KIO 1127/18 WYROK dnia 21 czerwca 2018 r.

Sygn. akt: KIO 1127/18 

WYROK 

z dnia 21 czerwca 2018 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Danuta Dziubińska 

Protokolant:            

Zuzanna Idźkowska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2018 r. odwołania wniesionego do Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 6 czerwca 2018 r. przez wykonawcę Paramedica Polska 

sp.  z  o.o.  sp.k., 

ul.  Żołny  11,  02-815  Warszawa  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Szp

ital Powiatowy im. Jana Pawła II, ul. Gen. W. Sikorskiego 9, 64-980 Trzcianka  

przy  udziale  wykonawcy  W.A.S.  Wietmarscher  Polska  sp.  z  o.o.  ul.  Nowa  2,  87-162 

Lubicz  Górny  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie; 

kosztami postępowania obciąża odwołującego Paramedica Polska sp. z o.o. sp.k., ul. 

Żołny 11, 02-815 Warszawa i: 

2.1  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7  500  zł  00  gr 

(słownie:  siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Paramedica 

Polska sp. z o.o. sp.k., ul. Żołny 11, 02-815 Warszawa tytułem wpisu od odwołania; 

2.2.  zasadza  od  odwołującego  Paramedica  Polska  sp.  z  o.o.  sp.k.,  ul.  Żołny  11,  02-

Warszawa na rzecz zamawiającego - Szpitala Powiatowego im. Jana Pawła II, 

ul. Gen. W. Sikorskiego 9, 64-980 Trzcianka  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Poznaniu. 

Przewodniczący:      ……………..…………….. 

Sygn. akt: KIO 1127/18 

Uzas adnie nie  

Szpital  Powiatowy  im.  Jana  Pawła  II  w  Trzciance  (dalej:  „Zamawiający”)  prowadzi  

w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia,  na  podstawie 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz. 

1579 ze zm.), zwanej dalej „ustawą Pzp”, na dostawę ambulansu. Wartość zamówienia nie 

przekracza  kwot  określonych  na  podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  Pzp.  Ogłoszenie  

o  zamówieniu  zostało  zamieszczone  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  w  dniu  7  maja 

2018 r. 

Specyfikacja istotnych warunków zamówienia (dalej: „SIWZ”) została zamieszczona 

na stronie internetowej Zamawiającego w tym samym dniu. 

W  dniu  1  czerwca  2018  r.  Zamawiający  poinformował  wykonawców  o  wyborze 

najkorzystniejszej oferty. 

W  dniu  6  czerwca  2018  r.  wykonawca  Paramedica  Polska  sp.  z  o.o.  sp.k.  (dalej: 

„Odwołujący”)  wniósł  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  wobec  czynności 

Zamawiającego  w  postaci  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  W.A.S. 

Wietmarscher Polska sp. o.o. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie przepisów: 

1)  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp,  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  poprzez  bezprawne 

zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy W.A.S. Wietmarscher Polska sp. z o.o. mimo, 

iż  treść  oferty  tego  wykonawcy  jest  sprzeczna  z  treścią  pkt  15  złącznika  do  SIWZ, 

stanowiącego opis przedmiotu zamówienia; 

2)  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp,  art.  art  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia  wykonawcy  W.A.S.  Wietmarscher  Polska  sp.  z  o.o.  mimo,  iż  wprowadził 

Zamawiającego  w  błąd,  co  do  właściwości  oferowanego  sprzętu,  potwierdzając 

spełnienie pkt 15 złącznika do  SIWZ, stanowiącego opis przedmiotu zamówienia,  przez 

co  złożył  wprowadzające  Zamawiającego  w  błąd  informacje,  mające  wpływ  na  decyzje 

podejmowane 

w postępowaniu przez Zamawiającego. 

Wskazując na powyższe Odwołujący wniósł o: 

unieważnienie  czynności  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty,  złożonej  przez 

wykonawcę W.A.S. Wietmarscher Polska sp. z o.o. 

dokonanie  ponownej  czynności  badania  i  oceny  ofert  w  tym  odrzucenia  oferty 

wykonawcy W.A.S. Wietmarscher Polska sp. z o.o. 

Wykazując  swoje  uprawnie  do  skorzystania  w  postępowaniu  ze  środków  ochrony 

prawnej, 

Odwołujący  wskazał,  iż  jest  jednym  z  najbardziej  doświadczonych  dostawców 

sprzętu ratownictwa medycznego w Polsce. W wyniku czynności i zaniechań Zamawiającego 

został pozbawiony możliwości uzyskania przedmiotowego zamówienia, a tym samym został 

naruszony  jego 

interes  prawny.  Działanie  organizatora  przetargu  może  doprowadzić  do 

powstania szkody w postaci utraconych 

przez Odwołującego korzyści.  

