KIO 2580/22 POSTANOWIENIE dnia 17 października 2022 r.

Sygn. akt: KIO 2580/22 

POSTANOWIENIE 

z dnia 17 

października 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący:  Agnieszka Trojanowska 

po  rozpoznaniu  na 

posiedzeniu  niejawnym  bez  udziału  stron  w  Warszawie  w  dniu  17  paź-

dziernika 

2022  r.  odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  3 

października 2022 r. przez: Impel  Spółka  Akcyjna  z  siedzibą we  Wrocławiu,  ul.  Słonim-

skiego  1 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Operator  Gazociągów 

Przesyłowych GAZ-SYSTEM Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, ul. Mszczonow-

ska 4 w imieniu którego postępowanie prowadzi: Operator Gazociągów Przesyłowych 

GAZ-

SYSTEM Spółka Akcyjna Oddział we Wrocławiu, ul. Gazowa 3

postanawia: 

Umorzyć postępowanie,  

Nakazać zwrot z rachunku bankowego Urzędu Zamówień Publicznych kwoty 13 500 

zł  00  gr  (słownie:  trzynaście  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  na  rzecz  Impel 

Spółka Akcyjna z siedzibą we Wrocławiu, ul. Słonimskiego 1 tytułem zwrotu 90% 

uiszczonego 

wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 

11  września  2019  r.  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 1710 z późn. zm.) na niniejsze postanowienie - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego 

doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa 

Krajowej Izby Od

woławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:…………………………. 

 
Sygn. akt KIO 2580/22 

Uzasadnienie 

P

ostępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  Świadczenie  kompleksowej  usługi 

sprzątania  i  utrzymania  czystości  w  budynkach  Zamawiającego  objętych  przedmiotem  za-

mówienia oraz wykonywanie czynności związanych z obsługą narad” zostało wszczęte ogło-

szeniem  opublikowany

m  w  Dzienniku  Urzędowym  WE  nr  2022/S  182-516420  z  dnia  21 

września 2022r. 

W  dniu  3 

października 2022 r . wykonawca Impel Spółka akcyjna z siedzibą we Wrocławiu 

w

niósł  odwołanie.  Odwołanie  zostało  wniesione  przez  pełnomocnika  działającego  na  pod-

stawie pełnomocnictwa z dnia 6 czerwca 2022 r. udzielonego przez członka zarządu upraw-

nionych  do  jednoosobowej  reprezentacji,  zgodnie  z  odpisem  z 

KRS.  Odwołanie  zostało 

prze

kazane zamawiającemu w dniu 3 października 2022 r.  

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu naruszenie następujących  przepisów,  które ma wpływ 

na wynik postępowania w sprawie zamówienia publicznego: 

1)  art.  433  pkt.  4  ustawy  przez  wprowadzenie  przez  z

amawiającego  do  projektu  umowy  w 

sprawie zamówienia publicznego postanowień abuzywnych, dotyczących możliwości ograni-

czenia zakresu zamówienia przez zamawiającego, 

2) art. 436 pkt. 4 b) ustawy przez wadli

we określenie przez zamawiającego zasad waloryza-

cji wynagrodzenia w

ykonawcy w związku ze zmianą wysokości minimalnego wynagrodzenia 

za pracę albo wysokości minimalnej stawki godzinowej, ustalonych na podstawie przepisów 

ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, zasad podle-

gania  ubezpieczeniom  społecznym  lub  ubezpieczeniu  zdrowotnemu  lub  wysokości  stawki 

składki  na  ubezpieczenia  społeczne  lub  zdrowotne  oraz  zasad  gromadzenia  i  wysokości 

wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie z dnia 4 paździer-

nika 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, 

3)  art.  439  ust.  1  i  2  ustawy  przez  wadliwe  określenie  przez  zamawiającego  w  projekcie 

umowy w sprawie zamówienia publicznego zasad waloryzacji wynagrodzenia wykonawcy w 

związku ze zmianą cen materiałów lub kosztów. 

Wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  zmiany  kwestionowanych  przez  odwołującego  posta-

nowień SWZ w zakresie i brzmieniu zaproponowanym przez odwołującego w odwołaniu. 

