KIO 3293/20 WYROK dnia 4 stycznia 2021 roku

Sygn. akt: KIO 3293/20 

WYROK 

z dnia 4 stycznia 2021 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Irmina Pawlik 

Protokolant:   

Aldona Karpińska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2020 r. w 

Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  11 grudnia  2020  r.  przez  wykonawcę 

Kolumna  Transportu  Sanitarnego  Triomed  Spółka  z ograniczoną  odpowiedzialnością  z 

siedzibą  w Lublinie  w postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Szpital 

Uniwersytecki w Krakowie 

orzeka: 

umarza  postępowanie  w  części  dotyczącej  zarzutów  oznaczonych  nr  1,  3  i  5  w 

odwołaniu; 

2.  oddala 

odwołanie w pozostałym zakresie; 

kosztami  postępowania  obciąża  odwołującego  -  Kolumnę  Transportu  Sanitarnego 

Triomed  Spółka  z ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w Lublinie  i  zalicza 

w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr  (słownie: 

piętnaście tysięcy  złotych zero groszy)  uiszczoną przez  odwołującego tytułem  wpisu od 

odwołania. 

Stosownie  do  art.  579  i  580  usta

wy  z  dnia  11  września  2019  r.  -  Prawo  zamówień  

publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  2019  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  14  dni  od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

 
 
Przewodniczący:      ……………………………….……… 

Sygn. akt: KIO 3293/20 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  Szpital  Uniwersytecki  w Krakowie  (dalej  jako  „Zamawiający”)  prowadzi 

postępowanie  o udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  „Kompleksowe  całodobowe 

wyk

onywanie  usług  polegających  na  przewożeniu  transportem  medycznym  pacjentów 

Szpitala  Uniwersyteckiego  w  Krakowie  wraz  z  personelem  medycznym,  sprzętu 

medycznego, materiałów do badań, wyników tych badań i innych materiałów stosowanych w 

procesie  leczenia,  ta

kże  przewozów  wykonywanych  na  hasło  „przeszczepy”  oraz  usług 

polegających  na  przewożeniu  pacjentów  dializowanych  do  Stacji  Hemodializ  i  ze  Stacji 

Hemodializ  zlokalizowanej  w  Krakowie  przy  ul.  Macieja  Jakubowskiego  2

”  (nr  ref. 

DFP.271.141.2020.KK). 

Ogłoszenie  o zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku 

Urzędowym  Unii  Europejskiej  z dnia  1  grudnia  2020  r.  pod  numerem  2020/S  234-577829. 

Postępowanie  prowadzone  jest  w trybie  przetargu  nieograniczonego  na  podstawie  ustawy 

z dnia  29 stycznia  2004 

r.  Prawo zamówień  publicznych  (tj.  Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  1843  ze 

zm.

,  dalej  „ustawa  Pzp”).  Wartość  szacunkowa  zamówienia  przekracza  kwoty  określone 

w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.  

W  dniu  11 grudnia  2020  r.  wykonawca  Kolumna  Transportu  Sanitarnego  Triomed 

Spółka  z ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w Lublinie  (dalej  jako  „Odwołujący”) 

wni

ósł  odwołanie  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wobec  treści  ogłoszenia  o 

zamówieniu  i treści  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia.  Odwołujący  zarzucił 

Zamawiającemu naruszenie: 

1.  art.  91  ust.  2  i  2a  ustawy  Pzp  poprzez  brak  wprowadzenia  pozacenowego  kryterium 

oceny ofert; 

2.  art.  29  ust.  2  i  3  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  53  ust.  1  pkt  12  ustawy  Prawo  o  ruchu 

drogowym  poprzez  opisanie  przedmiotu  zamówienia  przez  wskazanie  wymogu 

uzyskania przez wykonawcę zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych na 

używanie  pojazdów  samochodowych  jako  uprzywilejowanych  w  odniesieniu  do  pojazdu 

typu  VAN  do  przewozów  pacjentów  dializowanych nie  wymagających opieki  medycznej 

oraz sprzętu medycznego, materiałów do badań, wyników tych badań i innych materiałów 

stosowanych w procesie leczenia, a kierowca tego pojazdu ma posiadać zezwolenie do 

kierowania pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym, choć w odniesieniu do tych 

przewozów,  zezwolenie  takie  nie  może  zostać  wydane  ze  względu  na  brak  używania 

takich pojazdów w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego, co ogranicza krąg 

wykonawców mogących zrealizować zamówienie i w konsekwencji Zamawiający utrudnia 

uc

zciwą konkurencję. 

3.  art.  29  ust.  1  i  2,  art.  2  pkt  13  w  zw.  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp 

przez  nadużycie  pozycji 

dominującej  Zamawiającego  jako  organizatora  przetargu  i  wskazanie  w  opisie 

przedmiotu  zamówienia  -  załącznik  nr  1a  do  SIWZ,  iż  pojazdy  oraz  zespoły  wyjazdowe 

Wykonawcy  w 

trakcie  wykonywania  usług  muszą  pozostawać  w  wyłącznej  dyspozycji 

Zamawiającego  i  pozostawać  w  gotowości  do  świadczenia  usługi,  a  wynagrodzenie  za 

zmniejszony  lub  zwiększony  zakres  usługi  przez  Zamawiającego  nie  będzie 

przysługiwało  Wykonawcy,  przy  jednoczesnym  wskazaniu,  że  wykonawcy  przysługuje 

wynagrodzenie  jedynie  za  ilość  przejechanych  kilometrów,  ilość  wykonanych  zleceń, 

czas pracy zespołu wyjazdowego, co narusza zasadę odpłatności zamówień publicznych 

w  ten  sposób,  że  wykonawca  pozostający  w  gotowości  ponosi  koszty  zespołu 

transportowego, kosztów transportów pacjenta, bez otrzymania za nie wynagrodzenia, co 

utrudnia Odwołującemu złożenie oferty i ma wpływa na wynik postępowania. 

4.  art.  29  ust.  1  i  2  w  zw.  z  art.  7  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  161  ba  ust.  1  i  2  ustawy 

o 

świadczeniach  opieki  zdrowotnej  finansowanych  ze  środków  publicznych  poprzez 

opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  nieprecyzyjny,  nie  wyczerpujący  i 

utrudniający  uczciwą  konkurencję,  a  to  poprzez  wskazanie  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia - załącznik nr 1a SIWZ, że pojazdy typu A2 i B zgodne z normą PN-EN 1789 

mają spełniać wymagania do przewozu sztucznej nerki, co narusza normę PN-EN 1789, 

gdyż ambulans drogowy A2 i B skonstruowany i wyposażony jest do transportu pacjenta 

a  nie  sztucznej  nerki, 

co  uniemożliwia  złożenia  ważnej  i  skutecznej  oferty  przez 

Odwołującego,  a  złożone  oferty  mogą  się  okazać  nieporównywalne,  gdyż  Zamawiający 

nie  uwzględnił  wszystkich  wymagań  i  okoliczności  mogących  mieć  wpływ  na 

sporządzenie oferty, co ma wpływ na wynik postępowania. 

5.  art.  29  ust.  1  i  2  Pzp  w  zw.  z  art.  7  Pzp  w  zw.  z  art.  161  ba  ust.  1  i  2  ustawy  o 

świadczeniach  opieki  zdrowotnej  finansowanych  ze  środków  publicznych,  poprzez 

opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  nieprecyzyjny,  nie  wyczerpujący  i 

utrudniający  uczciwą  konkurencję,  a  to  poprzez  brak  wskazania  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia - załącznik 1a do SIWZ, że transport pacjentów dializowanych: 

  na  wózkach  zostanie  wykonany  pojazdami  posiadającymi  homologację  transportu 

osób niepełnosprawnych 

  w pozycji leżącej zostanie wykonany pojazdami zgodnymi z normą PN-EN 1789 i do 

tego  przeznaczonym  tj. 

spełniającymi  cechy  techniczne  i  jakościowe  określone 

w 

Polskich Normach przenoszących europejskie normy, 

co uniemożliwia złożenia ważnej i skutecznej oferty przez Odwołującego, porównywalnej 

oferty  z  innymi  ofertami,  gdyż  oferenci  mogą  zaoferować  i  skalkulować  w  cenie,  różną 

ilość pojazdów nie przeznaczonych do transportu pacjentów w pozycji leżącej i na wózku, 

co ma wpływ na wynik postępowania, a co gorsza - może doprowadzić do wyboru przez 

Zamawiającego  oferty  wykonawcy,  który  nie  będzie  w  stanie  zrealizować  zamówienia 

gdyż  nie  posiada  pojazdu  do  transportu  osób  w  pozycji  leżącej  i  na  wózku  inwalidzkim 

oraz nie posiada wystarczającej ilości pojazdów. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

1.  o

dnośnie zarzutu nr 1: 

Zmianę punktu II.2.5 w sekcji II ogłoszenia o zamówieniu i wprowadzenie pozacenowego 

kryterium  oceny  ofert  o  wadze  co  najmniej  40  %,  na  przykład  poprzez  wprowadzenie 

następujących  kryteriów  oceny  ofert  i  ich  wagi:  cena  -  60  %  i  rok  produkcji  pojazdów 

Zmianę rozdziału 13 SIWZ: Kryteria oceny ofert, ich znaczenie oraz sposób oceny ofert, 

poprzez  wprowadzenie  obok  kryterium  ceny  innego  kryterium  odnoszącego  się  do 

przedmiotu  zamówienia  na  przykład  poprzez  zastosowania  poniżej  przyjętego 

rozwiązania: 

„Oferty będą oceniane według następujących kryteriów: 

1.  Cena 

– waga 60%; 

Rok produkcji pojazdów – waga 40%.  

