KIO 525/19 WYROK dnia 9 kwietnia 2019 r.

Sygn. akt: KIO 525/19 

WYROK 

z dnia 9 kwietnia 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący: 

Monika Szymanowska 

Protokolant:    

Edyta Paziewska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 

2019 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 25 marca 2019 r. przez wykonawcę „Panorama 

Obiekty  Sportowe”  Sp.  z  o.  o.  w  Piasecznie  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego KZB Legionowo Sp. z o. o. w Legionowie 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  wykonawcę  „Panorama  Obiekty 

Sportowe” Sp. z o. o. w Piasecznie i: 

zalicza  na  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  w  wysokości 

zł 00 gr (słownie: dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

wykonawcę  „Panorama  Obiekty  Sportowe”  Sp.  z  o.  o.  w  Piasecznie  tytułem 

wpisu od odwołania, 

zasądza od wykonawcy „Panorama Obiekty Sportowe” Sp. z o. o. w Piasecznie 

na rzecz zamawiającego KZB Legionowo Spółka z o. o. w Legionowie kwotę 

w 

wysokości 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) 

stanowiącą koszty strony poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  1986  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7 dni  od  dnia  jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie. 

Przewodniczący: 

………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

do wyroku z dnia 9 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 525/19 

Zamawiający – KZB Legionowo Sp. z o. o. w Legionowie, ul. Marsz. J. Piłsudskiego 3, 

120  Legionowo,  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

pn.: 

„Modernizacja  boiska  do  piłki  nożnej  na  terenie  stadionu  miejskiego  w  Legionowie”, 

o 

numerze  nadanym  przez  zamawiającego  DOP-ZP-5/2019,  o  ogłoszeniu  o  zamówieniu 

publicznym opublikowanym w Biuletynie Zamówień Publicznych w dniu 19 marca 2019 r., pod 

numerem 526798-N-

2019, zwane dalej jako „postępowanie”. 

Izba ustaliła, że postępowanie na roboty budowlane prowadzone jest w trybie przetargu 

nieograniczonego, o wartości poniżej kwot określonych w przepisach wydanych na podstawie 

art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 

stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r., 

poz. 1986 ze zm.), zwanej dalej jako „p.z.p.” 

W  dniu  19  marca  2019  r.  zamawiający  zamieścił  na  swojej  stronie  internetowej 

dokumentację  postępowania,  zaś  w  dniu  25  marca  2019  r.  odwołanie  od  jej  treści  wniósł 

wykonawca „Panorama Obiekty Sportowe” Sp. z o. o. w Piasecznie, ul. Puławska 38, 05-500 

Piaseczno, dalej zwany jako „odwołujący”.  

W odwołaniu postawiono zamawiającemu następujące zarzuty naruszenia (pisownia 

oryginalna): 

art  7  ust.  1  PZP  p

rzez  prowadzenie  postępowania  w  sposób  naruszający  zasadę 

uczciwej  konkurencji  oraz  równego  traktowania  wykonawców  oraz  bez  zachowania 

zasad proporcjonalności i przejrzystości, albowiem wskazany wyżej zakres wymagań 

technicznych  jest  nieprecyzyjny,  niejasn

y,  w  sposób  nieuzasadniony  zawęża  krąg 

potencjalnych  producentów  nawierzchni  ze  sztucznej  trawy,  które  dodatkowo 

wykluczają się wzajemnie w poszczególnych wariantach, 

art.  29  ust.  1  PZP  przez  sporządzenie  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  sposób 

niejednoznaczn

y,  a  także  w  sposób  utrudniający  lub  uniemożliwiający  wręcz 

przestrzeganie  zasad  uczciwej  konkurencji,  w  szczególności  w  zakresie  poniższych 

parametrów nawierzchni ze sztucznej trawy: 

określenia parametru wytrzymałości włókna na wyrywanie, 

określenia parametru wytrzymałości łączenia klejonego, 

parametru przepuszczalności wody, 

rodzaju podkładu dla trawy syntetycznej, 

grubości włókna sztucznej trawy, 

wymaganej dokumentacji dla wariantu I i II. 

Wobec  powyższego  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  w  całości  oraz 

nakazanie  zamawiającemu  dokonania  modyfikacji  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  SIWZ, 

w 

zakresie załącznika nr 11 do SIWZ, tj. Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót 

remontu boiska o nawierzchni z trawy syntetycznej w Legionowie, w rozdziale 

II, szczegółowej 

specyfikacji technicznej: SST-3 nawierzchnie syntetyczne, punkt 2.1. w 

następujący sposób: 

w  zakresie  określenia  parametru  wytrzymałości  włókna  na  wyrywanie:  określenie 

parametru  siły  wyrywania  pęczka  przed  i  po  starzeniu  na  minimum  30  N  dla 

nawierzchni boiska dla piłki nożnej, lub 40 N dla boiska do gry w rugby, 

w  zakresie  określenia  parametru  wytrzymałości  łączenia  klejonego:  określenie 

parametru wytrzymałości łączenia klejonego przed i po starzeniu na wartość minimum 

75N/100mm, 

w  zakresie  parametru  przepuszczalności  wody:  ujednolicenie  dla  obu  wariantów 

i 

przyjęcie wartości 2000mm/h, jako maksymalnej mierzonej przez laboratoria, 

w zakresie określenia rodzaju podkładu dla trawy syntetycznej: ujednolicenie rodzaju 

podkładu, poprzez ustalenie jednolitego podkładu wykonanego z poliuretanu dla obu 

wariantów, 

w zakresie parametru g

rubości włókna sztucznej trawy: 

ujednolicenie  grubości  włókna  dla  dwóch  wariantów  na  poziomie  minimum 

µm, 

określenie sposobu mierzenia grubości włókna, wyłącznie na podstawie regulacji 

FIFA, to jest mierzenie grubości włókna po okręgu, 

w  zakresie  wymaganej  dokumentacji  dla  wariantu  I  i  II:  nakazanie  z

amawiającemu 

rezygnacji z żądania certyfikatu FIFA Quality Pro dla nawierzchni. 

Odwołujący  wniósł  również  o  dopuszczenie  i  przeprowadzenia  dowodów 

z 

dokumentów:  podręcznika  metod  badań  dla  FIFA  Quality  Programme  for  Football  Turf, 

edycja październik 2015, Regulacji 22 - Standard Relating to the Use of Artificial Rugby Turf, 

wydanej przez World Rugby Organisation, Polskiej Normy PN-EN: 15330-1:2014, wszystkich 

na  okoliczność  ustalenia  parametrów  i  ich  wartości,  powszechnie  wymaganych  przez 

międzynarodowe organizacje oraz normy jakościowej dla produktu – nawierzchni ze sztucznej 

trawy.  Ponadto, 

odwołujący  wniósł  o  przyznanie  kosztów  postępowania,  w  tym  kosztów 

zastępstwa w postępowaniu odwoławczym, zgodnie z fakturą VAT, która zostanie przedłożona 

na rozprawie. 

W  uzasadnieniu 

wniesionego  środka  ochrony  prawnej  odwołujący  wskazał  co 

następuje.  

O

pis  przedmiotu  zamówienia,  zawarty  w  SIWZ,  w  obecnym  brzmieniu,  w  sposób 

nieuzasadniony  narusza  zasadę  uczciwej  konkurencji  –  poprzez  wskazanie  parametrów 

sztucznej  trawy  niemożliwych  do  osiągnięcia  praktycznie  przez  większość  producentów. 

Wymogi te są bowiem nieproporcjonalne do celu postępowania, jakim jest remont sztucznej 

nawierzchni trawiastej na boisku piłkarskim. Co więcej, niejasny opis przedmiotu zamówienia 

może  powodować  nie  tylko  nazbyt  swobodną  interpretację  treści  złożonych  ofert,  co  samo 

w sob

ie już narusza zasadę uczciwej konkurencji i równego traktowania oferentów, ale przede 

wszystkim 

–  brak  możliwości  złożenia  przez  wykonawców  ofert  odpowiadających 

uzasadnionym wymogom z

amawiającego.  

W

edług  odwołującego  zakres  niezgodności  SIWZ  z  przepisami  obowiązującymi  na 

każdym  etapie  postępowania  (a  zatem  i  na  etapie  przygotowywania  przetargu  przez 

z

amawiającego),  wynikającymi  z  art.  7  p.z.p.  oraz  art.  29  p.z.p.,  nie  będzie  możliwy  do 

usunięcia na późniejszym etapie postępowania, na przykład na etapie pytań i odpowiedzi do 

SIWZ, d

latego też niezbędnym jest dokonanie kontroli przez Izbę zaskarżonych postanowień 

dokumentacji postępowania. 

