KIO 1185/16 POSTANOWIENIE dnia 14 lipca 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1185/16 

POSTANOWIENIE 

z dnia 14 lipca 2016  r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Ryszard Tetzlaff 

Członkowie:   

Justyna Tomkowska 

Paweł Trojan 

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron oraz uczestników postępowania 

odwoławczego  w  dniu  14  lipca  2016  r. w  Warszawie  odwołania  wniesionego  do  Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  4  lipca  2016  r.  przez  wykonawców  wspólnie 

ubiegających się o zamówienie  Konsorcjum Firm: 1) Impel Catering “Company” sp. z o. 

o.  sp.  k.,  ul.  Ślężna  118;  53-111  Wrocław  (Lider  konsorcjum);  2)  K.  B.  prowadzący 

działalność gospodarczą pod firmą: KB Serwis K. B.,                      ul. Łowiskowa 47; 

85-436 Bydgoszcz (Członek konsorcjum); z adresem dla lidera konsorcjum: ul. Ślężna 

118;  53-111  Wrocław  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Szpital  Wielospecjalistyczny 

im. dr. L. Błażka, ul. Poznańska 97; 88-100 Inowrocław 

przy udziale wykonawców Konsorcjum Firm: 1) Przedsiębiorstwo Usługowo - Handlowe 

Martina  Catering  Sp.  z  o.o.,  ul.  Sarmacka  14,  61-616  Poznań  (Lider  konsorcjum);                 

2)  M.  W.  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą:  Przedsiębiorstwo 

Produkcyjno – Handlowo - Usługowe Export - Import „Martina” W. M., ul. Mickiewicza 

37,  88-400  Żnin  ;  z  adresem  dla  lidera  konsorcjum:  ul.  Sarmacka  14,  61-616  Poznań 

zgłaszających  swoje  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego 

postanawia: 

1. odrzuca odwołanie,  

2.  kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Konsorcjum  Firm:  1)  Impel  Catering 

“Company”  sp.  z  o.  o.  sp.  k.,  ul.  Ślężna  118;  53-111  Wrocław  (Lider  konsorcjum);               

2)  K.  B.  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą:  KB  Serwis  K.  B.,  ul. 

Łowiskowa 47; 85-436 Bydgoszcz (Członek konsorcjum);                     z adresem dla 

lidera konsorcjum: ul. Ślężna 118; 53-111 Wrocław i: 

2.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Konsorcjum  Firm:  1)  Impel  Catering  “Company”  sp.  z  o.  o.  sp.  k.,  ul.  Ślężna 

118;  53-111  Wrocław  (Lider  konsorcjum);  2)  K.  B.  prowadzący  działalność 

gospodarczą pod firmą: KB Serwis K. B.,                                            ul. 

Łowiskowa 47; 85-436 Bydgoszcz (Członek konsorcjum); z adresem dla lidera 

konsorcjum: ul. Ślężna 118; 53-111 Wrocław tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  22  grudnia  2015  r.  poz.  2164)  na  niniejsze  postanowienie  -  

w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy.  

Przewodniczący: 

……………………………… 

Członkowie:   

……………………………… 

……………………………… 

Sygn. akt: KIO 1185/16 

U z a s a d n i e n i e 

Postępowanie  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  prowadzone  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego na: „Usługa w zakresie produkcji posiłków wraz  z oddaniem w dzierżawę 

pomieszczeń  kuchni  Szpitala  Wielospecjalistycznego  im  dra  L.  Błażka  w  Inowrocławiu”, 

zostało  wszczęte  ogłoszeniem  w  Dzienniku  Urzędowym  Oficjalnych  Publikacji  Wspólnot 

Europejskich  za  numerem  2016/S  082-146016  z  27.04.2016  r.,  przez  Szpital 

Wielospecjalistyczny  im.  dr.  L.  Błażka,  ul.  Poznańska  97;  88-100  Inowrocław  zwany  dalej: 

„Zamawiającym”.  

W  dniu  22.06.2016  r.  (e-mailem)  Zamawiający  poinformował  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej  -  Konsorcjum  Firm:  1)  Przedsiębiorstwo  Usługowo  -  Handlowe  Martina 

Catering  Sp.  z  o.o.,  ul.  Sarmacka  14,  61-616  Poznań  (Lider  konsorcjum);  2)  M.  W. 

prowadzący działalność gospodarczą pod firmą: Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowo - 

Usługowe Export - Import „Martina” W. M., ul. Mickiewicza 37,                       88-400 Żnin ; z 

adresem  dla  lidera  konsorcjum:  ul.  Sarmacka  14,  61-616  Poznań  zwanego  dalej: 

„Konsorcjum Martina” albo „Przystępującym”. 

