KIO 2671/22 WYROK dnia 26 października 2022 r.

Sygn. akt:  

KIO 2671/22 

WYROK

z dnia 26 października 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   –   w składzie: 

Przewodniczący:   Rafał Malinowski 

Protokolant:   

Oskar Oksiński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  25  października  2022  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  10  października  2022  r.  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Konsorcjum  firm 

CATERMED  Sp. 

z  o.  o.  z  siedzibą  w  Łodzi  oraz  JOL-MARK  Sp.  z  o.  o.  z  siedzibą  w 

Gliwicach  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Samodzielny  Publiczny 

Zakład  Opieki  Zdrowotnej  Ministerstwa  Spraw  Wewnętrznych  i  Administracji  z  Warmińsko-

Mazurskim Centrum Onkologii w Olsztynie

orzeka: 

Oddala odwołanie w całości. 

Kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  odwołującego  i  zalicza  w  poczet 

kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  (słownie:  piętnaście  tysięcy 

złotych, zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania. 

Zasądza od odwołującego Konsorcjum firm CATERMED Sp. z o. o. z siedzibą w Łodzi 

oraz  JOL-

MARK  Sp.  z  o.  o.  z  siedzibą  w  Gliwicach  na  rzecz  zamawiającego 

Samodzielnego  Publicznego  Zakładu  Opieki  Zdrowotnej  Ministerstwa  Spraw 

Wewnętrznych i Administracji z Warmińsko-Mazurskim Centrum Onkologii w Olsztynie 

kwotę  3 984,47  zł  (słownie:  trzy  tysiące  dziewięćset  osiemdziesiąt  cztery  złote, 

czterdzieści siedem groszy). 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z 

dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1129) na niniejszy wyrok - w terminie 14 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

…………………… 

Sygn. akt:  

KIO 2671/22 

Uzasadnienie 

Zamawiający  -  Samodzielny  Publiczny  Zakład  Opieki  Zdrowotnej  Ministerstwa  Spraw 

Wewnętrznych i Administracji z Warmińsko-Mazurskim Centrum Onkologii w Olsztynie, dalej 

jako:  „Zamawiający”,  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na 

podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. 

Dz.  U.  z  2022  r.,  poz.  1710),  dalej  jako:  „ustawa  PZP”,  którego  przedmiotem  jest 

„Wytwarzanie i dostawa posiłków dla pacjentów SP ZOZ MSWiA z WMCO w Olsztynie”. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z 

dnia 7 września 2022 r. pod numerem 2022/S 172-487701. 

W dniu 10 października 2022 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie 

wykonawców  wspólnie ubiegających  się o  udzielenie zamówienia Konsorcjum  CATERMED 

Sp. z o. o. z siedzibą w Łodzi oraz JOL-MARK Sp. z o. o. z siedzibą w Gliwicach, dalej jako: 

„Odwołujący”, w którym zarzucił on Zamawiającemu naruszenie: 

1.  art. 255 pkt 3 i art. 260 ust. 1 ustawy PZP w zw. z art. 6 Kodeksu cywilnego i art. 8 ust. 

1  ustawy  PZP,  poprzez  unieważnienie  postępowania  z  tego  powodu,  że  oferta  z 

najniższą  ceną  przewyższa  kwotę,  którą  Zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na 

sfinansowanie 

zamówienia,  podczas  gdy  Zamawiający  nie  wykazał,  że  nie  może 

zwiększyć  tej  kwoty  do  ceny  najkorzystniejszej  oferty,  choć  spoczywał  na  nim  ciężar 

dowodu udowodnienia tej okoliczności; 

2.  art. 5 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy PZP, art. 16 pkt 1, 2 ustawy PZP i 

art.  255  pkt  3  ustawy  PZP  poprzez  przeprowadzanie  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  w  sposób  nie  zapewniający  zachowania  uczciwej  konkurencji  i  równego 

traktowania wykonawców poprzez arbitralne unieważnienie postępowania w sytuacji, w 

k

tórej  oferta  z  najniższą  ceną  bardzo  nieznacznie  przewyższyła  kwotę,  którą 

Zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia,  a  celem 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego jest udzielenie tego zamówienia, a 

nie  zapoznanie  się  z  ofertami  wykonawców  i  ujawnienie  oferowanych  cen,  a 

Zamawiający nie wykazał, że nie może zwiększyć tej kwoty do ceny najkorzystniejszej 

oferty,  a  ponadto  Zamawiający  w  dniu  30.08.2022  r.  udzielił  zamówienia  w  trybie  z 

wolnej ręki na okres 3 miesięcy o wartości 501.074,10 zł, która to kwota jest wyższa niż 

kwota  wynikająca  z  oferty  Odwołujących  za  analogiczny  okres,  co  prowadzi  w 

konsekwencji  do  wniosku,  że  Zamawiający  uczynił  z  prawa  do  unieważnienia 

postępowania  użytek  sprzeczny  ze  społeczno-gospodarczym  przeznaczeniem  tego 

prawa i pretekst do unieważniania postępowania. 

W  związku  z  postawionymi  zarzutami  Odwołujący  wniósł  o uwzględnienie odwołania oraz 

nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  unieważnienia  postępowania, 

dokonania  ponownie  czynności  badania  i  oceny  ofert  w  postępowaniu  oraz  dokonanie 

czynności wyboru oferty najkorzystniejszej. 

Stanowisko Odwołującego: 

Argumentując  postawione  zarzuty  Odwołujący  wskazywał  m.  in.,  że  unieważnienie 

postępowania  zawsze  stanowi  nadzwyczajny,  szczególny  sposób  zakończenia 

postępowania,  możliwy  tylko  w  uzasadnionych  przypadkach.  Instytucja  ta  nie  może  być 

nadużywana i wykorzystywana w innym celu, niż cel dla niej przeznaczony, zwłaszcza gdy 

zaoferowane  ceny  są  już  na  tym  etapie  jasne  dla  Zamawiającego  i  dla  konkurentów. 

Unieważnienie  postępowania  na  podstawie  art.  255  pkt  3  ustawy  PZP  nie  może  być 

stosowane  w  sytuacji,  gdy  różnica  pomiędzy  ceną  najkorzystniejszej  oferty,  a  kwotą 

przeznaczoną  na  sfinansowanie  zamówienia  jest  między  ceną  najkorzystniejszej  oferty,  a 

kwotą przeznaczoną na sfinansowanie zamówienia jest zupełnie nieznaczna. W ten sposób 

Zamawiający  stosuje  powyższy  przepis  z  naruszeniem  jego  celu  zupełnie  nieznaczna. 

zupełnie nieznaczna. W ten sposób Zamawiający stosuje powyższy przepis z naruszeniem 

jego  celu  (ma  on  być  wykorzystany  w  sytuacji,  gdy  rzeczywiście  różnica  pomiędzy  tymi 

wartościami jest taka, że Zamawiający nie może zaciągnąć takiego zobowiązania, gdyż nie 

będzie  w  stanie  następnie  go  sfinansować  i  musi  podjąć  wobec  tego  inny  sposób  na 

zapewnienie  swojej  jednostce  potrzebnych  jej  usług)  oraz  z  naruszeniem  celu  same  go 

postępowania  (postępowanie  ma  służyć  udzieleniu  zamówienia  publicznego,  a  nie 

zaniechaniu jego udzielenia, po ujawnieniu cen ofertowych). 

Dodatkowo,  zdaniem  Odwołującego,  Zamawiający  nie  wykazał,  że  nie  jest  w  stanie 

podwyższyć kwoty przeznaczonej na sfinansowanie zamówienia odpowiednio o 144.426.24 

zł w okresie 12 miesięcy oraz, że podjął w ogóle działania mające na celu zwiększenie tej 

kwoty,  a  taki  obowiązek  na  nim  ciążył.  Wskazywał  przy  tym  na  popierające  jego  tezę 

rozstrzygnięcia Krajowej Izby Odwoławczej, jak np. wyroki o sygnaturach KIO 226/14, KIO 

1025/15, KIO 466/15, KIO 2093/17, KIO 1283/15. 

