KIO 2282/20 WYROK dnia 7 października 2020 r.

Sygn. akt: KIO 2282/20 

WYROK 

z dnia 7 października 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Emil Kawa 

Protokolant:            

Rafał Komoń 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  02  października  2020  roku  w  Warszawie,  odwołania 

w

niesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  14  września  2020  r.  przez 

wykonawcę  ROKOM  Sp.  z  o.o.  ul.  Karnicka  22,  03-162  Warszawa  w  postępowaniu 

prowadzonym  przez 

Zakład  Gospodarowania  Nieruchomościami  w  Dzielnicy  Bielany 

m.st. Warszawy ul. Grębałowska 23/25, 01-808 Warszawa  

przy udziale wykonawcy 

Firma Usługowo-Handlowa „Hosta” ul. Płochocińska 35 03-044 

Warszawa

,  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego. 

orzeka 

Oddala odwołanie 

Kosztami postępowania obciąża odwołującego, i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  kwotę  10  000,00  (dziesięć  tysięcy)  złotych 

wpłaconych przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania 

zasądza  od  odwołującego  ROKOM  Sp.  z  o.o.  na  rzecz  zamawiającego  Zakład 

Gospodarowania 

Nieruchomościami  w  Dzielnicy  Bielany  m.st.  Warszawy  kwotę  3  600,00 

(trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztu wynagrodzenia pełnomocnika.   

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień  

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  1843)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ………….………….. 

KIO 2282/20 

                                              UZASADNIENIE 

Zakład  Gospodarowania  Nieruchomościami  w  Dzielnicy  Bielany  m.st.  Warszawy  ul. 

Grębałowska  23/25,  01-808  Warszawa,  dalej  zwany  „zamawiającym”  prowadzi 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  zamówienia  pn.  Wykonanie  robót 

budowlanych  na   

terenie  zarządzanym  przez  ZGN  w  Dzielnicy  Bielany  m.st.  Warszawy 

polegających: Część 1:na remoncie chodników przy budynkach ul. J. Kasprowicza 52, ul. E. 

Schroegera75/79; 

Część  2:  na  remoncie  chodników  przy  budynku  ul.  J.  Kasprowicza  88 

Sven, 

postępowania: 36/KT/2Q20/W. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zamieszczono  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych 

Ogłoszenie nr 567095-N-2020 z dnia 2020-07-28 r. 

Zamawiający  dokonał  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  w  zakresie  obu  części 

postępowania  i  wybrał  jako  najkorzystniejszą ofertę wykonawcy  Firma Usługowo-Handlowa 

Hosta ul. Płochocińska 35, 03-044 Warszawa, zwany dalej „przystępującym lub „Hosta”. Od 

takiej  czynności  zamawiającego  wykonawca  ROKOM  Sp.  z  o.o.  ul.  Karnicka  22,  03-162 

Warszawa

,  dalej  zwany  „odwołującym”  wniósł  odwołanie  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej. We wniesionym odwołaniu zarzucił zamawiającemu 

zaniechaniu odrzucenia oferty przystępującego pomimo, że oferta zawiera rażąco 

n

iską cenę, 

zaniechaniu odrzucenia oferty pomimo jej niezgodności z SIWZ, 

nieuprawnionym poprawieniu omyłki w treści oferty, 

Wskazał, że powyższe zaniechania zamawiającego stanowią naruszenie w zakresie 

obydwu częściach postępowania: 

art. 89 ust 1 pkt 4 Pzp w zw. z art. 90 ust 3 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty wykonawcy Hosta pomimo, że oferta zawiera rażąco niską cenę, 

art. 89 ust 1 pkt 2 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy Hosta 

pomimo, że jej treść jest niezgodna z treścią SIWZ, przy naruszeniu przez Zamawiającego 

art. 87 ust 2 pkt 2 i 3 Pzp, 

art. 91 ust. 1 Pzp w zw. z art. 7 ust 1 Pzp poprzez wadliwy wybór oferty 

najkorzystniejszej w obydwu częściach postępowania 

W oparciu o przedstawione wyżej zarzuty wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w obydwu częściach 

postępowania wykonawcy Hosta jako obarczonej wadą mającą wpływ na wynik 

postępowania, 

odrzucenia oferty wykonawcy Hosta z postępowania, 

powtórzenia czynności oceny ofert w Postępowaniu, co spowoduje wybór oferty 

Odwołującego jako najkorzystniejszej. 

Na wstępie uzasadnienia podniesionych zarzutów podał, że zgodnie z SIWZ, 

Rozdział 15 OPIS SPOSOBU PRZYGOTOWANIA OFERT 

Oferto musi zawierać co najmniej:  

wypełniony formularz „Oferta", który stanowi załącznik nr 3 do SiWZ; 

15.6.2  kosztorys ofertowy 

Zgodnie z Rozdziałem 17 SIWZ - OPIS SPOSOBU OBLICZANIA CENY OFERTY 

Wykonawca określi wszystkie ceny zgodnie z Formularzem „ Oferta" — Załącznik nr 

3 do SIWZ. 

Wszystkie ceny określone przez Wykonawcę w Formularzu „Oferta" zostaną ustalone 

na okres ważności umowy i nic będą podlegały zmianom. 

Podana w ofercie cena musi uwzględniać wszystkie wymagania zamawiającego 

określone w niniejszej SIWZ oraz obejmować wszelkie koszty, jakie poniesie Wykonawca z 

tytułu należnej oraz zgodnej z obowiązującymi przepisami realizacji przedmiotu zamówienia. 

Zgodnie z Załącznikiem nr 2 do SIWZ - Istotne postanowienia umowy - potwierdzono 

przyjęcie formy rozliczenia kosztorysowego zamówienia. Nadto dodał, że za wykonany i 

odebrany przedmiot zamówienia, określony w §1 wykonawca otrzyma wynagrodzenie 

ustalone na podstawie kosztorysu powykonawczego oraz oferty. 

Tym  samym  zdaniem  odwołującego  ulega  wątpliwości,  że  w  postępowaniu  przyjęto 

rozliczenia  robót  metodę  rozliczenia  kosztorysowego  i  konsekwentnie  na  potrzeby  wyceny 

oferty  obowiązkiem  wykonawców  było  obliczenie ceny  oferty  przy  zastosowaniu kosztorysu 

ofertowego. 