W  dniu  04.07.2016  r.  (wpływ  bezpośredni  do  Prezesa  KIO)  Konsorcjum  Firm:  1) 

Impel  Catering  “Company”  sp.  z  o.  o.  sp.  k.,  ul.  Ślężna  118;  53-111  Wrocław  (Lider 

konsorcjum);  2)  K.  B.  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod firmą:  KB  Serwis  K.  B.,  ul. 

Łowiskowa 47; 85-436 Bydgoszcz (Członek konsorcjum); z adresem dla lidera konsorcjum: 

ul.  Ślężna  118;  53-111  Wrocław  zwany  dalej:  „Konsorcjum  Impel  Catering”  albo 

„Odwołującym”  wniosło  odwołanie  na  m.in.  w/w  czynność  z  22.06.2016  r.  Kopie  odwołania 

Zamawiający  otrzymał  w  dniu  01.07.2016  r.  (faxem).  Należy  dodać,  że  tożsame  odwołanie 

wniesiono  w  dniu  01.07.2016  r.  –  faxem,  zaś  02.07.2016  r.  jeszcze  raz  -  e-mailem  –  na 

adres: 

odwoł[email protected]

, a ostatecznie 04.07.2016 r.  

Wraz 

z 

pierwszym  odwołaniem  wpłynęło  pismo  –  z  01.07.2016  r.  zawierające  wyjaśnienie,  że 

odwołanie w tym dniu jest przesłane faxem, gdyż od godz. 15.00 aż do 22:20 nie udało się 

przesłać  odwołania  z  powodów  błędów  po  stronie  serwera  platformy  ePUAP.  Załączono 

także zrzuty ekranu z błędami z kilku komputerów w różnych firmach, z których – jak oświadczył 

- próbował dokonać wysyłki odwołania. Stwierdził dalej: „Niestety efekt był za każdym razem ten 

sam: brak możliwości przejścia do ekranu podpisu elektronicznego (zawieszający się ekran i nie 

zmieniająca się klepsydra), a także widoczny wyłącznie                          w przeglądarce Firefox 

błąd  serwera  przetwarzającego  skrytpy.  Próby  realizowaliśmy  z  wielu  komputerów  z  różnymi 

wersjami  oprogramowania,  z  różnych  miejsc  za  każdym  razem  efekt  był  ten  sam.  Fakt 

naszego  logowania  się  do  platformy  ePUAPod  godz.  15.00  z  nieudaną  próbą  załączenia 

odwołania można zapewne zauważyć w logach serwerów ePUAP.”.  

Wraz 

z  drugim  odwołaniem  wpłynęły  -  pismo  z  02.07.2016  r.  –  gdzie  Odwołujący  stwierdził:  „W 

związku  z  awarią  systemu  ePuap  i  bezskutecznymi  próbami  wysłania  odwołania  poprzez 

platformę,  zwracam  się  z  prośbą  w  drodze  wyjątku  o  uznanie  odwołania  wniesionego  w 

sposób mailowy. Pragnę jednocześnie nadmienić, iż w dniu 01.07.2016 r. skutecznie zostało 

doręczone  za  pomocą  portalu  -  pełnomocnictwo  do  innego  postępowania  odwoławczego, 

niestety  wprowadzone  odwołanie  zaraz  po  wysłaniu  pełnomocnictwa  nie  mogło  być  już 

dostarczone  na  Państwa  skrzynkę  podawczą  ze  względu  na  awarię.  Wszystkie  próby 

wysłania odwołania w dniu 01.07.2016 r. wraz z godzinami, zapisanymi danymi są do wglądu 

na moim koncie na ePuap, firma, która zarządza tym portalem może bez problemu sprawdzić 

ile  razy  podejmowaliśmy  próbę  wysłania  odwołania,  jak  również  to  iż  treść  i  załączniki  były 

gotowe w dniu 01.07.2016 r.”.  

