KIO 2939/22 WYROK dnia 25 listopada 2022 r.

Sygn. akt: KIO 2939/22 

WYROK 

z dnia 25 listopada 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Aleksandra Patyk 

Protokolant:            

Tomasz Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  22  listopada  2022  r. 

w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  P

rezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  7  listopada  2022  r.  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Euvic  Media  Sp.  z  o.o.  

z  siedzibą  w  Warszawie  oraz  Agencja  Reklamowa  DSK  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  

w  Warszawie  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  Kancelarię  Prezesa  Rady  Ministrów  

w Warszawie 

przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia P. P. oraz I. 

S. 

prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej Fabryka Komunikacji 

Społecznej  P.  P.,  I.  S.  s.c.  w  Warszawie  zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

Oddala odwołanie.  

Kosztami postępowania obciąża Odwołującego i: 

2.1.  zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego 

tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  11 

września  2019  r.  Prawo 

zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2021  r.,  poz.  1129  z  późń.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  

w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia  - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewo

dniczący:      …………………………….. 

Sygn. akt: KIO 2939/22 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Kancelaria  Prezesa  Rady  Ministrów  w  Warszawie  [dalej 

„Zamawiający”]  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  na 

realizację  kampanii  edukacyjno  –  informacyjnych  na  rzecz 

upowszechniania korzyści z technologii cyfrowych (znak postępowania: PN-26/2022).  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 20 lipca 2022 r. pod numerem nr 2022/S 138 

– 394849. 

W  dniu  7  listopada  2022  r. 

wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie 

zamówienia Euvic Media Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie oraz Agencja Reklamowa DSK 

Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  [dalej  „Odwołujący”  lub  „Konsorcjum  Euvic”]  wnieśli 

odwołanie zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

1. art. 226 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 16 pkt 1-3 ustawy Pzp poprzez bezzasadne odrzucenie 

oferty  Konsorcjum  Euvic  jako  zawierającej  błąd w  obliczeniu ceny  w  zakresie pozycji  9.23-

9.28 cen jednostkowyc

h Formularza cenowego, mimo iż ceny te zostały określone w sposób 

prawidłowy i zgodny z wymaganiami; 

2. ewentualnie art. 223 ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 16 pkt 1-3 ustawy Pzp poprzez zaniechanie 

poprawienia  w  ofercie  Odwołującego  innej  omyłki  polegającej  na  niezgodności  oferty  ze 

specyfikacją  warunków  zamówienia,  niepowodującej  istotnych  zmian  treści  oferty  

w odniesieniu do pozycji 9.23-9.28 Formularza cenowego, a w konsekwencji art. 223 ust. 2 

pkt  2  ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie  poprawienia  w  Formularzu  cenowym  oczywistej 

omyłki rachunkowej (w wyniku zastosowania art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp). 

Wobec  w

w.  zarzutów  Odwołujący  wnieśli  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie 

Zamawiającemu: 

1. unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej; 

2.  powtórzenia  czynności  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  zarzutów  postawionych  

w odwołaniu; 

3. unieważnienia czynności odrzucenia oferty Konsorcjum Euvic; 

4. ewentualnie poprawienia omyłki występującej w ofercie Odwołującego poprzez: 

a) przeliczenie poz. 

9.23 Formularza cenowego w ten sposób, że podana cena jednostkowa 

brutto zostanie przemnożona przez 4 odsłony na godzinę, 12 godzin dziennie oraz 14 dni; 

b) przeliczenie poz. 9.24 Formularza cenowego w ten sposób, że podana cena jednostkowa 

brutto zostani

e przemnożona przez 4 odsłony na godzinę, 12 godzin dziennie oraz 30 dni; 

c) przeliczenie poz. 9.25 Formularza cenowego w ten sposób, że podana cena jednostkowa 

brutto zostanie przemnożona przez 4 odsłony na godzinę, 12 godzin dziennie oraz 14 dni; 

d) prze

liczenie poz. 9.26 Formularza cenowego w ten sposób, że podana cena jednostkowa 

brutto zostanie przemnożona przez 4 odsłony na godzinę, 12  godzin dziennie oraz 30 dni; 

e)  przeliczenie  poz.  9.27  Formularza  cenowego  ten  sposób,  że  podana  cena  jednostkowa 

b

rutto zostanie przemnożona przez 4 odsłony na godzinę, 12  godzin dziennie oraz 14 dni; 

f) przeliczenie poz. 9.28 Formularza cenowego w ten sposób, że podana cena jednostkowa 

brutto zostanie przemnożona przez 4 odsłony na godzinę, 12 godzin dziennie oraz 30 dni; 

a  w  konsekwencji,  dokonanie  poprawienia  w  Formularzu  cenowym  Odwołującego 

oczywistych omyłek rachunkowych uwzględniających ww. działania; 

5. dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej. 

Odwołujący przedstawił stan faktyczny sprawy.  

Uzasadniał,  że  czynność  Zamawiającego  polegająca  na  odrzuceniu  oferty 

Konsorcjum Euvic z uwagi na błąd w obliczeniu ceny była nieprawidłowa, gdyż pozycje 9.23-

9.28 Formularza cenowego były obliczone zgodnie z wymaganiami. W odniesieniu do każdej 

z  tych  poz

ycji  Zamawiający  wskazał,  że  wykonawca  powinien  podać  cenę  jednostkową  za 

emisję pojedynczej reklamy. Wykonawca uznał zatem, że intencją Zamawiającego było, aby 

w  formularzu  ofertowym  zostały  wskazane  ceny  jednostkowe  emisji  jednej  reklamy  -

pojedynczej  ods

łony.  Cena  jednostkowa podana  przez  Odwołującego  uwzględnia elementy 

określone  przez  Zamawiającego  w  poszczególnych  pozycjach  tabeli  w  tym:  emisje  10-15” 

reklamy  video  lub  statycznej,  pojedynczy  nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja 

minimum 12 god

zin w ciągu doby w przedziale godzinowym 8 - 20,   minimum 4 odsłony na 

godzinę, przez odpowiednią ilość dni - tylko, że została podana jako cena za jedną odsłonę/ 

wyświetlenie  pojedynczej  reklamy.  Nie  sposób  uznać,  że  w  takim  przypadku  mamy  do 

czynienia z 

błędem w obliczeniu ceny ofertowej. O błędzie w obliczeniu ceny można byłoby 

mówić, gdyby wykonawca wycenił np. błędną ilość dni lub inny niż wymagany nośnik reklamy 

taka  sytuacja  nie  ma  miejsca  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym,  gdyż  Odwołujący 

dostosow

ał  się  do  wymagań  i  w  kolumnie  C  ww.  pozycji  tabeli  podał  cenę  jednostkową 

pojedynczej  reklamy  przy  uwzględnieniu  zakresu  świadczenia  opisanego  w  opisie  pozycji.

Odwołujący  wskazał,  że  gdyby  wycena  miała  obejmować  całość  emisji  reklam  

w  ramach  określonego  nośnika  to  nie  ulega  wątpliwości  fakt,  że  nie  zostałoby  wskazane  

w  treści  każdej  z  pozycji  9.23-9.28  Formularza  cenowego,  iż  koszt  ma  obejmować 

pojedynczą  reklamę.  W  takim  przypadku  Zamawiający  posłużyłby  się  raczej  liczbą  mnogą.  

Z  literalnego  brzmienia  dokumentacji  p

ostępowania  wynika    natomiast,  że  obowiązkiem 

wykonawcy  było  podanie  kosztu  emisji    poszczególnych  reklam,  tj.  „pojedynczych”  reklam, 

czyli  wyceny  emisji  jednego 

elementu.  Analogiczne  wnioski  wynikają z opinii  językoznawcy 

dołączonej do wyjaśnień ceny z dnia 7 września 2022 r. 

Interpretacja  przyjęta  przez  Odwołującego  ma  zatem  uzasadnienie  w  językowej 

wykładki  poz.  9.23-9.28  Formularza  cenowego.  Nawet  w  przypadku,  gdy  Zamawiający 

dokonuje innej wykładni opisu ww. pozycji Formularza cenowego, to niejasność postanowień 

do

kumentacji  przetargowej  nie  powinna  obciążać  wykonawcy.  Powyższe  znajduje 

uzasadnienie w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej. 

Odwołujący wskazał, iż nawet w przypadku uznania, że doszło do popełnienia przez 

wykonawcę  niezgodnej  z  wymaganiami  wyceny  poz.  9.23-9.28  Formularza  cenowego,  to 

wbrew  stanowisku  Zamawiającego  zawartym  w  informacji  o  odrzuceniu  oferty  z  dnia  28 

października  2022  r.  przedmiotowa  niezgodność  w  ofercie  Konsorcjum  Euvic  spełnia 

wszystkie  przesłanki  do  zastosowania  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp,  tj.  poprawienia  jej 

jako  innej  omyłki  polegającej  a  niezgodności  oferty  z  dokumentami  zamówienia, 

niepowodującej  istotnych  zmian  w  treści  oferty.  Omyłka  występująca  w  ofercie  Konsorcjum 

Euvic  spełnia  wszystkie  w/w  przesłanki  do  poprawienia  jej  w    trybie  art.  223  ust.  2  pkt  3 

ustawy Pzp. 

Przyjmując, iż doszło do popełnienia omyłki w poz. 9.23-9.28 Formularza cenowego 

należy  stwierdzić,  że  nie  jest  to  ani  oczywista  omyłka  pisarska  ani  oczywista  omyłka 

rachunkowa  (okoliczność  bezsporna).  Konsorcjum  Euvic  dążyło  do  wyceny  zgodnej  

z  postanowi

eniami  dokumentacji  postępowania,  co  potwierdzają  złożone  w  dnu  7  września 

2022  r.  wyjaśnienia  ceny,  jednak  postanowienia  SWZ  mogły  być  rozumiane  w  dwojaki 

sposób. Wykonawca chcąc złożyć ofertę zgodną z wymaganiami w trakcie przygotowywania 

oferty  omyłkowo  przyjął  błędną  interpretację  opisu  pozycji  tabeli  i  podał  cenę  jednostkową 

odsłony 

pojedynczej 

reklamy, 

podczas 

gdy 

Zamawiający 

wymagał 

podania  

w poszczególnych pozycjach całości emisji reklam.  

