KIO 3066/21 WYROK dnia 9 listopada 2021 r.

Sygn. akt KIO 3066/21 

WYROK 

z dnia 9 listopada 2021 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   –   w składzie: 

Przewodniczący:      Anna Packo 

Aneta Mlącka 

Magdalena Rams 

Protokolant:             

Adam Skowroński  

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2021 

r., w Warszawie, odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 18 października 2021 r. przez wykonawcę  

IDOM Inżynieria, Architektura i Doradztwo Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością  

z siedzibą we Wrocławiu 

w postępowaniu prowadzonym przez 

PKP Polskie Linie Kolejowe Spółkę akcyjną z siedzibą w Warszawie  

przy udziale: 

A.  wykonawcy  Systra 

Société  anonyme  z  siedzibą  w  Paryżu  (Francja)  działającej 

poprzez Systra Spółkę akcyjną Oddział w Polsce z siedzibą we Wrocławiu, 

B.  wykonawcy 

Egis  Poland  Spółki  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  

w Warszawie 

zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

umarza postępowanie odwoławcze w zakresie zarzutu nr 1 i 4 odwołania, 

2.  oddal

a odwołanie w zakresie zarzutu nr 2 i 3, 

kosztami  postępowania  obciąża  IDOM  Inżynieria,  Architektura  i  Doradztwo  Spółkę  

z ograniczoną odpowiedzialnością i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  IDOM  Inżynieria, 

Architektura i Doradztwo Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością tytułem wpisu od 

odwołania, 

zasądza  od  IDOM  Inżynieria,  Architektura  i  Doradztwo  Spółki  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  na  rzecz  Systra  Société  anonyme  działającej  poprzez  Systra 

Spółkę akcyjną Oddział w Polsce kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset 

złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  

z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  art.  580  ust.  1  i  2 

ustawy z dnia 11 września 2019 r.  – Prawo 

zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2021  r.,  poz.  1129  z  późn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  

– w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………..… 

……………………..… 

……………………..… 

Sygn. akt: KIO 3066/21 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  na  opracowanie  dokumentacji  projektowej  dla  szlaku  Księginice  – 

Brzeg Dolny wraz z nadzorem autorskim realizowanego w ramach projektu pn. Prace na linii 

kolejowej  C-

E59  na  odcinku  Wrocław  Brochów/Grabiszyn  Głogów  na  podstawie  ustawy  

z d

nia 19 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych.     

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane 2 kwietnia 2021 r. w Dzienniku Urzędowym 

Unii Europejskiej pod numerem 2021/S 065-

169269. Wartość zamówienia przekracza progi 

unijne, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych.  

I Stanowisko Odwołującego  

Odwołujący  –  IDOM  Inżynieria,  Architektura  i  Doradztwo  Sp.  z  o.o.  wniósł  odwołanie 

zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

1. art. 226 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 224 ust. 6 ustawy Prawo 

zamówień publicznych poprzez 

bezprawne przyjęcie, że oferta Odwołującego zawiera rażąco niską cenę i że Odwołujący nie 

złożył  wyjaśnień  w  wymaganym  przez  Zamawiającego  zakresie  oraz  odrzucenie  oferty 

Odwołującego, a także poprzez zaniechanie wezwania do złożenia wyjaśnień dodatkowych, 

2. art. 226 ust. 1 pkt 2a w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 oraz w związku z art. 111 pkt 6 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  poprzez  bezprawne  przyjęcie,  iż  wobec  oferty  Odwołującego 

zachodzi wskazana podstawa odrzucenia, 

3.  art

.  253  ust.  1  pkt  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez  niewyczerpujące 

uzasadnienie podstawy faktycznej i prawnej odrzucenia oferty, 

4.  a  w  konsekwencji  także  art.  239  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez 

wybór oferty, która nie jest najkorzystniejsza w postępowaniu. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  poprzez  nakazanie  Zamawiającemu: 

unieważnienia  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  ponowienia  czynności  badania  

i oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego oraz o zasądzenie od Zamawiającego 

kosztów postępowania odwoławczego poniesionych przez Odwołującego. 

W  uzasadnieniu  odwołania  Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  odrzucił  jego  ofertę  

w  oparciu  o  dwie  podstawy:  art.  226  ust.  1  pkt  8  w  zw.  z  art.  224  ust.  6  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych oraz art. 226 ust. 1 pkt 2a w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy Prawo 

zamówień publicznych. 

W  uzasadnieniu  zarzutu  nr  1  Odwołujący  wskazał,  że  został  wezwany  do  udzielenia 

wyjaśnień,  w  tym  złożenia  dowodów  w  zakresie  wyliczenia  ceny  oferty  po  aukcji 

elektronicznej  zgodnie  z  art.  224  ust.  2  pkt  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  

W  odpowiedzi  na  wezwanie  przedłożył  wyjaśnienia,  które,  zdaniem  Zamawiającego  nie 

zawierają  żadnej  informacji  dotyczącej  zgodności  z  przepisami  z  zakresu  prawa  pracy,  co 

jest  sprzeczne  z  przepisami  i  treścią  wezwania  do  wyjaśnienia.  Kalkulacja  nie  zawiera 

bowiem  informacji,  czy  uwzględniono  koszty  składek  finansowanych  przez  pracodawcę 

(emerytalna,  rentowa,  wypadkowa,  fundusz  pracy,  fundusz  gwarantowanyc

h  świadczeń 

pracowniczych)  i  na  podstawie  wyjaśnień  nie  można  uznać,  że  Odwołujący  sprostał 

obowiązkowi  wyjaśnieniu  wynikającemu  z  przepisu  art.  224  ust.  3  pkt  4  i  6  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych,  ponieważ  wyjaśnienia,  aby  były  skuteczne  wymagają  argumentacji, 

nie  mogą  zostać  uznane  za  wyjaśnienia  oświadczenia  wykonawcy  nie  poparte  żadnymi 

dowodami.  Wyjaśnienia  Odwołującego  nie  zawierają  żadnej  informacji  na  temat  kosztów 

projektanta  w  specjalności  inżynieryjnej  mostowej.  Wkalkulowanie  w  koszty  kosztów 

doradztwa  technicznego  nie  jest  równoważne  z  kosztami  podwykonawstwa.  Biorąc 

powyższe  pod  uwagę  Zamawiający  uznał,  że  Odwołujący  nie  uzasadnił,  że  zaoferowana 

cena  nie  jest  ceną  rażąco  niską,  a  tym  samym,  czy  zaoferowana  podczas  aukcji 

elektronicznej cena 

za wykonanie zamówienia jest rzetelna i wiarygodna. 

Odwołujący nie zgodził się z oceną dokonaną przez Zamawiającego i uznał, że odrzucenie 

oferty  jest  bezpodstawne,  a  argumenty  Zamawiającego  są  merytorycznie  nieuzasadnione  

i  oparte  na  nierzetelnej  ocenie 

wyjaśnień  Odwołującego.  Zdaniem  Odwołującego  jego 

wyjaśnienia były rzeczowe, rzetelne i zawierały obszerne informacje i wyliczenia, obrazowały 

szczegółowo  sposób  skalkulowania  ceny  oferty  oraz  zostały  poparte  licznymi  dowodami  

i danymi porównawczymi, a w konsekwencji były wystarczające dla wykazania, że oferta nie 

zawiera  rażąco  niskiej  ceny.  Tym  samym  Odwołujący  należycie  wywiązał  się  z  obowiązku 

uregulowanego  w  art.  224  ust.  5  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  i  wyjaśnienia 

Odwołującego  w  żadnej  mierze  nie  mogą  być  uznane  za  niewystarczające,  a  cena 

zaoferowana przez Odwołującego – za rażąco niską. 

Dalsza  część  argumentacji  została  pominięta  w  uzasadnieniu  ze  względu  na  umorzenie 

postępowania odwoławczego w tym zakresie. 

W uzasadnieniu zarzutów nr 2 i 3 Odwołujący wskazał, że w uzasadnieniu odrzucenia jego 

oferty  Zamawiający  w  ogóle  nie  odnosi  się  do  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych,  Odwołujący  nie  ma  zatem  możliwości  polemizowania  z  argumentami 

Zamawiającego.  Jednoznacznie  wskazuje  to  zatem  na  niewyczerpujące  uzasadnienie 

podstawy faktycznej i prawnej odrzucenia oferty, a tym samym naruszenie art. 253 ust. 1 pkt 

2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Zdaniem  Odwołującego  można  jednak 

domniemywać, że Zamawiający w  ogóle nie  wziął  pod uwagę  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych,  względnie,  iż  uznał,  że przedstawienie  informacji  wprowadzających 

w błąd nastąpiło przed upływem roku od dnia złożenia JEDZ w postępowaniu. 