W  uzasadnieniu  odwołania  Odwołujący  wskazał,  iż  w  opisie  przedmiotu  zamówienia, 

zawartym  w  załączniku  do  SIWZ,  zatytułowanym  Sp_Karetak_2018_Tab  „Wyposażenie 

dodatkowe - 

nosze z transporterem”, Zamawiający w pkt 15 opisu transportera zawarł zapis: 

„Deklaracje  zgodności  zgodne  z  aktualna  normą    PN  EN  1789  oraz  PN  EN  1865  na 

oferowany  system  transportowy  (nosze  i  transporter),  folder,- 

załączyć  do  oferty”. 

Zamawiający wymagał pełnej zgodności oferowanego sprzętu z normą PN EN 1789 oraz PN 

EN  1865  oraz 

potwierdzenia  spełniania  wymagań  normy  poprzez  dołączenie  do  oferty 

deklaracji zgodności lub stosownego folderu. W toku postępowania przetargowego wpłynęło 

do  Zamawiającego  szereg  pytań.  Część  z  nich  dotykała  swą  problematyką  wymagania 

zawartego w pkt 15 załącznika do SIWZ, np.: 

„13. Czy Zamawiający wymaga aby zaoferowany system transportu pacjenta, tj. nosze wraz  

z  transporterem  by

ł  zgodny  z  wymogami  aktualnej  normy  PN  EN  1789+A2  oraz  PN  EN 

1865-1 potwierdzony certyfikatem wystawionym przez 

niezależną jednostkę certyfikującą? 

Odpowiedź : Zestaw musi być zgodny z aktualnie obowiązującymi normami 

22.  Aktualna  zharmonizowana  norma  PN-EN  1865-1+A1:2015-08  literalnie  wskazuje  na 

maksymalną  wagę  części  noszowej  noszy  tj.  w  pkt  4.2.3,  iż  nosze  nie  mogą  przekroczyć 

wagi  23  kg.  Zatem  składamy  pytanie  czy  Zamawiający  dopuści  nosze  główne  o  wadze  22 

kg? 

Odpowiedź Zamawiającego : Tak” 

Z  udzielonych 

przez  Zamawiającego  odpowiedzi,  w  ocenie  Odwołującego, 

jednoznacznie  wynika, 

iż  zaoferowany  przedmiot  oferty,  tj.  nosze  i  transporter  ma  być 

zgodny z wymogami aktualnej normy PN EN 1865-1. 

Odwołujący  wskazał,  iż  W.A.S.  Wietmarscher  Polska  sp.  z  o.o.  zaoferowała  nosze 

marki  Stryker  mod  M-

1,  które  nie  spełniają  wymagań  aktualnej  normy  PN  EN  1865-1,  

a 

dokładnie punktu 4.2.3, określającego ciężar noszy i transportera, co potwierdza załączony 

do odwołania Certyfikat VCA. Norma w tym punkcie określa, iż waga części noszonej, czyli 

noszy, 

nie  może  przekraczać  23  kg,  a  waga  całego  zestawu,  tj.  noszy  i  transportera  pod 

nosze, 

nie może  przekraczać  łącznie  51  kg.  Natomiast  zestaw  Stryker  M1,  według  danych 

zawartych  w  Certyfikacie  wystawionym  przez  ni

ezależną  jednostkę  certyfikującą  VCA, 

podaje iż zestaw ten spełnia wymagania zawarte w normie 1865-1, z wyłączeniem pkt 4.2.3. 

Również w dalszej części certyfikatu, w pkt 8, zapisano, iż waga zestawu składającego się z 

noszy  i  transportera  wynosi  55,05  kg. 

„8.  Uwagi:  Masa  wózka  pod  nosze  wraz  z  noszami 

wynosi  55.05  kg, 

w  związku  z  czym  nie  spełnia  w  pełni  treści  punktu  4.2.3,  tak  więc  jest 

wyłączona  z  niniejszego  poświadczenia  zgodności.  Wszystkie  pozostałe  kryteria 

wyt

rzymałościowe zostały spełnione." 

Zdaniem  Odwołującego  oferta  W.A.S.  Wietmarscher  Polska  sp.  z  o.o.  nie  spełnia 

wymagań  technicznych  postawionych  w  SIWZ.  Dodatkowo  wykonawca  ten  wprowadza 

Zamawiającego  w  błąd,  co  do  cech  oferowanego  produktu,  co  stanowi  o  koniczności 

wykluczenia 

z postępowania tego wykonawcy. 

