KIO 1012/17 POSTANOWIENIE dnia 5 czerwca 2017 r.

Sygn. akt: KIO 1012/17 

POSTANOWIENIE 

z dnia 5 czerwca 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Emil Kuriata 

Członkowie:   

Daniel Konicz  

Luiza Łamejko 

po  rozpoznaniu  na  posiedzeniu  niejawnym  bez  udziału  stron  w  dniu  5  czerwca  2017  r.,  

w  Warszawie  odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  

22  maja  2017  r.  przez  ELEKTROTIM  S.A.,  ul.  Stargardzka  8,  54-156  Wrocław,  

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Gmina  Wrocław  –  Urząd  Miejski  Wrocławia,  al.  M. 

Kromera 44, 51-163 Wrocław, 

postanawia: 

1. Odrzuca odwołanie. 

2. Kosztami postępowania obciąża ELEKTROTIM S.A., ul. Stargardzka 8, 54-156 Wrocław 

i  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7  500  zł  00  gr  (słownie: 

siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  ELEKTROTIM  S.A.,  

ul. Stargardzka 8, 54-156 Wrocław, tytułem wpisu od odwołania. 

3.  Nakazuje  zwrot  z  rachunku  bankowego  Urzędu  Zamówień  Publicznych  na  rzecz 

ELEKTROTIM  SA,  ul.  Stargardzka  8;  54-156  Wrocław  kwoty  2  500  zł  00  gr  (słownie: 

dwa tysiące pięćset złotych zero groszy), stanowiącej nadpłatę wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.) na niniejsze postanowienie - w terminie 7 

dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego we Wrocławiu. 

Przewodniczący: 

…………….……… 

Członkowie:   

……………………. 

……………………. 

sygn. akt: KIO 1012/17 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Gmina  Wrocław  –  Urząd  Miejski  Wrocławia,  al.  M.  Kromera  44,  51-163 

Wrocław,  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  którego 

przedmiotem jest „Rozbudowa istniejącego systemu Monitoringu Prewencyjnego Wrocławia 

poprzez  instalację  nowych  punktów  kamerowych  na  13  skrzyżowaniach  z  sygnalizacją 

ś

wietlną zlokalizowanych na terenie miasta Wrocławia”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  

w dniu 24 marca 2017 roku, pod pozycją 51090-2017. 

Dnia  22  maja  2017  roku  wykonawca  ELEKTROTIM  SA,  ul.  Stargardzka  8;  54-156 

Wrocław (dalej „Odwołujący”) wniósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. 

Odwołujący  wniósł  odwołanie  wobec  czynności  i  zaniechań  podjętych  przez 

zamawiającego,  dotyczących  wyboru  wykonawcy,  którego  oferta  nie  spełnia  warunków 

s.i.w.z. oraz ustawy. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu: 

naruszenie  art.  89  ust.  1  pkt.  1,  2  ustawy  Pzp,  poprzez  nie  odrzucenie  oferty 

niezgodnej z ustawą i treścią s.i.w.z., 

naruszenie  art.  3  ust.  1 ustawy  z  dnia  16  kwietnia  1993  r.  o  zwalczaniu  nieuczciwej 

konkurencji, 

naruszenie  art.  2  pkt.  5  oraz  art.  91  ustęp  1  ustawy  Pzp,  poprzez  nie  wybranie 

najkorzystniejszej oferty z uwagi na to, że wybrana oferta nie spełnia wymogów oraz 

ustawy, 

naruszenie  przepisu  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp,  w  ten  sposób,  że  przygotowanie  

i  przeprowadzenie  postępowania  powoduje  niezachowanie  zasad  uczciwej 

konkurencji oraz nierówne traktowanie wykonawców, 

naruszenie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, poprzez zmianę treści oferty oraz prowadzenie 

negocjacji z wykonawcą, 

naruszenie  art.  22a.  ust  1  ustawy  Pzp,  poprzez  przekroczenie  korzystania  przez 

wykonawcę  ze  zdolności  technicznych  lub  zawodowych  lub  sytuacji  finansowej  lub 

ekonomicznej  innych  podmiotów,  niezależnie  od  charakteru  prawnego  łączących  go  

z  nim  stosunków  prawnych  z  uwagi  na  fakt,  że  wykonawca  musi  sam  posiadać 

dokumenty przedmiotowe jego dotyczące (ISO) i nie może w tym zakresie korzystać 

z zasobów podmiotu trzeciego. 

z ostrożności procesowej odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie art. 26 ust. 

3  ustawy  Pzp,  poprzez  nie  wezwanie  wykonawcy  do  uzupełnienia  dokumentów 

(ISO 9001). 

W oparciu o przedstawione zarzuty odwołujący wniósł o: 

1)  uwzględnienie  odwołania  mając  na  uwadze,  że  naruszenie  przepisów  miało  istotny 

wpływ na wynik postępowania, 

2)  unieważnienie wyboru oferty z dnia 15.05.2017 r., 

3)  powtórzenie 

czynności 

oceny 

merytorycznej 

dokumentów 

i 

oświadczeń 

potwierdzających spełnienie warunków udziału w niniejszym postępowaniu, 

4)  odrzucenie  oferty  W.  W.,  która  jest  sprzeczna  z  treścią  s.i.w.z.  i  ustawą  i  powinna 

zostać  odrzucona  przez  zamawiającego,  jako  oferta  nie  spełniająca  wymogów 

określonych  przez  zamawiającego  w  s.i.w.z.  i  ustawie  względnie  wezwanie  go  w 

trybie art. 26 ust. 3 do uzupełnienia dokumentów, 

5)  wybór  oferty  odwołującego,  jako  spełniającej  warunki  s.i.w.z.  i  najkorzystniejszej 

oferty spośród nie odrzuconych ofert na podstawie kryteriów oceny ofert, określonych 

w s.i.w.z., 

6)  obciążenie  zamawiającego  kosztami  postępowania,  zgodnie  z  wykazem  kosztów 

przedstawionych podczas rozprawy. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje: 

Przedmiotem zamówienia jest dostawa (ogłoszenie o zamówieniu w aktach sprawy). 

Wartość  szacunkowa  zamówienia  nie  przekracza  kwoty  określonej  w  przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje:  

Odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp. 

Zgodnie  z  ww.  przepisem,  Izba  z  urzędu  odrzuca  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi,  

ż

e  w  postępowaniu  o  wartości  zamówienia  mniejszej  niż  kwoty  określone  w  przepisach 

wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8,  odwołanie  dotyczy  innych  czynności  niż  określone  

w art. 180 ust. 2 ustawy Pzp. 

Wskazany art. 180 ust. 2 ustawy Pzp stanowi, że jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza 

niż  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  Pzp, 

odwołanie przysługuje wyłącznie wobec czynności: 

1)  wyboru  trybu  negocjacji  bez  ogłoszenia,  zamówienia  z  wolnej  ręki  lub  zapytania  

o cenę;  

2)  określenia warunków udziału w postępowaniu;  

3)  wykluczenia odwołującego z postępowania o udzielenie zamówienia; 

4)  odrzucenia oferty odwołującego;  

5)  opisu przedmiotu zamówienia;  

wyboru najkorzystniejszej oferty.

Szacunkowa  wartość  przedmiotowego  zamówienia  jest  w  tym  przypadku  mniejsza  niż 

kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

Zdaniem Izby, rozpatrywane odwołanie nie dotyczy również żadnego z typów czynności 

wymienionych w przepisie art. 180 ust. 2 ustawy Pzp. Istotą przedmiotowego odwołania jest 

zarzut  zaniechania  czynności  odrzucenia  oferty  uznanej  za  najkorzystniejszą  z  powodu  jej 

niezgodności z treścią s.i.w.z., względnie o wezwanie tego wykonawcy w trybie art. 26 ust. 3 

ustawy Pzp, co nie mieści się w katalogu określonym art. 180 ust. 2 ustawy Pzp. 

Kluczowym zagadnieniem dla uzasadnienia takiego rozstrzygnięcia pozostaje wykładnia 

przepisu  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp  w  jego  znowelizowanym  brzmieniu  nadanym  ustawą  

z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych 

innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1020), w szczególności dodanego ww. nowelizacją pkt 6, 

który  stanowi,  iż  odwołanie  w  tzw.  postępowaniach  podprogowych  dotyczyć  może  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty.  De  facto  sprowadza  się  to  do  zajęcia  stanowiska  w  sporze 

dotyczącym  następującej  kwestii:  czy  w  związku  z  możliwością  kwestionowania  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  możliwe  jest  również  kwestionowanie  zaniechania  odrzucenia  jego 

oferty. 

