KIO 1541/18 WYROK dnia 14 sierpnia 2018 r.

Sygn. akt: KIO 1541/18 
 

WYROK 

  z dnia 14 sierpnia 2018 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  



w składzie: 

Przewodniczący:      Anna Chudzik 

Protokolant:    

Adam Skowroński    

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  14  sierpnia 

2018  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesione

go  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  3  sierpnia  2018  r.  przez 

wykonawc

ę INTOP Warszawa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,  

w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  z  siedzibą 

w Warszawie, 

orzeka: 

Uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu: unieważnienie czynności odrzucenia 

oferty  Odwołującego  oraz  powtórzenie  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty 

Odwołującego; 

Kosztami postępowania obciąża PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. i: 

2.1.  zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

(słownie:  dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego 

tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kwotę 23 600 zł 00 gr (słownie: 

dwadzieścia  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  uzasadnione 

koszty  strony  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania  oraz  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r., 

poz.  1579  z  późn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  –  w terminie 

dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie.  

Przewodniczący:      ………………. 

Sygn. akt: KIO 1541/18 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający 



  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A. 



  prowadzi  w trybie  przetargu 

nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Rozbudowa 

przejścia pod torami wraz  z  przebudową peronu nr  2 w stacji Jaworzyna  Śląska  w ramach 

projektu:  Prace  na  linii  kolejowej  nr  274  Wrocław-Zgorzelec  na  odcinku  Wrocław-Jelenia 

Góra oraz przyległych łącznicach. 

W dniu 3 sierpnia 2018 r. wykonawca INTOP Warszawa Sp. z o.o. wniósł odwołanie 

wobec  czynności  odrzucenia  jego  oferty  oraz  zaniechania  przekazania  mu  uzasadnienia 

faktycznego  decyzji  o  odrzuceniu  oferty.  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie 

przepisów: art. 7 ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, art. 92 ust. 1 pkt 

3 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy Pzp,  art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 2 pkt 7 ustawy Pzp 

oraz art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp w zw. z art. 3 oraz art. 10 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 

r. zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.  

Odwołujący przedstawił następujący stan faktyczny: 

Z

amawiający  ustalił  następujące  kryteria  ocen  ofert:  całkowita  cena  brutto  –  60%, 

termin realizacji 

– 40%. Ocena punktowa w ramach kryterium „Termin realizacji" miała zostać 

przyznana  poprzez  porównanie  sumy  miesięcy,  o  którą  ulegają  skróceniu  terminy  na 

wy

konanie poszczególnych Etapów w badanej ofercie z największą sumą miesięcy, o którą 

zostaną  skrócone  terminy  na  wykonanie  poszczególnych  Etapów  względem  terminów 

określonych  przez  Zamawiającego  jako  maksymalne.  W  pkt.  V  IDW  Zamawiający  nie 

dopuścił  możliwości  składania  ofert  wariantowych.  Zamawiający  w  IDW  przewidział,  że 

maksymalna liczba miesięcy (Czas na Ukończenie) wynosić może 17 miesięcy (pkt 20.7.2.5 

IDW).  Załącznikiem  nr  5  do  IDW  był  Harmonogram  Realizacji  Zadania  Zamawiającego, 

sporządzony  na  wykresie  Gantta,  który  przewidywał  pięć  etapów  realizacji  zamówienia. 

Obowiązkiem wykonawcy było opracowanie Harmonogramu Realizacji Zadania Wykonawcy 

poprzez  nałożenie  terminów  realizacji  poszczególnych  Etapów  na  HRZZ.  W  pkt.  20.7.2.5 

IDW  Zamawiający  opisał  procedurę  weryfikacji  poprawności  skrócenia  przez  wykonawców 

czasu na wykonanie zamówienia poprzez zaoferowanie terminów realizacji poszczególnych 

Etapów  krótszych  o  co  najmniej  30%  wobec  średniej  arytmetycznej  skrócenia  terminu  na 

wykonanie  danego  Etapu  prz

ez wykonawców składających wszystkie oferty niepodlegające 

odrzuceniu. Zaistnienie takiej sytuacji spowodować miało wszczęcie procedury wyjaśniającej 

prowadzonej w oparciu o art. 87 ust. 1 ustawy Pzp. 

W  terminie  wyznaczonym  w  IDW  złożonych  zostało  pięć  ofert.  Najkorzystniejszy 

bilans  ceny  i  pozostałych  kryteriów  przedstawiała  oferta  Odwołującego  (29.950.500,00  zł 

brutto). Odwołujący przewidział następujące terminy realizacji poszczególnych Etapów: 



  Etap 1 

– 1 miesiąc; 



  Etap 2 

– 3 miesiące (wobec maksymalnych 7 przewidzianych przez Zamawiającego); 



  Etap 3 

– 3 miesiące (wobec maksymalnych 7 przewidzianych przez Zamawiającego); 



  Etap 4 

– 3 miesiące (wobec maksymalnych 5 przewidzianych przez Zamawiającego); 



  Etap 5 

– 2  miesiące (wobec maksymalnych 6 przewidzianych przez Zamawiającego). 

Pismem  z  7  czerwca  2018  r.  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  złożenia 

wyjaśnień  treści  złożonej  oferty.  Wyjaśnienia  te  mały  odnosić  się  do  Etapów  2,  3,  4  i  5 

i 

wskazywać na następujące aspekty realizacji zamówienia: fazowanie robót, metody, jakimi 

wykonawca planuje wykonać roboty, zasoby ludzkie i sprzętowe konieczne do zrealizowania 

robót  w  zaproponowanym  rozwiązaniu  technicznym,  zakładana  wydajność  zasobów,  plan 

dostaw materiałów i urządzeń, ocena ryzyka i jego ewentualna mitygacja. 

Pismem  z  13  czerwca  2018  r.  Odwołujący  przedstawił  wyjaśnienia  w  zakresie 

wskazywanych przez Zamawiającego okoliczności (wyjaśnienia 1). 

Następnie  (pismo  z  5  lipca  2018  r.)  Zamawiający  zwrócił  się  do  Odwołującego 

z 

wnioskiem o uszczegółowienie informacji dotyczących Etapu 2. Wniosek sprowadzał się do 

wskazania  szczegółowych  założeń  technologicznych  wraz  z  przyjętymi  rozwiązaniami 

dotyczącymi transportu materiałów do miejsca wykonania robót. Zamawiający poinformował 

Odwołującego,  że  ocena  wyjaśnień  złożonych  w  nawiązaniu  do  czasu  realizacji  Etapu  2 

odbędzie się w kontekście świadczenia niemożliwego do spełnienia w rozumieniu art. 387 Kc 

w  zw.  z  art.  58  Kc.  Pismem  z  9  lipca  2018  r.  Odwołujący  ustosunkował  się  do  wezwania, 

przedstawiając  m.  in.  analizowane  przez  Odwołującego  (na  etapie  składania  oferty) 

możliwości  realizacji  jednoczesnych  prac  na  peronie  oraz  wykonywania  robót  torowych, 

różniących się głównie metodami transportu materiałów do placu budowy (wyjaśnienia 2). 

Dnia  17  lipca  2018  r.  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  udzielenia  kolejnych 

wyjaśnień.  Pytania  Zamawiającego  sprowadzały  się  do  sposobu  realizacji  prac  w  ramach 

Etapu  2  (dot.  potencjału  kadrowego,  sprzętowego  oraz  wykorzystania  przejazdu 

kolejowego).  Do  tego  wezwania  Odwołujący  ustosunkował  się  pismem  z  19  lipca  2018  r. 

(wyjaśnienia 3).  

Dnia  24  lipca  2018  r.  Zamawiający  powiadomił  Odwołującego  o  odrzuceniu  jego 

oferty  jako  niezgodnej  z  SIWZ.  Jako  pierwszą  z  przyczyn  wskazał  brak  wykazania,  że 

realizacja  prac  z  Etapu  2  może  być  wykonana  w  terminie  3  miesięcy.  Zdaniem 

Zamawiającego  przedłożone  wyjaśnienia  przedstawiają  warianty,  a  Zamawiający  nie 

przewidział możliwości składania ofert wariantowych. Dodatkowo Zamawiający stwierdził, że 

udzielając  wyjaśnień  Odwołujący  zaczął  negocjować  sposób  wykonania  zamówienia.  Jako 

podstawę prawną odrzucenia oferty Odwołującego Zamawiający wskazał także art. 89 ust. 1

pkt  3  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  3  i  10  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji, 

stwierdzając,  że  celem  przyświecającym  Odwołującemu  była  eliminacja  konkurencyjnych 

wykonawców. 

Zarzut dotyczący niezgodności oferty z treścią SIWZ 

Odwołujący  zakwestionował  twierdzenie  Zamawiającego,  jakoby  składając 

wyjaśnienia  nie  wykazał,  że  realizacja  świadczenia  jest  możliwa  w  zakresie  Etapu  2 

w okresie  trzech  mi

esięcy.  Podniósł,  że  Zamawiający  nie  zdecydował  się  na 

zaprezentowanie przyczyn, dla których doszedł do takiego wniosku. 

