KIO 1976/16 WYROK dnia 28 października 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1976/16 

WYROK 

z dnia 28 października 2016  r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Agata Mikołajczyk 

Protokolant:             Paweł Puchalski 

po rozpoznaniu na rozprawie z udziałem stron w dniu 27 października 2016 r. w Warszawie 

odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 17 października  

2016  r.  przez

  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  PEKAO 

LEASING sp. z o.o., EvoBus Polska sp. z o.o., ul. Grzybowska 53/57, 00-950 Warszawa 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  -

  Miejskie  Przedsiębiorstwo 

Komunikacyjne S.A. w Krakowie, ul. J. Brożka 3, 30-347 Kraków, 

orzeka: 

1.  oddala  odwołanie;  

2.  kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  odwołującego  -  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  - 

PEKAO  LEASING  sp.  z  o.o.,  EvoBus 

Polska sp. z o.o., ul. Grzybowska 53/57, 00-950 Warszawa i: 

2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 

15.000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego  -  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

-  PEKAO  LEASING  sp.  z  o.o., 

EvoBus Polska sp. z o.o., ul. Ul. Grzybowska 53/57, 00-950 Warszawa tytułem wpisu 

od odwołania; 

2.2. zasądza  od  odwołującego  -  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia

 - PEKAO LEASING sp. z o.o., EvoBus Polska sp. z o.o., ul. Grzybowska 

53/57,  00-950  Warszawa  na  rzecz  zamawiającego  -  Miejskie  Przedsiębiorstwo 

Komunikacyjne S.A. w Krakowie, ul. J. Brożka 3, 30-347 Kraków kwotę 4075 zł 00 

gr  (słownie:  cztery  tysiące  siedemdziesiąt  pięć  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika, kosztów 

dojazdu oraz opłaty skarbowej. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zm.)  na  niniejsze  postanowienie  -  

w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w 

Krakowie.  

.…………………………………….. 

Sygn. akt: KIO 1976/16 

Uzasadnienie 

W postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z 

dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  [Dz.  U.  z  2015  r. poz.  2164  ze  zm.] 

[ustawa  Pzp]  przez  Zamawiającego  -  Miejskie  Przedsiębiorstwo  Komunikacyjne  Spółka 

Akcyjna  w  Krakowie,  którego  przedmiotem  jest  ‘Dostawa  w  formie  leasingu  finansowego 

fabrycznie  nowych  niskoemisyjnych  niskopodłogowych  autobusów  przegubowych  dla 

Miejskiego  Przedsiębiorstwa  Komunikacyjnego  S.A.  w  Krakowie”  Odwołujący  -  wykonawcy 

wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia - Konsorcjum firm: PEKAO LEASING Sp. ż 

o.o.  (Lider  Konsorcjum)  oraz  EvoBus  Polska  Sp.  z  o.o.  (Partner  Konsorcjum)  z  siedzibą  w 

Warszawie  [Odwołujący]  wniósł  odwołanie  od  czynności  Zamawiającego  polegających  na  

wyborze oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Solaris Bus 

& Coach S.A. i PKO Leasing S.A. [dalej jako „Konsorcjum Solaris”) jako najkorzystniejszej w 

przedmiotowym postępowaniu oraz  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  i  zaniechaniu  wyboru 

oferty  Odwołującego  jako  najkorzystniejszej  w  przedmiotowym  postępowaniu.  Zdaniem 

Odwołującego  wskazane  czynności  (zaniechania)  naruszają  przepisy  ustawy  Pzp,  a 

mianowicie: 

1.  art.  89  ust.  1  pkt.  1  ustawy  Pzp  z  uwagi  na  błędne  i  nieuzasadnione  przyjęcie,  iż  oferta 

Odwołującego  jest  niezgodna  z  ustawą  Pzp,  co  w  konsekwencji  skutkowało  bezzasadnym 

odrzuceniem oferty Odwołującego w oparciu o niniejszy przepis; 

2.  art.  89  ust.  1  pkt.  2  ustawy  Pzp  z  uwagi  na  błędne  i  nieuzasadnione  przyjęcie,  iż  treść 

oferty Odwołującego nie odpowiada treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, co 

w  konsekwencji  skutkowało  bezzasadnym  odrzuceniem  oferty  Odwołującego  w  oparciu  o 

niniejszy przepis; 

3. art. 138c ust. 1 pkt. 4 ustawy Pzp z uwagi na błędne i nieuzasadnione przyjęcie, iż udział 

towarów  w  ofercie  Odwołującego  pochodzących  z  państw  członkowskich  Unii  Europejskiej 

lub  państw,  z  którymi  Wspólnota  Europejska  zawarła  umowy  o  równym  traktowaniu 

przedsiębiorców  nie  przekracza  50%,  co  w  konsekwencji  skutkowało  bezzasadnym 

odrzuceniem oferty Odwołującego w oparciu o niniejszy przepis; 

4.  art.  89  ust.  1  ustawy  Pzp    z  uwagi  na    odrzucenie  oferty  Odwołującego  w  oparciu  o 

przesłankę  nie  wymienioną  w  treści  tego  przepisu  tj.  w  oparciu  o  przesłankę  rzekomego 

„złożenia w ofercie oświadczeń niezgodnych z rzeczywistym stanem faktycznym". 

Wskazując  na  powyższe  Odwołujący  wniósł  o:  uwzględnienie  odwołania  oraz 

nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego  oraz 

nakazanie  powtórzenia  czynności  badania  i  oceny  ofert,  z  uwzględnieniem  oferty 

Odwołującego. 

Stwierdził,  że  Odwołujący  jest  legitymowany  do  wniesienia  odwołania,  stosownie  do 

wymagań  określonych  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp,  jako  wykonawca  zainteresowany 

uzyskaniem  przedmiotowego  zamówienia.  Na  skutek  niezgodnych  z  prawem  czynności 

Zamawiającego,  prowadzących  od  odrzucenia  oferty  Odwołującego  i  w  konsekwencji  do 

wyboru  oferty  złożonej  przez  Konsorcjum  Solaris  jako  najkorzystniejszej  w  przedmiotowym 

postępowaniu,  Odwołujący  został  pozbawiony  możliwości  uzyskania  przedmiotowego 

zamówienia  publicznego.  Konsekwencją  powyższego  jest  pozbawienie  Odwołującego 

możliwości  uzyskania  przedmiotowego  zamówienia  publicznego,  poniesienie  kosztów 

udziału  w  postępowaniu  oraz  utrata  zysku  związanego  z  realizacją  zamówienia,  co  dla 

Odwołującego stanowi szkodę.  

W  uzasadnieniu  zarzutów  w  szczególności  podał,  że  Zamawiający  prowadzi 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na 

Dostawę  w  formie  leasingu  finansowego  fabrycznie  nowych  niskoemisyjnych  niskopodłog 

owych  autobusów  przegubowych  dla  Miejskiego  Przedsiębiorstwa  Komunikacyjnego  S.A  w 

Krakowie.  Ogłoszenie  o  przedmiotowym  zamówieniu  zostało  zamieszczone  w  Dzienniku 

Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  19  lipca  2016  r.  co  oznacza,  że  postępowanie 

prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy Pzp sprzed nowelizacji z dnia 22 czerwca 

2016  r. W  dniu  6  października  2016  r.  Zamawiający  przekazał  Odwołującemu  informację  o 

wyborze  oferty  najkorzystniejszej.  Jako  najkorzystniejsza  wybrana  została  oferta  złożona 

przez  Konsorcjum  Solaris  z  uwagi  na  odrzucenie  oferty  Odwołującego.  Jako  podstawę 

odrzucenia oferty wskazał wyłącznie przepisy art. 89 ust. 1 pkt. 1, art. 89 ust. 1 pkt. 2 oraz 

art.  138c  ust.  1  pkt.  4  ustawy  PZP,  jak  również  kwestię  „złożenia  w  ofercie  oświadczeń 

niezgodnych ze stanem faktycznym". Nie sprecyzował jednak, które zarzuty stawiane ofercie 

wyczerpują normy zawarte w art. 89 ust. 1, stąd praktycznie niemożliwym jest merytoryczne 

odniesienie się do tej kwalifikacji prawnej odrzucenia oferty.  