Dalej  odwołujący  zaznaczył,  że  treść  opisu  przedmiotu  zamówienia,  o  brzmieniu 

bardzo zbliżonym do zaskarżonego odwołaniem, była już przedmiotem rozważań Izby, która 

w 

wyrokach z 7 września 2017 roku (KIO 1777/17) oraz z 28 września 2018 roku (KIO 1867/18) 

uwzględniła odwołanie od SIWZ, nakazując zamawiającemu zmianę jego treści w STWiOR, 

poprzez  m.in.  ujednolicenie  parametrów  wyrywania  pęczka  oraz  wykreślenie  obowiązku 

przestawienia aktualnego certyfikatu FIFA Quality Concept for Football Turf. 

Ponadto,  w 

ocenie  odwołującego,  możliwość  wyboru  wariantu  nawierzchni  boiska, 

określona w SIWZ przez zamawiającego, jest iluzoryczna. Pomimo tej „dobrej woli” po stronie 

z

amawiającego  –  w  istocie  żaden  z  dwóch  wariantów  nie jest  możliwy  do  spełnienia  przez 

wykonawcę.  Warianty  nawierzchni  wzajemnie  się  wykluczają,  albowiem  kryteria  ważne  dla 

z

amawiającego  w  jednym  wariancie  (np.:  parametr  przepuszczalności  wody  przez 

nawierzchnię  trawiastą),  okazują  się  nieprzydatne  winnym,  ewentualnie  zamawiający  nie 

przywiązuje  do  nich  takiej  wagi,  jak  winnym.  Powyższe,  w  ocenie  odwołującego,  powoduje 

pozorność  dwóch  wariantów,  gdyż  najpewniej  jeden  z  nich  jest  skonstruowany  tak,  aby 

wskazane w nim kryteria spełniał wyłącznie jeden wykonawca. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  wskazany  przez  zamawiającego  parametr 

wytrzymałości pęczka na wyrywanie, w wysokości określonej na 63 N, nie jest konieczny dla 

sztucznej trawy do gry w piłkę. W opinii odwołującego absurdem jest przyjęcie kryterium siły 

wyrywania  pęczka  na  poziomie  63N  (wariant  I)  i  58N  (wariant  II),  bowiem  taka  siła  nie ma 

szansy 

wystąpić  w  toku  normalnej  eksploatacji  nawierzchni.  Dla  zobrazowania  możliwość 

wystąpienia takiego zjawiska, można wskazać, iż taka siła może ewentualnie powstać  przy 

specjalnym, mechanicznym działaniu na nawierzchnię, przy użyciu narzędzi typu kombinerki 

etc.,  co  w  standardowym 

toku  eksploatacji  nie  występuje.  Wskazać  przy  tym  należy,  iż 

zarówno FIFA, jak i Polska Norma PN-EN: 15330 - 1:2014, przewidują wymagania na poziomie 

N dla boiska do piłki nożnej. Z kolei, Polska Norma PN-EN: 15330 - 1:2014 oraz Regulacja 

World Rugby precyzują siłę wyrywania pęczka na poziomie 40 N dla boiska do gry w rugby. 

Tak  wysoka  wartość  tego  kryterium  wymagana  przez  zamawiającego  nie  wpływa  w  żaden 

sposób na właściwości użytkowe trawy, jak również na ewentualne ułatwienia w eksploatacji, 

tudzież  żywotność  takiej  nawierzchni.  Należałoby  w  tym  miejscu  zadań  pytanie 

z

amawiającemu,  w  jakim  celu  domaga  się  parametru  na  poziomie  63  N  i  58  N,  skoro  dla 

profesjonalnych graczy w rug

by wystarczająca jest nawierzchnia o parametrze 40 N, zaś waga 

pojedynczego  zawodnika  dochodzi  nawet  do  150 

kg.  Idąc  tokiem  rozumowania 

z

amawiającego,  przewiduje on,  zawyżając parametry,  że boisko  będzie użytkowane  –  albo 

przez graczy o jeszcze większych gabarytach, lub użytkowane do aktywności innych, niż gra 

w piłkę nożną i rugby (np. spory motorowe). 

W ocenie odwołującego zasadnym jest nakazanie zamawiającemu określenia wartości 

tego  parametru  na  poziomie  30  N  lub  40  N 

–  odpowiednio  do  wymogów  wynikających 

z 

podręcznika FIFA Quality Concept for Football Turf oraz Regulation 22 Standard Relating to 

the Use of Artificial Rugby Turf oraz normy PN-EN: 15330 - 1:2014. 

Następnie odwołujący wskazał, że z podobną sytuacją mamy do czynienia przy opisie 

parametru  wytrzymałości  łączenia  klejonego,  wskazanego  w  wariancie  I,  o  wartości 

110N/100

mm, zaś w wariancie II o wartości 105N/100mm. Normą dla tego parametru, według 

wymogów FIFA, jest wartość 75N/100mm. Wartości o ponad 30 % wyższe – wymagane przez 

z

amawiającego – nie są niczym uzasadnione i w praktyce siła rzędu 103 lub 110 N zostałaby 

osiągnięta jedynie w przypadku celowej próby rozdarcia nawierzchni, np. przy użyciu narzędzi. 

Takie wartości, jak oczekiwane przez zamawiającego, nie są spotykane w trakcie normalnej 

eksploatacji  nawierzchni. 

Zastanawiające jest  w jakim  celu kryterium to  różni  się dosłownie 

minimalnie  od  wskazanego  w  wariancie  I.  Zdaje  się  to  świadczyć  o  tym,  że  zamawiający 

zapewne  nie 

przywiązuje  kompletnie  wagi  do  tego  kryterium,  a  umieszcza  je  z  bliżej 

nieokreślonych,  innych  względów.  Odwołujący  stoi  na  stanowisku,  iż  zasadnym  jest 

domaganie się przez zamawiającego w treści SIWZ parametru 75 N/100 mm, odpowiednio do 

wymogów wynikających z podręcznika FIFA Quality Concept for Football Turf oraz normy PN-

EN:15330 - 1:2014. 

Zdaniem  odwołującego  rozwiązanie  wskazane  przez  zamawiającego  w  zakresie 

parametru  przepuszczalności  wody  dla  sztucznej  trawy  również  budzi  wątpliwości.  Wariant 

I  w 

ogóle  nie  przewiduje  oceny  tego  parametru,  a  zatem  zamawiającego  pomija  kluczowy 

parametr,  który  ma  wpływ  na  zachowanie  nawierzchni  przy  opadach  deszczu,  tym  samym 

dopuszczając  wykonanie  nawierzchni  nieprzepuszczalnej  dla  wody,  lub  o  bardzo  niskim 

parametr

ze przepuszczalności. Oznaczałoby to, że zamawiającemu odpowiada stan rzeczy, 

w 

którym  woda  opadowa  pozostaje  na  płycie  boiska,  gdyż  nieprzepuszczalna  trawa  nie 

pozwala na przepływ wody do głębszych warstw nawierzchni, w celu jej wyschnięcia. Taki stan 

rze

czy  spowodowałby  znaczne  obniżenie  wartości  użytkowych  trawy,  poniżej  wytycznych 

FIFA oraz Polskiej Normy PN-EN 15330 -1:2014. 

Z  kolei  wariant  II  przewiduje  zgoła  odmienne  podejście  zamawiającego  do  kwestii 

parametru  przepuszczalności  wody  na  poziomie  2200mm/h,  czyli  wartości  wyższej,  aniżeli 

mierzonej  przez  laboratoria. 

Zgodnie  bowiem  z  przytaczanymi  już  wytycznymi  FIFA  (FIFA 

Quality Concept for Football Turf) oraz normą PN-EN 15330 -1:2014, maksymalną wartością 

mierzalną  tego  parametru,  w  trakcie  badań  laboratoryjnych,  wynosi  2000mm/h.  Co  więcej, 

potencjalni  wykonawcy  nie  mieliby  możliwości  jednoznacznego  wykazania  osiągnięcia  tego 

parametru  na  poziomie  równym  lub  wyżej  2200  mm/h,  ponieważ  w  przypadku  gdy 

przepuszczalność trawy lub systemu wartość przekracza 2000 mm/h, wówczas laboratorium 

określają wartość symbolem “>2000 mm/h”. 

Powyższe  porównanie  tych  parametrów  dla  wariantu  I  i  II  wskazuje,  w  ocenie 

odwołującego,  na  rażącą  nieprecyzyjność  określenia  wymagań  zamawiającego  –  z  jednej 

strony w pierwszym wariancie z

amawiający w ogóle nie przywiązuje wagi do parametru, zaś 

w drugim wariancie określa go na wartość powyżej mierzonej przez certyfikowane laboratoria. 

