KIO 3099/24 POSTANOWIENIE Warszawa, dnia 12 września 2024 r.

Sygn. akt: KIO 3099/24 

POSTANOWIENIE 

Warszawa, dnia 12 

września 2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -    w składzie: 

Przewodnicząca: 

Agnieszka Trojanowska 

po rozpoznaniu na rozprawie 

odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

w dniu 26 sierpni

a 2024 r przez wykonawcę K. L. prowadząca działalność gospodarczą pod 

firmą  Cormed  MD  K.  L.  z  siedzibą  w  Pruszczu  Gdańskim,  ul.  H.  Sienkiewicza  6B/32  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Powiatowy  Zespół  Zakładów  Opieki 

Zdrowotnej z siedzibą w Czeladzi, ul. Szpitalna 40 

Uczestnik po stronie zamawiającego: 

wykonawca  Tronus  Polska  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w 

Warszawie, ul. Ordona 2A 

postanawia: 

umorzyć  postępowanie, 

nakazać zwrot z rachunku bankowego Urzędu Zamówień Publicznych kwoty 7 500zł 00 gr 

(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) na rzecz wykonawcy K. L. prowadząca 

działalność gospodarczą pod firmą Cormed MD K. L. z siedzibą w Pruszczu Gdańskim, ul. H. 

Sienkiewicza 6B/32 

tytułem zwrotu uiszczonego wpisu. 

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby Odwoławczej  do  Sądu Okręgowego  w  Warszawie  – 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodnicząca: ……………………. 

 
Sygn. akt KIO 3099/24 

Uzasadnienie 

Postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  podstawowym  na  „Dostawa 

krzeseł behawioralnych dla CZP” zostało ogłoszone w Biuletynie Zamówień Publicznych  w 

dniu 15.07.2024 r. pod numerem 2024/BZP 00413352/01  

W  dniu  20  sierpnia  2024  r.  z

amawiający  przekazał  odwołującemu  przy  użyciu  środków 

komunikacji elektronicznej informację o unieważnieniu postępowania.  

W dniu 26 sierpnia 2024 r. wykonawca K. L. 

prowadząca działalność gospodarczą pod firmą 

Cormed  MD  K.  L. 

z  siedzibą  w  Pruszczu  Gdańskim,  ul.  H.  Sienkiewicza  6B/32  wniósł 

odwołanie. Odwołanie zostało wniesione przez pełnomocnika na podstawie pełnomocnictwa 

z  dnia  22  sierpnia  2024  r.  udzielonego  przez  właściciela  firmy.  Do  odwołania  dołączono 

dowód jego przekazania zamawiającemu.  

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

art. 255 pkt 6 w związku z art. 457 ust. 1 pkt 1 ustawy przez unieważnienie postępowania 

o udzielenie zamówienia publicznego z uwagi na stwierdzenie, że postępowanie obarczone 

jest  niemożliwą do  usunięcia wadą,  pomimo że przyczyny  wskazane  przez  zamawiającego 

nie  są  wadami  postępowania  i  nie  uniemożliwiają  zawarcia  niepodlegającej  unieważnieniu 

umowy w sprawie zamówienia publicznego,  

2.  art.  226  ust.  1  pkt  5  w  zw.  z  art.  218  ust.  2  ustawy  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty 

wykonawcy Tronus Polska Sp. z o.o., ul. Ordona 2a, 01-

237 Warszawa pomimo faktu, że jej 

treść  była  niezgodna  z  warunkami  zamówienia  w  zakresie  braku  skonkretyzowania 

przedmiotu  oferty,  jak  również  przedstawionego  opisu  parametrów  technicznych,  co 

uniemożliwia weryfikację zgodności oferty z dokumentami zamówienia; ewentualnie  

3. 239 ust. 1 ustawy przez zaniechanie wyboru oferty o

dwołującego jako najkorzystniejszej w 

p

ostępowaniu,  mimo  że  postępowanie  nie  podlega  unieważnieniu,  a  oferta  złożona  przez 

o

dwołującego jako jedyna nie podlega odrzuceniu.  

Wniósł o: 

o uwzględnienie odwołania i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa 

procesowego, oraz nakazanie z

amawiającemu:  

unieważnienie  czynności  z  dnia  20  sierpnia  2024  r.,  polegającej  na  unieważnieniu 

p

ostępowania,  

powtórzenie czynności badania i oceny ofert,  

3. odrzucenie oferty wykonawcy Tronus Polska Sp. z o.o., ul. Ordona 2a, 01-237 Warszawa 

(dalej „Tronus”)  

wybór oferty odwołującego jako oferty najkorzystniejszej.  

Odwołujący wskazał, że posiada interes w rozumieniu art. 505 ust. 1 ustawy we wniesieniu 

odwołania.  

W  przypadku,  gdyby  odwołanie  odwołującego  zostało  uwzględnione  oferta  odwołującego  

byłaby ofertą najwyżej ocenioną, a w konsekwencji została wybrana jako najkorzystniejsza. 

Odwołujący nie podlega bowiem wykluczeniu z postępowania oraz spełnia warunki udziału w 

p

ostępowaniu. Tym samym na skutek bezprawnych działań oraz zaniechań zamawiającego, 

o

dwołujący może  ponieść  wymierną  faktyczną  i majątkową szkodę na  skutek  nieudzielenia 

mu przedmiotowego zamówienia publicznego.  

