KIO 3525/22 WYROK dnia 13 stycznia 2023 r.

Sygn. akt: 

KIO 3525/22   

WYROK 

z dnia  13 stycznia 2023 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Magdalena Rams 

Ewa Sikorska  

Robert Skrzeszewski  

Protokolant:   

Klaudia Kwadrans    

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  z  udz

iałem  stron  w  dniu  12  stycznia  2023  r.,  w  Warszawie, 

odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  29  grudnia  2022  r: 

przez wykonawcę Partner sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Warszawie, 

w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Miasto Stołeczne Warszawa,  

przy udziale wykonawcy : 

(A) 

PreZero  Bałtycka  Energia  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie odwołującego,  

(B) REMONDIS  sp.  z  o.o.  z  sied

zibą  w  Warszawie  zgłaszającego  przystąpienie  do 

postępowania odwoławczego po stronie odwołującego, 

orzeka: 

Umarza postępowanie w zakresie zarzutu naruszenia art. 99 ust. 1 i 4 i art. 134 ust. 1 

pkt 20 w zw. z art. 96 ust. 2 pkt 2) lit. a) i e) ustawy 

Pzp dotyczącego nieprecyzyjnego 

opi

su przedmiotu zamówienia i postanowień umowy w pkt 6.6.1 lit. b SWZ oraz §10 

ust. 4 wzoru umowy.  

2.  W pozosta

łym zakresie oddala odwołanie.  

Kosztami postępowania obciąża wykonawcę Partner sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w 

Warszawie i: 

3.1 zalicza  w poczet  ko

sztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Partner 

sp. z o.o

. sp. k. z siedzibą w Warszawie tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza od wykonawcy Partner sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Warszawie na rzecz 

zamawiającego Miasta Stołecznego  Warszawy  kwotę  3 600  zł  00  gr (słownie:  trzy 

tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  tytułem  zwrotu  kosztów  wynagrodzenia 

pełnomocnika zamawiającego. 

Stosownie  do  579  ust.  1  i  580  ust.  1 

i  2    ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  –  Prawo 

Zamówień  Publicznych  (Dz.  U.  z  2022  r.,  poz.  1710  wraz  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w 

terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

…………………………. 

………………………….. 

…………………………… 

Sygn. akt: 

KIO 

UZASADNIENIE  

W  dniu  29  grudnia  2022  r.  do  Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawcy 

Partner  Spółka z  ograniczoną  odpowiedzialnością Spółka komandytowa   (dalej 

„Odwołujący”)  zarzucając  zamawiającemu  Miastu  Stołecznemu  Warszawa  (dalej 

„Zamawiający”)  naruszenie  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  „Odbiór 

odpadów  komunalnych  z  terenu  nieruchomości  położonych  w  dzielnicach  Białołęka, 

Targówek, Mokotów, Ochota, Ursus, Włochy, Śródmieście, Bemowo i Wola m.st. Warszawy 

(Zadania nr 2, 3, 4, 7 i 9) 

(dalej „Postępowanie”) następujących przepisów: 

1)  art. 134 ust. 1 pkt 20) PZP w zw. z art. 99 ust. 1 PZP w zw. z art. 16 pkt 3) PZP w zw. 

z  art.  8  ust.  1  PZP  w  zw

.  z  art.  353¹  Kodeksu  cywilnego  („KC”)  w  zw.  z  art.  5  KC 

poprzez  przyjęcie  jako  modelu  wynagrodzenia  za  usługę  transportu  odpadów  do 

miejsca  zagospodarowania  odpadów  znajdującego  się  w  odległości  powyżej  40  km 

od  granicy  danego  zadania  staw

ki za 1  km  transportu  za  odległość mierzoną w  linii 

prostej,  podczas gdy  wykonawca składając  ofertę nie ma  wiedzy,  do  których  miejsc 

zagospodarowania  odpadów  będzie  miał  transportować  dane  odpady,  co  stanowi 

okoliczność  mającą  wpływ  na  sporządzenie  oferty,  a  przy  tym  wynagrodzenie 

wypłacane  przez  Zamawiającego  nie  odpowiada  rzeczywiście  wykonanej  przez 

wykonawcę usłudze (transportowi odpadów według rzeczywiście pokonanej trasy), co 

stanowi  o  braku 

ekwiwalentności  świadczeń  Zamawiającego  i  wykonawcy  w  tym 

za

kresie, a dodatkowo to wyłącznie od arbitralnej decyzji Zamawiającego zależy, do 

którego  miejsca  zagospodarowania  odpadów  wykonawca  będzie  musiał  je 

przetransportować,  co  powoduje,  że  całokształt  modelu  wynagrodzenia  w  tym 

zak

resie jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, tj. zasadami słuszności i 

sprawiedliwości kontraktowej; 

2)  art.  241  ust.  1  i  2  PZP  poprzez  oparcie  na  wskazanym  modelu  wynagrodzenia 

kryterium oceny ofert „Cena brutto”, podczas gdy kryterium to pozostaje bez związku 

z przedmiotem zamówienia, bowiem oceniana przez Zamawiającego stawka za 1 km 

transportu  za  odległość  mierzona  w  linii  prostej  nie  odpowiada  rzeczywiście 

wycenianej przez wykonawcę w ofercie usłudze mającej być wykonywanej w ramach 

zamówienia (tj. usłudze transportu odpadów według rzeczywiście pokonanej trasy); 

art. 241 ust. 1, 2 i 3 PZP w zw. z art. 16 pkt 1) i 3) PZP poprzez wzięcie pod uwagę w 

ramach  kryterium  oceny  ofert  „Kryterium  elektromobilności”  pojazdów  spełniających 

wymagania  ustawy 

o  elektromobilności,  przy  użyciu  których  ma  być  świadczona 

usługa transportu odpadów do miejsca zagospodarowania, podczas gdy kryterium to 

w  tym  zakresie  nie  jest  związane  z  przedmiotem  zamówienia,  bowiem  w  praktyce 

rynkowej  j

edynie  odbiór  odpadów  następuje  przy  użyciu  pojazdów  spełniających 

wymagania ustawy  o elektromobilności,  a ponadto  kryterium to dotyczy  właściwości 

wykonawcy,  bowiem  bezzasadnie  stawia  na  uprzywilejowanej  pozycji  wykonawców, 

którzy transportują odpady przy użyciu pojazdów spełniających wymagania ustawy o 

elektromob

ilności,  co  nie  ma  znaczenia  z  punktu  widzenia  prawidłowej  realizacji 

zamówienia; 

4)  art. 99 ust. 1 i 4 PZP i art. 134 ust. 1 pkt 20 w zw. z art. 96 ust. 2 pkt 2) lit. a) i e) PZP 

poprzez nieprecyzyj

ne opisanie przedmiotu zamówienia i postanowień projektowanej 

umowy,  przez  co  możliwa  jest  interpretacja,  zgodnie  z  którą  osoby  bezrobotne  lub 

niepełnosprawne  winny  zostać  zatrudnione  przez  wykonawcę  wyłącznie  w  celu 

realizacji  zamówienia  i  dopiero  po  jego  uzyskaniu,  podczas  gdy  bezzasadnie 

stawiałoby  to  na  gorszej  pozycji  tych  wykonawców,  którzy  w  ostatnich  latach 

zatrudniali  osoby  bezrobotne  lub  niepełnosprawne  i  mają  zamiar  skierować  je  do 

realizacji  zamówienia,  dla  którego  prowadzone  jest  Postępowanie,  co  stanowi 

wypaczenie  celu  prz

edmiotowej  klauzuli  społecznej,  bowiem  promuje  niestabilność 

zatrudnienia, tj. zatrudnianie osób bezrobotnych lub niepełnosprawnych wyłącznie w 

celu realizacji konkretnych zamówień i późniejsze ich zwalnianie; 

5)  art. 134 ust. 1 pkt 20) PZP w zw. z art. 16 pkt 2) i 3) PZP w zw. z art. 8 ust. 1 PZP w 

zw.  z  art.  353¹  KC  w  zw.  z  art.  5  KC  poprzez  brak  wskazania  w  jakim  przedziale 

czasowym  począwszy  od  zaistnienia  jednego  ze  zdarzeń  mogących  stanowić 

podstawę  do  naliczenia  kary  umownej  możliwe  będzie  wystąpienie  przez 

Zamawiającego z żądaniem przygotowania przez wykonawcę stosownych wyjaśnień 

oraz  w  jakim  przedziale  czasowym  wykonawca  powinien  zostać  poinformowany  o 

decyzji  Zamawiającego  w  sprawie  naliczonej  kary  umownej,  podczas  gdy  taka 

sytuacja może powodować niepewność u wykonawcy co do prawidłowości realizacji 

przedmiotu umowy w ocenie Zamawiającego i grozić kumulacją kar umownych przez 

Zamawiającego,  a  zatem  procedura  naliczania  kar  umownych  w  tym  zakresie  jest 

sprzeczna  z 

zasadami  współżycia  społecznego,  tj.  zasadami  słuszności  i 

sprawiedliwości kontraktowej; 

6)  art. 134 ust. 1 pkt 20) PZP w zw. z art. 99 ust. 1 PZP w zw. z art. 16 pkt 2) i 3) PZP w 

zw. z art. 433 pkt 2) i 3) PZP w zw. z art

. 8 ust. 1 PZP w zw. z art. 353¹ KC w zw. z 

art.  5  KC  poprzez  zastrzeżenie,  że  za  wykonanie  usług  wymienionych  w  §  6  ust.  5 

wzoru  umowy  wykonawcy  nie  będzie  przysługiwać  dodatkowe  wynagrodzenie, 

podczas gdy okoliczności wymienione w tym przepisie są niezależne od wykonawcy, 

a  pozostają  zależne  wyłącznie  od  Zamawiającego  (podanie  prawidłowych  danych 

dotyczących  liczby  pojemników  lub  worków  mających  być  dostarczonych  do  MGO) 

bądź  od  osób  trzecich  (zniszczenie  lub  kradzież  pojemników  na  odpady),  zaś 

Zamawiający  całość  ryzyka  w  tym  zakresie  przeniósł  na  wykonawcę,  a  zatem 

przedmioto

we  postanowienia  stanowią  klauzule  abuzywne  w  rozumieniu  Prawa 

zamówień publicznych, a ponadto są sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, 

tj. zasadami słuszności i sprawiedliwości kontraktowej.  

Odwołujący  wniósł  o  merytoryczne  rozpatrzenie  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  („KIO”) 

odwołania  i  jego  uwzględnienie  w  całości,  dopuszczenie  i  przeprowadzenie  dowodów  z 

dokumentacji Postępowania, a także dowodów opisanych szczegółowo w treści niniejszego 

odwołania  oraz  dowodów,  które  zostaną  powołane  i  przedłożone  na  rozprawie,  nakazanie 

Zamawiającemu  dokonania  zmiany  w  dokumentach  zamówienia  w  Postępowaniu  oraz  w 

projektowanych postanowienia

ch umowy w następujący sposób:  

i)  w  odni

esieniu do  zarzutów  z  punktu  1    –  poprzez przyjęcie jako  podstawy  rozliczeń 

pomiędzy  wykonawcą,  a  Zamawiającym  (a  także  podstawy  oceny  ofert  w 

Postępowaniu w kryterium „Cena brutto”), w odniesieniu do odległości powyżej 40 

km  od  granicy  zadania  do  instalacji  lub  stacji  przeładunkowych  odległości 

mierz

onej  nie  w  linii  prostej,  lecz  według  najkrótszej  pod  względem  odległości 

trasy  wyznaczonej  za  pośrednictwem  portalu  Google  Maps  po  drodze 

dopuszczającej  ruch  pojazdów  o  masie  powyżej  10  ton.  ewentualnie:  poprzez 

pozostawienie  obecnego  brzmienia  kryterium 

oceny  ofert  „Cena  brutto”  (tj. 

porównywanie ofert  wykonawców  na  podstawie stawki  za  1 km transportu 1  Mg 

odpadów  komunalnych  mierzonej  w  linii  prostej),  przy  jednoczesnym  przyjęciu 

jako podstawy rozliczeń pomiędzy wykonawcą, a Zamawiającym najkrótszej pod 

względem odległości trasy wyznaczonej za pośrednictwem portalu Google Maps 

po drodze dopuszczającej ruch pojazdów o masie powyżej 10 ton.  

ii)  w  odniesieniu  do  zarzutu    z  punktu  2 

–  poprzez  zmianę  kryterium  oceny  ofert 

„Kryterium  elektromobilności”  w  taki  sposób,  aby  dotyczyło  ono  wyłącznie 

pojaz

dów  wykorzystywanych  do  odbioru  odpadów  (wykluczając  pojazdy 

przeznaczone do ich transportu do miejsca zagospodarowania),  

iii)  w  odniesieniu  do  zarzutu  z  punktu  3 

–  poprzez  doprecyzowanie  klauzuli  społecznej 

dotyczącej 

zatrudniania 

przez 

wykonawcę 

osób 

bezrobotnych 

lub 

niepełnosprawnych  poprzez  wskazanie,  że  na  potrzeby  wykazania  spełnienia 

tego  wymogu  będą  brane  pod  uwagę  również  osoby  skierowane  do  realizacji 

zamówienia,  a  zatrudnione  przez  wykonawcę  jako  osoby  bezrobotne  lub 

niepełnosprawne  w  rozumieniu  ustawy  o  promocji  zatrudnienia  i  instytucjach 

rynku  pracy  w  okresie  4  lat  przed  dniem  publikacji  ogłoszenia  o  zamówieniu  w 

niniejszym Postępowaniu. 

iv)  w  odniesieniu  do  zarzutu  z  punktu  4 

– poprzez doprecyzowanie postanowień wzoru 

umowy  dotyczących  procedury  naliczania  kar  umownych  w  zakresie  określenia 

ram czasow

ych, w których możliwe będzie skierowanie przez Zamawiającego do 

wykonawcy żądania złożenia stosownych wyjaśnień i podjęcia decyzji w sprawie 

naliczenia  k

ar  umownych,  tj.  1  miesiąca  od  zaistnienia  zdarzenia  mającego  być 

przedmiotem  naliczenia  kary  umownej, 

a  także  w  zakresie  podjęcia  decyzji  o 

naliczeniu kar umownych po otrzymaniu wyjaśnień złożonych przez wykonawcę, 

tj.  10  dni  roboczych  od  otrzymania  odpowiedzi  wykonawcy,  pod  rygorem  braku 

możliwości naliczenia kar umownych w tym zakresie, 

v)  w  odniesieniu  do  zarzutu  z  punktu  5 

–  poprzez  zmianę  §  6  ust.  5  wzoru  umowy 

poprzez  jego 

usunięcie  lub  wprowadzenie  mechanizmu  uwzględniającego 

dodatkowe  wynagrodzenie  dla  wykonawcy  w  przypadkach  wymienionych  w  tym 

przepisie, 

vi) 

zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów  postępowania 

odwoławczego, w tym kosztów doradztwa prawnego, według norm przepisanych i 

zgodnie z fakturą przedstawioną przez Odwołującego na rozprawie.  

W  uzasadnieniu  przedstawionych  zarzu

tów Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający prowadzi 

Postępowanie,  którego  przedmiotem  pozostaje  odbiór  odpadów  komunalnych  z  terenu 

nieruchomości  położonych  w  dzielnicach  Białołęka,  Targówek,  Mokotów,  Ochota,  Ursus, 

Włochy,  Śródmieście,  Bemowo  i  Wola  m.st.  Warszawy.  Odebrane  z  terenu  nieruchomości 

odpady,  wykonawca  jest  następnie  zobowiązany  przekazywać  do  wskazanych  przez 

Zamawiającego instalacji przetwarzania odpadów komunalnych lub stacji przeładunkowych.  

