KIO 2327/23 WYROK dnia 22 sierpnia 2023 r.

Sygn. akt: KIO 2327/23 

WYROK 

z dnia 22 sierpnia 2023 r.  

Krajowa 

Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodnicząca: 

Małgorzata Matecka 

Protokolant:  

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  22  sierpnia  2022  r.  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  7  sierpnia  2023  r.  przez 

wykonawcę Impel  Spółka Akcyjna  z  siedzibą  we  Wrocławiu w  postępowaniu prowadzonym 

przez zamawiającego: Polska Grupa Górnicza Spółka Akcyjna z siedzibą w Katowicach 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  w  zakresie  zarzutu  oznaczonego  w  odwołaniu  nr  1  i  nakazuje 

zamawiającemu  dokonanie  zmiany  postanowień  specyfikacji  warunków  zamówienia 

poprzez  obniżenie  łącznej  maksymalnej  wartości  kar  umownych  do  poziomu 

nieprzekraczającego 30% wartości wynagrodzenia brutto wykonawcy. 

W pozostałym zakresie odwołanie oddala. 

Kosztami postępowania obciąża odwołującego w części 1/2 i zamawiającego w części 

1/2, i:  

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od 

odwołania,  kwotę  3  600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy) 

poniesioną przez odwołującego tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, kwotę 996 zł 00 

gr 

(słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych zero groszy) poniesioną przez 

odwołującego  tytułem  dojazdu  na  posiedzenie  i  rozprawę  oraz  kwotę  3  600  zł  00  gr 

(słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  poniesioną  przez  zamawiającego 

tytułem wynagrodzenia pełnomocnika. 

zasądza  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kwotę  7 998  zł  00  gr  (słownie: 

siedem tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych zero groszy); 

znosi  wzajemnie  pomiędzy  odwołującym  i  zamawiającym  koszty  poniesione  z  tytułu  

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie do  art.  579 ust.  1 i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień  publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1605) na niniejszy wyrok - w terminie 14 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodnicząca:    

….…………………………... 

Sygn. akt: KIO 2327/23 

U z a s a d n i e n i e  

Zamawiający  Polska  Grupa  Górnicza  Spółka  Akcyjna  z  siedzibą  w  Katowicach  (dalej: 

„Zamawiający”)  prowadzi  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  – 

Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1710, ze zm.; dalej jako „ustawa Pzp”) 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pod  nazwą  „Świadczenie 

kompleksowych  usług  utrzymania  łaźni  dla  Polskiej  Grupy  Górniczej  S.A.  Oddział  KWK 

Ruda” z podziałem na 2 zadania”. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w dniu 28 

lipca 2023 r. w 

Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod nr 2023/S 144-461526.  

I.  W  dniu  7  sierpnia  2023  r.  wykonawca 

Impel  Spółka  Akcyjna  z  siedzibą  we  Wrocławiu 

(dalej: „Odwołujący”) wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie wobec treści 

postanowień specyfikacji warunków zamówienia w ww. postępowaniu. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów: 

art. 436 pkt 3 ustawy Pzp w związku z art. 353¹ Kodeksu cywilnego (dalej: „KC”), art. 

484 § 2 KC i art. 483 KC w związku z art. 8 ust. 1 poprzez wadliwe określenie przez 

Zamawiającego łącznej wysokości kar umownych;  

2.  art.  439  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp 

poprzez  wadliwe  określenie  przez  Zamawiającego 

w 

projekcie  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  zasad  waloryzacji 

wynagrodzenia Wykonawcy w związku ze zmianą cen materiałów lub kosztów. 

