KIO 97/16 WYROK dnia 9 lutego 2016 r.

Sygn. akt: KIO 97/16 

WYROK 

z dnia 9 lutego 2016  r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Izabela Kuciak 

Protokolant:             Łukasz Listkiewicz 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  9  lutego  2016  r.  odwołania  wniesionego  do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 stycznia 2016 r. przez

 wykonawcę AKSIS Hurtownia 

Sprzętu  Medycznego  I.  S.  Sp.  J.,  ul.  Przyrodników  1c,  80-298  Gdańsk  w  postępowaniu 

prowadzonym przez

 Szpital Specjalistyczny im. Świętej Rodziny Samodzielny Publiczny 

Zakład Opieki Zdrowotnej, ul. Madalińskiego 25, 02-544 Warszawa 

przy  udziale  wykonawcy 

Covidien  Polska  Sp.  z  o.o.,  ul.  Polna  11,  00-633  Warszawa 

zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

1. oddala odwołanie,  

2.  kosztami  postępowania  obciąża

  wykonawcę  AKSIS  Hurtownia  Sprzętu  Medycznego  I. 

S.  Sp.  J.,  ul.  Przyrodników  1c,  80-298 Gdańsk  i  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania 

odwoławczego  kwotę 

7  500  zł  00  gr  (słownie:  siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy) 

uiszczoną  przez  wykonawcę 

AKSIS  Hurtownia  Sprzętu  Medycznego  I.  S.  Sp.  J.,  ul. 

Przyrodników 1c, 80-298 Gdańsk tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  2164)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………........ 

Sygn. akt: KIO 97/16 

Uzasadnienie 

Zamawiający  prowadzi,  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  postępowanie  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  którego  przedmiotem  jest  „dostawa  drobnego  sprzętu 

medycznego  jednorazowego  użytku”.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zamieszczone  zostało 

zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych z dnia 24 listopada 2015r. pod numerem 

W  przedmiotowym  postępowaniu  Odwołujący  wniósł  odwołanie  wobec  czynności 

wyboru  oferty  najkorzystniejszej  i  odrzucenia  oferty  Odwołującego  w  ramach  części  1. 

zamówienia, zarzucając Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów prawa: 

a)  art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez bezprawne odrzucenie oferty Odwołującego,  

b)  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  bezprawne  zaniechanie  wezwania  Odwołującego 

do złożenia wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty, 

c)  art.  91  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  bezprawny  wybór  jako  najkorzystniejszej,  oferty 

złożonej  przez  Covidien  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie,  zwanej  dalej 

„Covidien" lub „Przystępujący”. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

− 

unieważnienia czynności odrzucenia oferty złożonej przez Odwołującego,  

− 

unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, 

− 

powtórzenia czynności badania i oceny ofert z uwzględnieniem oferty złożonej przez 

Odwołującego, w tym wyjaśnienia treści oferty złożonej przez Odwołującego,  

− 

powtórzenia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty. 

W  uzasadnieniu  odwołania  Odwołujący  podał,  że  Zamawiający,  jak  wynika  z  treści 

uzasadnienia  decyzji,  odrzucił  ofertę  Odwołującego  z  powodu  „niezgodności  złożonych 

próbek  z  treścią  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia"  wskazując,  iż  „po 

podłączeniu  czujnika  do  pulsoksymetru  wyświetla  się  komunikat  DS100A.  Komunikat  ten 

informuje, że pulsoksymetr identyfikuje czujnik jako wielorazowy w technologii OXI MAX dla 

pacjentów  >  40  kg.  Zamawiający  wymagał  czujnika  jednorazowego  użytku  w  przedziale 

wagowym  <3  kg  i  od  3  do  40  kg.  Zaoferowane  próbki  są  niezgodne  z  opisem  przedmiotu 

zamówienia". W opinii Odwołującego, zarzut powyższy jest bezzasadny. 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  w  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia  (SIWZ)  w  załączniku  2-1  (Formularzu  asortymentowo-cenowy  dla  części  1) 

określił parametry zamawianego sprzętu dla pozycji 1 i 2, tj.: 

Czujnik  noworodkowy,  jednorazowy  do  Pulsoksymetru  f.  Nellcor,  działający  w 

technologii  OxiMax  od  3  do  20  kg  (w  udzielonych  wyjaśnieniach  z  dnia  7  lutego  2015  r.  w 

odpowiedzi na pyt. 3 Zamawiający dopuścił czujnik dla pacjentów w przedziale wagowym od 

1 do 20 kg oraz na pyt. 6 - czujnik od 3 do 40 kg); 

Czujnik  noworodkowy,  jednorazowy  do  Pulsoksymetru  f.  Nellcor,  działający  w 

technologii OxiMax < 3 kg. 

Dodatkowo  zawarł  wymóg  złożenia  wraz  z  ofertą  po  1  sztuce  próbek  „do  sprawdzenia 

kompatybilności  czujnika  z  monitorem  i  pulsoksymetrem  oraz  sprawdzenia  zgodności 

oferowanego towaru z opisem zawartym w SIWZ” (pkt III SIWZ). 

Odwołujący podał, że dostarczył wraz z ofertą wymagane próbki: 

  dla pozycji 1 - czujnik o nr katalogowym S0026L-LPS 

  dla pozycji 2 - czujnik o nr katalogowym S0026M-LPS, 

których producentem jest Shenzhen Med-link Electronics Tech Co., Ltd.  

Dalej Odwołujący wyjaśnił, że po podłączeniu dostarczonych próbek rzekomo pojawił 

się  komunikat  identyfikujący  typ  zastosowanego  czujnika,  a mianowicie  komunikat  DS100A 

informujący, iż są to czujniki wielokrotnego użytku dla osób o wadze powyżej 40 kg. 

Odwołujący  stoi  na  stanowisku,  iż  jest  to  identyfikacja  błędna  oraz,  że  zaoferowane 

czujniki  dla  pozycji  1  i  2  Formularza  asortymentowo-cenowego  (załącznik  2-1  do  SIWZ)  są 

czujnikami jednokrotnego użytku, przeznaczonymi dla noworodków i dzieci o wadze poniżej 

3  kg,  jak  i  w  przedziale  od  3  do  40  kg.  Potwierdza  to  treść  oferty  Odwołującego 

(oświadczenie  w  treści  formularza  asortymentowo-cenowego),  a  także  opis  na 

opakowaniach  oraz  sam  wygląd  załączonych  do  oferty  próbek.  Zamawiający  mógł  więc, 

zdaniem  Odwołującego,  samodzielnie  ocenić  spełnienie  przez  oferowane  czujniki 

parametrów  wskazanych  przez  Zamawiającego  w  SIWZ.  Z  powyższego  jednoznacznie 

wynika,  w  ocenie  Odwołującego,  że  nieprawdziwy  jest  zarzut  niezgodności  zaoferowanych 

przez  Odwołującego  czujników  z  opisem  przedmiotu  zamówienia,  zarówno  w  zakresie 

możliwej  krotności  ich  użytkowania,  jak  i  przeznaczenia,  a  także  przedziałów  wagowych 

pacjentów. Zaoferowane czujniki, jak podał Odwołujący, są czujnikami jednokrotnego użytku, 

przeznaczonymi  dla  noworodków  i  dzieci  o  wadze  poniżej  3  kg  i  od  3  do  40  kg,  a  zatem 

spełniają wymagania SIWZ. W tym przedmiocie Odwołujący powołał się na  wyrok Krajowej 

Izby Odwoławczej z dnia 19 września 2013 r. (sygn. akt: KIO 2131/13), w którym wskazano, 

ż

e  „w  sytuacji,  gdy  niezgodności  treści  oferty  z  treścią  SIWZ  nie  można  wywieść  przez 

odpowiednie  porównanie  wymagań  zamawiającego  ze  zobowiązaniem  wykonawcy,  nie 

można  stwierdzić,  że  niezgodność  występuje  w  stopniu  uzasadniającym  nakazanie 

zamawiającemu odrzucenie oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy". 

