Klaudyna Saja-Żwirkowska

Powielanie specyfikacji może być uznane za kradzież cudzej myśli, niedozwoloną przez prawo autorskie (wyrok Sądu Najwyższego z 27 lutego 2009 r.; sygn. akt V CSK 337/08).

Zamawiający ma obowiązek badać wszystkie elementy oferty pod kątem spełnienia wymogów postawionych w specyfikacji. Wśród badanych elementów muszą się znaleźć również puste karty czy karty tytułowe, które w przeciętnych sytuacjach nie mają wpływu na teść oferty, jednak ich usytuowanie lub forma w konkretnej ofercie mogą grać szczególną rolę (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 27 maja 2009 r.; sygn. akt KIO/UZP 633/09).

Rozporządzenie w sprawie dokumentów określa jedynie przykładowy katalog zaświadczeń i innych dokumentów, które mogą być składane w celu potwierdzenia, że oferowane dostawy odpowiadają wymaganiom określonym przez zamawiającego. A zatem instrukcja użytkowania może być dokumentem, którego żądasz od wykonawców (wyrok z 13 stycznia 2009 r.; sygn. akt KIO/UZP 1506/08).

To zamawiający na etapie wstępnego badania ofert ocenia, czy w jego przekonaniu cena przedstawiona w ofercie nie nosi znamion rażąco niskiej. Ustawa Pzp nie określa sposobu sprawdzenia, czy cena jest rażąco niska. Jednak pomocna może być ocena relacji ceny proponowanej przez wykonawcę w stosunku do cen rynkowych podobnych zamówień (wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z 4 czerwca 2008 r.; sygn. akt X Ga 127/08).

Jeśli w ofercie wystąpi nieprawidłowe zaokrąglenie kwoty wartości podatku od towarów i usług, należy poprawić taki błąd jako oczywistą omyłkę rachunkową. Nie możesz w takiej sytuacji odrzucić oferty z powodu błędu w obliczeniu ceny (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 12 lutego 2009 r.; sygn. akt KIO/UZP 133/09).

Jeżeli w postępowaniu o wartości niższej od progów unijnych odwołanie dotyczy innych czynności niż wymienione w art. 184 ust. 1 a ustawy Pzp, Izba odrzuca odwołanie na posiedzeniu niejawnym zgodnie z art. 187 ust. 4 pkt 8 ustawy Pzp.Przepis ten nakłada na Izbę obowiązek odrzucenia odwołania, bez możliwości rozstrzygnięcia uzależnionego od woli składu orzekającego, nawet jeżeli odwołanie byłoby uzasadnione z przyczyn merytorycznych (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 20 stycznia 2009 r.; sygn. akt KIO/UZP 14/09).

Do wnoszenia środków ochrony prawnej w zakresie zamówień publicznych konieczne jest pełnomocnictwo rodzajowe lub szczególne. Pełnomocnictwo rodzajowe powinno w sposób wyraźny określać rodzaj czynności prawnej objętej umocowaniem oraz jej przedmiot (postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej z 3 lutego 2009 r.; sygn. akt KIO/UZP 101/09).

Obowiązkiem zamawiającego jest dokonanie opisu w sposób jednoznaczny i wyczerpujący, który zapewnia, że wykonawcy będą w stanie, bez dokonywania dodatkowych interpretacji, zidentyfikować, co jest przedmiotem zamówienia i że wszystkie elementy istotne dla wykonania zamówienia będą w nim uwzględnione. A zatem samo określenie „system równoważny” jest niewystarczające, ponieważ nie wynika z niego, jakie są kryteria uznania określonego systemu za odpowiadający zamawiającemu (wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z 23 czerwca 2008 r.; sygn. akt XIX Ga 214/08).

Jeśli zachodziła sprzeczność pomiędzy wykonawcą, który zgłosił interwencję uboczną po stronie zamawiającego a zamawiającym w zakresie woli kontynuowania sporu nie można dalej prowadzić postępowania. Interwenient uboczny jest bowiem uprawniony do wszelkich czynności procesowych, nie mogą jednak one pozostawać w sprzeczności z czynnościami i oświadczeniami strony, do której przystąpił (postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z 29 marca 2007 r.; sygn. akt V Ca 463/07).

Zamawiający, formułując warunki dotyczące potencjału technicznego, może brać pod uwagę specyfikę danego zamówienia, np. warunki terenowe na obszarze parku narodowego. Postawienie w takim przypadku wyższych wymagań nie stanowi naruszenia zasady równego traktowania wykonawców. Należy bowiem pamiętać, że odpowiednim potencjałem technicznym będzie uznany zarówno sprzęt stanowiący własność wykonawcy, jak i np. użyczony lub należący do podwykonawców (wyrok Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z 7 kwietnia 2009 r.; sygn. akt III Ca 88/09).