KIO 1723/16 WYROK dnia 29 września 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1723/16 

WYROK 

  z dnia 29 września 2016 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  −   w składzie: 

Przewodniczący:      Anna Chudzik 

Protokolant:    

Aneta Górniak   

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  28  września  2016  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  13  września  2016  r.  przez 

ARCUS S.A. z siedzibą w Warszawie,  

w postępowaniu prowadzonym przez Warszawski Uniwersytet Medyczny, 

przy udziale: 

1)  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  J.S.  prowadzący 

działalność gospodarczą pod firmą  RISET Polska J.S., TH ALPLAST Sp. z o.o. Sp.k. 

z siedzibą w Niekaninie, 

2)  Ediko Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, 

zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego, 

orzeka: 

1.  Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu:  unieważnienie  czynności  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej  w  ramach  pakietów  1-3,  unieważnienie  czynności  odrzucenia 

oferty  Odwołującego  i powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert  oraz  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej; 

2.  Kosztami postępowania obciąża Warszawski Uniwersytet Medyczny i: 

zalicza  w poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7  500  zł  00  gr 

(słownie:  siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

Odwołującego  tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza  od  Warszawskiego  Uniwersytetu  Medycznego  na  rzecz  Odwołującego 

kwotę  11  100  zł  00  gr  (słownie:  jedenaście  tysięcy  sto  złotych  zero  groszy) 

stanowiącą  uzasadnione  koszty  strony  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania 

oraz wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  2164)  na niniejszy  wyrok  –  w  terminie  7 dni  od  dnia 

jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego w Warszawie.  

Przewodniczący:      ………………. 

Sygn. akt: KIO 1723/16 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  −  Warszawski  Uniwersytet  Medyczny  −  prowadzi  w trybie  przetargu 

nieograniczonego  postępowanie  o udzielenie  zamówienia  publicznego  na  Dostawę  sprzętu 

drukującego 

dla 

potrzeb 

Szpitala 

Pediatrycznego 

Warszawskiego 

Uniwersytetu 

Medycznego. 

W  dniu  13  września  2016  r.  wykonawca  ARCUS  S.A.  wniósł  odwołanie  wobec 

czynności  odrzucenia  jego  oferty  w  zakresie  pakietów  1-3  zamówienia,  zarzucając 

Zamawiającemu  naruszenie  przepisów:  art.  89  ust.  1  pkt  2  oraz  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp, 

a z ostrożności – art. 87 ust. 1 i art. 26 ust. 3 i 4 ustawy Pzp. 

Odwołujący  wskazał,  że  w  dniu  8  września  2016  r.  Zamawiający  dokonał  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej  we  wszystkich  pakietach  zamówienia,  przesyłając  jednocześnie 

informację  o  ofertach  odrzuconych.  Odrzucając  ofertę  Odwołującego  Zamawiający  powołał 

się  na  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp.  Wskazał,  że  oferta  Odwołującego  jest  niezgodna 

z SIWZ,  gdyż  w  rozdz.  II  ust.  4  SIWZ  został  ustanowiony  warunek  dołączenia  do  oferty 

zobowiązania  oświadczenia  producenta  lub  autoryzowanego  przedstawiciela  producenta 

oferowanych urządzeń o przejęciu na siebie w okresie gwarancji (zgodnych z zaoferowanym 

okresem  gwarancji)  wszelkich  zobowiązań  związanych  z  serwisem  gwarancyjnym, 

w przypadku  zaprzestania  działalności  przez  wykonawcę  lub  wskazany  w  formularzu 

ofertowym podmiot świadczący serwis gwarancyjny, którego to oświadczenia Odwołujący nie 

załączył do oferty. 

