KIO 2024/18 POSTANOWIENIE dnia 18 października 2018 r.

Sygn. akt: KIO 2024/18 

POSTANOWIENIE 

z dnia 

18 października 2018 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:   

Przewodniczący: Robert Skrzeszewski 

Protokolant: Rafał Komoń    

po  rozpoznaniu  na  posiedzeniu  niejawnym  z  udziałem  stron  oraz  uczestników 

postępowania  w  dniu  18  października  2018  r.  w  Warszawie  odwołania  wniesionego  do 
Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  5  października  2018  r.  przez  wykonawcę 
Przedsiębiorstwo Budownictwa Specjalistycznego Transkol Sp. z o.o. z siedzibą w Kielcach, 

382 Kielce, ul. Św. Leonarda 1/16 w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego: 

PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. 

z siedzibą w Warszawie, ul. Targowa 74, 03-734 Warszawa 

przy udziale: 

A.  wykonawcy  Przedsiębiorstwa Napraw  i  Utrzymania Infrastruktury  Kolejowej  Sp.  z 

o.o.  z  siedzibą  w  Krakowie  zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do  postępowania 
odwoławczego o sygn. akt KIO 2024/18 po stronie Zamawiającego, 

B.  wykonawcy  ETF  Polska  sp.  z  o.o. 

z  siedzibą  w  Bielanach  Wrocławskich 

zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 2024/18 
po stronie Zamawiającego, 

postanawia: 

odrzuca odwołanie; 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Przedsiębiorstwo  Budownictwa 

Specjalistycznego Transkol Sp. z o.o. z siedzibą w Kielcach, 25-382 Kielce, ul. Św. Leonarda 

1/16 i:  

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 20 000 zł 00 gr 

(słownie:  dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego: 
Przedsiębiorstwo Budownictwa Specjalistycznego Transkol Sp. z o.o. z siedzibą w Kielcach, 

382 Kielce, ul. Św. Leonarda 1/16 tytułem wpisu od odwołania, 

Stosownie do art. 198 a i 198 b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. 

– Prawo zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  1579  wraz  ze  zm.),  na  niniejsze  postanowienie 

–  w 

terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:………………………… 

Sygn. akt: KIO 2024/18 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający: PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z siedzibą w Warszawie, ul. Targowa 

74,  03-734  Warszawa 

wszczął  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na 

„Prace  na  linii  kolejowej  nr  108  mające  na  celu  utrzymanie  przejezdności  wraz  z 
przywróceniem parametrów eksploatacyjnych”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  dniu  25  maja  2018  r.  w 

S

uplemencie  do  Dziennika  Urzędowego  Unii  Europejskiej  pod  numerem  2018/S  098-

Zamawiający pismem z dnia 30 lipca 2018 roku IREZA3a-216-05-19/2018 zawiadomił 

Odwołującego  -  Przedsiębiorstwo  Budownictwa  Specjalistycznego  Transkol  Sp.  z  o.o.  z 
siedzibą w Kielcach, 25-382 Kielce, ul. Św. Leonarda 1/16, że zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy 
poprawia  oczywiste  jego  zdaniem  omyłki  rachunkowe  przez  wpisanie  w  RCO  w  części 
dotyczącej dokumentacji projektowej - jej pkt. 7.1 - w kolumnie „wartość robót” kwotę „1 530 
000,00”, zamiast wpisanej przez Odwołującego kwoty „1400 000,00”.  

Odwołujący  w  piśmie  z  dnia  1  sierpnia  2018r.  zakwestionował  powyższą  czynność 

Zamawiającego, nie wnosząc odwołania do Krajowej Izby Odwoławczej. 

W  dniu  26  września  2018r.  Odwołujący  powziął  informację  o  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty  wykonawcy  Przedsiębiorstwa  Napraw  i  Utrzymania  Infrastruktury 
Kolejowej Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie i odrzuceniu oferty Odwołującego na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 

roku Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. 