Jednocześnie, Zamawiający przyjął następujący model rozliczeń z wykonawcą:  

i) 

w  przypadku,  w  którym  instalacja  lub  stacja  przeładunkowa,  do  której  wykonawca 

przekaże  odpady  komunalne  znajduje  się  w  odległości  do  40  km  od  granicy 

danego  zadania, 

wykonawca otrzyma wynagrodzenie w  wysokości  wskazanej  w 

ofercie 

za 1 Mg odpadów (§ 6 ust.2 pkt 1) lit. a) wzoru umowy),  

ii) 

w  przypadku,  w  którym  instalacja  lub  stacja  przeładunkowa,  do  której  wykonawca 

przekaże odpady komunalne znajduje się w odległości powyżej 40 km od granicy 

danego zadania, wykonawca otrzyma wynagrod

zenie w wysokości obliczonej na 

podstawie  stawki  wskazanej  w  of

ercie  za  1  km  transportu  1  Mg  odpadów  (§  6 

ust.2 pkt 1) lit. a) wzoru umowy).  

Zdaniem  Odwołującego  Zamawiający  przyjął  swoisty  hybrydowy  model  rozliczeń  z 

wykonawcą: w zakresie mniejszych odległości (do 40 km), wykonawca winien zaproponować 

Zamawiającemu  cenę  ryczałtową  za  odbiór  1  Mg  odpadów  (wynagrodzenie  „ryczałtowe”), 

zaś  w  zakresie  większych  odległości  (przekraczających  40  km),  wykonawca  winien 

zaproponować  Zamawiającemu  stawkę  za  1  km  transportu  1  Mg  odpadów,  która  będzie 

stanowić podstawę obliczenia jego wynagrodzenia (wynagrodzenie „kosztorysowe”). W obu 

przypadkach  Za

mawiający  bierze  pod  uwagę  nie  rzeczywistą  odległość  pomiędzy  granicą 

zadania, a instalacją lub stacją przeładunkową, którą zobowiązany jest pokonać wykonawca, 

lecz  odleg

łość  mierzoną  w  linii  prostej.  Zdaniem  Odwołującego,  w  szczególności  w 

przypadku transportu odpadów na odległość przekraczającą 40 km wykonawca w istocie nie 

otrzyma  wynagrodzenia  za  rzeczywiście  wykonaną  usługę  (transport  odpadów  według 

realnie  pokonanej  trasy),  a  jedynie  wynagrodzenie  przyjęte  na  podstawie  arbitralnie 

wyznaczonej przez Zamawiającego odległości (tj. odległości mierzonej w linii prostej).  

Jednoc

ześnie Odwołujący wskazał, że jest w pełni świadomy, iż Zamawiający w § 38 ust. 2 

Opisu Przedmiotu Zamówienia wskazał listą instalacji przetwarzania odpadów komunalnych 

lub stacji przeładunkowych, do których wykonawca winien przekazywać odpady. W liście tej 

zostały  uwzględnione  przez  Zamawiającego  również  odległości  mierzone  w  linii  prostej, 

mające  stanowić  podstawę  obliczenia  wynagrodzenia  wykonawcy.  Wydawać  by  się  zatem 

mogło, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby Odwołujący (każdy inny wykonawca) dostosował 

oferowaną zazwyczaj stawkę za 1 km transportu według rzeczywiście pokonywanej trasy do 

odległości  mierzonej  w  linii  prostej  (tj.,  mówiąc  wprost  –  zwiększył  stawkę  za  1  km 

transportu).  Abstrahując  jednak  już  od  samego  absurdu  takiego  zabiegu  (nic  nie  stoi  na 

przeszkodzie,  aby  w  rozliczeniach  posługiwać  się  stawką  za  1  km  wg  rzeczywiście 

pokonywanej  trasy,  a  nie  wyimaginowaną  stawką  za  1  km  transportu  wg  odległości  w  linii 

prostej),  wniosek  ten  jest  o  tyle  ni

eprawdziwy,  że  lista  instalacji  przetwarzania  odpadów 

komunalnych  oraz  stacji  przeładunkowych  zamieszczona  w  §  38  ust.  2  OPZ  nie  ma 

charakteru  definitywnego.    Zgodnie  bowiem  z  postanowieniami  OPZ 

lista  ta  obowiązuje  na 

dzień  12  grudnia  2022 roku (§  38  ust.  2 OPZ), a zawarte  w  niej  informacje  mają  charakter 

niepewny  (przew

idywany termin obowiązywania), to Zamawiający wyznaczy listę instalacji i 

stacji  przeładunkowych  obowiązującą  w  okresie  przygotowawczym  (§  38  ust.  3  OPZ),    to 

Zamawiający  wyznaczy  listę  instalacji  i  stacji  przeładunkowych  obowiązującą  w  kolejnych 

miesiącach realizacji zamówienia, aż do jego zakończenia (§ 38 ust. 4 OPZ).  

W 

ocenie  Odwołującego,  możliwa  jest  sytuacja,  w  której  wykonawca  będzie  zobowiązany 

tran

sportować  odpady  do  bliżej  nieokreślonej  obecnie  instalacji  lub  stacji  przeładunkowej, 

wyznaczonej przez Zamawiającego, a jednocześnie jego wynagrodzenie w tym zakresie nie 

będzie  odpowiadać  rzeczywiście  wykonanej  usłudze  (tj.  będzie  obliczane  na  podstawie 

odległości  mierzonej  w  linii  prostej,  a  nie  według  rzeczywiście  pokonanej  trasy).  Możemy 

mieć  zatem  do  czynienia  z  arbitralnością  po  stronie  Zamawiającego  zarówno  na  etapie 

formułowania  specyfikacji  Postępowania  (to  Zamawiający  wymaga,  aby  rozliczenia  były 

dokonywane  w  oparciu  o  odległości  mierzone  w  linii  prostej),  jak  i  na  etapie  realizacji 

zamówienia (to Zamawiający będzie wyznaczał konkretne instalacje, do których wykonawca 

będzie zobowiązany transportować odpady). W istocie zatem wynagrodzenie wykonawcy nie 

zależy  od  rzeczywiście  wykonanej  przez  niego  usługi,  a  jest  uzależnione  od  arbitralnie 

podejmowanej  przez  Zamawiającego  decyzji  wyznaczającej  konkretne  instalacje  lub  stacje 

przeładunkowe dla danego zadania (czyt. wykonawcy, który będzie je realizować). Sprawia 

to,  że  już  na  etapie  realizacji  zamówienia  i  wiedząc,  który  z  wykonawców  uzyskał  które 

zadanie, Zamawiający ma możliwość wpływania na warunki jego realizacji. Oczywistym jest 

bowiem, że korzystniejsze dla wykonawców jest dostarczanie odpadów do instalacji lub stacji 

przewozowych odległych do 40 km od granicy danego zadania, lub tych położonych możliwie 

blisko, gdy od

ległość przekracza 40 km. 

Zdaniem  Odwołującego,  powyższe  oznacza,  że  Zamawiający,  wbrew  ciążącemu  na  nim 

obowiązkowi z art. 99 ust. 1 PZP, opisując przedmiot zamówienia nie uczynił tego w sposób 

jednoznaczny  i  wyczerpujący  oraz  że  nie  uwzględnił  wszystkich  wymagań  i  okoliczności 

mogących  mieć  wpływ  na  sporządzenie  przez  wykonawców  ofert.  Ponadto,  skoro  z  góry 

wiadomo,  że  wynagrodzenie  wykonawcy  nie  będzie  odpowiadać  wykonanej  przez  niego 

usłudze  (transport  odpadów  według  rzeczywistej  trasy),  lecz  wyłącznie  arbitralnie 

narzuconym  przez  Zamawiającemu  wartościom  (odległość  mierzona  w  linii  prostej),  to  w 

pozostałym  zakresie Zamawiający  w  istocie nieodpłatnie będzie otrzymywał  od  wykonawcy 

świadczenie  (o  wartości  stanowiącej  różnicę  pomiędzy  kosztem  transportu  odpadów  na 

rzeczywiście pokonaną odległość, a ceną transportu odpadów zaoferowaną w odniesieniu do 

odległości mierzonej w linii prostej). Nie sposób twierdzić, aby ukształtowanie w ten sposób 

dokumentacji Postępowaniu dało się pogodzić z zasadą proporcjonalności, a także zasadami 

współżycia  społecznego,  nawet  mimo  zasady  swobody  umów.    Odwołujący  powołał  się  na 

wyrok KIO z 18 maja 2015 roku, sygn. akt KIO 897/15.   

W  ocenie  Odwołującego  przyjęte  przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu  kryterium  oceny 

ofert  w  za

kresie  w  jakim  Zamawiający  poddaje  ocenie  stawkę  za  1  km  transportu  1  Mg 

odpadów komunalnych mierzoną w linii prostej nie jest, wbrew obowiązkowi z art. 241 ust. 1 i 

2  PZP,  związane  z  przedmiotem  zamówienia,  tj.  nie  odpowiada  cenie  usługi  rzeczywiście 

wyko

nywanej  w  ramach  zamówienia,  a  jedynie  umownemu  mechanizmowi  arbitralnie 

wyz

naczonemu przez Zamawiającego.  

Z  uwag

i na powyższe, Odwołujący wniósł aby podstawę rozliczeń pomiędzy wykonawcą, a 

Zamawiającym (a także podstawą oceny ofert w Postępowaniu w kryterium „Cena brutto”), w 

odniesieniu  do  odległości  powyżej  40  km  od  granicy  zadania  do  instalacji  lub  stacji 

przeładunkowych stanowiła odległość liczona nie w linii prostej, lecz według najkrótszej pod 

względem odległości trasy wyznaczonej za pośrednictwem portalu Google Maps po drodze 

dopuszczającej  ruch  pojazdów  o  masie  powyżej  10  ton.  Ewentualnie,  Odwołujący  wnosi  o 

pozostawienie 

obecnego  brzmienia  kryterium  oceny  ofert  „Cena  brutto”  (tj.  porównywanie 

ofert  wykonawców  na  podstawie  stawki  za  1  km  transportu  1  Mg  odpadów  komunalnych 

liczonej  w  linii  prostej),  przy  jednoczesnym  przyjęciu  jako  podstawy  rozliczeń  pomiędzy 

wykonawcą,  a  Zamawiającym  najkrótszej  pod  względem  odległości  trasy  wyznaczonej  za 

pośrednictwem  portalu  Google  Maps  po  drodze  dopuszczającej  ruch  pojazdów  o  masie 

powyżej 10 ton.  

ZARZUT 

DOTYCZĄCY 

KRYTERIUM 

OCENY 

OFERT 

„KRYTERIUM 

ELEKTROMOBILNOŚCI”   

Odwołujący wskazał, że jednym z przewidzianych w Postępowaniu kryteriów oceny ofert jest 

kryterium  elektromobilności  o  wadze  5%.  Punkty  w  przedmiotowym  kryterium  otrzymają 

oferty  tych  wykonawców,  którzy  zadeklarują  realizację  zamówienia  z  wykorzystaniem 

pojazd

ów  spełniających  wymagania  określone  w  ustawie  z  dnia  11  stycznia  2018  r.  o 

elektromobilności  i  paliwach  alternatywnych  na  poziomie  równym  bądź  wyższym  niż  20%. 

Odwołujący  wskazał,  że  w  pełni  rozumie  potrzebę,  aby  odpady  z  terenu  nieruchomości 

położonych  w  mieście  stołecznym  Warszawie  były  odbierane  w  sposób  możliwie  przyjazny 

dla  środowiska,  tj.  przy  użyciu  pojazdów  spełniających  stosowne  normy  emisji  spalin  (co 

Zamawiający premiuje w ramach kryterium środowiskowego) oraz spełniających wymagania 

ustawy o elektromobiln

ości (co Zamawiający premiuje w ramach przedmiotowego kryterium 

oceny ofert). 

Jednocześnie jednak, jak zostało wskazane powyżej, niniejszym zamówieniem 

objęty  jest  nie  tylko  odbiór  odpadów  przez  wykonawcę,  ale  także  ich  transport  do  miejsca 

zagospodarowani

a.    Co  więcej,  jak  również  zostało  wskazane  powyżej,  wykonawca 

składając  ofertę  nie  posiada  wiedzy  na  temat  tego,  do  której  instalacji  lub  stacji 

przeładunkowej  ostatecznie  będzie  zobowiązany  przetransportować  odpady  -    to  bowiem 

Zamawiający  będzie  wyznaczał  konkretne  miejsca  zagospodarowania  odpadów  już  w  toku 

realizacji  umowy  (zob.  §  38  ust.  3  i  4  OPZ).  Zdaniem  Odwołującego,  mamy  zatem  do 

czynienia z sytuacją, w której Zamawiający wymaga już obecnie złożenia przez wykonawcę 

w  ofercie  deklaracji  w  zakresie 

wykorzystywania  pojazdów  spełniających  wymagania 

określone  w  ustawie  o  elektromobilności,  a  przy  tym  nie  podaje  pełni  informacji 

pozwalających  na  ustalenie  tych  danych.  O  ile  bowiem  w  przypadku  odbioru  odpadów 

Zamawiający  wskazał  niezbędne  informacje  (tj.,  w  szczególności,  tereny,  z  których  będą 

odbierane odpady), to w przypadku transportu odpadów do miejsca zagospodarowania brak 

jest  wskazania  kluczowej  informacji  (tj.  odległości,  na  jaką  dane  odpady  będą 

transportowane).  Ma  to  istotne  znaczenie  zwłaszcza  biorąc  pod  uwagę,  że  te  odległości 

mogą  się  znacząco  różnić,  co  pociąga  za  sobą  konieczność  podejmowania  decyzji 

dotyczącej odpowiedniego środka transportu. Już zgodnie z listą zamieszczoną w § 38 ust. 2 

OPZ  odległość miejsca zagospodarowania odpadów  od  granicy  zadania może  przekraczać 

ponad  170  km  w  jedną  stronę  –  i  to  w  linii  prostej  –,  a  przecież  brak  jest  gwarancji,  że 

Zamaw

iający ostatecznie nie wyznaczy instalacji położonej nawet dalej.  

Powyższe, zdaniem Odwołującego, powoduje, że oczekiwanie złożenia przez wykonawców 

wiążącej  deklaracji  co  do  procentu  pojazdów  spełniających  wymagania  ustawy  o 

elektromobilności  wykorzystywanych  przy  transporcie  odpadów  mija  się  z  celem  – 

wykonawcy  nie  są  bowiem  w  stanie  obecnie  określić  ile  dokładnie  pojazdów  będzie 

niezbędnych  do  realizacji  umowy,  a  zatem  także  również  jaki  ich  procent  będą  stanowić 

pojazdy  spełniające  wymagania  ustawy  o  elektromobilności.  To  będzie  możliwe  po 

uzyskaniu  od  Zamawiającego  informacji  o  dokładnej  lokalizacji  instalacji.  Zdaniem 

Odwołującego, w praktyce rynkowej inne pojazdy wykorzystywane są do odbioru odpadów, a 

inne  do  ich  transportu.  Dostrzega  to  również  sam  Zamawiający,  chociażby  zezwalając  na 

transport  odpadów  z  wykorzystaniem  zespołu  pojazdów,  w  przeciwieństwie  do  ich  odbioru 

(zob.  §  11  ust.  4  OPZ).  Innymi  słowy,  o  ile  odbiór  odpadów  z  wykorzystaniem  pojazdów 

spełniających wymagania ustawy o elektromobilności jest standardem rynkowym, tak już ich 

transport  na  odległość  kilkuset  kilometrów  w  obie  strony,  po  wcześniejszym  przeładowaniu 

odpadów, takim standardem nie jest.   

