KIO 966/18 WYROK dnia 8 czerwca 2018 roku

Sygn. akt: KIO 966/18 

WYROK 

 z dnia 8 czerwca 2018 roku    

Krajowa Izba Odwoławcza  -  w składzie: 

Przewodniczący: 

Justyna Tomkowska 

Protokolant: 

Rafał Komoń  

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  5  czerwca  2018  roku  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  15  maja  2018  roku  przez 

wykonawcę  Niger  Pol  Agro  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w 

Kamieniu  Pomorskim, 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  Skarb 

Państwa,  w  imieniu  którego  działa  Zakład  Usług  Leśnych  z  siedzibą  w  Bystrzycy 

Kłodzkiej 

orzeka: 

1. oddala odwołanie; 

2. kosztami postępowania obciąża Odwołującego  - Niger Pol  Agro spółka z ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Kamieniu Pomorskim i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  kwotę  7  500  zł  00  gr  (słownie:  siedmiu 

tysięcy pięciuset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę Niger Pol Agro 

spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Kamieniu Pomorskim 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  -  Niger  Pol  Agro  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  

z siedzibą w Kamieniu Pomorskim na rzecz Zamawiającego Skarbu Państwa, w imieniu 

którego działa Zakład Usług Leśnych z siedzibą w Bystrzycy Kłodzkiej 

kwotę  w  wysokości  3  947  zł  16  gr  (słownie:  trzech  tysięcy  dziewięciuset 

czterdziestu  siedmiu 

złotych  i  szesnastu  groszy)  tytułem  zwrotu  kosztów 

zastępstwa przed Izbą oraz kosztów podróży.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych  (tekst  jednolity  Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  1579  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  

w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego we Wrocławiu 

Przewodniczący: 

sygn. akt KIO 966/18 

UZASADNIENIE 

W  dniu  15  maja  201

8  roku  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  Warszawie,  

na podstawie 

ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity 

Dz. U. z 2017 r., poz. 1579 zwanej dalej „Pzp”) odwołanie złożył wykonawca Niger Pol Agro 

spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Kamieniu  Pomorskim,  zwany 

dalej „Odwołującym”. 

Postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  na  zakup  kruszywa  o  uziarn

ieniu  ciągłym  0-63  mm  w  ilości  15  000  ton 

prowadzi Zamawiający: Skarb Państwa, w imieniu którego działa Zakład Usług Leśnych 

z siedzibą w Bystrzycy Kłodzkiej.  

Odwołanie  wniesiono  wobec  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego  na 

podstawie  art.  89  ust  1  pkt  2  ustawy  Pzp  i  wnoszono 

o  uchylenie  zaskarżonego 

postanowien

ia i dopuszczenie oferty spółki Niger Pol Agro do przetargu. 

W  uzasadnieniu 

odwołania  podniesiono,  że  w  dniu  11  maja  2018  roku,  Odwołujący 

otrzymał zawiadomienie drogą elektroniczną, że jego oferta została odrzucona na podstawie 

art. 89 ust 1 pkt 2 ustawy Pzp. W uzasadnieniu prawnym odrzucenia 

Zamawiający twierdził, 

że treść oferty nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej jako 

„SIWZ”). 

W uzasadnieniu faktycznym odrzucenia oferty 

wskazano, iż: 

spółka umieściła deklarację zgodności Zakładowej Kontroli Produkcji, ze znakiem CE 

co  jest  zarezerwowane  dla  wyrobów  budowlanych,  dla  których  producent  sporządził 

de

klaracje właściwości użytkowych; 

p

rzedstawiony  przez  spółkę  Certyfikat  został  wydany  w  2010  roku  innemu 

producentowi; 

certyfik

at  przedstawiony  przez  spółkę  odwołuje  się  do  wycofanej  normy 

zharmonizowanej PN-EN 13242+A1:2008 (

www.pkn.pl

zdaniem 

Zamawiającego wejście w życie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego 

i Rady (UK) nr 305/2011 z dnia 9 m

arca 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki 

wprowadzenia do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającego dyrektywę Rady 89/106/EW 

jest  istotną  przesłanką  dla  Producenta  do  ponowienia  inspekcji  zakładu  i  ZKP  celem 

uzyskania  nowego  certyfikatu  zgodnie  z 

nowym  i  obowiązującym  rozporządzeniami 

Parlamentu Europejskiego i Rady EU nr 305/2011; 

zapisy SIW

Z wymagają dostawy wyrobu zgodnego z PN-EN 13242+A1:2010 co jest 

zgodne z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady EU nr 305/2011. Producent nie 

ma  pra

wa  wprowadzić  do  obrotu  wyrobu  deklarując  jego  charakterystyki  podstawowe  

na zgodność z normą wycofaną- PN-EN 13242+A1:2008. 