Zdaniem  Odwołującego,  działania  podjęte  przez  Zamawiającego  mają  znamiona 

nadużywania  procedury,  o  której  mowa  w  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp.  Przepis  ten  służy 

bowiem  do  wyjaśniania,  a  więc  doprowadzenia  niezrozumiałej  treści  oferty  wykonawcy 

w 

konkretnym  zakresie  do  znaczenia  zrozumiałego  i  niebudzącego  wątpliwości.  Trudno 

zgodzić  się  z  Zamawiającym,  że  oświadczenie  Odwołującego  może  być  odczytywane  jako 

niezrozumiałe  –  Odwołujący  w  sposób  jednoznaczny  wskazał  terminy  realizacji 

poszczególnych  Etapów.  Terminy  te  nie  wykraczały  poza  określone  w  dokumentacji  limity. 

W 

jednoznaczny  sposób  terminy  te  zostały  potwierdzone  w  złożonych  wyjaśnieniach. 

Zamawiający natomiast podjął decyzję o odrzuceniu oferty Odwołującego nie wykazując, że 

oferta ta nie odpowiada treści SIWZ. 

Odwołujący  podniósł,  że  udzielone  przez  niego  wyjaśnienia  nie  zmieniają 

oświadczenia  zawartego  w  ofercie  co  do  terminów  realizacji  poszczególnych  Etapów.  Nie 

sposób więc ustalić, na czym polegać miałaby rzekoma niezgodność ze specyfikacją. Skoro 

bowiem Zamawiający nie dopatrzył się podstaw do zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy 

Pzp przed wezwaniem do złożenia wyjaśnień, to takowe nie istniały również po ich złożeniu. 

Ponadto, skoro Zamawiający nie postawił dolnego limitu w zakresie czasu trwania Etapów, to 

ewentualna ocena zasadności odrzucenia oferty nie powinna odbywać się przez pryzmat art. 

89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. 

Odwołujący  podniósł,  że  weryfikacja  zgodności  oferty  ze  specyfikacją  nie  może 

opierać  się  wyłącznie  na  subiektywnej  ocenie  czy  też  swoistym  domniemaniu  wysnutym 

przez Zamawiającego. Aby stwierdzona została przesłanka niezgodności z SIWZ niezbędne 

jest  ustalenie

, że złożona oferta nie odpowiada wymaganiom co do zakresu, ilości, jakości, 

warunków  realizacji  i  innych  elementów  istotnych  dla  wykonania  przedmiotu  zamówienia. 

Skoro takie wymagania nie zostały sprecyzowane (a więc nie jest możliwe stwierdzenie, że 

złożona oferta im nie odpowiada), to Zamawiający nie ma podstaw do korzystania z art. 89 

ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp,  czego  dowodzi  również  to,  że  Zamawiający  nie  wskazał  który 

z 

wymogów specyfikacji został naruszony. Zdaniem Odwołującego Zamawiający nie tylko nie 

udowodnił,  ale  nawet  nie  podjął  próby  wskazania,  na  czym  polega  niezgodność  oferty 

Odwołującego ze specyfikacją, stosując więc przepis art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp naruszył 

jego dyspozycję. 

Odwołujący  podkreślił,  że  odpowiadając  na  wezwania  Zamawiającego  udzielał 

wyjaśnień  szczegółowych  i  wyczerpujących,  a  w  treści  składanych  pism  nie  ograniczał  się 

jedynie  do  zakresu  informacji  żądanego  przez  Zamawiającego:  wyjaśnienia  1  odnoszą  się 

szczegółowo,  na  18  stronach,  do  wszystkich  sześciu  okoliczności,  które  wskazał 

Zamawiający,  wyjaśnienia  2  zawierają  wieloaspektowe  omówienie  możliwych  do 

wykorzystania  sposobów  transportu  materiałów  do  miejsca  wykonywania  robót  w  ramach 

realizacji  Etapu  2  w  zaoferowanym  przez  Odwołującego  terminie,  wyjaśnienia  3 

uszczegóławiają  przyszłą  realizację  Etapu  2,  w  kontekście  zasobów  kadrowych 

i 

sprzętowych.  Żadna  z  wątpliwości  podniesionych  w  toku  postępowania  wyjaśniającego 

przez  Zamawiającego  nie  pozostała  bez  odpowiedzi.  Odwołujący  podniósł,  że  poprzez 

niewywiązanie  się  przez  Zamawiającego  z obowiązku  wykazania  podstaw  faktycznych 

odrzucenia  oferty,  Zamawiający  uniemożliwił  mu  ustosunkowanie  się  do  konkretnych 

twierdzeń  w  tym  zakresie.  Przebieg  postępowania  wyjaśniającego  i  lektura  wezwań,  które 

skierował  on  do  Odwołującego  pozwala  jednak  przyjąć,  że  najprawdopodobniej  za 

problematyczne  uznał  Zamawiający  wykonanie  Etapu  2  w terminie  trzech  miesięcy  (drugie 

i 

trzecie wezwanie do złożenia wyjaśnień w całości odnoszą się bowiem do Etapu 2). 

Odwołujący zakwestionował tezę, że realizacja prac składających się na Etap 2 jest 

niemożliwa  w  terminie  trzech  miesięcy.  Podniósł,  że  już  w  wyjaśnieniach  1  wykazał,  że 

termin  ten  zostanie  zachowany.  W  załączniku  1  (harmonogram  fazowania)  zaprezentował 

szczegółowe  założenia  w  tym  zakresie.  Z  kolei  załącznik  2  przedstawiał  rozwiązania 

technologiczne.  Wyjaśnienia  2  odnoszą  się  do  wątpliwości  Zamawiającego  związanych 

z 

transportem  materiałów  do  miejsca  wykonania  robót.  Aby  zaprezentować  pełną  gamę 

możliwości  Odwołujący  posłużył  się  opisem  pięciu  możliwych  sposobów  realizacji  prac 

(związanych  z  różnymi  metodami  transportu  materiałów),  które  były  rozpatrywane  przez 

Odwołującego na etapie składania oferty. Z kolei w wyjaśnieniach 3, z uwagi na insynuacje 

Zamawiającego  zawarte  w  wezwaniu  co  do  ewentualnego  braku  akceptacji  i  możliwości 

zrealizowania  tymczasowego  przejazdu  kolejowego,  Odwołujący  wychodząc  naprzeciw 

oczekiwaniom  Zamawiającego,  przedstawił  dalsze  szczegóły  w  odniesieniu  do  rozwiązania 

przewidującego  jedynie  transport  kolejowy  (w  tym  omówiono  zagadnienia  kadrowe 

i 

sprzętowe z tym związane). Odwołujący podkreślił także, że w wyjaśnieniach wskazywał na 

okoliczność  kilkukrotnych  wizji  lokalnych  przeprowadzonych  na  miejscu  przyszłego  placu 

budowy,  co  dowodzi,  że  w  ocenie  ryzyk  związanych  z  terminami  prac  dołożył  staranności 

znacznie  przekraczającej  przyjęte  standardy.  Było  to  możliwe  dzięki  zlokalizowaniu  części 

kadry kierowniczej, którą dysponuje Odwołujący w okolicach przyszłego placu budowy. 

Zdaniem  Odwołującego,  ogólnikowe,  niepoparte  jakimikolwiek  kontrargumentami 

stanowisko  Zamawiającego  jest  niezrozumiałe  również  z  tego  powodu,  że  Odwołujący  jest 

wykonawcą  realizującym  inwestycję  pn.  Rewitalizacja  linii  kolejowej  nr  139  na  odcinku 

Bielsko  Biała  Lipnik  –  Wilkowice  Bystra  w  ramach  zadania  inwestycyjnego  „Prace  na  linii 

kolejowej  nr  139  na  odcinku  Czechowice  Dziedzice  - 

Bielsko  Biała  -  Zwardoń  (granica 

państwa)"  realizowanej  na  zlecenie  tego  samego  Zamawiającego.  Pomiędzy  tą  inwestycją 

a 

przedmiotem obecnego postępowania zachodzą istotne podobieństwa, w obu przypadkach 

mamy  do  czynienia  z  pracami  na  dwukrawędziowym  peronie  o  długości  150m  oraz 

podobnym  zakresem  prac  torowych.  W  obu  przypadkach  prace  torowe  i  peronowe 

prowadzone  były  lub  mają  być  prowadzone  jednocześnie.  To,  co  różni  te  inwestycje,  to 

zakres  prac  związanych  z  zabudową  nawierzchni.  O  ile  w  przypadku  linii  139  Odwołujący 

musiał  wykonać  ok.  7.000  m  nawierzchni,  o  tyle  w  Postępowaniu  zakres  tych  prac  wynosi 

995 m (a więc jest ponad siedmiokrotnie mniejszy). Dla powyższych prac w zakresie linii 139 

termin realizacji wynosił trzy i pół miesiąca, co oznacza, że każdego dnia wykonywane było 

ok.  66  mb  nawierzchni,  w  przypadku  niniejszego  postępowania  Odwołujący  będzie  musiał 

wykonać dziennie ok. 13,3 mb nawierzchni (a więc prawie pięć razy mniej). W przetargu dot. 

linii  kolejowej  nr  139  Zamawiający  na  żadnym  etapie  nie  kwestionował  możliwości 

zrealizowania podobnego (a w zakresie prac nawierzchniowych wręcz znacznie większego) 

zakresu prac. Co więcej, prace te, o zakresie znacząco większym (dodatkowo do wykonania 

była  sieć  trakcyjna),  zostały  zrealizowane  w  terminie  3,5  miesiąca  i  odebrane  przez 

Zamawiającego. Stanowisko Zamawiającego, który nie tylko ma świadomość, że wykonanie 

obszerniejszego  zakresu  prac  jest  możliwe  w  zakładanym  terminie,  ale  wie  również,  że 

konkretny wykonawca jest w stanie temu podołać, budzi daleko idące wątpliwości.  