W  ocenie  Odwołującego  przedmiotowe  kryterium  oceny  ofert  w  zakresie  w  jakim  dotyczy 

t

ransportu  odpadów  do  miejsca  zagospodarowania  w  istocie  odnosi  się  do  właściwości 

wykonawcy  i  jako  takie  jest  sprzeczne  z  art.  241  ust.  3  PZP.  Tylko  bowiem  wykonawcy 

wykorzystujący w pełni przy transporcie odpadów pojazdy spełniające wymagania ustawy o 

ele

ktromobilności  mogą  złożyć  deklarację  o  tym,  że  będą  one  stanowić  co  najmniej  20% 

pojazdów wykorzystywanych przy realizacji przedmiotu zamówienia, co nie powinno przecież 

mieć  znaczenia  w  kontekście  oceny  ofert  w  Postępowaniu.  Co  więcej,  przedmiotowe 

kryte

rium oceny ofert nie jest także powiązane z przedmiotem zamówienia (art. 241 ust. 1 i 2 

PZP).  W  kon

sekwencji,  Odwołujący  wniósł  o  zmianę  kryterium  oceny  ofert  „Kryterium 

elektromobilności” w taki sposób, aby dotyczyło ono pojazdów wykorzystywanych do odbioru 

odpadów  (z  wyłączeniem  pojazdów  wykorzystywanych  do  ich  transportu  do  miejsca 

zagospodarowania).   

ZARZUT 

DOTYCZĄCY  WYMOGU  ZATRUDNIENIA  OSÓB  BEZROBOTNYCH  I 

NIEPEŁNOSPRAWNYCH  

Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  przewidział  zastosowanie  w  Postępowaniu  tzw. 

klauzul społecznych, o których mowa w art. 96 ust. 2 pkt 2) PZP. Innymi słowy, Zamawiający 

wym

aga zatrudniania do  wykonywania przedmiotu umowy,  przez cały  okres jego realizacji, 

osób bezrobotnych w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i 

instytucjach  rynku  pracy  lub  osób  niepełnosprawnych  w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  27 

sierpnia  1997  r.  o  rehabilitacji  zawodowej  i  społecznej  oraz  zatrudnianiu  osób 

niepełnosprawnych, w liczbie nie mniejszej niż 5 (pkt. 6.6.1 lit. b) SWZ oraz § 10 ust. 4 wzoru 

umowy).   

W  ocenie  Odwołującego,  przedmiotowe  postanowienie  SWZ  i  wzoru  umowy  jest 

nieprecyzyjne, tj. w szczególności nie wiadomo, czy Zamawiający wymaga, aby:  

i) 

wykonawca dopiero zatrudnił osoby bezrobotne lub niepełnosprawne, a jeżeli tak, to 

kiedy ma to uczynić - po złożeniu oferty? Po udzieleniu zamówienia? Po zawarciu 

umowy?, czy 

też  

ii) 

dla  spełnienia  tego  wymagania  wystarczające  jest,  żeby  wykonawca  w  ostatnim 

okresie  (np.  w  okresie  4  lat  przed  dniem  publikacji  Ogłoszenia  w  niniejszym 

Postępowaniu)  zatrudnił  takie  osoby,  a  następnie  skierował  je  do  realizacji 

zamówienia, dla którego prowadzone jest Postępowanie.  

Odwołujący wskazał przy tym, że wyłącznie interpretacja przedstawiona w pkt. 4.2.2 powyżej 

wypełnia  cel  przyświecający  art.  96  ust.  2  pkt  2)  PZP,  tj.  promocję  zatrudnienia  osób 

bezrobotnych  lub  niepełnosprawnych  przy  wykonywaniu  zamówień  publicznych.  Gdyby 

bowiem  odczytywać  przedmiotową  klauzulę  społeczną  literalnie,  to  należałoby  przyjąć,  że 

wykonawcy,  tacy  jak  Odwołujący,  mogący  zrealizować  zamówienie  przy  pomocy 

zatrudnianego obecnie już przez siebie personelu (w tym personelu zatrudnionego niedawno 

jako  osoby  bezrobotne  l

ub  niepełnosprawne)  w  istocie  będą  gorzej  traktowani  od 

wykonawców,  którzy  takich  osób  nigdy  nie  zatrudniali.  Przy  takiej  interpretacji,  wykonawcy 

tacy jak Odwołujący są de facto „zachęcani” do zwolnienia określonej części personelu, aby 

następnie  zatrudnić  osoby  bezrobotne  lub  niepełnosprawne  (być  może  nawet  te  same 

osoby, które dopiero co zostały zwolnione), jedynie w celu spełnienia wymagań SWZ i wzoru 

umowy  (sic!).  Co  więcej,  biorąc  pod  uwagę,  że  okres  realizacji  zamówienia  wynosi  18 

miesięcy,  oznaczałoby  to,  że  w  istocie  Zamawiający  preferowałby  zatrudnienie  przez 

wykonawcę  osób  bezrobotnych  lub  niepełnosprawnych  jedynie  na  wskazany  okres  w 

stosunku do stałego zatrudnienia takich osób na potrzeby realizacji nie tylko przedmiotowego 

zamówienia,  ale  i  innych  kontraktów.  W  istocie  zatem  klauzula  społeczna  premiowałaby 

niestabilność na rynku pracy, jedynie w celu spełniania wymogów SWZ i postanowień wzoru 

umowy.  W 

konsekwencji,  Odwołujący  wniósł  o  doprecyzowanie  przedmiotowego  wymogu 

poprzez  wskazanie,  że  na  potrzeby  wykazania  jego  spełnienia  będą  brane  pod  uwagę 

również  osoby  skierowane  do  realizacji  zamówienia,  a  zatrudnione  przez  wykonawcę  jako 

osoby bezrobotne w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy lub 

osoby  niepełnosprawne  w  rozumieniu  ustawy  o  rehabilitacji  zawodowej  i  społecznej  oraz 

zatrudnianiu  osób  niepełnosprawnych  w  okresie  4  lat  przed  dniem  publikacji  ogłoszenia  o 

zamówieniu w niniejszym Postępowaniu.   

ZARZUT DOTYCZĄCY MECHANIZMU NAKŁADANIA KAR UMOWNYCH  

Odwołujący wskazał, że Zamawiający w § 8 ust. 3 wzoru umowy sformułował bogaty katalog 

kar  umownych,  które  mogą  zostać  nałożone  na  wykonawcę  (łącznie  42  różne  potencjalne 

naruszenia).  W  przypadku  wyst

ąpienia  jednej  z  okoliczności  stanowiących  podstawę  do 

naliczenia kary umownej Zamawiający, zgodnie z § 8 ust. 5 wzoru umowy, powinien wezwać 

Wykonawcę  do  złożenia  wyjaśnień  w  zakresie  przyczyn  mogących  skutkować  naliczeniem 

kar  umownych  (za  wyjątkiem  przypadków  określonych  w  §  8  ust.  6  i  7  wzoru  umowy,  w 

których  Zamawiający  będzie  miał  jedynie  taką  możliwość).  Przedmiotowe  wyjaśnienia 

wykonawca  jest  zobowiązany  złożyć  w  terminie  10  dni  roboczych  od  dnia  otrzymania 

wezwania.  Następnie  Zamawiający,  po  zapoznaniu  się  z  tymi  wyjaśnieniami,  powinien 

podjąć  decyzję  w  sprawie  naliczenia  kary  umownej,  o  czym  będzie  informował  pisemnie 

wykonawcę.  W  ramach  opisanej  powyżej  procedury  naliczania  kar  umownych  na 

wyk

onawcę, Zamawiający w żadnym postanowieniu Umowy nie wskazał, w jakim przedziale 

czasowym  począwszy  od  zaistnienia  jednego  ze  zdarzeń  wymienionych  §  8  ust.  3  wzoru 

umowy  możliwe  będzie  wystąpienie  przez  niego  z  żądaniem  przygotowania  przez 

wykonawcę  stosownych  wyjaśnień.  Umowa  nie  precyzuje  również,  w  jakim  przedziale 

czasowym Wykonawca powinien zostać poinformowany o decyzji Zamawiającego w sprawie 

naliczonej  kary  umownej,  wskazując  jedynie  w  jakiej  formie  takie  powiadomienie  powinno 

z

ostać dokonane.   

W  ocenie  Odwołującego,  brak  uwzględnienia  tych  kwestii  w  treści  Umowy  powoduje  po 

stronie  wykonawcy  daleko  idącą  niepewność  co  do  prawidłowego  realizowania  przedmiotu 

zamówienia. Wykonawca może zostać bowiem wezwany do złożenia wyjaśnień bądź wręcz 

poinformowany o naliczeniu kar umownych nawet po kilku(nastu) mi

esiącach od wystąpienia 

zdarzenia  z  §  8  ust.  3  wzoru  umowy.  Analogicznie,  po  złożeniu  wyjaśnień  w  zakresie 

potencjalnych  podstaw  do  naliczenia  kary  umownej,  Zamawiający  może  zwlekać  z 

poinformowaniem wykonawcy o naliczeniu takich kar i naliczyć je nawet już po zakończeniu 

realizacji umowy (

zob. § 8 ust. 13 wzoru umowy). Innymi słowy, postanowienia wzoru umowy 

dotyczące kar umownych nakładają cenzurę czasową jedynie na czynności Wykonawcy (w 

zakresie  przekazania  Zamawiającemu  żądanych  wyjaśnień),  natomiast  nie  nakładają 

podobnego rodzaju obowiązków na Zamawiającego, który może w dowolnie wybranym przez 

siebie momencie żądać od Wykonawcy wyjaśnień oraz podjąć decyzję w sprawie naliczenia 

kar  umownych.  Brak  wprowadzenia  do  Umowy  takich  postanowień  stanowi  o  naruszeniu 

przez  Zamawiającego  obowiązku  zaprojektowania  postanowień  umowy  w  sprawie 

zamówienia publicznego w sposób przejrzysty i proporcjonalny (art. 134 ust. 1 pkt 20 PZP w 

zw. z art. 16 pkt 2) i 3) PZP) i nie daje się pogodzić z zasadą słuszności i  sprawiedliwości 

kontraktowej.    W 

konsekwencji,  Odwołujący  wniósł  o  doprecyzowanie  postanowień  wzoru 

umowy  dotyczących  procedury  naliczania  kar  umownych  w  zakresie  określenia  ram 

czasowych,  w  których  możliwe  będzie  skierowanie  przez  Zamawiającego  do  wykonawcy 

żądania  złożenia  stosownych  wyjaśnień  i  podjęcia  decyzji  w  sprawie  naliczenia  kar 

umownych,  tj.  1  miesiąca  od  zaistnienia  zdarzenia  mającego  być  przedmiotem  naliczenia 

kar

y umownej, a także w zakresie podjęcia decyzji o naliczeniu kar umownych po otrzymaniu 

w

yjaśnień  złożonych  przez  wykonawcę,  tj.  10  dni  roboczych  od  otrzymania  odpowiedzi 

wykonawcy, pod rygorem braku możliwości naliczenia kar umownych w tym zakresie.   

ZAR

ZUT  DOTYCZĄCY  BRAKU  DODATKOWEGO  WYNAGRODZENIA  ZA  DODATKOWE 

USŁUGI WYKONYWANE W RAMACH UMOWY  

Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  w  §  6  ust.  5  wzoru  umowy  wykluczył  możliwość 

otrzymania przez Wykonawcę dodatkowego wynagrodzenia za:  

wykonywanie usług związanych z dostawą do MGO pojemników i worków w związku 

ze  zmianą  liczby  MGO  lub  ze  zmieniającymi  się  potrzebami  nieruchomości 

przypisanymi do MGO, w tym za:  

a) 

dostarczenie  pojemników  i  worków  do  nowych  MGO,  powstałych  po  dniu 

zawarcia Umowy, 

b) 

dostarczenie do MG

O większej liczby pojemników lub worków niż wynika to z 

danych przekazanych przez Zamawi

ającego,  

c) 

konieczność dostarczenia lub odebrania z MGO pojemników lub dostarczenia 

worków  w  związku  ze  zmianą  sposobu  zbierania  odpadów  z  systemu 

workowego na pojemnikowy lub odwrotnie,  

d) 

zmianę  liczby,  typu  lub  pojemności  pojemników  w  poszczególnych  MGO  w 

związku  z  koniecznością  dostosowania  do  ilości  wytwarzanych  odpadów  na 

nieruchomości przypisanej do tego MGO;  

konieczność  dostarczenia  do  MGO  pojemnika  w  związku  ze  zniszczeniem  lub 

krad

zieżą dotychczasowego pojemnika.  

W ocenie Odwołującego, z powyższego postanowienia wynika, że wykonawca może zostać 

zobowiązany do wykonania dodatkowych usług w zakresie dostawy pojemników i worków w 

związku ze zmianą liczby MGO lub ze zmieniającymi się potrzebami nieruchomości do nich 

przypisanymi  bez  możliwości  dochodzenia  z  tego  tytułu  uzupełniającego  wynagrodzenia. 

Oznacza  to,  że  całe ryzyko zarówno  finansowe jak i  nakładów  pracy nieprzewidzianych na 

etapie  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  oraz  w  treści  dokumentacji 

przetargowej, zostanie przeniesione na wykonawcę, który w żaden sposób nie będzie mógł 

dochodzić  podwyższenia swojego  wynagrodzenia.  Szczególnie rażące jest tu przeniesienie 

odpowiedzialności  na  wykonawcę  w  przypadku  nieprawidłowości  w  przekazanych  przez 

Zamawiającego  danych  dotyczących  ilości  potrzebnych  do  dostarczenia  pojemników  i 

worków  (§ 6  ust.  5  pkt 1 lit.  b wzoru umowy)  czy  też  dostarczenia pojemnika w  przypadku 

zniszczenia  lub  kradzieży  dotychczasowego  pojemnika (§  6  ust.  5  pkt  2  wzoru  umowy).  W 

przypadku  niedopełnienia  przez  wykonawcę  tych  obowiązków,  Zamawiający  będzie  mógł 

skorzystać  z  możliwości  naliczenia  kar  umownych  na  podstawie  §  8  ust.  3  pkt  1  wzoru 

umowy.  Innymi  słowy,  nie  dość,  że  wykonawca  nie  będzie  mógł  otrzymać  dodatkowego 

wynagrodzenia za dodatkowe czynności, to jeszcze ewentualna bierność z jego strony może 

oznaczać dla niego naliczenie kar umownych.   