Orzecznictwo  Izby  pozostaje  w  tym  zakresie  jednolite  i  zgodne  –  rzeczony  wybór 

najkorzystniejszej  oferty  dotyczy  li  tylko  kwestionowania  samej  czynności  wyboru 

najkorzystniejszej  spośród  ofert  pozostających  w  postępowaniu  na  podstawie  zastanych 

kryteriów wyboru określonych w s.i.w.z. Nie dotyczy natomiast zaniechania odrzucenia oferty 

wybranej lub zaniechania wykluczenia składającego ją wykonawcy. Dla przykładu można tu 

wskazać  postanowienia  Izby:  z  5  września  2016  r.  sygn.  akt  KIO  1599/16;  z  15  września 

2016 r. sygn. akt KIO 1674/16; z 21 września 2016 r. sygn. akt KIO 1696/16; z 29 września 

2016 r. sygn. akt KIO 1750/16, z 7 listopada 2016 r., sygn. akt: KIO 2059/16, z 8 listopada 

2016 r., sygn. akt: KIO 2026/16, z dnia 7 grudnia 2016 r., sygn. akt KIO 2203/16 i inne, oraz 

orzeczenia  Sądów  Okręgowych:  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Płocku  IV  Wydział  Cywilny  – 

Odwoławczy z dnia 1 lutego 2017 roku, sygn. akt IV Ca 1051/16 oraz Sądu Okręgowego w 

Gdańsku z dnia 3 stycznia 2017 roku, sygn. akt XII Ga 837/16. 

Skład  orzekający  Izby  zgadza  się  w  pełni  ze  stanowiskiem  wyrażanym  w  powyższych 

orzeczeniach Izby i wyrokach Sądów Okręgowych. 

Przystępując do uzasadnienia przyjętej wykładni, na wstępie należy wskazać, iż przepis 

art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp  jest  przepisem  ustanawiającym  wyjątek  od  ogólnej  zasady, 

według  której  poniżej  tzw.  progów  unijnych  środki  ochrony  prawnej  w  postaci  odwołań  do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  nie  przysługują.  Przesądza  o  tym  zastosowana  w  regulacji 

zakresu  zaskarżenia  konstrukcja:  „odwołanie  przysługuje  wyłącznie  wobec  czynności:”. 

Natomiast  zgodnie  z  ustaloną  i  powszechnie  przyjmowaną  zasadą  wykładni,  wyjątki  nie 

powinny  być  interpretowane  rozszerzająco.  Tym  samym  również  pojęcie  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  nie  powinno  być  wykładane  rozszerzająco  i  rozciągane  na 

czynności, których literalnie nie dotyczy. 

Za prezentowanym rozumieniem normy art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp i sformułowania 

czynność wyboru najkorzystniejszej oferty przemawia przede wszystkim wykładnia językowa 

tego przepisu. Zgodnie z zastanym, podstawowym, słownikowym znaczeniem, pojęcie wybór 

oznacza  wybranie  jednej  z  kilku  możliwości  (tak  internetowy  Słownik  Języka  Polskiego 

PWN). W tym przypadku wybranie jednej, najkorzystniejszej oferty spośród wielu. Natomiast 

przypisywanie,  iż  na  wybór  najkorzystniejszej  oferty  składają  się  również  jakieś  czynności 

uprzednie,  dotyczące  kwalifikacji  ofert  czy  wykonawców  w  celu  prawidłowego  ustalenia 

kręgu  ofert,  spośród  których  dokonywany  jest  wybór,  nie  znajduje  oparcia  w  samym 

językowym  znaczeniu  terminu  i  jako  takie  wymaga  innych  niż  językowe  zabiegów 

interpretacyjnych.  

Tym  samym  literalne  brzmienie  przepisu  dotyczy  li  tylko  możliwości  kwestionowania 

wyboru  sensu  stricte,  a  więc  uznania  za  najkorzystniejszą  ofertę,  która  nie  jest 

najkorzystniejsza spośród ofert, pomiędzy którymi wybór jest dokonywany (najkorzystniejsza 

w świetle określonych przez zamawiającego kryteriów oceny ofert – w rozumieniu art. 2 pkt 5 

Pzp).  

Definicja  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  wynika  z  art.  91  ust.  1  ustawy  Pzp,  który 

stanowi, że zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert 

określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Wybór oferty najkorzystniejszej 

należy więc rozumieć jako czynności zamawiającego polegające na zastosowaniu do oferty 

określonych  w  s.i.w.z.  kryteriów  i ustalenie  wyniku  tej  oceny  w  sposób  skutkujący  wyborem 

oferty.  W ocenie  Izby,  tylko  tak  rozumiany  wybór  oferty  najkorzystniejszej  może  być 

przedmiotem  odwołania  w postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  którego  wartość  jest 

mniejsza niż tzw. progi unijne. 

Pojęcia,  czy  w  tym  przypadku  czynności,  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  nie  definiuje 

bynajmniej  tytuł  rozdziału  4  ustawy:  „Wybór  najkorzystniejszej  oferty”.  W  rozdziale  tym 

pomieszczonych jest szereg norm odnoszących się do różnych czynności, które nie składają 

się na  wybór najkorzystniejszej oferty i siłą rzeczy nie mogą go stanowić. Są to, np. normy 

dotyczące  przygotowania  postępowania  (dopuszczenie  składania  ofert  wariantowych  –  art. 

83),  uprawnień  wykonawcy  (art.  84),  przepisy  techniczne,  dotyczące  otwarcia  czy 

przechowywania  ofert,  obowiązki  informacyjne  związane  z  udzieleniem  zamówienia  etc. 

Ponadto  szereg  czynności,  które  zamawiający  musi  bezwzględnie  przeprowadzić,  i  które 

mają  składać  się  na  dynamiczny  proces  badania  ofert  oraz  decydują  o  ważności  umowy  

w  sprawie  zamówienia,  regulowane  jest  poza  ww.  rozdziałem.  Są  to,  np.  kwestie 

podmiotowej kwalifikacji wykonawcy składającego ofertę i jego wykluczenia z postępowania. 

Na marginesie można dodać, iż za prezentowanym stanowiskiem przemawia dodatkowo 

fakt,  że  w  wyniku  kolejnych  nowelizacji  przepisów  o wiele  większego  znaczenia  nabierają 

pozacenowe  kryteria  oceny  ofert  (np.  kwalifikacje  i doświadczenie  osób,  które  będą 

uczestniczyły w realizacji zamówienia, aspekty społeczne, jakościowe, innowacyjne), których 

stosowanie  jest  w  większości  przypadków  obowiązkowe.  Znacznie  większego  znaczenia 

nabiera  też  więc  zarzut  naruszenia  art.  91  ust.  1 ustawy  Pzp  przez  wybór  oferty 

najkorzystniejszej  niezgodnie  z  kryteriami  oceny  ofert  określonymi  w  s.i.w.z.  Można  zatem 

stwierdzić,  że  właśnie  z  tego  powodu  w art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp  dodano  możliwość 

zaskarżenia  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  która  to  czynność  jest  obarczona 

znacznym  ryzykiem  naruszenia  przepisów  ustawy,  zatem  poddanie  jej weryfikacji  w  drodze 

ś

rodków ochrony prawnej jest uzasadnione.  

Do  takiego  wniosku  prowadzi  również  analiza  przepisu  pkt  6  na  tle  pozostałych 

czynności,  względem  których  przysługuje  odwołanie,  określonych  w  pozostałych  punktach 

art.  180  ust.  2  ustawy  oraz  systemowa  wykładnia  tych  przepisów  z  uwzględnieniem 

domniemania racjonalności ustawodawcy.  

Wskazywana nowelizacja art. 180 ust. 2 Pzp rozszerzyła możliwość wnoszenia odwołań 

w postępowaniach o wartości zamówienia poniżej progów unijnych, dopuszczając wniesienie 

odwołania  również  wobec  czynności  opisu  przedmiotu  zamówienia  oraz  wobec  czynności 

wyboru najkorzystniejszej oferty. Jednocześnie jednak nie zostały wykreślone ani zmienione

przesłanki z pkt 3 i 4,  zgodnie z którymi odwołanie przysługuje wyłącznie  wobec czynności 

wykluczenia  odwołującego  z postępowania  oraz  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego. 

A  contrario,  na  podstawie  tych  przepisów  odwołanie  nie  przysługuje  wobec  zaniechania 

odrzucenia  oferty  innego  wykonawcy,  jak  i wobec  zaniechania  wykluczenia  innego 

wykonawcy z postępowania.  

Możliwości zaskarżenia tych zaniechań nie można, zdaniem Izby, wywieść z art. 180 ust. 