Zdaniem  Odwołującego,  wyświetlony  komunikat  DS100A  powinien  być  dla 

Zamawiającego  jedynie  impulsem  do  powzięcia  wątpliwości,  co  do  zgodności  oferowanych 

czujników  z  opisem  przedmiotu  zamówienia  i  wezwania  do  wyjaśnienia  treści  oferty  w 

oparciu  o  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp.  Jednakże  czynność  tę  Zamawiający  bezzasadnie 

pominął.  Na  dowód  powyższego  Odwołujący  przedłożył  „wydruk  ze  strony  internetowej 

producenta  czujników  http://www.med-linket.com/en/product/show  143.html  w  wersji 

anglojęzycznej  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski,  karty  katalogowe  dla  produktów  o  nr 

kat. S0026L-LPS i S0026M-LPS”. 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  w  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty 

Odwołującego  podał,  iż  pulsoksymetr  zidentyfikował  podłączony  do  niego  czujnik  jako 

czujnik  wielorazowy  w  technologii  OXI  MAX  dla  pacjentów  >  40  kg,  o  czym  ma  świadczyć 

komunikat  DS100A.  Mając  na  względzie  argumentację  Zamawiającego,  w  opinii 

Odwołującego,  należy  stwierdzić,  że  pulsoksymetr  błędnie  zidentyfikował  czujniki 

zaoferowane przez Odwołującego. 

Co więcej, w ocenie Odwołującego, poprawna identyfikacja czujnika nie mieści się w 

zakresie  pojęcia  kompatybilności.  Jak  stwierdzono  w  jednym  z  wyroków  Krajowej  Izby 

Odwoławczej, o kompatybilności systemu opisanego przez zamawiającego decyduje zakres 

lub cechy tej współpracy lub wymagane funkcjonalności (wyrok KIO z dnia 25 maja 2015 r., 

sygn. akt: KIO 978/15). W dalszej części tego wyroku skład orzekający stwierdził, że „pojęcie 

“kompatybilny”  nie  ma  jasnej  i  jedynej  definicji.  Nie  oznacza  ono  wyłącznie  “przystosowany 

do  czegoś  pod  każdym  względem“.  Powołany  przez  zamawiającego  słownik  języka 

polskiego  (www.sjp.pwn.pl)  wskazuje,  że  kompatybilny  to  również  "zgodny"  lub  “mogący 

działać  łącznie“.  Stopień  zgodności  lub  zakres  współdziałania  obu  systemów  powinien 

określić  zamawiający  w  SIWZ.  Jak  już  zostało  wskazane,  zamawiający  nie  określił;  kiedy 

wymaganie kompatybilności zostanie spełnione”. 

Zdaniem  Odwołującego,  w  przedmiotowym  postępowaniu  Zamawiający  również  nie 

wskazał  sposobu  oceny  kompatybilności  oferowanych  czujników  z  posiadanym  przez 

Zamawiającego  urządzeniem  Nellcor  N-600  -  nie  określił  ani  stopnia  zgodności,  ani  też 

zakresu  współdziałania  pulsoksymetru  i  oferowanego  czujnika.  Identyfikacja  oferowanego 

czujnika  jako  DS100A  nie  oznacza,  że  oferowany  czujnik  nie  będzie  kompatybilny  z 

pulsoksymetrem  Zamawiającego.  Zatem,  zdaniem  Odwołującego,  decydujące  przy  ocenie 

kompatybilności powinno być poprawne działanie oferowanych czujników  w takim zakresie, 

w  jakim  wymaga  tego  posiadane  przez  Zamawiającego  urządzenie.  „Podkreślić  należy,  że 

„produkt,  czy  też  urządzenie  kompatybilne  nie  musi  być  kompatybilne  w  każdym  z 

elementów  produktu,  czy  urządzenia  podstawowego.  Ma  zagwarantować  jego  bezawaryjną 

pracę,  jednakże  nie  musi  odpowiadać  jego  wszystkim  parametrom,  czy  też  wymogom. 

Zastrzeżenie  powyższe  jest  możliwe,  gdyż  może  dojść  do  sytuacji  wykorzystywania 

produktów  (urządzeń)  kompatybilnych  w  zakresie  danej  technologii,  bez  pełnego  zakresu 

możliwego  do  uzyskania.  Tylko  niektóre  elementy  mogą  być wykorzystywane (wyrok  KIO  z 

dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt: KIO/UZP 396/10).  

W opinii Odwołującego, niewłaściwa identyfikacja czujnika nie ma żadnego znaczenia 

dla  właściwego  pomiaru  saturacji,  a  o  przeznaczeniu  oferowanego  czujnika  decyduje 

faktycznie jego forma zewnętrzna. Na dowód powyższego Odwołujący przedłożył deklarację 

producenta  czujników  o  kompatybilności  czujników  z  technologią  Nellcor  Oximax  w  wersji 

anglojęzycznej  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski,  raport  z  testu  dokładności  wskazań 

czujnika  saturacji  S0026M-L  podłączonego  do  symulatora  pulsoksymetru  Nellcor  N-600  w 

wersji anglojęzycznej wraz z tłumaczeniem na język polski.  

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje: 

Zgodnie z rozdziałem III SIWZ „przedmiotem zamówienia jest sprzedaż i dostarczenie 

do  zamawiającego  drobnego  sprzętu  medycznego  jednorazowego  użytku  w  ilościach  i  w 

asortymencie wymienionych w formularzach asortymentowo - cenowych, przedstawionych w 

Załącznikach  nr  2-1  -  2-13”.  (...)  Wykonawca  winien  zaś  dostarczyć  „po  1  sztuce  próbek 

towaru z załącznika 2 - 1 poz. 1 i 2. do sprawdzenia kompatybilności czujnika z monitorem i 

pulsoksymetrem oraz do sprawdzenia zgodności oferowanego towaru z opisem zawartym w 

SIWZ.  W  przypadku  zaoferowania  czujników  wymagających  zastosowania  adaptera  do 

próbki należy dołączyć również adapter. Brak zgodności spowoduje odrzucenie oferty”. 

W  załączniku  nr  2-1  do  SIWZ,  stanowiącym  formularz  asortymentowo-cenowy 

wymieniono następujący asortyment: 

L.p.  1  –  „Czujnik  noworodkowy,  jednorazowy  do  Pulsoksymetru  f.  Nellcor,  działający  w 

technologii  OxiMax  od  3  do  20  kg.  Zaoferowany  czujnik  musi  być  kompatybilny  z 

pulsoksymetrem i monitorem. 1 op = max 25 szt.” 

L.p.  2  –  „Czujnik  noworodkowy,  jednorazowy  do  Pulsoksymetru  f.  Nellcor,  działający  w 

technologii OxiMax < 3 kg. Zaoferowany czujnik musi być kompatybilny z pulsoksymetrem i 

monitorem. 1 op = max 25 szt.” 

W  rzeczonym  formularzu  należało  wskazać  nazwę  oferowanego  produktu, 

producenta i numer katalogowy. 

Pismem  z  dnia  7  grudnia  2015  r.  Zamawiający  udzielił  odpowiedzi  na  pytania 

wykonawców, w szczególności: 

„Część 1 zamówienia 

Pytanie 1  

Dotyczy Części nr 1 poz. 1, 2 

Prosimy  o  podanie  modelu  pulsoksymetru  firmy  Nellcor,  z  którymi  mają  być  kompatybilne 

czujniki SpO2. 