W  ocenie  Odwołującego,  przewidziane  przez  Zamawiającego  postanowienia  leżą  w 

sprz

eczności z art. 433 PZP. Po pierwsze, nałożenie na wykonawcę obowiązku dostarczenia 

pojemników i worków nieprzewidzianych w przekazanych przez Zamawiającego danych (§ 6 

ust.  5  pkt  1  lit.  b  wzoru  umowy),  jest  postanowieniem  wprowadzającym  do  projektowanej 

umowy  odpowiedzialno

ść wykonawcy za okoliczności, za które wyłączną odpowiedzialność 

ponosi  zamawiający  (art.  433  pkt  3)  PZP).  To  przecież  na  Zamawiającym  spoczywa 

obowiązek  przygotowania  dokumentacji  przetargowej,  w  szczególności  opisu  przedmiotu 

zamówienia  (art.  99  ust.  1  PZP),  która  wskazywałaby  dokładne  ilości  dostarczanych 

pojemników  i  worków  w  ramach  udzielanego  zamówienia.  Ewentualne  nieścisłości  w  tych 

dokumentach lub ich nieaktualność nie powinny zatem prowadzić do obciążenia wykonawcy 

jakimikolwiek  dodatkowymi  pracam

i,  w  szczególności  wówczas,  gdy  zamawiający  nie 

przewiduje możliwości podwyższenia z tego tytułu wynagrodzenia.  

Po  drugie,  zamawiający  przewidując  obowiązek  dostarczenia  dodatkowych  pojemników  w 

przypadku  zniszczenia  lub  kradzieży  dotychczasowych,  za  których  niedostarczenie  będzie 

groziło  Wykonawcy  naliczenie  kar  umownych  z  tytułu  §  8  ust.  3  pkt  1  wzoru  umowy, 

wprowadził do projektowanej umowy abuzywne postanowienie z art. 433 pkt 2) PZP. Skoro 

Zamawiający nie powinien naliczać kar  umownych za zachowanie wykonawcy niezwiązane 

bezpośrednio lub pośrednio z przedmiotem umowy lub prawidłowym jej wykonaniem, to tym 

bardziej  nie  powinien  naliczać  kar  umownych  za  okoliczność,  która  w  ogóle  nie  stanowi 

wyrazu  zachowania  wykonawcy.  Niedostarczenie 

przez  wykonawcę  pojemników  w  miejsce 

pojemników  ukradzionych  lub  zniszczonych  nie  dotyczy  zaś  przecież  w  istocie  zachowania 

wykonawcy, lecz osób trzecich, które ukradną lub zniszczą pojemniki.   

W  ocenie  Odwołującego,  Zamawiający  w  §  6  ust.  5  wzoru  umowy  przeniósł  zatem  na 

wykonawcę  odpowiedzialność  kontraktową  za  okoliczności,  za  które  wyłączną 

odpowiedzialność  ponosi  sam  Zamawiający  lub  osoby  trzecie.  Jeżeli  więc  Zamawiający 

chciał przenieść tego rodzaju obowiązki na wykonawcę, to powinien uwzględnić dodatkowe 

wynagrodzenie  w  tym  zakresie,  w  sposób  analogiczny  jak  ma  to  miejsce  w  przypadku 

waloryzacji wynagrodzenia.  

Odwołujący  wskazał,  że  w  przypadku  procesu  waloryzacji  znany  jest  bowiem  zakres 

zamówienia  i  w  jego  zakresie  dokonywana  jest  waloryzacja,  natomiast  w  przypadku 

postanowień  z  §  6  ust.  5  wzoru  umowy  wykonawca  będzie  musiał  podjąć  czynności 

wykraczające  poza  ramy  zamówienia  (ilościowo)  i  nie  będzie  miał  możliwości  zmiany 

wynagrodzenia.  Innymi  słowy,  na  bazie  mniejszej  niepewności  (finansowej)  Zamawiający 

przewidział  mechanizm  waloryzacji  wynagrodzenia,  natomiast  w  przypadku  większej 

niepewności  (zakresowej  i  finansowej)  chce  całkowicie  pozbawić  wykonawcę  roszczeń 

prowadzących do zwiększenia wynagrodzenia wraz z ze zwiększeniem obciążeń nałożonych 

na 

wykonawcę.  Całe  ryzyko  zostało  więc  przeniesione  na  wykonawcę,  w  sytuacji  gdy 

niektóre  czynności  wprost  wynikają  z  zaniedbań  zamawiającego  (przekazane  dane),  a 

niektóre  z  okoliczności  niezależnych  od  żadnej  ze  stron  umowy  (kradzieże  i  zniszczenie 

poje

mników).  W  konsekwencji  powyższego,  Odwołujący  wniósł  o  zmianę  §  6  ust.  5  wzoru 

umowy poprzez uwzględnienie dodatkowego wynagrodzenia dla wykonawcy w przypadkach 

wymienionych w tym przepisie.   

Izba ustalił co następuje: 

Izba ustaliła, że Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego 

pn.: 

Odbiór  odpadów  komunalnych  z  terenu  nieruchomości  położonych  w  dzielnicach 

Białołęka, Targówek, Mokotów, Ochota, Ursus, Włochy, Śródmieście, Bemowo i Wola m.st. 

Warszawy (Zadania nr 2, 3, 4, 7 

i 9)”, numer referencyjny ZP/GP/271/IV-209/22, ogłoszenie 

o  zamówieniu  opublikowano  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  pod  numerem 

2022/S 246-

711171 w dniu 21 grudnia 2022 roku („Postępowanie”).  

Izba ustaliła, że w § 2 umowy regulującym przedmiot zamówienia Zamawiający wskazał:

„Przedmiotem Umowy jest realizacja Zadania nr 2/3/4/7/9, które dotyczy świadczenia usług w 

dzielnicach  Białołęka  i  Targówek/Mokotów/Ochota,  Ursus  i  Włochy/Śródmieście  /Bemowo  i 

Wola  m.st.  Warszawy,  w  ramach  zamówienia  pn.  „Odbiór  odpadów  komunalnych  z  terenu 

nieruchomości,  położonych  w  dzielnicach  Białołęka,  Targówek,  Mokotów,  Ochota,  Ursus, 

Włochy, Śródmieście, Bemowo i Wola m.st. Warszawy (Zadania nr 2, 3, 4, 7 i 9)” , na które 

zgodnie z OPZ składa się:   

1)  dostawa do MGO po

jemników i worków, zgodnie z Częścią III OPZ;   

utrzymanie należytego stanu sanitarnego, porządkowego i technicznego pojemników, 

zgodnie z Częścią IV OPZ;   

odbiór  odpadów  komunalnych  z  MGO,  zgodnie  z  Częścią̨  V OPZ  i  ich transport  do 

wskazanej  przez  Zamaw

iającego  instalacji  lub  stacji  przeładunkowej,  zgodnie  z  Częścią̨ 

VI OPZ;   

obsługa  zgłoszeń́  i  reklamacji  związanych  z  realizacją  przedmiotu  Umowy  oraz 

zamówień́  na  usługi,  o których mowa w  pkt  1-3, na  zasadach określonych w  Części  VII 

OPZ;   

5)  przekazanie 

danych  i  dokumentów  potwierdzających  wykonanie  usług,  zgodnie  z 

Częścią VIII OPZ;   

odbiór pojemników z MGO, zgodnie z Częścią X OPZ.”  

W zakresie wynagrodzenia i kryteriów oceny ofert, Izba ustaliła, że Zamawiający przewidział 

w SWZ oraz wzorze umowy nas

tępujące postanowienia:  

„§ 6 Wynagrodzenie   

Zamawiający określa, że za prawidłowe wykonanie przedmiotu Umowy we wskazanym w 

§  3  ust.  2  pkt  2  Umowy  okresie  realizacji  przedmiotu  Umowy,  zapłaci  Wykonawcy,  w 

sposób 

określony 

w 

ust. 

łączne 

wynagrodzenie 

nie 

wyższe 

niż 

……………………………..  zł  brutto  (słownie  złotych:  …………………………………… 

……………………………….…/100). 

1a.  W  przypadku  świadczenia  usługi  odbioru  odpadów  komunalnych  w  wyniku 

skorzystania przez Zamawiającego z prawa opcji, o którym mowa w § 3 ust. 4 Umowy, 

Wykon

awcy,  za  okresy  rozliczeniowe  następujące  po  okresie  realizacji  przedmiotu 

Umowy  wskazanym  w  §  3  ust.  2  pkt  2  Umowy,  za  prawidłowe  wykonanie  przedmiotu 

Umowy,  będzie przysługiwało wynagrodzenie obliczone w  sposób  określony  w  ust.  2, z 

zastrzeżeniem,  iż  łączne  wynagrodzenie  za  te  okresy  nie  będzie  wyższe  niż 

……………………………..  zł  brutto  (słownie  złotych:  ……………………………………… 

……………………………….. …/100).   

Wynagrodzenie,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  a  w  przypadku  skorzystania  przez 

Zamawiającego  z  prawa  opcji  –  również  w  ust.  1a,  wypłacane  będzie  Wykonawcy  za 

okres realizacji przedmiotu Umow

y, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 Umowy i stanowić 

będzie, za dany okres rozliczeniowy, sumę:   

iloczynu wyrażonej w Mg Masy Bezspornej oraz ceny ryczałtowej brutto za odbiór 1 

Mg  odpadów  komunalnych,  w  zależności  od  liczonej  w  linii  prostej,  najkrótszej 

odległości  od  granicy  Zadania  do  instalacji  lub  stacji  przeładunkowych,  o  których 

mowa w § 38 OPZ, tj.:   

a) 

……….  zł  za  1  Mg  (słownie  złotych:  ……………………………………..  …/100)  –  dla 

odległości do 40 km,   

b) 

w  wysokości  obliczonej  wg  wzoru:  C  +  (S  x  (L  -  40)),  gdzie:  C  jest  równe  stawce 

określonej w lit. a, S jest równe stawce za 1 km transportu 1 Mg odpadów wynoszącej ….. 

z

ł  (słownie  złotych:  …………………………………………………  …/100),  a  L  jest  równe 

odległości  od  granicy  Zadania  do  instalacji  lub  stacji  przeładunkowej  –  dla  odległości 

powyżej 40 km;  

iloczynu liczby pojemników podstawionych przez Wykonawcę w MGO i pozostających 

w  MGO  przez 

pełny  okres  rozliczeniowy,  z  których  Wykonawca,  w  tym  okresie 

rozliczeniowym,  co  najm

niej  raz  odebrał  odpady  komunalne,  przekraczającej 

maksymalną  liczbę  oraz  maksymalną,  łączną  pojemność  pojemników,  które 

Wykonawca  zobowiązany  jest  zapewnić  w  MGO,  określone  w  §  7  ust.  8  OPZ  oraz 

ceny  ryczałtowej  brutto  za  podstawienie  i  utrzymanie  pojemnika  w  należytym  stanie 

sanitarnym, porządkowym i technicznym, wynoszącej:   

a) 

10,10 zł (słownie złotych: dziesięć 10/100) – dla pojemnika 120 l,   

b) 

11,22 zł (słownie złotych: jedenaście 22/100) – dla pojemnika 240 l,   

c) 

25,33 zł (słownie złotych: dwadzieścia pięć 33/100) – dla pojemnika 660 l,   

d) 

25,75 zł (słownie złotych: dwadzieścia pięć 75/100) – dla pojemnika 770 l,   

e) 

27,42 zł (słownie złotych: dwadzieścia siedem 42/100) – dla pojemnika 1100 l.  

Z kolei w zakresie kryterium oceny ofert „Cena brutto” Zamawiający przewidział:  

„26.1. Kryterium „Cena brutto” K

C

– waga 60% – maksymalnie 60 pkt  

W  danym  kryterium  oceny  ofert  Zamawiający  przyznawać  będzie  punkty 

Wykonawcom  za  zaoferowaną  w  Formularzu  Oferty  cenę  całkowitą  brutto,  służącą  do 

porównania  ofert,  obliczoną  na  podstawie  cen  jednostkowych  zaproponowanych  przez 

Wykonawcę oraz wag (ilości) określonych w Formularzu oferty.  

Ocena ofert dokonywana będzie według następującego wzoru:   

najniższa cena ofertowa brutto   

PC=  --------------------------------------------------  x  60                   

cena oferty badanej brutto   

Cena  całkowita  brutto  służąca  do  porównania  ofert  w  kryterium  cena  zostanie 

wyliczona automatycznie przez system w oparciu o:   

•  zaoferowane  przez  Wykonawcę  ceny  jednostkowe,  tj.:  cenę  brutto  za  odbiór  1  Mg 

odpadów komunalnych dla odległości do 40 km od granicy Zadania do instalacji lub 

stacji przeładunkowych, o których mowa w § 38 OPZ, liczonej w linii prostej (C);  

•  stawkę za  1 km  transportu  1 Mg odpadów  komunalnych,  dla odległości  powyżej  40 

km od granicy Zadania do instalacji lub stacji przeładunkowych, o których mowa w § 

38 OPZ, liczonej w linii prostej (S).  

•  wartości przyjęte do wyliczeń całkowitej ceny brutto, służącej do porównania ofert w 

kryterium cena

, które Zamawiający przedstawia w poniższej tabeli:  

Lp.  

Przedmiot zamówienia  

Waga (ilość) do 
porównania  
ofert  

cena brutto za odbiór 1 Mg odpadów komunalnych dla odległości do 40 km od granicy Zadania do 
instalacji lub stacji przeładunkowych, o których mowa w § 38 OPZ, liczonej w linii prostej (C)  

1 [tona]  

stawka za 1 km transportu 1 Mg odpadów komunalnych, dla odległości powyżej 40 km od granicy 
Zadania  do  instalacji  lub  stacji  przeładunkowych,  o  których  mowa  w  §  38  OPZ,  liczonej  w  linii 
prostej (S).  

30 [km]  

Izba ustaliła, że w zakresie „Kryterium Elektromobilności”, Zamawiający zgodnie z pkt 26.3. 

SWZ 

przewidział w ramach kryterium oceny ofert „Kryterium Elektromobilności” o wadze 5%. 

Zamawiający  wskazał,  że  Wykonawca  w  ofercie  deklaruje  wysokość  poziomu,  na  jakim 

zobowiązuje  się  wykorzystywać  do  realizacji  zamówienia  pojazdy  spełniające  wymagania 

określone w ustawie z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych 

(Dz.  U.  z  2021  r.  poz.  110,  ze  zm.).  W  SWZ 

wskazano,  że  Zamawiający  przyznaje  punkty 

wykonawcom,  którzy  zaoferują  równy  bądź  wyższy  niż  20%  poziom  wykorzystania  do 

realizacji  zamówienia  pojazdów  spełniających  wymagania  określone  w  ustawie  z  dnia  11 

stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.  

W  zakresie  za

rzutu  dotyczącego  kar  umownych,  Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  przewidział 

następujące postanowienia: 

§ 8 ust. 5- 7 projektowanych postanowień umowy:   
 

„5. 

W  celu  wyjaśnienia  przyczyn  mogących  skutkować  naliczeniem  kar  umownych,  o 

których  mowa  w  ust.  3,  Zamawiający  wezwie  Wykonawcę  do  złożenia  wyjaśnień,  a  w 

przypadkach  określonych  w  ust.  6  i  7  –  może  wezwać  Wykonawcę  do  ich  złożenia. 

Wykonawca zobowiązany jest złożyć wyjaśnienia na piśmie, w terminie 10 dni roboczych od 

dnia  otrzymania  wezwania.  Po  zapozn

aniu  się  z  wyjaśnieniami  Wykonawcy  Zamawiający 

podejmie  decyzję  w  sprawie  naliczenia  kary  umownej,  o  której  poinformuje  Wykonawcę  w 

formie  pisemnej.  Brak  przedstawienia  wyjaśnień  skutkować  będzie  naliczeniem  kary 

umownej.   

