KIO 457/17 WYROK dnia 23 marca 2017 r.

Sygn. akt: KIO 457/17 

WYROK 

z dnia 23 marca 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Izabela Kuciak 

Protokolant:             Edyta Paziewska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2017 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  10  marca  2017  r.  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  1)  R.Ł.,  prowadzący  działalność 

gospodarczą  pod  firmą  Z.U.B.  R.Ł.,  (...),  2)  B.O.I.M.P.sp.  z  o.o.  sp.k.,  (...),  3)  I.S.  sp.  z 

o.o.,  (...)w  postępowaniu  prowadzonym  przezzamawiającego:  Rejonowy  Zarząd 

Infrastruktury w Bydgoszczy, ul. Podchorążych 33, 85-915 Bydgoszcz  

orzeka: 

1.  Oddala odwołanie.  

2.  Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  1)  R.Ł.,  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą  Z.U.B.  R.Ł., 

(...), 2) B.O.I.M.P.sp. z o.o. sp.k., (...), 3) I.S. sp. z o.o., ul. (...), i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000zł  00  gr 

(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  1)  R.Ł.,  prowadzący 

działalność  gospodarczą  pod  firmą  Z.U.B.  R.Ł.,  (...),  2)  B.O.I.M.P.sp.  z  o.o. 

sp.k., (...), 3) I.S. sp. z o.o., ul. (...),tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza  od  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:1) 

R.Ł.,  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą  Z.U.B.  R.Ł.,  (...),  2) 

B.O.I.M.P.sp.  z  o.o.  sp.k.,  (...),  3)  I.S.  sp.  z  o.o.,  (...)na  rzecz  zamawiającego: 

Rejonowy Zarząd Infrastruktury w Bydgoszczy, ul. Podchorążych 33, 85-915 

Bydgoszcz  kwotę  3  600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero 

groszy),  stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu 

wynagrodzenia pełnomocnika.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy.  

Przewodniczący: ……………………… 

Sygn. akt: KIO 457/17 

Uzasadnienie 

Zamawiający  prowadzi,  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  postępowanie  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  którego  przedmiotem  jest  „budowa  czterech  hangarów 

lekkich  na  terenie  kompleksu  wojskowego  w  Leźnicy  Wielkiej”.  Ogłoszenie  o  zamówieniu 

zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 26 lipca 2016 r. pod 

numerem 2016/S 141-254316. 

W  przedmiotowym  postępowaniu  Odwołujący  wniósł  odwołanie  wobec  czynności 

unieważnienia przez Zamawiającego rzeczonego postępowania, zarzucając Zamawiającemu 

naruszenie przepisu art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy  Pzp poprzez błędne przyjęcie, że wystąpiła 

istotna  zmiana  okoliczności  powodująca,  iż  prowadzenie  postępowania  lub  wykonanie 

zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć. 

Wskazując  na  powyższe  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie 

Zamawiającemu unieważnienia czynności unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 

ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp  oraz  zasądzenie  kosztów  postępowania,  w  tym  kosztów 

reprezentacji.  

W  uzasadnieniu  swojego  stanowiska  Odwołujący  wyjaśnił,  że  Zamawiający  po 

otwarciu  ofert  i  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  Odwołującego,  unieważnił 

postępowanie,  o  czym  poinformował  zawiadomieniem  z  dnia  1  marca  2017  r.  Dalej 

Odwołujący podał, że Zamawiający w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał, że: „Zamówienie 

było  realizowane  w  oparciu  o  Projekt  Inwestycji  Budowlanych  w  latach  2017  -  2022,  w 

zakresie  zadań  ujętych  w  planie  na  rok  2017,  natomiast  w  wyciągu  ze  zaktualizowanego 

„Projektu  Planu  Inwestycji  Budowlanych  w  tatach  2017  –  2022”  zadanie  będące 

przedmiotem Postępowania nie zostało uwzględnione i wskazane jako zadanie do realizacji 

dla  RZI  w  Bydgoszczy.”W  konsekwencji,  Zamawiający  wskazał,  że  zachodzi  przesłanka 

braku zasadności dalszego prowadzenia zamówienia publicznego, a okoliczności powyższej 

nie można było wcześniej przewidzieć. 

Zdaniem Odwołującego, powyższe uzasadnienie stoi w oczywistej sprzeczności z art. 

93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp,  albowiem  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  zachodzi 

przesłanka umożliwiająca Zamawiającemu unieważnienie postępowania. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  w  doktrynie  i  orzecznictwie  wskazuje  się,  że  aby 

unieważnić postępowanie o udzielenie  zamówienia publicznego na podstawie art. 93 ust. 1 

pkt  6  ustawy  Pzp,  zamawiający  musi  wykazać  kumulatywne  spełnienie  następujących 

przesłanek:wystąpiła  istotna  zmiana  okoliczności,  nie  można  było  przewidzieć  tych 

okoliczności,  prowadzenie  postępowania  lub  wykonanie  zamówienia  nie  leży  w  interesie 

publicznym. 

Przesłanki  unieważnienia  postępowania  powinny  zaistnieć  łącznie  (kumulatywnie), a 

brak  wystąpienia  jednej  z  nich  powoduje,  że  unieważnienie  postępowania  jest 

niedopuszczalne. Oceny zasadności czynności unieważnienia postępowania dokonać należy 

według  stanu  prawnego  oraz  stanu  rzeczy  istniejących  w  dacie  dokonania  tej  czynności,  z 

zastrzeżeniem,  iż  przyczyny  unieważnienia  były  niemożliwie  do  przewidzenia  w  dacie 

wszczęcia  postępowania”(tak  przykładowo  wyrok  KIO  z  dnia  03.06.2014  r.,  sygn.  akt:  KIO 

Dalej  Odwołujący  podkreślił,  że  w  wyroku  KIO  z  dnia  27.02.2009  r.,  sygn.  akt: 

KIO/UZP 176/09 wskazano, że art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp„dotyczyć może sytuacji, gdy 

na  skutek  nadzwyczajnych  okoliczności  już  po  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  realizacja 

danego  zamówienia  byłaby  niecelowa  lub  w  skrajnych  wypadkach  wiązałaby  się  z 

wyrządzeniem  szkody  w  mieniu  publicznym.Przesłanka  powyższa  dotyczy  zdarzeń 

wyjątkowych  i  może  mieć  zastosowanie  tylko  w  szczególnie  uzasadnionych  przypadkach. 

Zamawiający  musiwykazać,  że  nastąpiła  istotna  zmiana  okolicznościpowodująca,  że 

prowadzenie postępowania lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym oraz 

ż

e przy zachowaniu należytej staranności nie można było jej wcześniej przewidzieć.” 