Odwołujący  oświadczył,  iż  ma  interes  w  złożeniu  niniejszego  odwołania,  ponieważ  obecne 

postanowienia SWZ naruszają przepisy ustawy, a w konsekwencji uniemożliwiają mu złoże-

nie  oferty  zgodnej  z  przepisami  ustawy 

i  ubieganie  się  tym  samym  o  przedmiotowe  zamó-

wienie. 

W  dniu  21  września  2022  roku  zostało  opublikowane  ogłoszenie  o  zamówieniu  oraz  SWZ 

dotyczące przedmiotowego zamówienia. W ocenie odwołującego postanowienia SWZ naru-

szają przepisy ustawy. 

W dniu 4 października 2022 r. zamawiający poinformował o wniesieniu odwołania.  

Do postępowania odwoławczego nikt nie przystąpił. 

W 

dniu 13 października 2022 r. zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie wnosząc o: 

1) oddalenie odwołania jako całkowicie bezpodstawnego;  

2) zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa na podsta-

wie faktury złożonej na rozprawie. 

Zgodnie  z  art.  513  pkt  1  ustawy 

odwołanie  przysługuje  na  niezgodną  z  przepisami  ustawy 

czynność  zamawiającego,  podjętą  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  o  zawarcie 

umowy  ramowej,  dynamicznym  systemie  zakupów,  systemie  kwalifikowania  wykonawców 

lub ko

nkursie, w tym na projektowane postanowienie umowy. Jak wynika z treści cytowane-

go  przepisu  do  zakresu  kognicji  Krajowej  Izby  Odwoławczej  (dalej  „KIO”  lub  „Izba”)  należy 

badanie zgodności z przepisami ustawy czynności zamawiającego, podjętymi w postępowa-

ni

u  o  zamówienie  publiczne,  w  tym  projektowane  postanowienia  umowne.  Dalej  w  świetle 

art. 554 ust. 3 pkt 1 lit c ustawy

, w przypadku uwzględnienia odwołania Izba może nakazać 

zmianę  projektowanego  postanowienia  umowy  albo  jego  usunięcie,  jeżeli  jest  niezgodne  z 

przepisami  ustawy.  Biorąc  pod  uwagę  treść  tych  przepisów,  zauważyć  należy,  że  KIO  roz-

strzyga  jedynie  o  legalności  (zgodności  z  ustawy)  postanowienia  umownego,  a  nie  o  jego 

celowości,  ekonomicznym  znaczeniu  dla  stron,  czy  innych  skutkach  postanowienia,  które 

mogą  mieć  znaczenie  w  świetle  zasady  efektywności.  W  przypadku  postanowień  SWZ,  w 

tym projektowanych postanowień umowy, Izba może orzekać jedynie o niezgodności przepi-

sów ustawy, a nie innych przepisów materialnych określonych w innych ustawach. Przecho-

dząc na grunt podniesionych w odwołaniu zarzutów, zamawiający wskazał: 

II.1. Zarzut naruszenia art. 433 pkt. 4 ustawy 

1. Postanowienie § 5 ust. 2 projektu umowy, zgodnie z którym zamawiający zobowiązuje się 

do wykorzystania 50% kwoty wynagrodzenia wskaz

anego w ust. 1 powyżej, zaś wykonawcy 

nie przysługuje  roszczenie wobec  zamawiającego  o niewykorzystanie pozostałej  kwoty  wy-

nagrodzenia nie narusza art. 433 pkt 4 ustawy

. Zgodnie z treścią tego przepisu postanowie-

niem  niedozwolonym jest wprowadzenie do umow

y postanowień związanych z możliwością 

ograniczenia zakresu zamówienia przez zamawiającego bez wskazania minimalnej wartości 

lub wielkości świadczeń stron. Co do zasady możliwe jest więc ograniczenie zakresu zamó-

wienia przez  zamawiającego, jeżeli  zamawiający  w  dokumentach  zamówienia określił  mini-

malną  wartość  lub  wielkość świadczenia stron. Zaskarżonym  postanowieniem  zamawiający 

ograniczył  zakres  świadczenia wykonawcy, z tym że określił  w  projekcie umowy minimalną 

wartość świadczenia stron do 50 % kwoty wynagrodzenia. W związku z tym, że sporny § 5 

ust. 2 projektu umowy nie zaw

iera cech, o których mowa w art. 433 pkt 4 ustawy, a odwołu-

jący nie wskazał na niegodność tego postanowienia z innym przepisem ustawy, odwołanie w 

tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie. 