Zdaniem  Odwołującego,  o  braku  konsekwencji  Zamawiającego  świadczy  również 

postępowanie,  którego  przedmiotem  była  Poprawa  bezpieczeństwa  i  likwidacja  zagrożeń 

eksploatacyjnych  na  linii  271  Opole  Groszowice  - 

Wrocław  Brochów  wraz  z  łącznicami  - 

przebudowa wiaduktu w km 6,420 wraz z rewitalizacją estakady i robotami towarzyszącymi 

w 

stacji  Opole  Wschodnie  w  ramach  projektu  „Poprawa  bezpieczeństwa  i  likwidacja 

zagro

żeń eksploatacyjnych na sieci kolejowej”. W przetargu tym Odwołujący zaoferował dla 

Etapu  2  termin  wykonania  wynoszący  dwa  miesiące  (maksymalny  termin  wynosił  osiem 

miesięcy),  podobnie  jak  dla  Etapu  3  (maksymalny  termin  wynosił  dziewięć  miesięcy). 

Oznacza 

to,  że  zaproponowane  przez  Odwołującego  skrócenia  terminów  przewidzianych 

przez  Zamawiającego  dla  poszczególnych  Etapów  były  znacznie  większe  niż  w  przypadku  

obecnego  postępowania.  Zamawiający  przyjął  wyjaśnienia  bez  zastrzeżeń,  a  zakres  do

wykonania  robót  torowych  (w  szczególności  podlegający  wyjaśnieniom  etap  2  i  3  był 

porównywalny do tego, który wykonywany będzie w ramach niniejszego zamówienia. 

Odwołujący  podniósł,  że  podstawą  odrzucenia  oferty  nie  mogło  być  również 

przewidzenie w wersjach z wyjaśnień 2 posłużenia się transportem kołowym. Wręcz można 

by  stwierdzić,  że  w  postępowaniu  dot.  linii  kolejowej  nr  277  zakres  prac  był  większy, 

wykonawca  musi  bowiem  wymienić  przęsła  wiaduktu  nad  ul.  Oleską  oraz  wyremontować 

estakadę  na  stacji  Opole  Wschodnie,  a  tego  typu  prac  nie  przewidziano  w  ramach  tego 

postępowania (Odwołujący  podkreślił,  że argumentacja ta  prezentowana jest  z  ostrożności, 

z 

treści  zawiadomienia  o  odrzuceniu  oferty  nie  wynika  bowiem,  aby  Zamawiający  zarzucał 

Odwołującemu niezastosowanie się do  wymogów  specyfikacji  w  tym  zakresie).  Jak  zostało 

wykazane w wyjaśnieniach 3 (str. 4) wzmianka o transporcie przy użyciu wagonów pojawiła 

się  jedynie  w  projekcie  budowlanym  (dot.  układu torowego  wraz  z  peronem)  w  odniesieniu 

do  fazy  I,  gdzie  projektant  ws

kazuje  na  zamknięcie  torów  4  i  6  dla  ruchu  oraz  możliwą 

dostawę  materiałów  na  peronie  nr  2  w  części  nie  objętej  przebudową  (analogicznie  w  pkt. 

projektu  zagospodarowania  terenu).  Nie  sposób  uznać,  że  z  treści  tego  fragmentu 

wyprowadzić  można  jakieś  bezwzględnie  wiążące  wykonawców  obowiązki  w  zakresie 

organizacji  transportu  materiałów.  Praktyką  powszechną  i  zupełnie  zrozumiałą  jest 

pozostawienie  kwestii  związanych  z  organizacją  procesu  inwestycyjnego  wykonawcy 

(zresztą znajduje to odzwierciedlenie w postanowieniach dokumentacji przetargowej, o czym 

w  dalszej  części  odwołania).  Obowiązkiem  Zamawiającego  jest  więc  poinformowanie 

wykonawców  o  braku  możliwości  korzystania  z  określonych form  transportu (jak  to  zresztą 

zrobił  Zamawiający,  wskazując  na  niedostępność  torów  4  i  6).  Organizacja  procesu 

budowlanego  obciąża  natomiast  w  pełni  wykonawcę,  szczegóły  w  tym  zakresie  znajdą  się 

w 

projekcie wykonawczym, do którego wykonania zobowiązany będzie wybrany wykonawca. 

Odwołujący stwierdził, że wywiązanie się z zadeklarowanego terminu realizacji Etapu 2 jest 

możliwe  zarówno  przy  wykorzystaniu  transportu  kolejowego,  jak  i  samochodowego. 

Oczywiste  jest  przy  tym,  że  transport  samochodowy  uwzględniać  musi  specyfikę  stacji 

Jaworzyna  Śląska,  tj.  brak  przejazdu  kolejowego  w  obrębie  stacji  i  planowanego  miejsca 

robót.  Już  w  wyjaśnieniach  3  Odwołujący  wykazał,  że  wzmianka  o  ewentualnym 

i 

częściowym  skorzystaniu  z  istniejącego  przejazdu  kolejowego  użyta  w  Wyjaśnieniach  2 

była omyłką, która w żaden sposób nie mogła rzutować na ocenę poprawności wyjaśnień. Po 

pierwsze, w tych miejscach wyjaśnień 2, gdzie mowa jest o istniejącym przejeździe, jest to 

wskazane jedynie jako opcja alternatywna. Po drugie, wyjaśnienia 2 jednoznacznie wskazują 

na  możliwość  wywiązania  się  z  zadeklarowanego  terminu  przy  oparciu  się  jedynie  bądź 

głównie na transporcie kolejowym (wersje 4 i 5). 

Abstrahując  od  tego,  że  wszystkie  zaprezentowane  w  Wyjaśnieniach  2  możliwości 

transportu  materiałów  przewidują  i  wskazują  na  bezproblemowe  wywiązanie  się  z  terminu 

trzech  m

iesięcy,  Odwołujący  podkreślił,  że  wyjaśnieniom  udzielanym  przez  wykonawcę 

ustawodawca  nie  nadał  rygoru  niezmienności.  Nie  oznacza  to  oczywiście,  że  wykonawca 

w 

ramach wyjaśnień może dowolnie zmieniać swoje oświadczenia lub składać oświadczenia 

z  sobą  całkowicie  sprzeczne,  może  jednak  wyjaśnienia  korygować,  doprecyzowywać  itd. 

Gdyby  nawet  uznać,  że  ewentualność  posłużenia  się  przejazdem  kolejowym,  który 

uruchomiony  zostanie  przez  Odwołującego,  jest  przedwczesna  i  niepewna  (Zamawiający 

będzie bowiem musiał na takie rozwiązanie wyrazić zgodę), to nic nie stało na przeszkodzie, 

aby  opcja  ta  została uwzględniona w  treści  wyjaśnień.  Z  odmienną  sytuacją  mielibyśmy  do 

czynienia,  gdyby  poprawność  realizacji  Etapu  2  uzależniona  była  właśnie  wyłącznie  od 

możliwości korzystania z przejazdu kolejowego. W analizowanym przypadku jednak tak nie 

jest,  a  transport  samochodowy  został  zaprezentowany  jako  jedna  z  opcji  dostawy 

materiałów.  Odwołujący  zakłada  niezmiennie,  że  opcja  ta,  po  jej  ewentualnym 

zaprezentowaniu  na  etapie  r

ealizacji  umowy,  zostanie  przez  Zamawiającego  rozważona 

(z 

żadnego  postanowienia  dokumentacji  przetargowej  nie  wynika  bowiem  brak  możliwości 

skorzystania z takiego rozwiązania). 

Odwołujący wskazał, że w zawiadomieniu o odrzuceniu oferty Zamawiający posłużył 

się  sformułowaniem  „możliwości”  realizacji  Etapu  2  w  3  miesiące,  w  wezwaniu  do  złożenia 

wyjaśnień 2 wskazał natomiast na rozpatrywanie udzielonych odpowiedzi przez pryzmat art. 