Odwołujący podniósł, że w pierwszej kolejności, aby unieważnić postępowanie, musi 

nastąpić istotna zmiana okoliczności, w orzecznictwie wskazuje się, że zmiana okoliczności 

powinna  być  istotna,  a  ponadto  musi  rzeczywiście  wystąpić,  co  oznacza,  że  nie  spełnia  tej 

przesłanki  jedynie  możliwość  jej  wystąpienia(tak  przykładowo  wyrok  KIO  z  dnia  07.05.2010 

r., sygn. akt: KIO/U2P 628/1). 

„Dla  zastosowania  przepisu  art.  93  ust  1  pkt  6  ustawy  p.z.p,  należy  stwierdzić  po 

pierwsze,że  zmiana  okoliczności  faktycznie  wystąpiła,  a  nie  powstała  jedynie  możliwość  jej 

wystąpienia,  a  po  drugie,  że  jest  to  zmiana  istotna,  czyli  na  tyle  znacząca,  że  zarówno 

prowadzenie  postępowania,  jak  też  wykonanie  zamówienia  nie  leży  już  w  interesie 

publicznym.Zamawiający powołując się na tę przesłankę musi udowodnić, że wcześniej, czyli 

w  momencie  wszczęcia  postępowania,  przy  zachowaniu  odpowiedniej  staranności,  nie 

można  było  przewidzieć,  że  nastąpi  zmiana  okoliczności,  w  wyniku  której  kontynuowanie 

postępowania  nie  będzie  leżało  w  interesie  publicznym”  (wyrok  KIO  zdnia  25.01.2008  r., 

sygn. akt: KIO/UZP 114/07). 

Zdaniem  Odwołującego,  zmiana  istotna  oznacza  zmianę,  która  może  zaważyć  na 

konieczności udzielenia danego zamówienia, na osiągnięciu celów publicznych. 

Po drugie, jak podał Odwołujący, zmiana musi być następstwem okoliczności, których 

nie można było przewidzieć. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  w  wyroku  KIO  z  dnia  07.11.2106  r.,  sygn.  akt:  KIO 

1976/16  wskazano,  „że  istotna  zmiana  okoliczności,  której  nie  można  było  wcześniej 

przewidzieć,  musi  mieć  charakter  okoliczności  trwałej,  nieodwracalnej,  a  także  zewnętrznej 

wobec  stron  postępowania  odwoławczego.  Nic  może  być  zatem  uznana  za  okoliczność 

nieprzewidywalną taka zmiana sytuacji, która została wywołana przez jedną ze stron.” 

„Istotna zmiana okoliczności, której nie można było wcześniej przewidzieć, musi mieć 

charakter  okoliczności  trwałej,  nieodwracalnej,  a  także  zewnętrznej  wobec  stron 

postępowania  odwoławczego.Nie  może  być  uznana  za  okoliczność  nieprzewidywalną  taka 

zmiana  sytuacji,  która  została  wywołana  przez  jedną  ze  stron.  Istotna  zmiana  okoliczności 

musi  wystąpić  w  dacie  podejmowania  czynności  unieważnienia  postępowania,na  co 

wskazuje  posłużenie  się  przez  ustawodawcę  czasem  przeszłym  („nastąpiła”).  Nie  można 

zatem powoływać się na okoliczność, która ulegnie  zmianie dopiero w przyszłości.(...) Sam 

zamiar  zmiany  przeznaczenia  środków,  jeżeli  nie  został  przełożony  na  rzeczywistość,  nie 

może  być  uznany  na  stan  nieodwracalny,  którego  nie  można  przezwyciężyć(wyrok  KIO  z 

dnia 20.06.2016 r., sygn. akt: KIO 919/16).

Ostatnią  przesłanką,  jak  podkreślił  Odwołujący,  konieczną  do  unieważnienia 

postępowania  jest  fakt,  że  wskutek  wystąpienia  zmiany  okoliczności,  prowadzenie 

postępowania lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym. 

Odwołujący  podniósł,  że  interes  zamawiającego  nie  może  być  utożsamiany  z 

interesem  publicznym(wyrok  SO  w  Gliwicach  z  10.11.2005  r.,  sygn.  akt:  III  Ca  855/05, 

niepubl; wyrok SO w Warszawie z04.07.2005 r., sygn. akt: V Ca 419/05, niepubl.). Zdaniem 

Odwołującego,  interes  publiczny  powinien  być  przez  Zamawiającego  określony  w  sposób 

ś

cisły,  tj.  Zamawiający  nie  powinien  ograniczyć  się  do  stwierdzenia,  że  wykonanie 

zamówienia nie leży w interesie publicznym, lecz powinien nazwać ten interes, opisać go. 

Nadto,  Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  Sąd  Okręgowy  w  Nowym  Sączu  w  wyroku  z 

dnia  22.09.2009  r.,  sygn.  akt:  II  CA  418/09,  niepubl.  wskazał,„iż  możliwość  zmniejszenia 

wydatków przez  zamawiającego nie świadczy jeszcze o tym, że wykonanie zamówienia nie 

leży w interesie publicznym-nie można bowiem utożsamiać interesu publicznego z interesem 

ekonomicznym  zamawiającego,  nawet  jeśli  zamawiającym  jest  podmiot  świadczący  usługi 

leczenia ludności”. 

Odwołujący  podniósł,  że  brak  interesu  publicznego  w  wykonaniu  zamówienia 

powinien  sprowadzać  się  do  braku  interesu  publicznego  w  realizacji  zamówienia,  a  nie  w 

możliwości  zrealizowania  zamówienia  publicznego  przez  inny  (publiczny)  podmiot  lub  za 

niższą stawkę. 

Odwołujący zwrócił również uwagę, że KIO wskazała w wyroku z dnia 20.02.2013 r., 

sygn.  akt:  KIO  304/13:„samo  założenie,  że  po  unieważnieniu  niniejszego  przetargu,  przy 

kolejnym  zamówieniu,  zamawiający  ma  potencjalną  możliwość  uzyskania  niższych  cen 

ś

wiadczenia  usługi,  nie  stanowi  jeszcze  okoliczności,  że  prowadzenie  postępowania  lub 

wykonanie  zamówienia  nie  leży  w  interesie  publicznym.Z  takiego  powodu  można  by 

unieważnić  każde  postępowanie, w  którym  zamawiający  nie  jest  zadowolony  z  uzyskanych 

cen  lub  też  widziałby  możliwość  uzyskania  cen  jeszcze  niższych  -  w  każdym  bowiem 

przypadku oszczędności w wydatkowaniu środków publicznych leżą w interesie publicznym”.