Wychodząc jednak naprzeciw odwołującemu, zamawiający dokonał zamiany § 5 ust. 2 pro-

jektu umowy nadając mu nowe brzmienie: 

„Zamawiający zobowiązuje się do wykorzystania 70% kwoty wynagrodzenia wskazanego w 

ust. 1 powyżej, zaś Wykonawcy nie przysługuje roszczenie wobec Zamawiającego o niewy-

korzystanie pozostałej kwoty wynagrodzenia.” 

Przyjęcie  propozycji  wykonawcy  na  poziomie  90  %  rodziłoby  ryzyko,  że  wskazana  kwota 

wynikająca z 90% maksymalnej wartości umowy nie będzie wykorzystana, ponieważ świad-

cze

nie usług w ramach umowy o charakterze sukcesywnym, zlecane będzie w zależności od 

potrzeb z

amawiającego. 

Biorąc po uwagę ostatnie ograniczenia gospodarcze i pandemiczne oraz ryzyka wynikające 

z  rosnącej  inflacji  może  nastąpić  zmniejszenie  realizacji  pełnych  zakresów  metrażowych, 

wskazanych w umowie w związku z potrzebą sprzedaży nieruchomości lub niewykonywania 

usługi sprzątania w pełnym metrażu z różnych względów ograniczających pracę zamawiają-

cego w obiektach. 

II.2. Zarzut naruszenia art. 436 pkt 4 lit. b) ustawy 

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu,  iż  z  naruszeniem  przepisu  art.  436  pkt  4  b)  ustawy 

wprowadza  wadliwie  zastrzeżenie,  że  zamawiający  może  nie  wyrazić  zgody  na  dokonanie 

zmiany  umowy  w  trybie  przepisu  art.  436  pkt  4  b)  ustawy.  Zmiana  wynagrodzeni

a  będzie 

następować,  według  zamawiającego  -  fakultatywnie,  gdyż  zgoda  na  waloryzację  stanowi 

jego  „uprawnienie”.  Powyższe  odwołujący  wywodzi  z  treści  §  14  ust.  14  projektu  umowy, 

zgodnie z którym Wszystkie powyższe postanowienia stanowią katalog zmian, na które Za-

mawiający może wyrazić zgodę. Nie stanowią jednocześnie zobowiązania do wyrażenia ta-

kiej zgody. Wymienione powyższe możliwości wprowadzenia zmian są uprawnieniem, a nie 

obowiązkiem  Zamawiającego.  Z  powyższym  zarzutem  nie  sposób  się  zgodzić  w  świetle 

brzmienia postanowień projektowanej umowy. Zgodnie z § 14 ust. 3 projektu umowy: 

3. Dopuszcza się dokonywanie zmian w postanowieniach niniejszej Umowy w zakresie wy-

sokości wynagrodzenia, o którym mowa w § 5 ust. 1, w przypadku zmian w trakcie jej reali-

zacji:3.1. stawek podatku VAT, 

3.2. wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę albo wysokości minimalnej stawki go-

dzinowej, o których mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagro-

dzeniu za pracę (t.j. z 13 listopada 2020 r. Dz.U. 2020 poz. 2207 ze zm.), 

3.3.  zasad  podlegania  ubezpieczeniom 

społecznym  lub  ubezpieczeniu  zdrowotnemu  bądź 

wysokości składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, 

3.4. zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których 

mowa 

w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. z 

dnia 7 lipca 2020 r. Dz.U. 2020, poz. 1342ze zm.), 

–  na  zasadach  określonych  w  ust.  4-11  poniżej,  jeżeli  zmiany  te  będą  miały  bezpośredni  i 

możliwy  do  udokumentowania  wpływ  na  koszty  wykonania  zamówienia  przez  Wykonawcę. 