Ad. 1 Kryterium „Cena” 

Liczba punktów = (A (min)/A (i) ) * 100 *waga, gdzie: 

A (min) - 

najniższa cena spośród wszystkich ofert ocenianych 

Sposób oceny ofert  

A (i) - cena podana w ofercie ocenianej 

Ad 2. Kryterium „Rok produkcji pojazdów” - będzie oceniana na podstawie załącznika do 

SIWZ, który Wykonawca jest zobowiązany dołączyć do oferty. W kryterium "Rok produkcji 

pojazdów" pojazd podlega ocenie według poniższej punktacji:  

Rok produkcji pojazdy od 2015 rok 

– 10 pkt 

Rok produkcji pojazdu poniżej 2015 r. – 0 pkt. 

Ocena ostateczna dla kryterium 2 jest obliczana wg wzoru: 

Liczba punktów = ( B(max)/B(i)) * 100 *waga gdzie: 

B (max) - 

max liczba uzyskanych punktów spośród wszystkich ocenianych ofert 

B (i) - 

liczba punktów uzyskanych przez oferenta 

Za  ofertę  najkorzystniejszą  złożoną  w  rantach  tego  przetargu  zostanie  uznana 

oferta, 

która uzyska największą liczbę punktów za kryterium 1 i 2.” 

2. o

dnośnie zarzutu nr 2: 

dokonanie  zmiany  w  rozdziale  IV  pkt  1  lit.  b  opisu  przedmiotu 

zamówienia  -  załącznik  1a  do  SIWZ,  poprzez  usunięcie  zapisu  „posiadającego 

zezwolenie wyda

ne przez właściwy organ na używanie jako pojazdu uprzywilejowanego 

w ruchu drogowym zgodnie z 

obowiązującymi przepisami”, 

dokonanie  zmiany  w  rozdziale  V  pkt  2  lit.  b  opisu  przedmiotu 

zamówienia - załącznik la do SIWZ, poprzez jego usunięcie. 

o

dnośnie zarzutu nr 3: 

dokonanie zmiany we wzorze umowy - 

załącznik nr 3 do SIWZ, poprzez 

doprecyzowanie 

wzoru  umowy  na  przykład  poprzez  wprowadzenie  wynagrodzenia 

miesięcznego dla wykonawcy za gotowość do wykonania transportów w postaci stawki 

ryczałtowej dla poszczególnych typów pojazdów 

dokonanie  zmiany  w  arkuszu  cenowym  - 

załącznik  nr  1  do  SIWZ, 

poprzez  doprecyzowanie  opisu  na  przykład  wynagrodzenia  miesięcznego  dla 

wykonawcy  za  gotowość  do  wykonania  transportu  w  postaci  stawki  ryczałtowej  dla 

poszczególnych typów pojazdów, 

dokonanie  zmiany  opisu  przedmiotu  zamówienia-  załącznik  nr  la  do 

SIWZ, poprzez usunięcie pkt 25 i 26 z rozdziału VI opisu przedmiotu zamówienia. 

o

dnośnie zarzutu nr 4: 

dokonanie  zmiany  w  §  4  wzoru  umowy  -  załącznik  nr  3  do  SIWZ, 

poprzez usunięcie zapisu: „spełniającego równocześnie warunki do przewozu aparatury 

medycznej, w tym tzw. „sztucznej nerki”, 

dokonanie  zmiany  w  rozdziale  III  opisu  przedmiotu  zamówienia  - 

załącznik nr la do SIWZ, poprzez usunięcie zapisu: „spełniającego równocześnie warunki 

do przewozu aparatury medycznej, w tym tzw. „sztucznej nerki”, 

dokonanie zmiany w rozdziale IV pkt 1

a opisu przedmiotu zamówienia - 

załącznik nr 1a do SIWZ, poprzez usunięcie zapisu:  „oraz spełniających wymagania do 

przewozu sztucznej nerki o wymiarach: - 

głębokość 75 cm,- szerokość 55 cm,- wysokość 

165 cm,". 

o

dnośnie  zarzutu  nr  5  –  dokonania  zmiany  opisu  przedmiotu 

zamówienia – załącznik 1a do SIWZ: 

poprzez doprecyzowanie opisu 

przedmiotu 

zamówienia 

i 

wprowadzenie 

zapisów  dotyczącego  wymogu  transportu  pacjentów  dializowanych  na 

wózkach  inwalidzkich  pojazdami  posiadającymi  homologację  do  przewozu  osób 

niepełnosprawnych,  z podaniem  ilości  wymaganych  pojazdów  do  realizacji 

przedmiotowego zamówienia; 

Poprzez doprecyzowanie opisu 

przedmiotu 

zamówienia  i 

wprowadzenie  zapisu  d

otyczącego  wymogu  transportu  pacjentów  w  pozycji  leżącej 

pojazdami  wraz  z 

wyposażeniem,  zgodnymi  z  normą  PN-EN  1789,  z  podaniem  typu 

pojazdu i ilością wymaganych pojazdów do realizacji przedmiotowego zamówienia; 

Poprzez doprecyzowanie opisu 

przedmiotu 

zamówienia 

i 

wprowadzenie  zapisu 

dotyczącego podania ilości pojazdów wymaganych do transportu 

pacjentów dializowanych mogących poruszać się samodzielnie; 

poprzez  usunięcie  z  rozdziału  IV  pkt  2  opisu  przedmiotu  zamówienia 

zapisu: 

„Wykonawca zobowiązuje się do realizacji przewozów pacjentów dializowanych 

samochodami  w  ilości  wystarczającej  do  realizacji  usługi  z  zastrzeżeniem,  że 

Zamawiający nie określa ilości pojazdów niezbędnych do realizacji usługi. Pozostaje to 

w  gestii  Wykonawcy,  który  winien  zrealizować  usługę  prawidłowo,  rzetelnie  i  w 

określonym czasie.” 

Odwołujący  w  piśmie  z  dnia  21  grudnia  2020  r..  zmodyfikował  żądanie  w  zakresie 

zarzutu nr 1 odwołania w kwestii punktacji w kryterium „Rok produkcji pojazdów” proponując 

następującą: 

Rok produkcji pojazdu 

2020 i powyżej – 40 pkt 

Rok produkcji pojazdu od 2018 do 2019 - 20 pkt 

Rok produkcji pojazdu od 2016 do 2017 

– 10 pkt 

Rok produkcji pojazdu j 2015 

i poniżej – 0 pkt. 

Uzasadniając zarzut naruszenia art. 91 ust. 2 i 2a ustawy Pzp (zarzut nr 1) Odwołujący 

wskazał,  iż  Zamawiający  zobowiązany  był  jako  jednostka  sektora  finansów  publicznych 

w 

ogłoszeniu  i  SIWZ  wprowadzić  obok  ceny  pozacenowe  kryterium  oceny  ofert  odnoszące 

się  do  przedmiotu  zamówienia  o  wadze  co  najmniej  40%.  Odwołujący  wskazał  jako 

p

ostulowane wprowadzenie kryterium w zakresie roku produkcji pojazdów. 