Taki  stan  rzeczy  powoduje  wewnętrzna  sprzeczność  co  do  oczekiwań  zamawiającego, 

wynikających  z  treści  SIWZ.  Zamawiający  powinien  uregulować  tę  kwestię  w  sposób 

jednoznaczny, wskazując na ujednolicenie obydwu wariantów i przyjęcie wartości 2000mm/h, 

jako wartości maksymalnie mierzonej przez laboratoria. 

Odnosząc  się  do  wymogu  stawianego  dla  podkładu  pod  trawę  również  w  tym 

przypadku 

–  w  wariancie  I  zamawiający  w  ogóle  nie  przewiduje  oceny  tego  parametru. 

W 

praktyce oznacza to, że zamawiającego nie interesuje podkład trawy. Zasadnym jest zatem 

nakazanie  z

amawiającemu  ujednolicenie  powyższej  kwestii,  poprzez  ujednolicenie 

w 

specyfikacji  rodzaju  podkładu  jako  podkładu  poliuretanowego,  dla  obydwu  wariantów 

nawierzchni. 

Dalej odwołujący wskazał, iż niezrozumiałym dla niego jest pomiar parametru grubości 

włókna w sposób inny, aniżeli wynikający z regulacji FIFA. Wskazywanie na grubość włókna 

min.  500 

mikronów,  która  ma  być  mierzona  w  inny  sposób,  niż  po  okręgu,  jest  zwrotem 

zupełnie niejasnym, tym bardziej, że skoro zamawiający dopuszcza pomiar w inny sposób, niż 

po  okręgu  (zgodnie  z  wytycznymi  FIFA),  to  powinien  wskazać  kształt,  po  którym  włókno 

powinno być mierzone. Zgodnie z regulacją FIFA, średnica włókna jest badana jako średnica 

okręgu  wpisanego  w  przekrój  włókna.  Podawanie  innego  sposobu  stanowi  swobodną 

nadinterpretację  tego  wymogu  przez  zamawiającego.  Wskazać  przy  tym  należy,  że 

dopuszczony w wariancie I 

sposób mierzenia grubości włókna (winny sposób niż po średnicy), 

jest niezgodny z ogólną normą mierzenia grubości włókna i pozwala na zastosowanie bardzo 

cienkiego lub grubego włókna, którego faktyczna grubość nie jest znana.  

Dodatkowo, przy takim opisie wspomnianego parametru, może dojść do takiej sytuacji, 

iż  na  podstawie  już  przebadanego  przekroju  włókna,  zamawiający  będzie  przyjmował 

szerokość włókna i przyjmował ją jako „mierzona w inny sposób niż po okręgu” – dokonując 

swobodnej  interpretacji. 

Oczywistym  jest,  iż  taki  nieprecyzyjny  sposób  mierzenia  grubości 

włókna,  w  „inny  sposób,  niż  po  okręgu”  (czyli  jaki?),  może  stanowić  pole  do  nadużyć  oraz 

zaburza możliwość obiektywnej oceny i kontroli poczynań zamawiającego, czy rzeczywiście 

dokonano  wyboru  wykonawcy,  z  zachowaniem  zasad  uczciwej  konkurencji,  przejrzystości, 

z po

szanowaniem zasady prawidłowości opisu przedmiotu zamówienia. 

Według  odwołującego  przedłożenie  aktualnego  certyfikatu  FIFA  Quality  Pro  dla 

nawierzchni  nie  znajduje  uzasadnienia  w  potrzebach  z

amawiającego.  Obiekt  będący 

przedmiotem  zamówienia  nie  jest  i  nie  będzie  obiektem  certyfikowanym.  Wobec  tego,  jak 

wskazała Izba w wyrokach z 07.09.2017 r., KIO 1777/17 oraz z 28.09.2018 r., KIO 1867/18, 

żądanie  to  jest  nieproporcjonalne  do  obiektywnych  potrzeb  zamawiającego.  W  obu 

przypadkach nakazano 

wykreślenie z treści SIWZ żądania certyfikatu FIFA Quality Pro, jako 

nieadekwatnego do rodzaju i powierzchni wykonywanego obiektu. 

W  ocenie  odwołującego  jedynym  dokumentem,  potwierdzającym  jakość  oferowanej 

trawy,  jest  badanie  laboratoryjne  wykonane  w  akredytowanym  przez  FIFA  laboratorium  i  to 

ono  j

est  dokumentem  nadrzędnym,  potwierdzającym  zgodność  oferowanego  systemu 

sztucznej trawy z wymaganiami FIFA 

– z najnowszymi wymaganiami FIFA Ouality Programme 

of Football Turf (edycja 2015). N

admienić również wypada, że podczas badań laboratoryjnych 

sprawdzane  są  parametry  sztucznej  trawy,  określana  jest  odpowiednia  ilość  zasypu  oraz 

badany  jest  cały  system  pod  kątem  przepuszczalności,  prawidłowości  odbicia  piłki, 

amortyzacji,  absorpcji  uderzeń,  wytrzymałości  na  wyrywanie,  wytrzymałości  łączeń, 

odkształcenie,  opór  i  wiele  innych.  Co  więcej,  w  przypadku  certyfikatów  FIFA  Quality  Pro, 

uzyskuje  się  je  dopiero  po  zakończeniu  robót  budowlanych  na  określonym  obiekcie.  Nie 

można zatem uzyskać certyfikatu na obiekt, którego jeszcze nie wybudowano. W przypadku 

certyfikatów FIFA Quality Pro uzyskuje się je dopiero po zakończeniu robót budowlanych na 

określonym obiekcie. 

Zatem, w opinii odwołującego, w sprawie będącej obecnie przedmiotem rozstrzygania 

przez Izbę, nie tylko brak jest przesłanek dla żądania przez zamawiającego wspomnianego 

certyfikatu (boisko nie ma takowego uzyskać), lecz także certyfikat ten uzyskuje obiekt jako 

całość,  dopiero  po  wybudowaniu.  Tym  samym,  zasadnym  jest  nakazanie  zamawiającemu 

wykre

ślenie z treści SIWZ wymogu odnośnie przedłożenia wspomnianego dokumentu. 

Odwołujący  wskazał  również,  że  opisane  powyżej  zarzuty  co  do  opisu  przedmiotu 

zamówienia  pozwalają  na  stwierdzenie,  iż  zamawiający  –  opisując  przedmiot  zamówienia 

w 

sposób niejasny i utrudniający uczciwą konkurencję w postępowaniu – naruszył naczelne 

normy postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, wynikające z art. 7 ust. 1 p.z.p. 

oraz art. 29 ust. 

1 p.z.p., co potwierdzają orzeczenia Izby: uchwała z 03.07.2017 r., KIO/KD 

36/17 i wyrok z 23.05.2016 r., KIO 671/16. 

Ponadto  odwołujący  dodał,  że  zasada  równego  traktowania  sprowadza  się  do 

konieczności  identycznego  traktowania  wykonawców,  których  sytuacja  jest  taka  sama  lub 

bardzo podobna, nie oznacza to natomiast konieczności identycznego traktowania wszystkich 

wykonawców znajdujących się na rynku lub aspirujących do wejścia na rynek. Opis przedmiotu 

zamówienia  nie  może  preferować  jedynie  niektórych  podmiotów.  Nie  można  również 

zapominać,  że  obowiązkiem  zamawiającego  jest  uwzględnienie  jego  potrzeb  związanych 

z 

należytą  realizacją  zamówienia,  które  w  obiektywny  sposób  doprowadzą  do  wyboru 

wykonawcy gwarantującego należyte wykonanie zamówienia.  

Z  orzecznictwa  Izby  wynika,  że  proporcjonalność  przejawiać  się  powinna  przy  tym 

w adekwa

tności  do  rozmiaru  i  wielkości  przedsięwzięcia,  jakim  jest  opisany  przez 

z

amawiającego  przedmiot  zamówienia.  Opis  sposobu  dokonywania  oceny  spełnienia 

warunków nie powinien być więc dokonywany niejako automatycznie, w każdym przypadku 

winien 

być  przemyślany,  a  następnie  kreowany  i  oceniany  indywidualnie  przez  pryzmat 

przedmiotu zamówienia (wyrok KIO z 18.06.2010 r., KIO/UZP 1116/10).  

Uszczegółowione  warunki  udziału  w  postępowaniu  powinny  być  obiektywne, 

proporcjonalne 

nieograniczające  uczciwej  konkurencji  –  co  w  ocenie  odwołującego 

potwierdzają wskazane w odwołaniu wyroki Izby. 