W  dalszej  części  pisma  Odwołujący  podał,  iż  wnosi  o  odrzucenie  oferty  W.A.S. 

Wietmarscher  Polska  sp. 

z  o.o.  z  uwagi  na  niespełnienie  wymagań  w  przedmiocie 

dopuszczalnego  obciążenia  noszy  głównych,  opisanych  w  ostatnim  punkcie  tabeli, 

dotyczącej noszy głównych (nosze główne rozłącznie str. 7) Obciążenie dopuszczalne noszy 

225  kg 

w  związku  z  zapisami  dotyczącymi  wagi  noszy,  transportera  i  obciążenia 

transportera. 

Odwołujący  wskazał,  iż  Zamawiający  wymagał,  aby  obciążenie  dopuszczalne 

zaoferowanych noszy wynosiło min 225 kg, zaś transporter posiadał obciążenie min 225 kg. 

Zaoferowany W.A.S. Wietmarscher Polska sp. z o.o.  transporter, 

rozpatrując oddzielnie bez 

noszy, 

posiada  taką  funkcję.  Zaoferowany  zestaw  transportowy  tj.  nosze  i  transporter 

rozpatrując  łącznie  nie  spełniają  jednak  tego  wymogu,  gdyż  dopuszczalne  obciążenie 

transportera musi być większe o wagę noszy, po to by móc przenosić zarówno wagę samych 

n

oszy jak ich dopuszczalne maksymalne obciążenie (pacjenta). W związku z tym transporter 

powinien  posiadać  obciążenie  dopuszczalne,  wynoszące,  co  najmniej  245  kg,  a  nie  jak 

deklaruje  wykonawca, 

227  kg.  Skoro  w  ofercie  zaoferowano  transporter  z  obciążeniem 

d

opuszczalnym  wynoszącym  225  kg,  to  zaoferowane  nosze  nigdy  nie  osiągną 

funkcjonalności  w  wymaganym  przedziale  225  kg,  lecz  około  200  kg.  Informacje  zwarte  w 

ofercie  są  więc  nieprawdziwe  i  wprowadzające  w  błąd.  Zamawiający  nie  kupuje  samych 

noszy tylko zes

taw, który będzie wykorzystywał razem. Nosze wraz z zestawem nie spełniają 

wymagań  SIWZ.  By  spełnić  wymóg  specyfikacji,  zaoferowany  transporter  powinien  mieć 

obciążenie  dopuszczalne  powiększone  o  wagę  noszy,  tzn.  wynosić  min  245  kg.  Zgodnie  z 

folderem  producenta, 

zarówno  nosze  jak  i  transporter  mają  taką  samą  dopuszczalną 

ładowność, co w praktyce oznacza, iż na nosze nie powinno wkładać się pacjenta o wadze 

cięższej niż 207 kg, zakładając, iż waga noszy wynosi 20 kg, zgodnie z deklaracją oferenta. 

Wymóg  225  kg  ładowności  dla  noszy  nie  jest  spełniony,  a  zatem  zestaw  nie  odpowiada 

wymaganiom  SIWZ 

w  zakresie  dopuszczalnej  ładowności.  Zamawiający  wymagał  pełnej 

zgodności oferowanego sprzętu z normą PN EN 1789 oraz PN EN 1865, tymczasem oferta 

W.A.S. Wietmarscher Polska sp. z o.o. nie odpowiada wymaganiom normy. 

Odwołujący  przywołał  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  i  wskazał  m.in.  na  celowość 

odwołania się do linii orzeczniczej, wypracowanej na tle poprzednio obowiązującego art. 24 

ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp

, według którego z postępowania o udzielenie zamówienia wykluczani 

byli  wykonawcy

,  którzy  złożyli  nieprawdziwe  informacje  mające  wpływ  lub  mogące  mieć 

wpływ  na  wynik  prowadzonego  postępowania  i  w  podsumowaniu  analizy  stwierdził,  iż  dla 

zastosowania tego przepisu k

onieczne było stwierdzenie, że: po pierwsze - wykonawca ten 

złożył  nieprawdziwe  informacje,  po  drugie  -  stanowiło  to  poważne  wprowadzenie  w  błąd 

zamawiającego,  gdyż  informacje  te  miały  wpływ  lub  mogły  mieć  wpływ  na  wynik 

prowadzonego  postępowania,  po  trzecie  -  wykonawca  działał  z  zamiarem  podania 

nieprawdziwych 

informacji  w  celu  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd  lub  nastąpiło  to  

w wyniku jego niedbalstwa. 

