KIO 2093/17 WYROK dnia 23 października 2017 r.

Sygn. akt: KIO 2093/17 

WYROK 

z dnia 23 października 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     

Ewa Sikorska 

Katarzyna Poprawa 

Robert Skrzeszewski 

 Protokolant:             

Adam Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  18  października  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  6  października  2017  r.  przez 

wykonawcę Comarch Polska Spółka Akcyjna w Krakowie w postępowaniu prowadzonym 

przez Skarb 

Państwa – Główny Urząd Geodezji i Kartografii w Warszawie 

orzeka: 

uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu – Skarbowi Państwa – Głównemu 

Urz

ędowi  Geodezji  i  Kartografii  w  Warszawie  –  unieważnienie  czynności 

unieważnienia postępowania; 

2.            k

osztami  postępowania  obciąża  Skarb  Państwa  –  Główny  Urząd  Geodezji  i 

Kartografii     w Warszawie i: 

2.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Comarch Polska 

Spółkę Akcyjną w Krakowie tytułem wpisu od odwołania, 

2.2  zasądza  od  Skarbu  Państwa  –  Głównego  Urzędu  Geodezji  i  Kartografii  w 

Warszawie 

–  na  rzecz  Comarch  Polska  Spółki  Akcyjnej  w  Krakowie  –  kwotę   

000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), stanowiącą koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.  - Prawo zam

ówień 

publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1579), na niniejszy  wyrok, w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia, przysługuje skarga, za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

……………………………… 

Sygn. akt: KIO 2093/17 

Uzasadnienie 

Zamawiający – Skarb Państwa – Główny Urząd Geodezji i Kartografii w Warszawie – 

prowadzi  postępowanie o udzielenie zamówienia  publicznego  na  dostawę,  utrzymanie oraz 

zapewnienie ciągłości działania infrastruktury w  ramach projektów CAPAP,ZSIN Faza II,  K-

GESUT. 

Postępowanie  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  roku 

–  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2017  roku,  poz.  1579),  zwanej  dalej 

ustawą P.z.p. 

W dniu 6 października 2017 roku wykonawca Comarch Polska SA w Krakowie (dalej: 

odwołujący)  wniósł  odwołanie  wobec  czynności  podjętych  przez  zamawiającego  w  toku 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, zarzucając zamawiającemu naruszenie 

art.  93  ust.  1  pkt  4  ustawy  P.z.p. 

poprzez  nieuzasadnione  unieważnienie  postępowania  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  sytuacji,  w  której  zamawiający  może  zwiększyć 

kwotę,  którą  zamierza  przeznaczyć  na  realizację  zamówienia,  do  ceny  najkorzystniejszej 

oferty. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  unieważnienia  decyzji  o 

unieważnieniu postępowania i dokonanie wyboru najkorzystniejszej oferty. 

Odwołujący  wskazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  zamówienia,  ponieważ  jest 

podmiotem  zdolnym  do  jego  wykonania,  posiadającym  w  tym  zakresie  odpowiednie 

kompetencje  i  doświadczenie,  który  złożył  ważną  ofertę,  która  powinna  być  przez 

z

amawiającego  uznana  za  najkorzystniejszą.  Poprzez  nieuzasadnione  unieważnienie 

postępowania  odwołujący  może  być  pozbawiony  możliwości  uzyskania  zamówienia,  tym 

samym  w  wyniku  naruszenia  przez  z

amawiającego  przepisów  ustawy  P.z.p.  odwołujący 

może ponieść szkodę polegającą na braku uzyskania przedmiotowego zamówienia. 

Odwołujący  zauważył,  że przesłanką umożliwiającą  unieważnienie postępowania na 

podstawie  art.  93  ust.  1  pkt.  4  ustawy  P.z.p. 

jest  brak możliwości  zwiększenia kwoty, którą 

z

amawiający  zamierza  przeznaczyć  na  realizację  zamówienia,  do  ceny  najkorzystniejszej 

oferty. W przypadku z

amawiającego i przedmiotu niniejszego postępowania możliwość taka 

istnieje. 

