KIO 1935/16 WYROK dnia 2 listopada 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1935/16 

WYROK 

z dnia 2 listopada   2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Andrzej Niwicki   

Protokolant:             Agata Dziuban 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  28  października  2016  r.  odwołania  wniesionego  do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  14  października  2016  r.  przez  uczestnika 

konkursu - 

Pracownia Konserwacji Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8, 

31-315  Kraków    w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Muzeum  PRL-u  (w  organizacji),, 

Rynek Główny 35, 31-011 Kraków   

przy  udziale 

MAE  MULTIMEDIA  ART  &  EDUCATION  Sp.  z  o.o.,  ul.  Stefana  Batorego 

8/1A,  80-251  Gdańsk  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po 

stronie zamawiającego,  

orzeka: 

1. oddala odwołanie; 

2.  kosztami  postępowania  obciąża

  uczestnika  konkursu  -    Pracownia  Konserwacji 

Zabytków „ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków  i: 

2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 

15 000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

Pracownia Konserwacji Zabytków 

„ARKONA” sp. z o.o., pl. Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków  tytułem wpisu od odwołania. 

2.2.  zasądza  od 

Pracownia  Konserwacji  Zabytków  „ARKONA”  sp.  z  o.o.,  pl. 

Sikorskiego 3/8, 31-315 Kraków  na rzecz Muzeum PRL-u (w organizacji) z siedziba w 

Krakowie  kwotę  3 600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy) 

stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia 

pełnomocnika zamawiającego.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego 

w Krakowie. 

Przewodniczący:      ………………….. 

Sygn. akt: KIO 1935/16 

Uzasadnienie 

Organizator konkursu: Muzeum PRL-u (w organizacji) z siedzibą w Krakowie Rynek Główny 

35,31-011 Kraków 

Dotyczy  :  konkursu  na  wykonanie  koncepcji  :  projektu  architektoniczno-budowlanego, 

scenariusza  wystawy  stałej  i  projektu  aranżacji  wystawy  stałej  dla  Muzeum  PRL-u  w 

Krakowie.  Konkurs  został  ogłoszony  w  dniu  15  kwietnia  2016  r.  w  zasięgu  krajowym,  a  20 

kwietnia 2016 r. w Dzienniku Urzędowym OPWE. 

Ogłoszenie o konkursie : Nr 2016/S 077-137804 z 20.04.2016 w Dz. Urz. O.P.W.E. 

ODWOŁANIE 

Odwołujący się uczestnik konkursu: Pracownie Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o. 

z  siedzibą  w  Krakowie  uczestnik  konkursu,  wniósł  odwołanie  od  czynności  i  zaniechań 

Organizatora  Konkursu  —  Muzeum  PRL-u  w  organizacji  z  siedzibą  w  Krakowie  , 

polegających  na  dokonaniu  przez  Organizatora  Konkursu  niewłaściwego  badania  i  oceny 

pracy  konkursowej  uczestnika  konkursu:  MAE  Multimedia  Art  &  Education  Sp.  z  o.o.,  w 

sposób sprzeczny z postanowieniami Regulaminu Konkursu, a to z przepisem ust. 1 pkt.1.1. 

z  Rozdziału  VII  Regulaminu  oraz  z  naruszeniem  art.  116  ust.  li  art.  7  ustawy  -  Prawo 

zamówień publicznych, w wyniku czego praca ta została przez Sąd Konkursowy niesłusznie 

uznana  za  pracę  najlepszą,  podczas  gdy  zgodnie  z  Regulaminem  Konkursu  powinna  ona 

zostać  zakwalifikowana  do  grupy  prac  „N”  (nie  spełniających  wymogów  regulaminu)  i  w 

efekcie  w  ogóle  nie  powinna  podlegać  dalszej  ocenie  w  konkursie.  Kwestionowana  praca 

konkursowa  nie  spełnia  wymogów  Regulaminu  Konkursu,  gdyż  zaproponowane  w  niej 

rozwiązania  architektoniczne  są  sprzeczne  z  nakazami  wynikającymi  z  uchwały  Nr 

XCII/1362/13 Rady Miasta Krakowa z 4.12.2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu 

zagospodarowania  przestrzennego  obszaru  „Centrum  Nowej  Huty”  w  Krakowie  oraz  z 

Wytycznymi  Miejskiego  Konserwatora  Zabytków  w  Krakowie,  a  zgodnie  z  Regulaminem 

Konkursu prace konkursowe muszą być zgodne z obydwu wymienionymi dokumentami. 

Odwołujący wnosi o: 

nakazanie  Organizatorowi  Konkursu  unieważnienia  czynności  dopuszczenia  do 

oceny  przez  Sąd  Konkursowy  w  II  etapie  pracy  konkursowej  MAE  Multimedia  Art  & 

Education  Sp.  z  o.o  oraz  unieważnienia  czynności  dokonania  wyboru  pracy  konkursowej 

MAE  Multimedia  Art  &  Education  Sp.  z  o.o.  jako  najlepszej  i  przyznania  jej  pierwszej 

nagrody, 

dopuszczenie  i  przeprowadzenie  dowodów  wskazanych  w  treści  uzasadnienia 

odwołania, 

Odwołujący  zarówno  ma  interes  w  wygraniu  konkursu,  jak  też  wskutek  naruszenia 

wskazanych  wyżej  przepisów  regulaminu  i  ustawy  interes  Odwołującego  może  doznać 

uszczerbku, ponieważ przeprowadzenie procedury konkursowej z wadliwym zastosowaniem 

tych  przepisów  powoduje  utratę  możliwości  wygrania  konkursu  przez  Odwołującego  i 

uzyskania  nagrody.  Natomiast  w  przypadku  uwzględnienia  żądań  odwołania,  praca 

konkursowa  Odwołującego  powinna,  a  w  każdym  razie  ma  szansę  zostać  uznana  za 

najlepszą,  w  związku  z  czym  Odwołujący  wygrałby  konkurs  i  uzyskał  korzyść  związaną  z 

realizacją zamówienia, po przeprowadzeniu negocjacji w trybie z wolnej ręki.  

Zamawiający w dniu 5 października 2016 r. ogłosił wyniki konkursu na wykonanie koncepcji: 

projektu  architektoniczno-budowlanego,  scenariusza  wystawy  stałej  i  projektu  aranżacji 

wystawy  stałej  dla  Muzeum  PRL-u  w  Krakowie,  przyznając  uczestnikowi  MAE  Multimedia 

Art.&  Education  Sp.  z  o.o  nagrodę  I  -  zaproszenie  do  negocjacji  w  trybie  z  wolnej  ręki  i 

50.000 zł, uczestnikowi odwołującemu się - Pracownie Konserwacji Zabytków ARKONA Sp. 

z o.o. nagrodę II - 30.000 zł, a uczestnikowi Locativo Sp. z o.o. - wyróżnienie - 10.000 zł. 