Art. 111 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych stanowi, iż w przypadku, o którym mowa 

w  art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  wykluczenie  wykonawcy 

następuje  na  okres  roku  od  zdarzenia  będącego  podstawą  wykluczenia.  Zamawiający  nie 

może  pominąć  wyznaczonego  ustawą  okresu  „przedawnienia”.  Jak  wskazuje  UZP  

w  komentarzu  do  art.  111  ustawy  z  2019  r.:  „Jeżeli  przewidziany  w  art.  111  Pzp  okres 

wykluczenia  dobiegnie  końca,  zamawiający  nie  ma  prawa  wykluczyć  wykonawcy  

z  postępowania  ze  względu  na  daną  podstawę  wykluczenia.  Po  upływie  przewidzianego 

okresu  rz

etelność  wykonawcy  nie  może  być  kwestionowana  z  powodu  popełnionego 

wcześniej  czynu,  nawet  bez  podjęcia  działań  mających  na  celu  samooczyszczenie.” 

Niewątpliwie  zatem  brak  uwzględnienia  przy  badaniu  podstaw  wykluczenia  okresu 

„przedawnienia”  jest  naruszeniem  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych. 

Biorąc  z  kolei  pod  uwagę  ewentualne  przyjęcie  przez  Zamawiającego,  że  przedstawienie 

informacji prowadzających w błąd nastąpiło przed upływem roku od dnia złożenia JEDZ, to 

zgodnie z art. 109 ust. 1 pkt 

10 ustawy Pzp zamawiający może wykluczyć wykonawcę, który 

w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co 

mogło mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o 

udzielenie  zamówienia.  Z  powyższego  wynika,  iż  zdarzeniem  będącym  podstawą 

wykluczenia,  od  którego  liczony  jest  okres  „przedawnienia”,  jest  przedstawienie  informacji 

wprowadzających  w  błąd.  Okoliczności  postępowania,  do  którego  nawiązuje  Zamawiający  

w  uzasadnieniu  odrzucenia  ofer

ty  Odwołującego,  tj.  postępowania  na  „Zarządzanie  

i  sprawowanie  nadzoru  nad  opracowaniem  projektów  wykonawczych  i  wykonaniem  robót 

budowlanych  w  ramach  projektu  pn.  Rewitalizacja  i  odbudowa  częściowo  nieczynnej  linii 

kolejowej nr 182 Tarnowskie Góry – Zawiercie”, to w postępowaniu tym liderem konsorcjum 

wykonawców  była  firma  BBF  Spółka  z  o.o.,  Odwołujący  był  członkiem  tego  konsorcjum. 

Termin składania ofert w postępowaniu przypadał na 28 maja 2020 r. W tym dniu, zgodnie  

z  warunkami  zamówienia,  lider  konsorcjum  –  BBF  Spółka  z  o.o.  składając  ofertę,  złożył 

załącznik nr 8 do IDW zawierający wykaz osób na potrzeby weryfikacji kryteriów oceny ofert. 

W  tym  wykazie  zostały  przedstawione  dwie  informacje  uznane  następnie  w  wyniku 

rozstrzygnięcia  Izby  w  wyroku  z  26  października  2020  r.,  KIO  2422/20,  za  informacje 

wprowadzające  w  błąd,  tj.  informacje  że  pan  B.  na  pierwszej  z  wykazywanych  inwestycji 

pełnił  funkcję  kierownika  SRK  w  okresie  od  czerwca  2017  r.  oraz  na  drugiej  

z  wykazywanych  inwestycji  pełnił funkcję  kierownika robót  SRK.  Obie  powyższe informacje 

dotyczyły  członka  personelu  BBF  Sp.  z  o.o.  Nie  były  to  informacje  dotyczące  kadry 

Odwołującego  i  Odwołujący  nie  miał  żadnej  wiedzy  i  roli  przy  przekazaniu  tych  informacji. 

Informacje  te  zostały  przekazane  w  dniu  składania  ofert.  Wprawdzie  informacje  te  znalazły 

się ponownie w wykazie osób złożonym na załączniku nr 6a do IDW (potencjał kadrowy) 17 

lipca  2020  r.,  w  odpowiedzi  na  wezwanie  z  art.  26  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych z 2004 r., jednakże były to dokładnie te same dwie informacje, o których mowa 

wyżej, tj. te, które zostały przedstawione Zamawiającemu 28 maja 2020 r. 

Jak wynika z wyroku KIO 2422/20 „Konsorcjum BBF złożyło wraz z ofertą załącznik nr 8 IDW 

– Wykaz osób na potrzeby weryfikacji kryteriów oceny ofert, w którym wskazało na potrzeby 

spełniania  tego  warunku,  że  osoba,  którą  dysponuje  w  zakresie  PK4  to  M.  B.  Dla 

wymienionej w wykazie osoby wykonawca wskazał doświadczenie, którym legitymowała się 

wymieniona osoba 

– cztery zamówienia realizowane na rzecz inwestora – PKP Polskie Linie 

Kolejowe S.A. Z kolei wezwany do złożenia dokumentów w trybie art 26 ust. 1 ustawy Pzp, 

przystępujący  złożył  wykaz  osób  na  potwierdzenie  spełniania  warunków  udziału  

w  postępowaniu  (załącznik  nr  6a  do  IDW),  w  którym  oświadczył,  że  kieruje  na  stanowisko 

inspektora  nadzoru  w  specjalności  inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie  sterowania  ruchem 

kolejowym 

–  również  M.  B.  W  opisie  doświadczenia  wymienił  dwie  te  same  prace,  które 

wskazane zostały w wykazie, składanym na potrzeby weryfikacji kryteriów oceny ofert.” Nie 

sposób  –  jak  wydaje  się,  iż  zrobił  to  Zamawiający  –  przyjąć,  że  informacje  wprowadzajcie  

w błąd zostały przekazane Zamawiającemu dopiero 17 lipca 2020 r., skoro znalazły się one 

w dokumencie złożonym Zamawiającemu 28 maja 2020 r. i od tego dnia Zamawiający miał  

o  nich  wiedzę.  Nie  zmienia  tego  okoliczność,  iż  czynności  Zamawiającego  związane  

z  wezwaniem  do  wyjaśnień  i  uzupełnień  dotyczyły  dokumentu  złożonego  17  lipca  2020  r., 

bowiem  to  nie  moment,  w  którym  Zamawiający  podejmuje  określone  działania,  decyduje  

o upływie okresu „przedawnienia”, o którym mowa w art. 111 pkt 6 ustawy Prawo zamówień 

publicznych,  a  moment,  w  którym  informacje  zostały  Zamawiającemu  przedstawione.  

W  przeciwnym  wypadku  okres  wyklu

czenia  wykonawcy  z  postępowania  byłby  uzależniony 

od podjęcia (albo nie) określonych czynności przez zamawiającego i ich daty, nie będąc tym 

samym  ani  obiektywnym,  ani  liczonym  identycznie  dla  każdego  wykonawcy.  Taka 

interpretacja stwarzałaby niepewność po stronie wykonawcy co do terminu, w jakim będzie 

mógł  być  wykluczany  z  postępowań,  co  niewątpliwie  nie  daje  się  pogodzić  z  naczelnymi 

zasadami  zamówień  publicznych  oraz  z  zasadą  pewności  prawa.  Dodatkowo  podjęcie 

działań na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych z 2004 r. dotyczyło 

dokumentu  złożonego  17  lipca  2020  r.  tylko  z  tych  przyczyn,  iż  taka  czynność  nie  mogła 

dotyczyć  dokumentu  złożonego  28  maja  2020  r.  Wynika  to  także  z  ww.  wyroku  KIO,  

w którym Izba odniosła się do zarzutu naruszenia przez Zamawiającego art. 26 ust. 3 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  z  2004r.:  „W  tym  miejscu  wskazać  należy,  że  zamawiający 

formułując wezwanie w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp odnosił się do treści załącznika nr 6a 

do IDW 

– Potencjał kadrowy, formułując wyłącznie wątpliwości co do treści tego dokumentu. 