Odnosząc się do kwestii faktycznych podniesionych w treści uzasadnienia odrzucenia 

oferty Odwołującego stwierdził, co następuje: 

I.  Zamawiający  całkowicie  bezpodstawnie  kwestionuje  złożone  w  ofercie  oświadczenie 

Odwołującego,  iż  nie  będzie  korzystał  z  podwykonawców  przy  wykonywaniu 

przedmiotowego  zamówienia  publicznego.  Oświadczenie  o  wykonaniu  zamówienia  bez 

udziału  podwykonawców  jest  bowiem  wiążące  dla  Zamawiającego  (tak  m.in.  wyrok  KIO  z 

dnia 7 marca 2016 r. sygn. KIO 221/16). O tym, czy i w jakim zakresie wykonawca korzysta z 

podwykonawców  przy  wykonywaniu  zamówienia  publicznego,  decyduje  samodzielnie 

wykonawca.  Z  tego  też  względu  Zamawiający  nie  jest  uprawniony  do  kwestionowania 

oświadczeń  w  tym  przedmiocie,  gdyż  każdorazowo  stanowiłoby  to  niedopuszczalną 

ingerencję  w  sposób  wykonania  zamówienia,  za  które  wykonawca  samodzielnie  ponosi 

odpowiedzialność na podstawie umowy o realizację zamówienia publicznego. Podkreślił, że 

ostatecznego  montażu  gotowego  produktu  z  elementów  (części)  wytwarzanych  przez 

podmioty  trzecie  nie  można  wprost  utożsamiać  z  korzystaniem  przez  Odwołującego  z 

podwykonawców. Odwołujący w formularzu ofertowym złożył oświadczenie własne, w którym 

potwierdził,  iż  niniejsze  zamówienie  wykona  samodzielnie,  bez  zaangażowania  podmiotów 

trzecich.  W  wyjaśnieniach  składanych  na  żądanie  Zamawiającego  dodatkowo  wykazał,,  iż 

przy  wykonywaniu  przedmiotowego  zamówienia  nie  będzie  korzystał  z  udziału 

podwykonawców  w  rozumieniu  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  a  jedynie  ze 

współpracy (na zasadzie umowy kupna lub dostawy) z określonymi zakładami produkcyjnymi 

w celu skompletowania określonych części i podzespołów autobusu, które finalnie, w wersji 

oczekiwanej przez Zamawiającego, zostaną wyprodukowane przez EyoBus Polska Sp. z o.o 

w zakładach w Wolicy. Podkreślić także należy, iż wskazane W ofercie zakłady produkcyjne, 

należące do innych podmiotów prawnych, takich jak Daimler AG czy EvoBus GmbH, działają 

w  ramach  tej  samej  grupy  kapitałowej,  w  związku  z  czym  Odwołujący  ma  możliwość 

bezpośredniego  zakupu  od  tych  podmiotów  części  i  elementów  składowych,  a  nawet 

gotowych  w  standardowej  wersji  autobusów,  co  jednak  nie  oznacza,  iż  strony  związane  są 

jakimikolwiek  umowami  podwykonawczymi.  Podmioty  zamawiające  autobusy  bardzo 

precyzyjnie  określają  swoje  potrzeby  w  zakresie  wyposażenia  i  wyglądu  zamawianych 

autobusów, co miało miejsce także w przedmiotowymi postępowaniu. W związku z tym, aby 

jak  najlepiej  dostosować  pojazd  do  stawianych  wymagań,  wykonawca  zmuszony  jest  do 

zakupu poszczególnych komponentów składowych i technologicznych od innych podmiotów, 

ponieważ  sam  nie  jest  w  stanie  ich  wyprodukować,  natomiast  są  one  dostępne  na  rynku. 

Podkreślenia  wymaga  fakt,  iż  Odwołujący  nie  zleca  wytworzenia  części  autobusów  innym 

podmiotom  w  ramach  jednolitego  procesu  produkcyjnego,  lecz  nabywa  poszczególne 

elementy  lub  gotowe  w  wersji  standardowej  autobusy,  z  których  wytwarza  ostateczny, 

zgodny  z  oczekiwaniami  zamawiającego  produkt  pod  marką  Mercedes-Benz,  samodzielnie 

go  dostarcza,  ponosi  odpowiedzialność  gwarancyjną  i  sprawuje  opiekę  serwisową. 

Odwołujący  zaznacza  przy  tym,  iż  współpraca  pomiędzy  wskazanymi  podmiotami  - 

zakładami  produkcyjnymi,  odbywa  się  wyłącznie  na  zasadzie  partnerstwa  handlowego  i 

powiązań  strukturalnych  między  spółkami,  a  co  za  tym  idzie,  podmioty  te  nie  są 

zaangażowane w realizację zamówienia na zasadzie umów podwykonawczych. Odwołujący 

wyłącznie  na  zasadach  kupna  /  sprzedaży  lub  umowy  dostawy  nabywa  wyprodukowane 

przez te podmioty komponenty, co świadczy o tym, iż jedynym sposobem wprowadzenia na 

rynek handlowy tych produktów jest finalny wyrób EvoBus Polska Sp. z o.o. jako dostawcy, 

zaś  podmioty  te  funkcjonują  wobec  Odwołującego  jedynie,  jako  sprzedawcy  typowych 

elementów  autobusowych  lub  autobusów  w  wersji  standardowej.  Istotne  jest  też  to,  iż 

wskazane w ofercie zakłady produkcyjne należą do innych podmiotów prawnych, ale działają 

w ramach tej samej grupy kapitałowej. Stąd Odwołujący może bezpośrednio zakupić w tych 

zakładach  potrzebne  mu  do  wykonania  zamówienia  elementy,  a  następnie  wytworzyć 

produkt  zgodny  z  przedmiotem  zamówienia  i  sprzedawać  pod  określoną  marką.  Takiej 

możliwości nie maja podmioty spoza grupy kapitałowej. Zauważył ponadto, że Zamawiający 

w  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty  stwierdził,  że  Odwołujący  „nie  dysponuje  (a  przynajmniej 

tego  nie  wskazał)  odpowiednim  zapleczem  technicznym",  podczas  gdy  Zamawiający  nie 

stawiał  w  SIWZ  żadnych  wymagań  w  tym  zakresie.  Niezależnie  od  tego,  iż  stanowisko 

Zamawiającego jest niezgodne ze stanem faktycznym, podkreślenia wymaga, iż oczekiwanie 

wykazania  odpowiedniego  zaplecza  technicznego  na  etapie  wyjaśniania  oferty  narusza 

zasadę  równego  traktowania  wykonawców,  a  zatem  jest  bezprawne.  Zdaniem 

Odwołującego,  wskazane  w  jego  ofercie  firmy,  jako  podmioty  prowadzące  wskazane  w 

ofercie  zakłady  produkcyjne,  nie  są  zaangażowane  bezpośrednio  w  realizację 

przedmiotowego  zamówienia  na  zasadzie  podwykonawstwa,  a  wyłącznie  dostarczają  w 

ramach  sprzedaży  poszczególne  elementy  składowe  i  podzespoły  do  autobusów,  bądź 

gotowe  standardowe  wersje  autobusów.  Wobec  tego  twierdzenie,  iż  Odwołujący  zamierza 

wykonać  zamówienie  z  udziałem  podwykonawców  jest  nieuprawnione  i  niczym 

nieuzasadnione. 

II.  Nieprawdziwe  jest  również,  jego  zdaniem,  twierdzenie,  jakoby  krajem  pochodzenia 

pojazdów oferowanych przez Odwołującego nie była Polska. Przede wszystkim podkreślił, że 

kwestia  pochodzenia  pojazdu  jest  całkowicie  bez  znaczenia  dla  oceny  zaoferowanego 

przedmiotu  zamówienia  pod  względem  jego  zgodności  z  treścią  SIWZ.  Zamawiający  nie 

sformułował  bowiem  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  jakichkolwiek  wymagań  w  zakresie 

pochodzenia  zamawianych  pojazdów,  do  czego  zresztą  nie  byłby  uprawniony,  z  uwagi  na 

treść art. 29 ust. 3 ustawy Pzp. Odwołujący wprost określił w treści oferty, iż miejsce montażu 

ostatecznego zamawianych pojazdów stanowi zakład znajdujący się w Wolicy. Wraz z ofertą 

złożył  również  oświadczenie  [wg.  załącznika  nr  9  do  SIWZ],  iż  krajem  pochodzenia 

oferowanych pojazdów jest Polska. Zamawiający nie wzywał Odwołującego do jakichkolwiek 

wyjaśnień  w  tym  zakresie.  Jego  zdaniem,  nie  sposób  zgodzić  się  z  twierdzeniami 

Zamawiającego,  jakoby  wytworzenie  gotowego  i  ostatecznego  produktu  miało  miejsce  w 

fabryce  montażowej  na  terenie  Turcji.  Odwołujący  rzeczywiście  korzysta  z  poszczególnych 

części  i  elementów  wyposażenia  autobusów  nabywanych  u  określonych  podmiotów, 

mających  siedzibę  na  terenie  innych  krajów,  w  tym  w  zakładzie  produkcyjnym  na  terenie 

Turcji.  Jednak  zauważyć  należy,  iż  to  zakład  znajdujący  się  na  terenie  Polski  dokonuje 

ostatecznego i docelowego montażu wszystkich elementów składowych, w tym wyposażenia 

m.in.  w  systemy  informatyczne,  komputer  pokładowy,  system  informacji,  połączenia 

sieciowe,  tablice  kierunkowe  zewnętrzne,  systemy  monitoringu  i  nagłośnienie  oraz 

uruchomienie  oferowanych  autobusów.  O  kraju  pochodzenia  przesądza  art.  60  ust.  1 

rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  (UE)  nr  952/2013  z  dnia  9  października 