Jak  wskazywał  dalej  Odwołujący,  Zamawiający  miał  obowiązek  szczegółowo  uzasadnić 

decyzję  o  unieważnieniu  postępowania  i  wykazać  istnienie  przesłanek  do  jej  podjęcia  ze 

względu na brzmienie art. 6 Kodeks u cywilnego. To Zamawiający wywodzi bowiem skutek 

prawny  z  rzekomego  faktu  braku  możliwości  zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na 

sfinansowanie  zamówienia  do  oferty  Odwołującego  ,  a  skutkiem  tym  jest  unieważnienie 

postępowania.  Brak  jest  jakiegokolwiek  uzasadnienia  faktycznego  co  do  niemożliwości 

zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie  zamówienia  do  wysokości  oferty 

najkorzystniejszej  (zwłaszcza  w  sytuacji  tak  nieznaczącej  różnicy  między  tymi  kwotami)  i 

tym  samym  niemożliwości  zrealizowania  celu  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  w 

treści zawiadomienia Zamawiającego. 

Odwołujący wskazywał również na takie okoliczności jak podanie przez Zamawiającego w 

planie  zamówień  publicznych  kwoty  ok.  1.800.000  zł  netto  na  sfinansowanie 

przedmiotowego zamówienia co oznacza, że musiał dokonać zarezerwowania co najmniej 
kwoty  1.944.000,00  złotych  brutto  w  swoim  budżecie  (kwota  144.000,00  złotych  stanowi 

równowartość podatku od towarów i usług).  

Odwołujący podkreślił również, że na okres od września do końca listopada Zamawiający 

udzielił  zamówienia  z  wolnej  ręki  na  tożsamy  zakres  przedmiotowy  po  cenach 

porównywalnych, a nawet nieco wyższych jak oferowane w postępowaniu konkurencyjnym. 
Tym  samym  twierdzenia  Zamawiającego,  że  nie  jest  w  stanie  zwiększyć  kwoty 

przeznaczonej na sfinansowanie zamówienia, są gołosłowne. Jak się okazuje Zamawiający 

jest w stanie zapłacić za usługę więcej, tyle że wykonawcy wybranym w trybie z wolnej ręki. 

Ponadto,  zdaniem  Odwołującego,  Poprzez  unieważnienie  postępowania  w  opisanych 

powyżej  warunkach  Zamawiający  nadużył  swoich  uprawnień,  co  sprzeczne  jest  z  treścią 

art.  5  KC.  Zamawiający  nadużył  możliwości  korzystania  z  przepisu,  który  pozwala  mu  na 

unieważnienie  postępowania,  co  stanowi  instytucję  wyjątkową  i  zupełnie  szczególny 

sposób zakończenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Stanowisko Zamawiającego: 

Pismem  z  dnia  21  października  2022  r.  Zamawiający  złożył  do  akt  odpowiedź  na 

odwołanie, w której odniósł się do twierdzeń przedstawianych przez Odwołującego. 

Zdaniem  Zamawiającego  art.  255  pkt  3  ustawy  PZP  wyraźnie  wskazuje  na  możliwość 

zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie  zamówienia,  zatem  ustawodawca 

decyzję w tym zakresie pozostawił wyłącznie zamawiającemu. W/w przepis nie nakłada na 

z

amawiającego  obowiązku  zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie 

zamówienia,  ani  też  nie  umożliwia  wykonawcy  badania  rzeczywistych  możliwości 

finansowych zamawiającego. Wprost przeciwnie - koniec tego przepisu w wyrażeniu „chyba 
że  zamawiający  może  zwiększyć  tę  kwotę  do  ceny  najkorzystniejszej  oferty”,  mówi  o 

wyjątku, którego nie można interpretować rozszerzająco, aż do ustanawiania reguły, że w 

każdym  przypadku  zamawiający  powinien  podejmować  próbę  zwiększenia  kwoty,  którą 

zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia.  Zamawiający  podał 

wskazał  również  na  orzecznictwo  potwierdzające  jego  twierdzenia,  jak  np.  wyroki  KIO  o 

sygnaturach:  KIO  392/14,  KIO  2300/15,  KIO  1384/16,  KIO  1401/16,  KIO  1402/16,  KIO 

104/16, KIO 1413/16. 