Odp. Zamawiający posiada pulsoksymetr Nellcor OxiMax N-600 Covidien. 

Pytanie 2  

Poz. 1, 2, 3 

Czy  Zamawiający  dopuści 

zamienniki  oryginalnych  czujników, 

z  powodzeniem 

wykorzystywane obecnie w wielu szpitalach? 

Odp. Zamawiający dopuszcza czujniki opisane w pytaniu pod warunkiem ich kompatybilności 

z pulsoksymetrem i monitorem, działające w technologii Oximax. 

Pytanie 3 Poz. 1 

Czy  Zamawiający  dopuści  czujnik,  pracujący  w  technologii  Oximax,  dla  pacjentów  w 

przedziale wagowym od 1 do 20 kg? 

Odp. Tak, Zamawiający dopuszcza czujnik opisany w pytaniu pod warunkiem  że będzie on 

kompatybilny z pulsoksymetrm i monitorem.” 

Pytanie 6 Poz. 1 

Zwracamy się do Zamawiającego o dopuszczenie czujnika w technologii OxiMax do 3 do 40 

kg, pozostałe parametry bez zmian.  

Odp. Zamawiający dopuszcza czujnik od 3 do 40 kg.” 

W formularzu asortymentowo-cenowym, stanowiącym złącznik nr 2-1 do oferty (str. 3) 

Odwołujący zaoferował: 

Poz. 1 – „jednorazowy czujnik SpO2 typu Nellcor OxiMax, Med.-link, nr kat. S0026L-LPS” 

Poz. 2 – „jednorazowy czujnik SpO2 typu Nellcor OxiMax, Med.-link, nr kat. S0026M-LPS”. 

Pismem z dnia 19 stycznia 2016 r. Zamawiający poinformował, że: „Na podstawie art. 

89 ust. 1 p. 2, Zamawiający odrzuca ofertę firmy Aksis Hurtownia Sprzętu Medycznego I. S. 

Sp.  J.,  z  siedzibą  w  Gdańsku  przy  ul.  Przyrodników  1c,  złożoną  na  część  1  zamówienia,  z 

powodu  niezgodności  złożonych  próbek  z  treścią  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia.  Po  podłączeniu  czujnika  do  pulsoksymetu  wyświetla  się  komunikat  DS100A. 

Komunikat ten informuje że pulsoksymetr identyfikuje czujnik jako wielorazowy w technologii 

OXI  MAX  dla  pacjentów  >  40  kg.  Zamawiający  wymagał  czujnika  jednorazowego  użytku  w 

przedziale  wagowym  <  3  kg  i  od  3  do  40  kg.  Zaoferowane  próbki  są  niezgodne  z  opisem 

przedmiotu.” 

W dalszej kolejności odnotować należy, że zarówno Odwołujący, jak i Przystępujący 

zgłosili  szereg  wniosków  dowodowych,  do  których  przynajmniej  w  części  należało  odnieść 

się  krytycznie.  Nie  można  tracić  z  pola  widzenia,  że  strona  czy  uczestnik  postępowania 

domagając się dokonania ustaleń przez Izbę na podstawie zaofiarowanych dowodów winien 

przedstawić  je  w  sposób,  który  umożliwia  ich  weryfikację  pod  względem  kompletności, 

autentyczności  i  pochodzenia.  Nabiera  to  szczególnego  znaczenia,  jeśli  idzie  o  źródła 

dowodowe, którymi są wydruki ze stron internetowych czy materiały dotyczące określonych 

produktów (instrukcje obsługi, foldery, ulotki). Tego rodzaju dokumenty ze względu na swoją 

specyfikę dają dużą możliwość ingerencji w ich treść, a zatem z wielką ostrożnością należy 

zaliczać  je  w  poczet  materiału  dowodowego,  który  ma  stać  się  podstawą  dokonanych 

ustaleń, mających rozstrzygające znaczenie dla sprawy.  

Dokonując  oceny  zaoferowanych  dowodów  Izba  nie  uwzględniła  wniosku 

dowodowego  Odwołującego  o  przeprowadzenie  dowodu  z  wydruku  ze  strony  internetowej 

producenta  czujników  zaoferowanych  przez  Odwołującego.  Warto  w  tym  miejscu  powołać 

się  na  stanowisko  doktryny,  które  Izba  aprobuje,  że  „zarówno  do  wydruków  zawartości 

plików  komputerowych,  jak  również  zawartości  stron  "www"  należy  stosować  odpowiednio 

przepisy o dowodzie z dokumentu. Na potrzeby postępowania dowodowego niezbędne jest 

zaznaczenie  daty  sporządzenia  wydruku  oraz  zaopatrzenie  go  w  podpis.  Wydruk  stanowi 

oświadczenie  osoby,  która  go  sporządziła,  iż  dokonała  danego  wydruku.  Jakkolwiek  nie 

można  przyjąć,  że  oświadczenie  to  jest  zgodne  z  rzeczywistym  stanem  rzeczy,  to  należy 

przyjąć,  że  przedmiotowy  środek  dowodowy  ma  charakter  dokumentu  prywatnego 

ś

wiadczący  o  istnieniu  zapisu  komputerowego  określonej  treści  w  chwili  dokonywania 

wydruku”  (Dolecki  Henryk  (red.),  Wiśniewski  Tadeusz  (red.),  Gromska-Szuster  Irena, 

Jakubecki  Andrzej,  Klimkowicz  Jan,  Knoppek  Krzysztof,  Misiurek  Grzegorz,  Pogonowski 

Piotr,  Zembrzuski  Tadeusz,  Żyznowski  Tadeusz:  Kodeks  postępowania  cywilnego. 

Komentarz. Lex, 2013).  

W  przypadku  wydruku  przedłożonego  przez  Odwołującego  nie  jest  możliwe 

stwierdzenie,  kto  go  wydrukował  i  że  osoba,  która  to  uczyniła  potwierdza,  że  stanowi  on 

odwzorowanie określonej strony internetowej w konkretnej dacie. Zdaniem Izby, nie sposób 

każdego  utrwalenia  znaków  czy  też  pisma  czynić  podstawą  ustaleń,  skoro  brak 

potwierdzenia  podstawowych  elementów.  Takie  podejście  stanowiłoby  zachętę  do 

prokurowania  dowodów,  zaś  postępowanie  dowodowe,  mające  istotne  znaczenie,  w 

rzeczywistości byłoby oparte na iluzorycznych podstawach. 

Na marginesie wskazać należy, że Izba akceptując powołany wyżej pogląd doktryny, 

co do sposobu przedstawienia dowodu z wydruku ze strony internetowej, stoi na stanowisku, 

iż  w  takiej  sytuacji  najwłaściwsze  byłoby  zgłoszenie  wniosku  o  przeprowadzenie  dowodu  z 

oględzin strony internetowej istniejącej pod określonym adresem, daje to bowiem możliwość 

niebudzącego wątpliwości stwierdzenia zawartości danej strony internetowej. 

