KIO 138/20 WYROK dnia 7 lutego 2020 r.

KIO 138/20 

Sygn. akt KIO 138/20 

WYROK 

z dnia 7 lutego 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Członkowie:   

Monika Szymanowska 

Ryszard Tetzlaff 

Protokolant:            

Piotr Cegłowski 

po rozpoznaniu na rozprawie  w dniu 6 lutego 2020 

r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Kra

jowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  24  stycznia  2020  r.  przez  wykonawcę 

PolCam Systems Sp. z o.o., ul. Plutonu Torpedy 27A, 02-495 Warszawa 

w postępowaniu 

prowadzonym  przez  Skar

b  Państwa  –  Główny  Inspektorat  Transportu  Drogowego,                      

Al. Jerozolimskie 94, 00-807 Warszawa 

przy udziale wykonawców: 

A. 

Vitronic Machine Vision Polska Sp. z o.o., Plac Wolności 6-7, 47-220 Kędzierzyn 

Koźle,  zgłaszającego  przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

odwołującego, 

B. 

Lifor Sp. z o.o., ul. Pułaskiego 49, 41-902 Bytom, zgłaszającego przystąpienia do 

postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

KIO 138/20 

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  dokonanie  modyfikacji  specyfikacji 

istotnych warunków zamówienia, poprzez dodanie w części III „Opis przedmiotu zamówienia” 

pkt.  5

.3.  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  zdania:  „W  przypadku  dokumentów 

wskazanych  pod  lit.  a)  Zamawiający  dopuszcza  ich  złożenie  w  dniu  zawarcia  umowy”,                         

a także poprzez dodanie w części I „Warunki Ogólne (WO)” w pkt. 13.6. zdania: „Niezłożenie  

w wyznaczonym przez Z

amawiającego terminie zawarcia umowy przez Wykonawcę, którego 

oferta  została  wybrana  jednego  z  dokumentów,  o  których  mowa  w  części  III  „Opis 

przedmiotu  zamówienia”  w  pkt.  5.3.  lit.  a)  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia 

będzie  równoznaczne  z  uchyleniem  się  przez  tego  Wykonawcę  od  zawarcia  umowy                           

w  sprawie  zamówienia  publicznego,  o  którym  mowa  w  art.  94  ust.  3  ustawy  z  dnia                                     

29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 1843) .” 

kosztami  postępowania  obciąża  Skarb  Państwa  –  Główny  Inspektorat  Transportu 

Drogowego, Al. Jerozolimskie 94, 00-807 Warszawa  i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15 000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

PolCam  Systems  Sp.  z  o.o.,  ul.  Plutonu  Torpedy  27A,  02-495  Warszawa 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  Skarbu  Państwa  –  Głównego  Inspektoratu  Transportu 

Drogowego,  Al.  Jerozolimskie  94,  00-807  Warszawa    na  rzecz  wykonawcy 

PolCam  Systems  Sp.  z  o.o.,  ul.  Plutonu  Torpedy  27A,  02-495  Warszawa 

kwotę  18 600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnaście  tysięcy  sześćset  złotych  zero 

groszy) 

z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika. 

KIO 138/20 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 1843)  na niniejszy wyrok w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:  …………………………………... 

Członkowie:        …………………………………... 

…………………………………... 

KIO 138/20 

U z a s a d n i e n i e 

W  odniesieniu  do  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego, 

prowadzonego  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  na 

„Dostawę  26  sztuk  stacjonarnych 

urządzeń  rejestrujących  przeznaczonych  do  pracy  na  masztach  wraz  z  urządzeniami 

integrującymi  oraz  obudowami  i  masztami

” 

przez  Skarb  Państwa  Główny  Inspektorat 

Transportu  Drogowego,  Al.  Jerozolimskie  94,  00-

807  Warszawa  (dalej  „zamawiający”) 

wykonawca PolCam Systems Sp. z o.o., ul. Plutonu Torpedy 27A, 02-495 Warszawa (dalej 

„odwołujący”)  złożył  odwołanie  wobec  postanowień  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia  (dalej  „SIWZ”),  zarzucając  zamawiającemu  naruszenie  art.7  ust.1  oraz  art.  29 

ust.2  ustawy  z  dnia  29  stycz

nia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2019                  

poz. 1843) [dalej „ustawa Pzp”] 

Odwołujący podał, że w Części III „Opis przedmiotu zamówienia” pkt. 6.3. lit. a) SIWZ 

zamawiający  zawarł  następujące  postanowienie:  "Na  dzień  składania  ofert  urządzenia 

rejestrujące muszą posiadać: 

a) ważną Decyzję Zatwierdzenia Typu wydaną przez Prezesa Głównego Urzędu Miar bądź 

decyzję  Prezesa  Głównego  Urzędu  Miar  o  uznaniu  odpowiednich  dokumentów 

potwierdzających  dokonanie  prawnej  kontroli  metrologicznej  przyrządu  pomiarowego  przez 

właściwe  zagraniczne  instytucje metrologiczne  za równoważne  zatwierdzeniu typu,  z  której 

wynika,  że  urządzenie  może  być  zamontowane  i  rejestrować  wykroczenia  drogowe                           

w obudowie na konkretnym typie masztu zainstalowanym na poboczu drogi

” 

