KIO 2572/23 KIO 2574/23 WYROK dnia 26 września 2023 r.

Stan prawny na dzień: 02.11.2023

Sygn. akt: KIO 2572/23 KIO 2574/23    

WYROK  

z dnia 26 

września 2023 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący: 

Elżbieta Dobrenko  

Członkowie: 

Marek Bienias 

  Anna Chudzik 

  Protokolant: 

Aldona Karpińska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniach  15  i  21 

września  2023  r.  w  Warszawie  odwołań 

wniesionych do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 31 sierpnia 2023 r. przez:  

A. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  TORPOL  S.A. 

z siedzibą w Poznaniu, INTOP Warszawa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (sygn. akt 

KIO 2572/23),  

B. 

wykonawcę Budimex S.A. z siedzibą w Warszawie (sygn. akt KIO 2574/23),  

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego:  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  

z siedzibą w Warszawie 

przy udziale: 

A. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  Przedsiębiorstwo 

Usług  Technicznych  INTERCOR  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Zawierciu,  Stecol 

Corporation, 

zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

Zamawiającego  

w sprawach o sygn. akt KIO 2572/23 i sygn. akt KIO 2574/23, 

B. wykonawc

ów:  Budimex  z  siedzibą  w  Warszawie  oraz  wykonawców  wspólnie 

ubiegających się o udzielenie zamówienia: ZUE S.A. z siedzibą w KrakowieMota-Engil 

Central  Europe 

S.A.  z  siedzibą  w  Krakowie,  TRACK  TEC  Construction  Sp.  z  o.o.  z 

siedzibą we Wrocławiu, zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po 

stronie 

Odwołującego w sprawie o sygn. akt KIO 2572/23, 

C. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  TORPOL  S.A.  

z  siedzibą  w  Poznaniu,  INTOP  Warszawa  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie, 

zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Odwołującego  

w sprawie o sygn. akt KIO 2574/23, 


orzeka: 

I.  W sprawie KIO 2572/23 

1.  O

ddala odwołanie. 

2.  K

osztami  postępowania  obciąża

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  TORPOL  S.A.  z  siedzibą  w  Poznaniu,  INTOP  Warszawa  Sp.  z  o.o.  

z siedzibą w Warszawie i: 

2.1. z

alicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 20 000 zł 00 gr (słownie: 

dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego, tytułem wpisu 

od odwołania. 

II.  W sprawie KIO 2574/23 

Uwzględnia odwołanie w zakresie zarzutu z pkt 1, tj. naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) 

Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp w zw. z art. 57 ust. 4 lit. a) w zw. z art. 18 ust. 2 

Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  

w  sprawie 

zamówień  publicznych,  uchylającej  dyrektywę  2004/18/WE  w zw. z  art.  16  ust.  

1 Pzp oraz pkt 2, tj. naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 

Pzp  w  zw.  z  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  Pzp  i  nakazuje 

Zamawiającemu  unieważnienie  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  a  przy  powtarzaniu 

czynności  

prowadzonym  postępowaniu  –  wykluczenie,  na  podstawie  art.  109  ust.  

1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  oraz  art.  109  ust.  1  pkt  8  Pzp 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  

o udzielenie zamówienia: Przedsiębiorstwo Usług Technicznych INTERCOR Sp. z o.o.  

z  siedzibą  w  Zawierciu  oraz  Stecol  Corporation,  a  w  konsekwencji  odrzucenie,  

na podstawie art. 226 

ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp oferty wykonawców wspólnie ubiegających się  

o udzielenie zamówienia: Przedsiębiorstwo Usług Technicznych INTERCOR Sp. z o.o.  

z siedzibą w Zawierciu oraz Stecol Corporation

W pozostałym zakresie oddala odwołanie, 

Kosztami postępowania obciąża

Przystępującego w ½ oraz Odwołującego w ½ i: 

3.1. z

alicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 20 000 zł 00 gr (słownie: 

dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego, tytułem wpisu 

od odwołania; 

3.2. z

asądza  od  Przystępującego  na  rzecz  Odwołującemu  kwotę  11.800  (słownie: 

jedenaście tysięcy osiemset złotych).  


Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  11  września  2019r.  -  Prawo 

Zamówień Publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1605 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 14 

dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      …………………….……….. 

Członkowie:     ……………………………… 

……………………………….


Sygn. akt: KIO 2572/23 KIO 2574/23 

U z a s a d n i e n i e 

PKP  Polskie 

Linie  Kolejowe,  dalej:  „Zamawiający”  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  pn.  „Realizacja  robót  budowlanych  oraz  wykonanie  projektu 

wykonawczego  i  realizacja  robót  budowlanych  na  zabudowę  urządzeń  sterowania  ruchem 

kolejowym, urządzeń kolejowych sieci telekomunikacyjnych, systemu dynamicznej informacji 

podróżnych  na  odcinku  Katowice  Szopienice  Płd.  –  Katowice  –  Katowice  Piotrowice  w 

ramach projektu „Prace na podstawowych ciągach pasażerskich (E 30 i E 65) na obszarze 

Śląska”, numer referencyjny postępowania: 9090/IREZA4/01185/00479/22/P, numer sprawy 

PZ.292.330.2022, dalej: 

Postępowanie”.  

O

głoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  

w dniu 15.02.2022 r. pod numerem 2022/S 032-083025. 

I.  KIO 2572/23: 

W  dniu  31 

sierpnia  2023  r.  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia:  

TORPOL S.A. 

z siedzibą w Poznaniu oraz INTOP Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawiedalej: 

Odwołujący  wnieśli  odwołanie  na  czynność  Zamawiającego,  polegającą  na  dokonaniu  w 

dniu  21.08.2023  r.  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  złożonej  przez  Konsorcjum 

Przedsiębiorstwo Usług Technicznych Intercor Sp. z o. o. oraz Stecol Corporation, dalej jako: 

Konsorcjum  Intercor”,  podczas  gdy  Konsorcjum  Intercor  nie spełniało  warunków  udziału w 

Postępowaniu dotyczących zdolności technicznej lub zawodowej (w zakresie doświadczenia 

personelu),  

a  tym  samym  wprowadziło  Zamawiającego  w  błąd,  a  Zamawiający  nie  przeprowadził 

szczegółowych  wyjaśnień  treści  dokumentów  i  oświadczeń,  w  związku  z  czym  zaniechał 

odrzucenia oferty Konsorcjum Intercor w ramach Postępowania. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów: 

1) art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b Pzp i/lub art. 226 ust. 1 pkt. 5) Pzp w zw. z art. 16 pkt. 1) i 2) w 

zw. z art. 17 ust. 2 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty Konsorcjum Intercor, pomimo 

że  przedmiotowy  wykonawca  nie  wykazał  spełnienia  warunku  udziału  w  Postępowaniu  w 

zakresie  warunku  dotyczącego  zdolności  technicznej  lub  zawodowej  z  punktu  8.4.2  lp.  3 

strona  16  TOM  I  SWZ 

–  IDW,  tj.  nie  wykazał,  że  dysponuje  jednym  kierownikiem  robót 


torowych,  który  zdobył  doświadczenie  w  kierowaniu  co  najmniej  jedną  inwestycją  o 

następującym zakresie robót: Budowa lub przebudowa linii kolejowej dwutorowej o długości 

co  najmniej  20  km,  Budowa  lub  przebudowa  co  najmniej  jednej  stacji,  przy  czym  stacja  ta 

miała mieć zabudowanych lub wymienionych min. 50 rozjazdów, podczas gdy już z samego 

wykazu  osób  wynika,  że  roboty  budowlane  na  stacji  Białystok  nie  zostały  zakończone,  z 

uwagi  na  co  wskazana  osoba  nie  mogła  nabyć  wymaganego  doświadczenia  w  wykonaniu 

referencyjnych robót i/lub Konsorcjum Intercor złożyło ofertę o treści niezgodnej z warunkami 

zamówienia, w związku z czym doszło do podjęcia decyzji przez Zamawiającego o wyborze 

oferty najkorzystniejszej z naruszeniem przepisów ustawy Pzp; 

2) art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b Pzp w zw. z art. 16 pkt. 1) i 2) w zw. z art. 17 ust. 2 Pzp poprzez 

zaniechanie odrzucenia oferty Konsorcjum Intercor, pomimo że Wykonawca ten nie wykazał 

spełnienia  warunku  udziału  w  Postępowaniu  w  zakresie  warunku  dotyczącego  zdolności 

technicznej lub zawodowej z punktu 8.4.1. a1) strona 12 TOM I SWZ 

– IDW, tj. nie wykazał, 

że posiada doświadczenie w wykonaniu co najmniej 2 robót budowlanych, każda wykonana  

w ramach odrębnej umowy, na zakres każdej roboty składały się: Budowa lub Przebudowa 

co najmniej 1 stacji kolejowej, przy czym Budowa lub Przebudowa obejmowały co najmniej: 

dwa  tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne  dodatkowe  wraz  z  odwodnieniem,  dwa 

perony  oraz  wymianę  lub  zabudowę  50  rozjazdów  kolejowych,  podczas  gdy  z  treści 

zobowiązania  podmiotu  udostępniającego  zasoby  do  dyspozycji  wykonawcy  na  potrzeby 

realizacji zamówienia złożonego przez spółkę TRAKCJA S.A. wynikało, że udzielony zasób 

dotyczył  tylko  1  (jednej)  roboty  budowlanej  w  zakresie  budowy  lub  przebudowy  1  (jednej) 

stacji  kolejowej,  w  związku  z  czym  w  ramach  Postępowania  doszło  do  podjęcia  przez 

Zamawiającego decyzji o wyborze oferty najkorzystniejszej z naruszeniem przepisów ustawy 

Pzp; 

3)  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia  Konsorcjum  Intercor  z  Postępowania,  pomimo  że  Wykonawca  ten  w  wyniku 

zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału w postępowaniu, co mogło mieć istotny 

wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  lub  który  zataił  te  informacje  lub  co  najmniej,  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa, przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło mieć istotny wpływ na 

decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

poprzez  podanie  informacji,  że  doświadczenie  kierownika  robót  torowych  Pana  R.  G.  na 

stacji Białystok w dniu złożenia oferty przez Konsorcjum Intercor obejmowało kierowanie co 

najmniej  jedną  inwestycją  o  następującym  zakresie  robót:  Budowa  lub  przebudowa  linii 


kolejowej  dwutorowej  o  długości  co  najmniej  20  km,  Budowa  lub  przebudowa  co  najmniej 

jednej  stacji,  przy  czym  stacja  ta  ma  mieć  min.  50  rozjazdów,  podczas  gdy  Konsorcjum 

Intercor wskazało, że doświadczenie kierownika robót torowych obejmuje przebudowę stacji 

Białystok (mającej docelowo mieć zabudowanych ok. 140 nowych rozjazdów), podczas gdy 

na  referencyjnej  stacji  Białystok  w  dniu  składania  oferty  w  Postępowaniu  nie  wykonano 

zabudowy  50  rozjazdów  kolejowych,  a  tym  samym  Pan  R.  G.  nie  posiadał  wymaganego 

przez Zamawiającego doświadczenia; 

4)  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia  Konsorcjum  Intercor  z  Postępowania,  pomimo  że  Wykonawca  ten  w  wyniku 

zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału w Postępowaniu, co mogło mieć istotny 

wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  co  najmniej,  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło mieć istotny wpływ na 

decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

poprzez  podanie  informacji,  że  dysponuje  zasobem  podmiotu  trzeciego  spółki  TRAKCJA 

S.A.  w  postaci  2  (dwóch)  referencyjnych  robót  budowlanych  w  zakresie  budowy  lub 

przebudowy  

1  (jednej)  stacji  kolejowej,  podczas  gdy  z  treści  zobowiązania  TRAKCJA  S.A.  wynika 

jednocze

śnie, że udostępnia on tylko jedno doświadczenie w wykonaniu robót budowlanych 

na stacji kolejowej; 

5)  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia  Konsorcjum  Intercor  z  Postępowania,  pomimo  że  Wykonawca  ten  w  wyniku 

zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału w postępowaniu, co mogło mieć istotny 

wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  lub  który  zataił  te  informacje  lub  co  najmniej,  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa, przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło mieć istotny wpływ na 

decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

poprzez  podanie informacji,  że  kierownik robót torowych  –  Pan  R. G. rozpoczął  nabywanie 

doświadczenia w ramach robót na referencyjnej stacji Białystok od lutego 2021 r., podczas 

gdy  zgodnie  z  oświadczeniem  zawartym  w  Dzienniku  Budowy  nr  48/2/2020  dla  Stacji 

Białystok,  przedmiotowe  czynności  przez  wskazaną  osobę  zostały  podjęte  dopiero  we 

wrześniu 2021 r.; 


6)  ewentualnie  w  przypadku  nieuznania  zarzutu  nr  1),  3)  oraz  5)  powyżej  -  naruszenie  art. 

128 ust. 3 i/lub ust. 4 Pzp poprzez brak wezwania Konsorcjum Intercor do złożenia wyjaśnień 

w  zakresie  doświadczenia  zdobytego  przez  kierownika  robót  torowych  Pana  R.  G.  w 

kierowaniu  przebudową  stacji  Białystok  co  do  ilości  faktycznie  wbudowanych  nowych 

rozjazdów  w  dniu  składania  ofert  w  Postępowaniu  oraz  okresu  nabywania  doświadczenia 

przez  wskazaną  osobę,  i/lub  uzupełnienia  oferty  w  tym  zakresie,  podczas  gdy  z  treści 

złożonego  przez  Konsorcjum  Intercor  Zał.  nr  8  do  IDW  –  „Wykaz  osób  skierowanych  do 

realizacji  Zamówienia”,  wprost  wynika,  że  przedmiotowe  roboty  nie  zostały  wykonane  na 

dzień  złożenia  ofert,  a  z  treści  zawnioskowanych  w  Odwołaniu  dowodów  wynika,  że  okres 

nabywania  doświadczenia  Pana  R.  G.  rozpoczął  się  później  niż  wskazało  to  Konsorcjum 

Intercor; 

7) ewentualnie w przypadku nieuznania zarzutu nr 2) i 4) powyżej – naruszenie art. 128 ust. 

3 i/lub 4 Pzp poprzez brak wezwania Konsorcjum Intercor do złożenia wyjaśnień w zakresie 

doświadczenia  udzielonego  przez  podmiot  trzeci,  tj.  spółkę  TRAKCJA  S.A.  w  przedmiocie 

udostępnienia  zasobów  w  zakresie  robót  budowlanych,  podczas  gdy  z  treści  Zał.  nr  3  do 

IDW 

–  „Zobowiązanie  podmiotu  udostępniającego  zasoby  do  dyspozycji  Wykonawcy  na 

potrzeby realizacji Zamówienia”, wprost wynika, że TRAKCJA S.A. udostępniła Konsorcjum 

Intercor tylko 1 (jedną) robotę budowlaną w zakresie budowy lub przebudowy 1 (jednej) stacji 

kolejowej,  w  związku  z  czym  Konsorcjum  Intercor  w  ramach  warunku  udziału  w 

postępowaniu nie było uprawnione do legitymowania się doświadczeniem TRAKCJA S.A. w 

ramach  

2  (dwóch)  przebudów  stacji  kolejowej  (Łódź  Widzew  i  Malbork  jednocześnie)  i/lub 

uzupełnienia  brakującego  doświadczenia,  poprzez  wykazanie,  że  samodzielnie  spełnia 

warunek 

udziału  

w postępowaniu w związku z art. 122 i art. 123 Pzp; 

8)  co  w  konsekwencji  łącznie  doprowadziło  do  naruszenia  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez 

prowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia w sposób niezapewniający zachowania 

uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców. 

W  związku  z  przedstawionymi  powyżej  zarzutami  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie 

odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

1) unieważnienia czynności z dnia 21.08.2023 r. polegającej na wyborze oferty Konsorcjum 

Intercor jako oferty najkorzystniejszej; 

2) dokonania ponownej oceny i badania ofert; 

3) dokonania wykluczenia Konsorcjum Intercor z Postępowania; 

4) odrzucenia oferty Konsorcjum Intercor; 


5)  ewentualnie  w  przypadku  nieuznania  zarzutu  nr

–1),  3)  oraz  5)  -  dokonania  ponownej 

oceny  i  badania  ofert  i  wezwania  Konsorcjum  Intercor  do  złożenia  wyjaśnień  i/lub 

uzupełnienia oferty w zakresie w jakim dysponuje jednym kierownikiem robót torowych, który 

ma,  czyli  powinien  posiadać  nabyte  już  doświadczenie  w  kierowaniu  co  najmniej  1  (jedną) 

inwestycją  

o  następującym  zakresie  robót:  Budowa  lub  przebudowa  linii  kolejowej  dwutorowej  o 

długości  co  najmniej  20  km,  Budowa  lub  przebudowa  co  najmniej  jednej  stacji,  przy  czym 

stacja ta ma mieć min. 50 rozjazdów (warunek z punktu 8.4.2 lp. 3 strona 16 TOM I SWZ – 

IDW),  w  związku  z  tym,  że  doświadczenie  przedstawione  przez  Konsorcjum  Intercor  na 

potwierdzenie spełniania warunku dotyczy nabywanego obecnie doświadczenia na inwestycji 

będącej w toku oraz robót w toku, a nie inwestycji wykonanej o określonym zakresie robót, 

ani nie robót wykonanych (m.in. budowa lub przebudowa co najmniej jednej stacji, przy czym 

ta  stacja  ma  mieć  min.  50  rozjazdów)  jak  wymagał  tego  Zamawiający  zgodnie  z  zapisami 

IDW oraz Załącznika nr 8 do IDW; 

6)  ewentualnie  w  przypadku  nieuznania  zarzutu  nr  2)  i  4)  -  dokonania  ponownej  oceny  

i  badania  ofert  i  wezwania  Konsorcjum  Intercor  do  złożenia  wyjaśnień  oferty  w  zakresie 

warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  wykonania  co  najmniej  2  (dwóch)  robót 

budowlanych, każda wykonana w ramach odrębnej umowy, na zakres każdej roboty składały 

się:  Budowa  lub  Przebudowa  co  najmniej  1  stacji  kolejowej,  przy  czym  Budowa  lub 

Przebudowa  obejmowały  co  najmniej:  dwa  tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne 

dodatkowe  wraz  z  odwodnieniem,  dwa  perony  oraz  wymianę  lub  zabudowę  50  rozjazdów 

kolejowych  (warunek  z  punktu  8.4.1.  a1)  strona  12  TOM  I  SWZ 

–  IDW),  w  sytuacji  gdy 

zobowiązanie  podmiotu  trzeciego,  tj.  spółki  TRAKCJA  S.A.  dotyczy  jedynie  1  (jednej) 

budowy stacji kolejowej, a nie 2 (dwóch) jak Konsorcjum Intercor wskazało w Załączniku nr 

11 do IDW, wykazie robót budowlanych. 

W uzasadnieniu odwołania Odwołujący wskazał, co następuje. 

Stan faktyczny. 

Zamawiający  prowadzi  Postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  roboty 

budowlane  o  wartości  przekraczającej  progi  unijne.  Zmianą  treści  SWZ  –  część  3, 

Zamawiający w dniu 02.03.2022 r. w treści punktu 8.4.1. a1) strona 12 TOM I SWZ  – IDW 

wprowadził następujący warunek udziału w postępowaniu (podkreślenia własne): 

„8.4.1.  W  zakresie  warunku  określonego  w  punkcie  8.2.4.  IDW  wymagane  jest  wykazanie 

przez  Wykonawcę,  że  w  okresie  ostatnich  10  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  

a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie wykonał: 


a1) co najmniej 2 roboty budowlane, każda wykonana w ramach odrębnej umowy. Na zakres 

każdej roboty budowlanej składały się: 

• Budowa lub Przebudowa co najmniej 1 stacji kolejowej, przy czym Budowa lub Przebudowa 

obejmowały  co  najmniej:  dwa  tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne  dodatkowe  wraz  

z odwodnieniem, dwa perony oraz wymianę lub zabudowę 50 rozjazdów kolejowych”. 

Dowód: - treść pisma Zamawiającego o zmianie treści SWZ z dnia 02.03.2022 r. 

Zamawiający  w  warunku  dotyczącym  dysponowania  osobami  zdolnymi  do  wykonania 

Zamówienia,  w  treści  punktu  8.4.2  lp.  3,  tiret  drugi,  strona  16  TOM  I  SWZ  –  IDW  wskazał 

(podkreślenia własne): 

„3. Kierownik robót torowych – 1 osoba 

Doświadczenie:  -  ma  doświadczenie  w  kierowaniu  co  najmniej  jedną  inwestycją  

o  następującym  zakresie  robót:  Budowa  lub  przebudowa  linii  kolejowej  dwutorowej  o 

długości  co  najmniej  20  km,  Budowa  lub  przebudowa  co  najmniej  jednej  stacji,  przy  czym 

stacja ta ma mieć min. 50 rozjazdów.” 

Dowód: - treść punktu 8.4.2 lp. 3, tiret drugi, strona 16 TOM I SWZ – IDW 

Zamawiający  celem  wykazania  w/w  warunków  udziału  w  Postępowaniu  przygotował  dwa 

załączniki.  Pierwszy  -  załącznik  nr  8  do  IDW  dotyczył  wykazu  osób  skierowanych  do 

realizacji Zamówienia. Drugi – załącznik nr 11 do IDW dotyczył wykazu robót budowlanych. 

W  ramach  wskazanej  części  uzasadnienia,  co  będzie  istotne  w  dalszej  argumentacji 

zarzutów,  Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  każdy  ze  wskazanych  dokumentów  posługuje  się 

czasem  przeszłym  dokonanym,  tzn.  wyraża  czynność  zakończoną  w  przeszłości. 

Przykładem  na  potwierdzenie  powyższego  będą  słowa  użyte  w  opisanym  warunku 

doświadczenia,  tj.:  „ma”  oraz  w  pierwszej  części  tabeli  załącznika  nr  8  do  IDW  cyt. 

(podkreślenia własne): 

„Podmiot na rzecz którego usługi lub roboty budowlane były wykonane” (strona 2); 

„Okres  trwania  –  od  data  (m-c,  rok)  -  do  data  (m-c,  rok)  (wykonanej  usługi  lub  roboty 

budowlanej)” (strona 2); 

„Opis  doświadczenia  w  poszczególnych  okresach  potwierdzający  spełnianie  warunków 

(poszczególnych wykonanych usług lub/i robót budowlanych)” (strona 2). 

Dowód:  -  treść  załącznika  nr  8  i  11  do  IDW,  zarówno  wzoru  z  IDW  jak  i  oryginałów 

dokumentów  złożonych  przez  Konsorcjum  Intercor  w  wyniku  wezwania  do  złożenia 

podmiotowych środków dowodowych. 

W  uzasadnieniu 

zarzutów  Odwołujący  wskazał,  że  warunki  udziału  w  Postępowaniu 

podlegają  wykładni  językowej,  która  polega  na  ustalaniu  znaczenia tekstu  przez  odwołanie 

się do kontekstu językowego terminów, zwrotów czy wyrażeń zawartych SWZ. Zastosowanie 


wykładni  językowej  potwierdza,  że  Zamawiający  wymagał  od  wykonawców  spełnienia 

konkretnych  warunków  udziału  w  postępowaniu  w  zakresie  doświadczenia  i  dysponowania 

osobami skierowanymi do realizacji Zamówienia. Zastosowanie tej wykładni pozwala również 

przyjąć,  że  oba  te  warunki  były  ze  sobą  mocno  powiązane,  gdyż  łącznie  dotyczyły 

podobnych  robót  budowanych,  polegających  na  zrealizowanej  budowie  lub  przebudowie 

stacji  kolejowej  z  min.  50  rozjazdami. 

W  związku  z  jednoznaczną  treścią  zapisów  IDW 

cytowanych 

powyżej  

w Rozdziale I pkt. 2, 3 Odwołania oraz załącznika nr 8 do IDW, posługując się wspomnianą 

wykładnią  językową  należy  stanowczo  stwierdzić,  że  obydwa  warunki  udziału  w 

Postępowaniu  dotyczyły  robót  budowlanych  „wykonanych”,  a  zatem  przynajmniej 

„technicznie” odebranych przez inwestora (choćby w toku inwestycji) w dniu złożenia ofert w 

Postępowaniu.  W  ślad  za  nomenklaturą  odbiorową  obowiązującą  u  Zamawiającego, 

przedmiotowe  roboty  winny  zostać  skwitowane  protokołem  odbioru  technicznego  lub 

eksploatacyjnego 

(podobnie 

KIO 

i KIO 356/20). 

Uzasadniając  pierwszy  zarzut  Odwołujący  wskazał,  że  warunek  z  punktu  8.4.2  lp.  3  IDW 

dotyczący dysponowania kierownikiem robót torowych dotyczył co najmniej jednej inwestycji 

wykonanej Budowy lub przebudowy linii kolejowej dwutorowej o długości co najmniej 20 km  

i (alternatywa łączna) budowy lub przebudowy co najmniej jednej stacji, przy czym stacja ta 

miała  mieć  wybudowanych  min.  50  rozjazdów.  Zasady  doświadczenia  życiowego  oraz 

literalna  treść  warunku  udziału  w  postępowaniu  i  załącznika  nr  8  do  IDW  (patrz  punt  4  i  5 

wyżej)  dowodzą,  że  Zamawiający  wymagał,  aby  kierownik  robot  torowych  nabył 

doświadczenie na inwestycji z konkretną ilością wykonanych torów, stacji i rozjazdów. Takim 

doświadczeniem  nie  może  być jednak  referencyjna  stacja  Białystok,  jak  wykazano  poniżej. 

Konsorcjum  Intercor  w  zakresie  warunku  dotyczącego  dysponowania  osobami,  które  będą 

uczestniczyć  

w wykonaniu zamówienia w osobie kierownika robót torowych przedstawił Pana R. G. . Jako 

jego  referencyjną  robotę  budowlaną  w  punkcie  3  Załącznika  nr  8  do  IDW  wskazał 

doświadczenie  nabyte  w  ramach  przebudowywanej  obecnie  stacji  Białystok.  

Z przedstawionego przez Konsorcjum Intercor oświadczenia wynika, że budowa ta trwa cyt. 

–  „od  02.2021  roku  -  nadal”.  Oznacza  to,  że  na  dzień  złożenia  ofert  (oraz  dzień  złożenia 

oświadczenia)  roboty  na  stacji  Białystok  nie  zostały  zakończone,  a  tym  samym  nie  można 

wykazać  się  doświadczeniem  na  co  najmniej  jednej  stacji.  Dalej  w  treści  oświadczenia 

Konsorcjum Intercor podało, że na stacji Białystok docelowo zabudowanych będzie ok. 140 

nowych rozjazdów. 


Dowód:  -  punkt  3  Załącznika  nr  8  do  IDW  złożonego  przez  Konsorcjum  Intercor  w  ramach 

podmiotowych środków dowodowych. 

Fakt, że referencyjna stacja Białystok jest nadal w fazie realizacji (nie została dokończona), 

dowodzi  również  pismo  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  CRI  Region  Centralny,  Zespół 

Projektu nr  1/7 z  dnia 21.02.2023  r.  Przedmiotowe pismo zostało złożone  do  dokumentacji 

Postępowania na okoliczność stwierdzenia braku niewykonania lub nienależytego wykonania 

umowy  w  związku  z  poczynionymi  przez  Konsorcjum  Intercor  wyjaśnieniami  braku  zajścia 

przesłanek z art. 109 ust. 1 pkt. 7 Pzp. Abstrahując od powodu dla jakiego pismo to znalazło 

się  w  dokumentacji  Postępowania,  to  jednoznacznie  dowodzi  ono,  że  Konsorcjum  Intercor 

oraz Zamawiający mieli świadomość, że referencyjna stacja Białystok jest jeszcze w trakcie 

realizacji,  w  związku  z  czym  nie  wpisuje  się  ona  w  omawiany  powyżej  warunek  udziału  

w postępowaniu. 

Dowód:  -  pismo  PKP  PLK  S.A.  CRI  Region  Centralny,  Zespół  Projektu  nr  1/7  z  dnia 

21.02.2023 r. 

Natomiast  najistotniejszym  argumentem  w  niniejszej  sprawie  jest  dowód  z  dokumentów  

w  postaci  protokołów  odbioru  technicznego  i  eksploatacyjnego  branży  torowej  za  okres  od 

lutego  2021  r.  do  dnia  złożenia  oferty  przez  Konsorcjum  Intercor,  a  także  raportów 

miesięcznych  składanych  Zamawiającemu  przez  Konsorcjum  Intercor  (zgodnie  z 

SubKlauzulą 4.21 umowy na wykonanie robót w ramach referencyjnej inwestycji za okres od 

lutego 2021 r. do dnia złożenia oferty przez Konsorcjum Intercor) oraz Dziennika Budowy nr 

2/2020  prowadzonego  dla  Stacji  Białystok.  Powołane  w  treści  Odwołania  dokumenty  - 

znajdujące się w posiadaniu Zamawiającego - w tym protokoły odbioru - wykazują faktyczną 

ilość wbudowanych  rozjazdów  na  stacji  Białystok.  Analiza przedmiotowych dokumentów (tj. 

wskazanych  powyżej  protokołów  odbioru  eksploatacyjnego  oraz  protokołów  odbioru 

technicznego  (w  tym  z  branży  torowej)  dotyczących  referencyjnej  inwestycji  za  okres  od 

lutego  2021  r.  do  dnia  złożenia  oferty  przez  Konsorcjum  Intercor,  wskazuje,  że  do  dnia 

złożenia  oferty  w  Postępowaniu  zabudowano:  2  rozjazdy  tymczasowe  oraz  7  rozjazdów 

docelowych. 

Odwołujący  wskazał,  że  gdyby  nawet  zsumować  rozjazdy  tymczasowe  z 

docelowymi,  to  suma  zabudowanych  9 rozjazdów  nie  daje  referencyjnej  ilości  min.  50,  czy 

jak oświadczyło Konsorcjum Intercor w treści wykazu osób  - ok. 140 nowych rozjazdów. W 

tym  miejscu  można  stanowczo  stwierdzić,  że  informacje  podane  w  treści  wykazu  osób 

dotyczące  Pana  R.  G.  są  błędne.  Odwołujący  pragnie  zwrócić  uwagę,  że  na  powołanych 

powyżej protokołach odbioru nie widnieje podpis Pana R. G., który w ślad za złożonym przez 

Konsorcjum  Intercor  wykazem  osób  miałby  w  tym  okresie  zdobyć  doświadczenie  jako 

kierownik  robót  torowych.  Jak  wywnioskować  można  wprost  z  treści  protokołów  odbioru, 


przedmiotowe  doświadczenie  (wskazane  w  powołanych  protokołach  odbioru)  mógł  zdobyć 

inny kierownik robót. Próżno szukać natomiast wzmianki o Panu R. G. jako kierowniku robót 

torowych,  który  miałby  nabyć  doświadczenie  w  zabudowie  9  rozjazdów  (lub  ok.  140  jak  w 

treści wykazu osób). 

Dowód:  -  protokoły  odbioru  eksploatacyjnego  oraz  protokoły  odbioru  technicznego  (w  tym  

z branży torowej) dotyczące referencyjnej stacji Białystok (wraz z załącznikami), znajdujące 

się w posiadaniu Zamawiającego) za okres od lutego 2021 r. do dnia złożenia oferty przez 

Konsorcjum Intercor. 

W kontekście powyższego Odwołujący postawił również tezę, że doświadczenie Pana R. G. 

nie odpowiada treści warunku udziału w Postępowaniu postawionego w punkcie 8.4.2 lp. 3 

IDW. 

Dowodem na to, że stacja Białystok w dniu złożenia ofert w Postępowaniu, nie mogła 

posłużyć  za  stację  referencyjną  jest  również  nagranie  wideo,  znajdujące  się  

w  internetowej  sieci  publicznej.  Film  obrazuje  stan  zaawansowania  robót  budowlanych  na 

stacji  Białystok  w  miesiącu  lipcu  2022  roku,  a  zatem  miesiąc  po  dacie  złożenia  oferty 

Konsorcjum  Intercor  w  Postępowaniu.  Nagranie  dowodzi,  że  te  torowe  roboty  budowlane 

były  w  początkowej  fazie  realizacji.  Fakt  ten  można  łatwo  rozpoznać  (bez  wiedzy 

specjalistycznej), gdyż na filmie zdecydowana większość torów jest starych (występuje szary 

kolor  podkładów  kolejowych),  natomiast  nowe tory położone  są  na  kilku krótkich  odcinkach 

niepołączonych jeszcze rozjazdami (tu widać jasny kolor podkładów kolejowych). 

Dowód: https://www.youtube.com/watch?v=q8VU4Op0TEA (dostęp na dzień 31.08.2023 r.). 

Odnosząc  się  do  kwestii  drugiego  zarzutu  niniejszego  Odwołania,  Odwołujący  wskazał,  że  

w  ramach  warunku  doświadczenia  w  wykonaniu  robót  budowlanych,  Zamawiający  zażądał 

aby  wykonawca  wykazał  się  wykonaniem  2  (dwóch)  robót  budowlanych,  wykonanych  w 

ramach  

2 (dwóch) odrębnych umów, a w każdej z nich miała być wykonana 1 (jedna) stacja kolejowa 

na  której  wymieniono  lub  zabudowano  50  rozjazdów  kolejowych.  W  zakresie  tak 

postawionego  warunku  udziału  w  Postępowaniu,  Konsorcjum  Intercor  wskazało  na  dwie 

referencyjne  roboty  budowlane 

–  tj.  na  stacji  Malbork  oraz  na  stacji  Łódź  Widzew.  Z  treści 

Załącznika  nr  11  do  IDW  wynika,  że  obydwie  referencyjne  stacje  zostały  użyczone  przez 

podmiot,  na  którego  zasoby  Wykonawca  powołuje się na zasadach  określonych w  art.  118 

Pzp 

–  przez  spółkę  TRAKCJA  S.A.  Na  dowód  dysponowania  przez  Konsorcjum  Intercor 

zasobem  podmiotu  trzeciego  jakim  jest  spółka  TRAKCJA  S.A.  przedłożono  zobowiązanie, 

przygotowane  na  wzorze  z  załącznika  nr  3  do  IDW.  Spółka  TRAKCJA  S.A.  w  dniu 

17.06.2022 r. oświadczyła, że cyt.: „udostępniam Wykonawcy ww. zasoby, w następującym 

zakresie: 


robót budowlanych na: 

• budowę lub przebudowę co najmniej 1 stacji kolejowej, przy czym budowa lub przebudowa 

obejmowały co najmniej: dwa tory główne zasadnicze i dwa tory główne dodatkowe wraz z 

odwodnieniem, dwa perony oraz wymianę lub zabudowę 50 rozjazdów kolejowych; 

•  budowę  lub  przebudowę  torów  szlakowych  linii  kolejowej  dwutorowej  zelektryfikowanej, 

gdzie suma budowanych lub przebudowanych lub modernizowanych długości torów wynosiła 

łącznie  co  najmniej  20  km,  a  co  najmniej  10  km  budowy  lub  przebudowy  lub  modernizacji 

torów realizowana była przy prowadzonym ruchu po torach sąsiednich; 

• budowę lub przebudowę sieci trakcyjnej wraz z konstrukcjami wsporczymi na linii kolejowej 

dwutorowej  zelektryfikowanej,  gdzie  suma  długości  budowanej  lub  przebudowywanej  sieci 

trakcyjnej  wraz  z  konstrukcjami  wsporczymi  dla  torów  szlakowych  i  torów  zasadniczych, 

wynosiła łącznie co najmniej 20 km, przy czym co najmniej 10 km robót wykonana była przy 

prowadzonym ruchu po torach sąsiednich;” 

Dowód:  -  Załącznik  nr  3  do  IDW  -  Zobowiązanie  podmiotu  udostępniającego  zasoby  do 

dyspozycji  Wykonawcy  na  potrzeby  realizacji  Zamówienia  złożone  przez  TRAKCJA  S.A.  w 

dn. 17.06.2022 r. 

Powyższa treść oświadczenia oznacza, że: 

a.  Spółka  TRAKCJA  S.A.  udostępniła  Przedsiębiorstwu  Usług  Technicznych  Intercor  Sp.  z 

o.o.  swój  zasób  w  zakresie  wykazania  w  postępowaniu  w  wykazie  robót  budowlanych  1 

(jednej) budowy lub 1 (jednej) przebudowy co najmniej 1 stacji kolejowej, gdzie budowa lub 

przebudowa  obejmowała  co  najmniej  dwa  tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne 

dodatkowe  wraz  z  odwodnieniem,  dwa  perony  oraz  wymianę  lub  zabudowę  50  rozjazdów 

kolejowych; 

b.  Spółka  TRAKCJA  S.A.  udostępniła  Przedsiębiorstwu  Usług  Technicznych  Intercor  Sp.  z 

o.o.  swój  zasób  w  zakresie  wykazania  w  ww.  postępowaniu  w  wykazie  robót  budowlanych  

1  (jednej)  budowy  lub  1  (jednej)  przebudowy  torów  szlakowych  linii  kolejowej  dwutorowej 

zelektryfikowanej,  gdzie  suma  budowanych  lub  przebudowanych  lub  modernizowanych 

długości  torów  wynosiła  łącznie  co  najmniej  20  km,  a  co  najmniej  10  km  budowy  lub 

przebudowy  lub  modernizacji  torów  realizowana  była  przy  prowadzonym  ruchu  po  torach 

sąsiednich; 

c.  Spółka  TRAKCJA  S.A.  udostępniła  Przedsiębiorstwu  Usług  Technicznych  Intercor  Sp.  z 

o.o.  swój  zasób  w  zakresie  wykazania  w  Postępowaniu  w  wykazie  robót  budowlanych  1 

(jednej) budowy lub 1 (jednej) przebudowy sieci trakcyjnej wraz z konstrukcjami wsporczymi 

na  linii  kolejowej  dwutorowej  zelektryfikowanej,  gdzie  suma  długości  budowanej  lub 

przebudowywanej  sieci  trakcyjnej  wraz  z  konstrukcjami  wsporczymi  dla  torów  szlakowych  


i  torów  zasadniczych,  wynosiła  łącznie  co  najmniej  20  km,  przy  czym  co  najmniej  10  km 

robót wykonana była przy prowadzonym ruchu po torach sąsiednich. 

Na  podstawie  oświadczenia  spółki  TRAKCJA  S.A.  z  dnia  17.06.2022  r.  przedłożonego 

Przedsiębiorstwu  Usług  Technicznych  Intercor  Sp.  z  o.o.  w  wykazie  robót  w  postępowaniu 

możliwe  było  wskazanie  przez  Konsorcjum  Intercor  tylko  po  1  (jednej)  budowie  lub  

po 1 (jednej) przebudowie dla poszczególnych warunków określonych w IDW postępowania, 

na  co  wskazuje  wprost  użycie  w  zobowiązaniu  TRAKCJA  S.A.  (w  oświadczeniu  z  dnia 

17.06.2022 r.) liczby pojedynczej tj. 

• na budowę lub przebudowę odpowiednio 1 stacji kolejowej (pkt a) dot. robót budowlanych, 

tiret pierwszy oświadczenia spółki TRAKCJA S.A.), 

• na budowę lub przebudowę odpowiednio torów szlakowych (pkt a) dot. robót budowlanych, 

tiret drugi oświadczenia spółki TRAKCJA S.A.), 

•  na  budowę  lub  przebudowę  odpowiednio  sieci  trakcyjnej  (pkt  a)  dot.  robót  budowlanych, 

tiret trzeci oświadczenia spółki TRAKCJA S.A.). 

Podmiot  trzeci  spółka  TRAKCJA  S.A.  nie  udostępniła  innych  zasobów  dla  wykazania 

większej  ilości  niż  po  1  (jednej)  budowie  dla  wykazania  spełnienia  przez  Przedsiębiorstwo 

Usług Technicznych Intercor Sp. z o.o. warunków z pkt 8.4.1 a1), 8.4.1 a2), 8.4.1 c) IDW. 

Dowód:  -  Załącznik  nr  3  do  IDW  -  Zobowiązanie  podmiotu  udostępniającego  zasoby  do 

dyspozycji  Wykonawcy  na  potrzeby  realizacji  Zamówienia  złożone  przez  TRAKCJA  S.A.  

w dniu 17.06.2022 roku. 

Zatem  w  zakresie  warunku  wskazanego  w  pkt  8.4.1  ppkt  a1)  IDW  udostępnienie  zasobów 

przez  TRAKCJA  S.A.  mogło  nastąpić  poprzez  zasób  doświadczenia  dla  1  (jednej)  roboty 

budowlanej z zamówienia pn. „Zaprojektowanie i wykonanie przebudowy stacji Łódź Widzew 

i  część  szlaku  Łódź  Fabryczna  –  Łódź  Widzew  od  km  2,250  do  km  7,200  wraz  z 

urządzeniami  srk  i  telekomunikacji  dla  całego  odcinka  Łódź  Fabryczna  –  Łódź  Widzew  i 

modernizacji  objazdowej  Łódź  Widzew-Łódź  Chojny-Łódź  Kaliska”,  a  w  zakresie  warunku 

wskazanego  

w  pkt  8.4.1  ppkt  a2)  IDW  udostępnienie  mogło  nastąpić  poprzez  zasób  doświadczenia  dla  

1  (jednej)  roboty  budowlanej  i  dla  warunku  wskazanego  w  pkt  8.4.1  ppkt  c)  IDW 

udostępnienie  nastąpiło  poprzez  zasób  doświadczenia  dla  1  (jednej)  roboty  budowlanej  tj. 

łącznie dla pkt  8.4.1  a2)  i  8.4.1 c)  udostępnienie doświadczenia z  zadania pn. „Wykonanie 

robót budowlanych modernizacji linii nr 9 na odcinku od km 236,920 do km 287,700 objętym 

obszarem Lokalnego Centrum Sterowania z siedzibą w Malborku w ramach projektu: POIŚ 

1.3  „Modernizacja  linii  kolejowej  E65/C-E  65  na  odcinku  Warszawa  -  Gdynia  –  obszar 

LCS Iława, LCS Malbork”. 


Innymi  słowy,  referencyjne  doświadczenie  opisane  w  wykazie  robót  złożonym  przez 

Konsorcjum  Intercor  [dla  warunku  8.4.1.  a1)  IDW]  wskazuje  na  2  roboty  budowlane  spółki 

TRAKCJA S.A., podczas gdy z treści zobowiązania złożonego przez TRAKCJA S.A. wynika, 

że podmiot  ten  udostępnia Konsorcjum Intercor  1 (jedną)  robotę budowlaną na  stacji,  ergo 

TRAKCJA S.A. udostępniła Konsorcjum Intercor w tym zakresie tylko jeden zasób. W ślad za 

otrzymanym  zobowiązaniem  podmiotu  trzeciego,  Konsorcjum  Intercor  nie  było  uprawnione 

do polegania na dwóch zasobach stacyjnych łącznie, tj. stacji Malbork i stacji Łódź Widzew. 

26.  Zdaniem  Odwołującego,  z  uwagi  na  brak  spełniania  przez  Konsorcjum  Intercor 

warunków  udziału  w  postępowaniu  (określonych  punktami  8.4.1.  a1)  IDW  oraz  8.4.2  lp.  3 

IDW), oferta wskazanego podmiotu winna zostać odrzucona w ślad za treścią art. 226 ust. 1 

pkt. 2 lit. b) Pzp. 

W  ocenie  Odwołującego  legitymowanie  się  przez  Konsorcjum  Intercor  Panem  R.  G.,  który 

nie  ukończył  referencyjnych  robót  budowlanych  na  stacji  Białystok,  pomimo  że  wymóg 

dotyczył wykonanych robót budowlanych, powinno doprowadzić Zamawiającego do wniosku 

o  odrzuceniu  oferty  Konsorcjum  Intercor  na  mocy  art.  226  ust.  1  pkt.  5)  Pzp,  ponieważ 

zgodnie  z  tym  przepisem  niezgodność  treści  oferty  z  warunkami zamówienia  przejawia  się 

również  w  sporządzeniu  i  przedstawieniu  oferty  w  sposób  niezgodny  z  wymaganiami 

warunków zamówienia. 

Odnosząc  się  do  zarzutów  6)  i  7)  (tzw.  „ewentualnych”),  w  ocenie  Odwołującego 

Zamawiający  nie  może  bezkrytycznie  podchodzić  do  informacji  pozyskanych  w  trakcie 

prowadzonego Postępowania, nawet w przypadku, gdy referencyjne roboty budowlane były 

wykonywane na jego  rzecz.  Każda  informacja  powinna być  przez  Zamawiającego  zbadana 

oraz  zweryfikowana,  aby  wykluczyć  ewentualne  błędy  w  wyborze  oferty  najkorzystniejszej. 

Odwołujący  wskazuje,  że  często  o  wadliwości  oferty  Zamawiający  dowiadują  się  dopiero  

w  wyniku  wyjaśnień  treści  złożonych  dokumentów  i  oświadczeń.  Skoro  nadrzędnym  celem 

jest  wybór  oferty  zgodnej  z  warunkami  zamówienia,  to  sam  Zamawiający  winien  podjąć 

wszelkie kroki celem wyjaśnienia niejasności oświadczeń składanych w toku postępowania – 

w  tym  wezwać  Konsorcjum  Intercor  do  złożenia  wyjaśnień  lub  uzupełnień  treści  oferty  w 

zakresie:  kierownika  robót  torowych  oraz  udzielonego  doświadczenia  przez  spółkę 

TRAKCJA S.A. 

Odwołujący wskazał, że należy wziąć pod uwagę, że brak podjęcia działań mających na celu 

sanowanie  błędów  Konsorcjum  Intercor  na  późniejszym  etapie,  czy  to  przed  zawarciem 

umowy  czy  też  już  po  zawarciu  umowy  w  trakcie  jej  realizacji  będzie  naruszało  zasadę 

uczciwej konkurencji. 


Zgodnie  z  ugruntowaną  zasadą  wykonawcy  biorący  udział  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  muszą  spełniać  warunek  udziału  w  postępowaniu  w  terminie 

wyznaczonym  na  składanie  ofert.  Odwołujący  uważa,  że  ewentualnych  braków  w  tym 

zakresie  nie  można  usunąć  przez  swego  rodzaju  "konwalidację"  już  po  terminie  złożenia 

oferty.  Takie  działanie  byłoby  zarówno  naruszeniem  dyspozycji  art.  125  ust.  3  Pzp, 

naruszeniem  zasady  równego  traktowania  wykonawców  oraz  rodziłoby  ryzyko,  iż  do 

postępowań zgłaszałyby udział 

podmioty  niespełniające  warunków  udziału  w  postępowaniu  i  -  tym  samym  -  niedające 

gwarancji należytego wykonania umowy. Wymóg faktycznego spełniania warunków na dzień 

składania  ofert  wynika  też  z  faktu  dużego  sformalizowania  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego.  Choć  formalizm  postępowania  nie  może  być  celem  samym  w 

sobie,  to  szczególna  regulacja  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

zobowiązuje  zamawiających  do  takiego  właśnie  działania,  o  ile  jest  ono  zgodne  z 

postanowieniami  ustawy.  Zamawiający,  który  wobec  jednego  z  podmiotów  odstąpiłby  od 

zasad 

obowiązujących  

w postępowaniu i nie respektowałby wyznaczonych przez siebie wymogów, naraziłby się na 

zarzut nierównego traktowania wykonawców (patrz Wyrok KIO z 18.11.2021, sygn. akt. KIO 

3221/21).  Przenosząc  powyższe  na  grunt  niniejszego  Odwołania,  należy  podnieść,  że 

Konsorcjum Intercor na tym etapie nie może złożyć poświadczeń wykonania robót na stacji 

Białystok z terminem późniejszym niż 21.06.2022 r. (tj. dzień złożenia ofert w Postępowaniu). 

Przechodząc  do  zarzutów  dotyczących  wprowadzenia  w  błąd,  Odwołujący  wskazał,  że 

zgodnie  z  art.  109  ust.  1  pkt  8)  i  10)  Pzp  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę:  „8)  który  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub 

rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że 

nie  podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  co 

mogło mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o 

udzielenie  zamówienia,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić 

wymaganych  podmiotowych środków  dowodowych;  (…)  10)  który  w  wyniku lekkomyślności 

lub niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło mieć istotny wpływ 

na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia.” 

Biorąc  pod  uwagę  powyżej  wskazane  okoliczności  dotyczące  Pana  R.  G.  i  zobowiązania 

spółki TRAKCJA S.A. nie budzi wątpliwości, że Konsorcjum Intercor w sposób bezkrytyczny, 

tj.  bez  należytej  weryfikacji  składanych  oświadczeń  i  dokumentów,  na  potrzebę  wykazania 

spełnienia warunków udziału w postępowaniu dotyczącego doświadczenia kierownika robót 


torowych  oraz  referencyjnej  stacji,  posłużył  się  informacjami  niezweryfikowanymi.  Tym 

samym Konsorcjum Intercor można przypisać lekkomyślność oraz niedbalstwo. 

Jednocześnie  Odwołujący  wskazuje,  że  Konsorcjum  Intercor  w  wyniku  zamierzonego 

działania lub rażącego niedbalstwa wprowadziło Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu 

informacji dotyczących warunków udziału w postępowaniu, co mogło mieć istotny wpływ na 

decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

poprzez  podanie informacji,  że  kierownik robót torowych  –  Pan  R. G. rozpoczął  nabywanie 

doświadczenia w ramach robót na referencyjnej stacji Białystok od lutego 2021 r. Odwołujący 

wskazuje,  że  zgodnie  z  oświadczeniem  zawartym  w  Dzienniku  Budowy  nr  48/2/2020  dla 

Stacji Białystok przedmiotowe czynności przez wskazaną osobę zostały podjęte dopiero we 

wrześniu  2021  r.,  a  zatem  znacznie  później  niż  wskazało  Konsorcjum  Intercor,  

co również podważa wiarygodność złożonego oświadczenia w powyższym zakresie. 

Przy  jednoznacznie  sformułowanych  warunkach  doświadczenia,  jak  i  przy  zachowaniu 

należytej  staranności  podczas  wpisywania  Pana  R.  G.  do  wykazu  osób  skierowanych  do 

realizacji Zamówienia oraz wpisania doświadczenia wynikającego z zobowiązania TRAKCJA 

S.A. jest wysoce prawdopodobne, że Konsorcjum Intercor uniknęłoby błędu. 

Odwołujący  wskazał, że,  co  istotne  w ramach  przedmiotowego  zarzutu,  referencyjna  stacja 

Białystok  była  wykonywana  bezpośrednio  przez  Konsorcjum  Intercor,  który  dysponował 

protokołami  odbioru  robót  oraz  Dziennikiem  Budowy,  zatem  miał  lub  winien  mieć 

świadomość,  że  doświadczenie  Pana  R.  G.  określone  w  wykazie  osób  nie  potwierdzało 

spełnienia  przez  niego  wymogów  Zamawiającego  w  zakresie  doświadczenia,  ani  też  że 

rozpoczęcie nabywania wskazanego doświadczenia nie było możliwe od lutego 2021 r. 

Wyżej powołana argumentacja, w szczególności dotycząca doświadczenia Pana R. G., daje 

uzasadnioną  podstawę  do  przypisania  Konsorcjum  Intercor  celowego  działania, 

zmierzającego wprost do wprowadzenia Zamawiającego w błąd. Co istotne w tej sprawie, w 

związku  z  wyborem  oferty  najkorzystniejszej  przez  Zamawiającego,  który  błędnie  uznał,  że 

Konsorcjum Intercor spełnia warunek udziału w Postępowaniu w zakresie kierownika robót, 

nie ulega wątpliwości, że zamiar się powiódł. Z powyższych względów, Zamawiający winien 

wykluczyć  Konsorcjum  Intercor  z  udziału  w  Postępowaniu  na  podstawie  art.  109  ust.  

1 pkt 8 i/lub pkt 10 Pzp. 

Z daleko posuniętej ostrożności, Odwołujący wskazuje również na art. 122 w zw. z art. 123 

Pzp.  W  przypadku  uwzględnienia  przez  Izbę  zarzutu  numer  6)  Odwołania,  Konsorcjum 

Intercor  będzie  mogło  uzupełnić  brakujące  doświadczenie  poprzez  wykazanie  jedynie,  że 

samodzielnie  spełnia  warunek  udziału  w  postępowaniu  w  wykonaniu  brakującej  1  (jednej) 

roboty budowlanej na stacji kolejowej. Powyższe wynika z tego, że Konsorcjum Intercor na 


etapie złożenia ofert de facto polegało na zdolnościach podmiotu udostępniającego zasoby 

tylko 

ramach  

1  (jednej)  roboty  budowlanej  na  stacji  kolejowej,  tj.  tej,  którą  użyczyła  mu  TRAKCJA  S.A.  

W wyniku uwzględnienia zarzutu, Konsorcjum Intercor nie będzie mogło, po upływie terminu 

składania  ofert  powoływać  się  na  zdolności  podmiotu  udostępniającego,  gdyż  na  etapie 

składania ofert nie polegało na takiej zdolności w zakresie 2 (dwóch) robót budowlanych na 

stacji  kolejowej.  Konsorcjum  Intercor  będzie  zatem  zmuszone  wykazać  się  własnym 

doświadczeniem,  zdobytym  przed  terminem  na  złożenie  oferty  w  Postępowaniu,  co  jak 

nietrudno  wywnioskować  -  nie  będzie  mogło  mieć  miejsca  z  uwagi  na  brak  takiego 

doświadczenia. 

Finalnie,  w  ocenie  Odwołującego  brak  odrzucenia  oferty  Konsorcjum  Intercor  lub 

ewentualnie  brak  podjęcia  czynności  mających  na  celu  dokładne  wyjaśnienie  złożonych 

przez Konsorcjum Intercor dokumentów (tj. wykazu robót i osób) przejawia się naruszeniem 

partykularnych zasad udzielania zamówień publicznych tj. art. 16 pkt. 1) i 2) oraz 17 ust. 2 

Pzp. 

W konsekwencji 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie Odwołania. 

