KIO 296/22 KIO 344/22 WYROK 28 lutego 2022 r.

Sygn. akt: KIO 296/22 

KIO 344/22 

WYROK 

z 28 lutego 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący:   Ernest Klauziński 

Emilia Garbala 

Beata Konik 

Protokolant:  

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  23  lutego  2022 

roku  w  Warszawie  odwołań  wniesionych  

do Prezesa Krajowej I

zby Odwoławczej przez odwołującego: Dominex Sp. z o.o. z siedzibą  

w 

Świętochłowicach: 

1.  4 lutego 2022 r. w sprawie o sygn. akt KIO 296/22, 

2.  9 lutego 2022 r. w sprawie o sygn. akt KIO 344/22, 

w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego:  Spółkę  Restrukturyzacji  Kopalń  

S.A. z siedzibą w Bytomiu 

orzeka: 

1.  Oddala 

oba odwołania. 

Kosztami  postępowania  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  296/22  obciąża  odwołującego: 

Dominex  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Świętochłowicach  i  zalicza  w  poczet  kosztów 

postępowania  odwoławczego  kwotę  10  000  zł  00  gr  (słownie:  dziesięć  tysięcy  złotych 

00/100), uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania.  

Kosztami  postępowania  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  344/22  obciąża  odwołującego: 

Dominex  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Świętochłowicach  i  zalicza  w  poczet  kosztów 

postępowania  odwoławczego  kwotę  10  000  zł  00  gr  (słownie:  dziesięć  tysięcy  złotych 

00/100), uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  579  i  580  ustawy  z  11  września  2019  r.  -  Prawo  zamówień  publicznych 

(tekst jednolity Dz.U.2021 r., poz. 1129 ze zmianami) na niniejszy wyrok - w terminie 14 dni 

od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.  

Przewodniczący: ………............…………………..…………… 

………............…………………..…………… 

………............…………………..…………… 

Sygn. akt: KIO 296/22 

KIO 344/22 

U z a s a d n i e n i e 

Spółka  Restrukturyzacji  Kopalń  S.A.  z  siedzibą  w  Bytomiu  (dalej:  Zamawiający)  prowadzi  

na podstawie przepisów ustawy z 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U.  

z 2019 r., poz. 2019, dalej: Pzp):  

postępowanie  o udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  podstawowym  

pn.  Likwidacja 

wybranych  obiektów  budowlanych  na  powierzchni  dla  Spółki 

Restrukturyzacji  Kopalń  S.A.  w  Bytomiu  Oddział  w  Rudzie  Śląskiej  KWK  „Pokój  I  - 

Śląsk”  Ruch  „Śląsk”,  nr  postępowania:  ZP-S-0011/21.  Ogłoszenie  o zamówieniu 

zostało  opublikowane  25  maja  2021  r.  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  pod 

numerem 2021/BZP 00063507/01, 

postępowanie  o udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  podstawowym  

pn. 

Likwidacja  infrastruktury  kolejowej  dla  Spółki  Restrukturyzacji  Kopalń  S.A.  

w  Bytomiu  Oddział  w  Rudzie  Śląskiej  KWK  „Pokój  I  -  Śląsk”  Ruch  „Śląsk”,  

nr  postępowania:  ZP-S-0012/21.  Ogłoszenie  o zamówieniu  zostało  opublikowane  

28  maj

a  2021  r.  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  pod  numerem  2021/BZP 

Wykonawca  Dominex  Sp.  z  o.o. 

z  siedzibą  w  Świętochłowicach  (dalej:  Odwołujący)  wniósł  

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej: 

1.  4  lutego  2022  r. 

odwołanie  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  296/22  dotyczące 

postępowania wskazanego wyżej w punkcie 1, 

2.  9  lutego  2022  r. 

odwołanie  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  344/22  dotyczące 

postępowania wskazanego wyżej w punkcie 2. 

Oba  o

dwołania  różniły  się  nieznacznie  –  w  zakresie  stanu  faktycznego  dotyczącego  obu 

postępowań. Zarzuty i żądania zawarte w tych odwołaniach były jednakowe, z tego względu 

dalej 

zostaną  zreferowane  tak,  jakby  były  jednym  odwołaniem  dotyczącym  dwóch 

postępowań. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów Pzp: 

1.  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) w zw. z art. 111 pkt 4 w zw. z art. 108 ust. 1 pkt 5 Pzp przez 

bezpodstawne odrzucenie ofert złożonych przez Odwołującego mimo, że nie podlegał 

on wykluczeniu z postępowań w sytuacji, gdy: 

a.  wyrok Izby o sygn. akt KIO 3707/21 nie 

był prawomocny, a zatem nie zaistniało 

zdarzenie o którym mowa w art. 111 pkt 4 Pzp, 

b.  brak 

było  zdarzenia  o  którym  mowa  w  art.  111  pkt  4  Pzp,  gdyż  w  toku 

post

ępowania o udzielenie zamówienia publicznego nr ZP-BD-0012/20, w którym 

miało  dojść  do  zmowy  z  udziałem  Odwołującego,  taka  okoliczność  nie  została 

stwierdzona przez zamawiającego prowadzącego ww. postępowanie, jak również 

nie zostało wydane żadne prawomocne orzeczenie w tym zakresie;  

c. 

w  toku  postępowania  nr  ZP-BD-0012/20  nie  doszło  do  zmowy  przetargowej 

między  Odwołującym  i  wykonawcą  NOMET  S.  N.  z  siedzibą  w  Dąbrowie 

Górniczej (dalej: NOMET), a Zamawiający nie wykazał takiej zmowy. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienia czynności wykluczenia Odwołującego i odrzuceniu jego oferty.  

Odwołujący wniósł ponadto o obciążenie Zamawiającego kosztami postępowania. 

W uzasadnieniu odwołania Odwołujący wskazał m.in.: 

Zamawiający  poinformował  Odwołującego  o  odrzuceniu  jego  ofert  na  podstawie  art.  226  

ust.  1  pkt  2)  lit.  a  Pzp. 