W ramach zarzutu nr 1 

Odwołujący podniósł, że ustalenie przez Zamawiającego w projekcie 

umowy 

limitu kar umownych na poziomie wartości całego wynagrodzenia umownego stanowi 

rażące  naruszenie  przepisu  art.  436  pkt  3  ustawy  Pzp.  Odwołujący  stwierdził,  że 

Zamawiający, ustalając górny limit kar umownych winien mieć na uwadze, że wysokość kary 

umownej  nie  powinna  prowadzić  do  nieuzasadnionego  wzbogacenia  Zamawiającego  czy 

naruszenia  zasady  proporcjonalności,  określonej  w  art.  16  ustawy  Pzp.  Zdaniem 

Odwołującego  Zamawiający  konstruując  postanowienia  dotyczące  kar  umownych  wypaczył 

w istocie  ich  rzeczywisty  cel, 

jakim  jest  naprawienie  szkody  wyrządzonej  Zamawiającemu 

z 

tytułu  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  świadczenia  niepieniężnego,  czym 

naruszył  przepisy  kodeksu  cywilnego.  Odwołujący  stwierdził,  że  Zamawiający  ustalając 

maksymalny  limit  kar  umownych  pominął  naturę  stosunku  prawnego,  jaki  łączyć  ma strony 

oraz  zignorował  zasady  współżycia  społecznego  zakładające  równoprawność  stron 

zawieranej umowy, czym naruszył dyspozycję art. 353¹ KC. Ponadto kara umowna może być 

uznana  za  rażąco  wygórowaną  zgodnie  z  art.  484  §  2  KC.  Odwołujący  podkreślił,  że  kara 

umowna zgodnie z art. 

483 § 1 KC jest instytucją związaną z naprawieniem szkody wynikłej 

z 

niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  zobowiązania  niepieniężnego.  Nie  jest  więc 

dopuszczalne zastrzeżenie kary w sytuacji, gdy zamawiający nie ponosi szkody ze względu 

na  działania  lub  zaniechania  wykonawcy.  W  takim  wypadku  wykonawca  nie  powinien  być 

obciążany  karą,  gdyż  stoi  to  w  sprzeczności  z przepisami  KC  o  odszkodowaniu  za 

nienależyte wykonanie zobowiązania. Odwołujący wskazał, że przy limicie kar umownych na 

poziomie  wartości  wynagrodzenia  za  całość  umowy  wykonawcy  nie  są  de  facto  w  stanie 

sporządzić  rzetelnej  oferty,  gdyż  nie  mogą  należycie  ocenić  ryzyka  odpowiadającego 

regułom rynkowym. 

Odwołujący wniósł o zmianę postanowienia § 11 ust. 5 projektu umowy poprzez nadanie mu 

następującej lub równoważnej treści:  

„Łączna  maksymalna  wysokość  kar  umownych  nie  może  przekroczyć  kwoty  stanowiącej 

20% wartości netto Umowy, o której mowa w § 3 ust.1.” 

W  ramach  zarzutu  nr  2 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu,  że  w  projekcie  umowy 

zaniechał  opisania  zasad  waloryzacji  wynagrodzenia  umownego  wykonawcy.  W  ocenie 

Odwołującego, ww. zaniechanie Zamawiającego narusza w sposób rażący przepis art. 439 

ustawy  Pzp 

poprzez  złamanie  zasad  zachowania  uczciwej  konkurencji,  przejrzystości  i 

proporcjonalności  przy  formułowaniu  postanowień  specyfikacji  warunków  zamówienia. 

Odwołujący  podkreślił,  że  przepis  art.  439  ust.  1  i  ust.  2  ustawy  Pzp  ma  charakter 

bezwzględnie obowiązujący (ius cogens). 

Odwołujący  wniósł  o  wprowadzenie  do  projektu  umowy  następujących  postanowień  (lub 

innych o równoważnym brzmieniu): 

„Strony zobowiązują się dokonać zmiany wysokości wynagrodzenia należnego Wykonawcy 

każdorazowo  w  przypadku  zmiany  cen  materiałów  i  kosztów,  związanych  z  realizacją 

przedmiotu  umowy  (dalej  także  jako  „indeksacja  wynagrodzenia”),  na  następujących 

zasadach:  

a) 

zmiany  dokonywane  będą  w  oparciu  o  kwartalne  wskaźniki  wzrostu  cen  towarów 

i 

usług konsumpcyjnych, ogłaszane w komunikatach Prezesa GUS.   

b) 

zmiany mogą zostać wprowadzone na wniosek Strony nie wcześniej niż po upływie  

3 miesięcy od dnia zawarcia Umowy - przy czym zmiana jest dopuszczalna:  

