KIO 3295/20 WYROK dnia 4 stycznia 2021 r.

Sygn. akt: KIO 3295/20 

WYROK 

z dnia 4 stycznia 2021 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Aleksandra Patyk 

Protokolant:            

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2020 r. 

w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  11  grudnia  2020  r.  przez  wykonawcę 

American Systems Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu w postępowaniu prowadzonym przez 

Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, 

przy udziale wykonawcy 

PCG ACADEMIA Sp. z o.o. z siedzibą w Jasionce zgłaszającego 

swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt: KIO 3295/20 po 

stronie Zamawiającego, 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  Odwołującego  –  wykonawcę  American  Systems 

Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu i: 

.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  – 

wykonawcę American Systems Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu tytułem wpisu od 

odwołania; 

.2. zasądza od Odwołującego – wykonawcy  American Systems Sp. z o.o. z siedzibą  

w Poznaniu na rzecz 

Zamawiającego – Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie 

kwotę 616 zł 24 gr (słownie: sześćset szesnaście złotych dwadzieścia cztery grosze) 

stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  dojazdu  na 

rozprawę, opłat skarbowych od pełnomocnictw oraz diety pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  579  i  580  ustawy  z  dnia 

11  września  2019  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  2019  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  14  dni  od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

O

dwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………………..   

Sygn. akt: KIO 3295/20 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Uniwersytet  Jagielloński  w  Krakowie  [dalej  „Zamawiający”]  prowadzi 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na 

w

yłonienie Wykonawcy w zakresie dostawy i wdrożenia oprogramowania LMS dla Wydziału 

Prawa i Administracji UJ 

(znak postępowania: 80.272.238.2020).  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 13 lipca 2020 r. pod numerem 2020/S 133-325912. 

W  dniu  11  grudnia  2020  r.  wykonawca 

American  Systems  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  

w Poznaniu 

[dalej „Odwołujący”] wniósł odwołanie zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

1. art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez bezzasadne odrzucenie oferty 

złożonej Odwołującego z uwagi na to, że w ocenie Zamawiającego oferta Odwołującego nie 

odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia; 

2.  art.  89  ust.  1  pkt  6,  art.  26  ust.  3  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  bezzasadne 

uznanie,  że  oferta Odwołującego  zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny  i  zaniechanie  wezwania 

Odwołującego do złożenia wyjaśnień; 

3.  art.  89  ust.  1  pkt  6  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  bezzasadne  zaniechanie 

odrzucenia  oferty  złożonej  przez  PCG  Academia  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Jasionce  [dalej 

„PCG”] z uwagi na to, że oferta PCG zawiera błędy w obliczeniu ceny. 

Wobec  w

w. zarzutów Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie 

Zamawiającemu: 

1. unieważnienie czynności wyboru jako najkorzystniejszej oferty wykonawcy PCG; 

2. unieważnienie czynności odrzucenia oferty Odwołującego; 

3. odrzucenie oferty PCG; 

4.  nakazanie  dokonania  ponownej  oceny  ofert,  w  tym  wybór  oferty  złożonej  przez 

Odwołującego jako najkorzystniejszej;  

5.  w  przypadku  nieuznania  zarzutów  Odwołującego,  wniósł  o  unieważnienie  postępowania  

z uwagi na błędy postępowania niemożliwe do usunięcia. 

W zakresie zarzutu  dotyczącego  bezzasadnego odrzucenia oferty Odwołującego na 

podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  

w  zawiadomieniu  o  rozstrzygnięciu  postępowania  z  dnia  1  grudnia  2020  r.  odrzucił  ofertę 

Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Zamawiający do zawiadomienia 

załączył  tabelę  wskazującą  na  punkty  -  to  jest  wymagania  funkcjonalne  -  zawarte  

w Załączniku A do SIWZ, będącym integralną częścią oferty Odwołującego, których w ocenie 

Zamawiającego  oferta  Odwołującego  nie  spełnia  wraz  z  podaniem  uzasadnienia. 

Odwołujący  oświadczył,  że  odrzucenie  oferty  na  podstawie  wymienionej  w  zdaniu 

poprzednim  j

est  pozbawione  podstaw  prawnych  i  faktycznych,  a  oferta  Odwołującego  jest 

zgodn

a z SIWZ, na dowód czego w tabeli stanowiącej Załącznik nr 4 do odwołania zawarto 

odniesienia  Odwołującego  do  wymagań  funkcjonalnych  SIWZ,  z  którymi  rzekomo  oferta 

Odwołującego jest niezgodna. 

Odnośnie  funkcjonalności  wskazanej  w  punkcie  1.30  załącznika  A  do  SIWZ 

Odwołujący  podał,  że:  oferowana  platforma  spełnia  wymaganie  Zamawiającego.  Platforma 

umożliwia  przechowywanie  haseł  w  sposób  bezpieczny,  zaszyfrowane  za  pomocą  różnych 

standardów,  w  tym  SHA-512  i  PBKDF2. Wybór  standardu Wykonawca  dokonuje  na  etapie 

analizy (jeden z etapów procesu wdrożenia platformy LMS). Zauważył, że Zamawiający nie 

wskazał  jednoznacznie  jaki  konkretnie  standard  musi  dokładnie  obsługiwać  oferowana 

platf

orma,  a  podał  jedynie  przykład  standardów  SHA-512  i  PBKDF2  jako  przykłady 

bezpiecznych standardów.  Użycie przez  Odwołującego określenia (np.  SHA-512,  PBKDF2) 

nie  może  być  interpretowane  dowolnie  przez  Zamawiającego  i  w  oderwaniu  od  pozostałej 

treści  oświadczenia  Odwołującego  odnoszącej  się  do  tego  wymagania.  Zamawiający  

w sposób nieuprawniony uzasadnia niespełnienie tego wymogu wyjaśniając, iż Wykonawca 

winien  wskazać  jakie  standardy  spełnia  oferowana  platforma.  Jeśli  takie  było  oczekiwanie 

Zamawiającego  winien  wskazać  to  wyraźnie  w  dokumentacji  postępowania.  Na  tym  etapie 

wskazanie  sposobu  szyfrowania  nie  jest  uzasadnione  ze  względów  bezpieczeństwa 

oferowanego  rozwiązania,  gdyż  oferty  są  w  tej  części  jawne  i  każdy  mógłby  się  zapoznać  

z technologią szyfrowania wykorzystywaną do przechowywania haseł użytkowników.  

W  zakresie  funkcjonalności  podanej  w  punkcie  1.31  załącznika  A  do  SIWZ 

Odwołujący  uzasadniał,  że  zgodnie  z  wymaganiami  Zamawiającego  oferowana  platforma 

powinna  być  zgodna  z  obowiązującymi  standardami  w  zakresie  dostępności  i  oferent 

jednoznacznie  oświadczył,  że  oferowana  platforma  jest  zgodna  z  obowiązującymi 

standardami, w tym wynikającymi z Ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej 

stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych (w tym uczelni publicznych), 

która  wprowadza  WCAG  2.1,  poziom  AA  jako  standard  dla  stron  i  aplikacji  mobilnych. 

Wymagania WCAG 2.1, poziom AA pokrywają się z pkt 9, 10 i 11 normy EN 301 549 V2.1.2, 

która została określona w Ustawie. Odwołujący podkreślał, że potwierdził również zgodność 

w  powyższym  zakresie  w  pkt  3  Formularza  oferty  złożonego  przez  Odwołującego. 

Oferowana platforma spełnia wymaganie Zamawiającego, gdyż jest zgodna ze standardami 

dostępności  minimum  z  wytycznymi WCAG  2.0  i  następnymi  czyli: WCAG  2.0  poziom  AA, 

WCAG 2.1 Poziom A, WCAG 2.1 Poziom AA. 

Odnośnie  funkcjonalności  podanej  w  punkcie  2.12.2  Odwołujący  wskazał,  że 

oferowane  przez  wykonawcę  rozwiązanie  spełnia  wymogi  Zamawiającego.  Uzasadniał,  iż 

wykonawca  jednoznacznie  za

deklarował,  że  Platforma  spełnia  to  wymaganie  poprzez 

wykorzystanie dodatkowych kont testowych na których symulowany jest widok rzeczywistego 

studenta.  Podkreślał,  że  powyższa  funkcjonalność  zapewnia  dla  Wykładowcy  symulację 

widoku.  Twierdził,  że  Zamawiający  nie  może  oczekiwać  od  Zamawiającego  innej 

funkcjonalności niż opisana w wymaganiu. Zamawiający opisał wymaganie w sposób ogólny, 

który  nie  precyzuje  jak  dokładnie  powinna  wyglądać  symulacja  widoku  studenta. 

Przykładowo  wymaganie  nie  precyzuje  czy  symulacja  nie  może  się  wiązać  z  ponownym 

logowanie  w  roli  studenta.  Odwołującego  rozwiązanie  umożliwia  uzyskanie  oczekiwanego 

rezultatu  w  opisany  przez  Odwołującego  sposób  co  jest  zgodne  z  opisanym  przez 

Zamawiającego  wymaganiem.  Zgodnie  z  wymaganiem,  możliwość  symulacji  widoku 

studenta ma być dostępna wyłącznie dla wykładowców. Wymaganie nie dotyczy więc innych 

ról  opisanych  przez  Zamawiającego.  Dodatkowa  pula  użytkowników  z  uprawnieniami 

studenta  na  którą  wskazuje  Zamawiający,  nie  ma  wpływu  na  liczbę  uczestników  w  kursie  

a tym samym na statystyki, są one bowiem dokładnie parametryzowane na etapie wdrożenia 

na bazie dokumentu Analizy.  

W  zakresie  funkcjonalności  opisanej  w  punkcie  2.18.1  załącznika  A  do  SIWZ 

Odwołujący  podniósł,  iż  Zamawiający  opisał  wymaganie  w  sposób  ogólny,  który  nie 

precyzuje  jak  dokładnie  ma  wyglądać  możliwość  tworzenia  zestawów  grup  studentów  

w  ramach  kursu.  Sposób  uzyskania  oczekiwanego  przez  Zamawiającego  efektu  może  być 

różny  w  zależności  od  oferowanego  systemu  –  w  tym  taki  jak  zaproponowany  przez 

Odwołującego.  Opisane  w  Uzasadnieniu  zastrzeżenia  nie  zostały  zdefiniowane  

w  wymaganiu  przez  co  Odwołującego  kierował  się  w  ofercie  wyłącznie  postanowieniami 

SIWZ. Oferowane rozwiązanie umożliwia uzyskanie oczekiwanego rezultatu w opisany przez 

Odwołującego  sposób  co  jest  zgodne  z  opisanym  przez  Zamawiającego  wymaganiem. 

Narzucenie wskazanego rozwiązania może sugerować konkretnego wykonawcę. W ramach 

platformy  istnieje możliwość  nadania  uprawnień  dla  roli  wykładowca  do  tworzenia  zarówno 

grup s

tudentów jak i zestawów grup studentów. Wykładowca będąc w kursie ma możliwość 

przejścia  do  modułu  uprawnień  i  stworzenia  grupy  lub  zestawu  grup  i  przypisania  do  nich 

studentów kursu. Grupie lub zestawowi grup nadawane są uprawnienia do kursu. Powyższa 

fun

kcjonalność  umożliwia  podział  uczestników  na  mniejsze  grupy,  składające  się  

z  uczestników  kursu.  Zadeklarowana  funkcjonalność  może  być  realizowana  niezależnie  od 

grup  zdefiniowanych  w  systemie  dziekanatowym.  Zdaniem  Odwołującego  nieprawdziwym 

jest  wywód  Zamawiającego,  jakoby  ze  zdania  „mamy  możliwość  wskazać  jaka  grupa  ma 

zostać  przypisana  do  kursu”  oznacza  jednoznacznie,  że  studenci  nie  są  grupowani  

„w ramach kursu”.  

Nieprawdziwym  jest  również  wywód  Zamawiającego:  „Widoczne  jest  to  również  na  zrzucie 

ekranu działania funkcji. Widać na nim możliwość przypisanie grupy nazwanej “Grupa 30.04. 

2020” oraz potwierdzenia okresu dostępu do danego kursu, czyli zdefiniowanej tej grupy nie 

następuje “w ramach kursu”. Powyższe wskazuje, że oferta Wykonawcy nie spełnia wymogu 

opisanego w pkt 2.18.1, gdyż system nie umożliwia zdefiniowania grup w ramach kursu. 

W  przedmiocie  funkcjonalności  opisanej  w  pkt  2.18.2  załącznika  A  do  SIWZ, 

Odwołujący podał, że Zamawiający opisał wymaganie w sposób ogólny, który nie precyzuje 

jak dokładnie ma wyglądać możliwość definiowanie wielu zestawów grup w ramach jednego 

kursu.  Sposób  uzyskania  oczekiwanego  przez  Zamawiającego  efektu  może  być  różny  

w zależności od oferowanego systemu – w tym taki jak zaproponowany przez Odwołującego. 

O

pisane  w  Uzasadnieniu  zastrzeżenia  nie  zostały  zdefiniowane  w  wymaganiu  przez  co 

Odwołujący kierował się w ofercie wyłącznie postanowieniami SIWZ. Oferent jednoznacznie 

deklaruje,  że  w  ramach  kursu  możliwe  jest  tworzenie  wielu  różnych  zestawów  grup 

student

ów a następnie przypisanie ich do kursu, „w ramach kursu”. Oferowane rozwiązanie 

umożliwia uzyskanie oczekiwanego rezultatu w opisany przez Odwołującego sposób co jest 

zgodne  z  opisanym  przez  Zamawiającego  wymaganiem.  Narzucenie  wskazanego 

rozwiązania może sugerować konkretnego wykonawcę.  

W  ocenie  Odwołującego  Zamawiający  w  sposób  całkowicie  pozbawiony  podstaw 

prawnych  i  faktycznych  próbuje  odrzucić  ofertę  Odwołującego  interpretując  SIWZ  w  toku 

oceny  ofert  w  sposób  dowolny  i  w  oderwaniu  od  jednoznacznie  określonych  wymagań 

funkcjonalnych określonych w Załączniku nr A do SIWZ przez Zamawiającego. Odwołujący 

nadmienił,  że  wymagania  funkcjonalne,  których  rzekomo  nie  spełnia  oferta  Odwołującego, 

nie były w praktyce przedmiotem odwołań w postępowaniu nie ulega zatem wątpliwości, że 

ich  treść  nie  budziła  większych  zastrzeżeń  po  stronie  Odwołującego  jak  i  konkurencyjnych 

wykonawców. 

Odwołujący  wskazał,  że  wątpliwości,  niejasności,  dwuznaczności,  niezgodności 

postanowień  SIWZ  w  toku  oceny  ofert  należy  rozpatrywać  na  korzyść  wykonawców  co 

wprost 

wynika  z  następujących  wyroków  KIO  z  dnia  10  kwietnia  2019  r.  sygn.  akt:  KIO 

549/19, wyroku z dnia 22 czerwca 2018 r. sygn. akt: KIO 1146/18, wyroku SO w Szczecinie  

z dnia 7 marca 2018 r. sygn. akt: VIII Ga 102/18 oraz wyroku KIO z dnia 26 lutego 2018 r. 

sygn. akt: KIO 245/18. 