Fakt,  że  zmiany  ekonomiczne  i  przesunięcia  budżetowe  środków  publicznych  nie 

stanowią  podstawy  do  unieważnienia  postępowania  został  potwierdzony,  jak  wskazał 

Odwołujący,  także  w  wyroku  KIO  z  dnia  20.06.2012  r.,  sygn.  akt  :KIO  1171/12:„ze 

„wystąpienie  istotnej  zmiany  okoliczności  powodującej,że  prowadzenie  postępowania  lub 

wykonanie  zamówienia  nie  leży  w  interesie  publicznym,  czego  nie  można  było  wcześniej 

przewidzieć”,  nie  można  uznać  podjętej  w  trakcie  prowadzenia  postępowania  decyzji 

zamawiającego  o  zmianie  sposobu  finansowania  zamówienia  ze  środków  budżetowych  na 

ś

rodki  pochodzące  z  uzyskanej  pożyczki  i  wydanie  środków  pierwotnie  przeznaczonych  na 

realizację zamówienia na inny cel”.  

„Za  przesłankę  uzasadniającą  zaistnienie  podstaw  unieważnieniapostępowania 

zgodnie  z  art.  93  ust.1  pkt  6  Pzpniemożebyć  uznany  fakt  przesunięcia  środków 

budżetowychi  zmiany  koncepcji  budowy  obiektu  sportowego  na  skutek  zmiany  władz  w 

wyniku  wyborów  samorządowych”(wyrok  KIO  z  dnia  29.03.2011  r.,  sygn.  akt:  KIO601/11, 

www.uzp.gov.pl). 

W  ocenie  Odwołującego,  w  niniejszym  postępowaniu  nie  zostały  kumulatywnie 

spełnione przesłanki z art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp. Zdaniem Odwołującego, okoliczności 

wskazane  przez  Zamawiającego  w  uzasadnieniu  unieważnienia  postępowania  nie  są 

okolicznościami 

nadzwyczajnymi, 

niedającymi 

się 

przewidzieć, 

niezależnymi 

od 

Zamawiającego.  Rozważania  Zamawiającego  w  tym  zakresie,  w  opinii  Odwołującego,  są 

ogólnikowe i nieprecyzyjne.  

Zdaniem  Odwołującego,  w  opisanym  przypadku  nie  została  spełniona  pierwsza 

przesłanka  unieważnienia  postępowania,  a  mianowicie  zajście  istotnej  zmiany  okoliczności. 

Zamawiający, jak podał Odwołujący, powołuje się w uzasadnieniu swojej decyzji na Projekt 

Planu  Inwestycji  Budowlanych.  Oczywistym  jest  jednak,  że  Projekt  Planumoże  w  sposób 

istotny różnić się od Planu ostatecznego, 

Przywoływana  przez  Zamawiającego  przyczyna  unieważnienia  przetargu  - 

wewnętrzna  relokacja  zadań  lub  środków  finansowych  -  w  istocie,  zdaniem  Odwołującego, 

nie  nastąpiła,  bowiem  zgodnie  z  informacjami  przedstawionymi  w  zawiadomieniu,  Plan  nie 

uległ  zmianie,  a  istnieje  jedynie  Projekt  takiej  zmiany.Powyższe  samodzielnie,  w  ocenie 

Odwołującego, uniemożliwia zastosowanie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp. 

Niezależnie  od  powyższego,  zdaniem  Odwołującego,  nie  wystąpiła  także  druga 

przesłanka  z  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp,  a  zatem  wystąpienie  zmiany  niemożliwej  do 

przewidzenia. 

Przyjmując,  że  ww.  Projekt  Planu  został  opracowany  na  szczeblu  centralnym 

Ministerstwa  Obrony  Narodowej,  w  ocenie  Odwołującego,  nie  można  z  samego  tego  faktu 

wyprowadzić  argumentu,  iż  wystąpiła  istotna  zmiana  okoliczności,  której  nie  można  było 

wcześniej przewidzieć. 

Odwołujący  podniósł,  że  podmioty  publiczne  (w  tym  wypadku  MON),  realizując 

zadania,  które  wymagają  ogłoszenia  zamówień,  często  wykonują  te  czynności  za  pomocą 

wyspecjalizowanych  jednostek  organizacyjnych  (RZI).  Nie  oznacza  to  jednak,  że  jednostka 

taka  może  unieważniać  przetarg  w  sytuacji  zmian  czy  decyzji  organizacyjnych,  podjętych 

przez kierownictwo podmiotu, którego jest częścią. Zmiana wywołana decyzją kierownictwa, 

związana  z  relokacją  zadań  czy  środków  nie  jest  bowiem,  zdaniem  Odwołującego, 

okolicznością zewnętrzną, lecz wewnętrzną. 

Skoro  zmiana  okoliczności  została  wywołana  przez  samą  jednostkę  zamawiającą 

(sensu largo, tj. jednostkę bądź podmioty jej podległe/nadrzędne) to,w ocenie Odwołującego, 

nie może być mowy o okolicznościach, których nie można było przewidzieć. 

Odwołujący  podał,  że  opracowanie  planów  zadań,  realizowanych  przez  Siły  Zbrojne 

RP,  jest  procesem  rozciągniętym  w  czasie,  wymagającym  gromadzenia  danych  oraz  ich 

szczegółowej  analizy.  Organ  dysponujący  środkami  finansowymi,  mający  w  polu  widzenia 

inne  zadania  realizowane  przez  Siły  Zbrojne  RP,  wymagające  finansowania,  powinien,  jak 

podkreślił Odwołujący,  z najwyższą starannością dokonać podziału środków, uwzględniając 

wszystkie  okoliczności.  Jeżeli  organ  tychstandardów  nie  spełnił,  to  zdaniem  Odwołującego, 

nie  może  to  prowadzić  do  konsekwencji  dla  wykonawców  w  postaci  unieważnienia 

postępowania. 

Na  marginesie  Odwołujący  wskazał,  że  z  decyzji  Zamawiającego  nie  wynika,  aby 

sama  inwestycja  nie  miała  być  realizowana.  Co  więcej,  jak  podkreślił  Odwołujący,  skoro 

Zamawiający miał zabezpieczone środki na realizację tej inwestycji (bo to był jego oczywisty 

obowiązek, niezbędny do wszczęcia procedury o udzielenie zamówienia), to nie może teraz 

nagle zaskakiwać wykonawcy i zmieniać tego stanu rzeczy. Ubocznie zauważenia wymaga, 

w ocenie Odwołującego, że jeszcze w połowie lutego Zamawiający wzywał Odwołującego do 

przedstawienia  choćby  wzoru  gwarancji  zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy,  w 

celu zawarcia umowy z Odwołującym. 