2 pkt 6 ustawy Pzp. Przepis ten nie może być interpretowany w taki sposób, że objęte są nim 

wszystkie  czynności  i  zaniechania  poprzedzające  wybór  najkorzystniejszej  oferty,  wówczas 

bowiem zbędne byłoby utrzymanie przesłanek określonych w art. 180 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy 

Pzp.  Nie  sposób  bowiem  twierdzić,  że  racjonalny  ustawodawca,  działający  zgodnie  

z zasadami prawidłowej legislacji, chcąc dopuścić możliwość wnoszenia odwołań, tak wobec 

odrzucenia własnej oferty, jak i zaniechania odrzucenia oferty innego wykonawcy, pierwszą  

z tych możliwości przewidział w odrębnej podstawie prawnej, wprost tę czynność wskazując 

(pkt  4),  a  drugą  z  niewiadomych  powodów  „ukrył”  w  przesłance  dotyczącej  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej (pkt 6). Rozszerzająca interpretacja pkt 6 oraz użytego tam pojęcia wybór 

najkorzystniejszej oferty prowadzi do konstatacji o zbędności przepisu punktu 4 art. 180 ust. 

2  ustawy  Pzp  –  w  takim  przypadku  wybór  najkorzystniejszej  oferty  byłby  przecież  równie 

nieprawidłowy i możliwy do zakwestionowania li  tylko na podstawie pkt 6, jeżeli niesłusznie 

odrzucona zostałaby oferta odwołującego (nie byłoby przy tym wcale potrzeby podnoszenia 

tej  okoliczności  wcześniej,  na  etapie  dokonywania  czynności,  których  sekwencyjność 

umożliwia  na  nowo  ukształtowana  procedura  udzielania  zamówienia).  Racjonalny 

ustawodawca posługuje się metodami legislacji w najprostszy i najbardziej klarowny sposób 

zapewniającymi zamierzony efekt regulacyjny, nie dublując przy tym regulacji o takim samym 

znaczeniu normatywnym (pkt 4 zawiera się w pkt 6). 

Co  więcej,  gdyby  zamiarem  ustawodawcy  nie  było  ograniczenie  odwołań  na  podstawie 

punktu  6  wyłącznie  do  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  sensu  stricto,  zbędne 

byłoby 

określanie 

pozytywnego 

katalogu 

czynności 

podlegających 

zaskarżeniu 

w postępowaniach  poniżej  progów.  Jeśli  bowiem  przyjąć,  że  zaskarżeniu  w  ramach 

zaskarżenia  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  podlega  każda  czynność  i  każde  zaniechanie 

poprzedzające  ten  wybór  i  rzutujące  na  określenie  kręgu  ofert,  spośród  których  wybór  jest 

dokonywany,  to  co  do  zasady  zaskarżeniu  podlegałyby  wszystkie  czynności  i zaniechania 

zamawiającego  w  postępowaniu,  które  miały  miejsce  między  złożeniem  ofert  a  wyborem 

oferty  najkorzystniejszej  i  wpływały  na  ważność  umowy  w  sprawie  zamówienia.  Wykładnia 

rozszerzająca sprowadza się w tym przypadku w swej logicznej konsekwencji do stanowiska, 

ż

e  wszystkie  czynności  zamawiającego  związane  z  oceną  wniosków  lub  ofert,  oprócz 

unieważnienia  postępowania,  zmierzają  bezpośrednio  do  wyboru  oferty.  W  takiej  sytuacji 

racjonalny  ustawodawca  nie  określałby  tego  katalogu  pozytywnie,  ale  negatywnie  wskazał, 

od  czego  odwołanie  nie  przysługuje.  W  praktyce  byłoby  to  tylko  unieważnienie 

postępowania.  Żadne  inne  czynności  czy  zaniechania  zamawiającego,  zwłaszcza 

nierzutujące  na  ważność  umowy  w  sprawie  zamówienia,  nie  wydają  się  tu  szczególnie 

istotne  i  nie  stanowią  przedmiotu  odwołań  w  postępowaniach  nadprogowych  –  tym  samym 

ich regulacja byłaby możliwa do pominięcia. 

Należy również zauważyć, że w postępowaniach o wartości równej lub wyższej niż kwoty 

określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp, odwołanie służy 

wobec  niezgodnej  z przepisami  ustawy  czynności  zamawiającego  podjętej  w postępowaniu  

o udzielenie zamówienia lub zaniechania czynności, do której zamawiający jest zobowiązany 

na podstawie ustawy. Tymczasem w art. 180 ust. 2 ustawy Pzp była i jest mowa wyłącznie 

o tym,  że  odwołanie  w  postępowaniach  poniżej  progów  służy  wyłącznie  wobec  czynności, 

zaś  ustawodawca  nie  wspomina  o  zaniechaniach  zamawiającego.  Biorąc  powyższe  pod 

uwagę  nieuprawnione  jest  założenie,  że  w  odróżnieniu  od  punktów  1-5,  przesłanka  z  pkt  6 

obejmuje  zarówno  czynność,  jak  i  zaniechania  czynności  (w dodatku  innych  niż  czynność 

wprost  wymieniona  w  przesłance).  Przewidziany  w  przepisie  art.  180  ust.  2  katalog 

przesłanek  zawsze  odnosił  się  do  czynnego  zachowania  zamawiającego,  nie  zaś  do 

zaniechań,  i  sytuacja  ta  nie  uległa  zmianie  w  wyniku  ostatniej  nowelizacji  ustawy.  Nadal 

ustawodawca  koncentruje  się  na  zachowaniach  zamawiającego  o  charakterze  czynnym, 

które  doprowadziły  do  danego  wyniku  postępowania,  nie  wspomina  o zaniechaniach. 

Odmiennie  natomiast  odnosi  się  do  tej  kwestii  przepis  art.  181  ust.  1  ustawy  Pzp,  który 

wprost  stanowi,  że  w postępowaniach  poniżej  progów  unijnych  wykonawca  lub  uczestnik 

konkursu  może  w  terminie  przewidzianym  do  wniesienia  odwołania  poinformować 

zamawiającego zarówno o niezgodnej z przepisami ustawy czynności podjętej przez niego, 

jak i o zaniechaniu czynności, do której jest on zobowiązany na podstawie ustawy, na które 

nie przysługuje odwołanie na podstawie art. 180 ust. 2.  

Dodać  w  tym  zakresie  można,  iż  czynności  lub  zaniechania  zamawiającego 

podejmowane  lub  niepodejmowane  względem  ofert  zasadniczo  różnią  się  od  czynności 

związanych  z  przygotowaniem  postępowania,  takich  jak:  określenie  warunków  udziału  

w postępowaniu czy sporządzenie opisu przedmiotu zamówienia, względem których również 

przysługuje  odwołanie  na  podstawie  art.  180  ust.  2  ustawy.  Sporządzenie  dokumentu 

przetargowego  jest  czynnością  niepodzielną  i  „ontycznie”  jednorodną.  Tym  samym 

jakikolwiek  brak  czy  pominięcie  obowiązków  wynikających  z  bezwzględnie  obowiązujących 

przepisów  w  zakresie  określenia  warunków  czy  opisu  przedmiotu  zamówienia,  będzie 

bezpośrednią  wadą  określenia  warunków  czy  opisu  przedmiotu  zamówienia,  a  nie 

zaniechaniem  jakiejś  odrębnej  i  uprzedniej  czynności,  do  której  zamawiający  był 

zobowiązany.  Wskazywanie  na  okoliczność,  iż  art.  180  ust.  2  dotyczy  jedynie  czynności,  

a nie zaniechań zamawiającego, nie przekreśla więc znaczenia normatywnego pkt 2 i 5 ust. 

2 art. 180 ustawy i możliwości zaskarżania na podstawie tych przepisów treści dokumentów 

przetargowych. 

Postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  charakteryzuję  się  fazowością.  