Działając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż  zamawiający  wnosi oddalenie odwołania 

w 

całości  oraz  o  obciążenie  odwołującego  kosztami  postępowania  odwoławczego,  w  tym 

kosztami 

wynagrodzenia pełnomocnika, zgodnie z przedłożoną fakturą VAT. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie, po zapoznaniu się ze stanowiskami przedstawionymi w odwołaniu, odpowiedzi 

na odwołanie, konfrontując je z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym 

z  

dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  przedstawioną 

w  kopii  uwierzytelnionej 

przez  zamawiającego  oraz  po  wysłuchaniu  oświadczeń 

i  

stanowisk  stron  złożonych  ustnie  do  protokołu w toku rozprawy,  gdzie odwołujący 

i  

zamawiający  podtrzymali  stanowiska  złożone  pisemnie,  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: 

Skład orzekający ustalił, iż rozpoznawana sprawa, w zakresie zarzutów podniesionych 

przez odwołującego, mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy p.z.p. i że odwołanie, które 

ją zainicjowało zostało wniesione przez podmiot uprawniony oraz dotyczy materii określonej 

w art. 

179 ust. 1 p.z.p., a także art. 180 ust. 2 pkt 5 p.z.p., zatem podlega kognicji Krajowej 

Izby Odwoławczej.  

Izba ustaliła również, że odwołanie podlega rozpoznaniu zgodnie z art. 187 ust. 1 p.z.p. 

i 

nie została wypełniona żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 ust. 2 p.z.p., a których 

stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołania  i  odstąpieniem  od  badania  meritum 

sprawy.  

Przystępując do rozpoznania odwołania, Izba zobowiązana była do oceny wypełnienia 

przesłanek wskazanych w art. 179 ust. 1 p.z.p., które warunkują możliwość skorzystania ze 

środków ochrony prawnej przez odwołującego.  

Jak wskazał odwołujący wymogi stawiane przez zamawiającego w opisie przedmiotu 

zamówienia zawartym w SIWZ, w sposób bezpodstawny, ograniczają mu możliwość złożenia 

oferty  w  postępowaniu.  W  przypadku  potwierdzenia  się  zarzutów  wskazanych  w  treści 

odwołania  oraz  ewentualnego  uchylenia  czynności  zamawiającego  i  zmiany  treści  opisu 

przedmiotu  zamówienia,  odwołujący  ma  szanse  stanąć  do  postępowania  i  potencjalnie  je 

wygrać,  uzyskując  przedmiotowe  zamówienie.  Wskutek  niezgodnych  z  przepisami  działań 

zamawiającego odwołujący może ponieść szkodę, gdyż obecne brzmienie opisu przedmiotu 

zamówienia  uniemożliwia  mu  złożenie  oferty  niepodlegającej  odrzuceniu  oraz  potencjalnie 

uzyskanie 

przedmiotowego  zamówienia,  co  prowadzi  do  powstania  szkody  po  stronie 

odwołującego, w postaci utraty korzyści, z jakimi wiązać się może uzyskanie zamówienia.  

Mając  na  uwadze  powyższe,  w  ocenie  Izby,  odwołujący  wykazał,  że  posiada 

legitymację materialną do wniesienia odwołania. 

Dalej  Izba  wskazuje,  że  stan  faktyczny  rozpoznawanej  sprawy  nie  był  pomiędzy 

stronami  sporny,  sporna  była  ocena  dokumentacji  postępowania.  Postawione  przez 

odwołującego  zarzuty  wniesionego  środka  ochrony  prawnej  sprowadzały  problematykę 

sprawy  do 

oceny,  czy  treść  dokumentacji  postępowania  narusza  zasady  naczelne  p.z.p., 

w postaci 

art.  7  ust.  1  p.z.p.,  a  także,  czy  opis  przedmiotu  zamówienia  został  dokonany 

z  naruszeniem art. 29  

p.z.p., w tym czy zamawiający prawidłowo określił wymogi w zakresie:  

parametru siły wyrwania pęczka (wytrzymałości włókna na wyrywanie), 

parametru wytrzymałości łącza klejonego przed i po starzeniu, 

parametru i sposobu mierzenia 

grubości włókna sztucznej trawy, 

wymagania certyfikatu FIFA dla nawierzchni. 

Natomiast w stosunku do zarzutu braku 

określenia parametru przepuszczalności wody 

i rodzaju podkładu dla trawy syntetycznej, dla wariantu I, skład orzekający stwierdził, że stan 

faktyczny poddany subsumpcji w toku wyrokowania różnił się od stanu faktycznego, który stał 

się podstawą wniesienia odwołania i istniał w jego dacie.  

Skład rozpoznający odwołanie wskazuje, że stan rzeczy ustalony w toku postępowania 

odwoławczego może być odmienny od tego wskazanego w odwołaniu. W toku procedowania 

przed Izbą, wskutek czynności procesowych lub faktycznych dokonanych przez strony, stan 

faktyczny może ulegać zmianie, zaś Izba – na mocy art. 191 ust. 2 p.z.p. – z urzędu winna 

brać  pod  uwagę  okoliczności,  które  następują  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia, 

a  

które mogą mieć wpływ na spór pomiędzy stronami postępowania odwoławczego. Przy tym 

wspomnieć  należy,  że  ustawodawca  nie  zdecydował  się  na  zawieszenie  postępowania 

o  

udzielenie  zamówienia  publicznego  do  czasu  rozpoznania  odwołania  przez  Izbę  –  stąd 

czynno

ści,  które  zostaną  dokonane  w  toku  postępowania  odwoławczego  w  postępowaniu 

o  

udzielenie zamówienia publicznego, składają się na stan rzeczy ustalony w postępowaniu 

odwoławczym,  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  oraz  podlegają  ocenie  przy  wyrokowaniu, 

z  uwzg

lędnieniem art. 192 ust. 2 p.z.p.  

Z 

tego  powodu  Izba  ma  nie  tylko  uprawnienie,  ale  obowiązek  oceny  czynności 

z

amawiającego,  dokonanych  w  trakcie  trwania  postępowania  odwoławczego.  Przy  czym 

ocena ta 

powinna być ograniczona jedynie do tego, czy wskutek zmiany sytuacji zaistniałej 

w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  stan  faktyczny  stanowiący  zarzewie 

sporu  uległ  zmianie  –  w  sposób  mający  wpływ  na  przedmiot  rozpoznania,  zakreślony 

granicami  odwołania,  w  tym  czy  aktualny  na  datę  wyrokowania  stan  faktyczny  potwierdza 

naruszenie przepisów ustawy, mające lub mogące mieć istotny wpływ na wynik postępowania. 

Skład  orzekający  dopuścił  w  poczet  materiału  dowodowego  modyfikację  treści 

dokumentacji postępowania, dokonaną przez zamawiającego dnia 4 kwietnia 2019 r., gdzie 

(w zakresie objętym zarzutami odwołania): 



ujednolicono parametr przepuszczalności wody trawy syntetycznej dla obu wariantów 

– przyjęto dla wariantu I, tożsamo jak dla wariantu II, wartość min. 2000 mm/h,  



wskazano 

rodzaj podkładu dla trawy syntetycznej dla wariantu I – podkład lateksowy, 



obniżono  wymóg  dotyczący  przedłożenia  certyfikatu  FIFA  –  obecnie  zamawiający 

wymaga dla nawierzchni certyfikatu FIFA Quality. 

Dokonana  przez  zamawiającego  zmiana  dokumentacji  postępowania  bezpośrednio 

dotyczy okoliczności faktycznych podniesionych w zarzutach odwołania, dotyczących braku 

określenia parametru przepuszczalności wody i rodzaju podkładu dla trawy syntetycznej, dla 

wariantu  I  opisu  przedmiotu  zamówienia.  Zatem  zmiana  SIWZ  powoduje  zmianę  stanu 

faktycznego  wskazanego  w 

odwołaniu,  w  stosunku  do  stanu  rzeczy  ustalonego  w  toku 

postępowania  odwoławczego,  co  powoduje,  iż  odpadła  podstawa  faktyczna  zarzutów 

odwołania we wskazanym zakresie. 

Modyfikacja SIWZ ma również bezpośredni wpływ na ocenę podstaw uwzględnienia 

lub oddalenia odwołania, gdyż wydając wyrok Izba bierze pod uwagę, jak wyżej wywiedziono, 

stan rzeczy ustalony 

w toku postępowania (art. 191 ust. 2 p.z.p.) i bada czy stwierdzone przez 

Izbę naruszenie przez zamawiającego przepisów ustawy miało wpływ lub mogło mieć istotny 

wpływ na wynik postępowania (art. 192 ust. 2 p.z.p.).  