Zamawiający  w  piśmie  z  dnia  13  września  2023  r.  wniósł  o  oddalenie  zarzutów  odwołania  

w całości jako bezpodstawnych. 

W  uzasadnieniu  pisma  Za

mawiający  w  odniesieniu  do  zarzutu  nr  1  i  3  Odwołania, 

Zamawiający  wskazał,  że  nieprawdziwe  są  twierdzenia  Odwołującego,  że  Konsorcjum 

Intercor 

nie  spełniło warunku dotyczącego  zdolności  technicznej  lub  zawodowej  w  zakresie 

doświadczenia personelu, a tym samym wprowadziło w błąd Zamawiającego. Zamawiający 

wymagał, aby kierownik robót torowych posiadał następujące doświadczenie: „- co najmniej  

3 lata doświadczenia zawodowego, na stanowisku Kierownika Budowy lub Kierownika robót 

lub  Inspektora  Nadzoru  (w  rozumieniu  Ustawy  Prawo  budowlane)  w  specjalności 

inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie  kolejowych  obiektów  budowlanych  na  robotach 

związanych z Budową lub Przebudową Infrastruktury kolejowej w zakresie robót torowych, 

w  kierowaniu  co  najmniej  jedną  inwestycją  o  następującym  zakresie  robót:  Budowa  lub 

przebudowa  linii  kolejowej  dwutorowej  o  długości  co  najmniej  20  km,  Budowa  lub 

przebudowa co najmniej jednej stacji, przy czym stacja ta ma mieć min. 50 rozjazdów.” 

Konsorcjum  na  potwierdzenie  spełnienia  powyższego  warunku  w  pkt.  3  załącznika  nr  8  do 

IDW  - 

Wykaz  osób  skierowanych  do  realizacji  Zamówienia  wskazało  Pana  R.  G.  .  Jako 

doświadczenie zostały wykazane 2 zadania: 

a)  Wykonanie  robót  budowlanych  na  odcinku  Czyżew  –  Białystok  od  km  107,260  do  km 

178,500  w  ramach  projektu  „Prace  na  linii  E75  na  odcinku  Czyżew  –  Białystok.  (okres 


–  trwa  nadal).  Doświadczenie  jako  kierownik  robót  torowych  na  inwestycji  o 

następującym zakresie robót: 

przebudowa linii kolejowej dwutorowej o długości ponad 70 km, 

przebudowa  stacji  Białystok,  która  docelowo  ma  mieć  zabudowanych  ok.  140  nowych 

rozjazdów,  demontowanych  110  rozjazdów.  (Po  przebudowie  stacja  ma  liczyć  ponad  200 

rozjazdów, ilość rozjazdów przed przebudową ok. 186 szt.) 

b)  „Zaprojektowanie  i  wykonanie  przebudowy  stacji  Łódź  Widzew  i  części  szlaku  Łódź 

Fabryczna 

–  Łódź  Widzew  od  km  2,250  do  km  7,200  wraz  z  urządzeniami  srk  i 

telekomunikacji  dla  całego  odcinka  Łódź  Fabryczna  –  Łódź  Widzew  oraz  modernizacji  linii 

objazdowej Łódź Widzew – Łódź Chojny – Łódź Kaliska” (okres: 08.2013 – 12.2016). 

Doświadczenie  na  stanowisku  Kierownika  robót  torowych  na  robotach  związanych  

z  przebudową  infrastruktury  kolejowej.  Odwołujący  w  Odwołaniu  wskazał,  że:  „zasady 

doświadczenia życiowego oraz literalna treść warunku udziału w postępowaniu i załącznika  

nr  8  do  IDW  dowodzą, że Zamawiający  wymagał  aby kierownik robót  nabył  doświadczenie 

na  inwestycji  z  konkretną  ilością  wykonanych  torów,  stacji  i  rozjazdów.  Takim 

doświadczeniem nie może być jednak referencyjna stacja Białystok (…)”. Zamawiający jest 

gospodarzem  postępowania  i  ma  prawo,  wyznaczając  cel,  jaki  zamierza  zrealizować,  tak 

określić  przedmiot  zamówienia,  aby  móc  go  opisać  adekwatnie  do  wyznaczonego  celu, 

zachowując  jednocześnie  obiektywizm  w  formułowaniu  opisu  swoich  potrzeb.  Określenie 

warunków 

udziału  

w  postępowaniu  powinno  być  przy  tym  odpowiednie  do  osiągnięcia  celu,  jakiemu  służy,  

tj. 

wyboru  wykonawcy  dającego  rękojmię  należytego  wykonania  zamówienia  oraz 

nieograniczającego dostępu do zamówienia wykonawcom zdolnym do jego wykonania. 

Zamawiający  wskazuje, że dokonał  szczegółowej  i  starannej  analizy  treści  przedmiotowych 

dokumentów  oraz  oświadczeń  Konsorcjum  Intercor.  Wobec  tego  Zamawiający  przyjął,  że 

osoba skierowana do realizacji zamówienia ma legitymować się doświadczeniem z realizacji 

inwestycji  o  określonym  zakresie,  nie  wymagał  zaś  by  zakres  ten  był  już  zrealizowany  

w  całości.  Nieuprawnioną  jest  więc  interpretacja  Odwołującego,  iż  spełnienie  warunku 

następuje  jedynie  w  sytuacji  zrealizowania  całego  zakresu  rzeczowego  referencyjnej 

inwestycji.  Wskazuje  na  to  jednoznacznie  użycie  w  cytowanym  warunku  sformułowania 

„doświadczenie w kierowaniu co najmniej jedną inwestycją o następującym zakresie robót”. 

Zamawiający nie postawił zatem wymogu by było to doświadczenie w kierowaniu co najmniej 

jedną  inwestycją,  w  ramach  której  zrealizowano  następujący  zakres  robót.  Tym  samym 

referencyjnym  doświadczeniem  może  być  również  doświadczenie  na  realizowanej  obecnie 

inwestycji,  której  zakres  obejmuje  wyspecyfikowany  zakres  rzeczowy.  Istotną  kwestią  jest 


zatem,  żeby  wskazana  inwestycja  obejmowała  swoim  przedmiotem  realizacji  zakres 

wskazany  przez  Zamawiającego  w  punkcie  8.4.2  lp.  3,  TOM  I  SWZ  –  IDW.  Wobec 

powyższego  niezasadne  są  twierdzenia  Odwołującego,  który  wskazuje  że:  „Analiza 

przedmiotowych 

dokumentów 

(tj. 

wskazanych 

powyżej 

protokołów 

odbiorów 

eksploatacyjnego oraz protokołów odbioru technicznego (w tym branży torowej) dotyczących 

referencyjnej 

inwestycji 

za 

okres  

od  lutego  2021  r.  do  dnia  złożenia  oferty  przez  Konsorcjum  Intercor,  wskazuje,  że  do  dnia 

złożenia  oferty  w  Postępowaniu  zabudowano:  2  rozjazdy  tymczasowe  oraz  7  rozjazdów 

docelowych.  Gdyby  nawet  zsumować  rozjazdy  tymczasowe,  z  docelowymi  to  suma 

zabudowanych  9  rozjazdów  nie  daje  referencyjnej  ilości  min.  50  rozjazdów  czy  jak 

oświadczyło Konsorcjum Intercor w treści wykazu osób – ok. 140 nowych rozjazdów. W tym 

miejscu można stanowczo stwierdzić, że informacje podane w treści wykazu osób dotyczące 

pana R. G. 

są błędne.” 

Również  w  Wykazie  osób  kierowanych  do  realizacji  zamówienia  Konsorcjum  Intercor 

wskazuje, że przebudowa stacji Białystok „docelowo ma mieć zabudowanych ok.140 nowych 

rozjazdów,  demontowanych  110  rozjazdów.  (Po  przebudowie  stacja  ma  liczyć  ponad  200 

rozjazdów, ilość rozjazdów przed przebudową ok. 186 szt.).” 

Powyższe  sformułowania  wyraźnie  wskazują,  że  Konsorcjum  Intercor  nie  wprowadziło  w 

błąd  Zamawiającego  wskazując  inwestycję,  która  jest  obecnie  realizowana.  Przede 

wszystkim  Konsorcjum  Intercor  w  wykazie  osób  skierowanych  do  realizacji  zamówienia 

wprost wskazało, że przedmiotowe zadanie jest w trakcie trwania realizacji. Potwierdzeniem 

powyższego jest m.in. pismo PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. CRI Region Centralny, Zespół 

Projektu 

nr 

z  dnia  21.02.2023  r,  które  zostało  złożone  do  dokumentacji  postępowania  i  potwierdza,  że 

stacja  Białystok  nadal  jest  w  fazie  realizacji.  Niezależnie  od  powyższego  faktem  jest,  że 

kwestionowany wykaz Konsorcjum Intercor zawiera także Łódź która spełnia warunek, to zaś 

jest poza zakresem zarzutów! 

Zamawiający  wskazał,  że  dokonał  wnikliwej  weryfikacji  zadania  pn.  „Zaprojektowanie  

i wykonanie przebudowy stacji Łódź Widzew i części szlaku Łódź Fabryczna – Łódź Widzew 

od km 2,250 do km 7,200 wraz z urządzeniami srk i telekomunikacji dla całego odcinka Łódź 

Fabryczna 

– Łódź Widzew oraz modernizacji linii objazdowej Łódź Widzew – Łódź Chojny – 

Łódź Kaliska” i potwierdza, że przedmiotowa inwestycja obejmowała swoim zakresem: 

wykonanie ponad 20 km linii kolejowej dwutorowej o długości ponad 20 km (6,400 km linii 

nr 025 (dwutorowa) 6,100 km linii nr 540 (dwutorowa) 4,950 km linii nr 17 (dwutorowa) 2,380 


km  linii  nr  458  (jednotorowa  przebudowywana  na  dwutorową)  0,840  km  linii  nr  541 

(dwutorowa); 

stacja obejmuje ponad 50 rozjazdów; 

Zamawiający wskazuje również, że zgodnie z wykazem Pan R. G. pełnił funkcję Kierownika 

robót torowych na ww. inwestycji w okresie od 08.2013 do 12.2016 tj. przez okres ponad 3 

lat. 

Zamawiający  podkreśla,  że  w  sytuacji,  w  której  Odwołujący  formułuje  zarzut  dotyczący 

konieczności  wykluczenia  Konsorcjum  Intercor  ze  względu  na  wprowadzenie 

Zamawiającego  w  błąd,  to  na  Odwołującym  ciąży  ciężar  wykazania  zaistnienia  wszystkich 

przesłanek z  art.  109  ust.  1 pkt  8  lub  pkt  10  ustawy  Pzp.  Tymczasem  w  niniejszej  sprawie 

Odwołujący poprzestał wyłącznie na własnej argumentacji dotyczącej zastąpienia informacji 

nieprawdziwych  prawdziwymi  oraz  lakonicznym  wskazaniu,  że  Konsorcjum  Intercor  podało 

te 

informacje  

w wyniku zamierzonego działania lub w wyniku rażącego niedbalstwa. 

W tym zakresie 

Odwołujący zwrócił uwagę na poglądy Krajowej Izby Odwoławczej: 

„Tym samym, "ratio legis tych uregulowań jest eliminacja z postępowań takich wykonawców, 

których  działanie  cechuje  zamiar  wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego,  a  także 

wykonawców, którzy wprowadzają zamawiającego w błąd na skutek swojego lekkomyślnego 

lub niedbałego zachowania (...) Mając zaś na względzie, iż art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy 

Pzp (obecnie art. 109 ust. 1 pkt 8 i 10 Pzp) to przepisy o charakterze sankcyjnym, których 

konsekwencją  jest  wykluczenie  wykonawcy  z  postępowania,  nie  jest  dopuszczalna  ich 

wykładnia  rozszerzająca,  a  ich  stosowanie  winno  mieć  miejsce  wyłącznie  w  sytuacjach,  w 

których  okoliczności  stanu  faktycznego  wskazują  w  sposób  bezsporny  na  istniejące  po 

stronie  wykonawcy  zamierzone  działanie  lub  rażące  niedbalstwo  (pkt  16)  albo  na 

lekkomyślność  lub  niedbalstwo  (pkt  17),  którego  skutkiem  było  wprowadzenie 

zamawiającego  w  błąd  (...)  ciężar  wykazania  zaistnienia  wszystkich  przesłanek,  o  których 

mowa  w  art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17  ustawy  Pzp  (obecnie  art.  109  ust.  1  pkt  8  i  10  Pzp), 

spoczywa  na  tym,  kto  ze  swojego  twierdzenia  w  tym  przedmiocie  wywodzi  skutek  prawny, 

domagając się wykluczenia wykonawcy z postępowania". (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej 

z 25 maja 2022 r., sygn. akt KIO 1185/22). 

Powyższe orzeczenie Krajowej izby Odwoławczej nie tylko potwierdza, że w przedmiotowej 

sprawie to Odwołujący powinien  wykazać  spełnienie przesłanek zastosowania art.  109 ust.  

1  pkt  8  lub  pkt  10  ustawy  Pzp,  ale  również  wskazuje,  że  zastosowanie  tej  podstawy 

wykluczenia  winno  mieć  zastosowanie  tylko  w  sytuacjach  bezspornie  wskazujących  na 

istnienie po stronie 

wykonawcy zamierzonego działania lub rażące niedbalstwo (art. 109 ust. 


1  pkt  8  ustawy  Pzp)  albo  na  lekkomyślność  lub  niedbalstwo  (art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy 

Pzp). 

W  niniejszej  sprawie  z  całą  pewnością  nie  można  stwierdzić,  że  zaszły  okoliczności 

bezspornie wskazujące na taki sposób działania Konsorcjum Intercor przy składaniu Wykazu 

osób  skierowanych  do  realizacji  Zamówienia.  Jak  wskazuje  się  w  orzecznictwie  Krajowej 

Izby Odwoławczej: „Pojęcie "zamierzone działanie" wymaga wykazania, że jest to świadome 

zachowanie  się  podmiotu,  zmierzające  do  wywołania  określonych  skutków.  Z kolei  "rażące 

niedbalstwo"  odnoszone  jest  do  naruszenia  reguł  prawidłowego  zachowania  się  w  danej 

sytuacji  lub  nieprzestrzegania  podstawowych  zasad  ostrożności.  Jest  to  szczególnie 

negatywna, naganna ocena postępowania wykonawcy, kiedy stopień naganności czynności 

tak znacząco odbiega od modelu właściwego w danym stanie faktycznym, że nie można go 

pogodzić  nawet  z  miernikiem  typowym  dla  zwykłej  formy  winy  nieumyślnej.  Zatem  

o  przypisaniu  winy  w  tej  postaci  decyduje  zachowanie  się  wykonawcy,  w  określonych 

warunkach  sprawy,  w  sposób  znacząco  odbiegający  od  właściwego  miernika  staranności. 

(Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 1 lutego 2019 r., sygn. akt KIO 45/19)” 

Istotnym dla niniejszej sprawy jest również pogląd prezentowany w doktrynie prawa, zgodnie 

z  którym:  „Wykonawca  nie  jest  winny  wprowadzenia  w  błąd,  jeżeli  oświadczenie,  że  nie 

podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  składa  

w dobrej wierze, czyli błędnym, ale usprawiedliwionym przekonaniu, że nie zachodzą wobec 

niego  podstawy  wykluczenia,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji. 

Pod  uwagę  należy  w  szczególności  wziąć  sposób  sformułowania  przez  zamawiającego 

warunków  uczestnictwa  w  postępowaniu  i  na  tym  tle  rozważyć  zasadność  przekonania 

wykonawcy, że jego sytuacja oraz posiadane przez niego zdolności kwalifikują go do udziału 

w postępowaniu.” (Prawo Zamówień Publicznych Komentarz, Urząd Zamówień Publicznych, 

red. H. Nowak, M. Winiarz). 

Niezasadny jest również zarzut Odwołującego, że Konsorcjum Intercor nie spełniło warunku 

udziału  w  Postępowaniu  dotyczącego  zdolności  technicznej  lub  zawodowej  w  zakresie 

doświadczenia, a tym samym wprowadziło Zamawiającego w błąd. 

W zakresie tego warunku Konsorcjum Intercor dysponowało zasobem podmiotu trzeciego – 

Trakcja S.A., który udostępnił zobowiązanie zgodnie z poniższą treścią: 

„Oświadczam, iż: 

a) udostępniam Wykonawcy ww. zasoby, w następującym zakresie: 

robót budowlanych na: 


• budowę lub przebudowę co najmniej 1 stacji kolejowej, przy czym budowa lub przebudowa 

obejmowały  co  najmniej:  dwa tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne  dodatkowe  wraz 

z odwodnieniem, dwa perony oraz wymianę lub zabudowę 50 rozjazdów kolejowych; 

•  budowę  lub  przebudowę  torów  szlakowych  linii  kolejowej  dwutorowej  zelektryfikowanej, 

gdzie  suma  budowanych  lub  przebudowanych  lub  modernizowanych  długości  torów 

wynosiła  łącznie  co  najmniej  20  km,  a  co  najmniej  10  km  budowy  lub  przebudowy  lub 

modernizacji torów realizowana była przy prowadzonym ruchu po torach sąsiednich; 

• budowę lub przebudowę sieci trakcyjnej wraz z konstrukcjami wsporczymi na linii kolejowej 

dwutorowej zelektryfikowanej, gdzie suma długości budowanej lub przebudowywanej sieci 

trakcyjnej  wraz  z  konstrukcjami  wsporczymi  dla  torów  szlakowych  i  torów  głównych 

zasadniczych,  wynosiła  łącznie  co  najmniej  20  km,  przy  czym  co  najmniej  10  km  robót 

wykonana była przy prowadzonym ruchu po torach sąsiednich.” 

W  opinii  Zamawiającego  nie  sposób  zgodzić  się  z  Odwołującym,  że  w  zakresie  warunku 

wskazanego  w  pkt.  8.4.1  ppkt.  a1)  oraz  8.4.1  c)  IDW  podmiot  udostępniający  zasoby  tj. 

Trakcja  S.A.  mógł  udostępnić  tylko  1  robotę  budowlaną.  Zamawiający  wskazuje,  że 

zobowiązanie  podmiotu  trzeciego,  przedkładane  na  potwierdzenie  spełniania  warunków 

udziału  

w  postępowaniu,  ma  charakter  oświadczenia  woli,  do  którego  referuje  art.  65  kodeksu 

cywilnego. Zgodnie z art. 65 kodeksu cywilnego: 

„§1.Oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, 

w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. 

§  2.W  umowach  należy  raczej  badać,  jaki  był  zgodny  zamiar  stron  i  cel  umowy,  aniżeli 

opierać się na jej dosłownym brzmieniu.” 

Powyższe potwierdza również wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 17 sierpnia 2021 r., 

sygn. akt. KIO 1777/21: 

„Zgodnie z regułą wykładni oświadczeń woli wyrażoną w art. 65 § 1 k.c. oświadczenie woli 

należy  tak  tłumaczyć,  jak  tego  wymagają  ze  względu  na  okoliczności,  w  których  złożone 

zostało,  zasady  współżycia  społecznego  oraz  ustalone  zwyczaje.  Reguła  ta  odnosi  się 

również do postanowień specyfikacji warunków zamówienia. Przy czym pojęcia "okoliczności 

złożenia,  zasady  współżycia  społecznego  i  ustalone  zwyczaje"  najczęściej  można 

sprowadzić 

do 

stwierdzenia  "zwykłego", 

"normalnego", 

ewentualnie 

"zwykłego 

profesjonalnego" rozumienia.” 

Już w pierwszym zdaniu Trakcja S.A. wskazuje, że udostępnia zasoby konsorcjum Intercor  

w  zakresie  robót  budowlanych  na  potrzeby  realizacji  niniejszego  Postępowania.  

W  zobowiązaniu  nie  ma  wskazanej  ilości  robót,  a  więc  w  opinii  Zamawiającego  zasadnym 


jest przyjęcie, że podmiot udostępniający zasoby udostępnia je w takiej ilości i zakresie aby 

spełniały  warunki  wskazane  przez  Zamawiającego  dotyczące  zdolności  technicznej  lub 

zawodowej. 

W  opinii  Zamawiającego  prawidłowe  jest  przyjęcie,  że  skoro  podmiot 

udostępniający  zasoby  przekazał  Konsorcjum  wszystkie  informacje  oraz  referencje 

dotyczące  poszczególnych  realizacji  zadań  to  taki  był  zgodny  zamiar  stron.  Zdaniem 

Zamawiającego  na  podstawie  treści  przedłożonego  zobowiązania  możliwym  jest 

jednoznacznie  odczytanie  intencji  podmiotu  trzeciego,  który  potwierdza,  że  oddaje  do 

dyspozycji  Konsorcjum  Intercor  zasoby  niezbędne  do  jego  realizacji  i  w  ocenie 

Zamawiającego nie ma podstaw, by odmówić temu zobowiązaniu waloru realności. Z treści 

zobowiązania  wynika  bowiem,  że  w  odniesieniu  do  doświadczenia,  na  którym  polega 

Przystępujący, w celu wykazania spełniania warunków udziału w postępowaniu, Trakcja S.A. 

zobowiązuje 

się 

do 

realizacji 

robót 

budowlanych  

w  następującym  zakresie:  na  budowę  lub  przebudowę  1  stacji  kolejowej  dot.  robót 

budowlanych,  na  budowę  lub  przebudowę  torów  szlakowych  oraz  na  budowę  lub 

przebudowę sieci trakcyjnej. 

Wobec  powyższego  należy  uznać,  że  zobowiązanie  podmiotu  do  oddania  do  dyspozycji 

wykonawcy niezbędnych zasobów jest jasne i nie budzi wątpliwości co do zakresu czynności 

jakie  powierzone  zostaną  w  ramach  podwykonawstwa.  Należy  również  podkreślić,  że 

Odwołujący  nie  kwestionuje  samego  udostępnianego  doświadczenia  Trakcja  S.A.  Wobec 

powyższego  całkowicie  wręcz  przeciwnie  do  tego  co  twierdzi  Odwołujący,  stanowisko  oraz 

przedstawione dokumenty przez Konsorcjum Intercor wskazują na to, że był on przekonany  

o  możliwości  wykazania  warunku  udziału  w  Postępowaniu  za  pomocą  podmiotu  trzeciego 

udostępniającego  zasoby  tj.  Trakcja  S.A.  Jednocześnie  Zamawiający  wskazuje,  że 

argumentacja  przywołana  w  pkt.  17-21  niniejszej  odpowiedzi  na  Odwołanie  w  zakresie 

wprowadzania  Zamawiającego  w  błąd  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub  rażącego 

niedbalstwa jest również aktualna w zakresie powyższego zarzutu. 

Odnosząc  się  do  ewentualnych  zarzutów  Odwołującego,  dotyczącego  braku  wezwania 

Konsorcjum  Intercor  do  wyjaśnień  w  zakresie  doświadczenia  zdobytego  przez  kierownika 

robót torowych Pana R. G. oraz w zakresie doświadczenia udzielonego przez podmiot trzeci 

tj.  Trakcja  S.A.  Zamawiający  wskazuje,  że  zgodnie  z  art.  223  ust.  1  ustawy  Pzp:  „W  toku 

badania  i  oceny  ofert  zamawiający  może  żądać  od  wykonawców  wyjaśnień  dotyczących 

treści  złożonych  ofert  oraz  przedmiotowych  środków  dowodowych  lub  innych  składanych 

dokumentów  lub  oświadczeń.  Niedopuszczalne  jest  prowadzenie  między  zamawiającym  a 

wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty oraz, z uwzględnieniem ust. 2 i art. 187, 


dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści.” Zgodnie z przyjętym orzecznictwem m.in. w 

wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 14 marca 2023 r., sygn. akt. 544/23: 

„Wyjaśnienia  treści  oferty,  o  których  mowa  w  art.  223  ust.  1  p.z.p.,  służyć  mają  rozwianiu 

wątpliwości,  które  wynikają  zarówno  z  niejasnych  lub  sprzecznych  ze  sobą  dokumentów 

załączanych  do  oferty,  jak  i  z  samej  treści  oferty.  Uruchomienie  procedury  z  art.  223  ust.  

1  p.z.p.  oznacza,  że  zamawiający  miał  wątpliwości  co  do  jednoznacznego  stwierdzenia  

o  zgodności  lub  niezgodności  oferty  z  warunkami  zamówienia,  których  rozwianie  może 

nastąpić wyłącznie przy udziale wykonawcy.” 

Podobnie w wyroku z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. akt. 848/23: 

„Zgodnie  z  art.  7  pkt  17  p.z.p.  podmiotowymi  środkami  dowodowymi  są  środki  służące 

potwierdzeniu braku podstaw wykluczenia, spełniania warunków udziału w postępowaniu lub 

kryteriów selekcji, z wyjątkiem oświadczenia, o którym mowa w art. 125 ust. 1 p.z.p., z czego 

wynika, że dany podmiotowy środek dowodowy musi być powiązany z konkretną podstawą 

wykluczenia,  warunkiem  udziału w  postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego  czy 

kryterium  selekcji,  w  zakresie  której  ma  służyć  wykazaniu  określonych  okoliczności.  Z 

przepisu  art.  223  ust.  1  p.z.p.  wynika  norma  uprawniająca  zamawiającego  do  żądania  od 

wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonych  ofert  oraz  przedmiotowych  środków 

dowodowych  lub  innych  składanych  dokumentów  lub  oświadczeń.  W  pewnych 

okolicznościach 

skorzystanie  

z  tego  uprawnienia staje  się obowiązkiem  zamawiającego.  Nie sposób uznać,  że  rzeczone 

uprawnienie czy obowiązek powstaje w sytuacji, gdy treść oferty nie budzi wątpliwości.” 

Zamawiający  wskazuje,  że  dokumenty  złożone  przez  Konsorcjum  Intercor  nie  budzą 

wątpliwości Zamawiającego, nie są niejasne czy wzajemnie sprzeczne ze sobą. Wobec tego 

zarzut dotyczący zaniechania wezwania konsorcjum Intercor należy uznać za bezzasadny. 

Zamawiający  wskazuje,  że  to  na  Odwołującym  spoczywa  ciężar  okoliczności  faktycznych 

będących  podstawą  odwołania  i  uzasadniających jego  wnioski.  Potwierdza  to  orzecznictwo 

m.in. wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. akt. XXIII Zs 

„Jak słusznie podkreślił skarżący formułując zarzut naruszenia art. 534 ust. 1 w zw. z art. 535 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  przedstawiając  argumenty  na  jego  poparcie, 

zasadą jest, że ciężar dowodu w zakresie podstaw odwołania spoczywa na odwołującym. Co 

prawda  w  ustawie  Prawo  zamówień  publicznych  brak  jest  odpowiednika  art.  6  k.c.,  który 

wprowadza  ogólną  regułę  rozkładu  ciężaru  dowodu  w  postepowaniu  cywilnym,  jednak 

zasada wyrażona w tym przepisie ma na tyle uniwersalny charakter, że nie tylko może, ale i 

powinna znaleźć zastosowanie również w postępowaniu odwoławczym. Zgodnie z art. 6 k.c. 


ciężar  udowodnienia  faktu  spoczywa  na  osobie,  która  z  faktu tego  wywodzi  skutki  prawne. 

Procesowym  odpowiednikiem  tego  przepisu  jest  art.  232  k.c.,  który  nakłada  na  strony 

obowiązki  procesowe  stanowiące  wyraz  reguły  rozkładu  ciężaru  dowodu  mające  zapewnić 

jej realizacje. W tym zakresie w  ustawie  Prawo zamówień  publicznych  znalazł  się art.  534, 

zgodnie  z  którym  strony  i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  są  obowiązani 

wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (ust. 1), izba 

może z urzędu dopuścić dowód niewskazany przez stronę (ust. 2). Przepis ten w oczywisty 

sposób stanowi odpowiednik art. 232 k.p.c.” 

Powyższe  potwierdza,  że  ciężar  dowodu  spoczywa  na  Odwołującym,  który  w  żadnym 

stopniu nie wykazał i nie udowodnił, że czynności Zamawiającego naruszały przepisy ustawy 

Pzp. 

Biorąc  pod  uwagę  okoliczności  sprawy,  w  żaden  sposób  nie  można  uznać,  że  Odwołujący 

wykazał, że Konsorcjum Intercor nie spełniło warunku udziału w postępowaniu dotyczącego 

zdolności  technicznej  lub  zawodowej  w  zakresie  dysponowania  personelem  oraz 

doświadczenia,  a  tym  samym  w  sposób  zamierzony,  dążąc  do  wprowadzenia 

Zamawiającego w błąd podało błędne informacje w Wykazie osób skierowanych do realizacji 

zamówienia  oraz  w  Wykazie  robót  budowlanych.  Nie  ma  również  żadnych  podstaw  do 

stwierdzenia,  że  działanie  Konsorcjum  Intercor  tak  daleko  odbiegało  od  miernika  należytej 

staranności,  że  było  rażąco  niedbałe,  a  z  całą  pewnością  nie  można  dojść  do  takiego 

wniosku tylko z uwagi na wnioski Odwołującego. 

Stan faktyczny 

ustalony przez Izbę: 

Zamawiający  określił  brzmienie  punktu  8.4.2.  Lp.  3  strona  16  TOM  I  SWZ  –  IDW 

dotyczącego  dysponowania  osobami  zdolnymi  do  wykonania  zamówienia  w  następujący 

sposób:  

„3. Kierownik robót torowych – 1 osoba.  

Doświadczenie:  -  posiada  co  najmniej  3  lata  doświadczenia  zawodowego,  na  stanowisku 

Kierownika  Budowy  lub  Kierownika  robót  lub  Inspektora  Nadzoru  (w  rozumieniu  Ustawy 

Prawo  budowlane)  w  specjalności  inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie  kolejowych  obiektów 

budowlanych na robotach związanych z Budową lub Przebudową Infrastruktury kolejowej w 

zakresie robót torowych.  

ma  doświadczenie  w  kierowaniu  co  najmniej  jedną  inwestycją  o  następującym  zakresie 

robót:  Budowa  lub  przebudowa  linii  kolejowej  dwutorowej  o  długości  co  najmniej  20  km, 

Budowa  lub  przebudowa  co  najmniej  jednej   

stacji,  przy  czym  stacja  ta  ma  mieć  min.  50 

rozjazdów.” 


d

owód: TOM I SWZ – IDW, punkt 8.4.2 lp. 3, tiret drugi, strona 16  

Wykonawcy  w  celu  wykazania  spełnienia  powyższego  warunków  udziału  w  postępowaniu 

zobowiązani  zostali  do  wypełnienia  2  załączników:  załącznika  nr  8  do  IDW  -  Wykaz  osób 

skierowanych  do  realizacji  z

amówienia  oraz  załącznika  nr  11  do  IDW  -  Wykaz  robót 

budowlanych. 

Konsorcjum  Intercor 

na  potwierdzenie  spełnienia  powyższego  warunku  w  pkt.  3  załącznika 

nr  8 do IDW  - 

Wykaz osób skierowanych do realizacji Zamówienia wskazało Pana Roberta 

Gapińskiego. Natomiast jako doświadczenie zostały wykazane 2 zadania: 

a)  Wykonanie  robót  budowlanych  na  odcinku  Czyżew  –  Białystok  od  km  107,260  do  km 

178,500  w  ramach  projektu  „Prace  na  linii  E75  na  odcinku  Czyżew  –  Białystok.  (okres 

–  trwa  nadal).  Doświadczenie  jako  kierownik  robót  torowych  na  inwestycji  

o następującym zakresie robót: 

przebudowa linii kolejowej dwutorowej o długości ponad 70 km, 

przebudowa  stacji  Białystok,  która  docelowo  ma  mieć  zabudowanych  ok.  140  nowych 

rozjazdów,  demontowanych  110  rozjazdów.  (Po przebudowie  stacja  ma  liczyć  ponad  200 

rozjazdów, ilość rozjazdów przed przebudową ok. 186 szt.) oraz  

b)  „Zaprojektowanie  i  wykonanie  przebudowy  stacji  Łódź  Widzew  i  części  szlaku  Łódź 

Fabryczna 

–  Łódź  Widzew  od  km  2,250  do  km  7,200  wraz  z  urządzeniami  srk  

telekomunikacji dla całego odcinka Łódź Fabryczna – Łódź Widzew oraz modernizacji linii 

objazdowej Łódź Widzew – Łódź Chojny – Łódź Kaliska” (okres: 08.2013 – 12.2016). 

W  dniu  31  sierpnia  2023  r.  wykonawc

y  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia: 

TORPOL  S.A.  z  siedzibą  w  Poznaniu  oraz  INTOP  Warszawa  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  

w  Warszawie    wni

eśli  odwołanie  od  niezgodnych  z  przepisami  Ustawy  czynności 

Zamawiającego  podjętych w  postępowaniu tj.:  na czynność  Zamawiającego,  polegającą na 

dokonaniu w dniu 21.08.2023 r. wyboru oferty najkorzystniejszej, złożonej przez Konsorcjum 

Przedsiębiorstwo Usług Technicznych Intercor Sp. z o. o. oraz Stecol Corporation, dalej jako: 

Konsorcjum  Intercor”,  podczas  gdy  Konsorcjum  Intercor  nie  spełniało  warunków  udziału  

w  Postępowaniu  dotyczących  zdolności  technicznej  lub  zawodowej  (w  zakresie 

doświadczenia  i  personelu),  a  tym  samym  wprowadziło  Zamawiającego  w  błąd,  a 

Zamawiający nie przeprowadził szczegółowych wyjaśnień treści dokumentów i oświadczeń, 

w związku z czym zaniechał odrzucenia oferty Konsorcjum Intercor w ramach Postępowania. 

Zamawiający  w  dniu  02.03.2022 r.  zmienił  treść punktu  8.4.1.  a1)  strona  12  TOM I  SWZ  – 

IDW.  

Punkt 8.4.1 a1) otrzymał brzmienie: 


„8.4.1.  W  zakresie  warunku  określonego  w  punkcie  8.2.4.  IDW  wymagane  jest  wykazanie 

przez  Wykonawcę,  że  w  okresie  ostatnich  10  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  

a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie wykonał: 

a1) co najmniej 2 roboty budowlane, każda wykonana w ramach odrębnej umowy. Na zakres 

każdej roboty budowlanej składały się: 

• Budowa lub Przebudowa co najmniej 1 stacji kolejowej, przy czym Budowa lub Przebudowa 

obejmowały  co  najmniej:  dwa  tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne  dodatkowe  wraz  

z odwodnieniem, dwa perony oraz wymianę lub zabudowę 50 rozjazdów kolejowych”. 

d

owód:  -  pismo  Zamawiającego  skierowane  do  wykonawców  o  zmianie  treści  SWZ  z  dnia 

02.03.2022 r. 

Konsorcjum  Intercor 

wskazało,  że  w  zakresie  warunku  dotyczącego  zdolności  technicznej 

lub zawodowej dysponuje zasobem podmiotu trzeciego 

– Spółki Trakcja S.A., dalej: „Trakcja 

S.A.

”, który udostępnił zobowiązanie zgodnie z poniższą treścią oświadczenia: 

„Oświadczam, iż: 

a) udostępniam Wykonawcy ww. zasoby, w następującym zakresie: 

robót budowlanych na: 

• budowę lub przebudowę co najmniej 1 stacji kolejowej, przy czym budowa lub przebudowa 

obejmowały  co  najmniej:  dwa tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne  dodatkowe  wraz 

z odwodnieniem, dwa perony oraz wymianę lub zabudowę 50 rozjazdów kolejowych; 

•  budowę  lub  przebudowę  torów  szlakowych  linii  kolejowej  dwutorowej  zelektryfikowanej, 

gdzie  suma  budowanych  lub  przebudowanych  lub  modernizowanych  długości  torów 

wynosiła  łącznie  co  najmniej  20  km,  a  co  najmniej  10  km  budowy  lub  przebudowy  lub 

modernizacji torów realizowana była przy prowadzonym ruchu po torach sąsiednich; 

• budowę lub przebudowę sieci trakcyjnej wraz z konstrukcjami wsporczymi na linii kolejowej 

dwutorowej zelektryfikowanej, gdzie suma długości budowanej lub przebudowywanej sieci 

trakcyjnej  wraz  z  konstrukcjami  wsporczymi  dla  torów  szlakowych  i  torów  głównych 

zasadniczych,  wynosiła  łącznie  co  najmniej  20  km,  przy  czym  co  najmniej  10  km  robót 

wykonana była przy prowadzonym ruchu po torach sąsiednich.” 

dowód: zobowiązanie Trakcji S.A. do udostępnienia zasobów do dyspozycji Wykonawcy na 

potrzeby realizacji Zamówienia – załącznik nr 3 do IDW  

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów: 

1)  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b Pzp i/lub art. 226 ust. 1 pkt. 5) Pzp w zw. z art. 16 pkt. 1) i 2) w 

zw.  z  art.  17  ust.  2  Pzp  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Konsorcjum  Intercor, 


pomimo  że  przedmiotowy  wykonawca  nie  wykazał  spełnienia  warunku  udziału  w 

Postępowaniu  

w zakresie warunku dotyczącego zdolności technicznej lub zawodowej z punktu 8.4.2 lp.  

3 strona 16 TOM I SWZ 

– IDW, tj. nie wykazał, że dysponuje jednym kierownikiem robót 

torowych,  który  zdobył  doświadczenie  w  kierowaniu  co  najmniej  jedną  inwestycją  

o  następującym  zakresie  robót:  Budowa  lub  przebudowa  linii  kolejowej  dwutorowej  

o  długości  co  najmniej  20  km,  Budowa  lub  przebudowa  co  najmniej  jednej  stacji,  przy 

czym stacja ta miała mieć zabudowanych lub wymienionych min. 50 rozjazdów, podczas 

gdy  już  z  samego  wykazu  osób  wynika,  że  roboty  budowlane  na  stacji  Białystok  nie 

zostały  zakończone,  z  uwagi  na  co  wskazana  osoba  nie  mogła  nabyć  wymaganego 

doświadczenia w wykonaniu referencyjnych robót i/lub Konsorcjum Intercor złożyło ofertę 

o  treści  niezgodnej  z  warunkami  zamówienia,  w  związku  z  czym  doszło  do  podjęcia 

decyzji  przez  Zamawiającego  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  z  naruszeniem 

przepisów ustawy Pzp; 

2)  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b Pzp w zw. z art. 16 pkt. 1) i 2) w zw. z art. 17 ust. 2 Pzp poprzez 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  Konsorcjum  Intercor,  pomimo  że  Wykonawca  ten  nie 

wykazał  spełnienia  warunku  udziału  w  Postępowaniu  w  zakresie  warunku  dotyczącego 

zdolności technicznej lub zawodowej z punktu 8.4.1. a1) strona 12 TOM I SWZ – IDW, tj. 

nie  wykazał,  że  posiada  doświadczenie  w  wykonaniu  co  najmniej  2  robót  budowlanych, 

każda  wykonana  w  ramach  odrębnej  umowy,  na  zakres  każdej  roboty  składały  się: 

Budowa  lub  Przebudowa  co  najmniej  1  stacji  kolejowej,  przy  czym  Budowa  lub 

Przebudowa  obejmowały  co  najmniej:  dwa  tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne 

dodatkowe 

wraz  

z  odwodnieniem,  dwa  perony  oraz  wymianę  lub  zabudowę  50  rozjazdów  kolejowych, 

podczas  gdy  z  treści  zobowiązania  podmiotu  udostępniającego  zasoby  do  dyspozycji 

wykonawcy  na  potrzeby  realizacji  zamówienia  złożonego  przez  spółkę  TRAKCJA  S.A. 

wynikało,  że  udzielony  zasób  dotyczył  tylko  1  (jednej)  roboty  budowlanej  w  zakresie 

budowy  lub  przebudowy  1  (jednej)  stacji  kolejowej,  w  związku  z  czym  w  ramach 

Postępowania  doszło  do  podjęcia  przez  Zamawiającego  decyzji  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej  

z naruszeniem przepisów ustawy Pzp; 

3)  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia Konsorcjum Intercor z Postępowania, pomimo że Wykonawca ten w wyniku 

zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził Zamawiającego w błąd przy 

przedstawianiu  informacji,  że  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu,  co  mogło  mieć 


istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia  lub  który  zataił  te  informacje  lub  co  najmniej,  w  wyniku 

lekkomyślności lub niedbalstwa, przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło 

mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia  poprzez  podanie  informacji,  że  doświadczenie  kierownika  robót 

torowych Pana R. G. 

na stacji Białystok w dniu złożenia oferty przez Konsorcjum Intercor 

obejmowało  kierowanie  co  najmniej  jedną  inwestycją  o  następującym  zakresie  robót: 

Budowa lub przebudowa linii kolejowej dwutorowej o długości co najmniej 20 km, Budowa 

lub przebudowa co najmniej jednej stacji, przy czym stacja ta ma mieć min. 50 rozjazdów, 

podczas gdy Konsorcjum Intercor wskazało, że doświadczenie kierownika robót torowych 

obejmuje  przebudowę  stacji  Białystok  (mającej  docelowo  mieć  zabudowanych  ok.  140 

nowych rozjazdów), podczas gdy na referencyjnej stacji Białystok w dniu składania oferty  

w Postępowaniu nie wykonano zabudowy 50 rozjazdów kolejowych, a tym samym Pan R. 

G. 

nie posiadał wymaganego przez Zamawiającego doświadczenia; 

4)  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia Konsorcjum Intercor z Postępowania, pomimo że Wykonawca ten w wyniku 

zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził Zamawiającego w błąd przy 

przedstawianiu  informacji,  że  spełnia  warunki  udziału  w  Postępowaniu,  co  mogło  mieć 

istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  co  najmniej,  w  wyniku 

lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło 

mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia  poprzez  podanie  informacji,  że  dysponuje  zasobem  podmiotu 

trzeciego spółki TRAKCJA S.A. w postaci 2 (dwóch) referencyjnych robót budowlanych w 

zakresie  budowy  lub  przebudowy  1  (jednej)  stacji  kolejowej,  podczas  gdy  z  treści 

zobowiązania  TRAKCJA  S.A.  wynika  jednocześnie,  że  udostępnia  on  tylko  jedno 

doświadczenie w wykonaniu robót budowlanych na stacji kolejowej; 

5)  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia Konsorcjum Intercor z Postępowania, pomimo że Wykonawca ten w wyniku 

zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził Zamawiającego w błąd przy 

przedstawianiu  informacji,  że  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu,  co  mogło  mieć 

istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia  lub  który  zataił  te  informacje  lub  co  najmniej,  w  wyniku 

lekkomyślności lub niedbalstwa, przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło 

mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  o 


udzielenie zamówienia poprzez podanie informacji, że kierownik robót torowych – Pan R. 

G. 

rozpoczął  nabywanie  doświadczenia  w  ramach robót  na referencyjnej  stacji  Białystok 

od lutego 2021 r., podczas gdy zgodnie z oświadczeniem zawartym w Dzienniku Budowy 

nr 48/2/2020 dla Stacji Białystok, przedmiotowe czynności przez wskazaną osobę zostały 

podjęte dopiero we wrześniu 2021 r.; 

ewentualnie w  przypadku nieuznania zarzutu nr 1),  3)  oraz  5)  powyżej  -  naruszenie art. 

128  ust.  3  i/lub  ust.  4  Pzp  poprzez  brak  wezwania  Konsorcjum  Intercor  do  złożenia 

wyjaśnień  

w  zakresie  doświadczenia  zdobytego  przez  kierownika  robót  torowych  Pana  R.  G.  w 

kierowaniu  przebudową  stacji  Białystok  co  do  ilości  faktycznie  wbudowanych  nowych 

rozjazdów w dniu składania ofert w Postępowaniu oraz okresu nabywania doświadczenia 

przez  wskazaną  osobę,  i/lub  uzupełnienia  oferty  w  tym  zakresie,  podczas  gdy  z  treści 

złożonego przez Konsorcjum Intercor Zał. nr 8 do IDW  – „Wykaz osób skierowanych do 

realizacji Zamówienia”, wprost wynika, że przedmiotowe roboty nie zostały wykonane na 

dzień złożenia ofert, a z treści zawnioskowanych w Odwołaniu dowodów wynika, że okres 

nabywania doświadczenia Pana R. G. rozpoczął się później niż wskazało to Konsorcjum 

Intercor; 

7) ewentualnie w przypadku nieuznania zarzutu nr 2) i 4) powyżej – naruszenie art. 128 ust.  

3  i/lub  4  Pzp  poprzez  brak  wezwania  Konsorcjum  Intercor 

do  złożenia  wyjaśnień  w 

zakresie  doświadczenia  udzielonego  przez  podmiot  trzeci,  tj.  spółkę  TRAKCJA  S.A.  w 

przedmiocie udostępnienia zasobów w zakresie robót budowlanych, podczas gdy z treści 

Zał.  nr  3  do  IDW  –  „Zobowiązanie  podmiotu  udostępniającego  zasoby  do  dyspozycji 

Wykonawcy  na  potrzeby  realizacji  Zamówienia”,  wprost  wynika,  że  TRAKCJA  S.A. 

udostępniła Konsorcjum Intercor tylko 1 (jedną) robotę budowlaną w zakresie budowy lub 

przebudowy 1 (jednej) stacji kolejowej, w związku z czym Konsorcjum Intercor w ramach 

warunku 

udziału  

w  postępowaniu  nie  było  uprawnione  do  legitymowania  się  doświadczeniem  TRAKCJA 

S.A.  w  ramach  2  (dwóch)  przebudów  stacji  kolejowej  (Łódź  Widzew  i  Malbork 

jednocześnie)  i/lub  uzupełnienia  brakującego  doświadczenia,  poprzez  wykazanie,  że 

samodzielnie  spełnia  warunek  udziału  w  postępowaniu  w  związku  z  art.  122  i  art.  123 

Pzp; 

8)  co  w  konsekwencji  łącznie  doprowadziło  do  naruszenia  art.  16  pkt.  1)  i  2)  Pzp  poprzez 

prowadzenie  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  niezapewniający 

zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców. 


Izba stwierdziła, że żadna z przesłanek wskazanych w art. 528 ustawy Pzp, których skutkiem 

jest odrzucenie odwołania nie wystąpiła.  

Izba stwierdziła, że Odwołujący wykazał spełnienie przesłanek z art. 505 ust. 1 ustawy Pzp, 

zarówno  posiadania  interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwość  poniesienia  szkody  

w wyniku naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy.

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  skutecznie  przystąpili 

w

ykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia:  Przedsiębiorstwo  Usług 

Technicznych INTERCOR Sp. z o.o. z siedzibą w Zawierciu, Stecol Corporation. 

Do postępowania odwoławczego po stronie Odwołującego skutecznie przystąpili: 

1.  wykonawca Budimex S.A. 

z siedzibą w Warszawie,  

wykonawcy  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  ZUE  S.A.  z  siedzibą  

w  Krakowie,  Mota-

Engil  Central  Europe  S.A.  z  siedzibą  w  Krakowie,  TRACK  TEC 

Construction Sp. z o.o. z siedzibą we Wrocławiu. 

Izba  stwierdziła,  że  ww.  wykonawcy  zgłosili  przystąpienie  do  postępowania  w  ustawowym 

terminie,  wykazując  interes  w  rozstrzygnięciu  odwołania  na  korzyść  Zamawiającego  oraz 

Odwołującego.  

Przystępujący -  wykonawcy  wspólnie ubiegający  się  o  udzielenie zamówienia:  Konsorcjum: 

Przedsiębiorstwo Usług Technicznych Intercor Sp. z o.o oraz Stecol pismem wniesionym do 

Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  13  września  2023  r.  wnosili  o  oddalenie 

odwołania w całości. 

Przystępujący  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  wykonanie  zamówienia:  ZUE  S.A.  

z siedzibą w Krakowie, Mota-Engil Central Europe S.A. z siedzibą w Krakowie, TRACK TEC 

Construction  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  we  Wrocławiu,  w  piśmie  z  dnia  12  września  2023  r. 

wskazali, że w pełni popierają zarzuty przedstawione w odwołaniu. 

Izba  rozpoznając  odwołanie  uwzględniła  akta  sprawy  odwoławczej,  które  zgodnie  

z § 8 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 30 grudnia 2020 r. w sprawie postępowania 

przy rozpoznawaniu odwołań przez Krajową Izbę Odwoławczą (Dz. U. z 2020 r., poz. 2453) 

stanowią  odwołanie  wraz  z  załącznikami  oraz  dokumentacja  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  w  postaci  elektronicznej  lub  kopia  dokumentacji,  o  której  mowa  w  §  7  ust. 

2,  a  także  inne  pisma  składane  w  sprawie  oraz  pisma  kierowane  przez  Izbę  lub  Prezesa  

w związku z wniesionym odwołaniem.  

Izba  zaliczyła  do  materiału  dowodowego  sprawy  dokumenty  pochodzące  z  akt  sprawy 


odwoławczej  oraz  dopuściła  dowody  przedłożone  przez  Odwołującego  w  załączeniu  do 

odwołania,  dowody  przedłożone  na  posiedzeniu  i  rozprawie  przez  Odwołującego, 

Zamawiającego oraz Przystępującego Konsorcjum Intercor.  

Stan prawny 

ustalony przez Izbę: 

Zgodnie  z  art.  109  ust.  1  pkt  8  ustawy  Pzp, 

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub 

rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że 

nie  podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  

co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzję  podejmowane  przez  zamawiającego  w 

postępowaniu  

o  udzielenie  zamówienia,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić 

wymaganych podmiotowych środków dowodowych. 

Stosownie  do  art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp, 

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy Pzp, 

zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli została 

złożona przez wykonawcę niespełniającego warunków udziału w postępowaniu

Przepis  art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp stanowi,  że  zamawiający odrzuca ofertę,  jeżeli  jej 

treść jest niezgodna z warunkami zamówienia. 

Zgodnie z art. 128 ust. 3 ustawy Pzp

złożenie, uzupełnienie lub poprawienie oświadczenia,  

o którym mowa w art. 125 ust. 1, lub podmiotowych środków dowodowych nie może służyć 

potwierdzeniu spełniania kryterium selekcji. 

Stosowanie  do  art.  128  ust.  4  ustawy  Pzp

zamawiający  może  żądać  od  wykonawców 

wyjaśnień dotyczących treści oświadczenia, o którym mowa w art. 125 ust. 1, lub złożonych 

podmiotowych  środków  dowodowych  lub  innych  dokumentów  lub  oświadczeń  składanych  

w postępowaniu. 

Zgodnie  z  art.  16  pkt  1  i  2  ustawy  Pzp, 

zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób: 

zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców,  

2) przejrzysty

Stosownie  do  art.  17  ust.  2  ustawy  Pzp, 

zamówienia  udziela  się  wykonawcy  wybranemu 

zgodnie z przepisami ustawy. 


II.  KIO 2574/23: 

Wykonawca Budimex S.A.

, dalej: „Odwołujący” w dniu 31 sierpnia 2023 r. wniósł odwołanie 

wobec czynności Zamawiającego polegających na: 

wyborze  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia,  

tj.  Przedsiębiorstwa  Usług  Technicznych Intercor  sp.  z  o.o.  oraz  Stecol Corporation jako 

najkorzystniejszej w Postępowaniu; 

2)  zaniechaniu  odrzucenia  oferty  Konsorcjum  Intercor  - 

Stecol  w  sytuacji,  gdy  została 

złożona przez Wykonawcę podlegającego wykluczeniu z Postępowania; 

odrzuceniu  oferty  Odwołującego  w  związku  z  niezasadnym  przyjęciem,  że  oferta 

Odwołującego zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia; 

4)  zaniechaniu  wezwania  Odwołującego  do  złożenia  dodatkowych  wyjaśnień  w  zakresie 

wyceny  branży  SRK  w  sytuacji,  w  której  w  następstwie  złożonych  przez  Odwołującego 

wyjaśnień,  Zamawiający  powziął  nowe  wątpliwości  w  zakresie  przyjętych  przez 

Odwołującego założeń lub przedłożonych dowodów. 

Zaskarżonym czynnościom Zamawiającego Odwołujący zarzucił: 

1) naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp w zw. z 

art.  57  ust.  4  lit.  a)  w  zw.  z  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady 

2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej 

dyrektywę 2004/18/WE (dalej jako „Dyrektywa 2014/24”) w zw. z art. 16 pkt 1 Pzp poprzez 

jego  niezastosowanie  i  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Intercor-  Stecol  w  sytuacji,  gdy 

wobec  członka  Konsorcjum  Intercor  –  Stecol,  tj.  spółki  Stecol  Corporation  (dalej  jako 

„Stecol”)  zostały  wydane  ostateczne  decyzje  administracyjne  o  naruszeniu  przez  tego 

wykonawcę  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska  oraz  prawa  pracy, 

którymi to decyzjami wymierzono na Stecol kary pieniężne; 

2) naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 109 

ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i 

zaniechanie  odrzucenia oferty Intercor-  Stecol  w  sytuacji,  gdy  wykonawca  ten,  w  wyniku 

zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa,  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd 

przy  przedstawianiu  informacji,  że  nie  podlega  wykluczeniu  z  Postępowania,  tj.  zataił 

informację,  że  wobec  Stecol  zostały  wydane  ostateczne  decyzje  administracyjne  o 

naruszeniu  przez  tego  wykonawcę  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony 

środowiska oraz prawa pracy, którymi to decyzjami wymierzono na Stecol kary pieniężne, 

co miało istotny wpływ na decyzje podejmowane przez Zamawiającego w Postępowaniu; 

względnie (w przypadku nie uwzględnienia zarzutu wskazanego w pkt 2 powyżej) 


3) naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp w zw. z art. 

109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i 

zaniechanie odrzucenia oferty Intercor - Stecol w sytuacji, gdy wykonawca ten, w wyniku 

lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił Zamawiającemu informacje wprowadzające w 

błąd  w  zakresie  odnoszącym  się  do  podstaw  wykluczenia  Stecol  z  Postępowania  w 

oparciu  o  przepis  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp,  co  miało  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia; 

4) art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 224 ust. 5 i 6 Pzp w zw. art. 16 pkt 1 Pzp w zw. z art. 