W  pierwszej  kolejności  weryfikacji  podlega  spełnienie  przesłanek  podmiotowych 

warunkujących udział wykonawcy w procedurze przetargowej, o których traktuje art. 22 ust. 1 

ustawy  Pzp.  Jeżeli  wykonawca  nie  wykaże  spełnienia  wyznaczonych  warunków 

podmiotowych, z mocy prawa jego ofertę uznaje się za odrzuconą w oparciu o art. 24 ust. 4 

ustawy  Pzp.  W  następnej  kolejności  zamawiający  weryfikuje  treść  oferty  w  odniesieniu  do 

wymagań  przedmiotu  zamówienia.  Jeżeli  istotna  treść  oferty  nie  jest  zgodna  z  treścią 

istotnych  warunków  zamówienia  -  oferta  podlega  obligatoryjnemu  odrzuceniu  w  myśl 

dyspozycji art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Oferty zweryfikowane pozytywnie (nie biorąc pod 

uwagę  tzw.  procedury  odwróconej  wprowadzonej  omawianą  nowelizacją)  -  poddawane  są 

czynnościom  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  w  wyznaczonych  kryteriach,  do  której  odnosi 

się przepis art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp. Każde z przywoływanych określeń: „wykluczenie 

wykonawcy  z  postępowania”,  „odrzucenie  oferty”  oraz  „wybór  najkorzystniejszej  oferty”  ma 

swoją  odrębną  treść  normatywną  i  ugruntowane  w  praktyce  znaczenie  -  jednoznacznie 

rozumiane  przez  wykonawców  oraz  zamawiających.  Rozporządzenie  Ministra  Rozwoju  

z  dnia  26  lipca  2016  r.  w  sprawie  protokołu  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  (Dz.  U.  z  2016  r.  poz.  1128)  w  Załączniku  1  dotyczącym  najczęściej 

stosowanego  trybu  przetargu  nieograniczonego,  w  pozycjach  15,  17  oraz  18  wyraźnie 

rozróżnia 

czynności 

wykluczenia 

wykonawcy, 

odrzucenia 

oferty 

oraz 

wyboru 

najkorzystniejszej oferty.  

Nie  bez  znaczenia  dla  osądu  rzeczonej  sprawy  pozostają  przepisy  unijne.  Dyrektywy 

odwoławcze  2007/66/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  11  grudnia  2007  r. 

zmieniające  dyrektywy  Rady  89/665/EWG  i  92/13/WG  w  zakresie  poprawy  skuteczności 

procedur  odwoławczych  w  dziedzinie  udzielania  zamówień  publicznych  mają  zastosowanie 

wyłącznie  do  naruszeń  przepisów  dyrektyw  regulujących  procedury  udzielania  zamówień 

publicznych  lub  przepisów  krajowych  implementujących  postanowienia  tych  dyrektyw,  

tj.  w  aktualnym  stanie  prawnym  -  dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  2014/24/UE  

w  sprawie  zamówień  publicznych  oraz  2014/25/UE  w  sprawie  udzielania  zamówień  przez 

podmioty  działające  w  sektorach  gospodarki  wodnej,  energetyki,  transportu  i  usług 

pocztowych, uchwalone 26 lutego 2014 r. i odnoszące się do zamówień o wartości powyżej 

progów  wyznaczonych  powołanym  wyżej  rozporządzeniem  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia 

28  grudnia  2015  r.  w  sprawie  kwot  wartości  zamówień  oraz  konkursów,  od  których  jest 

uzależniony  obowiązek  przekazywania  ogłoszeń  Urzędowi  Publikacji  Unii  Europejskiej  (Dz. 

U. z 2015 r. poz. 2263). Nie są objęte zakresem dyrektyw odwoławczych zamówienia, które 

ze  względu  na  swoją  wartość  nie  podlegają  postanowieniom  dotyczącym  procedur 

udzielania zamówień publicznych.  

W 

kwestii 

dopuszczalności 

i 

zakresu 

stosowania 

ś

rodków 

odwoławczych  

w postępowaniach podprogowych liczą się regulacje ustawodawcy krajowego. Jednocześnie 

jednak  Komisja  Europejska,  uwzględniając  orzecznictwo  Europejskiego  Trybunału 

Sprawiedliwości, zwracała uwagę na konieczność zapewnienia środków ochrony prawnej dla 

najistotniejszych decyzji mogących naruszać interes wykonawców, takich jak wykluczenie ich 

z postępowania czy też odrzucenie oferty. Takie stanowisko znalazło wyraz w Komunikacie 

wyjaśniającym  KE  dotyczącym  prawa  wspólnotowego  obowiązującego  w  dziedzinie 

udzielania  zamówień,  które  nie  są  lub  są  jedynie  częściowo  objęte  dyrektywami  w  sprawie 

zamówień publicznych z dnia 1 sierpnia 2006 r. 

Realizując powyższe postulaty ustawodawca krajowy zmienił treść art. 184 ust. 1 ustawy 

Pzp w brzmieniu z dnia 13 kwietnia 2007 r. - o zmianie ustawy Prawo zamówień publicznych 

oraz  niektórych  innych  ustaw  (Dz.  U.  Nr  82,  poz.  560)  -  mówiącego,  że  od  rozstrzygnięcia 

protestu przysługuje odwołanie, jeżeli  wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty 

określone  w  przepisach,  od  których  jest  uzależniony  obowiązek  przekazywania  UOPWE 

ogłoszeń  o  zamówieniach  -  i  w  kolejnej  nowelizacji  z  dnia  4  września  2008  r.  -  o  zmianie 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  niektórych  innych  ustaw  (Dz.  U.  Nr  171,  poz. 

1058) wprowadził przepis art. 184 ust. 1a w brzmieniu: W postępowaniu o wartości mniejszej 

niż  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8,  odwołanie 

przysługuje wyłącznie od rozstrzygnięcia  protestu dotyczącego: 

1)  wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki i zapytania o cenę; 

2)  opisu sposobu oceny spełnienia warunków udziału w postępowaniu;  

3)  wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia; 

4)  odrzucenia oferty. 

Przy czym dla powyższej nowelizacji przedstawiono następujące uzasadnienie projektu, cyt. 

„Niezbędne  jest  zatem  wprowadzenie  systemu  gwarantującego  ochronę  podstawowych 

interesów  wykonawców,  który  nie  będzie  ograniczał  się  jedynie  do  postępowań,  których 

wartość  przekracza  progi  wynikające  z  przepisów  dyrektyw.  Mając  to  na  względzie, 

proponuje  się  ujednolicenie  zasad  wnoszenia  środków  ochrony  prawnej  dla  zamówień  

o  wartości  mniejszej  niż  progi  unijne.  W  postępowaniach  tych  wykonawca  powinien  mieć 

zagwarantowane  prawo  do  wnoszenia  efektywnych  środków  ochrony  prawnej  dotyczących 

jego najistotniejszych interesów, a mianowicie: 

1) nieprawidłowego wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, wolnej ręki, zapytania o 

cenę; 

2) opisu sposobu oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu; 

3) wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia; 

4) odrzucenia oferty. 

Proponowane  zmiany  dotyczące  systemu  środków  ochrony  prawnej  wpłyną  pozytywnie 

na  przebieg  procedury  udzielania  zamówień  publicznych.  Przede  wszystkim  w  przypadku 

zamówień na roboty budowlane zostanie wprowadzona ochrona prawna dla zamawiających 

do  progu  5  150  000  euro  polegająca  na  wyeliminowaniu  prawa  do  wniesienia  środków 

ochrony prawnej na czynności nie godzące bezpośrednio w interes wykonawcy, który z nich 

korzysta  (np.  dotyczące  nieprawidłowości  w  ofercie  innego  wykonawcy).  Wykonawcy  będą 

mieli  zagwarantowane  efektywne  środki  ochrony  we  wszystkich  postępowaniach  poniżej 

progów  na  decyzje  zamawiających,  godzące  w  ich  podstawowe  interesy  (obecnie 

wykonawcy nie mają prawa do wniesienia odwołania poniżej progów właściwych dla dostaw  

i usług), przy czym skarżone będą mogły być wyłącznie te czynności  zamawiającego, które 

bezpośrednio dotyczą wykonawcy wnoszącego dany środek ochrony prawnej.”  

Następna  nowelizacja  z  dnia  2  grudnia  2009  r.  -  o  zmianie  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778) w omawianym zakresie 

-  pozostawała  w  związku  z  wyeliminowaniem  instytucji  protestu  i  wprowadziła  przepis  art. 

180 ust. 2 Pzp, że jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8, odwołanie przysługuje wyłącznie wobec czynności: 

1) wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki lub zapytania o 

cenę; 

2) opisu sposobu oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu; 

3) wykluczenia odwołującego z postępowania o udzielenie zamówienia; 

4) odrzucenia oferty odwołującego 

- miała więc znaczenie jedynie doprecyzowujące i obowiązywała do wejścia w życie ustawy  

z dnia 22 czerwca 2016 r., tj. w aktualnym brzmieniu. 

Powyższe  wskazuje,  że  przepis  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp  ma  charakter  wyjątku  od 

zasady  generalnej.  W  przeciwieństwie  do  postępowań  dotyczących  zamówień,  których 

wartość  jest  równa  lub  wyższa  od  tzw.  progów  unijnych,  w  przypadku  postępowań 

podprogowych  zasadą  jest  to,  że  odwołanie  nie  przysługuje.  O  intencjach  ustawodawcy 

ś

wiadczy  nieprzypadkowo  użyte  w  art.  180  ust.  2  Pzp  słowo  „wyłącznie”.  Ustawodawca  

w  wyniku  nowelizacji  nie  zdecydował  o  zniesieniu  różnic  przy  korzystaniu  ze  środków 

ochrony  prawnej  w  postępowaniach  podprogowych  i  postępowaniach  powyżej  progów. 