Z 

zastrzeżeniem ust. 5 zd. pierwsze in fine, Zamawiający, w przypadku stwierdzenia 

okoliczności mogących skutkować naliczeniem kar umownych, o których mowa w ust. 3 pkt 

2, 23 lub 29, wezwie Wykonawcę do należytego wykonania Umowy we wskazanych w tych 

punktach  terminach.  W  przypadku  niedo

chowania  terminów,  o  których  mowa  w  zdaniu 

poprzedzającym,  Zamawiający  naliczy  karę  umowną  (bez  wzywania  Wykonawcy  do 

przedstawienia wyjaśnień, o którym mowa w ust. 5), chyba że w tych terminach Wykonawca 

wykaże należyte wykonywanie przez niego Umowy.   

Z 

zastrzeżeniem ust. 5 zd. pierwsze in fine, kara umowna określona w ust. 3 pkt 8, 

11, 21 lub 25 naliczona zostanie bez wezwania Wykonawcy do przedstawienia wyjaśnień, o 

których mowa w ust.  5.”  

W zakresie zarzutu dotyczącego dodatkowego wynagrodzenia, Izba ustaliła, że Zamawiający 

z

godnie z   § 6 ust. 5 projektowanych postanowień umowy wskazał:  

„Wykonawcy,  za  wyjątkiem  przypadków  określonych  w  ust.  2  pkt  2  oraz  §  11  ust.  2  pkt  6 

Umowy, 

nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za:   

1) wykonywanie usług związanych z dostawą do MGO pojemników i worków w związku ze 

zmianą  liczby  MGO  lub  ze  zmieniającymi  się  potrzebami  nieruchomości  przypisanymi  do 

MGO, w tym za:   

a) 

dostarczenie  pojemników  i  worków  do  nowych  MGO,  powstałych  po  dniu  zawarcia 

Umowy,   

b) dostarczeni

e  do  MGO  większej  liczby  pojemników  lub  worków  niż  wynika  to  z  danych 

przekazanych przez Zamawiającego,   

c) 

konieczność dostarczenia lub  odebrania z MGO  pojemników  lub  dostarczenia worków  w 

związku  ze  zmianą  sposobu  zbierania  odpadów  z  systemu  workowego  na  pojemnikowy 

lub odwrotnie,   

d) 

zmianę  liczby,  typu  lub  pojemności  pojemników  w  poszczególnych  MGO  w  związku  z 

koniecznością  dostosowania  do  ilości  wytwarzanych  odpadów  na  nieruchomości 

przypisanej do tego MGO;   

2)  konieczność  dostarczenia do MGO  pojemnika  w  związku  ze  zniszczeniem  lub kradzieżą 

dotychczasowego pojemnika.”  

Ponadto, zgodnie z par. 6 ust. 2 umowy 

Zamawiający wskazał:  

„Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku skorzystania przez Zamawiającego 

z  prawa  opcji 

–  również  w  ust.  1a,  wypłacane  będzie  Wykonawcy  za  okres  realizacji 

przedmiotu  Umowy,  o  którym  mowa  w  §  3  ust.  2  pkt  2  Umowy  i  stanowić  będzie,  za  dany 

okr

es rozliczeniowy, sumę:   

1)  iloczynu wyrażonej  w  Mg Masy Bezspornej  oraz ceny  ryczałtowej  brutto za odbiór  1  Mg 

odpadów  komunalnych,  w  zależności  od  liczonej  w  linii  prostej,  najkrótszej  odległości  od 

granicy Zadania do instalacji lub stacji przeładunkowych, o których mowa w § 38 OPZ, tj.:   

a) 

……….  zł  za  1  Mg  (słownie  złotych:  ……………………………………..  …/100)  –  dla 

odległości do 40 km,   

b) 

w wysokości obliczonej wg wzoru: C + (S x (L - 40)), gdzie: C jest równe stawce określonej 

w lit. a, S jest równe stawce za 1 km transportu 1 Mg odpadów wynoszącej ….. zł (słownie 

…..złotych:  …………………………………………………  …/100),  a  L jest  równe  odległości 

od granicy 

Zadania do instalacji lub stacji przeładunkowej – dla odległości powyżej 40 km;   

2) iloczynu liczby pojemników podstawionych przez Wykonawcę w MGO i pozostających w 

MGO przez pełny okres rozliczeniowy, z których Wykonawca, w tym okresie rozliczeniowym, 

c

o  najmniej  raz  odebrał  odpady  komunalne,  przekraczającej  maksymalną  liczbę  oraz 

maksymalną, łączną pojemność pojemników, które Wykonawca zobowiązany jest zapewnić 

w  MGO,  określone  w  §  7  ust.  8  OPZ  oraz  ceny  ryczałtowej  brutto  za  podstawienie  i 

utrzymanie  p

ojemnika  w  należytym  stanie  sanitarnym,  porządkowym  i  technicznym, 

wynoszącej:   

a) 10,10 zł (słownie złotych: dziesięć 10/100) – dla pojemnika 120 l,   

b) 

11,22 zł (słownie złotych: jedenaście 22/100) – dla pojemnika 240 l,   

c) 

25,33 zł (słownie złotych: dwadzieścia pięć 33/100) – dla pojemnika 660 l,   

d) 

25,75 zł (słownie złotych: dwadzieścia pięć 75/100) – dla pojemnika 770 l,   

e) 

27,42 zł (słownie złotych: dwadzieścia siedem 42/100) – dla pojemnika 1100 l”.  

Izba  ustaliła,  że  zgodnie  z  §  11  ust.  2  pkt  6  Zamawiający  przewidział  możliwość  zmiany 

umowy w pr

zypadku przekroczenia maksymalnej liczby MGO, wskazanej w § 7 ust. 2 OPZ, z 

których Wykonawca odbiera odpady komunalne – w zakresie wysokości cen ryczałtowych, o 

których mowa w § 6 ust. 2 pkt 1 Umowy.  Natomiast w § 7 ust. 8 OPZ Zamawiający określił 

maksymalną  liczbę  i  pojemność  pojemników  do  gromadzenia  odpadów,  jaka  wchodzi  w 

przedmiot zamówienia, w  § 7 ust. 2 OPZ maksymalną liczbę MGO przewidywaną do obsługi 

w ramach realizacji przedmiotu zamówienia.  

Izb

a zważyła co następuje: 

Izba umorzyła postępowanie odwoławcze w zakresie zarzutu naruszenia art. 99 ust. 1 i 4 i 

art.  134  ust.  1  pkt  20  w  zw.  z  art.  96  ust.  2  pkt  2)  lit.  a)  i  e)  ustawy  Pzp  dotyczącego 

nieprecyzyjnego opisu przedmiotu zamówienia i postanowień umowy w pkt 6.6.1 lit. b SWZ 

oraz §10 ust. 4 wzoru umowy. Zamawiający w zakresie tego zarzutu złożył oświadczenie o 

jego uwzględnieniu, co skutkowało umorzeniem postępowaniem w tym zakresie.  

W pozostałym zakresie Izba uznała, że zarzuty podniesione w odwołaniu są niezasadne, co 

skutkowało oddaleniem odwołania.  

Zarzut naruszenia art. 134 ust. 1 pkt 20) PZP w zw. z art. 99 ust. 1 PZP w zw. z art. 16 pkt 3) 

PZP w zw. z art. 8 ust. 1 PZP w zw. z art. 353¹ Kodeksu cywilnego („KC”) w zw. z art. 5 KC – 

model wynagrodzenia 

W ocenie Izby zarzut jest niezasadny. 

Wskazać należy, że zgodnie z art. 134 ust. 1 pkt 20 

ustawy  Pzp,  SWZ  zawiera  co  najmniej    projektowane  postanowienia  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego,  które  zostaną  wprowadzone  do  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego.  Zgodnie  z  art.  99  ust.  1  ustawy  Pzp  przedmiot  zamówienia  opisuje  się  w 

sposób  jednoznaczny  i  wyczerpujący,  za  pomocą  dostatecznie  dokładnych  i  zrozumiałych 

określeń,  uwzględniając  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć  wpływ  na  sporządzenie 

oferty.  Zgodnie zaś  z  art.  16  pkt  3 ustawy  Pzp, Zamawiający  przygotowuje i  przeprowadza 

postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób proporcjonalny. 

Art. 353¹ Kodeksu cywilnego stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek 

prawny  w

edług  swego  uznania,  byleby  jego  treść  lub  cel  nie  sprzeciwiały  się  właściwości 

(naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Art. 5 k.c. stanowi, że nie 

można  czynić  ze  swego  prawa  użytku, który  by był  sprzeczny  ze  społeczno-gospodarczym 

przeznaczeniem  tego  prawa  lub  z  zasadami  współżycia  społecznego.  Takie  działanie  lub 

zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. 

Odwołujący upatrywał naruszenia w/w przepisów w przyjętym przez Zamawiającego modelu 

wynagrodzenia  za  usługę  transportu  odpadów  w  odległości  powyżej  40  km  od  granicy 

danego  zadania  za  wykonanie  usługi.  Zdaniem  Odwołującego  w  przyjętym  modelu 

wynagrodzenie  wypłacane  przez  Zamawiającego  nie  odpowiada  rzeczywiście  wykonanej 

przez wykonaw

cę usłudze (transportowi odpadów według rzeczywiście pokonanej trasy), co 

stanowi o braku ekwiwalentności świadczeń Zamawiającego i wykonawcy w tym zakresie, a 

dodatkowo  to  wyłącznie  od  arbitralnej  decyzji  Zamawiającego  zależy,  do  którego  miejsca 

zagospoda

rowania odpadów wykonawca będzie musiał je przetransportować, co powoduje, 

że całokształt modelu wynagrodzenia w tym zakresie jest sprzeczny z zasadami współżycia 

społecznego,  tj.  zasadami  słuszności  i  sprawiedliwości  kontraktowej.  Izba  nie  podziela 

stanow

iska Odwołującego. 

Po  pierwsze, 

Izba  wskazuje,  że  wynagrodzenie  wykonawcy  z  tytułu  realizacji  umowy  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  może  co  do  zasady  przybrać  formę  wynagrodzenia 

kosztorysowego  (art.  629 KC)  i  wynagrodzenia 

ryczałtowego  (art.  632 KC).  Wynagrodzenie 

kosztorysow

e  ustala  się  na  podstawie  zestawienia  planowanych  prac  i  przewidywanych 

kosztów,  a  więc  wykonawca  opiera  się  na  zestawieniu  materiałów,  kosztów  pośrednich  i 

bezpośrednich  oraz  założonym  zarobku  (zysku).  Wynagrodzenie  ryczałtowe  stanowi 

natomiast z góry określoną kwotę pieniężną. Wybór sposobu określenia wynagrodzenia ma 

konsekwencje  w  płaszczyźnie  dopuszczalności  ewentualnej  modyfikacji  umówionego 

wynagrodzenia  -  w  przypadku  wynagrodzenia  kosztorysowego  dopuszczalna  jest  zmiana 

wynagrodzenia,  jeżeli  w  toku  prac  nastąpiła  zmiana  wysokości  cen  lub  stawek 

obowiązujących  w  obliczeniach  kosztorysowych,  zaś  w  przypadku  wynagrodzenia 

ryczałtowego  jest  ono  -  co  do  zasady  -  niezmienne,  chyba  że  zajdą  przesłanki  wynikające 

z 

art.  632  §  2 KC.   Ustalenie  rodzaju  i  sposobu  ustalenia  wynagrodzenia  ustawodawca 

pozostawił  woli  stron  w  ramach  swobody  kontraktowania  (art.  351¹ KC).  Oznacza  to,  że 

strony  umowy  mogą  skorzystać  z  któregoś  z  modelowego  (przewidzianego  w  kodeksie 

cywilnym)  wynagrodzenia,  ale  mogą  ustalić  inny  sposób  jego  ustalenia,  tzw.  mieszany.  W 

takich  przypadkach  postanowienia  umowy  mają  pierwszeństwo  w  stosunku  do  rozwiązań 

kodeksowych. 

W  analizowanym 

stanie  faktycznym,  sposób  wynagrodzenia  wykonawcy  za  wykonanie 

zamówienia  został  uregulowany  w  §6  wzoru  umowy.  Zdaniem  Izby  zaproponowany  przez 

Zamawiającego  model  wynagrodzenia  ma  charakter  mieszany,  przy  czym  stawka  za  1  km 

transportu  odpadów jest  stawką ryczałtową. Wykonawca bowiem ma  obowiązek  określenia 

w ofercie jednej wartości stawki – ryczałtu za transport odpadów, która będzie niezmienna i 

będzie obowiązywała w trakcie realizacji zamówienia.  

Elementem spornym pomiędzy stronami było wskazanie przez Zamawiającego w SWZ oraz 

we wzorze umowy, że punktem wyjścia do obliczenia ryczałtowej stawki za 1 km transportu 1 

Mg  odpadów  dla  odległości  powyżej  40  km  od  granicy  zadania  do  instalacji  lub  stacji 

przeładunkowych, o których mowa w § 38 OPZ jest odległość liczona w linii prostej. Zdaniem 

Odwołującego takie uregulowania powoduje, że wykonawca nie otrzyma wynagrodzenia za 

faktycznie  po

konana trasę, a wyłącznie za określoną przez Zamawiającego trasę, która nie 

odpowiada  rzeczywistej  trasie  jaką  będzie  zmuszony  pokonać  wykonawca  z  odpadami.  W 

swojej jednak argumentacji 

Odwołujący pomija szereg okoliczność. Po pierwsze,  ryczałtowy 

charakt

er  stawki  za  transport  skutkuje  tym,  że  wykonawca  samodzielnie  określa  wysokość 

elementów  kosztotwórczych  determinujących  wysokość  ryczałtu.  Zamawiający  w  tym 

zakresie  podał  wyłącznie  dane  wyjściowe,  jednakowe  dla  wszystkich  wykonawców, 

realizując  w  ten  sposób  nałożony  na  niego  obowiązek  w  zakresie  takiego  ukształtowania 

p

ostanowień  SWZ,  aby  zapewnić  porównywalność  ofert  składanych  w  postępowaniu. 

Zauważyć  należy,  że  każdy  z  wykonawców  będąc  w  posiadaniu  jednakowych  danych 

wyjściowych  w  postaci  długości  drogi  przejazdu  w  linii  prostej  jest  zobowiązany  obliczyć 

właściwą  dla  siebie  wysokość  ryczałtu,  uwzględniając  swoje  indywidualne  uwarunkowania 

związane  z  realizacją  zamówienia.  Część  z  wykonawców  może  przyjąć  długość  trasy 

określoną przez Zamawiającego, jeśli będzie w stanie wykazać, iż jest możliwy taki sposób 

realizacji zamówienia, inni wykonawcy mogą przyjąć dłuższe trasy przejazdu, znając własne 

uwarunkow

ania.  Każdy  z  wykonawców  dokonuje  samodzielnej  i  realnej  wyceny  kosztów 

realizacji 

zamówienia i wylicza wartość ryczałtu w oparciu o indywidualnie przyjętą koncepcję 

realizacji  zamówienia.  Przerzucenie tego  obowiązku  na  Zamawiającego, do  czego  de facto 

dąży Odwołujący, jest, zdaniem Izby, nieuprawnione i byłoby niemożliwe do wykonania przez 

Zamawiającego.  Zamawiający  nie  ma  bowiem  żadnej  wiedzy  co  do  indywidualnych 

uwarunkowań  poszczególnych  wykonawców  i  rzeczywistej  trasy  transportu  odpadów,  jaką 

będzie pokonywał dany wykonawca.  