253  ust.  1  Pzp  poprzez  odrzucenie  oferty  Odwołującego  w  związku  z  niezasadnym 

przyjęciem, że oferta Odwołującego zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 

zamówienia,  wobec  niezasadnego  przyjęcia  przez  Zamawiającego,  że  Odwołujący  nie 

obalił domniemania rażąco niskiej ceny w zakresie dotyczącym branży SRK, jak również 

że  złożone  przez  Odwołującego  wyjaśnienia  z  dnia  14  grudnia  2022  r.  i  wyjaśnienia  

z 5 stycznia 2023 r. nie uzasadniają zaoferowanej ceny za wykonanie branży SRK i nie 

potwierdzają,  że  Odwołujący  uwzględnił  w  swojej  wycenie  wszystkie  koszty  związane  

z  wykonaniem  prac  tej  branży,  w  tym  kosztów  związanych  z  powierzeniem  wykonania 

części  prac  podmiotom  udostępniającym  zasoby,  gdy  tymczasem  Odwołujący  udzielił 

Zamawiającemu  szczegółowych  wyjaśnień  w  zakresie  wyceny  branży  SRK,  przedłożył 

Zamawiającemu dowody potwierdzające zasadność i realność zaoferowanej ceny, w tym 

w  szczególności  szczegółową  kalkulację  prac  branży  SRK,  a  tym  samym  zadośćuczynił 

wezwaniu  Zamawiającego.  Odrzucenie  oferty  Odwołującego  w  tych  okolicznościach 

świadczy  o tym,  że Zamawiający zaniechał  przeprowadzenia pogłębionej,  merytorycznej 

analizy tych wyjaśnień, na które składały się pisma z dnia 14 grudnia 2022 r. i z 5 stycznia 

2023  r.,  co  z  kolei  świadczy  o  naruszeniu  przez  Zamawiającego  podstawowych  zasad 

prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w tym zasady równego 

i  uczciwego  traktowania  wykonawców.  Ponadto  Zamawiający  nie  uzasadnił  w  sposób 

należyty podstaw prawnych i faktycznych swojej decyzji; 

5)  ewentualnie  (w  przypadku  nieuwzględnienia  powyższego  zarzutu  z  pkt  4)  art.  224  ust.  

1 Pzp z zw. z art. 16 pkt 1 Pzp poprzez zaniechanie wezwania Odwołującego do złożenia 

dodatkowych  wyjaśnień  w  zakresie  sposobu  wyceny  branży  SRK  w  sytuacji,  w  której  

następstwie  złożonych  przez  Odwołującego  wyjaśnień  Zamawiający  powziął  nowe 

wątpliwości  w  zakresie  przyjętych  przez  Odwołującego  założeń  lub  przedłożonych 

dowodów. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  dokonania 

następujących 

czynności: 

unieważnienia  wyboru 

oferty  Intercor- 

Stecol 

jako 


najkorzystniejszej  w  Postępowaniu  i  nakazanie  przeprowadzenia  ponownego  badania  i 

oceny 

ofert  

z  uwzględnieniem  oferty  Odwołującego,  a  w  ramach  tej  czynności  nakazanie 

Zamawiającemu: 

1) odrzucenia oferty Intercor- Stecol w oparciu o przepis art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. 

z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 lub 10 Pzp; 

unieważnienia  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego  w  związku  z  niezasadnym 

przyjęciem, że oferta Odwołującego zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 

zamówienia; 

3)  ewentualnie  (w  przypadku  uwzględnienia  zarzutu  nr  5  z  petitum  odwołania)  wezwania 

Odwołującego  do  złożenia  dodatkowych  wyjaśnień  w  zakresie  sposobu  wyceny  branży 

SRK. 

W uzasadnieniu poszczególnych zarzutów Odwołujący wskazał: 

Zarzut 1 

II. Naruszenie przepisów ochrony środowiska i prawa pracy przez Stecol 

Zgodnie  z  postanowieniami  pkt  8.1  SWZ  o  udzielenie  przedmiotowego  zamówienia  mogli 

ubiegać się wykonawcy, wobec których brak było podstaw do wykluczenia z Postępowania  

w oparciu o przepis art. 108 ust. 1 pkt 1-

6 oraz art. 108 ust. 2 Pzp, z wyłączeniem przesłanek 

określonych  w  art.  108 ust.  1  pkt  1  lit.  h)  i  art.  108  ust.  1  pkt  2  Pzp,  jeżeli  osoba,  o  której 

mowa w tym przepisie, została skazana za przestępstwo wymienione w art. 108 ust 1 pkt 1 

lit.  h)  Pzp  (obligatoryjne  podstawy  wykluczenia)  oraz  art.  109  ust.  1  pkt  2,  3,  4,  7,  8,  9,  10 

Pzp (fakultatywne przesłanki wykluczenia). 

W  myśl  przepisu  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp:  Z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  wobec  którego  wydano  ostateczną  decyzję 

administracyjną o naruszeniu obowiązków wynikających z prawa ochrony środowiska, prawa 

pracy  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  jeżeli  wymierzono  tą  decyzją  karę 

pieniężną. 

Odwołujący  wskazał,  że  przesłanki,  o  których  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp,  są 

spełnione  w  odniesieniu  do  Stecol,  co  powinno  skutkować  odrzuceniem  oferty  Konsorcjum 

Intercor- Stecol. 

Powołany przepis stanowi implementację do porządku prawnego przepisu art. 57 ust. 4 lit. a) 

Dyrektywy  2014//24,  zgodnie  z  którym  instytucje  zamawiające  mogą  wykluczyć  lub  zostać 

zobowiązane  przez  państwa  członkowskie  do  wykluczenia  z  udziału  w  postępowaniu  

o  udzielenie  zamówienia  każdego  wykonawcę,  gdy  instytucja  zamawiająca  za  pomocą 


dowolnych  stosownych  środków  może  wykazać  naruszenie  mających  zastosowanie 

obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 2 Dyrektywy 2014/24. 

Z kolei w myśl art. 18 ust. 2 Dyrektywy 2014/24: „Państwa członkowskie podejmują stosowne 

środki  służące  zapewnieniu,  by  przy  realizacji  zamówień  publicznych  wykonawcy 

przestrzegali  mających zastosowanie obowiązków  w  dziedzinie prawa ochrony  środowiska, 

prawa socjalnego i prawa pracy, ustanowionych w przepisach unijnych, krajowych, układach 

zbiorowych  bądź  w  przepisach  międzynarodowego  prawa  ochrony  środowiska, 

międzynarodowego  prawa  socjalnego  i  międzynarodowego  prawa  pracy  wymienionych 

w załączniku X”. 

Dodatkowo 

Odwołujący zwrócił uwagę na motywy Dyrektywy 2014/24, które odnoszą się do 

kwestii  związanych  z  ochroną  środowiska.  Ustawodawca  unijny  wskazuje  na  potrzebę 

promocji  wykonawców,  którzy  respektują  przepisy  prawa  dotyczące  ochrony  środowiska, 

prawa pracy i zabezpieczeń społecznych. I tak, zgodnie z motywem 37 Dyrektywy 2014/24:  

„Z myślą o odpowiednim uwzględnieniu wymogów środowiskowych, społecznych i wymogów 

dotyczących pracy w procedurach udzielania zamówień publicznych, jest rzeczą szczególnie 

istotną,  by  państwa  członkowskie  i  instytucje  zamawiające  podjęły  stosowne  środki  w  celu 

zapewnienia  przestrzegania  obowiązków  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa 

socjalnego  i  prawa  pracy,  które  mają  zastosowanie  w  miejscu  wykonywania  robót 

budowlanych  lub  świadczenia  usług  i  które  wynikają  z  przepisów  ustawowych  i 

wykonawczych,  dekretów  i  decyzji zarówno  na szczeblu krajowym, jak  i  unijnym,  a  także z 

układów zbiorowych, pod warunkiem że takie przepisy i ich stosowanie są zgodne z prawem 

unijnym. 

Podobnie,  

w  trakcie  realizacji  zamówienia  należy  stosować  się  do  zobowiązań  wynikających  z  umów 

międzynarodowych  ratyfikowanych  przez  wszystkie  państwa  członkowskie  i  wymienionych  

w  załączniku  XI.  W  żaden  sposób  nie  powinno  to  jednak  uniemożliwiać  stosowania 

warunków  zatrudnienia  korzystniejszych  dla  pracowników.  Stosowne  środki  powinny  mieć 

zastosowanie  zgodnie  z  podstawowymi  zasadami  prawa  Unii,  w  szczególności  z  myślą  o 

zapewnieniu równego traktowania. Takie stosowne środki powinny być stosowane zgodnie z 

dyrektywą  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  96/71/WE  11  oraz  w  sposób  zapewniający 

równe  traktowanie  i  brak  dyskryminacji  bezpośredniej  czy  pośredniej  wobec  wykonawców  

i pracowników z innych państw członkowskich.”. 

Następnie,  w  motywie  40  Dyrektywy  2014/24  ustawodawca  unijny  podkreślił,  że: 

„monitorowanie przestrzegania tych przepisów prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego 

i  prawa  pracy  powinno  się  odbywać  na  odpowiednich  etapach  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  przy  stosowaniu  zasad  ogólnych  regulujących  wybór  uczestników  i  udzielenie 


zamówienia,  przy  stosowaniu  kryteriów  wykluczenia  i  przy  stosowaniu  przepisów 

dotyczących  rażąco  tanich  ofert.  Niezbędna  w  tym  celu  weryfikacja  powinna  mieć  miejsce 

zgodnie  ze  stosownymi  przepisami  niniejszej  dyrektywy,  w  szczególności  z  przepisami 

regulującymi środki dowodowe i oświadczenia własne”. 

Jak  wskazuje  się  przy  tym  w  orzecznictwie  (wydanym  jeszcze  na  gruncie  poprzednio 

obowiązującej  ustawy  Pzp,  ale  zachowującym  aktualność):  „zauważyć  należy,  że 

ustawodawca unijny wprost wskazuje na konieczność ochrony przepisów w dziedzinie prawa 

ochrony  środowiska  i  wymogów  środowiskowych,  odnosząc  się  tym  samym  do  szerokiego 

rozumienia  prawa  ochrony  środowiska,  nie  zaś  wyłącznie  do  określonego  aktu  prawnego. 

Oczywistym  bowiem  jest,  że  ochrona  środowiska  to  wielopłaszczyznowa  dziedzina,  co  

w  konsekwencji  powoduje,  że  obowiązki  związane  z  jego  ochroną  mogą  być  regulowane  

w  wielu  aktach 

prawnych.  Ponadto  przyjmując  zasadę  racjonalnego  ustawodawcy, 

stanowiącą  podstawę  wykładni  prawa  zauważyć  należy,  iż  gdyby  celem  krajowego 

ustawodawcy  było  ograniczenie  wyrażonego  w  ustawy  Pzp  pojęcia  "prawo  ochrony 

środowiska" wyłącznie do aktu prawnego - ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony 

środowiska 

(t.j. 

Dz. 

U.  

z  2017  r.  poz.  2126),  to  wówczas  ustawodawca  przywołałby  jego  tytuł  oraz  miejsce 

publikacji, tak jak zostało to uczynione przykładowo w art. 29 ust. 3a ustawy Pzp, czy też w 

art.  24  ust.  ustawy  Pzp.  Konkludując  powyższe rozważania stwierdzić  należy,  iż  dokonując 

wykładni  treści  art.  24  ust.  5  pkt  7  ustawy  Pzp  należy  opowiedzieć  się  za  szerokim 

rozumieniem  sformułowania  "prawo  ochrony  środowiska",  a  zatem  nie  odnoszącym  się 

jedynie  do  aktu  prawnego  jakim  jest  ustawa  z  dnia  27  kwietnia  2001  r.  Prawo  ochrony 

środowiska  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  2126),  lecz  do  zbioru  ustaw  regulujących  kwestię 

obowiązków  w  zakresie ochrony  środowiska.  Za takim  rozumieniem tego  pojęcia opowiada 

się zarówno interpretacja przepisów prawa krajowego, jak i unijnego.” (zob. wyrok Krajowej 

Izby 

Odwoławczej 

dnia  

9 stycznia 2020 r., sygn. akt: KIO 2630/19, LEX nr 2911787). 

Członek  Konsorcjum  Intercor-  Stecol  to  spółka  (zapis  w  znakach  chińskich): 

„中国电建市政建设集团有限公司”–  której  zapis  fonetyczny  to  „Zhongguo  Dianjian  Shizheng 

Jianshe Jituan Youxian Gongsi, i której adres mieści się pod: No.2, Rongyuan Lu, Huayuan 

Industrial Area, Tianjin (Chiny) 

– adres zgodny z podanym w treści formularza ofertowego. W 

relacjach  biznesowych  spółka  ta  posługuje  się  nazwą:  „Stecol  Corporation”,  co  jest  typowe 

dla  chińskich  przedsiębiorstw  funkcjonujących  na  rynku  międzynarodowym.  Praktyka  ta 

wynika  przede  wszystkim  z  chęci  ułatwienia  zagranicznym  kontrahentom  wymowy  i 

przyswajalności  nazwy  spółki.  Poza  tym  zwiększa  to  rozpoznawalność  firmy  na  rynku 


międzynarodowym, 

stąd 

wielu 

przedsiębiorców 

posługuje 

się 

anglojęzycznym 

nazewnictwem.  Nie  zmienia  to  jednak  faktu,  że  w  oficjalnych  rejestrach  handlowych  firma 

spółki 

zapisana 

jest 

znakach 

chińskich.  

W  części  dokumentów,  niezależnie  od  firmy  zapisanej  w  znakach  chińskich,  może  też 

widnieć nazwa angielska, jednak nadal to chińska nazwa jest oficjalną nazwą spółki. 

d

owód:  dokument  „pozwolenie  na  prowadzenia  działalności  gospodarczej”  i  dokument 

„podstawowe  informacje  o  spółce  z  kapitałem  krajowej”  dotyczące  Stecol  (w  aktach 

Postępowania) 

Celem  wyjaśnienia  ewentualnych  wątpliwości  Odwołujący  już  na  wstępie  wyjaśnił,  że 

oficjalna nazwa Stecol to: 中国电建市政建设集团有限公司, czyli Zhongguo Dianjian Shizheng 

Jianshe  Jituan  Youxian Gongsi 

(zapis fonetyczny). W dalszej części odwołania Odwołujący 

będzie się już posługiwał wyłącznie nazwą Stecol. 

W  związku  z  określonymi  przez  Zamawiającego  przesłankami  wykluczenia  wykonawcy  

z Postępowania Odwołujący wskazał, że na Stecol w ostatnich latach został nałożony szereg 

ostatecznych decyzji administracyjnych w przedmiocie naruszenia przez Stecol obowiązków 

wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska  oraz  prawa  pracy,  którymi  to  decyzjami 

wymierzono Stecol kary pieniężne. Z dokumentów uzyskanych przez Odwołującego wynika, 

że dotyczy to następujących zdarzeń: 

Lp. 

Decyzja administracyjna 

Organ wydający 

decyzję  

administracyjną 

Wysokość  

Kary (Juan 

Chiński – 

RMB) 

Data 

nałożenia/ 

obwieszczenia 

decyzji o 

nałożeniu 

kary 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol art. 69 w zw. z art. 115  

Ustawy Chińskiej Republiki  

Ludowej  o  zapobieganiu  i  kontroli 

zanieczyszczenia powietrza; 

Naruszenie: 

zanieczyszczenie 

powietrza  podczas  prac  ziemnych, 

nierozpryskiwanie 

wody, 

nieograniczanie zapylenia 

Biuro Budownictwa 

Mieszkaniowego i 

Miejsko-Wiejskiego 

Powiatu Xiong 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol  art.  19  ust.  1  Przepisów 

wykonawczych prowincji 

Guangdong  do  Ustawy  Chińskiej 

Republiki 

Ludowej dotyczącej 

kontroli zanieczyszczenia hałasem 

Biuro Rządu  

Ludowego 

Miasta 

Zhongshan 


w środowisku, w zw. z art. 31 ust. 9 

Ustawy Chińskiej Republiki 

Ludowej o zapobieganiu i 

zwalczaniu 

zanieczyszczenia 

środowiska hałasem; 

Naruszenie: 

zanieczyszczenie 

środowiska hałasem 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol 

art.  50  ust.  1  „Środków  dot. 

gospodarowania 

odpadami 

budowlanymi w mieście Shenzhen; 

Naruszenie: 

składowanie  odpadów 

budowlanych poza terenem budowy, 

bez zezwolenia 

Urząd 

ds. 

Wodnych 

Dzielnicy 

Pingshan 

miasta Shenzhen  

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol  art.  41  ust.  2,  art.  43,  art.  44 

ust.  1  i  art.  49  ust.  2  Prawa  o 

bezpieczeństwie produkcji  

Chińskiej Republiki Ludowej; 

Naruszenie:  śmiertelny  wypadek  na 

placu  budowy 

–  Stecol  nie  podjął 

środków technicznych  i  zarządczych 

celu 

wyeliminowania 

ryzyka 

wypadków 

Biuro 

Zarządzania 

Kryzysowego 

miasta 

Zhongsha  

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol art. 41 w zw. z art. 102 Prawa 

bezpieczeństwie 

produkcji 

Chińskiej 

Republiki 

Ludowej 

Naruszenie

Niespełnienie 

wymogów dot. bezpieczeństwa  

pracy  - 

pracownicy  pracujący  na 

wysokości  nie  byli  wyposażeni  w 

pasy 

bezpieczeństwa 

do 

wykonywania 

prac 

na 

dużych 

wysokościach,  Stecol  nie  usunął 

nieprawidłowości  w  wyznaczonym 

terminie 

Biuro                      

Rządu  

Ludowego 

miasta 

Zhongshan 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol 

art.  27  Rozporządzenia  o 

nadzorze 

bezpieczeństwa 

pracy 

Prowincji Zhejiang 

Naruszenie

Niespełnienie 

wymogów dot. bezpieczeństwa  

pracy  - 

Stecol nie zastosował się do 

nakazów  Nadzoru  Bezpieczeństwa 

Pracy 

celu 

terminowego 

wykonania działań naprawczych 

Biuro Zasobów Ludzkich 

Ubezpieczeń 

Społecznych 

miasta 

Jiande 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 


Stecol  art.  17  ust.  2  w  zw.  z  art.  43 

ust.  2  Przepisów  wykonawczych  do 

prawa  leśnego  Chińskiej  Republiki 

Ludowej; 

Naruszenie: 

Stecol  złamał  przepisy 

dot.  gospodarki  leśnej  –  decyzją 

nakazano  przywrócenie  2,4  mu 

[1600,00008 m2] gruntów leśnych na 

pierwotnym  terenie 

zalesienie 

dodatkowych 0,5 mu [333,33335 m2] 

gruntów 

Urząd 

ds. 

Zieleni 

Miejskiej 

dzielnicy 

Qingpu miasta  

Szanghaj 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol  art.  6  w  zw.  z  art.  30  ust.  3 

Rozporządzenia 

nadzorze 

bezpieczeństwa pracy 

Naruszenie: 

Niespełnienie 

wymogów 

dot. 

bezpieczeństwa 

pracy 

Urząd 

Zasobów 

Ludzkich  i  Ubezpieczeń 

Społecznych 

Nowej 

Dzielnicy  Jinpu  Miasta 

Dalian 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol art. 50 ust. 4 Rozporządzenia 

dotyczącego  wyglądu  miasta  i 

zarządzania 

środowiskiem 

sanitarnym miasta Hangzhou 

Naruszenie: 

Stecol  odprowadzał 

ścieki  poza  teren  budowy  –  ścieki 

wydostały się do rowu deszczowego 

pod 

zbiornikiem 

ostatecznie 

wpadały do zbiornika Xianlin  

Biuro 

ds. 

Kompleksowego 

Egzekwowania 

Prawa 

Administracyjnego 

Dzielnicy Yuhang 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol 

art. 

Prawa 

bezpieczeństwie  produkcji  Chińskiej 

Republiki Ludowej 

Biuro 

Zarządzania 

Kryzysowego 

miasta 

Fuyang Yindong 

Decyzja w sprawie naruszenia przez 

Stecol  art.  69  w  zw.  z  art.  115 

Ustawy  Chińskiej  Republiki  Ludowej 

zapobieganiu 

kontroli 

zanieczyszczenia powietrza 

Biuro 

Budownictwa 

Mieszkaniowego 

Miejsko-wiejskiego 

Powiatu Xiong 

Dowód:  Wykaz  kar  administracyjnych  Stecol  wymienionych  w  pkt  1  –  9  Tabeli, 

pochodzących z oficjalnych rejestrów prowadzonych w Chińskiej Republice Ludowej wraz z 

tłumaczeniem (złożony wraz z odwołaniem) 

W świetle prawa chińskiego wyżej wymienione decyzje mają przymiot decyzji ostatecznych. 

Informacje te pochodzą z ogólnodostępnych baz danych i rejestrów, w tym także z rejestrów 

prowadzonych przez oficjalne organy administracji chińskiej, tj.: 


1) Platforma Publicznej Informacji Organów Egzekucji Administracyjnej Prowincji Hebei; 

2)  Platforma  Publicznej  Informacji  Organów  Egzekucji  Administracyjnej  Prowincji 

Guangdong; 

Oficjalna  rządowa  strona  Credit  China  (platforma  zawiera  m.in.  historię  kredytową 

niektórych  mieszkańców  i  firm  chińskich,  zawiera  także  informacje  na  temat  czynników 

wpływających  na  zdolność  kredytową  firmy  lub  osób  fizycznych,  takich  jak  unikanie 

płacenia  zobowiązań  podatkowych,  podatków,  niewykonywanie  orzeczeń  sądowych, 

informacje  

o naruszeniu przepisów prawa). 

Zgodnie z treścią art. 111 pkt. 2 lit. b) Pzp w przypadkach, o których mowa w art. 109 ust.  

1  pkt  2  Pzp,  wykonawca  podlega  wykluczeniu  na  okres  trzech  lat  od  dnia  wydania 

ostatecznej  decyzji  o  naruszeniu  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska. 

Odwołujący  pozyskał  informacje  dotyczące  szeregu  decyzji,  z  których  chronologicznie 

„najstarsza” datowana jest na dzień 20 sierpnia 2020 r., a „najmłodsza” na dzień 17 kwietnia 

2023  r.,  co  oznacza,  że  względem  Stecol  są  spełnione  przesłanki  wykluczenia  z 

Postępowania,  o  których  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp.  Wykonawca  nie 

przeprowadził  procedury,  o  której  mowa  w  art.  110  ust.  2  Pzp  (tj.  nie  przeprowadził  tzw. 

„samooczyszczenia”),  co  oznacza,  że  oferta  Konsorcjum  Intercor-  Stecol  powinna  zostać 

odrzucona w oparciu o przepis art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp. 

Odwołujący  zwrócił  przy  tym  szczególną  uwagę  na  zasadę  równego  traktowania 

wykonawców w Postępowaniu, która wyrażona została w art. 16 pkt 1 Pzp. Mając na uwadze 

cel,  jakiemu  służy  przepis  art.  109  ust.  1  pkt  2  Pzp,  czyli  premiowanie  tych  wykonawców, 

którzy  prowadzą  swoją  działalność  w  zgodzie  z  przepisami  prawa  ochrony  środowiska,  z 

poszanowaniem  przepisów  prawa  pracy,  przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  a 

jednocześnie wyciąganie 

negatywnych konsekwencji wobec tych wykonawców, którzy reguł tych nie przestrzegają, to 

przepis  ten  należy  stosować  odpowiednio  w  odniesieniu  do  wykonawców  krajowych, 

unijnych  i  tych  mających  siedzibę  poza  terytorium  Unii  Europejskiej.  Stąd  też  naruszenie 

„prawa  ochrony  środowiska”  czy  „prawa  pracy”,  należy  rozumieć  szeroko,  tj.  bez 

ograniczania do polskich aktów prawnych i polskich organów administracji publicznej, tylko z 

uwzględnieniem legislacji krajów trzecich i właściwych organów oraz procedur, które zgodnie  

z  ustawodawstwem  tego  kraju  są  właściwe  w  sprawach  dotyczących  naruszenia  prawa 

ochrony środowiska, prawa pracy bądź prawa zabezpieczeń społecznych. 

Orzecznictwo  i  doktryna  potwierdzają  szeroki  zakres  prawa  ochrony  środowiska  i  prawa 

pracy,  o  którym  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  2  Pzp.  Zgodnie  ze  stanowiskiem  Urzędu 


Zamówień  Publicznych:  „Art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  a  Pzp  obejmuje  swą  hipotezą  również 

skazanie  za  czyn  zabroniony  określony  w  przepisach  prawa  obcego,  jeżeli  odpowiada  on 

znamionom  przestępstw  wyliczonych  enumeratywnie  w  tej  literze”  (H.  Nowak,  M.  Winiarz, 

Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Warszawa 2021, str. 392). 

Ponadto,  zgodnie  ze  stanowiskiem  Izby  (wydanym  w  poprzednim  stanie  prawnym,  ale 

zachowującym aktualność): „ustawodawca unijny wprost wskazuje na konieczność ochrony 

przepisów  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska  i  wymogów  środowiskowych,  odnosząc 

się tym samym do szerokiego rozumienia prawa ochrony środowiska, nie zaś wyłącznie do 

określonego  aktu  prawnego.  Oczywistym  bowiem  jest,  że  ochrona  środowiska  to 

wielopłaszczyznowa dziedzina, co w konsekwencji powoduje, że obowiązki związane z jego 

ochroną  mogą  być  regulowane  w  wielu  aktach  prawnych.  Ponadto  przyjmując  zasadę 

racjonalnego  ustawodawcy,  stanowiącą  podstawę  wykładni  prawa  zauważyć  należy,  iż 

gdyby celem  krajowego  ustawodawcy  było  ograniczenie  wyrażonego  w  art.  24  ust.  5  pkt  7 

ustawy Pzp pojęcia "prawo ochrony środowiska" wyłącznie do aktu prawnego - ustawy z dnia 

27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2126), to wówczas 

ustawodawca  przywołałby  jego  tytuł  oraz  miejsce  publikacji,  tak  jak  zostało  to  uczynione 

przykładowo  w  art.  29  ust.  3a  ustawy  Pzp,  czy  też  w  art.  24  ust.  1  pkt  23  ustawy  Pzp. 

Konkludując powyższe rozważania stwierdzić należy, iż dokonując wykładni treści art. 24 ust. 

5 pkt 7 ustawy Pzp należy opowiedzieć się za szerokim rozumieniem sformułowania "prawo 

ochrony  środowiska",  a  zatem  nie  odnoszącym  się  jedynie  do  aktu  prawnego  jakim  jest 

ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2126), 

lecz do zbioru ustaw regulujących kwestię obowiązków w zakresie ochrony środowiska. Za 

takim  rozumieniem  tego  pojęcia  opowiada  się  zarówno  interpretacja  przepisów  prawa 

krajowego, jak i unijnego” (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 9 stycznia 2020 r., KIO 

Oczywistym  jest  przy  tym,  że  w  ramach  krajowych  aktów  prawnych  i  porządku  prawnego 

poszczególnych  krajów  mogą  istnieć  pewne  różnice  terminologiczne  lub  proceduralne,  ale 

uwagi  na  to,  że  rynek  zamówień  publicznych  nie  jest  ograniczony  do  wykonawców 

krajowych,  dąży  się  do  zapewnienia  jak  największej  konkurencyjności  w  tych 

postępowaniach,  co  oznacza  otwarcie  na  podmioty  zagraniczne.  To  z  kolei  wiąże  się  z 

koniecznością  wykładania  przepisów  Pzp  w  sposób  uwzględniający  przede  wszystkim  cel 

tego  przepisu  tak,  aby  nie  stawiać  odmiennych  standardów  ubiegania  się  o  zamówienia 

wykonawcom krajowym i zagranicznym (niezależnie od tego, czy będą to wykonawcy z Unii 

Europejskiej  czy  też  spoza  Unii  Europejskiej,  skoro  składają  ofertę  w  postępowaniu 

prowadzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej). 


W niniejszym stanie faktycznym kluczowy jest bowiem fakt, że chińskie organy administracji 

publicznej  wielokrotnie  wydały  decyzje  w  sprawach  odnoszących  się  do  Stecol,  w  których 

jednocześnie  stwierdzały  dopuszczenie  się  przez  Stecol  naruszenia  przepisów  ochrony 

środowiska  czy  też  prawa  pracy,  a  sankcją  za  te  naruszenia  były  właśnie  kary  pieniężne. 

Wobec  powyższego,  niezależnie  od  tego,  że  zdarzenia  miały  miejsce  w  Chinach,  a  nie  

w Polsce, i były wydawane przez chińskie organy, to uznać należy, że przesłanki, o których 

mowa w art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp, są względem Stecol spełnione. 

W  tym  stanie rzeczy  uznać  należy, że postawiony  w  petitum odwołania zarzut  zaniechania 

odrzucenia  oferty  Konsorcjum  Intercor  -  Stecol  w  oparciu  o  przepis  art.  226  ust.  1  pkt  2  lit.  

a)  Pzp  w  związku  ze  spełnieniem  względem  Stecol  przesłanek  do  wykluczenia  w  oparciu  

o przepis art. 109 ust.1 pkt 2 lit. c) Pzp uznać należy za w pełni zasadny. 

III.  Nieprawdziwe  informacje  i  informacje  wprowadzające  w  błąd  (wspólne  uzasadnienie 

zarzutów określonych w pkt 2 i 3 petitum odwołania) 

Odwołujący  stał  przy  tym  na  stanowisku,  że  niezależnie  od  tego,  że  oferta  Konsorcjum 

Intercor- 

Stecol  powinna  zostać  odrzucona  w  na  podstawie  art.  226  ust.  1  pkt  2  lit.  a)  Pzp  

w  zw.  z  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp,  to  względem  wykonawcy  są  spełnione  przesłanki 

wykluczenia z Postępowania w oparciu o przepis art. 109 ust. 1 pkt 8, a co najmniej pkt 10 

Pzp. 

W myśl przepisu art. 109 ust. 1 Pzp: Z postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający 

może wykluczyć wykonawcę, 

8)  który  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa  wprowadził 

zamawiającego  w  błąd przy  przedstawianiu informacji,  że  nie  podlega wykluczeniu, spełnia 

warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na 

decyzje  podejmowane przez  zamawiającego  w postępowaniu o  udzielenie zamówienia,  lub 

który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  wymaganych  podmiotowych 

środków dowodowych; (…), 

10)  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje  wprowadzające  

w  błąd,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego  

w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Stecol dwukrotnie, tj. w JEDZ z dnia 17 czerwca 2022 r. oraz w JEDZ z dnia 31 maja 2023 r. 

na str. 9 i 10 w odpowiedzi na pytanie: 

Czy  wykonawca,  wedle  własnej  wiedzy,  naruszył  swoje  obowiązki  w  dziedzinie  prawa 

ochrony  środowiska?  O  których  mowa,  do  celów  niniejszego  zamówienia,  w  prawie 

krajowym, 

w  stosownym  ogłoszeniu  lub  w  dokumentach  zamówienia  bądź  w  art.  18  ust.  2 

dyrektywy 2014/24/UE, 

oświadczył: „NIE”.  


Dwukrotnie też, tj. w JEDZ z dnia 17 czerwca 2022 r. oraz w JEDZ z dnia 31 maja 2023 r. na 

str. 10 w odpowiedzi na pytanie: 

Czy  wykonawca,  wedle  własnej  wiedzy,  naruszył  swoje  obowiązki  w  dziedzinie  prawa 

pracy

?  O  których  mowa,  do  celów  niniejszego  zamówienia,  w  prawie  krajowym,  w 

stosownym  ogłoszeniu  lub  w  dokumentach  zamówienia  bądź  w  art.  18  ust.  2  dyrektywy 

2014/24/UE, 

Stecol oświadczył: „NIE”.  

Ponadto, w Oświadczeniu o aktualności informacji zawartych w JEDZ z dnia 8 lutego 2023 r., 

sporządzonym  zgodnie  we  wzorem  z  Załącznika  nr  10  do  IDW,  Stecol  oświadczył: 

„OŚWIADCZAMY, że: informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w art. 125 ust. 1 

Ustawy 

(tj. 

Jednolitym 

Dokumencie) 

zakresie 

braku 

podstaw 

wykluczenia 

z Postępowania wskazanych przez Zamawiającego, o których mowa w: (…) 

f)  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  Ustawy,  (…)  są  aktualne  i  zgodne  z  prawdą  oraz  zostały 

przedstawione  z  pełną  świadomością  konsekwencji  wprowadzenia  zamawiającego  w 

błąd przy przedstawianiu informacji.” 

Tymczasem, zgodnie z  informacjami  wskazanymi  w  pkt  II  niniejszego  odwołania względem 

Stecol  wydano  łącznie  aż  11  decyzji  administracyjnych,  które  stwierdzają  naruszenia 

obowiązków  wykonawcy  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska  oraz  w  dziedzinie  prawa 

pracy,  w  wyniku  których  na  wykonawcę  nałożono  kary  pieniężne.  Do  tych  faktów  Stecol  

w  żaden  sposób  nie  nawiązał  w  swoich  oświadczeniach  –  kwestie te  zostały  przemilczane 

przez wykonawcę. 

Konsorcjum  Intercor- 

Stecol,  składające  się  z  profesjonalnych  wykonawców,  którzy  znają 

przecież  standardy  rzetelności  i  należytej  staranności  w  postępowaniach  przetargowych, 

powinno stosować się do tych reguł. Zamiast tego Konsorcjum Intercor- Stecol przedstawiło 

Zamawiającemu  informacje  obiektywnie  nieprawdziwe  w  zakresie  dotyczącym  podstaw  do 

wykluczenia  Stecol  z  Postępowania  i  przemilczało  fakt  wydania  względem  wykonawcy 

decyzji  administracyjnych  w  przedmiocie  naruszenie  obowiązków  z  zakresu  ochrony 

środowiska  

i  prawa  pracy.  Innymi  słowy,  Zamawiający  został  wprowadzony  w  błąd,  który  wynikał  

z zatajenia przez Konsorcjum Intercor-

Stecol faktu, że wobec Stecol wielokrotnie nakładano 

decyzje  stwierdzające  naruszenie  obowiązków  w  dziedzinie  ochrony  środowiska  i  prawa 

pracy.  Najlepszym  potwierdzeniem  tego,  że  Zamawiający  został  wprowadzony  w  błąd,  jest 

fakt,  że  oferta  Konsorcjum  Intercor-Stecol  została  wybrana  jako  najkorzystniejsza  

w  Postępowaniu.  Zdaniem  Odwołującego,  nie  może  budzić  jakichkolwiek  wątpliwości,  że 

wyżej  wymienione  informacje  należą  do  informacji  mogących  mieć  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez Zamawiającego. 


Nie  ma  przy  tym  wątpliwości,  że  w  przypadku  wystąpienia  przesłanek  do  wykluczenia 

jednego  z  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie,  należy  wykluczyć  całe 

konsorcjum.  Ponadto,  nie  ma  znaczenia  wysokość  nałożonych  administracyjnych  kar 

pieniężnych – ustawodawca w art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp nie posłużył się dla przykładu 

zwrotem,  z  którego  skorzystał  np.  w  art.  109  ust.  1  pkt  7  Pzp,  który  wskazywałby,  że  kara 

administracyjna  związana  z  naruszeniem  prawa  ochrony  środowiska  czy  prawa  pracy  ma 

być:  „istotna”,  czy  też  postępowanie  wykonawcy  miałoby  być  „długotrwale  nienależyte”. 

Przepis 

art. 

ust.  

1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  wprowadza  jednoznaczną  przesłankę  wykluczenia,  zgodnie  z  którą 

zamawiający  wyklucza  wykonawcę,  wobec  którego  wydano  ostateczną  decyzję 

administracyjną o naruszeniu obowiązków wynikających z prawa ochrony środowiska, prawa 

pracy  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  jeżeli  wymierzono  tą  decyzją  karę 

pieniężną – i ta przesłanka jest spełniona względem Stecol w niniejszym Postępowaniu. 

Istotny  jest  również  fakt,  że  Stecol  w  odpowiedzi  na  pytanie  dotyczące  przesłanki 

wykluczenia  z  art.  109  ust.  1  pkt  7  Pzp  zaznaczył  „TAK”  i  zgodnie  z  ustalonymi  zasadami 

wyjaśnił  Zamawiającemu  (załącznik  jest  utajniony,  ale  tak  należy  domniemywać),  dlaczego 

(w  ocenie  Stecol)  nie  zachodzą  względem  wykonawcy  przesłanki  do  wykluczenia  z 

Postępowania  

w oparciu o przesłankę z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp. Tym samym pozwolił Zamawiającemu na 

samodzielną  ocenę  zdarzeń,  do  których  doszło  w  ramach  wcześniej  realizowanych  przez 

Stecol kontraktów, na rzecz innych Zamawiających. Odwołujący zwraca na to uwagę z tego 

względu,  że  analogicznych  reguł  Stecol  nie  zastosował  wypełniając  formularz  JEDZ  i 

składając oświadczenie odnoszące  się do  podstaw  wykluczenia z  Postępowania,  o których 

mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp.  Stecol  nie  działał  więc  transparentnie,  nie 

poinformował  Zamawiającego  o  nałożonych  na  wykonawcę  decyzjach,  a  tym  samym 

pozbawił  Zamawiającego  możliwości  dokonania  samodzielnej  oceny,  czy  względem 

wykonawcy zachodzą przesłanki do wykluczenia z Postępowania. Nie ulega wątpliwości, że 

informacja  

o nałożonych na Stecol karach została zwyczajnie zatajona. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę  na  fundamentalne,  z  punktu  widzenia  oceny  przesłanek  do 

wykluczenia  z  Post

ępowania,  znaczenie  oświadczeń  składanych  przez  wykonawców  w 

JEDZ. Zgodnie z art. 125 ust. 1 Pzp wykonawca zobowiązany jest do dołączenia do oferty 

oświadczenia  o  niepodleganiu  wykluczeniu,  spełnianiu  warunków  udziału  w  postępowaniu 

lub kryteriów selekcji, w zakresie wskazanym przez zamawiającego. Oświadczenie, o którym 

mowa w art. 125 ust. 1, składa się na formularzu JEDZ, sporządzonym zgodnie ze wzorem 


standardowego  formularza  określonego  w  rozporządzeniu  wykonawczym  Komisji  (UE) 

2016/7  z  dnia  5  stycznia  2016  r.  ustanawiającym  standardowy  formularz  jednolitego 

europejskiego dokumentu zamówienia (Dz. Urz. UE L 3 z 06.01.2016, str. 16). 

W  myśl  przepisu  art.  125  ust.  3  Pzp,  oświadczenie  zawarte  w  JEDZ  stanowi  dowód 

potwierdzający brak podstaw wykluczenia, spełnianie warunków udziału w postępowaniu lub 

kryteriów  selekcji,  odpowiednio  na  dzień  składania  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  

w  postępowaniu  albo  ofert,  tymczasowo  zastępujący  wymagane  przez  zamawiającego 

podmiotowe środki dowodowe. 

Treść  oświadczenia  zawartego  w  JEDZ  stanowi  więc  punkt  wyjścia  do  oceny,  czy 

wykonawca nie podlega wykluczeniu z postępowania. Z tego też względu ewentualne próby 

wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd  lub  przekazania  mu  informacji  nieprawdziwych  w 

ramach  oświadczenia  zawartego  w  treści  JEDZ,  prowadzić  powinny  do  odrzucenia  oferty 

wykonawcy  na  podstawie  art.  109  ust.  1  pkt  8  lub  10  Pzp  w  przypadku,  gdy  zamawiający 

przewidział  w  treści  SWZ  badanie  wystąpienia tych  przesłanek  wykluczenia,  co  potwierdza 

zresztą  najnowsze  orzecznictwo  zarówno  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  jak  i  sądów 

powszechnych (np. wyroki wydane w sprawach: KIO 171/23, KIO 449/22, KIO 3467/21, XXIII 

Ga  469/19 

–  sprawy  koncentrowały  się  wokół  przesłanki  wykluczenia  wykonawcy,  o  której 

mowa 

art. 

ust.  

pkt  7  Pzp,  ale  rozstrzygnięcia  zapadłe  w  tych  sprawach  mają  znaczenie  uniwersalne,  

odnoszące się do co do znaczenia oświadczeń składanych w JEDZ i reguł jego wypełniania). 

Oświadczenie zawarte w JEDZ ma więc fundamentalne znaczenie dla oceny, czy względem 

wykonawcy  są  spełnione  przesłanki  do  jego  wykluczenia  z  postępowania.  Z  tego  względu, 

wypełniając JEDZ, wykonawca powinien działać w pełni transparentnie po to, aby umożliwić 

zamawiającemu  ocenę,  czy  w  danych  okolicznościach  względem  wykonawcy  są  spełnione 

przesłanki do jego wykluczenia z postępowania. Wykonawca nie może pozostawać „sędzią 

we  własnej  sprawie”  i  samodzielnie  dokonywać  oceny,  że  w  danych  okolicznościach 

powinien  notyfikować Zamawiającemu,  że nałożone na  niego zostały  decyzje  o naruszeniu 

przepisów ochrony środowiska bądź przepisów prawa pracy. 

Nie  powinno  budzić  wątpliwości,  że  w  niniejszym  stanie  faktycznym  Stecol  powinien  był 

ujawnić  fakt  naliczenia  na  niego  kar,  czego  nie  uczynił.  Pytanie  zawarte  w  JEDZ  jest 

jednoznaczne:  „Czy  wykonawca,  wedle  własnej  wiedzy,  naruszył  swoje  obowiązki  w 

dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska?”  oraz  „Czy  wykonawca,  wedle  własnej  wiedzy, 

naruszył  swoje  obowiązki  w  dziedzinie  prawa  pracy?  –  na  te  pytania  Stecol  powinien  był 

bezsprzecznie odpowiedzieć „TAK”, bowiem co najmniej 11 razy stwierdzone zostało przez 

właściwe organy, że Stecol dopuścił się naruszeń przepisów z zakresu ochrony środowiska i 


prawa  pracy,  co  skutkowało  nałożeniem  na  spółkę  kar  pieniężnych.  Tym  samym  właściwe 

organy stwierdziły, że Stecol naruszył swoje obowiązki w dziedzinie prawa pracy lub ochrony 

środowiska.  Mimo  to  Stecol  udziela  negatywnej  odpowiedzi  na  przedmiotowe  pytania  w 

JEDZ.  Co  więcej,  dalej,  w  kolejnych  oświadczeniach  składanych  Zamawiającemu,  nie 

ujawnia faktu wydania na wykonawcę decyzji. Tym samym z jednej strony Stecol utrzymywał 

Zamawiającego  

w przekonaniu, że co do niego nie zachodzą przesłanki do wykluczenia z Postępowania, ale 

z drugiej strony nie pozwolił nawet Zamawiającemu na samodzielną ocenę sytuacji i podjęcia 

świadomej  decyzji  co  do  tego,  czy  względem  wykonawcy  są  spełnione  przesłanki 

wykluczenia  z  Postępowania,  co  bezsprzecznie  powinno  skutkować  wykluczeniem 

wykonawcy 

z Postępowania w oparciu o przepis art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp, a co najmniej pkt 8 Pzp. 

Definiując  pojęcie  „informacji  nieprawdziwej”,  należy  także  odwołać  się  do  orzecznictwa 

sądowego. Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 5 kwietnia 2002 r., definiował pojęcie „informacji 

prawdziwych”  z  uwzględnieniem  znaczenia  tego  pojęcia  zawartego  w  różnych  aktach 

normatywnych,  wskazując  że:  „Pojęcia  "prawda",  "prawdziwy",  bądź  ich  zaprzeczenia 

występują w Prawie prasowym w art. 6 ust. 1, art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 31 pkt 1 i art. 41, a 

także  wielokrotnie  w  innych  aktach  normatywnych,  a  wśród  nich  w  kodeksie  cywilnym  (np. 

art. 780 § 1, art. 834, 815 § 3), w kodeksie postępowania cywilnego (np. art. 3, 103 § 2, art. 

252, 253, 254 § 1 i 2, art. 268, 304, 333 § 2, art. 339 § 2, art. 485 § 2, art. 913 § 2, art. 1045), 

w  kodeksie  karnym  (np.  art.  132,  213  §  1,  2  i  3,  art.  303  §  1,  art.  312)  oraz  w  kodeksie 

postępowania  karnego  (np.  art.  2  §  2,  art.  188  §  1  i  art.  190  §  1).  We  wszystkich  tych 

przypadkach  pojęcie  "prawda"  rozumiane  jest  tak,  jak  w  języku  potocznym,  a  więc  jako 

zgodność  (adekwatność)  myśli  (wypowiedzi  -  w  znaczeniu  logicznym)  z  rzeczywistością  (z 

"faktami"  i  "danymi").  Odpowiada  to  -  na  gruncie  filozoficznym  -  tzw.  klasycznej  koncepcji 

prawdy. W tym sensie wypowiedź o rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, 

jak 

jest  

w  rzeczywistości.”  (zob.  wyrok  Sądu  Najwyższego  z  dnia  5  kwietnia  2002  r.,  sygn.  akt:  II 

CKN 1095/99). 

W  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  podkreśla  się  przy  tym  wyraźnie,  iż: 

„Zamawiający, oceniając, czy informacje podane przez wykonawcę wprowadzają go w błąd, 

powinien  się  ograniczyć  wyłącznie  do  jednoznacznego  ustalenia,  czy  dana  informacja  jest 

prawdziwa,  czy  nieprawdziwa.  Do  uznania  informacji  za  wprowadzającą  w  błąd  nie  jest 

istotne ustalenie, jaka przyczyna spowodowała, że wykonawca taką informację przedstawił.” 

(zob.  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  6  czerwca  2019  r.,  sygn.  akt:  KIO  830/19, 


LEX  nr  2692284). 

W  zaistniałym  stanie  faktycznym  niewątpliwie  mamy  więc  do  czynienia  

z  informacjami  nieprawdziwymi,  bowiem  względem  wykonawcy  były  wydane  decyzje 

stwierdzające naruszenie przez Stecol przepisów ochrony środowiska i prawa pracy, których 

Stecol nie ujawnił Zamawiającemu i zaprzeczył temu, że dopuścił się naruszeń. 

Po pierwsze, art. 109 ust. 1 pkt 8 Pzp nawiązuje do wprowadzenia Zamawiającego w błąd  

w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wykonawcy przy przedstawianiu 

informacji, że nie podlega wykluczeniu. 

Po drugie, art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp odnosi się do wprowadzenia Zamawiającego w błąd w 

wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Odwołujący  wyjaśnia,  że  opisane  powyżej  czynności  podjęte  w  Postępowaniu  przez 

Konsorcjum  Intercor- 

Stecol  stanowią  z  pewnością  skuteczne  wprowadzenie  w  błąd 

Zamawiającego  odnoszące  się  do  braku  podstaw  do  wykluczenia  wykonawcy  –  ponieważ 

wprowadzenie  w  błąd  co  do  braku  zaistnienia  przesłanek  wykluczenia,  a  równolegle  – 

zatajenie  informacji  o  nałożeniu  na  Stecol  ostatecznych  decyzji  administracyjnych 

bezspornie  miało  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu. 

Skutkiem  tych  czynności  był  bowiem  wybór  oferty  Konsorcjum  Intercor-  Stecol  jako  oferty 

najkorzystniejszej.  W  ocenie  Odwołującego,  oferta  Konsorcjum  Intercor-  Stecol  powinna 

zostać  odrzucona  na  podstawie  obu  tych  przesłanek,  ponieważ zachodzą  podstawy  do  ich 

wspólnego zastosowania. 

Konsorcjum  Intercor  - 

Stecol  można  zarzucić  co  najmniej  działanie  lub  zaniechanie 

nieumyślne,  o  którym  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  10  Pzp,  jako  że  wykonawca  ten  nie 

dochował należytej staranności. Niemniej jednak całokształt okoliczności faktycznych, w tym 

przede wszystkim okoliczność, że fakt wydania wobec Stecol decyzji nie został w jakikolwiek 

sposób  notyfikowany,  wskazuje  raczej  na  intencjonalne  działanie  wykonawcy  i  jego  chęć 

zatajenia tych informacji, zwłaszcza że decyzje wydawane były przez chińskie organy, więc 

występowało  większe  prawdopodobieństwo,  że  informacje  na  temat  tych  kar  nie  dotrą  

w odpowiednim czasie do Zamawiającego, by mógł samodzielnie podjąć odpowiednie środki. 

Wydaje  się  więc,  że  Stecol  próbował  ukryć  te  informacje,  bowiem  liczył  na  to,  że 

Zamawiający  ani  inni  konkurencyjni  wykonawcy  nie  zdołają  dotrzeć  do  tych  dokumentów. 

Wszystko więc wskazuje na to, że działanie Wykonawcy miało postać kwalifikowaną, o której 

mowa w art. 109 ust. 1 pkt 8 Pzp, stąd zarzut postawiony w petitum odwołania. 

Z  ostrożności  jednak  Odwołujący  wskazuje,  że  nie  powinno  budzić  najmniejszych 

wątpliwości,  że  w  niniejszych  okolicznościach  faktycznych  względem  wykonawcy  były  na 

pewno spełnione przesłanki, o których mowa w art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp. Zgodnie z definicją 


zawartą  w  art.  355  §  1  ustawy  Kodeks  cywilny  (dalej:  „k.c.”)  należyta  staranność  to 

staranność  ogólnie  wymagana  w  stosunkach  danego  rodzaju.  Oznacza  to,  że  dłużnik  ma 

obowiązek zachowywać stosowną pilność, uwagę, ostrożność, zdrowy rozsądek oraz troskę 

zrealizowanie 

swojego 

zamiaru,  

J. Gudowski, komentarz do art. 355 pkt 5 kc, [w:] Komentarz do Kodeksu Cywilnego. Księga 

trzecia.  Zobowiązania,  t.  1–2,  Warszawa  2013.2.  Staranność  ta  wyznacza  zatem  sposób,  

w jaki dłużnik powinien wykonać zobowiązanie. 

W  orzecznictwie  Izby,  należyta  staranność  jest  postrzegana  m.  in.  następująco:  „Na 

podstawie  art.  14  Pzp  do  oceny  czynności  wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  stosuje  się  przepisy  Kodeksu  cywilnego,  a  zgodnie  z  art.  355  §  1  k.c.  dłużnik 

obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta 

staranność).  Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest  uzasadnione  tylko  wtedy,  gdy 

osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego 

dla  niej  miernika  należytej  staranności  (por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  10 

marca  2004  r.,  sygn.  akt  IV  CK  151/03).  Przy  czym  wzorzec  należytej  staranności  ma 

charakter  obiektywny  i  abstrakcyjny,  jest  ustalany  niezależnie  od  osobistych  przymiotów  i 

cech 

konkretnej 

osoby,  

a  jednocześnie  na  poziomie  obowiązków  dających  się  wyegzekwować  w  świetle  ogólnego 

doświadczenia  życiowego  oraz  konkretnych  okoliczności  (por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu 

Najwyższego z 23 października 2003 r., sygn. akt V CK 311/02). Dodatkowo w stosunku do 

profesjonalistów  miernik  ten  ulega  podwyższeniu,  gdyż  art.  355  §  2  k.c.  precyzuje,  że 

należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej 

określa  się  przy  uwzględnieniu  zawodowego  charakteru  tej  działalności.  Za  takiego 

profesjonalistę  należy  również  uznać,  co  do  zasady,  wykonawcę  ubiegającego  się  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego.  Należyta  staranność  profesjonalisty  nakłada  na 

wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, aby upewnił 

się,  czy  deklarowany  w  nich  stan  rzeczy  odpowiada  rzeczywistości”  (wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej z dnia 20 marca 2017 r., KIO 382/17). 

Z kolei w wyroku z dnia 18 kwietnia 2017 r., sygn. akt: KIO 576/17, czytamy: „W przypadku 

przesłanki  z  art.  24  ust.  1  pkt  17  PZP,  nie  ma  już  potrzeby  wykazywania  przez 

zamawiającego  zamiaru  wykonawcy.  Dla  zastosowania  tego  przepisu  wystarczy  bowiem 

jego  wina  nieumyślna.  Zgodnie  z  przytoczonym  przepisem,  zamawiający  wyklucza 

wykonawcą, 

który  

w wyniku lekkomyślności (kiedy jest świadomy, że może podawać informacje nieprawdziwe, 

ale  bezpodstawnie  sądzi,  że  do  tego  jednak  nie  dojdzie)  lub  niedbalstwa  (podaje 


nieprawdziwe  informacje  nawet  nie  zdając  sobie  z  tego  sprawy)  przedstawił  informacje 

wprowadzające  

w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  (tak:  Hanna  Gajewska-

Kraczkowska  [w:]  Zamówienia  publiczne:  fakultatywne  przesłanki  wykluczenia, 

Rzeczpospolita, 15 listopada). 

Nawet  więc  błąd  nieświadomy,  wywołany  z  przyczyn  niezależnych  od  wykonawcy  stanowi 

podstawę  do  wykluczenia  tego  wykonawcy  z  postępowania,  pod  warunkiem,  że  błąd  ten 

może mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez Zamawiającego. 

Uważa  się,  że  profesjonalizm  dłużnika  powinien  przejawiać  się  w  dwóch  podstawowych 

cechach  jego  zachowania:  postępowaniu  zgodnym  z  regułami  fachowej  wiedzy  oraz 

sumienności. Wzorzec należytej staranności musi uwzględnić zwiększone oczekiwania co do 

zawodowych kwalifikacji dłużnika-specjalisty, co do jego wiedzy i praktycznych umiejętności 

skorzystania  z  niej  (por.  wyrok  5N  z  dnia  22  września  2005  r.,  IV  CK  100/05,  LEX  nr 

Należyta  staranność  dłużnika  określana  przy  uwzględnieniu  zawodowego  charakteru 

prowadzonej  przez  niego  działalności  gospodarczej  uzasadnia  zwiększone  oczekiwania  co 

do  umiejętności,  wiedzy,  skrupulatności  i  rzetelności,  zapobiegliwości  i  zdolności 

przewidywania.  Obejmuje  także  znajomość  obowiązującego  prawa  oraz  następstw  z  niego 

wynikających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej (wyrok Sądu Apelacyjnego 

w Poznaniu z dnia 8 marca 2006 r. I ACa 1018/05). 