Pismem  z  dnia  13.07.2016  r.  Zamawiający  zawiadomił  uczestników  konkursu  o  tym,  że 

decyzją  sądu  konkursowego  do  II  etapu  zakwalifikowano  trzy  opracowania  studialne  oraz 

poinformował,  że  czwarte  z  opracowań  studialnych  nie  zostało  zakwalifikowane  z  uwagi  na 

to, że nie spełniało wymogów formalnych Regulaminu Konkursu, a konkretnie - nie spełniało 

zapisów uchwały Nr XCII /1362/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 4 grudnia 2013 r. w sprawie 

uchwalenia  miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego  dla  obszaru  „Centrum 

Nowej Huty” w Krakowie. 

dowód: pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z 13.07.2016 r. 

Takie stanowisko Zamawiającego co do odrzucenia czwartego z opracowań studialnych było 

konsekwencją przyjętej w Regulaminie Konkursu Rozdz. IV pkt 1.3. zasady, zgodnie z którą 

„Udzielone  przez  Organizatora  konkursu  wyjaśnienia  oraz  dokonane  zmiany  w  regulaminie 

są  wiążące  dla  Uczestników  konkursu”  oraz  wyjaśnień  dokonanych  przez  Zamawiającego 

pismem  z  dnia  5  maja  2016  r.,  gdzie  trzykrotnie,  w  odpowiedzi  na  pytania  3,  4  i  5 

Zamawiający  wyjaśniał,  że  prace  proponowane  przez  uczestników  muszą  być  zgodne  z 

Wytycznymi  Miejskiego  Konserwatora  Zabytków  w  Krakowie  oraz  powszechnie 

obowiązującymi  przepisami  prawa,  w  tym  prawa  miejscowego,  a  w  szczególności  uchwały 

Nr  XCII  /1362/13  Rady  Miasta  Krakowa  z  dnia  4  grudnia  2013  r.  w  sprawie  uchwalenia 

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „Centrum Nowej Huty” w 

Krakowie i mają się mieścić w granicach dopuszczonych wymienionymi aktami. 

dowód: Regulamin Konkursu Rozdz. IV ust. 1 pkt 1.3 pismo Zamawiającego do uczestników 

konkursu z 05.05.2016 r. 

Wskazać  należy,  że  w  stosunku  do  obszaru  objętego  konkursem  wprowadzają  one  jako 

obowiązującą zasadę, zgodnie z którą dopuszcza się rozbudowę istniejącego budynku (Kina 

Ś

wiatowid,  projektowanego  Muzeum  PRL-u  )  wyłącznie  od  strony  południowej  (tak  w 

miejscowym  planie  zagospodarowania  przestrzennego  §  101  ust.4  pkt.  2).  Wytyczne 

Miejskiego Konserwatora Zabytków, będące załącznikiem Nr 17 do Regulaminu powtarzają 

ten  wymóg,  stanowiąc  że:  Jeżeli  planowana  funkcja  muzeum,  wynikająca  z  programu, 

wymaga  rozbudowy  obiektu,  dopuszcza  się  zwiększenie  kubatury  i  zlokalizowanie  jej 

wyłącznie od strony południowej. 

dowód: 

Uchwała  RMK  Nr  XCII/1362/13  z  04.12.2013 r. §  101  ust.4  pkt  2)  i fragment 

mapy obejmujący działkę i budynek o który mowa w § 101 Wytyczne Konserwatorskie — zał. 

Nr  17  do  Regulaminu  Konkursowego  pismo  Zamawiającego  do  uczestników  konkursu  z 

13.07.2016 r. 

Jak  wynika  z  analizy  pracy  konkursowej,  która  uzyskała  I  nagrodę  i  zaproszenie  do 

negocjacji  w  trybie  z  wolnej  ręki  -  jej  autor  zaprojektował  rozbudowę  budynku  od  strony 

północnej.  Od  tej  strony  bowiem  (od  ulicy  Jana  Pawła  II)  zaprojektował  on  rozbudowę 

budynku  zwiększającą  jego  kubaturę  zarówno  o  pomieszczenia  podziemne,  jak  też 

rozbudowę  nadziemną  w  postaci  wyrastających  ponad  chodnik  ostrosłupowych  świetlików, 

stanowiących części składowe budynku. 

dowód ; praca konkursowa MAE Multimedia Art & Education Sp. z o. o. - część graficzna 

Nadto  miejscowy  plan  zagospodarowania  przestrzennego  w  zakresie  sposobu 

zagospodarowania  terenu  (§  101,.ust.3,  pkt.l))  dopuszcza  lokalizację  elementów 

niezbędnych dla urządzenia i funkcjonowania terenu, takich jak: urządzenia budowlane, sieci 

i  urządzenia  infrastruktury  technicznej,  miejsca  postojowe,  dojazdy  i  dojścia,  piesze 

niewyznaczone  na  Rysunku  Planu,  zieleń,  obiekty  małej  architektury.  Zaprojektowane  w 

kwestionowanej pracy konkursowej ostrosłupowe świetliki nie mieszczą się zatem w zakresie 

elementów dopuszczonych przez plan i są z tym planem sprzeczne. 

Skoro  przez  rozbudowę  należy  rozumieć  zwiększenie  kubatury  budynku,  to rozbudową  jest 

zarówno  powiększenie  kubatury  podziemnej  jak  i  naziemnej.  Ograniczenia  wprowadzone 

przez  plan  zagospodarowania  przestrzennego  nie  różnicują  zakazu  rozbudowy  budynku  z 

innych  stron  niż  południowa  od  okoliczności  czy  jest  to  rozbudowa  podziemna,  czy 

nadziemna.  Zatem  zarówno  z  przyczyny  proponowanej  rozbudowy  podziemnej  jak  i 

nadziemnej od strony północnej kwestionowana praca pozostaje w oczywistej sprzeczności 

zarówno  z  postanowieniami Wytycznych  Konserwatorskich, jak  i  z  przepisami  miejscowego 

planu  zagospodarowania  przestrzennego  -  powszechnie  obowiązującego  prawa  lokalnego, 

wiążącego wszystkich uczestników konkursu, a także i sąd konkursowy, co sam Organizator 

Konkursu  kilkukrotnie  podkreślał  w  powołanych  wyjaśnieniach  do  Regulaminu  Konkursu  - 

piśmie z dnia 5 maja 2016 r. 

Jak można wnioskować z treści części opisowej pracy MAE Multimedia Art & Education Sp. 

z  o.  ,dopuszczalność  proponowanej  rozbudowy  budynku  od  strony  północnej  uczestnik  ten 

wywodzi z faktu, że : „ Z analiz przeprowadzonych przez Autorską Pracownię Projektową w 

2009  r.  wynika,  że  pod  całą  powierzchnią  działki  możliwa  jest  rozbudowa  budynku  w 

kondygnacji podziemnej .” Argument ten jest jednak chybiony, z tej przyczyny, że powołana 

analiza  jest  wprawdzie  załącznikiem  do  Regulaminu  Konkursu  (zał.  16)  ,  podobnie  jak 

Założenia  układu  funkcjonalno  -  użytkowego  (zał.  nr  15),  ale  nie  jest  ona  dokumentem 

miarodajnym  do  ustalenia  jakiego  rodzaju  rozbudowa  budynku  Kina  „Światowid”  jest 

dopuszczalna,  natomiast  dokumentami  miarodajnymi  w  tej  sprawie  są  właśnie:  plan 

zagospodarowania  przestrzennego,  jako  powszechnie  obowiązujący  akt  prawa  lokalnego 

oraz zgodne z nim wytycznie Miejskiego Konserwatora Zabytków. Obydwa załączniki - nr 15 

i 16 pełnią tylko rolę pomocniczą,. inspirującą możliwe pomysły czy rozwiązania, gdyż są to 

opracowania  sporządzone  przed  uchwaleniem  w  dniu  4  grudnia  2013  r.  obowiązującego 

aktualnie  planu  zagospodarowania  przestrzennego.  Wyjaśnień  w  tej  sprawie  udzielił 

Organizator  Konkursu  w  swoim  piśmie  z  dnia  5  maja  2016  r.,  wskazując  w  odpowiedzi  na 

pytanie  5,  że  załączniki  te  nie  są  wiążące  dla  uczestników,  w  przeciwieństwie  do  planu 

zagospodarowania 

przestrzennego 

i 

Wytycznych 

MKZ. 

