KIO 3023/24 WYROK Warszawa, dnia września 2024 r.

Sygn. akt: KIO 3023/24 

WYROK 

Warszawa, dnia 

9 września 2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -    w składzie: 

Przewodnicząca:     Katarzyna Odrzywolska  

Protokolantka:  

Klaudia Kwadrans 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie 

z  udziałem  stron  i  uczestników  postępowania  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  19  sierpnia  2024  r.  przez 

wykonawcę Suntar Sp. z o.o. z siedzibą w Tarnowie 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego,  którym  jest  Zakład  Ubezpieczeń 

Społecznych z siedzibą w Warszawie 

przy udziale uczestnik

ów po stronie zamawiającego: 

1.  wykonawcy 

Computex  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  Sp.  k.  z  siedzibą  

w Warszawie 

2.  wykonawcy 

PRZP Systemy Informacyjne Sp. z o.o. z siedzibą w Połańcu 

orzeka:  

1.  oddala 

odwołanie; 

2.  ko

sztami postępowania odwoławczego obciąża wykonawcę Suntar Sp. z o.o. z siedzibą 

w  Tarnowie 

i  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  kwotę  15  000  zł  00  gr  (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  Suntar  Sp.  z  o.o.  

z siedzibą w Tarnowie tytułem wpisu od odwołania; 

3.  z

asądza  od  wykonawcy  Suntar  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Tarnowie  na  rzecz  wykonawcy 

Computex  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  Sp.  k.  z  siedzibą  w  Warszawie 

kwotę  3 600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą 

koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.  

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  

za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie  

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodnicząca:  

……...……..................... 

Sygn. akt: KIO 3023/24 

Uzasadnienie 

Zakład  Ubezpieczeń  Społecznych  z  siedzibą  w  Warszawie  (dalej:  „zamawiający”) 

prowadzi  postępowanie o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  oparciu  o  przepisy  ustawy  

z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2024 r., poz. 1320), dalej 

jako:  „ustawa  Pzp”,  którego  przedmiotem  jest  zakup  i  dostawa  laptopów,  znak  sprawy: 

(dalej „postępowanie” lub „zamówienie”). 

Postępowanie  zostało  podzielone  na  trzy  części:  część  A  -  zakup  i  dostawa  4000 

sztuk  laptopów  z  wyposażeniem  dodatkowym,  część  B  -  zakup  i  dostawa  840  sztuk 

laptopów,  część  C  -  zakup  i  dostawa  50  sztuk  laptopów  z  wyposażeniem  dodatkowym. 

O

dwołanie dotyczy czynności zamawiającego podjętych w części B zamówienia. 

Wartość  zamówienia  jest  równa  lub  przekracza  kwoty  progów  unijnych,  o  których 

mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy Pzp. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Suplemencie  do  Dziennika 

Urzędowego Unii Europejskiej z dnia 25 marca 2024 r., pod numerem 176201-2024. 

W  dniu  19  sierpnia 

2024  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło 

odwołanie wykonawcy Suntar Sp. z o.o. z siedzibą w Tarnowie (dalej jako: „odwołujący” lub 

„Suntar”), wobec czynności wyboru jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawcę 

Computex  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  Sp.  k.  (dalej  „Computex”)  oraz 

odrzucenia 

oferty  odwołującego  w  części  B  zamówienia.  Odwołujący  zarzucił 

z

amawiającemu  naruszenie  art.  16  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp 

poprzez  odrzucenie  oferty  odwołującego  mimo,  że  jest  ona  zgodna  z  warunkami 

zamówienia. 

Wobec  postawionych  zarzutów  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz 

nakazanie  z

amawiającemu  aby  dokonał  unieważnienia  czynności  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej  oraz  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego  a  także,  dokonał 

ponownego badania i oceny ofert. 

Uzasadniając  podnoszone  w  odwołaniu  zarzuty,  odwołujący  w  pierwszej  kolejności 

przypomniał,  że  zgodnie  z  art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp  zamawiający  odrzuca  ofertę, 

jeżeli jej treść jest niezgodna z warunkami zamówienia. Dalej przywołał wyrok z dnia 8 maja  

2013  r.,  sygn.  akt  XII  Ga  186/13, 

w  którym  Sąd  Okręgowy  w  Gdańsku  zwrócił  uwagę  

na  kwestię  treści  oferty:  „oferta  w  swej  warstwie  merytorycznej  musi  odpowiadać 

oczekiwaniom zamawiającego wyrażonym w specyfikacji. Na gruncie przepisów ustawy Pzp 

treść oferty to oświadczenie woli wykonawcy wyrażone w formularzu ofertowym, stanowiące 

jednostronne  zobowiązanie  wykonawcy  do  wykonania  oznaczonego  świadczenia,  które 

zostanie  zrealizowane  na 

rzecz  zamawiającego,  jeśli  oferta  złożona  przez  wykonawcę 

zostanie  uznana  za 

najkorzystniejszą  w  postępowaniu  i  zostanie  z  nim  zawarta  umowa  

w  sprawie  zamówienia  publicznego.  W  orzecznictwie  przez  pojęcie  treści  oferty  należy 

rozumieć  deklarowane w  ofercie  spełnienie wymagań  zamawiającego przede  wszystkim  co 

do  zakresu,  ilości,  jakości  warunków  realizacji  i  innych  elementów  istotnych  dla  wykonania 

zamówienia (zob. wyrok z dnia 10 października 2011 r., KIO 2345/11)”. 

Odwołujący  wskazał,  że  treść  jego  oferty  jest  zgodna  z  wymaganiami,  jakie 

z

amawiający postawił. Przypomniał podstawę odrzucenia oferty, którą wskazał zamawiający 

w 

piśmie  informującym  go  o  odrzuceniu  jego  oferty  podnosząc,  iż  w  ocenie  odwołującego 

wskazane  uzasadnienie  jest  wadliwe.  Na  wstępie  wskazał,  że  na  gruncie  orzecznictwa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  każdą  z  części  prowadzonego  postępowania  należy  traktować 

indywidualnie.  Zamawiający  nie  jest  uprawniony  do  dokonywania  automatyzmów  

w postępowaniu i rozciągania wyroków na inne części postępowania, w szczególności mając 

na uwadze, iż orzeczenie wydane przez Krajową Izbę Odwoławczą jest nieprawomocne, zaś 

o

dwołujący  od  wyroku  w  sprawie  KIO  2094/24  złożył  skargę  do  Sądu  Okręgowego  

w  Warszawie.  W  ocenie  o

dwołującego  jedyną  wskazaną  podstawą  odrzucenia  jego  oferty  

w 

części B jest wyrok Krajowej Izby Odwoławczej w sprawie KIO 2094/24. Mając na uwadze, 

iż  wyrok ten jest  nieprawomocny,  już  tylko z tego  powodu czynność  zamawiającego  uznać 

należy za wadliwą.  

