KIO 2984/22 WYROK dnia 2 grudnia 2022 r.

Sygn. akt:  

KIO 2984/22 

WYROK

z dnia 2 grudnia 2022 r.

Krajowa Izba Odwoławcza   –   w składzie: 

Przewodniczący:   Rafał Malinowski 

Protokolant:   

Rafał Komoń 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  29  listopada  2022  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  10  listopada  2022  r.  przez 

wykonawcę  IMPEL S.A.  z  siedzibą  we  Wrocławiu,  w postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego Izbę Administracji Skarbowej w Gdańsku 

orzeka: 

Umarza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  zarzutów  oznaczonych  w  odwołaniu 

punktami II.3 i II.4.

Uwzględnia odwołanie  w  pozostałym  zakresie i  nakazuje  zamawiającemu modyfikację 

załącznika  nr  10  do  SWZ,  tj.  §  7  ust.  22  projektowanych  postanowień  umowy  oraz  w 

razie  potrzeby  innych  postanowień  wzoru  umowy,  która  dopuści  zmianę  wysokości 

wynagrodzenia wyk

onawcy w sytuacjach, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy 

Prawo zamówień publicznych również ponad określony przez zamawiającego limit 5% 

wartości umowy brutto określonej pierwotnie w § 4 ust. 1 wzoru umowy. 

Kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  zamawiającego  i  zalicza  w  poczet 

kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  (słownie:  piętnaście  tysięcy 

złotych, zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania, kwotę 

3600  zł  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych,  zero  groszy)  z  tytułu  zastępstwa 

odwołującego  przez  pełnomocnika  oraz  kwotę  780,74  zł  (słownie:  siedemset 

osiemdziesiąt  złotych,  siedemdziesiąt  cztery  grosze)  z  tytułu  kosztów  związanych  z 

dojazdem pełnomocnika odwołującego na posiedzenie i rozprawę. 

Zasądza  od  zamawiającego  Izby  Administracji  Skarbowej  w  Gdańsku  na  rzecz 

odwołującego  IMPEL  S.A.  z  siedzibą  we  Wrocławiu  kwotę  19 380,74  zł  (słownie: 

dziewiętnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt złotych, siedemdziesiąt cztery grosze). 

Stosownie do  art.  579 ust.  1 i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1710) na niniejszy wyrok - w terminie 14 

dni  od  dnia  jego doręczenia  -  przysługuje  skarga za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

…………………… 

Sygn. akt:  

KIO 2984/22 

Uzasadnienie 

Izba Administracji Skarbowej w Gdańsku, dalej jako: „Zamawiający”, prowadzi postępowanie 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  11  września 

2019  r.  Prawo  zamówień  publicznych,  dalej  jako:  „ustawa  PZP”,  którego  przedmiotem  jest 

"Świadczenie  usług  w  zakresie  sprzątania  pomieszczeń  w  budynkach  Izby  Administracji 

Skarbowej  w  Gdańsku,  terenów  zewnętrznych  wokół  budynków  oraz  prac  naprawczych  i 

konserwacyjnych”. 

Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z 

dnia 31 października 2022 r.  pod numerem 2022/S 210-602748. 

Szacunkowa  wartość  zamówienia  jest  równa  lub  przekracza  progi,  o  których  mowa  w 

przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy PZP. 

W  dniu  10  lis

topada  2022  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawcy IMPEL 

S.A. z siedzibą we Wrocławiu, dalej jako: „Odwołujący”, w którym zarzucił 

on Zamawiającemu naruszenie: 

1.  art.  16  ustawy  PZP  poprzez  naruszenie  zasad  zachowania  uczciwej  konkurencji  oraz 

równego  traktowania  wykonawców  przy  formułowaniu  postanowień  ogłoszenia  o 

zamówieniu oraz SWZ; 

2.  art.  436  pkt  4  lit.  b)  w  zw.  z  art.  16  i  17  ustawy  PZP  i  w  zw.  art.  58  ustawy  Kodeks 

cywilny poprzez wadliwe ustalenie w treści projektu umowy postanowień w przedmiocie 

aktualizacji wynagrodzenia wykonawcy poprzez ustalenie 

maksymalnej wartości, o jaką 

może zmienić się wynagrodzenie umowne, 

3.  art.  433  pkt  4  ustawy  PZP 

poprzez  wprowadzenie  przez  Zamawiającego  do  projektu 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  postanowień  abuzywnych  ze  względu  na 

dopuszczenie do dowolnego kształtowania przez Zamawiającego wielkości zamówienia 

i  zaniechanie  ustalenia  w  treści  SWZ  minimalnej  wartości  lub  wielkości  świadczenia 

stron; 

4.  art. 439 w zw. z art. 16 i 17 ustawy PZP 

poprzez ustalenie blankietowych postanowień 

o zasadach wprowadzania odpowiednich zmian wysokości wynagrodzenia wykonawcy 

w przypadku zmiany ceny materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia 

należnego  wykonawcy  w  zakresie  węższym  niż  wymagany  ustawą  Prawo  zamówień 

publicznych. 