Dokument  przedłożony  przez  Konsorcjum  BBF  stanowił  wykaz  osób  na  potwierdzenie 

spełniania  warunków,  nie  zaś  dokument  służący  ocenie  ofert  w  ramach  kryteriów.  Z  kolei 

załącznik  nr  8  IDW  –  Wykaz  osób  na  potrzeby  weryfikacji  kryteriów  oceny  ofert,  jako  nie 

podlegający uzupełnieniom ani zmianom – nie był przedmiotem wyjaśnień i uzupełnień. Tym 

samym  należy  uznać,  że  zastrzeżenia  odwołującego  co  do  tego,  że  zamawiający  nie  był 

uprawniony  do  skierowania 

wezwania  powołując  się  na  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  –  jest 

nietrafiony.”  

Ponieważ  termin  składania  ofert  w  niniejszym  postępowaniu,  a  zatem  i  data  złożenia 

Zamawiającemu  oświadczenia  w  JEDZ,  które  stało  się  przyczyną  odrzucenia  oferty 

Odwołującego,  przypadł  na  17  czerwca  2021  r.,  odbyło  się  to  już  po  upływie  roku  od  dnia 

przedstawienia  informacji  wprowadzających  w  błąd,  o  których  mowa  powyżej.  Dlatego,  

w  ocenie  Odwołującego,  data  początkowa,  jaką  należało  przyjąć  do  oceny,  czy  okres 

wskazany  w  art.  111  pk

t  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  upłynął,  to  dzień  28  maja 

2020  r.,  czyli  dzień,  w  którym  informacje  wprowadzające  w  błąd  zostały  przedstawione 

Zamawiającemu,  a  nie  dzień,  w  którym  informacje  te  zostały  powtórzone  w  innym 

dokumencie. Z tej też przyczyny Odwołujący był uprawniony do złożenia w JEDZ odpowiedzi 

„Tak”  na  pytanie  „Czy  wykonawca  może  potwierdzić,  że:  nie  jest  winny  poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  do  weryfikacji  braku 

podstaw  wykluczenia  lub  do  weryfikacj

i  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji;  b)  nie  zataił  tych 

informacji;  c)  jest  w  stanie  niezwłocznie  przedstawić  dokumenty  potwierdzające  wymagane 

przez  instytucję  zamawiającą  lub  podmiot  zamawiający;  oraz  d)  nie  przedsięwziął  kroków, 

aby  w  bezprawny  sposób  wpłynąć  na  proces  podejmowania  decyzji  przez  instytucję 

zamawiającą  lub  podmiot  zamawiający,  pozyskać  informacje  poufne,  które  mogą  dać  mu 

nienależną  przewagę  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  lub  wskutek  zaniedbania 

przedstawić  wprowadzające  w  błąd  informacje,  które  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  

w  sprawie  wykluczenia,  kwalifikacji  lub  udzielenia  zamówienia?”  W  konsekwencji 

Odwołujący, składając powyższe oświadczenie, nie wprowadził Zamawiającego w błąd przy 

przedstawianiu  informacji  dotyczących  podstaw  wykluczenia  zawartych  w  JEDZ,  

a  wykluczenie  na  podstawie  art.  109  ust  1  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

nastąpiło z naruszeniem ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Przepisy  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  dotyczące  wykluczenia  wykonawcy  

z postępowania są przepisami sankcyjnymi, niosącymi najdalej idący skutek dla wykonawcy, 

tj.  pozbawienia  go  możliwości  ubiegania  się  o  zamówienie.  Z  tego  względu,  interpretacja 

przepisów  dotyczących  wykluczenia  powinna  podlegać  interpretacji  ścisłej,  korzystnej  dla 

wykonawcy,  a  nie  rozszerzającej,  stwarzającej  dla  wykonawcy  obszar  niepewności,  jak 

powinien w danej sytuacji się zachować. Dlatego, w ocenie Odwołującego, w przypadku, gdy 

w postępowaniu dane informacje (te same) przekazywane są wielokrotnie, należy przyjąć, iż 

to  chwila,  w  której  dana  informacja  po  raz  pierwszy  trafia  do  zamawiającego,  jest 

zdarzeniem,  o  jakim  mowa  w  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  

W przeciwnym wypadku nie sposób ustalić, które z nich miałoby być tym właściwym, które 

wykonawca (i zamawiający) mają uwzględnić przy badaniu podstaw wykluczenia. Nie można 

też  przyjąć,  iż  każde  przekazanie  tej  samej  informacji  jest  takim  zdarzeniem,  bowiem 

wówczas okres wykluczenia zależałby de facto od działań Zamawiającego podejmowanych 

w  postępowaniu,  w  tym  także  ewentualnie  działań  naruszających  ustawę  Prawo  zamówień 

publicznych.  W  ocenie  Odwołującego  można  tu  kierować  się,  w  drodze  analogii,  wyrokiem 

KIO  1781/20  zapadłym  na  gruncie  art.  24  ust.  5  pkt  4  i  art.  24  ust.  7  pkt  3  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych z 2004 r., gdzie Izba wskazała, że przepis art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy 

Prawo zamówień publicznych przewiduje trzy możliwości jego interpretacji z uwagi na użytą 

alternatywę  łączną  „lub”.  Skoro  tak,  to  termin  przedawnienia  należy  liczyć  od  pierwszego 

zdarzenia  będącego  podstawą  wykluczenia  w  ramach  trzech  z  ww.  zdarzeń  (rozwiązania 

umowy,  zasądzenia  odszkodowania,  rozwiązania  umowy  i  zasądzenia  odszkodowania). 

Odmienny sposób liczenia terminu może spowodować niepewność po stronie wykonawcy co 

do terminu, w jakim będzie mógł być wykluczany z postępowań. 

Dyspozycja  normy  art.  111  pkt  6  w  zw.  z  art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych nie obejmuje jednoznacznie okoliczności, z jakimi ma do czynienia Odwołujący  

i  Z

amawiający  w  postępowaniu.  Jest  to  obszar  interpretacyjny  nieutrwalony  dotąd 

orzecznictwem lub doktryną. W takiej sytuacji przyjęcie określonej interpretacji przepisów nie 

może  stanowić  o  lekkomyślności  lub  niedbalstwie  Odwołującego  przy  wypełnianiu  JEDZ.  

W komentarzu UZP do art. 109 pkt 10 ustawy Prawo zamówień publicznych wskazuje się, że 

wykonawca  nie  jest  winny  przedstawienia  wprowadzających  w  błąd  informacji,  jeżeli 

informacje składa w dobrej wierze, czyli błędnym, ale usprawiedliwionym przekonaniu, że są 

one prawdziwe. 

Nie  bez  znaczenia  jest  także  okoliczność,  że  informacje  uznane  za  wprowadzające  w  błąd 

nie  były  przekazane  przez  Odwołującego,  gdyż  nie  dotyczyły  jego  personelu  i  Odwołujący 

nie miał żadnej wiedzy i roli przy ich przekazaniu. 

W uzasadn

ieniu zarzutu nr 4 Odwołujący wskazał, że Zamawiający dokonał nieprawidłowego 

wyboru  oferty  najkorzystniejszej.  Gdyby  bowiem  Zamawiający  nie  naruszył  ustawy, 

dokonałby  wyboru  innej  oferty.  Zarzut  naruszenia  art.  239  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych 

jest więc konsekwencją zarzutów powyższych. 

II Stanowisko Zamawiającego  

W odpowiedzi na odwołanie Zamawiający uwzględnił odwołanie w całości.  

Podczas rozprawy Zamawiający nie przedstawił swojego stanowiska. 

III Stanowisko przystępującego Systra 

Przys

tąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego w zakresie zarzutu 

nr 2 i 3 odwołania zgłosił wykonawca Systra Société anonyme, który także zgłosił sprzeciw 

co do uwzględnienia przez Zamawiającego odwołania w zakresie zarzutu nr 2 i 3. 

W  oc

enie  przystępującego  Systra  Odwołujący  podlega  wykluczeniu  na  podstawie  art.  109 

ust.  1  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  Prezentując  odmienny  pogląd 

Odwołujący  powołuje  się  zasadniczo  na  dwa  argumenty:  czas,  w  jakim  doszło  do 

wprowadzenia  Zamawiaj

ącego  w  błąd  oraz  okoliczność,  że  informacja,  która  wprowadziła  

w błąd, dotyczyła personelu, który wykazywał inny członek konsorcjum.  