Zamawiający  ma  bowiem  na  realizację  przedmiotowego  zamówienia  środki 

finansowe,  przewidziane  już  wcześniej  na  wykonanie  tożsamych  zadań.  Co  więcej,  w 

przypadku  utrzymania  decyzji  o  unieważnieniu  postępowania,  zamawiający  z  tytułu 

świadczenia usługi objętej przedmiotowym zamówieniem będzie płacił więcej, niż płaciłby w 

przypadku rozstrzygnięcia postępowania i wyboru najkorzystniejszej oferty. 

W  ocenie  zamawiającego,  nie  można  zatem  uznać,  że  zasadne  jest  unieważnienie 

postępowania  ze  względu  na  brak  środków  na  jego  realizację  w  sytuacji,  w  której 

za

mawiający będzie zobowiązany do wydatkowania jeszcze wyższych środków na realizację 

tej samej usługi. 

Odwołujący  wskazał,  że  podmiotem  obecnie  świadczącym  usługę  utrzymania 

infrastruktury  jest  Asseco  Poland  SA. 

Umowa  z  powołanym  podmiotem  została  zawarta  w 

dniu 2 

czerwca 2017 r. na 6 miesięcy w ramach zamówienia podstawowego (tj. do 1 grudnia 

2017  r.)  i  6  dalszych  miesięcy  w  ramach  opcji  (tj.  do  1 czerwca  2018  r.).  Jednocześnie,  w 

rama

ch  unieważnionego  postępowania,  zamawiający  zakładał  zawarcie  umowy  i 

rozpoczęcie  świadczenia  usługi  utrzymania  infrastruktury  w  dniu  1  listopada  2017  r. 

Świadczy o tym podany w s.i.w.z. sposób wypełnienia formularza ofertowego, w którym dla 

celów kalkulacji ceny i porównania ofert nakazano wykonawcom uwzględnienie 10 miesięcy 

świadczenia  usługi  utrzymania,  a  jednocześnie  z  innych  postanowień  s.i.w.z.  wynika,  że 

całość  usługi  ma  zakończyć  się  z  dniem  31  sierpnia  2018  r.  Aby  spełnione  zostały  oba 

warunki, to jest termin 10 miesięcy świadczenia usługi i jego zakończenie w dniu 31 sierpnia 

2018 r., rozpoczęcie świadczenia usługi powinno nastąpić w dniu 1 listopada 2017 r. 

Odwołujący  stwierdził,  że  zakresy  obu  zamówień  (objętego  niniejszym 

postępowaniem  i  objętego  umową  z  Asseco)  w  części  dotyczącej  utrzymania  infrastruktury 

pokrywają się ze sobą. Tym samym zamawiający, ogłaszając przedmiotowe postępowanie w 

marcu 2017 r. i zawierając umowę z Asseco w czerwcu 2017 r., musiał uwzględnić ten fakt i 

przewidzieć  narzędzia  pozwalające  mu  na  uniknięcie  podwójnego  płacenia  dwóm 

wykonawcom  za  tę  samą  usługę.  Narzędzia  takie  są  mu  dostępne  na  podstawie  umowy  z 

Asseco (prawo do wypowiedzenia umowy i odstąpienia od niej ze skutkiem ex tunc), a także 

powsze

chnie obowiązujących przepisów Kodeksu cywilnego i Prawa zamówień publicznych. 

Z  całą  pewnością  jednak  w  chwili  zawarcia  umowy  z  Asseco  zamawiający  musiał  mieć 

zagwarantowane  środki  na  utrzymanie  infrastruktury  w  wysokości  określonej  w  umowie,  w 

przeciwnym przypadku doszłoby do rażącego naruszenia dyscypliny finansów publicznych. 

Odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  postanowieniami  umowy  z  Asseco,  za  miesiąc 

świadczenia  usługi  przez  Asseco  Poland  SA  zamawiający  zobowiązany  jest  do  zapłaty          

117  241,14  zł  brutto.  W  unieważnionym  właśnie  postępowaniu  ta  sama  usługa  została 

zaoferowana przez Comarch Polska S.A. za kwotę 113 538,46 zł brutto, czyli o prawie 4 tys. 

miesięcznie mniej. 

Odwołujący podniósł, że: 

po  pierwsze  -  z

amawiający  nie  może  pozostać  bez  usługi  utrzymania  infrastruktury, 

czyli z jakimś wykonawcą musi mieć aktywną umowę i komuś musi za świadczenie tej usługi 

płacić.  Albo  płacić  będzie  Asseco  -  na  podstawie  dotychczasowej  umowy  (do  czasu 

przeprowadzenia  i  rozstrzygnięcia  kolejnego  postępowania,  czyli  co  najmniej  kilka 

dodatkowych miesięcy) albo wykonawcy wybranemu w niniejszym postępowaniu; 

po  drugie  -  z

amawiający  nie  może  płacić  jednocześnie  za  tę  samą  usługę  dwóm 

wykonawcom  (Asseco  na  podstawie  dotychczasowej  umowy  i  nowemu  wykonawcy  na 

podstawie  umowy  zawartej  w  wyniku  rozstrzygn

ięcia  niniejszego  postępowania).  W 

przypadku  rozstrzygnięcia  niniejszego  postępowania  umowa  z  Asseco  będzie  musiała  być 

zatem zakończona, 

Odwołujący  stwierdził,  że  jeśli  decyzja  o  unieważnieniu  postępowania  zostanie 

utrzymana,  z

amawiający będzie zatem płacił za usługę utrzymania więcej, niż w przypadku 

rozstrzygnięcia niniejszego postępowania i wyboru najkorzystniejszej oferty. I odwrotnie, jeśli 

z

amawiający rozstrzygnie powołany przetarg, to zapłaci za usługę utrzymania mniej, niż płaci 

i będzie płacił Asseco - aż do czasu rozpisania i rozstrzygnięcia nowego postępowania. Tym 

samym  zarówno  względy  racjonalne,  jak  i  ekonomiczne,  przemawiają  za  tym,  aby 

z

amawiający zawarł umowę z wykonawcą oferującym tańszą usługę - zamiast kontynuować 

umowę z wykonawcą, który za tę samą usługę otrzymuje wyższe wynagrodzenie, 

Odwołujący powołał się na wyroki Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 10 lipca 2013 r. 

(sygn. KIO 1534/13),  z dnia 21 lutego 2014 r. sygn.  KIO 26/14, z dnia 10 czerwca 2016 r. 

KIO 911/16, z dnia 10 stycznia 2013 r. sygn. akt: KIO 2851/12 i inne. 

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 października 2017 roku wniósł o 

oddalenie odwołania. 

Zamawiający  nie  zgodził  się  z  interpretacją  przepisu  prawa  przedstawioną  przez 

o

dwołującego i uznał ją co najmniej za nielogiczną. Stwierdził, że w treści art. 93 ust. 1 pkt 4 

ustawy  P.z.p. 

wyraźnie  wskazano,  że  "zamawiający  może  zwiększyć  tę  kwotę  do  ceny 

najkorzystniejszej. 

Słowo  „może”  należy  rozumieć  jako  prawo  zamawiającego  nie  zaś 

obowiązek. 

Zamawiający  poinformował,  że  zamówienie  na  obecnie  świadczoną  usługę 

utrzymania  infrastruktury  przez  Asseco 

Poland  S.A.  finansowane  jest  w  ramach  budżetu 

państwa, a unieważnione postępowanie  - ze środków wspólnotowych. 