Wzorzec  należytej  staranności  ujęty  w  art,  355  §  2  kc.  oznacza,  że  staranność  wymagana  

w stosunkach danego rodzaju będzie musiała być uwzględniana w odniesieniu do wiedzy, 

3  Dotyczy  nieprecyzyjnie  opisanej  publikacji,  pt.  „Zamówienia  publiczne:  fakultatywne 

przesłanki 

wykluczenia”, 

Michał 

Wojciechowski, 

Hanna 

Gajewska-Kraczkowska, 

„Rzeczpospolita”  z  15  listopada  2016  r.  –  przyp.  aut.  doświadczenia  i  umiejętności 

praktycznych,  jakie  wymagane  są  od  przedsiębiorcy  podejmującego  się  określonej 

działalności.  Wysoki  stopień  staranności  wymaganej  od  dłużnika  wynika  bezpośrednio  z 

faktu, ze oczekiwania osoby zawierającej z nim umowę zazwyczaj są wyższe niż w stosunku 

do osoby, która nie prowadzi danej działalności zawodowo. Ustawodawca zakłada więc, że 

osoba  ta  nie  tylko  ma  większą  wiedzę  /  doświadczenie  niż  osoba  nieprowadząca  takiej 

działalności, ale jest od niej rzetelniejsza i ma większą zdolność przewidywania (wyrok SA w 

Łodzi z dnia 06,10.2016 r. (sygn. akt I ACa 246/16)). 

Powyższa  linia  orzecznicza  Izby  ustaliła  standardy  transparentności  oraz  należytej 

staranności wymaganej od wykonawców ubiegających się o zamówienia publiczne w reżimie 


Prawa  zamówień  publicznych.  Konsorcjum  Intercor-  Stecol  niewątpliwie  powyższych 

standardów nie spełniło. Wobec powyższego zarzut naruszenia przepisu art. 109 ust. 1 pkt 8 

i  10  Pzp  potwierdził  się.  Zaniechanie  wykluczenia  Konsorcjum  Intercor  -  Stecol  z 

Postępowania stanowiłoby przy tym naruszenie zasady równego traktowania wykonawców, 

której 

mowa  

w art. 16 pkt 1 Pzp, bowiem te same standardy zachowań Zamawiający powinien stosować 

wobec wykonawców krajowych i zagranicznych. Niezależnie więc od tego, czy decyzje były 

wydane  przez  organy  polskie  czy  też  zagraniczne,  to  Stecol  powinien  ten  fakt  notyfikować 

Zamawiającemu,  czego  nie  uczynił,  zatajając  te  informacje,  co  powinno  spotkać  się  z 

właściwą sankcją. 

Na tej zasadzie oferta Konsorcjum Intercor- 

Stecol winna zostać odrzucona na podstawie art. 

226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp. 

IV.  Brak  podstaw  do  odrzucenia  oferty  Budimex  (uzasadnienie  zarzutu  z  pkt  4  petitum 

odwołania) 

W  toku  procedury  oceny  i  badania  ofert  złożonych  w  tym  Postępowaniu  Zamawiający 

doszedł też do przekonania, że oferta Odwołującego powinna zostać odrzucona w oparciu o 

przepis  art.  226  ust.  1  pkt  8  Pzp,  do  czego,  zdaniem  Odwołującego,  nie  było  podstaw.  W 

toku  Postępowania,  zgodnie  z  pierwotnym  zastrzeżeniem,  Zamawiający  przeprowadził 

aukcję  elektroniczną,  w  ramach  której  wykonawcy  składali  postąpienia  w  odniesieniu  do 

następujących elementów oferty wykonawcy: 

1)  Część  A  -  dotycząca  co  do  zasady  robót  budowlanych  obejmujących  budowę, 

przebudowę, rozbudowę (modernizację) i rozbiórki infrastruktury kolejowej i towarzyszącej, a 

następnie Zapewnienie Gwarancji Jakości; 

2)  Część  B  –  dotycząca  co  do  zasady  zaprojektowania  i  wykonania  robót  srk  i 

telekomunikacji,  a  następnie  Zapewnienie  Gwarancji  Jakości  i  Zapewnienie  Warunków 

Gwarancji; 

3)  Opcja  1 

–  dotycząca  świadczenia  usług  pogwarancyjnych  dla  wszystkich  dostarczonych  

w ramach zamówienia Systemów obejmujących urządzenia srk i telekomunikacji po upływie 

Okresu Zgłaszania Wad (okresu gwarancji robót); 

4)  Opcja  2 

–  dotycząca wykonania dodatkowego  zakresu  robót  polegających na  gotowości  

i realizacji współpracy z innymi wykonawcami realizującymi w przyszłości roboty budowlane, 

dostawy  lub  usługi  na  rzecz  Spółki,  które  wymagają  powiązania  z  urządzeniami 

zabudowanymi w ramach niniejszego zamówienia. 

Zgodnie z postanowieniami pkt 22.17 SWZ: 


„Po  zakończeniu  aukcji  elektronicznej  Zamawiający  dokona  wyliczenia  cen  jednostkowych 

(Część A - Przedmiary Robót) / cen ryczałtowych (Część B/Opcja nr 1/Opcja nr 2– Rozbicie 

Ceny Ofertowej) netto oferty znajdujących się w Tomie IV SWZ  – WYCENA w następujący 

sposób: 

1) wyliczony zostanie procentowy wskaźnik upustu cenowego od wartości oferty pierwotnej, 

uzyskany  w  wyniku  aukcji,  który  zostanie  zaokrąglony  matematycznie  do  10  miejsc  po 

przecinku. Obliczenia zostaną wykonane według wzoru: 

U = 100 

– (W aukcji x 100) / W oferty [%] 

2) następnie wyliczone zostaną indywidualnie poszczególne ceny jednostkowe netto (Część 

A  - 

Przedmiary  Robót)  /ceny  ryczałtowe (Część  B  /Opcja  nr  1/Opcja  nr  2  –  Rozbicie  Ceny 

Ofertowej)  netto  znajdujące  się  w  Tomie  IV  SWZ  –  WYCENA  poprzez  obniżenie  cen 

jednostkowych/  cen  ryczałtowych  netto  z  pierwotnie  złożonej  oferty  (z  wyłączeniem  pozycji 

dotyczących  Kwoty  Warunkowej  i  kosztów  komunikacji  zastępczej)  o  wartość  upustu 

wyliczoną  przy  zastosowaniu  wartości  wskaźnika  upustu  (U),  przy  czym  ceny  te  zostaną 

zaokrąglone  matematycznie  do  dwóch  (2)  miejsc  po  przecinku.  Obliczenia  zostaną 

wykonane wg wzoru: C aukcji = C oferty 

– (C oferty x U) gdzie: 

–  wartość  wskaźnika  upustu  cenowego  od  wartości  oferty  pierwotnie  złożonej 

(pomniejszonej  o  wartości  brutto  Kwoty  Warunkowej  i  Kosztów  komunikacji  zastępczej) 

uzyskanego w wyniku aukcji elektronicznej 

W  oferty 

– wartość oferty pierwotnie złożonej brutto, pomniejszona o wartości brutto Kwoty 

Warunkowej  i  Kosztów  komunikacji  zastępczej  z  oferty  złożonej  przez  Wykonawcę  w 

terminie składania ofert. 

W  aukcji 

–  wartość  oferty  uzyskanej  w  wyniku  aukcji  elektronicznej  brutto,  pomniejszona  o 

wartości brutto Kwoty Warunkowej i kosztów komunikacji zastępczej z oferty złożonej przez 

Wykonawcę w terminie składania ofert; 

C  aukcji 

–  cena  jednostkowa  netto  (Część  A  -  Przedmiary  Robót)  /cena  ryczałtowa  netto 

(Część  B/Opcja  nr  1  /  Opcja  nr  2  –  Rozbicie  Ceny  Ofertowej)  poszczególnych  pozycji 

WYCENY przyjęta do umowy; 

C  oferty 

–  cena  jednostkowa  netto  (Część  A  -  Przedmiary  Robót)  /cena  ryczałtowa  netto 

(Część  B,  Opcja  nr  1  /  Opcja  nr  2  –  Rozbicie  Ceny  Ofertowej)  poszczególnych  pozycji 

WYCENY  oferty  pierwotnie  złożonej,  z  zastrzeżeniem,  że  pozycje  dotyczące  Kwoty 

Warunkowej  oraz  kosztów  komunikacji  zastępczej  wskazane  przez  Wykonawcę  w  ofercie 

pierwotnie złożonej nie podlegają obniżeniu; 


3)  Wyliczone  zgodnie  z  ppkt  2)  powyżej  poszczególne  ceny  jednostkowe  (dla  Części  A  - 

Przedmiary  Robót)  będą  uznawane  za  wiążące  i  na  ich  podstawie  będą  prowadzone 

wszelkie rozliczenia między Wykonawcą a Zamawiającym w trakcie realizacji Umowy. 

Zamawiający wyliczy sumę wartości poszczególnych pozycji RCO (dla Części B / Opcja nr 1 

/  Opcja  nr  2

–  Rozbicie  Ceny  Ofertowej),  wynikającą  z  przeliczenia  pozycji  RCO  po 

przeprowadzeniu aukcji elektronicznej  o współczynnik  upustu  (z  zastrzeżeniem,  że  pozycje 

Kwota  Warunkowa  oraz  Koszty  komunikacji  zastępczej,  nie  podlegają  obniżeniu),  którą 

powiększy  o  należny  podatek  od  towarów  i  usług  (VAT).  Wyliczenie  cen  ryczałtowych 

Zamawiający  przekaże  Wykonawcy  po  aukcji  i  będzie  ono  stanowić  załącznik  do  Umowy 

(wersja  elektroniczna,  format  pdf.)  Zamawiający  ustali  wskaźnik  upustu  cenowego  na 

podstawie  całkowitej  wartości  oferty  złożonej  przed  aukcją  oraz  całkowitej  wartości  oferty 

ustalonej  w  wyniku  aukcji.  Następnie  na  jego  podstawie  samodzielnie  ustali  ostateczną 

wartość  wszystkich wchodzących  w  skład  oferty  składników,  zarówno  dotyczących zakresu 

podstawowego zamówienia (z podziałem na Część A i Część B) jak i Opcji nr 1 i Opcji nr2. 

Jednocześnie,  w  trakcie  trwania  aukcji  elektronicznej  Wykonawca  będzie  miał  możliwość 

licytowania ceny zarówno dla zakresu  podstawowego (z  podziałem  na  Część A  i  Część  B) 

jak i cen dotyczących Opcji 1 i Opcji 2, jednakże w związku z przyjętą metodą wyliczania cen 

ostatecznych  po  aukcji,  znaczenie  dla  ustalenia  wskaźnika  upustu  będzie  miała  jedynie 

Całkowita wartość oferty.”. 

Następnie  w  pkt  22.18  SWZ,  Zamawiający  zastrzegł,  że:  „Całkowita  cena  brutto,  będzie  to 

wartość  oferty  brutto  uzyskana  w  wyniku  aukcji  elektronicznej,  zaś  całkowita  cena  netto 

zostanie  obliczona  poprzez  odjęcie  od  całkowitej  ceny  brutto  podatku  od  towarów  i  usług 

(VAT)  zgodnie  ze  stawką  wskazaną  w  ofercie  Wykonawcy.  Ww.  wartości  zostaną  przyjęte 

jako  wartość  Umowy.  Wyliczenie  cen  jednostkowych  (dla  Części  A  -  Przedmiary  Robót) 

Zamawiający  przekaże  Wykonawcy  po  aukcji  i  będzie  ono  stanowić  załącznik  do  Umowy 

(wersja  elektroniczna,  format  pdf.  i  xlsx).  Wyliczone  zgodnie  z  pkt  21.17.  ppkt  2  IDW  ceny 

ryczałtowe  poszczególnych  pozycji  RCO  (dla  Części  B  /  Opcji  nr  1  /  Opcji  nr  2  –  Rozbicie 

Ceny Ofertowej) będą uznawane za wiążące i na ich podstawie będą prowadzone wszelkie 

rozliczenia między Wykonawcą, a Zamawiającym w trakcie realizacji Umowy. 

Zamawiający  zwraca  uwagę,  że  całkowita  cena  brutto  uzyskana  w  wyniku  aukcji 

elektronicznej,  będąca  wynagrodzeniem  Wykonawcy,  wskazanym  w  Umowie  może  różnić 

się, od kwoty o której mowa w pkt 22.17. ppkt 3 IDW. Sposób rozliczenia różnicy między tymi 

kwotami określa Umowa.”. 

Odwołujący  aktywnie uczestniczył  w  aukcji  elektronicznej.  Po jej  zakończeniu Zamawiający 

zwrócił  się  do  Odwołującego  pismem  z  dnia  29  listopada  2022  r.  o  udzielenie  wyjaśnień 


„istotnej części składowej ceny – w zakresie wyceny branży SRK, w tym złożenie dowodów  

w zakresie kalkulacji elementów oferty mających wpływ na wysokość wyliczenia ceny branży 

SRK  podkreślając  przy  tym,  że  „wyjaśnienie  winno  w  sposób  szczegółowy  wskazać 

wyceniony zakres branży SRK, poprzez m.in. przedłożenie informacji w rozbiciu na pozycje, 

w  celu  wykazania,  czy  zaoferowana  cena  rzeczywiście  uwzględnia  wszystkie  elementy 

niezbędne  do  należytego  wykonania  zamówienia,  określone  przez  Zamawiającego  w 

dokumentach  zamówienia  realizacji  przedmiotowego  zakresu”.  W  tym  miejscu  należy 

podkreślić, 

że Zamawiający nie określił wartości wyceny SRK jaką Odwołujący miał wyjaśnić, co zgodnie 

z  pkt  22.17  SWZ  było  obowiązkiem  Zamawiającego.  W  dalszej  części  wezwania 

Zamawiający  odnosił  się  wyłącznie  do  kwestii  związanych  z  zatrudnieniem  personelu, 

wskazując,  

że  wyjaśnienia  wykonawcy  powinny  dotyczyć  „co  najmniej”  tego  zakresu.  Tym  samym 

Zamawiający doprecyzował minimalny zakres odpowiedzi na wezwanie, jakiej oczekiwał od 

Odwołującego. Podkreślenia wymaga, że Zamawiający nie żądał w wezwaniu do wyjaśnień 

ceny w zakresie branży SRK przedłożenia ofert podwykonawców. 

Dowód: wezwanie z dnia 29 listopada 2022 r. do wyjaśnień rażąco niskiej ceny w zakresie 

branży SRK (w aktach Postępowania) 

Odwołujący  w  terminie  odpowiedział  na  wezwanie  Zamawiającego  i  złożył  stosowne 

wyjaśnienia.  Zakres  udzielonych  wyjaśnień  odzwierciedlał  treść  wezwania  Zamawiającego. 

Odwołujący zwraca uwagę, że wraz z wyjaśnieniami Odwołujący złożył obejmujący 115 stron 

dokument (kosztorys), stanowiący doszczegółowienie zakresu każdej pozycji Rozbicia Ceny 

Ofertowej Części B.1 Urządzenia automatyki kolejowej (SRK), czego zgodnie z wezwaniem 

oczekiwał  Zamawiający  (i  co  ma  istotne  znaczenie,  z  uwagi  na  to,  że  zakres  ten  będzie 

realizowany  w  formule  „Zaprojektuj  i  Wybuduj”),  i  w  efekcie  czego  Odwołujący  przedstawił 

kalkulację poszczególnych elementów oferty mających wpływ na wysokość wyliczenia ceny 

branży  SRK,  co  miało  na  celu  wykazanie  Zamawiającemu,  że  w  zaoferowanej  cenie 

rzeczywiście zostały uwzględnione wszystkie elementy niezbędne do należytego wykonania 

zamówienia.  Odwołujący  złożył  też  stosowne  wyjaśnienia  w  odniesieniu  do  kosztów 

pracowniczych  i  potwierdził,  że  zatrudnia  pracowników  z  poszanowaniem  powszechnie 

obowiązujących  przepisów  prawa,  w  tym  przepisów  dotyczących  minimalnego 

wynagrodzenia za pracę i przepisów z zakresu prawa pracy i zabezpieczenia społecznego. 

Dodatkowo,  wraz  z 

wyjaśnieniami  Odwołujący  złożył  także  ofertę  podwykonawcy  na 

realizację 

prawa 

Opcji 

nr  


1  i  nr  2,  których  wartości  opiewały  na  kwoty  niższe  niż  te,  które  zostały  zaoferowane 

Zamawiającemu. 

Dowód: wyjaśnienia wykonawcy z dnia 14 grudnia 2022 r. (w aktach Postępowania) 

Już  po  złożeniu  Zamawiającemu  wyjaśnień  Odwołujący  zorientował  się,  że  w  złożonych 

kosztorysach  doszło  do  matematycznego  błędu,  niezamierzonego  przez  Odwołującego, 

który  następnie  znalazł  swoje  odzwierciedlenie  w  poszczególnych  cenach  jednostkowych 

widniejących  w  kosztorysach.  W  efekcie  w  kosztorysie  złożonym  wraz  z  pismem  z  dnia  

14 grudnia 2022 r. pojawiły się wyższe ceny niż te, które faktycznie zaoferował Odwołujący  

i które przyjmował w swoim kosztorysie. 

W związku z dostrzeżonym błędem Odwołujący natychmiast po jego wykryciu poinformował  

o  zaistniałej  sytuacji  Zamawiającego  i  złożył  mu  kosztorys  opiewający  na  prawidłowe 

wartości. 

Dowód: pismo Odwołującego z dnia 5 stycznia 2023 r. 

Pismem  z  dnia  21  sierpnia  2023  r.  Zamawiający  poinformował,  że  odrzucił  ofertę 

Odwołującego  w  oparciu  o  przepis  art.  226  ust.  1  pkt  8  Pzp  (pismo  Zamawiającego 

„Zawiadomienie o odrzuconych ofertach”, dalej także jako „Zawiadomienie”). Już na wstępie 

wskazać należy, że Zamawiający w piśmie tym wskazywał, że: 

1)  Odwołujący  złożył  wyjaśnienia  ceny  w  terminie  wskazanym  przez  Zamawiającego  (pkt  

1 Zawiadomienia); 

2)  Zamawiający  dokonał  badania  wyjaśnień  w  zakresie  rażąco  niskiej  ceny  „dokonując 

uwzględnienia  przedmiotu  zamówienia,  jego  specyfiki  oraz  towarzyszących  mu  realiów 

rynkowych”  (pkt  2  Zawiadomienia),  przy  czym  w  żadnym  momencie  Zamawiający  

w Zawiadomieniu o odrzuconych ofertach nie przekłada tego rodzaju rozważań na sytuację 

Odwołującego,  którego  oferta  zostaje  odrzucona  z  uwagi  na  rażąco  niską  cenę  jednej  ze 

składowych  oferty  (branży  SRK);  innymi  słowy,  Zamawiający  nie  podaje  w  Zawiadomieniu, 

jak  cena  branży  SRK  zaoferowana  przez  Odwołującego  i  -  co  najważniejsze  -  cena 

zaoferowana  przez  Odwołującego  za  przedmiot  zamówienia,  ma  się  do  przedmiotu 

zamówienia, jego specyfiki oraz towarzyszących mu realiów rynkowych; 

3)  Wyjaśnienia  Odwołującego  nie  obalają  domniemania  rażąco  niskiej  ceny  w  zakresie 

części  dotyczącej  SRK,  pomimo  tego  że  sam  Zamawiający  przyznaje  w  pkt  5 

Zawiadomienia,  że  „Ocena  wyjaśnień  Wykonawcy  Budimex  S.A.  pod  kątem  obalenia 

domniemania  rażąco  niskiej  ceny  zaoferowanej  za  wykonanie  branży  SRK  musi  być 

przeprowadzona 

przede 

wszystkim  

z  uwzględnieniem  przedstawionej  kalkulacji”,  zaś  Odwołujący  przedłożył  Zamawiającemu 

skorygowaną i zawierającą prawidłowe dane kalkulację; 


4)  Kalkulacja  złożona  przez  Odwołującego  w  ramach  wyjaśnień  ceny  nie  może  stanowić 

dowodu  na  prawidłowe  wyliczenie  ceny  w  zakresie  branży  SRK,  pomimo  tego,  że 

Odwołujący  poinformował  samodzielnie  Zamawiającego,  że  pierwotnie  złożona  kalkulacja 

obarczona  jest  błędem,  który  został  przez  Odwołującego  samodzielnie  poprawiony,  a 

właściwy dokument został Zamawiającemu złożony wraz z pismem z dnia 5 stycznia 2023 r.; 

5) Brak wezwania do uzupełnienia lub do poprawienia pierwotnych wyjaśnień ceny zdaniem 

Zamawiającego  uniemożliwiał  Odwołującemu  złożenie  pisma,  w  którym  poinformował 

Zamawiającego o pomyłce i przedłożył właściwy dokument, przy czym zakaz uwzględnienia 

samodzielnie  złożonych  wyjaśnień  nie  wynika  z  przepisów  Pzp,  co  oznacza,  że  dokonując 

badania  i  oceny  oferty,  obowiązkiem  Zamawiającego  było  wzięcie  pod  uwagę  całokształtu 

okoliczności sprawy i całości dokumentów, w posiadaniu których jest Zamawiający; 

6)  Odwołujący  złożył  wraz  z  wyjaśnieniami  ceny  ofertę  tylko  jednego  podwykonawcy,  ale 

innego niż ten, na którego zasoby powołuje się w ofercie, przy czym Zamawiający w ogóle 

nie  wnioskował  o  to,  aby  w  ramach  wyjaśnień  ceny  Odwołujący  przedkładał  oferty 

podwykonawców,  a  wprost  żądał  jedynie  przedłożenia  kalkulacji  uszczegółowiającej 

wyceniony  zakres  prac.  Brak  ofert  podwykonawców  zgłoszonych  przez  Odwołującego  do 

wykonania  części  branży  SRK  nie  może  automatycznie  przesądzać  o  rażąco  niskiej  cenie 

branży SRK. Zamawiający bowiem, oceniając wyjaśnienia rażąco niskiej ceny, winien badać  

i oceniać wszystkie informacje i dowody złożone przez wykonawcę w tym zakresie. 

Już  powyższe  uwagi  wstępne  wskazują  na  niespójność  w  argumentacji  Zamawiającego, 

która  stanowić ma uzasadnienie decyzji  Zamawiającego  o  odrzuceniu oferty  Odwołującego  

w oparciu o przepis art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp.  

Tytułem wstępu Odwołujący wskazał, że przepis art. 224 Pzp oraz będący jego „sankcyjnym” 

uzupełnieniem  art.  226  ust.  1  pkt  8  Pzp  nie  są  instytucjami  prawnymi  służącymi  do 

bezzasadnego  eliminowania  ofert  z  postępowania.  Wręcz  przeciwnie,  ratio  legis 

ustawodawcy było przede wszystkim wyposażenie zamawiających w narzędzia pozwalające 

na  rozwianie  ewentualnych  wątpliwości  co  do  cen  ofertowych  wykonawców.  Innymi  słowy, 

instrument 

w  postaci  „wyjaśnień  ceny”  służyć  ma  rozwianiu  obiektywnych  wątpliwości,  a  nie  stanowić 

pretekst  do  podejmowania  decyzji  skrajnie  formalistycznych,  nie  bacząc  na  ich  obiektywną 

niezasadność. 

Zgodnie  ze  stanowiskiem  Urzędu  Zamówień  Publicznych:  „W  wezwaniu  do  złożenia 

wyjaśnień w zakresie ceny lub kosztu lub ich istotnych części składowych zamawiający musi 

określić swoje wątpliwości, aby wykonawca wiedział, co należy wyjaśnić i z jakiego powodu 

zamawiający powziął wątpliwości. Po otrzymaniu wyjaśnień, zamawiający musi dokonać ich 


rzetelnej  oceny.  Podkreślić  należy,  że  wielokrotne  przedstawianie  wyjaśnień  przez 

wykonawcę  jest  dopuszczalne  jedynie  w  sytuacji,  gdy  wezwanie  zamawiającego  było 

niekonkretne,  niepełne,  nie  zawierało  wyartykułowanych  wątpliwości  zamawiającego,  a 

kolejne wyjaśnienia odnoszą się do wątpliwości zamawiającego, które nie zostały uprzednio 

wyartykułowane  albo  były  wyartykułowane  w  sposób  enigmatyczny,  chaotyczny  czy  też 

bardzo 

ogólnikowy  

i  uniemożliwiały  wykonawcy  prawidłowe  wypełnienie  obowiązku  wykazania,  że  jego  oferta 

nie zawiera rażąco niskiej ceny (Wyrok SO w Warszawie z dnia 10 czerwca 2016 r., sygn. 

akt XXIII Ga 451/16, Legalis nr 2288661). Przedstawienie dowodów na poparcie wyjaśnień  

w  zakresie  zaoferowanej  ceny  lub  kosztu  niewątpliwie  znacznie  wzmocni  prezentowaną 

przez  wykonawcę  argumentację.  Na  gruncie  art  224  ust.  6  Pzp  elementem  obligatoryjnym 

wezwania  jest  wskazanie  przez  zamawiającego  terminu  na  udzielenie  takich  wyjaśnień. 

Przesłanką  odrzucenia  oferty  ze  względu  na  rażąco  niską  cenę  lub  koszt  może  być 

wyłącznie  zaniżenie  ceny  całkowitej  dotyczącej  przedmiotu  zamówienia,  a  nie  części  tej 

ceny. Zaniżenie ceny lub kosztu części oferty może mieć jednak istotny wpływ na ocenę, czy 

cena  ofertowa  jest  rażąco  niska.”  (H.  Nowak,  M.  Winiarz,  Prawo  zamówień  publicznych. 

Komentarz, Warszawa 2021, str. 705). 

Odwołując się do art. 69 Dyrektywy 2014/24/UE, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 

w  wyroku  z  dnia  10  września  2020  r.  C-367/19  stwierdził:  „Zgodnie  bowiem  z  ust.  3  tego 

artykułu instytucja zamawiająca powinna ocenić dostarczone informacje w drodze konsultacji 

z  oferentem  i  może  ona  odrzucić  taką  ofertę  wyłącznie  w  przypadku,  gdy  dostarczone 

dowody nie uzasadniają w zadowalającym stopniu niskiego poziomu proponowanej ceny lub 

proponowanych kosztów”. 

Wobec powyższego, odrzucenie oferty z powodu jej rażąco niskiej ceny może mieć miejsce 

wyjątkowo, tj. w sytuacji, gdy wyjaśnienia ceny i dowody do nich załączono nie potwierdzają 

możliwości  wykonania  zamówienia  za  zaoferowane  wynagrodzenie.  Z  taką  sytuacją  nie 

mamy jednak do czynienia na gruncie przedmiotowej sprawy. 

W  niniejszym  Postępowaniu  wyrazem  formalistycznego  podejścia  Zamawiającego  jest  po 

pierwsze  wezwanie  do  wyjaśnienia  ceny  oferty  Odwołującego  w  zakresie  branży  SRK,  

w  którym  nie  wskazano  żadnych  obiektywnych  wątpliwości  co  do  realności  ceny 

zaoferowanej  przez Odwołującego.  Innymi  słowy  nie  wiadomo, jakie  wątpliwości  i  dlaczego 

powziął  Zamawiający w odniesieniu do  ceny  zaoferowanej  przez Odwołującego  w zakresie 

branży 

SRK. Po drugie, uzasadnienie odrzucenia oferty Odwołującego skupia się w zasadzie tylko 

na  dwóch  okolicznościach,  tj.  że  Odwołujący  nie  załączył  do  wyjaśnień  ceny  ofert 


podwykonawców  obejmujących  cały  zakres  zamówienia  objęty  wezwaniem  i  że  kwoty 

widniejące w kosztorysie złożonym w ramach wyjaśnień ceny opiewają na wyższe wartości 

niż te, które w toku aukcji zaoferował Odwołujący. Po trzecie wreszcie, Zamawiający, mimo 

że odrzucił ofertę na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp, nie wskazuje, jak cena w zakresie 

branży  SRK  przekłada  się  na  cenę  za  wykonanie  zamówienia  (innymi  słowy,  dlaczego, 

zdaniem  Zamawiającego,  oferta  Odwołującego  zawiera  rażąco  niską  cenę  w  stosunku  do 

przedmiotu  zamówienia).  Odwołujący  podkreślił,  że  powodem  odrzucenia  oferty 

Odwołującego jest pojedyncza część zakresu zamówienia, branża SRK, o wartości ok. 6,5% 

ceny 

globalnej,  

w więc pewien ułamek ceny oferty Odwołującego. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  obowiązek  załączania  ofert  podwykonawców  obejmujących 

cały zakres zamówienia objęty wezwaniem nie wynika ani z ustawy, ani też Zamawiający nie 

wprowadził go w SWZ czy w wezwaniu do wyjaśnienia ceny oferty. Zamawiający wnioskował 

wyłącznie  o  przedłożenie  przez  Odwołującego  stosownej  kalkulacji,  co  Odwołujący  uczynił 

(okoliczność bezsporna). 

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 253 ust. 1 pkt 2 Pzp: Niezwłocznie po wyborze 

najkorzystniejszej  oferty  zamawiający  informuje  równocześnie  wykonawców,  którzy  złożyli 

oferty,  o:  (…)  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone  -  podając  uzasadnienie 

faktyczne i prawne. W niniejszej sprawie Zamawiający nie podał okoliczności, które mogłyby 

stanowić  podstawę  do  odrzucenia oferty Odwołującego.  Nie  wskazał  żadnej  wątpliwości  co 

do  realności  ceny  oferty  Odwołującego  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia,  o  czym 

stanowi  przepis  art.  226  ust.  1  pkt  8  Pzp,  stanowiący  podstawę  do  odrzucenia  oferty 

Odwołującego. 

W  wezwaniu  do  złożenia  wyjaśnień  w  zakresie  ceny  za  branżę  SRK  Zamawiający  nie 

wyjaśnił,  czego  konkretnie  dotyczą  powzięte  przez  niego  wątpliwości.  Odwołujący  w 

zasadzie  nie  wiedział,  co  konkretnie  należy  wyjaśnić  i  na  jakiej  podstawie  Zamawiający 

powziął wątpliwości. Z doświadczenia Odwołującego wynika, że tego rodzaju wezwanie ma 

charakter  wstępny,  deklaratoryjny.  Zgodnie  z  zasadą  „jakie  wezwanie,  takie  wyjaśnienia” 

(zob.  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  6  listopada  2014  r.,  KIO  2224/14,  KIO 

2230/14)  Odwołujący  odpowiedział  na  wezwanie  w  takim  zakresie,  jakiego  oczekiwał  od 

niego Zamawiający. 

Jakości  i  treści  wezwania  do  wyjaśnienia  ceny  odpowiada  informacja  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego,  w  której  Zamawiający  konsekwentnie  nie  podaje,  dlaczego  uznaje,  że  cena 

oferty Odwołującego jest rażąco niska: 


„W  przedmiotowej  sprawie  rozbieżność  pomiędzy  ceną  wskazaną  w  pierwotnej  kalkulacji 

Wykonawcy  Budimex  S.A.,  a  ceną  zaoferowaną  przez  tego  Wykonawcę  po  przeliczeniu 

postąpień  z  aukcji  nie  pozwala  na  przyjęcie,  że  zaoferowana  cena  zawiera  wszystkie 

elementy  niezbędne  do  należytego  wykonania  branży  SRK  pomimo  takiej  deklaracji 

Wykonawcy”. 

Powyższe pokazuje,  że Zamawiający nie poddawał  w  wątpliwość możliwości  zrealizowania 

zamówienia przez Odwołującego za zaoferowaną kwotę, a powodem odrzucenia oferty była 

wyłącznie  rozbieżność  pomiędzy  ceną  wskazaną  w  pierwotnych  wyjaśnieniach  ceny  

w zakresie branży SRK (obarczonych błędem, jednakże skorygowanych samodzielnie przez 

Odwołującego,  przed  podjęciem  przez  Zamawiającego  jakiejkolwiek  decyzji  dotyczącej 

oceny oferty Odwołującego) a ceną jednostkową ustaloną przez Zamawiającego po aukcji w 

zakresie branży SRK. 

Uzasadnieniem  dla  odrzucenia  oferty  Odwołującego  nie  może  być  sama  tylko  pojedyncza 

rozbieżność  pomiędzy  ceną  ofertową  w  zakresie  branży  SRK  a  wyjaśnieniami  ceny 

dotyczącymi  tej  branży  (zresztą  przez  Odwołującego  usunięta  w  ramach  autokorekty). 

Zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp przesłanką odrzucenia oferty jest okoliczność, że oferta 

zawiera  rażąco  niską  cenę  lub  koszt  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  –  a  tego 

Zamawiający Odwołującemu nie zarzuca. 

Odwołujący,  składając  Zamawiającemu  wyjaśnienia  ceny  dotyczące  branży  SRK  

w  wyznaczonym  terminie,  w  sposób  szczegółowy  wyjaśnił  sposób  skalkulowania  przez 

siebie ceny ofertowej w tym zakresie, odnosząc się do pozycji wskazanych w wezwaniu do 

złożenia  wyjaśnień  oraz  przedstawił  stosowne  dowody  na  poprawność  złożonych  przez 

siebie wyjaśnień – kalkulację własną wraz z ofertą podwykonawcy potwierdzającą, że koszty 

podane w kalkulacji zostały przyjęte na prawidłowym poziomie. Odwołujący udowodnił więc, 

że jego cena w zakresie branży SRK ma charakter rynkowy – nie jest rażąco niska. Kwestie 

podniesione przez Zamawiającego w decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego nie świadczą 

o  rażąco  niskiej  cenie  oferty  Odwołującego  w  stosunku  do  całego  przedmiotu  zamówienia,  

o czym wyraźnie stanowi przepis art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp. 

Zamawiający  w  przetargu  o  wartości  prawie  4  miliardów  złotych  brutto  odrzucił  ofertę 

Odwołującego  wyłącznie  na  podstawie nieuzasadnionych wątpliwości co  do  części  zakresu 

zamówienia  (branży  SRK)  o  wartości  ok.  6,5%  powyższej  kwoty.  Zamawiający  w  żaden 

sposób  nie  referuje  do  podstaw  odrzucenia  oferty  z  art.  226  ust.  1  pkt  8  Pzp,  który 

zastosował wobec Odwołującego. 

Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że Zamawiający dokonał błędnej wykładni przepisu art. 226 

ust. 1 pkt 8 Pzp (stanowiącego podstawę odrzucenia oferty Odwołującego) oraz art. 224 ust. 


1  Pzp.  O  ile  bowiem  „istotna  część  składowa”  ceny  oferty  może  wzbudzić  wątpliwości 

Zamawiającego i w odniesieniu do niej może być skierowane wezwanie do wyjaśnienia ceny, 

to przepis art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp stanowi przesłankę do odrzucenia oferty, gdy to właśnie 

oferta „zawiera rażąco niską cenę lub koszt w stosunku do przedmiotu zamówienia” – mowa 

tu  więc  o  globalnej  cenie  ofertowej,  a  nie  o  „istotnej  części  składowej”  ceny  oferty.  Wobec 

powyższego Zamawiający, który odrzuca ofertę wykonawcy w trybie art. 226 ust. pkt 1 pkt 8 

Pzp,  musi  wykazać  (wskazuje  na  to  wprost  przepis  art.  253  ust.  1  Pzp),  dlaczego  ten 

element  składowy  ceny  przesądzać  ma  o  nierynkowym  charakterze  całej  ceny  oferty 

wykonawcy.  Odwołujący  podkreślił,  że  jego  oferta  nie  zawiera  najniższej  ceny  spośród 

wszystkich  ofert  złożonych  w  Postępowaniu.  Mimo  to,  to  właśnie  oferta  Odwołującego 

została 

odrzucona  

z  uwagi  na  rażąco  niską  cenę.  Kwestia  ta  została  całkowicie  przemilczana  przez 

Zamawiającego, co bezsprzecznie wskazuje na wadliwość dokonanej przez niego czynności. 

Podkreślenia  wymaga  fakt,  iż  przepisy  ustawy  Pzp  nie  definiują  pojęcia  „istotnej  części 

składowej” ceny. W tej sytuacji należy się posiłkować wykładnią literalną. Zgodnie z definicją 

słownikową, pojęcie to oznacza: „istotny - taki, który ma duże znaczenie lub duży wpływ na 

coś”; „część - coś, co powstało w wyniku podziału (faktycznego lub wyobrażonego) jakiegoś 

obiektu”,  „składowy  -  taki,  który  można  potraktować  jako  składnik  czegoś”.  Zatem,  „istotna 

część składowa” ceny oferty to taki składnik ceny oferty, który ma duże znaczenie dla ceny 

globalnej.  Jak  podkreśla  się  w  komentarzu  przygotowanym  pod  auspicjami  Urzędu 

Zamówień  Publicznych,  za  wyrokiem  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  3  stycznia 

2018  r.  w  sprawie  o  sygnaturze  akt:  XXIII  Ga  1547/17:  „pojęcie  „istotnej  części  składowej 

ceny  lub  kosztu”  należy  rozumieć  jako  cześć,  która  w  znacznym  stopniu,  bardziej  niż 

pozostałe składniki,  przyczynia się  do  powstawania kosztów  po  stronie wykonawcy (…).  W 

odróżnieniu  od  ceny  całkowitej  nie  ma  jednak  zastosowania  przepis  o  30-procentowej 

różnicy  od  takich  wartości  w  ofertach  innych  wykonawców.”  (zob.  (H.  Nowak,  M.  Winiarz, 

Prawo  zamówień  publicznych.  Komentarz,  Warszawa  2021,  str.  705).  W  tym  przypadku 

branża  SRK  to  jedynie  6,5%  w  odniesieniu  do  całego  przedmiotu  zamówienia,  więc  nie 

można  uznać  ceny  za  realizację  branży  SRK  za  „istotną  część  składową”  ceny  oferty 

Odwołującego. 

Zatem,  aby  zaistniały  podstawy  do  odrzucenia  oferty,  Zamawiający  musi  wykazać,  w  jaki 

sposób  „istotna  część  składowa”  ceny  oferty  (przy  przyjęciu  w  tej  sprawie,  że  branża  SRK 

jest  istotną  częścią  składową  oferty,  z  czym  Odwołujący  polemizuje)  rzutuje  na  cenę 

globalną  i  Wielki  słownik  języka  polskiego  PAN  -  https://wsjp.pl/haslo/podglad/2929/istotny 


Wielki słownik języka polskiego PAN - https://wsjp.pl/haslo/podglad/970/czesc/4884249/ciala 

Wielki słownik języka polskiego PAN  

https://wsjp.pl/haslo/podglad/36906/skladowy/4884246/element 

powoduje,  że  to  globalna 

cena  ma  charakter  rażąco  niskiej.  W  niniejszym  Postępowaniu  wezwanie  do  wyjaśnienia 

ceny  oferty  skierowane do Odwołującego  w  dniu 29  listopada 2022 r.  odnosi  się wyłącznie 

do: „wyjaśnień istotnej części składowej ceny  – w zakresie branży SRK (…)”. Zamawiający 

nie skierował do Odwołującego wezwania w innym zakresie. Wobec tego, jedynym powodem 

odrzucenia oferty Odwołującego była wycena branży SRK, przy czym do faktycznej wyceny 

dokonanej  przez  Odwołującego  (zaoferowanej  kwoty)  Zamawiający  w  ogóle  nie  referuje  

w swoim piśmie o odrzuceniu oferty. Odwołujący nadal nie wie, dlaczego Zamawiający uznał 

zaoferowaną  cenę  za  rażąco  niską  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia,  bowiem 

okoliczność  tę  jest  w  stanie  wywieść  właściwie  wyłącznie  na  podstawie  powołanej  wprost 

podstawy do odrzucenia oferty Odwołującego (art. 226 ust.1 pkt 8 Pzp). 

Jak  wskazuje  się  w  jednolitej  linii  orzeczniczej  Izby:  „Zamawiający  wskazuje,  kiedy  jego 

zdaniem  cena  ofertowa  może  także  być  uznana  za  cenę  rażąco  niską.  Opierając  się  

w szczególności na przywołanym orzecznictwie stwierdził, iż ceny jednostkowe, jako ceny do 

zapłaty,  mogą  być  rozpatrywane  w  kategorii  rażąco  niskiej  ceny  w  odniesieniu  do  danego 

kosztowego elementu oferty. (…). 

Odnosząc  się  do  powyższego  Izba  stwierdza  niezasadność  stanowiska  Zamawiającego  w 

tym zakresie. Wieloletnia linia orzecznicza, jak również stanowisko doktryny, jednoznacznie 

uznają iż z  rażąco  niską  ceną mamy  do  czynienia wtedy,  gdy  wskazana  o ofercie cena  za 

wykonanie zamówienia nie tylko nie gwarantuje wykonawcy żadnego zysku transakcyjnego, 

lecz  naraża  go  na  straty,  wymuszające  poszukiwanie  niedozwolonych  oszczędności,  lub 

nawet  prowadzi  do  porzucenia  realizacji  przedmiotu  zamówienia.  Za  rażąco  niską  cenę 

należy  uznać  taką  cenę  która  jest  niewiarygodna  dla  wykonania  przedmiotu  zamówienia  i 

jest całkowicie oderwana od realiów rynkowych. Możemy mówić o wystąpieniu takiej sytuacji 

gdy  oczywiste  jest,  że  przy  zachowaniu  reguł  rynkowych  wykonanie  zamówienia  przez 

wykonawcę  byłoby  dla  niego  nieopłacalne.  W  tym  postępowaniu  nie  mamy  takie  sytuacji, 

sam Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie pośrednio przyznaje, iż Odwołujący wykazuje 

zysk na realizacji zarówno całego zamówienia (…) 

Odwołujący podkreślił, iż nawet niewłaściwa wycena danej pozycji kosztowej składającą się 

na  cenę  ofertową  w  świetle  przepisów  mających  zastosowanie  w  tym  postepowaniu  nie 

może  być  samodzielna  podstawą  do  uznania  rażąco  niskiej  ceny  oferty,  a  co  najwyżej  do 

niezgodności treści oferty z treścią postanowień SIWZ. Takiego zarzutu Zamawiający wobec 


oferty Odwołującego w ogóle nie podnosi. Rażąco niską cenę oferty należy odnosić do ceny 

oferty jako całości” (Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 2016-10-20, KIO 1846/16). 

W  niniejszej  sprawie  nie  ma  wątpliwości,  że  Odwołujący  zaoferował  całościową  cenę  

w wysokości realnej, zapewnia realizację zamówienia zgodnie z wymogami Zamawiającego, 

a  ponadto  zapewnia  sobie  godziwy  zysk.  Jeśli  zaś  chodzi  o  samą  wycenę  robót  SRK,  to 

Odwołujący  podkreślił,  że  Zamawiający  nie  wyjaśnił,  dlaczego  uznał  ją  za  rażąco  niską, 

zwłaszcza w kontekście wartości wskazanych w poprawionym kosztorysie, który Odwołujący 

złożył Zamawiającemu. 

Z treści pisma o odrzuceniu oferty Odwołującego wynika wprost, że właściwego kosztorysu 

Zamawiający  w  ogóle  nie  analizował,  wychodząc  z  założenia,  że  Odwołujący  nie  miał 

podstaw  do  jego  samodzielnego  złożenia.  Pogląd  ten  jest  przy  tym  o  tyle  zaskakujący,  że 

zakaz ten nie wynika z ustawy Pzp. Co więcej, Odwołujący nie mógł wręcz postąpić inaczej, 

skoro  zidentyfikował  błąd  w  pierwotnych  wyjaśnieniach.  Oczywistym  jest  więc  to,  że  chciał 

poinformować o tym Zamawiającego i przedłożyć mu właściwy dokument po to właśnie, aby 

Zamawiający miał możliwość dokonania weryfikacji zaoferowanej przez Odwołującego ceny 

w  zakresie  branży  SKR.  Powyższego  nie  można  rozumieć  jako  negocjacji  w  zakresie 

złożonej  oferty,  ponieważ  „autokorekta”  Odwołującego  dotyczyła  wyjaśnień  ceny  –  a  nie 

oferty. 

80.  Jak  wskazuje  się  w  jednolitej  linii  orzeczniczej  Izby:  „Problematyka  samodzielnego 

uzupełniania dokumentów i oceny jego skutków ma złożony charakter. Z jednej strony trzeba 

mieć  na  uwadze,  że  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  prowadzone  jest 

przez  zamawiającego,  który  zasadniczo  ponosi  wyłączną  odpowiedzialność  za  jego 

prawidłowość,  tj.  zgodność  z  obowiązującymi  przepisami  i  musi  wykonywać  obowiązki  na 

niego  nałożone  przepisami  ustawy  (w  tym  dotyczące  wezwań  do  uzupełnienia 

nieprawidłowych  dokumentów),  z  drugiej  jednak  strony  przepisy  ustawy  Pzp  nie  zawierają 

zakazu  samodzielnego  podejmowania  przez  wykonawcę  inicjatywy  w  zakresie  składania 

dokumentów  nawet  bez  wspomnianego  wezwania.  Dostrzeżenia  zdaniem  Izby  wymaga,  iż 

uzupełnianie,  poprawianie  lub  wyjaśnianie  dokumentów  należy  odnosić  do  konkretnych 

oświadczeń  lub  dokumentów  lub  konkretnych  zawartych  w  nich  informacji.  Izba  w  składzie 

rozpoznającym  niniejsze  odwołanie  za  słuszne  uznała  przyjęcie  zasady,  zgodnie  z  którą 

w przypadku samodzielnego uzupełnienia prawidłowego dokumentu powinien być on wzięty 

pod  uwagę  przez  zamawiającego,  a  tym  samym  przy  wyrokowaniu  przez  Izbę.  W  sytuacji, 

gdy  konieczność  uzupełnienia  dokumentów  nie  dotyczy  kwestii  ocennych,  typu 

potwierdzenie  spełnienia  warunków  doświadczenia,  dysponowania  odpowiednim  zespołem, 

czy  kapitałem  finansowym,  a  odnosi  się  do  dokumentów  urzędowych,  których  zasady 


prawidłowości przedstawienia i uzyskania z odpowiednich rejestrów regulują przepisy prawa, 

nakazywanie wezwania danego Wykonawcy do złożenia tych samych dokumentów, jedynie 

po  wystosowaniu  formalnego  wezwania  do  uzupełnienia,  byłoby  w  ocenie  składu  wyrazem 

nadmiernego  formalizmu  (Wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  6  lipca  2022  r.,  KIO 

Podobne stanowisko przedstawiono w wyroku: „Samodzielne złożenie zamawiającemu przez 

wykonawcę  nowych  dokumentów  powinno  być  respektowane  przez  zamawiającego  

i zamawiający powinien brać nowe dokumenty pod uwagę w trakcie oceny spełniania przez 

wykonawców  warunków udziału w  postępowaniu o  udzielenie zamówienia oraz  do  badania 

ofert.  Zamawiający  powinien  brać  te  dokumenty  pod  uwagę  tak,  jakby  ich  zażądał  na 

zasadzie art. 26 ust. 3 p.z.p.” (Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 7 lipca 2017 r. KIO 

W  niniejszej  sprawie  istotne  znaczenie  ma  fakt,  że  Zamawiający  przewidział  aukcję 

elektroniczną tylko niektórych elementów ceny oferty. Następnie to Zamawiający dokonywał 

obliczenia  ostatecznych  stawek  cen  jednostkowych 

–  już  po  zakończeniu  aukcji. 

Przygotowując  wyjaśnienia  ceny,  Odwołujący  bazował  na  kosztorysie  przygotowanym  na 

etapie  przed  złożeniem  oferty,  przy  czym  poszczególne  pozycje  widniejące  w  kosztorysie 

ofertowym zostały rozbudowane o elementy składowe każdej pozycji. Odwołujący referował 

przy  tym  wprost  do  wezwania  Zamawiającego,  który  w  piśmie  z  dnia  29  listopada  2022  r. 

wskazywał,  że  wyjaśnienia  mają  w  szczegółowy  sposób  przedstawiać  wyceniony  zakres 

branży  SRK,  poprzez  m.in.  przedłożenie  informacji  w  rozbiciu  na  pozycje,  co  Odwołujący 

uczynił. Działanie to miało przy tym służyć (co sam podkreśla Zamawiający) wykazaniu, że 

zaoferowana  cena  rzeczywiście  uwzględniała  wszystkie  elementy  niezbędne  do  wykonania 

zamówienia.  Te  „rozbite”  pozycje  nie  musiały  być  nawet  wycenione  na  poszczególne  ceny 

jednostkowe,  a  intencją  Zamawiającego  było  zweryfikowanie,  czy  pozycje  te  zostały 

uwzględnione  w  ofercie  wykonawcy.  Ta  kwestia  nie  budzi  wątpliwości,  jeśli  chodzi  o  ofertę 

Odwołującego.  Jeśli  zaś  chodzi  o  samą  wycenę  pozycji,  to  w  świetle  postanowień  SWZ 

tożsame  pozycje  z  kosztorysu  składanego  na  etapie  ceny  powinny  być  pomniejszone  o 

wartość upustu, który samodzielnie (zgodnie z postanowieniami IDW) wyliczał Zamawiający. 

Na  etapie  wyjaśnień  składanych  przez  Odwołującego  w  tym  zakresie  doszło  do  błędu  – 

wysokość  upustu  została  źle  obliczona,  w  wyniku  czego  poszczególnym  cenom 

jednostkowym  (te  same,  które  były  wskazane  w  kosztorysie  ofertowym)  zostały  przypisane 

błędne (zbyt wysokie wartości). Jest to oczywisty błąd, który Odwołujący dostrzegł i od razu 

skorygował.  Dla  Zamawiającego  również  powinno  być  oczywiste,  że  Odwołujący  nie 

przedłożyłby,  


w  ramach  wyjaśnień  ceny,  dowodu,  który  wręcz  potwierdzałby,  że  zaoferowana  cena  była 

zbyt niska. Doświadczenie życiowe wskazuje na to, że w tym zakresie doszło po prostu do 

pomyłki,  do  której  Odwołujący  sam  się  przyznał  i  którą  wyjaśnił,  a  także  przedstawił 

Zamawiającemu  prawidłowy  kosztorys,  który  powinien  być  przedmiotem  analizy 

Zamawiającego. 

Podkreślenia  wymaga  fakt,  że  okoliczność,  że  w  pierwotnych  wyjaśnieniach  ceny 

Odwołującego  znalazła  się  omyłka,  wynika  również  ze  sposobu,  w  jaki  Zamawiający 

skonstruował  skomplikowaną  metodę  obliczenia  cen  jednostkowych  z  uwzględnieniem 

wyników  aukcji  elektronicznej.  Niezrozumiałe  jest  więc,  dlaczego,  w  takiej  sytuacji, 

wykonawca  miałby  być  pozbawiony  możliwości  wyjaśnienia  sytuacji  i  sanowania  własnego 

błędu. 

Referując przy tym wprost do przepisów prawa, w pierwszej kolejności wskazać należy, że 

zgodnie  z  art.  223  ust.  1  Pzp:  W  toku  badania  i  oceny  ofert  zamawiający  może  żądać  od 

wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonych  ofert  oraz  przedmiotowych  środków 

dowodowych  lub  innych  składanych  dokumentów  lub  oświadczeń.  Niedopuszczalne  jest 

prowadzenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą  negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty 

oraz, z uwzględnieniem ust. 2 i art. 187, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści. 

Zgodnie z  fundamentalnymi zasadami  prawa zamówień  publicznych,  zakazana jest  zmiana 

treści oferty po jej otwarciu. Nie jest sporne, że istotne wady w dokumentach zamówienia nie 

podlegają  „konwalidacji”,  niezgodność  oferty  z  SWZ  nie  może  zostać  „uzupełniona”  czy 

„wyjaśniona”.  W  trybie  art.  223  ust.1  Pzp  ustawodawca  dopuścił  dwie  sytuacje,  w  których 

zmiana oferty była by dopuszczalna, tj.: 

1) stosując art. 223 ust. 2 Pzp dotyczący poprawienia omyłek; 

2) na podstawie i w granicach art. 187 Pzp, 

ale  podkreślenia  wymaga  to,  że  w  niniejszym  stanie  faktycznym  korekta  dokonana  przez 

Odwołującego  nie  dotyczyła  jego  oferty,  bowiem  ta  pozostała  niezmienna.  Autokorekta 

dotyczyła wyłącznie załącznika do wyjaśnień ceny. 

Odwołanie się jednak do kwestii możliwości poprawy ofert wykonawców, jaka wynika z Pzp, 

jest  przy  tym  o  tyle  zasadna,  że  zgodnie  z  regułami  wykładni  przepisów  prawa  oraz 

zasadami  logiki:  wnioskowania  „z  większego  na  mniejsze”  (a  maiore  ad  minus)  –  skoro 

zgodnie  

z powyższymi przepisami Pzp można skorygować ofertę, to tym bardziej można skorygować 

wyjaśnienia  ceny  tej  oferty.  Tymczasem  tego  prawa  Zamawiający  odmówił  Odwołującemu, 

co  najmniej  dwukrotnie 

–  najpierw  całkowicie  pomijając  złożone  dodatkowe  wyjaśnienia,  

a następnie odrzucając ofertę Odwołującego. 