Izba  oddaliła  wnioski  dowodowe  zgłoszone  przez  Przystępującego,  których 

przedmiotem  miały  być  instrukcje  obsługi,  dotyczące  pulsoksymetru  N-600x  i  NBP-40 

stwierdzając  po  pierwsze,  że  posłużenie  się  wyciągiem  z  dokumentu,  aczkolwiek 

dopuszczalne,  rodzi  obowiązek  po  stronie  występującego  z  żądaniem  przeprowadzenia 

rzeczonego  dowodu,  wykazania,  częścią  jakiego  dokumentu  i  przez  kogo  sporządzonego 

jest  przedmiotowy  wyciąg.  Izba  dopuszczając  taki  dowód  winna  mieć  pewność  co  do 

istnienia określonego dokumentu i jego zawartości tym bardziej, o czym była mowa wyżej, że 

ingerencja  w  treść  tego  rodzaju  dokumentów  nie  nastręcza  problemów.  Odwołujący 

powołując  się  na  wyciąg  z  instrukcji  obsługi  pulsoksymetru  NBP-40  przedstawił  stronę 

tytułową i stronę 11 tejże instrukcji. Na tej podstawie Izba nie ma możliwości stwierdzenia, że 

owa strona 11 stanowi część tej właśnie instrukcji (brak chociażby spisu treści), a nadto nie 

sposób  czynić  ustaleń  na  podstawie  informacji  zamieszczonych  na  tej  stronie,  skoro 

stanowią one wyrwany z kontekstu zbiór danych.  

Jeśli  idzie  o  instrukcję  obsługi  pulsoksymetru  N-600x,  to  tutaj  sytuacja  jest  jeszcze 

mniej  klarowna,  bowiem  jedynie  z  informacji  zawartych  w  stopce  dokumentu  możemy  się 

dowiedzieć, że mamy do czynienia z instrukcją. Zdaniem Izby, niezbędne jest wykazanie, że 

taki  dokument  istnieje  (karta  tytułowa,  spis  treści),  pochodzi  od  określonego  podmiotu,  a 

treść,  na  którą  powołuje  się  wykonawca  stanowi  zawartość  rzeczonego  dokumentu.  Oceny 

Izby nie zmienia okoliczność, iż profesjonalny pełnomocnik potwierdził zgodność tych stron z 

oryginałem. Raz jeszcze należy podkreślić, że jakakolwiek treść przedstawiona na papierze 

nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że jest to wyciąg z określonego dokumentu, który 

został przygotowany niezależnie od toczącego się sporu, a więc nie na potrzeby niniejszego 

postępowania. 

Niezależnie  od  tych  uwag  podkreślić  należy,  że  oba  dokumenty  dotyczą  czujników 

firmy Nellcor, a te nie są przedmiotem sporu. 

Izba  odmówiła  również  przeprowadzenia  dowodów  z  dokumentów  stanowiących 

wyciąg  z  normy  ISO  80601-2-61:2011  (E)  i  instrukcji  użytkowania  pulsoksymetru  Fluke, 

mając  na  uwadze  argumentację  powołaną  wyżej.  Ponadto,  przeprowadzenie  dowodu  z 

dokumentu sporządzonego w języku obcym winno być dokonane w oparciu o ten dokument, 

przy  uwzględnieniu  jego  tłumaczenia  na  język  polski  (§  19  ust.  3  rozporządzenia  Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  22  marca  2010  r.  w  sprawie  regulaminu  postępowania  przy 

rozpoznawaniu  odwołań  –  Dz.  U.  z  2014,  poz.  964).  Źródłem  dowodowym  jest  tenże 

dokument, a nie jego tłumaczenie. Chodzi bowiem o przeprowadzenie dowodu z dokumentu 

zagranicznego.  

W  tym  miejscu  warto  odwołać  się  do  poglądów  doktryny  wyartykułowanych  na 

gruncie  postępowania  cywilnego  (art.  256  k.p.c.),  jednakże  aktualnych  w  postępowaniu 

przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  jako,  że  dotyczą  podstawowych  zasad  prowadzenia 

postępowania  dowodowego,  sankcjonujących  pogląd,  iz  dokument  przedłożony  w  języku 

obcym stanowi podstawę do przeprowadzenia dowodu z dokumentu zagranicznego. „Dowód 

z  dokumentu  zagranicznego  sąd  przeprowadzi  dopiero  po  przetłumaczeniu  go  na  język 

polski  przez  tłumacza  przysięgłego.  Tylko  bowiem  tłumaczenie  dokonane  przez  tłumacza 

przysięgłego  może  stanowić  miarodajny  punkt  odniesienia  dla  decyzji  procesowych  sądu 

orzekającego”  (Jakubecki  A.  (red.),  Bodio  J.,  Demendecki  T.,  Marcewicz  O.,  Telenga  P., 

Wójcik  M.P.  Komentarz  aktualizowany  do  ustawy  z  dnia  17  listopada  1964  r.  Kodeks 

postępowania cywilnego). 

Należy  zwrócić  uwagę,  że  niedopełnienie  powyższego  powoduje,  iż  traci  się  z  pola 

widzenia  oryginalną  (pierwotną)  treść  dokumentu  i  pozbawia  się  Izbę  i  innych  uczestników 

postępowania  możliwości  zweryfikowania  poprawności  tłumaczenia.  Stanowisko  to  nabiera 

szczególnego znaczenia biorąc pod uwagę, że mocą przepisu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 25 

listopada  2004  r.  o  zawodzie  tłumacza  przysięgłego  (Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  487  ze  zm.), 

tłumacz  przysięgły  jest  uprawniony  do  sprawdzania  i  poświadczania  tłumaczeń  z  języka 

obcego na język polski, sporządzonych przez inne osoby.  

Ponadto, nie można pominąć, że tłumacz przysięgły, który dokonał przekładu, uczynił 

to  na  podstawie  kopii  dokumentu.  Z  adnotacji  tłumacza  nie  wynika,  aby  kopia  będąca 

przedmiotem  przekładu  była  poświadczona  za  zgodność  z  oryginałem,  biorąc  zaś  pod 

uwagę  obowiązki  tłumacza  przysięgłego,  wynikające  z  art.  18  ust.  3  ustawy  o  tłumaczach 

przysięgłych  należało  przyjąć,  że  w  istocie  podstawą  tłumaczenia  była  jedynie  kserokopia. 

Niedoświadczona kserokopia, zgodnie z ugruntowanym poglądem orzecznictwa, nie jest zaś 

dokumentem.  Kserokopia,  jako mająca  cechy  dowodu  wtórnego,  wymaga  potwierdzenia  jej 

zgodności z oryginałem. Zatem, jeżeli pismo nie może być uznane  za dokument, nie może 

być ono podstawą do prowadzenia dowodu (wyrok SA w Poznaniu z dnia 24 listopada 2010 

r., sygn. akt: I ACa 831/10). W niniejszej sprawie oznacza to, że przedmiotowe  wyciągi nie 

powinny być przedmiotem dowodu, bowiem nie sposób przyjąć, nie mając ku temu żadnych 

podstaw,  że  zostały  sporządzone  w  oparciu  o  istniejący  dokument  i  to  o  treści 

przedstawionej. 

Izba odmówiła również przeprowadzenia dowodu z pisma Przystępującego z dnia 18 

grudnia 2015 r. przedłożonego Zamawiającemu, bowiem stanowi ono dowód tego, że osoba, 

która  je  podpisała  złożyła  oświadczenie  tam  zawarte,  ale  brak  dowodu,  że  twierdzenia  te 

odpowiadają  prawdzie.  W  istocie  jest  to  stanowisko  strony  w  sprawie,  zainteresowanej 

odrzuceniem  oferty  Odwołującego,  co  czyniłoby  podstawę  ustaleń  dokonanych  na  jego 

podstawie wątpliwą i nieuzasadnioną.  

Izba  oddaliła  wniosek  dowodowy  zgłoszony  przez  Przystępującego  w  załączniku 

numer 8 do pisma z dnia 28 stycznia 2016 r., stanowiącego przystąpienie do postępowania 

odwoławczego,  zawierający  rysunek.  Po  pierwsze,  rzeczony  rysunek  został  przedstawiony 

na dowód istnienia okoliczności, która nie jest przedmiotem sporu. Po drugie, brak objaśnień 

dotyczących  wskazanych  tam  zależności  i  wartości,  przy  braku  wskazania  źródła 

występujących  zależności  (kto  dokonał  tych  ustaleń,  na  jakiej  podstawie)  powoduje,  że 

rysunek ten nie poddaje się ocenie.  