Odwołujący zauważył, iż w praktyce wskazywano, iż wykazanie 

winy  umyślnej  wykonawcy  jest  niezwykle  trudne,  gdyż  wymaga  dowodów  spoza 

dokumentacji  o  udzielenie  zamówienia,  które  potwierdzałyby  zamiar  wprowadzenia  w  błąd 

zamawiającego,  czyli  że  wykonawca wyobrażał  sobie taki  skutek  i tego chciał,  ewentualnie 

na to się godził.  

Następnie  Odwołujący  stwierdził,  iż  zupełnie  inaczej  przedstawia  się  możliwość 

przypisania  wykonawcy  niedbalstwa,  czyli  niedołożenia  należytej  staranności  przy 

podawaniu  zamawiającemu  wprowadzających  w  błąd  informacji.    Na  podstawie  art  14 

ustawy  Pzp 

do  oceny  czynności  wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, a zgodnie z art 355 § 1 k.c. dłużnik obowiązany jest 

do  staranności  ogólnie  wymaganej  w  stosunkach  danego  rodzaju  (należyta  staranność). 

Dodatkowo w stosunku do profesjonalistów miernik ten ulega podwyższeniu, gdyż art 355 § 

2  k.c. 

precyzuje,  że  należytą  staranność  dłużnika  w  zakresie  prowadzonej  przez  niego 

działalności  gospodarczej  określa  się  przy  uwzględnieniu  zawodowego  charakteru  tej 

działalności.  Za  takiego  profesjonalistę  należy  również  uznać,  co  do  zasady,  wykonawcę 

ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego. Należyta staranność profesjonalisty 

nakłada na wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, 

aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości. Przypisanie 

określonej osobie niedbalstwa jest uzasadnione tylko wtedy, gdy osoba ta zachowała się w 

określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego dla niej miernika należytej 

staranności. Odwołujący przywołał bogate orzecznictwo w tym zakresie Sądu Najwyższego i 

Izby. 

Odwołujący,  przywołując  wyroki  Izby  z  dnia  26  marca  2008  r.  Sygn.  akt:  KIO/UZP 

218/08  oraz  z  dnia  6  marca  2008  r.,  Sygn.  akt:  KIO/UZP  151/08, 

wskazał,  iż  oferta 

nieodpowiadająca treści specyfikacji to taka, która jest sporządzona odmiennie, niż określają 

to  postanowienia  SIWZ

.  Odmienność  ta  powinna  się  przede  wszystkim  przejawiać  w 

zakresie proponowanego przedmiotu zamówienia i sposobu jego realizacji.  

Odwołujący  dodał,  iż  jego  zdaniem,  słusznie  uznał  w  dniu  28  listopada  2005  r.  SO  

w  Warszawie,  w  sprawie  sygn.  akt  V  Ca 

398/05  „postępowanie  w  sprawie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  jest  sformalizowane  i  oparte  na  sztywnych  regułach  wynikających 

z  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych". Tezę powyższą potwierdził  i  rozszerzył  także SO  

w  Gorzowie  Wielkopolskim  w  dniu  28  września  2005  r.  sygn.  akt  II  Ca  29/05  twierdząc 

„formalizm  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  uzasadnia  stosowanie 

rygorów  w  przypadku  ofert  niespełniających  wymogów  specyfikacji”.  Odwołujący  przywołał 

także  wyrok  ZA  z  dnia  28  stycznia  2005  r.  sygn.  akt  UZP/ZO/0-121/05,  w  którym  został 

zaprezentowany pogląd, iż  „Zamawiający po otwarciu ofert nie może ich oceniać w sposób 

dowolny;  ale  tylko  w  taki,  jaki  poda

ł  w  specyfikacji.  Nie  powinien  również  oceniać  oferty  

w  kategoriach  zgodności  lub  niezgodności  ze  swoimi  intencjami  -  w  tym  przypadku  bardzo 

blisko jest już do dowolności ocen, co narusza art. 7 ustawy Prawo zamówień publicznych",  

a  także  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  23  grudnia  2008  r.  (sygn.  akt  KIO/UZP 

1429/08),  gdzie  Izba 

wskazała,  iż;  „Oferta  posiada  walor  oświadczenia  woli  w  rozumieniu 

przepisów prawa cywilnego, które w zestawieniu ze specyfiką prawa zamówień publicznych, 

jest 

skuteczne, 

je

śli  oferta  spełnia  wymogi  nakładane  przez  Zamawiającego,  

a  w  szczególności  zaś  wtedy,  kiedy  odpowiada  SIWZ"  oraz  wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 133/09), w którym Izba wskazała, 

iż: „Działanie Zamawiającego polegające na wybiórczym traktowaniu wymagań ustalonych w 

siwz,  jest  na  etapie  oceny  ofert  niedopuszczalne,  stanowi  naruszenie  zasady  równego 

traktowania wykonawców oraz uczciwej konkurencji”. 