Z uzasadnieniem przedstawionym 

przez Zamawiającego Odwołujący się nie zgadza.  

Odwołujący na wezwanie do uzupełnienia dokumentów załączył deklarację zgodności 

zakładowej  kontroli  produkcji,  której  treść,  jak  i  wyniki  w  niej  zawarte  oraz  podpisy  w  pełni 

wyczerpują  wymagania,  o  których  mowa  w  ustawowej  regulacji  deklaracji  zgodności  

i 

właściwości  produktów  we  wspólnocie  UE.  Producent  umieszczając  znak  CE,  do  którego 

ma  prawo  z  uwagi  na  wyczerpanie  znamion,  o  których  mowa  w  art.  4  i  6.  Dyrektywa  UE 

305/2011, nie zmienia ani treści ani meritum zadeklarowanych właściwości w wystawionym 

dokumencie. Definicja właściwości użytkowych jest jednoznaczna i określona w art. 2 ust 5 

dyrektywy UE 305/2011. 

W  odpowiedzi  na  wezwanie  w  tej  samej  kwestii,  spółka  dołączyła  dodatkowo  dwa 

równoważne  zaświadczenia  —  Orzeczenie  o  jakości  kruszywa  wg  PN-EN  13242+A1:2010 

wykonane  przez  akredytowane  laboratoriu

m  Przedsiębiorstwa  Projektowo-Wdrożeniowego 

„Biproskal”  R.  L.  s.j.  Laboratorium  Badania  Skał  i  Kruszyw  53-332  Wrocław,  w  którym 

stwierdzono, że parametry oraz właściwości kruszywa są zgodne z wymogami w SIWZ i nie 

są  gorsze  niż  wymogi  Zamawiającego.  Ponadto  spółka  oświadczyła,  że  wyżej  wymienione 

laboratorium  stale  prowadzi 

zakładową kontrolę jakości produkcji w zakładzie u producenta 

tj. Kopalni Szarogłazu w Młynowie. 

W preambule i wstępie do Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady EU nr 

305/2011 pkt. 35 stanowi: 

„aby uniknąć powielania już przeprowadzonych badań, producent 

wyrobu  budowlanego  powinien  mieć  możliwość  korzystania  z  wyników  badań  uzyskanych 

przez stronę trzecią”. 

W  myśl  cytowanego  stanowiska  dyrektywy  nie  ma  znaczenia,  że  to  inny  producent 

zlecił  badanie  i  w  wyniku  tego  otrzymał  certyfikat.  Inny  producent  aby  uniknąć  powielania 

badań i wyników, ma prawo korzystać z już uzyskanych wyników i badań. Spółka Niger Pol 

Agro  nie  jest  producentem.  Nie  posiada  ani  kopalni,  ani  złoża  lub  zakładu  produkcyjnego. 

Spółka kupuje wyroby od producentów i zakładów, dalej nimi obraca korzystając z wyników 

badań  i  dokumentów  wydanych  przez  tych  producentów  na  dany  produkt.  Ogłoszenie  

o zamówieniu ma charakter nieograniczony. A więc nie ogranicza się tylko do producentów. 

Każdy  podmiot  mający  zdolności  do  wykonania  takiego  zadania  ma  prawo  złożyć  ofertę. 

Odwołujący  ma  takie  zdolności  i  już  wykonał  dla  Zamawiającego  podobne  zadanie, 

przedstawiając te same dokumenty i badania nie wzbudzające żadnych zastrzeżeń.  

Składając ofertę spółka wyraźnie wskazała skąd pochodzi oferowane kruszywo i jego 

producent.  Jest  nim  Kopalnia Szarogłazu w  Młynowie, której  właścicielem  jest  NIGER  POL 

Sp. z o.o. 

z siedzibą w Goleniowie. 