W  związku  z  postawionymi  zarzutami  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz 

nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  kwestionowanych  przez  Odwołującego  postanowień 

SWZ w zakresie i brzmieniu zaproponowanym przez Odwołującego w odwołaniu. 

Stanowisko Odwołującego: 

Argumentując postawione zarzuty, Odwołujący wskazywał, co następuje: 

Zarzut nr 2: 

Odwołujący powołał brzmienie § 7 ust. 22 projektowanych postanowień umownych, zgodnie 

z  którym:  „Całkowita  zmiana  wartości  umowy  brutto,  wynikająca  z  zasad  waloryzacji,  o 

których  mowa  w  ust.  1  i  19,  nie  może  przekroczyć  5%  wartości  umowy  brutto  określonej 

pierwotnie  w  §  4  ust.  1  umowy”.  Zdaniem  Odwołującego  konstrukcja  powyższego 

postanowienia  ogranicza 

waloryzację  wynagrodzenia  z  art.  436  pkt.  4b,  co  stanowi 

naruszenie ustawy Prawo 

zamówień publicznych. 

Zdaniem Odwołującego formułowanie postanowień umownych, których celem jest uniknięcie 

przez  Zamawiającego  ponoszenia  ciężarów  ww.  wzrostu  kosztów,  stanowi  nadużycie 

przysługującego  mu  prawa  do  formułowania  postanowień  umownych  i  w  konsekwencji 

świadczy o dokonywaniu czynności prawnych, sprzecznych z prawem lub mających na celu 

obejście prawa, a więc czynności prawnych bezwzględnie nieważnych na podstawie art. 58 

Kodeksu cywilnego. 

Jak  dalej  wskazywał  Odwołujący,  ustalona  w  umowie  maksymalna  graniczna  wartość 

partycypacji  Zamawiającego  w  pokryciu  wzrostu  kosztów  wykonania  zamówienia  na 

poziomie  5%  zmian  przewidzianych  w  §  7  ust.  22  umowy,  dotyczących  waloryzacji 

wynagrodzenia zarówno płacowego, jak i materiałowego, jest niezgodna z celem art. 436 pkt 

4  lit.  b) 

ustawy  PZP,  gdyż  prowadzi  de  facto  do  zniesienia  obowiązku  Zamawiającego 

aktualizacji wynagrodzenia wykonawcy w oparciu o ten przepis. 

Podkreślił  również  Odwołujący,  że  zmiana  wynagrodzenia,  o  której  mowa  w  art.  436  pkt  4 

lit. 

b  ustawy  PZP,  powinna  być  „odpowiednia”,  tj.  powinna  być  wprost  proporcjonalna  do 

zmian  wprowadzonych  określonych  przepisach  prawa,  a  zatem  nie  ma  uzasadnienia  dla 

wprowadzenia ich limitu. 

W  związku  z  powyższym,  zdaniem  Odwołującego,  kwestionowane  postanowienie  umowne 

powinno zostać doprecyzowane poprzez wykreślenie z jego treści wyrażenia „ust. 1”, tak by 

limit 5% odnosił się tylko i wyłącznie do waloryzacji, o której mowa w art. 439 ustawy PZP. 

Stanowisko Zamawiającego: 

Pismem  z  dnia  28  listopada  2022  r.  Zamawiający  wniósł  odpowiedź  na  odwołanie.  W 

zakresie  zarzutu  nr  2  Zamawiający  wskazywał,  że  uprawniony  jest  do  kształtowania 

postanowień  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  przy  uwzględnieniu  zasady 

swobody  umów  wyrażonej  w  art.  353

KC.  Dodał  również,  że  wymóg  określenia 

maksymalnej  wartości  zmiany  wynagrodzenia,  jaką  dopuszcza  zamawiający  w  efekcie 

zastosowania postanowień o zasadach wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia nie 

jest obwarowany w ustawie PZP 

innymi szczególnymi obowiązkami. Zamawiający podkreślił, 

iż  w  ramach  dyspozycji  art.  436  ustawy  PZP,  to  do  jego  kompetencji  należy  powzięcie 

decyzji 

wskazującej  na  określenie  danych  zasad  wprowadzenia  zmian  wysokości 

wynagrodzenia  - 

określenie  górnego  ich  pułapu  w  razie  modyfikacji  takich  czynników  jak 

stawka podatku od towarów i usług, czy kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę. 