Odwołujący raz jeszcze podkreślił, że interes publiczny nie jest tożsamy z interesem 

Zamawiającego. Zamawiający, jak wyjaśnił Odwołujący, jest logistyczną jednostką wojskową 

Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podległą Ministrowi Obrony Narodowej. Jest to więc 

wyspecjalizowany  organ  MON  w  zakresie  prowadzenia  w  Siłach  Zbrojnych  działalności 

inwestycyjnej.  Zamawiający  stanowi  niejako  jednostkę  Sił  Zbrojnych,  odpowiedzialną  za 

przetargi. 

Wewnętrzne  dyspozycje  i  roszady  budżetowe  Zamawiającego  lub  jego  jednostek 

zwierzchnich (a więc - w szerokim rozumieniu tego pojęcia - statio fisci), nie powinny mieć, 

zdaniem Odwołującego, wpływu na unieważnienie zamówienia.  

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  Zamawiający  w  uzasadnieniu  unieważnienia  nie 

wskazał nawet, czy zamówienie na budowę czterech hangarów lekkich na terenie kompleksu 

wojskowego  w  Leźnicy  Wielkiej  nadal  będzie  realizowane,  jednak  przez  inną  jednostkę 

organizacyjną, czy też zaniechano realizacji tego zamówienia, 

Odwołujący  wskazał,  że  w  tym  wypadku  interes  publiczny  musi  być  na  tyle  istotny, 

aby uzasadniał jego postawienie przed indywidualnym interesem uczestników postępowania. 

Interes  publiczny  przeważa  bowiem  nad  zasadą  uczciwej  konkurencji  oraz  uzasadnionych 

interesów wykonawców jedynie w nadzwyczajnych okolicznościach, 

Konkludując, Odwołujący podniósł, że brak jest podstaw prawnych, jak i faktycznych 

do  unieważnienia  przez  Zamawiającego  postępowania.  Nie  została  bowiem  spełniona, 

zdaniem Odwołującego, żadna z przesłanek wskazanych w art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp, a 

brak spełnienia choć jednej przesłanki powoduje, że unieważnienie nie może się ostać. 

Potwierdza to także, jak podał Odwołujący, wyrok KIO z dnia 20.06.2006 r., sygn. akt: 

KIO 919/16, KIO 937/16, KIO 938/16, KIO 939/16, KIO 943/16, KIO 944/16, KIO 946/16, KIO 

947/16,  KIO  949/16,  KIO  951/16,  wydany  w  bardzo  zbliżonym  stanie  faktycznym. 

Postępowanie  będące  podstawą  wyrokowania,  jak  wyjaśnił  Odwołujący,  zostało 

zorganizowane  przez  2  Regionalną  Bazę  Logistyczną  w  Warszawie.  Postępowanie  to 

zostało  unieważnione,  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp.  W  uzasadnieniu,  jak 

podał  Odwołujący,  zamawiający  wskazał,  że  otrzymał  zawiadomienie,  że  środki  finansowe 

przeznaczone  na  realizację  zamówienia  zostaną  wykreślone  z  planu  zakupów  na  2016  rok 

oraz zostaną przeznaczone na inne zadania realizowane przez Siły Zbrojne RP. 

Dalej Odwołujący podał, że Izba uwzględniła odwołanie na czynność unieważnienia, 

w  uzasadnieniu  wskazując,  że  „sam  zamiar  (chęć)  wykreślenia  środków  finansowych 

przeznaczonych na zakup przedmiotów wyposażenia dla Sil Zbrojnych nie oznacza jeszcze 

ż

e  jest  to  stan  trwały,  a  co  za  tym  idzie,  że  wystąpiła  już  jakakolwiek  zmiana  okoliczności. 

Sam  zamiar  zmiany  przeznaczenia  środków,  jeżeli  nie  został  przełożony  na  rzeczywistość, 

nie  może  być  uznany  na  stan  nieodwracalny,  którego  nie  można  przezwyciężyć”.Dalej  KIO 

wskazała,  jak  podał  Odwołujący,  że  „nie  można  się  także  zgodzić  z  tym,  jakoby 

przywoływana  przez  zamawiającego  okoliczność  była  niemożliwa  do  przewidzenia. 

Zamawiający  niemożliwości  przewidzenia  zmiany  okoliczności  upatrywał  w  tym,  że  jest 

dysponentem  środków  budżetowych  III  stopnia.  Uważał,  że  skoro  zamiar  przesunięcia 

ś

rodków  finansowych  został  mu  zakomunikowany  przez  dysponenta  wyższego  stopnia,  do 

czego  musiał  się  zastosować,  to  z  jego  punktu  widzenia  jest  to  okoliczność  niemożliwa  do 

przewidzenia  w  rozumieniu  art.  93  ust.  1  pkt  6Pzp.  (...)  Nie  ulegało  wątpliwości  Izby,  że 

decyzyjność  odnośnie  wszczęcia  i  prowadzeniaprocedur  o  udzielenie  zamówienia  w  takim 

układziefunkcjonowała  niena  poziomie  kierownika  zamawiającego  (Komendanta  (...) 

Regionalnej Bazy Logistycznej), ale na poziomie wyższym. W tej sytuacji należało dojść do 

wniosku,  że  zmiana  sytuacji  polegająca  na  zamiarze  przesunięcia  środków  finansowych 

została wytworzona przez jedną ze stron, za którą należy rozumieć szeroko rozumiany Skarb 

Państwa i nie może być przez tę stronę uznawana za zmianę zewnętrzną”. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje:  

Pismem  z  dnia  1  marca  2017  r.  Zamawiający  zawiadomił  wykonawców,  że 

„przedmiotowe postępowanie zostało unieważnione na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy 

Pzp,  z  uwagi  na  wystąpienie  istotnej  zmiany  okoliczności  powodującej,  że  prowadzenie 

postępowania nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć”.

W  uzasadnieniu  przedmiotowej  decyzji  Zamawiający  wskazał:  „Postępowanie  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  na  realizację  zadania  inwestycyjnego  pod  nazwą 

„Budowa  czterech  hangarów  lekkich  na  terenie  kompleksu  wojskowego  w  Leźnicy” 

prowadzone jest w oparciu o projekt Planu Inwestycji Budowlanych w latach 2017-2022.  

W  otrzymanym  przez  Zamawiającego  wyciągu  z  zaktualizowanego  „Projektu  Planu 

Inwestycji Budowlanych w latach 2017-2022 w zakresie zadań ujętych w planie na rok 2017, 

zadanie  będące  przedmiotem  prowadzonego  postępowania  nie  zostało  uwzględnione  i 

wskazane jako zadanie do realizacji dla RZI w Bydgoszczy. 