W  uzasadnieniu  Zamawiający  wskazał,  że  wykluczenie  nastąpiło  

na podstawie art. 111 pkt 4 w zw. z art. 108 ust. 1 pkt 5 Pzp.  

Uzasadniając  zastosowanie  art.  111  pkt  4  w  zw.  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp  Zamawiający 

powołał  się  na  okoliczność  wydania  wyroku  Izby  o  sygn.  akt  KIO  3707/21  w  którym,  jak 

wskazał Zamawiający, ustalono, że w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego nr 

ZP-BD-0012/20  d

oszło  między  Odwołującym,  a  wykonawcą  NOMET  do  porozumienia 

mającego  

na  celu  zakłócenie  konkurencji.  Zamawiający  przywołał  ustalenia  Izby  zawarte  w  wyroku  

KIO  3707/21,  które  leżały  u  podstaw  uwzględnienia  przez  nią  zarzutu  naruszenia  art.  108  

ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 111 pkt 4 Pzp.  

Zdaniem  Odwołującego  ww.  decyzja  Zamawiającego  podjęta  została  z  naruszeniem 

przepisów Pzp.  

Zamawiający  nie  ustalił  samodzielnie,  w  oparciu  o  zgromadzony  materiał  dowodowy,  faktu 

zawarcia zmowy przetargowej w postępowaniu nr ZPBD-0012/20. Podstawą wykluczenia nie 

była  okoliczność  o  której  mowa  w  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp  tj.  „jeżeli  zamawiający  może 

stwierdzić,  na  podstawie  wiarygodnych  przesłanek,  że  wykonawca  zawarł  z  innymi 

wykonawcami  porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie  konkurencji”.  Wykluczenie 

Odwołującego z postępowań uzasadnione było natomiast faktem wydania przez Izbę wyroku 

KIO 3707/2

1, w którym stwierdzono zawarcie zmowy w postępowaniu nr ZP-BD-0012/20.  

Dla Zamawiającego wydanie wyroku KIO 3707/21 było właśnie zdarzeniem, o którym mowa  

w  art.  111  pkt  4  Pzp

,  które  w  powiązaniu  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp  spowodowało 

wykluczenie  Odwołującego.  Potwierdzała  to  wskazana  przez  Zamawiającego  podstawa 

prawna wykluczenia tj. art. 111 pkt 4 w zw. z art. 108 ust. 1 pkt 5  Pzp, a nie art. 108 ust. 1 

pkt 

w  zw.  z  art.  111  pkt  4  Pzp.  W 

orzeczeniu  KIO  3707/21  zarzutem  odwołania  był  właśnie  

art. 108 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 111 pkt 4 Pzp.  

Potwierdzeniem,  że  przedmiotowa  decyzja  Zamawiającego  nie  stanowiła  stwierdzenia 

zmowy w post

ępowaniu nr ZP-BD-0012/20, ale była jedynie pochodną wyroku KIO 3707/21 

było poniższe stwierdzenie Zamawiającego dotyczące tego orzeczenia:  

„Krajowa Izba Odwoławcza wskazała, że okoliczności związane z tzw. zmową przetargową 

mogą  zostać  stwierdzone  w  okresie  późniejszym,  po  zakończeniu  takiego  postępowania. 

Jeżeli zostanie stwierdzone, że w konkretnym postępowaniu zaistniały podstawy do uznania, 

że  mieliśmy  do  czynienia  ze  zmową  przetargową,  to  okres  wykluczenia,  wynikający  z 

przepisu art. 111 pkt 4 Pzp 

należy liczyć od tego zdarzenia”.  

Z  powyższego  cytatu  wynikało,  że  to  Izba  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  3707/21  stwierdziła 

okoliczności związane ze zmową przetargową, a w konsekwencji wskazany w art. 111 pkt 4 

Pzp 

należało liczyć od tego zdarzenia. 

Odwołujący  podkreślił,  że  wyrok  Izby  o  sygn.  akt  KIO  3707/21  był    nieprawomocny,  

a  4  lutego  2022  r. 

Odwołujący  go  zaskarżył.  Podejmując  4  lutego  2022  r.  decyzję  o 

odrzuceniu  oferty  Odwołującego,  Zamawiający  miał  świadomość,  że  wyrok  KIO  3707/21  

był nieprawomocny i nie mógł stanowić podstawy do odrzucenia oferty Odwołującego.  

Zdarzeniem, 

o  którym  mowa  w  art.  111  pkt  4  Pzp  może  być  tylko  prawomocna  decyzja,  

w tym przypadku prawomocny wyrok Izby. Potwierdzeniem takiej interpretacji art. 111 pkt 4  

w zw. z art. 108 ust. 1 pkt 5 Pzp jest art. 57 ust. 4 lit. d) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego 

i Rady 2014/24/UE z 

26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych (Dz.Urz.UE.L Nr 94, 

str.  65),  którego  implementację  do  porządku  krajowego  stanowił  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp 

oraz art. 57 u

st. 7 ww. dyrektywy, który implementowany był przez art. 111 pkt 4 Pzp.  

A

rt.  57  ust.  7  Dyrektywy  2014/24/UE,  zdanie  trzecie,  stanowi:  Jeżeli  okres  wykluczenia  

nie został określony w prawomocnym wyroku, nie przekracza on pięciu lat od daty skazania 

prawom

ocnym  wyrokiem  w  przypadkach,  o  których  mowa  w  ust.  1  i  trzech  lat  od  daty 

odnośnego zdarzenia w przypadkach, o których mowa w ust. 4.  

W 

kwestii  interpretacji  użytego  w  art.  57  ust.  7  Dyrektywy  2014/24/UE  pojęcia  „zdarzenie” 

wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 24 października 2018 w sprawie 

C-

124/17, Vossloh Laeis GmbH v. Stadtwerke Munchen GmbH, a analiza Trybunału w tym 

zakresie  potwierdza

ła  prezentowaną  przez  Odwołującego  wykładnię  art.  108  ust.  1  pkt  5 

oraz art. 111 pkt 4 Pzp.  