Uzasadniając zarzut naruszenia art. 29 ust. 2 i 3 ustawy Pzp w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 

12  ustawy  Prawo  o  ruchu  drogowym  (zarzut  nr  2)  Odwołujący  wskazał,  iż  zgodnie  z  ww. 

przepisem  Prawa  o  ruchu  drogowym 

zezwolenie  na  używanie  pojazdu  jako 

uprzywilejowanego  w  ruchu  lądowym  wydawane  jest  jedynie  dla  pojazdów  służących  do 

ratowaniu zdrowia lub życia ludzkiego, tymczasem z pkt IV pkt 1 lit. b OPZ wynika, że pojazd 

osobowy  typu  VAN  przeznacz

ony  jest  do  przewozów  pacjentów  nie  wymagających  opieki 

medycznej,  a  więc  pojazd  nie  służy  ratowaniu  życia  lub  zdrowia  ludzkiego.  W  ocenie 

Odwołującego Minister nie wyda przedmiotowego zezwolenia do  ww. celów dlatego, że nie 

są  one  związane  bezpośrednio  z  ratowaniem  życia  lub  zdrowia  ludzkiego.  W  tym  zakresie 

Odwołujący wskazał na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lutego 2014 r. 

(I  OSK  1814/12),  wydany 

w  sprawie,  która  dotyczyła  ubiegania  się  o  przedmiotowe 

zezwolenie  właśnie  dla  użycia  pojazdów  transportu  sanitarnego.  Powołał  się  także  na 

stanowisko  Ministerstwa  Spraw  Wewnętrznych.  Mając  to  na  uwadze,  zdaniem 

Odwołującego, do wykonywania przewozu osób dializowanych pojazdem typu VAN nie jest 

konieczne: 

wykonywanie  przewozu  pojazdem  posiadającym  zezwolenia  Ministra 

Spraw Wewnętrznych na używanie pojazdów samochodowych jako uprzywilejowanych w 

ruchu drogowym w przypadku używania tych pojazdów w związku z ratowaniem życia lub 

zdrowia ludzkiego, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 

r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2017 poz. 1260 z późn. zm.); 

wykonywanie  przewozu  przez  kierowcę  spełniającego  wymagania  w 

stosunku  do  kierujących  pojazdami  uprzywilejowanymi,  o  których  mowa  w  rozdz.  16 

ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. 

o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2017 poz. 978 z późn. 

zm.). 

Zezwolenie  nie  może  zostać  wydane  dla  pojazdu  typu  VAN  do  przewozu  pacjentów  nie 

wymagających  opieki  medycznej,  a  w  konsekwencji  wymaganie  Zamawiającego,  aby 

przewóz  osób  dializowanych  pojazdem  typu  VAN  był  wykonywany  przez  kierowców 

spełniających  wymagania  dotyczące  przewozów  służących  ratowaniu  ludzkiego  zdrowia  i 

życia,  jest  bezpodstawne  i  nadmiernie  ogranicza  konkurencję,  mając  wpływ  na  wynik 

postępowania. 

Uzasadniając  zarzut  naruszenia  art.  29  ust.  1  i  2,  art.  2  pkt  13  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy  Pzp  (zarzut  nr  3)

,  Odwołujący  wskazał  m.in.  na  niezgodny  z  ustawą  wymóg  pełnej 

dyspozycyjności  dla  potrzeb  Zamawiającego  (całodobowego  dyżuru  pod  telefonem 

i 

dostępności  pojazdów),  przy  jednoczesnym  uzależnieniu  wynagrodzenia  od  ilości 

faktycznie  wykonanych  zleceń  i  braku  ustanowienia  osobnych  zasad  wynagrodzenia  za 

usługę całodobowego dyżuru pod telefonem i dostępności pojazdów. Odwołujący przedstawił 

argumentację  wskazującą,  iż  taki  sposób  ujęcia  wynagrodzenia  jest  niewystarczający 

i 

prowadzi  do  wniosku,  że  wykonawca  powinien  uwzględnić  koszty  utrzymywania 

w 

wyłączności  w  stawce  za  jeden  przejechany  kilometr  i godzinę  czasu  pracy  zespołu. 

Podniósł także, iż zamówienie publiczne jest odpłatną umową o wykonanie dostaw, usług lub 

robót  budowlanych,  zaś  Zamawiający  przewiduje  obowiązek  pozostawania  przez 

wykonawcę  w  gotowości  do  wykonania transportu w  ramach opisu  przedmiotu  zamówienia 

stanowiący  element  zamówienia,  bez  ustalenia  wynagrodzenia.  Odwołujący  zwrócił  także 

uwagę,  iż  wykonawcy  nie  będzie  przysługiwać  wynagrodzenie  za  zmniejszenie  zakresu 

usług oraz za zwiększenie zakresu usług, co jest niezgodne z regułą odpłatności zamówienia 

publicznego,  powoduje  zlecenie  części  zamówienia  w  sposób  nieodpłatny  i  jednocześnie 

powoduje  konieczność  poniesienia  przez  wykonawcę  kosztów  pozostawania  w  gotowości 

zespołu  transportowego,  kosztów  transportów  pacjenta,  bez  otrzymania  za  nie 

wynagrodzenia, co utrudnia ponadto 

Odwołującemu złożenie oferty. 

Uzasadniając zarzut naruszenia art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. 

z art. 161ba ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków 

publicznych  (zarzut  nr  4),  Odwołujący  powołał  się  na  definicję  transportu  sanitarnego 

zawartą  w  art.  5  pkt  33a  ww.  ustawy,  dodając,  że  środki  transportu  sanitarnego  muszą 

spełniać  wymagania  norm  –  w  tym  przypadku  normy  PN-EN  1789.  Zgodnie  z  tą  normą  

ambulanse  drogowe  dzielą  się  na:  ambulans  do  transportu  pacjentów  (typy  Al,  A2), 

ambulans ratunkowy (typ B) i ruchoma jednostka intensywnej opieki 

(typ C) (dowód: norma, 

s.  6).  Typ  A  to  ambulans  do  transportu  pacjentów,  skonstruowany  i  wyposażony  do 

transportu  pacjentów,  co  do  których  nie  przewiduje  się,  że  staną  się  pacjentami  w  stanie 

nagłego zagrożenia zdrowotnego. Typ B to ambulans drogowy skonstruowany i wyposażony 

do  transportu,  podstawowego  leczenia  i 

monitorowania  pacjentów.  Typ  C  to  ambulans 

drogowy  skonstruowany  i  wyposażony  do  transportu,  zaawansowanego  leczenia  i 

monitorowania  pacjentów  (norma,  s.  9).  W  tym  zakresie  Odwołujący  powołał  się  także  na 

komunikat  NFZ  z  dnia  5  lutego  2009  r., 

zgodnie  z  którym  rozróżnia  się  3  typy  pojazdów 

przeznaczonych do transportu pacjentów: A. B oraz C, za normą PN-EN 1789+A2. Wobec, 

powyższego transport sztucznej nerki powinien odbywać się innym pojazdem posiadającym 

odpowiednia przestrzeń, lecz nie pojazdem spełniającym cechy techniczne i jakościowe oraz 

posiadającym  wyposażenie  określone  w  Polskich  Normach  przenoszących  europejskie 

normy  tj.  zgodnym  z  norma  PN-EN  1789

.  Zdaniem  Odwołującego  podanie  przez 

Zamawiającego  wymogu  transportu  sztucznej  nerki  pojazdem  zgodnym  z  norma  PN-EN 

1789,  stanowi  naruszenie  tej  normy  oraz  narusza  zasadę  proporcjonalności,  co  utrudnia 

złożenie Odwołującemu oferty i może mieć wpływ na wynik postępowania.  

Uzasadniając  zarzut  naruszenia  art.  29  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  13  ust.  1 

ustawy o systemie oceny zgodności oraz art. 70b ust. 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym 

i w zw. z art. 161ba ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze 

środków  publicznych  (zarzut  nr  5),  Odwołujący  podniósł,  iż  Zamawiający  opisując  warunki 

stawiane środkom transportu dla transportu pacjentów dializowanych w SIWZ, nie wskazał, 

iż pojazdy przewożące pacjentów dializowanych w pozycji leżącej oraz pacjentów na wózku 

inwalidzkim  muszą  być  do  tego  przeznaczone.  Odwołujący  wskazał  na  ww.  regulacje  oraz 

norm

ę PN-EN 1789, podnosząc, iż transport pacjentów na dializy w pozycji leżący możliwy 

jest jedynie pojazdem do tego przeznaczonym

, spełniającym cechy techniczne i jakościowe 

oraz  posiadającym  wyposażenie określone w  ww.  normie.  OPZ  nie precyzuje że transport 

pacjentów w pozycji leżącej wymaga pojazdów oraz ich wyposażenia zgodnego z normą PN-

EN 1789, oraz jaki typ i ile pojazdów wymagany jest do wykonania przedmiotowej usługi tj. 