W  związku  z  powyższym  zachodzi  przesłanka  braku  zasadności  dalszego 

prowadzenia  zamówienia  publicznego.  Okoliczności  powyższej  nie  można  było  wcześniej 

przewidzieć. 

W  orzecznictwie  sądowym  i  Krajowej  Izy  Odwoławczej  przyjęta  została  jedna  linia 

interpretacyjna  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  p.z.p.,  która  przyjmuje,  że  „zmianę  okoliczności” 

należy  rozumieć  jako  zaistnienie  pewnych  zdarzeń  faktycznych,  których  konsekwencją  jest 

przyjęcie,  iż  kontynuowanie  postępowania  przetargowego  nie  leży  w  interesie  publicznym. 

Interes publiczny z kolei nie powinien być utożsamiany z interesem samego zamawiającego 

ale  raczej  należy  go  rozumieć  jako  cel  dla  którego  zaspokojenia  realizowane  miało  być 

zamówienie, który to cel zaspokaja konkretnie wskazane potrzeby społeczne. 

Zmiana okoliczności musi mieć charakter istotny, czyli faktycznie uniemożliwiający (a 

nie utrudniający) realizację zamówienia według dotychczasowych założeń. 

W  przedmiotowym  postępowaniu  na  obecnym  jego  etapie  zaistniały  wszystkie 

powyższe  przesłanki  skutkujące  koniecznością  unieważnienia  postępowania  na  podstawie 

art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp.  Decyzja  o  unieważnieniu  podyktowana  jest  również 

przepisami  ustawy  o  finansach  publicznych,  która  wymaga,  aby  zamawiający  z  sektora 

finansów publicznych zaciągał zobowiązania w zakresie przewidzianym w swoim planie”. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje: 

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

W  pierwszej  kolejności  odnosząc  się  do  okoliczności  powołanych  przez 

Odwołującego,  a  mianowicie,  że  Projekt  Planu  może  w  sposób  istotny  różnić  się  od  Planu 

Ostatecznego  Odwołujący  zdaje  się  stać  na  stanowisku,  choć  co  przez  to  stwierdzenie 

rozumie nie wyjaśnił, że nie można uznać za ostateczną zmianę okoliczności takich, które są 

zawarte w Projekcie Planu Inwestycji Budowlanych, bowiem taka zmiana musiałaby wynikać 

z Panu Ostatecznego. Jednakowoż Odwołujący nie dostrzegł, że Zamawiający prowadził to 

postępowanie na podstawie właśnie Projektu Planu Inwestycji Budowlanych w latach 2017-

2022,  co  wynika  wprost  z  Zawiadomienia  o  unieważnieniu  postępowania  i  co  potwierdził 

również  przebieg  rozprawy,  a  czemu  Odwołujący  nie  zaprzeczył,  a  skoro  tak,  to  istotna 

zmiana,  która  ma  charakter  wiążący,  może  wynikać,  a  tym  samym  może  być  związana  z 

aktualizacją  (korektą)  tegoż  Projektu  Planu  Inwestycji  Budowlanych.  Skoro  bowiem 

Zamawiający prowadził całą inwestycję na postawie Projektu Planu Inwestycji Budowlanych i 

to  był  dokument,  w  którym  przewidziano  realizację  tego  zadania,  a  następnie  na  skutek 

zmiany  tego  dokumentu,  zadanie  to  zostało  wykreślone  z  tego  Projektu  Planu,  to  zdaniem 

Izby,  nie  ma  podstaw  do  kwestionowania,  że  nie  uczyniono  tego  w  Planie  Ostatecznym, 

którego  w  ogóle  jako  podstawy  prowadzenia  inwestycji  Zamawiający  w  jakichkolwiek 

dokumentach  nie  wskazywał  i  którego  obowiązku  sporządzenia  Odwołujący  nawet  nie 

wykazał. Natomiast, co należy podkreślić, z mocy przepisu art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, Izba 

orzeka  w  granicach  zarzutów,  a  więc  okoliczności  faktycznych  i  prawnych,  wskazanych  w 

odwołaniu. 

Twierdzenia Odwołującego, że Plan nie uległ zmianie, a istnieje jedynie projekt takiej 

zmiany również nie wydaje się trafne. Odwołujący odwołuje się do Planu, choć nie wykazuje, 

ż

e  taki  Plan  istnieje,  a  tym  bardziej,  że  był  podstawą  działania  Zamawiającego.  Podobnie 

należy  ocenić  twierdzenie,  że  istnieje  projekt  zmiany  Planu.  Jak  wyżej  wskazano,  Izba 

ustaliła,  że  postępowanie  prowadzone  było  na  podstawie  Projektu  Planu  Inwestycji 

Budowlanych, który to Projekt Planu następnie uległ zmianie, a nie że tylko projektowana jest 

jego zmiana i okolicznościom tym Odwołujący w ogóle nie zaprzeczał. Projekt ten, jak i jego 

aktualizacja, zostały zatwierdzone przez Ministra Obrony Narodowej i były postawą działania 

Zamawiającego  w  tym  postępowaniu,  mając  na  względzie  przedmiot  tego  postępowania  i 

zagwarantowane środki. 

Reasumując  stwierdzić  należy,  że  Odwołujący  nie  wykazał,  że  istotna  zmiana 

okoliczności  nie  wystąpiła,  bowiem  zmiany  dotyczące  realizacji  tego  zadania  zawarte  są  w 

Projekcie Planu Inwestycji Budowlanych, a żeby uznać zmianę określonych okoliczności za 

skutecznie wprowadzoną należałoby to uczynić Planie Ostatecznym. Niezależnie od tego, że 

Odwołujący  nie  wykazał,  że  za  skutecznie  wprowadzoną  zmianę  można  uznać  jedynie  tę, 

zawartą  w  Planie  Ostatecznym,  to  zdaniem  Izby,  nie  było  takiej  konieczności,  bowiem 

dokumentem  stanowiącym  podstawę  działania  i  prowadzenia  spornego  zamówienia  był 

Projekt  Planu  Inwestycji  Budowalnych  i  jego  zmiana  w  taki  sposób,  że  przedmiotowa 

inwestycja  z  rzeczonego  Projektu  Planu  została wykreślona,  a  więc  została  usunięta  z  listy 

inwestycji,  które  będą  realizowane  i  oba  te  dokumenty  zostały  zatwierdzone  przez  Ministra 

Obrony Narodowej, stanowi skuteczne potwierdzenia dokonania tej zmiany. 