2013  r.  ustanawiającego  Unijny  Kodeks  Celny  [Dz.U.UE.L.2013.269.1],  zgodnie  z  którym 

„Towar,  w  produkcję  którego  zaangażowane  są  więcej  niż  jeden  kraj  lub  więcej  niż  jedno 

terytorium,  uznaje  się  za  pochodzący  z  kraju  lub  terytorium,  w  którym  towar  ten  został 

poddany ostatniemu istotnemu, ekonomicznie uzasadnionemu przetwarzaniu lub obróbce, w 

przedsiębiorstwie  przystosowanym  do  tego  celu,  co  spowodowało  wytworzenie  nowego 

produktu  lub  stanowiło  istotny  etap  wytwarzania”.  Mając  na  uwadze  powyższy  przepis 

Odwołujący  podkreślił,  że  przedmiotowe  autobusy  dopiero  na  terenie  Polski  finalnie 

montowane  są  na  bazie  dostarczanych  autobusów  i  ich  części,  jak  i  doposażone  w 

wymagane  systemy,  oprogramowanie,  elementy  wyposażenia  oraz  przystosowywane  do 

konkretnych  parametrów  technologicznych.  Zdaniem  Odwołującego,  dostarczane  autobusy 

w  ramach  przedmiotowego  postępowania  -  po  dokonaniu  montażu,  modyfikacji  i 

wyposażenia  na  terenie  Polski,  stanowią  nowy  produkt  w  rozumieniu  prawa  celnego, 

przystosowany  do  potrzeb  konkretnego  zamówienia,  o  konkretnej  specyfikacji.  W  tym 

zakresie  przywołał  orzeczenie  Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  w  Gdańsku  z  dnia 

30 kwietnia 2015 r. o sygn. III SA/Gd 157/15, w którym stwierdzono, iż „według utrwalonego 

stanowiska  Europejskiego  Trybunału  Sprawiedliwości  ostatnia  obróbka  bądź  przetworzenie 

jest  tylko  wtedy  znacząca  w  myśl  art.  24  WKC,  gdy  wynikły  z  niej  wyrób  odznacza  się 

szczególnymi  właściwościami  oraz  wykazuje  specyficzne  cechy,  których  nie  miał  przed  tą 

obróbką lub przetworzeniem. Określenie pochodzenia towaru musi bazować na obiektywnym 

i dającym się sprawdzić rozróżnieniu pomiędzy wyrobem wyjściowym, a wyrobem będącym 

produktem  końcowym  przetworzenia,  które  przyczyniło  się  do  powstania  wyrobu  o 

specyficznych  cechach  (Europejski  Trybunał  Sprawiedliwości  10.12.2009,  C-3/08]”.    Mając 

powyższe  na  uwadze  Odwołujący  podkreślił,  że  przedmiotowe  autobusy  dopiero  na terenie 

Polski  poddawane  są  ostatniemu  przetworzeniu,  nabierają  kształtu,  parametrów  i 

określonych  właściwości  dedykowanych  do  konkretnego  przedmiotu  zamówienia.  Jego 

zdaniem,  trudno  uznać,  iż  miejscem  pochodzenia  oferowanych  przez  Wykonawcę  towarów 

nie jest Polska. Powyższe potwierdza także orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej, gdzie 

przykładowo  w  wyroku  z  dnia  8  maja  2012  r.  o  sygn.  akt  KIO  823/12  podkreślono,  iż  „jak 

wynika  wprost  z  przeoczonych  powyżej  przepisów Wspólnotowego  Kodeksu  Cjwilnego,  nie 

jest istotne, z jakiego kraju pochodzą komponenty, elementy określonego urządzenia, ale w 

jakim  kraju  oferowany  towar  został  poddany  ostatniej,  istotnej,  ekonomicznie  uzasadnionej 

obróbce  lub  przetworzeniu”.  Odwołujący  zauważył,  że  jeżeli  zdaniem  Zamawiającego 

interpretacja przez Odwołującego przepisów celnych, co do miejsca pochodzenia pojazdów 

jest  błędna  i  powinna  to  być  Turcja,  to  wówczas  Zamawiający  zobowiązany  był  do 

skorygowania  tego  w  trybie  art.  87  ust.  2  pkt.  3  ustawy  Pzp.  Zatem  czynność 

Zamawiającego,  polegająca  na  odrzuceniu  złożonej  oferty,  należy  w  tej  sytuacji  ocenić  co 

najmniej  jako  przedwczesną,  bowiem  dopiero  w  przypadku  braku  zgody  Odwołującego  na 

korektę  dokonaną  przez  Zamawiającego  zaktualizowałaby  się  przesłanka  do  odrzucenia 

oferty.  Jednakże  Odwołujący  podkreślił,  że  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  w  ogóle 

brak  jest  podstaw  do  odrzucenia  oferty,  ponieważ  Zamawiający  nie  stawiał  żadnych 

wymagań w zakresie miejsca pochodzenia autobusów. 

III.    Za  całkowicie  bezpodstawny,  zdaniem  Odwołującego,  uznać  należy  zarzut,  że  udział 

towarów  w  ofercie  Odwołującego  pochodzących  z  państw  członkowskich  Unii  Europejskiej 

lub  państw,  z  którymi  Wspólnota  Europejska  zawarła  umowy  o  równym  traktowaniu 

przedsiębiorców,  nie  przekracza  50%.  W  powyższym  zakresie  (zgodnie  z  wymogiem 

rozdziału I ust. 24 SIWZ) wykonawcy  zobowiązani byli do złożenia oświadczenia  zgodnego 

ze  wzorem  stanowiącym  załącznik  nr  9  do  SIWZ.  Oświadczenie  złożone  przez 

Odwołującego wskazuje wprost, iż udział towarów w ofercie Odwołującego, pochodzących z 

państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw, z którymi Wspólnota Europejska zawarła 

umowy  o  równym  traktowaniu  przedsiębiorców,  przekracza  50%.  Zatem  nie  wiadomo,  na 

jakiej  podstawie  Zamawiający  stwierdził,  iż  wymóg  w  tym  zakresie  nie  jest  spełniony. 

Podkreślił,  że  Zamawiający  przed  odrzuceniem  oferty  z  tego  powodu  nie  odebrał  od 

Odwołującego żadnych wyjaśnień, ani w trybie art. 26 ust 4, ani w trybie art. 87 ust. 1 ustawy 

Pzp.  Podając  powyższy  powód  odrzucenia  oferty  Odwołującego  nie  uzasadnił,  jakimi 

przesłankami  kierował  się,  uznając  złożone  wraz  z  ofertą  oświadczenie  Odwołującego  za 

niezgodne  ze  stanem  rzeczywistym.  W  zawiadomieniu  o  odrzuceniu  Zamawiający  odwołał 

się tylko do rzekomo przeprowadzonych, nieokreślonych analiz. Twierdzenia Zamawiającego 

w  tym  zakresie  są  gołosłowne  i  jako  takie  nie  mogą  stanowić  skutecznej  podstawy  do 

odrzucenia oferty.  

IV.  Odwołujący  podkreślił,  że  podstawę  do  odrzucenia  oferty  złożonej  w  postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  mogą  stanowić  wyłącznie  przesłanki  enumeratywnie 

wskazane w treści art. 89 ust. 1 ustawy Pzp. Przepis ten nie wymienia wśród ww. przesłanek 

okoliczności  „złożenia  w  ofercie  oświadczeń  niezgodnych  z  rzeczywistym  stanem 

faktycznym”. Powoływanie się na tę okoliczność w ramach podstaw do odrzucenia złożonej 

oferty należy zatem uznać za działanie bezprawne. 

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  wniósł  o  jego  oddalenie  oraz  podtrzymał 

wskazane w piśmie z dnia 6.10.2016 r. podstawy odrzucenia oferty Odwołującego w oparciu 

o  przepis  art.89  ust.1  pkt  1  i  2  oraz  art.  138  ust.1  pkt  4  ustawy  Pzp.  W  szczególności 

podkreślił, że  przedmiotem zamówienia jest wyprodukowanie i dostawa [zgodnie z p. 1.1-5 

SIWZ]  fabrycznie  nowych,  niskoemisyjnych,  niskopodłogowych  autobusów  przegubowych, 

spełniających wymagania techniczne określone w załączniku nr 1 do „Specyfikacji istotnych 

warunków  zamówienia"  (SIWZ)  wraz  z  wyposażeniem  elektronicznym  (dedykowanymi 

urządzeniami  i  systemami).  Ze  względu  na  to,  że  przedmiotem  zamówienia  jest  także 

wyprodukowanie  pojazdów  (a  nie  sprzedaż  gotowych,  wykonanych  bez  związku  z 

zamówieniem  produktów)  Zamawiający  zastrzegł  sobie  prawo  dokonania  odbioru 

technicznego  każdego  autobusu  u Wykonawcy  oraz  prawo  kontroli  zaawansowania  prac  w 

fabryce.  Załącznik  nr  1  do  SIWZ  „Wymagania  techniczne  autobusu  miejskiego 

przegubowego  o  długości  18  metrów"  zawiera  szczegółowe  informacje  o  tym,  jakie 

zamawiany  autobus  powinien  spełniać  w  zakresie  m.in.  kabiny  kierowcy,  przedziału 

pasażerskiego,  zespołu  napędowego,  układu  hamulcowego,  układu  wydechowego,  układu 

pneumatycznego,  zawieszenia,  ogumienia  itd.  Podkreślił  także,  że  „Realizacja  przedmiotu 

zamówienia  w  tym  zakresie  ma  się  odbywać  w  zakładzie  produkcyjnym  w  Turcji  przez 

podmiot  powiązany  kapitałowo  z.  Odwołującym,  jednak  będącym  odrębną  osobą  prawną”. 