Dodatkowo w ocenie Odwołującego Zamawiający w przypadku powzięcia wątpliwości 

co  do  zgodności  oferty  z  SIWZ  winien  uprzednio  wezwać  Odwołującego  w  trybie  art.  26  

ust. 3 ustawy Pzp do złożenia wyjaśnień, a dopiero po otrzymaniu wyjaśnień winien podjąć 

dalsze  rozstrzygnięcia  w  zakresie  oceny  i  wybory  oferty  najkorzystniejszej.  W  związku  

z  powyższym,  nie  ulega  wątpliwości,  że  Zamawiający  bezpodstawnie  odrzucił  ofertę 

Odwołującego powołując  się na  przepis  89 ust.  1 pkt  2  ustawy  Pzp,  bowiem  jak  to  zostało 

udowodnione powyżej i w załączniku nr 4 do odwołania, oferta złożona przez Odwołującego 

jest zgodna z SIWZ. 

W zakresie zarzutu  dotyczącego bezzasadnego odrzucenia oferty Odwołującego na 

podstawie art. 89 us

t. 1 pkt 6 ustawy Pzp Odwołujący wskazał, że Zamawiający odrzucając 

ofertę Odwołującego na ww. podstawie prawnej uzasadniał tę czynność tym, że Odwołujący 

w  sposób  sprzeczny  z  SIWZ  popełnił  błąd  w  obliczeniu  ceny  prawa  opcji,  którą  należało 

określić w załączniku nr 2 do formularza oferty, którego wzór Zamawiający udostępnił wraz  

z SIWZ i w którym zamieszczono do wypełnienia tabelę do zastosowania przez wykonawców 

przy określaniu ceny w zakresie prawa opcji. 

Zamawiający  zarzuca,  że  Odwołujący  dokonał  obliczeń  niezgodnych  z  zapisami 

SIWZ,  które  miałyby  rzekomo  przejawiać  się  w  tym,  że  nie  przemnożył  ilości  30  miesięcy 

przez  wynik  iloczynu  ceny  jednostkowej  jednego  pakietu  netto  i  liczby  pakietów.  Zdaniem 

Odwołującego powyższy zarzut jest nieuzasadniony, ponieważ zgodnie z pkt 14 ppkt 2 SIWZ 

kryterium oceny ofert było następujące: „W celu porównania ofert w kryterium cena całkowita 

oferty  Zamawiający  przyjmie  oferowaną  cenę  za  zamówienie  podstawowe  oraz  cenę  za 

opcję, (zgodnie z załączoną do oferty kalkulacją).”  

Dalej  Odwołujący  przedstawił  sposób  wyceny  prawa  opcji  w  załączniku  nr  2  do 

formularza oferty. Odwołujący wskazał, iż prawidłowo wypełnił załącznik nr 2 do formularza 

oferty,  zgodnie  z  nazwami  poszczególnych  kolumn:  „Cena  jednostkowa  jednego  pakietu 

netto”  –  1  382,11  PLN,  „Wartość  netto”  prawa  opcji  –  rozumiana  jako  zakup  30  pakietów 

zgodnie z instrukcją – 41 463,41 PLN „Podatek VAT” prawa opcji oraz „Wartość brutto”.  

Odwołujący  podkreślił,  że  pola  w  poszczególnych  kolumnach  zostały  uzupełnione 

prawidłowo,  w  ramach  składanej  oferty  Odwołujący  podał  cenę  jednostkową  pakietu  netto 

jako  stałą,  bez  względu na  to  czy  z  danego  pakietu  Zamawiający  będzie korzystał  przez  1 

miesiąc, czy też przez 30. Taki bowiem sposób przedstawienia ceny jest uzasadniony treścią 

SI

WZ i prawidłowy.  

Zamawiający  niefortunnie  nazwał  wiersz  „Kwota  za  miesięczny  dostęp  do  1  pakietu 

(100  licencji)  dodatkowego  do  platformy  LMS”.  Gdyby  przyjąć,  że  rzeczywiście  chodziło  

o podanie „Kwoty za miesięczny dostęp do 1 pakietu (100 licencji) dodatkowego do platformy 

LMS” jak twierdzi Zamawiający uzasadniając decyzję o odrzuceniu oferty Odwołującego, to 

biorąc pod uwagę logikę opracowanej przez Zamawiającego tabeli wszystkie nazwy kolumn 

należało  by  interpretować  w  kontekście  miesięcznego  dostępu  1  pakietu,  w  szczególności 

„Cena  jednostkowa  jednego  pakietu  miesięcznego  dostępu  1  pakietu”,  „Wartość  netto 

miesięcznego  dostępu  1  pakietu”,  „Wartość  brutto  miesięcznego  dostępu  1  pakietu”.  

W  konsekwencji  „Wartość  brutto  miesięcznego  dostępu  1  pakietu”  w  ofercie  zarówno 

Odwołującego  jak  i  w  ofercie  konkurencyjnej  należałoby  wymnożyć  razy  30  pakietów  oraz 

czas faktycznego dostępu do pakietu chcąc wyliczyć wartość brutto dla 30 pakietów. 

Odwołujący  wskazał,  iż  Zamawiający  uznając,  że  koszt  prawa  opcji  to  koszt 

miesięcznego  korzystania  z  licencji,  przy  hipotetycznym  założeniu  zamówienia  od  razu 

wszystkich  pakietów  licencji  dostępnych  w  ramach  prawa  opcji,  w  takiej  sytuacji  winien 

miesięcznie  płacić  kwotę  580  400,10  zł  brutto.  W  żadnym  miejscu  SIWZ  Zamawiający  nie 

wskazał  w  sposób  jednoznaczny  (przykładowo  opisując  w  pierwszych  wierszach  co  należy 

zsumować) jak dokonywać obliczenia całkowitej ceny brutto prawa opcji (kalkulacji). Jedyna 

instrukcja wypełnienia znajduje się pod tabelą w załączniku nr 2 do formularza oferty.  

Odwołujący  wskazał,  że  z  całości  dokumentacji  przetargowej  i  instrukcji  do  oferty 

wynika, że cenę jednostkową należało tylko raz pomnożyć przez 30, gdzie to 30 odpowiada 

liczbie pakietów (3 kolumna w tabeli). Kolejne mnożenie przez 30 (ilość miesięcy) nie wynika 

ani z instrukcji ani z SIWZ, ani ze wzoru do umowy. Trudno ocenić dlaczego "30 miesięcy” 

znalazło  się  w  tabeli  przygotowanej  przez  Zamawiającego.  W  takiej  sytuacji  Odwołujący 

przedstawiając cenę za opcję w opracowanym przez Zamawiającego i dołączonym do SIWZ 

załączniku nr 2 do formularza oferty przy uwzględnieniu treści SIWZ (w tym dołączonego do 

SIWZ wzoru umowy) kierował się literalnie nazwanymi kolumnami.  

Zamawiający odrzucając ofertę Odwołującego w sposób bezpodstawny w oderwaniu 

od przepisów PZP i postanowień SIWZ, w tym wzoru umowy, uznał, że oferta Odwołującego 

zawiera błąd w obliczeniu ceny za opcję skutkujący odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 

ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp 

uznając błąd w ofercie jako błąd co do prawidłowego ustalenia stanu 

faktycznego,  nie  zaś  wadliwe  od  strony  technicznej  wykonanie  czynności  arytmetycznych 

składających  się  na  obliczenie  ceny.  Mianowice  w  ocenie  Zamawiającego  Odwołujący  

w  załączniku  nr  2  do  formularza  oferty  powinien  przemnożyć  cenę  jednostkową  jednego 

pakietu  netto  (1  382,11  zł)  przez  liczbę  pakietów  (30)  i  dodatkowo  jeszcze  liczbę  miesięcy 

(30), gdzie wynikiem takiego iloczynu byłaby wartość prawa opcji na poziomie 1 529 995,77 

zł  brutto.  Odwołujący  prawidłowo  wyliczył  cenę  opcji  jako  iloczyn  ceny  jednostkowej  

1  pakietu  netto  (bez  względu  na  okres  trwania  licencji)  oraz  30  przewidzianych  pakietów  –  

51 000,00 zł brutto.  

Odwołujący  wskazał,  iż  odrzucenie  jego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  6 

ustawy  Pzp 

poprzez  powołanie  się  na  taki  sposób  obliczenia  kosztu  prawa  opcji  jak 

zaprezentowany  przez  Zamawiającego  w  informacji  o  wynikach  postepowania  z  dnia  

1  grudnia  2020  r.,  to  jest  poprzez  dodatkowe  przemnożenie  wyniku  iloczynu  ceny 

jednostkowej  jednego  paki

etu  netto  i  liczby  pakietów  przez  ilość  miesięcy  (30),  jest 

bezpodstawny  z  uwagi  na  postanowienia  SIWZ  zawarte  pkt  3  ppkt  4. 

Odwołujący  wskazał, 

że  opierając  się  na  wskazanej  powyżej  treści  SIWZ  należy  wskazać,  że  SIWZ  nie  stanowi  

o  okresie  subskrypcji  to  jest  okresie  korzystania  z  licencji  w  ramach  prawa  opcji,  bowiem  

z SIWZ wynika jednoznaczny wniosek: Zamawiający zobowiązany będzie do zapłaty jednej 

ceny za jeden pakiet licencji niezależnie od okresu w jakim będzie korzystał z tych licencji. 

Następnie  Odwołujący  wskazał  brzmienie § 5 ust.  3,  §  5 ust.  8,  § 6 ust.  1 oraz  § 6  

ust. 3 wzoru umowy (załącznik nr 3 do SIWZ) i stwierdził, że Odwołujący pomimo najlepszej 

wiedzy  nie  jest  w  stanie  wyjaśnić  w  jakim  celu  Zamawiający  stwierdza,  że  iloczyn  ceny 

jednos

tkowej jednego pakietu netto i liczby pakietów powinien być dodatkowo przemnożony 

przez liczbę miesięcy (30), ponieważ ze wzoru umowy:  

a)  nie  wynika,  aby  Zamawiający  –  w  przypadku  skorzystania  z  prawa  opcji  –  zobowiązany 

był do uiszczania miesięcznych opłat za użytkowanie licencji;  

b)  okres  30  miesięcy  nie  pokrywa  się  z  okresem  pomiędzy  podpisaniem  umowy,  

a  okresem  w  ciągu  którego  Zamawiający  może  skorzystać  z  prawa  opcji,  bowiem  gdyby 

hipotetycznie  przyjąć,  że  umowa  zostałaby  podpisana  przykładowo  14  grudnia  2020  r.  to 

okres 30 miesięcy upłynąłby z dniem 14 czerwca 2023 r., co już byłoby sprzeczne z § 6 ust. 

3 umowy (Załącznik nr 3 do SIWZ) dającym prawo Zamawiającemu do skorzystania z prawa 

opcji  do  dnia  31  sierpnia  2022  r.  jak  i  §  6  ust.  1,  który  stanowi  o  tym,  że  umowa  jest 

zawierana na czas określony do dnia 31 grudnia 2022 r. W takim więc przypadku okres 30 

miesięcy przypadł na czas po formalnym wygaśnięciu umowy, zatem nieuzasadnionym jest 

dodatkowo  mnożenie  iloczynu  ceny  jednostkowej  jednego  pakietu  netto  i  liczby  pakietów 

przez okres 30 miesięcy;  

c) wynagrodzenie za prawo opcji rozliczane będzie na podstawie trzech faktur w przypadku 

gdy  okres  subskrypcji  będzie  trwał  ponad  2  lata  lub  dwóch  faktur  w  przypadku  gdy  okres 

subskrypcji  będzie  trwał  ponad  2  lata  lub  jednej  faktury,  z  czego  pierwsza  faktura  winna 

zostać wystawiona po uruchomieniu subskrypcji potwierdzonej podpisaniem bez zastrzeżeń 

Protokołu  Odbioru,  w  wysokości  odpowiadającej  odpowiednio  1/3,  1/2  lub  całości  kwoty 

należnej za zamówienie, a odpowiednio druga i trzecia faktura winny zostać wystawione dla 

drugiego  i  trzeciego  roku  subskrypcji 

–  a  nie  za  okresu  miesięczne  to  jest  za  okres 

korzystania z pakietów licencji zamówionych w ramach prawa opcji;  

d) brak we wzorze umowy odrębnego punktu w którym wskazana byłaby maksymalna, to jest 

uwzględniająca  prawo opcji,  wartości  wynagrodzenia należnego potencjalnemu wykonawcy 

– Zamawiający podaje natomiast wyłącznie wynagrodzenie podstawowe.  

W związku z powyższym w ocenie Odwołującego łączna wartość brutto prawa opcji 

obliczona winna być jako iloczyn ceny jednostkowej jednego pakietu netto i liczby pakietów 

(1  pakiet  to  100  licencji). 

Odwołujący  podniósł,  że  nie  miał  wątpliwości  jak  zgodnie  

z postanowieniami SIWZ, w tym postanowieniami wzoru umowy, należy  wypełnić załącznik 

nr  2  do  formularza  oferty  z  prostej  przyczyny 

–  w  żadnym  punkcie  SIWZ  nie  ma  mowy  

o  płatnościach  za  okresy  rozliczeniowe  (subskrypcje)  korzystania  z  licencji,  np.  za  każdy 

miesiąc, a treść wzoru umowy jako jeden z elementów SIWZ nie może być pomijana również 

przy  weryfikacji  tego  w  jaki  sposób  rozliczane  mają  być  prawa  opcji.  Tym  samym  wszelkie 

wątpliwości,  niejasności,  dwuznaczności,  niezgodności  postanowień  SIWZ  w  toku  oceny 

ofert  należy  rozpatrywać  na  korzyść  wykonawców,  co  wprost  wynika  z  następujących 

wyroków Krajowej Izby Odwoławczej, tj. wyroku z dnia 11 października 2019 r. KIO 1905/19, 

wyroku z dnia 30 grudnia 2019 r. sygn. akt: KIO 2520/19, wyroku z dnia 13 czerwca 2019 r. 

sygn. akt: KIO 968/19. 

Dodatkowo w ocenie Odwołującego Zamawiający w przypadku powzięcia wątpliwości 

co  do  sposobu  obliczenia  łącznej  wartości  brutto  prawa  opcji  winien  uprzednio  wezwać 

Odwołującego  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  do  złożenia  wyjaśnień,  a  dopiero  po 

otrzymaniu wyjaśnień winien podjąć dalsze rozstrzygnięcia w zakresie oceny i wyboru oferty 

najkorzystniejszej,  co  dodatkowo  wynika  z  następujących  orzeczeń  Krajowej  Izby 

Odwoławczej,  tj.  wyroku  z  dnia  11  lipca  2019  r.  sygn.  akt:  KIO  1190/19,  wyroku  z  dnia  

22 sierpnia 2019 r. sygn. akt: KIO 1545/20. 