Do 

odwołania 

przesłanego  04.07.2016  r.  dołączył  pismo  stwierdzające  co  następuje:  „Uprzejmie 

informujemy,  iż  w  związku  z  problemami  technicznymi  po  stronie  operatora  platformy 

ePUAP,  które  sygnalizowaliśmy  w  odrębnym  piśmie  z  dnia  1.07.2016  r.,  wniesienie 

odwołania  drogą  elektroniczną,  tj.  przez  dedykowaną  i  certyfikowaną  platformę  ePUAP  nie 

było  możliwe.  Dlatego  dodatkowo  przekazujemy  w  formie  pisemnej  tożsamy  dokument 

odwołania wraz  z  załącznikami. Informacja o wyborze najkorzystniejszej oferty  została nam 

przekazana  drogą  mailową  22  czerwca  2016  r.  10-cio  dniowy  termin  na  wniesienie 

odwołania  upływał  więc  w  dniu  2.07.2016  r.,  tj.  w  sobotę.  Odwołujący,  z  ostrożności 

procesowej,  podjął  szereg  prób  wniesienia  odwołania  drogą  elektroniczną  w  dniach 

1.07.2016  oraz  02.07.2016,  a  kopia  odwołania  została  przesłana  zamawiającemu 

01.07.2016 drogą e-mailową. Niezależnie od powyższego, Odwołujący stoi na stanowisku, iż 

10-cio  dniowy  termin  wypadający  w  sobotę  02.07.2016  r.  uległ  przedłużeniu  do  dnia 

dzisiejszego,  tj.  04.07.2016.  Do  obliczania  terminów  określonych  w  unijnych  aktach 

prawnych,  a  więc  także  do  terminów  wnoszenia  odwołań  określonych  w  ustawie  Prawo 

zamówień  publicznych  (stanowiących  implementację  ww.  dyrektyw  odwoławczych),  ma 

zastosowanie rozporządzenie Rady (EWG, EURATOM) nr 1182/71 z dnia 3 czerwca 1971 r. 

Przepis  art.  3  ust.  4  ww.  rozporządzenia  wyraźnie  stanowi,  że  "jeżeli  ostatni  dzień  okresu 

wyrażonego  inaczej  niż  w  godzinach  jest  dniem  ustawowo  wolnym  od  pracy,  niedzielą  lub 

sobotą,  okres  wygasa  wraz  z  upływem  ostatniej  godziny  następnego  dnia  roboczego"'. 

Powyższe potwierdza stanowisko Urzędu Zamówień Publicznych, jak i mający wejść w życie 

znowelizowany art. 14 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, zgodnie z którym "Jeżeli 

koniec  terminu  do  wykonania  czynności  przypada  na  sobotę  lub  dzień  ustawowo  wolny  od 

pracy, termin upływa dnia następnego po dniu lub dniach wolnych od pracy".”. 

Zamawiający  w  dniu  04.07.2016  r.  (na  stronie  internetowej  oraz  przesłana  w  inny 

sposób  do  Konsorcjum  Martina,  jak  oświadczył  ten  Wykonawca)  wraz  kopią  odwołania,  

w  trybie  art.  185  ust.1  Pzp,  wezwał  uczestników  postępowania  przetargowego  do  wzięcia 

udziału w postępowaniu odwoławczym.  

W  dniu  07.07.2016  r.  (wpływ  bezpośredni  do  Prezesa  KIO)  Konsorcjum  Martina 

zgłosiła  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  wnosząc  

o  oddalenie  odwołania    w  całości.

  Kopia  zgłoszenia  została  przekazana  Zamawiającemu 

oraz Odwołującemu.  

Biorąc powyższe pod uwagę, Izba ustaliła i zważyła co następuje: 

Izba  z  urzędu  na  posiedzeniu  niejawnym  dokonała  czynności  formalnoprawnych                           

i  sprawdzających,  w  wyniku  których  stwierdziła,  że  przedmiotowe  odwołanie  podlega 

odrzuceniu w oparciu o art. 189 ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 182 ust. 1 pkt 1 Pzp. 

Wartość  zamówienia  oszacowano  na  kwotę  przekraczającą  wyrażoną  w  złotych 

równowartość kwoty określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. 

Izba podnosi, że zgodnie z dyspozycją art. 182 ust. 1 pkt 1 Pzp  odwołanie wnosi się 

w  terminie  10  dni  od  dnia  przesłania  informacji  o  czynności  zamawiającego  stanowiącej 

podstawę jego wniesienia – jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 27 ust. 2 Pzp, 

albo w terminie 15 dni – jeżeli zostały przesłane w inny sposób - w przypadku gdy wartość 

zamówienia  jest  równa  lub  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na 

podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. Sposób określony w art. 27 ust. 2 Pzp to przekazanie informacji 

faksem lub drogą elektroniczną.  

Z treści odwołania wynika, że czynność od której wniesiono odwołanie miała miejsce 

w dniu 22.06.2016 r., zaś informacja w tym zakresie została przesłana drogą elektroniczną. 

W konsekwencji termin na wniesienie odwołania upływał w dniu 02.07.2016 r. 

