KIO 2443/18 Wyrok dnia 7 grudnia 2018 roku

Sygn. akt: KIO 2443/18 

Wyrok 

z dnia 7 grudnia 2018 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:       Beata Pakulska-Banach 

Protokolant:               Dominik Haczykowski  

po 

rozpoznaniu 

na 

rozprawie 

w 

dniu 

grudnia 

roku 

w Warszawie 

odwołania wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  26  listopada  2018 

roku  przez 

wykonawcę:  Centrum  Diabetologii  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie 

w 

postępowaniu  prowadzonym  przez zamawiającego:  Zespół  Opieki  Zdrowotnej  w 

Oświęcimiu 

orzeka: 

Oddala odwołanie.  

Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Centrum  Diabetologii  Sp.  z  o.o. 

z 

siedzibą w Warszawie, i:  

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę 

Centrum  Diabetologii  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie,  tytułem  wpisu 

od 

odwołania; 

zasądza  od  wykonawcy  Centrum  Diabetologii  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą 

w Warszawie  na  rzecz 

zamawiającego  Zespołu  Opieki  Zdrowotnej 

w 

Oświęcimiu  kwotę  4  295  zł  98  gr  (słownie:  cztery  tysiące  dwieście 

dziewięćdziesiąt  pięć  złotych  dziewięćdziesiąt  osiem  groszy),  stanowiącą 

koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia 

pełnomocnika i dojazdu na rozprawę.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1986) na niniejszy wyrok 

– w terminie 7 dni od dnia 

jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Krakowie. 

P

rzewodniczący:   ……………………….…….………….…… 

Sygn. akt: KIO 2443/18 

U z a s a d n i e n i e 

Zespół  Opieki  Zdrowotnej  w  Oświęcimiu  (zwany  dalej:  „zamawiającym”)  prowadzi 

postępowanie  o udzielenie  zamówienia  publicznego  w trybie  przetargu  nieograniczonego 

na 

realizację  zadania  pn.:  Dostawa  leków  i  wyrobów  medycznych,  Numer  referencyjny: 

ZOZ.DZP.271.2.VIII.2018 

na  podstawie  przepisów  ustawy  z dnia  29 stycznia  2004  roku 

Prawo 

zamówień  publicznych  (t.j. Dz. U.  z 2018 r.  poz. 1986)  -  zwanej  dalej:  „ustawą  Pzp”. 

Zamówienie podzielone jest na części – 47 pakiety.  

Ogłoszenie o zamówieniu  zostało opublikowane  w Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej  w  dniu  22  sierpnia  2018  roku  pod numerem  2018/S 160-366516. 

Wartość zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w przepisach  wydanych  na podstawie 

art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.  

W dniu 26 listopada 2018 roku wykonawca 

Centrum Diabetologii Sp. z o.o. z siedzibą 

w  Warszawie  (zwany  dalej: 

„odwołującym”)  wniósł  odwołanie  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  od  niezgodnych  z  przepisami  ustawy  Pzp  czynności  zamawiającego 

polegających na odrzuceniu oferty odwołującego złożonej w postępowaniu do pakietu nr 22 

oraz wyborze oferty najkorzystniejszej w ramach pakietu nr 22.  

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

1.  art. 38 ust. 4b ustawy Pzp 

w związku z dookreśleniem opisu sposobu dokonania 

oceny spełnienia warunków na etapie oceny ofert; 

2.  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp 

w  związku  ze  swobodną  interpretacją  przez 

z

amawiającego regulacji wskazanych w SIWZ, która nie jest znana wykonawcom 

na etapie przygotowywania ofert; 

3.  art. 7 ust. 3 ustawy Pzp 

w związku z wyborem oferty najkorzystniejszej niezgodzie 

z przepisami ustawy.  

Odwołujący wnosił o:  

1.  un

ieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej dla pakietu nr 22; 

unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego  złożonej  do  pakietu 

nr 22; 

dokonanie  ponownego  sprawdzenia  i  oceny  ofert  złożonych  w  ramach  pakietu 

nr 22 i wyboru oferty o

dwołującego jako oferty najkorzystniejszej i niepodlegającej 

odrzuceniu; 

zasądzenie  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kosztów  postępowania 

według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.  

W uzasadnieniu odwołania odwołujący podnosił, co następuje.  

Odwołujący  wyjaśnił,  że  wśród  wymagań  zamawiającego  opisanych  w  SIWZ 

jest 

wymóg  posiadania  certyfikatu  ISO  15197:2015,  który  to  certyfikat  na  mocy  zapisu 

w 

formularzu  cenowym  do  pakietu  22  wykonawca  powinien  dostarczyć  na  wezwanie. 