Kwestionując zasadność ww. czynności Zamawiającego Odwołujący podniósł, że jest 

jedynym  w  Polsce  autoryzowanym  przedstawicielem  producenta  w  zakresie  dystrybucji 

zaoferowanych  urządzeń  (Kyocera).  Autoryzowany  przedstawiciel  producenta  to  podmiot 

wyznaczony przez producenta odpowiedzialny na terytorium danego kraju za wprowadzenie 

do obrotu sprzętu pochodzącego od tego producenta i wykonujący w tym państwie obowiązki 

producenta.  Co  więcej,  zgodnie  z  ustawą  z  dnia  11  września  2015  r.  o  zużytym  sprzęcie 

elektrycznym  i  elektronicznym  (Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  1688  z  późn.  zm.),  autoryzowany 

przedstawiciel  wykonuje  obowiązki  producenta  i  działa  w  jego  imieniu,  ponosząc  przy  tym 

odpowiedzialność  za  producenta.  Odwołujący  dodał,  że  na  potrzeby  niniejszego 

postępowania  Zamawiający  nie  zdefiniował  pojęcia  autoryzowanego  przedstawiciela 

producenta.  Zdaniem  Odwołującego,  jako  podmiot  sam  będący  autoryzowanym 

przedstawicielem producenta, nie musiał on – oraz w istocie nie mógł – złożyć wraz z ofertą 

oświadczenia żądanego przez Zamawiającego. Wymóg złożenia przez wykonawcę będącym 

autoryzowanym  przedstawicielem  producenta  oświadczenia  o  przejęciu  zobowiązań 

gwarancyjnych, o którym mowa w rozdz. II ust. 4 SIWZ, jest w odniesieniu do Odwołującego 

bezprzedmiotowy.  Czynność  odrzucenia  oferty  Odwołującego  wskutek  braku  złożenia 

przedmiotowego  oświadczenia  jest  równoznaczna  z  oczekiwaniem  Zamawiającego,  że 

autoryzowany  przedstawiciel  producenta  złoży  oświadczenie  o  przejęciu  zobowiązań  przez 

de facto samego siebie na wypadek zaprzestania własnej działalności. Powyższe jest nie do 

pogodzenia z zasadami logiki i zdrowego rozsądku. Niemożliwe, gdyż pozbawione skutków 

prawnych,  byłoby  przedstawienie  przez  Odwołującego,  który  jest  autoryzowanym 

przedstawicielem  producenta  oferowanych  urządzeń,  oświadczenia  o  przejęciu  wszelkich 

zobowiązań  związanych  z  serwisem  gwarancyjnym  w  przypadku  zaprzestania  działalności 

Odwołującego. Odwołujący jest równocześnie podmiotem świadczącym serwis oferowanych 

urządzeń,  co  jest  zgodne  z  SIWZ.  Oświadczenie  takie  nie  wywoływałoby  zatem  żadnych 

skutków prawnych jako bezprzedmiotowe.

W ocenie  Odwołującego,  z  powyższych  względów  wymóg  złożenia  przedmiotowego 

oświadczenia  nie  miał  w  stosunku  do  niego  zastosowania.  Złożona  przez  Odwołującego 

oferta  sama  w  sobie  decyduje  o  zapewnieniu  serwisu  autoryzowanego  przedstawiciela 

producenta,  bez  konieczności  składania  dodatkowych  oświadczeń.  Odwołujący,  będąc 

autoryzowanym  przedstawicielem  producenta  urządzeń  Kyocera,  składając  ofertę 

w niniejszym  spełnił  wszelkie  wymogi  ustanowione  w  SIWZ.  Zamawiający  w  informacji 

dotyczącej odrzucenia wykonawcy wskazał, że niezależnie od statusu wykonawcy biorącego 

udział  w  postępowaniu,  oświadczenie  takie  należało  przedłożyć  wraz  z  ofertą.  Tymczasem 

status  Odwołującego  ma  w  tym  przypadku  zasadnicze  znaczenie,  bowiem  stanowi 

o obiektywnym braku możliwości złożenia dokumentu określonego w rozdz. II ust. 4 SIWZ. 