Zamawiający  dodał,  że  jego  obowiązkiem  jest  określenie  waloryzacyjnych  postanowień 

umownych  w  sprawie  zamówienia  publicznego  tak,  aby  cel  zamówienia  publicznego  tj. 

zaspokojenie  określonych potrzeb  publicznych mógł  został  osiągnięty.  Niewątpliwie musi to 

następować  w  granicach  możliwości  finansowych  Zamawiającego.  W  niniejszej  sprawie 
należy  zaś  podkreślić,  iż  Izba  Administracji  Skarbowej  w  Gdańsku  finansowana  jest  z 

budżetu państwa. 

Zamawiający  podkreślił  również,  że  szacowanie  wartości  zamówienia  w  niniejszym  roku 

zostało  odpowiednio  powiększone  w  stosunku  do  wydatków  ponoszonych  na  podstawie 

obecnie zawartych umów. 

Podsumowując  Zamawiający dodał,  że  w  ramach Krajowej  Administracji  Skarbowej zostały 

opracowane  w  dniu  17  marca  2022  r. 

„Zalecane  zasady  waloryzacji  wynagrodzenia 

wykonawcy  w  umowach  o  roboty  budowlane”.  W  zaleceniach  tych  wyraźnie  zostało 

wyartykułowane, że „Sumaryczna wartość zmiany wynagrodzenia Wykonawcy, wynikająca z 

zasad  waloryzacji  nie  powinna  przekroczyć  5%  określonego  pierwotnie  wynagrodzenia 

brutto.”. Chociaż ww. zalecenia dotyczą innego przedmiotu zamówienia, nie można w ocenie 

Zamawiającego  pomijać  ich  znaczenia  także  przy  zamówieniach  dotyczących  świadczenia 

usług. 

Poziomu  waloryzacji  odpowiadającemu  5%  wartości  kontraktu,  określonego  przez 

Zamawiającego  w  projekcie  umowy  nie  można  uznać  za  pozorny  ale  raczej  adekwatny  do 

obciążeń, którym budżet i jednostka Zamawiającego może podołać. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  uczestników  postępowania,  na 

po

dstawie  zgromadzonego  w  sprawie  materiału  dowodowego,  Krajowa  Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba  stwierdziła,  iż  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem 

odwołania na podstawie art. 528 ustawy PZP. Ponadto Izba ustaliła, że Odwołujący posiada 

interes we wniesieniu odwołania wynikający z art. 505 ustawy PZP. 

W  związku  z  uwzględnieniem  przez  Zamawiającego  zarzutu  oznaczonego  w  odwołaniu 

punktem  II.3  oraz  wycofaniem  przez  Odwołującego  zarzutu  oznaczonego  punktem  II.4, 

postępowanie  odwoławcze  w  tym  zakresie  należało  umorzyć  w  oparciu  o  art.  568  pkt  1,  3 

ustawy PZP. 

Rozpatrzeniu  merytorycznemu 

na  rozprawie podlegał  zatem  wyłącznie zarzut  oznaczony  w 

odwołaniu punktem II.2 w zw. z zarzutem oznaczonym punktem II.1. 

Izba 

dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, 

tj. przede wszystkim w oparciu o dokumentację przedmiotowego postępowania, której treść 

była kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy. 

W ramach postępowania odwoławczego złożone zostały także następujące dowody: 

a) 

Zamawiającego: 

i. 

Opracowanie GUS „Wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych w 

październiku 2018 r., 2019 r., 2020 r., 2021 r. i 2022 r. 

ii. 

Opracowanie NBP i RPP pn. „Raport o inflacji” str. 63 

iii.  Wydruk strony Komisji 

Europejskiej „Prognoza gospodarcza dla Polski” 

iv. 

Pismo IMPEL S.A. z 18.05.2022 r. (bez załączników) 

v. 

Opracowanie  pn.  „Zalecane  zasady  waloryzacji  wynagrodzenia 

wykonawcy w umowach o roboty budowlane” 

vi. 

Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie udzielenia zamówienia 

publicznego wraz z aneksem 

vii. 

Plan postępowań o udzielenie zamówień na rok 2022 

Zdaniem  Izby  dowody  przedłożone  przez  Odwołującego  nie  były  przydatne  dla  wydania 

rozstrzygnięcia  w  zakresie  rozpatrywanego  zarzutu,  którego  uwzględnienie  zależało  od 

przyjęcia  określonej  oceny  dotyczącej  zaistniałego  w  sprawie  zagadnienia  prawnego. 

Kwestie dowodowe nie miały w rozpatrywanej sprawie znaczenia. Kluczowym było przyjęcie 

zapatrywania  prawnego  dotyczącego  interpretacji  art.  436  pkt  4  lit.  b  ustawy  PZP  i  na  tej 

po

dstawie podjęcie rozstrzygnięcia. 

Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy: 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  którego 

przedmiotem jest 

"Świadczenie usług w zakresie sprzątania pomieszczeń w budynkach Izby 

Adminis

tracji  Skarbowej  w  Gdańsku,  terenów  zewnętrznych  wokół  budynków  oraz  prac 

naprawczych i konserwacyjnych”. 

Zgodnie z treścią załącznika nr 10 do SWZ, tj. „Projektowane postanowienia umowy”: 

§ 7 ust. 1: 

„Strony  Umowy  postanawiają,  iż  dokonają  w  formie  pisemnego  aneksu  zmiany 

wynagrodzenia  w  wypadku  wystąpienia  którejkolwiek  okoliczności  wskazanych  w  art.  436 

Ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  jeżeli  zmiany  te  będą  miały  wpływ  na  koszty 

wykonania zamówienia przez Wykonawcę tj. zmiany: 

a) stawki podatku od 

towarów i usług, 

b)  wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  albo  minimalnej  stawki  godzinowej 

ustalonych  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  10  października  2002r.  o  minimalnym 

wynagrodzeniu  za  pracę,  -  zmiana  wysokości  wynagrodzenia  nie  dotyczy  wysokości 

minimalnego  wynagrodzenia  określonego  w  Rozporządzeniu  Rady  Ministrów  z  dnia  13 

września 2022 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości 

minimalnej stawki godzinowej w 2023 r. (Dz. U. 2022 poz. 1952), 

c)  zasad  podlegania 

ubezpieczeniom  społecznym  lub  ubezpieczeniu  zdrowotnemu  lub 

wysokości stawki składki na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, 

d) zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których 

mowa w ustawie z dnia 4 października 2018r. o pracowniczych planach kapitałowych, 

na zasadach i w sposób określony w ust. 2-18, jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty 

wykonania Umowy przez Wykonawcę.”. 

§ 7 ust. 19: 

„Zamawiający  przewiduje  zmianę  wysokości  wynagrodzenia  należnego  Wykonawcy  ( 

rozumianą jako wzrost cen lub kosztów jak i również ich obniżenie względem ceny lub kosztu 

przyjętych w celu ustalenia wynagrodzenia Wykonawcy zawartego w ofercie), zgodnie z art. 

439  ustawy  pzp,  w  formie  pisemnego  aneksu,  w  przypadku  zmiany  wysokości  cen 

materiałów  lub  kosztów  związanych  z  realizacją  zamówienia,  na  zasadach  i  w  sposób 

określony w ust. 20 oraz z uwzględnieniem zapisów ust. 21, ust.22.”. 

§ 7 ust. 22: 

„Całkowita zmiana wartości Umowy brutto, wynikająca z zasad waloryzacji, o których mowa 

w 

ust. 1 i 19, nie może przekroczyć 5 % wartości Umowy brutto określonej pierwotnie w § 4 

ust. 1 Umowy.”. 

Izba zważyła, co następuje: 

W  pierwszej  kolejności  należy  podkreślić,  że  instytucje  uregulowane  w  art.  436  pkt  4  lit.  b 

oraz w art. 439 stanowią dwie odrębne podstawy do waloryzacji wynagrodzenia wykonawcy. 

Pierwszy z  ww.  przepisów  nakazuje  wprowadzenie do  umowy  postanowień  aktualizujących 

wynagrodzenie  wykonawcy  w  razie  zaistnienia  okoliczności  mających  wpływ  na  koszty 

wykonania zamówienia przez wykonawcę, a które następują na skutek zmian powszechnie 

obowiązującego prawa. Drugi przepis ma za zadanie zachowanie równowagi ekonomicznej 

stron  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  która  może  zostać  zaburzona  w  wyniku 

zmian  stosunków  gospodarczych  czyli  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów  związanych  z 

realizacją zamówienia. 