Odwołujący powołał się na treść art. 111 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych, zgodnie 

z którym wykluczenie wykonawcy następuje w przypadku, o którym mowa w art. 109 ust. 1 

pkt 10, na okres roku od zaistnienia zdarzenia będącego podstawą wykluczenia. Odwołujący 

nie kwestionuje, że sytuacja wprowadzenia w błąd Zamawiającego miała miejsce, wskazuje 

jednak,  że  od  zdarzenia  minęło  więcej  niż  rok,  zatem  podstawa  wykluczenia  nie  zachodzi. 

Kwestionuje natomiast ocenę terminu, w jakim doszło do wprowadzenia w błąd. 

Faktem  jest  zatem,  że  Odwołujący  jako  członek  konsorcjum  wprowadził  Zamawiającego  

w  błąd,  co  potwierdziła  Izba  w  wyroku  KIO  2422/20.  W  wyroku  tym  Izba  wskazała  na 

następujące  okoliczności:  28  maja  2020  r.  Odwołujący  jako  członek  konsorcjum  firm:  BBF 

Sp.  z  o.o.;  IDOM  Inżynieria,  Architektura  i  Doradztwo  Sp.  z  o.o.;  IDOM  Consulting, 

Engineering, Architecture S.A.U. ubieg

ał się o zamówienie, którego przedmiotem była usługa 

zarządzania  i  sprawowania  nadzoru  nad  opracowaniem  projektów  wykonawczych  

i  wykonaniem  robót  budowlanych  w  ramach  projektu  pn.  Rewitalizacja  i  odbudowa 

częściowo nieczynnej linii kolejowej nr 182 Tarnowskie Góry – Zawiercie. Konsorcjum wraz  

z ofertą złożoną 28 maja 2020 r. złożyło załącznik nr 8 do IDW – Wykaz osób na potrzeby 

weryfikacji  kryteriów  oceny  ofert,  wskazując  na  stanowisko  inspektora  nadzoru  

w  specjalności  inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie  sterowania  ruchem  kolejowym  M.  B.  . 

Następnie, 

lipca 

r., 

w 

odpowiedzi 

na 

wezwanie  

w trybie art. 26 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych z 2004 r., złożyło wykaz osób na 

potwierdzenie  spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu  (załącznik  nr  6a  do  IDW), 

opisując doświadczenie osoby wskazanej na stanowisko inspektora nadzoru w specjalności 

inżynieryjnej  kolejowej  w  zakresie  sterowania  ruchem  kolejowym,  również  wymieniając  

w  wykazie  M.  B.  .  25  sierpnia  2020  r. 

Zamawiający,  działając  na  podstawie  art.  26  ust.  3 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  z  2004  r.,  wezwał  konsorcjum  do  złożenia  wyjaśnień 

lub  uzupełnienia  dokumentów.  Zamawiający  wskazał  m.in.  na  nieprawidłowości  w  zakresie 

doświadczenia  osoby  wskazanej  na  stanowisko  inspektora  nadzoru  w  specjalności 

inżynieryjnej 

kolejowej 

w 

zakresie 

sterowania 

ruchem 

kolejowym  

w zakresie pozycji 1., tj. nadzór w ramach projektu „Prace na linii kolejowej E20 na odcinku 

Warszawa  Poznań  pozostałe roboty,  odcinek  Sochaczew  Swarzędz”  FIDIC  –  Zamawiający 

wskazał, 

że 

M. 

B. 

pełnił 

funkcję 

Inspektora 

nadzoru 

– 

branża 

SRK  

w  okresie  od  listopada  2018  r.,  a  nie,  jak  to  wskazało  konsorcjum,  w  okresie  od  czerwca 

2017  r.  oraz  w  zakresie  pozycji  2.,  tj.  „Poprawa  bezpieczeństwa  i  likwidacja  zagrożeń 

eksploatacyjnych na przejazdach kolejowych 

– POIiŚ 7.1-59 -ETAP I; zadanie nr 1 i 6; POIiŚ 

–  ETAP  II;  zadanie  nr  1  i  6”  Inwestycja  infrastrukturalna  realizowana  w  oparciu  

o  warunki  kontraktowe  FIDIC 

– Zamawiający wskazał, że M. B. pełnił funkcję dyrektora ds. 

technicznych, a nie, jak to wskazało konsorcjum, – funkcję kierownika robót SRK. Pismem z 

27  sierpnia  2020  r. 

konsorcjum  przyznało,  że  pan  B.  nie  posiada  wykazanego  w 

załącznikach  doświadczenia.  W  wyniku  tych  okoliczności,  po  dokonaniu  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej, wykonawca TPF Sp. z o.o. wniósł odwołanie zarzucając Zamawiającemu 

m.in. zaniechanie wykluczenia konsorcjum na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Prawo 

zamówień  publicznych  z  powodu  wprowadzenia  w  błąd  w  zakresie  przedstawienia 

załącznika  nr  8  do  IDW  –  wykazu  osób  na  potrzeby  weryfikacji  kryteriów  oceny  ofert  oraz 

załącznika  nr  6a  do  IDW  –  wykazu  osób  na  potwierdzenie  spełnienia  warunków  udziału  w 

postępowaniu. W konsekwencji orzeczenie KIO 2422/20 obejmowało ocenę wprowadzenia w 

błąd przy przedstawianiu informacji w załączniku 8 oraz załączniku 6a. Bezzasadnym zatem 

jest  twierdzenie,  że  na  podstawie  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  za 

dzień zdarzenia należy przyjąć termin złożenia oferty, a nie termin złożenia załącznika nr 6a 

do  IDW,  gdyż  za  wprowadzające  w  błąd  KIO  uznała  informacje  dotyczące  doświadczenia 

pana  B., 

przedstawione  28  maja  2020  r.  w  celu  uzyskania  punktów  w  kryteriach  oraz 

prze

dstawione 17 lipca 2020 r. w celu potwierdzenia spełniania warunków. W rzeczywistości 

konsorcjum  na  podstawie  tych  samych  informacji  wykazywało  zarówno  spełnianie  warunku 

udziału  w  postępowaniu,  jak  i  dodatkowe  doświadczenie  w  celu  uzyskania  punktów  w 

kryterium. Zatem wprowadzenie 

w błąd dotyczyło dwóch okoliczności (warunków i kryteriów). 

Oznacza  to,  że  nie  można  przyjąć  optyki  Odwołującego,  jakoby  wprowadzenie  w  błąd 

nastąpiło  28  maja  2020  r.  i  od  tej  daty  należy  obliczać  termin  określony  w  art.  111  pkt  6 

ustawy Prawo zamówień publicznych. W tej dacie Wykonawca wprowadził Zamawiającego w 

błąd  co  do  okoliczności  stanowiących  podstawę  oceny  w  kryteriach  oceny  ofert.  Następnie 

17  lipca  2020  r.  po  raz  kolejny  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  co  do  okoliczności 

stanowiących podstawę oceny w zakresie spełniania warunków udziału w postępowaniu.  

W ocenie Przystępującego datą, od której należy obliczać termin, o którym mowa w art. 111 

pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  jest  27  sierpnia  2020  r.,  kiedy  to  konsorcjum 

przyznało,  że  informacje  są  niezgodne  z  rzeczywistym  stanem  faktycznym,  czyli  przestało 

wprowadzać  Zamawiającego  w  błąd.  Przyjęcie  bowiem  interpretacji  Odwołującego 

oznaczałoby,  że  w  postępowaniach,  które  są  prowadzone  w  trybach  negocjacyjnych,  które 

trwają  niekiedy  dłużej  niż  rok,  wykonawca  nie  byłby  wykluczany  z  postępowania,  jeśli  od 

momentu  przedstawienia  nieprawdziwych  informacji  do  momentu  ujawnienia  faktu,  że  są 

nieprawdziwe,  upłynął  rok.  Co  więcej,  prezentowana  przez  Odwołującego  interpretacja 

mogłaby prowadzić do wniosku, że jeśli wykonawca raz wprowadził Zamawiającego w błąd 

przedstawiając  określoną  informację,  to  prezentując  ją  po  raz  kolejny  (w  tym  czy  innym 

postępowaniu,  innym  kontekście,  w  ramach  innej  czynności)  po  upływie  roku  od  dnia 

pierwszego wprowadzenia w błąd nie podlega wykluczeniu, gdyż liczy się dzień pierwszego 

zdarzenia,  a  nie  każdorazowe  posłużenie  się  tą  informacją  w  celu  wprowadzenia  w  błąd. 