W przedmiocie zarzutu dotyczącego zaniechania odrzucenia oferty PCG z uwagi na 

błąd w obliczeniu ceny Odwołującego podniósł, że Zamawiający winien odrzucić ofertę ww. 

wykonawcy  z  uwagi  na 

to,  że  wykonawca  ten  w  sposób  sprzeczny  z  SIWZ,  popełnił  błąd  

w obliczeniu ceny prawa opcji, którą należało określić w załączniku nr 2 do formularza oferty,  

a  którego  wzór  Zamawiający  udostępnił  wraz  z  SIWZ  i  zamieszono  w  nim  do  wypełnienia 

tabelę do zastosowania przez wykonawców przy określaniu ceny w zakresie prawa opcji. 

Odwołujący  wskazał,  że  PCG  w  sposób  sprzeczny  z  SIWZ,  obliczył  wartość  brutto 

prawa opcji poprzez przemnożenie (iloczyn) ceny jednostkowej jednego pakietu netto, liczby 

pakietów,  oraz  ilości  miesięcy.  Wartość  netto  (471  870,00  zł)  a  tym  samym  wartość  brutto 

(580  400,10zł)  opcji  nie jest  wynikiem  iloczynu  ceny  jednostkowej  jednego  pakietu  (524,30 

zł) i liczby pakietów (30) jak nakazuje instrukcja pod tabelą. W kalkulacji cenowej dotyczącej 

zamówienia  w  ramach  prawa  opcji,  stanowiącej  załącznik  do  oferty,  wykonawca  PCG 

dokonał obliczeń niezgodnych z zapisami SIWZ. 

Odwołujący  wskazał,  iż  zgodnie  z  algorytmem  podanym  przez  Zamawiającego  pod 

tabelą wyceny opcji, przy założeniu, iż właściwa jest podana przez PCG cena jednostkowa 

jednego  pakietu  netto 

winno  być:  524,30  zł  x  30  (liczba  pakietów),  co  daje  wartość  netto 

729,00  zł,  podatek  VAT  3 617,67  zł  oraz  wartość  brutto  19 346,67  zł.  Odwołujący 

wskazał, iż przy takim założeniu następuje 30 krotny spadek wartości oferty w ramach prawa 

opcji. Inną możliwością poprawy byłoby poprawienie przyjmujące założenie, iż właściwa jest 

podana  przez  wykonawcę  PCG  Wartość  brutto  winno  być:  14 896,94  zł  x  30  (liczba 

pakietów),  co  daje  wartość  netto  446 908,08  zł,  podatek  VAT  133 492,02  zł  oraz  wartość 

brutto  580 

400,10  zł.  Taka  poprawa  powodowałby  zmianę  ceny  jednostkowej  jednego 

pakietu z 524,30 zł na 14 896,94 zł.  

Odwołujący  stwierdził,  że  podane  dwa  sposoby  poprawy  omyłki  wskazują,  iż  nie 

można uznać błędu popełnionego przez PCG ani jako oczywistej omyłki rachunkowej, ani też 

jako  innej  omyłki  polegającej  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków 

zamówienia, niepowodującej istotnych zmian w treści oferty.  

Omyłka  rachunkowa  stanowi  omyłkę  w  przeprowadzonych  działaniach  na  liczbach,  

u  podstaw  którego  to  stwierdzenia  leży  założenie,  że  liczby/zmienne  zostały  podane 

właściwe,  natomiast  wadliwość  tkwi  w  przeprowadzonych  działaniach,  która  może  polegać 

na  nieprawidłowości  samego  działania  (wzoru)  lub  wyniku  właściwego  działania.  W  kwestii 

oczywistości  omyłki,  w  szczególności  omyłki  rachunkowej  podnosi  się,  że  w  zakresie 

kategorii  pojęciowej  oczywistej  omyłki  rachunkowej  mieszczą  się  tego  rodzaju 

niedokładności,  które  widoczne  są  dla  każdego,  bez  przeprowadzania  jakiejkolwiek 

dodatkowej analizy, co oznacza, że ich poprawienie nie wywoła zmiany treści oświadczenia 

woli  wykonawcy  w  znaczeniu  merytorycznym  (zob.  wyrok  KIO  z  dnia  23  kwietnia  2015  r., 

sygn. akt: KIO 745/15). Zwr

aca się również uwagę, że oczywista omyłka to taka, która poza 

łatwością  wykrycia  cechuje  się  tym,  że  jest  przypadkową  i  niezamierzoną  niedokładnością  

w zapisie lub w wyliczeniu, której sposób poprawienia nasuwa się sama przez się każdemu 

(tak  KIO  w  uzasa

dnieniu  wyroku  z  dnia  29  września  2010  r.,  sygn.  akt:  KIO  2003/10). 

Odwołujący w ww. zakresie przywołał również wyrok KIO z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt: 

KIO/UZP 30/10.  

Odwołujący  argumentował,  że  przedstawiona  kalkulacja  zawiera  błędy  w  obliczeniu 

ce

ny, które nie stanowią oczywistej omyłki rachunkowej, gdyż jak wskazano powyżej istnieją 

dwa  sposoby  dokonania  poprawy,  co  wprost  przeczy  jej  oczywistości  i  wymaga  dokonania 

przez Zamawiającego indywidualnej interpretacji oferty Wykonawcy, do czego Zamawiający 

nie jest uprawniony.  

Wskazane  powyżej  błędy  w  obliczeniu  ceny  nie  stanowią  również  innej  omyłki 

polegającej  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia, 

niepowodującej  istotnych  zmian  w  treści  oferty,  zatem  Zamawiający  nie  może  dokonać  jej 

poprawy na mocy art. 87 ust. 2 pkt 3). „Inną omyłką” w rozumieniu art. 87 ust. 2 pkt 3) może 

być  omyłka pisarska  lub  rachunkowa,  ale nie będąca oczywistą  w  rozumieniu odpowiednio 

art.  87  ust.  2  pkt  1)  i  2)  ustawy,  a 

także  każda  o  innym  charakterze  polegająca  na 

niezgodności oferty z SIWZ (zob. także wyrok KIO z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt: KIO 

1071/12, z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. akt: KIO 2999/13, z dnia 23 października 2012 r., 

sygn. akt: KIO 2197/12). G

ranicą dopuszczalności i zakresu poprawy przez zamawiającego 

tych innych omyłek jest niepowodowanie (przez poprawę) istotnych zmian w treści oferty.  

Jak  wskazano  powyżej  istnieją  dwa  sposoby  poprawy  błędu  w  ofercie  i  nawet  przy 

hipotetycznej  próbie  ich  poprawy,  obydwa  sposoby  powodują  istotną  zmianę  treści  oferty. 

Pierwszy  sposób  powoduje  30-krotne  zmniejszenie  wartości  zamówienia  w  ramach  prawa 

opcji.  Drugi  sposób  zaś  powoduje  30-krotne  zwiększenie  ceny  jednostkowej  pakietu  netto. 

Jednoznacznie  należy  uznać,  iż  dokonanie  poprawki  rzędu  30-krotnego  zwiększenia  lub 

zmniejszenia odpowiednich wartości jest istotną zmianą treści oferty, do czego Zamawiający 

nie  jest  uprawniony,  co  więcej  w  przedstawionej  ofercie  nie  ma  dodatkowych  wyliczeń, 

kalkulacji  oraz  tabe

l,  z  których  Zamawiający  mógłby  pośrednio  obliczyć  w  sposób  pewny 

właściwą  wartość  ceny  jednostkowej,  a  zwrócenie  się  o  wyjaśnienia  do  wykonawcy 

spowodowałoby pozaofertowe ustalenie ceny już po terminie złożenia ofert.  

W  związku  z  powyższym,  nie  ulega  wątpliwości,  że  Zamawiający  bezpodstawnie 

zaniechał odrzucenia oferty PCG na podstawie przepisu 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp z uwagi 

n

a zawarte w niej błędy w obliczeniu ceny. 

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  z  dnia  29  grudnia  2020  r.  wniósł  

o  odrzucenie  odwołania,  a  w  przypadku  przyjęcia  odwołania  do  rozpoznania  na  rozprawie  

o oddalenie odwołania w całości.  

W zakresie zarzutu  dotyczącego bezzasadnego odrzucenia oferty Odwołującego na 

podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  Zamawiający  wskazał,  iż  obowiązkiem 

Odwołującego 

było 

przygotowanie 

dokumentacji, 

która 

udowadniałaby 

lub 

uprawdopodabniała spełnienie wymaganych funkcjonalności określonych w załączniku A do 

SIWZ.  Zamawiający  na  podstawie  punktu  10  SIWZ  zastrzegł  sobie  prawo  „sprawdzenia 

pełnej  zgodności  oferowanych  produktów  z  wymogami  SIWZ.  Ocena  techniczna  zostanie 

przeprowadzona  w  drodze  analizy  przedstawionej  do  oferty  dokumentacji  funkcjonalności.” 

Jednocześnie dopuścił  niemal  nieograniczony  zakres dokumentacji, którą  Odwołujący  mógł 

przedstawić:  „W  zakresie  funkcjonalności  wymaganych  (oznaczonych  poprzez  W  

w załączniku A do SIWZ) opis techniczny, instrukcja obsługi, opis konfiguracji, karty produktu 

lub  wydruk/i  ze  stron  internetowych,  bądź  katalog/i  producenta/ów,  materiały  szkoleniowe, 

certyfikaty (o ile zostały wydane), potwierdzające zgodność z wymaganymi normami, itp.”.  

Zamawiający  wskazał,  że  przeprowadził  analizę  dokumentacji  Odwołującego  

i wskazał te elementy oferty, które jednoznacznie świadczyły o tym, że platforma oferowana 

przez  Odwołującego  nie  spełnia  postawionych  funkcjonalności  (W).  Wszelkie  powstałe  na 

tym  etapie  wątpliwości  wobec  dokumentacji  Odwołującego  zostały  uznane  na  jej  korzyść  

i nie były wskazywane przez Zamawiającego w piśmie o odrzuceniu oferty.  

Zamawiający  uznał,  że  wystarczającym  powodem  uznania  określonego  wymogu  za 

spełniony  jest  jedynie  uprawdopodobnienie  określonej  okoliczności,  obniżając  niejako  na 

korzyść  wszystkich  oferentów  formalny  aspekt  przedstawionej  dokumentacji,  opis 

stosowania funkcji lub opis użyciu był już wystarczający do uznania, że dany wymóg został 

wskazany  w  dokumentacji.  Mimo  to  Odwołujący  zaoferował  funkcje,  które  są  wprost 

sprzeczne  (wymóg  nr  1.31.)  z  wymogiem  lub  w  istocie  rzeczy  nie  nastąpiło  nawet 

uprawdopodobnienie  posiadania  określonej  funkcjonalności  (wymóg  nr  1.30.).  Przy  czym 

Zamawiający na żadnym etapie weryfikacji zgodności oferty z Załącznikiem A do SIWZ nie 

miał  wątpliwości  co  do  treści  oferty.  Jak  wskazał  w  zawiadomieniu  o  rozstrzygnięciu 

postępowania,  treść  oferty  Odwołującego  jest  sprzeczna  z  treścią  punktów  1.30;  1.31; 

2.12.2;  2.18.1;  2.18.2  Załącznika  A  do  SIWZ.  W  treści  Odwołania  nie  wskazano  żadnego 

uzasadnienia,  z  którego  wynikałoby  dlaczego  czynności  podjęte  przez  Zamawiającego  są 

sprzeczne z ustawą Pzp.   

W  ocenie  Zamawiającego  wymagania  funkcjonalne  nie  powinny  budzić  zastrzeżeń. 

Opisane  były  w  sposób  jednoznaczny  i  jak  wskazuje  Odwołujący  ich  treść  nie  była  objęta 

zakresem 

odwołania  złożonego  23  lipca  2020  r.  przez  Asseco  Data  Systems  sp.  z  o.o.  

z siedzibą w Gdyni.  

Zamawiający wskazał, że nie sposób zgodzić się z zarzutem, iż Zamawiający próbuje 

odrzucić  ofertę  Odwołującego  interpretując  SIWZ  w  toku  oceny  ofert  w  sposób  dowolny  

i  w  oderwaniu  od  jednoznacznie  określonych  wymagań  funkcjonalnych  określonych  

w Załączniku nr A do SIWZ przez Zamawiającego. Jak wynika np. z pkt 1.31. załącznika A 

do SIWZ platforma powinna być zgodna ze standardami dostępności, w tym jako minimum  

z  wytycznymi WCAG  2.1,  poziom  AA.  Odwołujący  podał  w  treści  oferty,  że  jej  produkt  jest 

zgodny ze standardami dostępności, w tym jako minimum z wytycznymi WCAG 2.0, poziom 

AA.  Oświadczenie  woli  i  wiedzy  o  powyższej  treści  złożone  w  ofercie  nie  budzi  żadnych 

wątpliwości,  jednak  w  sposób  oczywisty  wynika  z  niego,  że  funkcjonalności  oferowanej 

platformy nie są zgodne z wymogami SIWZ. Zamawiający podniósł, iż Odwołujący pomija, że 

pismem  z  6  sierpnia  2020  r.  Zamawiający  zmodyfikował  treść  SIWZ  w  zakresie  punktu  3) 

2.1.1 SIWZ. 

Zamawiający  stwierdził,  że  nie  sposób  uznać,  aby  Wykonawca,  który  skarżył 

postanowienia SIWZ nie zwrócił uwagi na odpowiedzi na pytania wykonawców i wyjaśnienia 

opublikowane  dzień  przed  rozprawą.  Wskazał,  że  modyfikacja  wynikała  z  wejścia  w  życie 

ustawy  o  dostępności  cyfrowej  stron  internetowych  i  aplikacji  mobilnych  podmiotów 

publicznych.  Na  jej  podstawie  podmioty  publiczne  są  zobowiązane  do  modyfikacji 

dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych. Między innymi oznacza to, że 

muszą  być  one  zgodne  ze  Standardem  WCAG  2.1,  czyli  Web  Content  Accessibility 

Guidelines.  Jest  to  opublikowany  przez  organizację  W3C  standard,  który  zawiera  zbiór 

zasad, jakimi powinni kierować się twórcy stron internetowych, aby przygotowane przez nich 

strony były maksymalnie dostępne dla osób z różnymi niepełnosprawnościami.  

Z informacji zawartej na stronach www.parp.gov.pl wynika, że najważniejsze zmiany 

wprowadzone standardem WCAG 2.1 w porównaniu do wersji 2.0 to:  

1.  Wytyczna  3.5,  która  uwzględnia  nowe  sposoby  na  wprowadzanie  danych  w  zakresie 

interakcji użytkownika z interfejsem, zwłaszcza dotykowym (to odpowiedź na potrzeby osób 

mających  problemy  z  koordynacją  dotyku,  wykonywaniem  skomplikowanych  gestów  itp.). 

Uwzględnia  nowe  metody  wprowadzania  danych,  nie  tylko  za  pomocą  klawiatury  fizycznej  

i wirtualnej oraz głosu, ale także za pomocą wirtualnej klawiatury Braille’a i pisma ręcznego.  

2. Obowiązek tworzenia tekstu dla osób słabowidzących, który będzie się poprawnie zawijał  

i powiększał, a grafika powinna posiadać odpowiedni kontrast.  