U. z 2017 r., poz. 1579 ze zm.) zwanej dalej ustawą ustawy Pzp. 

Nie zgadzając się z powyższymi czynnościami Zamawiającego Odwołujący w dniu 5 

października 2018r.  wniósł  odwołanie na  bezpodstawne  odrzucenie oferty  Odwołującego  w 
prowadzonym postępowaniu za przekroczenie - zdaniem Zamawiającego - w pozycji 7 RCO 
7%  kosztów  opracowania  dokumentacji  projektowej  w  stosunku  do  wartości  netto  całej 
oferty,  po  uprzednim  wadliwym  poprawieniu  oczywistej  omyłki  pisarskiej,  jak  i  błędnym 
uznaniu  jej  za  omyłkę  rachunkową,  co  w  konsekwencji  doprowadziło  do  zmiany  i  nowej 
wartości całej oferty Odwołującego. 

Powyżej wskazanej czynności Zamawiającego zarzucił naruszenie: 

Art. 89 ust.1 pkt. 2 ustawy Pzp przez odrzucenie oferty odwo

łującego, pomimo 

iż treść jego oferty odpowiada SIWZ, 

Art.7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp  przez  prowadzenie  postępowania  w  sposób 

naruszający zasady uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców ubiegających 
się  o  udzielenie  zamówienia,  a  także  lakoniczność  podanej  przyczyny  odrzucenia  oferty 
Odwołującego bez odniesienia się do jego wyjaśnień zawartych w piśmie z dnia 01 sierpnia 

2018 roku DM/253/2018, 

Art.  87  ust.  2  pkt.  1  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  poprawienia  w  ofercie 

Odwołującego rzeczywistej (faktycznie popełnionej) i właściwej omyłki pisarskiej, 

Art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  wezwania  Odwołującego  do 

złożenia wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty. 

W oparciu o powyższe zarzuty wnosił o: 

unieważnienie decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego i czynności wyboru 

oferty najkorzystniejszej, 

nakazanie Zamawiającemu dokonanie czynności ponownego badania i oceny 

ofert, w tym dokonanie poprawienia omyłki pisarskiej w ofercie Odwołującego w pozycji 7.1 
RCO przez wpisanie w kolumnie „cena jedn." kwoty „1 400 000,00” w miejsce kwoty „1 530 
000,00”, z uwzględnieniem oferty Odwołującego jako ważnej, 

zasądzenie od Zamawiającego na rzecz Odwołującego poniesionych kosztów 

postępowania  odwoławczego  w  tytułu  wpisu  od  odwołania  oraz  wynagrodzenia 
pełnomocnika. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  Zamawiający  pismem  z  dnia  30  lipca  2018  roku 

IREZA3a-216-05-

19/2018  zawiadomił  Odwołującego  że  zgodnie  z  art.  87  ust.  2  ustawy 

poprawia  oczywiste  jego  zdaniem  omyłki  rachunkowe  przez  wpisanie  w  RCO  w  części 
dotyczącej dokumentacji projektowej - jej pkt. 7.1 - w kolumnie „wartość robót” kwotę „1 530 
000,00”, zamiast wpisanej przez Odwołującego kwoty „1400 000,00”.  

Odwołujący w piśmie z dnia 1 sierpnia 2018r. przyznał, że ta ostatnia kwota wpisana 

w tejże kolumnie była zgodna z wymaganiami Zamawiającego, który określił w załączniku do 

SIWZ, 

że  koszt  opracowania  dokumentacji  projektowej  nie  może  być  większy  niż  7% 

wartości netto całej oferty. 

Wyjaśnił, że takie oświadczenie woli Odwołującego złożone na kwotę 22 642 810,74 

uwzględniało,  że  jeden  ze  składników  dokumentacji  projektowej  wymieniony  w  pkt.  7.1  to 
kwota  1400  000,00  zł,  gdyż  gdyby  była  jakikolwiek  inna  to  łączna  kwota  oferty  byłaby 
również inna. 

Oświadczył  również,  że  popełnił  oczywistą  omyłkę  pisarską  w  rubryce  „cena 

jednostkowa” w pozycji 7.1 wpisując kwotę „1 530 000,00”, która jednakże nie miała żadnego 
wpływu  na  wartość  ogólną  oferty  gdyż  podstawy  jej  wyliczenia  stanowiła  kwota  „1  400 
000,00” wpisana w rubryce „wartość robót”. 