Zdaniem  Zamawi

ającego  ewentualne  zwiększenie  kwoty,  którą  zamawiający  zamierza 

przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia do ceny lub kosztu najkorzystniejszej oferty jest 

uprawnieniem, a nie obowiązkiem zamawiającego. 

Jak podkreślał Zamawiający, decyzję o unieważnieniu postępowania na podstawie art. 255 

pkt 3 ustawy PZP 

zamawiający podejmuje w pewnych, określonych warunkach rynkowych i 

w  granicach  wyznaczonych  przez  siebie  możliwości  finansowych  do  jakich  realizacja 

danego  zamówienia  publicznego  jest  dla  niego  opłacalna.  Zamawiający  ma  zatem  pełną 

autonomię  co  do  podjęcia  decyzji  o  poszukiwaniu  dodatkowych  środków  na  realizację 

zamówienia (wyrok KIO z 22.01.2019 r. sygn. akt KIO 2608/18). Ewentualne zmiany co do 

możliwości  zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie  zamówienia  są 

czynnościami leżącymi po stronie zamawiającego i w zależności od jego statusu prawnego 

podlegają  decyzji  własnej  zamawiającego.  Ponadto,  ustawodawca  nie  nakłada  na 

zamawiającego  szczególnego  ciężaru  dowodowego,  zwłaszcza  przedstawiania  dowodów 

na  okoliczność  podjęcia  prób  pozyskania  dodatkowych  środków,  czy  dodatkowych  źródeł 

finansowania  zamówienia,  jako  warunku  skutecznego  podjęcia  decyzji  o  unieważnieniu 

postępowania na tej podstawie. 

Jak kontynuował Zamawiający, nie znajduje oparcia w przepisach prawa badanie budżetu 

Zamawiającego,  nakazywanie  dokonania  mu  jakichkolwiek  przesunięć  w  budżecie, 

dokonania  jednych  zakupów  kosztem  drugich  albo  nakazywania  wydania  na  dane 

zamówienie  kwoty,  którą  zamierzał  wydać  na  inne  zamówienie.  To  zamawiający,  nie 

wykonawca, ponosi wyłączną odpowiedzialność za gospodarowanie środkami publicznymi 

w  sposób  celowy  i  oszczędny,  i  skoro  według  jego  oceny  nie  ma  obecnie  możliwości 

zwiększenia  środków  na  realizację  zamówienia,  to  nie  można  mu  robić  z  tego  powodu 

zarzutu. 

Zamawiający  dodał  również,  że  niezasadny  jest  zarzut  Odwołującego,  naruszenia  przez 

Zamawiającego  art.  260  ust.  1  PZP,  gdyż  Zamawiający  podał  uzasadnienie  faktyczne  i 

prawne  okoliczności  uzasadniających  unieważnienie  postępowania,  jednocześnie 

informując  wszystkich  uczestników  postępowania o  unieważnieniu postępowania,  wskazał 

okoliczności, które w jego ocenie uzasadniały konieczność unieważnienia postępowania w 

zakresie, do którego był zobowiązany, czym wypełnił obowiązek informacyjny wynikający z 

art.  260  ustawy  PZP. 

Informacje przekazane przez Zamawiającego  - wbrew twierdzeniom 

Odwołującego  –  są  jednoznaczne  i  klarowne,  wskazują  na  okoliczności,  którymi  kierował 

się Zamawiający przy podjęciu decyzji o unieważnieniu postępowania. 

Zamawiający  odniósł  się  także  do  podnoszonych  przez  Odwołującego  okoliczności 

dotyczących poprzednich postępowań  oraz  udzielenia zamówienia z  wolnej  ręki.  Wskazał 

także, że niezasadny jest zarzut naruszenia przez niego art. 5 KC. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  uczestników  postępowania,  na 

podstawie  zgromadzonego  w  sprawie  materiału  dowodowego,  Krajowa  Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba  stwierdziła,  iż  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem 

odwołania na podstawie art. 528 ustawy PZP. Ponadto Izba ustaliła, że Odwołujący posiada 

interes we wniesieniu odwołania wynikający z art. 505 ustawy PZP. 