Niniej

sze zmiany mogą nastąpić nie wcześniej niż z dniem wejścia w życie przepisów, z któ-

rych wynikają ww. zmiany. 

Z kolei w świetle brzmienia art. 436 ust. 4 lit. b) ustawy w przypadku umów zawieranych na 

okres dłuższy niż 12 miesięcy umowa zawiera postanowienia określające: 

b) zasady wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia w przypadku zmiany: 

stawki podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, 

wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę albo wysokości minimalnej stawki godzi-

nowej, ustalonych na p

odstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wyna-

grodzeniu za pracę, 

zasad podlegania ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu lub wyso-

kości stawki składki na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne, 

-  zasad  grom

adzenia  i  wysokości  wpłat  do  pracowniczych  planów  kapitałowych,  o  których 

mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz.U. 

z 2020 r. poz. 1342 oraz z 2022 r. poz. 1079) 

jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę. 

Zamawiający czyniąc zadość obowiązkowi ustawowemu określił w projekcie umowy zasady 

wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia w sytuacjach określonych w art. 436  ust. 4 

lit. b) ustawy

, wskazując wprost, że zmiana wynagrodzenia nastąpi na zasadach określonych 

w § 14 ust. 4-11 umowy. Postanowienie § 14 ust. 14 umowy odnosi się tylko i wyłącznie do 

innych, niż określone w § 14 ust. 3 umowy, zmian. Zamawiający, dla uniknięcia wątpliwości 

dokonał zmiany postanowienia § 14 ust. 14 umowy nadając mu następujące brzmienie: 

14. Wszystkie powyższe postanowienia stanowią katalog zmian, na które zamawiający może 

wyrazić zgodę. Nie stanowią jednocześnie zobowiązania do wyrażenia takiej zgody. Wymie-

nione powyższe możliwości  wprowadzenia zmian  są uprawnieniem,  a  nie obowiązkiem  za-

mawiającego. Nie dotyczy to postanowień ust. 3 zawierającego katalog zmian, które są wią-

żące w przypadku spełnienia wymagań określonych w ust. 4-11. 

II.3. Zarzut naruszenia art. 439 ust. 1 i 2 ustawy 

Przepis art. 439 ust. 1 ustawy 

wprowadza obowiązek określania w umowie, której przedmio-

tem są roboty budowlane lub usługi, zawartej na okres dłuższy niż 12 miesięcy, postanowień 

dotyczących zasad wprowadzenia zmian wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy w 

przypadku zmiany cen materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia. Z kolei 

w  ust.  2  określone  zostały  obligatoryjne  elementy,  z  jakich  ma  się  składać  postanowienie 

waloryzacyjne. W ramach zakreślonych w nim zasad zamawiający może swobodnie kształ-

tować postanowienia waloryzacyjne. Jak podano w uzasadnieniu do ustawy, wskazane obli-

gatoryjne  elementy  klauzuli  waloryz

acyjnej  mają  pomóc  zamawiającym  przy  konstruowaniu 

skutecznych i jasnych postanowień umownych. Zamawiający, wprowadzając do umowy od-

powiednią  klauzulę,  ma  pozostawioną  swobodę  określenia jej  elementów,  mając  na  wzglę-

dzie w szczególności: specyfikę zamówienia (np. w zakresie określenia, jakie elementy ma-

teriałów i kosztów są kluczowe i w praktyce podlegają dużym wahaniom), dostępność wiary-

godnych i aktualizowanych podstaw ustalenia zmiany ceny (np. odpowiednie wskaźniki Pre-

zesa GUS), planowane możliwości finansowe zamawiającego co do przewidywanych zmian 

wynagrodzenia  (Uzasadnienie  do  rządowego  projektu  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicz-

nych). 