W  rezultacie  powyższe  odwołanie,  które  wpłynęło  do  Prezesa  KIO  -  w  dniu 

04.07.2016 r. należy uznać za wniesione z uchybieniem ustawowego terminu.  

Podkreślenia  wymaga  okoliczność,  że  dla  skutecznego  wniesienia  odwołania  

i  dochowania  terminów  na  jego  wniesienie,  o  których  mowa  w  art.  182  Pzp,  ma  znaczenia 

fizyczne złożenie odwołania do Prezesa Izby, stosownie do regulacji przywołanego art. 180 

ust.  4  Pzp  –  w  formie  pisemnej  lub  elektronicznej  opatrzonej  bezpiecznym  podpisem 

elektronicznym. Dla skuteczności złożenia odwołania w ustawowym terminie nie mogą mieć 

znaczenia  problemy  techniczne  w  działaniu  elektronicznej  platformy,  przy  użyciu  której 

Odwołujący  składa  odwołanie  do  Prezesa  Izby  (e-PUAP).  Należy  bowiem  zauważyć,  że 

według  informacji  uzyskanych  z  04.07.2016  r.  –  tj.  raportu  dostępności  i  czasu  odpowiedzi  

(w  aktach  postępowania)  –  usługa  ePUAP  była  niedostępna  przez  kilka  minut  w  dniu 

01.07.2016  r.  Zgodnie  z  tą  informacją,  pisma  za  pośrednictwem  ePUAP  wpływały  (wydruk 

pliku  przechwytywanie  przekazany  w  tym  dniu)  w  tym  dniu  01.07.2016  r.  Na  skutek 

dodatkowej  weryfikacji  –  Izba  uzyskała  13.07.2016  r.  dodatkowe  informacje,  zgodnie                    

z którymi w dniu 01.07.2016 r. o godz. 15:46, czyli w okresie, gdy zgodnie z oświadczeniem 

Odwołujący  –  bezskutecznie  próbował  przekazać  odwołanie  –  wpłynęło  inne  odwołanie 

innego  Wykonawcy  za  pomocą  platformy  e-PUAP  –  zarejestrowane  pod  numerem 

kancelaryjnym  9562/16  (jest  ono  uwidocznione  na  wydruku  pliku  przechwytywanie 

przekazanym  w  tym  dniu  –  w  aktach postępowania).  Nadto,  z  niniejszego  wydruku  wynika, 

ż

e  wpływały inne pisma w tym dniu, w tym także o 14:20 pismo Odwołującego, ale w innej 

sprawie, a ostatnie pismo przekazano za pomocą platformy e-PUAP o godz. 23:30.  

Izba  także  podnosi,  że  Odwołujący  w  żaden  sposób  nie  wykazał,  że  próbował 

przekazać  odwołanie  w  dniu  02.07.2016  r.,  jak  twierdzi  w  swoim  piśmie  z  04.07.2016  r. 

Uzyskany  plik  przechwytywania  –  nie  uwidacznia  w  dniu  02.07.2016  r.  jakiejkolwiek 

dokumentacji  przekazywanej  za  pomocą  platformy  e-PUAP,  dopiero  w  dniu  04.07.2016  r. 

Jest to o tyle istotne, ponieważ to dzień 02.07.2016 r. był ostatnim dniem, w którym można 

było  skutecznie  złożyć  odwołanie.  Tymczasem  Odwołujący  nie  przedstawił  jakiegokolwiek 

dowodu, iż próby przekazania odwołania za pomocą platformy ponowił w dniu 02.07.2016 r. 

Dostrzeżenia  wymaga,  iż  przy  ocenie  działań  Odwołującego  uwzględnić  również  należy 

zawodowy charakter działalności wykonawcy i zwiększone w związku z tym oczekiwania, co 

do  jego  profesjonalizmu,  obejmującego  znajomość  przepisów  prawa  i  warunków 

prowadzenia działalności, w tym realiów danego segmentu rynku.  

Dokonane  ustalenia  potwierdzają,  że  nie  można  mówić  o  awarii  systemu,  lecz  co 

najwyżej  przejściowych  problemach,  które  jednakże  nie  uniemożliwiały  przekazywania 

korespondencji za pomocą platformy ePUAP. Nadto, należy podkreślić, że Odwołujący mógł 

przekazać  odwołanie  za  pomocą  platformy  ePUAP  jeszcze  w  dniu  02.07.2016  r.  Brak  jest 

jakiegokolwiek  dowodu  potwierdzającego,  że  także  w  tym  dniu  bezskutecznie  próbował  to 

uczynić.     