Oświadczył,  że  aktualnie  posiada  dokumenty  zatwierdzenia  typu  fotoradarów,  które 

zamierza  wskazać  w  swojej  ofercie,  wydane  przez  właściwe  instytucje  metrologiczne                       

4  państw  członkowskich  Unii  Europejskiej:  Litwy,  Łotwy,  Chorwacji,  Portugalii  oraz,  że                         

–  z  uwagi  na  fakt,  iż  do  tej  pory  nie  miał  potrzeby  uzyskania  decyzji  zatwierdzenia  typu 

fotoradarów wydawanej w Polsce przez Prezesa Głównego Urzędu Miar, pomimo aktywnej                 

i  skutecznej  działalności  na  przedmiotowym  rynku  unijnym  –  nie  dysponuje  wymaganym 

dokumentem. 

Zdaniem  odwołującego,  stawiając  wymóg  posiadania  już  na  etapie  składania  ofert 

decyzji  Prezesa  Głównego  Urzędu  Miar  o  uznaniu  odpowiednich  dokumentów 

potwierdzających  dokonanie  prawnej  kontroli  metrologicznej  przyrządu  pomiarowego  przez 

właściwe  zagraniczne  instytucje  metrologiczne  za  równoważne  zatwierdzeniu  typu,                             

w stosunkowo krótkim czasie – od daty publikacji ogłoszenia 14 stycznia 2020 r. do terminu 

składania ofert (18 luty 2020 r.) – jest praktycznie niemożliwe.  

Oświadczył, że podjął działania zmierzające do uzyskanie takiego dokumentu  jednak 

nie będzie możliwe uzyskania tego dokumentu przed terminem składania ofert.  

KIO 138/20 

Stanął  na  stanowisku,  że  tak  rygorystycznie  ukształtowane  wymaganie  prowadzi 

wprost do ograniczenia konkurencji, w odniesieniu do wykonawców, którzy aktywnie działają 

na  rynku  unijnym,  oferując  krajowe,  produkowane  przez  siebie  urządzenia  albo  chcą 

zao

ferować urządzenie wyprodukowane w krajach unijnych, dopuszczone do stosowania na 

obszarze UE. 

Stwierdził, że zapewne  problemu dałoby się uniknąć, gdyby zamawiający skorzystał      

z  uprawnienia  ujętego  przepisem  art.13  ust.1  ustawy  Pzp  i  zamieścił  wstępne  ogłoszenie 

informacyjne  o  planowanych  w  terminie  następnych  12  miesięcy  zamówieniach  – 

stworzyłoby  to  możliwość  wykonawcom,  zainteresowanym  rynkiem  polskim,  uzyskanie 

wcześniej stosownych decyzji Prezesa GUM. 

Zaznaczył, że wniesienie odwołania jest uzasadnione tym, iż zamawiający odniósł się 

już  do  przedmiotowych  okoliczności  i  wyraził  swoje  stanowisko,  udzielając                                           

16  stycznia  2020  r.  odpowiedzi  na  pytanie  wykonawcy:  „Czy  Zamawiający  dopuści 

możliwość  zaoferowania  sprzętu,  który  jest  obecnie  w  trakcie  procedury  uznania 

zatwierdzenia  typu  z  innego  kraju  Unii  Europejskiej  przez  Prezesa  Głównego  Urzędu  Miar                 

w  Warszawie,  oraz  zmieni  wymagania  SIWI  w  tym  zakresie  ?”  odpowiedzi,  iż  podtrzymuje 

zapisy  SIWZ, 

argumentując  to  tym,  iż 

„

w  przypadku  uznania  przez  Zamawiającego,  jako 

najkorzystniejszej  oferty  nie  posiadającej  ważnej  decyzji  zatwierdzenia  typu  wydanej  przez 

Prezesa Głównego Urzędu Miar powoduje niemożność realizacji umowy zawartej w wyniku 

rozstrzyg

nięcia postępowania.” 

Uwzględniając  obawy  zamawiającego  odwołujący  wniósł  o  zmianę  treści 

przywołanego postanowienia Części III pkt. 6.3. lit.a) SIWZ i nadanie mu nowego brzmienia: 

„Na wyznaczony dzień zawarcia umowy, wybrany Wykonawca zobowiązany jest przedłożyć 

Zamawiającemu: 

a)  ważną  Decyzję  Zatwierdzenia  Typu  oferowanych  fotoradarów  wydaną  przez  Prezesa 

Głównego  Urzędu  Miar  bądź  decyzję  Prezesa  Głównego  Urzędu  Miar  o  uznaniu 

odpowiednich  dokumentów  potwierdzających  dokonanie  prawnej  kontroli  metrologicznej 

przyrządu  pomiarowego  przez  właściwe  zagraniczne  instytucje  metrologiczne  za 

równoważne  zatwierdzeniu  typu,  z  której  wynika,  że  urządzenie    może  być  zamontowane                  

i rejestrować wykroczenia drogowe w obudowie na konkretnym typie masztu zainstalowanym 

na poboczu drogi, (…) „ 

Uzupełnił,  że  zamawiający  mógłby  ewentualnie  wprowadzić  dodatkowo,  wymóg 

złożenia wraz z ofertą oświadczenia wykonawcy  dotyczącego stanu prawnego wykonawcy, 

związanego z koniecznością przedłożenia przez zawarciem umowy dokumentów, o których 

mowa  w  SIWZ  Część  III  pkt.  6.3.  lit.a),  w  przypadku  wyboru  jego  oferty,  jako 

KIO 138/20 

najkorzystniejszej. 