Niezgodności 

pomiędzy 

obowiązującym  planem  zagospodarowania,  a  wcześniejszymi  czasowo  rozwiązaniami 

sugerowanymi  przez  autorów  analizy  z  2009  r.  jest  zresztą  zdecydowanie  więcej,  m.in. 

granica nieprzekraczalnej linii zabudowy i są to niezgodności oczywiste . 

dowód: część opisowa pracy konkursowej MAE Multimedia Art & Education Sp. z o. 

Niezrozumiałym  dla  Odwołującego  jest,  w  jaki  sposób  ta  sprzeczność  rozwiązań 

zaproponowanych  w  kwestionowanej,  pracy  konkursowej  z  planem  zagospodarowania 

przestrzennego  oraz  Wytycznymi  Miejskiego  Konserwatora  Zabytków  uszła  uwagi  Sądu 

Konkursowego,  skoro  jak  to  wyżej  już  wskazano,  w  I  etapie  konkursu  tenże  sam  Sąd 

Konkursowy  nie  zakwalifikował  do  dalszej  oceny  jednej  z  prac  konkursowych  właśnie  z 

przyczyny  jej  niezgodności  z  warunkami  tegoż  miejscowego  planu  zagospodarowania 

przestrzennego i z wytycznymi MKZ. 

Sprzeczność  rozwiązań  proponowanych  w  pracy  konkursowej  MAE  Multimedia  Art  & 

Education  Sp.  z  o.o.  z  Regulaminem  Konkursu  powoduje  że  praca  ta  w  ogóle  nie  podlega 

ocenie  Sądu  Konkursowego,  co  wprost  wynika  z  treści  Regulaminu  (  Rozdział  VII  ust.  1 

pkt.1.1.).  W  tej  sytuacji  nakazanie  Organizatorowi  Konkursu  unieważnienia  czynności 

dopuszczenia do oceny kwestionowanej pracy konkursowej MAE Multimedia Art & Education 

Sp.  z  o.o  oraz  unieważnienia  czynności  dokonania  wyboru  pracy  konkursowej  MAE 

Multimedia Art & Education Sp. z o.o. jako najlepszej i przyznania jej pierwszej nagrody, nie 

pociąga  za  sobą  nieważności  całego  konkursu,  lecz  umożliwia  Sądowi  Konkursowemu 

zmianę  rozstrzygnięcia  w  oparciu  o  dokonaną  już  ocenę  pozostałych  prac  konkursowych. 

Wydaje  się  też,  że  Organizator  Konkursu  mógłby  po  wydaniu  przez  KIO  orzeczenia 

zgodnego  z  wnioskiem  Odwołującego  skorzystać  z  postanowienia  Rozdziału  VIII  ust.  11 

Regulaminu Konkursu i uznać za najlepszą i nagrodzić I nagrodą kolejną pracę konkursową 

wskazaną  w  protokole  Sądu  Konkursowego,  a  więc  w  tym  wypadku  -  pracę  konkursową 

Pracowni Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o. Wydaje się, że taka interpretacja tego 

przepisu jest dopuszczalna, gdyż użyte w ustępie 10 punkt 10.3. sformułowanie „ uczestnik 

konkursu  nie  spełnia  wymagań  określonych  w  regulaminie”  jest  szersze  niż  pojęcie  „nie 

spełniania warunków udziału w konkursie” i może dotyczyć nie tylko podmiotowo uczestnika, 

ale  też  i  wymagań  formułowanych  przez  regulamin  w  stosunku  do  pracy  konkursowej,  co 

potwierdza użycie tego określenia także w przepisie Rozdz. VII ust. 1 pkt 1.1 Regulaminu.. 

Naruszenia prawa 

Naruszenia  przepisu  ust.  1  pkt.1.1.  z  Rozdziału  VII  Regulaminu  Konkursu  Organizator 

Konkursu  dopuścił  się  poprzez  zaniechanie  zakwalifikowania  pracy  konkursowej  MAE 

Multimedia  Art  &  Education  Sp.  z  o.o.  z  do  grupy  N  (  nie  spełniającej  wymagań)  i 

dokonywanie  dalszej  jej  oceny  w  konkursie,  pomimo  jej  sprzeczności  z  wymogami 

regulaminu,  wprowadzonych  do  niego  pismem  Organizatora  Konkursu  z  wyjaśnieniami  z 

dnia  5  maja  2016  r.,  w  oparciu  o  normę  Rozdz.  IV  ust.l  pkt  1.3  Regulaminu.  Sprzeczność 

pracy  konkursowej  z  regulaminem  wynika  z  przyjęcia  w  niej  rozwiązań  niezgodnych  z 

obowiązującymi  przepisami  prawa  lokalnego  -  Uchwały  Nr  XCII/1362/13  Rady  Miasta 

Krakowa  z  dnia  4  grudnia  2013  r.  w  sprawie  uchwalenia  miejscowego  planu 

zagospodarowania  przestrzennego  obszaru  „Centrum  Nowej  Huty”  w  Krakowie  oraz  z 

przepisami Wytycznych Miejskiego Konserwatora Zabytków. 

Działając  w  wyżej  opisany  sposób  niezgodny  z  Regulaminem  Konkursu,  Organizator 

Konkursu  naruszył  przepis  art.  116  ust.  1  ustawy  P.z.p.  zgodnie  z  którym  Zamawiający 

przeprowadza konkurs na podstawie ustalonego przez siebie regulaminu konkursu. 

Naruszenia przepisu art. 7 ust ustawy - Prawo zamówień publicznych, Organizator Konkursu 

dopuścił się poprzez prowadzenie konkursu w sposób niezapewniający zachowania uczciwej 

konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców,  gdyż  pomimo  popełnienia  przez  dwu 

uczestników  konkursu  takiego  samego  uchybienia  (przedstawienia  koncepcji  niezgodnej  z 

miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego), jednego z nich słusznie wyłączył z 

udziału  w  konkursie,  a  pracę  drugiego  niesłusznie  dopuścił  do  dalszej  oceny  i  co  więcej 

przyznał  jej  główną  nagrodę,  jak  również  i  przez  to,  że  dopuszczając  do  dalszej  oceny 

konkursowej  pracę,  której  autor  nie  zastosował  się  do  wynikających  z  miejscowego  planu 

zagospodarowania  ograniczeń  i  dzięki  temu  miał  większą  swobodę  projektowania, 

pokrzywdził  pozostałych  uczestników  konkursu,  którzy  stosując  się  do  ograniczeń 

wynikających z planu zagospodarowania , mieli przez to zdecydowanie bardziej ograniczone 

pole manewru w projektowaniu . 