Oba  te  przepisy  stanowią  przejaw  ograniczenia  swobody  kontraktowej  stron,  wyrażonej  w 

art. 353

 Kodeksu cywilnego.  

Zgodnie  z  art.  436  pkt  4  lit.  b)  ustawy  PZP  umowa  zawierana  na  okres 

dłuższy  niż  12 

miesięcy  zawiera  postanowienia  określające  w  szczególności  zasady  wprowadzania  zmian 

wysokości wynagrodzenia w przypadku zmiany: 

•  stawki podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, 
•  wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  albo  wysokości  minimalnej  stawki 

godzinowej,  ustalonych  na  podstawie  ustawy  z  dnia  10  października  2002  r.  o 

minimalnym wynagrodzeniu za pracę, 

•  zasad  podlegania  ubezpieczeniom  społecznym  lub  ubezpieczeniu  zdrowotnemu  lub 

wysokości stawki składki na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne, 

•  zasad  gromadzenia  i  wysokości  wpłat  do  pracowniczych  planów  kapitałowych,  o 

których  mowa  w  ustawie  z  dnia  4  października  2018  r.  o  pracowniczych  planach 

kapitałowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1342 oraz z 2022 r. poz. 1079) 

jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę. 

Ratio  legis  normy  art.  436  pkt  4  lit. 

b  ustawy  PZP  zasadniczo  pozostaje  tożsame  jak 

funkcjonującego w poprzednim stanie prawnym art. 142 ust. 5 ustawy PZP. Jest to przepis 

bezwzględnie  obowiązujący  nakazujący  przewidzenie  w  umowie  postanowień,  na  mocy 

których, w razie zmiany wysokości obciążeń publicznoprawnych, modyfikacji ulegnie również 

wynagrodzenie wykonawcy. 

Chociaż w treści obecnie obowiązującego art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, charakter zmiany 

wynagrodzenia  wykonawcy  w  związku  ze  zmianą  obciążeń  publicznoprawnych  nie  został 

opisany słowem „odpowiednie”, tak jak miało to miejsce na gruncie art. 142 ust. 5 poprzednio 

obowiązującej  ustawy  PZP,  należy  przyjąć,  że  również  na  gruncie  aktualnych  przepisów 

zmiany te powinny mieć właśnie „odpowiedni” charakter. 

Powyższe oznacza, że waloryzacja wynagrodzenia określonego w umowie musi nastąpić w 

takim  stopniu  oraz  w  takim  zakresie,  w  jakim  wynika  to  ze  zmiany  pr

zepisów  oraz  w  jakim 

dotyczy  danego  wykonawcy,  tj.  z  uwzględnieniem  konkretnego  (mierzalnego)  wpływu 

zaistniałych  zmian  wysokości  obciążeń  publicznoprawnych  na  wzrost  (lub  też  obniżenie) 

kosztów  realizacji  zamówienia  przez  danego  wykonawcę  (tak:  KIO  w  wyroku  z  dnia  5 

września 2018 r., KIO 1681/18). 

Innymi słowy, zwiększenie lub zmniejszenie wynagrodzenia wykonawcy powinno nastąpić w 

takim  stopniu,  w  jakim  zmiany  prawa,  o  których  mowa  w  art.  436  pkt  4  lit.  b  ustawy  PZP, 

wpływają  na  koszt  wykonania  zamówienia  przez  wykonawcę.  W  związku  z  powyższym, 

zdaniem  Izby,  brak  jest  uzasadnienia  dla  limitowania  zmiany  wynagrodzenia  wykonawcy, 

jeżeli podyktowana jest ona okolicznościami, o których mowa w ww. przepisie. 

Uwzględniając  aktualne  zapisy  projektu  umowy,  może  bowiem  zaistnieć  sytuacja,  w  której 

zastosowanie  art.  436  pkt  4  lit.  b  będzie  całkowicie  wyłączone.  Przykładowo,  w  razie 

dokonania waloryzacji wynagrodzenia w oparciu o art. 439 ustawy PZP i wyczerpaniu limitu 

wartości  umowy,  nie  będzie  możliwym  zmiana  wynagrodzenia  wykonawcy  np.  w  razie 

zmiany stawek podatkowych. Powyższe kłóci się z charakterem przepisu art. 436 pkt 4 lit. b 

ustawy  PZP  i  celem,  dla  jakiego przepis ten  został  wprowadzony  do  ustawy  oraz  prowadzi 

de facto do obejścia prawa. 

