Decyzja o odrzuceniu oferty przekazana wykonawcy musi być odpowiednio umotywowana

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej treść nie odpowiada treści siwz, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem KIO interpretacja ww. przepisu nakazuje odniesienie normy tego przepisu do merytorycznego aspektu zaoferowanego przez wykonawców świadczenia, a także wymagań postawionych przez zamawiającego w dokumentacji postępowania, w szczególności, co do zakresu, ilości, jakości, warunków realizacji i innych elementów istotnych dla wykonania zamówienia (tak KIO w wyroku KIO z 24 stycznia 2017 r., sygn. akt KIO 50/17).

Ocena prawidłowości czynności polegającej na odrzuceniu oferty wykonawcy jest dokonywana w zakresie uzasadnienia faktycznego tej czynności zawartego w piśmie zamawiającego. Zamawiający podejmując decyzję o odrzuceniu oferty, powinien w tym właśnie piśmie przedstawić zarówno uzasadnienie faktyczne, jak i prawne tej czynności w sposób wyczerpujący, rzetelny i przejrzysty, do czego też obliguje go art. 92 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.

W konsekwencji dążenie przez zamawiających do rozszerzenia uzasadnienia faktycznego ww. czynności na podstawie złożonego do akt dowodu jest działaniem spóźnionym. Ocenie Izby mogą podlegać wyłącznie okoliczności zakomunikowane wykonawcy w decyzji o odrzuceniu oferty. Słusznie argumentował wykonawca, iż to na podstawie uzyskanych od zamawiającego informacji po pierwsze podejmuje decyzję, czy skorzystać ze środków ochrony prawnej, a po drugie – jakie zarzuty sformułować w odwołaniu i w jaki sposób polemizować ze stanowiskiem zamawiającego.