Zamawi

ający  jednocześnie  umożliwił  wykonawcom  złożenie  dokumentu  równoważnego 

pisząc „Certyfikat ISO 15197:2015 lub równoważny - dotyczy pakietu nr 22". 

Zdaniem odwołującego, żądanie przez zamawiającego "Certyfikatu ISO 15197:2015" 

oznacza 

żądanie  certyfikatu  potwierdzającego,  że  oferowany  produkt  spełnia  wymagania 

normy  ISO  15197:2015. 

Odwołujący  zauważył  ponadto,  iż  zamawiający  nie  wskazał 

podstawy  prawnej  żądania  certyfikatu  ISO  15197:2015,  w  szczególności  nie  dookreślił  czy 

wymagany cer

tyfikat ma być jednym z dokumentów, które zostały wymienione w § 13 ust. 1 

Rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie rodzajów dokumentów, 

jakich  może  żądać  zamawiający  od wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia. 

Podniósł,  że  dla  niego  było  oczywiste,  iż  zamawiający  oczekuje  albo  certyfikatu 

potwierdzającego 

spełnienie 

normy 

ISO 15197:2015 

albo 

innego 

dokumentu 

potwierdzającego spełnienie tej normy. Odwołujący podkreślił, że jest w posiadaniu zarówno 

certyfikatu,  jak  i  innych 

dokumentów  dowodzących  spełnienie  przedmiotowej  normy, 

tj. 

oryginalnej  instrukcji  obsługi  do  oferowanego  przedmiotu  zamówienia,  w  której  fakt 

spełniania  przedmiotowej  normy  jest  potwierdzony  oraz  deklaracji  zgodności  wystawionej 

przez  producenta  zawierającej  oświadczenie  producenta  o  spełnianiu  tej  normy 

przez przedmiot  oferty. 

Zdaniem  odwołującego,  mógł  on  zatem  przedstawić  jeden  z tych 

d

okumentów aby spełnić wymagania zamawiającego, co wynika wprost z definicji certyfikatu: 

"oficjalny  dokument  potwierdza

jący  zgodność  z  normami,  spełnianie  wymogów, 

autentyczność i inne" (internetowy słownik języka polskiego dostępny na stronie www.sjp.pl). 

Odwołujący stwierdził, że nie miał powodu do zadawania pytań w ramach wyjaśniania 

treści  SIWZ,  skoro  posiadał  aż  trzy  równoważne  dokumenty,  które  czyniły  zadość 

wymaganiom SIWZ.  

Następnie  odwołujący  wyjaśnił,  że  na  pierwsze  wezwanie  zamawiającego  z  dnia 

października  2018  roku  dostarczył  certyfikat  ISO  15197:2015.  W  dniu  5  listopada  2018 

roku  zamawiający  wezwał  ponownie  odwołującego  do  złożenia  certyfikatu  ISO  15197:2015 

lub 

równoważnego,  kwestionując  fakt,  że  przesłany  przez  odwołującego  dokument 

jest certyfikatem.  W  odpowiedzi  na  to  wezwanie 

odwołujący  potwierdził,  że  wcześniej 

wysłany  dokument  jest  certyfikatem,  a  dodatkowo  z  ostrożności  procesowej  dostarczył 

z

amawiającemu jeszcze dwa równoważne dokumenty potwierdzające spełnienie normy ISO 

15197:2015 przez zaoferowane w pakiecie nr 22 wyroby medyczne, a mianowicie 

instrukcję 

obsługi  zaoferowanych  pasków  testowych  oraz  deklarację  zgodności  wystawioną  przez 

producenta.  

W dniu 14 listopada 2018 roku zamawiający odrzucił ofertę odwołującego.  

Odwołujący  podniósł,  że  samo  wskazanie  nazwy  wymaganego  certyfikatu 

przez z

amawiającego  nie  przesądza  jeszcze  o  ustanowieniu  w  danym  postępowaniu 

wymagań,  aby  został  on  wydany  przez  niezależną  jednostkę  certyfikującą  -  wprost  takiego 

wymagania nie sformułowano, a wykonawca intencji zamawiającego nie może się domyślać. 