W  wyznaczonym  terminie  składania  ofert  wpłynęły  dwie  oferty.  W  dniu  20.08.2024  r. 

z

amawiający unieważnił postępowanie podając następujące uzasadnienie:  

„Uzasadnienie faktyczne:  

Na  etapie  badania  złożonych  w  postępowaniu  ofert  Zamawiający  stwierdził,  że  zapisy 

Specyfikacji  Warunków  Zamówienia  w  zakresie  sporządzenia  załącznika  do  oferty  wg 

Załącznika  nr  5  zostały  określone  nieprecyzyjnie.  Zapisy  te  bowiem  nie  zawierały 

jednoznacznego  wymogu  wskazania  przez  wykonawcę  jakie  konkretne  normy  dotyczą 

zaoferowanych  krzeseł,  tzn.  czy  krzesła  spełniają  wskazane  w  Załączniku  nr  5  normy 

ognioodporne zgodne z: UL 94 HB i Cal 133 czy też normy równoważne, a jeśli tak to jakie 

konkretne  normy  spełniają. Analogiczne  zapisy  dotyczyły  także  norm  dotyczących  sposobu 

testowania  oferowanych  krzeseł  („Krzesło  testowane  zgodnie  z  normą  BS  5852:  2006 

Klauzula  12  Źródło  zapłonu  0,1  &5  (lub  równoważne)”,  „Krzesło  testowane  pod  kątem 

intensywnego użytkowania spełnia normę BS-EN 16139:2013 poziom 2. (lub równoważne)”).  

Pomimo,  że  parametry  te  były  wymaganymi  dla  oferowanych  krzeseł  nieprecyzyjne  zapisy 

SWZ  pozwoliły  na  złożenie  oferty  przez  jednego  z  wykonawców,  w  której  wskazał  on,  że 

krzesła  spełniają  „normy  ognioodporne  zgodne  z:  UL  94  HB  i  Cal  133  (lub  równoważne) 

Klasyfikacja  palności  tworzyw  sztucznych”.  Także  w  zakresie  norm  dotyczących  sposobu 

testowania oferowanych krzeseł wykonawca podał, że: „Krzesło testowane zgodnie z normą 

BS  5852:  2006  Klauzula  12 

Źródło  zapłonu  0,1  &5  (lub  równoważne)”  oraz  „Krzesło 

testowane pod kątem intensywnego użytkowania spełnia normę BS-EN 16139:2013 poziom 

2. (lub równoważne)”.  

Niestety  także  wyjaśnienia  zapisów  SWZ  z  dnia  19.07.2024r.  nie  spowodowały 

doprecyzowania  wadliwych  zapisów  SWZ  czy  też  usunięcia  ich  niejednoznacznego 

charakteru.  

Stwierdzić  więc  należy,  że  zapisy  SWZ  umożliwiły  wykonawcy  skopiowanie  zapisów 

dotyczących  wymaganych  przez  Zamawiającego  parametrów  oferowanych  krzeseł  zamiast 

wskazania konkretnych parametrów oferowanych krzeseł. Natomiast ewentualne wyjaśnienia 

treści oferty w powyżej wskazanym zakresie prowadziłyby do niedopuszczalnej w świetle art. 

223 i art. 187 ustawy zmiany treści oferty.  

Treść  jednej  ze  złożonych  w  postępowaniu  ofert  nie  pozwala  Zamawiającemu  –  w  świetle 

nieprecyzyjnych  zapisów  SWZ  -  dokonać  prawidłowej  oceny,  w  szczególności  w  zakresie 

jednoznacznego  ustalenia  czy  zaoferowane  krzesła  spełniają  wymagania  Zamawiającego. 

Konsekwencją  takiego  stanu  rzeczy  jest  brak  możliwości  porównania  ofert  i  dokonania 

wyboru oferty najkorzystniejszej.  

Ponieważ wada ta została ujawniona po otwarciu ofert Zamawiający nie może jej usunąć na 

obecnym etapie postępowania.  

Tym  samym  postępowanie  obarczone jest  niemożliwą  do  usunięcia  wadą,  która  powoduje, 

że doszło do złożenia nieweryfikowalnych, a tym samym nieporównywalnych ofert”.  

W  ocenie  o

dwołującego  zamawiający  nie  wykazał  zaistnienia  przesłanek  unieważnienia 

postępowania na podstawie art. 255 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym zamawiający unieważnia 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia,  jeżeli  postępowanie  obarczone  jest  niemożliwą  do 

usunięcia wadą uniemożliwiającą zawarcie niepodlegającej unieważnieniu umowy w sprawie 

zamówienia publicznego.  

Nie  może  budzić  wątpliwości,  że  zamawiający  może  unieważnić  postępowanie  w  sprawie 

zamówienia publicznego tylko w przypadkach przewidzianych w ustawie, co skutkuje tym że 

ustawa nie daje możliwości  unieważniania postępowania na  podstawie subiektywnej  oceny 

z

amawiającego.  Katalog  przesłanek  z  ustawy  jest  zamknięty  i  nie  może  być  traktowany 

rozszerzająco,  co  oznacza,  że  z  żadnej  innej  przyczyny  lub  bez  podania  przyczyn 

zamawiający  nie  może  unieważnić  postępowania.  Nie  ulega  wątpliwości,  iż  do  dokonania 

czynności  z  art.  255  pkt  6  ustawy  konieczne  jest  wykazanie  zaistnienia  wszystkich 

wymienionych  w  tym  przepisie  przesłanek.  Przesłanki  unieważnienia  postępowania 

wymienione w ww. przepisie muszą zostać spełnione łącznie, tj. brak zaistnienia chociażby 

jednej  z  tych  przesłanek  oznacza,  że  zamawiający  nie  jest  uprawniony  do  unieważnienia 

postępowania na tej podstawie prawnej.  

Zamawiający  nie  wykazał  zaistnienia  podstaw  do  unieważnienia  postępowania,  zatem  jego 

decyzja  o  unieważnieniu  postępowania  powinna  zostać  unieważniona,  a  postępowanie 

kontynuowane zgodnie z przewidzianą w ustawie procedurą od momentu, w którym zostało 

przerwane.  

Zdaniem o

dwołującego nie wystąpiła żadna z okoliczności pozwalających na unieważnienie 

p

ostępowania. Zamawiający nie wykazał, aby podane przez niego okoliczności miały wpływ 

na  możliwość  wyboru  oferty  najkorzystniejszej.  Dlatego  też,  zdaniem  odwołującego, 

z

amawiający, dokonując czynności unieważnienia postępowania, w sposób rażący naruszył 

przepisy  ustawy,  co  uniemożliwia  przeprowadzenie  badania  i  oceny  ofert  złożonych  w 

prowadzonym postępowaniu.   