Jednocześnie  z  ostrożności  procesowej  odwołujący  w  dalszej  części  odniósł  się  

do fragmentów cytowanego przez zamawiającego stanowiska oraz twierdzeń Izby w sprawie 

KIO  2094/24.  W 

pierwszej  kolejności  wskazał,  że  poza  jakimkolwiek  sporem  pozostaje,  

że  zamawiający  w  toku  prowadzonego  postępowania  przetargowego  postawił  następujące 

wymaganie: 

„pamięć  masowa  SSD:  1)  min.  480  GB  SSD,  2)  prędkość  odczytu:  min.  2000 

ME, prędkość zapisu: min. 1000 MB/s, 3) MTBF - min 1 mln h”. Wskazał, że wskaźniki MTTF  

i  MTBF  są  wskaźnikami  odrębnymi.  Nie  można  jednak  bezrefleksyjnie  przyjąć,  że  MTTF  

to wskaźnik dotyczący jedynie produktów, których nie da się naprawić, zaś wskaźnik MTBF 

dotyczy produktu, które można naprawić. 

Zauważył,  że  MTBF  (ang.  Mean  Time  Between  Failures)  określa  czas  między 

awariami,  a  nie  jak  ustaliła  Izba  w  wydanym  wyroku  jedynie  czas  do  pierwszej  awarii.  Na 

czas  między  awariami  składają  się  dwa  czynniki:  Czas  do  wystąpienia  awarii  MTTF  (ang. 

Mean  Time  To  Failure)  oraz  czas  naprawy  awarii  MTTR  (ang.  Mean  Time  To  Repair). 

Obliczenie MTBF następuje z wykorzystaniem prostego wzoru: MTBF = MTTF + MTTR, przy 

czym  

w  przypadku  prostych  napraw  oraz  określania  wskaźników  w  jednostce  miary  godzinowej 

wskaźnik MTTR jest pomijalny. 

Wywodził  dalej,  że  z  samego  faktu  braku  określania  przez  danego  producenta  

w  kartach 

katalogowych  wskaźnika  MTBF  nie  można  wywodzić,  że  zaoferowany  dysk  nie 

spełnia  wymagania  określonego  przez  zamawiającego.  Sam  fakt  braku  możliwości 

potwierdzenia  przez  z

amawiającego  wartości  wskaźnika  MTBF  nie  może  być  podstawą 

odrzucenia  oferty  o

dwołującego.  Podstawą  odrzucenia  mogłoby  być  jedynie  stwierdzenie,  

że w ramach parametru MTBF, który może być z łatwością obliczony zaoferowany dysk nie 

oferuje wymaganej liczby godzin pracy.  

W  ocenie  o

dwołującego  Izba  w  wyroku  KIO  2094/24  w  sposób  całkowicie  dowolny 

uznała, że treść korespondencji mailowej stanowi oświadczenie „suportu” producenta dysku, 

który miałby potwierdzać, że dla oferowanego przez odwołującego dysku twardego wskaźnik 

MTBF  jest  niższy  od  wymaganego  poziomu  1  mln  h.  Z  treści  przedłożonej  korespondencji 

mailowej można wywieźć jedynie wniosek, iż producent z uwagi na realia biznesowe używa  

w materiałach promocyjnych wskaźnika MTTF. Z treści złożonego oświadczenia nie można 

zgodnie  z 

zasadami  logiki  ustalić,  jak  dokonała tego  Izba  w  wyroku  KIO  2094/24,  a  za nią 

obecnie z

amawiający, że: a) Dyski SSD stanowią urządzenia, które nie podlegają naprawie; 

b)  Dla  dysków  SSD  nie  można  określić  wskaźnika  MTBF;  c)  Zaoferowany  przez 

odwołującego dysk twardy nie spełnia wymagania MTBF na poziomie co najmniej 1 mln h. 

Z treści korespondencji mailowej powołanej w sprawie KIO 2094/24 w żaden sposób 

nie 

wynika,  że  dyski  SSD  stanowią  urządzenia,  które  nie  podlegają  naprawie.  Treść 

korespondencji  wskazuje  jedynie,  że  „zazwyczaj  nie  ma  to  zastosowania  w  przypadku 

dysków twardych”, jednak mogą występować sytuację, kiedy do dysków możliwość naprawy 

będzie  miała  zastosowanie.  Uwzględniając,  iż  inni  wykonawcy  zaoferowali  komputery,  dla 

których  producenci  dysku  twardego  określają  w  materiałach  promocyjnych  wskaźnik  MTBF 

wskazuje,  że  urządzenia  takie  jak  dysk  twardy  w  określonych  przypadkach  podlegają 

naprawie.  W  innym  przypadku  każda  oferta  złożona  w  postępowaniu  przetargowym  winna 

podlegać  odrzuceniu.  Brak  jest  jakiegokolwiek  dowodu,  że  oferowany  przez  odwołującego 

dysk nie spełnia wymagania 1 mln h we wskaźniku MTBF. 

Sam  fakt,  iż  dany  producent  nie  określa  wskaźnika  MTBF  w  materiałach 

promocyjnych 

nie oznacza, że wskaźnika takiego nie da się określić. Wskaźnik ten może być 

wyliczony 

dla dowolnego urządzenia, dla którego możliwe jest jego określenie. Okoliczność, 

iż  dla  dysku  SSD  możliwe  jest  obliczenie  wskaźnika  MTBF  potwierdza  chociażby  oferta 

wybranego  wykonawcy,  gdzie  dany  producent  dysku  określa  w  materiałach  promocyjnych 

wskaźnik MTBF. 

Brak określania w materiałach promocyjnych producenta wskaźnika MTBF nie może 

oznaczać  automatycznie,  iż  wskaźnik  taki  nie  jest  spełniony  przez  oferowany  dysk  twardy. 