−  w  przypadku  pierwszej  indeksacji  -  jeśli  wskaźnik  cen  towarów  i  usług 

konsumpcyjnych,  o  którym  mowa  w  ppkt  a)  za  kwartał,  poprzedzający 

kwartał złożenia wniosku o indeksację wynagrodzenia, wzrośnie lub spadnie 

o min. 1%  w stosunku do wskaźnika z kwartału, w którym przypadał termin 

składania ofert;  

−  w przypadku każdej kolejnej indeksacji - jeśli wskaźnik cen towarów i usług 

konsumpcyjnych, o którym mowa w ppkt a) za kwartał poprzedzający kwartał 

złożenia wniosku o indeksację wynagrodzenia, wzrośnie lub spadnie o min. 

1%  w  stosunku  do  wskaźnika  z  kwartału,  w  którym  nastąpiła  ostatnia 

indeksacja;   

c) 

Strony mogą występować z wnioskami o indeksację wynagrodzenia nie częściej, niż 

jeden raz na 3 miesiące;  

d)  Suma  zmian  wynagrodzenia  Wykonawcy  w  wyniku  indeksacji,  wprowadzonych 

w tr

akcie  obowiązywania  Umowy,  nie  może  przekroczyć  15  %  ceny  kontraktowej 

netto określonej  w dniu zawarcia umowy.  

e) 

Zmiany  umowy  wymagają  zachowania  formy  pisemnego  aneksu  pod  rygorem 

nieważności.  

II.  Pismem  wniesionym  w  dniu  21  sierpnia  2023  r.  Z

amawiający  udzielił  odpowiedzi  na 

odwołanie. Zamawiający uznał zarzuty odwołania za niezasadne i wniósł o jego oddalenie. 

W odniesieniu do zarzutu nr 1 Zamawiający zauważył, że ustawodawca nie przesądził o tym, 

jaki  limit  kar 

umownych  jest  właściwy.  Określenie  takiego  jednego  limitu  było  rozważane 

w 

toku  prac  legislacyjnych,  jednakże  po  namyśle  z  regulacji  takiej  zrezygnowano. 

Zamawiający  podkreślił,  że  w  projekcie  umowy  wypełnił  nałożony  na  zamawiających  przez 

ustawodawcę  obowiązek  wskazania  limitu  kar  umownych.  Zamawiający  zauważył,  że 

O

dwołujący  w  treści  odwołania  przywołuje  brzmienie  art.  353¹  KC,  jednym  zdaniem 

wskazując,  że  uważa  zaskarżone  postanowienie  umowne  za  niezgodne  z  naturą  stosunku 

prawnego i zasadami współżycia społecznego. Nie przytacza jednak żadnej argumentacji, w 

jaki  sposób  postanowienie  umowne  miałoby  w  naturę  lub  zasady  współżycia  społecznego 

uderzać.    Zamawiający  stwierdził,  że  ustanowienie  limitu  kar  nie  zmienia  rozkładu  sił 

pomiędzy  stronami,  a  jedynie  wprowadza  po  stronie  zamawiającego  górne  ograniczenie 

dochodzenia odszkodowania w formie łatwiejszej. Stwierdził, że podana przez Odwołującego 

argumentacja zdaje się dotyczyć kary umownej, a nie łącznego limitu kar z różnych tytułów. 

Zauważył,  że  Odwołujący  nie  kwestionuje  postanowienia  o  możliwości  dochodzenia 

odszkodowania na zasadach ogólnych ponad poziom naliczonych kar umownych. Sam limit 

nie  wpływa  więc  na  faktyczną  wysokość  jego  odpowiedzialności  z  tytułu  nienależytego 

wykonywania umowy. Paragraf 11 ust 8 projektu umowy 

przewiduje możliwość dochodzenia 

odszkodowania na zasadach ogólnych, jeżeli wysokość kar umownych nie pokrywa szkody 

w  całości.  Podanie  limitu  łącznego  kar  ma  pomóc  wykonawcy  w  oszacowaniu  ryzyk  oraz 

pozwala wszystkim wykonawcom złożyć ofertę na takich samych zasadach. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  nr  2 

Zamawiający  stwierdził,  że  uczynił  zadość  wymaganiom 

wskazanym  w  aktualnie  obowiązujących  przepisach  prawa,  w  tym  art.  439  ustawy  Pzp. 