A1 

czy A2 i w jakiej ilości. Zdaniem Odwołującego w opisie przedmiotu zamówienia znajdują 

się  określenia,  które  uniemożliwiają  należyte  przygotowanie  wykonawcy  do  wykonywania 

usługi.  Wykonawca  musi  bowiem  mieć  wiedzę,  iloma  pojazdami  i  jakiego  typu  mają  być 

realizowane  transporty  wymagające  przewozu  pacjentów  w  stabilnym  stanie  zdrowia  w 

pozycji  leżącej.  Ponadto  Odwołujący  podniósł,  iż  samochód  osobowy  przystosowany  do 

przewozu  osób  niepełnosprawnych  zgodnie  z  definicją  kategorii  i  typów  pojazdów 

specjalnych  jest  pojazdem  specjalnego  przeznaczenia.  Pojazd  tego  typu  oznacza  pojazd 

przeznaczony  do  wykonywania  funkcji,  która  wymaga  specjalnego  dostosowania  nadwozia 

lub  posiadania  specjalnego  wyposażenia.  Spełnienie  tych  wymagań  potwierdza  się  w 

procedurze  homologacji.  Przeprowadzenie  badań  homologacyjnych  na  pojazd 

przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich wymaga od 

producenta  spełnienia  określonych  wymagań.  W  ocenie  Odwołującego  Zamawiający 

powinien  doprecyzować  opis  przedmiotu  zamówienia,  i  wskazać,  iż  transport  osoby 

niepełnosprawnej  na  wózku  inwalidzkim  ma  zostać  wykonany  pojazdem  do  tego 

przeznaczonym,  posiadającym  świadectwo  homologacji  potwierdzające,  iż  pojazd  jest 

przystosow

any  do  przewozu  osób  niepełnosprawnych.  Brak  podania  przez  Zamawiającego 

w  opisie  przedmiotu  zamówienia,  ww.  wymagań  uniemożliwia  złożenie  Odwołującemu 

porównywalnej  oferty  z  innymi  ofertami,  gdyż  oferenci  mogą  zaoferować  i  skalkulować  w 

cenie  do  tego  typu 

transportu  pojazd  nie  przeznaczony  do  przewozu  pacjentów  na  wózku 

inwalidzkim, co może mieć wpływ na wynik postępowania, a co gorsza - może doprowadzić 

do  wyboru  przez  Zamawiającego  oferty  wykonawcy,  który  nie  będzie  w  stanie  zrealizować 

zamówienia  gdyż  nie  posiada  pojazdu  do  transportu  osób  w pozycji  leżącej  i  na  wózku 

inwalidzkim

. Odwołujący podniósł także, iż w  rozdziale IV pkt 2 lit. e  OPZ Zamawiający nie 

wskazał,  ile  pojazdów  wymaga  do  transportu  pacjentów  na  dializy,  a  zatem  dokonał  opisu 

przedmiotu 

zamówienia w sposób nie wyczerpujący. 

Zamawiający  w  dniu  29  grudnia  2020  r.  wniósł  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której 

wskazał, iż uwzględnia odwołanie w części, tj. w zakresie zarzutów wskazanych w pkt 1, 3 i 5 

odwołania.  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania  –  w  odniesieniu  do  zarzutów 

uwzględnionych  (nr  1,  3  i  5)  z  uwagi  na  brak  przedmiotu  zaskarżenia,  a  w  odniesieniu  do 

zarzutów  nieuwzględnionych  (nr  2  i  4)  z uwagi  na  ich  bezzasadność.  Jednocześnie  wniósł 

o 

nieuwzględnianie  zmiany  żądania  w  zakresie  zarzutu  nr  1  jako  dokonanej  przez 

Odwołującego po terminie.  

W  zakresie  zarzutu  nr  1,  3  i  5  Zamawiający  w  uzasadnieniu  odpowiedzi  wskazał,  iż 

uwzględnia  odwołanie  w  tym  zakresie.  Wskazał  także,  iż  dokonał  modyfikacji 

kwestionowanych  przez  Odwołującego  postanowień  SIWZ  oraz  wyjaśnił  powody 

wprowadzonych  zmian,  a  do  odpowiedzi  na  odwołanie  załączył  dokumenty  zamówienia 

uwzględniającą modyfikacje.  

Odnosząc  się  do  zarzutu  nr  2  odwołania  Zamawiający  wskazał,  iż  nie  uwzględnia 

odwołania w tym zakresie i wniósł o oddalenie zarzutu. Zamawiający podniósł, iż przedmiot 

zamówienia  w  zakresie  pojazdu  typu  VAN  został  precyzyjnie  określony  i  opisany  w 

załączniku  nr  1a  do  specyfikacji  pkt  4.  ppkt  1  lit.  b). Wyjaśnił,  iż  wymaga,  aby  pojazd  typu 

VAN   

posiadał  zezwolenie  wydane  przez  właściwy  organ  na  używanie  go  jako  pojazdu 

uprzywilejowanego w 

ruchu drogowym zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie jest to ze 

strony  Zamawiającego  działanie  mające  na  celu  utrudnienie  uczciwej  konkurencji.  Pojazd 

używany  będzie  między  innymi  do  przewozu  w  trybie  pilnym  „na  ratunek”  materiałów 

stosowanych  w 

procesie  leczenia  w  tym  krwi  i  materiałów  krwiopochodnych,  co  zostało 

precyzyjnie  określone  w  załączniku  nr  1a  do  specyfikacji.  Zamawiający  wyjaśnił  także,  iż 

pojazd  typu  VAN  nie  jest  przeznac

zony  do  przewozu pacjentów  dializowanych.  Dodatkowo 

Zamawiający  wskazał,  iż  w  celu  rozwiania  zgłoszonych  przez  Odwołującego  wątpliwości  w 

tym  zakresie  dokonał  uzupełnienia  zapisu  we  wskazanym  załączniku  nr  1a  do  Specyfikacji 

poprzez dopisanie w części IV w pkt. 1 lit. b) następującej treści: „Pojazd typu VAN nie jest 

przeznaczony do przewozu pacjentów dializowanych”.  

Odnosząc  się  do  zarzutu  nr  4  odwołania  Zamawiający  wskazał,  iż  nie  uwzględnia 

odwołania w tym zakresie i wniósł o oddalenie zarzutu. Zamawiający podniósł, iż norma PN-

EN 1789 w pkt. 4.5.2.2 „wymiary przedziału dla pacjenta w ambulansach drogowych typy A1, 

A2  i  B”  określa  wyłącznie  minimalne  wymiary  dotyczące  ambulansu  typu  A2.  Zamawiający 

wska

zał,  że  ambulanse  typu  A2  przeznaczone  do  realizacji  przedmiotowego  zamówienia 

zostały  opisane  w  sposób  zgodny  z  normą  PN-EN  1789,  gdyż  ich  wymiary  minimalne 

określone  w  specyfikacji  pokrywają  się  wymiarami  określonymi  tą  normą.  W  opinii 

Zamawiającego  żądanie  realizowania  usługi  ambulansem  o  większych  wymiarach  nie 

narusza  wskazanych  przez  Odwołującego  przepisów  oraz  nie  prowadzi  do  zaburzenia 

konkurencji,  gdyż  tego  rodzaju  pojazdy  są  szeroko  dostępne  na  rynku.  W  celu  należytego 

zabezpieczenia  zdrowia  i  życia  pacjentów,  Zamawiający  będący  jednostką  specjalistyczną, 

szpitalem  wysokoreferencyjnym  wymaga  w  szczególnych  przypadkach  użycia  ambulansu 

typu A2  lub typu B do przewozu aparatury medycznej, w tym sztucznej nerki w trybie pilnym 

„na ratunek życia”, stąd między innymi konieczność posiadania zabezpieczonego ambulansu 

o wymiarach większych niż minimalne, określone normą PN-EN 1789.  

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  postępowania,  na  podstawie 

zgromadzonego w sprawie 

materiału dowodowego oraz oświadczeń i stanowisk Stron 

postępowania, Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba ustaliła, iż w terminie wynikającym z art. 185 ust. 2 ustawy Pzp do postępowania 

odwoławczego nie przystąpił żaden wykonawca.  

Izba  stwierdziła,  iż  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących 

odr

zuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.  