387 w zw. z art. 58 Kc. Odwołujący nie jest w stanie ustalić ponad wszelką wątpliwość, czy 

za  stanowiskiem  Zamawiającego  nie  stoi  przekonanie  o  niemożliwości  wykonania 

świadczenia,  dodatkowo,  spore  wątpliwości  budzi  zasadność  takiego  twierdzenia 

Zamawiającego,  w  sytuacji,  gdy  Odwołujący  przedstawił  możliwości  wykonania  tego  Etapu 

z

amówienia, wykazując przy tym, że termin trzymiesięczny jest terminem realnym. 

Odwołujący nie zgodził się z Zamawiającym, że mamy do czynienia ze świadczeniem 

niemożliwym do spełnienia. Podkreślił, że „niemożliwość”, o której mowa w art. 387 Kc musi 

mieć  charakter  obiektywny,  co  oznacza  to,  że  tzw.  „niemożliwość  subiektywna"  (a  więc 

będąca  konsekwencją  uwarunkowań  właściwych  dla  danego  podmiotu)  nie  ma  i  nie  może 

mieć  znaczenia  w  kontekście  tego  przepisu.  Zdaniem  Odwołującego,  już  sama  koncepcja 

badania  zad

eklarowanego  terminu  realizacji  zamówienia  przez  pryzmat  art.  387  Kc  jest 

wadliwa.  Niezależnie od  tego,  3-miesięczny  termin realizacji  Etapu 2  jest terminem  w  pełni 

realnym, o czym Zamawiający doskonale wie z innych realizowanych inwestycji. 

Zarzut dotyczący braku uzasadnienia faktycznego odrzucenia oferty Odwołującego 

Odwołujący podniósł, że w uzasadnieniu odrzucenia oferty, odnosząc się do realności 

zaproponowanego terminu realizacji Etapu 2 Zamawiający stwierdził jedynie brak wykazania, 

że  realizacja  świadczenia  jest  możliwa  w  zakresie  Etapu II  w  okresie  3  miesięcy.  Zdaniem 

Odwołującego,  takie  uzasadnienie  pozbawia  go  możliwości  podjęcia  faktycznej  (tj. 

odnoszącej  się  do  konkretnych  wątpliwości  Zamawiającego)  polemiki  na  etapie 

postępowania  odwoławczego. W  toku  postępowania  wyjaśniającego Odwołujący  przedłożył 

trzy  pisma  poparte  bogatym  materiałem  dowodowym.  Obowiązkiem  Zamawiającego  było 

więc  wykazać  motywy  i  powody,  dla  których  uznał,  że  wyjaśnienia  te  są  niewystarczające. 

Powinien  on  odnieść  się  do  konkretnych twierdzeń  zawartych  w  wyjaśnieniach  i  uzasadnić 

dlaczego nie daje im wiary. 

Odwołujący  podniósł,  że  art.  92  ust.  1  ustawy  Pzp  jest  wyrazem  jawności, 

przejrzystości  oraz  uczciwej  konkurencji,  a  więc  fundamentalnych  zasad  prowadzenia 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, o których mowa w art. 7 ust. 1 oraz 8 

ust.  1  ustawy.  Brak  możliwości  prześledzenia  przez  Odwołującego  toku  myślowego 

Zamawiającego  stanowi  o  naruszeniu  ww.  przepisu.  Zamawiający  jest  zobowiązany  podać 

uzasadnienie  podejmow

anych  czynności,  tak  aby  zagwarantować  wykonawcom  możliwość 

ich  weryfikacji  w  toku  procedury  odwoławczej.  W  szczególności  uzasadnienie  faktyczne 

zawiadomienia o odrzuceniu oferty powinno wyczerpująco obrazować, jakie przyczyny legły 

u  podstaw  decyzji  zamaw

iającego,  tak  aby  wykonawca,  gdy  oceny  zamawiającego  nie 

podziela, mógł do wskazanych przez zamawiającego okoliczności w pełni ustosunkować się 

wnosząc odwołanie. 

Odwołujący  podkreślił,  że  do  wszystkich  obowiązków  związanych  z  ubieganiem  się 

o udzielenie  z

amówienia  podchodzi  ze starannością przekraczającą  zwyczajowo spotykane 

standardy,  o  czym  świadczy  chociażby  kilkukrotnie  przeprowadzana  wizja  lokalna  czy  też 

poziom szczegółowości wyjaśnień składanych na każde wezwanie Zamawiającego. W opinii 

Odwołującego  obowiązek  dołożenia  należytej  staranności  obciąża  jednak  nie  tylko 

wykonawców,  ale  i  instytucje  zamawiającego.  Reguła  ta  powinna  znaleźć  odzwierciedlenie 

w 

szczególności  na  etapie  podejmowania  tak  newralgicznych  decyzji,  jak  te  o  wykluczeniu 

wykonawcy  czy 

odrzuceniu oferty, które pozbawiają wykonawców możliwości ubiegania się 

o 

zamówienie.  Właściwe  uzasadnienie  podejmowanych  decyzji  jest  niezbędne  nie  tylko 

z 

uwagi  na  interes  wykonawcy  w  kontekście  skorzystania  ze  środka  ochrony  prawnej. 

Uzasadnienie  decyz

ji  służy  również  temu,  aby  umożliwić  Izbie,  a  następnie  sądowi 

wykonanie  przezeń  kontroli  nad  czynnościami  zamawiającego.  Przedstawiając  lakoniczne, 

pozbawione argumentacji i wykazania okoliczności faktycznych uzasadnienie, Zamawiający 

uchybił obowiązkowi, o którym mowa w art 92 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp. 

Zarzut dotyczący wariantowości oferty 

Odwołujący wskazał, że w zawiadomieniu o odrzuceniu oferty Zamawiający wskazuje 

na  wprowadzenie  przez  Odwołującego  rzekomych  wariantów,  co  ma  pozostawać 

w 

sprzeczności  z  postanowieniem  pkt.  5  IDW.  Odwołujący  oświadczył,  że  ma  pełną 

świadomość niedopuszczenia składania ofert wariantowych, okoliczność ta pozostaje jednak 

bez znaczenia, gdyż oferta Odwołującego jest w pełni jednoznaczna i przewidująca sposób 

wykonania zamówienia zgodnie z oczekiwaniami Zamawiającego. 

Zdaniem Odwołującego, również w kontekście rzekomej wariantowości Zamawiający 

nie  pokusił  się  o  szczegółowe  uzasadnienie  swojej  decyzji,  poprzestając  na  gołosłownym 

twierdzeniu.  W  istotny  sposób  utrudnia  to  Odwołującemu  odniesienie  się  do  tezy 

Zamawiającego.  Odwołujący  zakłada,  że  stanowisko  na  temat  wariantowości  oferty 

Odwołującego zostało sformułowane w oparciu o treść wyjaśnień 2, gdzie wskazane zostały 

różne metody transportu materiałów i realizacji robót. 

Od

wołujący podniósł, że już pobieżna analiza definicji oferty wariantowej (art. 2 ust. 7 

ustawy  Pzp)  pozwala  ustalić,  że  z  wariantowością  ofert  ma  miejsce  jedynie,  gdy  w  treści 

dokumentacji  zamawiający  przewidzi  sposób  wykonania  zamówienia.  Aby  więc  złożoną 

ofertę  można  było  rozpatrywać  w  kategoriach  wariantu,  konieczne  jest,  by  zamawiający 

w 

sposób  jednoznaczny  ustalił  sposób/metodę/technologię  wykonania  zamówienia.  Za 

wariantowością  oferty  nie  może  przemawiać  również  użycie  przez  wykonawcę  słowa 

„wariant”. Odwołujący stwierdził, że pojęcie to na stałe weszło do języka polskiego na długo 

zanim jeszcze „oferta wariantowa” została zdefiniowana w ustawie Pzp. Fakt więc posłużenia 

się  w  składanych  przez  Odwołującego  wyjaśnieniach  tym  słowem  nie  ma  wpływu  na 

zaist

nienie  samej  wariantowości  (Odwołujący  podkreślił,  że  w  wyjaśnieniach  nigdy  nie  użył 

określenia „oferta wariantowa”, lecz posługiwał się jedynie pojęciem „wariant”).  