W pkt 34 ww. orzeczenia wskazano:  

„Przez  pytania  trzecie  i  czwarte,  które  należy  rozpatrywać  łącznie,  sąd  odsyłający  zmierza 

zasadniczo  do  ustalenia,  czy  art.  57  ust.  7  dyrektywy  2014/24  należy  interpretować  w  ten 

sposób,  że  gdy  wykonawca  dopuścił  się  zachowania  objętego  podstawą  wykluczenia 

określoną  w  art.  57  ust.  4  lit.  d)  tej  dyrektywy,  za  które  właściwy  organ  nałożył  sankcję, 

maksymalny okres wykluczenia należy liczyć od daty wydania decyzji tego organu”.  

P

rzedmiotem  rozstrzygnięcia  Trybunału  była  więc  przesłanka  wykluczenia  z  postępowania 

dotycząca  zawarcia  z  innymi  wykonawcami  porozumienia  mającego  na  celu  zakłócenie 

konkurencji i ocena od jakiego momentu należało liczyć okres wykluczenia. Sprawa będąca 

przedmiotem  rozstrzygnięcia  TSUE  dotyczyła  decyzji  federalnego  urzędu  antykartelowego, 

który  nałożył  na  Vossloh  Laeis  karę  za  to,  że  brała  ona  do  roku  2011  udział  w 

porozumieniach dążących do zakłócenia konkurencji w ramach kartelu szynowego. Trybunał 

rozstrzygał  zatem,  czy  okres  wykluczenia  należało  liczyć  od  dnia  wydania  decyzji  przez 

federalny urząd antykartelowy, czy od dnia zakończenia uczestnictwa w kartelu.  

Rozstrzygając powyższą kwestię Trybunał uznał, że choć „art. 57 ust. 7 dyrektywy 2014/24 

nie  zawiera  dalszych  wyjaśnień  co  do  charakteru  „odnośnego  zdarzenia”,  ani  w 

szczególności  momentu,  w  którym  ono  następuje,  należy  zauważyć,  że  przepis  ten 

przewiduje w odniesieniu do obowiązkowych podstaw wykluczenia, o których mowa w ust. 1 

tego 

artykułu,  że  jeżeli  okres  wykluczenia  nie  został  określony  w  prawomocnym  wyroku, 

okres  pięciu  lat  powinien  być  liczony  od  daty  skazania  tym  prawomocnym  wyrokiem,  bez 

względu  na  datę,  w  której  miały  miejsce  okoliczności  faktyczne  leżące  u  podstaw  tego 

skaz

ania. Tym samym w odniesieniu do tych podstaw wykluczenia okres ten oblicza się od 

daty 

przypadającej 

niekiedy 

sporo  

po popełnieniu czynów wypełniających znamiona naruszenia”. 

W powyższym motywie Trybunał uznał zatem, że w świetle art. 57 ust. 7 dyrektywy zasadą 

jest, że okres wykluczenia liczy się nie od dnia popełnienia czynu wypełniającego znamiona 

naruszenia  (np.  zawarcia  zmowy  przetargowej),  ale  od  daty  skazania,  która  przypada 

niekiedy sporo po popełnieniu czynu.  

W  dalszej  części  orzeczenia  TSUE  wskazał:  „W  niniejszej  sprawie  za  zachowanie  objęte 

odpowiednią  podstawą  wykluczenia  została  nałożona  sankcja  na  mocy  decyzji  właściwego 

organu  wydanej  w  ramach  postępowania  uregulowanego  przez  prawo  Unii  lub  prawo 

krajowe,  której  celem  było  stwierdzenie  zachowania  stanowiącego  naruszenie  normy 

prawnej.  

W  takiej  sytuacji,  w  trosce  o  spójność  z  zasadami  obliczania  terminu  przewidzianego  

dla  obowiązkowych  podstaw  wykluczenia,  lecz  także  o  przewidywalność  i  pewność  prawa, 

należy  uznać,  że  okres  trzech  lat  przewidziany  w  art.  57  ust.  7  dyrektywy  2014/24  oblicza  

się od daty zapadnięcia tej decyzji”. 

„W  rezultacie  okres  wykluczenia  oblicza  się  nie  od  chwili  uczestnictwa  w  kartelu,  lecz  od 

daty, w której to zachowanie stało się przedmiotem stwierdzenia naruszenia przez właściwy 

organ

”.  

W powyższych motywach Trybunał stwierdził jednoznacznie, że liczenie okresu wykluczenia 

musi  następować  od  dnia  wydania  decyzji  właściwego  organu  z  uwagi  na  troskę  

o  przewidywalność  i  pewność  prawa.  Decyzja  ta  musi  mieć  walor  ostateczności,  a  zatem  

musi  być  prawomocna.  Wykluczenia  z  postępowań  wykonawców  z  powołaniem  

się na nieprawomocne decyzje prowadziłoby do chaosu prawnego.  

Mając  ponadto  na  uwadze  przepis  art.  57  ust.  7  Dyrektywy  2014/24/UE,  a  także  zasadę 

pewności prawa, podstawą wykluczenia na podstawie art. 111 pkt 4 w zw. z art. 108 ust. 1  

pkt  5  Pzp  mo

gła być tylko prawomocna decyzja, w tym przypadku prawomocny wyrok Izby  

tj. zdarzenie o którym mowa w art. 111 pkt 4 Pzp oraz art. 57 ust. 7 dyrektywy 2014/24/UE. 

Taka sytuacja w przedmiotowym stanie faktycznym nie 

wystąpiła.  

Niezależnie  od  powyższej  argumentacji  Odwołujący  podniósł,  że  o  naruszeniu  przez 

Zamawiającego  art.  111  pkt  4  w  zw.  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp  świadczyła  również 

okoliczność,  w  której  podstawą  wykluczenia  z  postępowania  na  tej  podstawie  mogła  być 

wyłącznie  prawomocna  decyzja  zamawiającego podjęta  wyłącznie  w  toku  postępowania  nr 

ZP-BD-

0012/20,  lub  też  prawomocny  wyrok  Izby  w  tym  zakresie  wydany  w  związku  z 

postępowaniem  odwoławczym  w  toku  postępowania  nr  ZP-BD-0012/20.  W  toku 

postępowania  nr  ZP-BD-0012/20  nie  została  jednak  stwierdzona  zmowa  przetargowa  z 

udziałem  Odwołującego,  żaden  z  wykonawców  nie  podniósł  też  zarzutów  do  decyzji 

zamawiającego w tym zakresie.  

