  zamontowanie 

tych elementów budynku na placu budowy.  

Co  istotne,  jeszcze  w  treści  skierowanych  do  Solkanu  wezwań  (do  odpowiednio 

wyjaśnienia  lub  uzupełnienia  oraz  wyjaśnienia  z  odpowiednio  15  i  30  grudnia  2020  r.) 

Zamawiający prawidłowo przytoczył brzmienie pkt 1.1.1.2. i 1.1.2.1. PFU, który Izba uznała 

za  istotny  w  kontekście  interpretacji  rozumienia  użytego  w  treści  warunku  terminu 

„technologia  stalowa  modułowa”.  Jednakże  na  skutek  otrzymanych  wyjaśnień,  w  których 

wybiórczo  potraktowano  interpretację  warunku  zawartą  w  uzasadnieniu  poprzedniego 

wyroku  Izby, 

Zamawiający  de  facto  odstąpił  od  zbadania  przez  pryzmat  opisu  istoty 

konstrukcji  modułu,  czy  Solkan  spełnił  warunki  udziału  w  postępowaniu.  Tymczasem 

paradoksalnie  z  załączonych  do  uzupełnień  wykazu  referencji  wystawionych  przez 

ITCmetalcon  jako  odbiorcy  hali  w 

Cottbus  jednoznacznie  wynika,  że  jej  konstrukcja  nie 

opiera się na tak skonstruowanych modułach, a na odrębnych ramach stalowych, z których 

wykonano  odpowiednio  boki  i  dach.  Co  znamienne,  w  ramach  tego  opisu 

w  ogóle 

nie wspomniano 

o  podłodze,  a  zatem  należało  uznać,  że  stanowi  osobny  element 

konstrukcyjny,  co  w  samo  w  sobie  przekreśla  wykazanie  wykonania  tej  hali 

z pro

stopadłościennych modułów, o których mowa w PFU. 

Dla  uwypuklenia  tej  zasadniczej 

różnicy  warto  zestawić  ze  sobą  brzmienie 

postanowienia zawartego zarówno w pkt 1.1.1.2., jak i pkt 1.1.2.1. PFU z korespondującym 

z  nim fragmentem referencji wystawionych przez ITCmetalcon 25 

października 2020 r. oraz 

dodatkowo  2  lutego  2021  r.  {uzyskanych 

przez  Zamawiającego  we  własnym  zakresie 

po 

wniesieniu odwołania i złożonych jako dowód na rozprawie}: 

[PFU] 

Przewidziano  zastosowanie technologii  modułowej  opartej  o moduły w  konstrukcji  stalowej, 

o 

możliwie  dużych  gabarytach  segmentów  oraz  o  wysokim  stopniu  prefabrykacji;  wymiary 

modułu dostosowane do układu funkcjonalnego budynku. (...) 

Konstrukcja modułów 

główna  konstrukcja  nośna  –  stalowa  rama  spawana  +  słupki  narożne  i  ewent.  słupki 

pośrednie, 

konstrukcja  podłogi:  stalowa  rama  złożona  z  belek  głównych  obwodowych  oraz  belek 

poprzecznych, 

konstrukcja dachu: stalowa rama obwodowa i poprzeczne stalowe belki/ dźwigary;  

wymiary  i  rozstaw 

elementów  według  projektu  konstrukcji  opracowanego  przez  dostawcę 

systemu na etapie projektu budowlanego. 

[referencje z 25.10.2020] 

Budynek  hali  został  zaprojektowany  i  wykonany  w  technologii  stalowej  modułowej, 

Sygn. akt KIO 184/21

z 

głównymi elementami powtarzalnymi: 

konstrukcja nośna budynku jako rama stalowa spawana, 

- konstrukcja 

ryglówki jako elementy stalowe spawane, 

- konstrukcja dachu stalowa, 

(…)  

wymiary  i  rozstaw 

elementów  według  projektu  konstrukcji  opracowanego  przez  dostawcę 

systemu na etapie projektu budowlanego. 

[referencje z 2.2.2021] 

Budy

nek  został  wykonany  w  technologii  stalowej  modułowej,  tj.  opartej  o  modułach 

o konstrukcji  stalowej

,  możliwie  dużych  gabarytów  segmentów  i  modułów  oraz  wysokim 

stopniu prefabrykacji. 