Na wstępie, zamawiający wskazał, że wypełnił obowiązki ustawowe, a ustalone w projekcie 

umowy  zasady  zmiany  wynagrodzeni

a  w  przypadku  zamiany  ceny  materiałów  lub  kosztów 

pozwalają na ich rzeczywiste zastosowanie w trakcie realizacji zamówienia i w żaden sposób 

nie ograniczają stosowania art. 439 ustawy. Zarzut odwołującego co do ograniczenia stoso-

wania tego przepisu nie znajduje potwierdzenia w stanowisku prezentowanym przez o

dwołu-

jącego. Odwołujący nie uzasadnił tego stwierdzenia ograniczając się tylko do postawienia na 

str.  5  tezy,  że  polski  ustawodawca  nie  przewidział  dla  zamawiającego  podstaw  prawnych, 

aby  w  projekcie  umowy  z

amawiający mógł samodzielnie dokonywać jakichkolwiek skutecz-

nych  prawnie ograniczeń stosowania dyspozycji  przepisu art.  439  ustawy  prawo zamówień 

publicznych. Zamawiający zaprzeczył, że projektowane w § 14 ust. 18 – 28 umowy postano-

wienia  ograniczają  stosowanie  art.  439  ustawy.  Postanowienia  te  są  zgodne  z  wymogami 

ustawy, na co z

amawiający wykazuje w dalszej części pisma. 

Zamawiający nie zgadza się także, z zarzutem odwołania, że wprowadzenie przez zamawia-

jącego w treści umowy okresu 12 miesięcy jako terminu waloryzacji narusza istotę przepisu 

art. 439 ustawy prawo zamówień publicznych i de facto prowadzi do obejścia tego przepisu 

przez  z

amawiającego.  Należy  bowiem  wskazać,  że  obowiązek  stosowania  klauzuli  walory-

zacyjnej  dotyczy  umów  zawartych  na  okres  powyżej  12  miesięcy  (art.  439  ust.  1  ustawy). 

Oznacza to, że ustawodawca uznał okres do 12 miesięcy za dający możliwość odpowiednie-

go  skalkulowania  ryzyka  związanego  z  sytuacją  gospodarczą.  Skoro  umowa  zawierana  na 

okres do 12 miesięcy nie musi zawierać klauzul waloryzacyjnych, to nie sposób twierdzić, że 

umowa zawierana na okres dłuższy musi taką waloryzację dopuszczać wcześniej niż po 12 

miesiącach. Odnosząc się natomiast do twierdzeń odwołującego o tak dużej dynamice zmian 

sytuacji gospodarczej, wskazać należy, że wprowadzenie do umowy postanowień zgodnych 

z art. 439 ust. 2  ustawy 

ma właśnie za zadanie niwelowanie takiego ryzyka. Na marginesie 

z

amawiający zauważa, że nawet gdyby sytuacja gospodarcza pogorszyła się w sposób nad-

zwyczajny, istotnie odbiegaj

ący od aktualnie obowiązujących wartości i prognoz, które powi-

nien  wykonawca  uwzględnić  przy  kalkulowaniu  cen,  to  wykonawca  byłby  uprawniony  do, 

dochodzenia zmiany wysokości świadczenia na zasadach określonych w art. 357(1) § 1 KC. 

Zgodnie  z  tym  przepisem, 

jeżeli  z  powodu  nadzwyczajnej  zmiany  stosunków  spełnienie 

świadczenia  byłoby  połączone  z  nadmiernymi  trudnościami  albo  groziłoby  jednej  ze  stron 

rażącą stratą, czego strony nie przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważe-

niu  interesów  stron,  zgodnie  z  zasadami  współżycia  społecznego,  oznaczyć  sposób  wyko-

nania  zobowiązania,  wysokość  świadczenia  lub  nawet  orzec  o  rozwiązaniu  umowy.  Wpro-

wadzenie  więc  takiego  rozwiązania  w  niniejszym  postępowaniu  ma  swoje  uzasadnienie  w 

założeniach ustawodawcy w zakresie stosowania mechanizmu waloryzacji. 

Nie znajduje również uzasadnienia zarzut dotyczący przyjętego przez  zamawiającego rocz-

nego wskaźnika publikowanego przez GUS. Zarzut ten  odwołujący opiera jedynie na twier-

dzeniu,  że  przyjęcie  wskaźnika  kwartalnego  stanowi  dla  Stron  umowy  bardziej  elastyczne 

narzędzie  do  reagowania  na  zmianę  zjawisk  gospodarczych,  aniżeli  przyjęcie  wskaźnika 

rocznego. Tymczasem  ustawy pozostawia z

amawiającemu swobodę w określeniu okresów, 

w których może następować zmiana wynagrodzenia wykonawcy. Przyjęta przez zamawiają-

cego częstotliwość dokonywania zmian uwzględnia rodzaj zamówienia, w którym elementem 

istotnym jest czynnik ludzki. 