Według  Odwołującego  powyższy  błąd  jest  oczywistą  omyłką  pisarską  (nie  zaś 

rachunkową) bowiem: 

we  wszystkich  składnikach  oferty  w  rubryce  „j.m.”  jeżeli  ilość  danej  roboty 

wynosiła 1 to cena jednostkowa zawsze pozostawała w zbieżności z kwotą wpisaną cyframi 
jako wartość roboty, 

w  rubr

yce  „wartość  robót”  składniki  w  niej  wymienione  kończą  się  ich 

zsumowaniem  „Razem  netto”  22  642  810,74  zaś  jedynym  jej  składnikiem  wymienionym  w 
pkt. 7.1 może być i jest kwota 1 400 000,00, gdyż bez tej właśnie wartości oferta w pkt. 9,10 
jak i „Razem netto" musiała by być inna, 

składając  ofertę  w  zakresie  wartości  opracowania  dokumentacji  projektowej 

Odwołujący kierował się koniecznością przestrzegania wymogu by cena ta nie była większa 
niż  7%  wartości  netto  całej  oferty.  Stąd  oferowana  wartość  wskazana  w  tej  pozycji  jako 
kwota 1 400 000,00 nie zaś oczywiście omyłkowo wpisana kwota 1 530 000,00, bo wówczas 
koszt dokumentacji projektowej przekraczałby 7% wartości netto całej oferty. 

Powyższe wskazuje – zdaniem Odwołującego, że zachodzi uzasadniona treścią art. 

87  ust.  2  pkt.  1  ustawy  konieczność  sprostowania  oczywistej  omyłki  pisarskiej  w  pkt.  7.1 
RCO przez wpisanie w poz. „cena jednostkowa” kwoty 1 400 000,00 nie zaś 1 530 000,00. 

Podniósł  również  okoliczność,  że pismem  skierowanym  do  Zamawiającego  z  dnia  1 

sierpnia  2018  roku  DM/253/2018  Odwołujący  poinformował  go  o  powyższym  swoim 
stanowisku  kwestionując  wadliwie  dokonaną  korektę  wpisu  w  pkt.  7.1  RCO,  podniósł  że 
popełnił oczywistą omyłkę pisarską, co do kwoty 1 530 000,00 i zakwestionował, że jest to 
omyłka rachunkowa, jak i umotywował w tym przedmiocie swoje stanowisko.  

Zauważył  przy  tym,  że  pismo  to  zostało  doręczone  Zamawiającemu  w  powyższej 

dacie drogą mailową tj. 1 sierpnia 2018 roku i w tej samej dacie nadto przesłane przesyłką 
poleconą, która została odebrana przez Zamawiającego w dniu 6 sierpnia 2018 r. 

Obecnie  Odwołującemu  wydaje  się,  że  Zamawiający  uznał  jego  pismo  z  dnia  1 

sierpnia 2018 r. za nieistniejące lub nie podzielił jego stanowiska w nim zawartego w całości 
skoro skutkowało to odrzuceniem jego oferty. 

W  ocenie  Odwołującego  -  przyjęcie,  że  wpisana  kwota  1400  000,00  jest  omyłką 

rachunkową  jest  sprzeczne  z  istotą  charakteru  takiej  pomyłki,  bowiem  omyłką  rachunkową 
może  być  wyłącznie  omyłka  powstała  wskutek  dokonania  działania  matematycznego,  a 

podana cena jednostkowa nie jest 

wynikiem takiego działania.  

W  przekonaniu  Odwołującego  -  korekcie  więc  winien  ulec  wpis  kwoty  1 530  000,00 

na  kwotę  1  400  000,00  gdyż  pierwszy  z  nich  jest  oczywistą  omyłką  pisarską  na  co 
Odwołujący wyrażał zgodę, składając w tym przedmiocie oświadczenie woli jak w piśmie z 1 

sierpnia 2018 r. 

Wyraził pogląd, że Zamawiający nie kierując się oświadczeniem woli Odwołującego, 

spójnym  z  jego  złożoną  ofertą  samowolnie  dokonał  korekt  jakoby  omyłek  rachunkowych, 
doprowadzając w rzeczywistości do wytworzenia nowego oświadczenia niezgodnego z wolą 
Odwołującego, które nie znajduje uzasadnienia w treści złożonej przez niego oferty.  

Nadto, zarzucił, że Zamawiający przypisuje mu dowolnie złożenie oświadczenia woli 

jako  wartość  całości  oferty  na  kwotę  22  776  710,74  zł,  gdy  takiego  oświadczenia  woli  nie 
złożył.  