Odwołujący  podkreślił,  że jego żądanie prowadzi  wprost  do  zwiększenia  ilości  ofert, 

co  potwierdza  pośrednio  fakt,  iż  przytoczonego  wcześniej  pytania  nie  kierował  odwołujący, 

co oznacza, że jeszcze co najmniej dwóch wykonawców jest w stanie zaoferować właściwe 

urządzenia,  a  jedyną  przeszkodą  formalną  jest  brak  –  na  dzień  składania  ofert  – 

wymaganego  dokumentu,  który  bez  szkody  i  zagrożenia  dla  postępowania  może  zostać 

złożony w późniejszym terminie. 

W ocenie odwołującego ryzyko dla zamawiającego nie jest znaczące. 

Wskazał, że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa: 

przyrządy  pomiarowe,  które  mogą  być  stosowane  w  ochronie  bezpieczeństwa                            

i porządku publicznego, podlegają prawnej kontroli metrologicznej (art. 8 ust.1 ustawy z dnia 

11  maja  2001  r.  Prawo  o  miarach,  t.j.  Dz.U.  z  dnia  22  marca  2019  r.  poz.  541  wraz  ze 

zmianami - 

dalej „ustawa o miarach"), 

przyrządy  pomiarowe  podlegające  prawnej  kontroli  metrologicznej  mogą być  wprowadzane 

do  obrotu  i  użytkowania  oraz  użytkowane  tylko  wówczas,  jeżeli  posiadają  odpowiednio 

ważną decyzję zatwierdzenia typu lub ważną legalizację (art. 8a ust. 1 ustawy o miarach), 

za  równoważne  zatwierdzeniu  typu  i  legalizacji  pierwotnej,  Prezes  Głównego  Urzędu  Miar, 

może  uznać  w  drodze  decyzji,  odpowiednie  dokumenty  potwierdzające  dokonanie  prawnej 

kontroli  metrologicznej  przyrządu  pomiarowego  przez  właściwe  zagraniczne  instytucje 

metrologiczne. 

Zaznaczył,  że  wątpliwość  nasuwać  może  stwierdzenie,  iż  Prezes  „może  uznać", 

odpowiednie  dokumenty  potwierdzające  dokonanie  prawnej  kontroli  metrologicznej 

przyrządu wystawione przez właściwe zagraniczne instytucje metrologiczne, jednak – uznał 

odwołujący  –  takie  ujęcie  kompetencji  Prezesa  GUM  wynika  przede  wszystkim  z  tego,  iż 

powyższa  regulacja  nie  dotyczy  wyłącznie  obszaru  Unii  Europejskiej  i  odnosi  się  do 

wszystkich innych krajów, co powoduje, iż zwłaszcza w odniesieniu do krajów spoza obszaru 

Unii 

lub EOG, rozstrzygnięcie pozostawiono ocenie Prezesa GUM. 

W  odniesieniu  do  prawnej  kontroli  metrologicznej  urządzenia  dokonanej  w  jednym                

z  krajów  unijnych  podniósł,  że  należy  mieć  na  uwadze  obowiązujące  przepisy  unijne  – 

dyrektywę  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  2009/34/WE  z  dnia  23  kwietnia  2009  r.                       

w sprawie wspólnych przepisów dotyczących przyrządów pomiarowych oraz metod kontroli 

metrologicznej (Dz.Urz. UE z dnia 28 kwietnia 2009 r. Nr L106), przepisami art. 1 ust.3 i 4: 

„Żadne  państwo  członkowskie  nie  może,  na  podstawie  niniejszej  dyrektywy  oraz 

odnoszących  się  do  niej  odrębnych  dyrektyw,  zapobiegać,  zabraniać  lub  ograniczać 

KIO 138/20 

wprowadzanie do obrotu lub użytkowania przyrządu lub produktu, o którym mowa w ust.  1, 

jeżeli  ten  przyrząd  lub  produkt  jest  opatrzony  znakami  lub  oznakowaniami  WE  zgodnie                     

z warunkami przewidzianymi w niniejszej dyrektywie i odrębnych dyrektywach odnoszących 

się  do  przedmiotowego  przyrządu  lub  produktu.”  oraz  „Państwa  członkowskie  nadają  taką 

samą wartość zatwierdzeniu wzoru i legalizacji pierwotnej WE jak krajowemu zatwierdzeniu 

wzoru lub legalizacji pierwotnej.” 

Zdaniem  odwołującego  z  powyższego  wynika,  iż  prawodawca  unijny  zobowiązuje 

właściwe  organy  państw  członkowskich  do  „nadania  takiej  samej  wartości’  zatwierdzeniu 

wzoru  i  legalizacji  pierwotnej  WE  jak  krajowemu  zatwierdzeniu  wzoru  lub  legalizacji 

pierwotnej,  powodując,  iż  w  każdym  przypadku,  gdy  urządzenie  spełnia  wymagania 

techniczne zakreślone krajowymi przepisami prawa. 