Zwrócił  również  uwagę,  że  dostawa  będąca  przedmiotem  zamówienia  stanowi  w 

rzeczywistości  umowę  o  dzieło  -wytworzenie  (wyprodukowanie)  autobusów  miejskich,  co 

wynika  z  opisu  przedmiotu  zamówienia,  gdzie  Wykonawca  zobowiązany  jest  dostarczyć 

autobusy  spełniające  określone  przez  zamawiającego  i  uzgodnione  z  nim  w  toku  produkcji 

wymagania  techniczne.  Wskazał,  że  Odwołujący  zaoferował  dostawę  autobusów 

MERCEDES-BENZ  628  B02  Conecto  G.  Jest  to  określony  typ  autobusu,  posiadający 

homologację, którego producentem jest EvoBus GmbH, Stuttgart. Pomimo to, w punkcie 12 

oferty  (Podwykonawcy)  odwołujący  oświadczył,  że    zamówienie  zostanie  wykonane  w 

całości przez Wykonawcę (Odwołującego). Udzielając 

wyjaśnień 

potwierdził 

powyższe 

potwierdzając  jednocześnie,  że  producentem  autobusu  określonego  typu,  jest  podmiot  nie 

wchodzący  w  skład  wykonawców  oraz,  że  miejscem  produkcji  oferowanego  autobusu  są 

zakłady  należące  do  innych  podmiotów.  Także  w  wyjaśnieniach  Odwołujący  podał,  że 

zamówienie  zostanie  wykonane  przy  udziale  innych  podmiotów,  zastrzegł  jednak,  że  nie 

zachodzi w tym wypadku podwykonawstwo, a jedynie zwykła dostawa gotowych elementów 

lub  części.  Zdaniem  Zamawiającego  „Z  powyższą  interpretacją  nie  sposób  się  zgodzić. 

Wykonawca  oświadczył  w  ofercie,  że  wykona  zamówienie  samodzielnie  bez  udziału 

podwykonawców,  natomiast  z  treści  wyjaśnienia  wynika,  że  Wykonawca  planuje  wykonać 

zamówienie  z  udziałem  podwykonawców  -  spółek  powiązanych  kapitałowo,  ja  samodzielne 

wykonanie  zamówienia  jest  niemożliwe,  ponieważ  Wykonawca  nie  dysponuje  (a 

przynajmniej  tego  nie  wskazał)  odpowiednim  zapleczem  technicznym.  W  szczególności 

Odwołujący  potwierdził,  że  wskazane  w  ofercie  zakłady  produkcyjne,  (czyli  te,  w  których 

będą produkowane autobusu dla zamawiającego) należą do innych podmiotów. Wykonawca 

zamawia  bowiem  wyprodukowanie  poszczególnych  elementów  autobusów  u  innych 

podmiotów  z  grupy  kapitałowej.  Z  oferty  wynika,  że  dostawa  podzespołów  do  fabryki 

montującej  następuje  ze  Stuttgartu  (EvoBus  GmbH)  w  Niemczech,  a  budowa  szkieletu  i 

poszycia  nadwozia,  proces  zabezpieczenia  antykorozyjnego  oraz  montaż  podstawowy 

następuje  w  Turcji  (Mercedes  Benz  Turk  A.S.).  W  zakładzie  produkcyjnym  w  Polsce  ma 

miejsce  montaż  ostateczny  polegający  na,^£0332610^^^0^1511  m.in.  w  systemy 

informatyczne,  komputer  pokładowy^  system  informacji,  połączenia  sieciowe,  tablice 

kierunkowe wewnętrzne itd.). Co więcej, z przedłożonej wraz z ofertą homologacji wynika, że 

zakłady  montujące  autobusy  znajdują  się  w  Niemczech,  Hiszpanii  i  Turcji  (Mercedes  Bezn 

Turk  A.S.  -  Hosdere  Fabrika).  Zakład  produkcyjny  w  Polsce  nie  został  wskazany  w 

formularzu  świadectwa  homologacji  typu.  Nie  można  wiec  uznać,  że  autobus  jest 

produkowany w Polsce z gotowych podzespołów i części pochodzących z innych krajów. W 

przeważającej  części  autobus  jest  produkowany  w  ujętym  w  świadectwie  homologacji  typu 

zakładzie  montażowym  w  Turcji.  W  Polsce  natomiast  jest  montowane  przez  Wykonawcę 

wyposażenie autobusu. Jak wskazuje Wykonawca w punkcie 4 wyjaśnień EvoBus Polska sp. 

z o.o. dostosowuje te autobusy (w domyśle wyprodukowane w zakładzie montażowym Turcji 

z podzespołów dostarczonych z Niemiec) do wymagań konkretnego zamawiającego, ale typ 

autobusu w dalszym ciągu jest zgodny z wydaną dla autobusu homologacją. Nie można się 

zgodzić,  że  podmioty,  które  wykonują  istotną  część  zamówienia  (produkcja  autobusów  bez 

wyposażenia  w  systemy  niezbędne  dla  potrzeb  komunikacji  miejskiej)  nie  stanowią 

podwykonawców”. Podkreślił ponownie, że „Przedmiotem zamówienia jest wyprodukowanie i 

dostarczenie  zamawiającemu  autobusów.  Nie  ulega  najmniejszej  wątpliwości,  że  produkcja 

autobusów  w  przeważającej  (najważniejszej)  części  odbywa  się  w  fabryce  w  Turcji,  co 

wykonawca  sam  potwierdziła  w  ofercie  wskazując,  jako  zakład  produkcyjny  w  Turcji  jako 

jeden z etapów realizacji zamówienia. Wskazanie w wyjaśnieniach, iż produkcja autobusów 

w części podstawowej (bez wyposażenia specyficznego dla pojazdów publicznej komunikacji 

miejskiej  w  Krakowie)  odbywać  się  będzie  przez  podmioty  trzecie  jest  jednoznaczna  w 

ocenie  zamawiającego  z  dokonaniem  przez  odwołującego  zmiany  oferty  i  wskazaniem 

udziału  podwykonawców.”  Zdaniem  zamawiającego,  „Nie  zmienia  tego  faktu  próba 

odmiennej interpretacji, iż podmioty te z racji istniejących powiązań kapitałowych oraz braku 

pisemnej  umowy  nie  mają  statusu  podwykonawców.  O  tym,  czy  dany  podmiot  jest 

podwykonawcą  nie  przesądza  bowiem  ani  brak  powiązań  ii  kapitałowych  ani  też  zawarcie 

pisemnej  umowy,  ale  zakres  powierzonych  do  wykonania  i  czynności”.  Podniósł  także,  że 

„Skoro Wykonawca złożył oświadczenie  wprost o samodzielnym  wykonaniu  zamówienia, to 

Zamawiający  jest  tym  oświadczeniem  związany.  Powtórzyć  należy,  że  wskazanie  w  innym 

miejscu  oferty,  że  producentem  zaoferowanego  typu  autobusów  jest  inny  podmiot  oraz 

zakładów  produkcyjnych  należących  do  innych  podmiotów,  nie  podważyło  przekonania 

Zamawiającego  prawdziwości  złożonego  oświadczenia  o  braku  podwykonawców,  lecz 

uzasadniło domaganie się wskazania możliwości faktycznych i prawnych, które umożliwiłyby 

Odwołującemu  samodzielnej  produkcji”.  Zdaniem  Zamawiającego  ponadto,  „Składając  w 

wyjaśnieniach  oświadczenie  o  udziale  podmiotów  trzecich,  które  w  ocenie  zamawiającego 

stanowią  podwykonawców,  Odwołujący  dokonał  niedozwolonej  zmiany  oferty”.  Wskazując 

na orzeczenie KIO 873/15 podał, że „Celem wszczęcia i prowadzenia każdego postępowania 

o  zamówienie  publiczne  jest  bowiem  zawarcie  ważnej  oraz  nie  podlegającej  unieważnieniu 

umowy. Powyższe determinuje wniosek, iż czynności zamawiającego podejmowane w toku 

postępowania  powinny  przede  wszystkim  zmierzać  do  skutecznego  udzielenia  zamówienia 