3.  Ze  względu  na  potrzeby  osób  z  problemami  poznawczymi  uwzględniono  takie 

projektowanie formularzy, aby poprawiały wprowadzane dane, o ile to tylko możliwe.  

4.  Uwzględniono  najnowsze  urządzenia  mobilne,  których  interfejs  można  obsługiwać 

zarówno  w  układzie  poziomym,  jak  i  pionowym.  Wprowadzono  obowiązek  opcjonalnego 

wyłączania dodatkowych czujników, aby np. osobie ze spastycznościami nie uruchamiała się 

funkcja  wymagająca  potrząsania.  Zawarto  również  klika  wskazówek  dla  osób  tworzących 

interfejsy, aby pamiętali o użytkownikach mających mniejszą sprawność manualną.  

Zamawiający  podkreślił,  że  WCAG  2.1  jest  wstecznie  kompatybilne  z  WCAG  2.0. 

Oznacza to, że WCAG 2.1 zawiera wszystkie wytyczne i kryteria z WCAG 2.0. Jeśli strona 

internetowa jest  zgodna  z WCAG  2.1,  to  automatycznie  jest  również  zgodna  z WCAG  2.0. 

Nie  oznacza  to  jednak  kompatybilności  WCAG  2.0  z  WCAG  2.1  o  czym  wspomniano 

powyżej, a jak zdaje się twierdzić Odwołujący.   

Z  treści  oferty  wynika  za  to,  że  wykonawca  nie  jest  w  stanie  wykazać,  iż  zgodność 

platformy  z  wytycznymi  WCAG  2.1  AA  jest  zweryfikowana  i  potwierdzona  stosownym 

certyfikatem.  (ust.  4  tabeli  funkcjonalności  opcjonalnych).  Wbrew  twierdzeniom  odwołania 

samo  oświadczenie Wykonawcy  zawarte w  treści  oferty  „oświadczamy,  iż  oferowana przez 

nas  platforma  edukacyjna  posiada  wszystkie  wymagane  w  załączniku  A  do  SIWZ 

funkcjonalności ogólne -Część I oraz szczegółowe –Cz II (oznaczone w Załączniku jako „W”) 

co oczywiste - 

nie jest wystarczające do uznania, iż oferta wykonawcy jest zgodna z SIWZ. 

Gdyby tak było, zbędnym byłyby zapisy SIWZ jak i samej ustawy Pzp na podstawie których 

dokonywana jest weryfikacja treści złożonej oferty.  

Zamawiający  zwrócił  uwagę,  że  nie  wymagał  składania  oświadczenia  o  zgodności 

oferowanej  aplikacji  z  obowiązującymi  standardami,  w  tym  wynikającymi  z  ustawy  z  dnia  

4  kwietnia  2019  r.  o  dostępności  cyfrowej  stron  internetowych  i  aplikacji  mobilnych 

podmiotów  publicznych  (w  tym  uczelni  publicznych),  która  wprowadza  WCAG  2.1,  

a  wykonawca  takiego  oświadczenia  nie  składał.  Nie  jest  zatem  prawdziwym,  twierdzenie 

zawarte  w  uzasadnieniu  odwołania  jakoby  oferent  jednoznacznie  oświadczył  o  zgodności 

oferowanej platformy ze standardami ww. ustawą określonymi.  

Podobnie  jednoznac

znie  sprzeczne  z  treścią  SIWZ  są  funkcjonalności  opisane  

w pkt 1.30; 2.12.2; 22.18.1 i 2.18.2. 

Uzasadnienie w powyższym zakresie zawierał załącznik 

nr 1 do odpowiedzi na odwołanie. 

Podsumowując Zamawiający stwierdził, że nie miał żadnych podstaw do żądania od 

Odwołującego  dodatkowych  wyjaśnień,  gdyż  wprost  z  treści  oferty  wynika,  że  jest  ona 

sprzeczna  z  SIWZ.  Nie  można  zatem  zgodzić  się,  że  doszło  do  naruszenia  postanowień 

treści  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp.  Zamawiający  zwracał  uwagę,  że  obowiązek  wezwania  do 

złożenia  wyjaśnień  –  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego  -  nie  dotyczy  samej  treści  oferty. 

„Instytucja  zawarta  w  art.  26  ust.  3  p.z.p.  nie  znajduje  zastosowania  wobec  oświadczeń 

składających  na  treść  oferty  sensu  stricto”  (por.  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  

6  października  2020  r.  sygn.  akt  KIO  2164/20,  LEX  nr  3082692).  W  odniesieniu  do  treści 

oferty  Zamawiający  może,  ale  nie  musi  (w  oparciu  o  przepis  art.  87  ustawy  Pzp)  żądać 

wyjaśnień, przy czym niedopuszczalne jest dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w treści oferty. 

Wskaza

ł, że Odwołujący nie podniósł zarzutu naruszenia art. 87 ustawy Pzp, zatem Krajowa 

Izba Odwoławcza nie jest uprawniona do orzekania w tym zakresie. 

W  zakresie  zarzutu  dotyczącego  odrzucenia  oferty  Odwołującego  na  podstawie  

art.  89  ust.  1  pkt  6  ust

awy  Pzp  Zamawiający  podał,  że  nie  jest  prawdziwa  teza 

Odwołującego,  iż  „Zamawiający  zarzuca,  że  Odwołujący  dokonał  obliczeń  niezgodnych  

z  zapisami SIWZ, które miałyby rzekomo przejawiać się w tym, że nie przemnożył ilości 30 

miesięcy  przez  wynik  iloczynu  ceny  jednostkowej  jednego  pakietu  netto  i  liczby  pakietów”, 

gdyż  Zamawiający  nie  był  w  stanie  ustalić  w  jaki  sposób  cena  za  opcję  została  wyliczona. 

Zamawiający  w  treści  uzasadnienia  wyraźnie  wskazał,  że  zgodnie  z  algorytmem  podanym 

przez  Zamawiającego,  przy  założeniu,  iż  właściwa  jest  podana  przez  wykonawcę  Cena 

jednostkowa  jednego  pakietu  netto, 

wartość  brutto  powinna  wynieść  1  529  995,77  zł. 

Oznacza to 30-

krotny wzrost wartości oferty. Z kolei przy założeniu, że właściwa jest podana 

przez  wykonawcę  Wartość  brutto  (51  000  zł)  cena  jednostkowa  pakietu  netto  powinna 

wynosić 46,07 zł. To z kolei oznacza 30-krotną obniżkę wartości jednego pakietu. 

Odwołujący  wskazuje,  że  Zamawiający  niefortunnie  nazwał  drugi  wiersz  pierwszej 

kolumny „Kwota za miesięczny dostęp dla 1 pakietu (100 licencji) dodatkowego do platformy 

LMS”.  Tak  jednak  nie  jest.  Kwota  za  miesięczny  dostęp  odnosi  się  jedynie  do  drugiego 

wiersza  drugiej  kolumny,  tego  właśnie  w  którym  Odwołujący  podał  cenę  jednostkową 

jednego pakietu wynoszącą 1382,11 zł. Powodem dla którego w rzeczonej tabeli znalazły się 

kolumny  odnoszące  się  do  ilości  pakietów,  jak  i  ilości  miesięcy  w  których  możliwe  będzie  

z  nich korzystanie było to,  aby  Zamawiający  miał  możliwość dokładnej  wyceny  prawa opcji 

przy  czym  chciał  ustalić  maksymalną  wartość  prawa  opcji  do  wykorzystania  w  okresie 

realizacji zamówienia.  

Zamawiający zauważył, że Odwołujący wskazał, iż dokonane przez niego wyliczenia 

wskazują  na  to,  że  wartość  prawa  opcji  jest  niezależna  od  ilości  miesięcy,  w  których 

Zamawiający  będzie  z  prawa  korzystał.  Nie  wynika  to  jednak  z  treści  oferty.  Nie  wiadomo 

bowiem,  czy 

wartość  podana  przez  odwołującą  jest  iloczynem  ceny  jednostkowej  i  liczby 

pakietów, czy też ceny jednostkowej i ilości miesięcy.  

Podkreślał, że jeżeli w formularzu oferty został wprowadzony konkretny zapis (w tym 

przypadku  „ilość  miesięcy”)  to  nie  może  on  zostać  pominięty  przez  Wykonawcę  podczas 

przygotowywania  oferty.  Jeżeli  Wykonawca  miał  jakiekolwiek  wątpliwości  w  tym  zakresie 

winien  wystąpić  do  Zamawiającego  ze  stosownym  pytaniem.  Wobec  powyższego 

Zamawiający  uznał,  że  stanowisko  Odwołującego  przedstawione  w  odwołaniu  jest  jedynie 

nieuzasadnioną polemiką ze stanowiskiem Zamawiającego przedstawionym w uzasadnieniu 

podjętego  rozstrzygnięcia  postępowania.  W  ocenie  Zamawiającego  cena  została  zatem 

wyliczona nieprawidłowo. Nie sposób zatem uznać, że błąd w obliczeniu ceny Odwołującego 

jest  błędem,  który  Zamawiający  mógł  samodzielnie  poprawić,  ani  tym  bardziej  uznać,  że 

cena jest obliczona prawidłowo, jak to sugeruje Odwołujący.  

Z  powyższych  względów  nie  sposób  uznać  argumentów  Odwołującego  jakoby  to 

oferta 

Przystępującego była dotknięta błędem w obliczeniu ceny. 

Zamawiający  wskazał  także,  że  w  przypadku  nieuznania  zarzutów  Odwołującego  

w zakresie niezgodności oferty z treścią SIWZ, dalsze zarzuty skierowane przeciwko ofercie 

PCG powinny pozostać bez rozpoznania. 

W  końcu  Zamawiający  podniósł,  że  wniosek  Odwołującego  o  unieważnienie 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  z  uwagi  na  błędy  postępowania  niemożliwe  do 

usunięcia  jest  niezasadny.  Podkreślił,  że  Odwołujący  nie  sformułował  żadnego  zarzutu 

mogącego  być  podstawą  do  rozważania  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  tego  czy 

postępowanie  jest  dotknięte  wadą  obligującą  do  unieważnienia  postępowania.  Nie 

wskazano, jaki przepis został naruszony, na czym naruszenie polegało i czy miało ono wpływ 

na wynik postępowania.  Rozważań na ten temat nie zawarto również w treści uzasadnienia, 

zatem należy uznać wniosek za bezpodstawny w świetle treści art. 192 ust. 7 ustawy Pzp. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania 

odwoławczego,  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  oraz  oświadczeń  

i  stanowisk  Stron  i  Uczestnika

,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których 

stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, 

skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Izba,  po  wysłuchaniu  stanowisk  Stron  i  Przystępującego,  oddaliła  wniosek 

Zamawiającego  o  odrzucenie  odwołania  na  podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp. 

Powyższy  wniosek  Zamawiający  uzasadniał  tym,  że  odwołanie  nie  zostało  wniesione  

w przewidzianym przepisami 

terminie w sposób zgodny z § 5 rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu 

odwołań (Dz. U. z 2020 r. poz. 1296). Zamawiający podniósł, że do odwołania, ani do pisma 

z 16 grudnia 2020 r. Odwołujący nie dołączył dowodów potwierdzających wadliwe działanie 

sytemu ePUAP, czy też próby składania odwołania za pomocą ww. systemu. Jednocześnie 

Zamawiający wskazał, iż zarówno na stronie gov.pl jak i uzp.gov.pl zamieszczono informacje 

o możliwej niedostępności systemu. 

Zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 

ustawy Pzp, Izba odrzuca odwołanie, jeżeli stwierdzi, 

że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu określonego w ustawie. W myśl § 5 ww. 

rozporządzenia,  odwołanie  wraz  z  załącznikami  oraz  zgłoszenie  przystąpienia  do 

postępowania  odwoławczego  przez  wykonawcę,  wnoszone  w  postaci  elektronicznej  

i  opatrzone  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym,  oraz  dalsze  pisma  w  sprawie 

wnoszone  w  tej  postaci  przekazuje 

się  na  elektroniczną  skrzynkę  podawczą  Urzędu,  przy 

użyciu  której  obsługiwana  jest  korespondencja  Izby.  W  ust.  2  tego  przepisu  wskazano,  iż 

Prezes  Izby  udostępnia  na  stronie  internetowej  Urzędu  odnośnik  do  usług  elektronicznych 

pozwalających na wniesienie w postaci elektronicznej dokumentów, o których mowa w ust. 1.  

Z  powyższych  przepisów  wynika  zatem,  że  z  zasadą  jest,  iż  odwołanie  wnoszone  

w  postaci  elektronicznej  powinno  zostać  wniesione  w  sposób  wynikający  z  §  5  ust.  1  ww. 

rozporządzenia.  W  ocenie  Izby  odstąpienie  od  tego  wymogu  możliwe  jest  wyłącznie  

w  przypadku  wystąpienia  uzasadnionych  przyczyn  o  charakterze  obiektywnym,  które 

uniemożliwiają  doręczenie  dokumentu  w  określony  w rozporządzeniu  sposób.  Przyczyny 

takie mogą  wynikać przede wszystkim  z  problemów  technicznych jak  nagła awarii  systemu 

informatycznego  czy  platformy  wykorzystywanej  do  doręczeń,  w  tym  przypadku  platformy  

e-PUAP, j

ak również przerw serwisowych w działaniu ww. systemu. 

W  okolicznościach  niniejszej  sprawy  Odwołujący  wnosił  odwołanie  w  postaci 

elektronicznej,  a 

zatem  doręczenie  miało  nastąpić  poprzez  wysłanie  korespondencji  na 

elektroniczną  skrzynkę  podawczą  z  wykorzystaniem  platformy  e-PUAP.  Odwołanie 

wniesione  zostało  w przewidzianej  ustawą  formie  -  w  postaci  elektronicznej  (Odwołujący 

przesłał odwołanie wraz z załącznikami opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym 

osób umocowanych do reprezentacji), jednak z wykorzystaniem innego kanału komunikacji, 

niż dedykowany dla tej czynności w przepisach rozporządzenia wykonawczego. Jak wyjaśnił 

Odwołujący  powyższe  było  uzasadnione  trwającymi  w  dniu  11  grudnia  2020  r.  pracami 

serwisowymi na portalu e-

PUAP, których rozpoczęcie uniemożliwiło Wykonawcy kontynuację 

i  w  efekcie złożenie odwołania przez  ww.  portal. Do odwołania Wykonawca załączył  zrzuty  

z  ekranu  dnia  11  grudnia  2020  r.  godz.  21.04,  22.49  z

awierające  informację  o  trwających 

pracach  serwisowych,  trwających  do  12  grudnia  2020  r.  po  godz.  12.00.  Izba  nie  znalazła 

podstaw,  aby  odmówić  wiarygodności  twierdzeniom  Odwołującego  i  uznała,  że 

uprawdopodobnił on, iż podjął próby złożenia odwołania z wykorzystaniem platformy e-PUAP 

oraz że złożenie odwołania w ten sposób okazało się niemożliwe z uwagi na trwające prace 

serwisowe.  Izba  miała  także  na  względzie,  iż  z  uwagi  na  zbliżający  się  koniec  terminu  na 

wniesienie  odwołania,  jedynym  kanałem  komunikacji  dostępnym  dla  Odwołującego 

pozwalającym realnie dotrzymać terminu, było wysłanie odwołania za pośrednictwem poczty 

elektronicznej  na  adres  mailowy  dedykowany  do  kontaktu  z  Izbą  (podobnie  wskazała 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  z dnia  16  kwietnia  2019  r.,  sygn.  akt  KIO  583/19). 