Poprawienie omyłki w sposób w jakim domaga się tego Odwołujący nie prowadzi do 

istotnych zmian w treści oświadczenia woli Konsorcjum Euvic. Jak było wskazane powyżej, 

poprawienie omyłek w poz. 9.23-9.28 Formularza cenowego spowoduje łączną zmianę ceny 

ofertowej  o  kwotę  niestanowiącą  nawet  1%  jej  ogólnej  wartości.  Powyższe  nie  wpłynie  na 

ranking 

cenowy  ofert.  W  wyniku  poprawienia  omyłki  nie  doszłoby  również  do  zmiany 

oświadczenia  woli  wykonawcy,  co  do  zaoferowanego  sposobu  spełnienia  świadczenia  - 

wykona

wca uwzględnił w wycenie dokonanie emisji reklam zgodnie z wymaganiami, błędnie 

natomiast zinterpretowano, że w Formularzu cenowym należy podać cenę emisji pojedynczej 

reklamy.  Przedmiot  świadczenia,  który  otrzyma  Zamawiający  jest  wciąż  ten  sam;  zmianie 

ulegnie nieznacznie cena. 

Wskaza

ł,  iż  art.  454  ust.  2  ustawy  Pzp  zawiera  katalog  zmian  umowy,  które  należy 

uznać za istotne. Przepis ten można traktować jako wskazówkę interpretacyjną również przy 

dokonywaniu  oceny  istotności  omyłki  znajdującej  się  w  ofercie.  W  świetle  wymienionych  

w  tym  przepisie  przypadków,  omyłkę  w  treści  oferty  Odwołującego  należy  uznać  za 

nieistotną. 

Omyłka  występująca  w  ofercie  Odwołującego  nadaje  się  również  do  poprawienia 

przez  Zamawiającego.  Każda  z  pozycji  9.23-9.28  Formularza  cenowego  została  przez 

Odwołującego  wyceniona  z  uwzględnieniem  treści  wymagań  SWZ.  Powyższe  wynika 

również  ze  złożonych  w  dniu  7  września  2022  r.  wyjaśnień  ceny.  Tym  samym,  w  celu 

dokonania  poprawienia  omyłek  wystarczy  podane  ceny  jednostkowe  stanowiące  koszt 

pojedynczej  emisji  reklamy  przemnożyć  przez  wartości  podane  przez  Zamawiającego  

w opisie każdej z poz. 9.23-9.28 Formularza cenowego: odpowiednią ilość dni (14 lub 30  -  

w  zależności  od  pozycji),  ilość  odsłon  na  godzinę  (4)  oraz  ilość  godzin  dziennie  (12h). 

Otrzymany  w  wyniku  ww.  prostego  działania  wynik  byłby  ceną  za  łączną  emisję  reklam  

w kolumnie C dla poszczególnych poz. 9.23-9.28 Formularza cenowego. Wyliczenie każdej  

z  pozycji  9.23-

9.28  Formularza  cenowego  znajduje  się  w  aktach  sprawy  tj.  zostało 

p

rzedstawione w wyjaśnieniach rażąco niskiej ceny z dnia 7 września 2022 r. jednak z uwagi 

na objęcie tajemnicą  przedsiębiorstwa zarówno Formularza cenowego, jak i wyjaśnień ceny 

nie  zostało  powielone  w  odwołaniu.  Poprawienie  przedmiotowej  omyłki  nie  spowoduje 

znaczącej  zmiany  treści  oferty,  a  sam  sposób  jej  poprawienia  również  jest  jasny.  

Z  uzasadnienia  odrzucenia  oferty  Odwołującego  wynika  natomiast,  że  Zamawiający  bez 

szczegółowego  zbadania  zasadności  podstaw  odrzucenia  dokonał  niejako  z  automatu 

odrz

ucenia  oferty  Konsorcjum  Euvic  twierdząc,  iż  nie  może  dokonać  ingerencji  w  treść 

oświadczenia  woli  wykonawcy.  Podkreślenia  jednak  wymaga,  że  czynność  odrzucenia  jest 

ostatecznością i w sytuacji, gdy występują przesłanki do zastosowania art. 223 ust. 2 pkt  3 

ustawy  Pzp  Zamawiający  powinien  dokonać  poprawienia  omyłki.  Powyższy  przepis  nie 

wskazuje, że w przypadku Formularza cenowego nie jest możliwe jego zastosowanie. 

W  odniesieniu  do  argumentacji  powołanej  w  informacji  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego  wskazał,  że  poprawienie  każdej  omyłki  jest  de  facto  ingerencją  w  treść 

oświadczenia woli wykonawcy (por. wyrok KIO z dnia 20 lipca 2021 r. KIO 1537/21). Granicą 

zastosowania  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  jest  to,  aby  poprawienie  omyłki  nie 

powodowało  istotnej  zmiany  treści  oferty.  Uwzględnienie  ceny  jednostkowej  podanej  przez 

Odwołującego w Formularzu cenowym oraz przemnożenie tej ceny przez wartości wskazane 

wprost  w  dokumentacji  postępowania  prowadzi  do  poprawienia  omyłki  z  zastosowaniem 

informacji  wynikających  wyłącznie  z  treści  oferty.  Nie  stanowi  zatem  uzupełnienia  oferty  

o  elementy  w  niej  niezawarte  jak  również  nie  może  być  uznane  za  niedopuszczalne 

negocjacje  oferty.  Nie  przeczy  temu  fakt,  iż  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do 

udzielenia  wyjaśnień  ceny,  a  w  złożonych  wyjaśnieniach  Konsorcjum  Euvic  wskazało,  że 

podane  w  poz.  9.23-

9.28  Formularza  cenowego  ceny  dotyczą  emisji  pojedynczej  reklamy. 

Potwierdzenie  tej  okoliczności  w  wyjaśnieniach  powinno  prowadzić  do  podjęcia  działań  

i zastosowania art. 223 us

t. 2 pkt 3 ustawy Pzp. Dokonanie poprawienia omyłki poprzedzone 

wyjaśnieniami Odwołującego jest zgodne z Pzp.  

W konsekwencji poprawienia omyłki w trybie art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp zasadne 

i  koniecznie jest  również  dokonanie  poprawienia w  ofercie Odwołującego  oczywistej  omyłki 

rachunkowej  na  podstawie  art.  223  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp.  Zastosowanie  art.  223  ust.  2  

pkt  3  ustawy  Pzp  spowoduje,  iż  niezbędne  będzie  zweryfikowanie  na  podstawie  działań 

arytmetycznych  kwot  wskazanych  w  Formularzu  Cenowym  Odw

ołującego.  Nie  ulega 

wątpliwości  fakt,  że  przeprowadzenie  działań  matematycznych  po  dokonaniu  poprawienia 

omyłki  w  trybie  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  będzie  konieczne  i  zasadne  w  kontekście  

art. 223 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp. 

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania.  

Uzasadniał,  że  w  Szczegółowym  Opisie  Przedmiotu  Zamówienia  (Załącznik  nr  1  do 

SWZ)  jednoznacznie  określił  sposób  zakupu  powierzchni  reklamowych  dla  formatu  typu 

digital  citylight,  który  był  wyceniany  w  pozycjach  9.23-9.28  Formularza  cenowego. 

Zamawiający jednoznacznie wskazał, że: 

Zakup  powierzchni  reklamowych  w  formacie  typu  digital  citylight  dotyczy  nośników  oraz 

obejmuje 

zapewnienie przez Wykonawcę zakupu nośnika reklamowego; 

Zamawiający zlecając Wykonawcy przygotowanie planu zakupu powierzchni reklamowych, 

wskazuje rodzaj i 

ilość nośników; 

W razie braku możliwości naprawy nośnika lub zmiany warunków otoczenia wpływających 

na 

ograniczenie  jego  widoczności,  Wykonawca  ma  obowiązek  znalezienia  równorzędnego 

cenowo 

nośnika  zastępczego,  a  w  przypadku  braku  możliwości  znalezienia  nośnika 

zastępczego,  Wykonawca  otrzyma  tylko  część  wynagrodzenia  proporcjonalnie  do  czasu 

efektywnej emis

ji materiału reklamowego. 

Zatem  wymagania  zawarte  w  SOPZ  jednoznacznie  i  wprost 

wskazują,  że  zakup 

powierzchni  reklamowych  w  formacie  typu  digital  citylight  jest  realizowany  w  modelu,  

w  którym  prace  są  zlecane  i  rozliczane  na  podstawie  liczby  nośników  reklamowych,  a  nie 

liczby  odsłon/wyświetleń  reklamy.  W  takim  modelu  ceną  rozliczeniową  jest  koszt  emisji 

materiałów  reklamowych  na  pojedynczym  nośniku  reklamowym,  a  nie  koszt  pojedynczej 

odsłony/wyświetlenia  reklamy.  A  w  przypadku  uszkodzenia  nośnika  reklamowego 

wynagrodzenie  należy  się  tylko  proporcjonalnie  do  czasu  efektywnej  emisji  materiału 

reklamowego,  a  nie  proporcjonalnie  do  liczby  odsłon/wyświetleń  reklamy.  W  SOPZ  

w  specyfikacji  dotyczącej  realizacji  tego  działania  nie  ma  żadnych  informacji  o  zakupie 

pojedynczych 

odsłon  czy  też  pojedynczych  wyświetleń  reklamy,  ani  żadnych  informacji 

wskazujących na taki model zakupu emisji reklamy. 

Zamawiający  wskazał,  iż  w  SWZ miał  spójne  podejście w  zakresie sposobu zakupu  

i wyceny wszystkich rodzajów reklam billboardowych przewidzianych w ramach zamówienia. 

Zamawiający  wymagał  w  Formularzu  cenowym  przedstawienia  kosztów  emisji  reklamy  na 

pojedynczym  nośniku  reklamowym  dla  wszystkich  rodzajów  reklam  billboardowych,  czyli 

formatów: 

- typu billboard (pozycje 9.16-9.20, 9.29, 9.35 Formularza cenowego) 

- typy citylight (pozycje 9.21-9.22 Formularza cenowego) 

- typu  digital  citylight  (pozycje  9.23-9.28  Formularza  cenowego)  - 

właśnie w tych pozycjach 

Odwołujący dokonał wyceny niespełniającej wymagań Zamawiającego. 

Takie  spójne  podejście  co  do  sposobu  zakupu  reklam  billboardowych  ma  swoje 

odzwiercied

lenie  także  w  SOPZ  (Zadanie  10.  Działania  uzupełniające  -  działanie 

nieobligatoryjne,  str.  42-

43  SOPZ),  w  którym  zlecenia  zakupu  powierzchni  reklamowej 

opierają się o zaplanowanie liczby nośników reklamowych. 