W  opinii  Odwołującego  już  z  samej  treści  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp  wynika,  że  „możliwość 

stwierdzenia  na  podstawie  wiarygodnych  przesłanek,  że  wykonawca  zawarł  z  innymi 

wykonawcami  porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie  konkurencji”  mogła  nastąpić  tylko  

w  toku tego  postępowania,  w  którym  doszło  do zawarcia  nielegalnego  porozumienia  i tylko 

przez tego zamawiającego, który to konkretne postępowanie prowadził. Art. 108 ust. 1 pkt 5 

Pzp

,  w  części  dotyczącej  „grupy  kapitałowej”,  używa  w  odniesieniu  do  wykonawców 

podejrzanych o udział w zmowie określenia „chyba, że wykażą”. Oznacza to, że wykonawcy 

należący do grupy kapitałowej, przed ich wykluczeniem, muszą mieć zapewnioną możliwość 

wykazania,  że  oferty  przygotowali  niezależnie  od  siebie.  Tymczasem,  w  innym 

post

ępowaniu, prowadzonym np. 2 lata po złożeniu odrębnych ofert przez kilku wykonawców 

należących  

do  jednej  grupy  kapitałowej,  może  startować  tylko  jeden  z  tych  wykonawców.  Uznanie 

zatem,  że  również  w  tym  postępowaniu  możliwe  jest  badanie  zaistnienia  zmowy 

przetargowej,  zawartej  w  postepowaniu  prowadzonym  2  lata  temu,  oznaczałoby  zatem,  że 

wykonawca,  który  rzekomo  uczestniczył  w  tej  zmowie,  a  nie  złożył  oferty  w  aktualnie 

prowadzonym  postępowaniu,  pozbawiony  byłby  prawa  jakie  daje  mu  art.  108  ust.  1  pkt  5 

Pzp. 

Na  potwierdzenie  trafności  takiej  wykładni  art.  108  ust.  1  pkt  5  w  zw.  z  art.  111  pkt  4  Pzp 

Odwołujący  wskazał  wyroki  KIO  3106/21,  KIO  3019/21  oraz  KIO  3012/21,  które  zapadły  

na  skutek  w  zasadzie  tożsamych  odwołań  złożonych  przez  Odwołującego  FOXMET  w 

innych  postępowaniach  prowadzonych  przez  Zamawiającego  (postępowania  nr:  ZP-K-

nr  ZP-M-0001/21  i  nr  ZP-PI-

0003/21),  gdzie  w  każdym  z  nich  formułował  on  ten  sam  

co  obecnie  zarzut  tj.  naruszenia  art.  108  ust.  1  pkt  5  w  zw.  z  art.  111  pkt  4  Pzp  przez 

zaniechanie  wykluczenia  z  postępowania  Dominex  Sp.  z  o.o.  mimo  zawarcia  nielegalnego 

porozumienia z NOMET 

w toku postępowania nr ZP-BD-0012/20. 

Zasadność prezentowanej przez Odwołującego wykładni art. 108 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 111 

pkt 4 Pzp 

potwierdzają przepisy Pzp określające terminy na korzystanie ze środków ochrony 

prawnej  (art.  515  Pzp). 

Zasadą  jest,  że  podnoszenie  zarzutów  w  stosunku  do  czynności,  

czy też zaniechania dokonania czynności przez zamawiającego winno następować w ściśle 

określonych  terminach  liczonych  od  dnia,  w  którym  wykonawca  dowiedział  się  lub  mógł  

się dowiedzieć o danym naruszeniu ze strony zamawiającego. Uregulowana w art. 108 ust. 1 

pkt  5  Pzp 

przesłanka  wykluczenia  z  postępowania,  znajduje  zastosowanie,  jeżeli 

zamawiający  prowadzący  dane  postępowanie,  był  w  stanie  stwierdzić,  że  wykonawcy 

ubiegający  

się  o  zamówienie  w  tym  postępowaniu,  zawarli  nielegalne  porozumienie,  mające  na  celu 

zakłócenie  konkurencji  w  tym  postępowaniu.  Jeżeli  zatem  inny  wykonawca  uczestniczący  

w  tym  post

ępowaniu  stwierdziłby,  że  mimo  istnienia  wiarygodnych  przesłanek  co  do 

zawarcia  nielegalnego  porozumienia  (np.  złożone  dwie  podobne  oferty  lub  wykonawca 

wybrany  celowo  odmówił  podpisania  umowy,  w  celu  umożliwienia  udzielania  zamówienia 

drugiemu  wykonawcy)  zamawiający  zaniechał  wykluczenia  wykonawców  na  podstawie  art. 

108 ust. 1 pkt 5 Pzp

, to zarzut ten winien on formułować w terminach określonych w art. 515 

Pzp

.  Reguła  ta  jest  niezbędna  dla  zachowania  pewności  prawa  oraz  realizacji  zasady 

koncentracji środków ochrony prawnej. Wymaga podkreślenia, że zamawiający prowadzący 

postępowanie  nie  może  udzielić  zamówienia  wykonawcy  podlegającemu  wykluczeniu  na 

podstawie 

art. 

ust. 

pkt 5 Pzp 

tj. który wspólnie z innym wykonawcą uczestniczącym w tym postępowaniu zawarł 

porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie  konkurencji.  Zaniechanie  zamawiającego  

w tym zakresie można stwierdzić najpóźniej w momencie ogłoszenia wyników postępowania, 

a  zatem  zarzut  naruszenia  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp 

winien  być  formułowany  w  terminie 

określonym w art. 515 ust. 1 Pzp. Podniesienie takiego zarzutu w innym terminie musiałoby 

być  uznane  za  spóźnione.  Powyższe  potwierdzało,  że  wykładnia  art.  108  ust.  1  pkt  5  

w  zw.  z  art.  111  pkt  4  Pzp 

prowadząca  do  dopuszczenia  możliwości  badania  zmowy 

przetargowej  w  innym  post

ępowaniu  niż  to,  w  którym  doszło  do  jej  zawarcia  prowadziłaby  

do  przywrócenie  terminów  do  korzystania  ze  środków  ochrony  prawnej  i  zaburzenia 

wynikającej z przepisów Pzp zasady koncentracji środków ochrony prawnej.  