Izba dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, 

tj. przede wszystkim w opar

ciu o dokumentację przedmiotowego postępowania, której treść 

była kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy. 

Izba wzięła również pod uwagę dowody przedłożone przez: 

a) 

Odwołującego: 

i. 

Plan postępowań o udzielenie zamówień publicznych o szacunkowej wartości 

powyżej 130 000 zł na rok 2022, nr F-ZO-14-0-2, 

ii. 

Ogłoszenie o zamówieniu opublikowanego w DUUE z dnia 23.05.2022 r. pod 

numerem 274377-2022-PL, 

iii. 

Informacja 

o  złożonych  ofertach  z  dnia  03.06.2022  r.  dla  postępowania 

prowadzonego przez Zamawiającego pod numerem ZPZ-12/05/22 

iv. 

Informacja 

o unieważnieniu czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz o 

ponownym  przeprowadzeniu  czynności  oceny  ofert  z  dnia  12.08.2022  r.  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  pod  numerem  ZPZ-

v. 

Zawiadomienie 

o  unieważnieniu  postępowania  z  dnia  16.08.2022  r.  .  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  pod  numerem  ZPZ-

vi. 

Umowa 

nr  174/ZPZ/22  zawartej  pomiędzy  Zamawiającym  a  Firmą 

Cateringową „Gusto” E.M.C. 

b) 

Zamawiającego: 

i. 

Wniosek 

o wszczęcie postępowania – o udzielenie zamówienia publicznego z 

dnia 30.08.2022r. wraz z wyliczeniem szacunkowej wartości zamówienia, 

ii. 

Protokół  Komisji  Przetargowej  z  dnia  28.09.2022r.  wraz  z  rozeznaniem 

cenowym  rynku  lokalnego  na  podstawie  cen 

–  średniej  diety  trzyposiłkowej 

oraz  analizy  cenowej  zawartych  dotychczas  umów  na  dostawę  żywienia  w 

stosunku  do  kwoty  szacowanej  oraz  złożonych  ofert  w  postępowaniu  – 

stanowiących  podstawę  do  podjęcia  decyzji  sposobu  rozstrzygnięcia 

postępowania przetargowego. 

Izba  nie  znalazła  uzasadnienia  dla  wniosku  dowodowego  nr  2  Odwołującego,  tj.  do 

przeprowadzenia  dowodu  z  całej  dokumentacji  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego pn. 

„Wytwarzanie i dostawa posiłków dla pacjentów SP ZOZ MSWiA z W-MCO 

w  Olsztynie”,  ogłoszonego  w  Suplemencie  do  Dziennika  Urzędowego  Unii  Europejskiej  w 

dniu 23 maja 2022 roku pod numerem 2022/S 099 274377 , numer referencyjny: ZPZ12 /0 5 

/22.  Dokumentacja ta  nie jest 

zdaniem Izby istotna dla rozstrzygnięcia sprawy, a zatem nie 

było  podstaw  do  zastosowania  art.  536  ustawy  PZP,  poza  tym  Odwołujący  złożył  wraz  z 

odwołaniem część tej dokumentacji. 

Z tej samej przyczyny, tj. z uwagi na to, że zdaniem Izby nie wszystkie dowody były istotne 

dla  rozstrzygnięcia  sprawy,  wydając  rozstrzygnięcie  Izba  oparła  się  tylko  na  niektórych  z 

nich, co znajdzie wyraz w uzasadnieniu. 

Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy: 

Zamawiający  w  dniu  23  maja  2022  r.  wszczął  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego, którego przedmiotem było „Wytwarzanie i dostawa posiłków dla pacjentów SP 

ZOZ MSWiA z W-

MCO w Olsztynie”, ogłoszonego w Suplemencie do Dziennika Urzędowego 

Unii  Europejskiej  w  dniu  23  maja  2022  roku  pod  numerem  2022/S  099  274377  ,  numer 

referencyjny:  ZPZ  12 /0 5  /22. 

Zamówienie to zostało przez niego unieważnione w dniu 16 

sierpnia 2022 r. na podstawie art. 255 pkt 3 ustawy PZP. 