Jak  wynika  z  powyższych  postanowień  SIWZ,  zamawiający  wymagał  od 

wykonawców złożenia wraz z ofertą kosztorysu ofertowego oczekując obliczenia i prezentacji 

cen jednostkowych kosztorysu. Zgodnie z powołanymi fragmentami SIWZ zamawiający poza 

wymogiem  obliczenia  ceny  ofertowej 

i  złożenia  kosztorysu,  przewidział  wprost  sposób 

rozliczenia robót stanowiących przedmiot zamówienia przy zastosowaniu tego kosztorysu. 

Odnosząc  się  do  postawionego  w  odwołaniu  zarzutu  rażąco  niskiej  ceny  w  ofercie 

Hosty  podał,  że  trakcie  procedury  otwarcia  ofert  zamawiający  podał  kwotą,  jaką  zamierza 

przeznaczyć  na  sfinansowanie  przedmiotu  zamówienia  wskazując  odpowiednio  dla 

poszczególnych części zamówienia na kwoty 304 192,83 PLN i 315 372,42 PLN. Podał, że 

cena  zaoferowana  przez  przystępującego  oscylowała  w  granicach  50%  kwot  wskazanych 

przez  zamawiającego  i  tym  samym  przystępujący  został  wezwany  do  wyjaśnienia 

domniemania  zaoferowania  ceny  rażąco  niskiej.  Według  odwołującego  szczególnego 

wyjaśnienia  wymagały  ceny  nierynkowe  i  nie  uwzględniające  faktycznych  kosztów  w 

zakresie wyc

eny sprzętu, jaki wykonawca zamierza wykorzystać do realizacji zamówienia. 

Przyjęte  w  ofercie  Wykonawcy  Hosta  stawki  pracy  za  sprzęt  typu  samochód 

samowyładowczy  do  wywozu  ziemi  z  wykopów  i  gruzu  z  rozbiórek  są  skrajnie  zaniżone  i 

potwierdzają rażąco niską cenę oferty. Zgodnie z kosztorysem ofertowym wykonawca Hosta 

oferuje  realizację  zamówienia  przy  tego  rodzaju  pojazdach  przy  cenie  25  zł/godzinę. 

Uwzględniając fakt,  że  do pracy  samochodu  jest konieczny  kierowca/operator,  z minimalną 

chociażby  stawką  roboczogodziny  17  zł  w  ofercie  Hosta  (zazwyczaj  stawka 

operatora/kierowcy jest wyższa), to pozostałe 8 zł nie pozwala nawet na zakup niezbędnego 

paliwa (w  ciągu godziny pracy  samochód ciężarowy  spala nawet  kilkanaście litrów  paliwa), 

nie  mówiąc  już  o  pozostałych  kosztach  pracy  tego  samochodu  (typu  konserwacje, 

ubezpieczenie OC, niezbędne naprawy, ewentualnie amortyzacja). 

Analogicznie  w  przypadku  przyjętych  w  ofercie  wykonawcy  Hosta  stawek 

rozliczeniowych za pracę sprzętu typu koparko-ładowarka, samochód dostawczy do 0,9t na 

poziomie  20  zł/godzinę.  W  każdym  z  tych  sprzętów  jest  konieczna  obsługa 

kierowcy/operatora, z minimalną chociażby stawką roboczogodziny (przyjmując 17zł chociaż 

w  przypadku  operatorów  sprzętu/kierowców  stawki  jak  w  przypadku  samochodów 

samo

wyładowczych są wyższe) to pozostałe 3 zł nie pozwala nawet na zakup jednego litra 

paliwa,  nie  mówiąc  już  o  pozostałych  kosztach  pracy  tych  sprzętów  (typu  konserwacje, 

ubezpieczenie OC, niezbędne naprawy, ewentualnie amortyzacja). W ocenie Odwołującego 

są  to  stawki  nierealne,  skrajnie  zaniżone  i  poniżej  jakichkolwiek  kosztów,  jakie  ponosi 

wykonawca. 

Wykonawca  wskazał  wyłącznie  w  treści  wyjaśnień,  że  z  uwagi  na 

dysponowanie własnym sprzętem do realizacji przedmiotu umowy nie będę ponosił kosztów 

zakupu  jak  r

ównież  amortyzacji  urządzeń  niezbędnych  do  wykonania  umowy.  Fakt 

posiadania  własnego  sprzętu  jest  niewątpliwie  atutem  po  stronie  wykonawcy,  gdyż  czynnik 

ten  pozwala  obniżyć  koszty  oferty  w  porównaniu  z  innymi  firmami,  które  musiałaby 

przeznaczyć dodatkowe środki pieniężne na wynajem lub zakup wynajmowanego sprzętu. 

Jednakże  sam  fakt  dysponowania  sprzętem,  jak  zapewnia  w  wyjaśnieniach  wykonawca 

Hosta,  nie  powoduje,  że  koszty  jego  pracy  i  eksploatacji  mogą  być  na  poziomie  jak  w 

kosztorysie  ofertowym.  Jak  wyni

ka  z  dokumentacji  postępowania  przedstawione  przez 

wykonawcę  -  wycena  ofertowa  pracy  sprzętu  zawarta  w  kosztorysie  ofertowym  wzbudziły 

wątpliwości  samego  zamawiającego,  który  w  konsekwencji  pismem  z  dnia  1.09.2020  roku 

wezwał ponownie wykonawcę Hosta do dodatkowych wyjaśnień w powyższym zakresie. 

Podał,  że  wykonawca  Hosta  w  wyjaśnieniach  z  dnia  3.09.br.  zamiast  wyjaśnić  źródła  na 

podstawie których dokonał wyliczenia stawek kosztorysowych zastosowanych do obliczenia 

ceny  oferty  (z

amawiający  oczekiwał  szczegółowych  wyjaśnień  i  uszczegółowienia  cen 

jednostkowych  pracy  sprzętu)  stwierdził,  że  wysoki  koszt  robocizny  przy  pracach 

rozbiórkowych i wywozach minimalizuje te koszty stosując sprzęt szczególnie przystosowany 

do  tego  typu  prac  m.in.  poprzez  doposażenie  koparek  w  młoty  hydrauliczne  różnej 

wydajności  oraz  szeregu  rodzajów  łyżek  podsiębiernych.  Wyjaśnienia  całkowicie  pomijają 

istotę wezwania - brak podstaw do kalkulacji wyceny pracy sprzętu na tak niskim poziomie. 