Żaden  dowód  złożony  na  etapie  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  KIO  2094/24  nie 

wykazał, że wskaźnik MTBF dla oferowanego dysku twardego jest poniżej poziomu 1 mln h. 

Brak  wyliczenia  (określenia)  takiego  wskaźnika  w  materiałach  promocyjnych  nie  może 

oznaczać, iż wskaźnik taki spada poniżej poziomu 1 mln h. 

Zamawiający w ramach dokumentacji postępowania nie sprecyzował w SWZ sposobu 

potwierdzenia  wartości  MTBF,  w  szczególności  nie  wskazał  wymaganego  do  złożenia 

przedmiotowego  środka  dowodowego,  potwierdzającego  konkretnie  parametr  MTBF. 

Potwierdzenie  parametru  MTBF  w  postępowaniu  opierało  się  jedynie  na  deklaracji 

wykonawcy,  poprzez  skreślenie  wartości  TAK  lub  NIE  w  tabeli  w  załączniku  nr  8  do  SWZ. 

Złożone  przez  odwołującego  oświadczenie  potwierdza  zgodność  oferty  z  warunkami 

zamówienia. 

Jednocześnie  dla  rozwiania  wszelkich  wątpliwości,  odwołujący  zwrócił  się  

do 

producenta  oferowanego  sprzętu  o  potwierdzenie  parametru  wskazywanego  przez 

o

dwołującego.  Oświadczenie  producenta  stanowi  załącznik  nr  2  do  pisma  procesowego 

składany  jako  dowód  na  okoliczność  spełniania  przez  zaoferowany  dysk  NVMe  Kioxia 

parametru MTBF). 

Odnosząc  się  dodatkowo  do  zasad  przygotowania  i  przeprowadzania  postępowań  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  odwołujący  wskazał,  że  z  orzecznictwa  Trybunału 

Sprawiedliwości  UE  wynika,  iż  zasada  proporcjonalności  oznacza,  że  zamawiający  

ma  obowiązek  wyważenia  proporcji  pomiędzy  koniecznością  zapewnienia  rękojmi 

określonych działań a interesem potencjalnych wykonawców zainteresowanych udziałem w 

przetargu.  

W  wyroku  z  dnia  23  grudnia  2009  r.  w  sprawie  Serrantoni  Srl  i  Consorzio  stabile  edili  Scrl 

przeciwko  Comune  di  Milano  (C-

376/08),  Trybunał  Sprawiedliwości  zauważył,  że  „zgodnie  

z  zasadą  proporcjonalności,  która  jest  ogólną  zasadą  prawa  wspólnotowego,  tego  rodzaju 

środki  nie  mogą  wykraczać  poza  to,  co  jest  niezbędne  dla  osiągnięcia tego  celu”.  Ponadto  

w  wyroku  z  10  grudnia  2002  r.  w  sprawie  The  Queen  p.  Secretary  of  State  for  Health,  ex 

parte  British  American  Tobacco  (C-491/01) 

Trybunał  wskazał,  że  poszanowanie  zasady 

proporcjonalności  wymaga  odpowiedzi  na  dwa  zasadnicze  pytania:  „1.  Czy  przyjmowany 

środek jest właściwy dla osiągnięcia zakładanego celu i nadaje się do jego realizacji ? 2. Czy 

środek nie wykracza poza to, co niezbędne, a tym samym czy nie jest nadmierny oraz czy 

inne  środki  byłyby  wystarczające  do  osiągnięcia  planowanego  celu  ?”.  W  ocenie 

o

dwołującego,  mając  na  uwadze  całokształt  okoliczności  odpowiedź  na  oba  pytania  winna 

wskazywać  

na  naruszenie  zasady  proporcjonalności  w  zakresie  odrzucenia  oferty,  mając  na  uwadze,  

iż  oświadczenie  woli  odwołującego  potwierdza  zgodność  oferty  z  warunkami  zamówienia, 

ewentualnie  zaś  zamawiający  miał  możliwość  poprawienia  innej  omyłki  w  ofercie 

o

dwołującego,  uwzględniając  zaoferowanie  przez  drugiego  z  wykonawców  dokładnie  tej 

samej centrali telefonicznej. 

Zamawiający  w  złożonym  do  akt  sprawy  piśmie  procesowym  z  29  sierpnia  2024  r. 

oświadczył, iż uwzględnia zarzuty zawarte w odwołaniu w całości.  

Do postępowania odwoławczego toczącego się w wyniku wniesienia ww. odwołania, 

po  stronie  zamawiającego,  przystąpili  wykonawcy:  (1)  Computex  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  Sp.  k.  z  siedzibą  w  Warszawie;  (2)  PRZP  Systemy  Informacyjne  Sp.  z 

o.o. z siedzibą w Połańcu (dalej „PRZP”). 

Przystępujący  Computex,  wezwany  do  złożenia  oświadczenia  w  przedmiocie 

sprzeciwu  oświadczył  w  piśmie  z  2  września  2024  r.,  że  wnosi  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia  przez  zamawiającego  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  wniesionym 

przez Suntar.  

W  piśmie  procesowym  z  3  września  2024  r.  przystępujący  Computex  wniósł  

o   

przeprowadzenie  dowodów  z  następujących  dokumentów,  na  okoliczności  przez  niego 

wskazane:  

pismo  informujące  o  dokonaniu  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  „Zakup  i  dostawę  laptopów” 

(numer postępowania: 993200.271.9.2024) - część A zamówienia z dnia 9 sierpnia 2024 

r.  -  w 

celu  wykazania,  że  w  zakresie  Części  A  postępowania  gdzie  odwołujący  Suntar 

zaoferował  tożsamy  dysk  i  takie  same  były  wymagania  SWZ,  zamawiający  dokonał 

odrzucenia  oferty  Suntar  za  uzasadnieniem  zbieżnym  z  aktualnym  postępowaniem  

w Cz

ęści B (dowód D1); 

2.  korespondencja  p

rzystępującego  PRZP  z  producentem  dysków  zaoferowanych  przez 

Suntar  Kioxia  (wraz  z  tłumaczeniem  na  j.  polski)  -  dowody  złożone  przez  PRZP  

w  postępowaniu  przed  Izbą  w  sprawie  KIO  2094/24  -  stanowiąca  podstawę  

do uwzględnienia odwołania w sprawie KIO 2094/24 i w konsekwencji odrzucenia oferty 

Suntar w Części A i B postępowania (dowód D2); 