Nie  ma  przy  tym  znaczenia,  dla  oceny  prawnej  analizowanej  sytuacji,  fakt,  że  poprawienie 

omyłki  w  wyjaśnieniach  ceny  zostało  dokonane  samodzielnie  przez  Odwołującego,  bez 

wezwania Zamawiającego. Podobnie jak w przypadku „omyłek” w ofercie, wykonawcy mają 

możliwość  samodzielnego  informowania  zamawiającego  o  błędach  w  ich  ofercie  

i wnioskowania o ich korektę, co w praktyce dzieje się bardzo często. Skoro tak, to dlaczego 

Odwołujący  nie  miał  możliwości  analogicznego  notyfikowania swojego  błędu  i  przedłożenia 

Zamawiającemu  dodatkowego  poprawionego  załącznika  do  wyjaśnień  ceny  w  zakresie 

branży SRK? Takie działanie jest całkowicie niezrozumiałe i wręcz wypacza ideę wyjaśniania 

ceny, która koncentrować się powinna na rzetelnym zbadaniu oferty wykonawcy pod kątem 

realności zaoferowanej ceny. 

Zdaniem  Odwołującego,  ewentualne  błędy  w  wyjaśnieniach  ceny  nie  stanowią 

wystarczającej przesłanki do odrzucenia oferty na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp, gdyż 

próżno  szukać  w  ustawie  Pzp  podstawy  prawnej  takiego  działania.  Dopiero  brak  złożenia 

wyjaśnień  lub  wyjaśnienia  potwierdzające,  że  cena  jest  rażąco  niska,  uzasadniają 

odrzucenie oferty. Taka sytuacja w niniejszym Postępowaniu nie występuje. 

Zamawiający  w  informacji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  wskazał,  że  nie  wziął  pod 

uwagę  autokorekty  wyjaśnień  ceny  Odwołującego:  „Istotnym  jest,  że  w  przedmiotowej 

sytuacji Budimex nie został wezwany do doprecyzowania lub uszczegółowienia wyjaśnień z 

dnia  14.12.2022  r.  W  ocenie  Zamawiającego  dopuszczenie  możliwości  samoistnego 

uzupełniania lub poprawiania wyjaśnień przez Wykonawcę stanowiłoby obejście regulacji art. 

224  ust.  6  ustawy  Pzp,  zgodnie  z  którą  oferta  Wykonawcy,  który  nie  udzielił  wyjaśnień  w 

wyznaczonym  mu  terminie  podlega  odrzuceniu.  Wykonawcy  w  takiej  sytuacji  mogliby 

bowiem  składać  niepełne  wyjaśnienia  w  terminie  określonym  przez  zamawiającego,  a 

później według własnej woli je doprecyzowywać lub uzupełniać. W ten sposób doszłoby do 

wieloetapowego  składania  wyjaśnień  ceny  przez  Wykonawcę  niezależnie  od  działania 

Zamawiającego”. 

W  niniejszej  sprawie  jest  jednak  oczywiste,  że  Odwołujący  nie  manipulował  wyjaśnieniami 

ceny 

–  popełnił  ludzki,  normalny  błąd.  Taka  manipulacja  nie  dawałaby  przecież 

Odwołującemu  żadnej  korzyści.  W  tych  warunkach  odmowa  dokonania  „autokorekty” 

kosztorysu przez Odwołującego wydaje się być działaniem nie tylko nadmiarowym, ale wręcz 

nielogicznym. 

Odwołujący  z  daleko  posuniętej  ostrożności  odniósł  się  do  informacji  przedstawionej  

w  zawiadomieniu o  odrzuceniu oferty  Odwołującego:  „Jedynym  podwykonawcą,  na  którego 

ofertę  wprost  wskazał  Budimex  w  wyjaśnieniach  ceny  branży  SRK  jest  podmiot,  który  nie 

został wskazany w ofercie jako podmiot udostępniający zasoby. Wykonawca nie odniósł się 


natomiast  wprost  do  podmiotów  udostępniających  mu  zasoby  w  zakresie  branży  SRK  – 

Alstom  ZWUS  sp.  z  o.o.  oraz  Krakowskich  Zakładów  Automatyki  S.A.  Zarówno  w 

zobowiązaniu  Alstom  ZWUS  sp.  z  o.o.  jak  i  Krakowskich  Zakładów  Automatyki  S.A. 

wskazano,  że  Wykonawca  Budimex  S.A.  będzie  korzystał  z  zasobów  podmiotów  je 

udostępniających  poprzez  udział  w  realizacji  zamówienia  w  formie  podwykonawstwa.  W 

przypadku  podmiotu  Alstom  ZWUS  sp.  z  o.o.  wskazano,  że  podwykonawstwo  będzie 

polegać  na  częściowym  wykonaniu  usług  i  robót  w  zakresie  branży  sterowania  ruchem 

kolejowym  w  całym  okresie  niezbędnym  do  realizacji  zamówienia.  Zamawiający  ponadto 

zwraca  uwagę,  że  zgodnie  z  art.  118  ust.  4  ustawy  Pzp  Wykonawca  ma  mieć  rzeczywisty 

dostęp  do  udostępnianych  zasobów.  Natomiast  w  orzecznictwie  podkreśla  się  w 

szczególności,  że  udostępnienie  zasobów  ma  mieć  charakter  realny,  co  może  oznaczać 

rzeczywiste  wykonanie  danej  usługi  przez  podmiot  trzeci,  w  zakresie  w  jakim  udostępnia 

zasoby.  Uwzględniając  powyższe,  w  przedmiotowej  sprawie  dla  kalkulacji  ceny  wykonania 

branży  SRK  przez  Wykonawcę  Budimex  S.A.  istotna  jest  wycena  podmiotów 

udostępniających  zasoby,  gdyż  w  przypadku  wyboru  oferty  tego  Wykonawcy,  będą  one 

musiały realnie wykonywać część zadań związanych z branżą SRK.”. 

Odwołujący  wskazał,  że  z  lektury  zawiadomienia  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  nie 

wynika,  aby  Zamawiający  odrzucił  ofertę  Odwołującego  z  uwagi  na  fakt,  że  ocenił,  iż 

Odwołujący  nie  zapewnił  rzeczywistego  dostępu  do  zasobów  podmiotów  udostępniających 

zasoby. Odwołujący podkreśla jednak, że kwestia ta nie powinna być rozstrzygana na etapie 

wyjaśnień ceny, a w zupełnie innych trybach, jeżeli faktycznie Zamawiający miał co do tego 

jakiekolwiek  wątpliwości.  Wyłącznie  z  ostrożności  Odwołujący  wskazuje,  że  Odwołującemu 

przysługiwać  powinno  prawo  do  zastąpienia  takiego  podmiotu  innym  podmiotem  lub 

podmiotami  albo  wykazania,  że  samodzielnie  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu. 

Kwestia realności udostępnienia potencjału jest więc kwestią zupełnie irrelewantną z punktu 

widzenia oceny wyjaśnień ceny, jakie złożył Odwołujący w tym Postępowaniu. 

Niemniej  jednak,  w  celu  rozwiania  wątpliwości  wskazać  należy,  że  oferta  podwykonawcy 

odnosząca się do branży SRK złożona z wyjaśnieniami ceny w żaden sposób nie wyklucza 

udziału w realizacji zamówienia podmiotów, na których zasoby powołał się Odwołujący. Poza 

tym oferta ta dotyczy wyraźnie Opcji 1 i Opcji 2, a nie Części B. Jak to już było powiedziane 

na  wstępie,  okoliczność,  że  Odwołujący  nie  załączył  do  wyjaśnień  ceny  oferty  podmiotu, 

który  udostępnia zasoby,  absolutnie nie  oznacza, że podmiot ten  nie  będzie brał  udziału w 

realizacji  zamówienia.  Niezłożenie  oferty  wraz  z  wyjaśnieniami  ceny  wynikało  przede 

wszystkim z tego, że Zamawiający nie wnioskował o to w swoim wezwaniu, koncentrując się 


wyłącznie  na  kalkulacji.  Ten  wymóg  został  z  kolei  bezsprzecznie  spełniony  przez 

Odwołującego. 

Podkreślenia  wymaga,  że  z  punktu  widzenia  oceny  rynkowości  oferty  Odwołującego 

niezłożenie wraz z wyjaśnieniami ceny ofert podwykonawców nie miało żadnego znaczenia, 

bowiem rynkowość ceny wykonawca wykazał za pomocą innych dowodów. 

V.  Zaniechanie  wezwania  Odwołującego  do  przedłożenia  dodatkowych  wyjaśnień 

(uzasadnienie zarzutu nr 5 z petitum odwołania) 

Z  ostrożności,  niezależnie  od  tego,  że  w  ocenie  Odwołującego  wykazał  on  już,  że 

zaoferowana  przez  niego  wycena  w  zakresie  branży  SRK  opiewała  na  realne  i  rynkowe 

ceny,  to  Odwołujący  stał  na  stanowisku,  że  argumenty,  które  Zamawiający  zawarł  w 

informacji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego,  mogły  i  powinny  być  przedmiotem  dalszych 

wyjaśnień, jeżeli określone kwestie rzeczywiście budzą wątpliwości Zamawiającego. 

Odwołujący  wskazał,  że  nie  powielił  w  tym  miejscu  argumentów  podniesionych  w 

poprzednim  punkcie  odwołania,  które  odnoszą  się  również  do  niniejszego  zarzutu.  W  tym 

miejscu  zwraca  jedynie  uwagę,  że  możliwość  wezwania  wykonawcy  do  udzielenia 

dodatkowych 

wyjaśnień  

w  zakresie  ceny  nie  jest  zresztą  kwestionowana  w  orzecznictwie.  Na  przykład  w  wyroku  z 

dnia 6 listopada 2017 r. Izba wskazała, że: „ponowne wezwanie wykonawcy w ww. zakresie 

winno być wystosowane w sytuacji, gdy złożone przez wykonawcę wyjaśnienia i dowody na 

pierwsze  wezwanie  zamawiającego  zrodziły  po  stronie  zamawiającego  dalsze  wątpliwości, 

które  wymagałyby  dodatkowego  wyjaśnienia  czy  uszczegółowienia.”  (zob.  wyrok  Krajowej 

Izby Odwoławczej z dnia 6 listopada 2017 r., sygn. akt: KIO 2212/17, LEX nr 2409096). 

Te  wątpliwości  bezsprzecznie  zrodziły  się  po  stronie  Zamawiającego  wobec  rozbieżności, 

które  dostrzegł  również  sam  Zamawiający.  W  piśmie  z  21  sierpnia  2023  r.  Zamawiający 

wskazywał,  że:  „kalkulacja  Wykonawcy  wskazuje  na  wyższą  kwotę  niż  rzeczywiście 

zaoferowana, to pojawia się wątpliwość czy cena zaoferowana w trakcie aukcji elektronicznej 

nie  jest  zaniżona”.  Wątpliwości  po  stronie  Zamawiającego  pojawiły  się  więc  dopiero  po 

analizie kalkulacji złożonej wraz z wyjaśnieniami (kalkulacji obarczonej błędem, który został 

następczo  skorygowany  samodzielnie  przez  Odwołującego),  stąd  wydaje  się,  że  jest  to 

typowa sytuacja, w której Zamawiający wzywa wykonawcę do dodatkowych wyjaśnień celem 

wyjaśnienia  zidentyfikowanych  rozbieżności.  Tymczasem  w  niniejszym  stanie  faktycznym 

mamy  do  czynienia  z  sytuacją,  gdzie  z  jednej  strony  Zamawiający  neguje  możliwość 

dokonania  „autokorekty”  wyjaśnień  ceny  przez  samego  Odwołującego  i  nie  bierze  pod 

uwagę właściwych kalkulacji, a z drugiej strony, nie kieruje wobec Odwołującego wezwania o 


udzielenie  dodatkowych  wyjaśnień  w  sytuacji,  gdy  niewątpliwie  pewne  kwestie  budziły 

wątpliwości Zamawiającego. 

Podobnie  wygląda  kwestia  dotycząca  ofert  podwykonawców  –  skoro  Zamawiający  nie 

wnioskował  w  swoim  wezwaniu  o  przedłożenie  ofert,  a  mimo  to  ich  brak  zrodził  kolejne 

pytania po stronie wykonawcy, to właśnie w tym zakresie Zamawiający powinien był zwrócić 

się  do  wykonawcy  o  przedłożenie  dodatkowych  wyjaśnień  lub  wprost  o  przedłożenie  ofert 

podwykonawców.  Tym  bardziej,  że  powzięte  wątpliwości  po  stronie  Zamawiającego 

doprowadziły  ostatecznie  do  odrzucenia  oferty  Odwołującego,  a  więc  zastosowano 

najbardziej dolegliwą z przewidzianych przepisami Pzp sankcji. 

Odwołujący  nie  ukrywał  swojego  zdziwienia,  że  w  tym  zakresie  Zamawiający  zaniechał 

stosownego  wezwania,  gdy  tymczasem  Odwołujący  wielokrotnie  widział  sięganie  po  to 

narzędzie  przez  Zamawiającego  w  analogicznych  sytuacjach  w  toku  innych  postępowań  o 

udzielenie zamówienia publicznego.  Tytułem  przykładu  Odwołujący  odwołał  się do  sytuacji, 

która miała miejsce w postępowaniu pod nazwą: 

1)  Roboty 

budowlane dla zadania inwestycyjnego „Budowa tunelu drogowego w km 21,050 

linii kolejowej nr 2 Warszawa Zachodnia 

– Terespol na skrzyżowaniu z drogą powiatową nr 

2284W w mieście Sulejówek”; 

2)  Roboty budowlane na linii kolejowej nr 229 odc. Glincz 

– Kartuzy realizowane w ramach 

projektu  „Prace  na  alternatywnym  ciągu  transportowym  Bydgoszcz  –  Trójmiasto”  - Odcinek 

D. 

Fakt,  że  mimo  wszystko  Zamawiający  nie  zdecydował  się  na  wezwanie  Odwołującego  do 

przedłożenia dodatkowych wyjaśnień i odrzucił jego ofertę z uwagi na zaoferowanie rażąco 

niskiej  ceny  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia,  przy  jednoczesnym  wyborze  oferty 

wykonawcy,  który  zaoferował  cenę  znacznie  niższą,  świadczy  o  wadliwości  jego  działania  

i wypaczeniu ratio legis badania ceny rażąco niskiej, o którym mowa w art. 224 Pzp. 

W odpowiedzi na odwołalnie Zamawiający w piśmie z dnia 13 września 2023 r. poinformował 

o  uwzględnieniu  Odwołania  w  zakresie  zarzutu  nr  1,  2  i  3,  wniósł  o  oddalenie  Odwołania  

w pozostałej części tj. w zakresie zarzutu nr 4 i 5 oraz o obciążenie kosztami postępowania 

odwoławczego Odwołującego. 

W  uzasadnieniu  pisma  Zamawiający  wskazał,  że  na  podstawie  art.  522  ust.  1  ustawy  Pzp 

uwzględnia  Odwołanie  w  zakresie  zarzutów  nr  1,  2  i  3  Odwołania,  w  ramach  których 

zarzucono naruszenie: 

a) art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp w zw. z art. 57 ust. 4 

lit. a) w zw. z art. 18 ust. 2 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 

26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej  dyrektywę  2004/18/WE 


(dalej jako „Dyrektywa 2014/24”) w zw. z art. 16 pkt 1 Pzp poprzez jego niezastosowanie i 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  Intercor- 

Stecol  w  sytuacji,  gdy  wobec  członka  Konsorcjum 

Intercor 

– Stecol, tj. spółki Stecol Corporation (dalej jako „Stecol”) zostały wydane ostateczne 

decyzje  administracyjne  o  naruszeniu  przez  tego  wykonawcę  obowiązków  wynikających  z 

prawa  ochrony  środowiska  oraz  prawa  pracy,  którymi  to  decyzjami  wymierzono  na  Stecol 

kary pieniężne; 

b) art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 2 

lit. c) Pzp w zw. z art. 16 pkt 1 Pzp poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie odrzucenia 

oferty Intercor- 

Stecol w sytuacji, gdy wykonawca ten, w wyniku zamierzonego działania lub 

rażącego niedbalstwa, wprowadził Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że 

nie  podlega  wykluczeniu  z  Postępowania,  tj.  zataił  informację,  że  wobec  Stecol  zostały 

wydane  ostateczne  decyzje  administracyjne  o  naruszeniu  przez  tego  wykonawcę 

obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska  oraz  prawa  pracy,  którymi  to 

decyzjami  wymierzono  na  Stecol  kary  pieniężne,  co  miało  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez Zamawiającego w Postępowaniu; 

c) art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 

2 lit. c) Pzp w zw. z art. 16 pkt 1 Pzp poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie odrzucenia 

oferty  Intercor- 

Stecol  w  sytuacji,  gdy  wykonawca  ten,  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa  przedstawił  Zamawiającemu  informacje  wprowadzające  w  błąd  w  zakresie 

odnoszącym się do podstaw wykluczenia Stecol z Postępowania w oparciu o przepis art. 109 

ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp,  co  miało  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Zamawiający  podkreślił,  że  możliwość  częściowego  uwzględnienia  Odwołania  potwierdza 

doktryna prawa: 

Uwzględnienie odwołania stanowi czynność prawną zamawiającego mającą 

na  celu  całkowite  lub  częściowe  zakończenie  sporu.  Jest  to  czynność  dyspozytywna,  jej 

dokonanie  zależy  wyłącznie  od  dokonanej  przez  zamawiającego  oceny  zasadności 

stawianych  w  odwołaniu  zarzutów.  Zamawiający,  wedle  własnej  oceny,  może  dokonać 

uwzględnienia odwołania w całości lub w części. Ustawodawca nie wprowadził żadnej cezury 

czasowej  na  dokonanie  przez  zamawiającego  czynności  uwzględnienia  odwołania.  (P. 

Wójcik  [w:]  A.  Gawrońska-Baran,  E.  Wiktorowska,  A.  Wiktorowski,  P.  Wójcik,  Prawo 

zamówień publicznych. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2023, art. 522). 

W  pozostałym  zakresie Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  Odwołania,  gdyż  zarzut  drugi  jest 

całkowicie  bezzasadny.  Odwołujący  w  jego  ramach  zarzucił  Zamawiającemu,  że  naruszył 

art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 224 ust. 5 i 6 Pzp w zw. art. 16 pkt 1 Pzp w zw. z art. 

253  ust.  1  Pzp  poprzez  odrzucenie  oferty  Odwołującego  w  związku  z  niezasadnym 


przyjęciem,  że  oferta  Odwołującego  zawiera  rażąco  niską  cenę  w  stosunku  do  przedmiotu 

zamówienia, wobec niezasadnego przyjęcia przez Zamawiającego, że Odwołujący nie obalił 

domniemania  rażąco  niskiej  ceny  w  zakresie  dotyczącym  branży  SRK,  jak  również  że 

złożone przez Odwołującego wyjaśnienia z dnia 14 grudnia 2022 r. i wyjaśnienia z 5 stycznia 

2023 r. nie uzasadniają zaoferowanej ceny za wykonanie branży SRK i nie potwierdzają, że 

Odwołujący uwzględnił w swojej wycenie wszystkie koszty związane z wykonaniem prac tej 

branży,  w  tym  kosztów  związanych  z  powierzeniem  wykonania  części  prac  podmiotom 

udostępniającym  zasoby,  gdy  tymczasem  Odwołujący  udzielił  Zamawiającemu 

szczegółowych 

wyjaśnień  

w  zakresie  wyceny  branży  SRK,  przedłożył  Zamawiającemu  dowody  potwierdzające 

zasadność  i  realność  zaoferowanej  ceny,  w  tym  w  szczególności  szczegółową  kalkulację 

prac branży SRK, a tym samym zadośćuczynił wezwaniu Zamawiającego. 

Zgodnie z art. 224 ust. 1 oraz ust. 5 - 6 ustawy Pzp: 

„1.  Jeżeli  zaoferowana  cena  lub  koszt,  lub  ich  istotne  części  składowe,  wydają  się  rażąco 

niskie  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  lub  budzą  wątpliwości  zamawiającego  co  do 

możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  w 

dokumentach  zamówienia  lub  wynikającymi  z  odrębnych  przepisów,  zamawiający  żąda  od 

wykonawcy wyjaśnień, w tym złożenia dowodów w zakresie wyliczenia ceny lub kosztu, lub 

ich istotnych części składowych. […] 

Obowiązek  wykazania,  że  oferta  nie  zawiera  rażąco  niskiej  ceny  lub  kosztu  spoczywa  na 

wykonawcy. 

Odrzuceniu,  jako  oferta  z  rażąco  niską  ceną  lub  kosztem,  podlega  oferta 

wykonawcy,  który  nie  udzielił  wyjaśnień  w  wyznaczonym  terminie,  lub  jeżeli  złożone 

wyjaśnienia wraz z dowodami nie uzasadniają podanej w ofercie ceny lub kosztu. 

Uwzględniając  treść  przywołanych  przepisów,  w  przypadku  skierowania  przez 

Zamawiającego  wezwania  do  wyjaśnień  istotnej  części  składowej  ceny,  to  na  wykonawcy 

ciąży  obowiązek  wykazania,  że  oferta  nie  zawiera  rażąco  niskiej  ceny  lub  kosztu. 

Jednocześnie  w  przypadku  niewywiązania  się  przez  wykonawcę  z  tego  obowiązku,  jego 

oferta  podlega  odrzuceniu,  przy  czym  może  do  tego  dojść  zarówno  w  sytuacji,  w  której 

wykonawca  w  ogóle  nie  przedłożył  wyjaśnień,  jak  również  jeżeli  jego  wyjaśnienia  wraz  z 

dowodami 

nie 

uzasadniają 

podanej  

w ofercie ceny. 

W zakresie stosowania wymogów dotyczących wyjaśnień wykonawcy w zakresie ceny oferty 

lub  kosztu,  lub  ich  istotnych  części  składowych,  warto  przywołać  poglądy  upowszechnione  

w  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  a  mające  istotne  znaczenia  dla  niniejszej 

sprawy: 


„Złożone przez wykonawcę wyjaśnienia w zakresie ceny oferty lub kosztu, lub ich istotnych 

części  składowych,  winny  być  konkretne,  wyczerpujące  i  rozwiewające  wątpliwości 

zamawiającego  co  do  możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z 

wymaganiami  określonymi  w  specyfikacji  lub  wynikającymi  z  odrębnych  przepisów. 

Wykonawca zobowiązany jest wyjaśnić w sposób szczegółowy i konkretny, że zaoferowana 

cena gwarantuje należytą realizację całego zamówienia. To na wykonawcy ciąży obowiązek 

wykazania,  jakie  obiektywne  czynniki  pozwoliły  mu  na  obniżenie  ceny  oferty  oraz  w  jakim 

stopniu  dzięki  tym  czynnikom  cena  oferty  została  obniżona.  Wyjaśnienia  złożone  przez 

wykonawcę powinny poparte być stosownymi dowodami.” (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej 

z dnia 9 marca 2023 r., sygn. akt. KIO 490/23). 

„Jeśli zamawiający wzywa wykonawcę do złożenia wyjaśnień, żądając jednocześnie aby ten 

przedstawił  szczegółową  kalkulację  kosztów  oraz  złożył  dowody  na  jej  poparcie  to  jego 

obowiązkiem, jako profesjonalisty biorącego udział w przetargu, jest zadośćuczynienie temu 

wezwaniu. Brak staranności w tym zakresie tj. składanie wyjaśnień ogólnych, nie popartych 

dowodami  powoduje,  że  wykonawcy  ponoszą  negatywne  skutki  niewykazania  zasadności 

swoich  twierdzeń.  Wykonawca  zobligowany  do  złożenia  wyjaśnień  ma  obowiązek  podać 

zamawiającemu  okoliczności  uzasadniające  obniżenie  ceny  w  stosunku  do  przedmiotu 

zamówienia  lub  też  innych  czynników,  do  których  odnosi  się  wezwanie.”  (wyrok  Krajowej 

Izby Odwoławczej z dnia 28 czerwca 2021 r., sygn. akt. KIO 1197/21) 

Uwzględniając  powyższe  stanowisko,  Odwołujący  ponosi  odpowiedzialność  za  swój  brak 

staranności w zakresie złożenia wyjaśnień ogólnych, nie popartych dowodami. 

Odwołujący w wyjaśnieniach z dnia 14 grudnia 2022 r. wskazał: 

„Zgodnie  z  prośbą  Zamawiającego  w  załączniku  nr  1  Wykonawca  przekazuje  szczegółowe 

rozbicia każdej pozycji Rozbicia Ceny Ofertowej Części 8.1 Urządzenia automatyki kolejowej 

(SRK) kalkulację poszczególnych elementów oferty mających wpływ na wysokość wyliczenia 

ceny  branży  SRK  mającej  na  celu  wykazanie  Zamawiającemu,  że  w  zaoferowanej  cenie 

rzeczywiście zostały uwzględnione wszystkie elementy niezbędne do należytego wykonania 

zamówienia. 

Za  postawę  dla  załączonej  kalkulacji  przyjęto  RCO  zawarte  w  TOM  IV  SIWZ,  LOT  A  –  na 

odcinku  Katowice  Szopienice  Płd.  –  Katowice  –  Katowice  Piotrowice  11.  Część  A  – 

Urządzenia  automatyki  kolejowej  (SRK)  wraz  z  utrzymaniem  podziału  i  stopnia 

szczegółowości zdefiniowanego przez Zamawiającego. 

Powyższe  RCO  zostało  rozbudowane  przez  Personel  Wykonawcy  zgodnie  z  najlepszą 

wiedzą  i  doświadczeniem,  w  oparciu  o  założenia  Zamawiającego  (1-2),  skutkiem  czego 

pozycje  ryczałtowe  zyskały  rozbicie  na  kolejne  elementy  składowe  RCO,  umożliwiające 


Wykonawcy  porównanie ofert  poszczególnych  Producentów  i  Dostawców  (3-4)  i  dokonanie 

właściwego wyboru.” 

Zamawiający  wskazał,  że  po  przeprowadzeniu  drugiej  aukcji  elektronicznej  w  dniu  9 

września  2022  r.  dokonał  przeliczenia  poszczególnych  składników  oferty  Odwołującego 

uwzględniając  współczynnik  upustu  cenowego.  W  wyniku  tego  działania  obliczono,  że  w 

ofercie Budimex cena branży SRK po postąpieniach z drugiej aukcji wynosi 203 767 692,76 

zł netto. 

Mając  powyższe  na  uwadze,  w  przedmiotowej  sytuacji  zaszła  rozbieżność  pomiędzy  ceną 

wskazaną w kalkulacji Odwołującego przekazanej wraz z wyjaśnieniami z 14 grudnia 2022 r. 

oraz  kwotą  wynikająca  z  postąpień  Odwołującego  w  toku  aukcji,  jako  ostateczna  wartość 

składnika  oferty  –  branży  SRK.  Odwołujący  w  wyjaśnieniach  z  dnia  14  grudnia  2022  r. 

przedstawił kalkulację dotyczącą wyliczenia ceny branży SRK w ofercie wynoszącą 222 694 

531,84 zł netto. Natomiast w wyjaśnieniach przesłanych w dniu 5 stycznia 2023 r., całkowity 

koszt kalkulacji ceny branży SRK wyniósł 203 767 694,12 zł netto, a więc o 18 926 837,72 zł 

niższy niż początkowo deklarował Odwołujący. 

Zamawiający  wskazał  również,  że  Odwołujący  w  dniu  5  stycznia  2023  r.  przekazał 

Zamawiającemu kolejne pisma w sprawie, w których poinformował, że: 

„w trakcie przeprowadzonej wewnętrznej kontroli w ramach organizacji Wykonawcy w kwestii 

prawidłowości  złożonych  wyjaśnień  przekazanych  Zamawiającemu  w  dniu  14.12.2022  r. 

odkryliśmy, że w czasie przygotowywania wyjaśnień doszło do popełnienia przez pracownika 

przygotowującego wyjaśnienia oczywistej omyłki rachunkowej, o której mowa w art. 223 ust.  

2  pkt  2)  ustawy  Pzp,  wynikającej  z  przyjęcia  w  kalkulacji  nieprawidłowego  (nieaktualnego) 

współczynnika ryzyka. 

W  treści  złożonych  wyjaśnień  doszło  bowiem  do  niezamierzonego  popełnienia  przez 

Wykonawcę  oczywistej  omyłki  rachunkowej  polegającej  na  omyłkowym  przyjęciu 

współczynnika  określonego  w  celu  oceny  ryzyka  własnego  Wykonawcy  związanego  

z  udziałem  w  aukcji  elektronicznej.  W  ramach  formularza  złożonego  wraz  z  wyjaśnieniami  

z  14.12.2022  r.  Wykonawca  omyłkowo  jako  wyjściowy  podał  współczynnik  ryzyka 

przewidziany  w  ramach  pierwotnie  złożonej  oferty,  zamiast  współczynnika,  który  powinien 

prawidłowo  zostać  przyjęty  w  kalkulacji  właściwej  w  etapie  po  aukcji  elektronicznej. 

Współczynnik  ten  (określający  ryzyko  wkalkulowane  w  przypadku  odbywania  się  aukcji 

elektronicznej,  dotyczące  kontraktów  SRK)  powinien  zostać  odjęty  od  ceny  całkowitej,  co 

przy składaniu wyjaśnień z dnia 14.12.2022 r. niestety nie miało miejsca.” 

Zamawiający  podkreślił,  że  w  przedmiotowej  sytuacji  Odwołujący  nie  został  wezwany  do 

doprecyzowania lub uszczegółowienia wyjaśnień z dnia 14 grudnia 2022 r. 


Zamawiający  w  Informacji  o  odrzuceniu  oferty  wskazał,  że:  „Mając  powyższe  na  uwadze,  

w  przedmiotowej  sytuacji  zachodzi  rozbieżność  pomiędzy  ceną  wskazaną  w  kalkulacji 

Wykonawcy  Budimex  S.A.  przekazanej  wraz  z  wyjaśnieniami  oraz  kwotą  wyliczoną  przez 

Zamawiającego  jako  ostateczna  wartość  składnika  oferty  –  branży  SRK.  Kalkulacja 

przedstawiona  przez  Wykonawcę  budzi  daleko  idące  wątpliwości  co  do  realności  ceny  

w zakresie branży SRK wynikającej z przeprowadzonej aukcji. Ocena wyjaśnień Wykonawcy 

Budimex  S.A.  pod  kątem  obalenia  domniemania  rażąco  niskiej  ceny  zaoferowanej  za 

wykonanie  branży  SRK  musi  być  przeprowadzona  przede  wszystkim  z  uwzględnieniem 

przedstawionej  kalkulacji.  Ta  natomiast  nie  uzasadnia  wartości  ustalonej  po  przeliczeniach 

ceny  zaproponowanej  przez  Wykonawcę  w  czasie  aukcji.(…)  Istotnym  jest,  że 

w  przedmiotowej  sytuacji  Budimex  nie  został  wezwany  do  doprecyzowania  lub 

uszczegółowienia  wyjaśnień  z  dnia  14.12.2022  r.  W  ocenie  Zamawiającego  dopuszczenie 

możliwości  samoistnego  uzupełniania  lub  poprawiania  wyjaśnień  przez  Wykonawcę 

stanowiłoby obejście regulacji art. 224 ust. 6 ustawy Pzp, zgodnie z którą oferta Wykonawcy, 

który  nie  udzielił  wyjaśnień  w  wyznaczonym  mu  terminie  podlega  odrzuceniu.  Wykonawcy  

w takiej sytuacji mogliby bowiem składać niepełne wyjaśnienia w terminie określonym przez 

zamawiającego,  a  później  według  własnej  woli  je  doprecyzowywać  lub  uzupełniać.  W  ten 

sposób  doszłoby  do  wieloetapowego  składania  wyjaśnień  ceny  przez  Wykonawcę 

niezależnie od działania Zamawiającego.” 

Zamawiający  podkreślił,  że  Odwołujący  w  skorygowanym  kosztorysie  nie  przedstawił 

dodatkowych pozycji kosztowych, 

ale podał całkowicie nowe informacje poprzez wskazanie 

nowych wartości w poszczególnych pozycjach w kalkulacji ceny branży SRK. 

Wobec  powyższego,  nieprawdziwe  są  twierdzenia  Odwołującego,  że  Zamawiający:  „nie 

podał  okoliczności,  które  mogłyby  stanowić  podstawę  do  odrzucenia  oferty  Odwołującego. 

Nie  wskazał  żadnej  wątpliwości  co  do  realności  ceny  Odwołującego  w  stosunku  do 

przedmiotu  zamówienia  o  czym  stanowi  przepis  art.  226  ust.  1  pkt.  8  Pzp,  stanowiący 

podstawę do odrzucenia oferty Odwołującego.” 

Natomiast  jak  podkreśla  się  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  prowadzenie 

wyjaśnień wieloetapowo nie jest obowiązkiem zamawiającego i nie może mu być narzucane: 

„Na wykonawcy spoczywa ciężar dowodu, ze zaoferowana cena nie jest ceną rażąco niską. 

Co  do  zasady,  wyjaśnienia  powinny  obejmować  informacje  i  dowody  pozwalające  na 

dokonanie oceny przez zamawiającego badanej ceny. Nie można wykluczyć jednak sytuacji, 

gdy  złożone  wyjaśnienia,  a  zatem  zawarte  w  wyjaśnieniach  informacje  nie  są  jasne, 

oczywiste  i  wymagają  dalszego  doprecyzowania  lub  wyjaśnienia.  Wówczas  zamawiający 

powinien umożliwić wykonawcy dalsze wyjaśnienie powstałych wątpliwości. W tym zakresie 


wezwanie do wyjaśnień powinno być ponowione, gdyż odrzucając ofertę zamawiający musi 

mieć  pewność,  że  nie  jest  możliwe  zrealizowanie  zamówienia  za  zaoferowaną  cenę. 

Wyłącznie  wątpliwości  zamawiającego  powstałe  po  złożeniu  przez  wykonawcę  wyjaśnień 

oraz dowodów na ich poparcie, uzasadniają dalsze wyjaśnienia. Nie oznacza to jednak, że 

zamawiający  ma  obowiązek  prowadzić  wyjaśnienia  dotyczące  elementów  oferty  mających 

wpływ na wysokość ceny wieloetapowo w sytuacji, gdy wyjaśnienia zawierają istotne braki w 

zakresie  uwzględnienia  wszystkich  elementów  kosztów  realizacji  zamówienia  lub  gdy  z 

informacji  uzyskanych  przez  zamawiającego  wynika,  że  przyjęte  przez  wykonawcę  koszty 

(ceny jednostkowe) nie znajdują odzwierciedlenia na rynku. Uzupełnianie i korygowanie tych 

kosztów  w  ramach  "wieloetapowych"  wyjaśnień  naruszałoby  zasadę  uczciwej  konkurencji  i 

równego traktowania wykonawców (Wyrok KIO z 28 kwietnia 2016 r., sygn. akt KIO 559/16).” 

17.  Odnosząc  się  do  twierdzeń  Odwołującego,  że  kalkulacja  jest  obarczona  błędem,  który 

wymaga  tylko  „autokorekty”  Zamawiający  podkreśla,  że  zgodnie  z  art.  223  ust.  2  pkt  2 

ustawy Pzp: 

„Zamawiający poprawia w ofercie: 

1) oczywiste omyłki pisarskie, 

2)  oczywiste  omyłki  rachunkowe,  z  uwzględnieniem  konsekwencji  rachunkowych 

dokonanych poprawek, 

3)  inne  omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty  z  dokumentami  zamówienia, 

niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści  oferty  -  niezwłocznie  zawiadamiając  o  tym 

wykonawcę, którego oferta została poprawiona.” 

W  opinii  Zamawiającego  omyłka  zaistniała  w  przedmiotowej  sprawie  nie  może  być 

traktowana  jako  oczywista  omyłka  rachunkowa,  przede  wszystkim  ze  względu  na  brak 

możliwości  jej  samodzielnej  poprawy  przez  Zamawiającego.  Jak  wskazuje  się  w  doktrynie 

prawa w zakresie oczywistych omyłek rachunkowych: 

„Stwierdzenie  omyłki  może  mieć  miejsce  w  sytuacji,  w  której  przebieg  działania 

matematycznego  może  być  prześledzony  na  podstawie  reguł  rządzących  tym  działaniem, 

wynikających ze sposobu obliczenia ceny oferty, zgodnie z którymi możliwe jest stwierdzenie 

błędu  w  jego  wykonaniu.  Oczywistą  omyłkę  rachunkową  stanowi  błąd  w  obliczeniach 

popełniony przez wykonawcę, który da się poprawić wyłącznie w jeden sposób, niebudzący 

żadnych  wątpliwości.  W  praktyce  oczywista  omyłka  rachunkowa  polega  na  błędnym 

zsumowaniu, odjęciu, pomnożeniu lub podzieleniu poszczególnych pozycji.” 

Przede  wszystkim  należy  podkreślić,  że  Zamawiający  nie  posiadał  wiedzy  o  tym,  w  jaki 

sposób  miałby  poprawić  kalkulację  ceny  branży  SRK  przedstawioną  przez  Odwołującego. 

Jak  wskazał  sam  Odwołujący,  w  obliczeniach  wzięto  pod  uwagę  niewłaściwy  współczynnik 


dot.  oceny  ryzyka  własnego  wykonawcy  związanego  z  udziałem  w  aukcji  elektronicznej. 

Zamawiający  nie tylko  nie  mógł  wiedzieć  o  takiej  okoliczności  ale  również  nie  był  w  stanie 

poprawić 

kalkulacji  

w  sposób  odpowiadający  intencji  Odwołującego,  gdyż  omyłka  nie  wynikała  z  błędnych 

działań matematycznych. 

Powyższy pogląd jest zgodny z orzeczeniem Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 18 kwietnia 

2019 r. sygn. akt KIO 605/19: 

„Zgodzić  również  należało  się,  że  omyłką  rachunkową  jest  omyłka  wynikająca  z  błędnej 

operacji  na  liczbach  a 

stwierdzenie jej jest możliwe na podstawie prześledzonego działania 

matematycznego. W ocenie Izby w żaden sposób nie można w tej sprawie uznać, że mamy 

do czynienia z omyłką rachunkową, gdyż niemożliwe jest prześledzenie przebiegu działania 

matematycznego.  Trudno  zgodzić  się,  że  niezgodność,  która  pojawiła  się  w  ofercie 

Odwołującego zakwalifikować można jako "oczywistą omyłkę". 

Mając  powyższe  na  uwadze,  zdaniem  omyłka  pracownika  Odwołującego,  o  której  mowa  

w wyjaśnieniach wykonawcy z 5 stycznia 2023 r. nie wpisuje się w dyspozycję art. 223 ust.  

2 pkt 2 ustawy Pzp, gdyż nie ma charakteru oczywistej omyłki rachunkowej. 

Jednocześnie Zamawiający wskazuje, że modyfikacja wartości konkretnych pozycji kalkulacji 

Odwołującego  z  pewnością  jest  zmianą  istotną,  z  tego  powodu  jej  poprawienie  nie  było 

możliwe  również  na  podstawie  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp.  Modyfikacja  kalkulacji, 

zgodnie  z  skorygowaną  kalkulacją  Odwołującego  opiewała  bowiem  na  niemal  19  milionów 

złotych. Jak wskazuje orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej: 

Natomiast  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  opisie  przesłanek 

pozwalających  na  jego  poprawienie  nie  wskazuje  na  "oczywistość"  omyłki,  lecz  na  jej 

"nieistotność" dla treści oferty, tj. stosunkowo niewielki zakres zmiany (jakkolwiek w praktyce 

również takie omyłki często bywają oczywiste, jeśli chodzi o powód ich zaistnienia i sposób 

poprawienia). (Uchwała KIO z 19.03.2019 r., sygn. akt KIO/KU 16/19). 

Jednocześnie w opinii Zamawiającego poprawy kalkulacji cenowej nie można uznać za inną 

omyłkę  z  art.  223  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp,  gdyż  Zamawiający  po  otrzymaniu  wyjaśnień  

z 14 grudnia 2022 r. nie miał wiedzy, że załączona jako załącznik kalkulacja nie uwzględnia 

określonego  współczynnika  ryzyka.  Tym  samym  w  momencie  badania  wyjaśnień 

Zamawiający nie mógł zakładać, że Odwołujący przedstawił nieprawidłową kalkulację. 

Jednocześnie  raz  jeszcze  warto  podkreślić,  że  nawet  gdyby  Zamawiający  taką  wiedzę 

posiadał, to i tak nie mógł samodzielnie poprawić omyłki. 

Orzecznictwo  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wskazuje  na  konieczność  badania  przez 

Zamawiającego  na  podstawie  wyjaśnień  wykonawcy  czy  zaoferowana  cena  pozwala  na 


pokrycie  kosztów  realizacji  zamówienia  oraz  uzyskania  zysku.  Tak  chociażby  w  wyroku  z 

dnia 29 grudnia 2020 r. sygn. akt KIO 3214/20 Krajowa Izba Odwoławcza stwierdziła, że: 

„Nie zasługuje na akceptację stanowisko Zamawiającego, zgodnie z którym nie jest jego rolą 

dociekanie takich okoliczności, jak wysokość zysku wykonawcy, czy posiadanie środków na 

utrzymanie biura. Wręcz przeciwnie, Zamawiający na podstawie wyjaśnień złożonych przez 

wykonawcę  powinien  powziąć  wiedzę,  czy  cena  oferty  pozwala  na  pokrycie  kosztów  oraz 

osiągnięcie zysku, jakiej wielkości zysk jest zakładany, a także czy wykonawca skalkulował 

w cenie wszystkie koszty (w tym w jaki sposób przypisał koszty ogólne przedsiębiorstwa dla 

potrzeb przedmiotowego zadania) i czy zaoferowana cena pokrywa te koszty.” 

Zgodnie  z  pkt.  12.7 IDW:  „Wykonawca musi  dołączyć  do  oferty  wypełnione  Rozbicie  Ceny 

Ofertowej  („RCO”).  Wykonawca  musi  wycenić  wszystkie  pozycje  Rozbicia  Ceny  Ofertowej, 

gdzie zarówno ceny jednostkowe, jak i cena za daną pozycję jest podana z matematycznym 

zaokrągleniem do dwóch miejsc po przecinku i jest różna od zera.” 

Natomiast zgodnie z pkt.12.7 IDW: „Każda pozycja RCO powinna zostać wyceniona zgodnie 

z zakresem w niej opisanym. Nie dopuszcza się wliczania kosztów wykonania jakiejkolwiek 

pozycji RCO w inną pozycję RCO.” 

Biorąc  pod  uwagę,  że  branża  SRK  jest  jedynie  częścią  przedmiotu  zamówienia,  przy 

wyjaśnieniach  ceny  w  tym  zakresie  wykonawcy  nie  muszą  zawsze  osiągać  zysku,  gdyż 

mogą  wskazywać,  że  osiągną  go  w  ramach  innych  pozycji  rozbicia  ceny  oferty.  Niemniej 

jednak,  Zamawiający musi  badać  czy  wyjaśnienia potwierdzają, że  wykonawca skalkulował  

w  zaoferowanej  cenie  wszystkie  koszty  i  czy  są  one  pokryte  tak,  aby  w  oparciu  o  ofertę 

możliwa  była  realizacja  zamówienia,  w  szczególności,  gdy  zgodnie  z  powyższymi 

wymaganiami Zamawiającego nie dopuszcza się wliczania kosztów wykonania jakiejkolwiek 

pozycji 

RCO  

w inną pozycję RCO. 

Wykonawca w ramach niniejszego Postępowania nie może pokryć niedoboru wyceny branży 

SRK z wynagrodzenia, które miałby uzyskać z realizacji pozostałej części zamówienia. 

W  przedmiotowej  sprawie  rozbieżność  pomiędzy  ceną  wskazaną  w  pierwotnej  kalkulacji 

Odwołującego,  a  ceną  zaoferowaną  przez  tego  wykonawcę  po  przeliczeniu  postąpień  z 

drugiej 

aukcji  nie  pozwala

ła  na  przyjęcie,  że  zaoferowana  cena  zawiera  wszystkie  elementy 

niezbędne do należytego wykonania branży SRK pomimo takiej deklaracji wykonawcy. 

Zgodnie z poglądem przyjętym w doktrynie: 

„Pojęcie  istotności  części  składowej  ceny  lub  kosztu  należy  interpretować  m.in.  przez 

odniesienie  się  do  istotności  części  przedmiotu  zamówienia,  przynależnej  danej  części 


składowej  ceny  lub  kosztu.  Przykładowo  jeżeli  określone  prace  w  ramach  realizacji 

zamówienia  mają  dla  zamawiającego  istotne  znaczenie,  to  powinien  on  mieć  prawo 

zbadania,  czy  za  prace  te  wykonawca  oferuje  cenę,  która  nie  została  przez  niego  rażąco 

zaniżona. Istotnymi częściami składowymi ceny lub kosztu będą te części składowe, które ze 

względu  na  ich  wartość,  a  także  wielkość  lub  rozmiar,  a  tym  samym  znaczący  udział  w 

całości zamówienia, mają wpływ na wykonanie zamówienia. 

W  orzecznictwie  KIO  podkreśla  się,  że  istotne  są  te  elementy,  których  wartościowy  udział  

w  przedmiocie  zamówienia  jest  znaczny  lub  od  których  –  ze  względu  na  ich  merytoryczne 

znaczenie 

– zależy osiągnięcie zasadniczych celów, dla których zamówienie jest udzielane. 

Chodzi  więc  o  elementy  istotne  pod  względem  wartościowym  lub  merytorycznym,  mogące 

zaważyć  na  powodzeniu  zamówienia  jako  całości.”  (A.  Gawrońska-Baran  [w:]  E. 

Wiktorowska,  A.  Wiktorowski,  P.  Wójcik,  A.  Gawrońska-Baran,  Prawo  zamówień 

publicznych. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2022, art. 224). 

Wobec  powyższego  nieprawidłowe  jest  twierdzenie  Odwołującego,  że  „Zamawiający  

w  przetargu  o  wartości  prawie  4  miliardów  złotych  brutto  odrzucił  ofertę  Odwołującego 

wyłącznie  na  podstawie  nieuzasadnionych  wątpliwości  co  do  zakresu  zamówienia  (branży 

SRK) o wartości ok. 6,5 % powyższej kwoty.” 

Zgodnie  z  przepisem  art.  224  ustawy  Pzp  Zamawiający  żąda  od  wykonawcy  wyjaśnień,  w 

tym  złożenia  dowodów  w  zakresie  wyliczenia  ceny  lub  kosztu  lub  ich  istotnych  części 

składowych. 

Zamawiający podtrzymał swoje stanowisko wskazane w Informacji o odrzuceniu oferty: 

„Jedynym podwykonawcą, na którego ofertę wprost wskazał Budimex w wyjaśnieniach ceny 

branży SRK jest podmiot, który nie został wskazany w ofercie jako podmiot udostępniający 

zasoby.  Wykonawca  nie  odniósł  się  natomiast  wprost  do  podmiotów  udostępniających  mu 

zasoby  w  zakresie  branży  SRK  –  Alstom  ZWUS  sp.  z  o.o.  oraz  Krakowskich  Zakładów 

Automatyki  S.A.  Zarówno  w  zobowiązaniu  Alstom  ZWUS  sp.  z  o.o.  jak  i  Krakowskich 

Zakładów  Automatyki  S.A.  wskazano,  że  Wykonawca  Budimex  S.A.  będzie  korzystał  z 

zasobów  podmiotów  je  udostępniających  poprzez  udział  w  realizacji  zamówienia  w  formie 

podwykonawstwa. 

W  przypadku  podmiotu  Alstom  ZWUS  sp.  z  o.o.  wskazano,  że  podwykonawstwo  będzie 

polegać  na  częściowym  wykonaniu  usług  i  robót  w  zakresie  branży  sterowania  ruchem 

kolejowym  w  całym  okresie  niezbędnym  do  realizacji  zamówienia.  Zamawiający  ponadto 

zwrócił  uwagę,  że  zgodnie  z  art.  118  ust.  4  ustawy  Pzp  Wykonawca  ma  mieć  rzeczywisty 

dostęp  do  udostępnianych  zasobów.  Natomiast  w  orzecznictwie  podkreśla  się 

w  szczególności,  że  udostępnienie  zasobów  ma mieć  charakter  realny,  co  może  oznaczać 


rzeczywiste  wykonanie  danej  usługi  przez  podmiot  trzeci,  w  zakresie  w  jakim  udostępnia 

zasoby. 

Uwzględniając  powyższe,  w  przedmiotowej  sprawie  dla  kalkulacji  ceny  wykonania  branży 

SRK 

przez  Wykonawcę  Budimex  S.A.  istotna  jest  wycena  podmiotów  udostępniających  zasoby, 

gdyż  w  przypadku  wyboru  oferty  tego  Wykonawcy,  będą  one  musiały  realnie  wykonywać 

część zadań związanych z branżą SRK. W takiej sytuacji wątpliwości budzi, że Wykonawca 

nie  przedłożył  dowodów  w  postaci  ofert  tych  podmiotów,  a  przedstawił  jedynie  ofertę 

podmiotu, który nie został zgłoszony w ofercie Wykonawcy ani jako podmiot udostępniający 

zasoby, ani jako podwykonawca. 

W zaistniałym stanie faktycznym dla całościowego i rzetelnego wykazania, że zaoferowana 

przez Budimex cena za wykonanie branży SRK nie jest rażąca niska, Wykonawca powinien 

był  przedstawić  dowody  dotyczące  kalkulacji  ceny  podmiotów  udostępniających  zasoby, 

które mają być zaangażowane w realizacje zamówienia w tym zakresie.” 

Należy  jednak  pokreślić,  że  celem  dokładnego  wyjaśnienia  ceny,  w  pewnych  sytuacjach 

określone  rodzaje  dowodów  mają  szczególną  wagę  dla  obalenia  przez  wykonawcę 

domniemania  ceny  rażąco  niskiej.  Zgodnie  z  wyrokiem  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  

4 lutego 2020 r. sygn. akt KIO 110/20: 

„Podkreślenia  wymaga,  że  na  wykonawcy  spoczywa  nie  tylko  obowiązek  przedstawienia 

szczegółowych,  wyczerpujących  wyjaśnień  ale  również  w  miarę  możliwości  również 

przedstawienia  odpowiednich  dowodów  na  ich  poparcie,  co  w  oczywisty  sposób  wiąże  się  

z  tym,  że  to  właśnie  na  ich  podstawie  Zamawiający  dokonuje  weryfikacji  złożonych 

wyjaśnień.  Izba  prezentuje  pogląd,  że  w  niektórych  przypadkach  dowody  mogą  okazać  się 

wręcz  niezbędne.  W  szczególności,  jeżeli  mamy  do  czynienia  z  przedmiotem  zamówienia, 

którego  znaczna  część  jest  pozyskiwana  od  innych  podmiotów  (np.  zakup  materiałów, 

produktów  czy  też  wykonanie  określonych  usług  przez  podmioty  zewnętrzne, 

podwykonawców).” 

Zgodnie z powyższym wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej w zaistniałym stanie faktycznym 

dla  całościowego  i  rzetelnego  wykazania,  że  zaoferowana  przez  Odwołującego  w  czasie 

drugiej aukcji cena za wykonanie branży SRK nie jest rażąca niska, Odwołujący powinien był 

przedstawić  dowody  dotyczące  kalkulacji  ceny  podmiotów  udostępniających  zasoby,  które 

mają być zaangażowane w realizacje zamówienia w tym obrębie. 

W  orzecznictwie  podkreśla  się,  że  brak  złożenia  dowodów  na  potwierdzenie  wyjaśnień 

dotyczących  ceny  nie  skutkuje  odrzuceniem  oferty  w  sytuacji,  gdy  z  ich  treści  można 


wyczytać  takie  informacje,  które  tłumaczą  sposób  kalkulacji  zaoferowanej  ceny  (wyrok 

Krajowej Izby Odwoławczej z 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt KIO 547/15). 

Zamawiający podkreślił, że wyjaśnienia, załączona do nich kalkulacja oraz oferta AZD Praha 

nie  tłumaczą  jednak  sposobu  kalkulacji  zaoferowanej  ceny,  gdyż  wynikająca  z  nich  cena 

wykonania branży SRK nie odpowiada cenie wynikającej z przeliczenia po drugiej aukcji. 

Odnosząc  się  do  twierdzeń  Odwołującego  co  zaniechania  Zamawiającego  stosownego 

wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  uzupełniających,  Zamawiający  wskazał,  że  zgodnie  

z utrwalonym orzecznictwem KIO 

– zasadą (i obowiązkiem Zamawiającego) jest jednokrotne 

wystosowanie wezwania do złożenia wyjaśnień rażąco niskiej ceny. Przykładowo w wyroku  

z  dnia  16  czerwca  2021  r.,  sygn.  akt:  1130/21  Krajowa  Izba  Odwoławcza  potwierdziła,  iż: 

„wobec  ukształtowanej  orzecznictwem  zasady  jednokrotnego  wzywania  wykonawców  do 

wyjaśnień  ceny  oferty  złożenie  niekompletnych  i  nieudowodnionych  wyjaśnień  ceny  uznać 

należy  za  tożsame  z  nieudzieleniem  wyjaśnień  w  rozumieniu  art.  90  ust.  3  p.z.p.  Z  tego 

względu obowiązkiem Zamawiającego jest odrzucenie oferty wykonawcy.” 

Zamawiający wskazał, że zgodnie z aktualnym kierunkiem orzeczniczym, prezentowanym m. 

in. w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 09 czerwca2021 r., sygn. akt: KIO 1166/21: 

„Ponowne  wezwanie  do  wyjaśnień  w  zakresie  ceny  rażąco  niskiej  nie  ma  charakteru 

automatycznego  czy  też  bezrefleksyjnego.  Ponowne  wezwanie  wykonawcy  do  złożenia 

wyjaśnień  w  zakresie  zaoferowanej  ceny  jest  możliwe  w  sytuacji,  gdyby  wykonawca  złożył 

rzetelne  i  wyczerpujące  wyjaśnienia,  odpowiadające  wystosowanemu  wezwaniu,  

a koniecznym byłoby wyjaśnienie kwestii, o które zamawiający nie zapytał. Wówczas gdy te 

wyjaśnienia  i  dowody  (na  pierwsze  wezwanie)  zrodziłyby  po  stronie  zamawiającego  dalsze 

wątpliwości,  które  wymagałyby  dodatkowego  wyjaśnienia  czy  uszczegółowienia.  Kolejne 

wezwanie  Wykonawcy  nie  może  prowadzić  do  bezpodstawnego  stworzenia  wykonawcy  

w sposób nieuprawniony – z naruszeniem zasady równego traktowania – kolejnej możliwości 

złożenia  wyjaśnień,  gdy  ten  skutkiem  przykładowo  niestarannego  działania  złożył 

wyjaśnienia o wysokim poziomie ogólności, nie przedstawiając przy tym żadnych dowodów 

potwierdzających kalkulacje ceny oferty.” 