Główna  konstrukcja  nośna  budynku,  konstrukcja  podłogi  oraz  konstrukcja  modułu  dachu 

zostały wykonane jako ramy stalowe, w tym: 

konstrukcja nośna – stalowa rama spawana + stalowe słupki, 

- konstrukcja 

podłogi – stalowa rama złożona z belek obwodowych oraz poprzecznych, 

- konstrukcja dachu 

– stalowa rama obwodowa, poprzeczne belki i dźwigary stalowe. 

Jak widać, również w treści tych ostatnich referencji – pomimo usilnego posługiwania 

się  sformułowaniami  jak  najbardziej  zbliżonymi  do  brzmienia  opisu  zawartego  w  PFU  – 

występuje  ta  zasadnicza  różnica.  Podmiot,  na  rzecz  którego  wykonano  halę,  nie  twierdzi 

bowiem,  że  jej  konstrukcja  oparta  została  na  prostopadłościennych  modułach  z  ram 

stalowych,  a jedynie  wskazuje,  że  odpowiednio  konstrukcja  nośna  hali, konstrukcja  podłogi 

i konstrukcja  dac

hu  składa  się  z  powtarzalnych  elementów  w  postaci  ram  stalowych. 

Natomiast  termin  „moduł”  został  sztucznie  użyty  wyłącznie  na  potrzeby  jak  największego 

upodobnienia  do  opisu  z  PFU,  ale 

odnosi  się  do  czegoś  innego.  W  pierwszym  zdaniu 

nazwano  tak  elementy  wykonane  z  ramy  stalowej

,  przy  czym  jednocześnie  odróżniono  tak 

rozumiany „moduł” od „segmentu”, które w PFU są użyte zamiennie. W drugim zdaniu, jeżeli 

ma  być  ono  odczytane spójnie  z  poprzednim,  wyjaśnia się,  że z tak rozumianych modułów 

składa  się  konstrukcja  nośna,  konstrukcja  podłogi  i  konstrukcja  dachu  –  zatem  każda 

z 

innych modułów, służących odpowiednio do konstruowania ścian, podłogi i dachu. 

O

dnośnie  hali  napraw  wraz  z  myjnią  w  Rzeszowie  przypomnieć  należy,  że  Izba  już 

w po

przedniej  sprawie  stwierdziła,  że  jej  zaprojektowanie  i  wykonanie  nie  potwierdza 

spełnienia  powyżej  przywołanych  warunków  udziału,  co  spowodowało  uwzględnienie 

odwołania. 

Ponieważ  złożone  Zamawiającemu  po  wydaniu  tego  wyroku  przez  Solkan 

wyjaśnienia  z  21  grudnia  2020  r.  nic  nie  wniosły  w  zakresie  wykazania,  że  została  ona 

zaprojektowana  i  wykonana  w  technologii  modułowej  stalowej  w  powyżej  ustalonym 

znaczeniu 

(w  szczególności  nie  wynika  to  również  z  załączonej  uzupełniającej  prywatnej 

Sygn. akt KIO 184/21

opinii  technicznej  Wydziału  Budownictwa,  Inżynierii  Środowiska  i  Architektury  Politechniki 

Rzeszowskiej),  już  z  tego  względu  Zamawiający  nie  mógł  wziąć  pod  uwagę  poz.  1. 

uzupełnionych wykazów. 

Przede wszystkim skoro Solkan zdecydował się na wskazanie innego niż dotychczas 

przedsięwzięcia,  tym  samym  musiał  zrezygnować  ze  zgłaszania  na  poczet  spełniania 

warunków  udziału  zamówienia,  którego  negatywna  ocena  legła  u  podstaw  wezwania 

do 

uzupełnienia wykazów usług i robót. Otóż z art. 26 ust. 3 pzp wynika, że warunkiem sine 

qua  non 

uprawniającym  zamawiającego  do  wezwania  wykonawcy  do  uzupełnienia 

lub 

poprawienia złożonych przez niego oświadczeń i dokumentów, o których mowa w art. 25 

ust.  1  pkt  1  pzp,  jest  to,  że  nie  potwierdzają  one  spełniania  warunków  udziału 

w 

postępowaniu.  A  contrario,  jeżeli  pierwotnie  złożone  oświadczenia  i  dokumenty 

potwierdzają  spełnianie  warunków  udziału  w  postępowaniu,  art.  26  ust.  3  pzp  nie  znajduje 

w 

ogóle  zastosowania.  Gdyby  Solkan  stanowczo  obstawał  przy  dotychczasowym  sposobie 

wykazania doświadczenia, włącznie z wniesieniem odwołania na czynność Zamawiającego, 

nie byłby uprawniony do uczynienia zadość temu alternatywnemu wezwaniu do uzupełnienia 

dokumentów w tym zakresie. 