Izba  uznała,  iż  Odwołujący  wykazał  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwość 

poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego przepisów 

ustawy  Pzp,  czym  wypełnił  materialnoprawne  przesłanki  dopuszczalności  odwołania, 

o 

których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Mając na względzie, iż Odwołujący deklaruje 

zainteresowanie  przedmiotowym  postępowaniem  jako  podmiot  trudniący  się  usługami 

transportu  medycznego

,  Izba  uznała,  iż  sposób  ukształtowania  postanowień  SIWZ,  w  tym 

opisu  przedmiotu  zamówienia,  może  przekładać  się  na  jego  sytuację  w  postępowaniu 

i 

możliwość  złożenia  konkurencyjnej  oferty,  a  tym  samym  Odwołującemu  nie  sposób 

odmówić uprawnienia do wniesienia środka ochrony prawnej w postaci odwołania.  

W  związku  z  oświadczeniem  złożonym  przez  Zamawiającego  w  odpowiedzi  na 

odwołanie o uwzględnieniu następujących zarzutów: 

  zarzut  nr  1:  naruszenie  art.  91  ust.  2  i  2a  ustawy  Pzp  poprzez  brak  wprowadzenia 

pozacenowego kryterium oceny ofert; 

  zarzut nr 3: naruszenie art. 29 ust. 1 i 2, art. 2 pkt 13 w zw. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp przez 

nadużycie  pozycji  dominującej  Zamawiającego jako  organizatora  przetargu  i  wskazanie 

w 

opisie  przedmiotu  zamówienia  -  załącznik  nr  1a  do  SIWZ,  iż  pojazdy  oraz  zespoły 

wyjazdowe  Wykonawcy  w 

trakcie  wykonywania  usług  muszą  pozostawać  w  wyłącznej 

dyspozycji  Zamawiającego  i  pozostawać  w  gotowości  do  świadczenia  usługi, 

a 

wynagrodzenie za zmniejszony lub zwiększony zakres usługi przez Zamawiającego nie 

będzie  przysługiwało  Wykonawcy,  przy  jednoczesnym  wskazaniu,  że  wykonawcy 

przysługuje wynagrodzenie jedynie za ilość przejechanych kilometrów, ilość wykonanych 

zleceń,  czas  pracy  zespołu  wyjazdowego,  co  narusza  zasadę  odpłatności  zamówień 

publ

icznych  w  ten  sposób,  że  wykonawca  pozostający  w  gotowości  ponosi  koszty 

zespołu  transportowego,  kosztów  transportów  pacjenta,  bez  otrzymania  za  nie 

wynagrodzenia,  co  utrudnia  Odwołującemu  złożenie  oferty  i  ma  wpływa  na  wynik 

postępowania; 

  zarzut nr 5: naruszenie art. 29 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z art. 7 Pzp w zw. z art. 161 ba ust. 1 

i 

2  ustawy  o  świadczeniach  opieki  zdrowotnej  finansowanych  ze  środków  publicznych, 

poprzez  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  nieprecyzyjny,  nie  wyczerpujący 

i 

utrudniający  uczciwą  konkurencję,  a  to  poprzez  brak  wskazania  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia - załącznik 1a do SIWZ, że transport pacjentów dializowanych: 

  na  wózkach  zostanie  wykonany  pojazdami  posiadającymi  homologację  transportu 

osób niepełnosprawnych 

  w pozycji leżącej zostanie wykonany pojazdami zgodnymi z normą PN-EN 1789 i do 

tego  przeznaczonym  tj. 

spełniającymi  cechy  techniczne  i  jakościowe  określone 

w 

Polskich Normach przenoszących europejskie normy, 

co uniemożliwia złożenia ważnej i skutecznej oferty przez Odwołującego, porównywalnej 

oferty  z  innymi  ofertami,  gdyż  oferenci  mogą  zaoferować  i  skalkulować  w  cenie,  różną 

ilość pojazdów nie przeznaczonych do transportu pacjentów w pozycji leżącej i na wózku, 

co ma wpływ na wynik postępowania, a co gorsza - może doprowadzić do wyboru przez 

Zamawiającego  oferty  wykonawcy,  który  nie  będzie  w  stanie  zrealizować  zamówienia 

gdyż  nie  posiada  pojazdu  do  transportu  osób  w  pozycji  leżącej  i  na  wózku  inwalidzkim 

oraz nie posiada wystarczającej ilości pojazdów; 

oraz  brakiem 

przystąpień  do  postępowania odwoławczego po  stronie Zamawiającego,  Izba 

umorzyła  postępowanie  odwoławcze  w  części  dot.  ww.  zarzutów,  co  znalazło 

odzwierciedlenie  w  punkcie  1  sentencji  wyroku. 

W konsekwencji Izba skierowała odwołanie 

do  rozpoznania  na  rozprawie  w 

części  obejmującej  zarzuty  oznaczone  nr  2  i  4  odwołania, 

które nie zostały przez Zamawiającego uwzględnione.  

Izba  dopuściła  i  przeprowadziła  dowody  z  dokumentacji  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  przekazanej  przez  Zamawiającego,  w  szczególności  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia  i  jej  modyfikacji.  Skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę  również 

stanowiska i 

oświadczenia Stron złożone w pismach procesowych (odwołanie, odpowiedź na 

odwołanie) oraz przez Odwołującego ustnie do protokołu posiedzenia i rozprawy w dniu 30 

grudnia  2020  r

.  Ponadto  Izba  dopuściła  i  przeprowadziła  dowody  z dokumentów 

przedstawionych  przez 

Odwołującego  na  rozprawie,  tj.  odpisów  wyroków  Wojewódzkiego 

Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2018 r. VII SA/Wa 2233/18 i z dnia 

15  maja  2018  r.    o  sygn.  akt  VII  Sa/Wa  2481/18  wydanych  w  sprawach  ze  skargi 

Odwołującego (zarzut nr 2 odwołania) oraz normy PN-EN 1789+A2 (zarzut nr 4 odwołania). 

Izba ustaliła, co następuje: 

Na  podstawie  dokumentacji  postępowania  przekazanej  przez  Zamawiającego,  Izba 

ustaliła,  iż  ogłoszenie  o zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Biuletynie  Zamówień 

Publicznych z dnia 1 grudnia 2020 r. pod numerem 2020/S 234-577829. W tym samym dniu 

Zamawiający zamieścił na stronie internetowej dokumenty zamówienia, w tym SIWZ. 

W  zakresie  podlegającym  rozpoznaniu  na  rozprawie  izba  ustaliła  ponadto,  co 

następuje. 

Zgodnie  z  pkt  3.1  SIWZ  przedmiotem  zamówienia  jest  kompleksowe  całodobowe 

wykonywanie  usług  polegających  na  przewożeniu  transportem  medycznym  pacjentów 

Sz

pitala  Uniwersyteckiego  w  Krakowie  wraz  z  personelem  medycznym,  sprzętu 

medycznego, materiałów do badań, wyników tych badań i innych materiałów stosowanych w 

procesie  leczenia,  także  przewozów  wykonywanych  na  hasło  „przeszczepy”  oraz  usług 

polegających  na  przewożeniu  pacjentów  dializowanych  do  Stacji  Hemodializ  i  ze  Stacji 

Hemodializ  zlokalizowanej  w  Krakowie  przy  ul.  Macieja  Jakubowskiego  2. 

Zamawiający 

zawarł  szczegółowy  opis  przedmiotu  zamówienia  w  załączniku  nr  1a  do  SIWZ  (Opis 

przedmiotu zamówienia wraz z załącznikami) oraz nr 1 (arkusz cenowy).  

W  pkt  III.1  lit.  a,  w  pkt  III.2  lit.  a  i  b  oraz  w  pkt  III.4  lit.  b 

OPZ  Zamawiający  wskazał 

godziny wykonywania usług dla ambulansu typu A2 pozostającego w gotowości i w systemie 

dyżurowym oraz dla ambulansu typu B w systemie dyżurowym, spełniających równocześnie 

warunki  do  przewozu  aparatury  medycznej,  w  tym  tzw.  „sztucznej  nerki”.  Analogiczne 

postanowienia zawarto w § 4 wzoru umowy stanowiącego załącznik do SIWZ. 

Zgodnie  z  pkt IV.1  lit.  a i  b OPZ  wykonawca  zobo

wiązuje się do realizacji usługi przy 

użyciu co najmniej 7 ambulansów typu A2 obsługiwanych przez ratowników, 2 ambulansów 

typu  B  obsługiwanych  przez  ratowników  medycznych  i  pojazdu  osobowego  typu  VAN 

obsługiwanego przez ratownika w tym: 

a)  co najmniej 4 ambu

lansów typu A2 oraz 2 ambulansów typu B posiadających zezwolenie 

wydane  przez  właściwy  organ  na  używanie  jako  pojazdu  uprzywilejowanego  w  ruchu 

drogowym  zgodnie  z  obowiązującymi  przepisami  oraz  spełniających  wymagania  do 

przewozu  sztucznej  nerki  o  wymiarach: 

głębokość  75  cm,  szerokość  55  cm,  wysokość 

165 cm, 

b)  pojazdu osobowego  typu VAN 

posiadającego zezwolenie wydane przez właściwy organ 

na  używanie  pojazdu  jako  uprzywilejowanego  w  ruchu  drogowym  zgodnie 

z 

obowiązującymi  przepisami  przeznaczonego  do  przewozów  pacjentów  nie 

wymagających  opieki  medycznej  oraz  sprzętu  medycznego,  materiałów  do  badań, 

wyników  tych  badań  i  innych  materiałów  stosowanych  w  procesie  leczenia, 

wyposażonego w pokrowce łatwo zmywalne. 