Takie wniosek jest jednak sprzeczny z celem przepisu.  

Pojęcie  „przedstawienia  informacji”  powinno  być  interpretowane  celowościowo,  czyli  ich 

prezentowanie, utrzymywanie Zama

wiającego w błędnym przekonaniu co do rzeczywistości, 

a  nie  literalnie  dzień  przesłania  określonego  dokumentu.  Nie  jest  zatem  trafny  również 

argument  Odwołującego,  jakoby  takie  podejście  oznaczało,  że  o  terminie  „przedawnienia”,  

o którym  mowa  w  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo zamówień  publicznych  decydował  moment,  

w  jakim  to  Zamawiający  podejmie  określone  czynności.  to  wykonawca  wprowadził 

zamawiającego w błąd i utrzymywał ten stan aż do czasu, gdy Zamawiający sam zwrócił na 

to  uwagę.  Wykonawca  mógł  w  każdym  razie  naprawić  tą  sytuację,  informując 

Zamawiającego i składając samooczyszczenie. To nie czynność Zamawiającego wpływa na 

termin  „przedawnienia”,  ale  działania  wykonawcy.  Niemniej  jednak  nawet  przyjęcie,  że 

momentem wprowadzenia w błąd, od którego należy liczyć okres określony w art. 111 pkt 6 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  to  moment  złożenia  określonych  informacji 

Zamawiającemu,  to  konsorcjum  wprowadziło  Zamawiającego  w  błąd  przynajmniej 

dwukrotnie,  w  tym  17  lipca  2020  r.,  w  związku  z  tym  wcześniej  niż  rok  przed  upływem 

terminu  składania  ofert,  który  wyznaczono  na  17  czerwca  2021  r.  Odwołujący  próbuje 

bagatelizować  ten  fakt  wskazując,  że  17  lipca  2020  r.  jedynie  powtórzył  nieprawdziwe 

informacje.  Tymczasem  złożenie  załącznika  nr  6a  do  IDW  nie  stanowiło  powielenia 

informacji już raz złożonej,  lecz nową czynność dotyczącą  nowych okoliczności  (spełniania 

warunku udziału w postępowaniu), po raz pierwszy dokonywaną w tym postępowaniu.  

To, że liderem konsorcjum była BBF Sp. z o.o., a odwołujący był członkiem tego konsorcjum, 

a  obie  informacje  dotyczyły  członka  personelu  BBF  Sp.  z  o.o.,  nie  były  to  informacje 

dotyczące  kadry  Odwołującego  i  Odwołujący  nie  miał  żadnej  wiedzy  i  roli  przy 

przekazywaniu tych informacji, w ocenie przystępującego Systra nie ma znaczenia dla oceny 

podstawy  wykluczenia  Odwołującego  z  niniejszego  postępowania.  W  wyroku  KIO  2422/20 

Izba  wskazała,  że  to  wykonawca  obowiązany  jest  do  dochowania  należytej,  przynależnej 

profesjonaliście  staranności  przy  składaniu  oświadczeń  w  danym  postępowaniu.  Oceny 

postępowania  wykonawcy  dokonuje  się  przez  pryzmat  zawodowego  charakteru  jego 

działalności.  Zgodnie  z  art.  355  §  2  Kodeksu  cywilnego  należytą  staranność  dłużnika  

w  zakresie  prowadzonej  przez  niego  działalności  gospodarczej  określa  się  przy 

uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Za profesjonalistę należy uznać, co 

do  zasady,  wykonawcę  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  W  tym 

wypadku  wzorzec  należytej  staranności  nakłada  na  wykonawcę,  który  składa  ofertę, 

dokumenty 

i  oświadczenia  we  własnym  imieniu,  aby  upewnił  się,  czy  deklarowany  w  nich 

stan  rzeczy  odpowiada  rzeczywistości,  bowiem  te  składane  w  toku  przetargu  zmierzają  do 

udzielenia  zamówienia  publicznego  temu  właśnie  wykonawcy  i  mają  wpływ  na  decyzje 

podejmowane  p

rzez  zamawiającego.  Jeżeli  wykonawca  przedstawia  w  złożonym  przez 

siebie  oświadczeniu  informacje  odnośnie  osób,  którymi  dysponuje,  pozostające  

w  sprzeczności  z  faktami,  zaś  zamawiający  z  łatwością  może  dotrzeć  do  właściwych 

informacji,  to  uznać  należy,  że  wykonawca  wykazał  się  co  najmniej  niedbalstwem 

wpisującym się w hipotezę normy prawnej uregulowanej w treści art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy 

Pzp.  Jak  wskazuje  się  w  orzecznictwie,  przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest 

uzasadnione  wtedy,  gdy  osoba  ta 

zachowała  się  w  określonym  miejscu  i  czasie  w  sposób 

odbiegający  od  właściwego  dla  niej  miernika  należytej  staranności  (zob.  uzasadnienie 

wyroku Sądu Najwyższego z 10 marca 2004 r., IV CK 151/03).  

Nie  można  w  tym  kontekście  rozróżniać  sytuacji  lidera  i  członka  konsorcjum,  gdyż  za 

prezentowane informacje odpowiada każdy z członków tego konsorcjum, lider natomiast jest 

wyłącznie  wyznaczony  do  reprezentowania  konsorcjum  i  kontaktów  z  zamawiającym. 

Jednakże  jego  oświadczenia  wpływają  na  sytuację  wszystkich  członków  konsorcjum. 

Dokonując  zatem  oceny  sytuacji  członków  konsorcjum  przez  pryzmat  zawodowego 

charakteru  ich  działalności,  należy  przyjąć,  że  brak  jakiejkolwiek  weryfikacji  lub 

zabezpieczenia  się  przed  taką  sytuacją  stanowi  co  najmniej  lekkomyślność  członka 

konsorcjum.  

Istotą dochowania należytej staranności jest zbadanie okoliczności i ustalenie rzeczywistego 

stanu  rzeczy,  za  co  odpowiedzialni  są  wszyscy  członkowie  konsorcjum.  Jeśli  jeden  z  nich, 

nie  weryfikując  informacji,  godzi  się  na  ich  złożenie  w  okoliczność  postępowania 

przetargowego, godzi się także na konsekwencje określone w art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy 

Prawo zamówień publicznych. Jest to co najmniej lekkomyślność Odwołującego.  

W zakresie zarzutu nr 3 przystępujący Systra zauważył, że Odwołujący wskazał ogólnie, iż  

w  uzasadnieniu  faktycznym  odrzucenia  oferty  brakuje  odniesienia  się  do  okoliczności 

określonych  w  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  przez  co  nie  ma 

możliwości  polemizowania  z  argumentami  Zamawiającego,  co  jednak  w  dalszej  części 

odwołania  czyni.  Przystępującego  Systra  zauważył,  że

Zamawiający  w  uzasadnieniu 

wskazał,  że  zastosował  art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

„ponieważ  17  lipca  2020  r.  Konsorcjum  przedstawiło  nieprawdziwe  informacje  dotyczące 

spełniania warunków udziału w postępowaniu”. Sam brak wskazania stwierdzenia, że od 17 

lipca 2020 r, do 17 czerwca 2021 r. nie upłynął rok, o którym mowa w art. 111 ust 6 ustawy 

Prawo zamówień publicznych, nie stanowi żadnej wady uzasadnienia.  

IV Stano

wisko przystępującego Egis 

Przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego zgłosił wykonawca 

Egis  Poland  Sp.  z  o.o.  Wykonawca  ten  nie  zgłosił  sprzeciwu  co  do  uwzględnienia  przez 

Zamawiającego odwołania, nie przedstawił też swojego stanowiska podczas rozprawy 

V Stanowisko Izby 

Na wstępie Izba stwierdziła, że nie zachodzi żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem 

odwołania,  opisanych  w  art.  528  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  a  Odwołujący  ma 

interes  we  wniesieniu  odwołania  w  rozumieniu  art.  505  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych. Przepis art. 505 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych stanowi, że środki 

ochrony  prawnej  przysługują  wykonawcy,  uczestnikowi  konkursu  oraz  innemu  podmiotowi, 

jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu zamówienia lub nagrody w konkursie oraz poniósł lub 

może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy (ustawy 

Prawo zamówień publicznych). 