Należy  podkreślić,  że  skoro  w  aktualnie  rozpoznawanej  sprawie  nie  było  lub  wręcz 

nie  mogło  być  sporne  (wobec  niezaskarżenia  przez  Zamawiającego  i  Przystępującego 

wyroku  w 

poprzedniej  sprawie,  którą  w  mającym  znaczenie  dla  tej  sprawy  zakresie 

przegrali)

, że: po pierwsze – zarówno budynek przedszkola, jak i żłobka mają być wykonane 

w 

technologii  modułowej  stalowej,  która  została  sprecyzowana  w  PFU,  po  drugie  – 

warunkiem  udziału  w  tym  postępowaniu  było  posiadanie  doświadczenia  w  projektowaniu 

i 

wykonaniu  w  takiej  technologii,  której  istotą  jest  wykonanie  budynku  z  modułów 

przestrzennych  składających  się  z  połączonych  na  trwałe  ram  stalowych  –  nie  sposób 

zalicz

yć na poczet spełniania tych warunków przedsięwzięć zgłaszanych przez Solkan, które 

nie dotyczyły budynków wykonanych w tej technologii. 

Reasumując,  Izba  w  pełni  podziela  interpretację  warunku  de  facto  przesądzoną 

już w poprzedniej  sprawie  odwoławczej,  według  której  żadne  z  dwóch  przedsięwzięć 

wskazanych  w 

uzupełnionych  wykazach  nie  potwierdza nabycia  zdolności, które  były  istotą 

tego warunku, czyli wiedzy i doświadczenia w budowie w technologii stalowej modułowej. 

Niezależenie  od  powyższego  zauważyć  należy,  że  obiektywne  ustalenie  istoty 

budownictwa  modułowego  możliwe  jest  chociażby  dzięki  istnieniu  europejskich  wytycznych 

dotyczących  aprobat  technicznych,  wydawanych  przez  Europejską  Organizację  ds.  Oceny 

Technicznej  (EOTA

),  grupującej  jednostki  upoważnione  przez  państwa  członkowskie  UE 

do 

udzielania  europejskich  ocen  technicznych  na  zasadach  określonych  w  rozporządzeniu 

Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiającego 

Sygn. akt KIO 184/21

zharmonizowane  warunki  wprowadzania  do  obrotu  wyr

obów  budowlanych  i  uchylającego 

dyrektywę  Rady  89/106/EWG.  Przy  czym  zgodnie  z  art.  66  ust.  3  tego  rozporządzenia 

wytyczne do europejskich aprobat technicznych, opublikowane przed 1 lipca 2013 r. zgodnie 

z  art.  11  dyrektywy  89/106/EWG,  mogą  być  stosowane  jako  europejskie  dokumenty  oceny. 

Z kolei 

p

odstawowym  zadaniem  EOTA  jest  koordynowanie  prac  związanych 

z 

opracowywaniem  Europejskich  Dokumentów  Oceny  oraz  koordynowanie  współpracy 

jednostek przy wydawaniu europejskich ocen technicznych. 

Jak 

trafnie  zauważył  Odwołujący,  „Europejskie  wytyczne  dotyczące  aprobat 

technicznych  dla  p

refabrykowanych  modułów  budynku  ETAG  023”  zawierają  definicję, 

zgodnie  z  którą  „moduł  budynku”  to  moduł,  definiowany  jako  produkt  budowlany 

i projektowany 

jako trójwymiarowa konstrukcja, możliwy do przetransportowania na miejsce 

w  trójwymiarowych  lub  płaskich  opakowaniach,  szybko  zapewniający  powłokę  odporną 

na 

działanie  czynników  atmosferycznych,  który  może  być  poddawany  ostatecznemu 

dostosowaniu  na  działanie  czynników  atmosferycznych,  spajaniu  modułów,  łączeniu 

modułów z połączeniami fundamentów.  