Zdecydowano  jedynie  o  nieznacznym  poszerzeniu  katalogu  przesłanek  umożliwiających 

wniesienie  odwołania  w  postępowaniach  podprogowych.  Skoro  zatem  katalog  czynności, 

wobec  których  odwołanie  przysługuje  nadal  ma  charakter  wyjątku  od  zasady,  to  nie  może 

być on interpretowany rozszerzająco.  

W dalszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 92 ust. 1 ustawy Pzp 

w  brzmieniu  sprzed  nowelizacji,  zamawiający  miał  obowiązek  jednocześnie  informować 

o wyborze  oferty  najkorzystniejszej  oraz  o  ofertach  odrzuconych  i  wykonawcach,  którzy 

zostali wykluczeni z postępowania. Oto historyczna treść przepisu:  

Art.  92.  1.  Niezwłocznie  po  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  zamawiający  jednocześnie 

zawiadamia wykonawców, którzy złożyli oferty, o:  

1)  wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  (firmę)  albo  imię  i  nazwisko,  siedzibę 

albo miejsce  zamieszkania i adres wykonawcy, którego ofertę wybrano, uzasadnienie jej 

wyboru  oraz  nazwy  (firmy)  albo  imiona  i  nazwiska,  siedziby  albo  miejsca  zamieszkania 

i adresy  wykonawców,  którzy  złożyli  oferty,  a także  punktację  przyznaną  ofertom 

w każdym kryterium oceny ofert i łączną punktację;  

2)  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  podając  uzasadnienie  faktyczne 

i prawne;  

3)  wykonawcach,  którzy  zostali  wykluczeni  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia, 

podając uzasadnienie faktyczne i prawne – jeżeli postępowanie jest prowadzone w trybie 

przetargu nieograniczonego, negocjacji bez ogłoszenia albo zapytania o cenę;  

4)  terminie, określonym zgodnie z art. 94 ust. 1 lub 2, po którego upływie umowa w sprawie 

zamówienia publicznego może być zawarta. 

Obecnie przepis art. 92 ust. 1 ustawy Pzp uzyskał następujące brzmienie: 

Zamawiający informuje niezwłocznie wszystkich wykonawców o:  

1)  wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  albo  imię  i  nazwisko,  siedzibę  albo 

miejsce zamieszkania i adres, jeżeli jest miejscem wykonywania działalności wykonawcy, 

którego  ofertę  wybrano,  oraz  nazwy  albo  imiona  i  nazwiska,  siedziby  albo  miejsca 

zamieszkania i adresy, jeżeli są miejscami wykonywania działalności wykonawców, którzy 

złożyli oferty, a także punktację przyznaną ofertom w każdym kryterium oceny ofert łączną 

punktację,  

2)  wykonawcach, którzy zostali wykluczeni,  

3)  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  powodach  odrzucenia  oferty, 

a w przypadkach,  o  których  mowa  w  art.  89  ust.  4  i 5,  braku  równoważności  lub  braku 

spełniania wymagań dotyczących wydajności lub funkcjonalności,  

4)  wykonawcach, którzy  złożyli oferty niepodlegające odrzuceniu, ale nie  zostali  zaproszeni 

do kolejnego etapu negocjacji albo dialogu,  

5)  dopuszczeniu do dynamicznego systemu zakupów,  

6)  nieustanowieniu dynamicznego systemu zakupów,  

7)  unieważnieniu postępowania – podając uzasadnienie faktyczne i prawne.  

Jak  wynika  z  powyższego,  ustawodawca  odrębnie  wypowiada  się  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej  (pkt  1),  wykluczeniach  (pkt  2),  odrzuceniach  (pkt  3),  zaś  po  nowelizacji 

zamawiający  nie  ma  już  obowiązku  jednoczesnego  informowania  o  tych  czynnościach. 

Zatem  znacznie  częściej  zamawiający  będzie  odrzucał  oferty  czy  wykluczał  wykonawców 

zanim wybierze ofertę najkorzystniejszą. Historycznie zamawiający dokonywał, przynajmniej 

w  postępowaniach  jednostopniowych,  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz  odrzuceń  

i  wykluczeń  wykonawców  jednocześnie.  Natomiast  obecnie,  tego  typu  czasowa  odległość 

czynności  wykluczenia  i  odrzuceń  ofert  oraz  wyboru  oferty,  dodatkowo  podkreśla  ich 

odrębność. 

Interpretacja  funkcjonalna  art.  180  ust.  2  pkt  6  ustawy  Pzp  w  sposób  dopuszczający 

zaskarżanie  –  w  ramach  odwołań  wobec  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  –  zaniechania 

odrzucenia  oferty  czy  zaniechania  wykluczenia  wykonawcy,  nie  daje  się  obronić  również 

z powodu  konsekwencji  praktycznych,  co  do  których  należy  wykluczyć,  aby  były  objęte 

zamiarem  ustawodawcy.  Przyjmując,  że  dopuszczalne  jest  kwestionowanie  zaniechania 

odrzucenia  oferty  z  powołaniem  się  na  art.  180  ust.  2  pkt  6  ustawy  Pzp  (wybór  oferty 

najkorzystniejszej), 

należałoby 

podnieść 

kwestię 

możliwości 

jednoczesnego 

zakwestionowania  takiego  samego  zaniechania  w  stosunku  do  oferty  lub  ofert,  które 

wybrane nie zostały (przykładowo, zostały sklasyfikowane, odpowiednio na drugim i trzecim 

miejscu,  za  ofertą  wybraną,  a  przed  ofertą  odwołującego  –  co  zresztą  ma  miejsce  

w  przedmiotowym  postępowaniu,  i  których  zaniechanie  odrzucenia  odwołujący  również 

kwestionuje).  W  świetle  brzmienia  art.  180  ust.  2  pkt  6  wykluczona  jest  możliwość 

zaskarżenia  takiego  zaniechania.  Z  drugiej  strony  trudno  wskazać  ratio  legis  takiego 

ukształtowania  systemu  środków  ochrony  prawnej  i  różnicowania  możliwości  korzystania  

z odwołania ze względu na kwalifikację wykonawcy na dalszej pozycji w postępowaniu, gdy 

wszystkie  oferty  oddzielające  jego  ofertę  od  uznania  za  najkorzystniejszą,  obarczone  są 

według niego wadami przesądzającymi o konieczności ich odrzucenia. 

Ponadto,  tak  szeroka  interpretacja  art.  180  ust.  2  pkt  6  ustawy  Pzp  prowadzi  do 

konsekwencji  jeszcze  trudniejszych  do  zaakceptowania  w  trybach,  w  których  następuje 

prekwalifikacja  wykonawców,  a  w  których  ocenę  istnienia  podstaw  do  wykluczenia 

wykonawcy  od  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  dzieli  cały  odrębny  etap  postępowania. 

W takich  postępowaniach  z  jednej  strony  za  niedopuszczalne  należałoby  uznać  odwołanie 

wobec  zaniechania  wykluczenia  wykonawcy  w  terminie  liczonym  zgodnie  z art.  182  ust.  1 

ustawy  Pzp  (tj.  od  przesłania  informacji  o  wykonawcach  zaproszonych  do  dalszego  etapu 

postępowania) z powołaniem się na 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp – nie nastąpił bowiem wybór 

oferty najkorzystniejszej. Z drugiej strony dopuszczenie do wnoszenia odwołania dopiero po 

wyborze  oferty  najkorzystniejszej  w  takim  trybie  byłoby  po  pierwsze  oderwane  od 

określonych ustawą terminów na wniesienie odwołania, a po drugie – mogłoby doprowadzić 

do  zniweczenia  znacznej  części  postępowania  i  cofnięcia  go  po  wyborze  oferty  na  etap 

prekwalifikacji.  Nie  można  więc  zakładać,  aby  taki  właśnie  był  zamiar  racjonalnego 

ustawodawcy.  

Podkreślić  należy,  iż  prezentowana  wykładania  funkcjonalna  niweczy  argumenty 

dotyczące  rzekomego  celu,  jakim  kierować  miał  się  ustawodawca  przy  nowelizacji  art.  180 

ust.  2  Pzp  –  celu  mającego  polegać  na  znaczącym  rozszerzeniu  zakresu  zaskarżenia  

w postępowaniach podprogowych, zwłaszcza na zaniechanie odrzucenia ofert konkurentów  

i  ich  wykluczenia.  Trudno  bowiem  przyjąć,  iż  rozszerzenie  takie  miałoby  dotyczyć  jedynie 

postępowań  jednostopniowych  albo  niweczyć  dotychczasową  interpretację  przepisów 

dotyczących  terminów  na  wnoszenie  odwołań.  Innymi  słowy,  że  w  podprogowych 

przetargach  jednostopniowych  wybór  oferty  wykonawcy,  który  powinien  zostać  wykluczony  

z  postępowania  mógłby  zostać  zaskarżony,  natomiast  w  procedurach  dwustopniowych  ze 

względu na upływ terminu zaskarżenia czynności prekwalifikacji, wybór najkorzystniejszej nie 

mógłby  zostać  zakwestionowany  z  tego  powodu.  Alternatywą  dla  powyższego  rozróżnienia 

zakresu  ochrony  odwoławczej  była  zmiana  sposobu  liczenia  terminów  na  wnoszenie 

odwołań stosowana również względem postępowań nadprogowych. 