Podkreślił,  że  zamawiający  przed  terminem  składania  ofert  nie  wskazał  podstawy  prawnej 

żądania  „certyfikatu  ISO  15197:2015  lub  równoważnego  -  dotyczy  pakietu  nr  22", 

w 

szczególności  nie  dookreślił  czy  wymagany  certyfikat  ma  być  dokumentem,  o  którym 

mowa  w  §  13  ust.  1  pkt  2-5  Rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  w  sprawie  rodzajów 

dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia. 

Zdaniem odwołującego, w błędzie jest zamawiający uznając w punkcie 3 odrzucenia 

za  niedorzeczne, 

że  producent  oferowanego  sprzętu  sam  może  wystawić  certyfikat 

zgodności. Odwołujący powołał się na art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 

r.  o  systemie  oceny  zgodn

ości,  stanowiący,  iż:  podczas  dokonywania  oceny  zgodności  z 

zasadniczymi 

wymaganiami  wyrób  może  być  poddawany  badaniom  przez  producenta  lub 

jego  upoważnionego  przedstawiciela,  jeżeli  nie  jest  wymagane  przeprowadzenie  badań 

przez 

laboratorium  niezależne  od  dostawcy  i  odbiorcy.  Odwołujący  zauważył,  że  w 

przypadku 

wyrobów  medycznych  zaoferowanych  przez  odwołującego  nie  ma  wymogu 

przeprowadzenia badań przez laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy. Odwołujący 

przyznał  słuszność  stanowisku  zamawiającego,  że  wymaganie  takiego  certyfikatu  nie  jest 

sprzeczne  z  prawem,  ale  jednocz

eśnie  stwierdził,  iż  należyte  przygotowanie  przez 

zamawiającego  postępowania  nie może  ograniczać  się  wyłącznie  do  wskazania  samej 

nazwy  dokumentu.  Wszelkie dodatkowe  wymagania,  takie  jak 

konieczność  wydania 

wymagan

ego certyfikatu przez niezależną jednostkę powinny być wprost wyartykułowane, a 

wykonawca nie może się ich domyślać. 

W  dalszej  kolejności  odwołujący  podał,  że  choć  zamawiający  dopuścił  dokument 

równoważny  do  wymaganego  certyfikatu  ISO,  to  nie  sprecyzował  jakichkolwiek  kryteriów 

jakie taki  dokume

nt  winien  spełniać,  aby  mógł  być  uznany  za  równoważny.  Wszelkie 

nieścisłości  i niedopowiedzenia  w  tym  zakresie,  zdaniem  odwołującego,  obarczają 

zamawiającego i nie mogą być interpretowane na niekorzyść wykonawcy. 

Ponadto,  odwołujący  wskazał,  że  zamawiający  arbitralnie  uznał,  że  przedstawiony 

certyfikat nie jest dokumentem równoważnym, jednakże w jakikolwiek sposób nie uzasadnił, 

które  cechy  przedstawionego  certyfikatu  uniemożliwiły  uznanie  go  za  równoważny. 

Podkreślił,  że  informacja  o  odrzuceniu jego  oferty  nie  zawiera  uzasadnienia faktycznego  w 

tym zakresie. 

Reasumując, odwołujący stwierdził, że przedstawił zamawiającemu trzy równoważne 

dowody  na  spełnianie  przedmiotowej  normy,  które  są  zgodne  z  treścią  SIWZ,  natomiast 

zamawiający na etapie badania ofert nie może wymagać od wykonawców niczego ponad to, 

co  zostało  określone  w  SIWZ.  Zmiana  SIWZ  po  terminie  składania  ofert  jest  naruszeniem 

art. 38 ust. 4b ustawy Pzp. Z kolei, d

ookreślenie opisu sposobu dokonania oceny spełnienia 

warunków na etapie oceny ofert narusza zasady zachowania uczciwej konkurencji i równego 

traktowania wykonawców, tj. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. Odwołujący powołał się w tym zakresie 

na 

wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wydany  w  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO  43/16,  z którego 

wynika,  że  zamawiający  nie powinien  dokonywać  ingerencji  w  treść specyfikacji  po upływie 

terminu  składania  ofert.  W  ocenie  odwołującego,  czynność  odrzucenia  jego  oferty  została 

podjęta  na  podstawie  swobodnej  interpretacji  przez  zamawiającego  regulacji  wskazanych 

w SIWZ,  o 

czym  świadczy  treść  punktu  3  odrzucenia,  a  zatem  niezgodnie  z art. 38 ust.  4b 

ustawy  Pzp

,  co  w  konsekwencji  doprowadziło  do  udzielenia  zamówienia  wykonawcy 

wybranemu niezgodnie z przepisami ustawy (art. 7 ust. 3 ustawy Pzp).  