Nieziszczenie  się  drugiej  przesłanki,  z  którą  ustawodawca  wiąże  unieważnienie 

postępowania  na  podstawie  przepisu  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp,  a  mianowicie,  że 

rzeczonej  zmiany  okoliczności  nie  można  było  przewidzieć,  Odwołujący  wiąże  z  faktem,  iż 

zmiana  okoliczności  została  wywołana  przez  samą  jednostkę  zamawiającą  w  rozumieniu 

sensu  largo,  a  więc  zmiana  nie  dotyczy  okoliczności  zewnętrznych,  ale  wewnętrznych, 

bowiem spowodowana została przez samą jednostkę.  

Izba  nie  podziela  tej  argumentacji.  Zdaniem  Izby,  ocena,  czy  zaszły  okoliczności, 

których  nie  można  było  przewidzieć  winna  być  dokonywana  z  punktu  widzenia 

Zamawiającego. W tym postępowaniu Zamawiający jest ściśle określony, jest nim Rejonowy 

Zarząd  Infrastruktury  w  Bydgoszczy,  co  wydaje  się  być  bezsporne,  a  nie  Skarb  Państwa  w 

rozumieniu wielu statio fisci, które go reprezentują.  

W ocenie  Izby,  zmawiający  w  rozumieniu  sensu  largo  nie  istnieje.  Zamawiający  jest 

określany  na  gruncie  danego  postępowania  zgodnie  z  definicją  zawartą  w  art.  2  pkt  12 

ustawy  Pzp.  Definicja  pomieszczona  w  powołanym  przepisie  nakazuje  wiązać  przymiot 

zmawiającego  w  danym  postępowaniu  z  określoną  jednostką,  która  zobowiązana  jest 

stosować  ustawę  Pzp,  a  więc  która  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego. Oznacza to, że zamawiający musi być skonkretyzowany, precyzyjnie określony, 

jako jednostka, a nie jako grupa podmiotów pozostająca w jakimkolwiek stosunku zależności, 

czy podległości. 

Zatem,  zdaniem  Izby,  skoro  Zamawiającym  jest  Rejonowy  Zarząd  Infrastruktury  w 

Bydgoszczy  to  zmiana  Projektu  Planu  Inwestycji  Budowlanych  niedokonana  przez  tego 

Zamawiającego  nie  może  być  uznana  za  okoliczność  wewnętrzną.  W  ocenie  Izby,  nie 

sposób  uznać  za  okoliczność  możliwą  do  przewidzenia  przez  Zamawiającego,  a  więc 

zależną  od  Zamawiającego  taką,  która  została  wywołana  decyzją  organu,  na  który 

Zamawiający w żaden sposób nie ma wpływu.  

Za rozumieniem Zamawiającego w sposób ścisły, wskazany przez Izbę, przemawiają 

również  szczegółowe  regulacje  dotyczącego  Zamawiającego.  Wystarczy  wskazać  statut 

Rejonowego Zarządu Infrastruktury  w Bydgoszczy  wprowadzony  zarządzeniem Nr 28/MON 

z  dnia  31  października  2013  r.  w  sprawie  nadania  statutów  Inspektoratowi  Wsparcia  Sił 

Zbrojnych  oraz  jednostkom  podległym  Szefowi  Inspektoratu  Wsparcia  Sił  Zbrojnych,  z 

którego wynika, że Rejonowy Zarząd Infrastruktury w Bydgoszczy jest jednostką budżetową 

w  rozumieniu  art.  11  ustawy  z  dnia  27  sierpnia  2009  r.  o  finansach  publicznych  (Dz.  U.  z 

2013 r., poz. 885 ze zm.) - § 1 przedmiotowego statutu, zaś szef Zarządu jest kierownikiem 

jednostki  budżetowej  w  rozumieniu  powołanej  ustawy  i  dowódcą  jednostki  wojskowej  w 

rozumieniu  ustawy  z  dnia  21  listopada  1967  r.  o  powszechnym  obowiązku  obrony 

Rzeczypospolitej Polskiej - § 9 przywołanego statutu. 

Powyższe regulacje w sposób jednoznaczny wskazują, że jest to jednostka, która jest 

samodzielnym  Zamawiającym  i  z  tych  względów  należy  uznać,  że  skoro  ten  konkretny 

Zamawiający prowadzi postępowanie, to jest on władny podejmować decyzje dotyczące jego 

unieważnienia  z  punktu  widzenia  okoliczności,  które  nie  dotyczą  jego  samego,  mając  na 

względzie ich wpływ na postępowanie 

Zdaniem  Izby,  nieuprawione  jest  twierdzenie,  że  okoliczności,  które  dotyczą  innych 

podmiotów  i  które  nie  są  Zamawiającymi  w  tym  postępowaniu,  winny  być  uznawane  jako 

okoliczności  wewnętrzne,  wiązane  bezpośrednio  z  Zamawiającym,  choć  ten,  na  te 

okoliczności nie miał żadnego wpływu. W ocenie Izby, właśnie ten brak wpływu decyduje o 

tym, że są to okoliczności zewnętrzne, których nie można było przewidzieć. 

Oceny  tej  nie  zmienia  fakt,  że  Projekt  Planu,  jak  i  jego  aktualizacja  zatwierdzona 

została na przez Ministra Obrony Narodowej, a więc na wyższym szczeblu i że Zamawiający 

jest  podległy  temuż  Ministrowi,  bowiem  gdyby  w  taki  sposób  oceniać  sytuację,  należałoby 

odrzucić definicję i rolę Zamawiającego w postępowaniu, co nie jest uprawione.  

Nadto, należy zauważyć, że najczęściej Zamawiający są podmiotami, które uzyskują 

finansowanie i akceptację co do prowadzenia określonych inwestycji od organów wyższego 

szczebla,  które  wdrażają  określoną  strategię  państwa,  ale  te  powiązania,  które  istnieją  w 

ramach  Skarbu  Państwa,  czy  też  pomiędzy  jednostkami  Skarbu  Państwa  nie  mogą  być 

rozumiane jako konglomerat okoliczności wewnętrznych, bo to by oznaczało, że przepis ten 

znajduje  zastosowanie  jedynie  w  jakiś  ekstraordynaryjnych  sytuacjach,  z  pomięciem  nawet 

strategii  w  danej  dziedzinie  działalności  państwa,  co  zdaniem  Izby,  jest  nieuzasadnione. 

Doprowadziłoby to bowiem do takiej sytuacji, w której strategię państwa określają i realizują 

nie organy do tego uprawnione, ale wykonawcy.  