W tym kontekście warto zwrócić uwagę, że autor PFU sporządzonej na potrzeby tego 

zamówienia,  na  pytanie  o  to,  jak  należy  rozumieć  określoną  w  pkt  1.1.1.2.  i  1.1.2.1. 

technologię  modułową  i  jakie  są  jej  cechy  charakterystyczne,  odróżniające  ją  od  innych 

technologii, w tym prefabrykowanej i mieszanej

, nie tylko odpowiedział w sposób, który został 

powyżej  zacytowany  przy  relacjonowaniu  treści  uzasadnienia  odwołania.  Z  jego  pisemnej 

wypowiedzi  wyn

ika  również,  że  literatura  naukowa,  artykuły  w  prasie  ogólnej, 

jak i 

opracowywana  przez  jego  biuro  dokumentacja  jednoznacznie  definiują  technologię 

modułową jako taką, która przede wszystkim zakłada realizację budynku w oparciu o moduły, 

czyli wielkogabary

towe, przestrzenne, trójwymiarowe segmenty, gdzie strop, podłoga i ściany 

są zintegrowane w jednym module. Przy czym w tym przypadku przyjęto, że będą one oparte 

o  stalową  konstrukcję  nośną,  gdzie  szkielet  konstrukcji  stanowią  trójwymiarowe  klatki 

stalowe, 

podkreślając,  że  pojedynczy  moduł  stanowi  samonośną  strukturę  {niedatowane 

pismo  w  odpowiedzi  na  pismo  Climatic  z  22  grudnia  2020  r. 

–  oba  złożone  na  rozprawie 

przez Odwołującego}. 

Co  więcej  znajduje  to  odzwierciedlenie  w  literaturze  przedmiotu,  w  której 

za 

budownictwo  modułowe  uważa  się  realizację  obiektów  z  prefabrykatów  przestrzennych, 

czyli modułów, które najczęściej mają metalowy szkielet przestrzenny, rzadziej stosowane są 

moduły  żelbetowe.  Natomiast  obiekty  wykonane  w  technologii  modułowej  nazywane  są 

budynkami  modułowymi  {por.  pkt  3.  „Prefabrykaty  przestrzenne  –  budownictwo  modułowe” 

z 

artykułu pt. „Ewolucja budownictwa prefabrykowanego w Polsce”, zamieszczonego w nr 10 

z  2020  r. 

miesięcznika  „Przegląd  budowlany”  oraz  ostatnią  str.  artykułu  pt.  „Budownictwo 

Sygn. akt KIO 184/21

innowacyjne 

–  technologie  prefabrykowane  i  modułowe  w  budownictwie  mieszkaniowym” 

zamieszczonego w  magazynie „Builder”  z grudnia 2017  r.  –  przy  czym  w  obu  przypadkach 

autorami  są  pracownicy  naukowi  z  Instytutu Techniki  Budowlanej  w  Warszawie  (w  skrócie: 

„ITB”),  który  polskie  władze  notyfikowały  do  udzielania  europejskich  ocen  technicznych,  co 

umożliwiło uzyskanie statusu członka rzeczywistego EOTA – złożonych  na rozprawie przez 

Odwołującego}. 

Zgodnie  z  art.  534  ust.  1  npzp  strony  i  uczestnicy  pos

tępowania  odwoławczego  są 

obowiązani wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. 

Przy  czym 

według  art.  535  npzp  dowody  na  poparcie  swoich  twierdzeń  lub  odparcie 

twierdzeń  strony  przeciwnej  strony  i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  mogą 

przedstawiać  aż  do  zamknięcia  rozprawy.  W  postępowaniu  odwoławczym  w  tej  sprawie 

inicjatywę  dowodową  przejawiał  niemal  wyłącznie  Odwołujący,  na  którym  –  jako  stronie 

atakującej  –  spoczywał  w  tym  zakresie  ciężar  dowodu.  Jednakże  w  sytuacji,  w  której 

Odwołujący przedstawił wiarygodne dowody na poparcie swoich twierdzeń co do jednolitego 

rozumienia  technologii  modułowej  budownictwa,  na  Zamawiającego  i  Przystępującego 

przeszedł ciężar udowodnienia, że tak nie jest, a za takie budownictwo jest również uważana 

technologia, w 

jakiej wykonano halę w Cottbus. Jednakże żadnych dowodów w tym zakresie 

nie  przedstawili,  nie  licząc  złożenia  przez  Zamawiającego  dodatkowych  referencji 

ITCmetalcon, które – jak to powyżej już opisano – okazały się być dowodem na okoliczność 

korzystną dla Odwołującego. 