Tym  samym,  w  ocenie  odwołującego,  odwołanie  jest  zasadne  i  zasługuje 

na 

uwzględnienie.  

W dniu 27 listopada 2018 roku z

amawiający przekazał wykonawcom kopię odwołania 

– za pośrednictwem poczty elektronicznej.  

W  terminie  określonym  w  art.  185  ust.  2  ustawy  Pzp  (tj.  w  terminie  3  dni  od  dnia 

otrzymania  kopii  odwołania)  żaden  wykonawca  nie zgłosił  przystąpienia  do  postępowania 

odwoławczego.  

W  dniu  5  grudnia  2018  roku  z

amawiający  złożył  Prezesowi  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie  pisemnej,  w  której  wnosił  o  oddalenie 

odwołania w całości i zasądzenie od odwołującego na rzecz zamawiającego uzasadnionych 

kosztów,  obejmujących  koszty  związane  z  dojazdem  na  rozprawę  oraz  wynagrodzenie 

pełnomocnika w wysokości określonej na podstawie przedłożonej faktury VAT.  

Izba 

dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  postępowania 

o 

zamówienie  publiczne,  przekazanej  przez  zamawiającego  w  kopii  potwierdzonej 

za 

zgodność  z  oryginałem,  w  tym  z:  ogłoszenia  o  zamówieniu,  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia  (zwanej  dalej:  „SIWZ”),  oferty  odwołującego,  korespondencji 

prowadzonej przez 

zamawiającego z odwołującym w toku postępowania, w tym wezwań do 

uzupełnienia  dokumentów  z  dnia  18.10.2018  roku  i  5.11.2018  roku  oraz  odpowiedzi 

odwołującego  na te wezwania,  jak  również  z  informacji  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego 

oraz informacji o wyniku przetargu, w tym w zakresie pakietu nr 22. 

Ponadto, 

Izba  wzięła  pod  uwagę  stanowiska  stron  wyrażone  odpowiednio  w 

odwołaniu  oraz  w  odpowiedzi  na  odwołanie,  a  także  wyrażone  ustnie  do  protokołu 

posiedzenia i rozprawy w dniu 7 grudnia 2018 roku. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje: 

W  pierwszej  kolejności  ustalono,  że  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych 

oraz 

został uiszczony od niego wpis.  

Ponadto,  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem 

odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp. 

Izba  ustaliła  także,  że  odwołującemu  w  świetle  przepisu  art.  179  ust.  1 ustawy  Pzp 

przysługiwało  uprawnienie  do  wniesienia  odwołania  jako,  że  spełnione  zostały  przesłanki 

dla wniesienia  odw

ołania,  tj.  istnienie  interesu  odwołującego  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia oraz możliwość poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez zamawiającego 

przepisów ustawy Pzp.  

Przedmiotem zamówienia jest dostawa leków i wyrobów medycznych - 47 pakietów. 

Odwołanie dotyczy pakietu nr 22.  

W  Dziale  VII  SIWZ  zamawiający  określił  wykaz  oświadczeń  lub  dokumentów, 

potwierdzających  spełnienie  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz  brak  podstaw 

do wykluczenia,  przy  czym 

w  zakresie  opisu  przedmiotu  zamówienia  wymagał  m.in.: 

„Certyfikat ISO 15197:2015 lub równoważny – dotyczy pakietu nr 22” (Dział VII pkt 5 lit. d).  

W dniu 18 października 2018 roku zamawiający, działając na podstawie art. 26 ust. 1 

ustawy 

Pzp,  wezwał  odwołującego  do  złożenia  m.in.:  „Certyfikat  ISO  15197:2015 

lub 

równoważny”. W dniu 24 października 2018 roku – w odpowiedzi na powyższe wezwanie 

odwołujący  złożył  wymagane  dokumenty,  w  tym  dokument  zatytułowany: 

„Deklaracja//Certyfikat”,  wystawiony  przez  Delbio  INC  Taiwan  –  producenta  oferowanego 

systemu  monitorowania  stężenia  glukozy  we  krwi  „Pandora”  (systemu  składającego  się 

z: glukometra, 

pasków  testowych,  kontroli).  W  dokumencie  tym  producent  wskazał, 

że: „jako producent deklarujemy, że produkujemy niżej wymienione produkty, które spełniają 

wymagania norm EN ISO 

15197/2015 // ISO 15197:2013”.  