Przedstawiony  wraz  z  przystąpieniem  Przewodnik  po  czujnikach  jako  dowód  okazał 

się  nieprzydatny  dla  rozstrzygnięcia  niniejszej  sprawy.  Po  pierwsze  bowiem,  dotyczy 

czujników  zaoferowanych  przez  Przystępującego,  które  nie  są  przedmiotem  oceny  w  toku 

przedmiotowego  postępowania.  Po  drugie,  został  powołany  na  okoliczność  zgodności 

czujników Nellcor Oximax z SIWZ, której nikt nie kwestionuje. 

Izba oddaliła wniosek dowodowy zgłoszony przez Przystępującego i popierany przez 

Odwołującego  o  przeprowadzenie  dowodu  z  opinii  biegłego  albo  jednostki  z  dziedziny 

badań,  materiałów  i  technologii  na  okoliczność  cech  charakterystycznych  produktów 

oferowanych przez Odwołującego oraz czy odpowiadają wymaganiom określonym w SIWZ, 

z  uwzględnieniem  testu  przeprowadzonego  przez  Zamawiającego,  wykazującego 

niezgodność zaoferowanych produktów z SIWZ oraz na okoliczność podniesionych w treści 

przystąpienia  niezgodności,  również  dotyczących  wymogu  kalibracji  cyfrowej  i  pracy  w 

technologii  Oximax.  Po  pierwsze,  dostrzec  należy,  że  teza  dowodowa  została  zarysowana 

zbyt szeroko, bowiem przedmiotem sporu nie jest gama cech charakterystycznych czujników 

zaoferowanych  przez  Odwołującego  w  części  1.  zamówienia,  a  jedynie  te,  które  były 

podstawą  odrzucenia  oferty  Odwołującego.  Zaś  zgłaszane  przez  Przystępującego  dalsze 

niezgodności  oferowanych  przez  Odwołującego  czujników  jako,  że  nie  są  przedmiotem 

sporu, nie mogą stanowić postawy dowodzenia. Zwrócić należy uwagę Przystępującemu, że 

kontrola Izby dotyczy decyzji Zamawiającego w ramach zarysowanych przez Zamawiającego 

podstaw  faktycznych  (art.  180  ust.  1  w  zw.  Z  art.  172  ust.  1  ustawy  Pzp).  Nadto,  uszło 

uwadze  Przystępującego,  że  czynności  uczestnika  postępowania  nie  mogą  pozostawać  w 

sprzeczności  z  czynnościami  i  oświadczeniami  strony,  do  której  przystąpił  (art.  185  ust.  5 

ustawy Pzp), co oznacza, że Przystępujący nie jest uprawniony do formułowania twierdzeń i 

domagania się badania w zakresie szerszym niż podstawy faktyczne decyzji Zamawiającego 

o odrzuceniu oferty Odwołującego. Ponadto, sporządzenie opinii na podstawie wyników testu 

przeprowadzonego  przez  Zamawiającego  nie  jest  możliwe,  bowiem  Przystępujący  nie 

wykazał,  że  taki  test,  w  postaci  dokumentu  istnieje,  według  ustaleń  Izby  brak  rzeczonego 

testu, zatem brak substratu do badań. Dodatkowo, w ocenie Izby, jedynie dowód z oględzin z 

udziałem biegłego mógłby dać odpowiedź na pytanie, czy sporne próbki po podłączeniu do 

pulsoksymetru Zamawiającego identyfikowane są jako wielorazowego użytku dla dorosłych. 

Przeprowadzenie  dowodu  w  tym  przedmiocie  jest  zbędne  również  i  z  tego  powodu,  że 

Odwołujący  nie  tyle  kwestionuje  tę  identyfikację,  ale  podważa  jej  prawidłowość,  a  tej 

okoliczności  teza  dowodowa  nie  dotyczy.  Z  tego  też  punktu  widzenia  przeprowadzenie 

rozważanego dowodu w granicach tezy dowodowej zarysowanej przez Odwołującego nie ma 

znaczenia  dla  rozstrzygnięcia  sprawy,  a  Odwołujący  nie  wnosił  o  jej  rozszerzenie  w 

aspekcie, o którym była mowa wyżej. 

Fotografie  przedłożone  przez  Zamawiającego  nie  zostały  dopuszczone  w  poczet 

dowodów, bowiem okoliczność, że na urządzeniu wyświetla się określony komunikat nie jest 

przedmiotem  sporu.  Odwołujący  przyznał,  że  identyfikowane  czujniki  mogą  być 

nieprawidłowo  identyfikowane  (str.  4  odwołania  oraz  str.  4  pisma  procesowego  z  dnia  9 

lutego 2016 r.), zatem należało uznać, że jest to okoliczność bezsporna między stronami.  

Z  kart  katalogowych  dotyczących  spornych  produktów  wynika,  że  Odwołujący 

zaoferował czujniki „przeznaczone dla jednego pacjenta” oraz „dla niemowląt o wadze 3-20 

kg”  (numer  katalogowy  produktu  S0026-L-LPS),  a  także  „dla  niemowląt  i  dzieci  <3  kg  i  dla 

dorosłych  >  40  kg”  (numer  katalogowy  produktu  S0026M-LPS).  Powyższe  informacje 

stanowią  również  element  opisu  próbek,  które  Odwołujący  przedłożył  w  toku  rozprawy. 

Dodatkowo  znajduje  się  tam  również  wskazanie,  że  zaoferowane  przez  Odwołującego 

czujniki współpracują z oksymetrami Nellcor.  

Dodatkowo,  Odwołujący  przedłożył  wraz  z  odwołaniem  Deklarację  producenta 

zaoferowanych  czujników,  w  której  potwierdzono,  że  przedmiotowe  czujniki  są  czujnikami 

jednorazowymi,  „są  w  procesie  produkcji  kalibrowane  metodami  cyfrowymi  i  analogowymi. 

Wyżej  wymienione  czujniki  mają  wbudowany  cyfrowy  chip  odpowiedzialny  za  prawidłowy 

poziom pomiaru Spo2 i są całkowicie kompatybilne z technologią Nellcor OxiMax.” 

Z  przedstawionego  przez  Odwołującego  Raportu  z  testu  wynika,  że  urządzeniem 

testującym  był  symulator  saturacji  Fluke  i  Nellcor  NBP40,  a  celem  testu  było  „zbadanie 

dokładności  próbki:  czy  spełnia  wymogi  po  podłączeniu  do  monitora  pacjenta  Nellcor.” 

Podstawą  testu,  jak  wskazano,  jest  „zarejestrowana  norma  dla  czujników  SPO2  „YZB/YUE 

0302-2006.” 

Odwołujący  przedłożył  również  w  języku  angielskim  Domową  instrukcję  obsługi 

pulsoksymetru  Nellcor  OxiMax  N-600  wraz  z  tłumaczeniem  na  język  polski,  jednakże  Izba 

odmówiła  przeprowadzenia  dowodu  z  przedmiotowego  dokumentu.  Podkreślenia  wymaga, 

ż

e dokument należy przedstawić w taki sposób, aby było możliwe stwierdzenie, że wyciąg z 

dokumentu  (załączone  strony)  stanowi  element  tego  właśnie  dokumentu,  a  treść  nie  może 

być  prezentowana  w  taki  sposób,  że  Izba  dysponuje  opisami,  które  nie  wiadomo,  w  jakim 

kontekście zostały zamieszczone.  