Załączono ogłoszenie o wynikach konkursu, pismo Zamawiającego do uczestników konkursu 

z 13.07.2016 r., pismo Zamawiającego do uczestników konkursu z 05.05.2016 r.,  fragmenty 

Uchwały  RMK  Nr  XCII/1362/13  z  04.12.2013  r.  §  101  ust.4  pkt2)  z  fragmentem  mapki  z 

planu,  Wytyczne Konserwatorskie - zał. Nr 17 do Regulaminu Konkursowego,część opisowa 

pracy MAE Multimedia Art & Education Sp. z o. 1 strona.  

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.  

Wskazał  na  treść  regulaminu  konkursu,  w  tym  wymóg  zgodności  prac  konkursowych  z 

wytycznym  konserwatorskim  oraz  obowiązującym  planem  miejscowym.  Stwierdził,  że 

konkurs  został  przeprowadzony  zgodnie  z  przepisami,  a  wybrana  praca  jest  zgodna 

postawionymi  wymogami.  Wskazał  na  zasady  planu  i  cel  nadrzędny,  jakim  jest  ochrona 

historycznego  układu  urbanistycznego  Centrum  Nowej  Huty.  Wskazał  na  ustalenia 

szczegółowe planu dla przedmiotowego obszaru. 

Podkreślił,  że  pojęcie  rozbudowy  nie  zostało  zdefiniowane  planie,  nie  ma  także  definicji  w 

innych przepisach prawa.  

Zauważył, że w kontekście ustalonych celów planu prawidłowe jest twierdzenie, iż w związku 

z koniecznością ochrony dziedzictwa kulturowego, zabytków, dóbr kultury współczesnej oraz 

krajobrazu  kulturowego  plan,  co  do  zasady,  nakazał  ochronę  obiektu  dawnego  kina 

„Światowid”,  polegającą  na  zachowaniu  kształtów  bryły  i  gabarytów.  Wyjątkiem  od  zasady 

ochrony obiektu polegającej  m.in. na zachowaniu kształtu bryły i jej gabarytów oraz ochronie 

elewacji  jest  sformułowane  w  §  101  ust.  4  pkt  2  dopuszczenie  rozbudowy  od  strony 

południowej.  Omawiany  wyjątek  odnosić  trzeba  jednak  jedynie  do  wprowadzonego  nakazu 

ochrony obiektu co do zachowania kształtu bryły i jej gabarytów, a wiec podlegającej ścisłej 

ochronie części naziemnej obiektu. Parametry te odnosić należy do części naziemnej. W tej 

sytuacji  widoczne  jest.  Że  dopuszczenie  rozbudowy  obiektu  (ww    paragraf)  odnosi  się  jako 

wyjątek od zasady, do rozbudowy polegającej na zmianie charakterystycznego kształtu bryły 

tego obiektu i jego gabarytów (a więc części nadziemnych ) od strony południowej. Zatem od 

strony  południowej  dopuszczono  ingerencję  w  bryłę  obiektu  umożliwiającą  zmianę  jej 

kształtu lub gabarytów. 

Plan,  jak  stwierdził  zamawiający,  nie  wprowadził  ochrony  w  postaci  zachowania 

podziemnych  części  obiektu  tak  w  postaci  nakazu  zachowania  podziemnej  części  obiektu, 

jak  też  zakazu  podziemnej  rozbudowy  obiektu  w  jakimkolwiek  kierunku,  do  czego 

odniesienie  mógłby  znaleźć  wyjątek  w  ww  przepisie  par.  101.  Tym  samym  plan  nie 

wprowadził  zakazu  zmiany  podziemnej  kubatury  tego  obiektu  przez  realizację  nowych 

kondygnacji  lub  nowych  części  podziemnych  budynku.  W  pracy  nagrodzonej  nagrodą 

wymagane  planem  parametry  zostały  zachowane.  Nie  następuje  zmiana  powierzchni 

zabudowy  w  kierunku  północnym;  nie  ma  ingerencji  w  bryłę  budynku  w  tym  kierunku,  w 

konsekwencji  nie  ulega  zmianie  wysokość,  długość  czy  szerokość  w  tym  kierunku.  Praca 

honoruje zatem ustalenia planu zarówno co do zasad, jak i szczegółów. 

Odnosząc się do pojęcia „rozbudowy”, którym posługuje się odwołujący, zamawiający 

stwierdził,  iż  w  orzecznictwie  sądowo-administracyjnym  przyjmuje  się  In  abstracto,  że 

rozbudową  jest  wykonywanie  robót  budowlanych,  w  wyniku  których  następuje  zmiana 

charakterystycznych  parametrów  użytkowych  lub  technicznych  istniejącego  obiektu,  przy 

czym  rozbudowa  może  nastąpić  przez  zmianę  jednego  lub  kilku  parametrów.  By  można 

mówić  o  zmianie,  to  zmiana  dotyczyć  ma  istniejących  obiektów  zlokalizowanych  nad 

powierzchnią  ziemi  (tak  wyrok  NSA  z  15.06.2016  r.  II  OSK  2484/14).  „Skoro  budynek 

istniejący  nie  zmienia  gabarytów  zewnętrznych,  to  nie  może  być  mowy  o  jego  rozbudowie. 

/…/  w  kontekście  zagospodarowania  przestrzennego,  ładu  urbanistycznego,  parametrów 

zabudowy, istotne znaczenie mają właśnie obiekty nad powierzchnią ziemi, a nie ich części 

podziemne.  Pojęcie  „rozbudowy”  nie  zostało  zdefiniowane,  nie  ma  więc  podstaw  do 

nadawania mu znaczenia innego, niż w języku potocznym.” 

Analogicznie  w  niniejszej  sprawie  za  rozbudowę    nie  może  być  uznana  inwestycja,  która, 

wbrew  twierdzeniom  odwołującego,  zachowuje  od  strony  północnej  istniejący  kształt 

budynku  dawnego  kina  „Światowid”,  nie  ingerując  w  otaczającą  przestrzeń.  Zamawiający 

wskazuje  na  zasady  kształtowania  polityki  przestrzennej  przez  jednostki  samorządu 

terytorialnego,  na  podstawie  ustawy  o  planowaniu  i  zagospodarowaniu  przestrzennym. 