W  dniu  5  listopada  2018  roku  zamawiający,  działając  na  podstawie  art.  26  ust.  3 

ustawy  Pzp,  wystosował  do  odwołującego  wezwanie  do  złożenia:  „Certyfikat  ISO 

15197:2015  lub 

równoważny”,  stwierdzając  przy  tym,  iż:  „wykonawca  na  wcześniejsze 

wezwanie  nie 

dostarczył  certyfikatu.  Wykonawca  dołączył  jedynie  deklaracje/certyfikat 

producenta”.  W odpowiedzi  na  to  wezwanie,  odwołujący,  pismem  z  dnia  7  listopada  2018 

roku, poinformował zamawiającego, iż wymagany certyfikat został przesłany w odpowiedzi z 

dnia  24  października  2018  roku  na  poprzednie  wezwanie  zamawiającego  oraz  wyjaśnił, 

że podważanie  faktu,  iż dokument  ten  jest  certyfikatem  ISO  15197:2015  nie  ma 

uzasadnienia, gdyż: 1) w tytule tego dokumentu jest słowo „Certyfikat”; 2) ani przepisy prawa 

polskiego,  ani 

unijnego  nie  wymagają  posiadania  certyfikatu  potwierdzającego  spełnianie 

normy  ISO  15197:2015,  ani  nie  definiują,  kto  taki  certyfikat  powinien  wystawić;  3) 

zamawiający  nie  określił  przez  kogo  taki  certyfikat  powinien  być  wystawiony,  ani  nie 

wykluczył  możliwości  wystawienia certyfikatu  przez  producenta;  4) zamawiający  przy  opisie 

tego  wymagania  napisał  „Certyfikat  ISO  15197:2015  lub równoważny”,  a  zatem  każdy 

równoważny  dokument  powinien  być  na mocy  tego  zapisu  zaakceptowany.  Ponadto, 

odwołujący,  z  ostrożności  procesowej,  załączył  do  przedmiotowego  pisma:  1)  instrukcję 

obsługi  pasków  testowych do monitorowania stężenia glukozy  we krwi  Pandora DA12  oraz 

2) deklarację zgodności producenta systemu do monitorowania glukozy we krwi Pandora (w 

tym  pasków  testowych  Pandora  DA12),  w których  to  dokumentach    znajduje  się  zapis 

o 

spełnianiu  normy  EN  ISO  15197:2015.  Odwołujący  wskazał,  że  zarówno  certyfikat 

przesłany  w  odpowiedzi  na  poprzednie  wezwanie  zamawiającego,  jak  i  dwa  powyższe 

dokumenty,  dowodzą,  iż  zaoferowany  wyrób  medyczny  o nazwie  Pandora  DA  12  spełnia 

wymagania  normy  ISO  15197:2015. 

Wszystkie  te  dokumenty  należy  traktować 

jako 

równoważne wymaganemu przez zamawiającego certyfikatowi.  

W  dniu  14  listopada  2018  roku  zamawiający,  działając  na  podstawie  art.  89  ust.  1 

pkt 2  ustawy  Pzp

,  odrzucił  ofertę  złożoną  przez  Centrum  Diabetologii  Sp.  z  o.o.  w 

Warszawie.  W uzasadnieniu  swojej 

decyzji  zamawiający  podał,  że:  „Zamawiający wymagał 

aby  oferowany  produkt  posiadał  certyfikat  ISO.  Wykonawca  nie  dostarczył  certyfikatu, 

natomiast wystosował wyjaśnienia, których Zamawiający nie przyjął gdyż: 

1.  Samo  użycie  w  dokumencie  słowa  „certyfikat”  nie  przesądza  o  tym,  że  dokument 

rzeczywiście jest certyfikatem. Ponadto Zamawiający nie wymagał jakiegokolwiek certyfikatu, 

ale stricte certyfikatu ISO. 

2. Przepisy prawa w istocie nie wymagają posiadania certyfikatu ISO 15197:2015, jednakże 

Zamawiający  wymagał  go  w  SIWZ  i  nie  jest  sprzeczne  z  prawem  postawienie  takiego 

wymogu. 

3.  Zamawiający  w  istocie  nie  określił  przez  kogo  taki  certyfikat  powinien  być  wystawiony, 

jednakże  Zamawiający  odwołał  się  do  ISO,  tj.  do  zasad  Międzynarodowej  Organizacji 

Normaliza

cyjnej  (ang.  International  Organization  for  Standardization).  Jedną  z 

podstawowych  zasad  ISO  jest  to,  że  certyfikat  może  wydawać  jedynie  jednostka 

certyfikująca  (niezależny  podmiot  zewnętrzny).  Twierdzenia  Wykonawcy,  że  producent 

oferowanego przez niego wy

robu medycznego może sam sobie wystawić certyfikat ISO jest 

niedorzeczne.  