Oceny  Izby  nie  zmieniła  podnoszona  przez  Zamawiającego  okoliczność,  iż  na  stronie 

obywatel.gov.pl  zamieszczono  komunikat  o  pracach  serwisowych  w  dniu  11  grudnia  od 

godziny 20:00 do soboty do godziny 11:00, które mogły skutkować niedostępnością serwisu 

oraz  części  e-usług.  W  kontekście  powyższego  dostrzec  należy,  iż  nie  zostało  wykazane, 

kiedy  rzeczony  komunikat  pojawił  się na  ww.  stronie internetowej, jak  również  z  jego  treści 

nie  wynikało  jaki  zakres  e-usług  mógł  być  faktycznie  niedostępny.  Mając  na  uwadze,  iż 

dochowane  zostały  wymogi  wynikające  z  art.  180  ust.  4  ustawy  Pzp  (odwołanie  było 

opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym) 

Izba stwierdziła, że odwołanie zostało 

skutecznie wniesione i podlegające rozpoznaniu.  

Izba oceniła, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość 

poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego przepisów 

ustawy  Pzp,  czym  wypełnił  materialnoprawną  przesłankę  dopuszczalności  odwołania,  

o której mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.   

Zamawiający  w  dniu  14  grudnia  2020  r.  powiadomił  wykonawców  o  wniesionym 

odwołaniu.  

Izba,  na  posiedzeniu niejawnym  po  wysłuchaniu stanowisk  Stron  i  Przystępującego, 

oddaliła opozycję Odwołującego przeciw przystąpieniu wykonawcy PCG Academia Sp. z o.o. 

z  siedzibą  w  Jasionce  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  

i  dopuściła  ww.  wykonawcę  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym,  który  zgłosił 

przystąpienie w dniu 16 grudnia 2020 r.  

Odwołujący wniesioną opozycję uzasadniał tym, że wykonawca PCG nie ma interesu 

w  zgłoszeniu  przystąpienia,  ponieważ  jego  oferta  powinna  zostać  odrzucona  

z przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie art. 89 

ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp w zakresie parametru dotyczącego dostępności cyfrowej.  

Zgodnie  z  art.  185  ust.  2  zd.  pierwsze  ustawy  Pzp,  w

ykonawca  może  zgłosić 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  w  terminie  3  dni  od  dnia  otrzymania  kopii 

odwołania, wskazując stronę, do której przystępuje, i interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na 

korzyść strony, do której przystępuje.  

Izba  uznała  za  dopuszczalne  zgłoszenie  przystąpienia  do  postępowania 

odwoławczego wykonawcy  PCG  i  dopuściła  do udziału w  postępowaniu  odwoławczym  ww. 

wykonawcę,  który  w  sposób  wystarczający  wykazał  interes  w  zgłoszeniu  przystąpienia  do 

postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  wskazując  w  szczególności,  że 

oferta  wykonawcy  została  uznana  za  najkorzystniejszą  w  postępowaniu,  a  oddalenie 

odwołania  spowoduje,  że  oferta  Przystępującego  utrzyma  status  oferty  wybranej  jako 

najkorzystniejszej  i  umożliwi  zawarcie  umowy.  Izba  wskazuje,  iż  wykonawca  zgłasza 

przystąpienie  do  konkretnego  postępowania  odwoławczego  wywołanego  odwołaniem 

konkurencyjnego  wykonawcy,  który  formułuje  określone  zarzuty.  W  okolicznościach 

niniejszej  sprawy  Odwołujący  podniósł  zarzuty  względem  oferty  wykonawcy  PCG,  którą 

Zamawiający  ocenił  jako  najkorzystniejszą,  tym  samym  Wykonawca  zgłaszający 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  uprawniony  był  do  obrony  własnej  oferty. 

Dodatkowo zauważyć należy, że Odwołujący nie sformułował wobec oferty Przystępującego 

zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp,  tym  samym  kwestia  ta  nie  mogła  być 

przedmiotem  oceny  Izby.  Co  więcej,  gdyby  nawet  hipotetycznie  okazało  się,  że  oferta 

Przystępującego winna zostać odrzucona z powodów podnoszonych przez Odwołującego, to 

ewentualne późniejsze odrzucenie oferty ww. wykonawcy przez Zamawiającego, nie  mogło 

wpłynąć  na  brak  interesu  wykonawcy  PCG  w  zgłoszeniu  przystąpienia  do  niniejszego 

postępowania odwoławczego.  

Wobec powyższego Izba oddaliła opozycję wniesioną przez Odwołującego.  

P

rzy  rozpoznawaniu  przedmiotowej  sprawy  Izba  uwzględniła  dokumentację 

postępowania o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego, w szczególności 

ogłoszenie o zamówieniu, specyfikację istotnych warunków zamówienia wraz z załącznikami 

oraz  wyjaśnieniami  i  modyfikacjami,  ofertę  Odwołującego  oraz  ofertę  wykonawcy  PCG,  jak 

również  zawiadomienie  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  z  dnia  1  grudnia  2020  r.  

i odrzuceniu oferty Odwołującego.  

Skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę  również  stanowiska  i  oświadczenia  Stron 

i  Uczestnika 

postępowania  odwoławczego  złożone  w  pismach  oraz  ustnie  do  protokołu 

posiedzenia i rozprawy w dniu 30 grudnia 2020 r.  

Izba  zaliczyła  w  poczet  materiału  sprawy  dowód  złożony  przez  Odwołującego 

zawierający opis funkcjonalności oferowanej platformy wraz z zrzutami z ekranów. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Zgodnie  z  punktem  3  ppkt  4  SIWZ:  W  związku  z  możliwością  zwiększenia  liczby 

użytkowników  systemów  w  trakcie  trwania  umowy,  Zamawiający  przewiduje  w  ramach 

niniejszego  zamówienia  możliwość  skorzystania  z  prawa  opcji.  Szczegóły  związane  

z  prawem  opcji  zawarte  są  we  wzorze  umowy  stanowiącym  załącznik  nr  3  do  SIWZ.  

W  ramach  prawa  opcji  Zamawiający  przewiduje  możliwość  zamówienia  wielokrotności  100 

dodatkowych  kont  użytkowników  do  maksymalnej  liczby  3  000  kont  użytkowników.  Opcja 

dotyczyć  będzie  zakupu  dodatkowych  kont  użytkowników  dla  wydziałów  i  jednostek  UJ  

w Krakowie.  

4.1.  Wykonawca  będzie  zobowiązany  do  podania  w  kalkulacji  cenowej,  stanowiącej 

załącznik  do  składanej oferty, kwoty  należnej  za dostawę dodatkową, jako kwotę  za każde 

dodatkowe 100 kont dostępu do oferowanej platformy edukacyjnej.  

4.2.  Zamówienie  objęte  opcją  Wykonawca  będzie  zobowiązany  wykonać  po  uprzednim 

otrzymaniu  pocztą  elektroniczną  zawiadomienia  od  Zamawiającego,  że  zamierza  z  prawa 

opcji skorzystać.  

4.3. Termin realizacji opcji od złożenia zamówienia – 30 dni.  

4.4. Zamawiający może z prawa opcji nie skorzystać, lub skorzystać w części. Zamówienie 

realizowane  w  ramach  opcji  jest  jednostronnym  uprawnieniem  Zamawiającego.  Nie 

skorzystanie przez  Zamawiającego  z  prawa opcji  nie rodzi  po  stronie Wykonawcy  żadnych 

roszczeń  w  stosunku  do  Zamawiającego.  Zamówienie  objęte  opcją  Wykonawca  będzie 

zobowiązany  wykonać  po  uprzednim  otrzymaniu  zawiadomienia  od  Zamawiającego,  że 

zamierza z prawa opcji skorzystać. Dodatkowe szczegóły związane z prawem opcji zawarte 

są we wzorze umowy stanowiącym załącznik nr 3 do SIWZ. 

Stosownie  do  punktu  3  ppkt 

9  SIWZ,  wykonawca  musi  zaoferować  przedmiot 

zamówienia  zgodny  z  wymogami  Zamawiającego  określonymi  w  SIWZ,  przy  czym 

zobowiązany  jest  do  wskazania  w  załączniku  nr  2  do  formularza  oferty  typu,  rodzaju, 

producenta oferowanego oprogramowania. 

W  ppkt 

10  pkt  3  SIWZ,  Zamawiający  zastrzegł  sobie  prawo  sprawdzenia  pełnej 

zgodności  oferowanych  produktów  z  wymogami  SIWZ.  Ocena  techniczna  zostanie 

przeprowadzona w drodze analizy przedstawionej do oferty dokumentacji funkcjonalności: 

10.1 W  zakresie funkcjona

lności wymaganych (oznaczonych poprzez W w załączniku A do 

SIWZ)  opis  techniczny,  instrukcja  obsługi,  opis  konfiguracji,  karty  produktu  lub  wydruk/i  ze 

stron  internetowych,  bądź  katalog/i  producenta/ów,  materiały  szkoleniowe,  certyfikaty  (o  ile 

zostały wydane), potwierdzające zgodność z wymaganymi normami, itp. 

W  zakresie  funkcjonalności  opcjonalnych  platformy  (oznaczonych  poprzez  O  

w  załączniku  A  do  SIWZ  i  deklarowanych  w  formularzu  oferty),  dokumentacja  jak  dla 

funkcjonalności wymaganych opisanych w punkcie 10.1 oraz filmy poglądowe prezentujące 

działanie funkcjonalności opcjonalnych – do oferty należy dołączyć dokument z dostępem do 

filmów poglądowych, zawierający adres URL z danymi dostępowymi.  

Zgodnie  z  punktem  13  ppkt  1  SIWZ,  cenę  oferty  należy  podać  w  złotych  polskich  

i  wyliczyć  w  oparciu  o  indywidualną  kalkulację  z  podaniem  cen  jednostkowych  co  najmniej 

określonych elementów  wskazanych w  załączniku nr  2  do formularza oferty,  uwzględniając 

wszelkie koszty niezbędne do jego wykonania, w tym podatki oraz rabaty, upusty itp., których 

Wykonawca zamierza udzielić. Sumaryczna cena ryczałtowa brutto wyliczona na podstawie 

indywidualnej  kalkulacji  Wykonawcy  winna  odpowiadać  cenie  podanej  przez  Wykonawcę  

w formularzu oferty (ppkt 2).  

Zgodnie z punktem 

14 SIWZ, jednym z kryteriów oceny ofert stanowiła cena o wadze 

40%. W myśl  ppkt  2 punktu  14  SIWZ,  w  celu porównania ofert  w kryterium  cena  całkowita 

oferty 

Zamawiający  przyjmie  oferowaną  cenę  za  zamówienie  podstawowe  oraz  cenę  za 

opcję, (zgodnie z załączoną do oferty kalkulacją). 

W załączniku nr 2 do formularza oferty stanowiącym kalkulację cenową Zamawiający 

zawarł  dwie  tabelę,  tj.  jedną  dotyczącą  wyceny  zamówienia  podstawowego  oraz  drugą 

dotyczącą zamówienia w ramach prawa opcji. W przypadku tabeli dotyczącej wyceny prawa 

opcji Zamawiający wymagał podania przez wykonawcę: ceny jednostkowej jednego pakietu 

netto,  wartości  netto,  podatku  VAT  oraz  wartości  brutto.  Jednocześnie  ww.  tabela  była 

uzupełniona o następujące dane, tj. liczba pakietów (1 pakiet to 100 licencji) – 30* oraz ilość 

miesięcy  –  30.  Nadto  w  kolumnie  zatytułowanej  „Nazwa,  producent,  typ  oferowanego 

przedmiotu  zamówienia”  Zamawiający  podał:  „Kwota  za  miesięczny  dostęp  dla  1  pakietu 

licencji)  dodatkowego  do  platformy  LMS”.    Pod  tabelą  Zamawiający  wskazał,  że:  * 

Zgodnie  z  zapisami  SIWZ,  realizacja  dostawy  w  ramach  prawa  opcji  będzie  następowała  

w  zależności  od  potrzeb  Zamawiającego  i  będzie  obejmować  wielokrotność  100 

dodatkowych lic

encji do maksymalnej liczby 3 000 kont użytkowników. 

Stosownie do treści wzoru umowy (załącznik nr 3 do SIWZ): 

a)  §  5  ust.  3,  wynagrodzenie  Wykonawcy  w  ramach  prawa  opcji  zależeć  będzie  od  ilości 

faktycznie zakupionych licencji, zgodnie z przyjętym sposobem realizacji przedmiotu umowy; 

b) § 5 ust. 8, w ramach prawa opcji, w odniesieniu do każdego zamówienia wynagrodzenie 

Wykonawcy  będzie  płatne  na  podstawie  trzech  faktur  w  przypadku  gdy  okres  subskrypcji 

będzie trwał ponad 2 lata lub dwóch faktur w przypadku gdy okres subskrypcji będzie trwał 

ponad  2  lata  lub  jednej  faktury,  z  czego  pierwsza  faktura  winna  zostać  wystawiona  po 

uruchomieniu  subskrypcji  potwierdzonej  podpisaniem  bez  zastrzeżeń  Protokołu  Odbioru,  

w wysokości odpowiadającej odpowiednio 1/3, 1/2 lub całości kwoty należnej za zamówienie, 

a odpowiednio druga i trzecia faktura winny zostać wystawione dla drugiego i trzeciego roku 

subskrypcji, potwierdzonego podpisaniem bez zastrzeżeń Protokołu Odbioru dla kontynuacji 

subskrypcji w liczbie zamówionej przez Zamawiającego; 

c) § 6 ust. 1, umowa jest zawierana na okres do 31.12.2022 r., przy czym w ciągu 10 dni od 

zawarcia  umowy  Wykonawca  udostępni  platformę,  która  będzie  spełniała  wymagania 

określone  w  załączniku  A  do  SIWZ,  a  wdrożenia  oprogramowania  i  dostawy  licencji  

w terminie do … miesięcy od dnia zawarcia umowy. Za dzień, w którym nastąpiła dostawa  

i  wdrożenie  oprogramowania  licencji  uznaje  się  dzień,  w  którym  Zamawiający  podpisze 

protokół odbioru bez zastrzeżeń; 

d) § 6 ust. 3, Zamawiający przewiduje możliwość skorzystania z Prawa Opcji w terminie do 

31.08.2022 r. 

W  załączniku  A  do  SIWZ  (z  uwzględnieniem  modyfikacji  z  dnia  6  sierpnia  2020  r.) 