Właśnie  najlepszą  ilustracją  powyższego  stanowiska  jest  dotychczasowa  praktyka 

wnoszenia i przyjmowania odwołań dotyczących trybów dwustopniowych o wartości powyżej 

progów  unijnych.  W  zakresie  tego  typu  postępowań  zasadą  jest  pełna  zaskarżalność 

czynności  zamawiającego.  Regulacja  ustawowa  w  tym  zakresie  nie  uległa  zmianie.  Nie 

zmieniły  się  właściwie  również  przepisy  dotyczące  obliczania  terminów  na  wniesienia 

odwołania, które liczone są od czynności zamawiającego (art. 182 ust. 1 Pzp). W ich świetle 

w przypadku trybów dwustopniowych, przewidujących prekwalifikację wykonawcy, odwołanie 

dotyczące  np.  zaniechania  wykluczenia  wykonawcy  i  zaproszenia  go  do  składania  ofert 

wnoszone jest w terminie liczonym od tej czynności. Na następnym etapie postępowania, tj. 

przy wyborze najkorzystniejszej oferty, odwołujący nie może zakwestionować prawidłowości 

wyboru  ze  względu  na  wybór  oferty  wykonawcy,  który  winien  być  wykluczony  

z postępowania. Jest już na to za późno. 

W świetle powyższego wykładania rozszerzająca art. 180 ust. 1 pkt 6 Pzp doprowadzi do 

sytuacji,  w  której  postulowane  rozszerzenie  możliwości  skarżenia  ofert  konkurentów  swój 

pełny  wymiar  znajdzie  jedynie  w  postępowaniach  jednostopniowych,  albo  konieczne  stanie 

się  również  odejście  od  dotychczasowej  praktyki  skarżenia  podejmowanych  czynności  

i  związanych  z  nimi  zaniechań,  w  czasie  liczonym  od  poinformowania  o  nich,  także  

w  postępowaniach  nadprogowych.  Skoro  wybór  najkorzystniejszej  oferty  rozumiany  jest  

w  ten  sposób,  że  obejmuje  również  zaniechanie  wykluczenia  wybranego  wykonawcy  czy 

odrzucenia  jego  oferty,  to  również  w  przetargu  dwustopniowym  wybór  najkorzystniejszej 

oferty  może  być  zakwestionowany  w  czasie  liczonym  od  jego  dokonania  z  podniesieniem 

wszystkich  okoliczności  związanych  z  czynnościami  uprzednio  podjętymi  w  postępowaniu 

(za  prawidłowy  nie  może  przecież  zostać  uznany  wybór  oferty  wykonawcy,  który  winien 

podlegać  wykluczeniu).  Trudno  przyjąć,  iż  ustawodawca  zamierzał  zróżnicować  możliwy 

zakres  zaskarżenia  w  różnych  trybach  udzielania  zamówień  w  postępowań  podprogowych 

lub  godził  się  na  różnicowanie  liczenia  terminów  do  wnoszenia  odwołań  w  postępowaniach 

podprogowych i nadprogowych, gdy przepisy dotyczące terminów są takie same.  

W  ocenie  Izby,  nie  jest  dopuszczalne  w  takim  przypadku  różne  rozumienie  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  w  trybach  dwustopniowych  i  jednostopniowych.  Nie  jest 

dopuszczalne również posługiwanie się argumentem, że terminowe ograniczenie możliwości 

zaskarżenia  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  ze  względu  na  zaniechanie  wykluczenia 

wykonawcy, którego ofertę wybrano, w przetargu dwustopniowym o wartości poniżej progów, 

nie znajduje zastosowania, dlatego że wykonawca uprzednio nie mógł zaskarżyć czynności 

prekwalifikacyjnych. Prawo takich sytuacji nie rozróżnia. 

Konkludując,  przyjęcie  stanowiska,  zgodnie  z  którym  czynność  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej  należy  rozumieć  szeroko  –  jako  zwieńczenie  wszystkich  czynności 

z zakresu badania i oceny ofert, które doprowadziły do wyboru oferty najkorzystniejszej, nie 

daje  się  obronić  w  świetle  testu  racjonalnego  ustawodawcy.  Przy  przyjęciu  takiej  wykładni 

poza zakresem zaskarżenia w postępowaniach podprogowych pozostawałoby de facto tylko 

unieważnienie postępowania – gdyby taki właśnie był zamiar ustawodawcy, przepis art. 180 

ust. 2 mógłby i powinien zostać sformułowany inaczej. 

Istotnym  argumentem  przemawiającym  za  słusznością  prezentowanego  poglądu  jest 

również  wyrażone  w  toku  prac  legislacyjnych  nad  nowelizacją  stanowisko  jej  autora  – 

Ministerstwa  Rozwoju,  stanowiące  swego  rodzaju  wykładnię  autentyczną.  Podczas 

uzgodnień  międzyresortowych  Ministerstwo  Środowiska  zgłosiło  uwagę,  że  rozszerzenie 

katalogu  okoliczności,  wobec  których  można  zastosować  środki  ochrony  prawnej  

w  postępowaniach  podprogowych,  ograniczy  efektywność  postępowań.  Wskazywano,  

ż

e  jeżeli  zaproponowana  zmiana  jest  konieczna,  przy  tak  rozszerzonym  katalogu 

okoliczności  umożliwiających  skorzystanie  ze  środków  ochrony  prawnej,  niecelowe  jest  

w  ogóle  utrzymanie  art.  180  ust.  2 ustawy  Pzp.  Ministerstwo  Rozwoju  zaznaczyło  w  toku 

prac legislacyjnych, że zmiana jest korzystna dla wykonawców, a enumeratywne wyliczenie 

nie otwiera zakresu środków ochrony prawnej tak szeroko, jak jego brak. Jak podano, przede 

wszystkim,  poza  tym  zakresem  będą  „zaniechania”  zamawiającego,  a  to  znaczna  różnica. 

Odmiennych  zamiarów  nie  sposób  natomiast  wyczytać  z  innych  materiałów  z  prac 

legislacyjnych,  w  tym  z  samego  uzasadnienia  projektu  ustawy,  a  należałoby  zakładać,  

ż

e  jeśli  ustawodawca  chciał  tak  dalece  znieść  dotychczas  obowiązujące  ograniczenia,  

to  byłaby  to  zmiana  na  tyle  istotna,  że  doczekałaby  się  odpowiedniego  komentarza  

w  uzasadnieniu  nowelizacji.  Należy  więc  stwierdzić,  że  intencja  autora  nowelizacji  co  do 

zakresu zaskarżenia w postępowaniach poniżej progów unijnych została wyrażona podczas 

uzgodnień międzyresortowych, ze wskazaniem na zamiar utrzymania wyłączeń dotyczących 

zaniechań zamawiającego i nie może być pomijana przy interpretacji przepisów.  

Dokonywana  przez  Izbę  wykładnia  nie  może  natomiast  uwzględniać  oczekiwań 

wykonawców  co  do  możliwości  jak  najszerszego  wnoszenia  odwołań  w  postępowaniach 

podprogowych,  w sytuacji  gdy  oczekiwania  te  nie  tylko  nie  znajdują  potwierdzenia  

w  brzmieniu  przepisów  rozumianych  zgodnie  z  wszystkimi  regułami  wykładni  prawa,  ale 

wręcz  stoją  w  opozycji  do  wyników  tej  wykładni  i wyartykułowanych  przez  autora  projektu 

celów. 

Dokonana  w  ten  sposób  wykładania  nie  kwestionuje  bynajmniej  ogólnych  celów  ustawy 

Prawo zamówień publicznych, nie przekreśla zasad legalizmu prowadzonego postępowania 

o  udzielenie  zamówienia,  nie  przeczy  również  oczywistej  konstatacji,  że  wybór 

najkorzystniejszej  oferty  jest  zwieńczeniem  długiego  postępowania  i  sekwencji  czynności, 

które 

go 

poprzedzają. 