Izba nie dopuściła również dowodu z Instrukcji użytkowania czujnika Nellcor Max-N z 

podanych  powyżej  powodów.  Dostrzeżenia  wymaga,  że  w  przypadku  wyciągu  z  tego 

dokumentu nie jest nawet możliwe stwierdzenie, że przedłożony tekst pochodzi z tej właśnie 

Instrukcji.  

Izba  odmówiła  przeprowadzenia  dowodu  z  Instrukcji  użytkowania  pulsoksymetru 

Nellcor N-600 dostrzegając, że Izba musi mieć możliwość identyfikacji określonych stron jako 

wyciągu  z  dokumentu  wskazanego  przez  stronę,  czego  nie  zapewniono.  Nadto, 

przeprowadzenie  dowodu  z  rzeczonego  dokumentu,  w  opinii  Izby,  było  bezprzedmiotowe, 

bowiem przedmiotem sporu, nie jest ocena, czy czujnik posiada funkcję LoSat i czy jest ona 

immanentną cechą technologii OxiMax.  

Niezależnie  od  podanych  wyżej  powodów  oddalenia  wniosków  dowodowych 

dotyczących  przedłożonych  dokumentów  generalnie  wskazać  należy,  że  odmowa 

przeprowadzenia  dowodów  z  dokumentów  była  podyktowana  i  tą  okolicznością,  iż  ich 

przeprowadzenie nie zmierzało do ustalenia okoliczności mających rozstrzygające znaczenie 

dla niniejszej sprawy (nie były przedmiotem sporu) albo wskazany środek dowodowy nie był 

dopuszczalny  w  okolicznościach  niniejszej  sprawy  (Zamawiający  wskazał,  że  weryfikacja 

próbek  zostanie  dokonana  nie  w  oparciu  o  dokumenty,  ale  po  podłączeniu  czujników  do 

pulsoksymetru). 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje:  

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

W  pierwszej  kolejności  dostrzeżenia  wymaga,  że  Zamawiający  żądał  dostarczenia 

próbek oferowanych czujników w celu sprawdzenia po pierwsze, kompatybilności czujników 

z  monitorem  i  pulsoksymetrem,  po  drugie,  zgodności  oferowanego  towaru  z  opisem 

zawartym  w  SIWZ.  Na  tle  postanowień  SIWZ,  zdaniem  Izby,  nie  budzi  wątpliwości,  że 

przedmiotem oceny nie był wygląd i opis próbki, ale ocena po podłączeniu do pulsoksymetru. 

Zamawiający  wyraźnie  bowiem  wskazał  w  treści  SIWZ,  że  jeśli  skorzystanie  z  próbki 

wymaga wykorzystania adaptera, to taki należy dostarczyć, podał również, jaki pulsoksymetr 

jest w jego posiadaniu i który w konsekwencji będzie urządzeniem testującym.  

Reasumując,  w  opinii  Izby,  z  woli  Zamawiającego,  wyartykułowanej  w  SIWZ  i 

potwierdzonej w wyjaśnieniach, przedmiotem oceny były próbki zaoferowanych czujników w 

trakcie pracy (po podłączeniu czujników do pulsoksymetru). Zatem, zarówno kompatybilność 

czujników z monitorem i pulskosymetrem, jak i pozostałe cechy czujników, wymagane przez 

Zamawiającego,  oceniano  na  podstawie  przeprowadzonego  testu  próbki  z  użyciem 

wskazanego pulsoksymetru. Sposób tej oceny nie budzi tym bardziej wątpliwości, jeśli zwróci 

się  uwagę,  że  Zamawiający  nie  żądał  przedłożenia  jakichkolwiek  dokumentów,  o  których 

mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, potwierdzających spełnianie przez rzeczone czujniki 

wymagań Zamawiającego.  

Odnotowania wymaga, że przyjęty przez Zamawiającego sposób oceny nie był przez 

wykonawców kwestionowany, co oznacza, iż wykonawcy nie mogą domagać się weryfikacji 

treści  swojej  oferty  na  innej  podstawie  niż  ta,  która  został  zakomunikowana  przez 

Zamawiającego  w  SIWZ  i  zaakceptowana  przez  wykonawców.  Przyjęcie  poglądu 

przeciwnego  doprowadziłoby  do  złamania  jednej  z  podstawowych  zasad  postępowania  o 

udzielenie zamówienia publicznego, a mianowicie równego traktowania wykonawców (art. 7 

ust. 1 ustawy Pzp).  

Z  tych  przyczyn  należało  uznać  za  nietrafny  argument  Odwołującego,  że 

wystarczającym  dla  potwierdzenia  zgodności  oferowanych  czujników  z  oczekiwaniami 

Zamawiającego było oświadczenie zawarte w treści formularza asortymentowo-cenowego, a 

także  opis  na  opakowaniach  próbek  oraz  sam  wygląd  czujników.  Izba  nie  może  uznać  za 

rozstrzygające  w  niniejszej  sprawie  okoliczności,  które  nie  zostały  ustalone  w  wyniku 

badania  przeprowadzonego  po  podłączeniu  czujników  do  pulsoksymetru,  skoro  wynik  tego 

badania  był  podstawą  oceny.  Innymi  słowy,  sam  fakt,  że  w  opisie  próbek  czy  w  kartach 

katalogowych  wskazano  na  konkretne  cechy  czujników  nie  może  przesądzać  o  ich 

zgodności z wymaganiami Zamawiającego.  

Zwrócić  należy  uwagę,  że  Odwołujący  nie  kwestionował,  iż  po  podłączeniu 

zaoferowanych  czujników  do  pulsoksymetru  pojawił  się  komunikat  DS100A,  który  stanowi 

identyfikację  czujnika  wielorazowego  w  technologii  Oximax  dla  pacjentów  powyżej  40  kg. 

Odwołujący  stał  jednak  na  stanowisku,  że  ten  komunikat  jest  błędny,  a  jest  to  skutkiem 

ochrony  własności  przemysłowej  Przystępującego  i  koncernu  Medtronic.  Odwołujący 

wyjaśnił,  że  inne  czujniki  niż  te  wyprodukowane  przez  Nellcor  po  podłączeniu  do 

pulsoksymetru  Nellcor  N-600  identyfikują  czujnik  w  podany  sposób.  Niemniej jednak jest to 

jedynie stanowisko strony w procesie, niepoparte jakimikolwiek dowodami, zatem nie sposób 

na  tej  podstawie  oprzeć  rozstrzygnięcia  w  niniejszej  sprawie.  Co  więcej,  stanowisko  to  jest 

nieprzekonujące  biorąc  pod  uwagę  okoliczność,  że  Odwołujący  miał  wiedzę,  iż  oferowany 

przez niego czujnik rzekomo jest błędnie identyfikowany przez urządzenie Nellcor N-600, a 

jednocześnie nie kwestionował postanowień SIWZ wskazujących sposób oceny i nie zwrócił 

uwagi na powyższe Zamawiającemu. Jeśli jest tak, jak twierdzi Odwołujący, to powinien on 

dążyć do przeprowadzenia badania przy pomocy innego urządzenia, tymczasem Odwołujący 

zachował w tym względzie bierność, co tym bardziej budzi wątpliwości.  