W  ocenie  Izby  wskazane  powyżej  okoliczności  nie  usprawiedliwiają  niedochowania 

przez  Odwołującego  terminu  na  złożenie  odwołania  do  Prezesa  Izby.  Podkreślić  bowiem 

należy,  że  terminy  na  wnoszenie  środków  ochrony  prawnej  zostały  przez  Ustawodawcę 

określone  w  sposób  sztywny. W  przypadku  wnoszenia  odwołania  Ustawodawca  w  ustawie 

Pzp  oraz  aktach  wykonawczych  wydanych  na  jej  podstawie  nie  przewidział  instytucji 

przywrócenia  terminu,  na  jaką  choćby  wskazuje  art.  168  Kpc.  Podobnie  w  postanowieniu 

KIO z dnia 13.06.2012 r., sygn. akt: KIO 1045/12, czy też postanowieniu KIO z 14.01.2014 r., 

sygn.  akt:  KIO  3039/13,  gdzie  wskazuje  się,  że:  „Okoliczności  przywoływane  przez 

Odwołującego  stanowić  mogą  w  istocie  przesłanki  do  przywrócenia  terminu.

 Ustawodawca 

nie  przewidział  jednak  w  ustawie  Pzp  jakiejkolwiek  możliwości  przywrócenia  terminu  na 

wniesienie  odwołania,  niezależnie  od  przyczyn,  które  spowodowały  uchybienie  temu 

terminowi. Brak jest też podstaw do zastosowania posiłkowo przepisów kodeksu postępowania 

cywilnego. W myśl bowiem art. 185 ust. 7 ustawy Pzp, do postępowania odwoławczego stosuje 

się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego 

o  sądzie  polubownym  (arbitrażowym),  jeżeli  ustawa  Pzp  nie  stanowi  inaczej.  Ustawodawca 

ograniczył zatem zastosowanie przepisów kodeksu postępowania cywilnego do części o sądzie 

polubownym  (art.  1154  –  1217  kpc),  wśród  których  nie  mieszczą  się  ogólne  instytucje 

regulowane  tą  ustawą,  w  tym  przywrócenie  terminu  do  dokonania  czynności  procesowej  (art. 

168 kpc) (por. postanowienie z dnia 7 czerwca 2011 r. sygn. akt KIO 1145/11).”. 

Izba  podkreśla,  że  brak  jest  przepisu  Pzp,  któryby  przewidywał  wprost  możliwość 

przywracania terminu, w sytuacji gdy system platformy ePUAP przez jakiś czas nie działa. 

Z  tych  też  względów  Odwołujący,  będąc  profesjonalistą,  w  szczególności  jeśli 

informacje o zdarzających się przejściowych problemach technicznych w działaniu platformy 

e-PUAP  są  wiadome  użytkownikom  platformy,  mógł  przedsięwziąć  określone  działania                  

i  środki  dla  zabezpieczenia  poprawności  formalnoprawnej  złożonego  odwołania,  w  tym 

dotrzymania  terminu  na  jego  złożenie.  Ustawodawca  bowiem  –  obok  formy  elektronicznej, 

opatrzonej  bezpiecznym,  elektronicznym  podpisem,  przewidział  również  możliwość 

wnoszenia  odwołania  bezpośrednio  do  Prezesa  Izby  w  formie  pisemnej.  Niedopełnienie 

wskazanych  wymogów  obciąża  Odwołującego  się  wykonawcę,  który  w  tym  zakresie  nie 

dochował  należytej  staranności  i  złożył  odwołania  po  upływie  ustawowego  terminu  na  jego 

złożenie.  

Należy  również  zauważyć,  że  przerwy  serwisowe  w  świadczeniu  usług  w  ramach 

ePUAP  przewidziane  są  rozporządzeniem  Ministra  Spraw  Wewnętrznych  i  Administracji  

z  dnia  27  kwietnia  2011  r.  w  sprawie  zakresu  i  warunków  korzystania  z  elektronicznej 

platformy  usług  administracji  publicznej,  tj.  ePUAP  (§  6  ust.  2,  gdzie  wskazano,  iż  Minister 

informuje na ePUAP o przerwach serwisowych w świadczeniu usług wynikających ze zmian  

i ulepszeń a w przypadku braku takiej możliwości – przez zamieszczenie informacji o takich 

przerwach  w  biuletynie  Informacji  Publicznej).  Tym  samym  brak  jest  gwarancji 

nieograniczonej czasowo dostępności platformy ePUAP.  