Zgodnie  ze  stanowiskiem  przedstawicieli  doktryny,  wada  uzasadniająca  unieważnienie 

postępowania  powinna  tkwić  w  samym  postępowaniu,  a  jednocześnie  być  istotna  i 

nieusuwalna.  

Odwołujący  podkreślił,  że  art.  255  pkt  6  ustawy,  stanowiący  o  niemożliwej  do  usunięcia 

wadzie  uniemożliwiającej  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu,  umowy  w  sprawie 

zamówienia publicznego, pozostaje w ścisłym związku z art. 457 ust. 1 ustawy, który zawiera 

zamknięty  i  ściśle  określony  katalog  sytuacji,  w  których  umowa  w  sprawie  zamówienia 

publicznego  podlega  unieważnieniu.  Pojęcie  unieważnienia  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego  jest  pojęciem  ustawowym,  a  przesłanki  unieważnienia  umowy  zostały 

wyczerpująco wskazane w art. 457 ust. 1 ustawy. Tylko i wyłącznie przesłanki unieważniania 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  wskazane  w  art.  457  ust.  1  ustawy  mogą 

stanowić  podstawę  oceny,  czy  dane  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

podlega unieważnieniu w oparciu o art. 255 pkt 6 ustawy.  

Zgodnie z art. 457 ust. 1 ustawy umowa podlega unieważnieniu, jeżeli zamawiający:  

z  naruszeniem  ustawy  udzielił  zamówienia,  zawarł  umowę  ramową  lub  ustanowił 

dynamiczny  system  zakupów  bez  uprzedniego  zamieszczenia  w  Biuletynie  Zamówień 

Publicznych  albo  przekazania  Urzędowi  Publikacji  Unii  Europejskiej  ogłoszenia 

wszczynającego  postępowanie  lub  bez  wymaganego  ogłoszenia  zmieniającego  ogłoszenie 

wszczynające  postępowanie,  jeżeli  zmiany  miały  znaczenie  dla  sporządzenia  wniosków  o 

dopuszczenie do udziału w postępowaniu albo ofert;  

zawarł umowę z naruszeniem art. 264 lub art. 308 ust. 2 lub 3 lub art. 421 ust. 1 lub 2 albo 

art. 577, jeżeli uniemożliwiło to Krajowej Izbie Odwoławczej uwzględnienie odwołania przed 

zawarciem umowy;  

zawarł umowę przed upływem terminu, o którym mowa w art. 216 ust. 2;  

z  naruszeniem  art.  314  ust.  1  pkt  3,  ust.  3  i 4,  art.  315  lub  art.  42,2 ust.  2 lub  3 udzielił 

zamówienia objętego umową ramową;  

z  naruszeniem  art.  323,  art.  324  lub  art.  391  ust.  4  lub  5  udzielił  zamówienia  objętego 

dynamicznym systemem zakupów.  

Podkreślił, że żadna z sytuacji przewidzianych w art. 457 ust. 1 ustawy nie obejmuje takiej 

podstawy  faktycznej,  jaka  została  wskazana  w  uzasadnieniu  czynności  unieważnienia 

p

ostępowania  przez  zamawiającego  tj.  sporządzenia  nieprecyzyjnego  (w  ocenie 

z

amawiającego) opisu przedmiotu zamówienia. 

O

dwołujący  zwrócił  uwagę,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu  zamawiający  nie  wskazał 

podstawy  unieważnienia  umowy  w  zakresie  art.  457  ust.  1  ustawy,  jedynie  stwierdzając  w 

uzasadnieniu prawnym, że:  

„Zamawiający  unieważnia  postępowanie  na  podstawie  art.  255  pkt  6)  ustawy,  ponieważ 

postępowanie  obarczone  jest  niemożliwą  do  usunięcia  wadą  uniemożliwiającą  zawarcie 

niepodlegającej unieważnieniu umowy w sprawie zamówienia publicznego”.  

Odwołujący  zauważył,  że  zamawiający  w  informacji  o  unieważnieniu  postępowania  nie 

przedstawił  pełnego  uzasadnienia  dla  podjętej  czynności  unieważnienia  postępowania.  W 

szczególności  nie  wykazał,  dlaczego  przedstawione  przez  niego  okoliczności  wskazują  na 

to,  że  postępowanie  obarczone  jest  wadą  uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej 

unieważnieniu  umowy,  nie  wykazał,  że  podjęta  przez  niego  czynność  unieważnienia 

postępowania  w  miejsce  przystąpienia  do  czynności  pełnego  badania  i  oceny  ofert,  jest 

uzasadniona. Tymczasem zgodnie z art. 260 ust. 1 ustawy

: O unieważnieniu postępowania o 

udzielenie  zamówienia  zamawiający  zawiadamia  równocześnie  wykonawców,  którzy  złożyli 

oferty (...) - 

podając uzasadnienie faktyczne i prawne.  

Zamawiający  nie  wskazał,  jakie  jego  zdaniem  zostały  naruszone  przez  niego  przepisy 

ustawy  i  dlaczego  takie  naruszenie  powinno  być  zakwalifikowane  jako  podstawa  do 

unieważnienia  zawartej  umowy.  Samo  wskazanie  na  przepis  art.  225  pkt  6  ustawy  bez 

wykazania  spełnienia  się  występujących  w  nim  przesłanek,  nie  jest  wystarczające  dla 

wykazania  zasadności  podjętej  czynności.  Już  zatem  z  tego  względu  odwołanie  podlega 

uwzględnieniu.  W  ocenie  odwołującego  zamawiający,  na  którym  w  tym zakresie spoczywał 

ciężar dowodu, bowiem to on wywodził z tego skutki prawne, nie wykazał, że postępowanie, 

z  uwagi  na  treść  Formularza  asortymentowo-cenowego,  obarczone  jest  wadą,  która 

powoduje  brak  możliwości  zawarcia  niepodlegającej  unieważnieniu  umowy,  a  w 

konsekwencji skutkuje unieważnieniem postępowania.  