Warto  również  zwrócić  uwagę  na  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  3  kwietnia  2023  r., 

sygn. akt 780/23: 

„Dokonanie  dodatkowego  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  rażąco  niskiej  ceny  jest 

szczególnym  uprawnieniem  Zamawiającego  (nie  zasada)  i  możliwe  jedynie  w 

okolicznościach,  gdy  dane  informacje  podane  w  pierwotnych  wyjaśnieniach  powodują 

konieczność  wyjaśnienia  ich.  Zamawiający  nie  może  wzywać  do  wyjaśnienia  elementów, 

które zostały już podane. Zamawiający nie może wzywać również do złożenia wyjaśnień w 


zakresie informacji,  jakie następczo stanowią podstawę faktyczną  uzasadnienia odrzucenia 

oferty  wykonawcy.  Takie  działanie,  co  należy  podkreślić  niedopuszczalne,  prowadziłoby  do 

nieuprawnionej  wielokrotności  wezwania  wykonawcy  w  tym  samym  zakresie  (a  przecież 

ciężar  wykazania,  że  cena  nie  jest  rażąco  niska  spoczywa  na  wykonawcy  składającym 

wyjaśnienia 

wraz  

z dowodami), a w efekcie do nieuprawnionego negocjowania składanych wyjaśnień.” 

Konkludując, Zamawiający wskazał, że błędny jest wniosek Odwołującego jakoby oferta nie 

zawierała  rażąco  niskiej  ceny  lub  kosztu  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia. 

Zamawiający  działał  w  zgodzie  z  przepisami  ustawy  Pzp  i  z  należytą  dokładnością  ocenił 

wyjaśnienia złożone przez Odwołującego, jego działania i zaniechania. 

W

ykonawcy 

wspólnie 

ubiegający 

się 

udzielenie 

zamówienia: 

Konsorcjum: 

Przedsiębiorstwo Usług Technicznych INTERCOR Sp. z o.o. z siedzibą w Zawierciu, Stecol 

Corporation

,  dalej:  „Przystępujący”  w  piśmie  z  dnia  13  września  2023  r.  w  odniesieniu  do 

zarzutów 1-3 odwołania przedstawił następujące stanowisko.  

Zarzut dotyczący rzekomego naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust.  

1  pkt  8  Pzp  w  zw.  z  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  Pzp  poprzez  ich 

niezastosowanie  i  zaniechanie  odrzucenia  oferty  jest  całkowicie  niezasadny.  Nie  może  on 

stanowić  podstawy  uwzględnienia  odwołania  z  przyczyn  szczegółowo  przedstawionych 

poniżej.  Odwołujący  kwalifikuje  jako  okoliczności  objęte  zakresem  zastosowania  sankcji 

wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego określonej art. 109 ust. 1 

pkt 2 lit. c) Pzp rzekome naruszenia przepisów dot. ochrony środowiska i prawa pracy, jakich 

miał  się  dopuścić  na  terenie  Chińskiej  Republiki  Ludowej  jeden  z  członków  Konsorcjum 

Intercor - 

Stecol Corporation („Stecol”). 

Jak  stanowi  ten  przepis  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  zamawiający  może 

wykluczyć  wykonawcę,  który  naruszył  obowiązki  w  dziedzinie  ochrony  środowiska,  prawa 

socjalnego  lub  prawa  pracy,  wobec  którego  wydano  ostateczną  decyzję  administracyjną  

o  naruszeniu  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  pracy  lub 

przepisów o zabezpieczeniu społecznym, jeżeli wymierzono tą decyzją karę pieniężną. 

I.1.2. Wnioski płynące z wykładni art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp 

Już na podstawie wykładni gramatycznej wskazanego przepisu widać jednoznacznie, że nie 

może  być  on  podstawą  do  wykluczenia  Konsorcjum  Intercor  z  Postępowania  z  uwagi  na 

należności  publiczno-prawne,  które  na  podstawie  prawa  chińskiego  zostały  nałożone  na 

Stecol.  Przyjęcie  przez  Odwołującego  wykładni  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  takiej  jak 

zaprezentowana  w  odwołaniu  jest  całkowicie  sprzeczne  z  przepisami  Pzp,  zasadami 

wykładni  prawa  przyjętymi  w  tradycji  prawa  polskiego  oraz  nie  znajduje  jakichkolwiek 


podstaw w świetle Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 

2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz. U. UE. L. z 

2014  r.  Nr  94,  str.  65  z  późn.  zm.  –  „Dyrektywa  2014/24/UE”),  do  której  odsyła  Dyrektywa 

Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania 

zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu 

i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE (Dz. U. UE. L. z 2014 r. Nr 94, str. 

243 z późn. zm. – „Dyrektywa 2014/25/UE”). 

Inną  kwestią  jest  fakt,  iż  Stecol  nie  naruszył  w  świetle  prawa  Chińskiej  Republiki  Ludowej 

obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  pracy  lub  przepisów  

o  zabezpieczeniu  społecznym,  co  zostało  szczegółowo  omówione  w  dalszej  części  pisma 

procesowego.  

W  kontekście  wykładni  omawianej  podstawy  wykluczenia,  którą  prezentuje  Odwołujący 

należy  zwrócić  uwagę,  że  przepis  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  (w  przeciwieństwie  do 

innych  podstaw  prawnych  wykluczenia  z  postępowania),  określając  zakres  naruszeń 

obowiązków  określonych  we  wskazanych  tam  dziedzinach  prawa  nie  przewiduje  odesłania 

do  odpowiednich  przepisów  prawa  obcego.  Nie  jest  zatem  tak,  jak  usiłuje  to  przedstawiać 

Odwołujący,  że  naruszenie  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska,  prawa 

pracy 

lub 

przepisów  

o  zabezpieczeniu  społecznym,  niezależnie  od  tego  w  jakim  porządku  prawnym  nastąpiło, 

zawsze  stanowi  przesłankę  wykluczenia  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego na gruncie Pzp. 

Ustawodawca  konstruując  niektóre  podstawy  wykluczenia  z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  (tak  w  przypadku  tzw.  podstaw  obligatoryjnych  ujętych  w  art.  108 

ust. 1 Pzp, jak i w przypadku tzw. podstaw fakultatywnych wskazanych w art. 109 ust. 1 Pzp) 

wyraźnie  wymienia  przypadki,  gdy  oczekuje,  aby  naruszenie  prawa  obcego  wyznaczało 

przesłankę  wykluczenia  na  równi  z  przepisami  określonymi  wprost.  Tak  rzecz  się  ma  

w  przypadku  postaw  wykluczenia  wynikających  z  art.  108  ust.  1  pkt  1  i  pkt  2  Pzp,  która 

wskazuje  katalog  przestępstw  określonych  w  polskich  ustawach  karnych,  ale  wskazuje 

również  na  „odpowiedni  czyn  zabroniony  określony  w  przepisach  prawa  obcego”. 

Analogicznie rzecz się m w przypadku przesłanki z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp, na gruncie 

którego katalog przestępstw określonych w polskich ustawach karnych został poszerzony o 

„odpowiedni czyn zabroniony określony w przepisach prawa obcego”. 

Jak widać to na przykładzie podstaw z art. 108 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 Pzp oraz z art. 109 ust. 1 

pkt 2 lit. a) Pzp, gdy ustawodawca chce, aby dana przesłanka wykluczenia swoim zakresem 

zastosowania obejmowała naruszenia obcych porządków prawnych, to określa to w sposób 


jednoznaczny. Jeżeli zatem art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp (a więc ten, którego naruszenie 

zarzuca  Odwołujący)  nie  zawiera  takiego  odesłania,  to  konsekwentnie  przyjmować  należy, 

że jest to w pełni świadome działanie ustawodawcy, a nie jego omyłka. 

Wyprzedzając  nieco  argumentację  przedstawioną  w  dalszej  części  pisma  –  już  z  tego 

powodu (tj. z uwagi na brzmienie zarzucanego w niniejszej sprawie naruszenia art. 109 ust. 

1 pkt 2 lit. c) Pzp) odwołanie powinno zostać w tym zakresie oddalone, Odwołujący zdaje się 

bowiem domagać zastosowania względem Przystępującego negatywnych (najdalej idących) 

konsekwencji,  pomimo  tego  że  przedstawiony  powyżej  zamysł  ustawodawcy  przeczy 

rozumowaniu Odwołującego. Jak wskazuje się w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej: 

„Sankcyjny charakter omawianych regulacji nakazuje ścisłą ich interpretację, w świetle czego 

bezwzględnie  zakazane  jest  stosowanie  wykładni  rozszerzającej”.(Wyrok  z  dnia  18  marca 

2022 r., sygn. KIO 566/22). 

W swoim odwołaniu Odwołujący domaga się wykluczenia Przystępującego z Postępowania  

(i  odrzucenia  jego  oferty)  nie  na  podstawie  przepisu  prawa,  ale 

wyłącznie  jego 

nieuprawnionej wykładni. Podkreślić należy, iż jest to wykładnia całkowicie odosobniona i nie 

podzielił jej żaden ze składów orzekających KIO czy też komentatorów Pzp. Znamienne jest, 

że  Odwołujący  próbując  argumentować,  iż  przesłanka  z  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp 

obejmuje również przypadki naruszenia przepisów prawa dot. prawa ochrony środowiska w 

rozumieniu  prawa  obcego,  przywołuje  komentarz  Urzędu  Zamówień  Publicznych…  do  art. 

109 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp (sic.!). Oba przepisy (art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz art. 109 ust. 1 

pkt  2  lit.  c)  jednakże  wyznaczają  odrębne  i  autonomiczne  w  stosunku  do  siebie  podstawy 

wykluczenia, przy czym jedna odwołuje się wprost do skazania za czyn zabroniony określony 

w przepisach prawa obcego, zaś w drugiej takiego odwołania brak. 

Z powyższych  względów  nie  sposób  podzielić  stanowiska Odwołującego jakoby  na  gruncie 

całego  art.  109  ust.  1  pkt  2  Pzp  (poszczególnych  jednostek  redakcyjnych  tego  przepisu) 

przyjmować należałoby rozumienie prawa pracy i prawa ochrony środowiska uwzględniające 

właściwe przepisy prawa obcego. Różnica pomiędzy brzmieniem poszczególnych jednostek 

redakcyjnych  wchodzących  w  skład  art.  109  ust.  1  pkt  2  Pz  (tj.  lit.  a  oraz  lit.  c)  jest 

argumentem  przemawiającym  za  przyjęciem  wniosku  dokładnie  przeciwnego  jak  ten,  który 

przyjmuje  Odwołujący.  Skoro  na  gruncie  tego  samego  przepisu  w  jednej  jego  jednostce 

redakcyjnej  następuje  odwołanie  do  prawa  obcego  (art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  a  Pzp),  zaś  w 

drugiej  już  nie  (art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  Pzp),  to  uznać  należy,  iż  rozróżnienie  to  jest 

całkowicie przemyślaną i zamierzoną decyzją ustawodawcy. 

Tym samym już na poziomie literalnej wykładni prawa polskiego (Pzp) widać jednoznacznie, 

iż  ewentualne  naruszenia  prawa  pracy  i  prawa  ochrony  środowiska  mające  miejsce  na 


gruncie prawa chińskiego nie jest objęte zakresem zastosowania art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) 

Pzp. 

Przystępujący  wskazuje  również,  że  jedną  z  podstawowych  zasad  systemu  zamówień 

publicznych jest zakaz poddawania sankcyjnych (przewidujących w stosunku do wykonawcy 

zastosowanie  przesłanek  wykluczenia  wykonawcy  lub  odrzucenia  oferty)  wykładni 

rozszerzającej.  Tymczasem  Odwołujący  właśnie  w  taki  (rozszerzający)  sposób  wykłada 

brzmienie art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp. Z taką argumentacją nie sposób się jednak zgodzić, 

przeczy  ona  zarówno  podstawowej  metodzie  dokonywania  wykładni  prawa  (gdzie 

dominującą  i  podstawową  jest  reguła  wykładni  literalnej),  ale  i  stanowi  naruszenie  zasady 

pewności prawa. 

I.1.3. Wnioski płynące z wykładni art. 57 ust. 4 lit. a) Dyrektywy 2014/24/UE 

Wykładnia  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  eliminująca  z  zakresu  jego  zastosowania 

ewentualne naruszenia prawa pracy i prawa ochrony środowiska mające miejsce na gruncie 

prawa  chińskiego  znajduje  pełne  wsparcie  w  postanowieniach  Dyrektywy  2014/24/UE.  Art. 

ust.  

4  lit.  a)  Dyrektywy  2014/24/UE  stanowi,  ze  instytucje  zamawiające  mogą  wykluczyć  lub 

zostać zobowiązane przez państwa członkowskie do wykluczenia z udziału w postępowaniu  

o  udzielenie  zamówienia  każdego  wykonawcę,  gdy  instytucja  zamawiająca  za  pomocą 

dowolnych  stosownych  środków  może  wykazać  naruszenie  mających  zastosowanie 

obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 2 (Dyrektywy 2014/24/UE). 

Przesłanka  wyznacza  więc  zakres  naruszeń  skutkujących  wykluczeniem  z  postępowania 

poprzez odesłanie do art. 18 ust. 2 Dyrektywy 2014/24/UE. Przepis ten stanowi, że Państwa 

członkowskie podejmują stosowne środki służące zapewnieniu, by przy realizacji zamówień 

publicznych  wykonawcy  przestrzegali  mających  zastosowanie  obowiązków  w  dziedzinie 

prawa  ochrony  środowiska,  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy,  ustanowionych  w  przepisach 

unijnych,  krajowych,  układach  zbiorowych  bądź  w  przepisach  międzynarodowego  prawa 

ochrony  środowiska,  międzynarodowego  prawa  socjalnego  i  międzynarodowego  prawa 

pracy wymienionych w załączniku X. 

Art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24/UE  ma  kluczowe  znaczenie  dla  określenia  zakresu 

zastosowania  przesłanki  wykluczenia,  o  której  mowa  w  art.  57  ust.  4  lit.  a)  Dyrektywy 

2014/24/UE.  Dla  jego  prawidłowego  rozumienia  zwrócić  należy  uwagę  na  trzy  zasadnicze 

elementy tego przepisu: 

a) 

po  pierwsze  wskazuje  on,  że  stosowne  środki  służące  zapewnieniu,  by  wykonawcy 

przestrzegali  mających zastosowanie obowiązków  w  dziedzinie prawa ochrony  środowiska, 

prawa socjalnego i prawa pracy mają podjąć Państwa Członkowskie; 


b) 

po  wtóre  przewiduje,  że  Państwa  Członkowskie  podejmują  stosowne  środki  służące 

zapewnieniu  przestrzegania  przez  wykonawców  obowiązków  w  dziedzinie  prawa  ochrony 

środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy przy realizacji zamówień publicznych; 

c) 

obowiązki w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy przy 

realizacji  zamówień  publicznych,  których  przestrzeganie  mają  zapewnić  Państwa 

Członkowskie mają być ustanowione w przepisach unijnych, krajowych, układach zbiorowych 

bądź  w  przepisach  międzynarodowego  prawa  ochrony  środowiska,  międzynarodowego 

prawa  socjalnego  i  międzynarodowego  prawa  pracy  wymienionych  w  załączniku  X  do 

Dyrektywy. 

Wymienione  elementy  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24/24  jednoznacznie  wskazują,  że 

przesłanka  wykluczenia  z  art.  57  ust.  4  lit.  a)  Dyrektywy  2014/24/UE  nie  może  dotyczyć 

ewentualnego  naruszenia  prawa  chińskiego.  Przesłanką  wykluczenia  jest  bowiem 

naruszenie  obowiązków,  o  których  mowa  w  art.  18  ust.  2,  zaś  w  świetle  tego  przepisu 

obowiązki  te  są  ustanawiane  przez  Państwa  Członkowskie.  Powyższe  oznacza,  iż  na 

gruncie  tego  przepisu  chodzi  o  naruszenia  przepisów  ustanowionych  przez  Państwa 

Członkowskie  UE,  a  nie  jakiekolwiek  państwo.  Terytorialny  zakres  zastosowania  prawa 

Państwa  Członkowskiego  jest  zaś  ograniczony  wyłącznie  do  terytorium  poddanego  jego 

jurysdykcji. 

Siłą 

rzeczy 

art. 

ust.  

2  Dyrektywy  2014/24/UE  (a  w  ślad  za  nim  art.  57  ust.  4  lit.  a)  Dyrektywy  2014/24/UE)  nie 

może dotyczyć prawa państw innych niż Państwa Członkowskie oraz naruszeń dokonanych 

na 

terytoriach  niepoddanych  jurysdykcji  Państwa  Członkowskiego  UE.  Podkreślenia 

wymaga,  że jakkolwiek Odwołujący  przywołuje w  treści  odwołania  art.  18  ust.  2  Dyrektywy 

2014/24/24,  to  w  ogóle  nie  pochyla  się  nad  jego  treścią,  nie  poddaje  żadnej  analizie 

zawartości merytorycznej tego przepisu. 

Ponadto, skoro art. 18 ust. 2 Dyrektywy 2014/24/UE przewiduje w swoich postanowieniach, 

że  Państwa  Członkowskie  podejmują  stosowne  środki  służące  zapewnieniu  przestrzegania 

przez wykonawców obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego  

i prawa pracy przy realizacji zamówień publicznych, to musi on dotyczyć wyłącznie terytoriów 

poddanych  jurysdykcji  Państwa  Członkowskiego,  czyli  na  których  Państwa  Członkowskie 

mogą wymuszać przestrzeganie przepisów, które ustanowiły. 

Wreszcie  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24/UE  stanowi,  że  przedmiotowe  obowiązki  

w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy  przy  realizacji 

zamówień publicznych, których przestrzeganie mają zapewnić Państwa Członkowskie mają 

być ustanowione w przepisach unijnych i krajowych bądź w przepisach międzynarodowego 

prawa  ochrony  środowiska,  międzynarodowego  prawa  socjalnego  i  międzynarodowego 


prawa  pracy  wymienionych  w  załączniku  X  do  Dyrektywy  2014/24/UE.  Jak  zatem  widać 

przepis  ten,  jako  źródło  obowiązków,  które  winni  przestrzegać  wykonawcy  wskazuje 

wyłącznie prawo obowiązujące na terenie Unii Europejskiej. Wymienia bowiem prawo unijne, 

prawo  krajowe  (czyli  prawo  Państwa  Członkowskiego)  oraz  przepisy  prawa 

międzynarodowego  wymienione  w  załączniku  do  Dyrektywy  2014/24/UE  (przy  czym 

wszystkie  zostały  ratyfikowane  przez  Państwa  Członkowskie  i  w  związku  z  tym  są  częścią 

ich porządków prawnych). 

Wskazany  powyżej  sposób  wykładni  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24/UE  znajduje  pełne 

wsparcie  w  świetle  motywu  (37)  preambuły  Dyrektywy  2014/24/UE.  W  motywie  tym 

prawodawca  wspólnotowy  objaśnia:  „Z  myślą  o  odpowiednim  uwzględnieniu  wymogów 

środowiskowych,  społecznych  i  wymogów  dotyczących  pracy  w  procedurach  udzielania 

zamówień publicznych, jest rzeczą szczególnie istotną, by państwa członkowskie i instytucje 

zamawiające  podjęły  stosowne  środki  w  celu  zapewnienia  przestrzegania  obowiązków  w 

dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy,  które  mają 

zastosowanie  w  miejscu  wykonywania  robót  budowlanych  lub  świadczenia  usług  i  które 

wynikają z przepisów ustawowych i wykonawczych, dekretów i decyzji zarówno na szczeblu 

krajowym, jak i unijnym, a także z układów zbiorowych, pod warunkiem że takie przepisy i ich 

stosowanie są zgodne z prawem unijnym”. 

Motyw  (37)  preambuły  Dyrektywy  2014/24/UE  jednoznacznie  objaśnia,  że  omawiane 

obowiązki  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy  mają 

zastosowanie  w  miejscu  wykonywania  robót  budowlanych  lub  świadczenia  usług  i  mają 

wynikać z przepisów ustawowych i wykonawczych, dekretów i decyzji zarówno na szczeblu 

krajowym,  jak  i  unijnym.  Nie  ma  zatem  żadnej  wątpliwości,  iż  w  tym  miejscu  prawodawca 

wspólnotowy  ma  na  myśli  jedynie  prawo  obowiązujące  na  terenie  Państw  Członkowskich 

UE, przy czym bez 

znaczenia jest czy jest to prawo unijne uchwalone przez właściwe organy 

Unii, 

czy  też  prawo  krajowe  uchwalone  przez  organy  prawodawcze  Państwa 

Członkowskiego. 

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, iż także prawodawca wspólnotowy, w przypadkach, gdy 

chce,  aby  obcy  (nie-

unijny)  porządek  prawny  wyznaczał  podstawę  wykluczenia  

z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, to wskazuje to jednoznacznie w treści 

postanowień danego przepisu. W tym miejscu przywołać należy postanowienia jednej z tzw. 

obligatoryjnych przesłanek wykluczenia określonych w art. 57 ust. 1 Dyrektywy 2014/24/UE, 

tj.  treść  art.  57  ust.  1  lit.  b  Dyrektywy  2014/24/UE.  Zgodnie  z  tym  przepisem  instytucje 

zamawiające  wykluczają  danego  wykonawcę  z  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia, gdy stwierdzą - po weryfikacji przeprowadzonej zgodnie z art. 59, 60 oraz 61 - 


lub gdy w inny sposób zdobyły informację, że w stosunku do tego wykonawcy wydany został 

prawomocny wyrok z powodu dopuszczenia się korupcji, zgodnie z definicją zawartą w art. 

3 Konwencji w sprawie zwalczania korupcji urzędników Wspólnot Europejskich i urzędników 

państw  członkowskich  Unii  Europejskiej  i  art.  2  ust.  1  decyzji  ramowej  Rady 

2003/568/WSiSW,  jak  również  korupcji  zdefiniowanej  w  prawie  krajowym  instytucji 

zamawiającej lub wykonawcy. 

W  przypadku  przesłanki  wykluczenia  wyznaczonej  postanowieniami  art.  57  ust.  4  lit.  

a  Dyrektywy  2014/24/UE  brak  jest  analogicznego  odesłania  do  „prawa  krajowego 

wykonawcy”, co jest widocznym znakiem, iż zakres obowiązków w zakresie prawa ochrony 

środowiska  oraz  w  zakresie  prawa  pracy,  o  których  mowa  w  tym  przepisie  nie  wynika  z 

takiego  prawa.  Jak  opisano  to  powyżej  obowiązki  te  wyznaczone  są  jedynie  przepisami 

przepisów 

ustawowych  

i  wykonawczych,  dekretów  i  decyzji  zarówno  na  szczeblu  krajowym,  jak  i  unijnym,  jak 

stanowi literalnie art. 18 ust. 2 Dyrektywy. 

Z  uwagi  na  wskazane  argumenty  nie  może  być  wątpliwości,  że  ewentualne  naruszenia 

prawa pracy i prawa ochrony środowiska mające miejsce na gruncie prawa chińskiego i na 

terenie  Chińskiej  Republiki  Ludowej  nie  jest  objęte  zakresem  zastosowania  art.  18  ust.  2 

Dyrektywy  2014/24/UE,  a  ślad  za  nim  nie  jest  także  objęte  zakresem  zastosowania 

przesłanki wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego uregulowanej 

w art. 57 ust. 4 lit. a) Dyrektywy 2014/24/UE. 

Wnioski płynące z wykładni art. 57 ust. 4 lit. a) Dyrektywy 2014/24/UE rzutują bezpośrednio 

na  sposób  interpretacji  przepisu  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp.  Stanowi  on  transpozycję 

przywołanego  przepisu  dyrektywy  do  porządku  prawnego  Rzeczypospolitej  Polskiej  i 

powinien  być  interpretowany  z  uwzględnieniem  swojej  genezy  prawnoeuropejskiej,  a  to  z 

uwagi na fakt, iż w orzecznictwie organów ochrony prawnej powszechnie przyjęta i w pełni 

aprobowana  jest  zasada  interpretacji  prawa  krajowego  z  uwzględnieniem  postanowień 

prawa Unii Europejskiej, których transpozycję do polskiego porządku prawnego stanowi dany 

przepis prawa krajowego (tzw. prowspólnotowa wykładnia prawa krajowego). 

Obowiązek 

prowspólnotowej 

wykładni 

prawa 

krajowego 

został 

potwierdzony  

i  skonkretyzowany  w  licznych  wyrokach  TSUE.  W  myśl  używanej  przez  TSUE  formuły 

„stosując  prawo  krajowe,  a  zwłaszcza  przepisy  uregulowania  przyjętego  specjalnie  w  celu 

wprowadzenia  wymagań  dyrektywy,  sąd  krajowy  jest  zobowiązany  interpretować  prawo 

krajowe  w  najszerszym  możliwym  zakresie  (ang.  as  far  as  possible)  w  świetle  brzmienia  i 

celu  danej  dyrektywy,  aby  osiągnąć  rezultat  przez  nią  przewidziany,  a  co  za  tym  idzie 

zapewnić zgodność z art. 249 ak. 3 Traktatu o Wspólnocie Europejskiej (w aktualnym stanie 


prawnym  art.  288  ust.  3  Traktatu  o  Funkcjonowaniu  Unii  Europejskiej)”  (Wyrok  z  dnia  16 

grudnia 1993 r. w sprawie C-334/92 (Wagner Miret), Rec. str. I-6911, pkt 2; wyrok z dnia 15 

maja 

r.  

w  sprawie  C-160/01  (Mau),  Rec.  str.  I-4791;  wyrok  z  dnia  23  lutego  1999  r.  w  sprawie  C-

63/97  (BMW),  Rec.  str.  I-905,  pkt  22;  wyrok  z  dnia  27  czerwca  2000  r.  w  sprawach 

połączonych od C-240/98 do C-244/98, Rec. str. I-4941, pkt 30, wyrok z dnia 23 października 

2003  r.  w  sprawie  C-408/01  (Adidas-Salomon  i  Adidas  Benelux),  dotychczas 

nieopublikowany, pkt 21.). 

Wymóg  ten  stanowi  immanentną  cechę  systemu  traktatowego,  który  umożliwia  sądom 

krajowym zapewnienie w ramach ich właściwości pełnej skuteczności prawa wspólnotowego 

przy rozstrzyganiu zawisłych przed nimi sporów. Jak podkreśla TSUE, sądy krajowe powinny 

czynić  wszystko,  co  leży  w  zakresie  ich  kompetencji,  uwzględniając  wszystkie  przepisy 

prawa  krajowego  i  stosując  uznane  w  porządku  krajowym  metody  wykładni,  by  zapewnić 

pełną  skuteczność  rozpatrywanej  dyrektywy  i  dokonać  rozstrzygnięcia  zgodnego  z 

realizowanymi przez nią celami (wyrok z dnia 20 maja 2003 r. w sprawach połączonych C-

465/00,  C-138/01  i  C-

139/0139  Rechnungshof).  W  świetle  orzecznictwa  TSUE  wykładnia 

prowspólnotowa wymaga w pewnych sytuacjach pominięcia przez sąd krajowy sprzecznego 

z  prawem  wspólnotowym  przepisu  prawa  krajowego.  W  sprawie  Marleasing  (sprawa  C-

106/89) z 1990 r. TSUE uznał, że wykładnia prowspólnotowa powinna skłaniać sąd krajowy 

do  pominięcia (niestosowania)  przepisu prawa krajowego, jeżeli  rezultat jego zastosowania 

byłby  sprzeczny  z  brzmieniem  i  celem  dyrektywy.  Nakaz  pominięcia  przepisu  krajowego 

niezgodnego  

z odpowiednim standardem unijnym wynika również z orzeczenia TS w sprawie Centrosteel 

(sprawa C-456/98). 

Analogicznie  nakaz  prowspólnotowej  wykładni  prawa  krajowego  postrzegają  sądy  polskie. 

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 września 2010 

r.  (sygn.  akt  I  FSK  237/10)  „Sąd  krajowy  jest  zobowiązany  dokonywać  wykładni  prawa 

wspólnotowego  tak  dalece,  jak  to  możliwe  w  świetle  brzmienia  i  celu  dyrektywy,  aby 

osiągnąć cel dyrektywy” (niepubl. zamieszczony w Systemie Informacji Prawnej LEX). 

Jeszcze  dobitniej  obowiązek  ten  wyraził  Naczelny  Sąd  Administracyjny  w  wyroku  z  dnia  

10 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 100/14) orzekając, że „Podstawowym celem dokonywania 

wykładni systemowej jest zapewnienie zgodności między normami należącymi do odrębnych 

porządków  prawnych  (tj.  prawa  polskiego  i  prawa  unijnego)  oraz  inspirowanie  organu 

stosującego  prawo  krajowe  do  wyboru takiego rezultatu  wykładni,  który  zapewnia  możliwie 

największą  skuteczność  prawu  unijnemu.  W  konsekwencji  sąd  krajowy  powinien  dokonać 


wykładni  istniejącego  prawa  wewnętrznego  tak,  aby  uwzględniała  ona  zarówno  treść,  jak  i 

cel  przepisu  prawa  unijnego.  Natomiast  wykładnia  celowościowa  prawa  wspólnotowego 

nakazuje  w  większym  stopniu  uwzględniać  cele  konkretnych  rozwiązań  prawnych,  niż 

literalne brzmienie przepisów je zawierających”. 

Zgodnie  natomiast  z  poglądem  wyrażonym  przez  Naczelny  Sąd  Administracyjny  w  wyroku  

z  dnia  12  września  2012  r.  (sygn.  akt  I  FSK  1781/2011):  „Aby  dokonać  pełnej  oceny 

zgodności prawa krajowego z prawem unijnym, należy oczywiście odwołać się nie tylko do 

litery przepisu, ale również poznać jego kontekst, miejsce w systemie, funkcje i cele, którym 

służy.  Przy  czym  sędzia  krajowy  nie  może  zapominać,  że  interpretacja  danego  przepisu 

krajowego  powinna  być  dokonywana  z  punktu  widzenia  jego  celu  i  ogólnego  systemu 

regulacji, którego jest częścią.” Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla więc, że obowiązek 

prounijnej  wykładni  nie  może  zakończyć  się  na  etapie  porównania  brzmienia  przepisów 

prawa  krajowego  i  unijnego,  ale  konieczne  może  być  również  dokonanie  interpretacji 

systemowej i celowościowej przepisu prawa krajowego, w celu uniknięcia konfliktu z normą 

dyrektywy.  Pogląd  wyrażony  przez  Naczelny  Sąd  Administracyjny  zasługuje  w  pełni  na 

aprobatę. Wymaga bowiem przypomnienia, że zgodnie z art. 288 TFUE dyrektywa obliguje 

państwa  członkowskie  do  osiągnięcia  określonego  w  niej  rezultatu,  pozostawiając 

jednocześnie  swobodę  wyboru  formy  i  środków,  które  doprowadzą  do  jego  osiągnięcia. 

Zgodnie  natomiast  z  orzecznictwem  TSUE  najważniejszym  kryterium  oceny  właściwego 

funkcjonowania  norm  dyrektyw  w  prawie  krajowym  jest  zapewnienie  im  pełnej  praktycznej 

efektywności i w ten sposób pełne osiągnięcie wyznaczonego rezultatu. 

I.1.4.  Nieadekwatność  stanu  faktycznego  z  uwagi  na  brak  elementu  ostatecznej  decyzji 

administracyjnej 

Niezależnie  od  argumentów  wykazanych  powyżej,  przesądzających  o  konieczności 

oddalenia  zarzutów  związanych  z  działalnością  firmy  Stecol,  Przystępujący  wskazuje  na 

dodatkowe  argumenty  odnoszące  się  wprost  do  faktów  przywołanych  w  odwołaniu.  Jak 

stanowi art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp wykluczeniu z postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego  podlega  wykonawca,  wobec  którego  wydano  ostateczną  decyzję 

administracyjną o naruszeniu obowiązków wynikających z prawa ochrony środowiska, prawa 

pracy 

lub 

przepisów 

o  zabezpieczeniu 

społecznym,  jeżeli  wymierzono  tą  decyzją  karę  pieniężną.  Tym  samym 

sankcja  wykluczenia  dotyczy  takich  wykonawców,  których  naruszenia  obowiązków  w 

zakresie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  pracy  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu 

społecznym zostały stwierdzone w decyzji administracyjnej posiadającej walor ostateczności, 

a decyzja wymierzała ich karę pieniężną. 


Opisany  powyżej  stan  faktyczny  ujęty  w  hipotezie  normy  prawnej  wyrażonej  

w  postanowieniach  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  ma  istotne  znaczenie  z  punktu  widzenia 

oceny  stanów  faktycznych,  w  których  doszło  na  terenie  Chińskiej  Republiki  Ludowej  do 

wymierzenia grzywien w stosunku do Stecol. 

Przystępujący  zwrócił  uwagę,  iż  należności  publiczno-prawne,  które  obowiązany  był  uiścić  

w  Chinach  w  związku  ze  zdarzeniami  wskazanymi  w  odwołaniu  zostały  nałożone  

w postępowaniach, które nie są podobne (analogiczne) do postępowania administracyjnego 

kończącego  się  wydaniem  decyzji  administracyjnej,  lecz  raczej  upodabniają  się  do 

postępowania  mandatowego  lub  nakazu  zapłaty,  od  którego  można  wnieść  sprzeciw. 

Dotyczą  bowiem  niewielkich  co  do  swojej  rangi  naruszeń  prawa  publicznego,  karanych 

prostą i szybko wymierzaną sankcją pieniężną w postaci relatywnie niewysokiej grzywny. Nie 

jest  to  zatem  skomplikowane  postępowania  jurysdykcyjne  prowadzone  przez  organ,  ze 

sformalizowanym  postępowaniem  dowodowym  i  udziałem  wielu  stron  (podmiotów 

zainteresowanych lub mających interes w rozstrzygnięciu). 

Pomijając  różnice  pomiędzy  polskim  a  chińskim  porządkiem  prawnym,  zwrócić  należy 

uwagę, że także w Polsce organy administracji publicznej władne są nakładać mandaty i na 

tej podstawie wymierzać grzywny. Dotyczy to zwłaszcza procesu inwestycyjnego i tak: 

a) 

zgodnie  z  rozporządzeniem  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  16  października  2002  r.  

w  sprawie  nadania  pracownikom  organów  nadzoru  budowlanego  uprawnień  do  nakładania 

grzywien  w  drodze  mandatu  karnego  (Dz.  U.  Nr  174,  poz.  1423)  pracownicy  organów 

nadzoru budowlanego są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za 

wykroczenia  określone  w  art.  93  ustawy  z  dnia 7  lipca  1994  r.  -  Prawo  budowlane  (Dz.  U.  

z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm.); 

b) 

zgodnie  z  rozporządzeniem  Ministra  Klimatu  i  Środowiska  z  dnia  30  sierpnia  2022  r.  

w sprawie wykroczeń, za które inspektorzy Inspekcji Ochrony Środowiska są uprawnieni do 

nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. poz. 1837), inspektorzy tej inspekcji 

są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone 

m.in. w: (i) art. 330-334, art. 335a-336, art. 337a-349, art. 350 ust. 1, art. 351-355, art. 358, 

art. 359 ust. 2 i art. 360 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - 

Prawo ochrony środowiska (Dz. 

U.  z  2021  r.  poz.  1973,  z  późn.  zm.),  (ii)  art.  28  ustawy  z  dnia  13  kwietnia  2007  r.  o 

zapobieganiu  szkodom  w  środowisku  i  ich  naprawie  (Dz.  U.  z  2020  r.  poz.  2187);  (iii)  art. 

171, art. 172, art. 176-179, art. 180 ust. 2-4, art. 180a-182, art. 183 ust. 1 i 2 oraz art. 184-

ustawy 

dnia  

14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2022 r. poz. 699, 1250 i 1726) czy też (iv) art. 476 


ust. 1 i 2, art. 477 pkt 4, 5 i 12 oraz art. 478 pkt 6, 7, 9, 10 i 16 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. 

Prawo wodne (Dz. U. z 2021 r. poz. 2233, z późn. zm. 3); 

c) 

zgodnie  z  rozporządzeniem  Ministra  Gospodarki  Morskiej  i  Żeglugi  Śródlądowej  z  dnia  

15  lipca  2020  r.  w  sprawie  wykroczeń,  za  które  pracownicy  Państwowego  Gospodarstwa 

Wodnego  Wody  Polskie  wykonujący  kontrolę  gospodarowania  wodami  są  uprawnieni  do 

nakładania  grzywien  w  drodze  mandatu  karnego,  oraz  warunków  i  sposobu  wydawania 

upoważnień  do  nakładania  grzywien  w  drodze  mandatu  karnego  (Dz.  U.  poz.  1285) 

pracownicy  Państwowego  Gospodarstwa  Wodnego  Wody  Polskie  wykonujący  kontrolę 

gospodarowania wodami są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego 

za wykroczenia określone w art. 476 ust. 1 i 2, art. 477 pkt 4-8 oraz art. 478 pkt 2, 6 i 12-16 

ustawy  z  dnia  20  lipca  2017  r.  -  Prawo  wodne  (Dz.  U.  z  2020  r.  poz.  310,  284,  695,  782  i 

d) 

bezpośrednio na podstawie art. 95 § 3 Kodeksu wykroczeń w sprawach określonych w art. 

17  §  2  tego  kodeksu  (wykroczenia  przeciwko  prawom  pracownika)  postępowanie 

mandatowe  prowadzi  inspektor  pracy.  Inspektor  pracy  może  nałożyć  grzywnę  w  drodze 

mandatu karnego także po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających, jeżeli uzna, że kara 

ta będzie wystarczająca. 

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 95 § 5 Kodeksu wykroczeń wydano niemal 

20 rozporządzeń przyznającym organom administracji publicznej uprawnienia do nakładania 

grzywien  w  postępowaniu  mandatowym.  Zgodnie  z  treścią  ww.  delegacji,  Prezes  Rady 

Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, złożony w porozumieniu 

z  Ministrem  Sprawiedliwości,  może  nadać,  w  drodze  rozporządzenia,  uprawnienia  do 

nakładania  grzywien  w  drodze  mandatu  karnego  funkcjonariuszom  innych  organów, 

określając  jednocześnie  wykaz  wykroczeń,  za  które  funkcjonariusze  ci  uprawnieni  są  do 

nakładania grzywien, oraz zasady i sposób wydawania upoważnień do nakładania grzywien, 

mając na względzie zakres ustawowych uprawnień takich organów, potrzebę szybkiej reakcji 

na  fakt  popełnienia  wykroczenia  oraz  potrzebę  ochrony  dóbr  szczególnie  narażonych  na 

naruszenia ze strony sprawców wykroczeń. 

Nie  zawsze  zatem  (nawet  na  gruncie  prawa  polskiego)  należność  publicznoprawna 

wymierzona  przez  organ  administracji  publicznej  jest  karą  administracyjną,  o  której  mowa  

w art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp. Niekiedy jest to grzywna, która nie mieści się w dyspozycji 

art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp.  Z  takimi  właśnie  (wykraczającymi  poza  zdarzenia 

sankcjonowane  na  gruncie  tego  przepisu)  zdarzeniami  mamy  do  czynienia  w  przypadku 

grzywien przywołanych w odwołaniu, przy czym chiński system prawny umożliwia nakładanie 


grzywien  także  na  przedsiębiorstwa,  a  nie  tylko  na  osoby  fizyczne  jak  ma  na  to  miejsce  

w Polsce. 

Przystępujący zwraca ponadto uwagę, że informacje o karach administracyjnych nałożonych 

na Stecol (gdyby w istocie do ich nałożenia doszło), zgodnie z regulacjami obowiązującymi  

w Chińskiej Republice Ludowej, byłyby ujawnione w Krajowym systemie publikacji informacji 

dot.  wiarygodności  przedsiębiorstw.  System  ten  gromadzi  informacje  m.in.  o  karach 

administracyjnych.  W  przypadku  ich  nałożenia  w  dokumencie  z  Krajowego  systemu 

publikacji  informacji  dot.  wiarygodności  przedsiębiorstw  ujawnia  się  opis  nałożonych  kar. 

Tymczasem  zaświadczenie  z  Krajowego  systemu  publikacji  informacji  dot.  wiarygodności 

przedsiębiorstw  dot.  Stecol,  a  przedłożone  w  trakcie  Postępowania,  zawiera  wzmiankę  o 

braku  informacji  w  tej  sprawie,  co  oznacza,  że  kara  administracyjna  na  Stecol  nie  została 

nałożona. 

W  kontekście  jedynego  dokumentu  urzędowego,  jaki  został  złożony  w  toku  Postępowania 

(czyli  zaświadczenie  z  Krajowego  systemu  publikacji  informacji  dot.  wiarygodności 

przedsiębiorstw  dot.  Stecol  złożone  jako  podmiotowy  środek  dowodowy)  nie  wiadomo  na 

jakiej  podstawie  Odwołujący  twierdzi,  że  „W  świetle  prawa  chińskiego  wyżej  wymienione 

decyzje  mają  przymiot  decyzji  ostatecznych”.  W  tym  zakresie,  w  pierwszych  kolejności, 

wskazać należy, iż dokumenty, który załącza do odwołania to jedynie informacje z chińskich 

stron  internetowych,  co  oznacza,  iż  nie  mogą  one  podważać  domniemania  prawdziwości 

dokumentu urzędowego, jakim jest zaświadczenie z Krajowego systemu publikacji informacji 

dot. wiarygodności przedsiębiorstw dot. Stecol. 

Po  wtóre  przedłożone  informacje  wprost  stanowią  o  grzywnach  nałożonych  przez  organy 

administracji,  jako  typie  kary  wymierzonej  przez  organ  chiński.  Odwołujący  zatem  bardzo 

wybiórczo  traktuje  przedłożony  przez  siebie  materiał  dowodowy  skupiając  się  na  fakcie 

nałożenia grzywien  przez  organ  administracji  publicznej jednakże  bez jakiejkolwiek refleksji 

nad  charakterem  prawnym  sankcji  (w  tym  przypadku 

–  grzywien)  zastosowanych  przez 

organ  oraz  nad  charakterem  środka  prawnego  nakładającego  sankcję.  W  każdym  razie  w 

żaden sposób nie udowadnia, iż grzywny zostały nałożone w drodze decyzji administracyjnej 

i to jeszcze takiej, która cieszy się walorem jakkolwiek rozumianej ostateczności. 

I.1.5. Nieproporcjonalność ewentualnej sankcji wykluczenia 

Przystępujący  zwraca  uwagę,  że  ewentualne  wykluczenie  go  postępowania  na  podstawie 

przesłanki z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp byłoby w najwyższym stopniu nieproporcjonalne  

w  stosunku  do  rangi  naruszeń  prawa  chińskiego  wskazanych  w  odwołaniu,  a  tym  samym 

naruszałoby  jedną  z  fundamentalnych  zasad  prowadzenia  postępowania,  o  której  mowa  w 

art. 16 Pzp. Ponadto zgodnie art. 109 ust. 3 Pzp w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 


5 lub 7, zamawiający może nie wykluczać wykonawcy, jeżeli wykluczenie byłoby w sposób 

oczywisty nieproporcjonalne, w szczególności gdy kwota zaległych podatków lub składek na 

ubezpieczenie  społeczne  jest  niewielka  albo  sytuacja  ekonomiczna  lub  finansowa 

wykonawcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest wystarczająca do wykonania zamówienia. 

W  kontekście  zasady  proporcjonalności  wyrażonej  w  Pzp,  Konsorcjum  Intercor  zwraca 

uwagę,  że  naruszenia  ukarane  grzywnami  na  gruncie  prawa  chińskiego  dotyczyły  bardzo 

drobnych uchybień powstałych przy realizacji bardzo poważnych zamierzeń inwestycyjnych. 

Jakkolwiek  co  do  zasady  nie  powinny  mieć  miejsca,  to  ich  ranga  i  skala  nie  uzasadnia 

wykluczania Konsorcjum Intercor z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

W tym zakresie zacząć należy od omówienia strony przedmiotowej naruszeń wykazywanych 

przez Odwołującego. Czyny ukarane grzywnami nałożonymi przez organy chińskie to m.in. 

(1)zanieczyszczenie powietrza podczas prac ziemnych w związku nierozpryskiwaniem wody  

prowadzące do zapylenia; 

zanieczyszczenie środowiska hałasem przy realizacji robót; 

składowanie odpadów budowlanych poza terenem budowy, bez zezwolenia; 

niepodjęcie  środków  technicznych  i  zarządczych  w  celu  wyeliminowania  ryzyka 

wypadków; 

pracownicy  pracujący  na  wysokości  nie  byli  wyposażeni  w  pasy  bezpieczeństwa  do 

wykonywania  prac  na  dużych  wysokościach,  a  Stecol  nie  usunął  nieprawidłowości  w 

wyznaczonym terminie; 

nakaz przywrócenie [1600,00008 m2] gruntów leśnych na pierwotnym terenie i zalesienie 

dodatkowych 0,5 mu [333,33335 m2] gruntów; 

naruszenie bezpieczeństwa pracy; 

odprowadzanie ścieków poza teren budowy - ścieki wydostały się do rowu deszczowego 

pod zbiornikiem i ostatecznie wpadały do zbiornika Xianlin. 

Jak widać naruszenia związane ze środowiskiem są bardzo drobnymi uchybieniami, przede 

wszystkim dotyczącymi naruszeń utrzymania placu budowy w należytym porządku, ale nie z 

korzystaniem lub zanieczyszczaniem środowiska. Wszystkie miały charakter jednostkowy, a 

nie trwały, a żadne z nich nie dotyczy zdarzeń o skali katastrofy ekologicznej czy chociażby 

poważnej  awarii  przemysłowej  w  rozumieniu  polskiego  Prawa  ochrony  środowiska.  Z  kolei 

naruszenia  w  zakresie  prawa  pracy  dotyczą  jednostkowych  (w  skali  budowy)  naruszeń 

wymagań dot. BHP oraz nieterminowego przeprowadzenia szkoleń i działań naprawczych. 

Oceniając kwestię proporcjonalności nie można też stracić z pola widzenia faktu, że wartość 

wszystkich  grzywien  dot.  naruszeń  wskazywanych  w  odwołaniu  pozostaje  w  rażącej 

dysproporcji  do  ceny  oferty  złożonej  w  Postępowaniu.  Łączna  wartość  grzywien  wynosi  ok 


stanowi  nie  więcej  niż  0,015%  przy  wartości  oferty  wynoszącej  ponad  3,7  mld  PLN  (!). 

Uznanie,  iż  tak  błahe  kwoty  mają  przełożyć  się  na  tak  drastyczną  sankcję  jednoznacznie 

pokazuje,  

iż byłby to przypadek oczywistej nieproporcjonalności. 

Podkreślić  należy,  iż  uchybienia  ukarane  grzywnami  przez  organy  chińskie  stanowią 

jednostkowe  przypadki  w  odniesieniu  do  skali  działalności  Stecol.  W  ciągu  ostatnich  5  lat 

Stecol  wykonał  na  terenie  Chin  prawie  650  kontraktów  budowlanych  i  osiągnął  przychody  

w  Chinach  na  kwotę  ponad  65  mld  (czyli  ponad  40  mld  PLN).  Z  kolei  działalność  poza 

Chinami obejmowała ponad 350 kontraktów i osiągnął przychody za granicą na kwotę ponad 

11  mld  PLN.  Podkreślić  przy  tym  należy,  iż  w  przypadku  kontraktów  realizowanych  na 

terenie Unii Europejskiej nigdy nie doszło do jakiegokolwiek przypadku naruszenia przepisów 

dot. ochrony środowiska czy prawa pracy. 

Wykluczenie  Konsorcjum  Intercor  w  oparciu  o  przywołane  w  odwołaniu  przypadki 

stanowiłoby o wypaczeniu sensu nadanego przez ustawodawcę sankcjom, o których mowa 

art. 

i 109 Pzp. Przepisy te mają na celu niedopuszczenie do powierzenia realizacji zamówienia 

wykonawców  nierzetelnych,  niedających  rękojmi  należytego  wykonania  zamówienia, 

tymczasem Odwołujący nie podejmuje nawet próby wykazania, że grzywny, o których mowa 

w odwołaniu rzeczywiście podważają rzetelność wykonawcy Stecol. 

I.2. Zarzut dot. przedstawienia nieprawdziwych informacji 

Całkowicie niezasadnymi są zarzuty Odwołującego dot. naruszenia art. 109 ust. 1 pkt 8 Pzp 

oraz art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp. 

W pierwszej kolejności Przystępujący wskazuje, że przepis.is art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp nie 

może znaleźć zastosowania w sprawie, gdyż nie obejmuje on przypadku złożenia informacji 

dotyczących braku podstaw wykluczenia. Przedłożenie nieprawdziwych informacji w zakresie 

braku  podstaw  do  wykluczenia  jest  sankcjonowane  na  podstawie  art.  109  ust.  1  pkt  8  Pzp. 

Przepis  ten  nakazuje  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub 

rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że 

nie  podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  co 

mogło mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane przez  zamawiającego  w  postępowaniu  

o  udzielenie  zamówienia,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić 

wymaganych podmiotowych środków dowodowych. 

Zasadniczym  elementem  konstrukcyjnym  tej  przesłanki  jest  wprowadzenie  w  błąd 

zamawiającego  w  wyniku celowego działania lub  rażącego  niedbalstwa.  Jak zwróciła na  to 

uwagę KIO w wyroku z dnia 24 lutego 2023 r. (sygn. akt KIO 373/23) Przesłanki z art. 109 


ust.  1  pkt  8  p.z.p.  w  odróżnieniu  od  dyspozycji  art.  109  ust.  1  art.  10  p.z.p.  ("  (...)  który  w 

wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd  (...)") 

określają  kwalifikowane  przypadki  wprowadzenia  w  błąd.  Wykonawca  musi  przede 

wszystkim  działać  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa.  Przepis 

odsyła  więc  w  pierwszej  kolejności  do  zachowania  zamierzonego,  celowego,  a  więc 

świadomego i nastawionego na wywołanie określonych skutków”. 

W  przypadku  Przystępującego  oświadczenie  się  w  JEDZ  przez  Stecol,  iż  nie  zachodzi  

w stosunku do niego przesłanka wykluczenia opisana w art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) PZP było  

w pełni uzasadnione okolicznościami sprawy. Po pierwsze przepis art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) 

Pzp nie odsyła do jakichkolwiek przepisów prawa obcego, co pozwalało Stecol na przyjęcie, 

że  nie  musi  się  oświadczać  co  do  zdarzeń  powstałych  na  terenie  Chińskiej  Republiki 

Ludowej  i  sankcjonowanych  grzywnami  nałożonymi  na  podstawie  prawa  chińskiego.  Po 

wtóre, jak  do tej  pory  w żadnym  ze  swoich orzeczeń  KIO,  Sąd  Zamówień  Publicznych,  ani 

też  TSUE  nie  przyjął  takiej  interpretacji  omawianej  przesłanki  wykluczenia,  że  miałaby  ona 

obejmować  swoim  zakresem  zastosowania  zdarzenia  zaistniałe  poza  obszarem  Unii 

Europejskiej  

i niepoddane właściwości prawa Państwa Członkowskiego UE. 

Wykładnia  prezentowana  przez  Odwołującego  nie  występuje  też  w  piśmiennictwie 

prawniczym. 

Wreszcie  kary  grzywny  nałożone  w  Chinach  na  Stecol,  wedle  najlepszego  przekonania 

Stecol, zostały nałożone w drodze mandatowej i nie stanowią odpowiednika administracyjnej 

kary pieniężnej nałożonej ostateczną decyzja administracyjną. 

Ponadto w pozyskanym przez Stecol dokumenty urzędowym z Krajowego systemu publikacji 

informacji dot. wiarygodności przedsiębiorstw, gdzie powinny znaleźć się informacje o karach 

administracyjnych (gdyby takowe zostały nałożone), informacji takich nie ma. 

Stecol  był  zatem  w  pełni  uprawniony  do  udzielenia  odpowiedzi  NIE  na  pytanie  o  kary 

administracyjne.  Niezależnie bowiem  od  tego,  że (co wykazane  zostało powyżej),  grzywny,  

o których mowa w odwołaniu w ogólne nie podlegają notyfikacji w JEDZ, nie należy pomijać 

znaczenia  wspomnianego  powyżej  urzędowego  dokumentu  zawierającego  informacje  

o istnieniu lub braku kar administracyjnych. Wydawanie w Chińskiej Republice Ludowej tego 

dokumentu pozwala bowiem na przyjęcie, że Stecol, udzielając odpowiedzi na pytanie JEDZ, 

zachował  się  w  zgodzie  z  miernikiem  starannego  działania  (tym  bardziej,  że  pytanie  JEDZ 

zawiera odesłanie do wiedzy wykonawcy: „Czy wykonawca, wedle własnej wiedzy, naruszył 

swoje obowiązki w dziedzinie prawa środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy?”). 


Z drugiej strony, jak wskazano powyżej, KIO wielokrotnie wypowiadała się w ten sposób, że 

wszelkie przepisy Pzp o charakterze sankcyjnym (czy to przesłanki odrzucenia oferty, czy to 

przesłanki  wykluczenia  z  postępowania)  powinny  być  interpretowane  ściśle  i  restrykcyjnie. 

Stecol  pozostawał  zatem  w  pełni  uzasadnionym  przekonaniu,  że  składa  oświadczenie 

zgodne  z  prawdą,  nie  istnieją  więc  jakiekolwiek  podstawy  do  przyjęcia,  że  wprowadził  lub 

mógł wprowadzić swoim działaniem Zamawiającego w błąd. 