21  lutego  2022 

r.  Zamawiający  złożył  pisemną  odpowiedź  na  odwołania  i  wniósł  

o ich 

oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko Zamawiający wskazał m. in.: 

P

odstawą wykluczenia Odwołującego z postępowań objętych odwołaniami nie było wydanie 

wyroku  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  3707  /21,  a  fakt  jego  uczestnictwa  w  zmowie 

przetargowej. Wywodzenie przez O

dwołującego odmiennych wniosków z kolejności podania 

przez Zamawiającego jednostek redakcyjnych przepisów Pzp pozostających w związku było 

nieuprawnione.  W  toku  postępowania  przed  KIO  zostały  ujawnione  okoliczności,  które 

wcześniej nie były przedmiotem rozwagi Zamawiającego, stąd zbieżność czasowa czynności 

Zamawiającego  z  wydaniem  wyroku.  Zamawiający,  jako  podmiot  publiczny,  nie  mógł 

tolerowa

ć  sytuacji,  w  której  w  aktualnie  toczących  się  postępowaniach  brał  udział 

wykonawca

, który uczestniczył w zmowie przetargowej. Zgodnie z art. 108 ust. 1 pkt 5 Pzp 

z

amawiający  wyklucza  wykonawcę,  jeżeli  może  stwierdzić  na  podstawie  wiarygodnych 

przesłanek,  

że  wykonawca  zawarł  z  innymi  wykonawcami  porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie 

konkurencji.  Zamawiający  dysponował  takimi  wiarygodnymi  przesłankami,  a  zdarzeniem,  

o  którym  mowa  w  art.  111  pkt  4  Pzp  nie  było  wydanie  wyroku  a  zaistnienie  zmowy 

przetargowej. 

Błędnie  Odwołujący  wskazał  przy  tym,  że  podstawą  wykluczenia  wykonawcy  zgodnie  

z  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp  mo

gła  być  wyłącznie  prawomocna  decyzja  właściwego  organu. 

Wykładnia taka w pierwszej kolejności jest sprzeczna z literalnym brzmieniem art. 108 ust. 1 

pkt  5  Pzp.  N

awet  gdyby  przyjąć,  że  zmowa  przetargowa  mogłaby  być  sankcjonowana 

wyłącznie  po  jej  stwierdzeniu  przez  właściwy  organ,  orzeczenie  KIO  nie  jest  decyzją 

właściwego organu w zakresie porozumień mających na celu zakłócenie konkurencji. Organ 

t

en, zgodnie z konstrukcją ustawową, nie jest bowiem powołany do stwierdzenia porozumień 

mających na celu zakłócenie konkurencji. 

Nie ulegało wątpliwości, że wyrok KIO 3707/21, w którym stwierdzono zmowę przetargową  

w  postępowaniu  ZP-BD-0012/20  był  nieprawomocny.  Ustawodawca  nie  obliguje  jednak 

zamawiających  do  wstrzymania  się  z  prowadzonymi  postępowaniami  do  czasu 

rozstrzygnięcia skargi na orzeczenie Izby. 

Na  potwierdzenie  wystąpienia  okoliczności  przemawiających  za  stwierdzeniem  udziału 

Odwołującego  w  zmowie  przetargowej  w  postępowaniu  ZP-BD-0012/20  Zamawiający 

przytoczył podstawowe fakty, które były już przedmiotem oceny Izby w postępowaniu o sygn. 

akt KIO 3707/21. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  Izba,  uwzględniając  dokumentację  przedmiotowego 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  tym  w  szczególności  treść 

specyfikacji  warunków  zamówienia,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  

i  stanowiska  stron  zawart

e  w  odwołaniu,  odpowiedziach  na  odwołania,  a  także 

wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i  odnotowane  w  protokole,  ustaliła  i  zważyła,  

co następuje.  

I

zba  stwierdziła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  ustawowych  skutkujących 

odrzuceniem odwołań, wynikających z art. 528 Pzp. 

Przystąpienie do postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO 296/22 po stronie 

Zamawiającego  zgłosił  wykonawca  Foxmet  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Czerwionce-

Leszczynach. 

W  uzasadnieniu  swojego  interesu  w  przystąpieniu  do  postępowania 

wykonawca wskazał: „Przystępujący posiada interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia odwołania 

na korzyść Zamawiającego gdyż oddalenie odwołania jest konieczne dla utrzymania w mocy 

czynności  Zamawiającego  związanej  z  wykluczeniem  z  zamówień  publicznych 

Odwołującego, który wraz z innym wykonawcą w innym postępowaniu zawarł porozumienie 

mające  na  celu  zakłócenie  konkurencji  pomiędzy  wykonawcami”.  Izba  ustaliła,  że  22  lipca 

r. 

Zamawiający  

na  podstawie  art.  226  ust.  1  pkt  2  lit.  a  Pzp 

odrzucił  z  postępowania  ofertę  wykonawcy 

Foxmet  Sp.  z  o.o.  uznając,  że  wykonawca  ten  podlega    wykluczeniu  z  postępowania. 

Wykonawca  

ten  2

7  lipca  2021  r.  złożył  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  przeciwko  

ww. czynności Zamawiającego. Wyrokiem KIO 2254, 2255/21 z 6 września 2021 r. Krajowa 

Izba  Odwoławcza  oddaliła  odwołanie  i  utrzymała  w  mocy  odrzucenie  oferty  wykonawcy 

Foxmet. 