Niger  Pol  Sp.  z  o.o.  z  siedz

ibą w Goleniowie w dniu 13 lutego 2014 roku nabyła od 

Syndyka  masy  upadłościowej  zorganizowany  zespół  składników  niematerialnych  

i  materialnych  przeznaczonych  do  prowadzenia  działalności  gospodarczej,  w  skład  którego 

wchodz

iła między innymi Kopalnia Szarogłazu w Młynowie „WAMINO II”, a przede wszystkim 

składniki  przedsiębiorstwa  w  postaci  przysługujących  upadłym  koncesji,  zezwoleń,  badań, 

certyfikatów,  dokumentacji  górniczej  oraz  wszelkie  oznaczenia  indywidualizujące 

przedsiębiorstwo  na  mocy  prawa  Rzeczpospolitej  Polskiej  (ustawa  z  dnia  28  lutego  2003 

roku  prawo  upadłościowe).  W  rozumieniu  art.  55

  Kodeksu  cywilnego 

przedsiębiorstwo  to 

jest  zorganizowany  zespół  składników  niematerialnych  i  materialnych  przeznaczonych  do 

prowadzenia  działalności  gospodarczej.  Niger  Pol  sp.  z  o.o.  jako  producent  i  właściciel 

zakładu  produkcyjnego  Kopalnia  Szarogłazu  w  Młynowie  ma  prawo  do  korzystania  

z nabytych certyfikatów i uprawnień na mocy prawa. 

Załączony  w  ofercie  i  przedstawiony  na  wezwanie  Certyfikat  Zakładowej  Kontroli 

Produkcji  1454-CPD-

220  wydany  przez  Instytut  Mechanizacji  Budownictwa  i  Górnictwa 

Skalnego,  Ośrodek  Certyfikacji,  Jednostka  Notyfikowana  Unii  Europejskiej  -  Nr  1454  

w  Warszawie 

został  wydany  21.12.2010  roku,  zgodnie  z  Dyrektywą  Rady  Wspólnot 

Europejskich 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. 

Na podstawie i zgodnie z dyrektywą Wspólnoty (UE) nr 305/2011, art. 65 stanowi, że 

Dyrektywa  89/106/EWG  traci  moc. 

Jednak  należy  podkreślić,  że  przepis  przejściowy 

dyrektywy UE Nr 305/2011 - art 66 ust. 1 i 2 

stanowi, że Wyroby budowlane wprowadzone 

do  obrotu  zgodnie  z  dyrektywą  89/106/EWG  przed  dniem  1  lipca  2013  r.  uznaje  się  za 

zgodne  z  niniejszym  rozporządzeniem.  Producenci  mogą  wystawić  deklarację  właściwości 

użytkowych  na  podstawie  certyfikatu  zgodności  lub  deklaracji  zgodności  wydanych  przed 

dniem 1 lipca 2013 r. zgodnie z dyrektywą 89/106/EWG. 

Załączony do oferty oraz przedstawiony na wezwanie Certyfikat Zakładowej Kontroli 

Produkcji  został  wydany  przed  dniem  1  lipca  2013  r.  To  jednoznacznie  wskazuje,  że 

posiadany przez spółkę Certyfikat Zakładowej Kontroli Produkcji jest nadal ważny i nie stracił 

mocy  i  zgodn

ie  z  dyrektywą  Nr  305/2011  producenci  mogą  nadal  wydawać  certyfikaty  

i  deklaracje  zgodności  zgodnie  z  dyrektywą  89/106/EWG.  Z  wyżej  wymienionej  dyrektywy 

wynika,  że  producent  posiadający  Certyfikat  wydany  na  podstawie  dyrektywy  89/106/EWG 

nie  jest  zobligowany  do  ponowienia  inspekcji  zakładu  i  ZKP  celem  uzyskania  nowego 

certyfikatu  zgodnie  z  nowym  i  obowiązującym  rozporządzeniem  Parlamentu  Europejskiego  

i Rady EU nr 305/2011. Ocena 

Zamawiającego w tej kwestii jest błędna. 

Art. 66 ust. 2 dyrektywy nr 305/2011 dla producentów, którzy otrzymali  certyfikat na 

podstawie  dyrektywy  89/106/EWG  przed  1  lipca  2013  roku,  mówi  że  mogą  wystawiać 

deklarację właściwości użytkowych na podstawie obowiązującej ustawy. Nie są zobligowani 

do  ponownego  ubieganie  o  certyfikaty.  Posiadane  przez  nich  certyfikaty  są  nadal  ważne. 

Zdaniem  spółki  twierdzenia  Zamawiającego,  iż  wejście  w  życie  dyrektywy  UE  305/2011 

kategorycznie oznacza dla tych producentów przesłankę do ubiegania o nowe certyfikaty jest 

błędne. Ponadto nie podano jakichkolwiek wytycznych prawa nakazujących takie działanie.  