Zamawiający określił funkcjonalności ogólne i szczegółowe platformy LMS. W punkcie: 

1)  1.30  określił,  że:  Hasła  użytkowników  systemu  powinny  być  przechowywane  w  sposób 

bezpieczny, zaszyfrowane za pomocą standardów (np. SHA-512, PBKDF2); 

2) 1.31. określił, że: platforma powinna być zgodna ze standardami dostępności, w tym jako 

minimum z wytycznymi WCAG 2.1, poziom AA; 

3)  2.12.2  określił,  że:  platforma  zapewnia  wykładowcom  możliwość  symulacji  widoku 

studenta w ramach swoich kursów, dla celów testowania i weryfikacji; 

4)  2.18.1  określił,  że:  platforma  zapewnia  wykładowcy  możliwość tworzenia zestawów  grup 

studentów w ramach kursu; 

5)  2.18.2  określił,  że:  platforma  pozwala  na  definiowanie  wielu  zestawów  grup  w  ramach 

jednego kursu.  

W  przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  oferty  złożyło  dwóch 

wykonawców,  tj.  Odwołujący  oraz  Przystępujący.  Odwołujący  za  wykonanie  zamówienia 

zaoferował  cenę  580 000  zł,  w  tym  wartość  zamówienia  podstawowego  529 000  zł  oraz 

zamówienia  opcjonalnego  51 000  zł.  Z  kolei  Przystępujący  za  wykonania  zamówienia 

zaoferował  cenę  1 865 750,10  zł,  w  tym  wartość  zamówienia  podstawowego  1 285 350  zł 

oraz zamówienia opcjonalnego 580 400,10 zł. 

Odwołujący  w  punkcie  3  formularza  oferty  oświadczył,  że  oferowana  platforma 

edukacyjna posiada wszystkie wymagane w załączniku A do SIWZ funkcjonalności ogólne - 

Część I oraz szczegółowe – Część II. 

Odwołujący wypełnił załącznik nr 2 do formularza oferty w zakresie tabeli dotyczącej 

prawa  opcji  w  ten  sposób,  że  podał  cenę  jednostkową  jednego  pakietu  netto  w  kwocie: 

382,11  zł,  następnie  ww.  kwotę  pomnożył  przez  30,  co  dało  wartość  netto  41 463,41  zł, 

podatek  VAT  9 

536,59  zł  oraz  wartość  brutto:  51 000  zł.  Z  kolei  wykonawca  PCG  wypełnił 

załącznik nr 2 do formularza oferty w zakresie tabeli dotyczącej prawa opcji w ten sposób, że 

podał  cenę  jednostkową  jednego  pakietu  netto  w  kwocie:  524,30  zł,  następnie  ww.  kwotę 

pomnożył przez 30 (liczba pakietów) oraz 30 (ilość miesięcy), co dało wartość netto 471 870 

zł, podatek VAT 108 530,10 zł oraz wartość brutto 580 400,10 zł. 

Odwołujący wraz z ofertą złożył załącznik nr 10 zawierający specyfikację oferowanej 

platformy. W ramach funkcjonalności, o której mowa w punkcie: 

1)  1.30  załącznika  A  do  SIWZ  podał  następujący  opis  spełnienia  wymogu:  Hasła 

użytkowników  systemu  którzy  uwierzytelniają  się  w  oparciu  o  mechanizmy  platformy, 

przechowywane są w sposób bezpieczny, zaszyfrowane za pomocą standardów (np. SHA-

512, PBKDF2).; 

2)  1.31  załącznika  A  do  SIWZ  podał  następujący  opis  spełnienia  wymogu:  Platforma  jest 

zgodna ze standardami dostępności, w tym jako minimum z wytycznymi WCAG 2.0, poziom 

AA.  Dodatkowo  zauważyć  należy,  iż  podany  opis  dotyczył  funkcjonalności  pn.  „Platforma 

powinna być zgodna ze standardami dostępności, w tym jako minimum z wytycznymi WCAG 

2.0, poziom AA.”; 

3)  2.12.2  załącznika  A  do  SIWZ  podał  następujący  opis  spełnienia  wymogu:  Platforma 

zapewnia  w

ykładowcom  możliwość  symulacji  widoku  studenta  poprzez  logowanie  się  na 

konta  testowe  użytkownika  przypisane  do  kursu  w  roli  Student,  w  celu  weryfikacji  

i testowania; 

4)  2.18.1  załącznika  A  do  SIWZ  podał  następujący  opis  spełnienia  wymogu:  W  ramach 

kursów  możliwe  jest  tworzenie  zestawów  grup  studentów  co  definiowane  jest  w  module 

Szkoleń,  po  przejściu  do  Uprawnień  interesującego  nas  szkolenia,  klikamy  Przypisywanie 

grup,  gdzie  mamy  możliwość  wskazać  jaka  grupa  ma  zostać  przypisana  do  kursu. 

Jednocześnie wykonawca przedstawił zrzut z ekranu; 

5)  2.18.2  załącznika  A  do  SIWZ  podał  następujący  opis  spełnienia  wymogu:  W  ramach 

kursów możliwe jest tworzenie wielu zestawów grup studentów co definiowane jest w module 

Szkoleń, przejściu do Uprawnień interesującego nas szkolenia, klikamy Przypisywanie grup, 

gdzie mamy możliwość wskazać jakie grupy mają zostać przypisane do kursu. 

W dniu 1 grudnia 

2020 r. Zamawiający dokonał wyboru jako najkorzystniejszej oferty 

wykonawcy PCG. 

Jednocześnie Zamawiający zawiadomił o odrzuceniu oferty Odwołującego 

na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy Pzp. 

W  przedmiocie  podstawy  odrzucenia  wskazanej  w  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp 

Zamawiający  podał,  że  oferta  Odwołującego  nie  spełnia  funkcjonalności,  o  którym  mowa  

w  punkcie  1.30,  1.31,  2.12.2,  2.18.1  oraz  2.18.2  załącznika  A  do  SIWZ.  W  zakresie 

funkcjonalności z punktu: 

1) 1.30 Zamawiający podał, że oferent nie podał jaki dokładnie standard spełnia oferowana 

platforma. Podanie sformułowania “na przykład” tj “np.” nie spełnia wymogu Zamawiającego. 

W swojej ofercie Wykonawca winien wskazać jakie standardy spełnia oferowana platforma. 

Zamawiający  jest  zobowiązany  wybrać  ofertę,  która  posiada  bezpieczne  metody 

przechowywania  haseł,  które  gwarantują  poufność  danych  oraz  zabezpieczają  dostęp  do 

platformy.  Standardy  określone  w  specyfikacji  jako  przykładowe  to  powszechna  metoda 

kryptograficzna  najczęściej  spotykana  w  zastosowaniach  sieciowych  tak  jakich  jak  SSL 

(certyfikat  autentyczności  strony  internetowej).  W  swojej  ofercie  Wykonawca  nie  wskazał 

jakie standardy spełnia oferowana platforma; 

2) 1.31 Zamawiający wskazał, iż wymóg spełnienia WCAG 2.1, poziom AA wynika z Ustawy 

z  dnia  4  kwietnia  2019  r.  o  dostępności  cyfrowej  stron  internetowych  i  aplikacji  mobilnych 

podmiotów  publicznych  (w  tym  uczelni  publicznych),  która  wprowadza  WCAG  2.1,  poziom 

AA  jako  standard  dla  stron  i  aplikacji  mobilnych.  Wymagania  WCAG  2.1,  poziom  AA 

pokrywają się z pkt 9, 10 i 11 normy EN 301 549 V2.1.2, która została określona w Ustawie. 

W swojej ofercie Wykonawca zaoferował zgodność ze standardami dostępności, w tym jako 

minimum  z  wytycznymi  WCAG  2.0,  poziom  AA,  zatem  należy  uznać,  iż  oferta  nie  spełnia 

wymogów specyfikacji; 

3)  2.12.2 Zamawiający  podniósł,  że oczekiwał  możliwości  symulacji  widoku  studenta,  a nie 

udostępnienia  faktycznego  widoku  studenta.  Zamawiający  określił  wymóg  symulacji,  co 

oznaczało  brak  konieczności  logowania  się  na  osobne  konto.  Propozycja  przedstawiona 

przez  oferenta  oznacza  w  istocie  konieczność  stworzenia  dodatkowej  puli  użytkowników  

z  uprawnieniami  studenta,  która  będzie  odpowiadać  liczbie  wykładowców  lub  twórców 

kursów.  Będzie  to  wpływało  na  liczbę  uczestników  w  kursie,  a  tym  samym  może  mieć 

znaczenie  dla  liczenia  statystyki.  Ponadto  wymaga  udos

tępnienia  dodatkowych  danych 

logowania się do  widoku studenta dla pracowników.  Należy  zwrócić  uwagę,  że przypisanie 

możliwości  edycji  kursu,  może  nastąpić  do  wielu  ról  w  systemie  (wykładowca,  asystent, 

egzaminator),  co  oznacza,  że  każda  z  tych  osób  powinna  posiadać  widok  studenta.  

Zamawiający stwierdza zatem, że konieczność utworzenia dodatkowych kont studenta oraz 

przelogowanie  się  na  konto  nie  spełnia  wymogu  określonego  specyfikacji  tj.  Symulacji 

widoku studenta;  

4)  2.18.1  Zamawiający  wskazał,  iż  wymóg  określony  w  specyfikacji  sprowadza  się  do 

możliwości  podziału  uczestników  kursu  na  mniejsze  grupy,  które  mają  pomóc  lepiej 

organizować pracę studentów konkretnego kursu, (co zostało opisane w ramach wszystkich 

wymogów  w  sekcji  2.18.  załącznika  A  do  SIWZ).  W  tym  wymogu  nie  chodziło  przypisanie 

“grup”  do  kursów,  a  o  zdefiniowanie  grup  studentów  w  ramach  kursu,  (który  już  posiada 

użytkowników).  Metoda  opisana  przez  Oferenta  polega  na  stworzeniu  określonej  grupy 

użytkowników  i  dopisania  jej  do  konkretnego  kursu.  Tak  opisane  działanie  jest  w  istocie 

realizowane  przez  integrację  z  systemem  dziekanatowym.  W  systemie  dziekanatowym 

(USOSweb)  studenci  określają  jaki  przedmiot  wybierają  w  danym  roku  akademickim,  taka 

informacja  zostaje  w  kolejnym  kroku  udostępniona  (kurs  i  zapisani  studenci)  do  systemu 

LMS.  Kluczowe  określenie  w  ofercie  przedstawione  przez  oferenta  t.j:  „mamy  możliwość 

wskazać jaka grupa ma zostać przypisana do kursu” oznacza jednoznacznie, że studenci nie 

są  grupowani  „w  ramach  kursu”.  Widoczne  jest  to  również  na  zrzucie  ekranu  działania 

funkcji.  Widać  na  nim  możliwość  przypisanie  grupy  nazwanej  “Grupa  30.04.  2020”  oraz 

potwierdzenia okresu dostępu do danego kursu, czyli zdefiniowanej tej grupy nie następuje 

“w ramach kursu”. Powyższe wskazuje, że oferta Wykonawcy nie spełnia wymogu opisanego 

w pkt 2.18.1, gdyż system nie umożliwia zdefiniowania grup w ramach kursu; 

5)  2.18.2  Zamawiający  podał,  że  w  pierwszym  zdaniu  oferent  deklaruje,  że  „w  ramach 

kursów możliwe jest tworzenie wielu zestawów grup studentów”, a w dalszej części stwierdza 

„mamy  możliwość  wskazać  jakie  grupy  mają  zostać  przypisane  do  kursu”.  Opis  ten  nie 

realizuje wymogu wykonania utworzenia grupy w “w ramach kursu” z użytkowników kursu.  

W  zakresie  podstawy  odrzucenia,  o  której  mowa  w  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp 

Zamawiający  wskazał,  że  w  kalkulacji  cenowej  dotyczącej  zamówienia  w  ramach  prawa 

opcji,  stanowiącej  załącznik  do  oferty,  wykonawca  American  Systems  Sp.  z  o.o.  dokonał 

obliczeń  niezgodnych  z  zapisami  SIWZ.  Zamawiający  wskazał,  że  zgodnie  z  algorytmem 

podanym  w  specyfikacji

,  przy  założeniu,  iż  właściwa  jest  podana  przez  wykonawcę  cena 

jednostkowa jednego pakietu netto 

winno być: 1 382,11 zł x 30 (liczba pakietów) x 30 (liczba 

miesięcy),  co daje wartość  netto 1 243 899,00  zł,  podatek  VAT  286 096,77  zł  oraz  wartość 

brutto  1 529 

995,77  zł.  Przy  takim  założeniu,  następuje  30-krotny  wzrost  wartości  oferty  

w  ramach  prawa  opcji.  Zważywszy  na  fakt,  iż  zgodnie  z  zapisem  pkt.  14  ust.  2  SIWZ  dla 

porównania  ofert  w  kryterium  cena  całkowita  oferty  Zamawiający  przyjmie  oferowaną  cenę 

za zamówienie podstawowe oraz cenę za opcję, (zgodnie z załączoną do oferty kalkulacją), 

przy  dokonaniu  poprawy  omyłki  w  ww.  sposób,  oferta  wykonawcy  American  Systems  

Sp.  z  o.o.  zmieniłaby  swoją  pozycję  w  rankingu  ofert.  Stąd  należy  uznać,  iż  ewentualne 

dokonanie  poprawki  przez  Zamawiającego  spowodowałoby  istotną  zmianę  treści  oferty.

Zamawiający wskazał, że inną możliwością poprawy byłoby poprawienie przyjmujące 

założenie,  iż  właściwa  jest  podana  przez  wykonawcę  wartość  brutto  winno  być:  cena 

jednostkowa jednego pakietu netto: 46,07 zł x 30 (liczba pakietów) x 30 (liczba miesięcy), co 

daje  wartość  netto  41 463,41  zł,  podatek  VAT  9 536,59  zł  oraz  wartość  brutto  51 000  zł. 

Taka  poprawa  powodowałby  zmianę  ceny  jednostkowej  jednego  pakietu  z  1  382,11  zł  na 

46,07 zł.  

Wskazane  powyżej  dwa  sposoby  poprawy  omyłki  wskazują,  iż  nie  można  uznać 

błędu popełnionego  przez  wykonawcę ani  jako  oczywistej  omyłki rachunkowej,  ani też jako 

innej  omyłki  polegającej  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków 

zamówienia,  niepowodującej  istotnych  zmian  w  treści  oferty.  Przedstawiona  kalkulacja 

zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny,  które  nie  stanowią  oczywistej  omyłki  rachunkowej,  gdyż 

istnieją  dwa  sposoby  dokonania  poprawy,  co  wprost  przeczy  jej  oczywistości  i  wymaga 

dokonania  przez  Zamawiającego  indywidualnej  interpretacji  oferty  wykonawcy,  do  czego 

Zamawiający nie jest uprawniony. 