4.  Zamawi

ający  istotnie  zaznaczył  w  SIWZ,  że  przedstawiony  może  być  także  certyfikat 

równoważny  do  ISO  15197:2015.  Dokument  przedstawiony  przez  Wykonawcę  nie  jest 

certyfikatem 

równoważnym do ISO 15197:2015.”.  

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje: 

Izba 

rozpoznała  odwołanie  –  zgodnie  z  dyspozycją  art.  192  ust.  7  ustawy  Pzp  – 

w 

granicach zarzutów podniesionych w odwołaniu.  

O

dwołanie 

podlega 

oddaleniu. 

Izba 

uznała, 

że 

zarzuty 

podnoszone 

przez 

odwołującego nie potwierdziły się.   

Odwołujący zarzucał zamawiającemu naruszenie art. 38 ust. 4b ustawy Pzp, zgodnie 

z  którym:  z  zastrzeżeniem  wyjątków  przewidzianych  w  ustawie,  jest  niedopuszczalne 

dokonywanie zmian w treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia po upływie terminu 

składania  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  w  przetargu  ograniczonym  i  negocjacjach 

z 

ogłoszeniem, które prowadzą do zmiany treści ogłoszenia o zamówieniu. 

Ponadto,  odwołujący  zarzucał  zamawiającemu  naruszenie  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy 

Pzp, stanowiącym, iż:  

art.  7  ust.  1: 

Zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie 

wykonawców oraz zgodnie z zasadami proporcjonalności i przejrzystości.  

art. 7 ust. 3: z

amówienia udziela się wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami 

ustawy. 

Zdaniem  odwołującego,  zamawiający  dokonał  swobodnej  interpretacji  regulacji 

wskazanych w SIWZ, która nie była znana wykonawcom na etapie składania ofert i dookreślił 

opis  sposobu  dokonania  oc

eny  spełniania  warunków  na  etapie  oceny  ofert,  co  w 

konsekwencji  doprowadziło  do  odrzucenia  jego  oferty  i  udzielenia  zamówienia  wykonawcy 

wybranemu niezgodnie z przepisami ustawy.  

W ocenie Izby takie stanowisko jest bezzasadne.  

Na  wstępie  należy  też  zwrócić  uwagę,  że  przedmiotowe  postępowanie  prowadzone 

jest  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  a  zatem  nie  znajduje  tu  zastosowania  przepis 

art. 38 ust. 

4b  ustawy  Pzp.  Innymi  słowy,  zamawiający  nie  mógł  naruszyć  tego  przepisu. 

Co 

najwyżej,  odwołujący  mógł  powołać  się  na  przepis  art.  38  ust.  4  ustawy  Pzp,  zgodnie 

z 

którym:  w  uzasadnionych  przypadkach  zamawiający  może  przed upływem  terminu 

składania  ofert  zmienić  treść  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia.  Nadto,  należy 

zwrócić  uwagę,  że  odwołujący  w  ogóle  nie  zarzucił  zamawiającemu  naruszenia  przepisu 

ustawy  Pzp,  w  oparciu, 

o  który  nastąpiło  odrzucenie  oferty  odwołującego.  Aczkolwiek  w 

petitum 

odwołania  odwołujący  wskazał,  że  zarzuca  zamawiającemu  działanie  niezgodne  z 

przepisami ustawy m.in. poprzez odrzucenie oferty odwołującego, złożonej w postępowaniu 

do pakietu nr 22.  

Osią sporu pomiędzy stronami była interpretacja wymagania opisanego w Dziale VII 

pkt 5 lit. d) SIWZ, zgodnie z którym zamawiający w zakresie opisu przedmiotu zamówienia 

wymagał w odniesieniu do pakietu nr 22: „Certyfikat ISO 15197:2015 lub równoważny”.  

Zgodzić  należy  się  z  odwołującym,  że  żądanie  przez  zamawiającego  „Certyfikatu 

ISO 

15197:2015”  oznacza  żądanie  certyfikatu  potwierdzającego,  że  oferowany  produkt 

spełnia wymagania normy ISO 15197:2015. Faktem jest też to, że zamawiający nie wskazał 

podstawy  prawnej  żądania  Certyfikatu  ISO  15197:2015,  do  czego  zresztą  nie  był 

zobowiązany,  jak  również  nie  sprecyzował  kryteriów  oceny  równoważności  wymaganego 

dokumentu. 