Wyrok  ten  nie  został  zaskarżony  do  sądu  i  uprawomocnił  się.  W  konsekwencji 

powyższego  Izba  uznała,  że  Foxmet  Sp.  z  o.o.  nie  jest  już  wykonawcą  biorącym  udział  

w  postępowaniu.  Nie ma on  zatem  interesu  w popieraniu Zamawiającego.  Co za tym  idzie 

nie  zostały  wypełnione  przesłanki  określone  w  art.  525  ust.  1  Pzp,  zgodnie  z  którym 

wykonawca może zgłosić przystąpienie do postępowania odwoławczego w terminie 3 dni od 

dnia  otrzymania  kopii  odwołania,  wskazując  stronę,  do  której  przystępuje,  i  interes  w 

uzyskaniu r

ozstrzygnięcia na korzyść strony, do której przystępuje. 

Wobec  powyższego  Izba  podczas  posiedzenia  niejawnego  z  udziałem  z  stron  postanowiła  

w  urzędu  nie  dopuścić  wykonawcy  Foxmet  Sp.  z  o.o.  do  udziału  w  postępowaniu 

odwoławczym. 

Odwołujący  w  piśmie  procesowym  z  22  lutego  2022  r.  zgłosił  ponadto  opozycję  przeciwko 

przystąpieniu  wykonawcy  Foxmet  Sp.  z  o.o.  do  postępowania  o  sygn.  akt  KIO  296/22. 

Odwołujący uzasadnił swoje stanowisko opierając się na faktach, które Izba ustaliła z urzędu 

i  na 

których  oparła swoją decyzję  o  niedopuszczeniu wykonawcy  Foxmet do  postępowania 

odwoławczego.  W  konsekwencji,  o  ile  stanowisko  Odwołującego  było  co  do  zasady 

prawidłowe, Izba uznała zgłoszoną opozycję za bezprzedmiotową. 

Izba ustaliła, co następuje: 

4  lut

ego  2022  r.  Zamawiający  poinformował  wykonawców  o  odrzuceniu  na  podstawie  art. 

226 ust. 1 pkt. 2 lit. a Pzp 

oferty Odwołującego z postępowań: ZP-S-0011/21 i ZP-S-0012/21.  

Uzasadnienie ww. czynności w ramach obu postępowań było jednobrzmiące - Zamawiający 

wskazał: 

„W  wyroku  z  dnia  10  stycznia  2022  r.  Krajowej  Izby  Odwoławczej  (sygn.  akt  3707/21)  

w  sprawie  dotyczącej  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  nr  ZP-PI-0003/21  pn. 

„Likwidacja  23  obiektów  budowlanych  dla  Spółki  Restrukturyzacji  Kopalń  S.A.  w  Bytomiu, 

Oddział  KWK  „Piekary  I  cz.  II”  został  orzeczony  nakaz  wykluczenia  ww.  Wykonawców  z 

postępowania. 

Wykluczenie  następuje  na  podstawie  art.  111  pkt  4  w  zw.  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  ustawy 

Prawo zamówień publicznych z dnia 11 września 2019 roku z uwagi na zawarcie pomiędzy 

Wykonawcami  pod  nazwą  Nomet  S.  N.  z  siedzibą  w  Dąbrowie  Górniczej  przy  

ul.  Sienkiewicza  16,  a  Dominex  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Świętochłowicach  przy  ul. 

Metalowców  3C  porozumienia  mającego  na  celu  zakłócenie  konkurencji  między 

wykonawcami  

w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

W  toku  postępowania  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  w  sprawie  prowadzonej  pod  sygn. 

akt KIO 3707/21 ustalono, że w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego nr ZP-

BD-

0012/20  pn.  „Likwidacja  bocznicy  kolejowej  wraz  z  infrastrukturą  SRK  S.A.  w  Bytomiu 

Oddział  w  Katowicach  KWK  „Boże  Dary  -  Mysłowice  -  Wesoła  1”  Ruch  KWK  „Boże  Dary” 

część 1, część 11” Wykonawca pod nazwą Nomet S. N. i Wykonawca pod nazwą Dominex 

Sp.  z  o.o.  zawarli  niedozwolone  przepisami  prawa 

porozumienie  naruszające  zasady 

uczciwej  konkurencji 

(…).  W  toku  postępowania  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą 

stwierdzono,  

że  w  postępowaniu  nr  ZP-BD-0012/20  zachodziły  okoliczności,  uwarunkowane 

bezpośrednimi  zależnościami  kapitałowo-osobowymi  pomiędzy  ww.  podmiotami,  które 

zawarły niedozwolone przepisami prawa porozumienie, celem pozyskania tego zamówienia 

w  Części  I  zamówienia.  Zdaniem  Krajowej  Izby  Odwoławczej  liczy  się  sama  chęć 

wyeliminowania  innych  podmiotów  uczestniczących  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  przez  zawarcie  niedozwolonego  porozumienia.  Jak  wskazała 

Krajowa 

Izba 

Odwoławcza 

w 

wyroku 

z 

dnia  

13  lipca  2018  r.,  sygn.  akt  KIO  1279/18  „zarówno  według  doktryny,  jak  i  orzecznictwa  

dla  wykazania  zawarcia  tego  rodzaju  porozumienia  nie  jest  wymagane  dysponowanie 

bezpośrednim  dowodem  np.  w  postaci  pisemnego  porozumienia  określającego  taki 

bezprawny cel. Natomiast całkowicie wystarczające jest, aby całokształt okoliczności sprawy 

pozwalał  na  racjonalne  i  logiczne  wyprowadzenie  wniosku,  że  doszło  do  zawarcia  zmowy 

przetargowej”.  Jak  wykazało  postępowanie,  z  analizy  zachowania  Wykonawcy  pod  nazwą 

Dominex  Sp.  z  o.o.  oraz  Wykonawcy  pod  nazwą  Nomet  S.  N.  wynika,  

że  w  postępowaniu  numer  ZP-BD-0012/20  ww.  wykonawcy  zawarli  ze  sobą  porozumienie 

mające na celu zakłócenie konkurencji (zmowa przetargowa o charakterze horyzontalnym). 

Potwierdzeniem,  iż  doszło  do  zmowy  przetargowej  w  postępowaniu  nr  ZP-BD-0012/20  jest 

postępowanie Wykonawcy pod nazwą Nomet S. N., który po wygranej aukcji elektronicznej, 

w  ogóle  nie  zareagował  na  wezwanie  Zamawiającego  do  wyjaśnienia  zaoferowanej  ceny. 