Zamawiający  zwracał  uwagę  na  fakt,  że  Odwołujący  zarówno  w  wyjaśnieniach 

dotyczących rażąco niskiej ceny przesłanych w dniu 07.09.2022, jak i w odwołaniu złożonym 

do  KIO,  całkowicie  pominął  wymagania  dotyczące  emisji  reklamy  w  formacie  typu  digital 

citylight,  które  zostały  zawarte  w  SOPZ.  Podczas,  gdy  wymagania  określone  w  SOPZ 

jednoznacznie  wskazują  na  model  zakupu  emisji  tego  typu  reklamy  jakiego  wymagał 

Zamawiający.  A  przyjęta  przez  Odwołującego  interpretacja  wymagań  dotyczących  wyceny 

emisji  reklamy  w  formacie  typu  digital  citylight  jest  niezgodna 

z  wymogami  określonymi  

w SOPZ, który stanowi integralną część SWZ. 

Zamawiający  wskazał,  że  analiza  Formularzy  cenowych  wszystkich  6  oferentów  

w  zamówieniu  publicznym  wskazuje,  że  jedynie  Odwołujący  przyjął  odmienną  i  niezgodną  

z  wymaganiami  SWZ  interpr

etację  sposobu  wyceny  emisji  materiałów  reklamowych  na 

no

śnikach typu digital citylight. 

Na  uwagę  zdaniem  Zamawiającego  zasługiwał  fakt,  że  w  przypadku  wymagania 

przedstawienia  w  Formularzu  cenowym  kosztu  za  pojedyncze  wyświetlenie  reklamy, 

Zamawiający  każdorazowo  jednoznacznie  sprecyzował  takie  wymaganie  w  SOPZ  

i  Formularzu  cenowym. 

Jako  przykład  stanowią  pozycje  4.12,  4.14,  4.16  Formularza 

cenowego, które zostały poprawnie zrozumiane przez wszystkich oferentów. 

Zamawiający wskazał, że w trakcie składania ofert żaden oferent nie zgłosił pytań czy 

wniosków o doprecyzowanie SWZ w zakresie sposobu realizacji czy sposobu wyceny emisji 

reklamy  na  nośnikach  typu  digital  citylight.  Zamawiający  odpowiedział  w  trakcie  procedury 

ofertowania  na  wszystkie  otrzymane 

pytania,  także  pytania  otrzymane  po  terminie  na 

obowiązkową  odpowiedź.  Zatem  Zamawiający  nie  miał  wiedzy  i  nie  mógł  mieć  wiedzy  

o przyjętej przez Odwołującego odmiennej interpretacji wymogów SWZ, na etapie, w którym 

mógł zareagować na przyjętą przez Odwołującego interpretację dotyczącą sposobu wyceny 

w pozycjach 9.23-9.28. Wskaza

ł, że obowiązkiem Wykonawcy jest złożenie Zamawiającemu 

oferty,  która  zawiera  wszelkie  wymagane  elementy  oznaczone  w  SWZ.  W  sytuacji  gdy 

Wykonawca  nie ma  pewności  co  do  wymagań  zawartych  w  SWZ,  powinien  zwrócić  się  do 

Zamawiającego  o  wyjaśnienie  owych  nieścisłości.  Jeśli  wykonawca  nie  wystąpił  

o  wyjaśnienia  SWZ  mimo  wątpliwości  co  do  jej  treści,  nie  może  potem  bronić  się  zasadą 

interpretowania  zapisów  SWZ  na  jego  korzyść.  Jeżeli  wykonawca  nie  jest  pewny  co  do 

interpretacji zapisów SWZ, ustawodawca daje możliwość zwrócenie się do zamawiającego, 

na  mocy  art.  135  ustawy  Pzp  z  wnioskiem  o  odpowiednie  objaśnienia.  Wnioskowanie  

o  wyjaśnienie  treści  SWZ  niejednokrotnie  w  orzecznictwie  postrzegane  jest  nie  tylko  jako 

uprawnienie,  ale  i  jako  obowiązek  wykonawców.  Wykonawcy,  jako  profesjonaliści,  powinni 

dążyć do złożenia prawidłowej oferty. Dlatego też wykonawcom nie wolno powoływać się na 

braki  w  treści  SWZ  czy  też  jakiekolwiek  niejasności,  gdy  z  łatwością  mogli  ustalić  błędy  

w SWZ i zwrócić na nie uwagę zamawiającego. 

Zamawiający  podkreślał,  że  Odwołujący  jako  podmiot  profesjonalnie  zajmujący  się 

realizacją  przedmiotu  zamówienia  tego typu  doskonale  zdaje  sobie  sprawę,  że  pojedyncza 

emisja 

(1 odsłona) reklamy na pojedynczym nośniku typu digital citylight przez odpowiednio 

14  lub  30  dni  nie  przyniesie  jakiegokolwiek  efektu  reklamowego.  A  zaoferowana  przez 

Odwołującego  pojedyncza  odsłona  reklamy  trwająca  10-15  sekund  nie  spełnia  w  żaden 

sposób  podstawowego  wymagania  określonego  w  Formularzu  cenowym  dotyczącego 

okresu emisji reklamy odpowiednio przez 14 lub 30 dni na pojedynczym nośniku typu digital 

citylight. Wymaganie dotyczące okresu emisji reklamy zawarte w Formularzu cenowym jest 

jednoznac

znie  sformułowane.  Zamawiający  wymagał  przedstawienia  kosztu  emisji  reklamy 

na  pojedynczym  nośniku  reklamowym  przez  okres  odpowiednio  14  lub  30  dni,  przy 

określonej  w  Formularzu  cenowym  minimalnej  częstotliwości  odsłon  reklamy  video  lub 

statycznej.  I  jedyn

ie  wycena  tej  pozycji  kosztowej  obejmująca  wszystkie  wymagania 

dotyczące częstotliwości odsłon reklamy na pojedynczym nośniku, określone w Formularzu 

cenowym  pozwala na  jej  emisję przez  odpowiednio 14  lub  30  dni.  Dlatego nie można było 

zak

ładać, że Zamawiający żądał realizacji działania reklamowego obejmującego 1 emisję=1 

odsłonę reklamy przez okres odpowiednio 14 lub 30 dni na pojedynczym nośniku typu digital 

citylight.  Takie  założenie  jest  niezgodnie  z  wymaganiami  określonymi  w  SOPZ  

i  w  Formularzu  ofertowym  oraz 

nielogiczne.  Tym  bardziej,  że  Zamawiający  nie  wskazał 

literalnie, ani w SOPZ, ani w Formularzu cenowym w pozycjach nr 9.23 

– 9.28, że wymagał 

przedstawienia kosztu 1 odsłony reklamy czy też 1 wyświetlenia reklamy.  

Zatem 

przyjęty przez Odwołującego sposób wyceny opiera się na jego indywidualnej 

interpretacji  wybranego 

fragmentu  specyfikacji  (słowa:  „pojedynczy”)  w  Formularzu 

ofertowym  dotyczącego  emisji  pojedynczej  reklamy  typu  digital  citylight.  W  oderwaniu  od 

SWZ  oraz  fa

ktu,  że  Zamawiający  jasno  sprecyzował  w  Formularzu  ofertowym  co  obejmuje 

wycena  w  pozycji  kosztowej,  czyli: 

(pojedynczy  nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”, 

emisja  minimum  12  godzin  w  ciągu  doby  w  przedziale  godzinowym  8  –  20,  minimum  4 

odsłony na godzinę). 

Z  powyższego  wynika,  wbrew  temu  co  twierdzi  Odwołujący,  że  ceny  podane  przez 

niego  w  ofercie  nie  zostały  określone  w  sposób  prawidłowy  i  zgodny  z  wymaganiami. 

Zamawiający  nie  wymagał  bowiem  przedstawienia  w  Formularzu  cenowym,  w  pozycjach 

9.23-9.28  kosztu  emisji  reklamy  typu  digital  citylight  rozumianego  jako 

koszt  1  odsłony  czy 

koszt  1  wyświetlenia  reklamy,  jako  to  uczynił  Odwołujący  i  potwierdził  w  wyjaśnieniach  

z 7.09.2022 r. 

Powyższy  błąd  Odwołującego  należy  zatem  traktować  jako  błąd  w  wyliczeniu  ceny. 

Zamawiający  wskazał,  iż  w  okolicznościach  sprawy  Odwołujący  nieprawidłowo  ustalił  stan 

faktyczny,  dokonując  błędnej  interpretacji  treści  dokumentacji  zamówienia  w  zakresie  kilku 

pozycji  przedmiotu  zamówienia  (pozycje  9.23  –  9.28  Formularza  cenowego),  i  w  związku  

z  tym  pop

ełnił  błędy  w  wyliczeniu  elementów  kształtujących  cenę.  Błędna  wycena  ww. 

pozycji  nie  odpowiada  opisowi  przedmiotu  zamówienia,  a  więc  temu,  czego  oczekuje 

Zamawiający.  Z  uwagi  na  zaistniały  błąd  konieczne  było  odrzucenie  oferty  Odwołującego,  

w oparciu o art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp. 

Odnosząc się do kwestii zaniechania poprawy omyłki w oparciu o art. 223 ust. 2 pkt 3 

ustawy 

Pzp  Zamawiający  wskazał  w  szczególności,  że  Odwołujący  przed  złożeniem 

Zamawiającemu  wyjaśnień  dotyczących  rażąco  niskiej  ceny,  wystąpił  do  Zamawiającego  

o  dostęp  do  formularzy  cenowych  wszystkich  pozostałych  oferentów.  Z  treści  formularzy 

cenowych  innych  wykonawców,  którzy  ich  nie  zastrzegli  jako  tajemnica  przedsiębiorstwa 

Odwołujący mógł wprost odczytać, że dokonał błędnej wyceny kosztów emisji reklamy typu 

digital citylight w pozycjach 9.23-9.28 w Formularzu cenowym. 

Następnie  w  wyjaśnieniach  złożonych  w  dniu  07.09.2022  r.,  przedstawił 

Zamawiającemu  metodologię  liczenia  kosztu  emisji  pojedynczej  w  oparciu  o  wzór,  którego 

Zamawia

jący  nie  zawarł  w  SWZ,  ani  którego  nie  można  wywieść  z  SWZ.  Zamawiający 

bowie

m  nie  zawarł  w  Formularzu  cenowym  (w  pozycjach  9.23-9.28):  1.  ani  wymagania 

przedstawienia kosztu poje

dynczej odsłony czy pojedynczego wyświetlenia reklamy; 

2.  ani  wzoru  na  oblicz

enie  kosztu  emisji  na  pojedynczym  nośniku  reklamowym  w  oparciu  

o koszt 1 odsłony / 1 wyświetlenia. 