Odwołujący  wskazał,  że  w  wezwaniu  do  wyjaśnień  2  Zamawiający  poprosił 

o 

wskazanie  założeń  technologicznych  dotyczących  transportu  materiałów  do  miejsca 

wykonania  robót  przy  uwzględnieniu  jednoczesnego  wykonywania  prac  peronowych  oraz 

torowych.  Ustosunkowując  się  do  wezwania  Odwołujący  przedstawił  Zamawiającemu  kilka 

wersji/sposobów/wariantów  transportu  materiałów,  które  brał  pod  uwagę  już  na  etapie 

opracowywania oferty (co zresztą jest zrozumiałe z uwagi na to, że już wtedy musiał złożyć 

deklarację  odnośnie  terminu  realizacji  Etapu  2).  Zdaniem  Odwołującego  nie  można  tej 

deklaracji  zrównywać  z  wariantowością  oferty,  Zamawiający  w  dokumentacji  przetargowej 

nie  określił  bowiem  bezwzględnych  wymagań  w  zakresie  sposobu  wykonania  zamówienia 

odnośnie  tych  elementów,  które  omawiane  są  w  poszczególnych  wersjach 

zaprezentowa

nych w wyjaśnieniach 2 (takich jak dostawa materiałów, czy przebieg realizacji 

prac).  Celem,  który  przyświecał  Odwołującemu  prezentującemu  poszczególne  wersje,  było 

wykazanie  Zamawiającemu,  że  istnieje  co  najmniej  kilka  metod  pozwalających  poradzić 

sobie  z 

transportem  materiałów  do  miejsca  wykonania  robót,  a  wszystkie  one  pozwalają 

zachować  wskazany  w  ofercie  trzymiesięczny  termin  realizacji  Etapu  2.  Twierdzenia 

Zamawiającego,  zgodnie  z  którym  mamy  tu  do  czynienia  z  różnymi  sposobami  wykonania 

zamówienia  są  nieuzasadnione,  Zamawiający  nie  określił  bowiem  szczegółów  w  tym 

zakresie  w  dokumentacji  przetargowej.  Taka  sytuacja  w  pełnie  odpowiada  powszechnej 

praktyce. Trudno bowiem  oczekiwać,  aby  Zamawiający  w  treści  dokumentacji  przetargowej 

ingerował  w  takie  detale  jak  transport  materiałów  na  plac  budowy  i  narzucał  wykonawcom 

określone rozwiązania w tym zakresie.  

Odwołujący  podkreślił,  że  zgodnie  z  postanowieniem  §  1  ust.  2  warunków  umowy, 

szczegółowe  rozwiązania  techniczno-materiałowe,  w  zgodności  z  odrębnymi  przepisami 

i 

normami, określone będą w projekcie budowlanym/projekcie wykonawczym sporządzonym 

przez Wykonawcę. Oznacza to, że szczegóły w zakresie m. in. transportu materiałów (w tym 

ewentualne rozważenie kwestii uruchomienia przejazdu kolejowego) ustalone zostaną już na 

etapie  następującym  po  zawarciu  umowy.  Ponadto  z  dokumentu  specyfikacje  techniczne 

wykonania  i  odbioru  robót  budowlanych,  część  G,  Wymagania  Ogólne,  wynika  m.  in.,  że 

obowiązkiem wykonawcy będzie sporządzenie projektów wykonawczych (pkt 1.5.2), a dobór 

środków  transportu  Wykonawca  przedstawi  do  akceptacji  Inspektorowi  Nadzoru  (pkt  4). 

W 

związku z tym umieszczona w projekcie budowlanym wzmianka o transporcie kolejowym 

nie  może  być  traktowana  jako  definitywne  wykluczenie  transportu  samochodowego. 

Obowiązkiem wykonawców było natomiast uwzględnienie specyfiki zamówienia, tj. np. tego, 

że  Zamawiający  może  (ale  nie  musi)  wyrazić  zgody  na  uruchomienie  tymczasowego 

przejazdu  kolejowego.  Odwołujący  nie  podporządkował  temu  sposobowi  transportu  swojej 

k

oncepcji,  nie  sposób  więc  mówić,  że  ewentualny  brak  zgody  w  tym  zakresie  będzie 

negatywnie  oddziaływać  na  możliwość  wywiązania  się  ze  zobowiązania.  Dodatkowo 

Odwołujący  podkreślił,  że przedstawione  wersje nie różnią się pomiędzy  sobą w  kwestiach 

planowaneg

o  do  wykorzystania  potencjału  osobowego  oraz  sprzętowego  i  wszystkie 

gwarantują zachowanie zadeklarowanego terminu. 

Odwołujący  podniósł,  że  niezrozumiałe  są  dla  niego  twierdzenia  Zamawiającego 

o 

rzekomym rozpoczęciu negocjacji sposobu wykonania zamówienia. Nie sposób uznać, że 

za  takowe  potraktowane  mogą  być  wyjaśnienia,  w  których  Odwołujący  wskazuje  na 

możliwość posłużenia się uruchomionym przejazdem kolejowym. Odwołujący jest świadomy, 

że  szczegóły  w  zakresie  rozwiązań  techniczno-materiałowych  określone  zostaną  na 

późniejszym  etapie.  Skoro  jednak  Zamawiający  nie  wykluczył  możliwości  posłużenia  się 

prowizorycznym  przejazdem  kolejowym,  to  Odwołujący  nie  widzi  nic  niestosownego 

w 

uwzględnieniu  tej  możliwości  w  przedstawionych  wyjaśnieniach,  tym  bardziej,  że 

Z

amawiający  wezwał  Odwołującego  do  przedłożenia  szczegółowych  wyjaśnień  w  zakresie

możliwych  rozwiązań  technologicznych  w  odniesieniu  do  transportu  materiałów. 

Zamawiający  niesłusznie  zakwalifikował  udzielone  wyjaśnienia  jako  próbę  prowadzenia 

negocjowania 

treści oferty, gdy wyjaśnienia zostały złożone w zgodzie z art. 87 ust. 1 Pzp. 

Zarzut dotyczący czynu nieuczciwej konkurencji 

Odwołujący  wskazał,  że  jako  odrębną  podstawę  prawną  odrzucenia  oferty 

Odwołującego Zamawiający podał art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp w zw. z art. 3 oraz art. 10 

ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji.  W  opinii  Zamawiającego  fakt  zaoferowania 

skróconego terminu realizacji jest czynem nieuczciwej konkurencji i, jak rozumie Odwołujący, 

zdaniem  Zamawiającego  zmierza  jedynie  do  eliminacji  z  postępowania  firm 

konkurencyjnych.  Zdaniem  Odwołującego,  argumentacja  Zamawiającego  jest  błędna.  Już 

samo  wykazanie,  że  Odwołujący  zaoferował  realne,  możliwe  do  dochowania  terminy 

wykonania poszczególnych Etapów stanowi o niezasadności postawienia  zarzutu w postaci 

czynu  nieuczciwej konkurencji. Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że to  właśnie  Zamawiający  miał 

na  celu,  aby  przedmiotową  inwestycję  zakończyć  jak  najszybciej,  w  celu  jak  najszybszego 

oddania jej do użytkowania. Wskazują na to chociażby kryteria oceny ofert kryterium termin 

realizacji 

Zamawiający przyznał aż 40 % wagi.  

Odwołujący podniósł,  że immanentną cechą każdego czynu nieuczciwej konkurencji 

jest  jego  sprzeczność  z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami.  Po  spełnieniu  tej  przesłanki 

niezbędne  jest  dodatkowo  wykazanie,  że  zagraża  to  lub  narusza  interes  innego 

przedsiębiorcy lub klienta. Odwołujący zakwestionował wystąpienie przesłanki sprzeczności 

z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami.  Wskazał,  że  przepisy  prawa  nie  ingerują  w  kwestie 

terminów  realizacji  zobowiązań  umownych,  dobre  obyczaje  również  nie  uniemożliwiają 

deklarowania  wykonania  zamówienia  w  terminie,  który  ustalony  został  w  oparciu  o  wiedzę 

i 

doświadczenie  wykonawcy.  Gdyby  bowiem  uznać,  że  każde  działanie,  które  rodzi 

potencjalne  ryzyko  zagrożenia  dla  interesów  konkurencyjnego  wykonawcy  jest  czynem 

nieuczciwej konkurencji, to można by dojść do absurdalnego wniosku, ze przez pryzmat tego 

pojęcia należy rozpatrywać już sam fakt złożenia konkurencyjnej (cenowo czy też w zakresie 

innych aspektów) oferty. Do naruszenia interesów gospodarczych podmiotu działającego na 

rynku, włącznie z jego wyeliminowaniem, może dojść w wyniku uczciwej gry rynkowej, a więc 

walki  jakością,  ceną  i  skutecznymi  akcjami  promocyjnymi.  Dlatego  też  dobre  obyczaje 

odnosić  należy  do  norm  moralnych  czy  też  innych,  zwyczajowo  mających  zastosowanie 

w 

zakresie  działalności  gospodarczej.  Nie  sam  fakt  zagrożenia  lub  powstania  straty  po 

stronie  innego  przedsiębiorcy,  lecz  sposób  realizacji  mechanizmu  rywalizacji  między 

konkurentami podlegać musi rozważeniu przy ocenianiu działań konkurencyjnych pod kątem 

sprzeczności z dobrymi obyczajami.  

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  w  żaden  sposób  nie  rozwinął  postawionego 

zarzutu,  przez  co  nie  sposób  uznać  jego  zasadności.  Tymczasem  formułowanie  zarzutów 

w 

zakresie  popełnienia  przez  wykonawcę  czynu  stanowiącego  nieuczciwą  konkurencję, 

w 

szczególności  jeżeli  budowany  jest  on  w  oparciu  o  klauzulę  generalną  z  art.  3  ust.  1 

ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji,  powinno  być  poparte  dowodami  i  nie  może 

opierać się wyłącznie na hipotezach nie znajdujących odzwierciedlenia w rzeczywistości. 