Zamawiający stwierdził, że nie jest możliwe przenoszenie zobowiązań zaciągniętych 

w  ramach  budżetu  państwa  na  zadania  finansowane  ze  środków  wspólnotowych.  W  jego 

ocenie,  nieprawdziwe  jest  twierdzenie  o

dwołującego,  że  postępowanie  z  2016  roku  oraz 

obecne unieważnione są jednakowe. Potwierdzają to choćby różne w wielu względach Opisy 

Przedmiotów  Zamówienia  oraz  fakt,  iż  poprzednie  zamówienie  dotyczyło  tylko  usługi 

utrzymania,  natomiast  w  zakres  postępowania,  którego  dotyczy  niniejsze  odwołanie 

wchodziła  dostawa  i  usługa  utrzymania  infrastruktury.  W  związku  z  powyższymi 

wyjaśnieniami  zamawiającego  zarzuty  odwołującego  określone  powyżej  należy  uznać 

r

ównież za chybione. 

Zamawiający  stwierdził,  że  podczas  otwarcia  ofert  z  dnia  8  września  2017  r.  podał 

kwotę jaką zamierza przeznaczyć  na  realizację zamówienia i  wynosi  ona 49  327 400,00  zł 

natomiast  kwota  zaoferowana  przez  o

dwołującego  wynosi  49  655  100,00  zł  co 

jednoznacznie wskazuje, że przekracza ona budżet 0 327 700,00 zł. Odwołujący sam zawarł 

te  informacje  w  odwołaniu  opisując  stan  faktyczny  postępowania.  Argumentacja 

o

dwołującego w powyższym zakresie jest zatem niezrozumiała dla Zamawiającego. 

Zamawi

ający  wskazał  na  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  sygn.  akt  KIO  2347/15, 

gdzie  Izba  podkreśliła,  że  unieważniając  postępowania  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  4 

ustawy  P.z.p.,  z

amawiający  nie  jest  zobowiązany  do  wykazania,  że  zwiększenie  kwoty 

przeznaczonej 

na  sfinansowanie  zamówienia  do  ceny  oferty  najkorzystniejszej  jest 

niemożliwe, czego domagał się odwołujący. 

Zamawiający stwierdził, że wyroki Izby, na które powołał się odwołujący, nie wpisują 

się  w  żadnym  stopniu  w  stan  faktyczny  z  niniejszego  postępowania.  Co  więcej, 

dotychczasowa  linia  orzecznicza 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  oraz  sądów  okręgowych 

dotycząca unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy P.z.p. jest 

jednolita.  Sform

ułowanie  zawarte  w  art.  93  ust  1  pkt  4  ustawy  Pzp,  jest  uprawnieniem 

z

amawiającego  i  nie  może  być  podstawą  roszczeń  wykonawców  o  zwiększenie  kwoty 

podanej  bezpośrednio  przed  otwarciem  ofert.  Składy  orzekające  wielokrotnie  zwracały 

uwagę,  że  zwiększenie  kwoty  na  realizację  zamówienia  to  możliwość,  a  nie  obowiązek 

z

amawiającego. 

Zamawiający  wskazał,  że  z  wyroku  Sądu  Okręgowego  w  Katowicach  z  dnia  24 

kwi

etnia 2008 r. wynika, że to zamawiający dokonuje oceny, jaką kwotę może przeznaczyć 

na  sfinansowanie  zamówienia,  a  kontrola  gospodarowania  środkami  finansowymi  przez 

z

amawiającego nie należy do kompetencji uczestników postępowania. 

Zamawiający  wskazał,  że  argumentacja  odwołującego  jest  o  tyle  nietrafiona,  iż  w 

odniesieniu  do  unieważnionego  postępowania,  w  związku  z  przekroczeniem  kwoty,  jaką 

z

amawiający zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia w celu wyrażenia zgody 

na  zwiększenie  tej  kwoty  do  wartości  najtańszej  oferty,  zamawiający  powinien  złożyć  do 

instytucji  nadzorującej,  tj.  do  Ministerstwa  Infrastruktury  i  Budownictwa,  wnioski  o  zmianę 

niżej wymienionych decyzji Ministra Rozwoju i Finansów:  

zapewnieniu finansowania przedsięwzięcia: 

- dla projektu CAPAP 

— decyzja nr 54/POPC/2016,   dla projektu K-GESUT - decyzja 

nr 55/POPC/2016,   dla projektu ZSIN Faza II 

— decyzja nr 56/POPC/2016. 