W ocenie o

dwołującego nie zaistniała żadna wada, która mogłaby skutkować koniecznością 

unieważnienia  postępowania.  Opis  przedmiotu  zamówienia  i  Formularz  nr  5  zostały 

sporządzone prawidłowo. Zgodnie z art. 101 ust. 4 ustawy zamawiający opisując przedmiot 

zamówienia  przez  odniesienie  do  norm,  ocen  technicznych,  specyfikacji  technicznych  i 

systemów referencji technicznych, o których mowa w art. 101 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy 

jest  obowiązany  wskazać,  że  dopuszcza  rozwiązania  równoważne  opisywanym,  a 

odniesieniu takiemu towarzyszą wyrazy „lub równoważne". Tak właśnie zamawiający uczynił 

wskazując  na  cechy  przedmiotu  zamówienia  dotyczące  ognioodporności  i  testowania 

oferowanych krzeseł prawidłowo wskazał na konkretne normy i przy ich wskazaniu dopuścił 

rozwiązania  równoważne  opisywanym,  a  odniesieniu  takiemu  towarzyszyły  wyrazy  „lub 

równoważne".  W  takim  przypadku  na  wykonawcy  ciążył  dowód  skonkretyzowania  według 

jakiej normy badał oferowane krzesło, jest to bowiem wiedza, którą tylko on posiada. Fakt, że 

jeden  z  wykonawców  skopiował  w  ofercie  postanowienia  SWZ  bez  podania  według  jakich 

konkretnych norm badał cechy oferowanego krzesła nie stanowi o wadzie postępowania.  

Przeciwnie  to  czynność  samego  unieważnienia  jest  wadliwa,  a  zamawiający  działając 

zgodnie  z  ustawą  nie  powinien  upatrywać  wady  w  tym  że  jeden  z  wykonawców  złożył 

nieprawidłową,  podlegającą  odrzuceniu  ofertę,  co  zostało  przedstawione  w  uzasadnieniu 

kolejnych zarzutów podniesionych w odwołaniu.  

W treści załącznika nr 2 do SWZ „FORMULARZ  ASORTYMENTOWO – CENOWY”  

Zamawiający wymagał podania m.in. następujących informacji:  

„Nazwa proponowanego produktu – wpisać w zależności od posiadanych parametrów w celu 

identyfikacji danego produktu”.  

Wykonawca Tronus w treści złożonej oferty napisał: „TR-KK58”, który to opis nie pozwala w 

żaden sposób na identyfikację przedmiotu oferty.  

Odwołujący  podkreślił,  że  nie  jest  rolą  zamawiającego  domyślanie  się,  co  wykonawca 

oferuje. Jeżeli w SWZ zawarte było żądanie podania określonych informacji identyfikujących 

przedmiot  zamówienia,  to  obowiązkiem  wykonawcy  było  wskazać  te  informacje  w  ofercie. 

Brak  ich  wskazania  nie  może  skutkować  przerzuceniem  na  zamawiającego 

odpowiedzialności za ustalenie, co wykonawca oferuje.  

Dodatkowo  złożona  przez  wykonawcę  Tronus  karta  katalogowa  również  nie  pozwala  na 

powzięcie  informacji  jakie  dokładnie  krzesło,  przez  kogo  produkowane  i  o  jakich  dokładnie 

cechach zostało zamawiającemu zaoferowane.  

Zauważył,  że  przedmiot  oferty  powinien  być  sprecyzowany  i  nie  budzić  wątpliwości. 

Obowiązkiem  wykonawcy  składającego  ofertę  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego jest skonkretyzowanie przedmiotu oferty, tak aby z

amawiający miał pewność co 

jest przedmiotem świadczenia. Uchybienie temu obowiązkowi powoduje, że taka oferta jest 

niezgodna z warunkami zamówienia.   

Przez  warunki  zamówienia,  zgodnie  z  definicją  określoną  w  art.  7  pkt  29  ustawy,  należy 

rozumieć  warunki,  które  dotyczą  zamówienia  lub  postępowania  o  udzielenie  zamówienia, 

wynikające  w  szczególności  z  opisu  przedmiotu  zamówienia,  wymagań  związanych  z 

realizacją zamówienia,  kryteriów  oceny ofert,  wymagań  proceduralnych  lub  projektowanych 

postanowień  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  Odrzucenie  oferty  na  podstawie 

art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy  może  mieć  miejsce  m.in.  w  przypadku,  kiedy  treść  oferty, 

rozumianej  jako  oświadczenie  woli  wykonawcy  (zawartość  merytoryczna  oferty),  nie 

odpowiada warunkom zamówienia opisanym lub określonym w dokumentach zamówienia w 

odniesieniu do przedmiotu zamówienia. Innymi słowy: niezgodność treści oferty z warunkami 

zamówienia  polega  na  materialnej  niezgodności  zobowiązania  wykonawcy  wyrażonego  w 

jego ofercie ze świadczeniem, zaoferowania którego oczekuje zamawiający i które opisał w 

dokumentach  zamówienia.  Zamawiający,  badając  wystąpienie  omawianej  przesłanki, 

weryfikuje  zawartość  merytoryczną  oferty,  a  więc  zgodność  oferowanych  (w  tym  wypadku) 

dostaw  z  wymaganiami  określonymi  w  dokumentach  zamówienia  co  do  sposobu  ich 

wykonania,  oczekiwanego  zakresu,  ilości,  jakości,  warunków  realizacji  i  innych  elementów 

istotnych  dla  wykonania  przedmiotu  zamówienia  w  stopniu  zaspokajającym  oczekiwania  i 

interesy 

z

amawiającego.  To  na  wykonawcy  spoczywa  obowiązek  wykazania 

z

amawiającemu,  że  złożona  przez  niego  oferta  jest  zgodna  z  warunkami  zamówienia,  a 

zaoferowany przedmiot zamówienia odpowiada wszystkim wymaganiom zamawiającego.  