Zdaniem  Odwołującego,  nietrafne  jest  również  odwołanie  się  przez  Zamawiającego 

do dyspozycji art. 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Przepis ten co do zasady 

chroni  przed  wprowadzającym  w  błąd  oznaczeniem  towarów  lub  usług.  Po  pierwsze  już 

samo  powołanie  się  na  ten  przepis  budzi  daleko  idące  wątpliwości,  gdyż  nie  budzi 

wątpliwości,  że  intencją  ustawodawcy  było,  aby  znajdował  on  zastosowanie  wobec 

wprowa

dzanych  na  rynek  towarów  lub  usług.  Trudno  więc  wytłumaczyć  jego  zastosowanie 

do  nieoferowanych  masowo  (lecz  skompilowanych  w  kontekście  danego  postępowania 

o 

udzielenie  zamówienia  publicznego)  świadczeń.  Po  drugie,  nawet,  gdyby  przepis  ów 

stosować  wobec  ofert  przetargowych,  nie  jest  dla  Odwołującego  jasne,  na  czym  owo 

wprowadzenie  w  błąd  miałoby  polegać.  Oświadczenie  Odwołującego  jest  bowiem 

prawdziwe,  nie  wprowadza  w  błąd  co  do  pochodzenia,  ilości,  jakości,  składników,  sposobu 

wykonania,  przydatności,  możliwości  zastosowania,  naprawy,  konserwacji  lub  innych 

istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem 

z nich. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu:  unieważnienia  czynności 

odrzucenia  jego  oferty,  przeprowa

dzenia  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty 

Odwołującego oraz dokonania wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej. 

Na  podstawie  dokumentacji  przedmiotowego  postępowania  oraz  biorąc  pod 

uwagę stanowiska stron i dowody przedstawione na rozprawie, Izba ustaliła i zważyła, 

co następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  Odwołujący  spełnia  określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy 

Pzp  przesłanki  korzystania  ze  środków  ochrony  prawnej,  tj.  ma  interes  w uzyskaniu 

zamówienia, a naruszenie przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp może spowodować 

poniesienie przez niego szkody polegającej na polegającej nieuzyskaniu zamówienia.  

Izba nie dopuściła do postępowania odwoławczego Konsorcjum: N.-Mosty Sp. z o.o., 

Przedsiębiorstwo  Inżynieryjno-Budowlane  „Armex"  Sp.  z  o.o.,  z  uwagi  na  zgłoszenie 

przystąpienia  po  upływie  ustawowego  terminu.  Zgodnie  z  art.  185  ust.  2  ustawy  Pzp 

w

ykonawca może zgłosić przystąpienie do postępowania odwoławczego w terminie 3 dni od 

dnia  otrzymania  kopii  odwołania,  zgłoszenie  to  doręcza  się  Prezesowi  Izby  w  postaci 

papierowej  albo  elektronicznej  opatrzone  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym.  Izba 

ustaliła, że Zamawiający przekazał wykonawcom kopię odwołania z wezwaniem do udziału 

w 

postępowaniu  odwoławczym  3 sierpnia  2018  r.,  wobec  czego  3-dniowy  termin  upłynął 

sierpnia  2018  r.  Zgłoszenie  przystąpienia  wpłynęło  do  Prezesa  Izby  6  sierpnia  2018  r. 

w formie  mailowej  bez  kwalifikowanego  podpisu  elektronicznego,  natomiast  w  formie 

pisemnej w dniu 7 sierpnia 2018 r.

, tj. po upływie ustawowego terminu. 

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie  z  punktem  3  Instrukcji  dla  Wykonawcy  (tom  I  SIWZ),  okres  realizacji 

Zamówienia  jest  zgodny  z  terminem  wskazanym  w  ofercie  przez  Wykonawcę,  jednak  nie 

dłuższy niż: zakończenie robót budowlanych — do 14 miesięcy od dnia podpisania umowy, 

r

ozliczenie  umowy,  w  tym:  procedura  odbiorowa  oraz  uzyskanie  wszelkich  niezbędnych 

decyzji administracyjnych i pozwoleń — 3 miesiące od dnia zakończenia robót budowlanych. 

W  punkcie  20.7  IDW 

Zamawiający  określił  następujące  kryteria  oceny  ofert:  cena 

całkowita  brutto  –  60%),  termin  realizacji  –  40%.  W  odniesieniu  do  kryterium  dotyczącego 

terminu realizacji Zamawiający zobowiązał  wykonawców do przedstawienia Harmonogramu 

Realizacji 

Zadania  Wykonawcy  i  podał,  że  dokona  oceny  modyfikacji  Etapów  dokonanej 

przez Wykonawcę w HRZW w następujący sposób: Czy przedstawione w ofercie skrócenie 

terminu na wykonanie któregokolwiek z Etapów jest o co najmniej 30 % większe, niż średnia 

arytmetycz

na  skrócenia  terminu  na  wykonanie  tego  Etapu  spośród  wszystkich  ofert 

niepodlegających  odrzuceniu?  W  przypadku  gdy  skrócenie  terminu  na  wykonanie 

któregokolwiek  z  Etapów,  zaproponowane  przez  Wykonawcę,  jest  o  co  najmniej  30  % 

większe niż średnia arytmetyczna ze skrócenia terminu na wykonanie tego Etapu - spośród 

wszystkich  ofert  niepodlegających  odrzuceniu  —  Zamawiający  na  podstawie  art.  87  ust.  1 

Ustawy wezwie Wykonawcę do złożenia wyjaśnień. Jeżeli Wykonawca nie udzieli wyjaśnień 

lub jeżeli dokonana ocena wyjaśnień wraz ze złożonymi dowodami w zakresie: 1) fazowania 

Robót,  2)  metod,  którymi  Wykonawca  planuje  realizować  Roboty,  3)  zasobów  ludzkich 

i 

sprzętowych  koniecznych  do  zrealizowania  Robót  w  zaproponowanym  rozwiązaniu 

technicznym  opisanym  zgodnie  z  pu

nktem  2),  4)  zakładanych  wydajności  zasobów 

wymienionych  zgodnie  z  punktem  3),  5)  planu  dostaw  Materiałów  i  Urządzeń,  6)  oceny 

ryzyka  i  jego  ewentualnej  mitygacji,  potwierdza,  że  wykonanie  zamówienia 

z 

zaproponowanymi przez Wykonawcę zastosowanymi technologiami i zakresem Robót nie 

jest  możliwe  -  oferta  zostanie  odrzucona  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  Ustawy. 

Zamawiający  odrzuci  ofertę  Wykonawcy,  który  nie  złoży  wyjaśnień  w  terminie  wskazanym 

przez Zamawiającego (nie krótszym niż 3 dni robocze). 

Odwołujący zaoferował następujące terminy realizacji zadania: 



  Etap 1 

– 1 miesiąc; 



  Etap  2 

–  3  miesiące  (maksymalny  termin  określony  przez  Zamawiającego  wynosił  7 

miesięcy); 



  Etap  3 

–  3  miesiące  (maksymalny  termin  określony  przez  Zamawiającego  wynosił  7 

miesięcy); 



  Etap  4 

–  3  miesiące  (maksymalny  termin  określony  przez  Zamawiającego  wynosił  5 

miesięcy); 



  Etap  5 

–  2    miesiące  (maksymalny  termin  określony  przez  Zamawiającego  wynosił  6 

miesięcy). 

Pismem  z  7  czerwca  2018  r.  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  złożenia 

wyjaśnień  dotyczących  Etapów  2,  3,  4  i  5,  wskazując  na  następujące  aspekty:  fazowanie 

robót,  metody,  jakimi  wykonawca  planuje  wykonać  roboty,  zasoby  ludzkie  i  sprzętowe 

konieczne do zrealizowania robót w zaproponowanym rozwiązaniu technicznym, zakładana 

wydajno

ść  zasobów,  plan  dostaw  materiałów  i  urządzeń,  ocena  ryzyka  i  jego  ewentualna 

mitygacja. 

Pismem z 13 czerwca 2018 r. Odwołujący przedstawił wyjaśnienia, których treść 

zastrzegł jako tajemnicę przedsiębiorstwa. 

Pismem z 5 lipca 2018 r. 

wezwał Odwołującego do dalszych wyjaśnień dotyczących 

Etapu  2,  wskazując,  że  wcześniejsze  wyjaśnienia  nie  zawierają  odpowiedzi  na  wszystkie 

wątpliwości  Zamawiającego  i  są  niekompletne.  Zamawiający  wniósł  o  podanie 

szczegółowych  założeń  technologicznych  wraz  z przyjętymi  rozwiązaniami  dotyczącymi 

transportu  materiałów  do  miejsca  wykonania  robót.  Zamawiający  poinformował,  że  dokona 

oceny  wyjaśnień  w  kontekście  świadczenia  niemożliwego  do  spełnienia  w  rozumieniu  art. 