Pismem  z  dnia  12  czerwca  2018  r.,  które  wpłynęło  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  w  dniu  13  czerwca  2018  r.,  swoje  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  zgłosił  wykonawca  W.A.S.  Wietmarscher  Polska 

sp. z o.o. 

Po  zapoznaniu  się  z  treścią  SIWZ,  ofertą  złożoną  przez  W.A.S.  Wietmarscher 

Polska  sp.  z  o.o.,  korespondencj

ą prowadzoną w postępowaniu, po przeprowadzeniu 

rozprawy i wysłuchaniu stanowisk i oświadczeń stron oraz uczestnika postepowania, 

na  podstawie  zebranego  materiału  dowodowego,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła,  

co następuje: 

O

dwołanie nie zawiera  braków formalnych,  nie została wypełniona żadna z  przesłanek, 

skutkujących jego odrzuceniem, o których stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Pzp oraz, że wpis w 

prawidłowej wysokości został wniesiony w ustawowym terminie.  

Odwołujący  legitymuje  się  uprawnieniem  do  skorzystania  w  przedmiotowym 

postępowaniu  ze  środków  ochrony  prawnej.  Została  wypełniona  materialnoprawna 

przesłanka,  o  której  mowa  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp.  Odwołujący  złożył  ofertę,  która 

według  przyjętych  w  SIWZ  kryteriów  oceny  ofert,  w  przypadku  potwierdzenia  zasadności 

zarzutów  odwołania,  mogłaby  zostać  uznana  za  najkorzystniejszą,  co  mogłoby  skutkować 

uzyskaniem przez niego zamówienia.  

W  ocenie  Izby  wykonawca  W.A.S.  Wietmarscher  Polska  sp.  z  o.o., 

zgłaszający  swoje 

przystąpienie do  postępowania odwoławczego po  stronie Zamawiającego  wypełnił  wymogi, 

określone w art. 185 ust. 2 i 3 ustawy Pzp. W związku z tym  wykonawca ten przystąpił do 

postępowania odwoławczego i stał się jego uczestnikiem.  

Stosowni

e  do  art.  185  ust.  1  ustawy  Pzp  Zamawiający  niezwłocznie  po  otrzymaniu 

odwołania jest zobowiązany do przekazania kopii otrzymanego odwołania oraz wezwania do 

przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego.  Jak  zostało  ustalone  na  posiedzeniu, 

Zamawiający wywiązał się z obowiązku przewidzianego w tym przepisie w dniu 11 czerwca 

2018  r.

,  przesyłając  do  W.A.S.  Wietmarscher  Polska  sp.  z  o.o.  skan  odwołania  wraz  z 

pismem

,  zawierającym  informację  dotyczącą  zgłoszenia  przystąpienia  do  postępowania. W 

związku z tym zgłoszenie przystąpienia do postępowania tego wykonawcy, które wpłynęło do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  13  czerwca  2018  r.  w  formie  przewidzianej 

ustawą,  zawierające  wskazanie  strony,  do  której  przystępuje  i  interes  w  uzyskaniu 

rozstrzygn

ięcia na korzyść tej strony, należało uznać za złożone w terminie. 

Następnie Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Stosownie  do  pkt  3  SIWZ 

przedmiotem  zamówienia  jest  dostawa  do  Zamawiającego 

jednego  fabrycznie  nowego,  rok  produkcji  2017  lub  2018  r.,  ambulansu  typu  P.  Opis 

przedmiotu zamówienia zawarty  został w  załączniku nr 2 do SIWZ, gdzie w odniesieniu do 

wagi  noszy  przewidziany 

został  wymóg:  maksymalnie  21  kg,  zaś  w  odniesieniu  do 

transportera  noszy  głównych,  w  poz.  10  znajduje  się  wymóg:  „Obciążenie  dopuszczalne 

transportera min 225 kg

”, a w poz. 11: ”Waga transportera max 28 kg”. 