(zawarcia  umowy).  Zgodnie  bowiem  z  normą  wyrażoną  w  art.  7  ust.  3  p.z.p.  zamówienia 

udziela się wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy. Postępowanie o 

udzielenie  zamówienia  ma  zatem  prowadzić  do  wyboru  wykonawcy  nie  podlegającego 

wykluczeniu,  który  złożył  ofertę  nie  podlegającą  odrzuceniu,  a  nie  jakiegokolwiek 

wykonawcy.  W  terminie  składania  ofert,  zadaniem  wykonawcy  jest  sformułowanie  oferty, 

takie  jej  zaprezentowanie,  że  jasnym  i  czytelnym  jest  zaoferowany  przedmiot,  rozwiązania 

jakie  się  nań  składają  i  jego  charakterystyka.  Po  tym  terminie  oferta,  co  do  zasady  nie 

podlega zmianie. Wyjątkiem jest wynikający z art. 87 ust. 2 p.z.p. obowiązek poprawienia w 

ofercie omyłek, dla którego jednak granicę wyznacza zakaz negocjowania treści oferty oraz 

takiej  jej  zmiany,  która  będzie  miała  charakter  istotnej.  Złożenie  przez  odwołującego 

oświadczenia  o  wykonaniu  zamówienia  bez  udziału  podwykonawców  jest  wiążące  dla 

Zamawiającego.  W  szczególności  uznaje  się,  że  oświadczenie  woli  wykonawcy  złożone  w 

ofercie  jest  istotnym  elementem  oferty  i  nie  jest  możliwe  dokonanie  zmiany  czy  też 

uzupełnienia  w  zakresie  udziału  wykonawcy  w  realizacji  zamówień  w  formie  wyjaśnień  do 

oferty  w  trybie  art.  87  ust.  1  p.z.p.,  ponieważ  stanowiłoby  to  niedopuszczalne  negocjacje 

dotyczące złożonej oferty i dokonywanie zmiany jej treści”. Wskazując na art. 26 ust.3 i art. 

87  ust.  1ustawy  Pzp  podał,  że  pierwszy  z  przepisów  dopuszcza  uzupełnienie  oświadczeń  i 

dokumentów,  ale  wyłącznie  w  zakresie  określonym  w  art.  25  ust.  1  p.z.p.  Wprowadzenie 

nowego podwykonawcy, nie wskazanego wcześniej w treści oferty stanowi niedopuszczalne 

uzupełnienie treści oferty i zmianę określonego w ofercie sposobu spełnienia świadczenia, a 

drugi  z  kolei  -  pozwala  Zamawiającemu,  w  toku  badania  i  oceny  ofert,  zwracać  się  do 

wykonawców, którzy złożyli oferty w postępowaniu o wyjaśnienie ich treści. Niedopuszczalne 

jest  prowadzenie  negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty  oraz  dokonywanie  jakiejkolwiek 

zmiany  w  jej  treści.  Po  pierwsze  należy  zauważyć,  że  jest  to  uprawnienie  przysługujące 

Zamawiającemu,  który  powziął  wątpliwości,  co  do  treści  złożonej  oferty  i  bez  udziału 

wykonawcy,  który  daną  ofertę  złożył,  wątpliwości  te  nie  mogą  być  wyjaśnione.  Przepis  ten 

nie może być wykorzystywany do uzupełniania braków w ofercie lub zmiany jej treści. Zwrócił 

uwagę  na  wyrok  KIO  2854/12,  w  którym  to  wyroku  Izba  „zdecydowanie  sprzeciwiła  się 

poglądowi,  jakoby  oświadczenie  dotyczące  podwykonawstwa,  zwłaszcza  gdy  udział 

podwykonawców  warunkuje  prawidłowość  wykonania  zamówienia,  posiadało  walor 

wyłącznie  informacyjny.  Podważa  to  sens  art.  36  ust.  4  p.z.p.,  jak  i  innych  przepisów 

dotyczących  niezmienności  oferty  i  związania  wykonawcy  ofertą  rozumianego  jako 

wypełnienie  wszystkich  zapisów  wynikających  z  jej  treści.  Poprawienie  omyłki  w  zakresie 

podwykonawstwa  jest  dopuszczalne  w  trybie  art.  87  ust.  2  pkt  3  p.z.p.,  jako  że  zachodzi 

niezgodność  oferty  z  treścią  SIWZ  z  uwagi  na  niepodanie  wymaganego  specyfikacją 

elementu  oferty.  Możliwość  taka  nie  zachodzi,  skoro  wykonawca  w  ofercie  nie  wskaże  na 

zamiar  posłużenia  się  podwykonawcą,  choć  samo  podwykonawstwo  przewidział  Odmienna 

ocena  sytuacji  zachodzi,  gdyby  wykonawca  np.  załączył  do  oferty  stosowne  certyfikaty 

wystawione  dla  podmiotów  trzecich,  bez  równoczesnego  wskazania  ich  jako 

podwykonawców.  Wówczas  zamawiający  mógłby  powziąć  wątpliwość,  co  do  podanego  w 

ofercie zakresu podwykonawstwa. Podobne stanowisko zajęła Krajowa Izba Odwoławcza w 

wyroku z dnia 07.03.2016r. (KIO 221/16) w sprawie z udziałem Miejskiego Przedsiębiorstwa 

Komunikacyjnego w Krakowie Spółka Akcyjna, jako zamawiającego”. 

Odnosząc  się  do  udziału  towarów  w  ofercie  Odwołującego  pochodzących  z  państw 

członkowskich Unii Europejskiej lub państw, z którymi Wspólnota Europejska zawarła umowy 

o  równym  traktowaniu  przedsiębiorców,  stwierdził  m.in.,  że  „Fabryka  montażowa  autobusu, 

w której następuje produkcja pojazdu w stanie zdatnym do ruchu, lecz bez wyposażenia jest 

zlokalizowana  w  Turcji.  Czynności  dokonywane  w  Wolicy  stanowią  montaż  wyposażenia, 

który nie może stanowić istotnego ekonomicznie uzasadnionego przetworzenia lub obróbki w 

rozumieniu Unijnego Kodeksu Celnego. Przeczy temu chociażby okoliczność, iż zakres prac 

montażowych, które mają miejsce w Polsce są na tyle nieistotną zmianą, że nie mają wpływu 

na  homologację  typu,  co  sam  wykonawca  potwierdzał  w  wyjaśnieniach  (  pkt  5)”.  Zwrócił 

uwagę  na  wyrok  Trybunału  w  połączonych  sprawach  C-447/05  i  C-  448/05,  w  którym 

Trybunał  orzekł,  że  czynność  montażu  może  być  decydująca  o  pochodzeniu,  jeśli  z 

technicznego punktu widzenia i przy uwzględnieniu definicji przedmiotowego towaru stanowi 

ona decydujące stadium produkcji, w którym przesądza się o przeznaczeniu użytych części i 

w  którym  przedmiotowy  towar  zyskuje  szczególne  cechy  jakościowe.    Zdaniem 

Zamawiającego,  decydującym  dla  Zamawiającego  (…)  w  tej  kwestii  jest  świadectwo 

homologacji  typu, które Odwołujący  przedłożył  wraz  z  ofertą  spełniając  tym  samym  wymóg 

określony  w  IX.3.4.2  SIWZ.  Odwołujący  przedłożył  świadectwo  homologacji  typu  dla 

pojazdów  zgodnie  z  Dyrektywą  2007/46AA/E  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  5 

września  2007  r.  ustanawiającą  ramy  dla  homologacji  pojazdów  silnikowych  i  ich  przyczep 

oraz  układem,  części  i  oddzielnych  zespołów  technicznych  przeznaczonych  do  tych 

pojazdów  (zwana  dalej:  Dyrektywą).  Zgodnie  z  punktem  14  preambuły  Dyrektywy  głównym 

celem  przepisów  w  zakresie  homologacji  pojazdów  jest  zagwarantowanie,  aby  nowe 

pojazdy,  części  i  oddzielne  zespoły  techniczne  wprowadzone  do  obrotu  zapewniały  wysoki 

poziom  bezpieczeństwa  i  ochrony  środowiska.  Osiągnięcie  tego  celu  nie  powinno  być 

utrudniane  przez  montaż  pewnych  części  lub  wyposażenia  po  wprowadzeniu  pojazdów  na 

rynek  lub  po  ich  dopuszczeniu  do  ruchu.  Należy  zatem  przyjąć  odpowiednie  środki  w  celu 

zapewnienia, że części lub wyposażenie, które mogą być zamontowane w pojazdach i które 

mogą  znacznie  zakłócić  funkcjonowanie  układów  istotnych  ze  względu  na  bezpieczeństwo 

lub  ochronę  środowiska,  podlegają  kontroli  przez  organ  udzielający  homologacji,  zanim 

zostaną  wprowadzone  do  sprzedaży.  Środki  te  powinny  obejmować  przepisy  techniczne 

dotyczące wymagań, które te części lub wyposażenie muszą spełniać. Zgodnie z artykułem 