Zatem dopiero w odpowiedzi, po analizie innych ofert Odwołujący, zauważając swój 

błąd, zaproponował sposób wyliczenia co potwierdza, że to nie jest omyłka, którą mógł sam 

poprawić Zamawiający. 

Okoliczności  wskazane  w  art.  223  ust.  2  pkt  3  p.z.p.,  jako  odstępstwo  od  zasady, 

należy  interpretować  ściśle.  Celem  regulacji  art.  223  ust.  2  p.z.p.,  nie  jest  natomiast 

poprawianie  wszystkich  braków,  czy  też  błędów  kosztorysowych,  a  jedynie  umożliwienie 

zamawiającemu  poprawienie  niektórych  omyłek  w  treści  oferty,  czy  to  pisarskich, 

rachunkowych,  czy  też  innych  polegających  na  niezgodności  treści  oferty  z  SWZ.  Nie  jest 

dopuszczalne uznanie w niniejszej sprawie za omyłkę w treści oferty będącej oświadczeniem 

woli  wykonawcy,  o  której  mowa  w  art.  223  ust.  2  pkt  3  p.z.p.,  wyceny  dokonanej  przez 

Odwołującego  zgodnie  z  którą  przedstawił  „koszt  1  emisji  =  1  odsłony”  reklamy.  Zawartych  

w  Formularzu  cenowym  wymagań  co  do  minimalnej  częstotliwości  odsłon  reklamy  na 

pojed

ynczym  nośniku  reklamowym  nie  można  w  żaden  sposób  traktować  jako  wzoru  do 

obliczenia  kosztu  realizacji  tego  działania  w  oparciu  o  wycenę  1  wyświetlenia/odsłony 

reklamy.  Ponieważ  są  to  minimalne  wymagania  co  do  częstotliwości  odsłon  reklamy  na 

pojedynczym  nośniku  reklamowym.  Zatem  wzór  przedstawiony  przez  Odwołującego  już  na 

etapie  wyjaśnień  (złożonych  7.09.2022  r.)  do  obliczenia  ceny  za  emisję  reklamy  na 

pojedynczym  nośniku  przez  14  lub  30  dni  (w  zależności  od  pozycji  w  kosztorysie)  mógłby 

być  inny  niż  przyjął  Odwołujący  i  prowadzić  do  wyliczenia  innej  ceny  w  pozycjach 

kosztowych 9.23-9.28.  

Jasno  wynika  z  przywołanej  specyfikacji,  że  wymagania  dotyczące  minimalnej 

częstotliwości  odsłon  reklamy  nie  mogą  zostać  sprowadzone  do  wzoru  matematycznego, 

ponieważ zawierają w dwóch składnikach minimalne wartości liczbowe (co do liczby godzin 

emisji  w  ciągu  doby  oraz  co  do  liczby  odsłon  na  godzinę).  Zatem  nie  można  z  tak 

sformułowanych wymagań wyprowadzić żadnego wzoru matematycznego prowadzącego do 

jednoznacznego wyniku matematycznego. Z tego względu ani Zamawiający, ani Odwołujący 

nie  mają  podstaw  do  traktowania  wymagań  dotyczących  minimalnej  częstotliwości  odsłon 

reklamy  na  pojedynczym  nośniku  reklamowym,  jako  wzoru  do  obliczenia  ceny  w  oparciu  

o cenę pojedynczej odsłony/wyświetlenia reklamy, jaką Odwołujący zawarł w swojej ofercie. 

Poza tym w wyjaśnieniach złożonych w dniu 07.09.2022 r. Odwołujący wniósł o poprawienie 

cen  w  Formularzu  cenowym  u  wszystkich  pozostałych  5  oferentów  w  pozycjach  9.23-9.28 

wg.  zaproponowanego  przez  siebie  wzoru,  a  w  odwołaniu  wniósł  o  poprawienie  cen 

wyłącznie  w  swojej  ofercie  wg.  zaproponowanego  przez  siebie  wzoru.  Zatem  Odwołujący 

proponuje  różne  sposoby  poprawienia  omyłek,  w  zależności  od  aktualnej  strategii 

wyjaśnienia swojego błędu. 

Akceptacja  takiego  podejścia  prowadziłaby  do  niebezpiecznego  precedensu,  tj. 

dopuszczenia  przeliczania  wartości  jednego  rodzaju  świadczenia  na  inny  wg  swobodnie 

dobranych wzorów matematycznych przedstawianych przez oferentów po terminie składania 

ofert. Takie działanie sprzeciwiałoby się przede wszystkim treści art. 223 ust. 1 zdanie drugie 

ustawy  Pzp

,  w  którym  ustawodawca  wyraźnie  zakazał  dokonywania  zmiany  oferty,  

a uzupełnianie oferty o treści, które nie były w niej wcześniej zawarte, stanowi zmianę oferty. 

Retoryka  prezentowana  przez  Odwołującego  wydaje się  sprowadzać do  wykazania, 

że Zamawiający chciał zamówić nie to co zostało zawarte w SOPZ i Formularzu Cenowym, 

ale  to  co  Odwołujący  zawarł  w  swojej  ofercie.  Jakiekolwiek  zatem  poprawy  zgodnie  

z propozycjami zgłaszanymi przez Odwołującego byłyby zarówno niezgodne ze specyfikacją, 

jak również  z  intencją  Zamawiającego,  który  nie  domagał  przedstawienia  kosztu  1 odsłony 

reklamy czy też 1 wyświetlenia reklamy. 

Z

amawiający  zgłosił  także  generalną  uwagę  do  argumentacji  Oferenta 

przedstawionej  zarówno  w  wyjaśnieniach  z  07.09.2022  r.,  jak  i  w  odwołaniu.  W  opinii 

Zamawiającego, Oferent stosuje selektywne podejście w dokonywaniu literalnej interpretacji 

brzmienia  dokum

entacji  postępowania,  wybierając  fragmenty  specyfikacji  lub  wybrane 

sformułowania pasujące do preferowanej przez niego argumentacji. 

Po 

przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania 

odwoławczego,  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  oraz  oświadczeń  

i  stanowisk  Stron  i  Uczestnika

,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których 

stanowi art. 528 

ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Izba oceniła, że Odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość 

poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez Zamawiającego przepisów 

ustawy  Pzp,  czym  wypełnił  materialnoprawną  przesłankę  dopuszczalności  odwołania,  

o 

której mowa w art. 505 ust. 1 ustawy Pzp. 

Zamawiający  w  dniu  9  listopada  2022  r.  powiadomił  wykonawców  o  wniesionym 

odwołaniu.  

Izba 

dopuściła  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  P.  P.  oraz  I.  S.  prowadzący  działalność 

gospodarczą  w  formie  spółki  cywilnej  Fabryka  Komunikacji  Społecznej  P.  P.,  I.  S.  s.c.  w 

Warszawie zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego w dniu 14 listopada 

r. po stronie Zamawiającego. 

P

rzy  rozpoznawaniu  przedmiotowej  sprawy  Izba  uwzględniła  dokumentację 

postępowania o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego, w szczególności 

ogłoszenie  o  zamówieniu,  specyfikację  warunków  zamówienia  wraz  z  załącznikami  oraz 

wyjaśnieniami  i  modyfikacjami,  ofertę  Odwołującego  wraz  z  wyjaśnieniami,  wezwania 

kierowane  do  Odwołującego  oraz  zawiadomienie  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  oferty  

i odrzuceniu oferty Odwołującego. 

Skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę  również  stanowiska  i  oświadczenia  Stron  

i  Uczestnika  z

łożone  pisemnie  oraz  ustnie  do  protokołu  posiedzenia  i rozprawy  w  dniu  22 

listopada 2022 r.

, w tym odpowiedź na odwołanie i pismo procesowe Przystępującego z dnia 

22 listopada 2022 r. 

Izba zaliczyła w poczet materiału sprawy dowody złożone przez Przystępującego, tj. 

korespondencję elektroniczną z dnia 21 i 22 listopada 2022 r. zawierającą oferty dostawców 

nośników reklamowych. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Załącznik  nr  1  do  SWZ  stanowił  Szczegółowy  Opis  Przedmiotu  Zamówienia  [dalej 

„SOPZ”]. 

W załączniku nr 1 do SWZ Zamawiający określił m.in.: 

Zakup powierzchni reklamowych 

– format typu digital citylight:  

1.  Zakup  powierzchni  reklamowych  typu  DOOH  dotyczyć  będzie  następujących  nośników  

o proporcjach 

9 x 16, nośnik o przekątnej ekranu pomiędzy 55” a 75”.  

2.  Na  powierzchniach  reklamowych 

typu  (DOOH)  emitowane  będą  materiały  reklamowe  

w formie animacji lub spotów lub reklamy statycznej o długości od 10 do 15 s.  

3. Wykonawca w ramach umowy zapewnia:  

a

) zakup nośnika reklamowego,  

b) emisję materiału reklamowego,  

c)  serwis  nośnika  reklamowego  w  stopniu  gwarantujący  efektywną  ekspozycję  materiału 

reklamowego.  

4. Wykonawca zobowiązany jest do monitoringu nośników w celu kontroli prawidłowej emisji 

mater

iałów reklamowych i stanu technicznego nośników. W przypadku uszkodzenia nośnika, 

wykona

wca  zobowiązany  jest  do  naprawy  ekspozycji  na  własny  koszt  w  ciągu  4  dni 

roboczych od wykrycia uszkodzenia.  

5. W razie braku możliwości naprawy nośnika lub zmiany warunków otoczenia wpływających 

na  ograniczenie  jego  widoczności,  Wykonawca  ma  obowiązek  znalezienia  równorzędnego 

cenowo  nośnika  zastępczego  i  niezwłocznego  poinformowania  o  tym  zamawiającego.  

W przypadku braku możliwości znalezienia nośnika zastępczego, Wykonawca otrzyma tylko 

część wynagrodzenia proporcjonalnie do czasu efektywnej emisji materiału reklamowego.  

Zakup  powierzchni  reklamowych  (billboard,  citylighty,  format  typu  digital  citylight)  - 

tryb współpracy:  

1.  Zamawiający  zleca  Wykonawcy  przygotowanie  planu  zakupu  powierzchni  reklamowych, 

w

skazując  rodzaj  i  ilość  nośników  oraz  czas  trwania  emisji  materiałów  reklamowych, 

uwzględniając szczegóły danych powierzchni.  