Skład  orzekający  zaznacza  również,  iż  powyższa  czynność  zamawiającego 

doprowadziła do zmiany stanu rzeczy na datę rozprawy oraz późniejszego wyrokowania, przy 

czym  zmiana  ta  nie  spotkała  się  z  żadną  modyfikacją  stanowisk  procesowych  stron 

postępowania.  Zauważyć  przy  tym  należy,  że  nie  mogło  spotkać  się  z  aprobatą,  w  świetle 

obowiązującego  stanu  prawnego,  zwłaszcza  zaś  art.  192  ust.  2  p.z.p.,  twierdzenie 

o

dwołującego, iż powyższa zmiana dokumentacji postępowania stanowi o przyznaniu w tym 

zakresie zasadności zarzutów odwołania, w związku z czym zarzuty te Izba winna uwzględnić. 

Przeciwnie 

–  to  odwołujący,  jako  odpowiedzialny  za  dysponowanie  zakresem  odwołania 

w ramach 

sformułowanych w nim zarzutów i żądań, winien zareagować w sposób adekwatny 

na zmianę stanu faktycznego – zwłaszcza zaś taką, która czyni jego roszczenie (w całości lub 

w pewnym zakresie) bezprzedmiotowym (por., mutatis mutandis

, wywody Sądu Najwyższego 

z

awarte w uzasadnieniu uchwały 26 lutego 2014 r. sygn. akt III CZP 119/13). 

W 

świetle art. 191 ust. 2 p.z.p. Izba uwzględniła, wywołaną czynnością zamawiającego, 

zmianę zaistniałego stanu faktycznego, w stosunku do wskazanego w odwołaniu i oceniła tę 

okolic

zność na kanwie art. 192 ust. 2 p.z.p. – oddalając zarzuty dotyczące braku określenia 

parametru  przepuszczalności  wody  i  braku  wskazania  rodzaju  podkładu  dla  trawy 

syntetycznej

,  w  wariancie  I  opisu  przedmiotu  zamówienia,  jako  zarzuty  w  aktualnym  stanie 

postępowania bezprzedmiotowe, a więc niezasadne.  

Izba  stwierdziła  również,  że  nie  ma  podstaw  do  ujednolicania  dla  obu  wariantów 

rodzaju 

podkładu  trawy  syntetycznej,  jako  podkładu  poliuretanowego,  jak  żądał  tego 

odwołujący. Ujednolicenie tego wymogu dla obu wariantów stałoby w sprzeczności z celem 

wariantowego  sposobu  opisu  przedmiotu  zamówienia,  dokonanego  przez  zamawiającego, 

i o ile zasadnym 

było wskazanie rodzaju podkładu (co uczynił zamawiający, modyfikując treść 

SIWZ), 

to nie ma podstaw do przyjęcia, aby wymagania dla I i II wariantu, w tym zakresie, były 

tożsame. Żądnie odwołującego, które nie wiąże składu orzekającego, wskazania jednakowego 

rodzaju 

podkładu trawy  syntetycznej  dla obu wariantów,  stoi  w  sprzeczności  z  możliwością 

zaproponowania alternatywnego sposobu wykonania przedmiotu zamówienia, zatem pomija 

cel  wprowadzenia  przez  zamawiającego  wariantów  w  opisie  przedmiotu  zamówienia,  zaś 

odwołujący  nie  wykazał  okoliczności  przeciwnej.  Przy  czym  należy  uwypuklić,  iż 

poszczególnych parametrów nie można interpretować pojedynczo, bowiem należy je wykładać 

łącznie,  biorąc  pod  uwagę  wszystkie  cechy,  jakimi  charakteryzuje  się  nawierzchnia  ze 

sztucznej  trawy. 

Ponadto,  zamawiający  wykazał  złożonymi  specyfikacjami technicznymi,  że 

lateks jest typem nawierzchni standardowo na rynku występującym. 

Konkludując,  Izba  wskazuje,  że  zmodyfikowanie  treści  SIWZ  w  spornym  zakresie, 

zgodnie  z  art.  192  ust.  2  p.z.p., 

powoduje,  iż  w  ustalonym  stanie  rzeczy,  zarzuty  stawiane 

dokumentacji,  która  została  zmieniona,  stały  się  w  toku  postępowania  bezprzedmiotowe. 

Zarzucane  zamawiającemu  naruszenie  ustawy  –  poprzez  brak  określenia  parametru 

przepuszczalności  wody  i  rodzaju  podkładu  dla  trawy  syntetycznej,  dla  wariantu  I  –  nie 

znajduje  odzwierciedlenia  w  ustalonym  stanie  faktycznym  sprawy.  Zatem,  wobec  zmiany 

SIWZ  w  tym  przedmiocie, 

nie  może  mieć  miejsca  naruszenie  przez  zmawiającego 

zarzucanych mu 

przed odwołującego norm p.z.p. 

O

dwołujący zaś nie zdecydował się na wycofanie zarzutów odwołania w omawianym 

zakresie  i  pomimo  zmiany  stanu  faktycznego, 

poprzez  modyfikację  SIWZ,  popierał  je 

w  

postępowaniu odwoławczym, w kształcie sprzed zmiany dokumentacji. Skoro zatem stan 

faktyczny uległ zmianie i nie mogło w tym zakresie dojść do naruszenia podniesionych przez 

o

dwołującego  przepisów  ustawy,  skutkiem  powyższego  Izba  zobligowana  była  orzec 

o 

bezprzedmiotowości, a w konsekwencji o niezasadności omawianych zarzutów. 

Wypada  zauważyć  również,  iż  modyfikacja  SIWZ  pośrednio  dotyczy  zarzutu 

wymagania 

przez  zamawiającego  certyfikatu  FIFA,  tym  niemniej  zamawiający  nie  wykreślił 

wymogu, jak 

żądał tego odwołujący. Zamawiający obniżył warunek posiadania certyfikatu dla 

nawierzchni 

–  wcześniej  wymagano  certyfikatu  FIFA  Quality  Pro,  obecnie  jest  to  certyfikat 

FIFA Quality, o 

czym szerzej w dalszej części uzasadnienia. 

Natomiast w stosunku co do zarzutów dotyczących  parametru siły wyrwania pęczka 

(wytrzymałości włókna na wyrywanie), parametru wytrzymałości łącza klejonego, parametru 

i  

sposobu mierzenia grubości włókna sztucznej trawy oraz wymagania posiadania certyfikatu 

FIFA dla nawierzchni, Izba stwierdziła co następuje. 

Skład  rozpoznający  odwołanie,  uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał 

dowodowy przedłożony przez strony, a opisany w dalszej części uzasadnienia, po dokonaniu 

ustaleń na podstawie dokumentacji postępowania, złożonej przez zamawiającego – mając na 

względzie zakres sprawy zakreślony przez okoliczności faktyczne podniesione w odwołaniu – 

stwierdził, iż sformułowane przez odwołującego zarzuty nie mogą prowadzić do wniosku, że 

w  

sprawie  doszło  do  naruszenia  prawa  przez  zamawiającego,  a  w  konsekwencji  uznania 

odwołania za uzasadnione.  

Przeciwnie,  w  ocenie  Izby, 

całość  zebranego  materiału  dowodowego  wskazuje, 

w 

sposób  nie budzący  wątpliwości,  na  prawidłowość kwestionowanych przez  odwołującego 

czynności zamawiającego, co powoduje, że odwołanie, jako nie posiadające uzasadnionych 

podstaw, należało oddalić. 

Wypełniając wymóg art. 196 ust. 4 p.z.p. skład orzekający wskazuje, że zgodnie z art. 

29 ust. 1 p.z.p. przedmiot zamówienia opisuje się w sposób jednoznaczny i wyczerpujący, za 

pomocą  dostatecznie  dokładnych  i  zrozumiałych  określeń,  uwzględniając  wszystkie 

wymagania i okol

iczności mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty. Zaś w oparciu o art. 

ust. 2 p.z.p. przedmiotu zamówienia nie można opisywać w sposób, który mógłby utrudniać 

uczciwą  konkurencję.  Ponadto,  na  kanwie  art.  7  ust.  1  p.z.p.,  zamawiający  przygotowuje 

i 

przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie 

uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie  wykonawców  oraz  zgodnie  z  zasadami 

proporcjonalności i przejrzystości. 

Wypada zauważyć, że dokonując wykładni norm prawa zamówień publicznych, należy 

uwzględnić  systemową  rolę  i  teleologiczny  aspekt  naczelnych  zasad  p.z.p.,  które  są 

dyrektywami interpretacyjnymi, 

co do szczegółowych norm p.z.p. Zatem, za wyrokiem Sądu 

Okręgowego w Bydgoszczy z 25.01.2006 r., sygn. akt II Ca 693/05, skład orzekający wskazuje, 

że art. 29 ust. 1 p.z.p. służy realizacji ustawowych zasad uczciwej konkurencji, a co za tym 

idzie zasady równego dostępu do zamówienia, wyrażonej w art. 7 ust. 1 p.z.p.  