Nie  jest  w  tym  zakresie  wystarczające  oparcie  się  wyłącznie  na  ogólnym  oświadczeniu 

wykonawcy  (wynikającym  ze  złożonego  formularza  ofertowego),  że  oferta  jest  zgodna  z 

SWZ,  zbędny  byłby  wówczas  etap  badania  zgodności  oferty  z  SWZ,  czy  analiza 

prawidłowości  wyceny  przedmiotu  zamówienia.  Ponadto  wskazać  należy,  że  to  z  oferty 

wynikać  w  sposób  jednoznaczny  co  dany  wykonawca  oferuje  zamawiającemu,  tzn.  jako 

produkt stanowi przedmiot oferty i jakie ma cechy.   

Dodatkowo w treści złożonego przez wykonawcę Tronus załącznika pn. „Opis Wymaganych 

Parametrów Technicznych” wykonawca ten w ostatnich 3 wierszach tabeli napisał:  

Opis wymaganych parametrów  

Krzesło spełniają normy ognioodporne zgodne z: UL 94 HB i Cal 133 (lub równoważne)  

Klasyfikacja palności tworzyw sztucznych  

Parametry oferowane 

Krzesło testowane zgodnie z normą BS 5852: 2006 Klauzula 12 Źródło 

zapłonu 0,1 &5 (lub równoważne)  

Krzesło testowane zgodnie z normą BS 5852: 2006 Klauzula 12 Źródło zapłonu 0,1 &5 (lub 

równoważne)  

Krzesło testowane pod kątem intensywnego użytkowania spełnia normę BS-EN 16139:2013 

poziom 2. (lub równoważne)  

Krzesło testowane pod kątem intensywnego użytkowania spełnia normę BS-EN 16139:2013 

poziom 2. (lub równoważne)  

Krzesło testowane pod kątem intensywnego użytkowania spełnia normę BS-EN 16139:2013 

poziom 2. (lub równoważne)  

Z  podanych  przez  wykonawcę  informacji  nie  można  wywieść  według  jakiej  normy  były 

badane  (testowane)  oferowane  parametry,  czy  tej  określonej  przez  zamawiającego  czy 

równoważnej,  a  jeżeli  równoważnej  to  jakiej.  Oświadczenie  wykonawcy  ma  także  kolejne 

wady:  

•  wykonawca  nie  potwierdził,  jak  tego  wymagał  zamawiający,  czy  krzesło  spełnia  normy 

ognioodporne zgodne z: UL 94 HB i Cal 133 (lub równoważne) Klasyfikacja palności tworzyw 

sztucznych, w odpowiedzi na to wymaganie odniósł się bowiem do innej normy.  

•  wykonawca  nie  potwierdził,  jak  tego  wymagał  zamawiający  czy  krzesło  było  testowane 

zgodnie  z  normą  BS  5852:  2006  Klauzula  12  Źródło  zapłonu  0,1  &5  (lub  równoważne),  a 

wskazał,  że krzesło testowane pod kątem  intensywnego  użytkowania spełnia normę BSEN 

16139:2013 poziom 2. (lub równoważne).  

Dla  wyjaśnienia  różnicy  pomiędzy  wymaganiami  zamawiającego  a  oświadczeniami 

wykonawcy o

dwołujący podniósł: 

Norma  UL  94,  dotyczy  bezpieczeństwa  palności  tworzyw sztucznych  została  opublikowana 

przez Underwriters Laboratories w USA. Norma określa tendencję materiału do gaszenia lub 

rozprzestrzeniania płomienia, gdy próbka została zapalona.  

Standard  CAL  133,  znany  również  jako  California  Technical  Bulletin  133,  to  regulacja 

określająca normy palności dla mebli używanych w przestrzeniach publicznych. Obejmuje to 

miejsca  takie  jak  placówki  opieki  zdrowotnej,  hotele,  stadiony  i  budynki  rządowe.  Standard 

ten ma na celu zapewnienie, że meble w tych środowiskach spełniają określone wymagania 

dotyczące  bezpieczeństwa  pożarowego,  aby  chronić  osoby  przebywające  w  przypadku 

pożaru.  

Norma  BS  5852:  2006  to  brytyjski  standard  dotyczący  oceny  palności  materiałów 

tapicerowanych, takich jak meble. Standard ten określa metody testowe do oceny zapalności 

kombinacji  materiałów  używanych  w  tapicerowanych  siedzeniach,  w  tym  pokrowców  i 

wypełnień,  pod  wpływem  różnych  źródeł  zapłonu,  takich  jak  papierosy  czy  płomienie 

zapałek.  Testy  zgodnie  z  normą  BS  5852:  2006  są  przeprowadzane  w  specjalnych 

warunkach  laboratoryjnych,  gdzie  ocenia  się,  jak  materiały  reagują  na  kontakt  z  ogniem. 

Celem  jest  zapewnienie,  że  meble  spełniają  określone  wymagania  bezpieczeństwa 

pożarowego, aby minimalizować ryzyko pożaru w domach i miejscach publicznych.  

Norma  BS-

EN  16139:2013,  poziom  2,  określa  wymagania  dotyczące  wytrzymałości, 

trwałości  i  bezpieczeństwa  mebli  siedziskowych  użytkowanych  poza  domem.  Poziom  2 

(Extreme  Use)  jest  przeznaczony  dla  mebli,  które  będą  używane  w  bardzo  wymagających 

warunkach, takich jak miejsca publiczne o dużym natężeniu ruchu. Norma ta obejmuje testy 

wytrzymałościowe,  które  sprawdzają,  jak  meble  radzą  sobie  z  różnymi  obciążeniami  i 

warunkami użytkowania.  

Celem jest zapewnienie, że meble są wystarczająco trwałe i bezpieczne dla użytkowników.  

Każda z wyżej wymienionych przez  zamawiającego norm pochodzi z innego kraju, dotyczy 

innych  cech  oferowanych  mebli,  odnosi  się  do  różnych  sposobów  ich  badania,  inaczej  są 

badane cechy dotyczące ognioodporności inaczej wytrzymałości - nie może być wobec tego 

przywoływana w sposób dowolny i zamienny.  