Ww. 

decyzje  dotyczą  zapewnienia  finansowania  przedsięwzięć  ze  środków  rezerwy 

celowej  budżetu  państwa  i  budżetu  środków  europejskich  dla  programów  i  projektów 

realizowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 

Zamawiający wskazał, że należy mieć na względzie, że uzyskanie decyzji w sprawie 

wniosków  o  zmianę  w/w  decyzji  jest  procesem  długotrwałym,  trwającym  zazwyczaj  około 

kilku  miesięcy,  z  uwagi  na  konieczność  dokonania  szczegółowych  analiz  tych  wniosków 

przez  Ministerstwo  Infrastruktury  i  Budownictwa,  Ministerstwo  Rozwoju  i  ostatecznie  przez 

Ministerstwo Finansów. 

Ponadto,  z  uwagi  na fakt,  że zamawiający  zamierzał  przeznaczyć  na sfinansowanie 

zamówienia  kwotę  49  327  400,00  zł,  w  celu  zwiększenia  tej  kwoty  do  wartości  najtańszej 

oferty, 

musiałby dokonać odpowiednich przesunięć kwot pomiędzy zadaniami wymienionymi 

w harmonogramach rzeczowo-

finansowych projektów CAPAP, K-GESUT i ZSIN Faza II, na 

co  musiałby  uzyskać  akceptację  Instytucji  Pośredniczącej,  tj.  Centrum  Projektów  Polska 

Cyfrowa. 

Zamawiający przywołał tezę orzeczniczą wydaną przez Krajową Izbę Odwoławczą o 

sygn.  akt.  622/15,  w  kt

órej  wykonawca  przekonywał,  że  zamawiający  ma  o  wiele  więcej 

środków  niż  deklaruje.  Powołał  się  przy  tym  m.in.  na  dane  finansowe  dotyczące  tej 

inwestycji,  a  zawarte  w  programie  operacyjnym,  W  uzasadnieniu  Izba  zwróciła  uwagę,  że 

zwiększenie  kwoty,  którą  zamawiający  podał  podczas  otwarcia  ofert,  to  uprawnienie,  a  nie 

obowiązek zamawiającego. Skład orzekający podkreślił też, że ogólna kwota przeznaczona 

na projekt nie musi być wcale wydana na jedno zamówienie. 

Zamawiający  stwierdził,  że  zamówienie  w  kwocie  615  900,00  zł  finansowane  jest  z 

budżetu  państwa  na  rok  2017  r.  i  zgodnie  z  paragrafem  4300  klasyfikacji  budżetowej 

wydatek dotyczy zakupu 

usług. W związku z tym zawarcie umowy po 1 listopada skutkuje w 

zasadzie  brakiem  możliwości  wydania  pieniędzy  budżetowych  w  2017  r.  z  uwagi  na 

ograniczony czas na realizację usług. 

Po  drugie, 

biorąc  pod  uwagę  wszystkie  okoliczności  i  zakładając,  że  planowany 

termin  zakończenia  prac  dostosowania  pomieszczenia  zakończy  się  (w  najgorszym 

wypadku)  31 marca 2018 r.  wykonawca i  tak  nie złożył  oferty, która  mieści  się w  budżecie 

z

amawiającego. 

Po  trzecie

,  kwota  jaką  zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  zamówienie 

p

odstawowe  wynosi  46  764  520,00  brutto,  a  zaoferowana  kwota  na  realizację  zamówienia 

podstawowego przez o

dwołującego wynosi 47 293 500,00 brutto. 