Odwołujący  podkreślił,  że  Zamawiający  w  przedmiotowym  postępowaniu  nie 

przewidział  sytuacji,  w  której  ofertę  złoży  producent  oferowanych  urządzeń  bądź  jego 

autoryzowany  przedstawiciel.  Formalistyczne  podejście  Zamawiającego  ogranicza  w  tej 

sytuacji  możliwość  pozyskania  zamówienia  przez  wykonawców  będących  producentami 

oferowanych urządzeń lub autoryzowanymi przedstawicielami producenta, co stanowi wprost 

naruszenie  zasady  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców.  Zarazem 

Zamawiający  w  żadnym  miejscu  nie  zawarł  ograniczeń  podmiotowych  co  do  możliwości 

udziału  w  postępowaniu,  związanych  ze  statusem  wykonawców,  co  zresztą  byłoby 

sprzeczne z ustawą Pzp. 

Zdaniem  Odwołującego,  czynność  odrzucenia  jego  oferty  w  sposób  rażący  narusza 

zasady uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców, stanowiąc tym samym 

rażącą obrazę art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. 

Odwołujący  podniósł,  że  wszelkie  niejasności  wynikające  z  postanowień  SIWZ  lub 

ogłoszenia nie mogą obciążać wykonawców. W analizowanej sprawie Zamawiający dokonał 

opisu  przedmiotowego  wymagania  w  sposób  błędny  oraz  niejednoznaczny,  nie 

uwzględniający  okoliczności  złożenia  oferty  przez  producenta  lub  autoryzowanego 

przedstawiciela  producenta.  Nie  sprecyzował  przy  tym,  w  jaki  sposób  wymóg  ten  należy 

traktować w odniesieniu do ww. podmiotów. Skutki powyższego zaniechania mogą obciążać 

wyłącznie Zamawiającego. 

Jedynie  na  marginesie  Odwołujący  podniósł  niedopuszczalność  żądania  przez 

Zamawiającego przedmiotowego oświadczenia. Wskazał, że zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy 

Pzp Zamawiający może żądać od wykonawców wyłącznie takich oświadczeń i dokumentów, 

które  są  niezbędne  do  przeprowadzenia  postępowania.  Katalog  dokumentów,  jakich 

zamawiający  może  żądać  od  wykonawcy  oraz  formy,  w  jakich  dokumenty  te  mogą  być 

składane,  zostały  określone  w  rozporządzeniu  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  19  lutego 

2013  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy, 

oraz  form,  w  jakich  dokumenty  mogą  być  składane  (Dz.  U.  z  2013  r.,  poz.  231). 

Rozporządzenie to nie przewiduje oświadczeń podmiotów trzecich (takich jak producenci czy 

ich  autoryzowani  przedstawiciele)  innych  niż  ich  zobowiązanie  się  do  udostępnienia 

zasobów, w celu spełnienia przez wykonawcę warunków udziału w postępowaniu. Oferta ze 

swej istoty jest oświadczeniem woli składającego ofertę (wykonawcy) zawarcia umowy, które 

zawiera istotne postanowienia umowy. Stanowi propozycję zawarcia umowy na określonych 

warunkach,  oferta  to  jednostronna  czynność  prawna  oferenta,  zawierająca  stanowczą 

propozycję  zawarcia  umowy  określonej  treści.  Treści  oferty  nie  stanowią  natomiast 

oświadczenia  podmiotów  trzecich,  zatem  w  niniejszej  sprawie  nie  może  być  zatem  mowy 

o niezgodności  oferty  z  treścią  SIWZ.  Wobec  tego  warunek  Zamawiającego,  zgodnie 

z którym treść oferty ma zawierać oświadczenie innych podmiotów trzecich (producenta lub 

autoryzowanego  przedstawiciela)  do  przejęcia  na  siebie  wszelkich  zobowiązań  związanych 

z serwisem  gwarancyjnym  w  przypadku  zaprzestania  działalności  przez  tego  oferenta 

stanowi  de  facto  wymóg  złożenia  dwóch  ofert  przez  dwa  odrębne  podmioty.  Taki  warunek 

zawarty w SIWZ jest niezgodny z prawem, a więc nieważny ex lege (art. 58 § 1 w zw. z § 3 

KC). 