Odwołujący nie wykazał, aby swoboda zamawiającego w kształtowaniu zaskarżonych posta-

nowień przekraczała granice wyznaczone przepisem art. 439 ust. 1 i 2 ustawy. Wniosek jaki 

wynika z uzasadnienia tego zarzutu jest tylko taki, że zakwestionowane postanowienia są dla 

wykonawcy niekorzystne, gdyż wiążą się dla niego z określonym ryzykiem, czego jednak nie 

można utożsamiać z naruszeniem przepisów ustawowych. Ryzyko to dla okresu pierwszych 

12 miesięcy jest bowiem możliwe do oszacowania i nie przekracza ustawowych granic, poza 

którymi należy wykonawcy zapewnić narzędzia służące jego zniwelowaniu. 

Odnosząc się do stanowiska odwołującego, że zmiana wynagrodzenia wykonawcy w danym 

kolejnym roku nastąpi -według propozycji zamawiającego – w trybie postanowienia § 14 ust. 

27  według  jednostronnego  oświadczenia  zamawiającego,  na  wstępie  zacytowania  wymaga 

treść tego postanowienia: Zastosowanie mechanizmów waloryzacji, opisanych w ust. 18-26 

(zmiana Umowy) dokonywane jest w drodze jednostronnego oświadczenia  zamawiającego, 

określającego  wartość wskaźnika waloryzacji,  w terminie do  dnia ostatniego lutego danego 

roku kalendarzow

ego, w którym wykonawca jest uprawniony do waloryzacji wynagrodzenia, 

z zastrzeżeniem ust. 19. Oświadczenie, o którym mowa powyżej, wywołuje skutek od dnia 1 

marca 

danego  roku  kalendarzowego,  z  zastrzeżeniem  ust.  19.  W  przypadku,  w  którym  za-

mawiający nie złoży oświadczenia w terminie wskazanym w zdaniu poprzednim, wykonawca 

może  wezwać  zamawiającego  do  złożenia  oświadczenia.  Wzór  oświadczenia  stanowi  za-

łącznik nr 12 do Umowy. Zgodnie z treścią tego załącznika zamawiający będzie wskazywał 

wartość  wskaźnika  waloryzacyjnego  za  dany  rok  określonego  z  zastosowaniem  mechani-

zmów waloryzacji, opisanych w § 14 ust. 18-26 Umowy. Nie oznacza to, jak podaje odwołu-

jący, że zmiana wynagrodzenia będzie następowała według propozycji zamawiającego. Zu-

pełnie,  na  marginesie warto  zacytować  fragment  stanowiska UZP:  Uwzględniając,  iż  mamy 

do  czynienia  z  waloryzacją  umowną,  której  warunki  powinien  ustalić  i  wprowadzić  do  przy-

szłej umowy zamawiający, należy wskazać, że może ona cechować się z jednej strony pew-

nym  automatyzmem,  gdy 

wszystkie przesłanki jej  zastosowania zostaną  określone wyczer-

pująco i nie będzie wymagane żadne dodatkowe działanie którejś ze stron umowy; z drugiej 

strony  postanowienia  umowne  mogą  być  tak  ukształtowane,  iż  do  zmiany  wynagrodzenia 

doj

dzie  dopiero  na  żądanie  strony  po  zaistnieniu  określonych  w  umowie  okoliczności  (ko-

mentarz do Prawa zamówień publicznych, pod red. H. Nowaka). 

Za  nietrafne  należy  również  uznać  twierdzenie  odwołującego,  jakoby  zaskarżona  klauzula 

waloryzacyjna naruszała przepis art. 431 ustawy. Zauważenia wymaga, że przepis ten doty-

czy nie tyle umownego określenia praw i obowiązków stron, co sposobu ich wykonywania na 

etapie realizacji  umowy,  tj.  obowiązku  takiego  zachowywania  się,  aby  nie  utrudniać  drugiej 

stronie spełniania i przyjmowania świadczeń. Nie sposób uznać, że zamawiający, opisując w 

projektowanych  postanowieniach  umowy  zasady  waloryzacji  wynagrodzenia  wykonawcy  (i 

czyniąc to w zgodzie z przepisami ustawy określającymi obwiązki z tym związane) naruszył 

zasadę współdziałania, o której mowa w art. 431 ustawy. 