W swoim oświadczeniu wykonawca miesza i przestawia wymagania i odpowiedzi na nie, co 

uniemożliwia  weryfikację  zgodności  oferty  z  dokumentami  zamówienia,  nie  odnosi  w  ogóle 

do wymagania aby krzesło spełniało normy ognioodporne zgodne z: UL 94 HB i Cal 133 (lub 

równoważne).  

Warto  nadmienić  że  złożone  w  formularzu  „Opis  Wymaganych  Parametrów  Technicznych” 

oświadczenia o spełnianiu przez oferowane krzesła określonych, wskazanych w SWZ, norm i 

dodaniu  zwrotu  „lub  równoważne”  nie  może  zostać  potraktowane  jako  drobna  omyłka. 

Wykonawca  Tronus  świadomie  w  udzielanych  odpowiedziach  na  potwierdzenie  spełniania 

wymagań odnosił się do innych norm niż określone w danej pozycji przez zamawiającego, a 

norm  dotyczących  ognioodporności  UL  94  HB  i  Cal  133  (lub  równoważne)  w  ogóle  nie 

przywołał.  Nawet  gdyby  przyjąć,  że  wykonawca  Tronus  zaoferował  w  taki  nieprecyzyjny 

sposób  rozwiązania  równoważne  do  oczekiwanych  przez  zamawiającego  to  zgodnie  z 

ustawą,  

w  przypadku  oferowania  przedmiotu  zamówienia,  którego  cechy  zostały  zbadane  według 

norm  równoważnych  do  norm  wskazanych  przez  zamawiającego,  wykonawca  ten  w  celu 

uniknięcia odrzucenia swojej oferty winien udowodnić w ofercie, w szczególności za pomocą 

przedmiotowych  środków  dowodowych,  o  których  mowa  w  art.  104-107  ustawy,  że 

proponowane rozwiązania w równoważnym stopniu spełniają wymagania określone w opisie 

przedmiotu  zamówienia  (art.  101  ust.  5  i  6  ustawy).  Tego  jednak  wykonawca  nie  uczynił. 

Oznacza  to  że  brak  jednoznaczności  treści  oferty  w  powyższym  zakresie  wyklucza 

możliwość zweryfikowania czy złożona oferta jest zgodna z opisem przedmiotu zamówienia 

określonym przez zamawiającego.  

Ewentualne  sprecyzowanie  przedmiotu  oferty  dopiero  na  etapie  wyjaśnień  jej  treści  przez 

wskazanie  czy  to  producenta  oferowanego  modelu  krzesła,  czy  też  innych  informacji 

pozwalających  na  jednoznaczną  identyfikację  oferowanego  produktu  czy  też  jego  cech,  w 

tym  oferowania  rozwiązania  równoważnego  jest  niedopuszczalne,  ponieważ  stanowi 

uzupełnienie  oferty  o  treść,  która  się  w  niej  pierwotnie  nie  znalazła.  Natomiast  jak  stanowi 

art.  223  ust.  1  ustawy  w  toku  badania  i  oceny  ofert  z

amawiający  może  żądać  od 

wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonych  ofert  oraz  przedmiotowych  środków 

dowodowych  lub  innych  składanych  dokumentów  lub  oświadczeń.  Niedopuszczalne  jest 

prowadzenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą  negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty 

oraz,  z  uwzględnieniem  ust.  2  i  art.  187,  dokonywanie  jakiejkolwiek  zmiany  w  jej  treści. 

Oznacza to, że wyjaśnieniu podlega istniejąca treść oferty, a wyjaśnienia nie mogą stanowić 

negocjacji. Innymi słowy, jeśli dana treść w ofercie nie istnieje, nie ma czego wyjaśniać.   

"(…)obowiązkiem Wykonawcy składającego ofertę w postępowaniu o udzielenie zamówienia 

jest  skonkretyzowanie  przedmiotu  oferty,  tak  aby  Zamawiający  miał  pewność,  co  jest 

przedmiotem świadczenia ".   

W ofercie wykonawcy Tronus brak było wskazania informacji pozwalających na identyfikację 

przedmiotu  jego  oferty,  jak  również  jego  cech  w  związku  z  czym  brak  jest  możliwości 

uzupełnienia  tych  informacji  po  upływie  terminu  składania  ofert,  co  kwalifikuje  tą  ofertę  do 

odrzucenia na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 w związku art. 218 ust. 2 ustawy. 

W dniu 27 sierpnia 2024 r. zamawiający poinformował o wniesieniu odwołania.  

W  dniu  30  sierpnia  2024  r.  do  postepowania  po  stronie  zamawiającego  zgłosił  swój  udział 

wykonawca  Tronus  Polska  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w 

Warszawie,  ul.  Ordona  2a.  Wskazał,  że  posiada  interes  w  rozstrzygnięciu  korzystnym  dla 

zamawiającego,  bo  złożył  ofertę  zgodną  z  warunkami  zamówienia.  Interes  w  przystąpieniu 

polega  także  na  tym,  że  w  przypadku  utrzymania  w  mocy  decyzji  o  unieważnieniu 

postępowania  będzie mógł  złożyć  ofertę  w  kolejnym  postępowaniu  na  ten  sam  przedmiot  i 

ubiegać  się  uzyskanie  zamówienia.  Zgłoszenie  zostało  wniesione  przez  pełnomocnika 

działającego  na  podstawie  pełnomocnictwa  z  dnia  13  marca  2024  r.  udzielonego  przez 

Prezesa zarządu. Do zgłoszenia dołączono dowody jego przekazania stronom.  

W  dniu  10  września  2024  r.  zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie  wskazując,  że 

uwzględnił  częściowo  zarzut  odwołania  tj.  w  części  dotyczącej  braku  w  uzasadnieniu 

zaskarżonej czynności wskazania przepisów, które zostały naruszone i wyjaśnienia dlaczego 

takie naruszenia uniemożliwiają zawarcie niepodlegającej unieważnieniu umowy. 