Podkreślił,  że  istotą  odwołania  nie  jest  spór  o  żądanie  przez  zamawiającego 

stosownych  dokumentów  dotyczących  oferowanych  fotoradarów,  ale  wskazany  termin,                       

w którym wykonawca zobowiązany będzie przedłożyć stosowne decyzje Prezesa Głównego 

Urzędu  Miar,  uzupełniająco  wskazując,  że  zamawiający  nadal  zapewnia  sobie  możliwość 

rozstrzygnięcia postępowania, nawet  wówczas  gdyby  wybrany wykonawcy nie był  w stanie 

przedłożyć stosownego dokumentu (art. 94 ust.3 ustawy Pzp), pomijając kwestię przepadku 

wadium takiego wykonawcy (art. 46 ust.5 pkt. 3 ustawy Pzp). 

Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego,  przekazanej  Izbie  przez  zamawiającego  w  kopii  potwierdzonej  za  zgodność                    

z  ory

ginałem  przy  piśmie  z  dnia  3  lutego  2020  r.  (dodatkowo  zapisaną  na  informatycznym 

nośniku  danych  –  płyta  CD)  –  dokumentów  wskazanych  w  dalszej  części  uzasadnienia, 

Odpowiedzi  na  odwołanie  –  pismo  zamawiającego  z  dnia  5  lutego  2020  r.,  dodatkowego 

stanowisk

a  odwołującego  –  pismo  z  dnia  5  lutego  2020  r.,  zgłoszeń  przystąpień  do 

postępowania  odwoławczego  –  pismo  Vitronic  Machine  Vision  Polska  Sp.  z  o.o.                              

z  siedzib

ą  w  Kędzierzynie-Koźlu  z  dnia  30  stycznia  2020  r.  oraz  pisma  Lifor  Sp.  z  o.o.                       

z  siedzib

ą  w  Bytomiu  z  dnia  29  stycznia  2020  r.,  dokumentów  złożonych  przez 

zamawiającego  na  rozprawie,  wskazanych  w  dalszej  części  uzasadnienia,  a  także 

oświadczeń  i  stanowisk  stron  (przystępujący  nie  stawili  się)  zaprezentowanych  w  toku 

rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy 

ich, skiero

wał odwołanie do rozpoznania na rozprawę. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił  nadto,  że  odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu 

przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia  szkody  w  wyniku 

KIO 138/20 

naruszenia  przez  zamawiającego  wskazanych  w  odwołaniu  przepisów,  o  których  mowa                  

w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp 

(czego zamawiający nie kwestionował). 

Zarzut  ukształtowania  przez  zamawiającego  postanowień  SIWZ  w  sposób,  który 

uniemożliwia  odwołującemu  ubieganie  się  o  uzyskanie  zamówienia  dotyczący  części                        

III  „Opis  przedmiotu  zamówienia”  –  pkt  6.3.  lit.  a)  (po  modyfikacji  z  dnia  5  lutego  2020  r.               

– pkt 5.3. lit. a) SIWZ) potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 14 stycznia 2020 r. pod numerem 2020/S 009-015825. 

Zamawiający udostępnił SIWZ na stronie internetowej 14 stycznia 2020 r.  

Przedmiotem zamówienia jest dostawa 26 szt. stacjonarnych urządzeń rejestrujących 

przeznaczonych do pracy na masztach wraz z urządzeniami integrującymi oraz obudowami                    

i masztami.  

Z

amawiający przewidział zastosowanie tzw. procedury odwróconej (art. 24aa ustawy 

Pzp), tj. dokonanie w pierwszej kolejności oceny ofert, a w dalszej kolejności zbadanie, czy 

wykonawca, którego oferta została oceniona jako najkorzystniejsza, nie podlega wykluczeniu 

oraz spełnia warunki udziału w postepowaniu.   

Zgodnie  z  częścią  I  „Warunki  Ogólne  (WO)”  pkt  13.6.  SIWZ:  „Jeżeli  Wykonawca, 

którego oferta została wybrana, uchyla się od zawarcia umowy lub nie wniesie wymaganego 

zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy,  Zamawiający  będzie  mógł  wybrać  ofertę 

Wykonawcy,  który  złożył  ofertę  najwyżej  ocenioną  spośród  pozostałych  ofert,  uprzednio 

badając czy Wykonawca ten nie podlega wykluczeniu a złożona przez  niego oferta spełnia 

warunki  udziału  w postępowaniu,  chyba,  że  zachodzą  przesłanki  unieważnienia 

postępowania, o których mowa w art. 93 ust. 1 ustawy Pzp.” 