Zgodnie z pkt. 3.3 SWIZ, dla kruszywa naturalnego łamanego o uziarnieniu ciągłym 

63mm w ilości 15 000 ton obowiązuje norma wg PN-EN 13242+A1:2010 lub równoważna. 

To  znaczy

,  że  organizator  przetargu  przewiduje  i  przyjmie  inne  normy  będące  w  równych 

parametrach  a  przynajmniej  nie  gorszych 

niż  podana  PN-EN  132424+A1:2010  (norma 

zharmonizowana)  i  nie  zharmonizowana  13285:2010  (norma  nie  zharmonizowana). 

Kwestionowana  przez 

Zamawiającego  norma  PN-EN  13242+A1:2008  jest  pod  każdym 

względem równa i równoważna z podstawową normą PN-EN 13242+A1:2010 a przynajmniej 

nie gorsza. Zakład Usług Leśnych też nie wskazał w jakich parametrach właściwości dla obu 

norm  różnią  się.  Twierdzenia  Zamawiającego,  że  norma  PN-EN  13242+A  1:2008  jest 

wycofana,  jest  w  tej  kwes

tii  bez  znaczenia  albowiem  już  cytowana  dyrektywa  

UE Nr 305/2011 (art 66 ust. 2) pokazuje

, że Zamawiający nie ma racji. 

Reasumując  Odwołujący  podkreślił,  że  art.  8  ust.  5  dyrektywy  Wspólnoty  EU 

305/2011  stanowi: 

Państwo  Członkowskie  zapewnia,  by  stosowanie wyrobów  budowlanych 

noszących  oznakowanie  CE  nie  było  utrudnione  przez  przepisy  lub  warunki  wprowadzane 

przez  Organy  Publiczne  lu

b  jako  Organ  Publiczny  ze  względu  na  swoją  pozycję 

monopolistyczną  lub  na  mocy  mandatu  publicznego,  jeżeli  deklarowane  właściwości 

użytkowe  odpowiadają  wymaganiom  dla  takiego  zastosowania  w  danym  państwie 

członkowskim. 

Biorąc pod uwagę powyższe Odwołujący wnosił jak na wstępie. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  postępowania  odwoławczego, 

uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy,  jak również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu, odpowiedzi na odwołanie, złożonym 

materiale  dowodowym,  a 

także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i  odnotowane 

w 

protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Ustalono,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem 

odwołania  w  całości  w  trybie  art.  189  ust.  2  ustawy  Pzp  i  nie  stwierdziwszy  ich,  Izba 

skierowała odwołanie na rozprawę  

Ustalono 

dalej, 

że 

wykonawca 

wnoszący 

odwołanie 

posiada 

interes  

w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia  szkody  

w  wyniku  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy,  o  których  mowa  w  art.  179 

ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Nieprawidłowe  dokonanie  czynności  badania  

i  oceny  ofert,  w  tym 

odrzucenie oferty  Odwołującego,  oznacza  że potencjalne  stwierdzenie 

naruszenia  w  tym  zakresie  przepisów  ustawy  Pzp  pozbawia  Odwołującego  możliwości 

uzyskania  zamówienia  i  podpisania  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  oraz 

wykonywania  zamówienia.  Wypełnione  zostały  zatem  materialnoprawne  przesłanki  do 

rozpoznania odwołania, wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.  

Do postępowania odwoławczego nie zgłoszono przystąpienia po żadnej ze stron. 

Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  w  uzasadnieniu  Informacji  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego  napisał,  że  w  treści  SIWZ  określił  niezbędne  dokumenty  do  przedłożenia 

prz

ez  Wykonawcę  tj.  zaświadczenia,  deklaracje  zgodności  produktu  o  właściwościach  nie 

gorszych  niż  wskazane  w  pkt.  3.5  SIWZ,  w  systemie  oceny  2+  wraz  z  przedłożeniem 

stosownego  certyfikatu  zakładowej  kontroli  produkcji  wydanego  przez  notyfikowaną 

jednostkę  certyfikującą,  z  którego  wynika,  że  przeprowadzona  została  wstępna  inspekcja 

zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji oraz zapewniony został ciągły nadzór 

zakładowej kontroli produkcji. 

W  toku  badania  oferty  Wykonawca  nie  złożył  poprawnych  dokumentów  zgodnych  z 

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady EU nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. 

ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzenia do obrotu wyrobów budowlanych i 

uchylającym dyrektywę Rady 89/106/EWG. 