5  Dyrektywy  producent  jest  odpowiedzialny  przed  organem  udzielającym  homologacji  za 

wszystkie aspekty procesu homologacji i za zapewnienie zgodności produkcji, niezależnie od 

tego, czy bezpośrednio uczestniczy on we wszystkich etapach wytwarzania pojazdu, układu, 

części  lub  oddzielnego  zespołu  technicznego.  Wniosek  o  udzielenie  homologacji  typu  krok 

po kroku składa się z folderu informacyjnego zawierającego informacje wymagane zgodnie z 

załącznikiem  MS.  Jedną  z  informacji  wymaganych  dla  celów  homologacji  jest  wskazanie 

nazwy  i  adresu  fabryki  montującej.  Zgodnie  z  artykułem  12  Dyrektywy  państwo 

członkowskie,  które  udziela  homologacji  typu  WE,  podejmuje  niezbędne  środki,  zgodnie  z 

załącznikiem X, w celu zweryfikowania, w zależności od potrzeby we współpracy z organami 

udzielającymi homologacji innych państw członkowskich, czy podjęto odpowiednie działania 

dla  zapewnienia,  że  produkcja  pojazdów,  układów,  części  lub  oddzielnych  zespołów 

technicznych,  w  odpowiednim  przypadku,  odpowiada  homologowanemu  typowi.  Zgodnie  z 

Artykułem  13  producent  niezwłocznie  informuje  państwo  członkowskie,  które  udzieliło 

homologacji  typu  WE,  o  każdej  zmianie  szczegółowych  danych  zawartych  w  pakiecie 

informacyjnym.  Zgodnie  z  Załącznikiem  X  „Procedury  Zgodności  Produkcji"  zachowywanie 

zgodności  procedur  produkcyjnych  ma  na  celu  zapewnienie  zgodności  każdego 

produkowanego  pojazdu,  układu,  część  i  oddzielnego  zespołu  technicznego  z 

homologowanym typem. Organ udzielający homologacji państwa członkowskiego weryfikuje, 

czy  istnieją  zadowalające  uzgodnienia  i  procedury  mające  na  celu  skuteczną  kontrolę  tak, 

aby znajdujące się w produkcji części, układy, oddzielne zespoły techniczne lub pojazdy były 

zgodne z homologowanym typem. Do celów homologacji typu pojazdu nie trzeba dokonywać 

powtórnych  ocen  początkowych  przeprowadzanych  dla  udzielenia  homologacji  układom, 

częściom  i  zespołom  technicznym  pojazdu,  ale  uzupełnia  się  je  o  ocenę  obejmującą 

lokalizację  oraz  działalność  związaną  z  montażem  całego  pojazdu,  które  nie  były  objęte 

zakresem  poprzednich  ocen”.  Podkreślił,  że  „Wydana  homologacja  typu  na  oferowany 

autobus  nie  uwzględnia  zakładu  produkcyjnego  w  Wolicy.  Gdyby  więc  przyjąć,  że,  jak 

twierdzi Odwołujący, w tym zakładzie ma miejsce istotny etap produkcyjny, oznaczałoby to, 

ż

e nie zostanie zachowana zgodność z udzieloną homologacją”.   

Rozpoznając odwołanie Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Odwołanie podlega oddaleniu 

Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego,  w  tym  Ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia i treści oferty Odwołującego oraz składanych przez wykonawcę wyjaśnień, Izba 

ustaliła, że przedmiotem zamówienia w tym postępowaniu zgodnie z jego opisem w punkcie 

I.1  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  [siwz]  jest  wyprodukowanie  i  dostawa  w 

formie  leasingu  finansowego  fabrycznie  nowych  niskoemisyjnych  niskopodłogowych 

autobusów przegubowych. Także w punkcie I.2 wskazano, że „Zakres zamówienia obejmuje 

wyprodukowanie i dostawę w formie leasingu finansowego 77 sztuk ww. autobusów wraz  z 

wyposażeniem  elektronicznym  (dedykowanymi  urządzeniami  i  systemami)  wyposażeniem 

dodatkowym  w  związku  z  udzieloną  autoryzacją,  niezbędnym  oprogramowaniem, 

dokumentacją  i  przeprowadzeniem  szkoleń  na  warunkach  określonych  w  niniejszej 

specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  oraz  sześć  sztuk  zapasowych  automatów 

biletowych”.  Zamawiający  w  punkcie  I.6  a  i  b  oraz  c  ustalił  także  ogólne  wymagania 

techniczne i dokumenty a także warunki wykonania zamówienia wskazując m.in. na miejsce 

odbiorów  technicznych  [u  wykonawcy]  oraz  zastrzegając  prawo  dokonania  odbioru 

technicznego  u  Zamawiającego  wraz  z  odbiorem  końcowym  oraz  prawo  kontroli 

zawansowania  prac  w  miejscu  produkcji  ze  szczególnym  uwzględnieniem  zastosowanych 

materiałów 

oraz 

zabezpieczenia 

antykorozyjnego 

autobusów 

(prawo 

kontroli 

międzyoperacyjnej w trakcie procesu produkcyjnego). Z kolei w pkt 9 specyfikacji podał, że 

„Wraz  z  dostawą  pierwszego  pojazdu  Wykonawca  dostarczy  dedykowane  do  niego 

wyposażenie  elektroniczne  oraz  systemy  informatyczne,  umożliwiające  funkcjonowanie 

pojazdów  w  ramach  obsługi  Komunikacji  Miejskiej  w  Krakowie,  sześć  sztuk  dodatkowych 

automatów.  W  załączniku  nr  1  do  siwz  określono  szczegółowe  wymagania  techniczne  dla 

autobusu,  a  w  załączniku  nr  2  w  pkt  III  określono  dokumentację,  w  tym  niezbędną  do 

zarejestrowania pojazdów w Polsce oraz dokumentację techniczną pojazdu. W punkcie I. 23 

specyfikacji  wskazując  na  art.  138c  ust.1  pkt  4  ustawy  Pzp  podał,  że  wymaga,  aby  w 

przedmiocie dostawy udział towarów pochodzących z państw członkowskich UE lub państw, 

z  którymi WE  zawarła  umowy  o  równym  traktowaniu  przedsiębiorców  przekraczał  50  %. W 

tym  zakresie  oświadczenie  miało  być  złożone  na  formularzu  określonym  w  załączniku  nr  9 

do specyfikacji. W punkcie XII.6 siwz wskazano m.in. ppkt 6.9, że oferta podlega odrzuceniu, 

jeżeli udział wskazanych towarów nie przekracza wymaganych 50%. W tym formularzu także 

wskazano na art. 23 i 24 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 oraz podano, że „Towar, w 

produkcję którego zaangażowany jest więcej niż jeden kraj jest uznawany za pochodzący z 

kraju,  w  którym  został  poddany  ostatniej  istotnej,  ekonomicznie  uzasadnionej  obróbce  lub 

przetworzeniu, które spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap 

wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu.” W formularzu ofertowym w 

punkcie  10  należało  podać  miejsce  produkcji  autobusów,  w  którym  Zamawiający  będzie 

mógł  dokonać  kontroli  międzyoperacyjnej  w  trakcie  procesu  produkcyjnego  przedmiotu 

zamówienia [pkt I.6.c siwz]. Należało także wypełnić zamieszczoną w nim tabelę dotyczącą 

etapów  procesu  produkcyjnego,  która  przewidywała,  że  mogą  one  dotyczyć  różnych 

zakładów i dlatego wykonawca  zobowiązany był podać m.in. nazwę, adres oraz właściciela 

danego zakładu.  

W  przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  ofertę  złożył 

Odwołujący,  który  zawiązał  Konsorcjum  -  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie 

zamówienia  –  w  skład  którego  weszło  Pekao  Lesing  sp.  z  o.o.  z  Warszawy  oraz  EvoBus 

Polska  sp.  z  o.o.  z  Wolicy.    Drugą  ofertę  uznaną  za  najkorzystniejszą  także  złożyło 

Konsorcjum  -  wykonawcy  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia    w  składzie 

Solaris Bus & Coach S.A. i PKO Leasing S.A.   

Zgodnie  z  punktem  1  Formularza  oferty  (str.  2  oferty),  wnoszący  odwołanie 

zaoferował autobus miejski przegubowy Mercedes-Benz, 628 B02 Conecto G. Producentem 

autobusu, zgodnie z oświadczeniem zawartym w ofercie jest EvoBus GmbH. W punkcie 10 

oferty  (str.  4-5  oferty)  Odwołujący  wskazał  miejsca  produkcji  oferowanych  autobusów,  a 

mianowicie:  

1. Niemcy, Stuttgart, EvoBus GmbH (nazwa właściciela zakładu produkcyjnego Daimler AG) 

- etap produkcji dostawa podzespołów do fabryki montującej w Turcji;  

2.  Turcja  Hosdere  ,  Mercedes  Benz  Tiirk  A.S.  (nazwa  właściciela  zakładu  produkcyjnego 

Daimler  AG)  -  budowa  szkieletu  i  poszycia  nadwozia,  proces  zabezpieczenia 

antykorozyjnego, montaż podstawowy, 

3.  Polska  Wolica,  EvoBus  Polska  Sp.  z  o.o.  (nazwa  właściciela  zakładu  produkcyjnego 

EvoBus GmbH) - montaż ostateczny polegający na wyposażeniu autobusu m.in. w systemy 

informatyczne,  komputer  pokładowy,  system  informacji,  połączenia  sieciowe,  tablice 

kierunkowe  zewnętrzne,  tablice  kierunkowe  wewnętrzne,  system  automatycznej  głosowej 

informacji o trasie, urządzenia kasujące bilety, automat biletowy, system monitoringu, system 

liczenia potoków pasażerskich, nagłośnienie, system emisji reklam, radiotelefon.  