Z  daleko  posuniętej  ostrożności  Odwołujący  podniósł,  że  skoro  przedmiotowe 

oświadczenie  nie  stanowi  treści  oferty,  która  ze  swej  istoty  obejmuje  jedynie  zobowiązania 

wykonawcy,  przedmiotowe  oświadczenie  podmiotu  trzeciego  należy  potraktować  jako 

dokument przedmiotowy, potwierdzający spełnianie przez przedmiot zamówienia w zakresie 

ś

wiadczeń  gwarancyjnych  wymagania  SIWZ,  w  tym  samym  podlegający  uzupełnieniu  na 

zasadzie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  w  związku  z  czym  Zamawiający  zobowiązany  był  do 

wezwania Odwołującego do uzupełnienia w powyższym zakresie. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu:  unieważnienia  czynności 

odrzucenia  oferty  Odwołującego  oraz  powtórzenia  czynności  badania  i  oceny  ofert 

z uwzględnieniem  oferty  Odwołującego  zamówienia  oraz  dokonania  wyboru  oferty 

Odwołującego jako najkorzystniejszej w zakresie wszystkich pakietów (części) zamówienia. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  przystąpili  wykonawcy 

wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia: J.S. prowadzący działalność gospodarczą 

pod  firmą    RISET  Polska  J.S.,  TH  ALPLAST  Sp.  z o.o.  Sp.k.  oraz  wykonawca  Ediko  Sp.  z 

o.o., wnosząc o oddalenie odwołania. 

Na  podstawie  dokumentacji  przedmiotowego  postępowania  oraz  biorąc  pod 

uwagę stanowiska stron i dowody przedstawione na rozprawie, Izba ustaliła i zważyła, 

co następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  Odwołujący  spełnia  określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy 

Pzp  przesłanki  korzystania  ze  środków  ochrony  prawnej,  tj.  ma  interes  w uzyskaniu 

zamówienia, a naruszenie przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp  może spowodować 

poniesienie przez niego szkody polegającej na nie uzyskania zamówienia. Izba nie podzieliła 

stanowiska  Zamawiającego,  który  podniósł,  że  Odwołujący  nie  posiada  legitymacji  do 

wniesienia odwołania z uwagi na to, że w dacie odwołania nie był już związany ofertą. Fakt 

upływu  terminu  związania  ofertą  był  okolicznością  bezsporną,  podobnie  jak  to,  że 

Zamawiający  nie  wezwał  Odwołującego  do  przedłużenia  tego  terminu.  Izba  stanęła  na 

stanowisku,  że  kwestia  związania  ofertą  nie  ma  rozstrzygającego  znaczenia  dla  ustalenia 

legitymacji  wykonawcy  do  wniesienia  odwołania.  Brak  jest  podstaw  do  stwierdzenia,  że 

upływ terminu związania ofertą przesądza o zasadności odmówienia wykonawcy możliwości 

korzystania ze środków ochrony prawnej. Odwołujący jest podmiotem dążącym do uzyskania 

zamówienia  (o  czym  świadczy  sam  fakt  wniesienia  odwołania),  a  jego  oferta  może  zostać 

wybrana  jako  najkorzystniejsza.  Izba  stwierdziła,  że  zakaz  zawierania  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego  po  upływie  terminu  związania  ofertą  znajdował  oparcie  na gruncie 

przepisów  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  brzmieniu  obowiązującym  do  dnia  23 

października 2008 r. W ówczesnym stanie prawnym zamawiający miał obowiązek zawierania 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  w  terminie  nie  krótszym  niż  7  dni  od  dnia 

przekazania zawiadomienia o wyborze oferty, jednak nie później niż przed upływem terminu 

związania  ofertą.  Zmiana  stanu  prawnego  w  zakresie  art.  94  ust.  1  ustawy  Pzp  dokonana 

ustawą  z  dnia  4  września  2008  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz 

o zmianie  niektórych  innych  ustaw  (Dz.  U.  Nr  171,  poz.  1058),  a  która  weszła  w  życie  24 

października 2008 r. zerwała jednak z tą zasadą, pozostawiając jedynie terminy minimalne. 