W  zakresie  objętym  podobnym  stanem  faktycznym  stanowisko  zajęła  KIO  

w  postanowieniu  z  23.01.2012  r.  sygn.  akt  KIO  94/12,  postanowieniu  z  dnia  13.06.2012  r., 

sygn. akt: KIO 1045/12, postanowieniu z dnia 02.01.2013 r., sygn. akt: KIO 2788/12 tudzież 

w postanowieniu KIO z 14.01.2014 r., sygn. akt: KIO 3039/13.  

Odwołanie  zostało  wniesione  skutecznie  dopiero  w  dniu  04.07.2016  r.,  tj.  w  chwili 

kiedy upłynął już termin na jego wniesienie.  

W  zakresie  kwestii  soboty,  która  przypadała  w  dniu  02.07.2016  r.,  a  w  związku                  

z powyższym,  w świetle rozporządzenia Rady nr 1182/71 z 3 czerwca 1971 r., zgodnie z art. 

3  ust.  4  tego  rozporządzenia,  a  także  w  świetle  stanowiska  wiceprezesa  UZP 

zamieszczonego  na  stronie  internetowej  UZP,  sobota  jest  uznawana  jako  dzień  ustawowo 

wolny  od  pracy,  a  termin  na  wniesienie  odwołania  upływał  formalnie  w  niniejszej  sprawie 

dopiero w dniu 04.07.2016 r., tj. w poniedziałek, Izba nie podzieliła tego poglądu i uznała, że 

termin na wniesienie odwołania w świetle regulacji obowiązujących Pzp (na datę wszczęcia 

postępowania  przetargowego)  oraz  obowiązujących  przepisów  Kodeksu  Cywilnego  upływał 

w sobotę, gdyż na gruncie tych aktów prawnych sobota nie jest dniem ustawowo wolnym od 

pracy.  Izba  uznała  także,  że  przepisy  przywołanego  rozporządzenia  Rady  mają 

zastosowanie  do  aktów  wydawanych  przez  Radę  i  Komisję  i  w  tym  zakresie  nie  mają 

bezpośredniej mocy obowiązującej w polskim porządku prawnym. Art. 3 ust. 4 wskazanego 

rozporządzenia Rady faktycznie nakazuje uznanie, iż jeżeli ostatni dzień konkretnego okresu 

(terminu)  wyrażonego  inaczej  niż  w  godzinach,  jest  dniem  ustawowo  wolnym  od  pracy, 

niedzielą  lub  sobotą,  okres  ten  (termin)  wygasa  z  upływem  ostatniej  godziny  następnego 

dnia roboczego. Pokreślenia wymaga jednak, że wskazane rozporządzenie Rady - w ocenie 

Izby  -  nie  ma  mocy  bezpośredniego  skutku  (bezpośredniego  stosowania)  w  polskim 

porządku  prawnym,  z  racji  tego,  że  adresatem  tego  rozporządzenia  nie  są  bezpośrednio 

organy  i  obywatele  państw  członkowskich  UE,  a  organy  Unii  Europejskiej  uprawnione  do 

stanowienia  prawa  (aktualnie:  Parlament  Europejski,  Rada  Unii  Europejskiej,  Komisja 

Europejska).  Tym  samym  także  -  zdaniem  Izby  -  wskazane  rozporządzenie  nie  jest 

skierowane  do  polskich  organów  orzekających  w  sprawach  zamówień  publicznych,  czy  też 

uczestników  polskiego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  (Zamawiający             

i Wykonawcy).  

Izba, mając świadomość funkcjonowania takiej zasady bezpośredniego skutku prawa 

europejskiego  jako  fundamentu  prawa  wspólnotowego  w  odniesieniu  do  rozporządzeń 

wydawanych  przez  Parlament  Europejski  i  Radę  Unii  Europejskiej  oraz  samą  Radę  Unii 

Europejskiej  lub    Komisję  Europejską  zgodnie  z  artykułem  288  Traktatu  o  funkcjonowaniu 

Unii  Europejskiej,  co  do  rozporządzenia  Rady  (EWG,  EURATOM)  nr  1182/71  z  dnia  

3  czerwca  1971  r.  stwierdza  jednak,  że  rozporządzenie  to  wyraźnie  skierowane  jest  

do organów unijnych tworzących prawo i w odniesieniu do tych podmiotów ma bezpośredni 

skutek  obowiązywania.  Na  powyższe  wskazuje  preambuła  tego  rozporządzenia,  gdzie 

podaje  się  m.in.,  iż:  „liczne  akty  wydane  przez  Radę  i  Komisję  ustalają  okresy,  daty  lub 

terminy i posługują się pojęciami „dni roboczych” i „dni ustawowo wolnych od pracy”; w tym 

zakresie  należy  wprowadzić  ogólne  jednolite  zasady;  w  wyjątkowych  przypadkach  może 

okazać się konieczne, by niektóre akty Rady lub Komisji odbiegały od tych ogólnych zasad”. 