2.  Po  otrzymaniu  zlecenia  od  Zamawiającego  w  terminie  do  3  dni  roboczych  od  momentu 

otrzymania  zlecenia,  Wykonawca  przygotowuje  szczegółowy  plan  zakupu  powierzchni 

reklamowych,  uwzględniający  parametry  wskazane  przez  Zamawiającego  oraz  wskazując 

dokładną  ich  lokalizację.  Zamawiający  zastrzega  sobie  prawo  do  wprowadzania  wszelkich 

uzasadnionych poprawek do planu zakupu reklam, natomiast Wykonawca jest zobowiązany 

do ich uwzględnienia.  

3.  Po  zaakceptowaniu  przez  Zamawiającego  planu  zakupu  powierzchni  reklamowych 

Wykonawca dokona zakupu powierzchni rekl

amowych, zgodnie z przedstawioną Ofertą oraz 

zaakceptowanym przez Zamawiającego planem zakupu powierzchni reklamowych.  

Zgodnie z rozdziałem XI SWZ Sposób obliczenia ceny oferty: 

1. Cena całkowita brutto podana w poz. 1 Formularza oferty (załącznik nr 3 do SWZ) musi 

być  wyliczona  w  oparciu  o  Formularz  cenowy  (załącznik  nr  1  do  Formularza  oferty)  i  musi 

wynikać z sumy wartości brutto wszystkich jego pozycji.  

2.  Całkowita  cena  oferty  brutto  określona  w  Formularzu  oferty,  nie  stanowi  wartości 

wynagrodzenia  b

rutto  Wykonawcy,  lecz  służy  porównaniu  ofert  złożonych  w  postępowaniu  

i  dokonaniu  przez  Zamawiającego  wyboru  najkorzystniejszej  oferty.  Zamawiający  zawrze 

umowę na maksymalną wartość, którą zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia.  

3.  Rozliczenie 

pomiędzy  Zamawiający  a  Wykonawcą  nastąpi  na  podstawie  faktycznie 

zrealizowanych  zleceń  oraz  na  podstawie  cen  jednostkowych  brutto  wskazanych  

w Formularzu cenowym Wykonawcy.  

4.  Ceny  jednostkowe  brutto  wskazane  w  Formularzu  cenowym  oraz  prowizje  wskazane  

w Formularzu oferty są ostateczne, nie podlegają negocjacjom i obowiązują przez cały okres 

obowiązywania umowy.  

Zgodnie  z  załącznikiem  nr  1  do  Formularza  oferty  stanowiącym  Formularz  cenowy 

Zamawiający wymagał wyceny: 

-  poz.  9.23.  -  Emisja  10-15" reklamy  video  lub  statycznej  przez  14  dni  pojedynczej  reklamy 

typu  digital  citylight  z  widownią  powyżej  30  000  osób  na  miesiąc  (pojedynczy  nośnik  

o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja  minimum  12  godzin  w  ciągu  doby  w  przedziale 

godzinowym  8 

–  20,  minimum  4  odsłony  na  godzinę),  emisja  w  miejscowościach  powyżej 

250 000 mieszkańców, 

-  9.24.  -  Emisja  10-15"  reklamy  video  lub  stycznej  przez  30  dni  pojedynczej  reklamy  typu 

digital citylight z widownią powyżej 30 000 osób na miesiąc (pojedynczy nośnik o przekątnej 

po

między 55” a 75”, emisja minimum 12 godzin w ciągu doby w przedziale godzinowym 8 – 

20,  minimum  4  odsłony  na  godzinę),  emisja  w  miejscowościach  powyżej  250  000 

mieszkańców,  

-  9.25.  -  Emisja  10-15"  reklamy  video  lub  statyczne  przez  14  dni  pojedynczej  reklamy  typu 

digital  citylight  w  galeriach  handlowych  z  widownią  powyżej  10  000  osób  na  miesiąc 

(pojedynczy  nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja  minimum  12  godzin  w  ciągu 

doby w przedziale godzinowym 8 

– 20, minimum 4 odsłony na godzinę), 

9.26.  -  Emisja  10-15"  reklamy  video  lub  statyczne  przez  30  dni  pojedynczej  reklamy  typu 

digital  citylight  w  galeriach  handlowych  z  widownią  powyżej  10  000  osób  na  miesiąc 

(pojedynczy  nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja  minimum  12  godzin  w  ciągu 

doby w przedziale godzinowym 8 

– 20, minimum 4 odsłony na godzinę, 

9.27. - Emisja 10-15" reklamy video przez 14 dni pojedynczej reklamy typu digital citylight na 

lotniskach  z  widownią  powyżej  10  000  osób  na  miesiąc  (pojedynczy  nośnik  o  przekątnej 

pomiędzy 55” a 75”, emisja minimum 12 godzin w ciągu doby w przedziale godzinowym 8 – 

20, minimum 4 odsłony na godzinę), 

9.28. - Emisja 10-15" reklamy video przez 30 dni pojedynczej reklamy typu digital citylight na 

lotniskach  z  widownią  powyżej  10  000  osób  na  miesiąc  (pojedynczy  nośnik  o  przekątnej 

pomiędzy 55” a 75”, emisja minimum 12 godzin w ciągu doby w przedziale godzinowym 8 – 

20, minimum 4 odsłony na godzinę). 

W  przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  oferty  złożyło  6 

wykon

awców.  

Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  udzielenia  wyjaśnień  rażąco  niskiej  ceny  

w zakresie sposobu kalkulacji ceny ofertowej w odniesieniu do poz. 9.23 

– 9.28 Formularza 

cenowego. 

Pismem z dnia 7 września 2022 r. Odwołujący złożył wyjaśnienia poziomu ceny wraz 

z  opinią  biegłego  sądowego  w  zakresie  językoznawstwa  i  komunikacji  społecznej,  które 

objęte zostały tajemnicą przedsiębiorstwa i nieodtajnione przez Zamawiającego. 

W  dniu  28  października  2022  r.  Zamawiający  za  najkorzystniejszą  uznał  ofertę 

wykonawcy 

Fabryka 

Komunikacji 

Społecznej 

s.c. 

P. 

P., 

I. 

S.  

w Warszawie, która otrzymała 74,21 p. 

Jednocześnie Zamawiający odrzucił ofertę Odwołującego na podstawie art. 226 ust. 1 

pkt  10  ustawy  Pzp  wskazując  w  uzasadnieniu  faktycznym,  że  z  wyjaśnień  złożonych  na 

wez

wanie  Zamawiającego  przez  Wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  Euvic  Media  Sp.  z  o.o.  i  Agencja  reklamowa  dsk  Sp.  z  o.o.  w  zakresie 

wysokości  zaoferowanych  w  Formularzu  cenowym  w  pozycjach  9.23-9.28  cen 

jednostkowych  brutto  wynika, 

że  w  kol.  C  Formularza  cenowego  w  ww.  wskazanych 

pozycjach,  jako  cena  jednostkowa  w  zł  brutto  podany  został  błędnie  „koszt  1  emisji  =  1 

odsłony”  reklamy,  a  nie  koszt  emisji  przez  14  dni  lub  30  dni  (odpowiednio  do  pozycji  

w  Formularzu  cenowym)  pojedynczej 

reklamy  typu  digital  citylight,  obejmujący  koszt 

pojedynczego  nośnika,  emisję  przez  minimum  12  godzin  w  ciągu  doby  w  przedziale 

godzinowym 8 

– 20 oraz minimum 4 odsłony na godzinę. Potwierdza to przedstawiona przez 

Wykonawcę „metodologia liczenia kosztu pojedynczej reklamy”.  

Zamawiający  wskazał,  że  w  pozycjach  nr  9.23,  9.25,  9.27  Formularza  cenowego, 

poda

ł,  że  koszt  emisji  przez  14  dni  pojedynczej  reklamy  typu  digital  citylight  obejmuje: 

„(pojedynczy  nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja  minimum  12  godzin  w  ciągu 

doby w przedziale godzinowym 8 

– 20, minimum 4 odsłony na godzinę)”. 

W  pozycjach  nr  9.24,  9.26,  9.28  Fo

rmularza  cenowego,  Zamawiający  wskazał,  że 

koszt  emisji  przez  30  dni  pojedynczej  reklamy  typu  digital  citylight  obejmuje: 

„(pojedynczy 

nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja  minimum  12  godzin  w  ciągu  doby  

w przedziale godzinowym 8 

– 20, minimum 4 odsłony na godzinę)”. 

Błąd  Wykonawcy  w  wyliczeniu dotyczy  wszystkich 6  pozycji  od  9.23-9.28,  o  których 

wyjaśnienie prosił Zamawiający. 

Zamawiający  wskazał,  iż  mamy  tu  do  czynienia  z  błędami  w  obliczeniu  ceny  

w rozumieniu przepisu art. 226 ust. 1 pkt 10) ustawy Pzp, gdyż Wykonawca nieprawidłowo 

ustalił stan faktyczny i w związku z tym popełnił błędy w wyliczeniu elementów kształtujących 

c

enę,  wynikające  z  błędnej  interpretacji  treści  dokumentacji  zamówienia  w  zakresie  kilku 

pozycji  przedmiotu  zamówienia.  Błędna  wycena  ww.  pozycji  nie  odpowiada  opisowi 

przedmiotu  zamówienia,  a  więc  temu,  czego  oczekuje  Zamawiający.  Błąd  ten  należy 

rozpatryw

ać jako wadę oświadczenia woli Wykonawcy. 

Oznacza to, że Wykonawca przyjął przy wycenie pozycji 9.23-9.28 mylne założenia, 

bowiem 

punktem wyjścia do skalkulowania przez niego ceny jest inny stan faktyczny niż ten 

wynikający z SWZ. Wykonawca w sposób błędny kalkulował cenę oferty, przyjmując w poz. 

–  9.28  jako  bazowy  „koszt  1  emisji  =  1  odsłony”  reklamy  (jak  się  okazało  w  wyniku 

wyjasnień),  a  więc  odmiennie  od  założeń  SWZ  w  tym  zakresie,  z  których  wynika,  że 

Zamawiający  żądał  podania  kosztu  za  pojedynczą  reklamę  typu  digital  citylight 

obejmującego:  „(pojedynczy  nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja  minimum  12 

godzin w ciągu doby w przedziale godzinowym 8 – 20, minimum 4 odsłony na godzinę)”. 