W odpowiedzi  z dnia 18 maja 2018 r. na py

tanie zadane przez wykonawcę: „1. Czy 

Zamawiający dopuści na zasadzie równoważności transporter noszy Stryker M1 o wadze 35 

kg

? Zamawiający podał: „Tak” 

Ze złożonego na rozprawie przez Odwołującego pisma w sprawie zgodności BS EN 

sporządzonego przez Brytyjski Urząd ds. Homologacji w dniu 23 marca 2015 

r. wynika, iż przedłożony do badania sprzęt marki Stryker Medical – nosze do karetki Model 

6100 M-

1, w powiązaniu z noszami do karetki, Model 6376/6373/6381 M-1 z mocowaniem w 

środku spełnił wszystkie wymagania, o których mowa w pkt 4.1, 4.2 (z wyłączeniem 4.2.3), 

4.4.,  5.1  i  5.3  normy  BS  EN  1865-1:2010.  Pkt  4.2.3 

tej  normy  wskazuje, iż  część noszowa 

zestawu nie powinna przekraczać 23 kg, zaś podwozie jezdne wraz z noszami nie powinno 

przekraczać wagi 51 kg.  

Zgodzić  się  należy  ze  stanowiskiem  Zamawiającego,  zaprezentowanym  na 

rozprawie, iż poprzez swoją odpowiedź na pytanie wykonawcy, zawartą w piśmie z dnia 18 

maja  2018  r.,  w  której  dopuścił  na  zasadzie  równoważności  zaoferowanie  transportera 

Stryker  M-1 

o  wadze  35  kg,  a  jednocześnie  nie  zmienił  wymogów  co  do  wagi  noszy,  tj.  w 

SIWZ  został  utrzymany  wymóg  aby  ich  waga  nie  przekraczała  21  kg,  w  rzeczywistości 

odstąpił od wymogów wynikających z pkt.4.2.3. normy BS EN 1865-1:2010, a zatem zgodził 

się,  aby  w  postępowaniu  został  zaoferowany  sprzęt,  nie  spełniający  wymogów,  o  których 

mowa w tym punkcie wskazanej normy, p

rzy założeniu, że będzie spełniał pozostałe wymogi 

tej  normy. 

Tym  samym  Zamawiający  wprowadził  zmianę  wymogu,  określonego  w  poz.  11 

tabeli  Opisu  Przedmiotu  Z

amówienia  (dalej:  „OPZ”)  dla  transportera  noszy  głównych, 

dopuszczając  większą  wagę  dla  transportera,  jak  również  wprowadził  zmianę  swojego 

stanowiska, 

wyrażonego w odpowiedzi na pytanie nr 13, zawartej w piśmie z dnia 15 maja 

2018 r., dopuszczając odstępstwo od pkt 4.2.3. ww. normy. 

Decyzja  Zamawiającego  w  tym  zakresie  nie  została  zakwestionowana  przez 

wykonawców. Jak wynika z przebiegu rozprawy, żaden z wykonawców nie wniósł odwołania 

na  tę  czynność  Zamawiającego.  W  związku  z  tym  należy  ją  uznać  za  wiążącą  w  tym 

postępowaniu zarówno  dla  Zamawiającego,  jak i  wykonawców. Tym  bardziej,  iż  jak  wynika  

z  oświadczenia  Zamawiającego  na  rozprawie,  któremu  Odwołujący  nie  zaprzeczył,  rynek  

w zakresie sprzętu objętego zamówieniem jest podzielony na pół, a Zamawiający w piśmie  

z  dnia  15  maja  2018  r.  udzielił  odpowiedzi  na  pytania  wykonawcy,  z  których  wynikało,  iż 

możliwe  było  zaoferowanie  tylko  jednego  produktu.  W  tych  okolicznościach  dopuszczenie 

produktu równoważnego należy uznać za uzasadnione. 

Z  treści  SIWZ  i  odpowiedzi  Zamawiającego  na  pytania,  kierowane  do  niego  przez 

wykonawców w postępowaniu, wskazuje, iż OPZ, będący integralną częścią SIWZ, zawiera 

wymogi  oddzielnie  dla  noszy  i  oddzielnie  dla  transportera. 

SIWZ  nie  zawiera  wymogów  

w zakresie łącznej wagi i łącznego obciążenia dla zestawu (nosze + transporter).  SIWZ nie 

przewiduje również wymogu, aby cały zestaw miał funkcjonalność co do 225 kg. Rozdzielne 

określenie  w  SIWZ  wymogów  wskazuje,  iż  wykonawca,  dla  zachowania  zgodności  oferty  

z  SIWZ, 

winien  zaoferować  nosze  i  transporter,  które  spełniają  wymogi,  określone  osobno 

dla każdego z tych sprzętów.  