Izba  w  pełni  zgadza  się  z  Zamawiającym,  że  żądanie  Odwołującego,  aby  Zamawiający 

wprowadził  postanowienia  na  podstawie  których  stawka  za  transport  będzie  obliczana  na 

podstawie  rzeczywistej  trasy  przejazdu 

stanowi  wyłącznie  odwołanie  się  do  innego 

wyznacznika  wartości  stawki.  Odwołujący  wskazuje,  że  odległość  ma  być  liczona  według 

najkrótszej  trasy  wyznaczonej  za  pośrednictwem  portalu  Google  Maps  po  drodze 

dopuszczającej  ruch  pojazdów  o  masie  powyżej  10  Mg.    Zdaniem  jednak  Izby  taki  model 

ustalenia  stawki  za  1  km  transportu  1 

Mg  odpadów  prowadzi  do  oderwania  zaoferowanej 

stawki  od 

rzeczywistych  kosztów  świadczenia  usługi.  Odwołujący  chce  jedynie  zmiany 

wskaźnika na korzystniejszy, przerzucają na Zamawiającego ryzyko związane z ustaleniem i 

weryfikacją  rzeczywistej  trasy  przejazdu.  Jednakże  ryczałtowy  charakter  stawki,  zarówno 

zaproponowanej 

przez Zamawiającego, jak i Odwołującego, pozostaje niezmienny.   

Izba  podkreśla,  że  bezspornym  pomiędzy  stronami  było  to,  że  faktyczna  liczba  kilometrów 

zależy  od  sposobu  realizacji  usługi,  a  to  element  indywidualny  i  zmienny  w  stosunku  do 

każdego z wykonawców. Wykonawca może korzystać ze stacji przeładunkowej, która może 

być różnie  umiejscowiona,  jak  również może  przekazywać  odpady  bezpośrednio  do  miejsc 

zagospodarowania  wskazanych  przez  Zamawiającego.  Tym  samym  stawka  rozliczeniowa 

wykonawcy  uwz

ględnia  (a  przynajmniej  powinna)  jednostkowe  uwarunkowania  danego 

w

ykonawcy co do planowanego sposobu realizacji zamówienia. Ryczałtowy charakter stawki 

umożliwia  właśnie  uwzględnienie  tych  indywidulanych  uwarunkowań  poszczególnych 

wykonawców,  z  czym  zresztą  zgodził  się  sam  Odwołujący  w  treści  odwołania.  Odwołujący 

bowiem  wskazał,  że  cyt.:  „(…)  nie  stoi  na  przeszkodzie,  aby  Odwołujący  (każdy  inny 

wykonawca)  dostosował  oferowaną  zazwyczaj  stawkę  za  1  km  transportu  według 

rzeczywiście  pokonywanej  trasy  do  odległości  mierzonej  w  linii  prostej”.  Odwołujący  zatem 

potwierdził,  iż  takie  obliczenia  są  możliwe  do  wykonania.  Zdaniem  jednakże  wykonawcy 

takie  rozwiązanie  jest  jednak  „absurdalne”,  gdyż  korzystniejsze  byłoby  odwołanie  się  do 

rzeczywiście  pokonywanej  trasy,  wyznaczonej  np.  przez  aplikacje  Google  Maps.  Izba  nie 

zgadz

a  się  z  takim  stanowiskiem.  Odwołujący,  podobnie  jak  Zamawiający,  nie  ma  wiedzy 

jaka 

będzie  rzeczywiście  długość  trasa  transportu  odpadów  pokonywana  przez 

poszczególnych  wykonawców,  w  tym  chociażby  przez  Przystępującego  Remondis  czy 

Prezero 

Bałtycka  Energia.  Trudno  zatem  nie  dojść  do  przekonania,  że  to  rozwiązania 

proponowane 

przez  Odwołującego  nosi  przymiot  „absurdalności”,  nie  zaś  rozwiązanie 

Zamawiającego.   

Izba zwraca również uwagę, że zgodnie z informacjami przekazanymi przez Zamawiającego 

oraz  dowodami  złożonymi  do  akt  sprawy,  w  aktualnie  obowiązujących  umowach  na  odbiór 

odpadów komunalnych, w tym także w umowie zawartej z Odwołującym, rzeczona odległość 

l

iczona jest w analogiczny sposób, tj. jako najkrótszy odcinek w linii prostej, a nie po drogach 

publicznych.  Wykonawcy  złożyli  oferty,  umowy  są  realizowane  i  rozliczane.  Nie 

przeszkodziło to Odwołującemu w kalkulacji oferty ani realizacji zamówienia.  Jest to również 

argument zasadnie podni

esiony przez Zamawiającego, iż wykonawcy w ryczałtowej stawce 

za  1  km  transportu  są  uprawnieni  i  zobowiązani  do  uwzględnienia  swoich  indywidualnych 

kosztów  związanych  z  przyjętym  sposobem  realizacji  zmówienia,  w  tym  ewentualnie  z 

dłuższą trasą przejazdu, niż tą wynikające z linii prostej wyliczonej przez Zamawiającego.  

Zdaniem Izby 

zarzut Odwołującego w istocie zmierza do ukształtowania w sposób odmienny 

od  przyjętego  przez  Zamawiającego  wyliczenia  kosztów  ryzyka  związanego  z  transportem 

odpadów. Odwołujący zmierza  do  przerzucenia takiego ryzyka  na  Zamawiającego,  bowiem 

w zaproponowanej przez Odwołującego formule, to Zamawiający miałby ustalać rzeczywistą 

trasę przejazdu, która byłaby podstawą do wyliczenia należnego wynagrodzenia. Odwołujący 

chciałaby  zatem  zobowiązać  Zamawiającego  do  wykonania  czynności  niemożliwej  do 

realizacji,  bowiem,  jak  Izba  wskazała  powyżej,  rzeczywista  droga  przejazdu  jest 

indywidualne ustalana przez 

wykonawcę, przy uwzględnieniu indywidulanych uwarunkowań. 

Zatem  sposób  obliczenia  stawki  zaproponowany  przez  Odwołującego  w  żaden  sposób  nie 

odzwierciedlałby  faktycznych  kosztów  realizacji  transportu  danego  wykonawcy.  Natomiast 

wskaźnik zaproponowany przez Zamawiającego jest obiektywny, jednoznaczny i ten sam dla 

wszystkich  wykonawców  (jest  tylko  jedna  najkrótsza  linia  prosta).  Wskaźnik  proponowany 

przez  Odwołującego  jest  niejednoznaczny  i  mógłby  skutkować  nieporównywalnością  ofert 

bowiem każdy może inaczej obliczyć najkrótszą trasę, jak i powstaniem sporów w zakresie 

rozliczeń na etapie wykonywania zamówienia.

  
Odn

osząc się do argumentu dotyczącego braku wskazania przez Zamawiającego instalacji, 

które  będą  obowiązujące  w  trakcie  realizacji  zamówienia,  Izba  nie  podziela  stanowiska 

Odwołującego.  Zdaniem  Izby,  nie sposób  przypisać  Zamawiającemu  naruszenia  przepisów 

ustawy

.  Po  pierwsze,  Zamawiający  podał  w  SWZ  listę  instalacji  przetwarzania  odpadów 

komunalnych  oraz  w  stacji  przeładunkowych  (vide  §38  ust.  2  OPZ).  Zamawiający  tym 

samym  uczynił  zadość  obowiązkowi  wynikającego  z  art.  99  ust.  1  ustawy  Pzp.  Przekazał 

informacje  konieczne  do  określenia  w  ofercie  kosztów  realizacji  zamówienia.  Po  drugie, 

Odwołujący  nie  wykazał,  że  Zamawiający  jest  w  posiadaniu  jakiś  dodatkowych  informacji, 

które są niezbędne do wyceny kosztów realizacji usługi. Odwołujący wyłącznie wskazał, że 

lista instalacji jest niepewna i może ulec zmianie. Pomija jednakże Odwołujący całkowicie w 

swoich rozważaniach fakt, że dobór instalacji, jak wyjaśnił Zamawiający, dokonywany jest w 

trybie  przetargowym,  a zatem  Zamawiający  nie ma  nawet  możliwości  określenia  w  sposób 

wyczerpujący  na  cały  okres  realizacji  zamówienia  jednej  ostatecznej  listy  instalacji.  Po 

trzecie, Izba wskazuje, że ewentualne zmiany w zakresie instalacji/stacji przeładunkowych to 

okoliczność  przyszła  i  niepewna.  Nie  jest  to  jednak  coś  nietypowego  i  nadzwyczajnego  w 

relacjach  kontraktowych.  Ryzyko  kontraktowe  jest  elementem  immanentnym 

związanym  z 

realizacją umów, również umów z zakresu zamówień publicznych. Podobnie jak w przypadku 

umów  o  wykonanie  robót  budowlanych  w  zakresie  których  wykonawcy  muszą  uwzględniać 

ryzyko związane z wzrostem cen materiałów, usług, robocizny, a więc elementów przyszłych 

i  niepewnych

,  tak  w  przedmiotowym  postępowaniu  wykonawcy  muszą  uwzględnić  ryzyko 

związane  z  ewentualną  zmianą  pierwotnie  wskazanych  instalacji/stacji  przeładunkowych. 

Odwołujący w żaden jednak sposób nie wykazał, że nie jest w stanie oszacować tego ryzka i 

uwzględnić takich ewentualnych zmian w globalnej kwocie kosztów realizacji zamówienia np. 

poprzez  stworzenie  rezerwy  finansowej.  Takie  rezerwy  prze

cież  wykonawcy  tworzą,  aby 

zabezpieczyć  się  przed  nieprzewidzianym  wzrostem  kosztem  materiałów  czy  usług.  Po 

czwarte, Izba wskazuje, że podobnie jak w przypadku umów o roboty budowalne czy usługi, 

Odwołujący  mógł  wnioskować  o  zmiany  umowy  w  tym  zakresie  i  wprowadzenie  klauzul 

przewidujących  możliwość  zwiększenia  wynagrodzenia  w  przypadku  zmian  w  liście 

instalacji/stacji przeładunkowych pierwotnie określonych przez Zamawiającego w OPZ, jeśli 

takie  zmiany  rzeczywiście  będą  skutkować  nieprzewidzianym  wzrostem  kosztów  realizacji 

zamówienia. Takich postulatów, wniosków Odwołujący nie zawarł jednak w odwołaniu. 

Zdaniem  Izby,  Zamawiający  w  OPZ  w  zakresie  instalacji/stacji  przeładunkowych  przekazał 

informacje  niezbędne  do  oszacowania  kosztów  realizacji  zamówienia.  W  §38  ust.  2  OPZ 

Zamawiający  wskazał  listę  instalacji  przetwarzania  odpadów  komunalnych  i  stacji 

prz

eładunkowych.  Wykonawca  mając  listę  i  znając  własne  uwarunkowania  ma  możliwość 

oszacowania  kosztów  realizacji  zamówienia.  Ewentualne  zmiany  w  zakresie  wskazanych 

instalacji/stacji  należy  traktować  jako  ryzyko  kontraktowe,  które  doświadczony  wykonawca 

winien oszacować w kosztach realizacji zamówienia (co jak się wydaje Odwołujący czyni w 

dotychczasowej praktyce, gdyż realizuje na rzecz Zamawiającego zamówienia uzyskane na 

tożsamych warunkach). Dodatkowo, wykonawca może postulować o wprowadzenia zmian w 

umowie  w  tym  zakresie,  co  jednak  nie  było  przedmiotem  zarzutu/żądania  ze  strony 

Odwołującego.  

Odnosząc  się  do  zarzutu  naruszenia  art.  241  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp  z  uwagi  na  brak 

powiązania  kryterium  „Cena  brutto”  z  przedmiotem  zamówienia,  Izba  uznała  zarzut  za 

niezasadny.  Zgodnie  z  przywołaną  regulacją,  kryteria  oceny  ofert  muszą  być  związane  z 

przedmiotem zamówienia. Związek kryteriów oceny ofert z przedmiotem zamówienia istnieje 

wówczas,  gdy  kryteria  te  dotyczą  robót  budowlanych,  dostaw  lub  usług,  będących 

przedmiotem zamówienia w dowolnych aspektach oraz w odniesieniu do dowolnych etapów 

ich cyklu życia, w tym do elementów składających się na proces produkcji, dostarczania lub 

wprowadzania  na  rynek,  nawet  jeżeli  elementy  te  nie  są  istotną  cechą  przedmiotu 

zamówienia.  Zdaniem  Odwołującego,  przyjęta  przez  Zamawiającego  stawka  odległości  w 

linii prostej nie odpowiada rzeczywiście wycenianej przez wykonawcę w ofercie usłudze. Izba 

wskazuje, że w świetle art. 241 ust. 1 i 2 ustawy Pzp ustawodawca bardzo szeroko określił 

związek  jaki  musi  wystąpić  pomiędzy  przedmiotem  zamówienia,  a  kryteriami  oceny  ofert. 

Związek  ten może  dotyczyć  bowiem  dowolnych aspektów  przedmiotu zamówienia,  również 

tych które nie stanowią jego istotnych cech. Zdaniem Izby powiązanie ceny brutto z kosztem 

transportu odpadów ma oczywisty związek z przedmiotem zamówienia. Zarówno ze SWZ jak 

i wzoru umowy wynika w sposób jednoznaczny, że elementem przedmiotu zamówienia jest 

transport  odpadów.  Okoliczność,  iż  Odwołującego  uważa  jest  stawka  ta  została  oparta  o 

nieprawidłowy  wskaźniku  nie  skutkuje  utratą  takiego  związku  z  przedmiotem  zamówienia. 

Nadal bowiem  dotyczy transport

u odpadów, który stanowi element przedmiotu zamówienia. 

Należy zauważyć, że sam Odwołujący w zarzucie nr 1 proponuje formułę wyliczenia stawki 

za transport w oparciu o odległość do stacji przeładunkowej/instalacji, ale przy uwzględnianiu 

innego  miernika  długości.  Nie  neguje  przy  tym  związku  pomiędzy  ceną  brutto,  a  kosztem 

transportu.  Tym  samy  nie  ma  żadnych  racjonalnych  podstaw  do  uznania,  że  przyjęte 

kryterium cena brutto w zakresie transportu nie jest związane z przedmiotem zamówienia.  

Zarzut  naruszenia  art.  241  ust.  1,  2  i  3  PZP  w  zw.  z  art.  16  pkt  1)  i  3)  PZP    - 

„Kryterium 

elektromobilności”  

Izba uznała zarzut za niezasadny. Zgodnie z art. 241 ust. 1, 2 i 3 ustawy Pzp kryteria oceny 

ofert  muszą  być  związane  z  przedmiotem  zamówienia.  Związek  kryteriów  oceny  ofert  z 

przedmiotem  zamówienia  istnieje  wówczas,  gdy  kryteria  te  dotyczą  robót  budowlanych, 

dostaw  lub  usług,  będących  przedmiotem  zamówienia  w  dowolnych  aspektach  oraz  w 

odniesieniu do dowolnych etapów ich cyklu życia, w tym do elementów składających się na 

proces produkcji, dostarczania lub wprowadzania na rynek, nawet jeżeli elementy te nie są 

istotną  cechą  przedmiotu  zamówienia.  Kryteria  oceny  ofert  nie  mogą  dotyczyć  właściwości 

wykonawcy, w szczególności jego wiarygodności ekonomicznej, technicznej lub finansowej.  