Wykonawca przedłożył dokument w tytule Deklaracja Zgodności Zakładowej Kontroli 

Produkcji,  ze  znaczkiem  CE.  Powyższe  oznakowanie  umieszcza  się  na  wyrobach 

budowlanych,  dla  których  producent  sporządził  deklarację  właściwości  użytkowej,  a  nie 

Deklarację  Zgodności  Zakładowej  Kontroli  Produkcji  (art.  8  „zasady  ogólne  i  stosowanie 

oznakowania CE”) . 

Zawartość deklaracji właściwości użytkowej opisuje dokładnie art. 6 Rozporządzenia 

nr  305/2011. 

Jednym  z  elementów  zawartych  w  deklaracji  jest  wskazanie  systemu  oceny  i 

weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobu budowlanego zgodnie z załącznikiem V. 

Wskazany system oceny i weryfikacji w SIWZ to system 2+. 

Producent przeprowadza: 

Ustalenia typu na podstawie badania typu (w tym pobie

ranie próbek), obliczeń 

typu, tabelarycznych wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu, 

Wdraża Zakładową kontrolę produkcji, 

Badania próbek pobranych w zakładzie zgodnie z ustalonym planem badań. 

Notyfikowana  jednostka  certyfikująca  zakładową  kontrolę  produkcji  wydaje  certyfikat 

zakładowej kontroli produkcji na postawie: 

wstępnej inspekcji zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji, 

stałego nadzoru, oceny ewaluacji zakładowej kontroli produkcji. 

Przedstawiony  przez  Wykonawcę  Certyfikat  Zakładowej  Kontroli  Produkcji  został 

wydany w 2010 r. innemu producentowi. 

Ponadto  w  treści  przedstawionego  dokumentu  jest  wyraźnie  zapisane  „Niniejszy 

certyfikat  został po raz pierwszy wydany w dniu 21.10.2010 r. i  zachowuje ważność dopóki 

warunki określone w zharmonizowanej normie odniesienia lub warunki produkcji w zakładzie 

lub  sama  zakładowa  kontrola  produkcji  nie  zostaną  zmodyfikowane  w  sposób  istotny”. 

Natomiast wraz z wejściem w życie Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady EU 

nr  305/2011  z  dnia  9  marca  2011  r.  te  istotne  zmiany 

nastąpiły.  Obowiązkiem  wykonawcy 

było  zaktualizowanie  certyfikatu  zakładowej  kontroli  produkcji,  przy  szczególnym 

uwzględnieniu  nowych  zasad  oceny  i  weryfikacji  stałości  właściwości  użytkowych  wyrobu 

budowlanego. Zamawiający w SIWZ wymagał od dostawcy stosowania systemu 2+. Ponadto 

certyfikat odwołuje się do wycofanej normy zharmonizowanej PN-EN 13242+A1:2008 i jest to 

istotna  przesłanka  obligująca  producenta  do  ponowienia  inspekcji  zakładu  i  ZKP.  Zapisy 

SIWZ  wymagają  dostawy  wyrobu  zgodnego  z  aktualną  normą  zharmonizowaną  PN-EN 

13242+A1, 

co  jest  zgodne  z  Rozporządzeniem,  ponieważ  producent  nie  ma  prawa 

wprowadzać  do  obrotu  wyrobu  deklarując  jego  charakterystyki  podstawowe  na  zgodność  z 

normą wycofaną. 

Zamawiający  złożył  pisemną  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  wnosił  o  jego 

oddalenie  w  całości  jako  bezzasadnego.  Na  rozprawie  Odwołujący  podtrzymał  stanowisko 

wyrażone w odwołaniu. 

Ustalono,  że  w  postępowaniu  Odwołujący  złożył  Certyfikat  z  oznaczeniem  CE 

Zakładowej Kontroli Jakości przeprowadzonej na zlecenie Niger Pol Sp. z o.o. z siedzibą w 

Kłodzku, orzeczenie o jakości kruszywa sporządzone na rzecz zleceniodawcy Niger Pol Sp. 

z  o.o.  z  siedzibą  w  Kłodzku  przez  Przedsiębiorstwo  Projektowo-Wdrożeniowe  Biproskal 

Laboratorium  Bad

ania  Skał  i  Kruszyw  z  siedzibą  we Wrocławiu  oraz  Certyfikat  Zakładowej 

Kontroli Produkcji 1454 

— CPD- 220 wydany 21 grudnia 2010 roku, dla producenta UNITOM 

sp.  z  o.  o.   

z  siedzibą  w  Katowicach,  eksploatującego  kopalnię  Szarogłazu  WAMINO  Il  w 