W odniesieniu do zarzutu nr 1 i 4 odwołania Izba stwierdziła, że w odpowiedzi na odwołanie 

Zamawiający  uwzględnił  odwołanie  w  całości.  Wykonawca  zgłaszający  przystąpienie  do 

postępowania  odwoławczego  Egis  Poland  Sp.  z  o.o.  nie  zgłosił  sprzeciwu  wobec 

powyższego  uwzględnienia,  natomiast  przystępujący  Systra  zgłosił  sprzeciw  w  zakresie 

uwzględnienia zarzutu nr 2 i 3 odwołania. 

Wobec  powyższego  oświadczenia  Zamawiającego  oraz  oświadczeń  obu  wykonawców 

przystępujących po stronie Zamawiającego Izba uznała, że Zamawiający uwzględnił zarzuty 

przedstawione  w  odwołaniu  przed  otwarciem  rozprawy,  a  wykonawcy  przystępujący  po 

stronie  zamawiającego  nie  zgłosili  sprzeciwu  co  do  uwzględnienia  zarzutu  nr  1  i  4,  zatem, 

zgodnie  z  art.  522  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  stwierdziła,  że  zachodzą 

przesłanki umożliwiające umorzenie postępowania odwoławczego w zakresie zarzutu nr 1 i 4 

i orzekła jak w punkcie 1. sentencji.  

Zgodnie  z  art.  522  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  jeżeli  uczestnik 

postępowania  odwoławczego,  który  przystąpił  do  postępowania  po  stronie  zamawiającego, 

nie wniesie sprzeciwu co 

do uwzględnienia w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu 

przez  zamawiającego,  Izba  umarza  postępowanie,  a  zamawiający  wykonuje,  powtarza  lub 

unieważnia  czynności  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  zgodnie  z  żądaniem 

zawartym  w  odwołaniu.  Natomiast  zgodnie  z  art.  522  ust.  4  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych  w  przypadku  uwzględnienia  przez  zamawiającego  części  zarzutów 

przedstawionych  w  odwołaniu,  Izba  może  umorzyć  postępowanie  odwoławcze  w  części 

dotyczącej  tych  zarzutów,  pod  warunkiem  że  w  postępowaniu  odwoławczym  po  stronie 

zamawiającego nie przystąpił w terminie żaden wykonawca albo wykonawca, który przystąpił 

po  stronie  zamawiającego,  nie  wniósł  sprzeciwu  wobec  uwzględnienia  tych  zarzutów.  

W  takim  przypadku  Izba  rozpoznaje  pozostałe  zarzuty  odwołania.  Zamawiający  wykonuje, 

powtarza  lub  unieważnia  czynności  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  zgodnie  

z żądaniem zawartym w odwołaniu w zakresie uwzględnionych zarzutów. 

Przepisy  te,  w  ocenie  Izby,  per  analogiam

,  mają  zastosowanie  także  do  poszczególnych 

zarzutów  oraz  do  sytuacji,  w  której  zamawiający  uwzględnił  odwołanie  w  całości,  lecz 

sprzeciw  został  zgłoszony  co  do  uwzględnienia  części  zarzutów  –  w  takim  wypadku  Izba 

umarza postepowanie w zakresie, którego nie dotyczy sprzeciw oraz rozpoznaje odwołanie 

co do pozostałych zarzutów. 

W odniesieniu do zarzutu nr 2 i 3 odwołania Izba ustaliła, iż stan faktyczny postępowania, tj. 

treść  dokumentów  złożonych  w  postępowaniu,  jak  też  stan  faktyczny  postępowania  na 

„Zarządzanie  i  sprawowanie  nadzoru  nad  opracowaniem  projektów  wykonawczych  

i  wykonaniem  robót  budowlanych  w  ramach  projektu  pn.  Rewitalizacja  i  odbudowa 

częściowo nieczynnej linii kolejowej nr 182 Tarnowskie Góry – Zawiercie” oraz fakt wydania 

wyroku  KIO  2422/20  z  26  października  2020  r.  nie  jest  sporny  między  Stronami  

i Przystępującymi.  

Po  zapoznaniu  się  z  przedmiotem  sporu  oraz  argumentacją  Stron,  w  oparciu  o  stan 

faktyczny  ustalony  na  podstawie  dokumentacji  postępowania  przedstawionej  przez 

Zamawiającego,  pism  oraz  stanowisk  Stron  i  przystępującego  Systra  przedstawionych 

podczas  rozprawy  Izba  ustaliła  i  zważyła,  co  następuje:  odwołanie  nie  zasługuje  na 

uwzględnienie. 

W  ramach  rozpatrywanych  zarzutów  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie:  art. 

226 ust. 1 pkt 2a w zw. z art. 109 u

st. 1 pkt 10 oraz w związku z art. 111 pkt 6 ustawy Prawo 

zamówień  publicznych  poprzez  bezprawne  przyjęcie,  iż  wobec  oferty  Odwołującego 

zachodzi wskazana podstawa odrzucenia oraz art. 253 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień 

publicznych  poprzez  niewyczerpuj

ące  uzasadnienie  podstawy  faktycznej  i  prawnej 

odrzucenia oferty. 

Powołane przepisy stanowią: 

Art.  226  ust.  1  pkt  2a  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Zamawiający  odrzuca  ofertę, 

jeżeli została złożona przez wykonawcę podlegającego wykluczeniu z postępowania. 

Art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  zamawiający  może  wykluczyć  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające w błąd, co mogło mieć istotny wpływ na 

decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Wykluczenie  wykonawcy  następuje,  

w przypadku, o którym mowa w art. 109 ust. 1 pkt 10, na okres roku od zaistnienia zdarzenia 

będącego podstawą wykluczenia. 

Art.  253  ust.  1  pkt  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych:  Niezwłocznie  po  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty  zamawiający  informuje  równocześnie  wykonawców,  którzy  złożyli 

oferty, o wykonawcach, których oferty zostały odrzucone – podając uzasadnienie faktyczne  

i prawne. 

Jak  wynika  z  uzasadnienia  czynności  Zamawiającego,  oferta  Odwołującego  została 

odrzucona na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 2a w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy Prawo 

zamówień  publicznych,  ponieważ  Odwołujący  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd,  co  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane  przez  Zamawiającego.  Zamawiający  wskazał,  że  o  udzielenie  zamówienia 

mogą  ubiegać  się  wykonawcy,  wobec  których  brak  jest  podstaw  do  wykluczenia  

z  postępowania  na  podstawie  m.in.  art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych.  Odwołujący  wraz  z  ofertą  złożył  oświadczenie  o  spełnianiu  warunków  udziału  

w  postępowaniu  oraz  braku  podstaw  wykluczenia  w  formie  JEDZ.  W  treści  JEDZ,  

w odpowiedzi na pytanie „Czy Wykonawca może potwierdzić, że: nie jest winny poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  do  weryfikacji  braku 

podstaw  wykluczenia  lub  do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji;  b)  nie  zataił  tych 

informacji;  c)  jest  w  stanie  niezwłocznie  przedstawić  dokumenty  potwierdzające  wymagane 

przez  instytucję  zamawiającą  lub  podmiot  zamawiający;  oraz  d)  nie  przedsięwziął  kroków, 

aby  w  bezprawny  sposób  wpłynąć  na  proces  podejmowania  decyzji  przez  instytucję 

zamawiającą  lub  podmiot  zamawiający,  pozyskać  informacje  poufne,  które  mogą  dać  mu 

nienależną  przewagę  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  lub  wskutek  zaniedbania 

przedstawić  wprowadzające  w  błąd  informacje,  które  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  

w  sprawie  wykluczenia,  kwalifikacji  lub  udzielenia  zamówienia”  Odwołujący  oświadczył 

„TAK”.  Zamawiający  jest  posiadaniu  informacji,  że  Odwołujący,  występując  w  konsorcjum  

z  BBF  Sp.  z  o.o.  i  IDOM  Consulting,  Engineering,  Architecture  S.A.U.,  w  innym 

prowadzonym przez Zamawiającego postępowaniu na „Zarządzanie i sprawowanie nadzoru 

nad  opracowaniem  projektów  wykonawczych  i  wykonaniem  robót  budowlanych  w  ramach 

projektu  pn.  Rewitalizacja  i  odbudowa  częściowo  nieczynnej  linii  kolejowej  nr  182 

Tarnowskie Góry – Zawiercie”, zgodnie z wyrokiem KIO 2422/20 z 26 października 2020 r. 

został  wykluczony  z  postępowania  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych  z  2004  r.,  ponieważ  17  lipca  2020  r.  konsorcjum  przedstawiło 

n

ieprawdziwe  informacje  dotyczące  spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu.  Biorąc 

powyższe  Zamawiający  stwierdził,  że  Odwołujący  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawianiu  informacji  dotyczących  podstaw  wykluczenia  zawartych  w  JEDZ,  co  mogło 

mie

ć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego  w  postępowaniu  

o udzielenie zamówienia. 