Zdaniem  Izby,  dostrzeżenia  również  wymaga,  że  także  na  gruncie  regulacji 

dotyczących finansów publicznych, które mają ścisły związek z prowadzeniem postępowania 

o udzielenie zamówienia publicznego, postrzeganie tych okoliczności jako zewnętrznych jest 

uzasadnione.  Po  pierwsze  bowiem,  z  mocy  art.  44  ust.  1  pkt  3  ustawy  z  dnia  27  sierpnia 

2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.), wydatki publiczne 

mogą  być  ponoszone  na  cele  i  w  wysokościach  ustalonych  w  planie  finansowym  jednostki 

sektora finansów publicznych. Oznacza to, że jedną z podstawowych zasad determinujących 

wydatkowanie  środków  publicznych  jest  ta,  iż  wydatki  i  łączne  rozchody  publiczne  ujęte  w 

budżetach  i  planach  finansowych  jednostek  sektora  finansów  publicznych  stanowią 

nieprzekraczalny limit - tzw. zasada dyrektywnego charakteru ich wydatków i rozchodów.  

Po  drugie,  przy  dokonywaniu  tej  oceny  nie  można  tracić  z  pola  widzenia  również 

przepisów  ustawy  z  dnia  17  grudnia  2004  r.  o  odpowiedzialności  za  naruszenie  dyscypliny 

finansów publicznych (t.j. Dz. U. z 2013, poz. 168 ze zm.), które stanowią, że naruszeniem 

dyscypliny  finansów  publicznych  jest  m.in.  dokonanie  zmiany  w  budżecie  lub  planie, 

stanowiącym  podstawę  gospodarki  finansowej  jednostki  sektora  finansów  publicznych,  bez 

upoważnienia albo z przekroczeniem zakresu upoważnienia (art. 10), dokonanie wydatku ze 

ś

rodków publicznych bez upoważnienia określonego ustawą budżetową, uchwałą budżetową 

lub  planem  finansowym  albo  z  przekroczeniem  zakresu  tego  upoważnienia  lub  z 

naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków (art. 

11), zaciągnięcie zobowiązania bez upoważnienia określonego ustawą budżetową, uchwałą 

budżetową lub planem finansowym albo z przekroczeniem zakresu tego upoważnienia lub z 

naruszeniem  przepisów  dotyczących  zaciągania  zobowiązań  przez  jednostkę  sektora 

finansów publicznych (art. 15). 

Powołane  przepisy,  zdaniem  Izby,  potwierdzają,  że  skoro  jednostka  finansów 

publicznych  winna  wydatkować  środki  publiczne  na  cele  i  w  wysokości  określonej  dla  niej 

planem, to zmiana tego planu, jeśli nie pochodzi od tej jednostki, a pochodzić nie może, bo 

do  tego  Zamawiający  upoważnienia  nie  posiada  i  Odwołujący  okoliczności  przeciwnej  nie 

wykazał,  musi  być  rozumiana  jako  okoliczność  zewnętrzna,  niezależna  od  Zamawiającego, 

której nie można było przewidzieć. 

Nie sposób z przepisów prawa wywieść twierdzenia, na które wskazuje Odwołujący, 

ż

e  Plan  zmianie  ulec  nie  może,  w  związku  z  tym  Zamawiający  musi  przeprowadzić 

postępowanie  i  udzielić  zamówienia.  Zdaniem  Izby,  nie  sposób  sobie  wyobrazić,  żeby 

wystąpienie jakichkolwiek okoliczności nie mogło powodować zmiany Planu. Z przepisu art. 

93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp  taki  wniosek  nie  wynika,  natomiast  istotne  jest,  czy  ta  zmiana 

Planu czy też Projektu Planu podpada pod okoliczności wskazane w powołanym przepisie i 

zdaniem Izby tak właśnie jest. 

Tak  daleko  idące  twierdzenie  Odwołującego  powodowałby,  że  jednostki  Skarbu 

Państwa nie mogłyby dokonywać jakiejkolwiek zmiany swoich decyzji, co biorąc pod uwagę, 

kto  jest  dysponentem  środków  publicznych  i  gospodarzem  postępowania,  a  wreszcie,  kto 

realizuje strategię państwa jest nie do zaakceptowania. 

Co  do  interesu  publicznego  Odwołujący  podniósł,  że  nie  można  go  utożsamiać  z 

interesem Zamawiającego i z tym należy się zgodzić. Niemniej jednak Izba nie dostrzega w 

unieważnieniu  przedmiotowego  postępowania  preferowania  interesu  Zamawiającego. 

Zamawiający nie prowadzi nawet postępowania dla zabezpieczenia własnych potrzeb sensu 

stricto.  Należy  zwrócić  uwagę,  że  zdania  Zamawiającego  są  określone  szeroko,  z  punktu 

widzenia  zabezpieczenia  interesów  państwa.  Zadaniem  Zarządu  jest  realizacja 

zabezpieczenia  finansowego  i  logistycznego  jednostek  organizacyjnych  resortu  obrony 

narodowej  przydzielonych  mu  na  zaopatrzenie  zgodnie  z  planem  przedziałów 

gospodarczych resortu obrony narodowej (§ 7 ust. 1 powoływanego statutu). Trudno więc w 

tych  okolicznościach  poszukiwać  tożsamości  interesu  Zamawiającego  z  prowadzonym 

postępowaniem.  

Odwołujący  stwierdził  również,  że  wewnętrzne  dyspozycje  lub  roszady  budżetowe 

Zamawiającego  lub  jego  jednostek  zwierzchnich  nie  mogą  prowadzić  do  unieważnienia 

postępowania.  Jak  powyższe  twierdzenie  rozumieć  w  kontekście  interesu  publicznego 

Odwołujący nie wyjaśnił, ale zdaje się, że Odwołujący dąży do bagatelizowania tych decyzji i 

umniejszania  ich  rangi,  posługując  się  pojęciami  „dyspozycje”,  „roszady”,  tymczasem  zaś 

mamy  do  czynienia  z  określeniem  i  aktualizowaniem  strategii  z  dziedziny  obronności 

państwa na szczeblu centralnym.  

Zdaniem  Izby,  rzeczony  interes  publiczny  należy  wiązać  z  celowością  prowadzenia 

określonego  postępowania  i  dążeniem  do  udzielenia  określonego  zamówienia,  którą 

powinien określać organ realizujący strategię państwa w danej dziedzinie, a nie wykonawca.  

Na  moment  podejmowania  decyzji  Zamawiający  wiedział,  bowiem  dysponował 

zaktualizowanym  Projektem  Planu  Inwestycji  Budowalnych  w  latach  2017-2022,  że 

przedmiotowa  inwestycja  nie  została  w  tym  Planie  uwzględniona  i  to  wskazał.  Stąd  też 

twierdzenia Odwołującego, że powstawały wątpliwości wydają się nieuzasadnione.  