Zamawiający  powyższy  stan  faktyczny  poddał  analizie  pod  kątem  możliwości 

poprawienia w  ofercie Wykonawcy  błędu na  podstawie art. 223 ust.  2  ustawy  Pzp.  Nie ma 

możliwości,  aby  na  podstawie  złożonej  odpowiedzi  na  wezwanie  i  zawartego  w  nich 

uzasadnienia  Zmawiający  mógł  poprawić  błąd  w  ofercie  Wykonawcy  na  podstawie:  

1) art. 223 ust. 2 pkt 1) ustawy Pzp jako oczywistą omyłkę rachunkową, z uwzględnieniem 

konsekwencji rachunkowych dokonanych poprawek, 2) art. 223 ust. 2 pkt 2) ustawy Pzp jako 

oczywistą  omyłkę  pisarską  oraz  3)  art.  223  ust.  2  pkt  3)  ustawy  Pzp  jako  inną  omyłkę 

polegającą  na  niezgodności  oferty  z  dokumentami  zamówienia,  niepowodujące  istotnych 

zmian w treści oferty. 

W  zakresie  omyłki,  o  której  mowa  w  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  wskazał,  że 

odniesienie  do  „istotności  zmian”  wyraża  zasadę,  że  skoro  to  Zamawiający  ma  dokonać 

weryfikacji  oferty,  to  poprawki  muszą  mieścić  się  w  ramach  korekty  możliwej  dla 

Zamawiającego.  Tym  samym  Zamawiający  ofertę  może  „poprawiać”,  ale  nie  może 

zastępować  wykonawcy  w  jej  tworzeniu.  W  tym  przypadku  wskazanie  nieprawidłowej  ceny 

jednostkowej  brutto  w  kol.  C  w  poz.  9.23-

9.28 powoduje, że Zamawiający nie jest w stanie 

ustalić  prawidłowej  treści  oświadczenia  woli.  W  takim  przypadku  konieczne  byłoby 

uzupełnienie  treści  oferty  po  upływie  terminu  do  jej  złożenia  przez  wskazanie  prawidłowej 

ceny  jednostkowej 

i  oznaczałoby  prowadzenie  niedozwolonych  negocjacji  z  Wykonawcą. 

Celem regulacji art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp nie jest poprawianie wszystkic

h braków czy 

też błędów kosztorysowych, a jedynie umożliwienie Zamawiającemu poprawienia niektórych 

omyłek w treści oferty. Wskazanie błędnej ceny jednostkowej, niezależnie od jej wysokości, 

nie jest omyłką, lecz błędnym oświadczenia, którego poprawienia ustawodawca nie dopuścił. 

Podobnie  jak  w  przypadku  omyłek  rachunkowych  i  pisarskich,  inne  omyłki  muszą  mieć 

charakter przypadkowych, niezamierzonych błędów. W żadnym wypadku za inną omyłkę nie 

można  przyjąć  świadomego  i  celowego  działania  wykonawcy.  Jak  wynika  natomiast  

z 

udzielonych  wyjaśnień  ceny  jednostkowe  zostały  podane  w  takiej  wysokości  w  pełni 

świadomie  i  celowo.  Powyższe  okoliczności  wskazują,  iż  błędu  w  ofercie  Wykonawcy  nie 

można zakwalifikować jako omyłki, o których mowa w art. 223 ust. 2 ustawy Pzp, co skutkuje 

brakiem możliwości poprawienia jej w trybie ww. art. ustawy Pzp. 

Nie budzi wątpliwości Zamawiającego, że w złożonym przez Wykonawcę Formularzu 

cenowym  w  poz.  9.23-

9.28  wycenione  zostały  działania  innego  typu  niż  wymagał 

Zamawiający. Niezgodności te stanowią błąd w obliczeniu ceny. Błąd w obliczeniu ceny nie 

jest, w odróżnieniu od omyki rachunkowej, błędnym wynikiem działania arytmetycznego, lecz 

przede  wszystkim  przyjęciem  nieprawidłowego  założenia.  Ustawa  nie  definiuje  przy  tym 

pojęcia  "błąd  w  obliczeniu  ceny".  Niemniej  jednak  zgodnie  z  orzecznictwem  KIO  przyjmuje 

się, iż błędem w obliczeniu ceny jest błąd polegający na przyjęciu niewłaściwych danych do 

jej obliczenia, wynikający np. z nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego. Tak więc błąd 

w  obliczeniu ceny  oferty  ma miejsce wówczas gdy wykonawca oblicza  cenę oferty  inaczej, 

niż zostało to ustalone przez zamawiającego. W niniejszej sprawie Wykonawca niewłaściwie 

zrozumiał zapis słowny odnoszący się do ww. pozycji i zamiast kosztu emisji przez 14 dni lub 

30  dni  (odpowiednio  do  pozycji  w  Formularzu  cenowym)  pojedynczej  reklamy  typu  digital 

citylight,  obejmującego  koszt  pojedynczego  nośnika,  emisję  przez  minimum  12  godzin  

w ciągu doby w przedziale godzinowym 8 – 20 oraz minimum 4 odsłony na godzinę, wycenił 

„koszt 1 emisji = 1 osłony” reklamy.  

Dodatkowo  prz

ed  złożeniem  wyjaśnień  przez  Wykonawcę  Zamawiający  nie  miał 

wiedzy  o  sposobie  wyliczenia  ceny  jednostkowej  brutto  we  wskazanych  wyżej  pozycjach 

przez  Wykonawcę,  a  cena  nie  może  zostać  ustalona  przez  Zamawiającego  dowolnie  i  bez 

oparcia  w  treści  oferty.  Niedopuszczalnym  jest,  aby  Zamawiający  stosując  art.  223  ust.  2 

ustawy Pzp przyporządkował kwoty brutto będące wynikiem wyliczeń przedstawionych przez 

Wykonawcę na  podstawie „metodologii  liczenia kosztu  pojedynczej  reklamy”  do  kolumny C 

Formularza cenowego ja

ko „cena jednostkowa w zł brutto”. 

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. 

Nie  zasługiwał  na  uwzględnienie  zarzut  naruszenia  art.  226  ust.  1  pkt  10  w  zw.  

z  art.  16  pkt  1-3  ustawy  Pzp  przez  bezzasadne  odrzucenie  oferty  Konsorcjum  Euvic  jako 

zawierającej  błąd  w  obliczeniu  ceny  w  zakresie  pozycji  9.23-9.28  cen  jednostkowych 

Formularza  cenowego,  mimo  iż  ceny  te  zostały  określone  w  sposób  prawidłowy  i  zgodny  

z  wymaganiami.  Nie potwierdził  się także  zarzut  ewentualny  dotyczący naruszenia art.  223 

ust.  2  pkt  3  w  zw.  z  art.  16  pkt  1-3  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  poprawienia  w  ofercie 

Odwołującego  innej  omyłki  polegającej  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  warunków 

zamówienia, niepowodującej istotnych zmian treści oferty w odniesieniu do pozycji 9.23-9.28 

Formularza cenowego, a w konsekwencji art. 223 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp przez zaniechanie 

poprawienia w Formularzu cenowym oczywistej omyłki rachunkowej (w wyniku zastosowania 

art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp). 

Izba  wskazuje, 

iż  osią  sporu  między  Stronami  postępowania  odwoławczego  była 

kwestia interpretacji postanowień SWZ dotyczących poz. 9.23 – 9.28 Formularza cenowego  

i  sposobu  ich  wyceny.  Odwołujący  stał  na  stanowisku,  że  prawidłowo  zinterpretował 

postanowienia SWZ, a w konsekwencji pra

widłowo dokonał wyceny ww. pozycji Formularza 

cenowego. Zdaniem Odwołującego w ww. pozycjach Formularza cenowego należało podać 

cenę jednostkową za emisję pojedynczej reklamy - pojedynczej odsłony, na co wskazywała 

użyta  liczba  pojedyncza.  Ponadto  rozstrzygnięcia  wymagało,  czy  ewentualna  niezgodność  

w ofercie Konsorcjum E

uvic dotycząca wyceny ww. pozycji Formularza cenowego podlegała 

poprawie  zgodnie  z  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp. 

Poza  sporem  było,  że  

w  okolicznościach  sprawy  nie  mamy  do  czynienia  z  oczywistą  omyłką  pisarską  oraz 

rachunkową.  

W ocenie Izby w realiach niniejszej sprawy czynność Zamawiającego polegająca na 

odrzuceniu oferty Odwołującego z uwagi na błąd w obliczeniu ceny była prawidłowa.  

Stosownie  do  art.  16  ustawy  Pzp, 

zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców, przejrzysty i proporcjonalny. 

Zgodnie  z  art.  226  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp,   

zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli 

zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny  lub  kosztu.  Dla  zastosowania  ww.  podstawy  odrzucenia 

oferty konieczne jest stwierdzenie, że doszło do popełnienia przez wykonawcę tego rodzaju 

błędu,  który  skutkuje  tym,  iż  cena  podana  w  ofercie  jest  ceną  nieprawidłową.  Wymaga  to 

zatem stwierdzenia, iż odmienność sposobu obliczenia ceny przez wykonawcę skutkowałaby 

tym,  iż  cena  oferty  byłaby  inna,  gdyby  wykonawca  ściśle  zastosował  się  do  sposobu 

obliczenia  ceny  wskazanego  w  specyfikacji  warunków  zamówienia.  Z  błędem  

w obliczeniu ceny będziemy mieć zatem do czynienia w sytuacji przyjęcia przez wykonawcę 

niewłaściwych  danych,  wynikających  przykładowo  z  nieprawidłowego  ustalenia  stanu 

faktycznego,  b

ędących  podstawą  dokonywanej  kalkulacji  w  świetle  dokumentów 

zamówienia.  

Odnosząc się do kwestii interpretacji postanowień SWZ Izba wskazuje, że podzieliła 

argumentację  Zamawiającego  dotyczącą rozumienia zapisów  Formularza cenowego  –  poz. 

9.23 - 9.28. Zdaniem Izby 

Odwołujący błędnie rozumiał znacznie pojęcia emisja pojedynczej 

reklamy typu digital citylight 

utożsamiając je z pojedynczym wyświetleniem czy odsłoną.  Za 

odmową  przyjęcia  rozumienia  specyfikacji  prezentowanego  przez  Odwołującego 

przemawiała  globalna  analiza  spornych  postanowień  Formularza  cenowego  wskazująca,  iż 

przedmiotem wyceny miała być emisja pojedynczej reklamy typu digital citylight przez 14 lub 

30  dni,  przez  minimum  12  godzin  na  dobę,  minimum  4  odsłony  na  godzinę,  na  nośniku 

reklamowym. Zamawiający nie wymagał w SWZ ani w Formularzu cenowym przedstawienia 

kosztu jednej odsłony reklamy czy też jednego wyświetlenia reklamy, jak przyjął Odwołujący. 