Okoliczności  faktyczne  postępowania  na  „Zarządzanie  i  sprawowanie  nadzoru  nad 

opracowaniem  projektów  wykonawczych  i  wykonaniem  robót  budowlanych  w  ramach 

p

rojektu  pn.  Rewitalizacja  i  odbudowa  częściowo  nieczynnej  linii  kolejowej  nr  182 

Tarnowskie  Góry  –  Zawiercie”  nie  były  sporne:  konsorcjum  firm,  którego  Odwołujący  był 

uczestnikiem,  zostało  wykluczone  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych  z  2004  r.,  który  był  odpowiednikiem  art.  109  ust.  1  pkt  10  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  i  stanowił,  że  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

wyklucza  się  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił 

informacje  wpr

owadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia. 

Prawidłowość  działania  Zamawiającego  w  tym  zakresie  została  potwierdziła  wyrokiem  Izby  

o sygn. KIO 2422/20.  

W  po

stępowaniu  tym  miały  miejsce  następujące  zdarzenia:  28  maja  2020  r.  konsorcjum, 

wraz z ofertą, złożyło załącznik nr 8 do IDW – wykaz osób na potrzeby weryfikacji kryteriów 

oceny  ofert,  wskazując  na  stanowisko  inspektora  nadzoru  w  specjalności  inżynieryjnej 

kolejowej w zakresie sterowania ruchem kolejowym pana B. 

. Następnie, 17 lipca 2020 r., w 

trybie art. 26 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych z 2004 r., złożyło załącznik nr 6a do 

IDW 

– 

wykaz 

osób 

na 

potwierdzenie 

spełnienia 

warunków 

udziału  

w postępowaniu. W obu dokumentach konsorcjum w ten sam sposób opisało doświadczenie 

pana  B. 

–  osoby  wskazanej  na stanowisko  inspektora  nadzoru  w specjalności  inżynieryjnej 

kolejowej  w  zakresie  sterowania  ruchem  kolejowym.  25  sierpnia  2020  r. 

Zamawiający 

wezwał 

konsorcjum 

do 

złożenia 

wyjaśnień 

lub 

uzupełnienia 

dokumentów  

w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  z  2004  r.  wskazując  na 

nieprawidłowości  w  zakresie  opisanego  w  wykazie  doświadczenia  pana  B.,  który  na  tych 

kontraktach  pełnił  inne  funkcje  niż  wskazane,  a  zatem  nie  posiada  wymaganego 

doświadczenia.  27  sierpnia  2020  r.  konsorcjum  potwierdziło,  że  przedstawione 

Zamawiającemu informacje były błędne.  

Spór w sprawie dotyczył więc jedynie określenia, od którego momentu powinien być liczony 

termin  wskazany  w  art.  111  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  W  opinii 

Odwołującego  powinien  to  być  wyłącznie  28  maja  2020  r.,  kiedy  to  błędna  informacja 

pojawiła się po raz pierwszy. 

Izba  nie  podzieliła  owego  stanowiska  Odwołującego.  W  jej  ocenie  jest  bezsporne,  że 

przedmiotowe, błędne informacje pojawiły się dwa razy, w dwóch różnych okolicznościach – 

po  raz  pierwszy  28  maja  2020  r.  w  wykazie  osób  na  potrzeby  weryfikacji  kryteriów  oceny 

ofert, sporządzonym według załącznika nr 8 do IDW, a drugi raz 17 lipca 2020 r. w wykazie 

osób na potwierdzenie spełnienia warunków udziału w postępowaniu, sporządzonym według 

załącznika  nr  6a  do  IDW.  Oba  dokumenty  zostały  złożone  w  celu  potwierdzenia  innych 

aspektów  udziału  konsorcjum  w  postępowaniu  i  różne  były  skutki  złożenia  lub  niezłożenia 

oby  dokumentów,  jak  też  ich  prawidłowości  (abstrahując  od  ewentualnego  wykluczenia  na 

podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych)  –  otóż  w  pierwszym 

przypadku  skutkiem  byłoby  uzyskanie  mniejszej  liczby  punktów  lub  0  punktów  w  kryterium 

oceny  ofert,  do  którego  informacje  się  odnosiły,  w  drugim  zaś  –  wykluczenie  konsorcjum  

z postępowania z powodu niespełnienia warunków udziału. W obu dokumentach nie musiały 

też  znajdować  się  te  same  informacje  (te  same  realizacje).  Zatem  nie  było  to  proste 

powielenie tych samych informacji odnoszących się do tych samych okoliczności.  

W  ocenie  Izby  nie  można  też  uznać,  jak  chciałby  Odwołujący,  że  wprowadzenie 

zamawiającego w błąd jest istotne jedynie w pierwszym momencie, a następnie wykonawca 

jest  ekskulpowany,  niezależnie  od  swoich  dalszych  poczynań.  Wykonawca  ma  bowiem 

możliwość różnego zachowania w takiej sytuacji: dalszego powielania błędnych informacji ( 

w  tym  utwierdzania  zamawiającego  w  przekonaniu,  że  są  prawidłowe),  sprostowania  lub 

wyjaśnienia tych informacji, przedstawienia nowych informacji, zastosowania procedury self- 

-cleaningu 

itd.  Tym  samym,  zdaniem  Izby,  Zamawiający  został  wprowadzony  w  błąd 

dwukrotnie,  tj.  28  maja  2020  r.  i  17  lipca  2020  r.  i  tym  samym  w  uzasadnieniu  odrzucenia 

oferty Odwołującego prawidłowo wskazał na datę późniejszą – 17 lipca 2020 r. jako datę, do 

której się odnosił, a co do której nie upłynął jeszcze roczny termin wskazany w art. 111 pkt 6 

ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Izba  nie podzieliła tu stanowiska przystępującego Systra co  do  daty  późniejszej,  związanej  

z  wezwaniem  do  wyjaśnień  lub  uzupełnienia  wykazu  osób  na  potwierdzenie  spełnienia 

warunków  udziału  w  postępowaniu,  gdyż  w  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawiającego  27 

sierpnia  2020  r.  konsorcjum  przyznało,  że  informacja  jest  błędna,  zatem  nie  kontynuowało 

wprowadzania Zamawiającego w błąd. 

Natomiast powołany przez Odwołującego wyrok KIO 1781/20 odnosi się do zupełnie innych 

okoliczności  i  innego  przepisu  prawnego  (art.  24  ust.  5  pkt  4  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych z 2004 r.), w którym obliczanie terminu musi następować w inny sposób, inaczej 

pozbawione by było logiki działania, jak też mogłoby powodować albo zupełny brak sankcji, 

albo  dwukrotne  sankcje 

dla  wykonawcy  za  to  samo  przewinienie  (po  rozwiązaniu  umowy 

oraz po zasądzeniu odszkodowania, które to zdarzenia może dzielić szereg lat). 

Co  do  podnoszonej  przez  Odwołującego  kwestii,  że  nie  ponosi  on  odpowiedzialności  za 

wprowadzenie  Zamawiającego  w  błąd,  ponieważ  informacje  uznane  za  wprowadzające  

w  błąd  nie  były  przekazane  przez  Odwołującego,  lecz  lidera  konsorcjum,  nie  dotyczyły 

personelu  Odwołującego  i  Odwołujący  nie  miał  żadnej  wiedzy  i  roli  przy  ich  przekazaniu,  

a wprowadzenia w błąd dokonał lider konsorcjum – Izba stwierdziła, że argument ten mógłby 

być wzięty pod uwagę, gdyby Odwołujący prawdziwość owego twierdzenia wykazał.  