Mając na uwadze powyższe regulacje, Izba wskazuje, że w świetle art. 241 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp 

ustawodawca  bardzo  szeroko  określił  związek  jaki  musi  wystąpić  pomiędzy 

przedmiotem  zamówienia,  a  kryteriami  oceny  ofert.  Związek  ten  może  dotyczyć  bowiem 

dowolnych aspektów przedmiotu zamówienia, również tych które nie stanowią jego istotnych 

cech.  Klucz

owe  zatem  w  analizowanym  stanie  faktycznym  było  ustalenie  czy  „kryterium 

elektromobilności” wprowadzone jako kryterium oceny ofert może być uznane za związany z 

przedmiotem 

zamówienia.  Zdaniem  Izby  nie  ma  żadnych  wątpliwości,  że  kryterium  to 

związane  jest  z  przedmiotem  zamówienia,  skoro  zgodnie  z  OPZ  cz.  V  i  VI  przedmiotem 

zamówienia  objęty  jest  zarówno  odbiór  odpadów  z  MGO,  jak  i  ich  transport  do  miejsc 

zagospodarowania w przypadku korzystania przez wykonawcę ze stacji przeładunkowej, co 

odzwierciedlone  zo

stało  również  we  wzorze  umowy,  §2  stanowiącym,  że  przedmiotem 

zamówienia  jest  m.in.  odbiór  odpadów  komunalnych  z  MGO  i  ich  transport  do  wskazanej 

przez Zamawiającego instalacji lub stacji przeładunkowe. 

Zdaniem  Izby  nie  ma  żadnych  przesłanek  ustawowych  do  przyjęcia  wąskiego  rozumienia 

związku  kryteriów  oceny  ofert  z  przedmiotem  zamówienia  poprzez  ograniczenie  go 

wyłącznie  do  części  świadczenia  głównego  wykonawcy  tj.  do  obioru  odpadów.  Już  sposób 

sformułowania  przez  ustawodawcę  art.  241  ust.  2  ustawy  Pzp  wskazuje  na  szerokie 

rozumienie  pojęcia  „przedmiot  zamówienia”.  Taki  związek  bowiem  występuje  w  odniesieniu 

do dowolnych aspektów przedmiotu zamówienia, nawet jeśli nie stanowią one istotnej cechy 

przedmiotu zamówienia.  

Izba  podkreśla,  że  w  swojej  argumentacji  Odwołujący  odwołał  się  do  bliżej  nieokreślonej 

praktyki  rynkowej, 

wskazując,  że  odbiór  odpadów  odbywa  się  z  wykorzystaniem  pojazdów 

spe

łniających wymagania ustawy o elektromobilności, natomiast nie dotyczy to transportu na 

odległość kilkuset kilometrów. Po pierwsze, Odwołujący nie wykazał takiej praktyki rynkowej. 

Po  drugie,  ustawodawca  nie 

uzależnia w żaden sposób powiązania kryteriów oceny ofert z 

praktyką  rynkową.  To,  że  wykonawcom  byłoby  wygodniej  zrealizować  zamówienia,  gdyby 

Zamawiający  powiązał  kryterium  wyłącznie  z  obiorem  odpadów  nie  stanowi  przesłanki  do 

stwierdzenia  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy.    Po  trzecie,  Izba 

wskazuje,  że  Zamawiający  ma  prawo  promować  ekologiczne  rozwiązania  ograniczające 

emisyjność  i  uciążliwość  ekologiczną  usług  odbioru  i  transportu  odpadów.  Premiowanie 

realizacji  zamówienia  przy  wykorzystaniu  pojazdów  nisko  i  zeroemisyjnych  także  w 

odnie

sieniu  do  transportu  odpadów,  a  nie  tylko  odbioru  odpadów  z  MGO  jest  zatem 

promo

waniem  bardziej  ekologicznego  i  środowiskowo  przyjaznego  sposobu  wykonania 

zamówienia.  Wpływa  zatem  na  ograniczenie  niekorzystnych  emisji  spowodowanych 

realizacją  usług  objętych  przedmiotem  zamówienia  na  terenie  Warszawy  oraz  kraju, 

przyczyniając się do ograniczenia niekorzystnych skutków realizacji usług odbioru odpadów. 

Do  transportu  odpadów  wykorzystywane  są  pojazdy  o  dużej  masie  i  spalaniu,  zatem 

kryterium  to  jest  przykładem  kryterium  środowiskowego,  proekologicznego.    Po  czwarte, 

zakwestionowane  kryterium 

odnosi  się  do  wszystkich  pojazdów  realizujących  przedmiot 

zamówienia,  a  nie  tylko  transportujących  odpady.  Wykonawca  nie  wykazuje  zatem 

odrębnego  poziomu  elektromobilności  dla  pojazdów  transportujących  odpady.  Deklaracja 

20%  wszystkich  pojazdów  może  zatem  być  osiągnięta  przy  wykorzystaniu  pojazdów 

zgodnych  z  ustawą  o  elektromobilności  wykorzystywanych  do  odbioru  odpadów,  jeżeli 

realizacja  transportu  takimi  pojazdami  napotyka 

po  stronie  Odwołującego  trudności.  W 

konsekwencji,  argument  Odwołującego  o  rzekomych  trudnościach  w  spełnieniu  kryterium  z 

uwagi  na  możliwość  zmian  w  liście  instalacji/stacji  przeładunkowych  Izba  uznała  za 

niezasadny.  

Izba  nie  podziela  stanowiska  Odwołującego,  iż  kwestionowane  kryterium  dotyczy 

właściwości  wykonawcy.  Kryterium  to  dotyczy  wykorzystania  określonych  pojazdów  do 

realizacji  zamówienia  i jest  bezpośrednio  związane  z  przedmiotem  zamówienia.  To,  iż  jego 

wdrożenie  w  danym  przedsiębiorstwie  uzależnione  jest  od  posiadania  określonych 

możliwości finansowych wykonawcy nie powoduje, iż należy je zakwalifikować jako kryterium 

związane  z  właściwościami  wykonawcy.  Zauważyć  należy,  że  każde  kryterium  oceny  ofert 

jest 

pośrednio  związane  z  możliwościami  finansowymi  poszczególnych  wykonawców, 

możliwościami  inwestycyjnymi,  zakresem  prowadzonej  działalności  gospodarczej, 

doświadczeniem.  Taki  jednak  pośredni  charakter  nie  może  decydować  o  ich 

dopuszczalności.  Niewątpliwie  przy  formułowaniu  kryteriów  zachodzi  duża  trudność  w 

jednoznacznym  rozgraniczeniu  sytuacji,  kiedy  kryteria 

dotyczące  bezpośrednio  właściwości 

wy

konawcy,  a  zatem  niezgodne  z  ustawą  Pzp,  a  kiedy  dopuszczalne  –  jako  mające 

znaczenie  z  punktu  widzenia 

jakości  wykonania  zamówienia.  Istotą  omawianego  kryterium 

oceny  ofert 

powinna  być  ocena jakości  wykonania  zamówienia.  W  analizowanym  stanie 

faktycznym  wprowadzenie  kryterium  elektro

mobilności  wpływa  na  jakość  zamówienia  z 

punktu 

widzenia  wpływu  na  środowisko  i  nie  dotyczy  właściwości  wykonawcy.  W 

konsekw

encji, Izba uznała zarzut za niezasadny. 

Zarzut naruszenia art. 134 ust. 1 pkt 20) PZP w zw. z art. 16 pkt 2) i 3) PZP w zw. z art. 8 

ust. 1 PZP w zw. z art. 353¹ KC w zw. z art. 5 KC – procedura naliczania kar umownych  

Izba  uznała  zarzut  za  niezasadny.  Izba  nie  stwierdziła  w  tym  zakresie  naruszenia  przez 

Zamawiającego  przepisów  ustawy.  Na  wstępie  Izba  wskazuje,  że  ustawa  Pzp  nakłada  na 

zamawiających  określone  obowiązki  dotyczący  sposobu regulacji  kar  umownych.  Należy  w 

tym zakresie wymienić art. 433 pkt 2 ustawy Pzp zakazujący zamawiającym wprowadzenia 

do umów o udzielenie zamówienia publicznego postanowień, które przewidują naliczania kar 

umownych  za  zachowanie 

wykonawcy  niezwiązane  bezpośrednio  lub  pośrednio  z 

przedmiotem  umowy  lub  jej  prawidłowym  wykonaniem;  art.  436  pkt  2  i  3  ustawy  Pzp 

zobowiązujący zamawiających do zawarcia w umowie o udzielenie zamówienia publicznego 

postanowień  regulujących  łączną  maksymalną  wysokość kar  umownych,  których  mogą 

dochodzić  strony,  w  przypadku  umów  zawieranych  na  okres  dłuższy  niż  12 

miesięcy, wysokości kar  umownych  naliczanych  wykonawcy  z  tytułu  braku  zapłaty  lub 

nieterminowej zapłaty wynagrodzenia należnego podwykonawcom z tytułu zmiany wysokości 

wynagrodzenia, o której mowa w art. 439 ust. 5 ustawy. Ponadto, ustawodawca w zakresie 

umów  o  roboty  budowlane  wskazał  w  art.  437  pkt  7  ustawy  Pzp,  że  umowa  której 

przedmiotem  są  roboty  budowalne  zawiera  m.in.  postanowienia  dotyczące  wysokości  kar 

umownych  z  tytułu: braku  zapłaty  lub  nieterminowej  zapłaty  wynagrodzenia  należnego 

podwykonawcom  lub  dalszym  podwykonawcom, 

nieprzedłożenia  do  zaakceptowania 

projektu umowy o podwykonawstwo, której przedmiotem są roboty budowlane, lub projektu 

jej  zmiany, 

nieprzedłożenia  poświadczonej  za  zgodność  z  oryginałem  kopii  umowy  o 

podwykonawstwo  lub  jej  zmiany,   braku  zmiany  umowy  o  podwykonawstwo  w  zakresie 

terminu  zapłaty,  zgodnie  z art.  464  ust.  10  ustawy  Pzp.  Ponadto,  w  art.  463  ustawy  Pzp 

ustawodawca  wskazał,  że  umowa  o  podwykonawstwo  nie  może  zawierać  postanowień 

kształtujących  prawa  i  obowiązki  podwykonawcy,  w  zakresie kar  umownych  oraz 

postanowień  dotyczących  warunków  wypłaty  wynagrodzenia,  w  sposób  dla  niego  mniej 

korzystny  niż  prawa  i  obowiązki  wykonawcy,  ukształtowane  postanowieniami  umowy 

zawartej między zamawiającym a wykonawcą. Odwołujący nie zarzucił naruszenia żadnych 

z w/w przepisów ustawy.  

Należało więc rozstrzygnąć czy w analizowanym stanie faktycznym postanowienia umowne 

regulujące  procedurę  naliczenia  kar  umownych  naruszają  przepisy  kodeksu  cywilnego.  W 

tym  zakresie,  Izba  wskazuje  po  pierwsze,  że  zgodnie  z  art.  483  i  484  kodeksu  cywilnego 

strony  mogą  wprowadzić  w  umowie  postanowienia  dotyczące  kar  umownych  z  tytuły 

niewykonania czy nienależnego wykonania niepieniężnego zobowiązania przez dłużnika. W 

zakresie  procedury/mechanizmu  naliczenia  kar  umownych,  Kodeks  cywilny  nie  wprowadza 

przepisów o charakterze bezwzględnie obowiązujących. Wola stron wyrażona w umowie ma 

więc charakter decydujący.  

Odwołujący  upatruje  naruszenia  przez  Zamawiającego  obowiązku  zaprojektowania 

postanowień  umowny  w  sposób  przejrzysty  i  proporcjonalny,  a  w  konsekwencji  naruszenie 

zasady  słuszności  i  sprawiedliwości  kontraktowej  poprzez  brak  uwzględnienia  w  umowie 

postanowień  dotyczących  przedziału  czasowego  począwszy  od  zaistnienia  jednego  ze 

zdarzeń  wymienionych  w  §8  ust.  3  umowy  możliwe  będzie  wystąpienie  przez 

Zamawiającego  z  żądaniem  przygotowania  wyjaśnień  przez  wykonawcę,  jak  również 

poprzez  brak  określenia  w  jakim  terminie  wykonawca  powinien  być  poinformowany  przez 

wykonawcę  o  decyzji  Zamawiającego  w  sprawie  naliczania  kar  umownych.    Zdaniem  Izby 

brak  określenia  we  wzorze  umowy  żądanych  przez  Odwołującego  ram  czasowych  dla 

czynności  Zamawiającego  nie  stanowi  naruszenia  przepisów  ustawy  Pzp,  ani  zarzucanych 

przez Odwołującego przepisów ustawy kodeks cywilny. Izba zwraca uwagę, że zgodnie z art. 

431  ustawy  Pzp, 

Zamawiający  i  wykonawca  wybrany  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  obowiązani  są  współdziałać  przy  wykonaniu  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego 

w  celu  należytej  realizacji  zamówieni.  Zdaniem  Izby,  z  treści  tego  przepisu 

wywieść  należy  obowiązek  Zamawiającego  niezwłocznego  poinformowania  wykonawcy  o 

dostrzeżonych  nieprawidłowościach  w  realizacji  zamówienia  czy  też  niezwłocznego 

poinformowania  wykonawcy  o  decyzji  dotyczącej  naliczenia  kar  umownych,  bo  tylko  takie 

działanie może być uznane za prawidłowe współdziałanie w celu realizacji zamówienia.  

Izba  nie  zgadza  się  ze  stanowiskiem  Odwołującego,  że  aktualne  brzmienie  dokumentów 

zamówienia i projektowanych postanowień umowy pozostawia go w niepewności co do tego 

czy  na

leżycie  realizuje  zamówienia  i  w  jakim  terminie  Zamawiający  może  naliczyć  karę 

umowną.  Możliwość  skutecznego  dochodzenia  kary  umownej  ograniczona  jest  terminami 

przedawnienia,  a  te  wynikają  z  obowiązujących  przepisów.  W  zakresie  rzekomego  braku 

wiedzy  o  ty

m,  czy  umowa  jest  realizowana  należycie,  Izba  wskazała  powyżej  na  art.  431 

ustawy Pzp. Ponadto należy podkreślić, że właśnie przywołana przez Odwołującego zasada 

słuszności  kontraktowej  zobowiązuje  Zamawiającego  do  niezwłocznego  poinformowania 

wykonawcy o 

dostrzeżonych nieprawidłowościach czy też zaistnieniu podstawy do naliczenia 

kar  umownych. 

Izba  wskazuje,  że  art.  354  kodeksu  cywilnego  reguluje  zasady 

współdziałania  stron  w  procesie  realizacji  umowy,  odwołując  się  w  tym  zakresie  m.in.  do 

zasad  współżycia  społecznego.  Zasada  ta  obejmuje  swoim  zakresem  dobre  obyczaje 

kont

raktowe,  zasadę  słuszności  kontraktowej,  a  przede  wszystkim  zasadę  wzajemnego 

zaufania  stron  umowny.  Zaufanie  to  wyraża  się  do  dążeniu  obu  stron  to  terminowego  i 

prawidłowego  zrealizowania  zobowiązań  umownych.  Aby  uczynić  zadość  owym  zasadom 

również Zamawiający jest zobowiązany do informowania wykonawcy o swoich decyzjach czy 

podstawach  do  naliczenia  kar  umownych  w  możliwie  najszybszym  terminie.  Izba  zauważa, 

że  nie  jest  możliwe  uregulowanie  w  umowach  generalnie,  jak  również  w  tych  z  zakresu 

zamówień  publicznych  wszystkich  terminów  na  wykonanie  wszystkich  czynności.  Wielość 

zobowiązań,  wzajemne  ich  krzyżowanie  się  sprawia,  że  istotne  w  procesie  wykonywania 

umów są właśnie klauzule generalne. Wzajemne zaufanie stron jest elementem koniecznym 

do prawidłowego wykonania zamówienia. Stąd też, zdaniem Izby, brak określenia we wzorze 

umowy  ram  czasowych  dla  Zamawiającego  nie  oznacza  dowolności  działań.  Zamawiający 

związany  jest  regulacjach  ustawy  Pzp,  jak  również  kodeksu  cywilnego  dotyczącymi 

wykonania zobowiązań umownych i współdziałania z wykonawcą w dobrej wierze w procesie 

realizacji zamówienia.  