3.  Korespondencja Computex 

ze wsparciem technicznym producenta dysków Kioxia (wraz 

z  tłumaczeniem),  w  której  producent  potwierdza,  że  nie  podaje  dla  zaoferowane  przez 

Suntar dysku parametru MTBF oraz

, że dokumentacja dostępna na stronie internetowej 

producenta  pod  wskazanym  w  korespondencji  adresem  internetowym  to  oficjalna 

dokumentacja techniczna produktu a nie broszura promocyjna 

(dowód D3); 

4.  Dokumentacja  produktowa  dysku  zaoferowanego  przez  Suntar  pobrana  z  linku 

zawartego  w  korespondencji  z  dowodu  opisanego  w  pkt  3 

(raz  z  tłumaczeniem)  - 

potwierdza,  

że  producent  nie  podaje/  nie  zapewnia  tym  samym  jakiejkolwiek  wartości  parametru 

MTBF objętego wymogiem SWZ (dowód D4); 

5.  Wydruk  ze  strony  internetowej  producenta  Kioxia  w  zakresie  listy  oficjalnych 

dystrybutorów producenta - w celu wykazania, że w Polsce dystrybutorem dysków Kioxia 

jest Wilk Elektronik SA 

(dowód D5); 

Oświadczenie  dystrybutora  na  Polskę  dysków  Kioxia  Wilk  Elektronik  SA  -  potwierdza,  

że niezawodność dysków zaoferowanych przez Suntar jest mierzona przez producenta 

wyłącznie w parametrze MTTF a nie MTBF (dokument stanowi załącznik do odpowiedzi 

PRZP  na  skargę Suntar  do  Sądu Okręgowego na  orzeczenie KIO  2094/24,  otrzymany 

wraz z odpisem przez Computex 

także w Części A (dowód D6); 

7.  Karta  katalogowa  dysku  SK  Hynix  zaoferowanego  w  przetargu  przez  Computex  (wraz  

z tłumaczeniem) - dokument wprost potwierdza zarówno sam parametr MTBF jak i jego 

wartość - przy czym nie zawiera danych parametru MTTF (dowód D7); 

Definicje  wskaźników  efektywności  dysków  -  MTTF,  MTBF  wraz  z  wzorami  dla  ich 

ustalenia - w 

celu wykazania, że oba wskaźniki są samodzielne i odrębne i wyliczane są 

w inny sposób przez producenta (dowód D8); 

Karta  katalogowa  dysku  Kioxia  innego  niż  zaoferowany  typu  zawierająca  informacje  

nt. 

parametru MTBF (wraz z tłumaczeniem) - w celu potwierdzenia, że w przypadku gdy 

producent zaoferowanych przez Suntar dysków dla określonej kategorii dysków podaje 

parametr  niezawodności  mierzoną  przez  producenta  w  parametrze  MTBF,  dane  takie 

znajdują się w  dokumentacji  producenta.  Dodatkowo w  takim  przypadku producent  nie 

przedstawia  już  parametru  niezawodności  MTTF  i  nie  traktuje  obu  parametrów 

zamiennie 

(dowód D9). 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  na  podstawie  zebranego  materiału  dowodowego,  po  zapoznaniu  

się  z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  przekazaną 

przez  zamawiającego  do  akt  sprawy  w  formie  elektronicznej,  po  zapoznaniu  się  

z  treścią  odwołania,  a  także  po  wysłuchaniu  oświadczeń,  jak  też  stanowisk  stron  

i  uczestnik

ów postępowania, złożonych ustnie do protokołu w toku rozprawy ustaliła  

i zważyła, co następuje 

Izba 

ustaliła,  że  nie  zaszła  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  art.  528  ustawy  

Pzp, s

kutkujących odrzuceniem odwołania.  

Izba  dokonała  również  badania  spełnienia  przez  odwołującego  przesłanek 

określonych  w  art.  505  ustawy  Pzp,  to  jest  kwestii  posiadania  przez  niego  legitymacji  do 

wniesienia  odwołania  uznając,  że  jego  interes  we  wniesieniu  odwołania  przejawia  się  w 

następujący  sposób.  Odwołujący  złożył  ofertę  w  postępowaniu,  w  części  B  zamówienia. 

Zamawiający  odrzucił  złożoną  przez  niego  ofertę,  wskutek  czego  pozbawił  odwołującego 

możliwości  uzyskania  zamówienia.  Gdyby  zamawiający  dokonał  wszystkich  żądanych  w 

odwołaniu  czynności,  to  oferta  odwołującego,  która  posiada  najkorzystniejszy  bilans  ceny  i 

pozostałych  kryteriów  oceny  ofert,  mogła  by  zostać  uznana  za  najkorzystniejszą.  W 

konsekwencji  działań  zamawiającego  odwołujący  utracił  szansę  na  uzyskanie  zamówienia 

oraz 

na osiągnięcie zysku, który planował osiągnąć w wyniku jego realizacji. 

Izba  dokonała  ustaleń  faktycznych  w  oparciu  o  dokumentację  postępowania  

o udzielenie zamówienia, przekazaną przez zamawiającego w formie elektronicznej. 

Izba  dopuściła  i  przeprowadziła  dowody  wnioskowane  przez  odwołującego  i 

przystępującego Computex, załączone do odwołania oraz załączone do pisma procesowego 

Computex, na 

okoliczności przez nich wskazane. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje 

Na wstępie Izba ustaliła, że przedmiotem postępowania, zgodnie z opisem zawartym 

w  SWZ  jest  zakup  i  dostawa 

laptopów z podziałem na 3 części: Część A: zakup i dostawa 

4000  sztuk  laptopów  z  wyposażeniem  dodatkowym;  Część  B:  zakup  i  dostawa  840  sztuk 

laptopów; Część C: zakup i dostawa 50 sztuk laptopów z wyposażeniem dodatkowym. 

W  załączniku  nr  8  zostały  postawione  m.  in.  następujące  wymagania  wobec 

poszczególnych  podzespołów:  pamięć  masowa  SSD:  1)  min.  480  GB  SSD,  2)  prędkość 

odczytu:  min.  2000  MB/s,  prędkość  zapisu:  min.  1000  MB/s,  3)  MTBF  -  min  1  mln  h; 

w

ymagania  dodatkowe  (wymagania  nie  mogą  być  spełnione  poprzez  zastosowanie 

adapterów): Komplet sterowników do systemu operacyjnego zainstalowanego na laptopie dla 

wszystkich  elementów  wymagających  sterowników,  wchodzących  w  skład  urządzenia  ma 

być  dostępny  poprzez  stronę  internetową  dostawcy  lub  producenta  (wymagane  wskazanie 

linku  do  strony  internetowej)  oraz  dołączony  na  nośniku  optycznym  lub  nośniku  typu 

pendrive (1 nośnik na całą dostawę, dostarczony do Centrali ZUS). Sterowniki powinny być 

kompatybilne z platformą Windows 11 64-bit. 