Zamawiający  oświadczył,  że  w  dniu  10.09.2024  r.  unieważnił  czynność  unieważnienia 

postępowania z dnia 20.08.2024 r. dokonaną w przedmiotowym postępowaniu.  

Powołał  jako  dowód  Informację  o  unieważnieniu  czynności  unieważnienia  postepowania  z 

dnia 10.09.2024 r. 

Zamawiający  uwzględniając  odwołanie  i  unieważniając  czynność  unieważnienia 

postępowania zobowiązany jest prowadzić dalej postępowanie wracając do etapu czynności 

badania i oceny ofert. 

Wobec  powyższego  postępowanie  odwoławcze  winno  zostać  na  podstawie  art.  522  ust.  4 

ustawy umorzone w zakresie zarzutu naruszenia art. 255 pkt 6) w zw. z art. 457 ust. 1 pkt 1) 

ustawy 

ponieważ  dotyczy  czynności,  która  utraciła  swój  byt,  czyli  zaistniał  de  facto  brak 

substratu zaskarżenia (tak też KIO w wyroku z dnia 3 września 2020 r., sygn. KIO 1693/20, 

KIO 2014/20). 

W  zakresie  pozostałych  zarzutów  odwołania  tj.  zaniechania  odrzucenia  oferty 

p

rzystępującego  (rzekome  naruszenie  art.  226  ust.  1  pkt  5  w  zw.  z  art.  218  ust.  2  ustawy) 

oraz  zaniechania  wyboru  oferty  o

dwołującego  (rzekome  naruszenie  art.  239  ust.  1  ustawy) 

z

amawiający nie uwzględnił ich i wskazał, że zarzuty te należy uznać za przedwczesne, tym 

bardziej  w  świetle  faktu,  że  na  skutek  unieważnienia  zaskarżonej  czynności  postępowanie 

wróciło do etapu badania i oceny ofert. 

Dodatkowo  z

amawiający  wskazał,  że  unieważnienie  przez  zamawiającego  zaskarżonej 

czynności  unieważnienia  postępowania  nie  może  być  pominięte  przy  ocenie  złożonego 

odwołania.  Za  podstawę  orzeczenia  winien  być  bowiem  brany  stan  rzeczy  ustalony  w  toku 

postępowania,  na  moment  zamknięcia  rozprawy.  Ustawodawca  nie  zdecydował  się  na 

zawieszenie  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  do  czasu  rozpoznania 

odwołania  przez  Izbę,  stąd  czynności  dokonane  w  toku  postępowania  odwoławczego  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  składają  się  na  stan  rzeczy  ustalony  w  toku 

postępowania  oraz  podlegają  ocenie  Izby  przy  wyrokowaniu.  Tym  samym,  unieważnienie 

przez  z

amawiającego  zaskarżonej  w  odwołaniu czynności  powoduje,  że zmianie uległ  stan 

faktyczny, który jest uwzględniany przy wydawaniu przez Izbę orzeczenia. 

Izba zważyła, co następuje: 

Izba  dopuściła  wykonawcę  Tronus  Polska  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z 

siedzibą w Warszawie w charakterze uczestnika postępowania.  

Izba  nie  dopatrzyła  się  zaistnienia  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem  odwołania  na 

podstawie art. 528 ustawy.  

Izba uznała, że odwołujący wykazał interes w uzyskaniu zamówienia i możliwość poniesienia 

szkody  jako  przesłanki  materialnoprawne  dopuszczalności  odwołania  z  art.  505  ust.  1 

ustawy.  

Izba uznała, że zamawiający uwzględnił w części zarzuty odwołania i jednocześnie wykonał 

żądanie  odwołanie  w  zakresie  uwzględnionego  zarzutu,  czyli  unieważnił  czynność 

unieważnienia postępowania.  

W ocenie Izby nie budzi wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie, w związku z dokonanymi 

czynnościami zamawiającego może znaleźć zastosowanie art. 568 pkt 2 ustawy, zgodnie z 

którym  Izba  umarza  postępowanie  odwoławcze  w  przypadku  stwierdzenia,  że  dalsze 

postępowanie stało się z innej przyczyny zbędne. 

Zgodnie  ze  stanowiskiem  doktryny  podstawą  do  umorzenia  postępowania  jest  również 

stwierdzenie  przez  Izbę,  że  postępowanie  stało  się  z  innej  przyczyny  zbędne  lub 

niedopuszczalne.  Ustawodawca  nie  doprecyzował,  o  jakie  sytuacje  chodzi.  Z  pewnością 

dyspozycją przepisu objęte będą sytuacje utraty bytu prawnego przez stronę odwołania, na 

skutek  likwidacji  lub  śmierci  odwołującego.  Wydaje  się  również,  że  podstawa  umorzenia 

zaistnieje,  jeśli  zamawiający  przed  zakończeniem  rozprawy  unieważni  postępowanie, 

wówczas  spór  stanie  się  bezprzedmiotowy,  a  ewentualnemu  zaskarżeniu  w  drodze 

odwołania będzie podlegała nowa czynność zamawiającego.” (Komentarz Prawo Zamówień 

Publicznych, pod red. Marzeny Jaworskiej, Wydawnictwo C. H. Beck, W-wa 2021, str. 1236). 

W  ocenie  Izby  do  takich  sytuacji  zalicza  się  również  sytuacja,  która  zaistniała  w 

przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  oraz  postępowaniu 

odwoławczym.  

Zamawiający po wniesieniu odwołania dokonał czynności, zgodnych z żądaniem odwołania i 

korzystnych  dla  odwołującego,  czyli  unieważnił  zaskarżoną  przez  odwołującego  czynność 

unieważnienia postępowania. Izba przyznaje też rację zamawiającemu, że skoro pierwotnie 

unieważnił  postępowanie  z  powodu  zaistniałej  w  jego  ocenie  wady,  to  nie  dokonał  oceny 

ofert i w jej konsekwencji wyboru oferty najkorzystniejszej, co oznacza, że nieuwzględnione 

przez zamawiającego zarzuty są przedwczesne.  