Stwierdza,  że  podstawową  funkcją  miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego 

jest  kształtowanie  przestrzeni,  a  więc  fizycznego  i  konkretyzowanego  planem  obszaru,  w 

którym  człowiek  funkcjonuje  i  który  go  otacza,  a  który  stanowi  obszar  nad  powierzchnią 

ziemi.  Jedynie  bowiem  obszar  nad  powierzchnią  ziemi  można  kształtować  w  traki  sposób, 

aby  było  to  zgodne  z  wymaganiami  relewantnie  prawnie  widocznego  w  krajobrazie  (tu 

miejskim) zagospodarowania. Podkreśla, że wobec wskazanych § 3 mpzp celów stojących u 

podstaw uchwalenia planu tj. ochrony historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej 

Huty  wraz  ze  wszystkimi  elementami  kształtującymi  urbanistykę  miasta,  takimi  jak  ulice, 

place, zwarte pierzeje, pasaże i wypełnione zielenią wnętrza urbanistyczne, ustalenie zasad 

ochrony  i  kształtowania  zabudowy  z  zachowaniem  charakterystycznych  kształtów  brył  i 

gabarytów oraz detali architektonicznych i kolorystyki elewacji, jak również ochrona wartości 

kulturowych  i  krajobrazowych  poprzez  ochronę  charakterystycznej  sylwety  Centrum  Nowej 

Huty  z  zachowaniem  charakterystycznych  osi  i  ciągów  kompozycyjnych  i  widokowych. 

Wskazane elementy dotyczą bezpośrednio przestrzeni naziemnej przedmiotowego obszaru, 

a w kontekście omawianym, jedynie części nadziemnych obiektów budowlanych. W efekcie, 

ochronie podlegają przede wszystkim gabaryty obiektów (wysokość, szerokość, długość) nie 

zaś ich części podziemne, o których plan milczy. 

W podsumowaniu zamawiający stwierdza, że za rozbudowę w świetle orzecznictwa sądowo-

administracyjnego  nie  można  uznać  inwestycji,  która    w  kontekście  zagospodarowania 

przestrzennego  oraz  w  aspekcie  przestrzennym  nie  będzie  widoczna.  Przyjęty  w 

nagrodzonej  pracy  przestępującego  brak  zmian  gabarytów  obiektu  od  strony  północnej 

wynikający z braku jakiejkolwiek ingerencji w bryłę obiektu od tej strony nie może być znany 

za  nie  dopuszczoną  treścią  miejscowego  planu  rozbudowę  obiektu  dawnego  kina 

„Światowid”. 

Zamawiający  zauważa  także,  że  dopuszczenie  rozbudowy  budynku  od  strony  południowej 

stanowi  wyjątek  od  ustalonych  planem  zasad  zabudowy  i  zagospodarowania  terenu. 

Wskazuje także na wprowadzone do treści planu definicji legalnych powierzchni zabudowy, 

wskaźnika  powierzchni  zabudowy,  powierzchni  całkowitej  budynku  oraz  powierzchni 

całkowitej  zabudowy.  Podkreśla,  że  związane  są  one  z  pojęciem  kondygnacji  przyziemnej 

budynku,  kondygnacji  nadziemnych  budynku,  zatem  odnoszą  się  do  części  nadziemnych, 

nie obejmując swym zakresem jakichkolwiek części podziemnych. 

Zamawiający  stwierdza,  że  przedstawione  w  kwestionowanej  pracy  „świetliki”  nie 

stanowią  rozbudowy  nadziemnej  istniejącego  budynku.  Sporne  „świetliki”  znajdują  się  w 

pewnej  odległości  od  budynku  i  stanowią  konstrukcję  z  punktu  widzenia  obserwatora 

odrębną  i  nie  związaną  w  przestrzeni  budynkiem  dawnego  kina  „Światowid”.  Jako  element 

zagospodarowania  placu  są  obiektami  definiowanymi  w  prawie  budowlanym  jako  obiekty 

małej  architektury.  Zauważa  przy  tym,  że  proponowane  rozwiązanie  jest  spójne  w 

wytycznymi  konserwatorskim,  z  których  wynika  zalecenie  wykonania  „opracowania 

dotyczącego  bezpośredniego  otoczenia  budynku  oraz  jego  iluminacji.  Nadto  obiekty  małej 

architektury nie były przedmiotem opracowania studialnego ani pracy konkursowej zatem nie 

podlegały ocenie z ptu widzenia kryteriów zgodności z pzp.  

W  odniesieniu  do  zarzutu  niezgodności  pracy  przystępującego  z  wytycznymi 

konserwatorskim  stanowiącymi  załącznik  do  regulaminu  konkursu  zamawiający  przedstawił 

pisemne oświadczenie Miejskiego Konserwatora Zabytków o zgodności pracy z wytycznymi. 

W tym świetle odwołujący odstąpił od popierania zarzutu w tym zakresie.  

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego  zgłosił  się  wykonawca  Mae 

Multimedia  Art.  And  Education  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Gdańsku  i  wniósł  o  oddalenie 

odwołania.  

Podniósł  brak  interesu  we  wniesieniu  odwołania  przez  odwołującego  podważając  interes  w 

możliwości wygrania przez ten podmiot przedmiotowego konkursu i możliwości zaproszenia 

go  do  negocjacji  z  wolnej  ręki.  Przypomniał,  że  konkurs  zgodnie  z  art.  110  ustawy  pzp  nie 

jest  trybem  udzielania  zamówień  lecz  przyrzeczeniem  publicznym,  w  którym  nagrodą  jest 

udział w  postępowaniu o udzielenie zamówienia ( zamówienie z wolnej reki albo negocjacje 

bez ogłoszenia.) To, ze  pierwsza praca byłaby odrzucona, nie oznacza,  że praca oceniona 

jako druga mogłaby automatycznie zająć pierwsze miejsce. Przystępujący wskazał także, że 

rozstrzygnięcie  konkursu  już  nastąpiło  i  powtórzenie  tej  decyzji  nie  morze  na  stąpić  ze 

względu na treść art. 122 ust. Ustawy pzp i wynikająca z niego zasadę anonimowości prac 

konkursowych. 

Podkreślił niezasadność zarzutu naruszenia przez zamawiającego art. 116 ust. 1 i art. 7 ust. 

1 ustawy pzp. 

Wskazał,  że  jego  praca  spełnia  wymogi  regulaminu,  a  zaproponowane  rozwiązania  są 

zgodne  z  postanowieniami  miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego  obszaru 

„Centrum  Nowej  Huty”  w  Krakowie  oraz  Wytycznymi  Miejskiego  Konserwatora  Zabytów  w 

Krakowie.  

Stwierdził,  że  zapisy  planu  dotyczące  rozbudowy  obiektu  wyłącznie  od  strony  południowej, 

odnoszą się jedynie do rozbudowy naziemnej obiektu.  

Wskazał  na  treść  miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego  (mpzp),  w  tym 

zapisy rozdziału 1 § 3 określające cele planu, w szczególności ochrona historycznego układu 

urbanistycznego,  ustalenie  zasad  ochrony  i  kształtowania  zabudowy  z  zachowaniem 

charakterystycznych kształtów brył i gabarytów oraz detali architektonicznych /…/ 

Zauważył, że paragraf powołany przez odwołującego (101 ust. 4 pkt 2) brzmi: „4 W zakresie 

zasad kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu /…/ 2) dopuszcza się rozbudowę 

istniejącego budynku wyłącznie od strony południowej”, czyli faktycznie,  nieograni cza on – 

jak  twierdzy  odwołujący  –  w  ogóle  rozbudowy  budynku  tylko  od  strony  południowej  ale 

stwierdza,  że  ograniczenie  to  dotyczy  jedynie  kształtowania  zabudowy  zagospodarowania 

terenu.  Jednocześnie  z  punktu  widzenia  celów  planu  –  celem  przywołanego  paragrafu  nie 

może  być  ograniczenie  rozbudowy  budynku  pod  ziemią,  ponieważ  rozbudowa  taka  nie 

wpływa  ani  na  zachowanie  historycznego  układu  urbanistycznego,  ani  na  istniejącą 

elewację,  ani  wartości  kulturowe  i  obrazowe  jak  i  zachowanie  charakterystycznej  sylwety 

Centrum Nowej Huty. Oczywiste jest również, że szczegółowe ustalenia dla danej jednostki 

terenowej  nie  mogą  stać  w  sprzeczności  z  ustaleniami  ogólnymi.  Stwierdził,  że  zarówno 

zabudowę, jak i zagospodarowanie terenu należy bezsprzecznie uznać za odnoszące się do 

części  naziemnych.  Choć  obowiązujące  przepisy  nie  definiują  pojęcia  „zabudowy”,  to 

znaczenie można wnioskować na podstawie innych aktów prawnych, sposobów i celów jego 

użycia.  