Izba  nie  podziela  zdania  Odwołującego,  że  komunikat  DS100A  powinien  być  dla 

Zamawiającego  jedynie  impulsem  do  powzięcia  wątpliwości,  co  do  zgodności  oferowanych 

czujników  z  opisem  przedmiotu  zamówienia  i  podstawą  do  wezwania  Odwołującego  do 

złożenia wyjaśnień dotyczących treści oferty (art. 87 ust. 1 ustawy Pzp). Odwołujący pomija, 

ż

e  podstawą  badania  zgodności  oferowanych  próbek  z  SIWZ  oraz  kompatybilności  z 

pulsoksymetrem  była  identyfikacja  czujników  po  podłączeniu  do  pulsoksymetru.  Skoro  test 

ten wypadł negatywnie dla Odwołującego, to Zamawiający, biorąc poda uwagę, iż zastrzegł, 

ż

e jeśli wynik tego badania wypadnie niepomyślnie dla wykonawcy, to skutkować to będzie 

odrzuceniem  jego  oferty,  nie  mógł  inaczej  postąpić  niż  wskazał  w  SIWZ.  Wdrożenie 

procedury  wyjaśniającej w  istocie  doprowadziłoby  do  modyfikacji  systemu  oceny  i  przyjęcia 

za rozstrzygające wyjaśnień Odwołującego, a nie wyniku badania próbek. Tym bardziej, że 

wykonawcy  zaakceptowali  nie  tylko  sposób  oceny,  ale  i  posiadali  informację  o  urządzeniu 

testującym.  

Zdaniem  Izby,  nie  sposób  zarzucać  Zamawiającemu  zaniechanie  wezwania  do 

wyjaśnień  Odwołującego,  skoro  komunikat  i  jego  znaczenie  nie  budzi  wątpliwości,  a 

przedmiotem  oceny  miał  być  właśnie  wynik  badania  czujnika  po  podłączeniu  do 

pulskoksymetru.  Podkreślenia  wymaga,  że  negatywny  wynik  badania  nie  może  być 

podstawą  do  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień,  skoro  sposób  oceny  został  wykonawcom 

zakomunikowany. 

Izba nie podziela również poglądu Odwołującego, że poprawna identyfikacja czujnika 

nie  mieści  się  w  zakresie  pojęcia  kompatybilności.  Zwrócić  należy  uwagę,  że  Zamawiający 

oczekiwał,  iż  oferowane  czujniki  będą  kompatybilne  z  określonym  pulsoksymetrem  i 

monitorem.  W  ocenie  Izby,  posiłkując  się  wykładnią  gramatyczną,  przyjąć  należy,  że 

„kompatybilny” oznacza mogący współgrać z innym czynnikiem, elementem, nie powodując 

zakłóceń;  wzajemnie  się  uzupełniający;  zgodny  z  czymś  (Słownik  języka  polskiego,  wersja 

elektroniczna),  a  zatem  prawidłowa  identyfikacja  czujnika  przez  pulsoksymetr  stanowi  o 

prawidłowej współpracy pomiędzy urządzeniami, a tym samym o kompatybilności. Zdaniem 

Izby, jest to podstawowy warunek, który świadczy o istnieniu kompatybilności i nie wymaga 

szczegółowego  opisu.  Zatem,  nie  sposób  uznać,  że  w  sytuacji  błędnej,  jak  twierdzi 

Odwołujący, 

identyfikacji 

czujnika 

przez 

pulsoksymetr 

mamy 

do 

czynienia 

z 

kompatybilnością  obu  urządzeń.  Trudno  byłoby  mówić  w  tych  warunkach  o  prawidłowej 

współpracy  pomiędzy  urządzeniami.  Niemniej  jednak  nie  można  pomijać,  że  Odwołujący 

błędnej  identyfikacji  czujnika  przez  pulsoksymetr  nie  wykazał,  stąd  też  należy  przyjąć,  że 

urządzenia  co  prawda  współpracują,  ale  czujnik  nie  spełnia  wymagań  Zamawiającego, 

bowiem  komunikat  w  tym  przedmiocie  jest  jednoznaczny  i  identyfikuje  czujnik  o  cechach, 

które wprost postają w sprzeczności z oczekiwaniami Zamawiającego.  

Stanowisko  Odwołującego,  że  niewłaściwa  identyfikacja  czujnika  nie  ma  żadnego 

znaczenia  dla  właściwego  pomiaru  saturacji  w  istocie  w  tej  sprawie  nie  ma  znaczenia. 

Zamawiający  bowiem  nie  kwestionował  wadliwości  czujników  pod  kątem  pomiaru  saturacji, 

ale rodzaj czujników – wielokrotnego użytku, przeznaczonych do osób dorosłych.  

Na  gruncie  niniejszej  sprawy  Izba  nie  może  przyjąć  za  słuszny  poglądu 

Odwołującego,  że  o  przeznaczeniu  oferowanego  czujnika  decyduje  faktycznie  jego  forma 

zewnętrzna. Raz jeszcze należy podkreślić, że podstawą oceny próbek nie były ich oględziny 

czy  też  dokumenty  je  opisujące,  ale  ich  identyfikacja  przy  użyciu  pulsoksymetru.  Stąd  też, 

choć  Deklaracja  producenta  potwierdza  kompatybilność  zaoferowanych  czujników  z 

technologią Nellcor OxiMax to nie może być wykorzystana dla oceny czujników zamiast lub 

obok  testu,  o  czym  była  mowa  wyżej.  Nadto,  należy  zwrócić  uwagę,  że  kompatybilność 

czujników ze wskazaną technologią w istocie warunkuje prawidłową identyfikację czujników, 

a  z  pewnością  powinna  taką  zapewniać,  stąd  też  błędna  identyfikacja,  na  jaką  wskazywał 

Odwołujący, zdaje się być zaprzeczeniem tej kompatybilności.  

Przedłożony  przez  Odwołującego  Raport  z  testu  w  istocie  nie  dotyczy  rozpoznania 

próbki przez pulsoksymetr, co czyni go bezużytecznym dla niniejszej sprawy. Na marginesie 

należy  zwrócić  uwagę,  że  wyniki  testu  nie  mogłyby  być  miarodajne  dla  rozstrzygnięcia 

niniejszej sprawy, bowiem test został przeprowadzony przy użyciu innego pulsoksymetru niż 

ten, którym dysponuje Zamawiający i na którego użycie wskazał. Warto odnotować, że co do 

rodzaju próbki, raport jedynie ją opisuje, nie zostałą zaś ona poddana identyfikacji w sposób 

określony przez Zamawiającego.  

Odnosząc się do twierdzeń zawartych w piśmie procesowym Przystępującego z dnia 

28 stycznia 2016 r. zwrócić należy uwagę, że podstawą decyzji Zamawiającego o odrzuceniu 

oferty  Odwołującego  nie  była  okoliczność,  że  zaoferowane  czujniki  nie  są  czujnikami  w 

technologii  OxiMax,  wręcz  przeciwnie,  Zamawiający  to  potwierdził,  wskazał  jednak  na  inne 

niezgodności z treścią SIWZ. Jako, że wskazywana przez Przystępującego okoliczność nie 

mieściła się w uzasadnieniu faktycznym decyzji Zamawiającego oraz biorąc pod uwagę fakt, 

ż

e  twierdzenia  Przystępującego  nie  mogą  pozostawać  w  sprzeczności  ze  stanowiskiem 

Zamawiającego  (art.  185  ust.  3  ustawy  Pzp),  Izba  nie  mogła  dokonać  oceny  w  tym 

przedmiocie.  Przeciwne  stanowisko  oznaczałoby,  że  Izba  podstawą  badania  nie  czyni 

czynności  Zamawiającego  i  osadzonych  w  tych  ramach  zarzutów  Odwołującego,  co  wprost 

pozostawałoby w sprzeczności z art. 180 ust. 1 w zw. z art. 192 ust. 7 ustawy Pzp i jako takie 

jest niedopuszczalne.  