Zgodnie z art. 439 ust. 2 ustawy Pzp 

w umowie określa się:  

1)  p

oziom  zmiany  cen  materiałów  lub  kosztów  uprawniający  do  żądania  zmiany  oraz 

początkowy  termin  ustalenia  zmiany  wynagrodzenia  -  w  §14  ust.  1  projektu  umowy  

Zamawiający postanowił, że zmiana umowy nastąpi w przypadku zmiany wysokości 

minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę.  Zmiana  następuje  zawsze  w  przypadku 

zmiany  minimalnego  wynagrodzenia,  za  wyjątkiem  sytuacji  w  której  na  dzień 

składania oferty wykonawca mógł zapoznać się z oficjalnie opublikowaną wysokością 

minimalnego wynagrodzenia za dany okres;   

2)  s

posób  ustalenia  zmiany  wynagrodzenia  -  zgodnie  z  postanowieniami  projektu 

umowy 

zmiana  wynagrodzenia  zostanie  ustalona  w  oparciu  o  wskaźnik  zmiany 

wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  albo  wysokości  minimalnej  stawki 

godzinowej na podstawie danych publikowanych w stosownym Rozporządzeniu Rady 

Ministrów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym 

wynagrodzeniu  za  pracę;  każda  kolejna  waloryzacja  dotyczy  wynagrodzenia, 

ustalonego na skutek poprzedniej waloryzacji;   

3)  o

kresy,  w  których    może  następować  zmiana  wynagrodzenia  wykonawcy  –  w 

projekcie  umowy 

częstotliwość zmian  została skorelowana z  częstotliwością zmiany 

wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  albo  wysokości  minimalnej  stawki 

godzinowej;  

4)  m

aksymalną  wartość  zmiany  wynagrodzenia  -  w  projekcie  umowy  wynagrodzenie 

wykonawcy, w tym jednostkowe stawki rozliczeniowe, 

ulegają zmianie o maksymalnie 

50%  wielkości  wskaźnika  zmiany  wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę 

albo  wysokości  minimalnej  stawki  godzinowej  w  odniesieniu  do  ich  poziomów  dla 

wielkości zaktualizowanej i dotychczasowej. 

Zamawiający  wyjaśnił,  że  kształtując  postanowienia  waloryzacyjne  kierował  się  przede 

wszystkim  przedmiotem  zamówienia  i  wynikającym  z  tego  rozkładem  kosztów  związanych 

z 

realizacją  zamówienia.  Największy  udział  w  kosztach  mają  koszty  osobowe  (koszty 

zatrudnienia pracowników realizujących usługę). Koszty materiałów stanowią część znikomą 

i 

oscylują na poziomie 2,5-3,6% całości kosztów. 

III. Żaden wykonawca nie zgłosił przystąpienia do postępowania odwoławczego. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba uznała, że odwołanie podlega uwzględnieniu w zakresie zarzutu nr 1. 

Zarzut  ten  dotyczył  postanowienia  §  11  ust.  5)  projektu  umowy,  zgodnie  z  którym  „Łączna 

maksymalna  wartość  kar  umownych  przysługujących  Zamawiającemu  jest  równa  wartości 

netto Umowy, o której mowa w § 3 ust. 1.” 

Należy  zgodzić  się  z  Zamawiającym,  że  w  przepisach  nie  określono  górnego  limitu  kar 

umownych,  których  może  dochodzić  zamawiający.  Zgodnie  z  art.  436  pkt  3)  ustawy  Pzp 

u

mowa  zawiera  postanowienia  określające  w  szczególności  łączną  maksymalną  wysokość 

kar  umownych,  których  mogą  dochodzić  strony.  Jak  wynika  z  orzecznictwa  Sądu 