W R. 1 mpzp § 3 pkt 9 powierzchnia zabudowy została zdefiniowana jako „pole powierzchni 

figury geometrycznej określonej przez kontur budynku wyznaczony przez prostokątny rzut na 

płaszczyznę  poziomą    zewnętrznych  płaszczyzn  ścian  zewnętrznych  kondygnacji 

przyziemnej  budynku,  a  w  budynkach  posadowionych  na  filarach,  kondygnacji  opartej  na 

tych filarach.” 

W  podobnym  duchu  utrzymane  są  również  definicje  innych  pojęć  w  mpzp,  takie  jak 

obowiązująca  linia  zabudowy,  wysokość  zabudowy,  powierzchnia  całkowita  budynku, 

powierzchni całkowita zabudowy – wszystkie wskazujące na naziemny charakter zabudowy. 

Na  tej  podstawie  i  zgodnie  z  wykładnią  celowościową  zabudowę  należy  definiować  w 

odniesieniu do kondygnacji naziemnych.  

Podobną definicję przytacza norma PN-ISO 9836:1997 5.1.2 Powierzchnia zabudowy 

5.1.2.1 Przez powierzchnię zabudowy rozumie się powierzchnię terenu zajętą przez budynek 

w stanie wykończonym. 

5.1.2.2 Powierzchnia zabudowy jest wyznaczona przez rzut pionowy zewnętrznych krawędzi 

budynku na powierzchnię terenu. 

Do powierzchni zabudowy nie wlicza się: 

- powierzchni obiektów budowlanych ani ich części nie wystających ponad powierzchnię 

terenu; 

- powierzchni elementów drugorzędnych, np. schodów zewnętrznych, ramp zewnętrznych, 

daszków, markiz, 

występów dachowych, oświetlenia zewnętrznego; 

- powierzchni zajmowanej przez wydzielone obiekty pomocnicze (np. szklarnie, altany, 

szopy). 

W związku z tym zapisy dotyczące zabudowy należy rozumieć jako kondygnacje naziemne,  

o ile nie jest to wyraźnie zdefiniowane inaczej. 

Przystępujący  zwraca  także  uwagę,  że  prawo  nie  definiuje  również  pojęcia  „rozbudowy”. 

Definicja  odwołującego,  że  rozbudową  jest  zwiększenie  kubatury  budynku  nie  jest  definicją 

prawną lecz interpretacją odwołującego na potrzeby odwołania i  w  zw. z tym nie może być 

podstawą  odrzucenia  pracy  konkursowej.  Zauważa  również,  że  dopuszczalność 

proponowanej rozbudowy budynku od strony północnej wskazana jest w treści załącznika 16 

do  regulaminu  pt.  Analiza  stanu  istniejącego  oraz  możliwości  rozbudowy:  „Z  analiz 

przeprowadzonych  przez  autorską  pracownię  projektową  w  2009  r.  wynika,  że  pod  całą 

powierzchnią działki możliwa jest rozbudowa budynku w kondygnacji podziemnej.” 

Przystępujący  przygotował  swoje  opracowanie  po  weryfikacji  możliwości  budynku  zarówno 

pod  względem  prawnym,  jak  i  technicznym,  w  tym  zgodności  z  prawem  miejscowym  oraz 

wytycznymi  konserwatorskim.  Zauważa  także,  że  ochrona  konserwatorska  sprowadza  się 

zasadniczo do utrzymania bryły i sylwety budynku z wyeksponowaniem charakterystycznych 

walorów  stylowych  i  nie  ma  uzasadnienia  interpretacja  rozszerzająca  Wytyczne  do 

rozbudowy kondygnacji podziemnej.  

Odnośnie  zarzutu  propozycji  niedozwolonej  rozbudowy  naziemnej  przystępujący  wskazuje, 

ż

e  jego  projekt  konkursowy  stanowiący  wstępną  koncepcję  rozbudowy  budynku  kina,  nie 

wskazuje  na  technologiczne  rozwiązanie  i  niegdzie  nie  stwierdza,  że  ostrosłupy  są 

elementem  integralnym  budynku,  Zostały  one  przedstawione  na  wizualizacji  jedynie  w 

sposób  poglądowy  –  jako  propozycja  aranżacji  placu,  element  małej  architektury. 

Rozwiązanie  takie  jest  zgodne  z  wytycznymi  konserwatorskimi,  w  których  zaleca  się 

opracowanie  dotyczące  bezpośredniego  otoczenia  budynku  oraz  jego  iluminacji  z 

dopuszczeniem  innych  wymieniowych  elementów.  Zauważa,  że  katalog  obiektów  małej 

architektury  w  art.  3  prawa  budowlanego  nie  jest  pełny  i  nie  wyklucza  np.  ostrosłupowych 

niewielkich obiektów. 

W podsumowaniu przystępujący stwierdza, że część podziemna budynku wskazana w jego 

pracy  konkursowej,  w  żaden  sposób  nie  ingeruje  w  zastany  i  kreowany  ład  przestrzenny. 

Cele  planu  miejscowego  wywodzą  się  przepisów  ustawy,  zgodnie  z  która,  plan  miejscowy 

określa  m.in.  przeznaczenie  terenu,  linie  rozgraniczające  tereny  o  różnych  zasadach 

zagospodarowania, 

a 

także 

zasady 

kształtowania 

zabudowy 

oraz 

wskaźniki 

zagospodarowania  terenu.    Ustalenia  planów  miejscowych  dotyczące  przeznaczenia 

zabudowy  nie  odnoszą  się  do  kondygnacji  podziemnych,  tym  samym  ustalenia  dotyczące 

zasad  kształtowania  zabudowy  i  zagospodarowania  (w  tym  zapis,  który  dopuszcza 

rozbudowę  budynku  wyłącznie  od  strony  południowej)  dotyczy  jego  nadziemnej  części. 

Wskazał  także  na  wyrok  WSA  w  Krakowie  z  8.10.2013  r.  sygn.  II  SA/Kr  731/13,  gdzie 

zwrócono 

uwagę, 

„że 

w 

kontekście 

zagospodarowania 

przestrzennego, 

ładu 

urbanistycznego,  parametrów  zabudowy,  istotne  znacznie  mają  właśnie  obiekty  nad 

powierzchnią  ziemi,  a  nie  ich  części  podziemne.  Pojęcie  „rozbudowy”  nie  zostało 

zdefiniowane,  nie  ma  więc  podstaw  do  nadawania  mu  znaczenia  innego,  niż  w  języku 

potocznym.” 