Młynowie,  który  nie  wspominał  o  frakcji  kruszywa  0-63,  zamawianego  w  postępowaniu.  W 

trakcie  rozprawy  Odwołujący  przedstawił  do  wglądu  kopie  aktu  notarialnego  nabycia  masy 

upadłościowej  od  przedsiębiorstwa  Wamino  II  s.c.  Przedsiębiorstwo  Wielobranżowe 

Kopalnia  Szarogłazu  w  Młynowie  w  upadłości  likwidacyjnej,  w  skład  którego  wchodziły 

składniki  niematerialne  w  postaci  przysługujących  Wamino  II  uprawnień,  patentów, 

certyfikatów itp. o zindywidualizowanym charakterze.  

Biorąc  pod  uwagę  zgromadzony  materiał  dowodowy  i  poczynione  ustalenia,  Izba 

uznała, że odwołanie nie mogło zostać uwzględnione i podlegało oddaleniu w całości. 

Jak  słusznie  zauważył  w  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  obecnie 

obowiązującym  dokumentem  ustanawiającym  zharmonizowane  warunki  wprowadzania  do 

obrotu wyrobów budowlanych jest Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 

dalej  „CPR”)  z  dnia  9  marca  2011  r.,  które  weszło  w  życie  1  lipca  2013r. 

Rozporządzenie  to  uchyliło  Dyrektywę  Rady  89/106/EWG,  obowiązującą  do  30  czerwca 

i w całości ją zastąpiło. Rozporządzenie 305/2011 uwzględniło horyzontalny charakter 

ram  prawnych  wprowadzani

a  produktów  na  rynek  wewnętrzny.  Rozporządzenie  CPR  ma 

charakter  wiążący  i  obowiązuje  bezpośrednio  wszystkie  kraje  członkowskie  Unii  bez 

konieczności  implementacji  do  ich  prawodawstwa.  Rozporządzenie  305/2011  rozszerza,  w 

stosunku  do  Dyrektywy  89/106/EWG,  podstawowe  wymagania  dotyczące  obiektów 

budowlanych o „zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych”. 

Rozporządzenie  305/2011  nie  zmienia  podstawowej  zasady  określonej  Dyrektywą 

89/106/EWG,  że  warunkiem  wprowadzenia  i  udostępnienia  wyrobu  budowlanego  na  rynku 

jest  spełnienie  przez  ten  wyrób  wymagań  określonych  poprzez  specyfikację  techniczną. 

Natomiast  wymaga  ono  zagwarantowania,  aby  wyrobowi  budo

wlanemu  towarzyszyły 

wiarygodne  dane  dotyczące  jego  właściwości  użytkowych  wynikających  i  odnoszących  się 

do  podstawowych  wymagań  technicznych  sformułowanych  dla  obiektów  budowlanych. 

P

roducent  lub  upoważniony  przedstawiciel  zobowiązany  jest  do  sporządzenia  deklaracji 

właściwości  użytkowych,  a  następnie  oznakowania  wyrobów  oznakowaniem  CE.  Przed 

wystawieniem  deklaracji  właściwości  użytkowych  producent  ma  obowiązek  przeprowadzić 

ocenę i weryfikację stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych w odniesieniu do 

ich zasadniczych charakterystyk zgodnie z jednym z systemów (1+, 1, 2+, 3, 4) określonych 

w załączniku V do Rozporządzenia. 

Prawdziwe są także twierdzenia Odwołującego związane z przepisami przejściowymi 

określonymi  w  Rozporządzeniu  nr  305/2011,  z  których  wynika,  że  wyroby  budowlane 

wprowadzone do  obrotu  zgodnie z  uchyloną dyrektywą przed  1 lipca  2013  r.  uznaje się  za 

zgodne  z  rozporządzeniem,  oraz  że  producenci  mogą  wystawiać  deklaracje  właściwości 

użytkowych na  podstawie certyfikatu  zgodności  lub  deklaracji  zgodności wydanych przed  1 

lipca 2013 r., zgodnie z dyrektywą 89/106/EWG. 

Przechodząc  do  oceny  dokumentów  złożonych  w  postępowaniu  wraz  z  ofertą  i 

uzupełnionych na wezwanie, wskazać należy, że Zamawiający wymagał w SIWZ spełnienia 

systemu  2+. 

Jednakże  dokumenty  złożone  przez  Odwołującego  tych  wymagań  nie 

potwierdzają,  także  w  odniesieniu  do  możliwości  uznania  złożonych  dokumentów  za 

równoważne w stosunku do pierwotnie wymaganych.  