387  Kc  w  zw.  z  art.  58  Kc.  Pismem  z  9  lipca  2018  r.  Odwołujący  przedstawił  wyjaśnienia, 

których treść zastrzegł jako tajemnicę przedsiębiorstwa. 

Następnie,  pismem  z  17  lipca  2018  r.  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do 

udzielenia wyjaśnień dotyczących sposobu realizacji sposobu realizacji prac w ramach Etapu 

2  w  zakresie  rozdysponowania  po

tencjału  kadrowego  i  sprzętowego  oraz  wykorzystania 

przejazdu  kolejowego.  Pismem  z  19  lipca  2018  r. 

Odwołujący  przedstawił  wyjaśnienia, 

których treść zastrzegł jako tajemnicę przedsiębiorstwa. 

Dnia  24  lipca  2018  r.  Zamawiający  powiadomił  Odwołującego  o  odrzuceniu  jego 

oferty. 

Zamawiający  podał:  Na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  (…)  w  związku 

z punktem 20.7.2.5 IDW Zasady weryfikacji, 

Zamawiający odrzuca ofertę nr 1 złożoną przez 

Wykonawcę  INTOP  Warszawa  Sp.  z  o.o.  (…)  uzasadniając  to  brakiem  wykazania,  że 

realizacja  świadczenia  jest  możliwa  w  zakresie  Etapu  II  w  okresie  3  miesięcy.  Dodatkowo 

przedłożone  wyjaśnienia  wprowadziły  warianty,  co  pozostaje  w  sprzeczności  z  zapisem 

punktu 5 IDW mówiącym o tym, że Zamawiający nie przewiduje  możliwości składania ofert 

wariantowych.  Ponadto  w  trakcie  udzielania  wyjaśnień  Wykonawca  zaczął  negocjować 

sposób  wykonania  zamówienia,  co  jest  niezgodne  z  art.  87  ust.  1  ustawy  (…).  Podstawę 

odrzucenia stanowi również art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy (…) w związku z art. 3 oraz art. 10 

ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (…), ze względu na 

fakt,  że  Wykonawca  zaoferował  skrócony  termin  realizacji  i  nie  wykazał  możliwości  jego 

dokonania celem eliminacji z postępowania udzielenie zamówienia firm konkurencyjnych. 

Zgodnie  z  art.  92  ust.  1  pkt  3  ustawy  Pzp  Zamawiający  informuje  niezwłocznie 

wszystkich  wykonawców  o  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  powodach 

odrzucenia  oferty,  a  w  przypadkach,  o  których  mowa  w  art.  89  ust.  4  i  5,  braku 

równoważności lub braku spełniania wymagań dotyczących wydajności lub funkcjonalności.  

Przywołany  przepis,  stanowiący  realizację  zasad  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  takich  jak  jawność  postępowania  oraz  równe  traktowanie  wykonawców 

i 

zachowanie  uczciwej  konkurencji,  nakłada  na  Zamawiającego  obowiązek  podania 

wykonawcom  podstaw  faktycznych  odrzucenia  oferty,  a  po  stronie  wykonawcy  kształtuje 

prawo  do  uzyskania  pełnej  i  rzetelnej  wiedzy  na  temat  przyczyn  odrzucenia  oferty.  To  na 

podstawie  informacji  przekazanej  zgodnie  z  art. 92  ust. 1  pkt  3  ustawy  Pzp  wykonawca  po

pierwsze  podejmuje  decyzję,  czy  skorzystać  ze  środków  ochrony  prawnej,  a  po  drugie  – 

jakie  zarzuty  sformułować  w  odwołaniu  i  w  jaki  sposób  polemizować  ze  stanowiskiem 

zamawiającego.  Uzasadnienie  faktyczne  zawiadomienia   o  odrzuceniu  oferty  powinno 

wyczerpująco  obrazować,  jakie  przyczyny  legły u  podstaw  decyzji  zamawiającego,  tj. 

przedstawiać  wszystkie  okoliczności  faktyczne,  w  których  zamawiający  upatruje  powodów 

odrzucenia oraz 

prezentować tok rozumowania zamawiającego i argumentację na poparcie 

dokonanej przez  niego oceny, tak aby wykonawca, gdy oceny  tej 

nie podziela, mógł się do 

wskazanych  przez  zamawiającego  uchybień  ustosunkować.  Wykonawca  powinien  powziąć 

pełną  wiedzę  w  tym  zakresie  właśnie  z  informacji  o  odrzuceniu  oferty,  nie  zaś  dopiero  ze 

stanowiska Zamawiającego prezentowanego w postępowaniu odwoławczym.  

W związku z  powyższym  zasadność zarzutów  odwołania kwestionujących czynność 

odrzucenia  oferty  może  być  oceniana  wyłącznie  w  odniesieniu  do  tych  okoliczności,  które 

zostały  przez  zamawiającego  przedstawione  jako  uzasadniające  odrzucenie  oferty.  Ocena 

dokonywana  przez  Izbę  w  tym  zakresie  nie  może  więc  wykraczać  poza  uzasadnienie 

przedstawione przez zamawiającego i polegać na badaniu istnienia podstaw do odrzucenia 

oferty w szerszym aspekcie. 

Następnie  podkreślić  należy,  że  Zamawiający  nie  jest  zwolniony  z  obowiązku 

przedstawienia  wyczerpującego  uzasadnienia  odrzucenia  oferty  w  sytuacji,  kiedy  podstawy 

faktycz

ne  tego odrzucenia odnoszą się do  informacji  zastrzeżonych  przez  wykonawcę  jako 

tajemnica 

przedsiębiorstwa.  Również  w  takiej  sytuacji  wykonawca,  którego  tajemnicy 

przedsiębiorstwa  to  dotyczy,  musi  otrzymać  pełne  uzasadnienie  czynności  odrzucenia. 

Przyjęcie  stanowiska  przeciwnego  prowadziłoby  do  zezwolenia  na  dokonywanie  przez 

z

amawiającego  arbitralnych  i  nieweryfikowalnych  ocen  oraz  ograniczałoby  prawo 

wykonawcy do korzystania ze środków ochrony prawnej. 

W  rozpoznawanej  sprawie  Zamawiający  w  żadnej  mierze  nie  wywiązał  się 

z 

obowiązku  przedstawienia  przyczyn  odrzucenia  oferty.  Zauważenia  wymaga,  że 

odrzucenie  oferty  oparte  zostało  na  uznaniu,  że  wykonanie  zamówienia  nie  jest  możliwe 

w 

zaoferowanym  terminie,  co  jest  okolicznością  trudną  do  oceny,  wymagającą  dogłębnej 

analizy 

i zaprezentowania jej wyników, a tymczasem pismo informujące o odrzuceniu oferty 

w  zasadzie  uzasadnienia  nie  zawiera.  Jest  ono  bowiem  jedynie  zestawieniem  kilku  tez 

Zamawiającego,  niepopartych  żadnym  wywodem  wykazującym  ich  prawdziwość.  Po 

pierwsze, 

Zamawiający  podaje,  że powodem  odrzucenia jest  brak  wykazania,  że realizacja 

świadczenia jest możliwa w okresie 3 miesięcy, nie przedstawia jednak jest jakiegokolwiek, 

chociażby  ogólnego  wyjaśnienia,  dlaczego  doszedł  do  takiego  wniosku. Dalej  Zamawiający 

stwierdził,  że  przedłożone  wyjaśnienia  wprowadziły  warianty,  co  pozostaje  w  sprzeczności 

z 

SIWZ.  Tu  również  Zamawiający  nie  podał  żadnego  uzasadnienia,  które  informacje 

i 

dlaczego uznał  za

ofertę wariantową.  Kolejną  tezą Zamawiającego jest  to,  że  wykonawca 

zaczął negocjować sposób wykonania zamówienia i w tym przypadku również nie wiadomo, 

dlaczego Zamawiający tak uważa. Na koniec Zamawiający stwierdza, że skrócenie terminu 

realizacji  i 

niewykazanie  możliwości  jego  dokonania  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji, 

o 

którym  mowa  w  art.  3  oraz  art.  10  ustawy  o    zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji. 

Zamawiający,  nie  dość  że  nie  podał  nawet,  o  które  ustępy  ww.  artykułów  mu  chodzi,  to 

przede wszystkim 

nie przedstawił żadnego uzasadnienia faktycznego, podczas gdy uznanie 

oferty za stanowiącą czyn uczciwej konkurencji wymaga wykazania, że wyczerpane zostały 

wszystkie  znamiona  określonego  przepisu  przywołanej  wyżej  ustawy.  W  tym  miejscu 

zauważenia dodatkowo wymaga, że powołanie się przez Zamawiającego na art. 10 ustawy o 

zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji,  zwłaszcza  wobec  braku  przedstawienia  jakiejkolwiek 

argumentacji w tym zakresie, jest całkowicie niezrozumiałe, przepisy zamieszczone w art. 10 

tej ustawy dotyczą bowiem wprowadzającego klientów w błąd oznaczania towarów lub usług. 