Skład  orzekający  podkreśla,  że  określenie  wymagań  dotyczących  przedmiotu 

zamówienia  należy  do  zamawiającego,  który  jest  gospodarzem  postępowania  i  przyszłym 

odbiorcą  świadczenia.  Zamawiający  jest  zatem  uprawniony  do  opisania  przedmiotu 

zamówienia  stosownie  do  własnych  potrzeb,  niemniej  jednak  potrzeby  te  muszą  być 

obiektywne i uzasadnione, a zarazem niedyskryminujące. 

Uwypuklić  również  należy,  że  każdy  opis  przedmiotu  zamówienia  niesie  za  sobą 

ograniczenie  konkurencji, 

pośrednio  lub  bezpośrednio,  preferując  jednych  wykonawców 

i 

dyskryminując  innych.  Natomiast  konieczność  zachowania  zasad  naczelnych  p.z.p. 

w 

postępowaniu nie oznacza, że zamawiający nie ma prawa opisać przedmiotu zamówienia, 

w sposób, który nie będzie uwzględniał jego obiektywnych potrzeb. Nie ma bowiem podstaw 

do  wykładania  zasady  zachowania  uczciwej  konkurencji,  równego  traktowania  oraz 

proporcjonalności, jako konieczności akceptacji przez zamawiającego każdego świadczenia – 

w  tym  przedmiotu 

najtańszego,  o  niskiej  jakości,  czy  o  minimalnych  parametrach,  a  nawet 

niezgodnego  z  uza

sadnionymi  potrzebami  zamawiającego  –  wyłącznie  dlatego,  że 

zamówienie mógłby realizować szerszy krąg wykonawców.  

Obiektywne  i  uzasadnione  p

otrzeby  zamawiającego  służą  ocenie  stopnia 

dopuszczalności  danego  ograniczenia  konkurencji,  wynikającego  z  dokonanego  opisu 

przedmiotu  zamówienia.  Zamawiający,  który  ma  obowiązek  racjonalnego  wydatkowania 

środków publicznych, ma bowiem prawo opisać przedmiot zamówienia uwzględniając swoje 

wymagania, a przy tym zapewniając sobie uzyskanie oczekiwanego efektu, gwarantującego 

zaspokojenie  określonych  potrzeb,  nawet  jeżeli  przez  to  nie  zostaną  dopuszczeni  do 

postępowania wszyscy wykonawcy działający na danym rynku.  

Izba  wskazuje 

również,  że  w  ustalonym  stanie  faktycznym,  znajdzie  zastosowanie 

stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażone w wyroku z 04.02.2015 r., sygn. 

akt  GSK  2203/13  gdzie 

wskazano,  że  zamawiający,  jako  jednostka  sektora  finansów 

publicznych, ma obowiązek planowania racjonalnej, pod względem finansowym i użytkowym, 

ek

sploatacji  przedmiotu  zamówienia,  również  po  okresie  gwarancyjnym,  w  związku  z  czym 

określenie przedmiotu zamówienia powinno uwzględniać również ten element. 

Dalej  zaznaczyć  wypada,  że  postępowanie  przed  Izbą  jest  postępowaniem 

kontradyktoryjnym  i  to  na  od

wołującym  spoczywa  ciężar  dowiedzenia,  że  sposób  opisu 

przedmiotu  zamówienia  narusza  art.  29  ust.  1  p.z.p.  Skutkiem  skargowego  charakteru 

postępowania  odwoławczego  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  jest  bowiem  obowiązek 

przedstawiania przez strony dowodów na potwierdzenia faktów z których wywodzą korzystne 

dla siebie skutki prawne, zgodnie z 

zasadą ei incumbit probatio, qui dicit, non ei, qui negat, 

wyrażoną  w  art.  6  k.c.  w  zw.  z  art.  14  p.z.p.  oraz  art.  190  ust.  1  p.z.p.,  z  której  wynika 

wymaganie  udowodnieni

a  powoływanego  przez  stronę  faktu,  powodującego  powstanie 

określonych skutków prawnych, a także usytuowanie ciężaru dowodu danego faktu po stronie 

osoby, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. 

Ponadto,  jak  trafnie  zauważył  Sąd  Najwyższy  w  wyroku  z  17.06.2009  r.,  sygn.  akt 

IV 

CSK 71/09, przedstawienie przez stronę dowodu w celu wykazania określonych twierdzeń 

o faktach sprawy, z których wywodzi ona korzystne dla siebie skutki, nie jest jej prawem czy 

obowiązkiem  procesowym,  lecz  ciężarem  procesowym  wynikającym  i  zagwarantowanym 

przepisami prawa, przede wszystkim w jej własnym interesie. 

S

kład  orzekający  wskazuje  również,  że  art.  29  ust.  2  p.z.p  posługuje  się 

sformułowaniem „mógłby utrudniać uczciwą konkurencję”. Takie sformułowanie użyte przez 

ustawodawcę powoduje, że na odwołującym ciąży jedynie obowiązek uprawdopodobnienia, 

że opis przedmiotu zamówienia może utrudniać uczciwą konkurencję, zaś ciężar dowiedzenia, 

że do takiego utrudnienia (pomimo prawdopodobieństwa jego wystąpienia) nie doszło lub nie 

może  dojść,  przerzucony  zostaje  wówczas  na  zamawiającego.  Zatem  wystarczające  jest 

udowodnienie  możliwości  wystąpienia  takiego  naruszenia,  a  więc  realnego  stopnia 

prawdopodobieństwa jego wystąpienia. Nie oznacza to jednak całkowitego braku obowiązku 

wykazania 

okoliczności,  do  których  hipoteza  przepisu  referuje  –  powołane 

prawdopodobieństwo niedozwolonego ograniczenia uczciwej konkurencji musi być rzeczowe, 

realne i przede wszystkim uprawdopodobnione.  

Przenosząc powyższe rozważania na grunt postępowania zainicjowanego wniesionym 

środkiem zaskarżenia, Izba wskazuje jak niżej. 

Na wstępie rozważań należy zaznaczyć, że postępowanie na modernizację boiska jest 

drugim postępowaniem w tym przedmiocie, prowadzonym przez zmawiającego.  

Zgodnie z 

dowodami, złożonymi przez zamawiającego na rozprawie, tj. dokumentacją 

postępowania  nr  DOP-ZP-31/2018,  pierwsze  postępowanie  posiadało  tożsame  parametry 

w stosunku do 

parametrów wytrzymałości łącza klejonego, zaś parametr siły wyrwania pęczka 

w pierwszym postępowaniu był wyższy (było 70 N, obecnie jest to 63 N). Izba ustaliła również, 

że  zamawiający  w  obu  postępowaniach  postawił  wymóg  posiadania  przez  wykonawcę 

certyfikatu FIFA Quality dla nawierzchni.  

Zatem  o

pis  przedmiotu  zamówienia  pierwszego  postępowania  stawiał  wykonawcom 

tożsame lub wyższe wymagania, w stosunku do obecnie prowadzonego przez zamawiającego 

postępowania,  rozpoznawanego  wniesionym  odwołaniem.  Postępowanie  dowodowe 

wykazało,  że  w  pierwszym  postępowaniu  oferty  złożyło  pięciu wykonawców,  w  tym 

odwołujący.  Ponadto,  żadna  ze  złożonych  ofert  nie  została  odrzucona  za  niespełnianie 

wymogów SIWZ. Pierwsze postępowanie unieważniono w oparciu o art. 93 ust. 1 pkt 4 p.z.p., 

ponieważ zamawiający nie zdecydował się na zwiększenie środków do ceny oferty, zajmującej 

drugie miejsce w rankingu ofert 

(albowiem wykonawca, który złożył ofertę najkorzystniejszą 

odmówił ostatecznie podjęcia czynności niezbędnych dla udzielenia mu zamówienia). 

W ocenie Izby, w oparciu o 

materiał procesowy, w postaci dokumentacji z pierwszego 

postępowania – o tożsamych z zaskarżonym odwołaniem warunkami przetargu i parametrami 

nawierzchni 

–  zamawiający  wykazał,  że  warunki  pierwszego  przetargu  umożliwiły  złożenie 

oferty szeregowi podmiotom, w tym odwołującemu. Trudno jest zatem twierdzić o jakimkolwiek 

naruszeniu zasad ogólnych, wskazanych w art. 7 ust. 1 p.z.p., skoro w praktyce taki problem 

się  nie  pojawił.  Zamawiając  wykazał,  że  określone  przez  niego  warunki  przetargu  są 

konkurencyjne,  oferując  najbardziej  wiarygodny  dowód  z  możliwych  do  przedstawienia 

w omawianej  sytuacji,  tj.  wykazano  kr

ąg  wykonawców,  którzy  ubiegali  się  o  zamówienie 

w 

postępowaniu o takich samych, lub wyższych wymaganiach.  