Odwołujący  nie  zaprzeczał,  że  przy  prowadzeniu  działalności  gospodarczej  i 

ubieganiu  się  o  zamówienie  posługuje  się  Certyfikatem  Zakładowej  Kontroli  Produkcji  nr 

–  CPD  -  220  wydanym  dnia  21  grudnia  2010  roku,  dla  producenta  eksploatującego 

kopalnię  Szarogłazu  WAMINO  Il  w  Młynowie  -  firmy  UNITOM  Sp.  z  o.  o.  z  siedzibą  w 

Katowicach.  Ponadto  złożony  został  Certyfikat  z  oznaczeniem  CE  przeprowadzenia 

zakładowej kontroli produkcji na zlecenie firmy Niger Pol Sp. z o.o. z siedzibą w Goleniowie.  

Z okazanych Izbie dokumentów, jak też oświadczenia Odwołującego wynika, że firma 

Niger  Pol  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Goleniowie  nabyła  od  przedsiębiorstwa  Wamino  II  s.c. 

Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Kopalnia Szarogłazu w Młynowie w upadłości likwidacyjnej 

masę upadłościową prowadzonego przedsiębiorstwa. Zgodnie zaś z oświadczeniem samego 

Odwołującego  firma  Unitom  Sp.  z  o.o.  była  współwłaścicielem  kopalni  WAMINO  II  i  z 

powyższego  Odwołujący  wywodzi  możliwość  posługiwania  się  dokumentami  dla  firmy 

Unitom. Izbie nie przedstawiono żadnych dokumentów, które potwierdzałyby złożone ustnie 

oświadczenia.  Z  okazanego  aktu  notarialnego  nie  wynika,  że  współwłaścicielem  kopalni 

WAMINO  II  jest  lub  była  firma  Unitom  Sp.  z  o.o.  Certyfikaty  dotyczące  zakładowej  kontroli 

produkcji  dotyczą  firmy  Niger  Pol  Sp.  z  o.o.,  natomiast  certyfikat  CPD  wystawiony  jest  na 

firmę  Unitom.  Izba  nie  była  w  stanie  ustalić  związku  i  charakteru  prawnego  stosunków 

łączących te dwa podmioty, jak również powiązań gospodarczych między firmą Unitom Sp. z 

o.o.  a  Przedsiębiorstwem  Wielobranżowym  Kopalnia  Szarogłazu  WAMINO  II  (dalej  jako 

„PWKS”).  Owszem,  Niger  Pol  Sp.  z  o.o.,  który  dostarcza  Odwołującemu  kruszywa  nabył 

masę upadłościową przedsiębiorstwa WAMINO II od małżeństwa prowadzącego działalność 

gospodarczą w formie spółki cywilnej. Prawdą jest także, że w skład tej masy upadłościowej 

wchodziły prawa niematerialne związane z przysługującymi spółce certyfikatami, patentami, 

innymi dokumentami odnoszącymi się do jakości kruszywa. Akt ten jednakże nie wspomina o 

innych  współwłaścicielach  kopalni,  w  tym  o  firmie  Unitom.  Wątpliwą  wydaje  się  możliwość 

nabycia  100%  udziałów  w  kopalni  w  ramach  postępowania  upadłościowego,  co  dawałoby 

możliwość  przejęcia  praw  związanych  z  użytkowaniem  złoża,  jeżeli  ten  składnik  majątku 

przedsiębiorstwa był także własnością podmiotów trzecich. Aktem notarialnym Niger Pol Sp. 

z o.o. nabyła być może część udziałów należących do PWKS WAMINO II ale z pewnością 

nie  wykazano  Zamawiającemu,  a  tym  bardziej  Izbie,  że  dokument  nabycia  praw  uprawnia 

Niger Pol Sp. z o.o., czy też Niger Pol Agro do posługiwania się dokumentami wystawionymi 

na podmiot Unitom. 

Podmiot ten nie był stroną umowy zbycia przedsiębiorstwa w upadłości, 

nie jest w tej umowie wymieniony. Jedynym elementem wiążącym podmioty Niger Pol Sp. z 

o.o.  i  Unitom  jest  nazwa  kopalni,  co  o  jakichkolwiek 

powiązaniach  gospodarczych  nie 

świadczy. W  ocenie Izby  jeżeli  Odwołujący  chciałby  posługiwać  się  złożonym  certyfikatem, 

musiałby  wykazać  ciąg  powiązań  (zbycia  praw,  dziedziczenia,  najmu,  odkupienia  udziałów 

lub prowadzenia wspólnego przedsiębiorstwa, itp.) firmy Unitom Sp. z o. o. i Niger Pol Sp. z 

o.o., co w przedmiotowym postępowaniu nie miało miejsca.  