Od 24 października 2008 r. zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego po upływie 

terminu  związania  ofertą  jest  zatem  dopuszczalne,  co  potwierdził  Trybunał  Konstytucyjny 

w uzasadnieniu  postanowienia  z  dnia  24  lutego  2010  r.,  sygn.  akt  SK  22/08.  Zauważyć 

należy,  że  doktryna  prawa  cywilnego  uznaje,  że  okres  związania  ofertą  wyznacza  de  facto 

okres  ważności  ofert,  należy  jednak  wyraźnie  podkreślić,  że  zasada  związania  ofertą 

sformułowana  przez  art.  66  k.c.  doznaje  modyfikacji  na  gruncie  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych.  To  nie  wykonawca  składający  ofertę  określa  termin  związania  ofertą,  ale 

zamawiający,  jedynie  w  takich  granicach,  jakie  określa  art.  85  ust.  1  ustawy.  To  nie 

wykonawca formułuje treść zobowiązań wynikających z ewentualnego przyjęcia oferty przez 

zamawiającego, lecz jest ona wyznaczona postanowieniami SIWZ, a co za tym idzie, oferta 

składana  przez  wykonawcę  stanowi  rodzaj  przyjęcia  zaproszenia,  niejako  „oferty” 

zamawiającego w zakresie ustalenia przedmiotu zamówienia. Oferta, o której mowa w art. 66 

kodeksu cywilnego, jest oświadczeniem wyrażającym stanowczą decyzję oferenta dotyczącą 

zawarcia  umowy,  przy  czym  sens  tej  stanowczości  polega  na  tym,  że  zbędne  są  już  po 

stronie oferenta jakiekolwiek dalsze oświadczenia, aby umowa doszła do skutku. Ta właśnie 

stanowczość powoduje po stronie oferenta stan związania, polegający na tym, że oblat może 

przez  samo  przyjęcie  oferty  doprowadzić  do  zawarcia  umowy  o  treści  określonej  w  ofercie. 

Z uwagi  na  znaczną  uciążliwość  związania  dla  oferenta,  stan  ten  został  ograniczony 

terminem  –  po  upływie  którego  związanie  ofertą  wygasa. W konsekwencji,  po  upływie  tego 

terminu  oferta  w  rozumieniu  art.  66  k.c.  traci  swoją  podstawową  właściwość,  jaką  jest 

stanowczość  woli  zawarcia  umowy  skutkująca  automatycznym  zawarciem  umowy 

w przypadku  przyjęcia  oferty  przez  oblata,  a  zatem  nie  może  już  być  uznawana  za  ofertę 

skuteczną  i  ważną.  Natomiast  oferta  składana  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  waloru  stanowczości,  w  rozumieniu  wskazanym  powyżej,  nie  posiada.  Należy 

bowiem zauważyć, że dokonanie przez zamawiającego wyboru oferty najkorzystniejszej nie 

powoduje  powstania  pomiędzy  nim,  a  wykonawcą  stosunku  umownego  (automatycznego 

zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego), a jedynie uprawnia go do żądania od 

wykonawcy  złożenia  kolejnego  oświadczenia  woli  w  przedmiocie  zawarcia  umowy. 

Związanie  ofertą  na  gruncie  zamówień  publicznych  oznacza  zatem  jedynie  powstanie  po 

stronie  wykonawcy  obowiązku  złożenia  –  w  przypadku  wyboru  jego  oferty  –  oświadczenia 

woli w przedmiocie zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego. W przypadku, gdy 

wykonawca  obowiązku  tego  nie  dopełni,  umowa  nie  zostanie  zawarta.  W  postępowaniu 

o udzielenie  zamówienia  publicznego,  upływ  terminu  związania  ofertą  nie  powoduje  zatem

utraty  przez  ofertę  waloru  stanowczości,  polegającego  na  umożliwieniu  oblatowi 