Natomias

t odwołujący, chociaż to na nim ciążył ciężar dowodu, nie wykazał, ani nawet 

nie  uprawdopodobnił,  aby  warunki  sformułowane  przez  zamawiającego  w  dokumentacji 

postępowania  w  jakikolwiek  sposób  naruszały  uczciwą  konkurencję  i  równe  traktowanie 

wykonawców.  Bierność  odwołującego  w  tym  zakresie  spowodowała,  że  jego  stanowisko 

pozostało w sferze gołosłownych twierdzeń i nie mogło świadczyć o naruszeniu prawa przez 

zamawiającego. Odwołujący nie był w stanie wskazać chociażby jednego podmiotu, o który 

krąg wykonawców mógłby się rozszerzyć, gdyby parametry nawierzchni i wymóg posiadania 

certyfikatu FIFA, został przez zamawiającego zmieniony. 

W związku powyższym analiza, czy postawione przez zamawiającego wymagania były 

uzasadnione  jego  potrzebami  nie  była  w  sprawie  konieczna,  niemniej  jednak  zamawiający 

wykazał, że postawione przez niego wymagania znajdują uzasadnienie w jego obiektywnych 

potrzebach i są konieczne dla prawidłowego zrealizowania interesu jednostki zamawiającej. 

Nie  było  spornym,  że  wskazywane  przez  strony  wymagania  co  do  zaskarżonych 

parametrów  nawierzchni  –  parametru  siły  wyrwania  pęczka  (wytrzymałości  włókna  na 

wyrywanie) i 

parametru wytrzymałości łącza klejonego przed i po starzeniu – określone przez 

FIFĘ w Podręczniku Metod Badań z października 2015 i Polską Normę PN-EN 15330-1:2014, 

są wymaganiami minimalnymi, co wynika również z treści ww. dokumentów. Zatem mogą one 

stanowić niejako punkt odniesienia w stosunku do wymagań dla parametrów nawierzchni, tym 

niemniej  należy  pamiętać,  że  jest  to  ustalone  minimum,  które  nie  będzie  adekwatne  do 

każdego stanu faktycznego. 

W  ocenie  składu  orzekającego  zamawiający  przedstawił  przekonujące  wyjaśnienia, 

uzasadniając  wymagania  dotyczące  spornych  parametrów  nawierzchni  na  poziomie 

określonym w dokumentacji postępowania, tj. parametr siły wyrwania pęczka 63 N (wariant I, 

starzone)  i  58  N  (wariant  II, 

niepostarzone  i  starzone)  oraz  parametr  wytrzymałości  łącza 

klejonego  110N/100mm 

(wariant  I)  i  105N/100mm  (wariant  II).  Nie  było  sporu  pomiędzy 

stro

nami,  że  są  to  najistotniejsze  parametry,  mające  wpływ  na  jakość  nawierzchni, 

zamawiający  podkreślał  ten  fakt  przy  wykazywaniu  wpływu  rzeczonych  parametrów  na 

żywotność nawierzchni, zaś odwołujący podnosił ich istotność na rozprawie.  

Skład  orzekający  stwierdził,  że  zaskarżone  przez  odwołującego  wymagania 

dokumentacji  postępowania,  objęte  rozpoznawanymi  zarzutami  należy  ocenić  za 

podyktowane  uzasadnionymi  potrzebami  zamawiającego,  które  wskazał  w  odpowiedzi  na 

odwołanie. Izba podzieliła przekonującą i wiarygodną argumentację odwołującego, że sporne 

parametry 

zostały uzasadnione sposobem oraz intensywnością użytkowania nawierzchni, co 

zostało szeroko opisane w stanowisku procesowym zamawiającego oraz wykazane dowodami 

w 

postaci  harmonogramów  użytkowania  i  harmonogramem  treningów.  Izba  uwzględniła 

również  argumentację,  iż  sporne  parametry  mają  istotne  znaczenie  dla  właściwości 

użytkowych  nawierzchni  również  po  upływie  okresu  gwarancji,  a  także  iż  modernizowane 

boisko 

jest  wykorzystywanie  nie  tylko  do  gry  w  piłkę,  a  również  do  imprez  cyklicznych, 

wskazanych przez zamawiającego.  

Natomiast  żądania  odwołującego,  zgłoszone  w  związku  z  postawionymi  zarzutami, 

zmierzają  do  obniżenia  wymaganych  parametrów  nawierzchni  i  stanowią  próbę  narzucenia 

zama

wiającemu produktu o minimalnej jakości, która odbiega od standardów rynkowych, co 

zamawiający  wykazał  dowodem  w  postaci  pisma  z  29.03.2019  r.  z  Instytutu  Sportu  – 

Państwowego  Instytutu  Badawczego,  a  także  są  nieadekwatne  do  wykazanych  przez 

zamawiającego potrzeb i niewystarczające dla osiągnięcia celu zamówienia publicznego.  

Izba  wskazuje,  że  pismem  z 03.11.2015  r.  dyrektora  ds.  programu  jakości  FIFA, 

zamawiający  wykazał,  że  podnoszone  przez  odwołującego  minimalne  parametry  FIFA,  do 

których żądano obniżenia wymagań zamawiającego, w zakresie parametrów właściwych dla 

FIFA 

Quality  dotyczą  obciążenia  nawierzchni  40 –  60  godzin  tygodniowo  przy  zwykłym 

obciążeniu,  zaś  FIFA  Quality  Pro  do  20  godzin  użytkowania  tygodniowo.  Natomiast 

zam

awiający  wykazał  –  dowodami  w  postaci  harmonogramów  –  że  modernizowane boisko 

jest użytkowane na poziomie ponad 90 godzin tygodniowo.  

Mając  na  uwadze  powyższe  skład  orzekający  stwierdził,  że  argumentacja 

odwołującego, iż należy obniżyć sporne parametry do minimalnych wymagań, które w ocenie 

wykonawcy  miałyby  być  wystarczające  dla  realizacji  celu  zamówienia,  zupełnie  pomijają 

okoliczność,  że  zamawiający  będzie  użytkował  boisko  w  czasie  znacznie  dłuższym  niż 

wskazania FIFA, a zatem 

zupełnie pomija sposób i intensywność użytkowania boiska przez 

zamawiającego.  

Odwołujący  nie  dostosował  podnoszonych  twierdzeń  do  specyfiki  tego  konkretnego 

zamówienia i w związku z tym wszystkie podnoszone przez niego twierdzenia wydają się być 

całkowicie  nieadekwatne  do  potrzeb  tego  konkretnego  zamawiającego.  Natomiast 

zamawiający wykazał, że z uwagi na znaczną ilość godzin, przez którą nawierzchnia będzie 

w 

tygodniu użytkowana, minimalne parametry zaproponowane przez odwołującego, nie tylko 

byłyby zupełnie nieadekwatne do potrzeb zamawiającego, ale też całkowicie załamałyby sens 

realizacji  zamówienia  publicznego.  Gdyby  bowiem  przyjąć  narrację  odwołującego 

zamawiający w istocie nie zrealizowałby celu, który przyświecał wszczęciu postępowania na 

modernizację boiska, którym jest uzyskanie nawierzchni zapewniającej adekwatną jakość do 

sposobu  i  intensywności  jej  użytkowania,  co  zostało  przez  zamawiającego  racjonalnie 

i rzeczowo uzasadnione oraz poparte dowodami. 

Ponadto, 

skład  orzekający  wskazuje,  że  odwołujący  żądał  ujednolicenia  parametru 

grubości  włókna  dla  obu  wariantów,  na  poziomie  370 µm,  tym  niemniej  nie  wskazano 

w 

odwołaniu co legło u podstaw żądania zmiany tego parametru. 

Dalej  Izba  stwierdziła,  iż  nie  znalazły  potwierdzenia  w  ustalony  stanie  rzeczy, 

twierdzenia  odwołującego,  iż  wskazany  przez  zamawiającego  sposób  mierzenia  grubości 

włókna  sztucznej  trawy  prowadzi  do  możliwości  dokonywania  przez  zamawiającego 

swobodnych interpretacji, a tym samym narusza art. 29 ust. 1 p.z.p.  