Także  art.  1 tego rozporządzenia  wyraźnie  wskazuje,  że:  „niniejsze  rozporządzenie  stosuje 

się  do  aktów  Rady  lub  Komisji,  które  są  lub  będą  wydane  na  postawie  Traktatu 

ustanawiającego  Europejską  Wspólnotę  Gospodarczą  lub  Traktatu  ustanawiającego 

Europejską  Wspólnotę  Energii  Atomowej”. W  ocenie  Izby  powyższe  wyraźnie  wskazuje,  że 

adresatem rozporządzenia są organy unijne tworzące prawo unijne w tym celu, aby to prawo 

opierało się o jednolite zasady dotyczące obliczania terminów.  

Wyrazem  powyższego  jest  także  to,  że  dyrektywy  zamówieniowe  Parlamentu 

Europejskiego i Rady z 31 marca 2004 r. (dyrektywa klasyczna nr 2004/18/WE i dyrektywa 

sektorowa  nr  2004/17/WE)  w  treści  swoich  preambuł  zawierają  także  odesłanie  

do  wskazanego  rozporządzenia  Rady  z  1971  r.  (motyw  50  dyrektywy  nr  2004/18/WE  

i  motyw  57  dyrektywy  2004/17/WE).  Skoro  ustawodawca  europejski,  tworząc  określony  akt 

prawny  –  dyrektywę  -  kierowany  do  państwa  członkowskiego  celem  jego  transpozycji  

do  porządku  krajowego  odsyła  do  przepisów  rozporządzenia,  oznacza  to,  że  stosując 

wytyczne  wynikające  z  tego  rozporządzenia  nakazuje  państwu  członkowskiemu  określenie 

zasad  obliczania  terminów  według  określonych  w  tym  rozprowadzeniu  zasad.  W  innym 

przypadku (przy bezpośredniej mocy obowiązującej w odniesieniu do państw członkowskich 

wskazanego rozporządzenia) takie odesłanie byłoby zbędne.  

Podkreślenia  jednak  wymaga,  że  takiego  odesłania  ustawodawca  europejski  nie 

zastosował  w  odniesieniu  do  procedur  odwoławczych.  W  dyrektywie  odwoławczej  bowiem 

(dyrektywa  nr  2007/66/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  11  grudnia  2007  r. 

zmieniająca  dyrektywy  Rady  89/665/EWG  i  92/13/EWG  w  zakresie  poprawy  skuteczności 

procedur  odwoławczych  w  dziedzinie  udzielania  zamówień  publicznych)  nie  wskazuje  się  

w  żadnej  mierze  na  odesłanie  do  przepisów  wskazanego  rozporządzenia  z  1971  r. 

Ustawodawca  europejski  zatem  w  tym  względzie  pozostawił  swobodzie  państwa 

członkowskiego ustalenie zasad obliczania terminów na wnoszenie środków odwoławczych, 

mając  na  względzie  specyfikę  każdego  z  państw  i  określone  w  tym  względzie  potrzeby  

i rozwiązania w zakresie przyjętego dla konkretnych, różnych systemów odwoławczych.  

Tym  samym  zatem  –  zdaniem  Izby  –  w  przypadku  polskiego  systemu  środków 

ochrony  prawnej,  zgodnie  z  zapatrywaniem  ustawodawcy  europejskiego,  pozostawiono 

regulacjom  wewnętrznym  kwestie  związane  z  obliczaniem  terminów.  W  postępowaniu 

odwoławczym zaś do obliczania terminów zastosowanie mają przepisy Kodeksu Cywilnego. 

Zgodnie  z  art.  185  ust.  7  Pzp  do  postępowania  odwoławczego  stosuje  się  odpowiednio 

przepisy ustawy Kodeks postępowania cywilnego o sądzie polubownym. W tych  przepisach 

zaś  -  stosownie  do  art.  1184  §  2  KPC  -  sąd  polubowny  może  ustalić  sobie  sposób 

postępowania  jaki  uznana  za  właściwy,  jednakże  z  zastrzeżeniem  przepisów  ustawy,  tj. 