Postanowienie  SIWZ,  kt

órego  dotyczy  zarzut,  tj.  postanowienie  części  III  pkt  6.3.                       

lit.  a)  SIWZ,  udostępnionej  przez  zamawiającego  14  stycznia  2020  r.  brzmiało:  „Na  dzień 

składania  ofert  urządzenia  rejestrujące  muszą  posiadać:  a)  ważną  Decyzję  Zatwierdzenia 

Typu  wydaną  przez  Prezesa  Głównego  Urzędu  Miar  bądź  decyzję  Prezesa  Głównego 

Urzędu  Miar  o  uznaniu  odpowiednich  dokumentów  potwierdzających  dokonanie  prawnej 

kontroli  metrologicznej  przyrządu  pomiarowego  przez  właściwe  zagraniczne  instytucje 

metrologiczne 

za równoważne zatwierdzeniu typu, z której wynika, że urządzenie może być 

zamontowane i rejestrować wykroczenia drogowe w obudowie na konkretnym typie masztu 

KIO 138/20 

zainstalowanym na poboczu drogi,

” 

Modyfikacją  z  dnia  5  lutego  2020  r.  zamawiający  oznaczył  pkt  6.3.  lit.  a)  części  III 

SIWZ jako pkt 5.3. lit. a) i nadał mu następujące brzmienie: „W związku z art. 25 ust. 1 pkt 2) 

ustawy Pzp w celu potwierdzenia, że oferowane urządzenia spełniają wymagania określone 

przez Zamawiającego w SIWZ, Wykonawca jest zobowiązany złożyć wraz z ofertą: 1) ważną 

Decyzję  Zatwierdzenia  Typu  wydana  przez  Prezesa  Głównego  Urzędu  Miar  bądź  decyzję 

Prezesa  Głównego  Urzędu  Miar  o  uznaniu  odpowiednich  dokumentów  potwierdzających 

dokonanie  prawnej  kontroli  metrologicznej  przyrządu  pomiarowego  przez  właściwe 

zagraniczne instytucje metrologiczne za równoważne zatwierdzeniu typu, z której wynika, że 

urządzenie  może  być  zamontowane  i  rejestrować  wykroczenia  drogowe  w  obudowie  na 

konkretnym typie masztu zainstalowanym na poboczu drogi,”. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Zgodnie  z  przepisem  art.  191  ust.  2  ustawy  Pzp  „Wydając  wyrok,  Izba  bierze  za 

podstawę stan rzeczy ustalony w toku postępowania”. 

Stan  rzeczy,  jaki 

skład  orzekający  Izby  wziął  za  podstawę  wyroku  co  do  brzmienia 

SIWZ, 

został  ustalony  na  podstawie  dokumentów  przesłanych  przez  zamawiającego  przy 

piśmie  z  dnia  3  lutego  2020  r.,  a  także  oświadczenia  zamawiającego  z  rozprawy  co  do 

modyfikacji SIWZ z dnia 5 lutego 2020 r. [pkt 5.3. lit. a)]. 

Zaznaczenia  wymaga,  że  odwołujący  nie  kwestionował  żądania  przez 

zamawiającego spornych decyzji Prezesa Głównego Urzędu Miar (dalej „Prezes GUM”), ale 

termin  ich  złożenia,  podnosząc  m.in.,  że  są  to  dokumenty    niezbędne  na  etapie 

wprowadza

nia  urządzeń  rejestrujących  do  obrotu  i  użytkowania,  a  nie  na  etapie  składania 

ofert 

P

ierwotne ujęcie przez  zamawiającego spornych decyzji Prezesa Głównego Urzędu 

Miar 

w  części  III  SIWZ,  tj.  w  części  opisującej  przedmiot  zamówienia  dawało  podstawę  do 

wniosku,  że  wymóg  posiadania  na  dzień  składania  ofert  decyzji  Prezesa  GUM  to  cecha 

będących  przedmiotem  zamówienia  urządzeń  rejestrujących  (znalazło  to  odzwierciedlenie                    

w podstawie prawnej odwołanie, tj. wskazania obok art. 7 ust. 1, także art. 29 ust. 2 ustawy 

Pzp). 

Po  wskazanej  przez 

zamawiającego  na  rozprawie  modyfikacji  SIWZ  z  dnia                              

5  lutego  2020  r.  sporne  decyzje  zostały  zakwalifikowane  przez  zamawiającego  jako                       

tzw.  „dokumenty  przedmiotowe”  z  art.  25  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp,  żądane  w  celu 

potwierdzenia,  że  oferowane  urządzenia  spełniają  wymagania  określone  przez 

zamawiającego w SIWZ. 

KIO 138/20 

W  tym  miejscu  przypomnie

ć  należy,  że  zgodnie  z  przepisem  art.  190 ust.  1 ustawy 

Pzp  „Strony  i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  są  obowiązani  wskazywać  dowody 

dla  stwierdzenia  faktów,  z  których  wywodzą  skutki  prawne.  Dowody  na  poparcie  swoich 

twierdzeń  lub  odparcie  twierdzeń  strony  przeciwnej  strony  i  uczestnicy  postępowania 

odwoławczego mogą przedstawić aż do zamknięcia rozprawy.”  