Izba  ustaliła,  na  podstawie  dokumentacji  postępowania,  że  grubość  włókna  –  min. 

mikronów (mierzona po okręgu) i grubość całkowitą min 500 mikronów (mierzona w inny 

sposób  niż  po  okręgu)  –  musi  potwierdzać  raport  za  zgodność  z  FIFA  Quality  Concept  for 

Football Turf (podręcznik 2015 rok).  

Zatem  skoro  parametr  grubości  włókna,  niezależnie  od  metody  mierzenia,  musi 

potwierdzać  dokument  w  postaci  raportu  za  zgodność  z  FIFA,  budzi  poważną  wątpliwość 

twierdzenie odwołującego, że zamawiający mógłby dowolnie czy swobodnie sam przyjmować 

jakiekolwiek parametry.  

Izba  wskazuje 

również,  że  metody  mierzenia  grubości  włókna  FIFA  uregulowała 

w 

swoim  podręczniku,  przedłożonym  przez  zamawiającego,  gdzie  na  str.  65  w  dziale 

Procedura  pomiaru  grubości  przędzy  (metoda  badania  FIFA  25),  opisuje  procedurę 

ba

dania  grubości  przędzy,  tj.  „Korzystając  z  funkcji  pomiaru  w  mikroskopie  (linijki): 

maksymalna  szerokość  włókna;  2)  maksymalna  grubość  włókna,  określana  jako 

prostopadła  do  jego  szerokości;  3)  co  najmniej  jeden  odczyt  pośredni  między  środkiem 

a 

krańcem po każdej stronie;", co potwierdza też rys. nr 35 z podręcznika.  

Izba stwierdziła, że nie ma jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że grubość całkowita 

„mierzona  w  inny  sposób  niż  po  okręgu”  może  być  interpretowana  dowolnie,  skoro  jest 

określona  przez  FIFA  w  podręczniku,  do  którego  wprost  referują  wymogi  zamawiającego. 

Powyższe jedynie dodatkowo potwierdza przedłożony przez zamawiającego dowód w postaci 

raportu z badania laboratoryjnego FIFA dla trawy o numerze produktu FT 360 XL 60-15 SBR, 

gdzie na str. 22 wskazano 

metodę badania grubości mierzonej w inny sposób niż po okręgu, 

zgodnie z procedurą opisaną w podręczniku FIFA. 

Ponadto, 

skład rozpoznający odwołanie stwierdził, że nie narusza prawa, w ustalonym 

stanie faktycznym, wymagani

e przez zamawiającego certyfikatu FIFA Quality dla nawierzchni. 

Wobec zmiany przez zamawiającego treści dokumentacji postępowania, w postaci obniżenia 

wymogu  certyfikatu  FIFA  z  Quality  Pro 

na  Quality,  argumentacja  odwołującego  dotycząca 

wcześniejszego  wymogu  nie  może  stanowić  o  naruszeniu  przez  zamawiającego  prawa, 

bowiem treść SIWZ w tym zakresie uległa zmianie.  

Skład  orzekający  wskazuje  również,  że  certyfikat  ten  stanowi  adekwatny  dokument, 

potwierdzający,  że  oferowany  przez  wykonawców  przedmiot  zamówienia  odpowiada 

wymagani

om określonym przez zamawiającego. Izba podzieliła twierdzenia zamawiającego, 

że jest to standardowo wymagany dokument w tego typu postępowaniach, potwierdzający, że 

sztuczna  trwa  jest  właściwej  jakości,  na  podstawie  badań  wykonanych  na  boisku  z  daną 

nawie

rzchnią,  co  potwierdza  faktyczne  parametry  trawy.  Należy  również  zaznaczyć,  że 

certyfikat FIFA Quality wystawia się w oparciu o badania dotyczące minimalnych wymogów, 

określonych przez FIFA. 

Izba  nie  znalazła  podstaw  do  podzielenia  stanowiska  odwołującego,  że  wymagany 

przez zamawiającego certyfikat jest niemożliwy do przedstawienia, bowiem jest to dokument 

dla obiektu, nie dla nawierzchni.  

Po pierwsze odwołujący, składając ofertę we wcześniejszym postępowaniu, jak i inni 

w 

nim  uczestniczący  wykonawcy,  potwierdzili,  że  posiadają  wymagany  certyfikat,  co  czyni 

argumentację odwołującego jako zupełnie niezrozumiałą.  

Po wtóre zamawiający wykazał dowodem w postaci certyfikatu FIFA z 22.04.2016 r., 

że certyfikat dotyczy trawy, a nie obiektu. Z dowodu wynika również, że dokument otrzymuje 

producent trawy, nie zaś inwestor.  

Powyższe ma również odzwierciedlenie w FIFA Quality Programme for Football Turf, 

wersja  z 

października  2015  i  zostało  potwierdzone  raportem  z  badań  piłkarskiego  boiska 

trawiastego w Ełku. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że wymagany przez zamawiającego 

certyfikat uzyskuje obiekt, a nie nawierzchnia, jak 

twierdził odwołujący. 

Odwołujący podnosił również, że przedmiotowy certyfikat jest nieadekwatny do rodzaju 

i 

powierzchni wykonywanego obiektu, a także, iż wymóg certyfikatu należy wiązać z boiskami 

poddawanymi certyfikacji. 

W  postępowaniu  rozpoznawanym  sporem  zamawiający  wykazał,  że  żąda  spornego 

dokumentu na potwierdzenie wymaganej 

jakości nawierzchni, zatem niewyjaśnionym zostało 

jak  rodzaj,  czy  parametry  boiska  determinują  to  czy  w  postępowaniu  można  wymagać  od 

wykonawcy dokumentu potwierdzającego określone parametry trawy.  

Być  może,  w  innych  stanach  faktycznych,  wymóg  ten  mógłby  zostać  uznany  za 

nieproporcjonalny 

–  tym  niemniej,  w  stanie  rzeczy  ustalonym  w  niniejszym  postępowaniu, 

odwołujący nie zaoferował Izbie żadnego dowodu, który wskazywałby, że sformułowane przez 

zmawiającego wymogi mają inny sens lub cel – niż wykazanie, w odniesieniu do powszechnie 

przyjętych kryteriów jakości, jakiego standardu trawy zamawiający oczekuje. 

Krajowa  Izba 

Odwoławcza  wskazuje  również,  że  dowody  złożone  przez  strony, 

w postaci informacji z 06.12.2018 r. Sport-

Track Sp. z o.o. w Ślęzie oraz wydruk z wiadomości 

F.  M., 

są  nieprzydatne  dla  rozstrzygnięcia  jakichkolwiek  okoliczności  istotnych  dla 

rozpoznawanego sporu.  

Izba stwierdziła ponadto, że Rugby Turf Perfomance Specification i FIFA Laboratory 

Test  Report

,  złożone  przez  odwołującego,  nie  spełniają  wymogu  określonego  w  §  19  ust. 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  22  marca  2010  r.  w  sprawie  regulaminu 

postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. z 2018 r. poz. 1092 ze zm.). Zgodnie ze 

wskazaną  normą  ustawodawca  określił,  iż  wszystkie  dokumenty  przedstawia  się  w  języku 

polskim 

– a jeżeli zostały sporządzone w języku obcym, strona lub uczestnik postępowania, 

który  się  na  nie  powołuje,  przedstawia  tłumaczenie  na  język  polski.  A  więc  wobec  braku 

spełnienia wymogu rozporządzenia, ww. dokumenty, w języku angielskim, zostały przez Izbę 

pominięte.  

Na kanwie 

art. 192 ust. 2 p.z.p. Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie 

przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania 

o 

udzielenie zamówienia.  

Skład orzekający stwierdził, że odwołujący nie wykazał, ani nie uprawdopodobnił, aby 

rozpoznawane odwołanie posiadało uzasadnione podstawy. Zatem Krajowa Izba Odwoławcza 

oddaliła odwołanie, jako bezzasadne, bowiem w przedmiotowym stanie faktycznym nie została 

wypełniona hipoteza normy prawnej wyrażonej w art. 192 ust. 2 p.z.p. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  wydano  na  podstawie  art. 

192 ust. 9 i 

10 p.z.p., tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem § 3 pkt 1 oraz 

§ 5 ust. 3 pkt 1 w zw. § 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 

2010 r. w 

sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów 

w 

postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r. poz. 972), obciążając 

odwołującego, jako stronę przegrywającą, kosztami postępowania odwoławczego w postaci 

wpisu  i 

uzasadnionymi  kosztami  zamawiającego,  będącymi  kosztem  wynagrodzenia 

pełnomocnika,  poniesionym  na  podstawie  faktury  VAT,  przedłożonej  do  akt  sprawy,  przy 

zmniejszeniu kwoty wynagrodzenia do limitu wskazanego w 

§ 3 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia. 

Przewodniczący: 

…………………………