Należy również pamiętać, że przez zmianę wynagrodzenia (zmianę wartości umowy) należy 

rozumieć zarówno jego podwyższenie, jak też obniżenie. Zatem w sytuacji zmian wysokości 

obciążeń  publicznoprawnych  na  korzyść  Zamawiającego,  przy  jednoczesnym  wyczerpaniu 

limitu 

waloryzacji w wysokości 5% wartości umowy, wykonawca mógłby skutecznie odmówić 

zawarcia stosownego aneksu do umowy z uwagi na wyczerpanie ww. limitu.  

Zamawiający  przedstawiając  argumentację  na  odparcie  zarzutu  postawionego  przez 

Odwołującego,  zdaje  się  zrównywać  oba  rodzaje  waloryzacji,  co  jednak  jest  błędnym 

podejściem.  Mają  one  bowiem  odmienny  charakter.  Celem  wprowadzenia  klauzul 

waloryzacyjnych, o których mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, jest ochrona interesów 

wykonawców i zamawiających, które mogą ulec zagrożeniu na skutek zmian prawa, których 

żadna  ze  stron  umowy  nie  jest  w  stanie  przewidzieć  i  np.  wkalkulować  w  cenę  oferty  (w 

przypadku  oferenta)  czy  też  uwzględnić  w  ramach  wartości  szacunkowej  zamówienia  (w 

przypadku  zamawiającego)  –  chociaż  od  tej  zasady  mogą  istnieć  wyjątki  np.  na  dzień 

wydania niniejszego  wyroku  wiadomo jak  będzie  kształtować  się minimalne  wynagrodzenie 

za  pracę  oraz  minimalna  stawka  godzinowa  w  roku  2023.  Zasadnym  jest  więc  w  tym 

przypadku  pełne  odzwierciedlenie  wpływu  wprowadzanych  zmian  prawa  na  wysokość 

wynagrodzenia wykonawcy, o ile zmiany te mają wpływ na koszty wykonania zamówienia.  

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Zamawiającego, że dyspozycja art. 436 pkt 4 

lit.  b  ustawy  PZP 

zezwala  na  określenie  przez  niego  górnego  pułapu  w  razie  modyfikacji 

takich czynników  jak  np.  stawka  podatku  czy  kwota  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę. 

Przyjęcie  takiego  stanowiska  kłóciłoby  się  z  sensem  tego  przepisu,  a  w  skrajnych 

przypadkach 

–  tak  jak  w  rozpatrywanej  sprawie  –  mogłoby  doprowadzić  do  całkowitego 

wyłączenia  jego  stosowania.  W  ramach  przepisu  art.  439  wprowadzono  obowiązek 

przewidzenia

 maksymalnej wartości zmiany wynagrodzenia, jaką dopuszcza zamawiający w 

efekcie  zastosowania  postanowień  o  zasadach  wprowadzania  zmian  wysokości 

wynagrodzenia

.  Taka  regulacja nie  znajduje  się jednak  w  przepisie art. 436 i  zdaniem  Izby 

nie  można  jej  na  zasadzie  analogii  stosować  także  w  razie  tego  rodzaju  waloryzacji. 

Charakter  waloryzacji  z  art.  436  jest  inny  i  nie  ma  m

ożliwości  limitowania  zmian 

wprowadzanych na tej podstawie. 

Odnosząc  się  do  stanowiska  Zamawiającego  wyrażonego  na  rozprawie,  dotyczącego 

możliwości  limitowania  waloryzacji,  o  której  mowa  w  art.  436  pkt  4  lit.  b  ustawy  PZP,  w 

oparciu  o  zasadę  swobody  umów  wyrażoną  w  art.  353

KC,  Izba  pragnie  zauważyć,  że 

zasada  ta  jest  ograniczona  właściwością  (naturą)  stosunku,  ustawą  oraz  zasadami 

współżycia społecznego. Zdaniem Izby wprowadzenie do umowy postanowienia limitującego 

waloryzację, o której mowa w art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP, sprzeciwiałoby się celowi, dla 

którego regulacja ta została wprowadzona do ustawy i wypaczyłoby jej cel. 

Z powyższych względów odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku  sprawy  na 

podstawie  art.  575  ustawy  PZP  oraz  w  oparciu o  §  7  ust.  1  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).   

Przewodniczący: 

……………………..