III. Podsumowanie 

Zamawiający zwrócił uwagę na wyrok KIO z 5.07.2022 r., KIO 1601/22, w którym to wskaza-

no, że odwołania dotyczące projektowanych postanowień umowy, tak jak dotyczące każdej 

innej czynności lub zaniechania zamawiającego, służą ochronie wykonawców przed działa-

niami niezgodnymi z przepisami prawa (art. 513 pkt  1 i 2  ustawy

), a Izba może uwzględnić 

odwołanie  wyłącznie  w  sytuacji,  gdy  stwierdzi  niezgodność  projektowanego  postanowienia 

umowy z wymagan

iami wynikającymi z przepisów ustawy (art. 554 ust. 1 pkt 2 ustawy). Nie 

korzystają  zatem  z  ochrony  prawnej  dążenia  wykonawców  ukierunkowane  jedynie  na 

ukształtowanie  korzystniejszej  dla  siebie  treści  przyszłej  umowy,  jeżeli  treść  nadana  przez 

z

amawiającego  nie  narusza  obowiązujących  przepisów.  Podniesione  przez  odwołującego 

zarzuty nie zmierzają - zdaniem zamawiającego - do wyeliminowania działań zamawiającego 

naruszających  przepisy  prawa,  ale  jedynie  do  nadania  postanowieniom  umowy  treści  ko-

rzystniejszej 

dla wykonawcy. Stąd też odwołanie należy uznać za niezasadne. 

W dniu 14 października 2022 r. odwołujący oświadczył, że cofa złożone odwołanie.  

Termin posiedzenia z udziałem stron był wyznaczony na dzień 17 października 2022 r.  

Izba zważyła, co następuje: 

Izba nie stwi

erdziła zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 528 ustawy, które skutko-

wałyby odrzuceniem odwołania.  

Izba oceniła, że odwołujący wykazał przesłankę materialnoprawną dopuszczalności odwoła-

nia, o której mowa w art. 505 ust. 1 ustawy.  

Zgodnie  z  art. 

520  ust.  1  ustawy  odwołujący  może  cofnąć  odwołanie  do  czasu  zamknięcia 

rozprawy, a cofnięte odwołanie nie wywołuje skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z wnie-

sieniem odwołania do Prezesa Izby. 

Stosownie  do  art.  568  pkt.  1  ustawy  Izba  umarza  p

ostępowania odwoławcze,  w formie po-

stanowienia, w przypadku cofnięcia odwołania. 

Na  podstawie  §  9  ust.  1  pkt.  3  lit.  a  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  w  sprawie 

szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wyso-

kości  i  sposobu pobierania wpisu od  odwołania  z  dnia 30  grudnia 2020 r. (Dz.U. z  2020  r. 

poz.  2437)  w  przypadku  umorzenia  postępowania  odwoławczego  przez  Izbę  w  całości  na 

skutek  cofnięcia  odwołania  przed  otwarciem  rozprawy  najpóźniej  w  dniu  poprzedzającym 

dzi

eń,  na  który  został  wyznaczony  termin  rozprawy  lub  posiedzenia  z  udziałem  stron  lub 

uczestników  postępowania  odwoławczego  -  odwołującemu  zwraca  się  90%  wpisu;  w  takim 

przypadku  Izba  orzeka  o  dokonaniu  zwrotu  odwołującemu  z  rachunku  Urzędu  kwoty  uisz-

czonej 

tytułem wpisu, w wysokości stanowiącej 90% jego wartości i skoro odwołujący uiścił 

wpis  w  wysokości  15  000zł.,  to  do zwrotu  pozostała kwota  13  500  zł.  o czym  orzeczono  w 

pkt. 2 sentencji.  

Przewodniczący: ………………………..