Izba  podziela  stanowisko  Zamawiającego,  że  w  świetle  obowiązujących  przepisów  prawa 

Zamawiający  nie  musiał  w  ogóle  ustanawiać  procedury  wyjaśnień  poprzedzających 

naliczenie  kary  umownej.    Stan

owi  ona  wyraz  współdziałania  z  wykonawcą  w  celu 

ograniczenia  jego  ryzyk  finansowych  związanych  z  przypadkami  niewykonania  lub 

nienależytego wykonania umowy. Podkreślić raz jeszcze nalży, że to wykonawca na kontrolę 

na  sposobem  wykonania  zamówienia.  Zamawiający  zgodnie  z  OPZ  (m.in.  część  VII) 

przygotował  dedykowany  system  do  obsługi  zgłoszeń  związanych  z  umową,  w  którym 

Wykonawca  na  bieżąco  ma  wprowadzać  informacje  dotyczące  realizacji  umowy  z 

Zamawiającym,  w  tym  dostrzeżonych  niezgodności.  Taki  obowiązek  wynika  także  z  wielu 

innych postanowień OPZ (np. § 31, § 29 itp.). W tym samym rozdziale VII OPZ Zamawiający  

uregulował  także  zasady  komunikacji  roboczej  (§  40).  Odwołujący  ma  zapewnione 

mechanizmy  weryfikac

ji  prawidłowości  wykonania  zamówienia  i  doszukiwanie  się  obecnie 

złej wiary Zamawiającego w procesie naliczania ewentualnych kar umownych jest, zdaniem 

Izby,  nieuprawnione. 

Obowiązkiem  wykonawcy  jest  dołożenie  najwyższej  staranności  w 

procesie 

realizacji zamówienia, nie zaś mnożenie postanowień umowy, które zabezpieczają 

go przed naliczaniem kar umownych z tytułu nieprawidłowej realizacji zamówienia. 

Mając na uwadze powyższe, Izba uznała zarzut za niezasadny. 
 

Zarzut naruszenia art. 134 ust. 1 pkt 20) PZP w zw. z art. 99 ust. 1 PZP w zw. z art. 16 pkt 2) 

i 3) PZP w zw. z art. 433 pkt 2) i 3) PZP w zw. z art

. 8 ust. 1 PZP w zw. z art. 353¹  KC w zw. 

z art. 5 KC 

– brak dodatkowego wynagrodzenia  

 
Zdaniem  Izby  zarzut  nie  jest  zasadny. 

Odwołującego  argumentował,  że  Zamawiający 

naruszył  w/w  przepisy  prawa  z  uwagi  na  to,  że  wykonawcy  nie  będzie  przysługiwać 

dodatkowe  wynagrodzenie,  podczas  gdy  okoliczności  wymienione  w  tym  przepisie  są 

niezależne  od  wykonawcy,  a  pozostają  zależne  wyłącznie  od  Zamawiającego  (podanie 

prawidłowych  danych  dotyczących  liczby  pojemników  lub  worków  mających  być 

dostarczonych  do  MGO)  bądź  od  osób  trzecich  (zniszczenie  lub  kradzież  pojemników  na 

odpady), zaś Zamawiający całość ryzyka w tym zakresie przeniósł na wykonawcę, a zatem 

przedmiotowe postanowienia stanowią klauzule abuzywne w rozumieniu Pzp, a ponadto są 

sprzeczne  z  zasadami  współżycia  społecznego,  tj.  zasadami  słuszności  i  sprawiedliwości 

kontraktowej.   Izba nie podziela stanowiska wykonawcy. Zdaniem Izby O

dwołujący pominął 

szereg  zapisów  zwartych  we  wzorze  umowy,  w  tym  zapisów  dotyczących  obowiązków 

wykonawcy  oraz  sytuacji  uzasadniających  żądanie  podwyższenia  wynagrodzenia 

wykonawcy. 

Za bezsporne w spra

wie uznać należy, że, po pierwsze, w OPZ  - § 7 ust. 8 - Zamawiający 

określił maksymalną liczbę i pojemność pojemników do gromadzenia odpadów, jaka wchodzi 

w przedmiot zamówienia. W § 7 ust. 2 OPZ Zamawiający określił maksymalną liczbę MGO 

przewidywaną  do  obsługi  w  ramach  realizacji  przedmiotu  zamówienia.  Odwołujący  nie 

kwestionował w/w postanowień umownych. Po drugie, bezsporne w sprawie jest to, że w §11 

ust. 2 pkt 6 wzoru umowy 

Zamawiający przewidział możliwość zmiany umowy w przypadku 

przekroczenia maksymalnej liczby MGO, wskazanej w § 7 ust. 2 OPZ, z których Wykonawca 

odbiera odpady komunalne 

– w zakresie wysokości cen ryczałtowych, o których mowa w § 6 

ust.  2  pkt  1  Umowy.  W  konsekwencji,  zasadne  jest  przyjęcie,  iż  przekroczenie  liczby  i 

pojemności  pojemników  określonych  przez  Zamawiającego  skutkuje  wypłatą  dodatkowego 

wynagrodzenia,  o  czym  mowa 

§  6  ust.  2  pkt  2  umowy  niezależnego  od  wynagrodzenia  z 

tytułu odbioru odpadów, co potwierdzają zapisy § 7 OPZ (vide §7 pkt 8 „Tylko przekroczenie 

łącznej  maksymalnej  pojemności  pojemników  uprawnia  do  otrzymania  dodatkowego 

wynagrodzenia, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 Umowy.”) 

Tym  samym  nie  można  zgodzić  się  ze  stwierdzeniem  Odwołującego  o  konieczności 

dostarczenia  dodatkowych  pojemników  i  worków  w  związku  ze  zmianą  liczby  MGO  lub  w 

związku  ze  zmieniającymi  się  potrzebami  nieruchomości  do  nich  przypisanymi  bez 

możliwości  uzyskania dodatkowego wynagrodzenia.  Wynagrodzenie za  pojemniki  i  worki w 

ilości  i  pojemności  zgodnej  z  wielkościami  maksymalnymi  wynikającymi  z  OPZ  i  umowy 

objęte jest wynagrodzeniem za odbiór odpadów. Z kolei w przypadku przekroczenia ilości i 

pojemności maksymalnych podanych w OPZ, w umowie wprost uregulowane zostało prawo 

do uzyskania dodatkowego wynagrodzenia (§ 6 ust. 2 pkt 2 umowy, § 19 ust. 5 OPZ).  

Dalej  Izba  wskazuje, 

że  zgodnie  z  postanowieniami  OPZ  obowiązek  wyposażenia  MGO  w 

pojemniki  jest 

obowiązkiem  wykonawcy  (§  19  OPZ).  Odpowiada  on  za  wyposażenie 

nieruchomości  w  odpowiednią  ilość  pojemników  oraz  za  monitorowanie  stanu  i  liczby 

pojemników  w  trakcie  realizacji  zamówienia,  uzyskując  z  tego  tytułu  wynagrodzenie. 

Odwołujący zobowiązany jest do zapewnienia pojemników w każdym przypadku, niezależnie 

od przyczyny jego zniszczenia czy utraty. 

Odwołujący nie zakwestionował tego obowiązku, a 

wyłącznie  postanowienia  wzoru  umowy  dotyczące  sposobu  uzyskania  dodatkowego 

wynagrodzenia. Skoro zatem Odwołujący przyjął na siebie obowiązek wyposażenia MGO w 

pojemniki w trackie realizacji zamówienia, to obowiązek ten obejmuje również doposażenia 

MGO  w  takie  pojemniki  w  przypadku  kradzieży  czy  zniszczenia  przez  osoby  trzecie. 

Kwestionowanie 

zatem postanowień umownych, na podstawie których Zamawiający wyłącza 

możliwość uzyskania dodatkowego wynagrodzenia z tytułu doposażenia MGO w pojemniki w 

przypadku  ich  zniszczenia  lub  kradzieży  jest,  zdaniem  Izby,  bezprzedmiotowa.  Słusznie 

wskazał Zamawiający, że w przypadku zniszczenia lub kradzieży pojemnika niezależnych od 

w

ykonawcy  skutek  w  postaci konieczności  dostarczenia nowego  pojemnika zgodnie  z OPZ 

może  zostać  dodatkowo  objęty  ochroną  ubezpieczeniową,  której  koszt  wykonawca  może 

wliczyć w cenę odbioru odpadów. Odwołujący również bezzasadnie pomija, że zgodnie z  19 

ust.  5 (niekwestionowanym  przez Odwołującego):  „Zamawiający  wskazuje,  że  zapewnienie 

pojemników  dwu-  i  czterokołowych  w  liczbie  wskazanej  w  §  7  ust.  8  OPZ  następuje  w 

ramach  wynagrodzenia,  o  którym  mowa  w  §  6  ust.  1  Umowy,  a  w  przypadku  skorzystania 

przez Zamawiającego z prawa opcji – również w § 6 ust. 1a Umowy, natomiast zapewnienie 

pozostałych  pojemników  dwu-  i  czterokołowych  następuje  w  ramach  wynagrodzenia,  o 

którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 Umowy”. Tym samym realizacja obowiązku wyposażenia w 

pojemniki zawsze jest realizowana za wynagrodzeniem.   

Izba nie podziela stanowiska Odwołującego, że treść § 6 ust. 5 umowy jest niezgodna z art. 

433  pkt  2  i  3  Pzp.   

§6  ust.  5  wzoru  umowy  nie  dotyczy  odpowiedzialności  wykonawcy  ani 

naliczania kar umownych, a ustala sposób rozliczenia (zapłaty wynagrodzenia) za realizację 

obowiązków  umownych.  Ponadto,  przywołane  w  uzasadnieniu  zarzutu  postanowienie 

zawarte  w 

§  8  ust.  3  pkt  1  wzoru  umowy,  po  pierwsze,  nie  zostało  objęte  zakresem 

zaskarżenie;  po  drugie,  z  postanowienia  tego  nie  wynika,  że  w  przypadku  przekroczenia 

maksymalnych  wielk

ości  dla  pojemników  lub  worków  wykonawca  nie  uzyska  dodatkowego 

wynagrodzenia.   

Izba  wskazuje  również,  że  okoliczności  przywoływane  w  odwołaniu  nie  wypełniają  także 

dyspozycji  art.  433  pkt  3  Pzp,  tj.  nie  wprowadzają  odpowiedzialności  wykonawcy  za 

okoliczności,  za  które  wyłączną  odpowiedzialność  ponosi  zamawiający.  Jak  wyjaśnił 

Zamawiający,  ilości  podane  przez  Zamawiającego  muszą  mieć  charakter  szacunkowy  z 

uwagi  na  przedmiot  zamówienia  i  w  taki  sposób  zostały  przez  Zamawiającego  podane  w 

OPZ. Odwołujący, zarzucając niewłaściwe sformułowanie § 6 ust. 5 umowy, nie kwestionuje 

równocześnie § 7 ust. 8 OPZ umowy, z którego jednoznacznie wynika, że ilości i pojemność 

pojemników ma charakter jedynie szacunkowy. Nie jest to zatem ilość bezwzględnie wiążąca 

i dopuszcza się od niej odstępstwa, których limit wyznaczają podane wielkości maksymalne.  

Zabezpieczeniem  interesu  wykonawcy  zgodnym  z  art.  99  ust.  1  Pzp  jest  podanie  przez 

Zamawiającego  wielkości  maksymalnych,  z  uwzględnieniem  prawa  do  otrzymania  przez 

wykonawcę  dodatkowego  wynagrodzenia  za  przekroczenie  podanych  wartości 

maks

ymalnych (§ 7 ust. 5 OPZ i  §6 ust. 2 umowy).    

Zamawiający  również  zasadnie  wyjaśnił,  że  analogiczna  argumentacja  dotyczy 

przekroczenia ilości MGO. W tym przypadku także w  §7 OPZ zostały podane dane ilościowe 

w zakresie liczby MGO oraz roczna procento

wa zmienność liczby MGO (zakres porównania 

VIII.2021 r. i VIII.2022 r.) na podstawie danych własnych Zamawiającego. Równocześnie w  

§7 ust. 2 OPZ (niekwestionowanym przez Odwołującego) została podana maksymalna liczba 

MG

O  przewidywana  do  obsługi  w  ramach  realizacji  przedmiotu  zamówienia  dla 

nieruchomości,  na  których  zamieszkują  mieszkańcy  oraz  na  których  w  części  zamieszkują 

mieszkańcy,  a  w  części  nie  zamieszkują  mieszkańcy,  a  powstają  odpady  komunalne. 

Zgodnie  z  §11  ust.  2  pkt  6  umowy  Zamawiający  przewidział  możliwość  zmiany  umowy  w 

przypadku  przekroczenia  maksym

alnej  liczby MGO,  wskazanej  w  §7 ust.  2  OPZ,  z  których 

wykonawca odbiera odpady komunalne 

– w zakresie wysokości cen ryczałtowych, o których 

mowa w §6 ust. 2 pkt 1 Umowy. Tym samym, wbrew twierdzeniom Odwołującego, zmiany w 

zakresie  liczby  MGO,  w  tym  ich  podwyższenie  poza  wielkości  maksymalne,  zostały 

uwzględnione w ramach wynagrodzenia należnego wykonawcy z tytułu realizacji przedmiotu 

zamówienia  –  cenie  za  odbiór  odpadów,  zapewniając  możliwość  jej  zmiany  przy 

przekroczeniu wartości maksymalnych.   

Mając  na  uwadze  powyższe,  Izba  uznała  zarzut  za  niezasadny.  Zdaniem  Izby  w 

rzeczywistości  Odwołujący  domaga  się  podwójnej  zapłaty  za  pojemniki  i  worki,  których 

maksyma

lne  ilości  powinien  ująć  w  wycenie  ryczałtowej  stawki  za  odbiór  odpadów,  a 

dodatkowo  chciałby  jeszcze  uzyskać  wynagrodzenie  za  te  same  pojemniki  i  worki,  których 

dostarczenie ujął lub powinien ująć w cenie za odbiór odpadów. Odwołujący dąży zatem do 

obciążenia  Zamawiającego  podwójnymi  kosztami  realizacji  tego  samego  zakresu 

zamówienia.   

 
 
 
 
 
 
 
 
Mając na uwadze powyższe, Izba orzekła jak w sentencji.  
 
 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  wyniku,  na  podstawie  art.  574  ustawy 

Prawo 

zamówień  publicznych  (tj.:  Dz.  U.  z  2022  r.,  poz.  1710  ze  zm.)  oraz  w  oparciu  o 

przepisy 

§  8  ust.  2  rozporządzenia  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania (Dz. U. z 2020 r., poz. 2437).  

Przewodniczący:  …………………..….... 

……………………….. 

………………………..