Zgodnie  z  dyspozycją  art.  534  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  strony  

i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  są  obowiązani  wskazywać  dowody  dla 

stwierdzenia  faktów,  z  których  wywodzą  skutki  prawne.  Odwołujący  jednak,  poza  swoim 

twierdzeniem,  które  w  tych  okolicznościach  należy  uznać  za  gołosłowne,  nie  przedstawił 

żadnego  dowodu  na  tę  okoliczność,  co  nie  pozwalało  w  żaden  sposób  zweryfikować,  od 

kogo  informacje  te  pochodzą  –  nawet  wykaz  osób  na  potrzeby  weryfikacji  kryteriów  oceny 

ofert według załącznika nr 8 do IDW oraz wykaz osób na potwierdzenie spełnienia warunków 

udziału  w  postępowaniu  według  załącznika  nr  6a  do  IDW  zostały  przedstawione  jedynie  

w  postaci  kopii  (prawdopodobnie  skanu)  pojedynczych  stron,  nie  opatrzonych  nawet 

podpisami osób je sporządzających. Jednocześnie nie było i nie jest sporne, że zasadą jest, 

że  za  złożoną  ofertę,  jak  i  odpowiednio  inne  dokumenty  składane  w  postępowaniu 

odpowiedzialność  ponoszą  wszyscy  oferenci  ją  składający  –  wszyscy  wykonawcy  wspólnie 

ubiegających się o udzielnie zamówienia. 

Tym samym Izba nie miała żadnych podstaw do uznania owego twierdzenia za prawidłowe  

i  przesądzające  o  konieczności  od  odstąpienia  od  wykluczenia  Odwołującego  

z postępowania i odrzucenia jego oferty.  

Co  do  twierdzenia  Odwołującego,  że  jego  działania  nie  można  uznać  za  działanie  będące 

wynikiem  lekkomyślności  lub  niedbalstwa,  gdyż  nie  zostało  jednoznacznie  określone,  od 

którego momentu należy liczyć okres roczny, o którym mowa w art. 111 pkt 6 ustawy Prawo 

zamówień  publicznych  –  Izba  nie  podzieliła  stanowiska  Odwołującego.  Jak  zostało 

doskonale  opisane  w  zacytowanym  powyżej  fragmencie  wyroku  KIO  2422/20,  wykonawca 

obowiązany  jest  do  dochowania  należytej,  przynależnej  profesjonaliście  staranności  przy 

składaniu  oświadczeń  w  danym  postępowaniu,  a  oceny  jego  postępowania  dokonuje  się 

przez  pryzmat  zawodowego  charakteru  działalności,  co  wynika  wprost  z  art.  355  §  2 

Kodeksu  cywilnego.  Wzorzec  należytej  staranności  nakłada  na  wykonawcę,  który  składa  

w postępowaniu ofertę, dokumenty i oświadczenia, aby upewnił się, czy deklarowany w nich 

stan  rzeczy  odpowiada  rzeczywistości,  bowiem  mają  one  wpływ  na  decyzje  podejmowane 

przez  zamawiającego.  Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest  uzasadnione  wtedy, 

gdy  osoba  ta  zachowała  się  w  określonym  miejscu  i  czasie  w  sposób  odbiegający  od 

właściwego dla niej miernika należytej staranności. 

Jeżeli  wykonawca  nie  jest  więc  pewien,  jak  powinien  postąpić  w  danej  sytuacji,  dla 

zachowania  należytej  staranności  powinien  postąpić  z  zachowaniem  odpowiedniej 

ostrożności,  nie  zaś  przyjmować  interpretację  niekoniecznie  prawidłową,  ale  dla  siebie 

korzystną. Jeśli Odwołujący nie był pewien, w jaki sposób obliczyć termin roczny, powinien 

wyjaśnić  tę  kwestię  z  Zamawiającym  przed  złożeniem  oferty  lub,  składając  oświadczenie, 

zawrzeć odpowiednią adnotację w dokumencie JEDZ. 

Co zaś do samego zakwestionowanego przez Odwołującego uzasadnienia Izba stwierdziła, 

że  Zamawiający  nie  naruszył  art.  253  ust.  1  pkt  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych. 

Uzasadnienie bowiem jest krótkie, ale, w ocenie Izby, zawiera wystarczające informacje, by 

Odwołujący  był  w  stanie  prawidłowo  rozpoznać  motywy,  jakimi  kierował  się  Zamawiający. 

Zarzut Odwołującego w tym zakresie dotyczył braku odniesienia się w tym uzasadnieniu do 

okresu jednego roku wskazanego w art. 111 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych. Jak 

jednak  słusznie  zauważył  przystępujący  Systra,  Zamawiający  wyraźnie  wskazał  17  lipca 

2020 r. jako datę złożenia informacji, do której się odnosi, oraz do faktu złożenia konkretnego 

oświadczenia w JEDZ, które to oświadczenie zostało złożone 17 czerwca 2021 r.  – w dniu 

składania ofert. Zatem z porównania obu dat, znanych Odwołującemu, w sposób oczywisty 

wynika, że Zamawiający uznał, że okres wskazany w art. 111 pkt 6 ustawy Prawo zamówień 

publicznych  nie  upłynął.  Zamawiający  mógł  to  oczywiście  pro  forma  stwierdzić  w  swoim 

uzasadnieniu,  jednak  faktycznie  w  nic

zym  by  to  nie  zmieniało  merytorycznego  zakresu 

uzasadnienia  i  nie  wpływało  zarówno  na  sytuację  Odwołującego,  jak  i  zakres  informacji  

o przyczynach odrzucenia oferty, które mu przekazano. 

W związku z powyższym Izba orzekła jak w punkcie 2. sentencji.  

O 

kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 557 i art. 575 ustawy  

z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych oraz § 2 ust. 1 pkt 2, § 5, § 8 ust. 

2  pkt  2  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie 

szczegółowych  rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U. z 2020 r. poz. 2437). 

Zgodnie  z  dyspozycją  art.  557  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  w  wyroku  oraz  

w  postanowieni

u  kończącym  postępowanie  odwoławcze  Izba  rozstrzyga  o  kosztach 

postępowania  odwoławczego.  Zgodnie  z  art.  575  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

s

trony  oraz  uczestnik  postępowania  odwoławczego  wnoszący  sprzeciw  ponoszą  koszty 

postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku. 

Z  §  2  ust.  1  pkt  2  ww.  rozporządzenia  wynika,  że  wysokość  wpisu  wnoszonego  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  na  dostawy  i  usługi  o  wartości  przekraczającej 

progi  unijne,  o  których  mowa  w  art.  3  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych,  wynosi 

15.000 złotych.  

Zgodnie  z  §  5  rozporządzenia  do  kosztów  postępowania  odwoławczego,  zalicza  się  wpis 

oraz  uzasadnione  koszty  stron  postępowania  odwoławczego  w  wysokości  określonej  na 

podstawie rachunków lub spisu kosztów, złożonych do akt sprawy, obejmujące m.in. koszty 

związane  z  dojazdem  na  wyznaczone  posiedzenie  lub  rozprawę  i  wynagrodzenie  i  wydatki 

jednego pełnomocnika, nieprzekraczające łącznie kwoty 3600 złotych.  

Z kolei § 8 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że w przypadku oddalenia odwołania przez Izbę  

w całości, koszty ponosi odwołujący. Izba zasądza koszty, o których mowa w § 5 pkt 2, od 

odwołującego na rzecz: 1) zamawiającego albo 2) uczestnika postępowania odwoławczego 

wnoszącego sprzeciw, który przystąpił po stronie zamawiającego, jeżeli uczestnik ten wniósł 

sprzeciw  wobec  uwzględnienia  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  w  całości,  albo  

3)  zamawiającego  i  uczestnika  postępowania  odwoławczego  wnoszącego  sprzeciw,  który 

przystąpił  po  stronie  zamawiającego,  jeżeli  uczestnik  ten  wniósł  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  w  części,  gdy  zamawiający 

uwzględnił część zarzutów, a odwołujący nie wycofał pozostałych zarzutów odwołania. 

Izba  uwzględniła  zatem  uiszczony  przez  Odwołującego  wpis  w  wysokości  15.000  złotych 

oraz koszty wynagrodzenia pełnomocnika przystępującego Systra w kwocie 3.600 złotych. 

W związku z powyższym Izba orzekła jak w sentencji.  

Przewodniczący:      ……………………..… 

……………………..… 

……………………..…