Zauważyć  należy,  iż  zwrot  „Emisja  10-15"  reklamy  video  lub  statycznej  przez  14  dni 

pojedynczej  reklamy  typu  digital  citylight

”  został  uszczegółowiony  w  nawiasie  jako 

„(pojedynczy  nośnik  o  przekątnej  pomiędzy  55”  a  75”,  emisja  minimum  12  godzin  w  ciągu 

doby  w  przedziale  godzinowym  8 

–  20,  minimum  4  odsłony  na  godzinę)”.  Tym  samym  

z  postanowień  specyfikacji  jasno  wynikało,  że  obowiązkiem  wykonawcy  była  wycena  

14-dniowej  albo  odpowiednio  30-dniowej 

(w  zależności  od  pozycji  Formularza  cenowego) 

emisji  pojedynczej  reklamy  rozumianej  jako  pojedynczy 

nośnik  spełniający  określone  

w specyfikacji parametry dotyczące sposobu i czasu emisji. Kalkulując zatem pozycje 9.23-

9.28  Formularza  cenowego  obowiązkiem  wykonawcy  była  wycena  całego  rodzajowo 

określonego  w  tych  pozycjach  świadczenia,  nie  zaś  wycena  jednego  elementu  tego 

świadczenia,  tj.  jednej  odsłony  czy  wyświetlenia  reklamy.  Dodać  należy,  iż  analiza 

Formularzy  ce

nowych  sześciu  ofert  złożonych  w  niniejszym  postępowaniu  wskazuje,  że 

jedynie  Odwołujący  przyjął  odmienną  i  niezgodną  z  wymaganiami  SWZ  interpretację 

sposobu wyceny emisji pojedynczej reklamy typu digital citylight. 

Powyższe  rozważania  pozostają  zgodne  i  spójne  z  innymi  postanowieniami  SOPZ 

dotyczącymi  zakup  powierzchni  reklamowych  dla  formatu  typu  digital  citylight.  Jak  wynika  

z  SOPZ  zakup  powierzchni  reklamowych  w  formacie  typu  digital  citylight  ma 

dotyczyć 

nośników  oraz  obejmuje  zakup  nośnika  reklamowego.  Ponadto  Zamawiający  zlecając 

Wykonawcy  przygotowanie  planu  zakupu  powierzchni  reklamowych  wskazuje  m.in.  rodzaj  

i 

ilość  nośników.  Jednocześnie  w  sytuacji  braku  możliwości  naprawy  nośnika  lub  zmiany 

warunków  otoczenia  wpływających  na  ograniczenie  jego  widoczności,  Wykonawca  ma 

obowiązek  znalezienia równorzędnego  cenowo nośnika zastępczego,  a w  przypadku  braku 

możliwości  znalezienia  nośnika  zastępczego,  Wykonawca  otrzyma  tylko  część 

wynagrodzenia  proporcjonalnie  do  czasu  efektywnej  emisji  materiału  reklamowego. 

Powyższe wskazuje zatem, iż zakup powierzchni reklamowych w formacie typu digital 

citylight  jest  realizowa

ny  w  modelu,  w  którym  prace  są  zlecane  i  rozliczane  na  podstawie 

liczby nośników reklamowych, a nie liczby odsłon/wyświetleń reklamy. W takim modelu ceną 

rozliczeniową  jest  koszt  emisji  materiałów  reklamowych  na  pojedynczym  nośniku 

reklamowym,  a  nie  koszt 

pojedynczej  odsłony/wyświetlenia  reklamy.  Z  kolei  w  przypadku 

uszkodzenia nośnika reklamowego wynagrodzenie należy się tylko proporcjonalnie do czasu 

efektywnej emisji materiału reklamowego, a nie proporcjonalnie do liczby odsłon/wyświetleń 

reklamy. W szcz

egółowym opisie przedmiotu zamówienia w zakresie realizacji tego działania 

nie ma żadnych informacji o zakupie pojedynczych odsłon czy też pojedynczych wyświetleń 

reklamy, ani żadnych informacji wskazujących na taki model zakupu emisji reklamy. 

Ponadto  Zam

awiający  wyjaśnił,  że  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  przyjął  spójne 

podejście w zakresie sposobu zakupu i wyceny wszystkich rodzajów reklam billboardowych 

przewidzianych  w  ramach  zamówienia.  Zamawiający  wymagał  w  Formularzu  cenowym 

przedstawienia kosztów emisji reklamy na pojedynczym nośniku reklamowym dla wszystkich 

rodzajów reklam billboardowych, czyli formatów: typu billboard (pozycje 9.16-9.20, 9.29, 9.35 

Formularza  cenowego),  citylight  (pozycje  9.21-9.22  Formularza  cenowego)  oraz  digital 

citylight (pozycje 9.23-9.28). 

Za  Zamawiającym  Izba  wskazuje,  że  w  przypadku  wymagania  przedstawienia  

w  Formularzu  cenowym  kosztu  za  pojedyncze  wyświetlenie  reklamy,  Zamawiający 

każdorazowo  precyzował  takie  wymaganie  w  SOPZ  i  Formularzu  cenowym.  Jako  przykład 

należy  wskazać  pozycje  4.12,  4.14,  4.16  Formularza  cenowego,  które  zostały  poprawnie 

zrozumiane przez wszystkich oferentów. 

W  tym  miejscu  podkreślenia  wymaga,  iż  Odwołujący  nie  polemizował  ze 

stanowiskiem  Zamawiającego  w  przedmiocie  wymagań  dotyczących  emisji  reklamy  

w formacie typu digital citylight wynikających z SOPZ (str. 42 – 43 załącznika nr 1 do SWZ), 

lecz poprzesta

ł przy własnym rozumieniu specyfikacji.  

Odnosząc  się  z  kolei  do  podniesionej  przez  Odwołującego  zasady  In  dubio  contra 

proferentem, 

za  stanowiskiem  Sądu  Najwyższego,  zachowującym  swoją  aktualność  na 

gruncie  obecnie  obowiązujących  przepisów  podnieść  należy,  iż  „art.  38 ZamPublU  stanowi  

w  związku  z art.  354  §  2 KC  nie  tylko  uprawnienie,  ale  także  obowiązek  wykonawcy 

zwrócenia  się  do  zamawiającego  o  wyjaśnienie  treści  SIWZ;  zaniechanie  tej  powinności 

może  być  podstawą  zarzucenia  wykonawcy  niedochowania  należytej  staranności 

wymaganej  od  przedsiębiorcy  przez art.  355  §  2 KC.”  (tak  SN  w  wyroku  z  dnia  5  czerwca 

2014  r.  sygn.  akt  IV  CSK  626/2013). 

W okolicznościach przedmiotowej sprawy Odwołujący 

nie dołożył należytej staranności i nie wystąpił do Zamawiającego z wnioskiem o wyjaśnienie 

treści  specyfikacji  dotyczącym  sposobu  wyceny  spornych  pozycji  Formularza  cenowego,  

a  popełnionego  w  tym  zakresie  błędu  w  obliczeniu  ceny,  nie  usprawiedliwia  podnoszona 

przez Odwołującego nieprecyzyjność wymogów specyfikacji, która jak wskazano powyżej nie 

miała  miejsca.  W  ocenie  Izby  Odwołujący  w  istocie  oparł  się  na  własnej,  wyrywkowej 

interpretacji  postanowień  specyfikacji,  akcentując  w  pozycjach  9.23-9.28  Formularza 

cenowego 

wybrane słowa, tj. „emisja” oraz „pojedynczej reklamy” usiłując wywrzeć wrażenie, 

że  w  ww.  pozycjach  należało  wycenić  pojedynczą  odsłonę  czy  wyświetlenie  reklamy,  choć 

całościowa  analiza  pozycji  9.23-9.28  Formularza  cenowego  oraz  opis  przedmiotu 

zamówienia nie dają ku temu żadnych podstaw. Podnieść trzeba, iż interpretacji określonych 

słów nie należy dokonywać w oderwaniu od kontekstu w jakich są one używane. Dlatego też 

oceny  Izby  nie 

zmieniła załączona do wyjaśnień z dnia  7 września 2022 r. opinia prywatna 

biegłego  z  zakresu  językoznawstwa  i  komunikacji  społecznej  potwierdzająca  prawidłowość 

sposobu  rozumienia  ww.  pozycji  przez  Wykonawcę.  Wskazać  należy,  iż  z  treści  opinii  nie 

wynika,  by 

uwzględniała  ona  przedmiot  zamawianego  świadczenia,  wymagania 

Zamawiającego  zawarte  w  specyfikacji  dotyczące  reklam  typu  digital  citylight,  jak  również 

specyfikę  wyceny  tego  typu  usług  na  rynku.  Ponadto  opinia  nie  stanowi  kompleksowej 

interpretacji poz. 9.23-9.28 Formularza cenowego.  

Konkludując powyższe Izba stwierdziła, że w okolicznościach niniejszej sprawy mamy 

do  czynienia  z  błędem  w  obliczeniu  ceny  polegającym  na  przyjęciu  błędnych  założeń 

faktycznych stanowiących podstawę kalkulacji oferty Odwołującego w zakresie pozycji 9.23-

9.28  Formularza  cenowego. 

Odwołujący  w  zakresie  ww.  pozycji  Formularza  cenowego 

nieprawidłowo  przyjął,  że  wycenie  podlegała  jedna  odsłona  czy  też  jedno  wyświetlenie 

reklamy  typu  digital  citylight, 

podczas  gdy  przedmiotem  wyceny  należało  objąć  14-dniową 

albo  30-

dniową emisję pojedynczej reklamy  rozumianej jako  pojedynczy nośnik  spełniający 

określone  w  specyfikacji  parametry  i  wymogi.  Tym  samym  dokonana  przez  Odwołującego 

wycena  ww.  pozycji  Formularza  cenowego  nie  obejmował  wszystkich  kosztów,  które 

należało w tych pozycjach uwzględnić. 

Jednocześnie błąd  w  obliczeniu ceny  popełniony  przez  Odwołującego  zdaniem  Izby 

nie  mógł  zostać  konwalidowany  za  pomocą  dyspozycji  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp. 