Odwołujący  oświadczył,  że  jego  oferta  jako  oświadczenie  woli  została  złożona  na 

kwotę  22  642  810,74  zł,  której  składową  prawidłowo  podaną  przez  Odwołującego  jest 
wartość 1 400 000,00 zł, a nie 1 530 000,00 zł. 

Ostatecznie,  stwierdził,  że  zgodnie  z  art.  87  pkt.  1  ustawy  w  zaistniałym  stanie 

faktycznym  Zamawiający  winien  skorzystać  z  wezwania  Odwołującego  do  złożenia 
wyjaśnień, gdyż tylko takie działanie mogło doprowadzić do wyjaśnienia błędnego zapisu w 

pkt. 7.1 

RCO w rubryce „cena jednostkowa”, czego Zamawiający bezpodstawnie zaniechał, 

„wytwarzając” nowe oświadczenie niezgodne z wolą Odwołującego. 

Pismem  z  dnia  8  października  2018r.  zgłosili,  każdy  oddzielnie,  przystąpienie  do 

postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  wykonawca  Przedsiębiorstwo 
Napraw i Utrzymania Infrastruktury Kolejowej Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie i wykonawca 

ETF P

olska sp. z o.o. z siedzibą w Bielanach Wrocławskich. 

Pismem  z  dnia  18 

czerwca  2018r.  stanowiącym  odpowiedź  na  odwołanie 

Zamawiającego i we wniosku z tej samej daty wykonawca EFT Polska sp. z o.o. z siedzibą w 
Bielanach  Wrocławskich  wnosili  zgodnie  miedzy  innymi  o  odrzucenie  odwołania  na 

podstawie art.189 ust.2 pkt 3 ustawy Pzp. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje. 

Na  podstawie  zebranego  w  sprawie  materiału  dokumentacyjnego  przedmiotowego 

postępowania  przetargowego,  w  tym  akt  sprawy  odwoławczej  Izba  postanowiła  odwołanie 
odrzucić. 

Na  posiedzeniu  niejawnym,  po  wysłuchaniu  argumentacji  stron  i  uczestnika,  Izba 

doszła do przekonania, że zachodzi przesłanka do odrzucenia odwołania na podstawie art. 

189 ust.2 pkt. 3 ustawy Pzp. 

Izba  zważyła,  że  zgodnie  z  art.182  ust.3  pkt.  1  ustawy  Pzp  odwołanie  wobec 

czynności  innych  niż  określone  w  ust.  1  i  2  wnosi  się  w  przypadku  zamówień,  których 
wartość  jest  równa  lub  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na  podstawie 

art.  11  ust.  8  ustawy  Pzp 

–  w  terminie  10  dni  od  dnia,  w  którym  powzięto  lub  przy 

zachowaniu  należytej  staranności  można  było  powziąć  wiadomość  o  okolicznościach 
stanowiących podstawę jego wniesienia. 

Izba  uznała,  że  Odwołujący  już  w  dniu  30  lipca  2018r.  powziął  wiadomość  o 

okolicznościach stanowiących podstawę do wniesienia odwołania tj. w dacie przekazania mu 

zawiadomienia  o  poprawieniu 

oczywistej  omyłki  rachunkowej,  z  uwzględnieniem 

konsekwencji rachunkowych dokonanych poprawek  zgodnie z art.87 ust.2 ustawy Pzp. 

Wymaga wskazania, że zarzuty odwołania w istocie dotyczą czynności sprostowania 

przez Zamawiającego oczywistej omyłki pisarskiej, której pewnym i oczywistym następstwem 
musiało być odrzucenie oferty Odwołującego na zasadzie art.89 ust.1 pkt 2 ustawy Pzp. 

W  piśmie  z  dnia  1  sierpnia  2018r.  stanowiącym  odpowiedź  na  czynność 

Zamawiającego 

Odwołujący  wyraźnie 

zakwestionował  czynność  Zamawiającego 

sprostowania  oczywistej  omyłki  pisarskiej,  a  mimo  tego  nie  skorzystał  ze  środka  ochrony 

prawnej. 

Odwołujący w tamtej dacie stwierdził, że „…uznano, że omyłka ta ma charakter tzw. 

omyłki rachunkowej, gdy w rzeczywistości jest to oczywista omyłka pisarska uregulowana w 

art.87 ust.2 pkt 1 ustawy Pzp.”. 