Zamawiający  stwierdził,  że  odwołujący  nie  wskazał  okoliczności  faktycznych 

uzasadniających  prawne  dokonanie  nieprawidłowego  unieważnienia  podstępowania. 

Prowadził jedynie w tym zakresie rozważania dotyczące hipotetycznej oceny przedstawionej 

przez niego koncepcji. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Przedmiotem  zamówienia  objętego  niniejszym  postępowaniem  jest  dostawa, 

utrzymanie o

raz zapewnienie ciągłości działania Infrastruktury w ramach projektów CAPAP, 

ZSIN  -  Faza  II,  K-GESUT.  J

ak  wynika  z  pkt,  4.2.  Załącznika  nr  1  do  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia  (s.i.w.z.)  Szczegółowego  Opisu  Przedmiotu  Zamówienia,  w  ramach 

Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii powstała inicjatywa SIG - inicjatywa mająca na celu 

wypracowanie  i  wdrożenie  spójnego  systemu  zasad  działania  dla  wszystkich 

inicjatyw/projektów  realizowanych  przez  Główny  Urząd  Geodezji  i  Kartografii.  Inicjatywa 

powstała  w  wyniku  dostrzeżenia  potrzeby  zarządzania  wszystkimi  przedsięwzięciami 

realizowanymi  przez  Główny  Urząd  Geodezji  i  Kartografii,  których  rezultatami  jest 

dostarczenie  rozwiązań  informatycznych  wspierających  realizację  zadań  Głównego  Urzędu 

Geodezji i Kartografii. 

Zgodnie  z  treścią  pkt  III.  1  s.i.w.z.  przedmiot  zamówienia  ma  być  zrealizowany 

poprzez: 

• 

Dostawę infrastruktury sprzętowej do środowiska SIG, 

• 

Dostawę oprogramowania standardowego, 

• 

Świadczenie usług utrzymania infrastruktury SIG. 

W  chwili  obecnej  z

amawiający  korzysta  z  infrastruktury,  którą  nabył  na  podstawie 

wcześniejszych  postępowań,  ponosząc  koszty  jej  utrzymania.  Obecnie  podmiotem 

świadczącym usługę utrzymania infrastruktury jest Asseco Poland S,A. na podstawie umowy 

zawartej  w  wy

niku  rozstrzygnięcia  postępowania  na  „Usługi  utrzymania  infrastruktury  SIG" 

(numer  referencyjny  postępowania:  BO-ZP.2610,46,2016.1Z).  Umowa  z  Asseco  została 

zawarta w dniu 2 czerwca 2017 r. i obejmuje 6 miesięcy utrzymania Infrastruktury w ramach 

zamówienia podstawowego (tj. do 1 grudnia 2017 r.) i 6 dalszych miesięcy w ramach opcji (tj. 

do 1 czerwca 2018 r,). 

W dniu 8 wrze

śnia 2017 r, na otwarciu ofert, zamawiający podał kwotę, jaką zamierza 

przeznaczyć na realizację zamówienia - 49 327 400,00 zł brutto. 

W 

postępowaniu złożono oferty z następującymi cenami: 

Wykonawca                                    Cena oferty brutto 

Cena oferty netto 

S&T Services Polska sp. z o.o. 

54 922 922,51 zł 

44 652 782,53 zł 

Comarch Polska SA                         

49 65S 100,00 zł 

40 370 000,00 zł 

Symmetry sp, z o,o.(lider),              

50 393 608,98 zł 

40 970 413,80 zł 

Asseco Data Systems SA, Comp SA 

Wszystkie  trzy  oferty  wykraczały  poza  budżet  podany  przez  zamawiającego,  przy 

czym cena najkorzystniejszej oferty przekroczyła ten budżet o 0,66 %. 

W  dniu  26  września  2017  r.  postępowanie  zostało  przez  zamawiającego 

unieważnione w na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy P.z.p., to jest ze względu na fakt, iż 

cena  najkorzystniejszej  oferty  lub  oferta  z  najniższą  ceną  przewyższa  kwotę,  którą 

zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia. 