Opiera 

się 

jedynie 

na 

historycznie 

ugruntowanym  

i  zinstytucjonalizowanym  przez  samego  ustawodawcę,  stanowisku,  że  nie  wszystkie 

czynności  zamawiających,  dokonywane  w  postępowaniach  poniżej  tzw.  progów  unijnych, 

muszą podlegać kontroli w ramach istniejącego systemu środków ochrony prawnej. System 

zamówień  publicznych  działa  w  ten  sposób  dość  sprawnie  od  bardzo  dawna,  a  ponadto 

istnieją  rozmaite  mechanizmy  kompensujące  wyłączenia  pewnego  zakresu  czynności  

z systemu środków ochrony prawnej (np. działania licznych instytucji kontrolnych). 

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zarzuty podniesione w przedmiotowym 

odwołaniu  nie  mieszczą  się  w  katalogu  określonym  w  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp,  gdzie 

mowa  jest  wyraźnie  o  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  nie  zaś  zaniechaniu 

odrzucenia wykonawcy, którego ofertę uznano za najkorzystniejszą. 

Jak słusznie bowiem wskazał, w swoim uzasadnieniu Sąd Okręgowy w Płocku w wyroku  

z dnia 1 lutego 2017 roku, sygn. akt IV Ca 1051/16, cyt. „Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, 

iż chcąc właściwie zinterpretować aktualnie obowiązujący przepis art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p., 

należy odnieść się do przepisów już nieobowiązujących, które pierwotnie dawały możliwość 

wniesienia  odwołań  w  postępowaniach  podprogowych.  Ustawą  zmieniającą  z  dnia  4 

września 2008 r. (Dz. U. nr 171, poz. 1058) dodano do ustawy Prawo zamówień publicznych 

art.  184  ust.  la,  w  myśl  którego  w  postępowaniu  o  wartości  mniejszej  niż  kwoty  określone  

w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8,  odwołanie  przysługuje  wyłącznie  od 

rozstrzygnięcia protestu dotyczącego: 

1) wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki i zapytania o cenę; 

2) opisu sposobu oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu; 

3) wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia; 

4) odrzucenia oferty. 

Celem  powyższej  nowelizacji,  która  znosiła  obowiązujące  dotychczas  generalne 

wyłączenie  odwołania  w  tzw.  postępowaniach  podprogowych,  było  jednocześnie 

ograniczenie  odwołań  do  najistotniejszych  decyzji  mogących  naruszać  interesy 

wykonawców. Pogląd taki zaprezentował w uzasadnieniu uchwały z dnia 12 stycznia 2010 r. 

Sąd Najwyższy (III CZP 119/09), a Sąd Okręgowy w całości go podziela. W związku z tym, 

ż

e  przyjęte  w  art.  184  ust.  1a  p.z.p.  przypadki  miały  wyjątkowy  charakter  wobec 

obowiązującej zasady, że w sprawach o wartości przedmiotu zamówienia niższych niż progi 

unijne określone w art. 11 ust. 8 p.z.p. odwołanie nie przysługuje, konieczna jest wykładnia 

ś

cieśniająca każdego z tych wyjątków. 

Sąd Okręgowy podziela również stanowisko Sądu Najwyższego sformułowane w uchwale 

z dnia 10 grudnia 2009 r. (III CZP 110/09), zgodnie z którym w ramach dyrektyw preferencji 

metod  wykładni  na  czoło  wysuwa  się  powszechnie  akceptowana  w  orzecznictwie  

i  w  piśmiennictwie  zasada  pierwszeństwa  wykładni  językowej  i  subsydiarności  wykładni 

systemowej  i  funkcjonalnej.  Zasada  pierwszeństwa  wykładni  językowej,  choć  nie  ustala 

absolutnego  porządku  preferencji,  to  jednak  dopuszcza  odstępstwa  od  wyniku  jej 

zastosowania  tylko  wówczas,  gdy  wynik  ten  prowadzi  albo  do  absurdu,  albo  do  rażąco 

niesprawiedliwych  lub  irracjonalnych  konsekwencji.  Nie  zawsze  więc  zachodzi  konieczność 

posłużenia  się  kolejno  wszystkimi  rodzajami  wykładni;  nie  ma  w  szczególności  potrzeby 

sięgania  po  dyrektywy  celowościowe  wówczas,  gdy  już  po  zastosowaniu  dyrektyw 

językowych albo językowych i systemowych uda się uzyskać właściwy wynik wykładni. Sąd 

Najwyższy  w  uchwale  składu  siedmiu  sędziów  z  dnia  1  marca  2007  r.  (III  CZP  94/06) 

wskazał,  że  odstępstwo  od  jasnego  i  oczywistego  sensu  przepisu  wyznaczonego  jego 

jednoznacznym  brzmieniem  mogą  uzasadniać  tylko  szczególnie  istotne  i  doniosłe  racje 

prawne,  społeczne,  ekonomiczne  lub  moralne.  Jeśli  zaś  takie  nie  zachodzą,  należy  oprzeć 

się  na  wykładni  językowej.  Wykładnia  językowa  wymaga  uwzględniania  dyrektyw  języka 

potocznego, a zatem przypisywania zawartym w normie prawnej wyrażeniom podstawowego 

i powszechnie przyjętego znaczenia. 

Przenosząc  powyższe  rozważania  na  grunt  niniejszej  sprawy,  stwierdzić  należy,  

iż  -  w  ocenie  Sądu  Okręgowego  -  zamiarem  ustawodawcy  nowelizującego  przepisy  było 

dopuszczenie  możliwości  wnoszenia  odwołań  wobec  ściśle  ustanowionych  czynności 

zamawiającego  i  sprzeczne  z  celem  tego  unormowania  jest  stosowanie  wykładni 

rozszerzającej.  Dodany  ustawą  nowelizującą  z  dnia  22  czerwca  2016  r.  do  art.  180  ust.  2 

p.z.p  punkt  6.,  który  przewiduje  możliwość  wniesienia  odwołania  wobec  czynności  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej,  nie  należy  interpretować  w  taki  sposób,  że  podciągać  pod  niego 

wszystkie  czynności  zamawiającego  dokonywane  w  ramach  badania  i  oceny  ofert 

prowadzące do wyboru oferty najkorzystniejszej. Taka interpretacja przepisu, zdaniem Sądu 

Okręgowego,  zatraciłaby  sens  wyjątkowości  wnoszenia  odwołań  w  odniesieniu  do  tzw. 

postępowań podprogowych. A zatem art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p. należy  rozumieć w sposób 

wąski, odnosząc się przy tym do definicji legalnej pojęcia „najkorzystniejszej oferty” zawartej 

w art. 2 pkt 5 p.z.p. Zgodnie z ową definicją przez „najkorzystniejszą ofertę” należy rozumieć 

ofertę: 

a)  która  przedstawia  najkorzystniejszy  bilans  ceny  lub  kosztu  i  innych  kryteriów 

odnoszących  się  do  przedmiotu  zamówienia  publicznego  w  szczególności  w  przypadku 

zamówień  w  zakresie  działalności  twórczej  lub  naukowej,  których  przedmiotu  nie  można  z 

góry  opisać  w  sposób  jednoznaczny  i  wyczerpujący  lub  która  najlepiej  spełnia  kryteria  inne 

niż cena lub koszt, gdy cena lub koszt jest stała albo 

b) z najniższą ceną lub kosztem, gdy jedynym kryterium oceny jest cena lub koszt. 

Definicja nie zawiera zastrzeżenia, iż najkorzystniejsza oferta wybierana jest spośród ofert 

niepodlegających  wykluczeniu  bądź  odrzuceniu.  Jak  wynika  z  ustawy  p.z.p.  odrzucenie 

oferty  (art.  89  p.z.p.)  oraz  wykluczenie  wykonawcy  (art.  24  p.z.p.)  są  czynnościami 

odrębnymi od wyboru najkorzystniejszej oferty, poprzedzającymi de facto wybór. 

Wniosek  taki  wysnuć  można  również,  rozważając  treść  art.  92  ust  1  p.z.p.  obecnie 

obowiązującego  i  tego  przed  nowelizacją,  która  weszła  w  życie  z  dniem  28  lipca  2016  r. 