Niezależnie  od  kwalifikacji  spornych  decyzji  Prezesa  GUM  (wg  SIWZ  przed  i  po 

modyfikacji) ich 

żądanie przez zamawiającego w tym postępowaniu o udzielenie zamówienia 

publicznego 

(w  danym  momencie  tego  postępowania)  musi  być  uzasadnione,  co  wynika                         

z 

przepisu art. 25 ust. 1 ustawy Pzp i co należy także wywieść z zasady równego traktowania 

i  uczciwej  konkurencji 

–  nie  można  bowiem  z  perspektywy  tej  zasady  zaakceptować,  aby 

dokumenty  bez  znaczenia  dla  oceny  oferowanego  przedmiotu  mogły  doprowadzić  do 

odrzucenia oferty

, a tym samym zawężenia konkurencji. 

Tymczasem  zamawiający  ani  w  Odpowiedzi  na  odwołanie,  ani  w  toku rozprawy  nie 

wskazał żadnego postanowienia SIWZ, które żądanie spornych decyzji (na dzień składania 

ofert) 

by uzasadniało.  

Za

mawiający  jedynie  ogólnie  powoływał  się  na  to,  że:  „w  ramach  testów/badań                        

w  kryterium  „Jakość”  jakie będzie prowadził  zamawiający ocena  odbywać  się będzie także                 

w  oparciu 

o  dokumentacje  techniczną  w  tym  w  szczególności  decyzję  zatwierdzenia 

typ/uznanie

”  (pkt  22 Odpowiedzi  na  odwołanie)  –  nie wiadomo  zatem, które  postanowienia 

SIWZ doprowadziły zamawiającego do wniosku o niezbędności spornych decyzji. 

P

ozbawiło  to  skład  orzekający  Izby  możliwości  poddania  ocenie,  czy  konkretne 

posta

nowienia  SIWZ uzasadniają żądanie  spornych decyzji  Prezesa  GUM  z  konsekwencją 

uznania twierdzeń zamawiającego za gołosłowne. 

Dostrzec  także  należy,  że  już  choćby  w  ramach  zaprezentowanego  przez 

zamawiającego w pkt. 22 Odpowiedzi na odwołanie stanowiska nasuwa się pytanie, czy inne 

dokumenty  (zamawiający  użył  „w  szczególności”),  w  oparciu  o  które  zamawiający  będzie 

przeprowadzał  testy/badania  nie  są  wystarczające.  Niezbędność  żądania  przez 

zamawiającego spornych decyzji  Prezesa  GUM  także w  tym  kontekście (możliwości  oceny 

na  podstawie  innych  dokumentów)  powinna  być  przez  zamawiającego  –  autora  żądania  – 

wykazana. 

Zamawiający  twierdził  nadto  w  Odpowiedzi  na  odwołanie  (pkt  23),  że:                             

„W  dokumencie  pochodzącym  od  organów  metrologicznych  zawarte  są  podstawowe                          

i  kluczowe  dane  metrologiczne  charakteryzujące  dany  typ  przyrządu  pomiarowego.  Do 

danych tych można zaliczyć między innymi (…):”. 

KIO 138/20 

Również to twierdzenie pozostało gołosłowne. 

Nie  wykazał  wreszcie  zamawiający,  że  bez  spornych  decyzji  Prezesa  GUM  „nie 

będzie w stanie stwierdzić czy przyrząd przedłożony do testów jest tym samym przyrządem 

który został zaoferowany przez Wykonawcę” (pkt 26 Odpowiedzi na odwołanie).  

Zamawiający  podkreślał,  że  zamawia  przyrząd  pomiarowy,  a  nie  urządzenie 

techniczne  (pkt  21  Odpowiedzi 

na  odwołanie),  łącząc  ten  fakt  z  koniecznością 

dysponowania, już na etapie oceny ofert, spornymi decyzjami Prezesa GUM. 

Sięgając do definicji legalnej „przyrządu pomiarowego” zawartej w art. 4 pkt 5) ustawy 

z dnia 11 maja 2001 r. 

Prawo o miarach (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 541 ze zm.) [dalej „ustawa 

Prawo  o  miarach] 

wskazać  należy,  że  „przyrząd  pomiarowy”  to  „urządzenie,  układ 

pomiarowy  lub  jego  elementy,  przeznaczone  do  wykonania  pomiarów  samodzielnie  lub                     

w  połączeniu  z  jednym  lub  wieloma  urządzeniami  dodatkowymi;  wzorce  miary  i  materiały 

odniesienia są traktowane jako przyrządy pomiarowe;” 

Zgodnie  zaś  z  art.  8a  ustawy  Prawo  o  miarach  „Przyrządy  pomiarowe  podlegające 

prawnej  ko

ntroli  metrologicznej  mogą  być  wprowadzone  do  obrotu  i  użytkowania  tylko 

wówczas,  jeżeli  posiadają  odpowiednio  ważną  decyzję  zatwierdzenia  typu  lub  ważną 

legalizację.” 

W  świetle  powyższego  uznać  należy  prawo,  a  wręcz  obowiązek  zamawiającego  do 

żądania spornych decyzji Prezesa GUM, jednak – co istotne – ze względu na charakter tych 

decyzji 

jako  dokumentów  determinujących  dopuszczalność  wprowadzenia  urządzeń 

pomiarowych 

w  pierwszej  kolejności  do  obrotu,  a  w  dalszej  do  użytkowania,  brak  jest 

zasadności tego żądania na etapie badania urządzenia pod kątem jego parametrów i cech, 

dodatkowo 

w  sytuacji,  gdy  zamawiający  nie  wykazał  iżby  te tylko decyzje  umożliwiały  taką 

ocenę.  Są  to  dokumenty  bezsprzecznie  niezbędne,  ale  do  wprowadzenia  urządzeń 

rejestrujących  do  obrotu  i  użytkowania,  a  zatem  na  etapie  późniejszym  niż  etap  badania 

ofert. 