Nadto,  Odwołujący  w  powyższym  piśmie  zauważył,  że  „Mogło  to  uzasadniać 

zwrócenie  się  przez  Zamawiającego  do  złożenia  przez  nas  wyjaśnień  zgodnie  z  treścią 
art.87 ust.1,…”.  

Dodatkowo,  Odwołujący  wyraził  pogląd,  że  „Przyznać  należy,  że  zapisy  zawarte  w 

ofercie  przetargowej  w  punkcie  7.1  są  oczywistą  omyłką  pisarską,  lecz  co  do  kwoty 

000,00 zł, nie zaś kwoty 1 400 000,00 zł.”. 

Odnosząc  się  zatem  do  przedstawionego  stanowiska  Odwołującego  Izba  doszła  do 

przekonania,  że  z  treści  powyższego  pisma  wynika  jego  świadomość  w  zakresie 
okoliczności, że poprawienie przez Zamawiającego omyłki z kwoty 1 400 000,00 zł na kwotę 

00  zł  spowodowałoby,  że  „…wówczas  koszt  dokumentacji  projektowej 

pr

zekroczyłby 7% wartości netto całej oferty.”. 

W  związku  z  powyższym  należy  zauważyć,  że  Zamawiający  w  załączniku  nr  2  do 

Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, zwanej dalej SIWZ – Rozbicie Ceny Ofertowej 
przewidział,  że przy  wypełnianiu Rozbicia Ceny  Ofertowej koszt  opracowania dokumentacji 

projektowej 

nie  może

być  większy  niż  7  %  wartości  netto  całej  oferty  (7%    z  poz.  RAZEM 

(NETTO). 

Przekroczenie tego wymagania SIWZ 

– zdaniem Izby – prowadziłoby do odrzucenia 

oferty  wykonawcy  z  powodu  jej  sprzeczno

ści z treścią SIWZ na zasadzie art.89 ust.1 pkt 2 

ustawy Pzp 

Według zapatrywania Izby, mając na uwadze przytoczone okoliczności – Odwołujący 

w chwili powzięcia wiadomości o sprostowaniu oczywistej omyłki rachunkowej dowiedział się 
o  tym,  że  koniecznym  było  zakwestionowanie  w  sposób  prawem  przewidziany  za  pomocą 
środka ochrony prawnej(odwołania) tej czynności, a także ewentualne podniesienie zarzutu 
zaniechania  wyjaśnienia  treści  oferty,  a  także  zarzutu  zaniechania  poprawienia  oczywistej 
omyłki pisarskiej. 

Jeżeli zatem, Odwołujący w terminie skutecznie nie podważył ważności dokonanego 

sprostowania 

oczywistej  omyłki  rachunkowej,  ani  powyższych  zaniechań  w  warunkach 

oczywistego  następstwa  tej  czynności  w  postaci  obowiązku  Zamawiającego  odrzucenia 

oferty 

Odwołującego,  to  w  chwili  obecnej  nie  może  on  wnieść  odwołania  na  czynność 

odrzucenia  jego  oferty  będącej  normalnym  następstwem  prawomocnej  czynności 

sprostowania 

oczywistej omyłki rachunkowej. 

Izba  uznała  przy  tym,  że  jeżeli  czynność  sprostowania  przez  Zamawiającego 

oczywistej  omyłki  rachunkowej  jest  prawnie  skuteczna  z  powodu  jej  niezaskarżenia  w 
powołanym na wstępie terminie, to nie może być ona następnie podważana na późniejszym 
etapie postępowania przetargowego. 

W związku z tym, Izba stwierdziła, że Odwołujący wniósł odwołanie dopiero w dniu 5 

października  2018  r.,  co  potwierdza  prezentata  Izby  znajdująca  się  na  tym  dokumencie, 
podczas gdy upływ 10 dniowego terminu prawem przewidzianego liczonego od dnia 31 lipca 
2018r. nastąpił w dniu 9 sierpnia 2018r. 

Stosownie do przepisu art.189 ust.2 pkt. 3 ustawy Pzp Izba odrzuca odwołanie, jeżeli 

stwierdzi, że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu określonego w ustawie. 

W tym stanie rzeczy Izba na podstawie art. 192 ust. 1 zd.2 ustawy Pzp postanowiła 

odr

zucić odwołanie.  

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem 
przepisów  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 
wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.). 

Przewodniczący:…………………………..