Obecnie 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego, 

k

tórego przedmiotem jest „Wytwarzanie i dostawa posiłków dla pacjentów SP ZOZ MSWiA z 

WMCO  w  Olsztynie”.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku 

Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 7 września 2022 r. pod numerem 2022/S 172-487701. 

Do upływu terminu  składania ofert, tj.  do  dnia 23 września  godzina  10:00,  w  postępowaniu 

zostały złożone dwie oferty, w tym oferta Odwołującego opiewająca na kwotę 1 991 835,36 

zł  brutto  oraz  oferta  konkurencyjnego  wykonawcy  opiewająca  na  kwotę  1  859  630,40  zł 

brutto. 

Według treści ogłoszenia o zamówieniu otwarcie ofert miało nastąpić w dniu 23 września o 

godzinie 10:30 w siedzibę Zamawiającego. 

Zamawiający  w  dniu  23  września  godzina  10:00  opublikował  na  stronie  internetowej 

prowadzonego  postępowania  informację,  zgodnie  z  którą  na  sfinansowanie  zamówienia 

zamierzał przeznaczyć kwotę w wysokości 1 847 409,12 zł brutto. 

W dniu 30 września 2022 r. Zamawiający unieważnił postępowanie na podstawie art. 255 pkt 

3 ustawy PZP, 

gdyż cena najkorzystniejszej oferty w postępowaniu przewyższa kwotę, którą 

Zmawiający  zmierzał  przeznaczyć  na  sfinansowanie zamówienia,  a  nie może jej  zwiększyć 

do  ceny  najkorzystniejszej  oferty. 

W  uzasadnieniu  Zamawiający  dodatkowo  wskazał,  że 

oferta  najkorzystniejsza  w  rankingu  oceny  ofert,  tj.  oferta 

Odwołującego  przekracza 

oszacowaną  przez  Zamawiającego  kwotę  o  144  426,24  zł.  Dodał  również,  że  podejmując 

decyzję  o  braku  możliwości  zwiększenia  kwoty,  którą  zamierza  przeznaczyć  na 

sfinansowanie  zamówienia  do  ceny  najkorzystniejszej  oferty,  brał  pod  uwagę  celowość  i 

efektywność gospodarowania środkami publicznymi. 

Według  planu  postępowań  o  udzielenie  zamówień  publicznych  o  szacunkowej  wartości 

powyżej  130 000  zł  na  rok  2022  r.,  Zamawiający  pod  pozycją  „Usługi  żywienia  pacjentów 

SPZOZ  MSWiA  z  W-MCO  w  Olszt

ynie”  podał  w  kolumnie  pn.  „Orientacyjna  wartość 

zamówienia netto (zł)” kwotę w wysokości 1 800 000 zł. 

W dniu 31 sierpnia 2022 r. Zamawiający, na podstawie art. 305 pkt 1 w zw. z art. 214 ust. 1 

pkt  5  ustawy  PZP,  zawarł  z  konkurencyjnym  wykonawcą  umowę,  której  przedmiotem  jest 

świadczenie usług polegających na przygotowaniu całodziennych posiłków dla pacjentów SP 

ZOZ  MSWiA  z  W-

MCO  w  Olsztynie  oraz  ich  dostawie  do  siedziby  Zamawiającego.  Strony 

ustaliły,  że  usługi  będą  realizowane  od  01.09.2022  r.  do  30.11.2022  r.  lub  do  czasu 

wyczerpania wartości umowy. 

Izba zważyła, co następuje: 

Izba  w  całości  podzieliła  prezentowaną  przez  Zamawiającego  argumentację  dotyczącą 

interpretacji  postanowień  art.  255  pkt  3  ustawy  PZP,  zgodnie  z  którym  zamawiający 

unieważnia postępowanie o udzielenie zamówienia,  jeżeli  cena  lub  koszt  najkorzystniejszej 

oferty  lub  oferta  z  najniższą  ceną  przewyższa  kwotę,  którą  zamawiający  zamierza 

przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia, chyba że zamawiający może zwiększyć tę kwotę 

do ceny lub kosztu najkorzystniejszej oferty. 