B

iorąc 

pod 

uwagę 

relacje 

pomiędzy 

S. 

N. 

a 

Dominex  

Sp.  z  o.o.  nie  tylko  powiązania  rodzinne  (prezesem  zarządu  Dominex  Sp.  z  o.o.  jest 

małżonka  S.  N.a),  wieloletnia  współpraca  na  gruncie  zamówień  publicznych,  

ale i poleganie na zasobach tego samego podmiotu w celu wskazania spełnienia warunków 

udziału  w  postępowaniu,  wszystko  to  prowadzi  do  wniosku,  zgodnie  z  zasadami  logiki  

i  doświadczenia  życiowego,  że  Wykonawcy  ci  celowo  zadziałali  w  porozumieniu,  żeby 

zamówienie  uzyskał  podmiot  oferujący  jego  wykonanie  za  wyższą  cenę.  W  postępowaniu  

nr  ZP-BD-0012/20  Wykonawcy:  Dominex  Sp.  z  o.o.  oraz  S.  N. 

prowadzący  działalność 

gospodarczą  pod  firmą  NOMET  S.  N.  w  celu  wykazania  spełniania  warunków  udziału  w 

postępowaniu  polegali  na  zasobach  tego  samego  podmiotu.  Na  skutek  wezwania 

Zamawiającego do wyjaśnienia ceny oferty Dominex Sp. z o.o. złożył wyjaśnienia, w których 

powołał 

się 

między 

innymi 

na 

współpracę 

z 

firmą 

NOMET 

S. 

N.  

po  atrakcyjnych,  wynegocjowanych  stawkach.  Z kolei  NOMET  S.  N. 

nie udzielił odpowiedzi 

na 

wezwanie 

do 

złożenia 

wyjaśnień 

elementów 

oferty 

mających 

wpływ  

na  wysokość  zaoferowanej  ceny  po  aukcji  elektronicznej.  Następnie,  po  dokonaniu  wyboru 

Wykonawcy  PHU  Complex  L.  W.

,  zawierającej  drugą  co  do  wysokości  cenę  

w zakresie części 1 zamówienia, Dominex sp. z o.o. wniósł odwołanie do Prezesa Krajowej 

Izby Odwoławczej, w którym domagał się między innymi unieważnienia wyboru oferty PHU 

Complex  L.  W. 

w  zakresie  części  1  zamówienia.  Wyrokiem  z  dnia  30  listopada  2020  r.  w 

sprawie o sygn. akt KIO 3026/20 Krajowa Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie. Ostatecznie 

zamówienie  w  zakresie  części  1  udzielono  wykonawcy  PHU  Complex  L.  W.,  który 

zrealizował zamówienie za wynagrodzeniem zaledwie o 19 834,76 złotych wyższym od ceny 

oferty  Wykonawcy  Nomet  S.  N..  W  tej  sytuacji,  zdaniem  KIO,  jedynym  logicznym 

wytłumaczeniem  zachowania  S.  N.  (brak  wyjaśnień  zaproponowanej  ceny)  jest  istnienie 

porozumienia 

z 

Dominex 

Sp. 

z 

o.o., 

w 

którym 

chodziło  

o spowodowanie wyboru oferty Domin

ex Sp. z o.o., droższej o ponad 200.000,00 zł od oferty 

Nomet S. N. 

(…)”. 

Biorąc  pod  uwagę  ustalony  stan  faktyczny  Izba  uznała,  że  Zamawiający  miał  podstawy  

do odrzucenia ofert Odwołującego z obu postępowań, w konsekwencji powyższego zarzuty 

odwołań zostały uznane za niezasadne. 

Zgodnie  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp 

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wyklucza  

się wykonawcę jeżeli zamawiający może stwierdzić, na podstawie wiarygodnych przesłanek, 

że  wykonawca  zawarł  z  innymi  wykonawcami  porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie 

konkurencji,  w  szczególności  jeżeli  należąc  do  tej  samej  grupy  kapitałowej  w  rozumieniu 

ustawy  z  dnia  16  lutego  2007  r.  o  ochronie  konkurencji  i  konsumentów,  złożyli  odrębne 

oferty,  oferty  częściowe  lub  wnioski  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu,  chyba  że 

wykażą, że przygotowali te oferty lub wnioski niezależnie od siebie. 

Z  kolei  art.  111  pkt  4  Pzp  stanowi,  że  wykluczenie  wykonawcy  następuje  w  przypadkach,  

o  których  mowa  w  art.  108  ust.  1  pkt  5  i  6,  art.  109  ust.  1  pkt  4–7  i  9,  na  okres  3  lat  od 

zaistnienia zdarzenia będącego podstawą wykluczenia. 

Istotne  znaczenie  w  sprawie  miały  też  następujące  przepisy  Dyrektywy  Parlamentu 

Europejskiego  i 

Rady  2014/24/UE  z  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych, 

uch

ylającej dyrektywę 2004/18/WE: 

art. 57 ust. 4 pkt d: Instytucje zamawiające mogą wykluczyć lub zostać zobowiązane 

przez państwa członkowskie do wykluczenia z udziału w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia  każdego  wykonawcy  znajdującego  się  w  którejkolwiek  z  poniższych 

sytuacji:  jeżeli  instytucja  zamawiająca  może  stwierdzić,  na  podstawie  wiarygodnych 

przesłanek,  że  wykonawca  zawarł  z  innymi  wykonawcami  porozumienia  mające  

na celu zakłócenie konkurencji. 

art.  57  ust.  7:  Państwa  członkowskie  określają  w  przepisach  ustawodawczych, 

wykonawczych  lub  administracyjnych,  z  uwzględnieniem  prawa  unijnego,  warunki 

wykonania  niniejszego  artykułu.  W  szczególności  państwa  członkowskie  ustalają 

maksymalny okres wykluczenia w przypadku, gdy wykonawca nie podejmie środków 

ok

reślonych w  ust.  6 w celu wykazania swojej rzetelności.  Jeżeli  okres wykluczenia 

nie  został  określony  w  prawomocnym  wyroku,  nie  przekracza  on  pięciu  lat  od  daty 

skazania prawomocnym wyrokiem w przypadkach, o których mowa w ust. 1, i trzech 

lat od daty odno

śnego zdarzenia w przypadkach, o których mowa w ust. 4. 