Tym  samym  przed  rozpoczęciem  posiedzenia  przed  Izbą  nie  istniały  już  czynności,  do 

których odnosiły się zarzuty odwołania i których prawidłowość kwestionował odwołujący.  

Powyższe  oznacza,  że  w  momencie  orzekania  przez  Izbę  nie  istniał  substrat  odwołania, 

będący podstawą korzystania ze środków ochrony prawnej przez odwołującego.  

A  jednocześnie  z  dniem  dokonania  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  otworzy  się 

wykonawcom  ponownie  termin  na  wniesienie  odwołania  odnoszącego  się  do  nowych 

czynności zamawiającego.  

Aby  Izba  mogła  rozpoznać  wniesione  odwołanie  –  musi  ono  dotyczyć  czynności 

zamawiającego (art. 513 pkt 1 ustawy). Zatem na moment wniesienia odwołania musi istnieć 

substrat  zaskarżenia,  będący  podstawą  dla  wykonawcy  do  wniesienia  środka  ochrony 

prawnej. W  tej  sprawie niewątpliwie substratem zaskarżenia  była  czynność  zamawiającego 

polegająca  na  unieważnieniu  postępowania  z  powodu  zaistnienia  wady  uniemożliwiającej 

zawarcie  ważnej  umowy,  a  czynność  ta  w  dniu  10  września  2024  r.  została  przez 

zamawiającego ubezskuteczniona. 

Następnie  dostrzeżenia  wymaga,  iż  zgodnie  z  treścią  art.  552  ust.  1  ustawy  Izba  wydając 

orzeczenie  bierze  pod  uwagę  stan  rzeczy  ustalony  na  moment  zamknięcia  postępowania 

odwoławczego. Ustawodawca przewidział zatem sytuację, w której może dojść do zmian w 

toku postępowania o udzielenie zamówienia – co Izba zobowiązana jest uwzględnić wydając 

orzeczenie  w  sprawie  w  toku  postępowania  przed  Izbą.  Zauważenia  również  wymaga,  że 

przepisy ustawy nie zobowiązują zamawiającego do zawieszenia postępowania o udzielenie 

zamówienia, wobec wniesionego odwołania.  

Izba wskazuje, że treść art. 552 ust. 1 ustawy, podobnie jak w przypadku art. 316 § 1 kpc, w 

myśl  którego  podstawą  wydania  przez  sąd  wyroku  jest  stan  rzeczy  istniejący  w  chwili 

zamknięcia  rozprawy  –  nakazuje  uwzględnienie  aktualnego  stanu  faktycznego  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia.  Ponadto  stan  rzeczy  -  o  którym  mowa  jest  w 

przepisie art. 552 ust. 1 ustawy - 

należy analogicznie - jak w art. 316 § 1 kpc - interpretować 

jako  okoliczności  faktyczne  ustalone  przed  zamknięciem  rozprawy  oraz  stan  prawny,  tj. 

obowiązujące  przepisy,  które  mogą  stanowić  podstawę  rozstrzygnięcia  (wyrok  SN  z 

25.06.2015  r.,  sygn.  akt:  V  CSK  535/14,  wyrok  Sądu  Apelacyjnego  ze  Szczecina  z 

13.09.2018 r., sygn. akt: I Aga 159/18). 

Rolą  ustalenia  stanu  rzeczy  na  moment  zamknięcia  postępowania  odwoławczego  jest 

uwzględnienie aktualnego stanu faktycznego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Izba 

jest więc w takim przypadku zobowiązania uwzględnić czynności zamawiającego, które miały 

miejsce po wniesieniu odwołania, do czasu wydania orzeczenia w sprawie.  

Skoro  zamawiający  unieważnił  sporne  unieważnienie  postępowania,  tym  samym  spór 

przestał  istnieć.  Uznać  w  takiej  sytuacji  w  ocenie  składu  orzekającego  Izby  należy,  że 

prowadzenie  dalszego  postępowania  odwoławczego  jest  bezcelowe,  czyli  jak  stanowi 

przepisu  ustawy 

–  zbędne.  Jest  to  przesłanka  umożliwiająca  umorzenie  postępowania 

odwoławczego  i  zdaniem  Izby  może  być  ona  wykorzystywana  właśnie  w  podobnych 

sytuacjach.  W  innym  wypadku  bowiem  odwołanie  podtrzymywane  przez  odwołującego 

podlegałoby  oddaleniu  jako  bezzasadne  wobec  nieistniejącej  czynności  zamawiającego. 

Orzekanie przez Izbę wobec nowych czynności zamawiającego nie może mieć miejsca, gdyż 

wykraczałoby  poza  ramy  postępowania  odwoławczego,  które  wyznacza  treść  wniesionego 

odwołania.  

W konsekwencji mając na względzie okoliczności tej sprawy, orzeczono jak w sentencji, na 

podstawie przepisu art. 568 pkt 2 ustawy, umarzając postępowanie odwoławcze.  

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku na podstawie 

art.  557  Pzp  w  zw.  z  §  9  ust.  2  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  w  sprawie 

szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania z dnia 30 grudnia 2020 r. (Dz.U. z 2020 

r.,  poz.  2437)  z  którego  wynika,  że  w  przypadku  umorzenia  postępowania  odwoławczego 

przez  Izbę  w  całości  na  skutek  stwierdzenia,  że  dalsze  postępowanie  stało  się  z  innej 

przyczyny  zbędne  lub  niedopuszczalne,  koszty  o  których  mowa  w  §  5  pkt  2,  znosi  się 

wzajemnie.  

Na podstawie art. 574 ustawy Izba orzekała o dokonaniu zwrotu odwołującym uiszczonego 

przez nich wpisu, o czym orzeczono w pkt 2 sentencji orzeczenia.  

W  tym  stanie  rzeczy  Izba  na  podstawie  art.  568  pkt  2)  ustawy  umorzyła  postępowanie 

odwoławcze, orzekając w formie postanowienia na podstawie art. 553 zd. 2 ustawy. 

Przewodnicząca:…………………………..