Ponadto  z

godnie  z  pkt  V.2  lit.  b  OPZ  Zamawiający  wymagał,  aby  przez  cały  okres 

obowiązywania  umowy  kierowca  pojazdu  typu  VAN  zobowiązany  był  posiadać  zezwolenie 

do kierowania pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym.  

Zamawiający w dniu 29 grudnia 2020 r., po analizie zarzutów odwołania, zmodyfikował 

treść  SIWZ,  wprowadzając  m.in.  zmianę  w  pkt  IV.1  lit.  b  OPZ  poprzez  dodanie  do 

istniejącego brzmienia sformułowania: „Pojazd typu VAN nie jest przeznaczony do przewozu 

pacjentów dializowanych.” 

Izba zważyła, co następuje: 

Biorąc pod uwagę zgromadzony  w sprawie materiał dowodowy, poczynione ustalenia 

faktyczne  oraz 

orzekając w granicach zarzutów zawartych w odwołaniu, Izba stwierdziła, iż 

odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

W  ocenie  Izby  nie  potwierdził  się  zarzut  nr  2  odwołania,  tj.  zarzut  naruszenia  art.  29 

ust. 2 i 3 ustawy Pzp w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym poprzez 

opisanie  przedmiotu  zamówienia  przez  wskazanie  wymogu  uzyskania  przez  wykonawcę 

zezwolenia  ministra  właściwego  do  spraw  wewnętrznych  na  używanie  pojazdów 

samocho

dowych jako uprzywilejowanych w odniesieniu do pojazdu typu VAN do przewozów 

pacjentów  dializowanych  nie  wymagających  opieki  medycznej  oraz  sprzętu  medycznego, 

materiałów  do  badań,  wyników  tych  badań  i  innych  materiałów  stosowanych  w  procesie 

leczenia,  a  k

ierowca  tego  pojazdu  ma  posiadać  zezwolenie  do  kierowania  pojazdem 

uprzywilejowanym  w  ruchu  drogowym,  choć  w  odniesieniu  do  tych  przewozów,  zezwolenie 

takie nie może zostać  wydane  ze  względu na  brak używania takich  pojazdów  w  związku z 

ratowaniem  życia  lub  zdrowia  ludzkiego,  co  ogranicza  krąg  wykonawców  mogących 

zrealizować zamówienie i w konsekwencji Zamawiający utrudnia uczciwą konkurencję. 

Odwołujący  postawił  zarzut  naruszenia  art.  29  ust.  2  i  3  ustawy  Pzp,  przy  czym 

stwierdzić  należy,  że  ust.  3  omawianego  przepisu  nie  koresponduje  z  treścią  zarzutu. 

Zgodnie  z  art.  29  ust.  3  przedmiotu  zamówienia  nie  można  opisywać  przez  wskazanie 

znaków  towarowych,  patentów  lub  pochodzenia,  źródła  lub  szczególnego  procesu,  który 

charakteryzuje  produkty  lub  usługi  dostarczane  przez  konkretnego  wykonawcę,  jeżeli 

mogłoby  to  doprowadzić  do  uprzywilejowania  lub  wyeliminowania  niektórych  wykonawców 

lub  produktów,  chyba  że  jest  to  uzasadnione  specyfiką  przedmiotu  zamówienia  i 

zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych 

określeń,  a  wskazaniu  takiemu  towarzyszą  wyrazy  "lub  równoważny”.  Zamawiający  nie 

wskazał  w  treści  pkt  IV.1  lit.  b  OPZ  żadnych  znaków  towarowych,  patentów,  pochodzenia, 

źródła  lub  szczególnego  procesu,  który  miałby  charakteryzować  usługi  konkretnego 

wykonawcy.  Odwołujący  w  treści  odwołania  (ani  w petitum  ani  w  uzasadnieniu)  nie 

przedstawił zaś jakiejkolwiek argumentacji mającej referować do tego przepisu.  

Mając  to  na  względzie  przedmiotowy  zarzut  należało  rozpatrywać  pod  kątem 

naruszenia art. 29 ust. 2 ustawy Pzp, zgodnie z  którym  przedmiotu zamówienia nie można 

opisywać  w sposób,  który  mógłby  utrudniać  uczciwą  konkurencję  oraz  z  uwzględnieniem 

okoliczności wynikających z art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o 

ruchu  drogowym 

(t.j.  Dz.  U.  z  2020  poz.  110  ze  zm.),  który  stanowi,  że  pojazdem 

uprzywilejowanym  w  ruchu  drogowym  może  być  pojazd  samochodowy  jednostki 

niewymienionej  w  pkt  1-

11,  jeżeli  jest  używany  w  związku  z  ratowaniem  życia  lub  zdrowia 

ludzkiego - na podstawie zezwolenia 

ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 

Izba  wskazuje,  iż  sporządzenie  opisu  przedmiotu  zamówienia  jest  jedną 

z 

najważniejszych  czynności  związanych  z  przygotowaniem  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego. Czynność ta stanowi obowiązek Zamawiającego, ale jednocześnie 

jego  uprawnienie,  bowiem  odzwierciedla  rzeczywiste  potrzeby  Zamawiającego  w  danym 

postępowaniu. To Zamawiający ma prawo, wyznaczając cel, jaki zamierza zrealizować, tak 

określić  przedmiot  zamówienia,  aby  opisać  go  adekwatnie  do  wyznaczonego  celu, 

zachowując  jednocześnie  obiektywizm  i  precyzję  w  formułowaniu  swoich  potrzeb. 

Zamawiający  zobowiązany  jest    ponadto  respektować  art.  29  ust.  2  ustawy  Pzp,  który 

zakazuje  

dokonywania opisu przedmiotu zamówienia w sposób dyskryminujący, przy czym 

podkreślenia  wymaga,  że  powyższa  norma  nie  może  być  równoważona  z  obowiązkiem 

wyeliminowania  z  opisu  przedmiotu  zamówienia  uzasadnionych  wymagań,  które  dla 

wykonawcy  mogą  stanowić  źródło  ewentualnych  niedogodności  czy  potrzeby  reorganizacji 

swojej  pracy  bądź  stworzenia  nowych  rozwiązań  dostosowanych  do  realizacji  konkretnego 

zamówienia (podobnie m.in. wyrok KIO z 28 stycznia 2019 r., KIO 26/19, wyrok KIO z dnia 

22 lipca 2019 r., sygn. akt KIO 1271/19).  

Nadmienić  ponadto  należy,  iż  zarówno  z  przepisów  prawa,  jak  i  z  orzecznictwa  Izby 

i 

sądów  powszechnych  jednoznacznie  wynika,  że  zarzut  musi  być  skonkretyzowany. 

Kluczowe  znaczenie  ma  przede  wszystkim  podanie  w  treści  odwołania  wyczerpującego 

uzasadnienia  faktycznego  zawiera

jącego argumentację pozwalającą na ocenę poprawności 

zachowań  zamawiającego,  które  kwestionuje  we  wniesionym  odwołaniu  odwołujący  (por 

m.in.  wyrok  Izby  z  dnia  31  sierpnia  2018  r.,  sygn.  akt  KIO  1613/18).  Powyższe  ma  o  tyle 

istotne znaczenie, że umożliwia zamawiającemu i uczestnikom postępowania odniesienie się 

do  kwestionowanych  przez  o

dwołującego  czynności  czy  zaniechań  zamawiającego.  Nie 

sposób uznać zatem za wystarczające zwrócenie uwagi na istnienie określonego problemu, 

czy  proste  zasygnalizowanie,  że  pewien  wymóg  może  nie  być  uzasadniony  w 

okolicznościach  danego  przypadku,  lecz  niezbędne  jest  przedstawienie  argumentacji 

potwierdzającej  fakt  naruszenia  przepisów  prawa,  wykazującej  spełnienie  wszystkich 

przesłanek wskazanych w treści przepisu, którego naruszenie zamawiającemu się zarzuca. 