Przy  czym  zaznaczyć  należy,  że  zamówione  przez  strony  sporu  opinie  („Opinia 

techniczna dotycząca zrealizowanych inwestycji budowlanych pod kątem ich kwalifikacji jako 

technologii  modułowej”  Wydziału  Budownictwa,  Inżynierii  Środowiska  i  Architektury 

Politechniki Rzeszowskiej z 27 listopada 2020 r. wraz z uzupełnieniem z 18 grudnia 2020 r. 

na  zlecenie  Przystępującego)  czy  opracowania  („Określenie  definicji  budownictwa 

modułowego  i  jego  specyfiki  na  bazie  aktualnej  wiedzy  technicznej  oraz  klasyfikacja 

obiektów  Solkan  w  kontekście  tej  definicji”  Wydziału  Inżynierii  Lądowej  Politechniki 

Warszawskiej  z  grudnia  2020  r. 

na  zlecenie  Odwołującego),  zostały  potraktowane  jako 

uszczegółowienie  prezentowanych  stanowisk,  gdyż  ani  żadna  ze  stron  sporu  nie 

wnioskowała o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, ani też Izba nie stwierdziła, że dla 

ustalenia stanu faktycznego sprawy konieczne jest zasięgnięcie wiadomości specjalnych. 

Natomiast  taka  czy  inna  treść  informacji  dodatkowej  do  sprawozdania  finansowego 

Solkanu  oczywiście  nie  może  stanowić  dowodu  na  to,  że  w  ogóle  nie  wykonał  on  hali 

w Cottbus  w  Niemczech,  jak 

chciałby  Odwołujący.  Zwłaszcza  w  sytuacji,  gdy  o  czymś 

przeciwnym  wprost  świadczą  referencje  wystawione  przez  ITCmetalcon,  a  Odwołujący  nie 

Sygn. akt KIO 184/21

był w stanie przedstawić żadnych dowodów bezpośrednich na poparcie swojego twierdzenia, 

choć  to  na  nim  jako  stawiającym  taki  zarzut  –  jak  to  już  powyżej  wskazano  –  spoczywał 

ciężar dowodu. 

Tym  samym  Odwołujący  nie  wykazał  również,  że  oświadczenie  przez  Solkan, 

że zaprojektował  i  wykonał  halę  w  Cottbus  stanowi  podanie  nieprawdziwej 

lub 

wprowadzającej w błąd informacji. 

Z  kolei  z  o

dwołania  nie  wynika  jednoznacznie,  na  czym  miałoby  polegać 

wprowadzenie  w  błąd  Zamawiającego  przez  Solkan,  który  w  uzupełnionym  wykazie  usług 

i 

robót  dla  wykazania  warunków  udziału  powołał  się  na  przedsięwzięcie  zrealizowane 

w 

Cottbus, przedstawiając również referencje wystawione przez ITCmetalcon. 

Niezależnie od tego nie sposób pominąć okoliczności, że w piśmie przewodnim z 21 

grudnia 2020 r., do 

którego zostały załączone powyższe oświadczenia i dokumenty, Solkan 

wprost  wskazał,  że  dotyczą  one  wykazania  warunków  zinterpretowanych  przez  niego  jako 

wymagające  jedynie  wykazania,  że  zaprojektowany  i  wykonany  budynek  został  oparty 

konstrukcyjnie na ramie stalowej. Zatem Solkan, 

który opacznie zinterpretował uzasadnienie 

wyroku  Izby  w  poprzedniej  sprawie, 

pomimo  prawidłowej  treści  wezwania  sformułowanego 

przez  Zamawiającego,  sam  tkwił  w  błędzie  co  do  tego,  w  jaki  sposób  może  wykazać 

spełnienie  warunków.  Jednocześnie  Solkan  przedstawił  w  ten  sposób  informacje,  które 

w 

połączeniu  z  przywołaną  powyżej  treścią  referencji  pozwalały  na  zweryfikowanie, 

czy 

rzeczywiście  wykazał  spełnianie  warunków  udziału  w  tym  postępowaniu.  Jednakże 

Zamawiający – pomimo otrzymania informacji, z których wynikało, że warunek w rozumieniu 

uwzględniającym  pkt  1.1.1.2.  oraz  1.1.2.1.  PFU,  do  których  sam  się  odwołał  w  treści 

wezwania

, nie został spełniony – błędnie zinterpretował warunek w dokładanie taki sposób, 

jak 

to sugerował Solkan, choć mógł i powinien dokonać odmiennej oceny. 