Wykonawca  Hosta  zamiast  oczekiwanych  wyjaśnień  poziomu  stawek  sprzętu  -  w 

szczególności samochodów samowyładowczych czy koparko-ładowarek bądź samochodów 

dostawczych  na  poziomie  20/25  zł  za  motogodzinę,  wyjaśnia  sposób  pracy  mini-koparek. 

Jednakże  zdaniem  odwołującego  te  wyjaśnienia  są  całkowicie niewiarygodne  i  pozbawione 

jakichkolwiek dowodów. Dodał, że wymaga podkreślenia kwestia, iż celem składanego wraz 

z  ofertą  kosztorysu  ofertowego  było  wykazanie  sposobu  kalkulacji  ceny  ofertowej  przy 

uwzględnieniu  wszystkich kosztów  jakie ponosi wykonawca  -  w  tym  w  szczególności  pracy 

wyszczególnionego  ciężkiego  sprzętu.  Kosztorys  i  wyjaśnienia  w  żaden  sposób  nie 

dowodzą,  że  stawki  pracy  sprzętu  są  realne  i  uwzględniają  choćby  faktyczne  koszty,  jakie 

ponosi wykonawca posługując się nimi przy realizacji zamówienia. 

Wycena ofertowa 

została zaniżona na poziomie ponad 50% w stosunku do wartości 

z

amawiającego  i  ponad  30%  w  stosunku  do  średniej  arytmetycznej  cen  ofert  i  taka 

rozbieżność  obligowała  wykonawcę  do  przedstawienia  konkretnych  dowodów  na  przyjęte 

kalkulacje 

i  ich  realność  i  rynkowy  charakter.  Dowodów  takich  brak  z  prostej  przyczyny  - 

przyjęte koszty pracy sprzętu uniemożliwiają przedstawienie sposobu ich kalkulacji - inaczej 

mówiąc  wykonawca  nie  mając  żadnych  argumentów  do  wykazania  komponentów  i  źródeł 

wyce

ny  usiłuje  udowodnić,  że koszty  pracy  sprzętu  faktycznie  ujął  w  bliżej  nie  określonych 

pozycjach i kosztach. Koszty pracy sprzętu są zaprezentowane w kosztorysie w konkretnym 

miejscu  i  w  konkretny  sposób  oraz  dotyczą  konkretnego  sprzętu  koniecznego  do  realizacji 

zamówienia. 

Zauważył,  że  prezentowane  w  ofercie  Hosta  i  wyjaśnieniach  koszty  pracy  sprzętu 

mają charakter sztuczny co potwierdzają jednolite, mechanicznie podane przez wykonawcę 

uniwersalne stawki. 

Również  w  zarzucie dotyczącym  rażąco niskiej ceny  wskazał,  że  wycena  podana  w 

kosztorysie 

faktycznie  pomija  całkowicie  istotny  element  kosztotwórczy  w  postaci  narzutów 

na  koszty  zakupu  materiałów  na  potrzeby  wykonania  zamówienia.  Wycena  pomija 

jakikolwiek  narzut  na  Koszty 

zakupu  materiałów  bowiem  trudno  uznać  go  za  realny  na 

poziomie  0%  i  to  dla  każdej  pozycji  kosztorysu.  Tym  samym  skoro  kosztorys  w  kalkulacji 

ceny pomija całkowicie ponoszone faktycznie narzuty, to cena ofertowa ich nie uwzględnia, 

co  stanowi  samodzielną  podstawę  odrzucenia  oferty.  Podkreślił,  że kwestii  tej  nie  wyjaśnia 

informacja  przystępującego,  tj.  zapewnienia  o  posiadaniu  100%  zmagazynowanych 

materiałów do realizacji przedmiotowego zamówienia. Za nieprawdopodobne uznać należy, 

że  wykonawca  posiada  już  na  stanie  magazynowym  wszystkie  materiały,  które  są  objęte 

przedmiotem aktualnego przetargu. 

Stwierdził,  że  w  ocenie  odwołującego  pominięcie  w  wycenie  kosztów  zakupu  materiałów 

stanowi  kolejny  dowód  na  niedoszacowanie  oferty,  a  wręcz  pominięcie  w  niej  faktycznie 

ponoszonych kosztów. Dodatkowo podkreślił, że w przypadku rozliczenia kosztorysowego to 

właśnie  stawki  jednostkowe  będą  podstawą  do  rozliczenia  kontraktu.  Analogicznie  jak  w 

przypadku  wyceny  pracy  sprzętu,  tak  w  przypadku  materiałów  pominięcie  kosztów  zakupu 

skutkować musi uznaniem wyceny za nieprawidłową i zaniżoną. 

W zakresie kolejnego zarzutu dotyczącego naruszenie art. 87 ust 2 pkt 3 Pzp, podał, 

że  zamawiający  wymagał  od  wykonawców  dokonania  w  treści  kosztorysu  ofertowego 

wyceny kosztów transportu przy uwzględnieniu odległości ich wywozu 30 km (Pozycje 5, 9, 

11, 27, 31, 33 w zakresie części 1 dla obiektu Kasprowicza 52; Pozycje 6, 10, 12, w zakresie 

części  1  dla  obiektu  Schroegera  75/79  (dwa  kosztorysy  w  części  1),  pozycje  7,  12,  14  w 

zakresie  części  2  dla  obiektu  Kasprowicza  88  (jeden  kosztorys  w  części  2).  Wycena 

kosztorysowa  oferty  wykonawcy  Hosta  zawiera  niedozwoloną  modyfikację  w  zakresie 

przyjętej  odległości  kalkulacyjnej  transportu.  Przy  kosztorysowym  wynagrodzeniu,  a  taki 

został  przyjęty  przez  zamawiającego,  doprowadziło  to  faktycznie  do  nieporównywalności 

ofert. 

Przystępujący  w  odpowiedzi  na  wezwanie  zamawiającego  w  zakresie  przyjętej  trasy 

dla  wyliczenia 

kosztów  transportu,  przystępujący  podał  odległości    niezgodne  z  faktyczną 

odległością  bazy  przy  ul.  Płochocińskiej  35  z  terenem  budowy  -  odległości  10  i  12  km 

(wykonawca  podał  i  wycenił  w  ofercie  oraz  podtrzymał  w  wyjaśnieniach  odległość  7  km). 

Tymczasem zgodnie z ofertą wykonawcy to wartość 7 km uwzględniono w kosztorysach i dla 

takiej odległości przyjęto nakłady samochodów dla wywozu gruzu z rozbiórek.  

Zamawiający  pomimo  takich  wyjaśnień  dokonał  w  dniu  4.09.2020  roku,  działając  na 

podstawie art 87 ust. 2 ustawy Pzp czynności poprawienia innej omyłki w ofercie polegającej 

na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia.  Uznał,  że  ta 

poprawa nie powoduje 

istotnych zmian w treści oferty tj. zmienił odległość wywiezienie gruzu 

i  ziemi 

w  obu  częściach  z  7  km  na  30  km.  Stwierdził,  że  przedmiotowa  zmiana  była 

niedopuszczalna, gdyż to wykonawca wie, jak dokonał wyceny oferty i w jaki sposób oraz co 

zostało wycenione  w  ofercie/kosztorysie. Tymczasem  zamawiający  zastąpił  w  tym  zakresie 

wykonawcę i wbrew jednoznacznej deklaracji wykonawcy zmienił przedmiot i sposób wyceny 

jego  oferty. 

Dokonana  zmiana  powodowała  zmianę  oferty  w  sposób  istotny.  W  ocenie 

o

dwołującego  czynność  poprawienia  omyłki  w  trybie  art.  87  ust  2  pkt  3  Pzp  (a  w 

konsekwencji  art  87  ust  2  pkt  2  Pzp) 

gdyż  przystępujący  potwierdził  w  wyjaśnieniach,  że 

odległość  przyjęta  w  kosztorysie  była  podana  przez  niego  w  sposób  świadomy  i  celowy  i 

odzwierciedlała rzeczywistą wolę wykonawcy. W tej sytuacji, skoro nie ma mowy o omyłce w 

treści  oferty  wykonawcy,  to  w  konsekwencji  za  niedozwolone  uznać  należy  dokonanie 

poprawienia omyłki w trybie art. 87 ust2 pkt 2 Pzp przez zamawiającego. 

Uwzględniając  powyższe  w  ocenie  odwołującego  oferta  wykonawcy  Hosta  winna  zostać 

odrzucona na podstawie art. 89 ust 1 pkt 2 Pzp, 

a czynność jej poprawienia w trybie art. 87 

ust 

2 pkt 3 była dokonana z naruszeniem Pzp i jako taka wadliwa. 

Zamawiający nie wniósł odpowiedzi na odwołanie w formie pisemnej, lecz w krótkim 

stanowisku  przedstawionym  na  rozprawie  wniósł  o  oddalenie  odwołania,  uznając,  że 

podniesione  zarzuty  są  niezasadne.  Zwrócił  uwagę  na  fakt,  że  przystępujący  wezwany  do 

wyjaśnień  rażąco  niskiej  ceny  oferty,  złożył  zamawiającemu  bardzo  obszerne  ponad  100 

stronicowe wyjaśnienia poparte fakturami i innymi dowodami (z których część została objętą 

tajemnicą przedsiębiorstwa) w oparciu o które zamawiający uznał, że pomimo zaoferowania 

niskiej  ce

ny  ofertowej  to  wykonawca  za  podaną  kwotę  jest  w  stanie  wykonać  przedmiot 

zamówienia.  Nadto  dodał,  że  ten  wykonawca  realizował  już  dla  zamawiającego  podobne 

prace  i  nigdy  nie  było  problemów  co  do  terminowości  i  prawidłowości  wykonanych  robót. 

Odnośnie  kosztów  zakupu  materiałów  podał,  że  treść  wyjaśnień  przystępującego 

wskazywała  na  to,  że  wykonawca  posiada  swój  sprzęt,  posiada  materiały  niezbędne  do 

wykonania  tego  zamówienia  w  większości  już  na  placu  magazynowym,  tym  samym 

z

amawiający  nie  miał  podstaw,  aby  kwestionować  te  wyjaśnienia.  Ponadto  dodał,  że 

odwołujący nie wskazał dowodów przeciwnych, a kwestionuje tylko i to niezasadnie niektóre 

pozycje kosztorysu. 

Przystępujący  do  postępowania  wykonawca    ROKOM  sp.  z  o.o.  w  pisemnym 

stanowisku 

wniósł  o  oddalenie  odwołania  jako  niezasadnego.  Odnosząc  się  do 

podniesionych  zarzutów  podał,  że  w  toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  w

ykonawca  złożył  zamawiającemu  ofertę  zawierającą  kompletny  kosztorys 

ofertowy,  przedstawiający  szczegółową  kalkulację  cen  jednostkowych.  Kosztorys  został 

sporządzony zgodnie z obowiązującymi standardami kosztorysowania. 

Podał,  że  wskazane  przez  odwołującego  relacje  cenowe  wobec  kwot  podanych  przez 

zamawiającego i średniej arytmetycznej są błędne, gdyż odwołujący błędnie wskazał, jakoby 

wycena ofertowa miała zostać „zaniżona" na poziomie 50% w stosunku do wartości podanej 

przez  Zamawiającego  i  ponad  30%  w  stosunku  do  średniej  arytmetycznej  cen  ofertowych, 

bowiem w rzeczywistości, różnice cenowe ofert kształtowały się na odmiennych poziomach- 

biorąc pod uwagę poprawę przez zamawiającego omyłki w kosztorysie. 

Odnosząc  się  do  argumentacji  odwołującego  w  zakresie  ceny  oferty  podał,  że 

o

dwołujący na stronie 12 odwołania tworzy nieprawdziwe wyobrażenie pisząc o 20 zł kosztu 

pracy sprzętu ukrywając w odwołaniu, iż do cen zdecydowanej większości rodzajów sprzętu 

nie  wnosi  zastrzeżeń,  a  nawet  sam  wycenił  niektóre  taniej.  Analiza  cen  jednostkowych 

samochodu samowyładowczego i koparko-ładowarki, które przekładają się na składnik ceny 

na  poziomie  11,54  %  ceny  oferty  nie  stanowi  podsta

wy  do  uznania  ceny  całej  oferty,  jako 

rażąco  niskiej.  Tym  bardziej,  iż  różnica  w  cenie  oferty  najkorzystniejszej  i  kolejnej  wynosi 

około  130.000,00  zł,  zaś  o  tej  różnicy  nie  decyduje  różnica  cen  pracy  samochodu 

samowyładowczego oraz koparko-ładowarki. 

Dla 

potwierdzenia  prawidłowości  kalkulacji  ceny  oferty  podał,  że  o  tym  czy  dany 

sprzęt  posiada  obsługę  etatową,  informuje  w  kosztorysie  liczba  w  nawiasie  przy  opisie 

sprzętu (odpowiednio 1 - jedna osoba, 2 - dwie osoby, 3 - trzy osoby), jej brak świadczy o 

sp

rzęcie bez obsługi etatowej. Sprzęt, który nie wymaga obsługi etatowej, jest obsługiwany 

przez brygadę roboczą, a nakład pracy związany z obsługą tego sprzętu jest uwzględniony w 

nakładach rzeczowych robocizny dla danej roboty. 

Nawet  w  kosztorysie  ofertowy

m  odwołującego,  koparko-ładowarka  nie  posiada  obsługi 

etatowej, a zatem wywody odwołującego dotyczące kosztów jednostkowych pracy koparko-

ładowarki (wliczając doń obsługę etatową) są błędne i bezprzedmiotowe. 

Odnosząc  się  do  kolejnego  zarzutu  w  zakresie  rażąco  niskiej  ceny  jego  oferty 

wskazał,  że  zarzut  mechanicznego,  jednolitego  podawania  cen  sprzętu  (str.  13  odwołania) 

został postawiony jakoby prezentowane w ofercie i wyjaśnianiach Wykonawcy koszty pracy 

sprzętu miały charakter sztuczny, o czym - w opinii odwołującego - ma świadczyć „jednolite, 

mechanicznie  podane  przez  wykonawcę  uniwersalne  stawki."  Wyjaśniając  podał,  że 

przystępujący  zamieścił  w  kosztorysie  ofertowym  identyczne  koszty  jednostkowe  pracy 

koparko-

ładowarki  dla  poszczególnych  części  zamówienia  publicznego.  Zastosowanie 

takiego  sposobu  kalkulacji  kosztów  pracy  koparko-ładowarki  jest  w  pełni  uzasadnione  i 

racjonalne,  z  uwagi  na  fakt,  że  obydwie  części  zamówienia  publicznego  dotyczą  wymiany 

chodnika  położnego  na  podobnych  ulicach  w  obrębie  dzielnicy  Bielany,  oraz  z  uwagi  na 

istotne  podobieństwo  w  wykonaniu  prac  w  zakresie  pierwszej  i  drugiej  części  zamówienia. 

Wykonawca  nie  znalazł  podstaw  do  istotnego  różnicowania  kosztów  pracy  koparko-

ładowarki  na  poszczególnych  częściach  robót.  Zatem,  zastosowanie  do  kalkulacji  wartości 

oferty  tożsamych  stawek  pracy  koparko-  ładowarki  na  poszczególnych  częściach 

zamówienia jest prawidłowe i uzasadnione. 

Odnosząc się  do  zarzutu  poprawy  przez  zamawiającego  omyłek w  ofercie podniósł, 

że  zgodnie  z  treścią  art.  87  ust.  2  pkt  3  Pzp,  zamawiający  poprawia  w  ofercie  inne  omyłki 

polegające  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia, 

niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści  oferty.  Wskazał,  że  w  pierwszej  kolejności 

warunkiem dokonania stosownego 

poprawienia treści oferty jest wystąpienie omyłki w ofercie 

objawiającej się niezgodnością treści oferty z SIWZ. Do przyjęcia jej wystąpienia bynajmniej 

nie  ma  potrzeby  odwoływania  się  do  stopnia  „nieświadomości"  wykonawcy  co  do 

niezgodności  treści  jego  oferty  z  SIWZ,  czy  istnienia  pewności  zamawiającego  co  do 

rzeczywistych  intencji  wykonawcy  w  trakcie  przygotowywania  oferty  lub  genezy  i  przyczyn 

powstania  danej  niezgodności  oferty  z  SIWZ.  Na  gruncie  niniejszej  sprawy  wskazał,  że 

omyłka poprawiona w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp dotyczyła zmiany odległości wywiezienia 

przez wykonawcę gruzu i ziemi z 7 km na 30 km - jak wynikało to z postanowień SIWZ. 

Nie  ulega  wątpliwości,  że  przedstawiając  zamawiającemu  kalkulację  oferty 

wykonawca  omyłkowo  wskazał  odległość  wywozową  sprzeczną  z  zapisami  SIWZ.  Intencją 

wykonawcy  nie  było  bowiem  złożenie  nieprawidłowej  oferty,  tj.  niezgodnej  z  wymaganiami 

SIWZ.  Konieczność  sprostowania  omyłki  powstała  w  związku  z  błędnym  skalkulowaniem 

kosztów przewiezienia odpadów przy przyjęciu odległości 7 km w sytuacji, w której zgodnie z 

postanowieniami  SIWZ,  wykonawca  powinien  skalkulować  koszty  wywozu  przy 

uwzględnieniu  odległości  30  km.  Zastosowanie  nieprawidłowej  wyceny  przy  uwzględnieniu 

odległości 7 km nie było bowiem zamierzonym działaniem wykonawcy. Dodatkowo wskazał, 

że  w  odpowiedzi  na  pytanie zamawiającego  o możliwość sprostowania  omyłki,  wykonawca 

udzielił  odpowiedzi  twierdzącej,  jednoznacznie  wyrażając  zgodę  na  poprawienie  rzeczonej 

omyłki.  Wobec  powyższego  należy  stwierdzić,  że  na  gruncie  niniejszej  sprawy  wystąpiła 

omyłka w ofercie przejawiająca się niezgodnością treści oferty z SIWZ. 

W  zakresie  pozostałych  zarzutów,  a  w  szczególności  dotyczących  kosztu  pracy 

sprzętu podał, że zastosowane przez wykonawcę stawki kosztorysowe poszczególnych prac 

uwzględniają  aktualną  sytuację  rynkową.  Zaoferowana  wycena  Wykonawcy  uwzględnia 

również  zysk  na  poziomie  10%  (dziesięciu  procent).  Wykonawca  ogranicza  koszt  pracy 

koparki-

ładowarki  wskazując,  że  zamówienie  publiczne  będzie  realizowane  przy  użyciu 

ekonomicznej  i  wydajnej  koparki-

ładowarki  marki  JCB  3CX  oraz  koparki-ładowarki  marki 

Wacker Neuson ET-18. Wskazana koparko-

ładowarka jest tzw. „koparką bezobsługową", co 

oznacza,  że  nie  posiada  przypisanej  obsługi  etatowej.  Do  koparko-ładowarki  nie  jest 

przypisany stały, określony pracownik wykonujący pracę, lecz sprzęt może być użytkowany 

przez  każdego  członka  brygady  budowalnej  posiadającego  wymagane  uprawnienia,  w 

zależności  od  bieżącego  zapotrzebowania.  Wynagrodzenie  pracowników  obsługujących 

koparko-

ładowarkę jest rozliczane wg norm za robociznę, zawartych w odrębnych pozycjach. 

Podstawowym składnikiem kosztów pracy koparko-ładowarki jest zużycie oleju napędowego, 

które  wynosi  w  granicach  2-2,5  I  ON/    na  motogodzinę  pracy.  Dodatkowym  czynnikiem 

wpływającym  na  obniżenie  kosztu  pracy  jest  okoliczność  posiadania  przez  Wykonawcę 

zapasów  oleju  napędowego  nabytego  na  preferencyjnych  warunkach  handlowych  od  firmy 

MARCO-

OIL spółka z o.o. w ilości 4,9700 m3 po cenie 3,129 zł netto /litr. Jeden z zarzutów 

o

dwołującego dotyczył nieuwzględnienia przez wykonawcę w kosztorysie ofertowym pozycji 

„koszty  zakupu  doliczane  do  cen  jednostkowych".  Odwołujący  podniósł,  że  wykonawca 

powinien  wskazać  takowe  koszty,  jak  również  zakwestionował  okoliczność  posiadania  na 

stanie  przez  w

ykonawcę  wszystkich  surowców  budowalnych  niezbędnych  do  wykonania 

zamówienia - wskazując zarazem na znaczne ilości tonażowe/objętościowe poszczególnych 

surowców. 

W  odniesieniu  do  stanowiska  przystępującego  odwołujący  odniósł  się  w  piśmie 

p

rocesowym  złożonym  bezpośrednio  na  posiedzeniu  Izby.  W  przedmiotowym  piśmie 

odwołujący uściśla swoje stanowisko zwarte w treści odwołania. 

Krajowa Izba Odwoławcza rozpoznając odwołanie na rozprawie i uwzględniając 

dokumentację  z  tego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  oraz 

stanowiska  stron  przedstawione  na  piśmie  i  ustnie  w  trakcie  rozprawy  uznała,  iż 

odwołanie okazało się niezasadne nie mogło zostać uwzględnione.   

W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek 

ustawowych  skutkujących  odrzuceniem  odwołania,  wynikających  z  art.  189  ust.  2  ustawy 

Pzp.  Odwołujący  wnosząc  przedmiotowe  odwołanie  wykazał  spełnianie  przesłanek 

posiadania interesu o których mowa w art. 179 ust.1 Pzp. 

Na  wstępie  Izba  uznaje  za  zasadne  przypomnienie,  że  postępowanie  odwoławcze 

służy  do  zbadania  poprawności  czynności  i  zaniechań  zamawiającego  w  zakresie 

wyznaczonym podniesionymi zarzutami, ocenianymi przez pryzmat wymagań stawianych w 

postępowaniu o zamówienie publiczne i z uwzględnieniem instrumentów, jakie zamawiający 

przewidział  w  nim  dla  zbadania  ofert.  Rozpoznanie  odwołania  nastąpiło  w  granicach 

podniesionych i podtrzymanych przez odwołującego zarzutów. 

Zgodnie  z  treścią  art.  89  ust  1  pkt  4  ustawy  Pzp  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeśli 

zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia. Mając na względzie cel 

przedmiotowej regulacji wydaje się, że za ofertę z rażąco niską ceną można uznać ofertę z 

ceną niewiarygodną, nierealistyczną w porównaniu do cen rynkowych podobnych zamówień. 

Cena rażąco niska wynika w szczególności ze złożenia oferty zawierającej cenę nierealną z 

punktu  widzenia  logiki,  doświadczenia  życiowego  oraz  racjonalnego  prowadzenia 

działalności gospodarczej (podob. wyrok KIO 1391/20 z dnia 24 lipca 2020 roku,  wyrok KIO 

1651/20 z dnia 29 lipca 2020 r.). Dla uznania 

zaistnienia rażąco niskiej ceny niezbędne jest 

wykazanie,  że  za  wynagrodzenie  uzyskane  od  zamawiającego  wykonawca  nie  będzie  w 

stanie pokryć wszystkie koszty jego realizacji.   

Wskazać  należy,  że  pomimo  tego,  iż  w  wyniku  nowelizacji  Pzp  w  2016  roku 

obowiązek  dowodowy  został  przesunięty  na  wykonawcę, który  winien  wykazać,  iż  wybrana 

oferta    n

ie  zawiera  rażąco  niskiej  ceny.  Jednakże  zauważyć  należy,  że zgodnie  przepisem 

art.  180  ust  3  Pzp  to  na 

wykonawcy  wnoszącym  odwołanie  spoczywa  ciężar  wykazania  i 

uwiarygodnienia  okoliczności  mających  uzasadniać  podniesione  w  odwołaniu  zarzuty.  Izba 

stoi na stanowisku, że samo podniesienie zarzutu rażąco niskiej ceny nie jest wystarczające, 

dla  uwzględnienia  zarzutu,  lecz  należy  szczegółowo  wskazać,  jakie  koszty  rodzajowe  są 

kwestionowane oraz wskazać dowodowo fakty je uzasadniające.  

W przedmiotowej sprawie odwołujący na uzasadnienie podniesionego zarzutu 

wskazał  na  kilka  rodzajów  kosztów,  które  jego  zdaniem  zostały  wycenione  na  zbyt  niskim 

poziomie.  Zaistniałe  dysproporcje  pomiędzy  kosztami  rzeczywistymi,  a  tymi  ujętymi  w 

formularzu  dotyczyły  przede  wszystkim  kwestionowania  kosztów  pracy  sprzętu,  brak 

wykazania  kosztów  zakupu  materiałów,  a  także  kosztów  pracy  osób.  Odwołujący 

kwestionując  prawidłowość  ustalenia  kosztów  w  cenie  ofertowej  wskazywał  także  na 

kosztorysowy  sposób  wynagrodzenia  za  wykonanie  umowy,  a  to  powoduje  sytuację,  że 

wszystkie dane kalkulacyjne dotyczące wyceny danej pozycji KNR winny być w niej zawarte.   

W zakresie pracy sprzętu odwołujący skupił się na podanym koszcie za jedną motogodzinę 

pracy  koparko-

ładowarki,  samochodu  samowyładowczego  do  5  ton  oraz  samochodu 

dostawczego  do  0,9  ton. 

Odwołujący  podkreślał, że te koszty  wycenione na  poziomie  20  – 

25 zł za jedną motogodzinę są tak niskie, że nawet przy przyjęciu kosztu pracy operatora w 

stawce  przyjętej  przez  przystępującego,  to  pozostała kwota  nie  wystarczy  nawet  na  paliwo 

do  tego  typu  sprzętu.  Nadto  podał  –  przedstawiając  umowę  przystępującego  z 

zamawiającym  z  roku  2019  gdzie  na  wykonywanie  niemalże  identycznych  robót  te  koszty 

zostały  wycenione  na  poziomie  kilkukrotnie  wyższym.  Nadto  złożył  jako  dowód  wyciąg  że 

stawek  kosztu  pracy  sprzętu  wg.  Sekocenbudu  gdzie  wskazano,  że  zakładany  koszt  na  III 

kwartał  2020,  roku  jednej  motogodziny  pracy  spycharko-ładowarki  lub  koparko-ładowarki 

wynosi od 70 do 92 zł, koszt pracy samochodu dostawczego do 0,9 tony to cena średnia 71 

zł za jedną motogodzinę, natomiast dla samochodu samowyładowczego do 5 ton - 102 zł. 

Odnosząc  się  do  powyższych  ustaleń  Izba  zauważa,  że  na  pierwszy  ogląd  ceny 

pracy sprzętu z oferty przystępującego są niskie i wydają się nierealne, aby za ich wysokość 

można  było  realizować  w  obecnym  czasie  przedmiotowe  zamówienie.  Jednakże  Izba  po 

wysłuchaniu stanowiska zamawiającego i przedłożonych wyliczeń uznała, że przy założonej 

technologii wykonywania robót ceny te mogą być jak najbardziej realne.  Otóż zamawiający 

wykazał,  że  błędne  są  założenia  odwołującego  co  do  wykorzystywania  sprzętu  w  trakcie 

dniówki  roboczej.  Otóż  podał,  że  brygada  przyjeżdża  na  plac  budowy  samochodem  o 

wielkości  w  zależności  od  potrzeb,  oraz  na  placu  budowy  znajdują  się  koparki.  Sprzęt  ten 

jest  używany  stosownie  do  potrzeb,  tj.  przykładowo  koparka  zrywa  wierzchnią  część 

dotychczasowego  chodnika,  wykopuje  gruz, 

ziemię  itp.,  urobek  ten  jest  ładowany  na 

samochody. Następnie brygada przystępuje do robót ręcznych układania kostki brukowej itd. 

Po 

ułożeniu kostki na przygotowanym gruncie, ponownie rozpoczyna się etap pracy koparko 

–ładowarki,  itd.  Powyższe  jednoznacznie  wskazuje,  że  czas  pracy  sprzętu  w  czasie  pracy 

brygady  wynosi  max.  1-

2  godzin,  ale  jest  liczony  w  kosztorysie  za  każdą  godzinę 

pracy/postoju po podanej stawce. 

Tak więc faktyczna godzina pracy sprzętu wynosi od 80 – 

160 zł. Podkreślić należy, że obsługę sprzętu wykonują pracownicy brygady roboczej, którzy 

– jak podał przystępujący posiadają uprawnienia do obsługi ww. sprzętu, a więc niezasadne 

jest  wyliczanie  kosztów  pracy  operatorów,  gdyż  operatorem  jest  pracownik  brygady,  a  nie 

dodatkowa  osoba  dedykowana  do  pracy  tylko  jako  operator  sprzętu.  Przy  takim  systemie 

pracy, 

również  zużycie  paliwa  przez  sprzęt  jest  minimalne  –  rozkładając  je  na  czas  pracy 

brygady.   

Nadto  odwołujący  podniósł,  że  również  koszt  pracy  pracowników,  który  został 

ustalony na poziomie 17 zł na godzinę jest nierealny, aby w dzisiejszym czasie można było 

znaleźć pracownika za tę stawkę wynagrodzenia. Jednakże odwołujący w tym zakresie nie 

przedstawił żadnych dowodów, dotyczących faktycznej stawki wynagrodzenia, dla tego typu 

grup  zawodowych  za  jaką  możliwe  jest  ich  zatrudnienie  na  terenie  Warszawy.  Izba 

podkreśla,  że  w  sytuacji  braków  dowodów  przeciwnych  że  strony  odwołującego  uznała 

powyższe koszty za realne, gdyż mieszczą się w stawce minimalnego wynagrodzenia na rok 

bieżący. 

Kolejną  grupą  kosztów  kwestionowanych  przez  odwołującego  były  koszty  zakupu 

materiałów.  Odwołujący  wskazał  iż,  według  niego, koszty  zakupu  wynoszą od  8%  do  11%, 

natomiast  p

rzystępujący  wycenił  tą  pozycje  na  0%.  Podniósł,  że  jest  to  kwota  nierealna, 

chociażby z dwóch powodów. Po pierwsze, jeżeli nawet wykonawca ma już na placu pewien 

zapas  materiałów,  to  jednak  na  ich  dowiezienie  były  poniesione  koszty,  a  po  drugie 

występują jeszcze koszty dowozu towarów z magazynu, składu Przystępującego  na miejsce 

budowy,  czyli  jest  to  koszt  załadunku  i  transportu  na  miejsce  budowy,  a  Przystępujący  te 

koszty wyceniana 0 zł. 

Izba  oceniając  powyższe  uznała  za  możliwy  do  przyjęcia  jest  sposób  wliczenia 

kosztów  zakupu  do  kosztu  nabycia  materiałów  -  tak  jak  podał  zamawiający.  Z  treści  SIWZ 

nigdzie 

nie  wynikał  zakaz  takiego  łączenia  kosztów.  Tym  samym,  jeżeli  koszty  zakupu 

zostały  doliczone  do  kosztów  materiałów  to  faktem  jest,  że  zamawiający  nie  mógł  ich 

ponownie  wykazywać  w  pozycji  „koszty  zakupu”.  Dlatego też  ta  pozycja została wyceniona 

na  „0”.  W  zakresie  kolejnej  grupy  kosztów,  których  wielkość  była  kwestionowana  przez 

odwołującego  był  koszt  zakupu  paliwa.  Izba  uznała  je  za  niezasadne,  gdyż  przystępujący 

wykazał przykładową fakturę z m-c września, iż  koszt zakupu 1 litra olej napędowego netto 

wynosi dla niego 3,12 zł, a więc jest nawet niższa niż ta która została przyjęta do kosztorysu. 

Kolejnym  zarzutem  odwołującego  była  kwestia  niezasadnej  poprawy  przez 

zamawiającego kosztorysu ofertowego poprzez zastąpienie odległości 7 km, na jaką ma być 

wywożony  gruz  i  ziemia  z  terenu  budowy  na  odległością  30  km.  Zdaniem  odwołującego, 

podana  w  ofercie  odległość  jest  odległością  pomiędzy  miejscem  robót,  a  bazą 

przystępującego  i  odległość  wskazana  nie  jest  omyłką,  ale  wynikiem  celowego  działania 

Hosty. 

Jednakże, z analizy treści załącznika do SIWZ jednoznacznie wynika, że wykonawcy 

do kalkulacji ceny oferty winni byli przyjąć odległość 30 km. Tym samym Izba uznała, że w 

takich  okolicznościach  zamawiający  był  zobowiązany  do  poprawy  omyłki  i  uznała 

przedmiotowy zarzut za niezasadny.  

Izba uznała, że nieprzekonywujące są twierdzenia przystępującego, że cały materiał 

do  wykonania przedmiotowego zamówienia posiada już  na  swoim  składzie magazynowym. 

Zdaniem Izby, 

wykonawca posiada na swoim stanie magazynowym zapasy materiałowe, ale 

trudno  uznać,  iż  były  one  nabyte  dla celów  tego  postępowania,  gdy  nabycie  części  z  nich, 

nastąpiło  jeszcze  przed  wyborem  oferty  Hosty.  Kwestia  ta  nie  została  wykazana  dla 

potwierdz

enia  zarzutu  przez  odwołującego.  Ponadto  stanowiła  ona  pewien  element 

poboczny  nie  istotny  dla  rozstrzygnięcia  sprawy,  gdyż  tak  jak  np.  w  przypadku  zakupu 

paliwa, 

przystępujący  te towary  być  może    obecnie  nabyć  za  cenę  niższą niż  ta podana  w 

ofercie.  

Izba 

oceniając  merytorycznie  podniesione  zarzuty  jak  i  oceniając  dowody 

przedstawione w tym zakresie uznała, że odwołanie nie może zostać uwzględnione. 

Aby Izba mogła oprzeć orzeczenie na złożonych dowodach to dowody te muszą być 

pewne i kategoryczne - wyrok S

O w Wrocławiu z 6 lutego 2018 roku Sygn. akt XI Ga 692/17. 

Odwołujący,  zdaniem  Izby  nie  podważył  skutecznie  wiarygodności  złożonych  wyjaśnień. 

Nadto należy mieć na względzie kwestię, że zamawiający może dokonać odrzucenia oferty 

wykonawcy  dopiero  w  sytuacj

i,  kiedy  w  sposób  nie  budzący  wątpliwości  uzyska  informacje 

potwierdzone dowodo

wo, że oferta winna być odrzucona w oparciu o podstawy wskazane  w 

przepisie art. 89 ust.1 Pzp, co w tym przypadku nie 

miało miejsca. Nadto zauważyć należy, 

że  wykonawca  wezwany  do  wyjaśnień  składa  je  zamawiającemu  i  te  wyjaśnienia  winny 

przekonać zamawiającego, a niekoniecznie innego wykonawcę. 

Zgodnie  z  art.  190  ust.  1  ustawy  Pzp  strony  są  obowiązane  wskazywać 

dowody  dla  stwierdzenia  faktów,  z  których  wywodzą  skutki  prawne.  Postępowanie  przed 

Krajową Izbą Odwoławczą toczy się z uwzględnieniem zasady kontradyktoryjności, zatem to 

strony obowiązane są przedstawiać dowody a Krajowa Izba Odwoławcza nie ma obowiązku 

wymuszania, 

ani zastępowania stron w jego wypełnianiu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 

listopada 2007 r., sygn. akt II CSK 293/07, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1997 

r.,  sygn.  akt II  UKN  406/97,  wyrok Sądu  Apelacyjnego  z  dnia 27 maja  2008  r.,  sygn.  akt  V 

ACa 175/08, wyrok KIO 1639/11). 

Izba orzekła jak w sentencji wyroku, orzekając na podstawie przepisów art. 190 ust.7, 

191 ust.2 i 192 ust. 1 i 2  ustawy Pzp   

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku, na podstawie art. 192 ust. 

9 i 10 ustawy Pzp, oraz w oparciu o przepisy § 3 pkt.1a) i 2b) rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  roku  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz. U. Nr 41 poz. 238).   

Przewodniczący:       …………………….