(zamawiającemu)  doprowadzenia  do  zawarcia  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego 

poprzez  samo  przyjęcie  oferty.  Z  tego  względu  na  gruncie  przepisów  o  zamówieniach 

publicznych upływ terminu związania ofertą nie decyduje o skuteczności oferty, ale o braku 

istnienia po stronie wykonawcy obowiązku zawarcia umowy. Tym samym nie ma przeszkód 

do  dokonania  wyboru  takiej  oferty,  a  następnie  zawarcia  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego. Analogiczne stanowisko wyrażone  zostało także w orzecznictwie Izby  i sądów 

powszechnych  (m.in.  wyrok  KIO  z    18  maja  2016  r.  sygn.  akt  KIO  672/16,  wyrok  Sądu 

Okręgowego  w  Lublinie  z  17  stycznia  2013  r.  sygn.  akt  IX  Ga  392/13,  wyrok  Sądu 

Okręgowego  w  Warszawie  z  16  listopada  2014  r.,  sygn.  akt  XXIII  Ga  924/14).

W konsekwencji stwierdzono, że odwołujący wykazał przesłanki z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

Izba  ustaliła,  że  zgodnie  z  punktem  II  SIWZ  (Informacje  ogólne,  tryb  udzielenia 

zamówienia)  ppkt  4  Wykonawca  zobowiązany  jest  do  złożenia  jako  elementu  oferty 

oświadczenia  producenta  lub  autoryzowanego  przedstawiciela  producenta  oferowanych 

urządzeń,  o  przejęciu  na  siebie  w  okresie  gwarancji  (zgodnym  z  zaoferowanym  okresem 

gwarancji)  wszelkich  zobowiązań  związanych  z  serwisem  gwarancyjnym,  w  przypadku 

zaprzestania działalności przez Wykonawcę lub wskazany w Formularzu ofertowym podmiot 

ś

wiadczący serwis gwarancyjny. 

Odwołujący nie przedłożył wraz z ofertą oświadczenia, o którym mowa w punkcie II.4 

SIWZ  (okoliczność  bezsporna).  W  dniu  8  września  2016  r.  Zamawiający  odrzucił  ofertę 

Odwołującego  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp.  W  uzasadnieniu  faktycznym 

odrzucenia  oferty  Zamawiający  podał:  Wykonawca  nie  załączył  wymaganego  oświadczenia 

do  oferty.  Mając  na  uwadze,  iż  przedmiotowe  oświadczenie  stanowi treść  oferty,  dokument 

nie  podlega  uzupełnieniu  na  podstawie  art.  26  ust.  3  ustawy.  W  świetle  wymagania 

określonego  w  SIWZ,  bez  względu  na  status  Wykonawcy,  oświadczenie  takie  winno  być 

złożone  wraz  z  ofertą,  a  zatem  należy  stwierdzić,  że  Zamawiający  nie  jest  również 

uprawniony  do  wyjaśnienia  powodów  niezłożenia  wymaganego  dokumentu,  bowiem 

działanie takie byłoby niezgodne z postanowieniami art. 87 ust. 1 ustawy. 

Odwołanie  zasługuje  na  uwzględnienie,  biorąc  bowiem  pod  uwagę  fakt,  że 

Odwołujący  jest  autoryzowanym  przedstawicielem  producenta  oferowanych  urządzeń  brak 

jest podstaw do stwierdzenia, że jego oferta była niezgodna z treścią SIWZ. 

Po pierwsze podkreślić należy, że okolicznością uzasadniającą odrzucenie oferty na 

podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  jest  wyłącznie  merytoryczna  niezgodność  treści 

oferty  z  wymaganiami  zamawiającego  wyartykułowanymi  w  SIWZ.  W  niniejszej  sprawie 

Zamawiający  nie  określił  w  SIWZ  żadnych  szczególnych  postanowień  dotyczących 

obowiązku  złożenia  oświadczenia  o  przejęciu  zobowiązań  związanych  z  serwisem 

gwarancyjnym  w sytuacji,  gdy  ofertę  składa  producent  lub  autoryzowany  przedstawiciel 

producenta sprzętu. Zamawiający nie mógł więc na etapie badania i oceny oferty oczekiwać 

innego,  nieokreślonego  w  SIWZ,  dokumentu  zabezpieczającego  go  na  wypadek 

zaprzestania  prowadzenia  działalności  przez  wykonawcę  będącego  jednocześnie 