Wykonawca Suntar, 

wypełniając ww. załącznik oświadczył, że oferowany przez niego 

sprzęt  spełnia  postawione  wymagania.  Wykonawca  ten  nie  wskazał  linku  do  strony 

internetowej, na której znajdują się sterowniki. 

W  dniu  7  czerwca  2024  r.  z

amawiający  dokonał  wyboru  oferty  najkorzystniejszej, 

którą okazała się oferta Suntar. 

Wybór  ten  zaskarżył  wykonawca  PRZP  dla  części A  zamówienia  wskazując  między 

innymi,  że  oferta  Suntar  jest  sprzeczna  z  SWZ  w  zakresie,  w  jakim  zamawiający  postawił 

wymagania  dotyczące  pamięci  masowej  SSD,  określone  dla  części A  zamówienia  w  pkt  3 

załącznika nr 8 do SWZ (specyfikacja techniczna), a co za tym idzie oferta Suntar powinna 

zostać odrzucona. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  z  9  lipca  2024  r.,  sygn.  akt  KIO  2094/24 

u

względniła odwołanie w części, tj. w zakresie zarzutu dotyczącego wymogów dotyczących 

pamięci  masowej  SSD  i  nakazała  zamawiającemu  w  zakresie  części  A  zamówienia: 

unieważnienie czynności  wyboru oferty  najkorzystniejszej,  powtórzenie czynności  badania i 

oceny ofert, a w jej ramach odrzucenie oferty wykonawcy Suntar na podstawie art. 226 ust. 1 

pkt 5 ustawy Pzp. 

Zamawiający, wykonując powyższy wyrok KIO, powtórzył czynności w postępowaniu, 

w  tym  także  w  zakresie  części  B  zamówienia.  Wybierając  w  tej  części,  jako 

najkorzystniejszą,  ofertę  wykonawcy  Computex,  jednocześnie  poinformował  o  odrzuceniu 

oferty złożonej przez Suntar na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp, ponieważ treść 

oferty  jest  niezgodna z warunkami  zamówienia.  W  uzasadnieniu  faktycznym  wskazał,  że  w 

części  A  zamówienia,  gdzie  zamawiający  określił  tożsame,  jak  dla  części  B,  warunki 

zamówienia, Suntar zaoferował te same laptopy, wyposażone w takie same elementy, w tym 

pamięć  masową  SSD  producenta  Kioxia  -  model:  KBG50ZNV512G.  Wobec  wniesionego 

odwołania w części A zamówienia, na zaniechanie odrzucenia oferty Suntar jako niezgodnej 

z  warunkami  zamówienia,  w  odniesieniu  do  zaoferowanych  w  Laptopach  dysków  KIOXIA, 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  w  wyroku  z  dnia  9  lipca  2024  r.  (sygn.  akt:  KIO  2094/24) 

stwierdziła,  iż,  cyt.:  „Za  wiarygodne  Izba  uznała  oświadczenie  suportu  firmy  KIOXIA,  z 

którego  bezsprzecznie  wynika,  że  dla  dysków  tego  producenta  w  ogóle  nie  jest  określony 

parametr  MTBF,  a  co  za  tym  idzie,  nie  ma  możliwości  by  taki  dysk  spełniał  wymaganie 

określone  przez  Zamawiającego.  (…)  Powyższe  nakazuje  uznać,  że  oferta  Wykonawcy 

Suntar  Sp.  z  o.o.  jest  niezgodna  z  warunkami  zamówienia  i  powinna  zostać  odrzucona  na 

podstawie  art.  226  ust.  1  pkt  5)  ustawy  Pzp.”.  Wobec  wskazanego  wyżej  wyroku  KIO 

wydanego  w  części  A  zamówienia,  a  także  mając  na  względzie  tożsame  okoliczności  w 

sprawie  (tj.  wymagania  z

amawiającego  zawarte  w  SWZ  i  zaoferowane  laptopy  przez 

w

ykonawcę  Suntar)  w  części  B  zamówienia  -  zamawiający,  po  unieważnieniu  wyboru 

najkorzystniejszej oferty i dokonaniu ponownego badania i oceny ofert, odrzucił ofertę Suntar 

w  związku  z  niespełnieniem  wymagania  SWZ  odnoszącego  się  do  parametru  MTBF. 

Zamawiający wobec powyższego nie mógł pominąć treści wyroku KIO wydanego dla części 

A  zamówienia,  skoro  taka  sama  okoliczność  ma  miejsce  w  części  B  zamówienia.  Krajowa 

Izba Odwoławcza uznała, że oferta Suntar nie spełnia wymagań zamawiającego w części A 

zamówienia,  to  wobec  tożsamych  wymagań  (zarówno  w  zakresie  żądanych  dokumentów  i 

oświadczeń  oraz  opisu  przedmiotu  zamówienia  tj.  wymaganego  sprzętu)  zamawiający 

zobowiązany  był  do  odrzucenia  oferty 

uznając,  że  skoro  nie  ma  możliwości  potwierdzenia 

wartości  wskaźnika  MTBF  w  oferowanym  sprzęcie,  to  oferta  nie  spełnia  warunków 

zamówienia. 

Z  powyższym  stanowiskiem  nie  zgodził  się  wykonawca  Suntar,  składając  w  dniu  

19 sierpnia 2024 r. swoje odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje 

W  pierwszej  kolejności  Izba  przytoczy  przepisy  ustawy  Pzp,  których  naruszenie 

zarzucał odwołujący, a które były podstawą orzekania w niniejszej sprawie. 

Art.  16  pkt  1  ustawy  Pzp  stanowi,  że  zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. 

Zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 5 

ustawy Pzp zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej treść 

jest niezgodna z warunkami zamówienia. 