Najwyższego  „zastrzeżenie  kary  umownej  na  wypadek  niewykonania  lub  nienależytego 

wykonania zobowiązania nie zwalnia dłużnika z obowiązku jej zapłaty w razie wykazania, że 

wierzyciel  nie  poniósł  szkody”  (w szczególności  uchwała  Składu  Siedmiu  Sędziów  Sądu 

Najwyższego  z dnia  6  listopada  2003  r.  III  CZP  61/03  mająca  moc  zasady  prawnej).  Jak 

wskazuje się  w literaturze  „Kary  umowne  nie mogą  bowiem  służyć  wzbogaceniu  się  strony 

uprawnionej  do  ich  naliczenia,  lecz  powinny  spełniać  przede  wszystkim  funkcję 

odszkodowawczą  i dyscyplinującą.  Dlatego  też  określenie  poziomu  limitu  możliwych  do 

dochodzenia  kar  nie  jest  swobodnym  uprawnieniem  zamawiającego.  W  szczególności 

maksymalna wysokość kar nie może być określana na poziomie, który może być traktowany 

jako  rażąco  wygórowany  w odniesieniu  do  wysokości  wynagrodzenia  czy  ewentualnych 

zagrożeń  związanych  z niewykonaniem  lub  nienależytym  wykonaniem  umowy,  w  tym 

możliwości  powstania  lub  rozmiarów  szkody.  Ponoszone  kary  umowne  powinny  być 

odczuwalne,  ale  nie  w  stopniu,  który  może  powodować  uznanie  niecelowości  wykonania 

umowy  (por.  wyr.  KIO  z  28.12.2018  r.,  KIO  2574/18,  Legalis)

”  [komentarz  pod  red.  M 

Jaworskiej,  D.  Grześkowiak-Stojek,  J.  Jarnickiej  oraz  A.  Matusiak.  Prawo  zamówień 

publicznych.  Komentarz,  Legalis  2022,  kom.  do  art.  436  ustawy  Pzp). 

Mając  na  uwadze 

powyższe,  ustalenie  łącznej  maksymalnej  wysokości  kar  umownych  na  poziomie  100% 

wynagrodzenia  netto  wykonawcy 

należy  w  ocenie  Izby  uznać  za  nadużycie  przez 

zamawiającego  prawa  do  jednostronnego  kształtowania  postanowień  umowy  w  sprawie 

zamówienia publicznego oraz działanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 

¹  KC).  Odnosząc  się  do  twierdzenia  Zamawiającego,  że  ustalenie  przez  niego  łącznej 

maksymalnej  wysokości  kar  umownych  nie  zmienia  rozkładu  sił  pomiędzy  stronami,  a 

jedynie  wprowadza  po  stronie  zamawiającego  górne  ograniczenie  dochodzenia 

odszkodowania  w 

formie  łatwiejszej,  należy  zauważyć,  że  ułatwienie  Zamawiającemu 

dochodzenia odszkodowania nie powinno 

skutkować tym, że wykonawca będzie obowiązany 

do  zapłaty  Zamawiającemu  kar  umownych  w  wysokości  zbliżonej  do  wynagrodzenia  za 

realizację  umowy  w  sytuacji,  gdy  szkoda  Zamawiającego  będzie  znacznie  mniejsza. 

Oczywiście  Zamawiający  powinien  być  uprawniony  do  uzyskania  pełnego  pokrycia  szkody 

wyrządzonej  mu  przez  wykonawcę  w  wyniku  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania 

zobowiązania, jednakże temu służy instytucja uregulowana w art. 484 § 1 zd. 2 KC (tzw. kara 

zaliczalna).  Na  podstawie  tego  przepisu  możliwe  jest  dokonanie  w  umowie  zastrzeżenia, 

zgodnie  z  którym  wierzyciel  uprawniony  jest  do  dochodzenia,  obok  kary  umownej, 

odszkodowania  uzupełniającego  do  wysokości  rzeczywiście  poniesionej  szkody.  Należy 

wskazać, że zamawiający z tego uprawnienia skorzystał w § 11 ust 8 projektu umowy. 