W  tym  miejscu  podkreślenia  wymaga,  że  rezygnacja  z  realizacji  określonej  decyzji, 

która  zapada  na  szczeblu  centralnym,  gdzie  określane  są  zadania  państwa,  zdaniem  Izby, 

musi  być  rozumiana  jako  brak  interesu  publicznego,  bowiem  gdyby  twierdzić  inaczej,  to 

trudno sobie wyobrazić, kto ten interes publiczny władny byłby określić.  

Reasumując,  Odwołujący  nie  wykazał,  że  decyzja  Zamawiającego  o  unieważnieniu 

postępowania  była  nieusprawiedliwiona  w  świetle  przepisu  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp. 

Izba  stoi  na  stanowisku,  iż  ciężar  dowodu  w  sensie  procesowym  spoczywał  na 

Odwołującym, bowiem to on z określonych twierdzeń wywodził skutki prawne (art. 190 ust. 1 

ustawy Pzp). Odmienny rozkład ciężaru dowodu ustawodawca określił jedynie w przypadku 

rażąco niskiej ceny (art. 190 ust. 1a ustawy Pzp), której ta sprawa nie dotyczy. Oczywiście 

nie  zmienia  to  faktu,  że  z  mocy  art.  93  ust.  3  ustawy  Pzp  Zamawiający  zobowiązany  jest 

podać  uzasadnienie  faktyczne  i  prawne  decyzji  o  unieważnieniu  postępowania  i  w  tym 

znaczeniu  można  mówić  o  pewnym  obowiązku  wykazania  przez  Zamawiającego 

okoliczności  skutkujących  unieważnieniem  postępowania,  bowiem  tylko  one  podlegają 

ocenie  Izby  i  jednocześnie  kwestionowaniu  przez  Odwołującego,  ale  nie  jest  to 

nadzwyczajna sytuacja, zwłaszcza w świetle przepisu art. 92 ust. 1 ustawy Pzp. Przy czym 

należy  zwrócić  uwagę,  że  Odwołujący  nie  kwestionuje  tego  uzasadnienia,  ale  uważa,  że 

okoliczności  podane  przez  Zamawiającego  nie  powinny  skutkować  unieważnieniem 

postępowania na podstawie przepisu art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp.  

Natomiast, jeśliby nawet przyjąć, że ciężar dowodu spoczywał na Zamawiającym, to 

zdaniem  Izby,  Zamawiający  udźwignął  go.  Po  pierwsze,  Zamawiający  istotną  zmianę 

okoliczności  wiązał  z  aktualizacją  Projektu  Planu  Inwestycji  Budowlanych  w  latach  2017-

2022,  w  oparciu  o  który  prowadzona  jest  rzeczona  inwestycja.  Projekt  Planu  przewidywał 

realizację  tej  inwestycji,  zaś  jego  aktualizacja  już  nie,  zatem  Izba  podziela  stanowisko 

Zamawiającego,  bowiem  jest  to  istotna  okoliczność,  gdyż  odpadła  podstawa  prowadzenia 

przedmiotowego  postępowania.  Zamawiający  nie  posiadając  ani  akceptacji  przedmiotowej 

ani finansowej co do prowadzenia tego postępowania, a co miał wcześniej, nie inaczej może 

określić tę zmianę, jako istotną zmianę okoliczności. 

Rzeczona  zmiana  powoduje,  że  prowadzenie  postępowania  nie  leży  w  interesie 

publicznym,  jeśli  bowiem  organ  określający  strategię  w  dziedzinie  obronności  państwa  nie 

dostrzega  konieczności  realizacji  tego  zadania,  to  oznacza,  że  nie  leży  ono  w  interesie 

publicznym. Prawidłowo zatem Zamawiający decyzję o aktualizacji Projektu Planu Inwestycji 

Budowlanych postrzega jako brak interesu publicznego w tym zakresie. Wyrazem braku tego 

interesu jest zatem rzeczona aktualizacja powoływanego Projektu Planu. 

Wreszcie,  Izba  zgadza  się  z  Zamawiającym,  że  okoliczności  tej  nie  można  było 

przewidzieć, bowiem aktualizacja przedmiotowego Projektu Planu nie była wynikiem decyzji 

Zamawiającego, ale decyzji zewnętrznych, o czym szerzej była mowa wyżej. 

Reasumując,  co  do  zasady  Izba  popiera  tezy  formułowane  w  orzecznictwie  w 

przedmiocie  unieważnienia  postępowania  w  oparciu  o  przepis  art.  93  ust.  1  pkt  6  ustawy 

Pzp.  Izba  zobowiązana  była  do  oceny  okoliczności  zaistniałych  w  tej  konkretnej  sprawie  w 

zakresie zarzutów zawartych w odwołaniu (art. 192 ust. 7 ustawy Pzp), uznając, że decyzja 

Zamawiającego jest prawidłowa.  

Oceny  tej  nie  zmienia  okoliczność,  której  Odwołujący  nawet  nie  podniósł,  że  po 

unieważnieniu  postępowania  podjęto  decyzję  o  wprowadzeniu  spornej  inwestycji  do 

rzeczonego  Projektu  Planu,  bowiem  po  pierwsze,  ocena  ziszczenia  się  przesłanek 

unieważnienia  postępowania  następuje  na  moment  podjęcia  przedmiotowej  decyzji.  Ocena 

nie może być prowadzona z punktu widzenia zdarzeń, które w czasie podejmowania decyzji 

nie  zaszły,  albo  Zamawiający  nie  miał  o  nich  wiedzy.  Nadto,  Zamawiający  nadal  nie 

dysponuje środkami, które umożliwiałby mu zaciągnięcie zobowiązania, bowiem te środki są 

zabezpieczone dopiero od 2020 r. 

Co do powoływanego przez Odwołującego orzeczenia, które zdaniem Odwołującego, 

zapadło  w  podobnym  stanie  faktycznym  należy  zauważyć,  że  po  pierwsze,  Izba  w  tamtym 

postępowaniu dostrzegła, że Zamawiający w oparciu jedynie o zamiar wprowadzenia zmiany 

finansowania  zamówienia  unieważnił  postępowanie,  a  nadto  nie  uzasadnił  ziszczenia  się 

przesłanek  skutkujących  unieważnieniem  postępowania  (nie  wykazał,  że  zaszły  te 

okoliczności). Zatem, podstawy uwzględniania odwołania były inne niż w niniejszej sprawie. 

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art. 

192 ust. 9 i 10 w zw. z § 3 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów 

z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41, 

poz. 238 ze zm.), zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od odwołania  w 

wysokości 20.000,00 zł oraz koszty wynagrodzenia pełnomocnika Zamawiającego w kwocie 

3.600,00 zł. 

Przewodniczący: ………………………