W  myśl  art.  253  ust.  1  zamawiający,  niezwłocznie  po  wyborze  najkorzystniejszej 

oferty,  inf

ormuje  równocześnie  wykonawców,  którzy  złożyli  oferty,  o:  (1)  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  albo  imię  i  nazwisko,  siedzibę  albo  miejsce 

zamieszkania,  jeżeli  jest  miejscem  wykonywania  działalności  wykonawcy,  którego  ofertę 

wybrano, oraz nazwy albo imiona i nazwiska, siedziby albo miejsca zamieszkania, jeżeli są 

miejscami  wykonywania  działalności  wykonawców,  którzy  złożyli  oferty,  a  także  punktację 

przyznaną  ofertom  w  każdym  kryterium  oceny  ofert  i  łączną  punktację,  (2)  wykonawcach, 

których oferty zostały odrzucone  - podając uzasadnienie faktyczne i prawne. 

Mając  na  uwadze  treść  przywołanych  wyżej  przepisów,  jak  też  argumentację  i 

dowody przedłożone przez stronę i uczestnika postępowania Izba uznała, że odwołanie nie 

zasługuje na uwzględnienie. 

W  pierwszej  kolejności  nie  sposób  zgodzić  się  z  odwołującym  który  twierdzi,  że 

jedyną podstawą odrzucenia jego oferty w części B jest  orzeczenie KIO w sprawie o sygn. 

akt KIO 2094/24.  

Z  treści  przekazanego  przez  zamawiającego  uzasadnienia  (Informacja  o  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty  w  części  B  zamówienia  oraz  wykonawcach,  których  oferty  zostały 

odrzucone) z dnia 9 sierpnia 2024 r. wynika 

po pierwsze, że zamawiający wziął pod uwagę, 

że  dla  części  A  i  części  B  ustalił  tożsame  wymagania,  zaś  odwołujący  w  obu  częściach 

zaoferował  te  same  laptopy,  wyposażone  w  takie  same  elementy,  w  tym  pamięć  masową 

SSD  producenta  Kioxia 

–  model  KBG50ZNV512G.  Po  drugie  zacytował  tezy  zawarte  w 

wyroku  KIO,  który  dotyczył  wymagań  dla  części A  postępowania,  wskazując  następnie,  że 

nie mógł pominąć zapadłego w sprawie KIO 2094/24 wyroku, w konsekwencji zobowiązany 

był do odrzucenia oferty odwołującego „uznając, że skoro nie ma możliwości potwierdzenia 

wartości  wskaźnika  MTBF  w  oferowanym  sprzęcie,  to  oferta  nie  spełnia  warunków 

zamówienia”.  

Powyższe świadczy o tym, że zamawiający zaakceptował stanowisko Izby, zgodził się 

z  wnioskami  w  nim  zawartymi  i  uzasadnieniem,  czemu 

dał  jednoznaczny  wyraz  w  treści 

informacji o odrzuceniu oferty odwołującego. Nie budzi także wątpliwości Izby, że stanowisko 

wyrażone  w  wyroku  KIO  2094/24  zamawiający  przyjął  jako  własne,  o  czym  świadczy 

ostatnie, cytowane wyżej zdanie. 

Dostrzec  należy  także,  że  odwołujący  nie  sformułował  w  odwołaniu  zarzutu 

naruszenia  art.  253  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp, 

nie  twierdził  także,  że  przekazane  mu 

uzasadnienie prawne czy faktyczne było niejednoznaczne, czy też niezrozumiałe dla niego. 

Na  marginesie  zatem  jedynie  Izba  wskazuje,  że  cytowany  wyżej  przepis  nie  został 

naruszony, 

gdyż 

odwołujący  

w  zawiadomieniu  o  wyborze  oferty  otrzymał  wyczerpującą  i  zrozumiałą  informację  o 

powodach  odrzucenia  jego  oferty. 

Świadczy  też  o  tym  niezbicie  fakt,  że  na  podstawie 

otrzymanych  informacji  był  w  stanie  sformułować  zarzuty  i  wnieść  odwołanie  w  niniejszej 

sprawie, będącej przedmiotem rozpoznania przed Izbą.  

Odnosząc się z kolei do zarzutu naruszenia przez zamawiającego art. 226 ust. 1 pkt 

5  ustawy  Pzp

,  zgodnie  z  którym  ten  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  treść  jest  niezgodna  z 

warunkami zamówienia - w ocenie Izby, mając na uwadze całokształt materiału dowodowego 

zgromadzonego  w  sprawie,  w  szczególności  dowody  przedłożone  przez  Computex,  zarzut 

ten nie zasługiwał na uwzględnienie. 

Nie  budzi  wątpliwości,  że  wymagania  opisu  przedmiotu  zamówienia  (dalej  „OPZ”) 

sformułowane  dla  dysku  twardego  dla  części  B  są  następujące  (Szczegółowy  opis 

przedmiotu zamówienia dla poszczególnych części zamówienia zawarty został w Załączniku 

nr 11 do SWZ) - 

pamięć masowa SSD: 1) min. 480 GB SSD, 2) prędkość odczytu: min. 2000 

MB/s, prędkość zapisu: min. 1000 MB/s, 3) MTBF - min 1 min h. 

Odwołujący  z  kolei  zaoferował  w  postępowaniu  w  zakresie  tej  części  komputery  

z 

następującymi  modelami  dysku:  pamięć  masowa  SSD  producenta  Kioxia  -  model: 

KBG50ZNV512G.  

Powtórzyć  należy,  że  analogiczne  wymagania dotyczyły  także części A zamówienia, 

której to części dotyczy orzeczenie KIO 2094/24. Bez znaczenia przy tym jest fakt, że wyrok 

w  sprawie  KIO  2094/24  jest  nieprawomocny, 

a  już  z  całą  mocą  należy  podkreślić,  iż  fakt 

złożenia skargi na cytowane wyżej orzeczenia nie wpływa na to, iż czynność zamawiającego 

dokonana w tym samym postępowaniu, w innej części, z tego powodu miałaby być wadliwa. 