Wskazać  należy,  iż  zgodnie  z  art.  223  ust.  2  ustawy  Pzp  zamawiający  poprawia  w  ofercie 

oczywiste  omyłki  pisarskie,  oczywiste  omyłki  rachunkowe,  z  uwzględnieniem  konsekwencji 

rachunkowych  dokonanych  poprawek  oraz 

inne  omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty  

z  dokumentami  zamówienia,  niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści  oferty  -  niezwłocznie 

zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została poprawiona. Tym samym w sytuacji 

wystąpienia jednej z ww. omyłek w ofercie wykonawcy, obowiązkiem zamawiającego jest jej 

poprawienie oraz zawiadomienie wykonawcy, którego oferta została poprawiona. Podkreślić 

należy,  iż  intencją  ustawodawcy  na  gruncie  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  (daw.  art.  87  

ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp)  było  uczynienie  dopuszczalnym  poprawianie  wszelkiego  rodzaju 

błędów,  omyłek,  nieścisłości  i  innych  niedoskonałości  oferty,  o  ile  tylko  nie  spowodują  one 

zniekształcenia  woli  wykonawcy  w  istotnym  zakresie.  O  istotności  zmiany  treści  oferty 

każdorazowo  będą  decydowały  okoliczności  konkretnej  sprawy,  tj.  na  ile  zmiana  oddaje 

pierwotny  sens  i  znaczenie  tre

ści  oferty,  a  na  ile  stanowi  wytworzenie  całkowicie  nowego 

oświadczenia,  odmiennego  od  złożonego  przez wykonawcę w  stopniu nakazującym  uznać, 

że wykonawca nie złożyłby takiego oświadczenia, bowiem nie odzwierciedla ono jego intencji 

wyrażonych  w  poddawanej  poprawie  ofercie.  Podkreśla  się  również,  i  Izba  podziela  ten 

pogląd, że poprawienie omyłek w trybie przepisu art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp nie może 

prowadzić  do  dostosowania  treści  oferty  do  wymagań  zamawiającego,  wyartykułowanych  

w  treści  SWZ,  czyli  do  rekonstrukcji  oświadczenia  woli  wykonawcy  na  postawie  wymogów 

zamawiającego, choć oświadczenie woli zawarte w ofercie nie daje takich podstaw.  

W  ocenie  Izby  w  okolicznościach  przedmiotowej  sprawy  brak  jest  podstaw  do 

przyjęcia, że mamy do czynienia z omyłką, o której mowa w art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, 

bowiem Odwołujący  w  sposób  świadomy  wycenił  pozycje  9.23-9.28  Formularza  cenowego, 

opierając się na  własnej,  błędnej  interpretacji  postanowień  SWZ.  Nie sposób zatem  uznać, 

że sprzeczność oferty Odwołującego z treścią specyfikacji nastąpiła w sposób niezamierzony 

czy omyłkowy. Gdyby nawet przyjąć, że z omyłką mamy do czynienia również w sytuacji, gdy 

wykonawca pozostaje w błędnej świadomości co do faktu i związanego z tym przekonania, 

że działa zgodnie z wymogami zamawiającego, to podkreślić należy, iż w niniejszej sprawie 

brak  jest  podstaw  do  uznania

,  że  Odwołujący  złożyłby  oświadczenie  o  treści  zgodnej  

z  żądaniem  odwołania  zawartym  w  punkcie  IV.4  lit.  a-f,  gdyby  prawidłowo  zrozumiał 

postanowienia  specyfikacji

.  W  kontekście  powyższego  Izba  miała  w  szczególności  na 

uwadze 

wymogi specyfikacji wskazujące na konieczność wyceny emisji pojedynczej reklamy 

rozumianej  jako  nośnik  reklamowy,  co  oznacza  że  punktem  wyjścia  do  sporządzenia 

kalkulacji była wycena pojedynczego nośnika a nie jednej odsłony reklamy. Powyższe z kolei 

pozostawało spójne z podnoszonymi przez Przystępującego regułami dotyczącymi sposobu 

wyceny  usług  tego  typu  obowiązującymi  na  rynku,  które  nie  zostały  przez  Odwołującego 

podważone.  Jak  wyjaśnił  w  piśmie  procesowym  z  dnia  22  listopada  2022  r.  Przystępujący  

„w  praktyce  ww.  formaty  nabywane  są  jako  pakiety,  nie  jako  pojedyncze  wyświetlenie. 

Pakiety  te  nie  są  „szyte  na  miarę”  tzn.  właścicieli  nośnika  digital  cityligth  lub  podmiot  nim 

zarządzający nie oferują sprzedaży tych formatów w pakietach opisanych przez klienta, ale 

w pakietach oferowanych standardowo przez właściciela / zarządcę.” Ponadto Przystępujący 

wskazał,  że „Reklamy  emitowane na tych  nośnikach są  nagrywane jako  bloki  i  odtwarzane 

jako  bloki.  Innymi  słowy  właściciel  /  zarządca  nagrywa  godzinny  blok  reklam,  który  jest 

następnie odtwarzany w pętli non stop przez czas określony przez dostawcę / zarządcę. Jest 

to  związane  ze  specyfiką  tej  formy  tej  formy  reklamy,  której  efektywność  można  osiągnąć 

poprzez  emisję  reklam  przez  określony  czas  z  odpowiednią  częstotliwością.  W  związku  

z  tym  liczba  odsłon  reklamy  w  ciągu  godziny  na  danym  nośniku  zależy  od  właściciela 

nośnika  a  nie  od  wykonawcy.”  Powyższe  potwierdzały  dowody  złożone  przez 

Przystępującego  w  postaci  ofert  czterech  wiodących  na  rynku  dostawców  nośników,  

z  których  każdy  oferował  kampanie  reklamowe  na  innych  warunkach,  tj.  np.  w  różnych 

pakietach, różna liczba emisji w godzinie/dziennie. Podkreślenie wymaga, że Odwołujący co 

do  zasady 

nie  kwestionował  prezentowanej  przez  Przystępującego  praktyki  rynkowej 

dotyczącej  zakupu  ww.  usług.  Odwołujący  nie  wykazał  również,  aby  dysponował  ofertą 

„uszytą na miarę” - wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania, tj. obejmującą łącznie 

48 odsłon dziennie (min. 4 odsłony na godzinę x min. 12 godzin w ciągu doby) odpowiednio 

dla 14 albo 30 dni.  

Jednocześnie  dostrzec  należy,  iż  założenia  zawarte  w  ww.  pozycjach  Formularza 

cenowego  obejmowały  dwa  składniki  stanowiące  minimalne  wartości  liczbowe  dotyczące 

liczby godzin emisj

i w ciągu doby oraz co do liczby odsłon na godzinę. Z kolei funkcjonujący 

na rynku sposób zakupu usług tego typu – niepodważony przez Odwołującego - powoduje, 

że faktyczny  czas  emisji  reklamy  i  liczba  odsłon na  godzinę  będzie zależała od  dostawcy  / 

zarządcy  danego  nośnika.  Zamawiający  nie  dysponuje  danymi  w  powyższym  zakresie.  Nie 

ma  wiedzy 

jakie  założenia  na  moment  kalkulacji  ceny  przyjął  Odwołujący,  w  szczególności 

kt

o jest dostawcą danego nośnika, z jaką częstotliwością i przez ile godzin na dobę emituje 

reklamę,  co  z  kolei  uniemożliwia  poprawienie  oferty  Odwołującego  w  trybie  art.  223  ust.  2  

pkt  3  ustawy  Pzp.  Przyjęcie  sposobu  poprawy  oferty  proponowanego  przez  Wykonawcę 

prowadziłoby  do  nieporównywalności  złożonych  ofert,  w  sytuacji  gdy  pozostali  wykonawcy 

prawidłowo  odkodowali  zapisy  SWZ  i  wycenili  rzeczywiste  koszty  zakupu  nośnika 

reklamowego  z  uwzględnieniem  wytycznych  Zamawiającego.  Postanowienia  specyfikacji 

warunków zamówienia oraz realia rynkowe dotyczące zakupu usług objętych zamówieniem, 

oparte 

na  różnych  założeniach  emisji  reklam  typu  digital  citylight  uzależnionych  od 

właściciela  czy  zarządcy  nośnika,  nie  pozwalają  przyjąć  do  kalkulacji  poz.  9.23-9.28 

Formularza  cenowego  wzoru  matematycznego 

proponowanego  przez  Odwołującego. 

Zamawiający  nie  zawarł  bowiem  w  specyfikacji  ani  wymagania  przedstawienia  kosztu 

pojedynczej odsłony czy pojedynczego wyświetlenia reklamy ani wzoru na obliczenie kosztu 

emisji  na  pojedynczym nośniku reklamowym  w oparciu  o  koszt  jednej  odsłony  czy jednego 

wyświetlenia.  Poprawa  oferty  Wykonawcy  jako  innej  omyłki  nie  może  sprowadzać  się  do 

działania  matematycznego,  celem  doprowadzenia  oferty  Wykonawcy  do  zgodności 

wymogami  specyfikacji

,  którego  wynik  w  okolicznościach  niniejszej  sprawy  byłby 

niemiarodajny  dla  ustalenia  rzeczywistej  wyceny  tej 

części  zamówienia  przy  prawidłowym 

rozumieniu SWZ. 

Wobec  powyższego  Izba  doszła  do  przekonania,  iż  w  niniejszym  przypadku 

przeliczenie  pozycji  9.23-

9.28  Formularza  cenowego  w  sposób  proponowany  przez 

Odwołującego jest niemożliwe. 

W  świetle  powyższego  zarzuty  naruszenia  art.  226  ust.  1  pkt  10  w  zw.  z  art.  16 

ustawy  Pzp  oraz  art.  223  ust.  2  pkt  3  w  zw.  z  art.  16  ustawy  Pzp  nie  mogły  zostać 

uwzględnione.  

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  Izba  orzekła  na  podstawie  art.  557  i  575 

ustawy  Pzp  w  zw.  z  §  5  pkt  1  oraz  §  8  ust.  2  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  

w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania 

oraz 

wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od odwołania  z  dnia  30  grudnia  2020  r. 

(Dz.U. z 2020 r. poz. 2437).  

Izba  wskazuje,  że  Zamawiający  nie  złożył  do  akt  sprawy  rachunków  lub  spisu 

kosztów  postępowania  odwoławczego,  w  tym  z  tytułu  wynagrodzenia  pełnomocnika.  Tym 

samym  zgłoszony  do  protokołu  rozprawy  wniosek  o  zasądzenie  kosztów  zastępstwa 

pełnomocnika  nie  mógł  zostać  przez  Izbę  uwzględniony  w  świetle  §  5  pkt  2  ww. 

rozpo

rządzenia.  

Przewodniczący:      ……………………………..