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie jest zasadne. 

W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący jest uprawniony do korzystania 

ze środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p. 

Istota  sporu  opierała  się  przede  wszystkim  na  odmiennym  rozumieniu  przez  strony 

postępowania treści art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy P.z.p. 

W  myśl  wskazanego  przepisu,  będącego  podstawą  czynności  unieważnienia 

przedmiotowego 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  zamawiający  unieważnia 

postępowanie,  jeżeli  cena  najkorzystniejszej  oferty  lub  oferta  z  najniższą  ceną  przewyższa 

kwotę,  którą  zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia,  chyba  że 

zamawiający może zwiększyć tę kwotę do ceny najkorzystniejszej oferty. 

Analiza  treści  przepisu  wskazuje,  iż  jego  dyspozycja  znajduje  zastosowanie  w 

przypadk

u kumulatywnego wystąpienia dwóch wskazanych w nim przesłanek: 

1) cena najkorzystniejszej oferty lub cena z najniższą ceną przewyższa kwotę, którą 

zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia oraz 

2) zamawiający nie może zwiększyć tej kwoty do ceny najkorzystniejszej oferty. 

Wskazany  przepis  nie  daje  zatem  zamawiającemu  wyłącznego  i  arbitralnego 

uprawnienia  do  decydowania  o  tym,  czy  zwiększyć  kwotę,  jaką  zamierza  przeznaczyć  na 

sfinansowanie  zamówienia,  czy  też  nie.  Przede  wszystkim  zamawiający  obowiązany  jest 

zbadać,  czy  istnieje  obiektywna  możliwość  zwiększenia  tej  kwoty  i  dopiero  wówczas,  w 

przypadku,  gdy  wynik  badania  okaże  się  negatywny,  podjąć  decyzję  o  unieważnieniu 

postępowania. Podkreślić przy tym należy, że czynność unieważnienia postępowania sama 

w  sobie  sprzeciwia  się  określonemu  w  art.  2  pkt  7a  ustawy  P.z.p.  celowi  postępowania  o 

udzielenie za

mówienia, przez który należy rozumieć dokonanie wyboru oferty wykonawcy, z 

którym zostanie zawarta umowa w sprawie zamówienia publicznego, lub - w przypadku trybu 

zamówienia  z  wolnej  ręki  -  wynegocjowania  postanowień  takiej  umowy.  Tym  samym, 

wskazane  w  ustawie  P.z.p.  przesłanki  unieważnienia  postępowania  –  po  pierwsze  –  nie 

powinny  być  interpretowane  rozszerzająco,  po  drugie  zaś  –  ich  wystąpienie  winno  być 

szczegółowo zbadane i nie powinno budzić żadnych wątpliwości. 

Jednocześnie  wskazać  należy,  iż  wszelkie  czynności  zamawiającego  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  muszą  być  przeprowadzone  z 

poszanowaniem wyrażonych w ustawie P.z.p. zasad, w tym wyrażonych w art. 7 ust. 1 oraz 

w  art.  8  ust.  1 

zasady  przejrzystości  oraz  zasady  jawności  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia.  Respektowanie  tych  zasad  oznacza  między  innymi,  iż  zamawiający  powinien 

zapewnić  wszystkim  zainteresowanym  wykonawcom  odpowiedni  dostęp  do  informacji  o 

zamówieniu,  należycie  dokumentować  wszystkie  etapy  postępowań  oraz  umożliwić 

śledzenie  procesu  udzielania  zamówienia.  Oznacza  to,  iż  również  w  przypadku 

unieważnienia postępowania, wykonawcy winni mieć możliwość zapoznania się z wszelkimi 

okolicznościami,  mającymi  wpływ  na  tego  rodzaju  czynność  zamawiającego.  Powyższe 

wynika  również  z  treści  art.  93  ust.  3  ustawy  P.z.p.,  zgodnie  z  którym  o  unieważnieniu 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  zamawiający  zawiadamia  równocześnie  wszystkich 

wykonawców, którzy: 

ubiegali  się  o  udzielenie  zamówienia  -  w  przypadku  unieważnienia  postępowania 

przed upływem terminu składania ofert, 

złożyli  oferty  -  w  przypadku  unieważnienia  postępowania  po  upływie  terminu 

składania ofert 

podając uzasadnienie faktyczne i prawne. 