W tych okolicznościach zarzut dotyczący niewykazania spełniania warunków udziału jest 

zasadny, a zarzuty dotyczące wprowadzenia w błąd Zamawiającego są niezasadne. 

Z art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 3 ustawy pzp wynika, że z postępowania 

o 

udzielenie  zamówienia  wyklucza  się  wykonawcę,  który  nie  wykazał  spełnienia  warunków 

udziału, pomimo wezwania go w tym zakresie do uzupełnienia oświadczeń i dokumentów. 

Ponieważ,  jak  to  powyżej  ustalono,  w  przypadku  Solkanu  doszło  do  wypełnienia 

hipotezy  powyżej  wyprowadzonej  normy  prawnej,  zgodnie  z  jej  dyspozycją  Przystępujący 

powinien  zostać  przez  Zamawiającego  wykluczony  z  prowadzonego  postępowania 

o 

udzielenie zamówienia. 

Sygn. akt KIO 184/21

Z  kolei  w  art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17 

ustawy  pzp  określono,  że  z  postępowania 

o 

udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawcę, który w wyniku: 

– zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy 

przedstawieniu  infor

macji,  że  nie  podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału 

w 

postępowaniu  lub  obiektywne  i  niedyskryminacyjne  kryteria,  zwane  dalej  „kryteriami 

selekcji”,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  wymaganych 

dokumentów {pkt 16}; 

–  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd 

zamawiającego, mogące mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia {pkt 17}. 

Przy  czym  p

owyższe  przepisy  stanowią  implementację  do  krajowego  porządku 

prawnego  określonych  w  art.  57  ust.  4  lit.  h  oraz  i  (in  fine)  Dyrektywy  Parlamentu 

Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, 

uchylającą  dyrektywę  2004/18/WE  (Dz.  U.  UE  L  94,  28.3.2014,  p.  65–242)  podstaw 

wykluczenia w następujących sytuacjach: 

– jeżeli wykonawca był winny poważnego wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji, 

które wymagane były do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub do weryfikacji spełnienia 

kryteriów  kwalifikacji,  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  dokumentów 

potwierdzających wymaganych na mocy art. 59 {lit. i}; 

–  jeżeli  wykonawca  podjął  kroki,  aby  wskutek  zaniedbania  przedstawić  wprowadzające 

w 

błąd  informacje,  które  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  w  sprawie  wykluczenia, 

kwalifikacji lub udzielenia zamówienia {lit. h in fine} 

W  poprzednim 

stanie  prawnym  istniała  jedna  podstawa  wykluczenia  wykonawcy 

z 

powodu składania nieprawdziwych informacji. Według nieobowiązującego już art. 24 ust. 2 

pkt  3  pzp  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wykluczało  się  wykonawców,  którzy 

złożyli  nieprawdziwe  informacje  mające  wpływ  lub  mogące  mieć  wpływ  na  wynik 

prowadzonego postępowania. Przepis ten stanowił z kolei implementację art. 45 ust. 2 lit. g 

dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 marca 2004 r. w sprawie 

koordynacji  procedur  udzielania  zamówień  publicznych  na  roboty  budowlane,  dostawy 

i 

usługi (Dz. U. UE L z 30 kwietnia 2004 r.). Zgodnie z tym przepisem z udziału w zamówieniu 

można  było  wykluczyć  każdego  wykonawcę,  który  jest  winny  poważnego  wprowadzenia 

w 

błąd  w  zakresie  przekazania  lub  nieprzekazania  informacji.  W  odróżnieniu  od  przepisu 

krajowego  hipoteza  przepisu  dyrektywy  obejmowała  zatem  zarówno  złożenie, 

jak i 

niezłożenie  informacji  wymaganych  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia, 

przy 

czym  w  obu  przypadkach  miało  to  prowadzić  do  wprowadzenia  w  błąd.  Z  kolei 

przesłankę wpływu nieprawdziwych informacji na wynik postępowania z art. 24 ust. 2 pkt 3 

Sygn. akt KIO 184/21

pzp można było uznać za odpowiednik poważnego wprowadzenia w błąd zamawiającego, o 

którym mowa w przepisie dyrektywy.  