Strony postępowania odwoławczego złożyły na rozprawie następujące oświadczenia: 

Odwołujący  –    popiera  w  całości  odwołanie  wraz  z  zawartą  w  nim  argumentacją,  a  także 

pisemne stanowisko złożone w związku z otrzymaną odpowiedzią na odwołanie. Stwierdził, 

ż

e ma interes w uzyskaniu zamówienia zauważając, iż rzeczywiście nie ma pewności, że w 

razie  uwzględnienia  odwołania  jego  paca  konkursowa  zostanie  uznana  za  najlepszą,  lecz 

jest to możliwe w wyniku decyzji kierownika zamawiającego przewidzianej w rozdz. 8 pkt 11 

regulaminu  konkursu.  Stwierdził,  że  niezależnie  od  wskazania  linii  zabudowy  jako 

nieprzekraczalnej fakt, iż jest to linia obowiązująca nie zmienia przedmiotu zarzutu, poza tą 

linią  można  sytuować  wyłącznie  3  rodzaje  części  zewnętrznej  budynku:  schody,  pochylnie, 

rampy.  Ponownie  wskazał  na  właściwe  rozumienie  pojęcia  rozbudowy  (podziemnej  i 

nadziemnej) oraz charakter świetlików stanowiących część składową budynku umieszczoną 

w  obszarze  niedopuszczonym  planem  przestrzennym.  Wobec  przedstawienia  stanowiska 

Konserwatora  Zabytków  nie  podtrzymał  zarzutów  niezgodności  pracy  z  wytycznymi 

konserwatorskimi.  Złozył  planszę  poglądową  budynku  oraz  fragmenty  części  rysunkowej 

planu (3 karty) dla przedmiotowego obszaru.  

Zamawiający  podtrzymał  argumentację  przedstawioną  w  piśmie.  Podniósł  brak  interesu  w 

rozumieniu  art.  179  ustawy  Pzp  po  stronie  odwołującego  wobec  braku  możliwości 

poniesienia  przez  niego  szkody.  Stwierdził,  że  ewentualne  uwzględnienie  odwołania 

musiałoby prowadzić do unieważnienia konkursu głównie wobec odtajnienia autorstwa prac. 

Zauważył,  że  powołane  przez  odwołującego  postanowienia  regulaminu  konkursu  dot. 

podmiotu  jakim  jest  uczestnik  konkursu,  a  nie  pracy  konkursowej.  W  konsekwencji 

zamawiający  nie  miałby  prawa  zaprosić  do  negocjacji  kolejnego  uczestnika.  Przypomniał 

opisane pojęcie rozbudowy rozumiane odmiennie niż przez odwołującego. Omówił wybrane 

ustalenia  planu  zagospodarowania  przestrzennego  tak  co  do  podstawowych  zasad,  jak  i 

rozstrzygnięć szczegółowych przytaczanych także w piśmie. Złożył do akt legendę do części 

rysunkowej  mpzp  zauważając  przy  tym,  że  wskazana  w  odwołaniu  linia  jako 

nieprzekraczalna  jest  linią  obowiązującą.  Podkreślił  znaczenie  stanowiska  konserwatora 

zabytków w złożonym piśmie i zauważył, że wytyczne konserwatorskie z grudnia 2009 roku 

zostały  uwzględnione  w  planie  zagospodarowania  z  grudnia  2013  roku.  Podtrzymał 

stanowisko co do świetlików jako obiektów małej architektury nie ingerujących w przestrzeń i 

dopuszczonych na tym obszarze w mpzp.  

Przystępujący  podzielając  stanowisko  zamawiającego  podkreślił  brak  interesu 

odwołującego  w  dążeniu  do  unieważnienia  konkursu  (KIO  1609/14,  1330/08).  Przypomniał 

argumentację  zawartą  w  piśmie  w  szczególności  co  do  celów  mpzp,  szczegółowych 

rozwiązań  i  konieczności  oceny  pracy  konkursowej  stanowiącej  koncepcję  w  kontekście 

wszystkich  zapisów  planu  mających  zastosowanie.  Zauważył  także,  że  w  jego  pracy 

konkursowej  nie  wskazano  wprost,  że  świetliki  stanowią  część  zabudowy  budynku.  Są  to 

elementy  zagospodarowania  terenu,  a  szczegółowe  rozwiązania  będą  ewentualnie 

przedstawione  w  pracy  projektowej.  Podkreślił,  że  jego  praca  jest  w  pełni  zgodna  z 

wymogami prawa i wymaganiami technicznymi.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza  po  rozpatrzeniu  sprawy  na  rozprawie  z  udziałem 

pełnomocników  stron  i  uczestnika,  uwzględniając  dokumentację  postępowania  w  tym  treść 

kwestionowanej  pracy  konkursowej,  w  stosunku  do  której  podniesione  zostały  zarzuty  oraz 

biorąc pod uwagę  stanowiska przedstawione na piśmie i do protokołu rozprawy, zważyła co 

następuje.  

Izba  uznaje,  że  odwołujący  legitymuje  się  materialno  prawną  przesłanką  rozpoznania 

odwołania,  a  tym  samym  wykazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  zamówienia,  zdefiniowany  w 

art.  179  ust.  1  ustawy  pzp.  Odmienne  twierdzenia  zamawiającego  oraz  przystępującego, 

którzy  wskazują,  że  ewentualne  uwzględnienie  odwołania  prowadziłoby  do  unieważnienia 

postępowania  konkursowego,  co  oznacza  brak  interesu  w  tym  konkretnym  postępowaniu, 

nie  zasługuje  na  aprobatę.  Nie  można  bowiem  wykluczyć  sytuacji  odrzucenia  pracy 

konkursowej  uznanej  za  najlepszą  i  wykluczenia  jej  autora  i  w  konsekwencji  uznania  za 

najlepszą  pracy  kolejnej  wskazanej  w  protokole  posiedzenia  sądu  konkursowego.  Bez 

wątpienia  uczestnik  konkursu  może  korzystać  ze  środków  ochrony  prawnej,  stosownie  do 

art. 179 ustawy pzp, jak i postanowień regulaminu konkursu określonych w Rozdziale IX pkt 

11 i podnosić zarzuty wobec czynności oceny prac i wyniku tej oceny.  

Skład  orzekający,  mając  na  uwadze  treść  regulaminu  konkursu,  w  tym  wymóg  zgodności 

prac konkursowych z wytycznym konserwatorskim oraz obowiązującym planem miejscowym 

dla przedmiotowego obszaru tj. Centrum Nowej Huty, stoi na stanowisku, że wybrana praca 

jest  zgodna  postawionymi  wymogami.  W  szczególności  przedmiotem  sporu  jest  zgodność 

(niesprzeczność)  pracy  konkursowej  przedstawionej  przez  przystępującego,  z  miejscowym 

planem zagospodarowania przestrzennego tak w zakresie ustalonych planem zasad i celów, 

w  tym  ochrona  historycznego  układu  urbanistycznego  Centrum  Nowej  Huty,  jak  i 

rozstrzygnięć szczegółowych wyeksponowanych w szczególności przez odwołującego.   