W  ocenie  Izby  nie  sposób  powiązać  tych  przepisów  ze  stanem  faktycznym,  do  którego 

Zamawiający próbował je zastosować.  

Podkreślić  również  należy,  że  w  informacji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego 

Zamawiający  nie  wskazał  nawet  takich  podstaw  jego  czynności,  na  które  powołał  się  na 

rozprawie,  jak  sprzeczno

ści  w  złożonych  wyjaśnieniach  czy  niezałączenie  do  nich  oferty 

podwykonawcy.  Twierdzenie,  jakoby  podanie  tych  okoliczności  stanowiło  ujawnienie 

tajemnicy przedsiębiorstwa jest niezrozumiałe i  świadczy o nieprawidłowym pojmowaniu tej 

tajemnicy

,  za  którą  mogą  być  uznane  wyłącznie  nieujawnione  do  wiadomości  publicznej 

informacje  techniczne,  technologiczne,  organizacyjne  przedsiębiorstwa  lub  inne  informacje 

posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania 

w  celu  zachowania  ich  poufności  (art.  11  ust.  4  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej 

konkurencji). 

W związku z powyższym  należy stwierdzić, że pismo z 24 lipca 2018 r.  informujące 

o 

odrzuceniu oferty Odwołującego, nie zawiera de facto żadnego uzasadnienia tej czynności, 

a  jedynie  prezentuje  kilka  tez  Zamawiającego,  bez  jakichkolwiek  informacji  pozwalających 

prawidłowość tych tez zweryfikować.  

Za usprawiedliwienie zaniechania 

Zamawiającego nie może być uznana okoliczność, 

że  wyjaśnienia  Odwołującego  zostały  zastrzeżone  jako  tajemnica  przedsiębiorstwa.  Po 

pierwsze 

stwierdzić  należy,  że  Zamawiający  miał  możliwość  przedstawienia  uzasadnienia 

w 

taki  sposób,  aby  pokazywało  ono  okoliczności  faktyczne  i  tok  rozumowania 

Zamawiającego,  a  nie  ujawniałoby  tajemnicy  przedsiębiorstwa.  Zamawiający  mógł 

sformułować  informację  o  odrzuceniu  oferty  odwołując  się  do  treści  złożonych  przez 

Odwołującego  wyjaśnień  w  taki  sposób,  aby  nie  ujawniać  tej  tajemnicy,  przykładowo  nie

przywo

ływać  wprost  określonych  informacji,  ale  odesłać  do  konkretnej  strony  czy  punktu 

wyjaśnień  i  w  ten  sposób  wytknąć  chociażby  takie  uchybienia,  jak  sprzeczność  wyjaśnień, 

nieprzedstawienie  dowodów,  nieudzielenie  odpowiedzi  na  zadane  przez  Zamawiającego 

pytanie,  itp

.  Gdyby  natomiast  konieczne  było  odniesienie  się  do  wyjaśnień  w  taki  sposób, 

który mógłby prowadzić do ujawnienia tajemnicy, to nie było żadnych przeszkód, aby część 

uzasadnienia,  zawierającą  informację  chronione,  przedstawić  tylko  Odwołującemu,  jako 

zawierającą jego tajemnicę przedsiębiorstwa. W ocenie Izby żaden przepis ustawy Pzp nie 

stoi  temu  na  przeszkodzie,  a  taki  sposób  postępowania  zamawiających  –  wbrew 

twierdzeniom  Odwołującego  –  jest  często  spotykany  w  praktyce.  Izba  nie  podziela 

stanowiska 

Zamawiającego,  że  przekazanie części  uzasadnienia tylko wykonawcy, którego 

oferty  ono  dotyczy,  byłoby  niedozwolone  jako  prowadzące  do  naruszenia  zasady  równego 

traktowania  wykonawców.  Odnosząc  się  do  tego  stanowiska  zauważyć  należy,  że  już  sam 

fakt  zastrz

eżenia  określonych  informacji  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa  powoduje,  że  inni 

wykonawcy, 

nie mając wglądu do tych informacji, znajdują się w gorszej sytuacji chociażby 

z 

punktu widzenia możliwości kwestionowania oferty konkurenta. Skoro jednak sama ustawa 

Pzp  zezwala  na  takie  sytuacje,  pod  warunkiem  spełnienia  wszystkich  przesłanek 

uzasadniających  takie  zastrzeżenie,  to  znaczy,  że  ustawodawca  w  wyjątkowych 

przypadkach  uznał  potrzebę  ochrony  informacji  przedsiębiorcy  za  wartość  nadrzędną 

w stosunku do jawn

ości postępowania. Zakładając, że Zamawiający zgodnie z ciążącym na 

nim  obowiązkiem  dokonał  badania  skuteczności  zastrzeżenia  wyjaśnień  złożonych  przez 

Odwołującego,  to  fakt,  że  nie  dokonał  ich  ujawnienia  należy  poczytać  za  stwierdzenie,  że 

wszystkie  przes

łanki  zachowania  niejawności  tych  informacji  zostały  spełnione,  a  więc  że 

informacje pozostają niejawne w  zgodzie z przepisami prawa, a zatem  pozbawienie innych 

wykonawców  dostępu  do  nich jest  również  zgodne  z  przepisami  prawa.  Nie  sposób  zatem 

twierdzić,  że  nieprzekazanie  im  szczegółowego  uzasadnienia  odrzucenia  oferty, 

zawierającego  informacje  ustawowo  chronione,  byłoby  naruszeniem  prawa.  Brak  dostępu 

innych wykonawców do tej części uzasadnienia byłby bowiem konsekwencją uznania przez 

Zamawiającego,  że  wyjaśnienia  zostały  zastrzeżone  w  zgodzie  z  art.  8  ust.  3  ustawy  Pzp 

w 

zw.  z  art.  11  ust.  4  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji.  Jeśli  natomiast 

zastrzeżenie  wyjaśnień  było  niezasadne,  Zamawiający  zobowiązany  był  stwierdzić  jego 

nieskuteczność,  ujawnić  treść  wyjaśnień  i  przekazać  pełne  uzasadnienie  odrzucenia 

wszystkim  wykonawcom. 

Nie  może  natomiast  zasłaniać  się  tym  zastrzeżeniem 

usprawiedliwia

jąc zaniechanie przedstawienia uzasadnienia czynności odrzucenia oferty. 

W ocenie Izby 

już sama wadliwość informacji o odrzuceniu oferty świadczy o tym, że 

wszystkie  zarzuty  odwołania,  a  nie  tylko  ten  dotyczący  art.  92  ust.  1  pkt  3  ustawy,  są 

zasadne.  Czynność  odrzucenia  oferty  Izba  ocenia  bowiem  pod  kątem  okoliczności

i 

argumentów  zawartych  w  informacji  o  odrzuceniu  oferty  przekazanej  wykonawcy.  Skoro 

Zamawiający  nie  przedstawił  uzasadnienia  wykazującego,  dlaczego  oferta  jest  niezgodna 

z SIWZ  czy  dlaczego  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji,  to  odrzucenie 

należy  uznać  za 

merytorycznie  niezasadne

,  jego  zasadność  nie  została  bowiem  wykazana  w  informacji 

o odrzuceniu  oferty.  W  tej  sytuacji  bezprzedmiotowe  jest  ocenianie  polemiki  stron 

w 

odniesieniu  do  kwestii,  które  nie  były  wykonawcy  zakomunikowane  jako  podstawa 

odrzucenia  oferty  i 

polegały  na  domysłach  Odwołującego,  a  które  Zamawiający 

wyartykułował dopiero w postępowaniu odwoławczym. Wszelkie twierdzenia Zamawiającego 

przedstawione w odpowiedzi na odwołanie oraz podczas rozprawy są spóźnione i nie mogą 

prowadzić do uznania odrzucenia oferty Odwołującego za uzasadnione. 

W  związku  z  powyższym  należy  stwierdzić,  że  odrzucając  ofertę  Odwołującego 

Zamawiający naruszył przepis art. 89 ust. 1 pkt 2 i 3 w zw. z art. 92 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp 

w 

stopniu  mogącym  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania,  zatem  odwołanie  –  stosownie  do 

art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp 

–  podlegało  uwzględnieniu.  W  świetle  ogólnej,  nieprecyzyjnej 

i 

niezawierającej  uzasadnienia  informacji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego,  czynność  tę 

należy  uznać  za  niezasadną.  Wobec  powyższego  Izba  nakazała  unieważnienie  czynności 

odrzucenia  oferty  i  powtórzenie  badania  i  oceny  ofert.  Jeżeli  w  wyniku  powtórzonych 

czynności Zamawiający doszedłby do wniosku, że oferta Odwołującego podlega odrzuceniu, 

zobowiązany  jest  przedstawić  szczegółowe  uzasadnienie  takiej  oceny,  wobec  której 

wykonawcy przysługiwać będzie prawo wniesienia odwołania.  

Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy  Pzp  oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  pkt  1  i  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Ministrów  z dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(t.j. Dz. U. z 2018, poz.  972).  

Przewodniczący:      ……………….