Obowiązek  podania  uzasadnienia  faktycznego  i  prawnego  jest  równoznaczny  z 

koniecznością  podania  wszelkich  okoliczności  faktycznych  oraz  podstawy  prawnej  danej 

czynności,  w  tym  przypadku  –  czynności  unieważnienia  postępowania.  W  orzecznictwie 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  wskazuje  się,  że  wymóg  podania  faktycznych  i  prawnych 

podstaw czynności zamawiającego służy m.in. temu, by wykonawca mógł ocenić zasadność 

czynności  zamawiającego,  przede  wszystkim  z  uwagi  na  ewentualność  skorzystania  ze 

środków  ochrony  prawnej.  Uzasadnienie musi  zawierać  wszelkie informacje, które pozwolą 

wykonawcy  podjąć  decyzję  o  zasadności  wnoszenia  środka  odwoławczego  (wyrok  KIO  z 

dnia 04.01.2016 r., sygn. akt KIO 2702/15). 

Odnosząc  powyższe  do  przedmiotowego  postępowania  stwierdzić  należy,  iż 

zamawiający  nie  sprostał  ciążącemu  na  nim  obowiązku  wykazania,  iż  nie  mógł  zwiększyć 

kwoty,  którą  przeznaczył  na  sfinansowanie  zamówienia  do  ceny  najkorzystniejszej  oferty. 

Zarówno  w  informacji  o  unieważnieniu  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  jak  i  w 

postępowaniu odwoławczym  przed  Krajową Izbą  Odwoławczą  zamawiający  nie  przedstawił 

żadnych argumentów, jak i dowodów przemawiających za tym, że takie zwiększenie nie jest 

możliwe. Wręcz przeciwnie – w odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 października 2017 roku 

wskazywał,  że  ewentualna  procedura  mająca  na  celu  zwiększenie  rzeczonej  kwoty  byłaby 

długotrwała i skomplikowana. Tym samym zamawiający niejako zaprzeczył prezentowanemu 

wcześniej stanowisku, stwierdzając, iż zwiększenie kwoty nie jest co do zasady niemożliwe, 

lecz jedynie złożone i przewlekłe. 

Odwołujący w odwołaniu oraz na rozprawie podniósł szereg argumentów i dowodów 

w  celu  wykazania,  iż  zamawiający  może  podnieść  kwotę,  którą  przeznaczył  na 

sfinansowanie zamówienia do ceny oferty odwołującego, będącą ofertą najkorzystniejszą w 

przedmiotowym  postępowaniu.  Zamawiający  zaprzeczył  argumentacji  odwołującego,  nie 

przedstawiając  wszakże  żadnych  wniosków  dowodowych  w  zakresie  prezentowanego 

stanowiska. Wskazać przy tym należy, iż to na zamawiającym, jako podmiocie obowiązanym 

do  wykazania  zaistnienia  przesłanek  wskazanych  w  art.  93  ust.  1  pkt  4  ustawy  P.z.p., 

spoczywał  ciężar  udowodnienia,  iż  nie  istnieje  obiektywna  możliwość  zwiększenia  kwoty 

przeznaczonej na sfinansowanie zamówienia. Zamawiający nie wykazał żadnej inicjatywy w 

tym zakresie

, w związku z czym nie udowodnił zasadności podjętej decyzji o unieważnieniu 

postępowania. 

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania. 

……………………………………… 

……………………………………… 

………………………………………