Przepis  ten  wyraźnie  wskazuje  na  możliwość  zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na 
sfinansowanie  zamówienia,  zatem  ustawodawca  decyzję  w  tym  zakresie  pozostawił 

wyłącznie  zamawiającemu.  Nie  nakłada  on  również  na  zamawiającego  obowiązku 

zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na  sfinansowanie  zamówienia.  Ewentualne  zwiększenie 

kwoty, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia do ceny lub 

kosztu  najkorzystniejszej  oferty  jest  uprawnieniem,  a  nie  obowiązkiem  zamawiającego  (tak 

również wyrok KIO  z  14  marca  2014  r.,  KIO  392/14  oraz  wyrok KIO  z 16  sierpnia 2016  r., 

KIO 1413/16). 

Przy  czym

  Zamawiający  ma  pełną  autonomię  co  do  podjęcia  decyzji  o  poszukiwaniu 

dodatkowych  środków  na  realizację  zamówienia.  Odmowa  zwiększenia  kwoty  nie  może 

stanowić  podstawy  jakichkolwiek  roszczeń  i  nie  stanowi  uzasadnionej  podstawy  do 

kwestionowania  czynności  unieważnienia  przedmiotowego  postępowania  (wyrok  KIO  z 

22.01.2019 r. sygn. akt KIO 2608/18). 

Wobec  tak  przyjętej  interpretacji  powyższego  przepisu  nie  można  również  uznać,  że  na 

zamawiającym  ciąży  jakiś  podwyższony  rygor  dowodowy  uzasadnienia  czynności 

unieważnienia  postępowania  na  tej  podstawie.  Skoro  decyzja  o  zwiększeniu  kwoty  jest 

suwerenną  decyzją  zamawiającego,  a  wykonawca  nie  może  badać  jego  rzeczywistych 

możliwości  finansowych,  dla  uzasadnienia  dokonania  czynności  unieważnienia 

wystarczającym jest powołanie się na okoliczności, o którym mowa w przepisie art. 255 pkt 3 

ustawy  PZP,  tj.  na  wysokość  kwoty  jaką  zamawiający  zamierzał  przeznaczyć  na 

sfinansowanie  zamówienia  oraz  kwoty  jaka  została  wskazana  w  ofercie  wykonawcy 

najkorzystniejszego  lub  wykonawcy  z  najniższą  ceną.  Proste  porównanie  tych  kwot  wraz  z 

informacją,  że  zamawiający  nie  podjął  decyzji  w  przedmiocie  zwiększenia  kwoty  jaką 

zamierzał  przeznaczyć  na  realizację  zamówienia,  jest  zdaniem  Izby  wystarczającym 

uzasadnieniem dokonania tej czynności. 

Wobec  powyższego,  Izba  nie  doszukała  się  w  czynności  Zamawiającego  naruszenia 

przepisów, które w zarzutach odwołania powoływał Odwołujący. 

Na  marginesie  jedynie  podkreślić  należy,  że  możliwość  unieważnienia  postępowania  na 

podstawie  art.  255  pkt  3  ustawy  PZP,  nie  jest  warunkowana  „istotnością”  przekroczenia 

zakładanego budżetu zamawiającego. Przepis ten mówi po prostu o sytuacji przewyższania 

kwoty

  którą  zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia.  Zatem 

możliwe  będzie  unieważnienie  postępowania  na  ww.  podstawie  nawet  w  przypadku 

nieznacznego  przekroczenia  budżetu  zamawiającego.  Przy  czym  „istotność”  tego 

przekroczenia na pewno ma wpływ na decyzję zamawiającego w przedmiocie ewentualnego 

zwiększenia  kwoty,  jaką  zamierzał  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia  do  ceny  lub 

kosztu  najkorzystniejszej  oferty

.  Pamiętać  jednak  należy,  że  decyzja  w  tym  przedmiocie 

stanowi uprawnienie zamawiającego, z którego może ale nie musi korzystać. 