Oferta W.A.S. Wietmarscher Polska sp. z o.o. 

zawiera oświadczenia wskazujące, iż: 

waga  oferowanych  noszy  wynosi  20  kg,  obciążenie  dopuszczalne  noszy  wynosi  227  kg  

z  dopiskiem: 

„(Zgodnie  z  wyjaśnieniami  Zamawiającego)”,  zaś  waga  oferowanego 

transportera  wynosi  maksymalnie  35  kg

,  z  dopiskiem:  „zgodnie  z  odpowiedzią”,  natomiast 

obciążenie  dopuszczalne  transportera  wynosi  227  kg.  W  pozycji  15  OPZ  dla  transportera 

noszy  głównych  wykonawca  wstawił:  „TAK”  oraz  analogiczny  zapis,  jaki  w  tej  pozycji 

zastosował  Zamawiający,  tj.  Deklaracje  zgodności  zgodne  z  aktualna  normą  PN  EN  1789 

oraz PN EN 1865 na oferowany system transportowy (nosze i transporter), folder,- 

załączyć 

do  oferty

”.  Do  oferty  tego  wykonawcy  został  załączony  folder,  w  którym  przy  opisie 

parametrów  noszy  znajduje  się  informacja,  iż  nosze  wraz  z  mocowaniem  posiadają  atest 

zgodności z normą PN-EN-1865 i wytrzymałości na przeciążenia w zakresie 10 g zgodny z 

normą PN-EN-1789. 

Treść  oferty  Przystępującego,  w  zakresie  zakwestionowanym  w  odwołaniu,  spełnia, 

zatem  wymogi  postawione  p

rzez  Zamawiającego.  Wykonawca  ten  oferuje  sprzęt  

o parametrach zarówno, co do wagi i obciążenia noszy, jak i co do obciążenia transportera  

w  wielkościach  zgodnych  z  wymogami  wprost  zapisanymi  w  SIWZ,  oraz  –  co  do  wagi 

transportera 

– zapisanymi w ww. piśmie Zamawiającego, dnia 18 maja 2018 r. Z pisma tego, 

bowiem 

wynika,  iż  Zamawiający  na  zasadzie  równoważności  dopuścił  transporter  noszy 

Stryker M1 o wadze 35 kg.  

Tym  samym  nie  potwierdził  się  zarzut  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp. 

Przepis  ten  stanowi,  iż  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  treść  nie  odpowiada  treści 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3.  

Zgodność  oferty,  rozumianej,  jako  oświadczenie  woli  w  rozumieniu  art.  66  k.c.  z 

treścią  SIWZ,  należy  oceniać  z  uwzględnieniem  treści  SIWZ,  a  wszelkich  nieścisłości  w 

SIWZ

 bądź niejasności nie można interpretować na niekorzyść wykonawcy. Zamawiający nie 

wymagał,  opisanej  w  odwołaniu  funkcjonalności  noszy  i  transportera,  rozumianych  łącznie 

jako  zestaw.  Nie  jest  zatem  zasadne  oczekiwanie  Odwołującego,  aby  Zamawiający 

dokonywał oceny ofert z uwzględnieniem niepostawionych wcześniej wymogów. 

Skoro oferta Przystępującego, stanowiąca jednostronne zobowiązanie wykonawcy do 

wykonania oznaczonego świadczenia, które zostanie zrealizowane na rzecz Zamawiającego, 

jeżeli  jego  oferta  zostanie  uznana  za  najkorzystniejszą  w  postępowaniu  i  zostanie  z  nim 

zawarta  umowa  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  spełnia  wymogi  i  potrzeby,  opisane 

przez Zamawiającego w OPZ oraz w odpowiedzi na pytanie wykonawcy, którą to odpowiedź, 

zgodnie ze stanowiskiem Zamawiającego, należy uznać, za zmieniającą w tej części SIWZ, 

to 

należy uznać, iż treść tej oferty odpowiada treści SIWZ. W konsekwencji należy stwierdzić 

brak wystąpienia przesłanki do odrzucenia oferty, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy 

Pzp.  

Powyższe wskazuje również, iż nie potwierdził się także zarzut naruszenia art. 24 ust. 1 

pkt  17  ustawy  Pzp

,  który  stanowi,  iż  zamawiający  wyklucza  z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił 

informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane  przez  za

mawiającego  w  tym  postępowaniu.  Z  przepisu  tego  wynika,  iż 

z

amawiający  jest  obowiązany  wykluczyć  wykonawcę  z  postępowania  na  jego  podstawie, 

jedynie wtedy gdy wszystkie przesłanki w nim zawarte wystąpią łącznie.  