Z  tożsamych  przyczyn  Izba  nie  dokonała  oceny  innych  parametrów  czujników 

zaoferowanych  przez  Odwołującego,  a  których  posiadanie  kwestionował  Przystępujący  w 

ww. piśmie procesowym (funkcja LoSat, kalibaracja, dokładność pomiarów saturacji).  

Przystępujący zdaje się nie dostrzegać, że skład orzekający jest związany wyłącznie 

przepisami  prawa  (art.  174  ust.  7  ustawy  Pzp).  Zatem,  ustalenia  i  rozważania  prawne 

prezentowane  w  orzeczeniach  Izby  w  odrębnych  sprawach  nie  są  dla  składu  wiążące. 

Zatem,  przeprowadzenie  dowodu  z  wyroku  Izby  z  dnia  18  lipca  2012  r.,  sygn.  akt:  KIO 

1392/12  jest  absolutnie  niedopuszczalne.  Na  marginesie  dostrzec  należy,  że  rację  ma 

Odwołujący,  iż  tezy  przywołane  z  przedmiotowego  wyroku  przez  Przystępującego  na 

poparcie  artykułowanych  twierdzeń  w  istocie  nie  stanowią  stanowiska  Izby  a  argumentację 

przywołaną  w  tamtej  sprawie  przez  obecnego  Przystępującego.  Nadto,  wypada  również 

zwrócić uwagę, że przywoływane orzeczenie zapadło w innym stanie faktycznym.  

Odnosząc  się  do  dalszych  twierdzeń  Odwołującego,  zawartych  w  ww.  piśmie 

procesowym  stwierdzić  należy,  że  nie  jest  uzasadnione  twierdzenie,  iż  nieprawidłowa 

identyfikacja  czujnika  stoi  na  przeszkodzie  dokonaniu  prawidłowego  pomiaru,  bowiem 

parametry  pracy  czujnika  nie  są  ustawiane  automatycznie.  Jeśli  nawet  tak  jest,  czego 

Odwołujący  nie  udowodnił  (oddalono  wniosek  dowodowy  w  tym  przedmiocie,  o  czym  była 

mowa wyżej), to jednakowoż trudno oczekiwać, że przeprowadzający badanie samodzielnie 

określi  rodzaj  czujnika,  skoro  wedle  wskazań  Zamawiającego,  identyfikacja  czujnika  miała 

następować przy pomocy pulsoksymetru. Nadto, zdaniem Izby, czym innym jest ustawienie 

granic monitorowania pacjenta a czym innym identyfikacja czujnika.  

Nie  przekonuje  twierdzenie  Odwołującego,  że  identyfikacja  czujnika  nie  stanowi  o 

jego przeznaczeniu. Skoro tak by było, to wydaje się, że owa identyfikacja w ogóle nie byłaby 

stosowana, bowiem nie miałaby żadnego znaczenia, a wręcz mogłaby wprowadzać w błąd. 

Jeśli  się  wyświetla  komunikat,  że  czujnik  jest  wielorazowy  i  przeznaczony  dla  osób 

dorosłych,  a  zgodnie  z  twierdzeniem  Odwołującego,  rzeczony  komunikat  nie  ma  żadnego 

znaczenia,  jeśli  chodzi  o  przeznaczenie  czujników,  to  taka  identyfikacja  nie  byłaby  w  ogóle 

potrzebna, a nawet niepożądana, a to świadczy o tym, że nie byłaby stasowana, a póki co, 

tak  nie  jest.  Nadto,  albo  jest  tak,  że  jak  twierdzi  Odwołujący,  że  identyfikacja  czujnika  jest 

błędna  (na  co  wskazywał  w  odniesieniu  do  swojego  czujnika)  albo  nie  ma  żadnego 

znaczenia.  Stanowisko  Odwołującego  w  tym  przedmiocie  jest  wewnętrznie  sprzeczne  i  z 

tych  też  względów  niemożliwe  do  przyjęcia.  Rację  więc  należy  przyznać  Przystępującemu, 

odwołując  się  do  zasad  logicznego  rozumowania,  że  to  czujnik  determinuje  pulsoksymetr  i 

na monitorze otrzymujemy informacje, które znajdują się w kości (pamięci) czujnika.  

Izba  dostrzega,  na  co  wskazywał  Odwołujący,  że  niektóre  czujniki,  wśród  tych  ten, 

który  zaoferował,  jak  wynika  z  ich  opisu,  przeznaczone  są  dla  noworodków  i  dorosłych  o 

wadze  powyżej  40  kg.  To,  zdaniem  Odwołującego,  przesądza,  iż  konieczne  jest  manualna 

ingerencja,  a  nie  automatyczna  identyfikacja  czujnika,  bowiem  „czujnik  taki  rozpoznawany 

jest  zarówno  jako  czujnik  dla  noworodków,  jak  i  dla  dorosłych”.  Twierdzenia  te  nie 

przekonują,  tym  bardziej,  że  komunikat  DS100A,  jaki  pojawił  się  przy  podłączeniu  czujnika 

zaoferowanego  przez  Odwołującego  do  pulskoksymetru  identyfikował  czujnik  jako 

przeznaczony tylko dla dorosłych a nie dla obu grup pacjentów.  

Reasumując  stwierdzić  należy,  że  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego,  ocena 

spełniania  wymagań  Zamawiającego  przez  oferowane  przez  wykonawców  czujniki  nie 

następowała  w  oparciu  o  przedłożone  próbki  i  dokumenty,  ale  poprzez  ich  identyfikację  po 

podłączeniu  do  pulsoksymetru.  Z  tych  też  względów,  treść  oznaczeń  umieszczonych  na 

opakowaniach  czujników,  na  taśmach  mocujących  czujnik  do  pacjenta,  a  także  ich 

konstrukcja  i  wykonanie,  zgodnie  z  wolą  Zamawiającego,  nie  miały  przesądzającego 

znaczenia  dla  ich  oceny.  Skoro  tak,  to  w  konsekwencji  przyczyny  te  legły  u  podstaw 

oddalenia  wniosków  dowodowych  wyżej  wskazanych  (niezależnie  od  oceny  formalnej), 

bowiem  zmierzały  do  dokonania  ustaleń  za  pomocą  innych  środków  dowodowych  niż  te, 

które  dopuścił  Zamawiający  celem  dokonania  sprawdzenia  (weryfikacji).  Oceny  tej  nie 

zmienia również fakt, że sporne zostały wprowadzone do obrotu i używania.  

Nie  znalazły  więc  potwierdzenia  zarzuty,  że  czynność  odrzucenia  oferty 

Odwołującego była wadliwa.  

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art. 

192  ust.  9  i  10  w  zw.  z  §  3  pkt  1  lit.  a  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15 

marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów 

kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238), 

zaliczając  do  kosztów  postępowania  odwoławczego  wpis  od  odwołania  w  wysokości 

7.500,00  zł.  Nie  uwzględniono  wniosku  Przystępującego  o  zasądzenie  kosztów  zastępstwa 

procesowego,  gdyż  brak  ku  temu  podstaw  prawnych.  W  przypadku  oddalenia  odwołania, 

Izba zasądza od odwołującego na rzecz przystępującego koszty, o których mowa w § 3 pkt 2 

powołanego  rozporządzenia  jedynie  w  sytuacji,  w  której  uczestnik  postępowania 

odwoławczego,  który  przystąpił  po  stronie  zamawiającego,  wniósł  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia  w  całości  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  (§  5  ust.  3  pkt  2 

powołanego rozporządzenia). W niniejszym stanie faktycznym z taką sytuacją nie mamy do 

czynienia w związku z powyższym należało uznać, że żądanie Przystępującego nie znajduje 

oparcia w przepisach prawa.  

Przewodniczący:      ………………………