Odnosząc  się  do  niezgodności  proponowanych  przez  odwołującego  zmian  SIWZ                          

z  przepisami  ustawy  Pzp  (pkt  8 

i  następne  Odpowiedzi  na  odwołanie)  ze  względu  na 

p

rzewidzianą  do  zastosowania  przez  zamawiającego  tzw.  procedurę  odwróconą                   

z  art.  24aa  ustawy  Pzp,  skład  orzekający  Izby  wskazuje,  że  skoro  brak  jest  podstaw  do 

przyjęcia,  że sporne  decyzje Prezesa  GUM  są niezbędne dla  potwierdzenia,  że oferowane 

urządzenia  rejestrujące  spełniają  wymagania  zamawiającego  (nie  są  niezbędne  dla  oceny 

ofert), to 

nie można zasadnie twierdzić, że w jakikolwiek sposób zaburzony zostanie przyjęty 

przez zamawiającego sposób oceny. 

Nadto nie można pominąć, że zamawiający jako tzw. gospodarz postępowania, czyli 

KIO 138/20 

podmiot,  którego  i  prawem,  i  obowiązkiem  jest  przygotowanie  i  przeprowadzenie 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  winien  w  sposób  kompleksowy 

podchodzić  do  opracowywanych  przez  siebie  postanowień  SIWZ  –  nie  wolno  mu,                           

w  szczególności  w  przypadku,  gdy  przewiduje  zastosowanie  tzw.  procedury  odwróconej, 

usprawiedliwiać  jej  zastosowaniem  ograniczenia  zasady  równego  traktowania  i  uczciwej 

konkurencji,  poprzez 

żądanie  na  etapie  badania  ofert  dokumentów,  które  do  badania  tego 

nie są niezbędne.  

Odnosząc  się  do  „braku  skorzystania  przez  Zamawiającego  z  trybu  przewidzianego             

w art. 13 ust. 1 Pzp” i pkt. 27-32 Odpowiedzi na odwołanie stwierdzić należy, że odwołujący 

nie  obj

ął  odwołaniem  zarzutu  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  13  ust.  1  ustawy  Pzp. 

Przepis  ten  został  przez  odwołującego  wskazany  jedynie  w  związku  z  argumentem: 

„Zapewne  problemu  dałoby  się  uniknąć,  gdyby  Zamawiający  skorzystał  z  uprawnienia 

ujętego  przepisem  art.  13  ust.  1  ustawy  Pzp  i  zamieścił  wstępne  ogłoszenie  informacyjne                 

o  planowanych  w  terminie  następnych  12  miesięcy  zamówieniach”  (str.  3  odwołania  drugi 

akapit). 

Potwierdzeniem  powyższego  jest  brak  wskazania  tego  przepisu  w  podstawach 

prawnych zarzutu. 

Odnosząc  się  do  akcentowanej  przez  zamawiającego  staranności,  jakiej  dochował, 

aby  „nie  zaskoczyć”  wymogiem  posiadania  przez  oferowany  produkt  spornych  decyzji 

Prezesa GUM (spotkania z wykonawcami oferującymi urządzenia rejestrujące na rok przed 

ukazaniem  się  ogłoszenia  o  zamówieniu  –  pkt  28  –  32  Odpowiedzi  na  odwołanie)  skład 

orzekający Izby wskazuje: 



po  pierwsze,  okoliczność  ta  sama  w  sobie  nie  może  stanowić  podstawy  do  uznania 

zasadności żądania tych dokumentów – istotna jest ocena niezbędności żądania dokumentu 

w  świetle  konkretnych  postanowień  SIWZ,  a  nie  ocena  z  perspektywy  wcześniejszych 

działań  zamawiającego,  podejmowanych  poza  postępowaniem  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego;  w  konsekwencji 

złożone  przez  zamawiającego  na  rozprawie  dowody                           

z  wiadomości  e-mail  Dyrektor  Biura  Certyfikacji  GUM  z  dnia  4  lutego  2020  r.,  jak                               

i  korespondencji  e-

mail  pomiędzy  osobą  ze  strony  zamawiającego  a  osobą  ze  strony 

odwołującego  odpowiednio  z  dnia  14  i  19  września  2018  r.  w  szczególności  co do  planów 

odwołującego  wystąpienia  do  Głównego  Urzędu  Miar  o  uzyskanie  typu  pozostają  bez 

znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, 



po wtóre, uzupełniająco, przedmiotowe postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego 

adresowane  jest  tak  do  wykonawców  rynku  krajowego,  jak  i  zza  granicy  (ogłoszenie                           

o  zamówieniu  w  publikatorze  europejskim),  zaś  ze  stanowiska  zamawiającego  nie  wynika 

iżby  „staranność  zamawiającego”  (spotkania  z  wykonawcami)  odnosiła  się  także  do 

KIO 138/20 

wykonawców europejskich. 

W  dalszej  kolejności  za  bezprzedmiotowe  uznać  należy  złożone  przez 

zamawiającego na rozprawie pismo Dyrektor Biura Certyfikacji Głównego Urzędu Miar z dnia 

23  stycznia  2020  r.,  b

ędące  informacją  o  prowadzonych  obecnie  przez  ten  Urząd 

postępowaniach dotyczących przyrządów do pomiaru prędkości w kontroli ruchu drogowego 

(z których żadne nie dotyczy odwołującego).  

Odnosząc  się  do  złożonych  przez  zamawiającego  na  rozprawie  fragmentów  SIWZ                 

6  postępowań  prowadzonych  przez  Komendę  Główną  Policji  w  latach  2012-2014  oraz                   

2017  i  2019,  w  których  przewidziano  złożenie  decyzji  Prezesa  GUM  na  etapie 

składania  ofert,  skład  orzekający  Izby  wskazuje,  że  mogą  one  stanowić  co  najwyżej 

potwierdzenie  pewnej  praktyki,  nie  za

ś  potwierdzenie,  że  praktyka  ta  jest  zgodna                                    

z przepisami 

o zamówieniach publicznych. 

Uwzględniając  powyższe,  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  zamawiający,  żądając 

spornych  decyzji  Prezesa  G

UM  na  etapie  składania  ofert  dopuścił  się  naruszenia  art.  25                      

ust.  1  pkt  2  oraz  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  i 

nakazał zamawiającemu dokonanie modyfikacji 

SIWZ, 

w sposób wskazany w sentencji. 

Idąc  naprzeciw  uzasadnionym  wątpliwościom  zamawiającego  co  do  tego,  czy 

wykonawca  wybrany  będzie  w  stanie  przedłożyć  mu  decyzję  Prezesa  GUM  przy  zawarciu 

umowy  (żądanie  odwołującego),  skład  orzekający  Izby  nakazał  dodatkowo  modyfikację 

SIWZ, która zagwarantuje zamawiającemu możliwość wyboru jako najkorzystniejszej oferty 

innego wykonawcy. 

Uzupełniająco  skład  orzekający  Izby  wskazuje,  że  konieczność  przeprowadzenia 

przez  zamawiającego  dodatkowych  czynności  (po  odmowie  podpisania  umowy  przez 

pierwotnie wybranego wykonawcę) oraz dodatkowy czas, jaki jest potrzebny na te czynności, 

nie mogą usprawiedliwiać ograniczenia zasady równego traktowania i uczciwej konkurencji, 

ponieważ  nie  sposób  za  przeciwwagę  tej  podstawowej  zasady  każdego  postępowania                         

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  uznać  konieczności  podjęcia  dodatkowych  czynności            

w  dodatkowym  czasie,  tym  bardziej  w  sytuacji,  gdy  jakiekolwiek  zagrożenia odnoszące  się 

do  możliwości  realizacji  przedmiotu  zamówienia  w  oczekiwanym  przez  zamawiającego 

terminie nie były sygnalizowane (a w konsekwencji nie podjęto nawet próby ich wykazania). 

Konkludując, w ocenie składu Izby orzekającego z materiału procesowego wynika, że 

sporne decyzje nie stanowią dokumentów niezbędnych do dokonania oceny ofert, a zatem 

wymóg złożenia ich wraz z ofertą jest wymogiem nieuzasadnionym, zaś obarczony ciężarem 

dowodu 

zamawiający  nie  wykazał  okoliczności  przeciwnej.  Ani  treść  SIWZ,  ani  stanowisko 

zamawiającego,  zaprezentowane  w  toku  rozprawy,  nie  może  uzasadniać  nieuprawnionego 

KIO 138/20 

ograniczenia  konkurenc

ji  w  postępowaniu,  poprzez  takie  ukształtowanie  dokumentacji 

postępowania,  aby  w  przetargu  mogli  brać    udział  wyłącznie  przedsiębiorcy,  którzy  już                         

w  chwili  składania  ofert  dysponują  spornymi  decyzjami.  Umknęło  przy  tym  uwadze 

zamawi

ającego,  że  bezprawne  zawężenie  konkurencji  będzie  miało  negatywny  wpływ 

przede  wszystkim 

na  samego  zamawiającego,  który  ograniczając  liczbę  podmiotów 

mogących  złożyć  ofertę  w  przetargu  sam  pozbawia  się  możliwości  otrzymania  lepszych 

jakościowo i korzystniejszych cenowo ofert.  

Ponieważ  potwierdził  się  zarzut  odwołania,  skład  orzekający  Izby  orzekł  jak                        

w sentencji, uwzględniając odwołanie. 

KIO 138/20 

O kosztach  postępowania orzeczono na  podstawie art.  192 ust.  9 i  10  ustawy  Pzp,                    

§  3  pkt  1  lit.  a)  oraz  pkt  2)  lit.  b)  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia                   

15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (t.j.  Dz.  U.                         

z 2018 r. poz. 972). 

Przewodniczący: ……………………………................... 

Członkowie:         …………………………………............ 

…………………………………............