Wskazane  powyżej  błędy  w  obliczeniu  ceny  nie  stanowią  również  innej  omyłki 

polegającej  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia, 

niepowodującej  istotnych  zmian  w  treści  ofert,  zatem  Zamawiający  nie  może  dokonać  jej 

poprawy  na  mocy  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp.  I

stnieją  dwa  sposoby  poprawy  błędu  

w ofercie i nawet  przy 

hipotetycznej próbie ich poprawy, obydwa sposoby powodują istotną 

zmianę treści oferty. Pierwszy sposób powoduje 30-krotne zwiększenie wartości zamówienia 

w  ramach  prawa  opcji.  Dodatkowo  należy  zauważyć,  iż  zgodnie  z  zapisem  pkt.  14  ust.  2 

SIWZ  dla  porównania  ofert  w  kryterium  cena  całkowita  Zamawiający  przyjmie  oferowaną 

cenę  za  zamówienie  podstawowe  oraz  cenę  za  opcję  (zgodnie  z  załączoną  do  oferty 

kalkulacją),  to  oferta  wykonawcy  American  Systems  Sp.  z  o.o.  zmieniłaby  swoją  pozycję  

w  rankingu  ofert.  Drugi  sposób  zaś  powoduje  30-krotne  zmniejszenie  ceny  jednostkowej 

pakietu netto.  

Jednoznacznie należy uznać, iż dokonanie poprawki rzędu 30-krotnego zwiększenia 

lub  zmniejszenia  odpowiednich  wartości  jest  istotną  zmianą  treści  oferty,  do  czego 

Zamawiający  nie  jest  uprawniony,  co  więcej  w  przedstawionej  ofercie  nie ma  dodatkowych 

wyliczeń, kalkulacji oraz tabel, z których Zamawiający mógłby pośrednio obliczyć w sposób 

pewny  właściwą  wartość  ceny  jednostkowej,  a  zwrócenie  się  o  wyjaśnienia  do  wykonawcy 

spowodowałoby pozaofertowe ustalenie ceny już po terminie złożenia ofert. 

Izba zważyła, co następuje: 

Nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 

ust.  1 ustawy  Pzp  poprzez  bezzasadne  odrzucenie  oferty  Odwołującego  z  uwagi  na  to,  że 

oferta Odwołującego nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

Przedmiotem  sporu  zawisłego  między  Stronami  postępowania  odwoławczego  była 

kwestia, czy oferta Odwołującego spełnia funkcjonalności, o których mowa w punkcie 1.30, 

1.31, 2.12.2, 2.18.1 oraz 2.18.2 załącznika A do SIWZ. 

Stosownie  do  treści  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp,  zamawiający  odrzuca  ofertę, 

jeżeli  jej  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  

z  zastrzeżeniem  art.  87 ust.  2 pkt  3 ustawy  Pzp.  Zgodnie z  utrwalonym  już  orzecznictwem 

Krajowej  Izby  Odwoławczej,  interpretacja  ww.  przepisu  nakazuje  odniesienie  normy  tego 

przepisu  do  merytorycznego  aspektu  zaoferowanego  przez  wykonawców  świadczenia,  

a  także  wymagań  postawionych  przez  zamawiającego  w  dokumentacji  postępowania,  

w  szczególności,  co  do  zakresu,  ilości,  jakości,  warunków  realizacji  i  innych  elementów 

istotnych dla wykonania zamówienia (tak KIO w wyroku z dnia 24 stycznia 2017 r. sygn. akt: 

KIO  50/17).  Z  kolei  termin  oferta  należy  odczytywać  na  gruncie  art.  66  §  1  ustawy  z  dnia  

23 kwietnia  1964 r.  Kodeks  cywilny  (tj

. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.), który stanowi że 

oświadczenie  drugiej  stronie  woli  zawarcia  umowy  stanowi  ofertę,  jeżeli  określa  istotne 

postanowienia  tej  umowy.  Na  gruncie  Prawa  zamówień  publicznych  to zamawiający  ustala  

w  SIWZ  wymagany  od  wykonawcy 

zakres  i  sposób  konkretyzacji  oświadczenia  woli,  który 

będzie  następnie  podstawą  dla  oceny  zgodności  treści  złożonej  oferty  z  merytorycznymi 

wymaganiami opisu przedmiotu zamówienia. 

W  tym  miejscu  podkreślić  należy,  iż  w  przedmiotowym  postępowaniu  Zamawiający 

nałożył  na  wykonawców  obowiązek  wykazania  zgodności  oferowanego  produktu  

z  wymogami  specyfikacji,  przy  czym  ocena  techniczna  miała  zostać  przeprowadzona  

w  drodze  analizy  przedst

awionej  wraz  z  ofertą  dokumentacji  funkcjonalności  (pkt  3  ppkt  9  

i  10  SIWZ).  W  gestii  wykonawcy  pozostawał  natomiast  wybór  określonych  środków,  które 

potwierdzałyby zgodność oferowanej platformy z oczekiwaniami Zamawiającego.  

Odnosząc  się  do  poszczególnych  funkcjonalności  platformy  oferowanej  przez 

Odwołującego  Izba  wskazuje,  iż  nie  podzieliła  stanowiska  Zamawiającego,  iż  oferta 

Odwołującego  nie  spełniała  funkcjonalności  wskazanej  w  punkcie  1.30  załącznika  A  do 

SIWZ 

dotyczącej  standardów  szyfrowania.  W  szczególności  nie  można  zgodzić  się  

z  twierdzeniem  Zamawiającego,  iż  Odwołujący  nie  podał  dokładnie  jaki  standard  spełnia 

oferowana  przez  wykonawcę  platforma.  Z  treści  oferty  Odwołującego  wprost  wynika,  że 

platforma umożliwia przechowywanie haseł w sposób bezpieczny, które zaszyfrowane są za 

pomocą  różnych  standardów,  w  tym  SHA-512  i  PBKDF2,  tj.  standardów  podanych  jako 

przykładowe przez  Zamawiającego.  Zdaniem  Izby  z  okoliczności,  iż  Odwołujący  podał  dwa 

przykładowe  standardy  szyfrowania  haseł  oferowanej  platformy,  wskazane  zresztą  jako 

przykładowe    przez  Zamawiającego  w  załączniku  A  do  SIWZ,  nie  można  wywieść 

niezgodności  oferty  Odwołującego  z  treścią  specyfikacji.  Skoro  platforma  oferowana  przez 

Odwołującego spełnia m.in. standardy SHA-512 oraz PBKDF2, a Zamawiający nie twierdził, 

że ww. standardy nie odpowiadają jego wymogom, to brak jest podstaw do uznania, iż oferta 

Odwołującego jest sprzeczna z SIWZ w powyższym zakresie.  

Za  uzasadnione  Izba  uznała  stanowisko  Zamawiającego,  iż  oferowana  przez 

Odwołującego  platforma  nie  spełnia  funkcjonalności,  o  której  mowa  w  punkcie  1.31 

załącznika  A  do  SIWZ  referującej  do  standardu  dostępności.  Zgodnie  z  punktem  1.31 

załącznika A do SIWZ zmodyfikowanym w dniu 6 sierpnia 2020 r. Zamawiający wymagał, by 

platforma 

była  zgodna  ze  standardami  dostępności,  w  tym  jako  minimum  z  wytycznymi 

WCAG  2.1,  poziom  AA  (pierwotnie  w  specyfikacji  wymagano

,  by  platforma była zgodna  ze 

standardami  dostępności,  w  tym  jako  minimum  z  wytycznymi  WCAG  2.0,  poziom  AA). 

Tymczasem  z  treści  oferty  Odwołującego  wynika,  że  Wykonawca  zaoferował  platformę  

o standardzie dostępności, w tym jako minimum z wytycznymi WCAG 2.0, poziom AA, zatem 

o  standardzie  niższym  niż  wymagany  przez  Zamawiającego.  Co  więcej,  Izba  ustaliła,  że  

w  złożonym  załączniku  nr  10  do  oferty,  Odwołujący  nie  uwzględnił  dokonanej  przez 

Zamawiającego modyfikacji treści SIWZ z dnia 6 sierpnia 2020 r., przez co opis oferowanej 

funkcjonalności odnosił do nieaktualnego, niższego standardu dostępności (minimum WCAG 

2.0, poziom AA). 

Izba wskazuje, iż nie zasługiwała na aprobatę argumentacja Odwołującego, 

iż wykonawca w punkcie 3 formularza oferty oświadczył, że oferowana platforma edukacyjna 

posiada wszystkie wymagane w załączniku A do SIWZ funkcjonalności ogólne - Część I oraz 

szczegółowe  Część  II.  Izba  stwierdza,  iż  ogólne  deklaracje  i  oświadczenia  wykonawcy 

zawarte  w  formularzu  oferty  nie  mogą  zastąpić  szczegółowego  oświadczenia  wykonawcy 

zawartego  w  załączniku  nr  10  do  SIWZ  referującego  do  oferowanego  przedmiotu 

zamówienia. Gdyby bowiem przyjąć stanowisko Odwołującego za słuszne to, żądanie przez 

Zamawiającego  dodatkowych  oświadczeń  dotyczących  oferowanego  przedmiotu 

zamówienia byłoby zbędne. Wbrew stanowisku Odwołującego z treści oferty Wykonawcy nie 

można wyczytać, iż oferowana platforma jest zgodna ze standardami dostępności minimum 

z  wytycznymi  WCAG  2.0  i  następnymi  czyli  m.in.  WCAG  2.1  Poziom  AA.  W  końcu  Izba 

wskazuje,  iż  Odwołujący  nie  kwestionował  twierdzeń  Zamawiającego,  iż  WCAG  2.1  jest 

wstecznie  kompatybilne  z  WCAG  2.0,  co  oznacza

,  że  WCAG  2.1  zawiera  wszystkie 

wytyczne i kryteria z WCAG 2.0. 

Powyższe nie oznacza jednak – jak twierdził Zamawiający - 

kompatybilności WCAG 2.0 z WCAG 2.1.   

Za  prawidłowe  Izba  uznała  stanowisko  Zamawiającego  dotyczące  niezgodności 

oferty Odwołującego z treścią specyfikacji w zakresie wymogu dotyczącego funkcjonalności 

wskazanej  w  punkcie  2.12.2  załącznika  A  odnoszącej  się  do  zapewnienia  wykładowcom 

symulacji w

idoku studenta w ramach swoich kursów, dla celów testowania i weryfikacji. Izba 

podzieliła  stanowisko  Zamawiającego,  iż  przedmiotowa  funkcjonalność  dotyczyła  symulacji 

widoku  studenta  przez  wykładowcę,  a  nie  udostępnienia  faktycznego  widoku  studenta. 

Innym

i  słowy,  Zamawiający  wymagał  prostej  funkcjonalności  umożliwiającej  wykładowcy  

w ramach kursu „podejrzenie obrazu, który widzą studenci”, bez tworzenia odrębnego konta, 

jego konfiguracji i przypisania do kursu w roli studenta. Trudno w ocenie Izby opisaną przez 

Odwołującego funkcjonalność uznać za symulację widoku studenta, skoro wymagała ona od 

wykładowcy  „wyjścia”  z  roli/konta  wykładowcy  oraz  zalogowania  się  na  konto  testowe 

użytkownika w roli „student”, po to aby „podejrzeć obraz”, który widoczny był dla studentów. 

Tym  samym  niezależnie  od  ogólnego  charakteru  postawionej  funkcjonalności  Izba 

stwierdziła, iż z jej treści można było wyczytać, iż Zamawiającemu nie chodziło o faktyczny 

widok studenta, tylko o zasymulowanie na bazie widoku wykładowcy innego widoku, tj. w tym 

wypadku  studenta.  Izba 

zauważa,  że  Odwołujący  nie  odniósł  się  w  żaden  sposób  do 

stanowiska  Zamawiającego,  który  akcentował,  iż  czym  innym  jest  „symulacja  widoku 

studenta”  oraz  czym  innym  jest  „udostępnienie  faktycznego  widoku”,  czemu  dał  wyraz  

w decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego. W powyższym zakresie Odwołujący poprzestał 

na stwierdzeniu, że oferowana przez Wykonawcę funkcjonalność zapewnia dla wykładowcy 

symulację widoku.  

Odnosząc  się  łącznie  do  funkcjonalności  wskazanych  w  punkcie  2.18.1  i  2.18.2 

załącznika A do SIWZ dotyczących tworzenia zestawów grup Izba wskazuje, iż ocena oferty 

Odwołującego dokonana przez Zamawiającego w ww. zakresie była prawidłowa. Odwołujący 

w  zakresie  obu  ww.  funkcjonalności  podał,  że  „W  ramach  kursów  możliwe  jest  tworzenie 

zestawów  grup  studentów  co  definiowane  jest  w  module  Szkoleń,  po  przejściu  Uprawnień 

interesującego nas szkolenia, klikamy Przypisywanie grup, gdzie mamy możliwość wskazać 

jaka  grupa  ma  zostać  przypisana  do  kursu”.  Z  powyższego  opisu  funkcjonalności 

sporządzonego przez Odwołującego w sposób jednoznaczny wynika zatem, że Wykonawca 

zaoferował rozwiązanie umożliwiające przypisanie grupy do kursu, a nie tworzenia/dzielenia 

grup  „w  ramach  kursu”.  Co  więcej,  przygotowany  przez  Odwołującego  opis  ww. 

funkcjonalności  był  niespójny.  Z  jednej  strony  Odwołujący  wskazał,  że  „w  ramach  kursów 

możliwe  jest  tworzenie  zestawów  grup  studentów”,  jednakże  dalej  w  opisie  Wykonawca 

skonkretyzował, iż „mamy możliwość wskazać jakie grupy mają zostać przypisane do kursu”, 

co  też  oznacza,  iż  studenci  nie  są  grupowani  „w  ramach  kursu”.  Podkreślić  należy,  że 

Odwołujący  mając  na  uwadze  brzmienie  postanowień  specyfikacji  powinien  dołożyć 

należytej  staranności  i  w  taki  sposób  przedstawić  spełnienie  wymaganych  funkcjonalności 

przez  oferowany  przedmiot  zamówienia,  by  nie  było  żadnych  wątpliwości  co  do  spełnienia 

wymogów  Zamawiającego.  Z  opisu  wymagań  Zamawiającego  jednoznacznie  wynika,  że 

Zamawiający  oczekiwał  „tworzenia  zestawów  grup  studentów  w  ramach  kursu”,  czy  też 

„definiowania  wielu  zestawów  grup  w  ramach  jednego  kursu”.  Powyższe  oznacza,  że 

Zamawiającemu  zależało  na  otrzymaniu  funkcjonalności  umożliwiających  tworzenie  grup  

w  ramach 

określonych  już  kursów,  a  nie  o  przypisywanie  niezależnych/nowych  grup  do 

istniejącego  kursu.  Jak  wyjaśnił  Zamawiający  odwrócenie  tego  procesu  zupełnie  zmienia 

metodykę  zastosowania  pracy  w  grupach.

Dalej 

stwierdzić  należy,  iż  za  spóźnione  na 

obecnym  etapie  postępowania  należało  uznać  stanowisko  Odwołującego,  że  wskazane 

przez Z

amawiającego rozwiązanie „może sugerować konkretnego wykonawcę”. Wykonawca 

w stosownym terminie wynikającym z przepisów ustawy Pzp winien kwestionować czynność 

Zamawiającego polegającą na opisaniu przedmiotu zamówienia, jeżeli uważał, że został on 

przygotowany 

w  sposób  sprzeczny  z  przepisami  prawa.  Odnosząc  się  do  złożonego  przez 

Odwołującego  dowodu  zawierającego  opis  funkcjonalności  oferowanej  platformy  wraz  

z zrzutami z ekranów wskazać należy, iż Wykonawca nie omówił i nie wyjaśnił okoliczności, 

na potwi

erdzenie których został złożony.  