Jednakże  nie  można  zgodzić  się  z  twierdzeniem,  że  zamawiający  oczekuje 

albo 

certyfikatu potwierdzającego spełnienie normy ISO 15197:2015 albo innego dokumentu 

potwierdzającego  spełnienie  tej  normy,  a  wykonawca  jako dokument  równoważny 

do Certyfikatu  ISO  15197:2015 

może  przedstawić  jakikolwiek  dokument  potwierdzający 

spełnienie wymaganej normy.  

Odwołujący w odpowiedzi na wezwania zamawiającego do uzupełnienia dokumentów 

z  dnia  18  października  2018  roku  oraz  z  dnia  5  listopada  2018  roku  złożył  następujące 

dokumenty: 

dokument  zatytułowany  „Deklaracja//Certyfikat”  –  pochodzący  od  producenta 

Delbio INC Taiwan; 

instrukcję obsługi pasków testowych do monitorowania stężenia glukozy we krwi; 

deklarację zgodności systemu do monitorowania glukozy we krwi.  

Wszystkie  dokumenty 

złożone  przez  odwołującego  pochodzą  od  producenta  oferowanych 

wyrobów medycznych – pasków testowych.  

W  ocenie  Izby  zamawiający  zasadnie  uznał,  że  przedstawione  przez  odwołującego 

dokumenty  nie  są  dokumentami  równoważnymi  w  stosunku  do  wymaganego  Certyfikatu 

ISO 15197:2015.  

Bezpodstawne 

jest stanowisko odwołującego, że zamawiający dokonał zmiany SIWZ 

po t

erminie składania ofert i dookreślił opis sposobu dokonania oceny spełniania warunków 

na 

etapie oceny ofert. Ocena dokumentów przedstawionych przez odwołującego, dokonana 

przez zamawiającego, mieści się w granicach wynikających z brzmienia treści SIWZ w tym 

zakresie. Nie stanowi o niedopuszczalnej interpretacji/nadinterpretacji 

postanowień SIWZ.  

W

ymaganie  Certyfikatu  ISO  15197:2015  lub  równoważnego  oznacza  konieczność 

przedstawienia  nie  jakiegokolwiek  dokumentu, 

pochodzącego  od jakiegokolwiek  podmiotu, 

lec

z  co  najmniej  dokumentu  pochodzącego  od zewnętrznej,  niezależnej  instytucji 

posiadającej  uprawnienia  do  wydawania  certyfikatów  potwierdzających  spełnianie 

wymaganej  normy. 

Słusznie  zauważył  zamawiający,  że  przedłożenie  takiego  certyfikatu 

to dodatkowa  gwar

ancja,  że  wyrób  medyczny  spełnia  daną  normę.  Powoływana  przez 

samego odwołującego ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 roku o systemie oceny zgodności (t.j. 

Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  1226  ze 

zm.)  definiując  pojęcie  „certyfikatu  zgodności”  wskazuje,  że 

przez  to  pojęcie  należy  rozumieć:  dokument  wydany  przez  notyfikowaną  jednostkę 

certyfikującą, potwierdzający, że wyrób i proces jego wytwarzania są zgodne z zasadniczymi 

wymaganiami  (art.  5  pkt  9)  i 

odróżnia  to  pojęcie  od  pojęcia  „deklaracja  zgodności”,  tj. 

oświadczenie  producenta  lub  jego  upoważnionego  przedstawiciela  stwierdzające  na  jego 

wyłączną odpowiedzialność,  że wyrób jest  zgodny z  zasadniczymi wymaganiami (art. 5 pkt 

Ponadto,  zasadnie  zamawiający  zwracał  uwagę,  że  określając  nazwę  wymaganego 

dokumentu  „Certyfikat  ISO  15197:2015”  odwoływał  się  do  ISO,  tj.  Międzynarodowej 

Organizacji  Normalizacyjnej

  (ang.  International  Organization  for  Standardization)  i  zasad 

ustanawianych przez tą organizację. Zatem, mimo, iż sam zamawiający nie określił kryteriów 

oceny  równoważności  wymaganego  dokumentu,  to nie sposób  uznać,  że  wykonawca  mógł 

przedstawić  jakikolwiek  dokument.  Odwołujący  w niniejszym  postępowaniu  przedstawił 

wyłącznie dokumenty pochodzące od producenta. Żaden z nich nie został wystawiony przez 

niezależną,  zewnętrzną  jednostkę  certyfikującą,  tym samym  nie  można  uznać,  że  został 

spełniony  wymóg  postawiony  przez  zamawiającego,  ani  też  nie  można  uznać,  że 

zamawiający  dokonał  nadinterpretacji  postanowień  SIWZ,  dokonując  oceny  oferty 

odwołującego.  