autoryzowanym przedstawicielem producenta. Jednocześnie Zamawiający nie miał podstaw 

oczekiwać,  że  taki  wykonawca  przedłoży  oświadczenie  określone  w  punkcie  II.4  SIWZ, 

obowiązek  określony  w  tym  postanowieniu  mógł  być  bowiem  zrealizowany  jedynie 

w sytuacji,  gdy  ofertę  składa  wykonawca  niebędący  producentem  ani  autoryzowanym 

przedstawicielem  producenta  urządzeń.  Obowiązki  nałożone  na  wykonawców  w  SIWZ 

należy  interpretować  w  sposób  racjonalny  i  logiczny,  nie  można  ich  również  domniemywać 

i rozszerzać na sytuacje, do których nie mogą być zastosowane. Skoro oczywistym jest, że 

złożenie  przez  Odwołującego  spornego  oświadczenia  byłoby  bezprzedmiotowe  i  niemające 

ż

adnej wartości prawnej i faktycznej (wykonawca musiałby oświadczyć de facto, że przejmie 

obowiązki od samego siebie), to nie można wymagać złożenia takiego oświadczenia tylko po 

to, żeby formalnie uczynić zadość postanowieniom SIWZ. Nie sposób również stwierdzić, że 

w  takiej  sytuacji  istniał  obowiązek  złożenia  oświadczenia  pochodzącego  bezpośrednio  od 

producenta,  stanowiłoby  to  nałożenie  na  wykonawcę  obowiązku  niewyrażonego 

w specyfikacji,  co  jest  niedopuszczalne.  Dlatego  nie  można  podzielić  stanowiska 

Zamawiającego  wyrażonego  w  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty,  że  bez  względu  na  status 

Wykonawcy, oświadczenie takie winno być złożone wraz z ofertą. Stanowisko to dodatkowo 

nie  jest  spójne  z  poglądem  zaprezentowanym  przez  Zamawiającego  podczas  rozprawy, 

kiedy  to  Zamawiający  stwierdził,  że  wystarczające  byłoby,  gdyby  Odwołujący  przedstawił 

dokument  potwierdzający  status  autoryzowanego  przedstawiciela  producenta,  bez  potrzeby 

składania  oświadczenia,  o  którym  mowa  w  punkcie  II.4  SIWZ.  Odnosząc  się  do  tej  tezy 

stwierdzić  należy,  że  jeżeli  Zamawiający  oczekiwał  od  wykonawców  będących 

autoryzowanym przedstawicielem producenta wykazania tego faktu, powinien to przewidzieć 

w  SIWZ.  Skoro  tego  nie  zrobił,  nie  może  na  późniejszym  etapie  postępowania  wyciągać 

wobec wykonawcy tak daleko idących konsekwencji, jak odrzucenie złożonej oferty.  

Dodatkowo  zauważyć  należy,  że  z  załączonych  do  oferty  Odwołującego  folderów 

wynikało, że Odwołujący jest dystrybutorem producenta Kyocera. Z uzasadnienia odrzucenia 

oferty  należy  wnioskować,  że  Zamawiający  miał  wiedzę,  iż  jest  on  dystrybutorem 

autoryzowanym, uzasadniając odrzucenie oferty Zamawiający odniósł się bowiem do statusu 

wykonawcy,  stwierdzając,  że  bez  względu  na  ten  status  miał  on  obowiązek  złożenia 

oświadczenia.  Jeżeli  jednak  Zamawiający  miał  jakiekolwiek  wątpliwości  co  do  statusu 

Odwołującego, miał obowiązek tę kwestię wyjaśnić. Ponieważ Zamawiający w SIWZ określił 

wprost,  że  sporne  oświadczenie  ma  być  elementem  oferty,  to  podstawą  do  wyjaśnień 

powinien  być  przepis  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp.  Izba  nie  dopatrzyła  się  żadnych  przeszkód 

w możliwości  skorzystania  z  tego  przepisu,  w  szczególności  –  wbrew  twierdzeniom 