Niesporne  jest  w  sprawie,  że  pojęcie  rozbudowy  użyte  w  planie  w  stosunku  do  budynku 

dawnego kina „Światowid” nie zostało zdefiniowane ani w prawie powszechnym ani w prawie 

miejscowym,  jakim  jest  plan  zagospodarowania  przestrzennego.  Uzasadnione  jest  w  tym 

ś

wietle rozumienie pojęcia „rozbudowa” w znaczeniu potocznym z uwzględnieniem kontekstu 

jego  stosowania,  w  szczególności  postanowień  miejscowego  planu  zagospodarowania 

przestrzennego,  a  w  nim  ustalonych  celów,  którymi  jest  konieczność  ochrony  dziedzictwa 

kulturowego, zabytków, dóbr kultury współczesnej oraz krajobrazu kulturowego w tym także,  

zachowaniu  kształtów  bryły  i  gabarytów.  Skład  orzekający  podziela  w  tym  zakresie 

stanowisko  zamawiającego  i  przystępującego  sprowadzające  się  do  twierdzenia  o 

sformułowanym w § 101 ust. 4 pkt 2 mpzp dopuszczeniu rozbudowy od strony południowej 

przy  jednoczesnym nakazie ochrony obiektu co do zachowania kształtu bryły i jej gabarytów, 

tj.  ścisłej  ochronie  części  naziemnej  obiektu.  W  treści  planu  nie  sformułowano  wymogu 

ochrony  w  postaci  zachowania  podziemnych  części  obiektu  tak  w  postaci  nakazu 

zachowania  podziemnej  części  obiektu,  jak  też  zakazu  podziemnej  rozbudowy  obiektu  w 

jakimkolwiek kierunku, do czego odniesienie mógłby znaleźć wyjątek w ww przepisie § 101. 

Tym  samym  plan  nie  wprowadził  zakazu  zmiany  podziemnej  kubatury  tego  obiektu  przez 

realizację  nowych  kondygnacji  lub  nowych  części  podziemnych  budynku.  W  pracy 

nagrodzonej  nagrodą  wymagane  planem  parametry  zostały  zachowane.  Nie  następuje 

zmiana powierzchni zabudowy w kierunku północnym; nie ma ingerencji w bryłę budynku w 

tym  kierunku,  w  konsekwencji  nie  ulega  zmianie  wysokość,  długość  czy  szerokość  w  tym 

kierunku. Praca honoruje zatem ustalenia planu zarówno co do zasad, jak i szczegółów. Nie 

bez  znaczenia  jest  także  okoliczność,  że  załącznik  nr  16  do  regulaminu  konkursu 

zawierający  analizę  możliwości  ewentualnej  rozbudowy  sugeruje  wręcz  uczestnikom 

rozbudowę  pod  poziomem  terenu  w  granicach  działki  jako  najwłaściwsze  działanie. 

Zważywszy, że jest to oficjalne stanowisko zamawiającego, kwestionowanie możliwości jego 

uwzględnienia  przez  uczestnika  konkursu  mogłoby  być  uznane  za  utrudnianie  wykonania 

pracy  konkursowej  wbrew  treści  regulaminu.  Skoro  zatem  projektowana  inwestycja 

zachowuje  od  strony  północnej  istniejący  kształt  budynku  dawnego  kina  „Światowid”  i  nie 

ingeruje  w  istniejącą  przestrzeń,  nieuzasadnione  jest  twierdzenie  o  naruszeniu  ustaleń 

miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego.    Podstawową  funkcją  miejscowego 

planu zagospodarowania przestrzennego jest kształtowanie przestrzeni, a więc fizycznego i 

konkretyzowanego planem obszaru, w którym człowiek funkcjonuje i który go otacza, a który 

stanowi  obszar  nad  powierzchnią  ziemi.  Wobec  wskazanych  §  3  mpzp  celów  stojących  u 

podstaw uchwalenia planu tj. ochrony historycznego układu urbanistycznego Centrum Nowej 

Huty  wraz  ze  wszystkimi  elementami  kształtującymi  urbanistykę  miasta,  takimi  jak  ulice, 

place, zwarte pierzeje, pasaże i wypełnione zielenią wnętrza urbanistyczne, ustalenie zasad 

ochrony  i  kształtowania  zabudowy  z  zachowaniem  charakterystycznych  kształtów  brył  i 

gabarytów oraz detali architektonicznych i kolorystyki elewacji, jak również ochrona wartości 

kulturowych  i  krajobrazowych  poprzez  ochronę  charakterystycznej  sylwety  Centrum  Nowej 

Huty  z  zachowaniem  charakterystycznych  osi  i  ciągów  kompozycyjnych  i  widokowych, 

wskazane  elementy  dotyczą  bezpośrednio  przestrzeni  naziemnej  przedmiotowego  obszaru, 

a w kontekście omawianym, jedynie części nadziemnych obiektów budowlanych. W efekcie, 

ochronie podlegają przede wszystkim gabaryty obiektów (wysokość, szerokość, długość) nie 

zaś  ich  części  podziemne.  Powyższe  wskazanie  ma  oczywiście  uzasadnienie  jedynie  w 

sytuacji, gdy plan nie zawiera żadnych treści odnoszących się do przestrzeni podziemnej; tak 

właśnie jak w sprawie analizowanej.  

Izba  podziela  także  stanowisko  zamawiającego  i  przystępującego,  że  przedstawione  w 

kwestionowanej  pracy  konkursowej  ostrosłupowe  konstrukcje  tzw.  „świetliki”  nie  stanowią 

rozbudowy nadziemnej istniejącego budynku. Obiekty te znajdują się w pewnej odległości od 

budynku  i  stanowią  konstrukcję  z  punktu  widzenia  obserwatora  odrębną  i  nie  związaną  w 

przestrzeni budynkiem dawnego kina „Światowid”. Jako element zagospodarowania placu są 

obiektami,  które  mogą  być  definiowane  jako  obiekty  małej  architektury.  Proponowane 

rozwiązanie jest  przy tym spójne w wytycznymi konserwatorskim, z których wynika zalecenie 

wykonania  „opracowania  dotyczącego  bezpośredniego  otoczenia  budynku  oraz  jego 

iluminacji.  Niezależnie  od  tego,  potwierdza  się,  że  obiekty  małej  architektury  nie  były 

przedmiotem opracowania studialnego ani pracy konkursowej,  zatem nie podlegały ocenie.  

W  odniesieniu  do  zarzutu  niezgodności  pracy  przystępującego  z  wytycznymi 

konserwatorskim  stanowiącymi  załącznik  do  regulaminu  konkursu,  wobec  odstąpienia  od 

popierania tego zarzutu i potwierdzenia przez Miejskiego Konserwatora Zabytków zgodności 

pracy z wytycznymi, zarzut jest niespornie niezasadny.   

Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji.  

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku 

postępowania odwoławczego na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Prawa zamówień publicznych 

z  uwzględnieniem  postanowień  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca 

2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów 

kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  z  2010  r.,  Nr  41, 

poz. 238). 

                                                Przewodniczący:  ………………………..