Jest to tym bardziej istotne, że  granice rozpoznania sprawy przez KIO są ściśle określone 

przez  zarzuty  odwołania,  na  co  wskazuje  art.  192  ust.  7  ustawy  Pzp.  Konsekwencją 

powyższego jest fakt, iż rozszerzanie podstaw faktycznych zarzutów po upływie terminu na 

wniesienie odwołania, na późniejszym etapie postępowania odwoławczego, w szczególności 

na  rozprawie,  stanowi  działanie  spóźnione,  a  tak  podniesiona  argumentacja  nie  może 

stanowić dla Izby podstawy rozstrzygnięcia. 

P

owyższe  rozważania  mają  istotne  znaczenie  dla  oceny  zasadności  zarzutu  nr  2 

odwołania, którego podstawa faktyczna koncentrowała się wyłącznie na okoliczności, że dla 

pojazdu osobowego typu VAN przeznaczonego dla przewozu osób dializowanych nie będzie 

możliwe  uzyskanie  zezwolenia  na  używanie  go  jako  uprzywilejowanego.  Odwołujący 

w 

uzasadnieniu zarzutu akcentował jedynie kwestię przewozu tym pojazdem osób na dializy 

jako osób nie wymagających opieki medycznej, na co wskazują zawarte na str. 8 odwołania 

stwierdzenia

, takie jak: „wobec powyższego do wykonywania przewozu osób dializowanych 

pojazdem  typu  VAN  nie  jest  konieczne  (…)”,  czy  też  „(…)  a  w  konsekwencji  wymaganie 

Zamawiającego,  aby  przewóz  osób  dializowanych  pojazdem  typu  VAN  był  wykonywany 

przez  kierowców  spełniających  wymagania  dotyczące  przewozów  służących  ratowaniu 

lu

dzkiego zdrowia i  życia jest  bezpodstawny”.  Jednocześnie,  poza przywołaniem  brzmienia  

pkt IV.1 lit b) OPZ, 

Odwołujący w uzasadnienia odwołania w ogóle nie odniósł się do innych 

niż  przewóz  osób  dializowanych  sytuacji  objętych  treścią  tego  postanowienia,  w  tym 

przewozu  pojazdem  typu  VAN 

sprzętu  medycznego,  materiałów  do  badań,  wyników  tych 

badań czy innych materiałów stosowanych w procesie leczenia. Odwołujący nie przedstawił 

jakiejkolwiek 

analizy pod kątem możliwości uzyskania wymaganego zezwolenia dla pojazdu 

typu VAN dedykowanego tego rodzaju przewozom, nie 

omówił ich potencjalnego związku z 

ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. Argumentacja odwołania sprowadzała się li tylko do 

wskazan

ia, że zezwolenie nie może zostać wydane dla pojazdu typu VAN przeznaczonego 

do  przewozu  osób  dializowanych,  niewymagających  opieki  medycznej  oraz  odesłania  do 

orzecznictwa sądowego i stanowiska MSW.  

Ukształtowanie  podstaw  faktycznych  zarzutu  w  ten  sposób  spowodowało,  że 

przedmiotowe postanowienie mogło zostać zweryfikowane przez Izbę wyłącznie w zakresie 

odnoszącym się transportu pacjentów dializowanych. Mając na uwadze, iż zgodnie z art. 191 

ust.  2  ustawy  Pzp 

wydając  wyrok,  Izba  bierze  za  podstawę  stan  rzeczy  ustalony  w  toku 

postępowania, Izba orzekając uwzględniła okoliczność, iż po wniesieniu odwołania doszło do 

modyfikacji  treści  SIWZ.  Zamawiający  w  ramach  tych  modyfikacji  doprecyzował  brzmienie 

pkt IV.1 lit b) OPZ 

wskazując jednoznacznie, że pojazd typu VAN nie będzie przeznaczony 

do  przewozu  pacjentów  dializowanych.  Tym  samym  argumentacja  przedstawiona  jako 

uzasadnienie  zarzutu  nr  2  w  świetle  dokonanej  zmiany  OPZ  zdezaktualizowała  się,  co 

powoduje, że zarzut stał się bezprzedmiotowy.   

Izba  za  chybion

e  uznała  stanowisko  Odwołującego,  który  podnosił  na  rozprawie,  iż 

wprowadzona  w  OPZ  zmiana 

nic  nie  rozjaśnia,  ponieważ  zasadnicza  treść  OPZ  w  tym 

zakresie  się  nie  zmieniła.  Owszem,  pkt  IV.1  lit  b)  OPZ  w  zdecydowanej  części  zachował 

dotychczasowe 

brzmienie, 

niemniej 

wprowadzona 

modyfikacja 

m

iała  znaczenie 

z 

perspektywy  rozstrzygnięcia  odwołania,  ponieważ  podstawa  faktyczna  zarzutu  nr  2 

sprowadzała  się  wyłącznie  do  kwestii  przewozu  pacjentów  dializowanych.  Postępowanie 

odwoławcze  jest  postępowaniem  kontradyktoryjnym,  a  jego  wynik  w  zasadniczej  mierze 

zależy  od  inicjatywy  stron  postępowania.  Izba  jedynie  dokonuje  oceny  argumentacji 

prezentowanej  w ramach 

postępowania  oraz  dowodów  składanych  na  jej  poparcie. 

Rozszerzanie  podstaw  faktycznych  zarzutu  ponad  te  wska

zanie  w  odwołaniu  nie  jest 

dopuszczalne, gdyż prowadziłoby do obejścia przepisów statuujących terminy na wniesienie 

odwołań.  Z  tego  względu  Izba  za  spóźnioną  uznała  prezentowaną  na  rozprawie 

argumentację  odnoszącą  się  do  innych  niż  transport  osób  dializowanych  przypadków 

wymienionych w pkt IV.1 lit b) OPZ

, w tym okoliczności, że zezwolenie na używanie pojazdu 

jako  uprzywilejowanego  mogłoby  zostać  wydane  wyłącznie  do  transportu  krwi  na  cito. 

W 

konsekwencji  za  nieprzydatne  dla  rozstrzygnięcia  -  jako  odnoszące  się  do  przypadku 

nieobjętego  zakresem  zarzutu  -  Izba  uznała  dowody  w  postaci  zapadłych  w sprawach  ze 

skargi  Odwołującego  wyroków  WSA,  które  referowały  do  kwestii  uzyskania  zezwolenia  dla 

pojazdu 

używanego do transportu krwi. Uzupełniająco Izba zauważa, iż to, że argumentacja 

odwołania koncentrowała się jedynie na transporcie  pacjentów dializowanych odzwierciedla 

udzielona  przez  Zamawiającego  w  tym  zakresie  odpowiedź  na  odwołanie  -  Zamawiający 

odpierając  zarzut  do  tej  właśnie  kwestii  referował  i  w  tym  zakresie  wprowadził  zmiany 

doprecyzowujące OPZ. Sytuacja ta pokazuje jak  duże znaczenie z perspektywy możliwości 

odniesienia 

się  przez  pozostałe  strony  i uczestników  postępowania  do  kwestionowanych 

czynności,  ma  wyczerpujące  przedstawienie  w  treści  odwołania  podstaw  faktycznych 

zarzutów.  

Za niewykazany Izba uznała zarzut nr 4, tj. zarzut naruszenia  art. 29 ust. 1 i 2 w zw. 

z art. 7 ustawy Pzp w zw. z art. 161 ba ust. 1 i 2 ustawy o 

świadczeniach opieki zdrowotnej 

finansowanych ze środków publicznych poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób 

nieprecyzyjny, nie wyczerpujący i utrudniający uczciwą konkurencję, a to poprzez wskazanie 

w opisie przedmiotu zamówienia, że pojazdy typu A2 i B zgodne z normą PN-EN 1789 mają 

spełniać  wymagania  do  przewozu  „sztucznej  nerki”,  co  narusza  normę  PN-EN  1789,  gdyż 

ambulans  drogowy  A2  i  B  skonstruowany  i  wyposażony  jest  do  transportu  pacjenta  a  nie 

„sztucznej  nerki”, co uniemożliwia  złożenia  ważnej  i  skutecznej  oferty  przez  Odwołującego, 

a 

złożone  oferty  mogą  się  okazać  nieporównywalne,  gdyż  Zamawiający  nie  uwzględnił 

wszystkich  wymagań  i  okoliczności  mogących  mieć  wpływ  na  sporządzenie  oferty,  co  ma 

wpływ na wynik postępowania. 