Tym samym zarzut odwołującego, który wywodzi, że zamawiający nie jest uprawniony 

do dokonywania automatyzmów w postępowaniu i rozciągania wyroków na inne części, jest 

nieuprawniony.  Za 

w  pełni  racjonalne  należy  uznać  decyzje  podjęte  przez  zamawiającego  

w  postępowaniu,  który  wobec  uwzględnienia  przez  Izbę  odwołania  wykonawcy  PRZP  

w  postępowaniu  w  części  A  i  wobec  odrzucenia  w  tej  części  oferty  odwołującego,  

w analogicznej sytuacji, 

dokonał również czynności odrzucenia oferty odwołującego w części 

B.  Zamawiający  nie  złożył  skargi  na  orzeczenie  KIO  2094/24,  tym  samym  wykonując  to 

orzeczenie 

zasadnie  uznał,  wobec tożsamości stanu faktycznego  i  wymagań  postawionych 

dla  obu  części  postępowania  (ustalony  w  toku  postępowania  odwoławczego  dotyczącego 

części A stan faktyczny sprawy w pełni uzasadniał podstawę odrzucenia ofert odwołującego, 

a  w  konsekwencji  analogicznie  zamawiający  postąpił  w  odniesieniu  do  Części  B 

postępowania), że oferta odwołującego w tej części podlega odrzuceniu. 

Trafnie 

zauważył  odwołujący  wnosząc  odwołanie  na  czynność  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  w  c

zęści  B,  iż  na  gruncie  przepisów  ustawy  Pzp,  każdą  z  część 

prowadzonego  postępowania  należy  traktować  odrębnie.  Z  tych  właśnie  powodów 

zamawiający  przekazał  odrębną  decyzję  w  zakresie  wyboru  oferty  dla  obu  części 

zamówienia (dowód D1 przystępującego). Zamawiający nie mógł jednak pominąć, że w obu 

częściach zamówienia postawił analogiczne wymagania w zakresie spornego parametru. Nie 

mógł  też  nie  wziąć  pod  uwagę,  że  w  sprawie  KIO  2094/24  zapadł  wyrok,  w  którym  Izba 

wypowiedziała się już w tym zakresie.  

O

dwołujący  z  kolei,  wnosząc  przedmiotowe  odwołanie,  dąży  w  istocie  do  tego,  aby 

inny  skład  orzekający  dokonał  weryfikacji  prawidłowości  zapadłego  orzeczenia.  Oczekuje 

bowiem, 

wbrew  stanowisku  Izby  wyrażonym  w  wyroku  KIO  2094/24,  potwierdzenia,  że 

zaoferowany komputer wyposażony w dysk twardy uznany za niezgodny z OPZ w części A 

(co stanowiło podstawę odrzucenia jego oferty przez zamawiającego w tej części), w części 

B  może  być  uznany  za  zgodny  z  OPZ,  pomimo  identycznych  wymagań  SWZ  oraz  faktu 

zaoferowania tego samego modelu dysku twardego. 

Mając  na  względzie  powyższe  tj.  biorąc  pod  uwagę,  że  stan  faktyczny  w  niniejszej 

sprawie jest analogiczny do ustalonego przez Izbę w sprawie KIO 2094/24, Izba odniesie się 

między innymi do ustaleń i stanowiska w nim zawartego jako, że w pełni je podziela. 

Również  postępowanie  dowodowe  przeprowadzone  w  niniejszej  sprawie  prowadzi  

do  wniosku,  iż  zamawiający  trafnie  doszedł  do  przekonania,  że  dysk  oferowany  przez 

wykonawcę  Suntar  nie  spełnia  wymagań  postawionych  w  SWZ  w  zakresie  spełniania 

parametru MTBF.  

W  pierwszej  kolejności  nie  budzi  wątpliwości,  iż  dysk  twardy,  montowany  w 

komputerze  zaoferowanym  przez  Suntar, 

nie  posiada  określonego  parametru  MTBF  (fakt 

przyznany  przez  odwołującego  w  treści  odwołania).  Nie  jest  także  sporne,  że  dla  pamięci 

masowej Kioxia model KBG50ZNV512G został określony wyłącznie parametr MTTF.  

Co  jednak  istotne, 

występują  zasadnicze  różnice  w  rozumieniu  parametrów  MTBF  

a  MTTF,  a  wskaźniki  te  dotyczą  odmiennych  aspektów  produktu.  Wskaźnik  MTTF  określa 

średni  czas  do  wystąpienia  awarii,  w  przypadku  produktów,  których  nie da  się  naprawić.  Z 

kolei  wskaźnik  MTBF  określa  średni  czas  bezawaryjnej  pracy  (czas  między  awariami) 

produktu, który można naprawić. Powyższe wynika z treści dowodu D8 przedłożonego przez 

Computex - 

Definicje wskaźników efektywności dysków.  

S

am  odwołujący,  dostrzegając  odrębność  wyżej  opisanych  wskaźników  twierdzi 

jednak,  że  możliwe  jest  obliczenie  MTBF  z  wykorzystaniem  podanego  przez  niego  wzoru  

tj. MTBF = MTTF + MTTR. 

Okoliczność ta nie została jednak przez odwołującego w żaden 

sposób  wykazana.  Treść  dowodu  D8  wskazuje  z  kolei,  że  oba  wskaźniki  są  odrębne, 

samodzielne, 

ale  też,  że  brak  jest  bezpośredniej  między  nimi  zbieżności  i  wyliczane  są  w 

inny  sposób  przez  producenta.  Stąd  nie  sposób  zgodzić  się  z  odwołującym,  że  występuje 

pomiędzy nimi prosta zależność, jak wywodzi on w treści odwołania. 

Odwołujący  w  niniejszej  sprawie  powołuje  się  na  ten  sam  dowód,  jaki  przedłożony 

został w sprawie KIO 2094/24 (Dowód odwołującego - oświadczenie producenta komputera). 

Wobec  powyższego  w  tym  miejscu  Izba  jedynie  przywoła  trafne  stanowisko  wyrażone  

w cytowanym wyroku, przyjmując je za własne w zakresie, w jakim Izba oceniła przedłożony 

w 

postępowaniu dowód w postaci oświadczenia przedstawiciela firmy HP. Izba trafnie doszła 

do  przekonania

,  że  należy  odmówić  wiarygodności  temu  dowodowi  stwierdzając:  „Po 

pier

wsze oświadczenie to złożone jest przez firmę, która nie jest bezpośrednim producentem 

oferowanego  sprzętu.  Po  drugie  zostało  ono  złożone  w  sposób  nieprecyzyjny  z  użyciem 

konstrukcji  językowej  wskazującej  raczej  na  chęć  wzbudzenia  dodatkowych  wątpliwości  co 

do spełniania parametru MTBF niż klarownego wyjaśnienia sprawy. Po trzecie firma HP jest 

bezpośrednio zainteresowana w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy odwoławczej, gdyż w razie 

jej  pozytywnego  zakończenia  sprzęt  przez  nią  oferowany  zostałby  w  znacznej  ilości 

sprzedany  za

mawiającemu”.  Dodać  jedynie  w  tym  miejscu  należy,  że  w  ocenie  składu 

rozpoznającego  niniejsze  odwołanie  trafnie  skład  orzekający  w  sprawie  KIO  2094/24 

odmówił wiarygodności temu dowodowi. Należy zauważyć, że HP jako producent komputera 

nie posiada pełnej informacji na temat uzyskiwanych parametrów dysku twardego, ponieważ 

to  nie  HP  produkuje  oferowany  dysk  twardy,  a  tylko  wykorzystuje  go  w  swoich  produktach 

jako podzespół. 