Zamawiającego – nie sposób twierdzić, że prowadziłoby to do jakichkolwiek negocjacji treści 

oferty czy do jej zmiany. Treść oferty (zakres zobowiązania wykonawcy i sposób spełnienia 

przyszłego  świadczenia)  pozostałaby  bez  żadnych  zmian,  a  jedynym  skutkiem  wyjaśnień 

byłoby  rozwianie  wątpliwości  Zamawiającego  uzyskanie  przez  niego  pewności,  że 

wykonawca  jest  autoryzowanym  przedstawicielem  producenta  sprzętu  i w związku  z  tym 

brak jest podstaw do odrzucenia oferty z powodu niezłożenia oświadczenia, o którym mowa 

w punkcie II.4 SIWZ. Izba nie nakazała jednak w wyroku wezwania Odwołującego do takich 

wyjaśnień,  okoliczność  ta  została  bowiem  wykazana  podczas  rozprawy.  Odwołujący  złożył 

dokument  pn.  Autoryzacja  Producenta  z  5  lutego  2016  r.  zawierający  upoważnienie  dla 

Arcus  S.A.  jako  oficjalnego  dystrybutora  na  terytorium  Polski  do  prowadzenia 

przedsprzedaży,  marketingu,  serwisu  oraz  obsługi  gwarancyjnej  produktów  Kyocera 

Document  Solutions.  Ponadto  Odwołujący  złożył  dokument  pn.  List  potwierdzający 

z 11 sierpnia  2016  r.  (tj.  z  dnia,  na  który  przypadał  termin  składania  ofert)  wystawiony 

w imieniu Kyocera, zawierający potwierdzenie, że na dzień wystawienia listu nie ma innego 

podmiotu  oprócz  Arcus  S.A.,  który  byłby  naszym  autoryzowanym,  ale  niewyłącznym 

dystrybutorem  naszych  drukarek  laserowych  i wielofunkcyjnych  kopiarek  cyfrowych  oraz 

serwisu  gwarancyjnego  i  konserwacji  wymienionych  produktów  na  terytorium  Polski.  Arcus 

S.A.  w  Warszawie  jest  jedynym  autoryzowanym  partnerem  na  dzień  dzisiejszy 

zapewniającym  bezpośrednią  dystrybucję  i obsługę  serwisu  gwarancyjnego  drukarek 

laserowych  i  cyfrowych  kopiarek  wielofunkcyjnych  Kyocera  i  związanych  z  nimi  produktów. 

W  związku  z  tym  Izba  uznała  za  udowodnione,  że  Odwołujący  jest  autoryzowanym 

przedstawicielem producenta oferowanych urządzeń.  

Wobec powyższego na marginesie jedynie zauważyć należy, że nie można podzielić 

stanowiska  Odwołującego,  jakoby  postanowienie  punktu  II.4  SIWZ  powinno  być  uznane  za 

niewiążące wykonawcy, jako niezgodne z przepisami prawa, tj. nieważne. Odnosząc się do 

tego  stanowiska  podkreślić  należy,  że  postanowienia  SIWZ,  które  zdaniem  wykonawcy 

naruszają  obowiązujące  przepisy,  mogły  być  objęte  odwołaniem  wniesionym  w  terminie 

liczonym  zgodnie  z  art.  182  ust.  2  ustawy  Pzp.  Na  obecnym  etapie  postępowania 

przedmiotem  oceny  może  być  jedynie  czynność  Zamawiającego  dotycząca  odrzucenia 

oferty, nie zaś zgodność postanowień SIWZ z przepisami prawa.  

Podsumowując,  Izba  stwierdziła,  że  odrzucając  ofertę  Odwołującego  Zamawiający 

naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp (a w konsekwencji również art. 7 ust. 1 ustawy Pzp) 

w stopniu mającym wpływ na wynik postępowania, w związku z czym odwołanie – stosownie 

do art. 192 ust. 2 ustawy Pzp – podlegało uwzględnieniu. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy  Pzp  oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  pkt  1  i  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Ministrów  z dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz. U. Nr 41, poz. 238).  

Przewodniczący:      ……………….