Pomimo  zachodzących  zmian  i  różnic  należy  przyjąć,  że  obecnie  obowiązujące 

przepisy,  tak  jak  poprzednio  obowiązujący  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  nie  ustalają  jakiegoś 

szcze

gólnego  rozumienia  „prawdy”  lub  „nieprawdy”  w  odniesieniu  do  informacji  składanych 

przez wykonawców w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Wobec tego 

adekwatny  pozostaje 

pogląd  Sądu  Najwyższego  {na  który  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

wskazała  już  w  uzasadnieniu  wyroku  z  6  kwietnia  2010  r.  sygn.  akt  KIO/UZP  372/10}, 

wyrażony  w  uzasadnieniu  wyroku  z  5  kwietnia  2002  r.  sygn.  akt  II  CKN  1095/99 

(opubl. 

Orzecznictwo  Sądu  Najwyższego  Izba  Cywilna  rok  2003,  nr  3,  poz.  42):  Pojęcia 

„prawda”, „prawdziwy”, bądź ich zaprzeczenia występują w Prawie prasowym w art. 6 ust. 1, 

art.  12  ust.  1  pkt  1,  art.  31  pkt  1  i  

art.  41,  a  także  wielokrotnie  w  innych  aktach 

normatywnych,  a 

wśród  nich  w  kodeksie  cywilnym  (np.  art.  780  §  1,  art.  834,  815  §  3), 

w k

odeksie postępowania cywilnego (np. art. 3, 103 § 2, art. 252, 253. 254 § 1 i 2, art. 268, 

304, 333 § 2, art. 339 § 2, art. 485 § 2, art. 913 § 2, art. 1045), w kodeksie karnym (np. art. 

132,  213  §  1,  2  i  3,  art.  303  §  1,  art.  312)  oraz  w  kodeksie  postępowania  karnego 

(np. art. 2 

§ 2, art. 188 § 1 i  art. 190 § 1). We wszystkich tych przypadkach pojęcie „prawda” 

rozumiane  jest  tak,  jak  w 

języku  potocznym,  a  więc  jako  zgodność  (adekwatność)  myśli 

(wypowiedzi 

– w znaczeniu logicznym) z rzeczywistością (z „faktami” i „danymi”). Odpowiada 

to 

– na gruncie filozoficznym  – tzw. klasycznej koncepcji prawdy. W tym sensie wypowiedź 

o 

rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest w rzeczywistości. 

W  ustalonych  po

wyżej  okolicznościach,  ponieważ  Solkan  nie  przedstawił 

nieprawdziwych ani  wprowadzających w  błąd  informacji  w  ramach  drugiej  próby  wykazania 

spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu,  nie  została  wypełniona  ani  hipoteza  normy 

z art.  24  ust.  1  pkt  16  pzp,  ani  hipoteza  normy z  art.  24  ust.  1  pkt  17  pzp. W konsekwencji 

zarzuty,  że  Zamawiający  naruszył  te  przepisy  przez  zaniechanie  wykluczenia  na  ich 

podstawie Solkanu, należy uznać za niezasadne.  

Mając  powyższe  na  uwadze,  Izba  stwierdziła,  że  naruszenie  przez  Zamawiającego 

art.  24  ust.  1  pkt  12 

ustawy  pzp  miało  wpływ  na  wynik  prowadzonego  przez  niego 

postępowania o udzielenie zamówienia, wobec czego – działając na podstawie art. 554 ust. 

1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 1 lit. a oraz b nowej ustawy pzp 

– orzekła, jak w pkt 1. sentencji, 

w 

pozostałym zakresie oddalając odwołanie – jak to wskazano w pkt 2. sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego w tej sprawie, na które złożył się uiszczony 

wpis  oraz  koszty  zastępstwa  przez  Izbą  Odwołującego  (potwierdzone  złożonym 

do 

zamknięcia rozprawy rachunkiem), orzeczono stosownie do jej wyniku na podstawie art. 

Sygn. akt KIO 184/21

557 nowej ustawy 

pzp w zw. z § 5 pkt 1 i 2 lit. b oraz § 7 ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 5 

rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych 

rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu 

pobierania  wpisu  od  odwołania  (Dz.  U.  poz.  2437)  –  obciążając  nimi  po  połowie 

Odwołującego i Zamawiającego, w szczególności uznając, że waga zarzutu uwzględnionego 

jest równa łącznej wadze zarzutów nieuwzględnionych.