Dodatkowo  Przystępujący  zauważa,  że  część  opisanych  przez  Odwołującego  grzywien 

została nałożona już po złożeniu JEDZ przez Stecol w postępowaniu. 

Stan faktyczny ustalony przez Izbę: 

W  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego,  oferty  założyło  5  wykonawców. 

Zamawiający przewidział wybór wykonawcy z wykorzystaniem aukcji elektronicznej.  

Zamawiający  za  najkorzystniejszą  uznał  ofertę  wykonawców  wspólnie  ubiegający  się  

o  udzielenie  zamówienia:  Przedsiębiorstwo  Usług  Technicznych  Intercor  Sp.  z  o.o  oraz 

Stecol 

Corporation, dalej: „Konsorcjum Intercor”, lub „Przystępujący Konsorcjum Intercor”. 

Zamawiający  w  pkt  8.1.  SWZ  przewidział,  że  o  udzielenie  zamówienia  będą mogli  ubiegać 

się wykonawcy, wobec których brak było podstaw do wykluczenia z postępowania w oparciu  

fakultatywne przesłanki wykluczenia , tj. art. 109 ust. 1 pkt 2, 3, 4, 7, 8, 10 ustawy Pzp. 

Odwołujący  w  odwołaniu wskazał,  iż  wobec  Stecol  Corporation  w  11  przypadkach chińskie 

organy administracji wydały decyzje administracyjne w związku z naruszeniem przez Stecol 

Corporation  obowiązków  związanych  z  naruszeniem  prawa  ochrony  środowiska  i  prawa 

pracy na podstawie przepisów prawa obowiązujących w Chińskiej Republice Ludowej.  

Decyzja  nr  8  o  karze  środowiskowej  z  17  kwietnia  2023  r.,  Biuro  Budownictwa 

Mieszkaniowego  i  Miejsko-Wiejskiego  Powiatu  Xiong 

nałożyło  na  Stecol  Corporation  - 

grzywny  w  wysokości  30.000  RMB  (juanów)  za  naruszenie  art.  69  ustawy  Chińskiej 

Republiki  Ludowej  o  zapobieganiu  i 

kontroli  zanieczyszczeń  powietrza,  polegającego  

na  braku  zraszania  wodą  w  celu  zmniejszenia  pylenia  podczas  prac  ziemnych,  

na podstawie art. 115 ww. ustawy; 

2.  Kara nr 80003 (2022) z 11 sierpnia 2022 r. 

– Biuro Rządu Ludowego miasta Zhongshan 

nałożyło  na  Stecol  Corporation  grzywnę  w  wysokości  10 000  RMB  (juanów)  za  brak 

wdrożenia  ograniczenia  godzin  pracy  nałożonych  przez  organ  właściwy  do  spraw 

administracji  ochrony  środowiska,  co  stanowiło  naruszenie  postanowienia  art.  19  i  20 

ustawy  Chińskiej  Republiki  Ludowej  dotyczącej  kontroli  zanieczyszczenia  hałasem  

w środowisku; 

3.  Decyzja  o  ukaraniu  nr  1  [2022] 

z  9  września  2022  r.  Urząd  ds.  Wodnych  Dzielnicy 


Pingshan  miasta  Shenzhen   

nałożył  na  Stecol  Corporation  grzywnę  w  wysokości 

100.000  RMB 

(juanów)  za  naruszenie  art.  16  §  1  Ustawy  o  gospodarce  odpadami 

budowlanymi 

odprowadzanie odpadów budowlanych poza plac budowy bez zezwolenia;  

Decyzja  o ukaraniu numer  66  (2022)  w  dniu  26 sierpnia 2022 roku,  Biuro Zarządzania 

Kryzysowego  miasta  Zhongshan 

nałożyło  na  Stecol  Corporation  karę  grzywny  

wysokości  475.000  RMB  (juanów)  za  naruszenie  art.  41  ust.  2,  art.  43,  art.  44  ust.  

1  i  art.  49  ust.  2  Prawa  o  bezpieczeństwie  produkcji  Chińskiej  Republiki  Ludowej  za 

niepodjęcie środków technicznych i zaradczych w celu wykrycia i wyeliminowania ryzyka 

wypadków,  którego  skutkiem  był  wypadek,  w  którym    związany  z  bezpieczeństwem,  

w którym zginęła jedna osoba; 

5.  Decyzja nr 402 (2022)  z 31 sierpnia 2022 r., 

Biuro Rządu Ludowego miasta Zhonghan 

nałożyło  na  Stecol  Corporation  karę  grzywny  w  wysokości  10.000  RMB  (juanów)  za 

naruszenie art. 41 ust. 2 

Prawa o bezpieczeństwie produkcji Chińskiej Republiki Ludowej 

za  brak  wyposażenia  pracowników  w  pasy  bezpieczeństwa  do  wykonywania  prac  na 

dużych wysokościach; 

6.  Decyzja  o  ukaraniu  nr  8  (2021)  z  22  listopada  2021  r., 

Biuro  Zasobów  Ludzkich  

i Ubezpieczeń Społecznych miasta Jiande podstawie Artykułu 27 rozporządzenia o nad 

nadzorze  nad  bezpieczeństwem  pracy  w  prowincji  Zhejiang  nałożyło  na  Stecol 

Corporation 

karę grzywny w wysokości 5.000 RMB (juanów) za niezastosowanie się do 

nakazów  Nadzoru  Bezpieczeństwa  Pracy  w  celu  terminowego  wykonania  działań 

naprawczych;  

7.  Decyzja  o  karze 

leśnictwa nr 2120210701 z 28 października 2021 r., Urząd ds. Zieleni 

Miejskiej  dzielnicy  Qingpu  miasta  Szanghaj,  na  podstawie  art.  43  ust.  2 

Przepisów 

wykonawczych  do  prawa  leśnego  Chińskiej  Republiki  Ludowej,  nałożył  karę  grzywny  

w  wysokości  38.686  RMB  (juanów)  i  nakazano  przywrócenie  2,4  mu  (1600,00008  m

gruntów leśnych na pierwotnym terenie i zalesienie dodatkowych 0,5 mu (333,33335 m

gruntów;   

Decyzja  o  ukaraniu  1677  (2022)  z  18  sierpnia  2022  r.  Urząd  Zasobów  Ludzkich  

i  Ubezpieczeń  Społecznych  Nowej  Dzielnicy  Jinpu  Miasta  Dalian,  nałożyło  na  Stecol 

Corporation  grzywn

ę  w  wysokości  10.000  RMB  (juanów)  za  odmowę  usunięcia 

naruszeń, na podstawie art. 6 Rozporządzenia o nadzorze nad bezpieczeństwem pracy; 

9.  Decyzja  o  ukaraniu  numer  18-0006  z  20  sierpnia  2020  r.,  Biuro  ds.  Kompleksowego 

Egzekwowania  Prawa  Administracyjnego  dzielnicy  Yuhang 

nałożyło  grzywnę  w 

wysokości 5.000 RMB (juanów) za odprowadzanie ścieków poza plac budowy w wiosce 

Huashu; 


Kara w ramach Nadzoru Kryzysowego Yingdong (2021) Biuro Zarządzania Kryzysowego 

dzielnicy Yingdong miasta Fuyang z 30 września 2021 r., grzywna w wysokości 210.000 

RMB  za  brak  wprowadzenia  procedur  badania  ukrytych  zagrożeń  związanych 

z bezpieczeństwem produkcji i zapobiegania im;  

11.  Kompleksowa  decyzja  o  ukaraniu  (2021)  z  6  stycznia  2021  r.,  Miasto  Xiongzhou, 

grzywna w wysokości 50.000 RMB za poważne zanieczyszczenie dróg z placu. 

Naruszenia miały  miejsce  w  okresie  od  20  sierpnia  2020  r.  do  17  kwietnia  2023  r.  i  w  tym 

okresie zostały wydane decyzje administracyjne, na podstawie których na Stecol Corporation 

nałożono kary pieniężne. 

Stecol Corporation w JEDZ z dnia 17 czerwca 2022 r. i JEDZ z dnia 31 maja 2023 r. złożył 

oświadczenie,  że  zgodnie  z  którym  wedle  własnej  wiedzy  nie  naruszył  swoich  obowiązków  

w dziedzinie prawa ochrony środowiska, o których mowa dla celów niniejszego zamówienia, 

w prawie krajowym, 

w stosownym ogłoszeniu lub dokumentach zamówienia bądź w artykule 

18 ust. 2 dyrektywy 2014/24/UE oraz w JEDZ z 17 czerwca 2022 r. i JEDZ z 31 maja 2023 r. 

złożył oświadczenie, że wedle własnej wiedzy, nie naruszył swoich obowiązków w dziedzinie 

prawa  pracy

,  o  których  mowa,  do  celów  niniejszego  zamówienia,  w  prawie  krajowym,  

w  stosownym  ogłoszeniu  lub  w  dokumentach  zamówienia  bądź  w  art.  18  ust.  2  dyrektywy 

2014/24/UE.  K

olejno  w  oświadczeniu  o  aktualności  informacji  zawartych  w  JEDZ  z  dnia  

8  lutego  2023  r. 

oświadczył,  że  informacje zawarte w  oświadczeniu,  o którym mowa w  art. 

125  ust.  1  Ustawy,  w  zakresie  braku  podstaw  wykluczenia  z  P

ostępowania  wskazanych 

przez  Z

amawiającego,  o  których  mowa  w  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  Ustawy  są  aktualne  i 

zgodne  

z  prawdą  oraz  zostały  przedstawione  z  pełną  świadomością  konsekwencji  wprowadzenia 

zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji.  

W dniu 29 listopada 2022 r. 

Zamawiający wezwał Odwołującego do wyjaśnień rażąco niskiej 

ceny w branży SRK. Odwołujący w dniu 14 grudnia 2022 r. złożył wyjaśnienia, załączając do 

nie nich kalkulację wraz z ofertą podwykonawcy na realizację prawa opcji nr 1 i 2. 

W  dniu  5  stycznia  2023  r.  Odwołujący  złożył  kolejne  pismo,  w  którym  poinformował 

Zamawiającego,  że  kalkulacja  złożona  wraz  z  wyjaśnieniami  w  dniu  14  grudnia  2022  r. 

zawiera błąd. 

Pismem  z  dnia 21  sierpnia 2023 r.  Zamawiający  poinformował  Odwołującego o  odrzuceniu 

jego oferty na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp.   

W  dniu  31  sierpnia  2023  r.  Odwołujący  wniósł  do  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie 

wobec czynności Zamawiającego polegających na: 


wyborze  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia,  

tj.  Przedsiębiorstwa  Usług  Technicznych Intercor  sp.  z  o.o.  oraz  Stecol Corporation jako 

najkorzystniejszej w Postępowaniu; 

2)  zaniechaniu odrzucenia oferty Konsorcjum Intercor- 

Stecol w sytuacji, gdy została złożona 

przez Wykonawcę podlegającego wykluczeniu z Postępowania; 

3)  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego  w  związku  z  niezasadnym  przyjęciem,  że  oferta 

Odwołującego zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia; 

4)  zaniechaniu  wezwania  Odwołującego  do  złożenia  dodatkowych  wyjaśnień  w  zakresie 

wyceny  branży  SRK  w  sytuacji,  w  której  w  następstwie  złożonych  przez  Odwołującego 

wyjaśnień,  Zamawiający  powziął  nowe  wątpliwości  w  zakresie  przyjętych  przez 

Odwołującego założeń lub przedłożonych dowodów. 

Zaskarżonym czynnościom Zamawiającego Odwołujący zarzucił: 

1) naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp w zw. z 

art.  57  ust.  4  lit.  a)  w  zw.  z  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady 

2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej 

dyrektywę 2004/18/WE (dalej jako „Dyrektywa 2014/24”) w zw. z art. 16 pkt 1 Pzp poprzez 

jego  niezastosowanie  i  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Intercor-  Stecol  w  sytuacji,  gdy 

wobec  członka  Konsorcjum  Intercor  –  Stecol,  tj.  spółki  Stecol  Corporation  (dalej  jako 

„Stecol”)  zostały  wydane  ostateczne  decyzje  administracyjne  o  naruszeniu  przez  tego 

wykonawcę  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska  oraz  prawa  pracy, 

którymi to decyzjami wymierzono na Stecol kary pieniężne; 

2) naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 109 

ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i 

zaniechanie  odrzucenia oferty Intercor-  Stecol  w  sytuacji,  gdy  wykonawca  ten,  w  wyniku 

zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa,  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd 

przy  przedstawianiu  informacji,  że  nie  podlega  wykluczeniu  z  Postępowania,  tj.  zataił 

informację,  że  wobec  Stecol  zostały  wydane  ostateczne  decyzje  administracyjne  o 

naruszeniu  przez  tego  wykonawcę  obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony 

środowiska oraz prawa pracy, którymi to decyzjami wymierzono na Stecol kary pieniężne, 

co miało istotny wpływ na decyzje podejmowane przez Zamawiającego w Postępowaniu; 

względnie (w przypadku nie uwzględnienia zarzutu wskazanego w pkt 2 powyżej) 

3) naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 Pzp w zw. z art. 

109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp  w  zw.  z  art.  16  pkt  1  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i 

zaniechanie odrzucenia oferty Intercor - Stecol w sytuacji, gdy wykonawca ten, w wyniku 

lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił Zamawiającemu informacje wprowadzające w 


błąd  w  zakresie  odnoszącym  się  do  podstaw  wykluczenia  Stecol  z  Postępowania  w 

oparciu  o  przepis  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c)  Pzp,  co  miało  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia; 

4) art. 226 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 224 ust. 5 i 6 Pzp w zw. art. 16 pkt 1 Pzp w zw. z art. 

253  ust.  1  Pzp  poprzez  odrzucenie  oferty  Odwołującego  w  związku  z  niezasadnym 

przyjęciem, że oferta Odwołującego zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 

zamówienia,  wobec  niezasadnego  przyjęcia  przez  Zamawiającego,  że  Odwołujący  nie 

obalił domniemania rażąco niskiej ceny w zakresie dotyczącym branży SRK, jak również 

że  złożone  przez  Odwołującego  wyjaśnienia  z  dnia  14  grudnia  2022  r.  i  wyjaśnienia  

z 5 stycznia 2023 r. nie uzasadniają zaoferowanej ceny za wykonanie branży SRK i nie 

potwierdzają,  że  Odwołujący  uwzględnił  w  swojej  wycenie  wszystkie  koszty  związane  

z  wykonaniem  prac  tej  branży,  w  tym  kosztów  związanych  z  powierzeniem  wykonania 

części  prac  podmiotom  udostępniającym  zasoby,  gdy  tymczasem  Odwołujący  udzielił 

Zamawiającemu  szczegółowych  wyjaśnień  w  zakresie  wyceny  branży  SRK,  przedłożył 

Zamawiającemu dowody potwierdzające zasadność i realność zaoferowanej ceny, w tym 

w  szczególności  szczegółową  kalkulację  prac  branży  SRK,  a  tym  samym  zadośćuczynił 

wezwaniu  Zamawiającego.  Odrzucenie  oferty  Odwołującego  w  tych  okolicznościach 

świadczy  o tym,  że Zamawiający zaniechał  przeprowadzenia pogłębionej,  merytorycznej 

analizy tych wyjaśnień, na które składały się pisma z dnia 14 grudnia 2022 r. i z 5 stycznia 

2023  r.,  co  z  kolei  świadczy  o  naruszeniu  przez  Zamawiającego  podstawowych  zasad 

prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w tym zasady równego 

i  uczciwego  traktowania  wykonawców.  Ponadto  Zamawiający  nie  uzasadnił  w  sposób 

należyty podstaw prawnych i faktycznych swojej decyzji; 

5)  ewentualnie  (w  przypadku  nieuwzględnienia  powyższego  zarzutu  z  pkt  4)  art.  224  ust.  

1 Pzp z zw. z art. 16 pkt 1 Pzp poprzez zaniechanie wezwania Odwołującego do złożenia 

dodatkowych  wyjaśnień  w  zakresie  sposobu  wyceny  branży  SRK  w  sytuacji,  w  której  

następstwie  złożonych  przez  Odwołującego  wyjaśnień  Zamawiający  powziął  nowe 

wątpliwości  w  zakresie  przyjętych  przez  Odwołującego  założeń  lub  przedłożonych 

dowodów. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  dokonania 

następujących 

czynności: 

unieważnienia  wyboru 

oferty  Intercor- 

Stecol 

jako 

najkorzystniejszej  w  Postępowaniu  i  nakazanie  przeprowadzenia  ponownego  badania  i 

oceny 

ofert  

z  uwzględnieniem  oferty  Odwołującego,  a  w  ramach  tej  czynności  nakazanie 

Zamawiającemu: 


1) odrzucenia oferty Intercor- Stecol w oparciu o przepis art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. 

z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 lub 10 Pzp; 

unieważnienia  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego  w  związku  z  niezasadnym 

przyjęciem, że oferta Odwołującego zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 

zamówienia; 

3)  ewentualnie  (w  przypadku  uwzględnienia  zarzutu  nr  5  z  petitum  odwołania)  wezwania 

Odwołującego  do  złożenia  dodatkowych  wyjaśnień  w  zakresie  sposobu  wyceny  branży 

SRK. 

Do 

postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego skutecznie przystąpili: 

1.  w

ykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia:  Przedsiębiorstwo  Usług 

Technicznych INTERCOR Sp. z o.o. z siedzibą w Zawierciu, Stecol Corporation, 

wykonawcy  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  TORPOL  S.A.  

z siedzibą w Warszawie, INTOP Warszawa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie. 

Izba  stwierdziła,  że  ww.  wykonawcy  zgłosili  przystąpienie  do  postępowania  w  ustawowym 

terminie, wykazując interes w rozstrzygnięciu odwołania na korzyść Zamawiającego.  

Przystępujący Konsorcjum Intercor w piśmie z dnia 13 września 2023 r. wniósł o oddalenie 

odwołania w całości z uwagi na całkowitą bezzasadność podniesionych zarzutów. 

Przystępujący  Torpol  S.A.  oraz  Intop  Warszawa  Sp.  z  o.o.  w  piśmie  13  września  2023  r. 

wniósł o oddalenie zarzutów wskazanych w pkt 4 i 5 odwołania.  

Odwołujący w piśmie z dnia 19 września 2023 r. przedstawił swoje stanowisko. 

Przystępujący  zgłosił  na  posiedzeniu  w  dniu  15  września  2023  r.  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia przez Zamawiającego zarzutów 1-3 odwołania.  

Izba  uwzględniła  stanowiska  prezentowane  przez  strony  i  uczestnika  postępowania 

odwoławczego na posiedzeniu i rozprawie.  

Izba  rozpoznając  odwołanie  uwzględniła  akta  sprawy  odwoławczej,  które  zgodnie  

z § 8 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 30 grudnia 2020 r. w sprawie postępowania 

przy rozpoznawaniu odwołań przez Krajową Izbę Odwoławczą (Dz. U. z 2020 r., poz. 2453) 

stanowią  odwołanie  wraz  z  załącznikami  oraz  dokumentacja  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  w  postaci  elektronicznej  lub  kopia  dokumentacji,  o  której  mowa  w  §  7  ust. 

2,  a  także  inne  pisma  składane  w  sprawie  oraz  pisma  kierowane  przez  Izbę  lub  Prezesa  

w związku z wniesionym odwołaniem.  

Izba  zaliczyła  do  materiału  dowodowego  sprawy  dokumenty  pochodzące  z  akt  sprawy 


odwoławczej  oraz  dopuściła  dowody  przedłożone  przez  Odwołującego  w  załączeniu  do 

odwołania,  dowody  przedłożone  na  posiedzeniu  i  rozprawie  przez  Odwołującego, 

Zamawiającego oraz Przystępującego Konsorcjum Intercor.  

Izba uznała, że 2 opinie prawne: Opinia prawna dr A. S. z 14 września 2023 r. oraz Opinia 

prawna 

dr 

hab. 

P. 

N. 

dot. 

interpretacji 

przepisu 

art. 

ust.  

2  dyrektywy  2014/24/UE,  przedstawione 

przez  Przystępującego  stanowią  uzupełnienie 

stanowiska  Przystępującego.  Opinia  prywatna  to  dokument,  który  powstaje  poza 

postępowaniem,  najczęściej  w  celu  jej  przedstawienia w  toku postępowania.  Co  do  zasady 

opinia prywatna 

nie stanowi dowodu wiadomości specjalnych. 

Stan prawny ustalony przez Izbę 

Art. 57 ust. 4 lit. a) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 

2014  r. 

w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej  Dyrektywę  2004/18/WE  z  dnia  26 

lutego  2014  r.  (Dz.Urz.UE.L  Nr  94,  str.  65)

,  dalej:  „Dyrektywa  2014/24/UE”  stanowi,  że 

instytucje  zamawiające  mogą  wykluczyć  lub  zostać  zobowiązane  przez  państwa 

członkowskie  

do  wykluczenia  z  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  każdego  wykonawcę, 

gdy  instytucja  zamawiająca  za  pomocą  dowolnych  stosownych  środków  może  wykazać 

naruszenie mających zastosowanie obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 2

Art. 18 ust. 2 Dyrektywy 2014/24/UE stanowi

, że państwa członkowskie podejmują stosowne 

środki  służące  zapewnieniu,  by  przy  realizacji  zamówień  publicznych  wykonawcy 

przestrzegali  mających zastosowanie obowiązków  w  dziedzinie prawa ochrony  środowiska, 

prawa socjalnego i prawa pracy, ustanowionych w przepisach unijnych, krajowych, układach 

zbiorowych  bądź  w  przepisach  międzynarodowego  prawa  ochrony  środowiska, 

międzynarodowego  prawa  socjalnego  i  międzynarodowego  prawa  pracy  wymienionych  

w załączniku X. 

Zgodnie  z  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  ustawy  Pzp, 

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  naruszył  obowiązki  w  dziedzinie  ochrony 

środowiska, prawa socjalnego lub prawa pracy, wobec którego wydano ostateczną decyzję 

administracyjną o naruszeniu obowiązków wynikających z prawa ochrony środowiska, prawa 

pracy  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  jeżeli  wymierzono  tą  decyzją  karę 

pieniężną.  

Zgodnie  z  art.  109  ust.  1  pkt  8  ustawy  Pzp, 

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub 

rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że 


nie  podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  

co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie 

przedstawić wymaganych podmiotowych środków dowodowych. 

Stosowanie do art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp, 

z postępowania o udzielenie zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

przedstawi

ł  informacje  wprowadzające  w  błąd,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia.  

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy Pzp, 

w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt. 1-5 lub 7, 

zamawiający może nie wykluczać wykonawcy, jeżeli wykluczenie byłoby w sposób oczywisty 

nieproporcjonalne,  w  szczególności  gdy  kwota  zaległych  podatków  lub  składek  na 

ubezpieczenie  społeczne  jest  niewielka  albo  sytuacja  ekonomiczna  lub  finansowa 

wykonawcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest wystarczająca do wykonania zamówienia.  

Zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy Pzp

, Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli została 

złożona przez wykonawcę podlegającego wykluczeniu z postępowania. 

Zgodnie z art. 223 ust. 2 ustawy Pzp, 

Zamawiający poprawia w ofercie: 

1) oczywiste omyłki pisarskie, 

2)  oczywiste  omyłki  rachunkowe,  z  uwzględnieniem  konsekwencji  rachunkowych 

dokonanych poprawek, 

3)  inne  omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty  z  dokumentami  zamówienia, 

niepowodujące istotnych zmian w treści oferty 

niezwłocznie zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została poprawiona. 

Zgodnie z brzmieniem art. 224 ust. 1 ustawy Pzp, 

jeżeli zaoferowana cena lub koszt, lub ich 

istotne części składowe, wydają się rażąco niskie w stosunku do przedmiotu zamówienia lub 

budzą  wątpliwości  zamawiającego  co  do  możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia 

zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  w  dokumentach  zamówienia  lub  wynikającymi  

z  odrębnych  przepisów,  zamawiający  żąda  od  wykonawcy  wyjaśnień,  w  tym  złożenia 

dowodów w zakresie wyliczenia ceny lub kosztu, lub ich istotnych części składowych.  

Stosownie  do  art.  224  ust.  5    ustawy  Pzp,  o

bowiązek  wykazania,  że  oferta  nie  zawiera 

rażąco niskiej ceny lub kosztu spoczywa na wykonawcy.  

Zgodnie  z  art.  224  ust.  6  ustawy  Pzp

,  odrzuceniu,  jako  oferta  z  rażąco  niską  ceną  lub 

kosztem,  podlega  oferta  wykonawcy,  który  nie  udzielił  wyjaśnień  w  wyznaczonym  terminie, 

lub jeżeli złożone wyjaśnienia wraz z dowodami nie uzasadniają podanej w ofercie ceny lub 

kosztu. 


Zgodnie  z  art.  226  ust.  1  pkt  8  ustawy  Pzp

,  Zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  zawiera 

rażąco niską cenę lub koszt w stosunku do przedmiotu zamówienia.  

Stosownie do art. 253 ust. 1 ustawy Pzp, 

niezwłocznie po wyborze najkorzystniejszej oferty 

zamawiający informuje równocześnie wykonawców, którzy złożyli oferty, o: 

wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  albo  imię  i  nazwisko,  siedzibę  albo 

miejsce  zamieszkania,  jeżeli  jest  miejscem  wykonywania  działalności  wykonawcy, 

którego  ofertę  wybrano,  oraz  nazwy  albo  imiona  i  nazwiska,  siedziby  albo  miejsca 

zamieszkania, jeżeli są miejscami wykonywania działalności wykonawców, którzy złożyli 

oferty,  a  także  punktację  przyznaną  ofertom  w  każdym  kryterium  oceny  ofert  i  łączną 

punktację; 

wykonawcach, których oferty zostały odrzucone 

podając uzasadnienie faktyczne i prawne.  

Zgodnie  z  art.  16  pkt  1  ustawy  Pzp

Zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowych 

sprawach

,  po  zapoznaniu  się  ze  stanowiskami  przedstawionymi  w  odwołaniach, 

odpowiedzi na odwołanie, stanowiskami przystępujących, konfrontując je z zebranym 

w sprawie materiałem procesowym, w tym z dokumentacją postępowania o udzielenie 

zamówienia  publicznego  oraz  po  wysłuchaniu  oświadczeń  i  stanowisk  stron,  a  także 

uczestnik

ów  postępowania  odwoławczego  złożonych  ustnie  do  protokołu  w  toku 

rozprawy 

– ustaliła i zważyła, co następuje: 

Skład orzekający stwierdził, że odwołania dotyczą materii określonej w art. 513 ustawy Pzp 

podlegają  rozpoznaniu  zgodnie  z  art.  517  ustawy  Pzp.  Izba  stwierdziła  również,  że  nie 

została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  określonych  w  art.  528  ustawy  PZP,  których 

stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołań  i  odstąpieniem  od  badania  meritum 

sprawy. 

Ponadto  

w ocenie składu orzekającego Odwołujący wykazali, że posiadają legitymację materialną do 

wniesienia środka zaskarżenia, zgodnie z przesłankami art. 505 ust. 1 ustawy Pzp, tj. mają 

interes w uzyskaniu zamówienia, a naruszenie przez Zamawiających przepisów ustawy Pzp 

może spowodować poniesienie przez nich szkody, polegającej na nieuzyskaniu zamówienia. 

Skład  orzekający  dokonał  oceny  stanu  faktycznego  ustalonego  w  obydwu  sprawach  mając 


na  uwadze  art.  554  ust.  1  pkt  1  ustawy  Pzp

, który  stanowi,  że  Izba  uwzględnia odwołanie, 

jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ 

na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. 

Izba 

–  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy  przedłożony  przez  strony  

uczestników  postępowania  odwoławczego,  po  dokonaniu  ustaleń  poczynionych  na 

podstawie  dokumentacji  postępowania,  biorąc  pod  uwagę  zakres  sprawy  zakreślony  przez 

okoliczności  podniesione  w  odwołaniach  oraz  stanowiska  złożone  pisemnie  i  ustnie  do 

protokołu – stwierdziła, że sformułowane przez Odwołujących:  

1.  zarzuty w sprawie o sygn. akt KIO 2572/23 

podlegały oddaleniu; 

2.  zarzuty 

nr  1  i  2  odwołania  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2574/23  zostały  przez  Izbę 

uwzgl

ędnione, natomiast zarzuty nr 3 oraz 5 podlegały oddaleniu.  

I.   KIO 2572/23: 

W odniesieniu do zarzutu nr 1 odwołania: 

W  ocenie  Izby, 

przedstawiona  przez  Odwołującego,  interpretacja  warunku  dotyczącego 

doświadczenia  kierownika  robót  torowych  nie  jest  prawidłowa.  Zamawiający  wymagał,  aby 

kierownik robót torowych posiadał doświadczenie w kierowaniu co najmniej jedną inwestycją  

określonym w tym warunku zakresie robót.  

W  ocenie  Izby, 

warunek  dotyczący  kierownika  robót  torowych:  „ma  doświadczenie  

w  kierowaniu 

co  najmniej  jedną  inwestycją  o  następującym  zakresie  robót”,  należy 

odczytywać  zgodnie  z  jego  literalnym  brzmieniem.  A  to  oznacza,  że    doświadczenie 

kierownika  robót  torowych  nie  musi  dotyczyć  robót  już  wykonanych  oraz  całego 

zrealizowanego zakresu referencyjnych robót.  

ocenie  Izby,  Zamawiający  w  trakcie  postępowania  słusznie  podniósł:  „doświadczenie  

w kierowaniu co najmniej jedną inwestycją o następującym zakresie robót” nie jest tożsame  

z  „doświadczeniem  w  kierowaniu  co  najmniej  jedną  inwestycją,  w  ramach  której 

zrealizowano następujący zakres robót”.  

O  samym 

doświadczeniu  zawodowym  (3-letnim)  na  stanowisku  kierownika  budowy  lub 

kierownika  robót  lub  inspektora  nadzoru  (w  rozumieniu  ustawy  Prawo  budowalne)  

w  specjalności  inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie  kolejowych  obiektów  budowlanych  na 

robotach  związanych  z  budową  lub  przebudową  infrastruktury  kolejowej  w  zakresie  robót 

torowych  jest  mowa  w  tiret  pierwszym  w  warunku 

określonym  w  punkcie  8.4.2  Lp.  3  SWZ- 

IDW.  Natomiast  w  tiret  drugim 

wskazano  konieczność  posiadania  przez  kierownika  robót 

torowych doświadczenia w kierowaniu co najmniej jedną inwestycją o określonym zakresie. 


Istotna 

jest  treść  warunku,  a nie jak  wskazuje Odwołujący  opis tabeli  w  załączniku nr  8  do 

IDW,   

w  której  wykonawca  miał  wskazać  podmiot,  na  rzecz  którego  wykonywał  usługi  lub 

roboty  budowlane

: „Podmiot na rzecz którego usługi lub roboty budowalne były wykonane”.  

Nie  ulega  również  wątpliwości,  że  gdyby  Zamawiający  wymagał,  aby  doświadczenie 

dotyczyło robót  już wykonanych, to taki warunek zostałby przez Zamawiającego wskazany 

wprost w SWZ - IDW. 

Izba wskazuje, że wszelkie wątpliwości dotyczące treści warunku (w tym przypadku zarówno 

strony, jak  i 

uczestnicy Postępowania rozumieli go inaczej),  należy rozpatrywać na korzyść 

wykonawcy.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  z  dnia  9  maja  2022  r.,  sygn.  akt  KIO  1047/22,  który 

skład  orzekający  w  pełni  aprobuje,  wskazała:  „Niejasne,  niejednoznaczne  zapisy  SWZ  nie 

mogą  obciążać  wykonawców  bazujących  na  tych  zapisach  podczas  składania  oferty,  czy 

przedstawiania  podmiotowych  środków  dowodowych.  Jeżeli  możliwa  była  co  najmniej 

dwutorowa  interpretacja  warunku  udziału  w  postępowaniu,  to  wszelkie  niejasności  SWZ 

należy  odczytywać  na  korzyść  wykonawców,  nawet  jeżeli  weźmie  się  pod  uwagę 

podwyższony miernik  staranności  wymagany  w stosunkach  danego rodzaju od  wykonawcy 

zawodowo  prowadzącego  działalność  gospodarczą  i  stale  biorącego  udział  w 

postępowaniach  

o udzielenie zamówień publicznych”.  

W uchwale z 3 sierpnia 2017 r., sygn. akt

: KIO/KD 38/17, która zachowała swoją aktualność 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  wskazała: "Reguła  ta  wynika  z  prawniczej  paremii  »In  dubio 

contra  proferentem«  znaczącej  w  języku  polskim  »Wątpliwości  należy  tłumaczyć  przeciw 

autorowi«.  Nie  ulega  wątpliwości,  że  Zamawiający  jest  autorem  ogłoszenia  o  zamówieniu  i 

SIWZ, które zostały zredagowane przez Zamawiającego.”  

Podobnie 

wypowiedział  się Sąd Okręgowy  w Nowym Sączu w wyroku z 18 marca 2015 r., 

sygn.  akt:  III  Ca  70/15: "

Zapisy  w  SIWZ  (...)  muszą  mieć  charakter  precyzyjny  i 

jednoznaczny;  a  wątpliwości  powstałe  na  tym  tle  muszą  być  rozstrzygane  na  korzyść 

wykonawcy.  Obowiązek  takiego  formułowania  i  tłumaczenia  ma  na  celu  realizację  zasady 

uczciwej 

konkurencji  

i  równego  traktowania  wszystkich  wykonawców  przystępujących  do  przetargu  (...)" oraz  

S

ąd  Okręgowy  w  Szczecinie  w  wyroku  z  7  marca  2018  r.,  sygn.  akt.  VIII  Ga  102/18, 

wskazując,  że: "Wyrażona  w  art.  7  ust  1  p.z.p.  zasada,  obecnie  formułowana  jako  zasada 

przejrzystości,  oznacza  również  zakaz  wyciągania  negatywnych  konsekwencji  wobec 

wykonawcy  wskutek  niedopełnienia  przez  niego  obowiązku,  który  nie  wynika  wyraźnie  z 

dokumentacji  przetargowej  lub  obowiązujących  przepisów  prawa  krajowego,  lecz  jedynie  z 


wykładni tych przepisów lub dokumentacji”.  

A wobec powyższego fakt, iż stacja Białystok nie została ukończona i do dnia złożenia ofert  

nie  posiadała  50  rozjazdów  kolejowych  oraz  dokumenty  wskazane  przez  Odwołującego  na 

potwierdzenie powyższych okoliczności: pisma PKP PLK S.A. CRI Region Centralny, Zespół 

Projektu  nr  1/7 z dnia 21.02.2023 r., protokoły  odbioru  eksploatacyjnego,  protokoły  odbioru 

technicznego  (w  tym  branży  torowej),  dotyczące  referencyjnej  stacji  Białystok  (z 

załącznikami) za okres od lutego 2021 r. do dnia złożenia oferty przez Konsorcjum Intercor, 

raporty  miesięczne  składane  Zamawiającemu  przez  Konsorcjum  Intercor,  zgodnie  z 

Subklauzulą  4.21  umowy  na  wykonanie  robót  w  ramach  referencyjnej  inwestycji  stacja 

Białystok  za  okres  od  lutego  2021  r.  do  dnia  złożenia  oferty  przez  Konsorcjum  Intercor, 

Dziennik Budowy nr 48/2/2020 oraz nagr

anie wideo dostępne w internetowej sieci publicznej 

obrazujące  stan  zaawansowania  robót  budowlanych  na  stacji  Białystok  w  lipcu  2022  r. 

(https://www.youtube.com/watch?v=q8VU4Op0TEA  

dostęp  na  dzień  31.08.2023  r.),  nie 

miały dla rozstrzygnięcia sprawy istotnego znaczenia. 

Ponadto  w  ocenie  Izby, 

dla  rozstrzygnięcia  sprawy  jest  istotne,  że  Konsorcjum  Intercor  w 

celu  wykazania 

spełnienia  warunku  udziału  w  Postępowaniu  w  zakresie  zdolności 

technicznej lub zawodowej

, oprócz kwestionowanej przez Odwołującego, inwestycji na stacji 

Białystok,  wskazało  również  inwestycję:  „Zaprojektowanie  i  wykonanie  przebudowy  stacji 

Łódź 

Widzew  

i  część  szlaku  Łódź  Fabryczna  –  Łódź  Widzew  od  km  2,250  do  km  7,200  wraz  

z  urządzeniami  SRK  telekomunikacji  dla  całego  odcinka  Łódź  Fabryczna  –  Łódź  Widzew 

oraz  modernizacji  linii  objazdowej 

Łódź  Widzew  –  Łódź  Chojny  –  Łódź  Kaliska  (okres:  od 

–  12.2016).  Doświadczenie  kierownika  robót  torowych  dotyczące  powyższej 

inwestycji  nie  było  kwestionowane  w  odwołaniu.  A  wobec  powyższego,  należy  przyjąć,  że 

Konsorcjum  Intercor  wykazało  spełnienie  warunku  w  zakresie  doświadczenia  kierownika 

robót 

torowych  

w  kierowaniu 

co  najmniej  jedną  inwestycją  o  następującym  zakresie  robót:  Budowa  lub 

przebudowa linii kolejowej dwutorowej o długości co najmniej 20 km budowa lub przebudowa 

co najmniej jednej stacji, 

przy czym stacja ta ma mieć min. 50 rozjazdów. 

Wobec  powyższego,  nawet  gdyby  przyjąć,  że  roboty  budowalne  –  przebudowa  stacji 

Białystok  nie  potwierdzała  doświadczenia  kierownika  robót  torowych,  to  wciąż  w  wykazie 

znajdowały  się  roboty  budowlane,  polegające  na  zaprojektowaniu  i  wykonaniu  przebudowy 

stacji Łódź Widzew i części szlaku Łódź Fabryczna – Łódź Widzew. 

Zatem ewentualne 

naruszenie przepisów w powyższym zakresie nie miały wpływu na wynik 

Post

ępowania. 


Wobec powyższego, Izba uznała zarzut nr 1 odwołania za niezasadny. 

W odniesieniu do zarzutu nr 2 i 7: 

W  ocenie 

Izby,  oświadczenie  Spółki  Trakcja  S.A.,  dalej:  „Trakcja  S.A.”  o  udostępnieniu 

Konsorcjum Intercor zasob

ów w celu wykazania posiadania doświadczenia w wykonywaniu 

określonych  przez  Zamawiającego  robót  budowlanych  budzi  wątpliwości  co  do  jego 

rzeczywistego zakresu.  

O

świadczenie Spółki Trakcja S.A:  

„a) udostępniam Wykonawcy ww. zasoby, w następującym zakresie: 

robót budowlanych na:  

•  budowę  lub  przebudowę  co  najmniej  1  stacji  kolejowej,  przy  czym  budowa  lub 

przebudowa  obejmowały  co  najmniej:  dwa  tory  główne  zasadnicze  i  dwa  tory  główne 

dodatkowe 

wraz  

z odwodnieniem, dwa 

perony oraz wymianę lub zabudowę 50 rozjazdów kolejowych,  

oznaczać mogło, że Trakcja S.A. udostępniła Konsorcjum Intercor zasoby w postaci budowy 

lub przebudowy 1 stacji kolejowej lub 2 stacji kolejowych.   

Z

godnie  z  definicją  Słownika  języka  polskiego  PWN  pojęcie  „co  najmniej”  jest  partykułą 

komunikującą, że ilość, liczba lub miara czegoś jest nie mniejsza od wymienionej i że może 

być większa.

Powyższych  wątpliwości,  w  ocenie  Izby  nie  usuwa,  wskazana  przez  Konsorcjum  Intercor  

korespondencja  mailowa 

pomiędzy  pracownikami  Konsorcjum  Intercor  i  pracownikami 

Trakcja  S.A.  z  7  grudnia  2022  r.  oraz  24  stycznia  2023  r. 

ponieważ  nie  dotyczyła  samego 

zobowiązania,  ale  2  referencji  na  budowę  lub  przebudowę  co  najmniej  1  stacji  kolejowej. 

Zakres  zobowiązania  Trakcji  S.A.  może  również  budzić  wątpliwości  z  uwagi  na  treść 

oświadczenia  obecnego  Zarządu  Trakcja  S.A.  z  29  sierpnia  2023  r.  o  udostępnieniu 

Konsorcjum Trakcja S.A. zasobu w postaci tylko 1 budowy lub przebudowy stacji kolejowej, 

pomimo, że informacja obecnego Zarządu  Trakcja  S.A.  została  udzielona w  odpowiedzi  na 

pismo  Odwołującego  i  nie  została  skierowana  ani  do  Zamawiającego,  ani  do  Konsorcjum 

Intercor.  

W  ocenie  Izby,  wątpliwości  co  do  zakresu  udostępnionego  zasobu  nie  usuwa  użyte  

w  oświadczeniu  Trakcja  S.A.  sformułowanie:  „udostępniam  Wykonawcy  ww.  zasoby,  

w  następującym  zakresie:  -  robót  budowlanych  na:  (…)”,  z  uwagi  na  użycie  pojęcia  „robót 

budowalnych”  w liczbie mnogiej, którą to okoliczność podkreślał Przystępujący.  

Izba  na  rozprawie  w  dniu  15  września  2023  r.  oddaliła  wniosek  Odwołującego  o 

przesłuchanie  


w charakterze świadków: Prezesa Trakcja S.A. A. S., A. K. – członka Zarządu Trakcja S.A. 

oraz G. K. 

– pełnomocnika Trakcja S.A. na okoliczności wskazane w uzasadnieniu zarzutów 

7 odwołania ponieważ w  celu wykazania powyższych okoliczności zostały  przedstawione 

dokumenty.  

W  ocenie Izby 

oświadczenie Trakcji S.A. powinno wzbudzić wątpliwości Zamawiającego co 

do  rzeczywistego  zakresu 

zobowiązania Trakcji S.A.  do  udostępnienia Konsorcjum Intercor 

zasobów.  Zamawiający,  zgodnie  z  brzmieniem  art.  128  ust.  4  ustawy  Pzp,  może  żądać  od 

wykonawców wyjaśnień czy to w zakresie treści JEDZ czy złożonych środków dowodowych 

lub innych złożonych przez wykonawcę oświadczeń lub dokumentów.  

Istotne w ocenie Izby, jest 

odczytywanie oświadczenia Trakcja S.A. jako całości.   

Wobec  powyższego,  Izba  nie  znalazła  podstaw  do  uwzględnienia  zarzutu  nr  2  odwołania, 

natomiast, w ocenie Izby, 

uwzględnieniu podlegał zarzut nr 7. Z uwagi na niejednoznaczną 

treść  oświadczenia  Trakcja  S.A.,  Zamawiający  powinien  zażądać  wyjaśnienia  złożonego 

przez Trakcja S.A. oświadczenia.  

Mając  jednakże  uwadze  fakt,  iż  Izba  uwzględniła  odwołanie  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO 

2574/23 w zakresie zarzutu nr 1 i 2 odwołania i nakazała Zamawiającemu odrzucenie oferty 

Konsorcjum Intercor, 

Zamawiający nie ma już obowiązku wezwania Konsorcjum Intercor do 

złożenia wyjaśnień dotyczących oświadczenia podmiotu trzeciego. 

Zatem Izba nie miała podstaw do nakazania Zamawiającemu wezwania Przystępującego do 

złożenia wyjaśnień w tym zakresie. 

A wobec Izba oddaliła zarzut nr 2 oraz 7 odwołania.  

W odniesieniu do zarzutu nr 3, 4 i 5: 

Z  art.  109  ust.  1  pkt  8 

ustawy  Pzp  wynika,  iż  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  zamierzonego  działania  lub 

rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że 

nie  podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  kryteria  selekcji,  co 

mogło mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane przez  zamawiającego  w  postępowaniu  

o  udzielenie  zamówienia,  lub  który  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić 

wymaganych podmiotowych środków dowodowych. 

P

rzesłanka  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania,  zawarta  w  art.  109  ust.  1  pkt  

8  ustawy  Pzp,  dotyczy 

złożenia  informacji  odnoszących  się  do  sytuacji  podmiotowej 

wykonawcy, 

wprowadzających  Zamawiającego  w  błąd.  Wprowadzenie  zamawiającego  w 

błąd  może  przybrać  formę  zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa.  Zamierzone 

działanie  polega  na  celowym  wprowadzeniu  zamawiającego  w  błąd  przez  wykonawcę 


chcącego potwierdzić spełnianie warunków, kryteriów selekcji lub brak podstaw wykluczenia. 

Rażące  niedbalstwo  to  jeden  z  przypadków  winy  nieumyślnej,  oznaczający  zachowanie  w 

sposób  istotnie  odbiegający  od  oczekiwań  stawianych  wobec  podmiotu  działającego  na 

rynku profesjonalnie.  

Zgodnie  z  wyrokiem 

Sądu  Najwyższego  10  marca  2004  r.,  sygn.  akt    IV  CK  151/03 

niepubl.):  „Przez  rażące  niedbalstwo  rozumie  się  natomiast  niezachowanie  minimalnych 

(elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu pewnej 

osobie  winy  w  tej  postaci  decyduje  więc  zachowanie  się  przez  nią  w  określonej  sytuacji  

w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej”. 

Oceniając  należytą  staranność  w  zakresie  prowadzonej  działalności  gospodarczej  należy, 

zgodnie z art. 355 § 2 Kc, uwzględnić jej zawodowy. Szczególnej staranności, która powinna 

przybrać  postać  większej  dokładności  i  rzetelności  w  działaniu  wymaga  się  od 

przedsiębiorcy.  Od  wykonawcy,  który  ubiega  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

należy  oczekiwać  dokładności  i  rzetelności  przy  składaniu  oferty,  przygotowaniu 

dokumentów i oświadczeń składanych w postępowaniu, a zatem również tego, aby upewnił 

się,  czy  deklarowany  stan  rzeczy  odpowiada  rzeczywistości,  por.  wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej z 26 kwietnia 2022 r., sygn. akt KIO 918/22.   

Warunkiem  zastosowania  wykluczenia 

wykonawcy  z  postępowania  jest  potencjalny  wpływ 

informacji  wprowadzającej  w  błąd  na  decyzje  zamawiającego.  Z  założenia  informacje 

dotyczące  warunków  udziału  w  postępowaniu,  podstaw  wykluczenia  czy  kryteriów  selekcji 

mogą wpłynąć na decyzje zamawiającego.  

Stosownie  do  art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp, 

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia.  

P

rzesłanka wykluczenia z powodu złożenia informacji wprowadzających w błąd w przypadku 

art. 109 ust. 1 pkt 10 

ustawy Pzp, odnosi się do sytuacji, gdy informacje te złożono wskutek 

lekkomyślności lub niedbalstwa. Lekkomyślność polega na tym, że wykonawca przedstawia 

informacje przewidując możliwość wprowadzania zamawiającego w błąd, ale bezpodstawnie 

sądzi, że takiego skutku uniknie, naruszając przy tym zasady ostrożności.  

Niedbalstwo  to  polega  na  tym,  że  wykonawca  w  ogóle  nie  posiada  wyobrażenia  co  od 

możliwości  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd,  choć  taki  skutek  powinien  był 

przewidywać.  

W

spólną  cechą  przepisu  art.  109    ust.  1  pkt  8  oraz  pkt  10  ustawy  Pzp  jest  wprowadzenie 

z

amawiającego przy przedstawieniu informacji w błąd.  


Izba  uznała,  że  nie  zaistniały  przesłanki  wykluczenia  Przystępującego  z  postępowania  na 

podstawie art. 109 ust. 1 pkt 8 oraz pkt 10 ustawy Pzp

, gdyż Przystępujący przedstawiając 

informacje  dotyczące  doświadczenia  kierownika  robót  torowych  nie  wprowadził 

Zamawiającego  w  błąd.  Informacja  dotycząca  stacji  Białystok  jest  zgodna  ze  stanem 

rzeczywistym - 

budowa czy też przebudowa stacji Białystok na dzień składania oferty przez 

Przystępującego  nie  została  zakończona.  Powyższa  okoliczność  została  potwierdzona  

w złożonym przez wykonawcę oświadczeniu. Spór dotyczył jedynie odmiennego rozumienia 

warunku  udziału  w  Postępowaniu.  Izba  wskazuje,  że  przyjęcie  odrębnego  rozumienia 

postanowień  SWZ  i  podanie  informacji  nawiązującej  do  tej  wykładni  nie  stanowi 

wprowadzenia w błąd Zamawiającego. W  wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 13.05.2015 

r.,  sygn.  akt:  KIO  842/15,  KIO  862/15, 

który  jest  nadal  aktualny,  Izba  wskazała:  „W  tym 

wypadku,  należy  dodatkowo  podnieść,  że  jakiekolwiek  niejednoznaczności  w  opisie 

przedmiotu 

zamówienia  

w  ramach  postanowień  SIWZ,  także  działają  na  korzyść  Wykonawców  i  nie  pozwalają  na 

definitywne stwierdzenie złożenia nieprawdziwej informacji.”  

Podobnie  w  odniesieniu  do  oświadczenia  Trakcja  S.A.  o  udostępnieniu  Przystępującemu 

zasobów  w  zakresie  doświadczenia  w  wykonaniu  robót  budowlanych,  Izba  stwierdziła,  że 

Przystępujący  nie  przedstawił  Zamawiającemu  nieprawdziwych  informacji  dotyczących 

udostępnionych zasobów,  a jedynie informacje  inaczej zinterpretował.  W  ocenie Izby, treść 

oświadczenia Trakcji S.A. powinna skłonić Zamawiającego do wezwania Przystępującego do 

złożenia  wyjaśnień  w  tym  zakresie,  a  nie  stanowić  podstawy  do  jego  wykluczenia  

z Postępowania. 

W

arunek  udziału  w  Postępowaniu  dotyczący  doświadczenia  kierownika  robót  torowych  nie 

został  sformułowany  w  sposób  jednoznaczny,  a  wobec  powyższego  jakiekolwiek 

niejednoznaczności w ramach postanowień SWZ działają na korzyść wykonawców.  

A  zatem 

również  informacja,  że  kierownik  robót  torowych  p.  R.  G.  rozpoczął  kierowanie 

inwestycją  na  stacji  Białystok  od  lutego  2021  r.,  podczas  w  Dzienniku  Budowy  widnieje 

wrze

sień 2021 r., nie wprowadzała Zamawiającego w błąd.  

Wobec powyższego, zarzuty nr 3, 4 i 5 podlegały oddaleniu. 

W odniesieniu do zarzutu nr 6: 

Wobec  faktu,  że  Izba  uznała,  że  warunek  dotyczący  doświadczenia  kierownika  robót 

torowych  należało  odczytywać  zgodnie  z  jego  literalnym  brzmieniem,  a  zatem  nie  musiało 

ono  dotyczyć  robót  już  wykonanych,  wszelkich  niejednoznaczności  w  treści  warunku  nie 

powin

no się tłumaczyć na niekorzyść wykonawcy, nie było podstaw do uznania przez Izbę, 


że  Zamawiający  powinien  wezwać  Konsorcjum  Intercor  do  złożenia  wyjaśnień  w  zakresie 

doświadczenia  zdobytego  przez  kierownika  robót  torowych  Pana  R.  G.  w  kierowaniu 

przebudową stacji Białystok co do ilości faktycznie wybudowanych nowych rozjazdów w dniu 

składania  ofert  w  Postępowaniu  oraz  okresu  nabywania  doświadczenia  przez  wskazaną 

osobę lub/i uzupełnienia oferty w tym zakresie. 

Wobec powyższego, zarzut nr 6 odwołania podlegał oddaleniu. 

Jako zarzut wynikowy wobec oddalenia zarzutów 1-7 odwołania, oddaleniu podległ również 

zarzut  nr  8  odwołania,  zarzut  dotyczący  naruszenia  art.  16  pkt  1  i  2  ustawy  Pzp  poprzez 

prowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia w sposób niezapewniający zachowania 

uczciwej konkurencji.  

II.  KIO 2574/23: 

w odniesieniu do zarzutu nr 1 odwołania: 

 

celu wykazania ziszczenia się względem  Konsorcjum Intercor  przesłanek  z  art.  109 ust.  

1 pkt 2 lit. c ustawy Pzp, 

Odwołujący przedstawił informacje pochodzące z ogólnodostępnych 

baz  danych  i  rejestrów,  prowadzonych  przez  chińskie  organy  administracji:  Platformy 

Publicznej 

Informacji  Organów  Egzekucji  Administracyjnej  Prowincji  Hebei,  Platformy 

Publicznej  Informacji  Organów  Egzekucji  Administracyjnej  Prowincji  Guangdong  oraz 

oficjalnej 

strony rządowej strony Credit China. Z rejestrów i baz danych wynika, że chińskie 

organy  administracyjne:  m.in.  Biuro  Budownictwa  Mieszkaniowego  i  Miejsko-Wiejskiego 

Powiatu  Xiong,  Biuro  Rządu  Ludowego  Miasta  Zhongshan,  Urząd  ds.  Wodnych  Dzielnicy 

Pingshan  miasta  Shenzhen  wydały  decyzje  administracyjne,  którymi  nałożyły  na  Stecol 

Corporation kary 

pieniężne. Odwołujący wskazał 11 takich przypadków. 

W  dokumencie  p

od  nazwą  Odpowiedź  na  wniosek  o  upublicznienie  informacji  rządowych, 

Odwołujący  przedstawił  szczegółowe  informacje  dotyczące  decyzji  administracyjnych:  nr 

2120210701,  wydanej  przez 

Urząd  ds.  Zieleni  Miejskiej  dzielnicy  Qingpu  miasta  Szanghaj, 

którą na Stecol Corporation w związku z naruszeniami przepisów  wykonawczych do prawa 

leśnego Chińskiej  Republiki  Ludowej  nałożono  karę  pieniężną  oraz  decyzji  nr  18-006  Biura 

Kompleksowej  Egzekucji  Prawa  Administracyjnego  w  dzielnicy  Yuhang  miasta  Hangzhou  

z  31  sierpnia  2023  r.

,  którą  za  naruszenie  art.  50  ust.  2  Rozporządzenia  dotyczącego 

wyglądu  miasta  i  zarządzania  środowiskiem  sanitarnym  miasta  Hangzhou  na  Stecol 

Corporation  

nałożono karę administracyjną.  