Wykonawca  W.A.S.  Wietmarscher  Polska  sp.  z  o.o. 

zaoferował  sprzęt,  który  spełnia 

wymogi  postawione  przez  Zamawiaj

ącego,  w  tym  wymogi  aktualnej  normy  BS  EN  1865-

z wyjątkiem pkt 4.2.3., które to odstępstwo Zamawiający zaakceptował w ww. piśmie 

z  dnia  18  maja  2018  r.,  z

awierającym  odpowiedź  na  pytanie,  dotyczące  zaoferowania  na 

zasadzie  równoważności,  transportera  Stryker  M1  o  wadze  35  kg.  Przystępujący  w  swojej 

ofercie wprost wskazał na wagę 35 kg oferowanego sprzętu, tj. wyższą niż podana w OPZ, 

ale  zgodną  ze  stanowiskiem  Zamawiającego,  wyrażonym  w  ww.  odpowiedzi,  przy  czym 

uczynił to z zaznaczeniem, że pozostaje to w związku tą odpowiedzią Zamawiającego. Nadto 

wykonawca  ten  załączył  do  oferty  folder,  wymagany  w  pkt  15  OPZ  dla  transportera  noszy 

głównych, z którego wynika zgodność oferowanego transportera z podanymi w tym punkcie 

normami.  Z

ważywszy  na  aktualną  normę  BS  EN  1865-1:2010  i  dopuszczone  przez 

Zamawiającego  odstępstwo  od  jej  pkt  4.2.3.  oraz  spełnianie,  przez  zaoferowany  przez 

Przystępującego  sprzęt,  pozostałych  wymogów  aktualnej  normy,  co  jest  bezsporne 

pomiędzy stronami, również w tym zakresie, nie można dopatrzyć się podania nieprawdziwej 

informacji 

i wprowadzenia Zamawiającego w błąd. 

N

ie  wystąpiły  zatem  przesłanki  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania  na  podstawie 

art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp.  Nie  występuje  przypadek  podania  nieprawdziwych 

informacji, które mogłaby wprowadzić Zamawiającego w błąd.  

Tym samym nie po

twierdziły się również zarzuty naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp 

wskazane  przy  zarzutach  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  oraz  24  ust.  1  pkt  17 

ustawy  Pzp.  Przepisy  te  stanowią,  iż  zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkure

ncji  i  równe  traktowanie wykonawców  oraz  zgodnie  z  zasadami  proporcjonalności  i 

przejrzystości  (ust.  1)  oraz,  że  zamówienia  udziela  się  wyłącznie  wykonawcy  wybranemu 

zgodnie  z  przepisami  ustawy  (ust.3). 

Odwołujący  nie  przedstawił  odrębnej  argumentacji  na 

poparcie 

zarzutów naruszenia tych przepisów. Stosownie natomiast do przepisu art. 190 ust. 

1 i 3 ustawy Pzp strony i uczestnicy post

ępowania odwoławczego są obowiązani wskazywać 

dowody  dla  stwierdzenia  faktów,  z  których  wywodzą  skutki  prawne,  przy  czym  dowody  na 

poparcie  swoich  twierdzeń  lub  odparcie  twierdzeń  strony  przeciwnej,  którymi  w 

szczególności są dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz przesłuchanie stron, 

mogą przedstawiać aż do zamknięcia rozprawy.  

Stosownie do art. 192 ust. 7 ustawy Pzp 

Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie 

były  zawarte  w  odwołaniu.  W  związku  z  tym  Izba  nie  rozstrzygała  zarzutu  Odwołującego 

przedstawionego  na  rozprawie,  a  dotyczącego  braku  przedłożenia  przez  Przystępującego 

dokumentu  potwierd

zającego  zgodność  z  normą  1865,  przy  jednoczesnym  przyznaniu,  iż 

Zamawiający nie wymagał przedłożenia wraz z ofertą takiego dokumentu.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  art. 

192  ust.  10  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  stosownie  do  wyniku  postępowania, 

zgodnie 

z § 1 ust. 1 pkt 1, § 3 pkt 1 2 lit. b i § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości wpisu od odwołania oraz rodzajów 

kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (jednolity  tekst  Dz.  U.  

z 2018 r. poz. 972). 

Przewodniczący:  ..……………….…..….