W  punkcie  11  Formularza  oferty  (str.  5  oferty)  Odwołujący  oświadczył,  że  dostawcą 

przedmiotu  zamówienia  [w  pełnym  rzeczowym  zakresie  określonym  w  SIWZ],  gwarantem 

oraz  udzielającym  autoryzacji  jest  EvoBus  Polska  Sp.  z  o.o,  natomiast  leasingodawcą  jest 

PEKAO  LEASING  Sp.  z  o.o.  W  punkcie  12  tego  Formularza  (str.  5  oferty)  Odwołujący 

wykreślił  informację  o  powierzeniu  realizacji  części  zamówienia  podwykonawcy.  W 

formularzu  stanowiącym  załącznik  nr  9  do  SIWZ  (str.  71  oferty)  Odwołujący  złożył 

oświadczenie,  że  krajem  pochodzenia  oferowanych  towarów  jest  Polska.  Do  oferty 

Odwołujący  załączył  świadectwo  homologacji  typu  WE  oferowanego  pojazdu  (załącznik  nr 

24  do  oferty).  W  formularzu  świadectwa  homologacji  typu  wydanego  dla  oferowanego 

pojazdu  Mercedes  -  Benz  typ:  628B02  nazwa  handlowa:  Conecto  G  znajdują  się  m.in, 

następująco  informacje:  Producent:  EvoBus  GmbH,  Stuttgart;  Nazwa  i  adresy  zakładów 

montażowych: 1. EvoBus GmbH, Stuttgart, 2. EvoBus GmbH, Neu~USm, 3.EvoBus GmbH, 

Mannhaeim,  4.EvoBus  France  S.A.S.,  Ligny  eb  Barrois,  5.EvoBus  Iberica,  Samano, 

6.Mercedes Benz Turk A.S. - Hosdere Fabrika, Esenyurt/lstanbul, 

Treść oferty Odwołującego – w zakresie wskazanych okoliczności - były przedmiotem 

zapytania  Zamawiającego,  który  zwrócił  się  o  wyjaśnienie  następujących  kwestii:  1)  w  jaki 

sposób  Odwołujący  będzie  wykonywał  zamówienie  bez  udziału  podwykonawców;  2)  na 

jakich  zasadach  będzie  korzystał  z  zakładów  produkcyjnych  innych  osób  prawnych 

(DaimierAG, EvoBus GrnbH), 3) w czym będzie się przejawiało zaangażowanie w realizację 

zamówienia  podmiotów  wymienionych  w  p.10  Oferty:  EvoBus  GmbH  oraz  Mercedes  Benz 

Turk  A.S.  (zasoby  ludzkie,  technologia  itp.);  4)  prawnej  i  faktycznej  możliwości 

wyprodukowania  przez  EvoBus  Polska  sp.  z  o.o.  autobusów  Mercedes  Benz  628B02 

Connecto G, których producentem, zgodnie z informacją zawartą w homologacji, jest EvoBus 

GmbH,  Stutgartt,  5)  wskazania  w  ofercie,  jako  jednego  z  zakładów  produkcyjnych  (fabryki) 

adresu  Wolica  (05-830),  ui.  Katowicka  46,  Polska,  podczas,  gdy  w  formularzu  świadectwa 

homologacji  typu  fabryka  ta  nie  została  wskazana,  jako  miejsce  produkcji  autobusów 

Mercedes  Benz  628B02  Connecto  G. Także  zwrócił  się  z  prośbą  o  udzielenie  wyjaśnień  w 

związku ze złożonym w ofercie oświadczeniem, iż miejscem pochodzenia oferowanych przez 

wykonawcę  towarów  jest  Polska  a  udział  towarów  w  zamówieniu,  pochodzących  z  państw 

członkowskich Unii Europejskiej lub państw, z którymi Wspólnota Europejska zawarła umowy 

o  równym  traktowaniu  przekracza  50  %,  w  kontekście  p.  10  oferty  (miejsca  produkcji,  w 

których  Zamawiający  będzie  mógł  dokonać  kontroli  międzyoperacyjnej  w  trakcie  procesu 

produkcyjnego  -  z  jakich  powodów  i  na  jakiej  podstawie  wykonawca  uznał,  że  Polska  jest 

krajem,  w  którym  autobusy  zostaną  poddane  ostatniej,  istotnej  ekonomicznie  uzasadnionej 

obróbce  lub  przetworzeniu,  (które  spowoduje  wytworzenie  nowego  produktu  lub  stanowić 

będzie  istotny  etap  wytwarzania  w  przedsiębiorstwie  przystosowanym  do  tego  celu). 

Odwołujący  w  odpowiedzi  [pismo  z  dnia  4.10.2014  r.]  podtrzymał  oświadczenie,  że 

zamówienie będzie wykonywał bez udziału podwykonawców. Potwierdził również, że zakłady 

produkcyjne rzeczywiście należą do innych podmiotów prawnych, ale działają one w jednej 

grupie  kapitałowej  w  związku  z  czym  wykonawca  ma  możliwość  zamawiania  bezpośrednio 

od  tych  podmiotów  określonych  elementów  wchodzących  w  skład  finalnej  wersji  autobusu. 

Podał również, że inne podmioty nie są zaangażowane do realizacji zamówienia związanego 

z  konkretnym  przetargiem,  a  jedynie  występują  wobec  Odwołującego,  jako  zwykli 

sprzedawcy  typowych  elementów  autobusów.  Stwierdził  ponadto,  że  EvoBus  Polska  sp.  z 

o.o.  jest  jedynym  podmiotem  odpowiedzialnym  za  faktyczną  realizację  przedmiotu 

zamówienia  i  wyjaśnił,  że  EvoBus  Polska  sp.  z  o.o.,  jako  spółka-córka  EvoBus  GmbH 

Stuttrgart,  powołana  do  celów  sprzedażowych  na  terenie  Polski,  ma  prawo 

przygotować/wyprodukować/dostarczyć  finalne  wersje  autobusów,  na  bazie  elementów 

zakupionych w zakładach produkcyjnych należących do podmiotów z grupy kapitałowej. Co 

do miejsca produkcji w Polsce, Odwołujący poinformował, ze zakład w Wolicy jest miejscem 

ostatecznego montażu, wyposażenia oraz uruchomienia przedmiotowych autobusów. 

W  ocenie  Izby,  treść  oferty  Konsorcjum  -  wykonawców  wspólnie  ubiegający  się  o 

udzielenie zamówienia – w skład którego weszło Pekao Lesing sp. z o.o. z Warszawy oraz 

EvoBus  Polska  sp.  z  o.o.  z  Wolicy  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia  i  z  tego  też  względu  podlegała  odrzuceniu  na  podstawie  art.  89  ust.1  pkt  2 

ustawy Pzp, albowiem ujawniona wadliwość nie mogła być naprawiona z zastosowaniem art. 

87 ust.2 pkt 3 ustawy Pzp. 

Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia zasadności odrzucenia oferty Odwołującego na 

podstawie  art.  89  ust.1  pkt  2  ustawy  Pzp  jest  przedmiot  zamówienia,  którego  realizacja 

wymagała,  albo  wyprodukowania  [osobistego]  autobusu  przez  wykonawcę  Evo  Bus  sp.  z 

o.o.  z  Wolicy,  albo  zaangażowania  do  tego  celu  uprawnionego  producenta.  Takie 

zaangażowanie mogło przybrać formę Konsorcjum lub też podwykonawstwa. W składanych 

oświadczeniach,  co  do  samodzielnej  realizacji  zamówienia,  Odwołujący  zdaje  się  pomijać 

fakt, że przedmiotem zamówienia nie jest dostawa gotowego produktu, a przede wszystkim 

wytworzenie (wyprodukowanie) autobusów miejskich, spełniających zgodnie z p. 1.1-5 SIWZ 

-  wymagania  techniczne  określone  w  załączniku  nr  1  do  specyfikacji  wraz  z  wymaganym 

wyposażeniem  elektronicznym  (dedykowanymi  urządzeniami  i  systemami).  Zamawiający 

zastrzegł  sobie  również  prawo  dokonania  odbioru  technicznego  każdego  autobusu  u 

wykonawcy  oraz  prawo  kontroli  zaawansowania  prac  w  fabryce.  Tak  jak  wskazywał 