Przytoczony  wyżej  art.  108  ust.  1  pkt  5 Pzp  daje  zamawiającemu  podstawę do  odrzucenia 

oferty  wykonawcy  (lub  wykonawców),  gdy  zamawiający  stwierdzi  na  podstawie 

wiarygodnych  przesłanek,  że  wykonawcy  dopuścili  się  zmowy  przetargowej.  Podkreślenia 

wymaga  przy  tym,  że  ustawa  nie  obliguje  zamawiającego  do  udowodnienia  zaistnienia 

zmowy 

przetargowej,  

co uznać należy za rozwiązanie w  pełni  zasadne  –  zmowy tego rodzaju  ze swej  natury  są 

utrzymywane  przez  zainteresowanych  wykonawców  w  tajemnicy.  Z  tego  też  względu 

zamawiający  może  podjąć  decyzję  o  odrzuceniu  ofert  takich  wykonawców  w  oparciu  

o 

poszlaki.  Ustawa  nie  wymaga  również,  by  to  zamawiający  prowadził  postępowanie 

wyjaśniające  w  kierunku  potwierdzenia  zaistnienia  zmowy  przetargowej  między 

wykonawcami 

–  zgodnie  z  przytoczonym  przepisem  wystarczające  jest  oparcie  się  przez 

zamawiającego  

na wiarygodnych przesłankach. Dlatego też zamawiający ma prawo skorzystać z informacji 

(wiarygodnych przesłanek)  ustalonych przez  inne podmioty.  Zamawiający  może  oczywiście 

przeprowadzić  własne  postępowania  mające  na  celu  weryfikację  uzyskanych  danych,  

ale ustawa nie nakłada na niego takiego obowiązku.  

Tym samym 

Zamawiający miał prawo oprzeć się na nieprawomocnym wyroku KIO 3707/21  

w  zakresie  w  jakim  dotyczył  on  ustalenia  przez  Izbę  okoliczności  dających  podstawę  

do  u

znania, że w postępowaniu ZP-BD-0012/20 doszło do zmowy przetargowej z udziałem 

Odwołującego.  Zamawiający  nie  kwestionował  ustaleń  Izby,  w  tym  nie  skorzystał  z  prawa 

wniesienia skargi, z czego wywodzić można, że zgadzał się z dokonaną przez Izbę oceną. 

Wobec  powyższego  okoliczności  zaistniałe  w  postępowaniu  nr  ZP-BD-0012/20  był 

uprawniony potraktow

ać jako wiarygodne przesłanki w rozumieniu art. 108 ust. 1 pkt 5 Pzp. 

W  konsekwencji  Izba  uznała  za  niezasadne  stanowisko  Odwołującego,  który  oparł  zarzut  

na twierdzeniu, że błędem Zamawiającego było bezrefleksyjne  uznanie, że nieprawomocny 

wyrok  KIO  3707

/21  dawał  podstawę  do  odrzucenia  oferty  Odwołującego  na  podstawie  

art. 108 ust. 1 pkt 5 Pzp. 

Kwestia  nieuprawomocnienia  wyroku  KIO  3707/21  nie  miała  znaczenia  w  sprawie. 

Podkreślenia  wymaga,  że  z  przytoczonego  wyżej  art.  111  pkt  4  Pzp  wynika,  że  termin  w 

jakim  zamawiający  odrzuca    ofertę  wykonawcy,  który  dopuścił  się  zmowy  przetargowej, 

biegnie  od  zdarzenia,  a  nie  od  prawomocnej  decyzji  uprawnionego  organu,  który  stwierdził 

zaistnienie tej zmowy.  

W  podobny  sposób  tą  kwestię  reguluje  art.  57  ust.  7  Dyrektywy  2014/24/UE  –  ostatnie 

zdanie tego przepisu brzmi: 

„Jeżeli okres wykluczenia nie został określony w prawomocnym 

wyroku,  nie  przekracza  on  pięciu  lat  od  daty  skazania  prawomocnym  wyrokiem  w 

przypadkach,  

o których mowa w ust. 1, i trzech lat od daty odnośnego zdarzenia w przypadkach, o których 

mowa  w  ust.  4

”.  Tym  samym  przypadki,  których  dotyczy  art.  57  ust.  4  Dyrektywy  objęte  

są  trzyletnim  terminem  wykluczenia  liczonym  od  daty  odnośnego  zdarzenia,  a  nie  od 

prawomocnego wyroku. 

Nie  zasługiwało  na  uwzględnienie  twierdzenie  Odwołującego,  że  wykluczenie  wykonawcy, 

który uczestniczył w zmowie przetargowej możliwe jest tylko w tym postępowaniu, w którym 

do  takiej  zmowy  doszło.  Stanowisko  takie  jest  wprost  sprzeczne  z  art.  111  pkt  4  Pzp,  z 

którego  jasno  wynika,  że  dopuszczenie  się  przez  wykonawcę  zmowy  przetargowej  daje 

podstawę  

do  wykluczania  go 

z  postępowań  przez  trzy  lata  od  zaistnienia  tej  zmowy.  Celem  tego 

przepisu  jest  trzyletnia  eliminacja 

od  dostępu  do  zamówień  publicznych  wykonawcy,  który 

dopuścił  

się zmowy – przedstawiona przez Odwołującego zawężająca interpretacja tego przepisu nie 

zasługiwała na uwzględnienie. 

Izba  pominęła  argumenty  Odwołującego  stanowiące  polemikę  z  wyrokiem  KIO  3707/21. 

Wyrok ten został zaskarżony przez Odwołującego, co za tym idzie będzie podlegał kontroli 

instancyjnej Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Mając na uwadze powyższe Izba orzekła jak w sentencji. 

Przewodniczący: ………............…………………..…………… 

………............…………………..…………… 

………............…………………..……………