Pomimo,  iż  Przystępujący  Konsorcjum  Intercor  zaprzeczyło,  że:  akty,  na podstawie których 


nałożono  na  Stecol  Corporation  kary  pieniężne  miały  charakter  decyzji  oraz  że  były  to 

decyzje  ostateczne, 

a  także,  że  na  Stecol  Corporation  zostały  nałożone  nie  kary 

administracyjne,  lecz  mandaty

,  Izba  nie  miała  wątpliwości  co  do  charakteru  powyższych 

aktów  prawnych.  Po  pierwsze,  w  rejestrach  i  bazach  danych  jest  mowa  o  decyzjach,  jak 

również  o  decyzjach  lub  zawiadomieniach  o  nałożeniu  kary  administracyjnej  jest  mowa  w 

oświadczeniach  podwykonawców  Stecol  Corporation  w  projektach,  w  których  Stecol 

Corporation  występował  jako  generalny  wykonawca,  złożonych  jako  dowód  przez 

Przystępującego.  Po  drugie  akty  zostały  wydane  przez  chińskie  organy  administracyjne  w 

ramach  przysługującego  im  władztwa.  W  decyzjach  wskazano  stan  faktyczny  sprawy  oraz 

podstaw

ę  prawną  oraz  informację  o  przysługujących  od  decyzji  środkach  odwoławczych: 

wniosku  o  ponowne  rozpatrzenie  sprawy  oraz  pozwie  administracyjnym.  Co  prawda,  w 

dokumentach  przedstawionych  przez  Odwołującego  jest  mowa  również  o  mandatach,  to 

jednak  

w  oświadczeniach  podwykonawców  już  tylko  o  karach  pieniężnych  lub  karach 

administracyjnych.  Izba, 

w  odniesieniu  do  powyższego,  uwzględniła  fakt  występowania  

w  różnych  porządkach  prawnych  odmiennej  terminologii,  a  także  doboru  różnych 

odpowiedników tłumaczonego pojęcia.  

O tym, że decyzje o nałożeniu kary pieniężnej na Stecol Corporation nie zapadły w prostym, 

odformalizowanym  postępowaniu  mandatowym,  jak  twierdzi  Przystępujący  świadczą 

informacje dotyczące chociażby Decyzji administracyjnej nr 2120210701, nakładającej karę 

pieniężną na Stecol Corporation za naruszenie przepisów wykonawczych do prawa leśnego 

Chińskiej  Republiki  Ludowej.  W  sprawie  zakończonej  wydaniem  powyższej  decyzji  organ 

dokonał  oględzin  miejsca,  zebrał  dokumentację  fotograficzną,  spisał  protokół,  dokonał 

przesłuchania,  z  którego  sporządził  protokół.  Od  powyższej  decyzji  przysługiwało  Stecol 

Corporation  prawo  do  złożenia  wniosku  o  ponowne  rozpoznanie  sprawy  lub  pozwu 

administracyjnego, co oznacza, że było to postępowanie dwuinstancyjne. Stecol Corporation 

jednak  nie  skorzystał  z  tego  prawa,  dokonując  zapłaty  nałożonej  na  niego  kary 

administracyjnej,  czego  dowodem  było  wskazanie  w  decyzji  „Kara  administracyjna 

zrealizowana,  rekomenduje  się  zamknięcie  sprawy”.  Natomiast  z  oświadczeń 

podwykonawców  Stecol  Corporation  wynika,  że  kary  pieniężne  nałożone  na  Stecol 

Corporation  nie  były  kwestionowane  i  zostały  zapłacone  przez  jego  podwykonawców.  

W  związku  z  powyższym  należało  stwierdzić,  że  mamy  do  czynienia  z  decyzjami 

ostatecznymi. 

Odnosząc się do stanowiska Przystępującego, zgodnie z którym, gdyby w istocie doszło do 

nałożenia  kar  administracyjnych  na  Stecol  Corporation,  to  taka  informacja  zostałaby 


ujawniona  

w Krajowym systemie publikacji 

informacji dotyczącej wiarygodności przedsiębiorstw, tak jak 

to  miało  miejsce  w  przypadku  wyciągów  z  rejestru  informacji  dot.  wiarygodności 

przedsiębiorstwa  dot.  trzech  innych  spółek,  który  przedstawił  Przystępujący  Konsorcjum 

Intercor.  Tymczasem

,  jak  wskazał  Przystępujący  Konsorcjum  Intercor,  zaświadczenie  

z  Krajowego  systemu  publikacji  informacji  dotyczących  wiarygodności  przedsiębiorstw 

dotyczące  Stecol  Corporation,  przedłożone  w  toku  postępowania  (zaświadczenie  z  tego 

systemu)  zawiera

ło  wzmiankę  o  braku  informacji  w  tej  sprawie,  co  oznacza,  że  kara 

administracyjna na Stecol Corporation nie została nałożona. 

Izba  stwierdziła,  że  sam  fakt,  że  informacja  o  nałożonych  na  Stecol  Corporation  karach 

pieniężnych  nie  została  zamieszczona  w  Krajowym  systemie  publikacji  informacji 

dotyczących  wiarygodności  przedsiębiorstw  nie  oznacza,  że  kary  pieniężne  nie  zostały  na 

Stecol  Corporation  nałożone.  Ponieważ  dane  z  rejestrów  opierają  się  w  głównej  mierze  na 

informacjach  podmiotów,  których  dotyczą,  Stecol  Corporation  mógł  takich  informacji  nie 

przekazać  do  rejestru.  Fakt  nałożenia  na  Stecol  Corporation  kar  pieniężnych  w  drodze 

decyzji administracyjnych został potwierdzony natomiast w oświadczeniach podwykonawców 

Stecol Corporation. 

Treść oświadczenia podwykonawców odpowiada informacjom z wykazu 

kar  nałożonych  na  Stecol  Corporation,  przedstawionego  przez  Odwołującego.  Co  prawda  

większości  oświadczeń  podwykonawców  pominięta  została  informacja,  że  na  Stecol 

Corporation 

zostały  nałożone  kary  pieniężne,  to  jednak  w  jednym  z  nich  (oświadczenie  z 

dnia  11  grudnia  2022  r.)  podwykonawca  Stecol  Corporation  oświadczył  wprost:  

„… w wyniku tych zgłoszeń w stosunku do Stecol Corporation jako generalnego wykonawcy 

została  wydana  decyzja  o  karze  administracyjnej  przez  Biuro  Zasobów  Ludzkich  

i Ubezpieczeń społecznych Nowej Dzielnicy Jinpu w Dalian.”  

Co  więcej,  jak  wynika  z  pisma  prawniczego  Tianjin  Jinrui  Law  Firm  Nr  (2023)  0930, 

dotyczącego  podmiotów  odpowiedzialnych  w  karach  administracyjnych,  wskazanego  jako 

dowód  przez  Przystępującego,  z  Ustawy  Chińskiej  Republiki  Ludowej  o  karach 

administracyjnych  wynika  o

dpowiedzialność  generalnego  wykonawcy  za  naruszenia 

odpowiednich  przepisów  dotyczących  zarządzania  administracyjnego  wynika  oraz  że: 

Podmiotem  kary  administracyjnej  jest  podmiot  odpowiedzialny,  który  ma  obowiązek 

utrzymywania porządku zarządzania zgodnie z prawem. Zgodnie z postanowieniami Prawa 

Budowlanego  C

hińskiej  Republiki  Ludowej  i  Środków  Zarządzania  Podwykonawstwem 

P

rojektów  Budowlanych  Zarządzanie  (2004)  Nr  124  Ministerstwa  Budownictwa  Chińskiej 

Republiki Ludowej, 

generalny wykonawca i podwykonawcy projektów budowlanych ponoszą 

solidarną  odpowiedzialność.  Generalny  wykonawca  jest  główną  osobą  odpowiedzialną  za 


zarządzanie  placem  budowy  podczas  procesu  realizacji  projektów.  Wszyscy  uczestnicy 

projektów  budowlanych,  którzy  naruszają  odpowiednie  przepisy  dotyczące  zarządzania 

administracyjnego, 

podlegają  karom  administracyjnym  jako  główna  strona  odpowiedzialna. 

Podwykonawcy, 

którzy  dopuścili  się  określonych  uchybień  zostają  wezwani  do  dokonania 

poprawek i wspólnie akceptują kary administracyjne. Wina podwykonawców skutkuje karami 

administracyjnymi dla generalnego wykonawcy.

” 

Co  prawda  pismo  dotyczy 

postanowień  Prawa  budowlanego  Chińskiej  Republiki  Ludowej,  

jednakże można z niego wywieść ogólną zasadę, że kary administracyjne, bez względu na 

to, 

kto  rzeczywiście  ponosi  odpowiedzialność  za  naruszenie  przepisów,  obciążają 

generalnego  wykonawcę,  co  znajduje  potwierdzenie  w  wykazie  kar  nałożonym  na  Stecol 

Corporation,  przedstawionym  przez  Odwołującego,  a  także  w  oświadczeniach 

podwykonawców Stecol Corporation.   

Biorąc  pod  uwagę  powyższe  okoliczności,  Izba  oceniła  wskazane  w  uzasadnieniu 

dokumenty 

przedstawione przez Odwołującego i Przystępującego  Konsorcjum Intercor jako 

wiarygodne  źródło  informacji  o  karach  administracyjnych  nałożonych  w  drodze  decyzji 

administracyjnych  na  Stecol  Corporation  w  związku  z  naruszeniami  obowiązków 

wynikających z prawa ochrony środowiska oraz prawa pracy.   

Odnosząc się do stanowiska Przystępującego dotyczącego wykładni przepisu art. 57 ust. 4 

lit.  a,  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24/UE  oraz  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit. c  ustawy  Pzp,  Izba 

wskazuje: 

W ocenie Przystępującego ewentualne naruszenie obowiązków wynikających z prawa pracy  

i  prawa  ochrony  środowiska  mające  miejsce  na  gruncie  prawa  chińskiego  nie  jest  objęte 

zakresem  zastosowania  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  ustawy  Pzp, 

w  związku  z  tym  że  pkt  

2  lit. 

c  nie  zawiera  odesłania  do  prawa  obcego.    Powyższe,  w  ocenie  Przystępującego, 

stanowi 

przemyślaną i zamierzoną decyzję ustawodawcy i znajduje wsparcie w art. 57 ust. 4 

lit.  a  oraz  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24

/UE,  który  referuje  do  obowiązków  w  dziedzinie 

prawa  ochrony  środowiska  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy  ustanowionych  w  przepisach 

unijnych  krajowych  układach  zbiorowych  bądź  przepisach  międzynarodowego  prawa 

ochrony środowiska międzynarodowego prawa socjalnego i międzynarodowego prawa pracy 

wymienionych  

w załączniku X. 

Izba  wskazuje, 

że  przy  dokonywaniu  wykładni  przepisu  art.  57  ust.  4  lit  a,  art.  18  ust.  

2 Dyrektywy 2014/24 /UE oraz  art. 109 ust.1 pkt 2 lit. c ustawy Pzp

, nie można oprzeć się 

jedynie na ich literalnym brzmieniu.  


Jak 

słusznie 

podniósł 

Przystępujący, 

przywołując 

wyrok 

Naczelnego 

Sądu 

Administracyjnego z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 100/14: „Podstawowym celem 

dokonywania wykładni systemowej jest zapewnienie zgodności między normami należącymi 

do odrębnych porządków prawnych (tj. prawa polskiego i prawa unijnego) oraz inspirowanie 

organu  stosującego  prawo  krajowe  do  wyboru  takiego  rezultatu  wykładni,  który  zapewnia 

możliwie  największą  skuteczność  prawu  unijnemu.  W  konsekwencji  sąd  krajowy  powinien 

dokonać  wykładni  istniejącego  prawa  wewnętrznego  tak,  aby  uwzględniała  ona  zarówno 

treść,  jak  i  cel  przepisu  prawa  unijnego.  Natomiast  wykładnia  celowościowa  prawa 

wspólnotowego  nakazuje  w  większym  stopniu  uwzględniać  cele  konkretnych  rozwiązań 

prawnych, niż literalne brzmienie przepisów je zawierających”. 

Niewątpliwie  zasadniczym  celem  wynikającym  z  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24/UE  jest 

podjęcie przez państwa członkowskie stosownych środków służących zapewnieniu, by przy 

realizacji  zamówień  publicznych  wykonawcy  przestrzegali  mających  zastosowanie 

obowiązków w dziedzinie ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy. Cel zawarty 

w  przepisie  art.  57  ust.  4  lit.  a  Dyrektywy  2014/24/UE 

to  wykluczenie  z  udziału  w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia każdego wykonawcy, gdy instytucja zamawiająca za 

pomocą dowolnych stosownych środków może wykazać naruszenie mających zastosowanie 

obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 2 Dyrektywy 2014/24/UE. 

Z  motywu  101  Dyrektywy  2014/24/UE  wynika: 

Ponadto  instytucje  zamawiające  powinny 

mieć  możliwość  wykluczania  wykonawców,  którzy  okazali  się  nierzetelni,  na  przykład  z 

powodu  naruszeń  obowiązków  środowiskowych  lub  społecznych,  w  tym  przepisów 

dotyczących  dostępności  dla  osób  niepełnosprawnych,  lub  innych  form  poważnych 

wykroczeń  zawodowych,  takich  jak  naruszenie  reguł  konkurencji  lub  praw  własności 

intelektualnej

.” 

Realizacja powyższych celów nie będzie możliwa, ani w pełni skuteczna, jeśli  zignorowane 

zostaną zasadnicze dla postępowania o udzielenie zamówienia publicznego zasady: zasada 

równego traktowania wykonawców oraz zasada uczciwej konkurencji. 

Zasada 

równego  traktowania  wykonawców  oraz  zasada  uczciwej  konkurencji  są  zasadami 

mocno akcentowanymi  w przepisach Dyrektywy 2014/24/UE. 

Art. 18 ust. 1 Dyrektywy 2014/24/UE 

stanowi, że: „instytucje zamawiające zapewniają równe  

i  niedyskryminacyjne  traktowanie  wykonawców  oraz  działają  w  sposób  przejrzysty 

i  proporcjonalny.  Zamówień  nie  organizuje  się  w  sposób  mający  na  celu  wyłączenie 

zamówienia  z  zakresu  zastosowania  niniejszej  dyrektywy  lub  sztuczne  zawężanie 

konkurencji.  Uznaje  się,  że  konkurencja  została  sztucznie  zawężona,  gdy  zamówienie 


zostaje  zorganizowane  z  zamiarem  nieuzasadnionego  działania  na  korzyść  lub  niekorzyść 

niektórych wykonawców.” 

Z  motywu  1  Dyrektywy  2014/24/UE 

wynika,  że:  „Udzielanie  zamówień  publicznych  przez 

instytucje  państw  członkowskich  lub  w  imieniu  tych  instytucji  musi  być  zgodne  z  zasadami 

Traktatu  o  funkcjonowaniu  Unii  Europejskiej  (TFUE),  a  w  szczególności  z  zasadą 

swobodnego  przepływu  towarów,  swobody  przedsiębiorczości  oraz  swobody  świadczenia 

usług, 

także  

z  zasadami,  które  się  z  nich  wywodzą,  takimi  jak:  zasada  równego  traktowania,  zasada 

niedyskryminacji,  zasada  wzajemnego  uznawania,  zasada  proporcjonalności  oraz  zasada 

przejrzystości. W odniesieniu do zamówień publicznych o wartości powyżej określonej kwoty 

należy  jednak  ustanowić  przepisy  koordynujące  krajowe  procedury  udzielania  zamówień  

w  celu  zagwarantowania,  że  zasady  te  mają  praktyczne  zastosowanie,  a  zamówienia 

publiczne są otwarte na konkurencję.” 

Natomiast  z 

motywu  37  Dyrektywy  2014/24/UE  wynika  obowiązek  podjęcia  przez  państwa 

członkowskie  stosownych  środków  w  celu  zapewnienia  przestrzegania  obowiązków  

w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, a stosowne środki 

powinny  mieć  zastosowanie  zgodnie  z  podstawowymi  zasadami  prawa  Unii  Europejskiej,  

w szczególności z myślą o zapewnieniu równego traktowania wykonawców:  

Z myślą o odpowiednim uwzględnieniu wymogów środowiskowych, społecznych i wymogów 

dotyczących pracy w procedurach udzielania zamówień publicznych, jest rzeczą szczególnie 

istotną,  by  państwa  członkowskie  i  instytucje  zamawiające  podjęły  stosowne  środki  w  celu 

zapewnienia  przestrzegania  obowiązków  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa 

socjalnego  i  prawa  pracy,  które  mają  zastosowanie  w  miejscu  wykonywania  robót 

budowlanych  lub  świadczenia  usług  i  które  wynikają  z  przepisów  ustawowych  i 

wykonawczych,  dekretów  i  decyzji zarówno  na szczeblu krajowym,  jak  i  unijnym,  a  także z 

układów zbiorowych, pod warunkiem że takie przepisy i ich stosowanie są zgodne z prawem 

unijnym. 

Podobnie,  

w  trakcie  realizacji  zamówienia  należy  stosować  się  do  zobowiązań  wynikających  z  umów 

międzynarodowych  ratyfikowanych  przez  wszystkie  państwa  członkowskie  i  wymienionych  

w  załączniku  XI.  W  żaden  sposób  nie  powinno  to  jednak  uniemożliwiać  stosowania 

warunków  zatrudnienia  korzystniejszych  dla  pracowników.  Stosowne  środki  powinny  mieć 

zastosowanie  zgodnie  z  podstawowymi  zasadami  prawa  Unii,  w  szczególności  z  myślą  o 

zapewnieniu równego traktowania. Takie stosowne środki powinny być stosowane zgodnie z 

dyrektywą  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  96/71/WE  11  oraz  w  sposób  zapewniający 


równe  traktowanie  i  brak  dyskryminacji  bezpośredniej  czy  pośredniej  wobec  wykonawców  

i pracowników z innych państw członkowskich.”. 

W motywie 40 Dyrektywy 2014/24 wskazano: „monitorowanie przestrzegania tych przepisów 

prawa  ochrony  środowiska,  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy  powinno  się  odbywać  na 

odpowiednich  etapach  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  przy  stosowaniu  zasad 

ogólnych  regulujących  wybór  uczestników  i  udzielenie  zamówienia,  przy  stosowaniu 

kryteriów  wykluczenia  i  przy  stosowaniu  przepisów  dotyczących  rażąco  tanich  ofert. 

Niezbędna w tym celu weryfikacja powinna mieć miejsce zgodnie ze stosownymi przepisami 

niniejszej  dyrektywy,  w  szczególności  z  przepisami  regulującymi  środki  dowodowe  i 

oświadczenia własne”. 

W  zgodzie  z  zasadą  równego  traktowania  wykonawców  oraz  zasadą  uczciwej  konkurencji, 

jak  również ze  względu  na  jego  cel,  należy  interpretować  przepis  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit  c 

ustawy  Pzp, 

wdrażający  art.  57  ust.  4  lit.  a  oraz  art.  18  ust.  2  Dyrektywy  2014/24/UE  w 

polskim porządku prawnym. 

Celem  wprowadzenia  przepisu  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  ustawy  Pzp  jest  eliminowanie  

z  postępowania  wykonawców  naruszających  obowiązki  związane  z  prawem  ochrony 

środowiska  i  prawem  pracy,  a  także  zapewnienie,  aby  środki  służące  zapewnieniu 

przestrzegania  przez  wykonawców  tych  obowiązków  zapewniały  również  realizację 

podstawowych zasad udzielania zamówień publicznych - zachowania uczciwej konkurencji, 

równego traktowania wykonawców, przejrzystości oraz zasady proporcjonalności.  

Wykładnia  literalna  przepisu  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  ustawy  Pzp  prowadzić  będzie  do 

następujących  wniosków:  z  postępowania  można  wykluczyć  wykonawcę,  wobec  którego 

wydano  ostateczną  decyzję  administracyjną    o  naruszeniu    obowiązków  wynikających  z 

prawa ochrony środowiska, prawa pracy lub przepisów o zabezpieczeniu społecznym, jeżeli 

wymierzono tą decyzją karę pieniężną, przy czym naruszenie ww. obowiązków nastąpiło na 

terytorium  Unii  Europejskiej,  natomiast  nie  można  wykluczyć  z  postępowania  wykonawcy, 

wobec  którego  wydano  ostateczną  decyzję  administracyjną    o  naruszeniu    obowiązków 

wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  pracy  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu 

społecznym,  jeżeli  wymierzono  tą  decyzją  karę  pieniężną,  przy  czym  naruszenie  ww. 

obowiązków miało miejsce poza terytorium Unii Europejskiej. Podczas, gdy w innej jednostce 

redakcyjnej  artykułu  109  ust.  2  w  lit.  a,  ustawodawca  przewiduje,  że  wykluczeniu  podlega 

zarówno  wykonawca,  będący  osobą  fizyczną  skazaną  prawomocnie  za  przestępstwo 

przeciwko środowisku, o którym mowa w rozdziale XX Kodeksu karnego lub za przestępstwo 

przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową, o którym mowa w rozdziale XXVIII 

Kodeksu karnego

, jak również wykonawca, będący osobą fizyczną skazaną prawomocnie za 


odpowiedni czyn zabroniony określony w przepisach prawa obcego. 

Taka wykładnia przepisu art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy Pzp pozostaje nie do pogodzenia  

z zasadą zachowania uczciwej konkurencji oraz zasadą równego traktowania wykonawców.

W  ocenie  Izby,  interpretacja  przepisu  art.  109  ust.  1  pkt  2  lit.  c  ustawy  Pzp  może  mieć 

miejsce  tylko  poprzez  pryzmat  zasady  zachowania  uczciwej  konkurencji  i  zasady  równego 

traktowania wykonawców.  

Wskazać  należy,  że  ustawodawca  w  art.  109  ust.  1  pkt  2  c  ustawy  Pzp  wskazując  na 

obowiązki  wynikające  z  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  pracy  oraz  z  przepisów 

zabezpieczeniu  społecznym  nie  odsyła  do  konkretnych  ustaw,  a  zatem  ustawodawca  nie 

widział potrzeby dodatkowego wskazania, że chodzi o naruszenia obowiązków wynikających 

z prawa ochrony środowiska, prawa pracy oraz z przepisów zabezpieczeniu społecznym lub 

naruszenia  odpowiednich 

obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska,  prawa 

pracy 

oraz  

z przepisów zabezpieczeniu społecznym, określonych w prawie obcym. 

Należy  podkreślić,  za  Odwołującym,  że  obowiązki  wynikające  z  prawa  ochrony  środowiska  

i prawa pracy, których naruszenia dopuścił się Stecol Corporation zostały wskazane również 

w  krajowych  przepisach  prawa,  np. 

obowiązek  ochrony  środowiska  przed  odpadami 

uregulowany  został  w  ustawie  o  odpadach,  która  przewiduje  za  powyższe  kare  pieniężną, 

obowiązek  ochrony  środowiska  przed  hałasem  został  przewidziany  w  ustawie  Prawo 

ochrony środowiska, którego naruszenie wiąże się z nałożeniem kary pieniężnej. 

Ponadto 

Izba  stwierdziła,  że  podnoszone  przez  Przystępującego  argumenty  dotyczące  

jednostkowości przypadków naruszeń prawa ochrony środowiska i prawa pracy przez Stecol, 

ich  bagatelności,  a  także  niewielkiej  wartości  kar  w  stosunku  do  wartości  oferty  Stecol  

Postępowaniu  oraz  do  przychodu  Stecol,  które  miałyby  świadczyć  o  braku  

proporcjonalności  wykluczenia  tego  wykonawcy,  nie  były  zasadne.  W  ocenie  Izby, 

powyższych naruszeń nie można nazywać bardzo drobnymi. Dotyczyły one m.in. obowiązku 

zapewnienia 

bezpieczeństwa  pracy  na  terenie budowy,  naruszenie powyższego obowiązku 

spowodowało  wypadek  śmiertelny  (mimo,  że  o  wypadku  jest  mowa  w  oświadczeniu 

podwykonawcy  Stecol  Corporation  z  26  sierpnia  2022  r.),  ochrony  powietrza  i  wody  w 

związku  z  prowadzonymi  pracami    budowalnymi.  Wysokość  nałożonych  na  Stecol  kar 

pieniężnych i ich proporcja do przychodu Spółki pozostaje w świetle art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. c 

ustawy  Pzp  bez  znaczenia. 

Tak  więc  dokument  Sprawozdania  finansowego  Stecol 

Corporation wsk

azujący stan finansowy spółki na koniec roku 2022 r. nie miał znaczenia dla 

rozstrzygnięcia sprawy.  

Izba  wskazuje,  że  ocena,  czy  wykluczenie  wykonawcy  byłoby  w  danym  przypadku 


oczywiście  nieproporcjonalne,  musi  zostać  dokonana  również  w  odniesieniu  do  zasad 

ogólnych  wskazanych  w  art.  16  i  17  ustawy  Pzp.  W  ocenie  Izby,  wskazane  powyżej 

okoliczności  

w światle zasady równego traktowania i zachowania uczciwej konkurencji  

Wydanie 

przez  chińskie  organy  administracji  ostatecznych  decyzji  administracyjnych  

o  naruszeniu 

obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska  oraz  prawa  pracy  

i  nałożenie  na  Stecol  Corporation  kar  pieniężnych  odniosło  skutek  wobec  Konsorcjum 

Intercor

,  które  w  ocenie  Izby  podlegało  wykluczeniu,  na  podstawie  art.  109  ust.  

1  pkt  2  lit.  c  ustawy  Pzp,  a  w  konsekwencji,  z  mocy  art.  226  ust.  1  pkt  2  lit  a  ustawy  Pzp, 

oferta Konsorcjum podlegała odrzuceniu.  

Wobec powyższego, zarzut nr 1 odwołania okazał się zasadny. 

W odniesienie do zarzutu nr 2:  

Izba uznała za uzasadniony również zarzut nr 2 odwołania.  

Izba stwierdziła, że Stecol Corporation zataiła informacje o nałożeniu przez chińskie organy 

administracji 

na tę spółkę kary pieniężne za naruszenie obowiązków wynikających z prawa 

ochrony  środowiska  oraz  prawa  pracy  w  11  przypadkach,  które  były  wymagane  do 

weryfikacji  braku  podstaw  do  wykluczenia  wykonawcy  z 

Postępowania.  Stecol  Corporation 

dwukrotnie  

w  formularzu  JEDZ,  w  odpowiedzi  na  pytanie, 

czy  wykonawca  wedle  własnej  wiedzy 

naruszył  swoje  obowiązki  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska  oświadczyła,  że  nie 

naruszyła  takich  obowiązków,  jak  również,  że  nie  naruszyła  obowiązków  wynikających  z 

prawa  pracy.  Następnie  w  oświadczeniu  o  aktualności  informacji  zawartych  w  JEDZ  z  8 

lutego  2023  r.  Stecol  Corporation 

potwierdziła, że informacje zawarte w jej oświadczeniach 

są 

aktualne 

zgodne  

z  prawdą  oraz  zostały  przedstawione  z  pełną  świadomością  konsekwencji  wprowadzenia 

zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji. 

Stecol  Corporation  dokonał  samodzielnej  oceny  istnienia  przesłanek  do  jej  ewentualnego 

wykluczenia  z  postępowania,  stwierdzając,  że  w  związku  z  tym,  że  kary  pieniężne  to  

w rzeczywistości mandaty, nałożone przez chińskie organy administracyjne, nie ma podstaw 

do  wskazywania  takich  informacji  w  JEDZ. 

Jednakże,  Izba  stwierdza,  że  w  świetle 

przedstawionych w postępowaniu odwoławczym dowodów w uzasadnieniu zarzutu nr 1, było 

to  stanowisko  niezasadne

.  A  wobec  powyższego,  nieujawnienie  informacji  dotyczących 

nałożonych  na  Stecol  Corporation  kar  pieniężnych,  które  powinny  podlegać  ocenie 

Zamawiającego  pod  kątem  wykluczenia  wykonawcy  było  działaniem  o  charakterze  co 


najmniej 

rażącego niedbalstwa.   

Rażące  niedbalstwo  jest  jedną  z  postaci  winy  nieumyślnej.  Przez  niedbalstwo,  zgodnie  

z  doktryną  prawa  cywilnego,  należy  rozumieć  zachowanie  sprawcy,  który  podejmując 

decyzję  co  do  przyszłego  postępowania,  nie  zdaje  sobie  sprawy  z  tego,  że  może  ono  być 

bezprawne.  Miernikiem  oceny  przewidywania  sprawcy  co  do  prawidłowości  lub 

nieprawidłowości  działania  w  przypadku  zamówień  publicznych  powinno  być  zachowanie 

należytej  staranności  ustalanej  z  uwzględnieniem  zawodowego  charakteru  działalności 

prowadzonej  przez  wykonawcę"  (M.  Stachowiak  (w:)  W.  Dzierżanowski,  Ł.  Jaźwiński,  J. 

Jerzykowski, M. Kiliel, M, Stachowiak, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Warszawa 

2021, art. 109). 

Zgodnie  ze  stanowiskiem  S

ądu  Okręgowego  w  Krakowie  wyrażonym  w  wyroku  z  8  marca 

2017  r.,  sygn.  akt  II  Ga  1019/16  (

niepubl.):  „(...)  Ocena  działania  i  zaniechania  podmiotu 

odpowiedzialnego wymaga odniesienia do modelu starannego działania, który kształtowany 

jest przez przepisy prawa, zasady współżycia społecznego, zwyczaje, zasady wykonywania 

zawodu.  Niedbalstwem  profesjonalisty  będzie  nie  tylko  niedołożenie  należytej  staranności 

ale także brak wiedzy, niezręczność, nieuwaga jeżeli nie powinny zaistnieć”. 

W  ocenie  Izby, 

rażące  niedbalstwo  Stecol  Corporation,  związane  z  nieujawnieniem  

informacji o naruszeniu przez spółkę obowiązków wynikających z prawa ochrony środowiska 

oraz z prawa pracy 

na skutek błędnego uznania, że te informacje nie podlegają ujawnieniu,  

z  uwagi  na  to,  że  naruszenia  obowiązków  wynikających  z  prawa  pracy  i  prawa  ochrony 

środowiska miały miejsce w Chinach.  

Stecol  Corporation  miał  świadomość,  że  zostały  na  nią  nałożone  kary  pieniężne  

w decyzjach administracyjnych, 

co wynika z oświadczeń jego podwykonawców i potwierdza 

wykaz  kar  administracyjnych  nałożonych  na  Stecol  Corporation  oraz  szczegółowych 

informacji  dotyczących  wybranych  decyzji,  przedstawionych  przez  Odwołującego.  Stecol 

Corporation  na  skutek  rażącego  niedbalstwa  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawieniu  w  JEDZ  informacji,  że  nie  podlega  on  wykluczeniu  wywołując  u 

Zamawiającego 

mylne 

wyobrażenie  

o tej okoliczności.  

Stecol  Corporation

,  nie  informując  Zamawiającego  o  fakcie  naruszenia  przez  siebie 

obowiązków  wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska  oraz  z  prawa  pracy,  uniemożliwił 

Zamawiającemu  zbadanie  i  ocenę,  czy  ten  wykonawca  podlega  wykluczeniu  z 

Postępowania. 

Stecol  Corporation  wywołał  u  Zamawiającego  mylne  przekonanie,  że  ten  wykonawca  nie 

podlega 

wykluczeniu  z  Postępowania.  Wywołanie  u  Zamawiającego  mylnego  przekonania  


niepodleganiu  wykluczeniu  z  Postępowania  miało  wpływ  na  wynik  Postępowania,  czego 

wyrazem  była  decyzja  Zamawiającego  o  wyborze  oferty  Konsorcjum  Intercor  jako 

najkorzystniejszej. 

Izba  stwierdza

,  że  oświadczenie  złożone  przez  Stecol  Corporation  w  JEDZ  jest  sprzeczne  

z rzeczywistym stanem rzeczy, 

ponieważ Stecol Corporation naruszył obowiązki wynikające  

z  prawa 

ochrony  środowiska  oraz  z  prawa  pracy,  co  zostało  stwierdzone  w  ostatecznych 

decyzjach  administracyjnych  wydanych  przez  chińskie  organy  administracji.  Stecol 

wskazując w formularzu JEDZ odpowiedź negatywną zaprzeczył, że takie naruszenia miały 

miejsce.  

Izba  wskazuje,  że  dokument  jest  bez  wątpienia  dokumentem  kategorycznym  z  uwagi  na 

wagę  składanych  w  nim  oświadczeń.  Jeśli  wykonawca  zaznacza  w  dokumencie  JEDZ  

odpowiedź  „nie”,  to  uniemożliwia  zamawiającemu  dokonanie  oceny,  czy  wykonawca  daje 

rękojmię  prawidłowego  wykonania  umowy,  mimo,  że  zaistniała  sytuacja,  której  dotyczy 

odpowiedź  

w formularzu JEDZ i staje się niejako „sędzią we własnej sprawie”. 

W  ocenie  Izby,  Stecol  Corporation  powinien 

wskazać  w  formularzu  JEDZ  w  odpowiedniej 

rubryce  odpowiedź  tak,  zarówno  w  odniesieniu  do  informacji  o  naruszeniu  obowiązków 

wynikających  z  prawa  ochrony  środowiska,  z  prawa  pracy  oraz  powinien  wskazać 

odpowiednią  rubrykę  dotyczącą  aktualności  oświadczeń  w  zakresie  braku  podstaw  do 

wykluczenia z Postępowania.   

Wobec powyższego, w ocenie Izby, ziściły się przesłanki z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp, 

stanowiące  podstawę  do  wykluczenia  Stecol  Corporation,  a  w  konsekwencji  Konsorcjum 

Intercor z P

ostępowania i odrzucenia oferty Konsorcjum Intercor, na podstawie art. 226 ust.  

1 pkt 2 lit. a ustawy Pzp.  

W takim przypadku ziszczenia się przesłanek z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp, nie stosuje 

się  art.  109  ust.  3  ustawy  Pzp,  który  przewiduje  możliwość  odstąpienia  od  wykluczenia  , 

jeżeli  wykluczenie  byłoby  w  oczywisty  sposób  nieproporcjonalne.  W  świetle  wskazanych 

powyższej okoliczności, Izba uznała, że zarzut nr 2 był uzasadniony.  

W odniesieniu do zarzutu nr 3 odwołania:  

Izba wskazuje, że zarzut numer 3 odwołania - naruszenia przez Zamawiającego art. 226 ust. 

1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 2 lit. 

c w związku z art. 

16 pkt 1 ustawy Pzp poprzez jego niezastosowanie i zaniechania odrzucenia oferty Intercor-

Stecol w sytuacji, gdy wykonawca ten, 

w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił 

Zamawiającemu informacje wprowadzające w błąd w zakresie odnoszącym się do podstaw 


wykluczenia Stecol z P

ostępowania w oparciu o przepis art. 109 ust. 1 pkt 2 lit c ustawy Pzp,  

co  miało  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  

o  udzielenie  zamówienia  został  sformułowany  jako  zarzut  ewentualny,  w  przypadku 

nieuwzględnienia zarzutu wskazanego w pkt 2 odwołania. Wobec uwzględnienia przez Izbę 

zarzutu nr 2, zarzut nr 3 odwołania nie podlegał rozpoznaniu przez Izbę.  

Nadto, 

Izba  wskazuje,  że  działanie  wykonawcy  w  warunkach  rażącego  niedbalstwa 

konsumuje  wskazane  w art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Pzp, 

łagodniejsze formy podmiotowe 

działania wykonawcy, tj. niedbalstwo oraz lekkomyślność. 

W odniesieniu do zarzutu 4 i 5 odw

ołania: 

W  dniu  29  listopada 

2022  r.  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  złożenia  wyjaśnień 

istotnej części składowej ceny, w zakresie wyceny branży SRK, w tym do złożenia dowodów  

w zakresie kalkulacji elementów oferty mających wpływ na wysokość wyliczenia ceny branży 

SRK (np. zysk, wysokość wynagrodzenia, wybrane rozwiązania techniczne, itp.).  

W  wyznaczonym  terminie,  tj.  14  grudnia 

2022  r.  Odwołujący  złożył  wyjaśnienia,  załączając 

do nich kosztorys

, który zawierał uszczegółowienie zakresu pozycji Rozbicia Ceny Ofertowej 

Części  B.1  Urządzenia  automatyki  kolejowej  (SRK),  wyjaśniania  w  odniesieniu  do  kosztów 

pracowniczych 

oraz ofertę podwykonawcy na realizację prawa opcji nr 1 i nr 2. 

W dniu 5 stycznia 2023 r. Odwołujący przesłał do Zamawiającego pismo, w którym wskazał, 

że na skutek błędu w kosztorysie złożonym wraz z pismem z 14 grudnia 2022 r. pojawiły się 

ceny wyższe niż te, które Odwołujący wskazał w ofercie i złożył kolejne wyjaśnienia z nowym  

kosztorysem.    

Pismem  z  dnia 21  sierpnia 2023 r.  Zamawiający  poinformował  Odwołującego  o  odrzuceniu 

jego  oferty  na  podstawie  art.  226  ust.  1  pkt  8  ustawy  Pzp.  W  uzasadnieniu  odrzucenia 

Zamawiający  wskazał,  że  w  wyniku  analizy  wskazanych  wyjaśnień  Odwołującego, 

Zamawiający  uznał,  że  przedmiotowe  wyjaśnienia  nie  obalają  domniemania  rażąco  niskiej 

ceny  w  zakresie  części  dot.  SRK.  Wyjaśnienia  nie  uzasadniały  zaoferowanej  ceny  za 

wykonanie branży SRK i nie potwierdzały, że Wykonawca uwzględnił w niej wszystkie koszty 

związane z jej wykonaniem, w tym koszty związane z powierzeniem wykonania części prac 

podmiotom udostępniającym zasoby. Zgodnie z przedstawionym przez Wykonawcę Budimex 

S.A. załącznikiem nr 1 do przedstawionych wyjaśnień tj. Rozbicie kosztów z zakresu branży 

SRK,  całkowita  wartość  Części  B.1  Urządzenia  automatyki  kolejowej  (SRK)  w  ofercie  tego 

Wykonawcy została porównana do wartości składników oferty po przeliczeniach dokonanych 

przez Zamawiającego w związku z przeprowadzeniem aukcji elektronicznej. 


Kwota  wskazana  w  załączniku  do  wyjaśnień  Wykonawcy  Budimex  S.A.  była  wyższa  od 

wartości wyliczonej przez Zamawiającego. Z tego powodu kalkulacja Wykonawcy nie mogła 

stanowić  dowodu  na  prawidłowe  wyliczenie  ceny  zaoferowanej  przez  tego  Wykonawcę  

w zakresie branży SRK. Przedstawione wyliczenie nie wskazywało, że zaoferowana w toku 

aukcji  cena  jest  realna  i  Wykonawca  może  w  oparciu  o  nią  prawidłowo  zrealizować 

zamówienie.  Wręcz przeciwnie,  jeżeli  kalkulacja Wykonawcy  wskazywała  na  wyższą  kwotę 

niż rzeczywiście zaoferowana, to wątpliwość dotyczyła tego, czy cena zaoferowana w trakcie 

aukcji elektronicznej nie jest zaniżona. 

W sytuacji, gdy 

wartości kalkulacji Odwołującego w zakresie składnika oferty – branży SRK, 

przekazanej wraz z wyjaśnieniami były rozbieżne z wartościami wskazanymi jako ostateczna 

wartość tego składnika oferty, w ocenie Izby, Zamawiający mógł stwierdzić nierealność ceny 

w  zakresie  branży  SRK  oraz  brak  objęcia  ceną  wszystkich  elementów  niezbędnych 

do należytego wykonania branży SRK, pomimo takiej deklaracji Odwołującego.

Izba  wskazuje,  że  to  na  wykonawcy  ciąży  obowiązek  wykazania,  że  oferta  nie  zawiera 

rażąco  niskiej  ceny  lub  kosztu  w  przypadku  skierowania  do  niego  przez  Zamawiającego 

wezwania  do  wyjaśnień  istotnej  części  składowej  ceny.  Złożone  przez  wykonawcę 

wyjaśnienia powinny poparte być odpowiednimi dowodami. 

Odwołujący pierwotnie w złożonych wyjaśnieniach wskazywał, że w kalkulacji załączonej do 

wyjaśnień z dnia 14 grudnia 2022 r. w zaoferowanej przez niego cenie zostały uwzględnione 

wszystkie  elementy  niezbędne  do  należytego  wykonania  zamówienia.  Jednak  na  skutek 

błędu w kalkulacji różnica pomiędzy ceną wskazaną w kalkulacji Odwołującego, przekazanej 

wraz  

z  wyjaśnieniami  z  14  grudnia  2022  r.  przez  Odwołującego  oraz  kwotą,  która  wynikała  

z postąpień Odwołującego w toku aukcji wynosiła kilkanaście milionów. 

Izba  wskazuje, 

że  ocena  wyjaśnień  i  kalkulacji  Odwołującego  dotyczącej  branży  SRK 

dokonana przez Zamawiającego była prawidłowa. Wobec tego, że kalkulacja zawierała inne 

wartości niż kwota wynikająca z postąpień w toku aukcji, nie mogła ona stanowić dowodu na 

prawidłowe wyliczenie ceny w zakresie branży SRK oraz na to, że zaoferowana w toku aukcji 

cena  jest  realna 

(nie jest zaniżona)  i że w oparciu o tę cenę Odwołujący może prawidłowo 

zrealizować  zamówienie.  Wykonawca,  do  którego  skierowano  wezwanie  do  wyjaśnienia 

ceny  powinien  złożyć  konkretne  i  wyczerpujące  wyjaśnienia  oraz  przedstawiając 

odpowiednie  dowody  w  celu  obalenia  domniemania  rażąco  niskiej  ceny.  Odwołujący  nie 

przedstawił  

w  postaci  ofert  p

odmiotów,  na  których  zasoby  w  zakresie  realizacji  branży  SRK  się 

powoływał.  Izba  stwierdził,  że  wycena  podmiotów  udostępniających  zasoby  była  w  tym 


przypadku o tyle uzasadniona, że to podmioty udostępniające Odwołującemu zasoby  miały 

wykonać część zadań związanych z branżą SRK.  

Biorąc  pod  uwagę  powyższe  okoliczności,  w  ocenie  Izby,  dokumenty  dotyczące  kwestii 

wyliczenia współczynnika upustu w złożonej przez Odwołującego ofercie oraz wyjaśnień, do 

których przedstawienia Odwołujący został zobowiązany, przedstawione przez Odwołującego 

w  trakcie  rozprawy,  nie  mo

gły  stanowić  dowodu  na  fakt,  że  kalkulacja  Odwołującego 

uzasadniała oferowaną przez niego cenę, ponieważ sama kalkulacja zawierała inne wartości  

w  odniesieniu  do  ceny  branży  SRK,  niż  oferowane  przez  Odwołującego  po  postąpieniu  

w aukcji elektronicznej. 

W  ocenie  Izby,  Odwołujący  nie  był  uprawniony  do  formułowania  zarzutu,  że  cena  branży 

SRK nie stanowi istotnej części składowej ceny ofert, a Zamawiający powinien wykazać, w 

jaki sposób „istotna część składowa” ceny oferty rzutuje na cenę globalną, dopiero na etapie 

odwołania.  Powyższy  zarzut  Izba  oceniła  jako  spóźniony.  Zarzut  nie  podlegał  rozpoznaniu 

przez Izbę, a Odwołujący był wezwaniem związany. Poza powyższym Izba wskazuje, że jak 

słusznie podnieśli uczestnicy postępowania, o „istotności” części składowej ceny lub kosztu 

nie  przesądza  jedynie  procentowy  udział  wartości  tej  części  (branży  SRK)  

w całości prac. Na uwadze należy mieć „istotność” części składowej dla całego przedmiotu 

Postępowania.  O  tym,  że  branża  SRK  jest  istotna  dla  całego  przedmiotu  Postępowania, 

świadczy  już  chociażby  nazwa  Postępowania:  „Realizacja  robót  budowlanych  oraz 

wykonanie  projektu  wykonawczego  i  realizacja  robót  budowlanych  na  zabudowę  urządzeń 

sterowania  ruchem  kolejowym,  urządzeń  kolejowych  sieci  telekomunikacyjnych,  systemu 

dynamicznej  informacji  podróżnych  na  odcinku  Katowice  Szopienice  Płd.  –  Katowice  – 

Katowice  Piotrowice  w  ramach  projektu  „Prace  na  podstawowych  ciągach  pasażerskich  (E 

30 i E 65) na obszarze Śląska, Etap I: Linia E65 na odcinku Będzin – Katowice Szopienice 

Płd. – Katowice – Katowice Piotrowice.”, ale również rozległy zakres prac, jakie przewidział 

Zamawiający 

związku 

z branżą SRK.  

Izba wskazuje 

również, że wykonawca nie może zasłaniać się zbyt ogólnym wezwaniem do 

wyjaśnień ceny i złożyć wyjaśnień niepełnych, niekonkretnych, które nie zawierają dowodów 

uzasadniających  przyjętą  przez  niego  ceny.  Odwołujący  wskazywał,  że  w  zasadzie  nie 

wiedział,  czego  oczekuje  od  niego  Zamawiający.  W  ocenie  Izby,  pismo  Zamawiającego  

z 29 listopada 2022 r. - 

wezwanie do złożenia wyjaśnień ceny oferty w zakresie branży SRK 

nie  mogło  budzić  żadnych  wątpliwości.  Zamawiający  zwrócił  się  o  udzielenie  wyjaśnień 

istotnej części składowej ceny  - w zakresie wyceny branży SRK, w tym złożenie dowodów w 

zakresie  kalkulacji 

elementów  oferty  mających  wpływ  na  wysokość  wyliczenia  ceny  branży 


SRK 

(np.  zysk,  wysokość  wynagrodzenia,  wybrane  rozwiązania  techniczne,  itp.),  mając  na 

uwadze, że ceny ukształtowane zostały poprzez dwukrotnie odbyte aukcje.  

Zamawiający  nie  tylko  wskazał,  jakie  składniki  oferty  powinny  być  wyjaśnione,  ale  także 

zwrócił uwagę Odwołującemu, że należy mieć na względzie, że ceny ukształtowane zostały 

poprzez dwukrotnie odbyte aukcje.  

W  ocenie  Izby  również  uzasadnienie  odrzucenia  oferty  Odwołującego  zawarte  

w Zawiadomieniu o odrzuconych ofertach, 

spełnia wymagania określone w artykule 253 ust.  

1  ustawy Pzp, posiada 

wyjaśnienie, dlaczego Zamawiający uznał, że Odwołujący nie obalił  

domniemania  rażąco  niskiej  ceny  oferty.  Zamawiający  wskazał:  „(…)w  przedmiotowej 

sytuacji  zachodzi  rozbieżność  pomiędzy  ceną  wskazaną  w  kalkulacji  Wykonawcy  Budimex 

S.A.  przekazanej  wraz  z  wyjaśnieniami  oraz  kwotą  wyliczoną  przez  Zamawiającego  jako 

ostateczna  wartość  składnika  oferty  –  branży  SRK.  Kalkulacja  przedstawiona  przez 

Wykonawcę  budzi  daleko  idące  wątpliwości  co  do  realności  ceny  w  zakresie  branży  SRK 

wynikającej  z  przeprowadzonej  aukcji.  Ocena  wyjaśnień  Wykonawcy  Budimex  S.A.  pod 

kątem  obalenia  domniemania  rażąco  niskiej  ceny  zaoferowanej  za  wykonanie  branży  SRK 

musi być przeprowadzona przede wszystkim z uwzględnieniem przedstawionej kalkulacji. Ta 

natomiast  nie  uzasadnia  wartości  ustalonej  po  przeliczeniach  ceny  zaproponowanej  przez 

Wykonawcę w czasie aukcji.” 

Wbrew  stanowisku  Odwołującego,  Zamawiający  nie  uprawniony  do  dokonania  oceny 

wyjaśnień,  w  tym  kalkulacji  przedstawionej  przez  Odwołującego  w  zakresie  ceny  składnika 

oferty 

–  branży  SRK  na  podstawie  nowego  dokumentu,  złożonego  przez  Odwołującego 

samodzielnie, 

w ramach „autokorekty” bez uprzedniego wezwania Zamawiającego.  

W  ocenie  Izby  składanie  samodzielnie  przez  wykonawcę  nowych  wyjaśnień  dotyczących 

ceny nie jest możliwe. Przedstawienie nowych dokumentów jest możliwe w sytuacji, gdy nie 

są  to  dokumenty  podlegające  ocenie  Zamawiającego,  np.  dokumenty  pochodzące  z 

odpowiednich rejestrów. Wobec powyższego, Zamawiający nie mógł zaakceptować nowych 

wyjaśnień Odwołującego i dokonać ich oceny.  

Izba  wskazuje, 

że  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego,  Zamawiający  nie  był  również 

uprawniony do ponownego wezwania O

dwołującego do wyjaśnienia rażąco niskiej ceny. 

Co  do  zasady,  wezwan

ie  do  wyjaśnienia  ceny  oferty  następuje  jednokrotnie.  Ponowne 

wezwanie  jest  możliwe  tylko  w  wypadku,  gdy  wykonawca  już  za  pierwszym  razem  złożył 

konkretne  i  spójne  wyjaśnienia,  które  tylko  w  niektórych  aspektach  wymagają 

doprecyzowania  czy  uzupełniania.  A  takimi  wyjaśnieniami  nie  były  wyjaśnienia  pierwotnie 

przedstawione 

przez   

Odwołującego.  Kalkulacja  w  zakresie  wyceny  branży  SRK,  złożona  przez  Odwołującego 


wraz  z  pismem  z  5  stycznia  2023 r. 

była już nową kalkulacją i zawierała nowe wartości. W 

takim 

wypadku  doprecyzowanie  czy  uzupełnienie  wyjaśnień  nie  było  możliwe,  ponieważ 

mogłoby dojść do niedopuszczalnej zmiany treści pierwotnie złożonych wyjaśnień, a nie ich 

do ich 

uzupełnienia lub wyjaśnienia.  

Jeśli  wskazana  przez  Odwołującego  kalkulacja  w  zakresie  wyceny  branży  SRK  nie 

uzasadnia

ła przyjętej przez niego ceny, to Zamawiający nie miał obowiązku domagania się 

dalszych 

wyjaśnień,  ponieważ  takie  działanie  naruszałoby  zasadę  uczciwej  konkurencji  

i równego traktowania wykonawców.  

W  ocenie  Izby, 

Zamawiający  nie  był  także  uprawniony  do  poprawienia  wartości  kalkulacji 

jako 

oczywistej  omyłki  rachunkowej,  o  której  mowa  w  art.  223  ust.  2  pkt.  2  ustawy  Pzp.  

Kalkulacja 

Odwołującego  była  obarczona  błędem,  który  nie  był  oczywistą  omyłką 

rachunkową.   

Oczywistą  omyłką  rachunkową  jest  omyłka  wynikająca  z  błędnej  operacji  rachunkowej  na 

liczbach.  Stwierdzenie 

omyłki  może  mieć  miejsce  w  sytuacji,  w  której  przebieg  działania 

matematycznego  może  być  prześledzony  i  na  podstawie  reguł  rządzących  tym  działaniem 

możliwe  jest  stwierdzenie  błędu  w  jego  wykonaniu  i  błąd  ten  można  poprawić  wyłącznie  

w  jeden  sposób,  niebudzący  żadnych  wątpliwości.  Należy  przyjąć,  że  omyłka  rachunkowa 

ma  charakter  oczywisty  nie  tylko  wtedy,  gdy  jest  widoczna  na  pierwszy  rzut  oka.  Te  cech

ę 

można przypisać wyłącznie omyłkom dotyczącym prostych działań na małych liczbach. Dla 

uznania, 

że omyłka rachunkowa ma charakter oczywisty, wystarczający jest fakt jej ustalenia 

podczas  sprawdzenia  obliczeń  zgodnie  z  podanym  przez  zamawiającego  sposobem 

obliczenia  ceny  oferty 

oraz możliwość jednoznacznego  stwierdzenia,  por.  Prawo  zamówień 

publicznych.  Komentarz  pod  redakcją  Huberta  Nowaka,  Mateusza  Winiarza.  Urząd 

Zamówień Publicznych. Warszawa, 2023 r., s. 713. 

Jak  słusznie  wskazał  Zamawiający,  nie  wiedział,  w  jaki  sposób  miałby  poprawić  kalkulację 

ceny  branży  SRK  przedstawioną  przez  Odwołującego,  ponieważ  nie  tylko  nie  wiedział,  że 

kalkulacja  jest  obarczona  błędem  (przed  otrzymaniem  pisma  Odwołującego  z  5  stycznia 

2023  r.), 

ale  również  nie  był  w  stanie  poprawić  kalkulacji  w  sposób,  który  odpowiadałby 

intencji  Odwołującego.  Omyłka  nie  wynikała  z  błędnych  działań  matematycznych,  tylko 

przyjętych  

w kalkulacjach 

błędnych założeń. 

Biorąc  pod  uwagę  wskazane  powyżej  okoliczności,  zarzut  4  oraz  5  odwołania  podlegały 

oddaleniu. 


O kosztach  postępowania Izba  orzekła,  na  podstawie,  na  podstawie  art. 557 oraz  art.  574,  

art. 

575 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepisy § 7 ust. 1 pkt 1) w zw. z § 5 pkt 1 oraz § 5 pkt 

2b) 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie 

szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. 2020 r. poz. 2437). 

Kosztami 

postępowania  odwoławczego,  stosowanie  do  wyniku  postępowania 

odwoławczego, w sprawie: 

1.   KIO 2572/23 

został obciążony Odwołujący,  

2.  KIO  2574/23  zostali 

obciążeni  po  połowie  Odwołujący  oraz  Przystępujący,  który  wniósł 

sprzeciw.  

Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji. 

Przewodniczący:     ............................................... 

Członkowie:        ………………………………… 

…………………………………