Mając na uwadze powyższe, Izba uznała za zasadne nakazanie Zamawiającemu dokonania 

zmiany 

postanowień specyfikacji warunków zamówienia (projektu umowy) poprzez obniżenie 

łącznej  maksymalnej  wartości  kar  umownych.  Należy  wskazać,  że  w  praktyce  udzielania 

zamówień  publicznych  wartość  ta  wynosi  na  ogół  od  10  %  wynagrodzenia  netto  –  30% 

wynagrodzenia  brutto  wykonawcy. 

Wskazuje  się,  że  określając  górny  limit  kar  umownych, 

zamawiający  powinien  wziąć  pod  uwagę  zakres  i  rodzaj  naruszenia  obowiązków  umowy, 

wielkość  i  specyfikę  przedmiotu  zamówienia  oraz  zasadę  proporcjonalności  i  uczciwej 

konkurencji 

(tak np. w Komentarzu Urzędu Zamówień Publicznych pod red. H. Nowaka i M. 

Winiarza,  wyd.  II  Warszawa  2023,

kom.  do  art.  436  ustawy  Pzp). 

W  związku  z  tym,  że 

Odwołujący  nie  podał  w  odwołaniu  żadnych  okoliczności  faktycznych  stanowiących 

podstawę  do  określenia  właściwego  limitu  kar  umownych,  Izba  nakazała  Zamawiającemu 

obniżenie  tego  limitu  do  poziomu  nieprzekraczającego  30%  wartości  wynagrodzenia  brutto 

wykonawc

y.  Należy  dodać,  że  Zamawiający  uprawniony  jest  do  określenia  ww.  limitu 

poprzez  odniesienie  go  do 

wartości  wynagrodzenia  netto,  pod  warunkiem  nieprzekroczenia 

progu wskazanego przez Izbę. 

Natomiast drugi z zarzutów odwołania zdaniem składu orzekającego Izby nie zasługiwał na 

uwzględnienie.  

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu,  że  ten  nie  zawarł  w  projekcie  umowy  postanowień 

ustalających  zasady  waloryzacji  wynagrodzenia  umownego  wykonawcy  zgodnie  z  art.  439 

ust. 1 i 2 ustawy Pzp. Jak jednak wynika z projektu umowy zasady te zostały przewidziane w 

§  14  projektu  umowy.  Zgodnie  z  art.  439  ust.1  ustawy  Pzp  umowa,  której  przedmiotem  są 

roboty  budowlane,  dostawy  lub  usługi,  zawarta  na  okres  dłuższy  niż  6  miesięcy,  zawiera 

postanowienia dotyczące zasad wprowadzania zmian  wysokości  wynagrodzenia należnego 

wykonawcy  w  przypadku  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów  związanych  z  realizacją 

zamówienia.  Zgodnie  z  tym  przepisem  zamawiający  nie  jest  zobowiązany,  aby  w  każdym 

przypadku ustalać zasady waloryzacji wynagrodzenia w odniesieniu zarówno do materiałów 

jak  i  kosztów  związanych  z  realizacją  zamówienia  (spójnik  „lub”).  Będzie  to  zależeć  od 

konkretnych  okoliczności  dotyczących  postępowania.  Odrębną  zatem  kwestią  jest  to,  czy 

zasady 

dotyczące  waloryzacji  wynagrodzenia  zostały  przez  Zamawiającego  ustalone 

w 

sposób  prawidłowy.  Argumentacja  w  tym  zakresie  nie  została  jednak  przedstawiona 

w 

odwołaniu,  a dopiero  na  rozprawie,  i  w  konsekwencji  nie  mogła  zostać  objęta 

rozpoznaniem  Izby.  Zgodnie  bowiem  z  art.  555  ustawy  Pzp  Izba  nie  może  orzekać  co  do 

zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.  

Biorąc pod uwagę powyższe, Izba orzekła, jak w punkcie pierwszym sentencji, na podstawie 

art. 553 oraz art. 554 ust. 1 pkt 2, ust. 2 oraz ust. 3 pkt 1 lit. c) ustawy Pzp. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  Izba  orzekła  na  podstawie  art.  557,  574  i  575 

ustawy Pzp oraz § 7 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 

30  grudnia  2020  r.  w 

sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania 

odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. 

U. z 2020 r. poz. 2437). 

Przewodnicząca:    

….…………………………...