Zamawiający,  załącznik  nr  1  do  specyfikacji  [Wymagania  techniczne  autobusu  miejskiego 

przegubowego  o  długości  18  metrów]  zawiera  szczegółowe  informacje  o  tym,  jakie 

zamawiany  autobus  powinien  spełniać  w  zakresie  m.in.  kabiny  kierowcy,  przedziału 

pasażerskiego,  zespołu  napędowego,  układu  hamulcowego,  układu  wydechowego,  układu 

pneumatycznego,  zawieszenia,  ogumienia  itd.  Realizacja  przedmiotu  zamówienia  w  tym 

zakresie  ma  się  odbywać  w  zakładzie  produkcyjnym  w  Turcji,  co  prawda  przez  podmiot 

powiązany  kapitałowo  z  Odwołującym,  jednakże będącym  odrębną  osobą  prawną.  Izba  nie 

zgodziła  się  z  twierdzeniami  Odwołującego,  że  możliwe  jest  wykonania  przedmiotu 

zamówienia  bez  udziału  producenta  autobusu,  albowiem  wykonawca  nie  dysponuje  (a 

przynajmniej  tego  nie  wykazał)  zapleczem  technicznym  umożliwiającym  wyprodukowanie 

autobusów.  Także  zdaniem  Izby,  wskazane  w  ofercie  zakłady  produkcyjne,  (czyli  te,  w 

których  będą  produkowane  zamawiane  autobusy)  należą  do  innych  podmiotów.  Z  oferty 

bezspornie  wynika,  że  dostawa  podzespołów  do fabryki montującej  następuje  ze  Stuttgartu 

(EvoBus  GmbH)  w  Niemczech,  a  budowa  szkieletu  i  poszycia  nadwozia,  proces 

zabezpieczenia  antykorozyjnego  oraz  montaż  podstawowy  następuje  w  Turcji  (Mercedes 

Benz Turk A.S.). Z kolei w zakładzie produkcyjnym w Polsce ma miejsce w istocie montaż w 

systemy informatyczne, komputer pokładowy, system informacji, połączenia sieciowe, tablice 

kierunkowe  wewnętrzne  itd.).  Izba  zauważa  również,  że  w  przedłożonej  wraz  z  ofertą 

homologacji  wymieniono  zakłady  montujące  autobusy,  które  znajdują  się  w  Niemczech, 

Hiszpanii  i  Turcji  (Mercedes  Bezn  Turk  A.S.  -  Hosdere  Fabrika).  Zakład  produkcyjny  w 

Polsce nie został w tym formularzu świadectwa homologacji wskazany. Izba nie zgodziła się 

z  sugerowanym  w  wyjaśnieniach  stwierdzeniem  Odwołującego,  że  montaż  ostateczny  w 

Walicy  to  wyprodukowanie  pojazdu  przy  założeniu,  że  wyprodukowany  autobus  przez 

EvoBus  Gmbh  to  komponent  –  element  przedmiotu  dostawy.  Nie  można  zatem  uznać,  że 

autobus  jest  produkowany  w  Polsce  z  gotowych  podzespołów  i  części  pochodzących  z 

innych  krajów.  Zdaniem  Izby,  tak  jak  stwierdził  Zamawiający,  nie  ulega  najmniejszej 

wątpliwości, że produkcja autobusów w najważniejszej i jednocześnie przeważającej części 

odbywa  się  w  fabryce  w  Turcji,  co  potwierdził  w  ofercie  sam  wykonawca  wskazując  zakład 

produkcyjny w Turcji jako jeden z etapów realizacji zamówienia. Powyższe potwierdza także 

ś

wiadectwo homologacji dla pojazdu. Z kolei, jak wskazał wykonawca w punkcie 4 wyjaśnień 

z  dnia  4.10.2016  r,  EvoBus  Polska  sp.  z  o.o.  dostosowuje  tylko  te  autobusy  (w  domyśle 

wyprodukowane  w  zakładzie  montażowym  Turcji  z  podzespołów  dostarczonych  z  Niemiec) 

do wymagań konkretnego zamawiającego, ale typ autobusu w dalszym ciągu jest zgodny z 

wydaną dla autobusu homologacją.  Nie  można  także  zgodzić  się,  że  podmioty,  które 

wykonują  istotną  część  zamówienia  (produkcja  autobusów  bez  wyposażenia  w  systemy 

niezbędne  dla  potrzeb  komunikacji  miejskiej)  nie  uczestniczyłyby  w  realizacji  tego 

przedmiotu  zamówienia  tym  bardziej,  że  Zamawiający  wymaga  zapewnienia  mu  prawa 

kontroli zaawansowania prac w fabryce.  

Odnośnie  drugiej  ze  wskazanych  w  decyzji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  tj.  na 

podstawie  art.  89  ust.1  pkt  1  ustawy  Pzp  Izba  uznała,  że  w  uzasadnieniu  decyzji 

Zamawiający nie podał bezpośrednich powodów wskazania tej podstawy odrzucenia. Można 

zatem  domniemywać,  że  oferta  Odwołującego  [jak  to  zakwalifikował  wykonawca]  jest 

niezgodna  z  ustawą  Pzp,  albowiem  nie  nastąpiło  wskazanie  w  ofercie  podwykonawcy.  Tak 

jak  Izba  zauważyła  powyżej  realizacja  przedmiotu  tego  zamówienia  wymagała,  albo 

„osobistego” wyprodukowania autobusu przez wykonawcę, albo zaangażowania do tego celu 

uprawnionego  producenta,  a  takie  zaangażowanie  mogło  przybrać  formę  Konsorcjum 

[wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia] lub też podwykonawcy – 

podmiotu  wykonującego  zamówienie  w  zakresie  produkcji  autobusów  na  zlecenie 

wykonawcy.  Izba  także  uznała  za  zasadny  zarzut  dotyczący  wskazywanego  art.  89  ust.  1 

ustawy  Pzp.  Rzeczywiście  wskazywanie  w  taki  sposób  podstawy  odrzucenia  oferty  nie  jest 

dopuszczalne  ustawą  Pzp.  Izba  zgodziła  się  z  Odwołującym,  że  podstawę  do  odrzucenia 

oferty  złożonej  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  mogą  stanowić 

wyłącznie  przesłanki  enumeratywnie  wskazane  w  treści  art.  89  ust.  1  ustawy  Pzp.  Przepis 

ten  nie  wymienia  wśród  tych  przesłanek  okoliczności  „złożenia  w  ofercie  oświadczeń 

niezgodnych  z  rzeczywistym  stanem  faktycznym”.  Powoływanie  się  na  tę  okoliczność  w 

ramach  podstaw  do  odrzucenia  złożonej  oferty  należy  zatem  uznać  za  działanie 

nieuprawnione.    Izba  w  zakresie  tych  zarzutów  zobowiązana  była  jednocześnie  mieć  na 

względzie  dyrektywę  z  art.  192  ust.2  ustawy  Pzp  zgodnie  z  którą  uwzględnienie  odwołania 

ma miejsce wówczas, gdy stwierdzone naruszenie przepisów ustawy Pzp ma lub może mieć 

wpływ  na  wynik  postępowania.  W  niniejszej  sprawie,  co  wskazano  powyżej,  kluczowe 

rozstrzygnięcie  dotyczyło  uzasadnionych  podstaw  odrzucenia  oferty  Odwołującego  na 

podstawie art. 89 ust.1 pkt 2 ustawy Pzp.  

Odnośnie zarzutu niezasadnego odrzucenia oferty na podstawie art. 138c ust. 1 pkt 4 

ustawy  Pzp  Izba  zauważa,  że  w  decyzji  o  odrzuceniu  oferty  Zamawiający  wskazał  na 

udzielone  przez  wykonawcę  wyjaśnienia,  w  których  ten  podał,  że  miejscem  pochodzenia 

towarów jest Polska, którego to poglądu Zamawiający słusznie nie podzielił. Tak jak słusznie 

również  podał  zamawiający,  fabryka  montażowa  autobusu,  w  której  następuje  produkcja 

gotowego  pojazdu  jest  zlokalizowana  w  Turcji  oraz,  że  nie  można  zgodzić  się  z 

twierdzeniem,  że  ostatnia  istotna  przeróbka  w  rozumieniu  Unijnego  Kodeksu  Celnego  ma 

miejsce  w  Polsce.  Takiemu  twierdzeniu  –  jak  podał  –  przeczy  zakres  prac  montażowych, 

które  mają  miejsce  w  Polsce  i  które  są  na  tyle  nieistotną  zmianą,  że  nie  mają  wpływu  na 

homologację  typu,  co  sam  wykonawca  potwierdzał  w  wyjaśnieniach.  W  stanie  faktycznym 

sprawy  i  wobec  faktu  składania  wyjaśnień,  wykonawca  ten  nie  może  twierdzić,  że 

Zamawiający  przed  odrzuceniem  oferty  z  tego  powodu  nie  odebrał  od  Odwołującego 

ż

adnych  wyjaśnień.  Z  tych  powodów  zarzut  ten  w  powołaniu  na  wskazywane  przez 

wykonawcę okoliczności Izba uznała za niezasadny. 

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na 

podstawie przepisu art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp, uwzględniając przepisy rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). 

Przewodniczący: 

………………………………………….