Odnosząc  się  do  pozostałej  części  argumentacji  Odwołującego,  Izba  pragnie  również 

zwrócić  uwagę  na  treść  przepisu  art.  23  ustawy  PZP,  który  dotyczy  planu  postępowań  o 

udzielenie zamówienia. Zgodnie z ust. 1 ww. przepisu plan sporządza się nie później niż w 

terminie 30 dni od dnia przyjęcia budżetu lub planu finansowego przez uprawniony organ. Z 

reguły  będzie  to  zatem  początek  roku  finansowego.  Plan  powinien  zawierać  m.  in. 

orientacyjną wartość zamówienia (ust. 4 pkt 4). 

Natomiast zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy PZP u

stalenia wartości zamówienia dokonuje się 

nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, 

jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi. Logicznym jest więc wniosek, że po 

pierwsze:  opracowanie 

planu  może  dzielić  znaczny  okres  czasu  od  momentu,  w  którym 

szacowana  jest  wartość  zamówienia  ujętego  w  planie,  po  drugie:  z  tego  powodu  kwoty 

wskazane w planie mogą znacznie odbiegać od szacunkowej wartości zamówienia, z uwagi 

na  m.  in.  wahania  cen.  Co 

więcej,  w  planie  postępowań  zamawiający  ma  podać  jedynie 

orientacyjną wartość zamówienia, która nie jest tożsama z wartością szacunkową ustalaną z 

należytą  starannością.  Nie  ma  zatem  podstaw  by  kwoty  te  w  jakikolwiek  sposób 

porównywać.  

Nie  ma  również  podstaw  by  porównywać  wartość  szacunkową  zamówienia  z  kwota,  jaką 

zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia.  W  większości 

przypadków kwoty te będą tożsame, jednak przepisy ustawy PZP nie wyłączają sytuacji, w 

której  kwota  podawana  przed  otarciem  ofert  będzie  odbiegała  od  wartości  szacunkowej. 

Wskazać  bowiem  należy,  że  kwota  którą  zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na 

sfinansowanie  zamówienia,  odpowiada  faktycznym  możliwościom  sfinansowania 

zamówienia  w  określonej  wysokości.  Zamawiający  podając  ją  w  określonej  wysokości 

zobowiązuje  się  do  tego,  że  dokona  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  a  następnie  udzieli 

zamówienia  określonemu  wykonawcy  pod  warunkiem,  że  zaoferowana  cena  lub  koszt  nie 

przekroczą podanej przez zamawiającego kwoty. 

Podsumowując  należy  wskazać,  że  zgodnie  z  art.  513  pkt  1  ustawy  PZP  odwołanie 

przysługuje  na  niezgodną  z  przepisami  ustawy  czynność  zamawiającego,  podjętą  w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia, o zawarcie umowy ramowej, dynamicznym systemie 

zakupów,  systemie  kwalifikowania  wykonawców  lub  konkursie,  w  tym  na  projektowane 

postanowienie  umowy

.  Izba  w  ramach  niniejszego  postępowania  odwoławczego  badała 

zatem  prawidłowość  czynności  zamawiającego,  jaką  była  unieważnienie  postępowania  na 

podstawie art. 255 pkt 3 ustawy PZP. N

ie mają zatem znaczenia dla oceny prawidłowości tej 

czynności  okoliczności,  na  które  w  treści  odwołania  powołuje  się  Odwołujący  związane  z 

poprzednim  postępowaniem  czy  też  umową  zawartą  po  przeprowadzeniu  postępowania  z 

wolnej ręki. 

Uwzględniając powyższe, orzeczono jak w sentencji oddalając odwołanie. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku  sprawy  na 

podstawie  art.  575  ustawy  PZP  oraz  w  oparciu o  §  8  ust.  2  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).   

Izba  odstąpiła od  zasądzenia na  rzecz  Zamawiającego  kosztów związanych  z  uiszczeniem 

opłaty  skarbowej  od  pełnomocnictwa.  Wskazać  należy,  że  zgodnie  z  art.  7  pkt  2  ustawy  z 

dnia  16  listopada  2006  r.  o  opłacie  skarbowej  (t.  j.  Dz.  U.  z  2021  r.,  poz.  1923)  jednostki 

budżetowe  zwolnione  są  od  opłaty  skarbowej.  Nie  można  zatem  poniesionego  przez 

Z

amawiającego kosztu uznać za uzasadniony. 

Przewodniczący: 

………………………