Trafnie zatem Izba w wyroku KIO 2094/24 

uznała, że uzyskana od producenta dysku 

informacja o parametrach produkowanego przez niego asortymentu posiada najwyższą moc 

dowodową.  Skład  orzekający  w  niniejszej  sprawie  ocenę  tę  podziela.  Z  powyższych 

powodów  wzięte  zostały  pod  uwagę  dowody  przedłożone  przez  Computex  w  postaci 

korespondencji  ze  wsparciem  technicznym 

producenta  dysków  Kioxia,  który  potwierdza,  że 

dla dysków tego  producenta w  ogóle nie  jest  określany  parametr MTBF,  a co za tym  idzie, 

nie ma możliwości by taki dysk spełniał wymaganie określone przez zamawiającego (dowód 

D3).  Z  jego 

treści  wynika  ponadto,  że  dokumentacja  dostępna  na  stronie  internetowej 

producenta,  pod  wskazanym  w  korespondencji  adresem  internetowym,  to  oficjalna 

dokumentacja techniczna produktu.  

Z kolei w 

złożonej jako dowód D4 karcie produktu producent podaje wszystkie dane, 

wśród których brak jest wartości parametru MTBF, objętego wymaganiami SWZ. Producent 

opisuje  także  co  rozumie  pod  pojęciem  MTTF,  w  słowniczku  zamieszczonym  na  końcu 

dokumentacji produktowej. Brak jest w opisywanej karcie w ogóle definicji wskaźnika MTBF, 

co świadczy o tym, że dla wskazanego produktu w ogóle nie jest on badany.  

Nie  budzi  też  wątpliwości  Izby  treść  oświadczenia  dystrybutora  na  Polskę  dysków 

Kioxia  -  Wilk  Elektronik  S.A.  (43-

173  Łaziska  Górne)  ul.  Mikołowska  42  -  dalej  „Wilk 

Elektronik”  (dowód  D6),  z  treści  którego  wynika,  że  niezawodność  oferowanego  w 

postępowaniu dysku mierzona jest wyłącznie w MTTF. Dystrybutor dodaje, że niezawodność 

tego  dysku  w  ogóle  nie  jest  deklarowana  w  MTBF.  Powyższe  wskazuje  z  jednej  strony  na 

odrębność  tych  wskaźników,  przeczy  też  tezie  o  tym,  że  wskaźniki  te  można  traktować 

zamiennie, 

czy 

też  

w  prosty  sposób,  jak  chce  tego  odwołujący,  wyliczyć  wskaźnik  MTBF.  Do  złożonego 

oświadczenia  Wilk  Elektronik  załącza  kartę  katalogową  dla  dysku  SSD  KIOXIA 

KBG50ZNV512G 

(dowód D7), w której potwierdzono parametr MTBF i jego wartość dla tego 

dysku, przy tym nie wskazano w tym przypadku na parametr MTTF.  

Nie budzi też, w ocenie Izby wątpliwości, gdyż wynika to z treści dowodu D9 - Karta 

katalogowa  dysku  Kioxia,  innego  niż  zaoferowany,  że  w  przypadku,  gdy  producent 

zaoferowanych  przez  Suntar  dysków,  dla  określonej  ich  kategorii,  podaje  parametr 

niezawodności  mierzony  przez  producenta  w  parametrze  MTBF,  dane  takie  znajdują  się  

w  dokumentacji  producenta.  Dodatkowo  w  takim  przypadku  producent  nie  przedstawia  już 

parametru niezawodności MTTF. Powyższe dowodzi także, że trafna jest teza formułowana 

przez  Computex

,  iż  producent  nie  traktuje  obu  parametrów  zamiennie,  ale  określa  jeden  

z nich.  

Mając  na  uwadze  powyższe  należy  stwierdzić,  że  przystępujący  w  sposób  nie 

budzący  wątpliwości  wykazał,  że  dla  dysków  producenta  KIOXIA  oferowanych  w 

postępowaniu  w  ogóle  nie  jest  określany  parametr  MTBF,  a  co  za  tym  idzie  nie  ma 

możliwości  by  taki  dysk  spełniał  wymagania  określone  przez  zamawiającego.  Powyższe 

nakazuje uznać, że trafnie zamawiający uznał, że oferta wykonawcy Suntar jest niezgodna z 

warunkami zamówienia          i powinna zostać odrzucona na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 

ustawy Pzp.  

Należy  też  wskazać,  iż  bez  wpływu  na  powyższe  ma  okoliczność,  którą  odwołujący 

podnosi,  że  w  ramach  dokumentacji  postępowania  zamawiający  nie  sprecyzował  sposobu 

potwierdzenia  wartości  MTBF,  w  szczególności  nie  wskazał  wymaganego  do  złożenia 

przedmiotowego  środka  dowodowego,  potwierdzającego  ten  konkretny  parametr.  To,  że           

w powyższym zakresie wykonawca składał jedynie deklarację w tabeli w załączniku nr 8 do 

SWZ,  nie  zwalnia  zamawiającego  z  możliwości,  czy  wręcz  obowiązku  zbadania  (jeśli  takie 

wątpliwości się pojawią w toku prowadzonego postępowania) czy złożone przez wykonawcę 

oświadczenie, w zakresie zgodności treści oferty z SWZ, jest zgodne z rzeczywistością. 

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku 

postępowania -  na  podstawie art.  557  i  art.  575 ustawy  Pzp  oraz  w  oparciu o  przepisy  §  8 

ust. 2 pkt 2 

w zw. z § 5 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 

r.                    w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich 

rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. z 2020 r., poz. 

Przewodnicząca: 

………………………