Brak  było  również  w  okolicznościach  przedmiotowej  sprawy  podstaw  do  wezwania 

Odwołującego  do  złożenia  wyjaśnień  treści  oferty,  bowiem  oferta  Odwołującego  w  sposób 

jednoznaczny była sprzeczna z wymogami Zamawiającego określonymi w specyfikacji. Izba 

wskazuje,  iż  wezwanie wystosowane do  wykonawcy  w  trybie art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp nie 

może prowadzić do obejścia zakazu zmiany treści oferty po upływie terminu składania ofert, 

czy  też  negocjacji  jej  treści.  Zauważyć  także  należy,  iż  w  powyższym  zakresie Odwołujący 

nie  doprecyzował  nawet  w  jakim  zakresie  winien  zostać  wezwany  do  złożenia  stosownych 

wyjaśnień.  

Wobec powyższego zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy 

Pzp  polegający  na  niezasadnym  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  nie  zasługiwał  na 

uwzględnienie  w  zakresie  w  jakim  jego  podstawa  faktyczna  dotyczyła  funkcjonalności 

wskazanych  w  punkcie 1.31,  2.12.2,  2.18.1  oraz  2.18.2  załącznika  A  do  SIWZ.  Zasadność 

ww. zarzutu w zakresie funkcjonalności opisanej w punkcie 1.30 załącznika A do SIWZ nie 

miała  z  kolei  wpływu  na  wynik  niniejszego  postępowania,  bowiem  oferta  Odwołującego 

podlegała odrzuceniu.  

Nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 6, art. 26 ust. 3  

w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp 

poprzez  bezzasadne  uznanie,  że  oferta  Odwołującego 

z

awiera  błędy  w  obliczeniu  ceny  oraz  zaniechanie  wezwania  Odwołującego  do  złożenia 

wyjaśnień w powyższym zakresie. 

Osią sporu pomiędzy Stronami postępowania odwoławczego było to, czy Odwołujący 

prawidłowo obliczył cenę oferty w zakresie prawa opcji. Zamawiający stał na stanowisku, że 

Odwołujący w załączniku nr 2 do formularza oferty powinien przemnożyć cenę jednostkową 

jednego  pakietu  netto  (1  382,11  zł)  przez  liczbę  pakietów  (30)  i  dodatkowo  jeszcze  przez 

liczbę  miesięcy  (30).  Tymczasem  Odwołujący  twierdził,  że  prawidłowo  wyliczył  cenę  opcji 

jako iloczyn ceny jednostkowej 1 pakietu netto (bez względu na okres trwania licencji) oraz 

30 przewidzianych pakietów. 

Stosownie  do  treści  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp,  zamawiający  odrzuca  ofertę, 

jeżeli  zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny  lub  kosztu.  Dla  zastosowania  ww.  podstawy 

odrzucenia  oferty  konieczne  jest  stwierdzenie,  że  doszło  do  popełnienia  przez  wykonawcę 

tego  rodzaju  błędu,  który  skutkuje  tym,  iż  cena  podana  w  ofercie  jest  ceną  nieprawidłową. 

Wymaga to  zatem  stwierdzenia,  iż  odmienność sposobu obliczenia ceny  przez  wykonawcę 

skutkowałaby  tym,  iż  cena  oferty  byłaby  inna,  gdyby  wykonawca  ściśle  zastosował  się  do 

sposobu  obliczenia  ceny  wskazanego 

w  specyfikacji  istotnych  warunków zamówienia,  (por. 

m.in. wyrok KIO z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt KIO 485/18). 

Z błędem w obliczeniu ceny 

będziemy  mieć  zatem  do  czynienia  w  sytuacji  przyjęcia  przez  wykonawcę  niewłaściwych 

danych, wynikający przykładowo z nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego.  

Odnosząc  się  do  powyższego  zarzutu  Izba  wskazuje,  że  Odwołujący  na  etapie 

postępowania  odwoławczego  marginalizował  treść  tabeli  dotyczącej  wyceny  prawa  opcji 

zawartej w załączniku nr 2 do formularza oferty, przyznając jednocześnie zarówno  w treści 

odwołania,  jak  i  w  toku  rozprawy,  że  podał  cenę  jednostkową  pakietu  netto  jako  stałą, 

niezależną  od  czasu  korzystania  przez  Zamawiającego  z  pakietu.  Tymczasem  wskazać 

należy, iż z treści przedmiotowej tabeli wynikało, że wykonawca obowiązany był podać kwotę 

za  miesięczny  dostęp  dla  1  pakietu  (100  licencji)  dodatkowego  do  platformy  LMS.  

Z  powyższego  wynika  zatem,  że  odwołujący  się  Wykonawca  przyjął  inne  założenia 

kalkulacyjne  w  zakresie  prawa  opcji,  niż  wynikające  z  literalnej  treści  specyfikacji,  

w szczególności załącznika nr 2 do formularza oferty, podając stałą (jednorazową) cenę za 

pakiet,  nie  zaś  jak  oczekiwał  Zamawiający,  miesięcznej  ceny  za  dostęp  do  1  pakietu.  

W konsekwencji przyjętego założenia Odwołujący obliczył maksymalną wartość prawa opcji 

w  ten  sposób,  że  podaną  w  kolumnie  „Cena  jednostkowa  jednego  pakietu  netto”  kwotę 

zł  pomnożył  przez  liczbę  30  odpowiadającą  maksymalnej  liczbie  pakietów,  nie 

mnożąc  następnie  ww.  wyniku  przez  liczbę  30  odpowiadającą  ilości  miesięcy.  Poza 

rozważaniami Izby, na obecnym etapie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, 

była zasadność sformułowanego przez Zamawiającego wymogu dotyczącego podania ceny 

za dostęp do 1 pakietu w skali miesiąca oraz podanej przez Zamawiającego liczby miesięcy 

(30). Niewątpliwie w załączniku nr 2 wprowadzone zostały konkretne zapisy, które przez to, 

że  nie  zostały  wzruszone  w  toku  postępowania,  nie  mogły  zostać  pominięte  przez 

wykonawcę  podczas  przygotowania  oferty.  Rację  miał  zatem  Zamawiający,  iż  jeżeli 

wykonawca  miał  jakiekolwiek  wątpliwości  w  zakresie  dotyczącym  sposobu  wypełniania 

kalkul

acji  cenowej  w  zakresie  prawa  opcji,  to  winien  wystąpić  do  Zamawiającego  ze 

stosownym  pytaniem  w  trybie  art.  38  ust.  1  ustawy  Pzp.  Z  odpowiednim  pytaniem  do 

gospodarza  postępowania  mógł  wystąpić  wykonawca  również  wtedy,  gdy  w  jego  ocenie 

niezasadne  było  wymaganie  Zamawiającego  polegające  na  podaniu  ceny  za  miesięczny 

dostęp dla 1 pakietu, czy też gdy wątpliwe wobec pozostałych postanowień specyfikacji było 

podanie  w  tabeli  ilości  miesięcy  (30).  W  tym  miejscu  podkreślić  należy,  iż  w  wyroku  Sądu 

Najwyższego  z  dnia  5  czerwca  2014  r.  sygn.  akt:  IV  CSK  626/13  wskazano,  iż  „W  danych 

okolicznościach  składanego  i  przyjmowanego  zamówienia  publicznego  oraz  wątpliwości 

występujących  po  stronie  wykonawcy,  art.  38  Ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo 

zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 907 ze zm.) stanowi w związku z art. 354 § 2 

KC nie tylko uprawnienie, ale także obowiązek wykonawcy zwrócenia się do zamawiającego 

o  wyjaśnienie  treści  SIWZ;  zaniechanie  tej  powinności  może  być  podstawą  zarzucenia 

wykonawcy  niedochowania  należytej  staranności  wymaganej  od  przedsiębiorcy  przez  

art. 355 § 2 KC.” 

Zdaniem składu orzekającego lektura tabeli dotyczącej wyceny prawa opcji zawartej 

w załączniku nr 2 do formularza oferty prowadzi do wniosku, że skoro Zamawiający wymagał 

(abstrahując od zasadności wymogu) podania miesięcznej kwoty za dostęp dla 1 pakietu, to 

logicznym jest, że aby obliczyć maksymalną wartość prawa opcji należało znać maksymalną 

liczbę pakietów oraz maksymalny czasookres korzystania z pakietów przez Zamawiającego. 

Tym  samym  wartość  prawa  opcji  winna  być  obliczona  jako  iloczyn  ceny  jednostkowej 

jednego  pakietu  netto  w  skali  miesiąca  oraz  maksymalnej  liczby  pakietów  (30)  oraz 

maksymalnej ilości miesięcy (30).  

Co  więcej,  słusznie  dostrzegł  Zamawiający,  iż  mimo,  że  Odwołujący  twierdził,  że 

dokonane przez niego wylicze

nia wskazywały na to, że wartość prawa opcji jest niezależna 

od  ilości  miesięcy,  w  których  Zamawiający  będzie  z  tego  prawa  korzystał,  to  jednak 

powy

ższe  nie  wynikało  z  treści  oferty.  Odwołujący  nie  dokonał  w  treści  oferty  żadnego 

zastrzeżenia,  z  którego  jednoznacznie  wynikałby  sposób  obliczenia  wartości  opcji,  

w  szczególności  na  podstawie  treści  oferty  nie  sposób  ustalić,  czy  Odwołujący  pomnożył 

kwotę  zawartą  w  kolumnie  „Cena  jednostkowa  jednego  pakietu  netto”  przez  liczbę  30 

odpowiadającą  liczbie  pakietów,  czy  też  przez  liczbę  30  odpowiadającą  ilości  miesięcy. 

Konsekwencją  takiego  stanu  rzeczy  był  z  kolei  brak  możliwości  zakwalifikowania  błędu 

popełnionego przez Odwołującego w zakresie wyceny prawa opcji jako omyłki rachunkowej, 

czy  też  innej  omyłki  polegającej  na  niezgodności  oferty  z  treścią  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia. Wskazane przez Zamawiającego w zawiadomieniu o rozstrzygnięciu 

postępowania dwa hipotetyczne sposoby poprawy oferty Odwołującego, tj. jeden skutkujący 

krotnym  zwiększeniem  wartości  zamówienia w  ramach  prawa opcji, a drugi  prowadzący 

do 30-krotnego zmniejszania ceny jednostkowej pakietu netto, 

nie były kwestionowane przez 

Wykonawcę  w  treści  odwołania.  Odwołujący  nie  twierdził  przy  tym,  iż  Zamawiający 

zobowiązany był do poprawy jego oferty z zastosowaniem art. 87 ust. 2 pkt 2 albo 3 ustawy 

Pzp. 

Niezależnie  od  powyższego  Izba  wskazuje,  iż  gdyby  nawet  przyjąć,  że  z  treści 

specyfikacji,  w 

szczególności  załącznika  nr  2  do  formularza  oferty  nie  wynikało 

jednoznacznie,  które  dane  zawarte  w  tabeli  należało  przemnożyć,  to  nie  zmienia  to  istoty 

uchybienia  Odwołującego  polegającego  na  przyjęciu  odmiennego  założenia  kalkulacyjnego 

dla obliczenia 

wartości prawa opcji polegającej na podaniu ceny jednostkowej za pakiet, co 

zostało  wprost  przyznane  przez  Wykonawcę,  a  nie  jak  oczekiwał  Zamawiający  ceny  za 

dostęp do 1 pakietu w skali miesiąca.  

Izba  w  okolicznościach  przedmiotowej  sprawy  nie  znalazła  podstaw  do  nakazania 

Zamawiającemu  wezwania  Odwołującego  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  sposobu 

wyceny  prawa  opcji. 

Wskazać  należy,  iż  wezwanie  Odwołującego  w  powyższym  zakresie 

spowodowałoby  naruszenie  zakazu  prowadzenia  negocjacji  dotyczących  treści  złożonej 

oferty,  o  którym  mowa  w  art.  87  ust.  1  zdanie  drugie  ustawy  Pzp.  Co  więcej,  w  złożonej 

ofercie  nie  było  dodatkowych  kalkulacji  czy  wyliczeń,  z  których  Zamawiający  mógłby 

pośrednio  obliczyć  w  sposób  pewny  właściwą  wartość  ceny  jednostkowej.  Jedynie  na 

marginesie Izba wskazuje, iż art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, nie znajduje zastosowania do treści 

oferty. W powyższym zakresie właściwy jest przepis art. 87 ust. 1 ustawy Pzp.  

Wobec  powyższego  Izba  stwierdziła,  że  Odwołujący  złożył  ofertę  zawierającą  błąd  

w  o

bliczeniu  ceny  polegający  na  nieprawidłowym  przyjęciu  przy  kalkulacji  wartości  prawa 

opcji ceny jednostkowej pakietu netto jako wartości stałej, niezależnej od czasu korzystania 

przez  Zamawiającego  z  pakietu,  co  też  skutkowało  zaniechaniem  przemnożenia  iloczynu 

ceny jednostkowej jednego pakietu netto oraz liczby pakietów przez liczbę 30 odpowiadającą 

ilości  miesięcy.  Tym  samym  czynność  Zamawiającego  polegająca  na  odrzuceniu  oferty 

odwołującego się Wykonawcy na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp była prawidłowa.  

W  świetle  powyższego  za  nieuzasadniony  należało  uznać  zarzut  zaniechania 

odrzucenia  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp  oferty 

Przystępującego,  który 

wyliczył wartość prawa opcji w sposób zgodny z SIWZ, tj. iloczyn kwoty podanej w kolumnie 

„Cena  jednostkowa  jednego  pakietu  netto”  i  liczby  pakietów  dodatkowo  pomnożył  przez 

liczbę miesięcy (30).  

W  końcu  wskazać  należy,  iż  wniosek  Odwołującego  o  unieważnienie  postępowania  

z uwagi na błędy postępowania niemożliwe do usunięcia, w przypadku nieuznania zarzutów 

Odwołującego, nie mógł zostać przez Izbę rozpoznany. Zauważyć należy, iż Odwołujący nie 

sformułował w odwołaniu zarzutu naruszenia art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp. Z kolei zgodnie 

z art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, 

Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte  

w  odwołaniu.  Wobec  powyższego  poza  rozważaniami  Izby  była  kwestia  ewentualnego 

nakazania  Zamawiającemu  unieważnienia  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego na wskazanej podstawie prawnej.  

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania. Na podstawie § 5 rozporządzenia Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  oraz  sposobu  pobierania 

wpisu 

od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972 ze zm.) do kosztów postępowania odwoławczego 

Izba  zaliczyła  w  całości  uiszczony  wpis,  zgodnie  z  §  3  pkt  1  rozporządzenia.  Izba  uznała 

wn

iosek  Zamawiającego  o  zasądzenie  kosztów  w  wysokości  616,24  zł  stanowiącej  koszty 

poniesione z tytułu dojazdu na rozprawę, opłat skarbowych od czterech pełnomocnictw oraz  

diety pełnomocnika.  

Przewodniczący:      ……………………………..