Mianowicie  w  porządku  prawnym  obowiązującym  do  28  lipca  2016  r.  zamawiający 

niezwłocznie  po  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  jednocześnie  zawiadamiał  wykonawców, 

którzy złożyli oferty o: 

1) wyborze najkorzystniejszej oferty, podając nazwę (firmę) albo imię i nazwisko, siedzibę 

albo  miejsce  zamieszkania  i  adres  wykonawcy,  którego  ofertę  wybrano,  uzasadnienie  jej 

wyboru  oraz  nazwy  (firmy)  albo  imiona  i  nazwiska,  siedziby  albo  miejsca  zamieszkania  

i adresy wykonawców, którzy złożyli oferty, a także punktację przyznaną ofertom w każdym 

kryterium oceny ofert i łączną punktację; 

2)  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  podając  uzasadnienie  faktyczne  

i prawne; 

3)  wykonawcach,  którzy  zostali  wykluczeni  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia, 

podając  uzasadnienie  faktyczne  i  prawne  -  jeżeli  postępowanie  jest  prowadzone  w  trybie 

przetargu nieograniczonego, negocjacji bez ogłoszenia albo zapytania o cenę; 

4)  terminie,  określonym  zgodnie  z  art.  94  ust.  1  lub  2,  po  którego  upływie  umowa  

w sprawie zamówienia publicznego może być zawarta. 

Ustawą nowelizującą z dnia 22 czerwca 2016 r. artykułowi 92 ust. 1 p.z.p. nadano nowe 

brzmienie, zgodnie z którym zamawiający informuje niezwłocznie wszystkich wykonawców o: 

1)  wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  albo  imię  i  nazwisko,  siedzibę  albo 

miejsce  zamieszkania  i  adres,  jeżeli  jest  miejscem  wykonywania  działalności  wykonawcy, 

którego  ofertę  wybrano,  oraz  nazwy  albo  imiona  i  nazwiska,  siedziby  albo  miejsca 

zamieszkania  i  adresy,  jeżeli  są  miejscami  wykonywania  działalności  wykonawców,  którzy 

złożyli oferty, a także punktację przyznaną ofertom w każdym kryterium oceny ofert i łączną 

punktację, 

2) wykonawcach, którzy zostali wykluczeni, 

3)  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  powodach  odrzucenia  oferty,  a  w 

przypadkach, o których mowa w art. 89 ust. 4 i 5, braku równoważności lub braku spełniania 

wymagań dotyczących wydajności lub funkcjonalności, 

4)  wykonawcach,  którzy  złożyli  oferty  niepodlegające  odrzuceniu,  ale  nie  zostali 

zaproszeni do kolejnego etapu negocjacji albo dialogu, 

5) dopuszczeniu do dynamicznego systemu zakupów, 

6) nieustanowieniu dynamicznego systemu zakupów, 

7) unieważnieniu postępowania 

- podając uzasadnienie faktyczne i prawne. 

Zmiana  brzmienia  powyższego  przepisu,  zdaniem  Sądu  Okręgowego,  oznacza  wyraźne 

rozdzielenie  poszczególnych  czynności  zamawiającego  prowadzących  do  wyłonienia  oferty 

najkorzystniejszej.  Uprzednio  zamawiający  jednocześnie  po  wyborze  oferty  informował 

wykonawców o wyborze oferty najkorzystniejszej, ofertach odrzuconych bądź wykonawcach 

wykluczonych,  obecnie  czynności  tych  może  dokonywać  sukcesywnie.  Powyższe  prowadzi 

do  wniosku,  że  zamawiający  najpierw  odrzuca  poszczególne  oferty  albo  wyklucza 

wykonawców,  a  dopiero  później  spośród  pozostałych  ofert  dokonuje  wyboru 

najkorzystniejszej.  Zakres  pojęcia  oferty  najkorzystniejszej  prawodawca  wskazał  w  art.  91 

ust.  1  p.z.p.,  wedle  którego  zamawiający  wybiera  ofertę  najkorzystniejszą  na  podstawie 

kryteriów  oceny  ofert  określonych  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia.  Przepis 

ten, jak słusznie wskazała Izba, współgra z art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p. W przekonaniu Sądu 

tak ukształtowane brzmienie przepisów art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p., art. 91 ust. 1 p.z.p. oraz 

art.  92  ust.  1  p.z.p.,  oznacza,  że  celem  ustawodawcy  było  wyróżnienie  czynności  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej  od  pozostałych  czynności  zamawiającego  poprzedzających  tenże 

wybór. 

Nie  można  przy  tym  pominąć faktu,  iż  odwołanie  w  pełnym  zakresie  przysługuje  jedynie 

wtedy, gdy wartość zamówienia jest co najmniej równa progom unijnym. Art. 180 ust. 1 p.z.p. 

dopuszcza  wówczas  odwoływanie  się  od  niezgodnej  z  przepisami  ustawy  czynności 

zamawiającego łub zaniechania czynności. Poniżej progów unijnych, a więc jak w niniejszej 

sprawie,  odwołanie  może  być  wniesione  wyłącznie  na  czynności  zamawiającego  określone 

w  art.  180  ust.  2.  Ustawodawca  ewidentnie  rozróżnił  czynności  od  zaniechania  czynności. 

Jest  to  kolejny  argument  przemawiający  za  tym,  iż  w  postępowaniach  podprogowych 

zaniechanie odrzucenie oferty innego wykonawcy nie mieści się w ustawowych przesłankach 

odwoławczych. 

Biorąc zatem pod uwagę preferowaną w orzecznictwie wykładnię językową ścieśniającą, 

nie  sposób  uznać,  iż  zarzut  Odwołującego  dotyczący  zaniechania  odrzucenia  oferty  mieści 

się  w  zakresie  przyczyny  odwoławczej  w  postępowaniach  podprogowych  wskazanej  w  art. 

180  ust.  2  pkt  6  p.z.p.  Jak  wskazał  Sąd  Najwyższy  w  uzasadnieniu  uchwały  z  dnia  12 

stycznia 2010 r., III CZP 119/09, zastosowanie wykładni, która odchodziłaby od językowego 

sensu  przepisu,  uwzględniającego  nadto  treść  całego  aktu  prawnego,  mogłyby 

usprawiedliwiać  jedynie  szczególne  istotne  i  doniosłe  racje.  Sąd  Okręgowy  ostatecznie 

stanął na stanowisku, iż nadanie określeniu użytemu w art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p. szerszego 

znaczenia  może  prowadzić  do  sprzecznego  z  brzmieniem  ustawy  rozszerzenia  katalogu 

czynności  podlegających  zaskarżeniu  odwołaniem  w  tzw.  postępowaniach  podprogowych  

i  nie  ma  żadnego  uzasadnienia  w  szczególnie  ważnych  okolicznościach.  Co  więcej, 

odmiennej  wykładni  nie  dałoby  się  pogodzić  z  dyrektywą  zacieśniającego  tłumaczenia 

regulacji wyjątkowych (exceptiones non sunt extentendae), do których niewątpliwie  zaliczyć 

należy art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p.”. 

Z akt sprawy  wynika, iż  szacunkowa  wartość przedmiotowego zamówienia jest mniejsza 

niż  kwota  wskazana  w  przepisach  wykonawczych  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Z  ogłoszenia  o  zamówieniu  wynika,  iż  przedmiotowe 

zamówienie,  zostało  zakwalifikowane  jako  dostawa.  Zgodnie  z  dyspozycją  §  1  ust.  1  pkt  1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.,  w  sprawie  wysokości  

i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. Nr 41, poz. 238 ze zm.), wysokość wpisu od 

odwołania  wnoszonego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  dostawy 

lub  usługi,  którego  wartość  jest  mniejsza  niż  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na 

podstawie  art.  11  ust.  8 ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień  publicznych, 

zwanej  dalej  „ustawą”,  od  których  jest  uzależniony  obowiązek  przekazywania  Urzędowi 

Oficjalnych  Publikacji  Wspólnot  Europejskich  ogłoszeń  o  zamówieniach  na  dostawy  lub 

usługi, wynosi 7 500 zł. 

Mając  również  na  względzie  okoliczność,  iż  odwołujący  dokonał  wpisu  od  odwołania  

w  wysokości  przekraczającej  wymóg  określony  przepisem  §  1  ust.  1  pkt  1  ww. 

rozporządzenia,  Izba  postanowiła  o  zwrocie  odwołującemu  nadpłaty  wpisu  w  wysokości 

2 500,00 zł 

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz w oparciu 

o  przepisy  §  5  ust.  4  w  zw.  z  §  3  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15 

marca 2010r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów 

kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238 ze 

zm.). W myśl powołanych przepisów, a także zgodnie z poglądem jednolicie prezentowanym  

w  orzecznictwie,  tak  Izby,  jak  i  Sądów  Okręgowych,  w  przypadku  odrzucenia  odwołania 

odwołującego obciąża się całością wniesionego wpisu, zgodnie z zasadą odpowiedzialności 

za  wynik  postępowania  wynikającą  z  art.  192  ust.  10  ustawy  Pzp  (por.  przykładowo  wyrok 

Sądu Okręgowego w Krakowie z 22 listopada 2012 r., sygn. akt: XII Ga 517/11). 

Przewodniczący: 

…………………… 

Członkowie:   

……………………. 

…………………….