Poza tymi zagadnieniami zauważenia wymaga, że złożony dokument nie wspomina o 

frakcji  0-

63  kruszywa,  którą  kupuje  Zamawiający.  Bez  znaczenia  dla  oceny  prawidłowości 

oferty Odwołującego pozostaje okoliczność, że certyfikat wspomina o frakcjach kruszywa, z 

których powstaje frakcja  0-63.  Zamawiający  dla tej  określonej frakcji  wymagał  dokumentów 

potwierdzających  jego  właściwości  i  możliwość  wprowadzenia  na  rynek,  a  Odwołujący 

obowiązkowi prawidłowego udokumentowania tych możliwości nie sprostał.  

Dalej 

oceniając  złożony  Certyfikat  z  oznaczeniem  CE  Zakładowej  Kontroli  Jakości 

przeprowadzonej  na  zlecenie  Niger  Pol  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Kłodzku,  dostrzeżenia 

wy

maga, że obecnie wprowadzenie wyrobu budowlanego do obrotu następuje na podstawie 

deklaracji  właściwości  użytkowych.  Jeżeli  Niger  Pol  został  właścicielem  lub 

współwłaścicielem złoża, to zgodzić należy się z twierdzeniami Zamawiającego, że doszło do 

istotnych zmian organizacji produkcji 

i organizacji pracy jednostki, które obligują producenta 

do  ponowienia  procesu  certyfikacji  przez  przeprowadzenie 

wstępnego  badania  typu, 

zakładowej kontroli produkcji, badań próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym zgodnie z 

ustalonym  planem  badania,  jeżeli  dodatkowo  wymaga  tego  zharmonizowana  specyfikacja 

techniczna

.  Następnie  zaś  akredytowana  jednostka  będzie  wstanie  przeprowadzić 

certyfikację  zakładowej  kontroli  produkcji  na  podstawie:  wstępnej  inspekcji  zakładu 

produkcyj

nego  i  zakładowej  kontroli  produkcji  oraz  ciągłego  nadzoru,  oceny  i  akceptacji 

zakładowej kontroli produkcji. Zaistniała w przypadku Odwołującego sytuacja nie pozwala na 

posługiwanie się certyfikatami z 2010 roku. Izba popiera stanowisko, że zachowałby on moc 

obowiązującą,  gdyby,  jak  słusznie  zauważył  w  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający,  nie 

doszło do istotnych zmian warunków produkcji w zakładzie lub organizacji pracy kontroli.  

Konkludując  dotychczasowe  rozważania  Izby,  w  przypadku  oferty  Odwołującego 

doszło do niezgodności treści tej oferty z wymaganiami SIWZ, co obligowało Zamawiającego 

do zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp i odrzucenia takiej oferty. 

W  konsekwencji  zdaniem  Izby 

Zamawiający  nie  dopuścił  się  naruszenia  przepisów 

ustawy Pzp w

skazywanych w odwołaniu, a odwołanie w całości podlegało oddaleniu. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku, 

na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepisy 

§ 5 ust. 3 pkt 1) oraz 

ust. 4 w zw. z § 3 pkt 2) rozporządzenia Prezesa Rady  Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.  

w  sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  

w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238  ze 

zmianami)  obciążając  nimi  Odwołującego  i  zasądzając  na  rzecz  Zamawiającego  jedynie 

koszty  zastępstwa  procesowego  przed  Izbą  na  podstawie  złożonego  rachunku  oraz  koszty 

dojazdu  na  posiedzenie  i  rozprawę  przed  Izbą  w  wysokości  347,  16  zł  za  bilet  lotniczy  dla 

jednego  pełnomocnika,  uznając je  za  niezbędne  koszty  wystarczające  do  zaprezentowania  

i  obrony  stanowiska  przez  Zamawiającego.  Pozostała  kwota,  o  którą  wnioskował 

Zamawiający  (483,60  zł  za  nocleg,  śniadanie  i  podróż  drugiego  z  pełnomocników)  

w okolicznościach przedmiotowej sprawy uznana została za zbyt wysoką, nieodpowiadającą 

nakładowi pracy i czasu pełnomocników, którzy stawili się przed Izbą.

Przewodniczący: