KIO 2309/20 WYROK dnia 12 października 2020 r.

Sygn. akt: KIO 2309/20 

WYROK 

z dnia 12 

października 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Luiza Łamejko 

Protokolant:             Piotr Kur 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu 

12  października  2020  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesio

nego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  14  września  

2020  r.  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  

BBF  Sp.  z  o.o.,  ul.  Dąbrowskiego  461,  60-451  Poznań  i  IDOM  Inżynieria,  Architektura  

i  Doradztwo  Sp.  z  o.o.,  ul.  Ślężna  104  lok.  1,  53-111  Wrocław  w  postępowaniu 

prowadzonym przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., ul. Targowa 74, 03-734 Warszawa 

przy udziale: 

wykonawcy  „Schuessler-Plan  Inżynierzy  Sp.  z  o.o.”,  Al.  Jerozolimskie  96,  

00-807 Warszawa 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  Fehlings 

Krug  Polska  Sp.  z  o.o.,  ul.  Szlak  65,  31-

153  Kraków  i  Infrares  Sp.  z  o.o.,  ul. 

Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa 

zgłaszających przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

1.  Oddala 

odwołanie,   

2.  K

osztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie 

zamówienia: BBF Sp. z o.o., ul. Dąbrowskiego 461, 60-451 Poznań i IDOM Inżynieria, 

Architektura i Doradztwo Sp. z o.o., ul. Ślężna 104 lok. 1, 53-111 Wrocław i: 

z

alicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  BBF  Sp.  z  o.o.,  ul. 

Dąbrowskiego  461,  60-451  Poznań  i  IDOM  Inżynieria,  Architektura  

i Doradztwo Sp. z o.o., ul. Ślężna 104 lok. 1, 53-111 Wrocław tytułem wpisu od 

odwołania, 

zasądza  od  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  BBF  Sp.  z  o.o.,  ul.  Dąbrowskiego  461,  60-451  Poznań  i  IDOM 

Inżynieria, Architektura i Doradztwo Sp. z o.o., ul. Ślężna 104 lok. 1, 53-111 

Wrocław  na  rzecz  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.,  ul.  Targowa  74,  03-734 

Warszawa 

kwotę  3  600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero 

groszy) poniesioną tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie. 

Przewodniczący :  ……………………………… 

Sygn. akt: KIO 2309/20 

U z a s a d n i e n i e 

PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A. 

z  siedzibą  w  Warszawie  (dalej:  „Zamawiający”) 

prowadzi  w  trybie  przetargu  nie

ograniczonego  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego 

pod  nazwą  „Opracowanie  dokumentacji  projektowej  na  roboty  budowlane  dla 

projektu  pn. 

„Modernizacja  odcinka  linii  kolejowej  nr  25  Tomaszów  Mazowiecki  -  Opoczno 

wraz  z  elektryfikacją”  w  ramach  zadania  „Opracowanie  dokumentacji  przedprojektowej  lub 

projektowej  dla  kolejowych  programów  infrastrukturalnych”.  Postępowanie  to  prowadzone 

jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz. U. z 2019 r., poz. 1843)

, zwanej dalej: „ustawa Pzp”. Ogłoszenie o zamówieniu zostało 

opublikowane  w 

Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  10  lutego  2020  r.  pod 

pozycją 2020/S 028-065606.  

W  dniu 

14  września  2020  r.  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie 

zamówienia:  BBF  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Poznaniu  i  IDOM  Inżynieria,  Architektura  

i  Doradztwo  Sp.  z  o.o. 

z  siedzibą  we  Wrocławiu  (dalej:  „Odwołujący”)  wnieśli  do  Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  wobec  czynności  Zamawiającego  polegającej  na 

odrzuceniu 

oferty  Odwołującego  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7a  i  7b  ustawy  Pzp  ze 

względu  na  to,  że  Odwołujący  nie  przedłużył  terminu  związania  ofertą,  jak  również  nie 

przedłużył  okresu  ważności  wadium,  ani  nie  wniósł  nowego  wadium  na  przedłużony  okres 

związania ofertą. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 7a i 7b ustawy Pzp 

w  związku  z  art.  85  ust.  2  ustawy  Pzp  poprzez  błędne  uznanie,  że  zachodzi  podstawa  do 

odrzucenia oferty Odwołującego. 

Odwołujący wniósł o: 

nakazanie Zamawiającemu unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego 

i dokonania ponownej czynności oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego, 

zasądzenie od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów postępowania, w tym 

kosztów reprezentacji wg przedstawionych na rozprawie rachunków. 

Odwołujący wskazał, że pismem z dnia 21 maja 2020 r. Zamawiający zwrócił się do 

wszystkich wykonawców, którzy złożyli oferty w postępowaniu, tj. również do Odwołującego, 

z prośbą o wyrażenie zgody na przedłużenie okresu związania ofertą oraz wadium o 60 dni. 

W  odpowiedzi  pismem  z  dnia  27  maja  2020  r. 

Odwołujący  wyraził  stosowną  zgodę, 

przedkładając  jednocześnie  potwierdzenie  przedłużenia  ważności  wniesionego  wadium.  

W kol

ejnym piśmie datowanym na 22 lipca 2020 r. Zamawiający poinformował wykonawców, 

którzy złożyli oferty w postępowaniu, tj. również Odwołującego, o możliwości samodzielnego 

przedłużenia  terminu  związania  ofertą.  W  odpowiedzi  na  to  pismo  Odwołujący  dokonał 

samodzielnego  przedłużenia  terminu  związania  ofertą  do  dnia  29  sierpnia  2020  r.  oraz 

przedłużył  ważność  wadium.  Odwołujący  podał,  że  w  związku  ze  zbliżającym  się  upływem 

term

inu  związania  ofertą  podjął  działania  zmierzające  do  jego  dalszego  przedłużenia,  

w związku z czym przygotował kolejne oświadczenie o przedłużeniu terminu związania ofertą 

d

atowane  na  dzień  27  sierpnia  2020  r.  oraz  aneks  do  gwarancji  ubezpieczeniowej  zapłaty 

wadium  z  dnia  24  sierpnia 

2020  r.  Jednocześnie,  Odwołujący  podjął  działania  związane  

z  zamieszczeniem  kompletu  tych  dokumentów  na  platformie  zakupowej  Zamawiającego  

w  dniu  28  sierpnia  2020  r.

  W  dniu  4  września  2020  r.  Zamawiający  poinformował 

Odwołującego o  odrzuceniu jego oferty.  Odwołujący  w  odpowiedzi  na  tę informację zwrócił 

się  do  Zamawiającego  o  ponowne  przeanalizowanie  sprawy  i  unieważnienie  czynności 

odrzucenia  złożonej  przez  niego  oferty.  Działając  z  ostrożności  (wraz  z  wnioskiem  

o  unieważnienie),  Odwołujący  przesłał  Zamawiającemu  ponownie  oświadczenie  z  dnia  27 

sierpnia 2020 r. wraz z aneksem do gwarancji ubezpieczeniowej za

płaty wadium datowanym 

na  24  sierpnia  2020  r. 

przedłużającym  ważność  wadium  do  dnia  29  września  2020  r. 

Odwołujący  zauważył,  że  do  dnia  wniesienia  odwołania  Zamawiający  nie  ustosunkował  się 

do  prośby  Odwołującego.  W  ocenie  Odwołującego,  decyzja  Zamawiającego  o  odrzuceniu 

złożonej  przez  niego  oferty  jest  niezasadna,  bowiem  stanowiące  podstawę  odrzucenia 

przepisy  89  ust.  1  pkt.  7a  i  7b  ustawy 

Pzp  nie  mają  zastosowania  względem  oferty 

Odwołującego. 

Uzasadniając  zarzut  naruszenia  przez  Zamawiającego  art.  89  ust.  1  pkt  7a  ustawy 

Pzp 

Odwołujący  podniósł,  że  przepis  art.  89  ust.  1  pkt.  7a  ustawy  Pzp  jest  podstawą 

odrzucenia  oferty  tylko  w  przypadku  braku  wyrażenia  przez  wykonawcę  zgody  na 

przedłużenie ważności oferty w sytuacji, gdy zamawiający - zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy 

Pzp  - 

wezwał  wykonawcę  do  wyrażenia  zgody  na  przedłużenie  terminu  związania.  

Odwołujący  zaznaczył,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu  Zamawiający  wystąpił  z  takim 

wezwaniem  do  Odwo

łującego  tylko  raz  w  dniu  21  maja  2020  r.  i  otrzymał  wszystkie 

wymagane dokum

enty. Kolejnych wezwań w tej sprawie Zamawiający już nie mógł kierować, 

a  tym  samym  Odwołujący  nawet  nie  miał  obowiązku  samodzielnego  wydłużania  terminu 

związania ofertą. 

Odwołujący  stwierdził,  że  upływ  terminu  związania ofertą nie powoduje nieważności 

sam

ej oferty ani niezgodności z przepisami prawa, zatem nie stanowi przeszkody w uznaniu 

danej oferty za najkorzystniejszą w postępowaniu i w konsekwencji przeszkody w zawarciu 

ważnej  umowy.  Upływ  tego  terminu  przesądza  jedynie  o  braku  istnienia  po  stronie 

wy

konawcy  obowiązku  zawarcia  umowy  na  warunkach  przedstawionych  w  ofercie. 

Odwołujący  przywołał  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  7  marca  2017  r.,  sygn.  akt 

KIO 324/17, 

wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt XXIII 

Ga 924/14, oraz 

wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 września 2012 r., sygn. akt XIII 

Ga 379/12.  

Odwołujący  wywiódł,  że  skoro  przepis  art.  89  ust.  1  pkt  7a  ustawy  Pzp  odnosi  się 

wyłącznie  do  sytuacji  braku  wyrażenia  przez  wykonawcę  zgody  na  przedłużenie  terminu 

związania  ofertą  w  związku  z  wezwaniem  Zamawiającego,  nie  jest  możliwe  rozszerzenie 

dyspozycji  tego  przepisu  na  zupełnie  inne  stany  faktyczne,  w  których  nie  występuje  ani 

przesłanka  wezwania  Zamawiającego  do  przedłużenia  terminu  związania  ofertą,  ani  brak 

zgody  ze  strony  wykonawcy  na  przedłużenie  tego  terminu.  Odwołujący  zaznaczył,  że  

w  przedmiotowym 

postępowaniu  mamy  do  czynienia  właśnie  z  takim  innym  stanem 

faktycznym, nie odpowiadającym regulacji art. 89 ust. 1 pkt. 7a ustawy Pzp, który to przepis 

zost

ał  błędnie  zastosowany  przez  Zamawiającego.  Zdaniem  Odwołującego,  z  uwagi  na 

powyższe,  jak  również  na  ważność  oferty  wykonawcy,  co  do  której  nie  przedłużono 

skutecznie  terminu  związania  ofertą,  Zamawiający  powinien  był  dokonać  oceny  i  badania 

oferty  Odwołującego,  nie  zaś  jej  odrzucenia.  Odwołujący  zwrócił  uwagę  na  opinię  Urzędu 

Z

amówień  Publicznych  (informacja  o  wyniku  kontroli  doraźnej  UZP/DKUE/KU/75/2010),  

w  której  stwierdzono:  „Biorąc  pod  uwagę  fakt,  że  przepisy  prawa  nie  przewidują  zakazu 

wyboru  oferty 

wykonawcy,  który  nie  jest  już  związany  swoją  ofertą,  nie  ma  podstaw,  by 

zamawiający nie dokonywał oceny takiej oferty”.  

Odwołujący 

zauważył, 

że 

Zamawiający 

w 

dokumentacji 

przetargowej,  

a w szczególności w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, nie przewidział bardziej 

rygorystycznych  obowiązków  w  zakresie  przedłużania  terminu  związania  ofertą  niż  jest  to 

uregulowane  w  art.  85  ust.  2  ustawy 

Pzp,  w  tym  nie  przewidział  kilkukrotnego  obowiązku 

wyrażania  zgody  na  przedłużenie  terminu  przez  wykonawców.  W  ocenie  Odwołującego, 

s

koro  Odwołujący  miał  obowiązek  wyłącznie  jeden  raz  w  trakcie  postępowania,  

w  odpowiedzi  na  wniosek  Zamawiającego,  wyrazić  zgodę  pod  rygorem  odrzucenia  jego 

oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7a i 7b ustawy 

Pzp i zgodę taką wyraził, to w dalszym 

toku  p

ostępowania  Zamawiający  nie  miał  podstawy  prawnej  ani  by  takiej  zgody  ponownie 

żądać, ani by ofertę Odwołującego z uwagi na brak wyrażenia ponownej zgody odrzucić.  

Odwołujący  wskazał  na  postanowienie  Trybunału  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  

z  dnia  13  lipca  2017  r.  (sygn.  akt  C-35/17), 

w  którym  TSUE  stwierdził,  że  „(...)  zasadę 

równego traktowania i obowiązek przejrzystości należy interpretować w ten sposób, że stoją 

one  na  przeszkodzie  wykluczeniu  wykonawcy  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  wskutek  niespełnienia  przez  tego  wykonawcę  obowiązku,  który  nie  wynika 

wyraźnie z dokumentacji przetargowej." Odwołujący podał, że Trybunał zwrócił także uwagę, 

że  zasada  równego  traktowania  i  obowiązek  przejrzystości  tym  bardziej  stoją  na 

przeszkodzie wykluczeniu wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, 

gdy  z  powodu  rozbieżnych  stanowisk  w  orzecznictwie  krajowym  warunek,  którego 

przestrzeganie  jest  wymagane,  nie  wynika  nawet  z  wykładni  właściwych  uregulowań, 

dokonywanej przez odpowiednie sądu.  

Odwołujący  stwierdził,  że  ww.  postanowienie  TSUE  wydaje  się  newralgiczne  

w  za

kresie  oceny  zasadności  zarzutu  objętego  odwołaniem.  Jak  wskazał  Odwołujący, 

r

ozstrzygnięcie  TSUE  przyjęło  się  w  aktualnej  linii  orzeczniczej  Krajowej  Izby  Odwoławczej  

i  znajduje  odzwierciedlenie  w  licznych  wyrokach  wydawanych  przez  Izbę.  Przykładowo 

Odwołujący przywołał: 

-  wyrok  z  dnia  27 

września 2018 r. (sygn. akt KIO 1864/18) - „Wykładnia przepisów art. 89 

ust. 1 pkt 7a oraz art. 85 ust. 

2 p.z.p. w zakresie ich obopólnej relacji prowadzi do wniosku, iż 

odrzucenie  oferty  wykonawcy  może  nastąpić  jedynie  w  przypadku,  gdy  wykonawca  nie 

zgodził  się  na  przedłużenie  terminu  związania  ofertą,  mimo  że  zamawiający  uprzednio 

zwrócił  się  do  wykonawcy  o  wyrażenie  takiej  zgody.  W  świetle  powyższego,  kiedy 

zamawiający  nie  wzywał  wykonawcy  do  przedłużenia  terminu  związania  ofertą,  bo  np. 

wyczerpał  już jednokrotność wezwania,  a wykonawcy  upłynął  termin  związania ofertą,  brak 

jest  podstaw  do  odrzucenia  ofert

y  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7a  p.z.p.,  gdyż  w  tej 

sytuacji nie można twierdzić, iż wykonawca nie wyraził zgody”; 

-  wyrok  z  dnia  11  kwietnia  2018  r.  (sygn.  akt  KIO  586/18)  - 

„Przesłanki  odrzucenia  ofert 

wymienione w art. 89 ust. 1 p.z.p. nie zawierają dyspozycji prawnej odnośnie sytuacji braku 

dokonania  przez  wykonawcę  samodzielnego  przedłużenia  terminu  związania  ofertą.  Próba 

w

ywodzenia  z  treści  art.  89  ust.  1  pkt  7a  p.z.p.  takiej  dyspozycji  jest  niedopuszczalną 

interpretacją  rozszerzającą  przez  analogię,  z  pominięciem  wynikającej  z  dobrych  praktyk 

legislacyjnych  zasady,  że  takie  same  sformułowania  zawarte  w  jednym  akcie  prawnym  

(w tym przypadku art. 85 ust. 2 p.z.p. i art. 89 ust. 1 pkt 7a p.z.p.) nie mo

gą być odmiennie 

interpretowane”. 

Argumentując  zarzut  naruszenia  przez  Zamawiającego  art.  89  ust.  1  pkt  7b  ustawy 

Pzp Odwołujący wyraził pogląd, że interpretacja celowościowa przepisów art. 89 ust. 1 pkt. 

7a i 7b ustawy Pzp w związku z art. 85 ust. 2 i 4 ustawy Pzp nie pozostawiają wątpliwości, że 

ins

tytucja  wadium  uregulowana  przepisami  Pzp  jest  ściśle  związana  z  terminem  związania 

ofertą  i  służy  zabezpieczeniu  tego  okresu  w  kontekście  interesów  Zamawiającego. 

Odwołujący  zwrócił  uwagę  na  stanowisko  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wyrażone  w  wyroku  

z  dnia  25  kwietnia  2019  r.  (sygn.  akt  KIO  630/19)

,  zgodnie  z  którym:  „Izba  zgadza  się  ze 

stanowiskiem, że dyspozycja art. 85 ust. 4 ZamPublU  wskazuje na to, że wadium powinno 

zabezpieczać  pełen  okres  związania  ofertą.  Celem  tej  regulacji  jest  zabezpieczenie 

intere

sów  zamawiającego  w  ten  sposób,  aby  złożona  oferta  była  zabezpieczona  wadium 

przez  cały  termin,  w  jakim  wykonawca  jest  związany  jej  treścią”.  Zdaniem  Odwołującego, 

p

owyższe  oznacza,  że wykonawca  nie  jest  zobowiązany  do  wnoszenia  wadium  w  sytuacji, 

kiedy ni

e jest zobligowany do przedłużenia terminu związania ofertą.  

W  ocenie  Odwołującego,  w  przypadku,  kiedy  nie  jest  możliwe  odrzucenie  oferty 

wykonawcy ze względu na brak skutecznego przedłużenia terminu związania ofertą, nie jest 

również  możliwe  samoistne  odrzucenie  oferty  tego  wykonawcy  ze  względu  na  brak 

przedłużenia  ważności,  czy  też  brak  wniesienia  nowego  wadium  w  celu  zabezpieczenia 

przedłużonego terminu związania ofertą. Odwołujący stwierdził, że w opisanej sytuacji art. 89 

ust 1 pkt. 7b ustawy Pzp ma 

charakter wtórny, nie zaś samoistny względem przepisu art. 89 

ust. 1 pkt. 7a ustawy Pzp. 

Odwołujący  przywołał  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  28  grudnia  2016  r. 

(sygn.  akt 

KIO  2370/16):  „(...)  Przepis  art.  89  ust.  1  pkt  7b  Prawa  zamówień  publicznych 

kreuje dla zamawiającego obowiązek odrzucenia oferty wykonawcy, który nie wniósł wadium 

lub wniósł je w sposób nieprawidłowy. Oznacza to, że podstawą odrzucenia oferty może być 

wyłącznie  taka  sytuacja,  w  której  oferta  nie  pozostaje  zabezpieczona  wadium  w  czasie,  

w którym wykonawca pozostaje związany ofertą lub też to zabezpieczenie jest niewłaściwe”. 

Odwołujący  stwierdził,  że jeżeli  upływa termin związania ofertą,  a w  świetle  przepisów  Pzp 

nie jest możliwe w danych okolicznościach odrzucenie oferty wykonawcy ze względu na brak 

przedłużenia  tego  terminu,  nie  jest  również  możliwe  odrzucenie  oferty  ze  względu  na  brak 

jednoczesnego  przedłużenia  ważności  wadium  lub  brak  wniesienia  nowego  wadium.  

W ocenie Odwołującego, brak wadium w takiej sytuacji skutkuje jedynie tym, że w przypadku 

uchylenia się wybranego wykonawcy od podpisania umowy, Zamawiający nie dysponuje już 

narzędziem sankcyjnym w postaci zatrzymania wadium.  

Odwołujący zaznaczył, że nie pozostał bierny w prowadzonym przez Zamawiającego 

postępowaniu w zakresie dotyczącym samodzielnego przedłużania terminu związania ofertą 

i  przedłużenia  ważności  wadium,  pomimo  braku  takiego  obowiązku.  Odwołujący  nie  tylko 

uczynił  zadość  wezwaniu  Zamawiającego  z  dnia  21  maja  2020  r.  w  przedmiocie 

przedłużenia  terminu  związania  ofertą  i  wniesienia  wadium,  ale  również  we  własnym 

zakresie, bez stosow

nego wezwania ze strony Zamawiającego, dbał o zachowanie ciągłości 

terminu  związania  ofertą  i  jednoczesnego  przedłużenia  ważności  wadium,  przedkładając 

Zamawiającemu  stosowne  dokumenty.  W  dniu  28  sierpnia  2020  r.  Odwołujący  również 

podjął  działania  mające  na  celu  złożenie  w  postępowaniu  kolejnego  oświadczenia  

o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  z  dnia  27  sierpnia  2020  r.  wraz  z  aneksem  do 

gwarancji  wadialnej  z  dnia  24  sierpnia 

2020  r.,  lecz  na  skutek  problemów  technicznych 

niemożliwe  okazało  się  zamieszczenie  tych  dokumentów  na  platformie  zakupowej 

Zamawiającego.  Zamawiający  otrzymał  od  Odwołującego  komplet  ww.  dokumentów,  które 

zdaniem  Odwołującego  należało  ocenić  przez  pryzmat  art.  65  §  1  KC  w  kontekście  oceny 

oświadczenia  woli  Odwołującego  co  do  dalszego  ubiegania  się  o  udzielenie  zamówienia  

i  zawarcia  umowy  w  sprawie zamówienia publicznego.  Zdaniem Odwołującego,  dokumenty 

te  powinny  były  przekonać  Zamawiającego,  że  wolą  Odwołującego  było  skuteczne 

przedłużenie terminu związania ofertą i przedłużenie ważności wadium (nawet jeśli nie było 

takiego obowiązku po stronie Odwołującego), a odrzucenie jego oferty na podstawie 89 ust. 

1 pkt. 7a i 7b ustawy Pzp było w tej sytuacji nieprawidłowe i niezgodne z przepisami ustawy 

Pzp,  zwłaszcza  w  świetle  przytoczonego  w  treści  odwołania  orzecznictwa  KIO,  sądów 

powszechnych oraz TSUE. 

Odwołujący  stwierdził,  że  w  świetle  opisanych  okoliczności  oraz  wspomnianego 

orzecznictwa Krajowej Izby O

dwoławczej uznać należy, że art. 89 ust. 1 pkt 7a i 7b ustawy 

Pzp  nie  mogły  w  przedmiotowej  sprawie  stanowić  podstawy  odrzucenia  oferty 

Odwołującego.  Odwołujący  zwrócił  uwagę  na  aktualność  oświadczenia  woli  w  zakresie 

ubiegania się o udzielenie zamówienia i zawarcia z Zamawiającym umowy, czego wyrazem 

ma być także wniesione odwołanie. Zaznaczył, że ważne pozostaje również zabezpieczenie 

wadialne wniesione przez Odwołującego. 

Do  postępowania  odwoławczego  przystąpienie  po  stronie  Zamawiającego  zgłosili 

wykonawca 

„Schuessler-Plan Inżynierzy Sp. z o.o.” oraz wykonawcy wspólnie ubiegający się 

o udzielenie zamówienia: Fehlings Krug Polska Sp. z o.o. i Infrares Sp. z o.o.   

W dniu 9 października 2020 r. Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której 

wniósł  o  jego  oddalenie  w  całości  oraz  o  zasądzenie  na  rzecz  Zamawiającego  kosztów 

postępowania.  

Na rozprawie strony 

podtrzymały dotychczas prezentowane stanowiska. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  rozpoznając  złożone  odwołanie  na  rozprawie  

i  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy  wymieniony  w  treści  uzasadnienia,  jak 

również stanowiska stron i uczestników postępowania zaprezentowane na piśmie i ustnie do 

protokołu posiedzenia i rozprawy, ustaliła i zważyła co następuje. 

Izba  stwierdziła,  że  Odwołujący  legitymuje  się  interesem  we  wniesieniu  środka 

ochrony prawnej, o którym mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Zakres zarzutów, w sytuacji 

ich  potwierdzenia  się,  wskazuje  na  pozbawienie  Odwołującego  możliwości  uzyskania 

zamówienia  i  jego  realizacji,  narażając  go  tym  samym  na  poniesienie  w  tym  zakresie 

wymiernej szkody.  

Rozpoznając  odwołanie  w  granicach  podniesionych  zarzutów  Izba  uznała,  że 

zaistniały podstawy do jego uwzględnienia.   

W  pierwszej  kolejności  zauważenia  wymaga,  że  przedmiotowy  spór  nie  obejmuje 

prawidłowości działania platformy, na której prowadzone jest postępowanie. Odwołujący nie 

podniósł zarzutów w tym zakresie. Odwołujący nie twierdzi także, że w dniu 28 sierpnia 2020 

r.  zamieścił  na  platformie  oświadczenie  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  z  dnia  27 

sierpnia  2020  r.  wraz  z  aneksem  do  gwarancji  wadialnej  z  dnia  24  sierpnia  2020  r.  Stan 

faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie jest bezsporny.   

Izba  stwierdziła,  że  oferta  Odwołującego  podlega  odrzuceniu  ze  względu  na 

okoliczność, że Odwołujący nie wniósł wadium na przedłużony okres związania ofertą, tj. na 

podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7b  ustawy  Pzp. 

Przepis  ten  nakłada  na  Zamawiającego 

obowiązek  odrzucenia  oferty,  jeżeli  wadium  nie  zostało  wniesione  lub  zostało  wniesione  

w  sposób  nieprawidłowy,  jeżeli  zamawiający  żądał  wniesienia  wadium.  W  przedmiotowym 

postępowaniu  Zamawiający  wymagał  wniesienia  wadium  (pkt  11.1  Instrukcji  dla 

Wykonawców).  

Izba  miała  na  względzie,  że  wadium  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego 

stanowi 

finansowe 

zabezpieczenie  interesów  zamawiającego  przed 

nierzetelnym wykonawcą, który poprzez określone działania lub zaniechania mógłby wpłynąć 

na  wynik  postępowania.  Zamawiający  uprawniony  jest  do  zatrzymania  wadium  w  sytuacji, 

gdy  wykonawca  uchyla  się  od  podpisania  umowy,  tj.  w  przypadkach  określonych  w  art.  46 

ust. 5 ustawy Pzp, 

jak również na skutek innych zaniechań wykonawcy określonych w art. 46 

ust. 4a ustawy Pzp.  

Izba miała na uwadze, że ustawodawca nie rozróżnia kwestii przedłużenia ważności 

wadium  w  zależności  od  tego  czy  nastąpiło  ono  na  wezwanie  Zamawiającego  czy  

z inicjatywy wykonawcy. Oferta powinna być zabezpieczona wadium, co jest istotne z uwagi 

na  jego  funkcję  zabezpieczającą  i  kompensacyjną.  Wyjątkiem  jest  sytuacja,  gdy 

Zamawiający  dokonał  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  –  wówczas  obowiązek  wniesienia 

nowego  wadium  lub  jego  przedłużenia  dotyczy  jedynie  wykonawcy,  którego  oferta  została 

wybrana jako najkorzystniejsza (art. 46 ust. 1 ustawy Pzp). 

Odwołujący, jako profesjonalista, 

zobowiązany był do przedłużenia wadium, skutecznie, z należytą starannością (art. 355 § 2 

k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp).  

W  sytuacji,  jaka  zaistniała  w  przedmiotowym  postępowaniu,  wobec  tego,  że  oferta 

Odwołującego  nie  jest  zabezpieczona  wadium,  ustawodawca  zobowiązuje  zamawiającego 

do  odrzucenia  takiej  oferty. 

Z  uwagi  na  powyższe,  Izba  stwierdziła,  że  czynność 

Zamawiającego polegająca na odrzuceniu oferty złożonej przez Odwołującego na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp była prawidłowa.  