Okoliczność,  iż  przepisy  prawa  polskiego,  czy unijnego,  nie  wymagają  posiadania 

certyfikatu  potwierdzającego  spełnienie  normy  ISO  15197:2015,  nie  oznacza,  że 

zamaw

iający  nie  był  uprawniony  do żądania  takiego  dokumentu,  a  odwołujący  nie  składał 

odwołania wobec treści SIWZ w tym zakresie w ustawowym terminie.  

Odnośnie  twierdzeń  odwołującego  wskazanych  w  uzasadnieniu  odwołania, 

iż odrzucenie  oferty  nie  zawiera  uzasadnienia  faktycznego  co  do  tego,  które  cechy 

przedstawionego  przez  niego  certyfikatu  uniemożliwiają  uznanie  go  za  równoważny 

wobec 

Certyfikatu  ISO  15197:2015,  należy  stwierdzić,  że  odwołujący  nie  podniósł  w  tym 

zakresie zarzutu w petitum 

odwołania, a Izba będąc związana zarzutami odwołania nie może 

orzekać co do zarzutów, które w istocie nie zostały podniesione przez odwołującego.  

W 

związku z powyższym Izba orzekła - jak w punkcie 1 sentencji wyroku – oddalając 

odwołanie.   

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono 

stosownie  do 

wyniku  postępowania  -  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  oraz  w  oparciu 

o 

przepisy  §  3  i  §  5  ust.  3  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca 

r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od odwołania  oraz  rodzajów 

kosztów  w postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich rozliczania  (t.j.  Dz. U.  z  2018  r.  poz. 

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp  w  wy

roku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego.  

Z  kolei  w  świetle  art.  192  ust.  10  ustawy  Pzp  strony  ponoszą  koszty  postępowania 

odwoławczego stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6. 

Stosownie  do  §  3  pkt  1  i  pkt  2  powołanego  powyżej  rozporządzenia  do  kosztów 

postępowania odwoławczego, zalicza się: 

1)  wpis

, obejmujący w szczególności (…)  

2)  uzasadnione 

koszty  stron  postępowania  odwoławczego,  a  w  okolicznościach,  o 

których  mowa  w  §  5  ust.  1  pkt  3  lit.  b  lub  §  5  ust.  3  pkt  2,  koszty  uczestnika 

postępowania odwoławczego, który przystąpił po stronie zamawiającego oraz wniósł 

sprzeciw,  w 

wysokości  określonej  na  podstawie  rachunków  przedłożonych  do  akt 

sprawy

, obejmujące w szczególności:  

a) 

koszty związane z dojazdem na wyznaczoną rozprawę lub rozprawy (posiedzenie 

lub posiedzenia) Izby, 

b)  wynagrodzenie pełnomocników, jednak nie wyższe niż kwota 3600 zł. 

Zgodnie  zaś  z  §  5  ust.  3  pkt  1  ww.  rozporządzenia  w  przypadku  odrzucenia 

albo oddalen

ia  odwołania  przez  Izbę  Izba  zasądza  od  odwołującego  na  rzecz 

zamawiającego koszty, o których mowa w § 3 pkt 2.  

W  niniejszej  sprawie 

–  co  wynika  z  punktu  1  sentencji  orzeczenia  –  Izba  oddaliła 

odwołanie.  

Na  koszty  postępowania  odwoławczego  w  niniejszej  sprawie  składał  się  wpis 

uiszczony przez 

odwołującego w kwocie 15 000,00 zł, którą to kwotę Izba zaliczyła w poczet 

ko

sztów  postępowania  odwoławczego,  a  także  uzasadnione  koszty  zamawiającego 

związane  z wynagrodzeniem  pełnomocnika  w  wysokości  3  600,00  zł  oraz  poniesione  w 

związku z dojazdem na rozprawę w wysokości 695,98 zł. 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę  Izba  orzekła  o  kosztach  postępowania  odwoławczego 

jak w  punkcie  2 sentencji  wyroku 

i  zasądziła  od  odwołującego  na  rzecz  zamawiającego 

kwotę 4 295,98 zł poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika i dojazdu na rozprawę. 

Przewodniczący:   ……………………….…….…………