ustawy  Kodeks  postępowania  cywilnego  (oczywiście  w  sytuacjach  nieuregulowanych  

w  ustawie  Pzp,  zgodnie  z  art.  185  ust.  7  Pzp).  Przepisy  Kodeksu  postępowania  cywilnego  

w  art.  165  §  1  KPC  zastrzegają,  iż  terminy  oblicza  się  według  przepisów  prawa  cywilnego,  

a więc zgodnie z Kodeksem Cywilnym. Wprost odesłanie do stosowania przepisów Kodeksu 

cywilnego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  natomiast  znajduje  się  

w  art.  14  Pzp,  wskazując  na  charakter  sprawy  cywilnej  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego.  Zgodnie  zaś  z  art.  115  KC,  jeżeli  koniec  terminu  do  wykonania 

czynności  przypada  na  dzień  uznany  ustawowo  za  wolny  od  pracy,  termin  ten  upływa  dnia 

następnego.  W  polskim  porządku  prawnym  dni  ustawowo  wolne  od  pracy  wylicza 

enumeratywnie  ustawa  z  dnia  18  stycznia  1951  r.  o  dniach  wolnych  od  pracy  (Dz.  U.  Nr  4 

poz.  28).  Wśród  katalogu  dni  ustawowo  wolnych  od  pracy  ustawodawca  określił  niedziele  

i  inne,  konkretne  święta  państwowe.  Za  dzień  ustawowo  wolny  od  pracy  ustawodawca  nie 

uznał  natomiast  soboty.  Z  tych  też  względów  upływ  terminu  na  dokonanie  określonej 

czynności  -  w  tym  wniesienie  odwołania  do  Prezesa  KIO,  skutkuje  uznaniem,  że  właśnie  

w tym dniu termin ten skutecznie upływa, bez  możliwości jego wydłużenia na kolejny dzień 

roboczy.  Podobnie  choć  w  zakresie  zgłaszanego  przystąpienia,  co  jednakże  nie  zmienia 

istoty,  za  wyrokiem  KIO  z  04.05.2015  r.,  sygn.  akt:  KIO  818/15,  tudzież  wyrokiem  KIO  

z 03.12.2015 r., sygn. akt: KIO 2563/15. 

Dodatkowo  Izba  zauważa,  że  za  zasadnością  przyjętego  stanowiska  przemawia 

okoliczność, że Ustawodawca uznał potrzebę dokonania w tym zakresie zmian w przepisach 

Pzp  –  druk  Sejmowy  Nr  366  -  w  art.  185  dodaje  się  ust.  8  w  brzmieniu:  „8.  Jeżeli  ostatni 

dzień  terminu  przypada  na  sobotę  lub  dzień  ustawowo  wolny  od  pracy,  za  ostatni  dzień 

terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.” Nowelizacja Pzp – 

ustawa  z  dnia  22.06.2016  r.  o  zmianie  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  –  oraz 

niektórych innych ustaw – została podpisana przez prezydenta RP dnia 11.07.2016 r. 

Reasumując,  należy  uznać,  że  odwołanie  które  wpłynęło  do  Prezesa  KIO  dnia 

04.07.2016  r.,  a  nie  01,  czy  też  02.07.2016  r.,  jest  odwołaniem  wniesionym  z  uchybieniem 

ustawowego terminu na jego wniesienie, co skutkuje koniecznością jego odrzucenia zgodnie 

z art. 189 ust. 2 pkt 3 Pzp.  

Wobec powyższego, orzeczono jak w sentencji.  

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 

9 i ust. 10 Pzp oraz w oparciu o przepisy § 3 pkt 1 lit. a oraz § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).  

Zgodnie  z  art.  189  ust.  3  zd.  pierwsze  Pzp  oraz  §  13  ust.  2  pkt  2  rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 22  marca 2010 r. w sprawie regulaminu postępowania przy 

rozpatrywaniu  odwołań  (t.j.:  Dz.  U.  z  2014,  poz.  964)  -  postanowienie  wydano  na 

posiedzeniu  niejawnym.  W  oparciu  o  §  32  ww.  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów                

z  dnia  22  marca  2010  r.  w  sprawie  regulaminu  postępowania  przy  rozpatrywaniu  odwołań, 

ogłoszenie postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze wydanego na posiedzeniu 

niejawnym  następuje  przez  wywieszenie  sentencji  postanowienia  na  tablicy  ogłoszeń                   

w siedzibie Krajowej Izby Odwoławczej, a informacja o ogłoszeniu podawana jest na stronie 

internetowej  Urzędu  Zamówień  Publicznych.  Odpis  postanowienia  przesyła  się  stronom                 

i uczestnikom postępowania odwoławczego. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

Członkowie:   

……………………………… 

………………………………