W zakresie zarzutu narusze

nia przez Zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 7a ustawy Pzp 

Izba przychyliła się do stanowiska znacząco przeważającego w orzecznictwie Krajowej Izby 

Odwoławczej  i  sądów  okręgowych,  w  myśl  którego  nie  przedłużenie  samodzielne  przez 

wykonawcę terminu  związania  ofertą nie może stanowić  podstawy  do  odrzucenia oferty  na 

podstawie  art.  89  ust.  1 pkt  7a  ustawy  Pzp.  A

naliza treści art. 89 ust. 1 pkt 7a ustawy Pzp 

prowadzi  do  wniosku,  że  obowiązek  zamawiającego  odrzucenia  oferty  wykonawcy 

aktualizuje  się  w  sytuacji,  w  której  na  jego  wezwanie  do  przedłużenia  terminu  związania 

ofertą,  wykonawca  takiej  zgody  nie  wyrazi.  Wniosek  taki  należy  wywieść  z  użytego  przez 

ustawodawcę w komentowanym przepisie sformułowania „nie wyraził zgody, o której mowa 

art.  85  ust.  2”,  bowiem  właśnie  o  wyrażeniu  zgody  w  odpowiedzi  na  wezwanie 

zamawiającego do przedłużenia terminu związania ofertą jest mowa w art. 85 ust. 2 ustawy 

Pzp.  Gdyby  ustawodawca  chciał  zrównać  sytuację,  w  której  wykonawca  nie  przedłuża 

terminu związania ofertą samodzielnie z sytuacją nie przedłużenia tego terminu na wezwanie 

zamawiającego, powodem odrzucenia oferty uczyniłby brak związania ofertą. Ustawodawca 

nie  zdecydował  się  jednak  na  takie  rozwiązanie,  szczególne  znaczenie,  biorąc  pod  uwagę 

sankcję,  przypisując  czynności  dokonywanej  na  wezwanie  zamawiającego  w  przedmiocie 

przedłużenia  terminu  związania  ofertą.  Izba  miała  ponadto  na  uwadze  konieczność  ścisłej 

wykładni przepisów o charakterze sankcyjnym, do których należy niewątpliwie art. 89 ust. 1 

pkt  7a  ustawy  Pzp.  Zasa

dność  stanowiska  zaprezentowanego  przez  Odwołującego  

w przedmiotowym zakresie 

dodatkowo wzmacnia orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii 

Europejskiej z dnia 13 lipca 2017 r. w sprawie C-35/17 (Saferoad Grawil sp. z o.o., Saferoad 

Kabex  sp.  z  o.o.  przeci

wko  Generalnej  Dyrekcji  Dróg  Krajowych  i  Autostrad  Oddział  w 

Poznaniu), 

w  którym  Trybunał  podkreślił,  iż  zasadę  równego  traktowania  i  obowiązek 

przejrzystości należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykluczeniu 

wykonawcy 

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  wskutek  niespełnienia 

przez  tego  wykonawcę  obowiązku,  który  nie  wynika  wyraźnie  z  dokumentacji  przetargowej 

ani 

z przepisów obowiązującego prawa. 

W takim stanie rzeczy, Izba stwierdziła naruszenie przez Zamawiającego art. 89 ust. 

1  pkt  7a  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  85  ust.  2  ustawy  Pzp  przez  odrzucenie  oferty 

Odwołującego.  Jednak,  z  uwagi  na  fakt,  że  potwierdziła  się  zasadność  odrzucenia  przez 

Zamawiającego  oferty  Odwołującego  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7b  ustawy  Pzp, 

naruszenie ww.  przepisów  pozostaje bez  wpływu  na  wynik  postępowania.  Mając  powyższe 

na uwadze, na podstawie art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, orzeczono jak w sentencji.  

O  kosztach 

postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku  na 

podstawie  art. 

192 ust. 9 i  10  ustawy  Pzp oraz  § 5 ust.  3  pkt  1 w  zw.  z  § 3 pkt  1  i  2 lit. b 

r

ozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w sprawie  wysokości 

i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972), zaliczając w poczet 

kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  uiszczoną  przez  Odwołującego 

tytułem  wpisu  od  odwołania  oraz  zasądzając  od  Odwołującego  na  rzecz  Zamawiającego 

uzasadnione  koszty  po

niesione  przez  niego  z  tytułu  wynagrodzenia  pełnomocnika  

w wysokości 3 600 zł.  

Przewodniczący :  ………………………………