Zgodnie  z  art.  29  ust.  1  ustawy  Pzp 

przedmiot  zamówienia  opisuje  się  w  sposób 

jednoznaczny i wyczer

pujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, 

uwzględniając  wszystkie  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć  wpływ  na  sporządzenie 

oferty. Jak stanowi ust. 2, na co wskazano już wcześniej, Przedmiotu zamówienia nie można 

opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. Z kolei w myśl art. 7 ust. 1 

ustawy  Pzp  Zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie 

wykonawców  oraz  zgodnie  z  zasadami  proporcjonalności  i  przejrzystości.  Zgodnie  z  art.  5 

pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych 

ze  środków  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2020  r.  poz.  1398  ze  zm.)  transport  sanitarny  to 

przewóz  osób  albo  materiałów  biologicznych  i  materiałów  wykorzystywanych  do 

udzielania 

świadczeń zdrowotnych,  wymagających  specjalnych  warunków  transportu. 

Zgodnie  zaś  z  art.  161ba  ust.  1  transport  sanitarny  wykonywany  jest  specjalistycznymi 

środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego. Z kolej ust. 2 tego przepisu stanowi, że 

środki  transportu  sanitarnego,  o  których  mowa  w  ust.  1,  muszą  spełniać  cechy  techniczne 

i 

jakościowe  określone  w  Polskich  Normach  przenoszących  europejskie  normy 

zharmonizowane. 

Bezsporn

e w sprawie było, że normą określającą pojazdy medyczne i ich wyposażenie 

jest norma PN-

EN 1789 (normę tę Odwołujący złożył jako dowód), która rozróżnia trzy typy 

ambulansów  drogowych  stosowanych  do  transportu  i  sprawowania  opieki  nad  pacjentami 

(typ  A,  B  i  C). 

Bazując  wyłącznie  na  okoliczności,  że  ww.  norma  referuje  do  przewozu 

pacjentów,  Odwołujący  wywiódł  tezę,  iż  transport  „sztucznej  nerki”  powinien  odbywać  się 

innym  pojazdem  posiadającym  odpowiednią  przestrzeń,  zaś  przedmiotowy  wymóg  stanowi 

naruszenie ww. normy oraz narusza zasad

ę proporcjonalności.   

W  ocenie  Izby  teza  ta  jest  zbyt  daleko  idąca  i  nie  została  przez  Odwołującego 

należycie  wykazana.  Po  pierwsze  Odwołujący  w  ogóle  nie  wyjaśnił  dlaczego  wymóg,  aby 

część  ambulansów  spełniało  warunki  do  przewozu  „sztucznej  nerki”  stanowić  miał 

naruszenie  normy  PN-

EN  1789.  Odwołujący  w  szczególności  nie  wytłumaczył  dlaczego  z 

faktu,  że  ambulanse  omówione  w  ww.  normie  z  założenia  służą  do  przewozu  pacjentów, 

miałby  wynikać  zakaz  przewożenia  nimi  w  określonych  sytuacjach  także  niezbędnej 

aparatury  medycznej. 

Okoliczność  taka  nie  wynika  z  treści  przedmiotowej  normy.  Również 

fakt, że norma określa wymagane wymiary przedziału dla pacjenta w poszczególnych typach 

ambulansów,  nie  potwierdza,  że  nie  jest  możliwe  wyposażenie  ambulansu  w  wymaganą 

przez  Zamawiającego  aparaturę  medyczną,  przy  zachowaniu  określonych  normą 

minimalnych  wymiarów  przestrzennych  oraz  innych  ustanowionych  normą  wymagań.  Na 

okoliczność,  że  przedmiotowa  norma  określa  jedynie  wymagania  minimalne  zwrócił  uwagę 

Zamawiający,  a Odwołujący  stanowiska  tego  nie  kwestionował.  Za  nieuzasadnione  Izba 

uznała  także  powoływanie  się  przez  Odwołującego  na  pkt  6.5  normy  zawierający  wykaz 

wyposażenia,  z treści  tego  punktu  jasno  bowiem  wynika,  że  określa  on  jedynie  minimalne 

wyposażenie ambulansów. Izba miała ponadto na względzie, iż argumentacja prezentowana 

przez  Odwołującego  była  lakoniczna  i  wybiórcza.  Odwołujący  twierdząc,  że  przewóz 

urządzenia  do  hemodializy  powinien  być  dokonywany  innym  pojazdem,  jednocześnie  w 

o

góle nie wyjaśnił jakiego rodzaju miałby to być pojazd, nie omówił wymagań koniecznych do 

przewozu  takiej  aparatury. 

Z kolei  odnosząc  się do    twierdzeń  Zamawiającego,  iż  przewóz 

takiej aparatury może mieć miejsce także w trybie pilnym, w celu ratowania życia lub zdrowia 

pacjentów, Odwołujący wskazał jedynie, że do takiego transportu powinien być zastosowany 

inny  pojazd,  ponieważ  ambulans służy  do  przewozu pacjentów. Twierdzenia Odwołującego 

pozostały gołosłowne, nie zostały poparte ani dowodami, ani szerszą argumentacją. Jedyny 

złożony  przez  Odwołującego  dowód  (norma  PN-EN  1789+A2),  jak  omówiono  powyżej,  nie 

potwierdzał tez odwołania.  

Na  kanwie  zgromadzonego  w  sprawie  materiału  dowodowego  Izba  stwierdziła,  iż 

Odwołujący nie wykazał, by opis przedmiotu zamówienia w zakresie, do którego odnosił się 

zarzut  nr  4,  narusza

ł  art.  29  ust.  1  ustawy  Pzp.  Odwołujący  nie  powoływał  się  na 

niejednoznaczność  czy  nieprecyzyjności  postanowień  OPZ  w  odniesieniu  do  wymagań 

dotyczących  przewozu  „sztucznej  nerki”  –  wręcz  przeciwnie,  ich  treść  nie  budziła 

u 

Odwołującego  wątpliwości  interpretacyjnych.  Odwołujący  nie  wskazywał  także,  aby 

przedmiot  zamówienia  nie  uwzględniał  wszystkich  wymagań  i  okoliczności  mogących  mieć 

wpływ  na  sporządzenie  oferty.  Odwołujący  kwestionował  jedynie  zasadność  takiego 

rozwiązania  z  perspektywy  utrudnienia  konkurencji  i  zasady  proporcjonalności,  przy  czym 

szerszego  wywodu  w  tym  zakresie 

również  nie  przedstawił.  Jednocześnie  Odwołujący  nie 

za

kwestionował  argumentacji  Zamawiającego,  który  wskazywał,  że  na  rynku  szeroko 

dostępne  są  ambulanse  o  większych  wymiarach.  Zgodnie  z  art.  190  ust.  1  ustawy  Pzp 

obowiązkiem  Odwołującego  jest  udowodnienie  okoliczności  wskazanych  w przepisie, 

którego naruszenie zarzucane jest Zamawiającemu i nie zmienia tego fakt, że art. 29 ust. 2 

ustawy Pzp 

wskazuje na możliwość utrudniania konkurencji, a nie utrudnienie konkurencji (a 

zatem  na  prawdopodobieństwo  wystąpienia  naruszenia  konkurencji,  a  nie  konieczność 

wystąpienia  tego  naruszenia).  To  na  Odwołującym  spoczywał    ciężar  wykazania  tej 

potencjalnej  możliwości  wystąpienia  utrudniania  konkurencji,  czemu  zdaniem  Izby 

Odwołujący  nie  sprostał.  Jedynie  uzupełniająco  zauważyć  można,  że  okoliczność,  iż 

Odwołujący  może  nie  posiadać  ambulansów  o wymiarach  umożliwiających  przewóz 

wymaganej 

przez  Zamawiającego  aparatury  medycznej  czy  też,  że  tego  rodzaju  wymóg 

może  utrudnić  Odwołującemu  złożenie  oferty,  nie  stanowi  dostatecznej  podstawy  do 

stwierdzenia  naruszenia  konkurencji

.  Rolą  środków  ochrony  prawnej  nie  jest  udogodnienie 

warunków  przetargu  wykonawcom,  lecz  konwalidacja  czynności  Zamawiającego 

naruszających przepisy ustawy Pzp, a Odwołujący nie wykazał, aby do takiego naruszenia w 

przedmiotowym przypadku doszło.  

W tym stanie rzeczy 

Izba uznała, że odwołanie w zakresie rozpoznanym na rozprawie 

podlega oddaleniu i na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp 

orzekła jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku  na 

podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp  oraz 

§    3  pkt  1  Rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Mini

strów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972). 

Przewodniczący:      ……………………………….………