KIO 3161/22 WYROK dnia 13 grudnia 2022 r.

Sygn. akt:  

KIO 3161/22 

WYROK

z dnia 13 grudnia 2022 r.

Krajowa Izba Odwoławcza   –   w składzie: 

Przewodniczący:   Rafał Malinowski 

Protokolant:   

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2022 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  28  listopada  2022  r.  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Konsorcjum  REMONDIS  Medison 

Sp. z o.o

.,  REMONDIS Medison  Chrzanów  Sp. z  o.  o.  oraz  REMONDIS  Medison  Rzeszów 

Sp. 

z  o.  o.  z  siedzibą  lidera  w  Dąbrowie  Górniczej,  w postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony w Szczecinie 

przy  udziale  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Konsorcjum 

EMKA S. A oraz Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach z 

siedzibą  lidera  w  Żyrardowie,  zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego 

po stronie zamawiającego 

orzeka: 

Oddala odwołanie w całości. 

Kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  odwołującego  i  zalicza  w  poczet 

kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  (słownie:  piętnaście  tysięcy 

złotych, zero groszy) uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie do  art.  579 ust.  1 i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1710) na niniejszy wyrok - w terminie 14 

dni  od  dnia  jego doręczenia  -  przysługuje  skarga za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

…………………… 

Sygn. akt:  

KIO 3161/22 

Uzasadnienie 

Samodzielny  Publiczny  Wojewódzki  Szpital  Zespolony  w  Szczecinie,  dalej  jako: 

„Zamawiający”, prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie 

ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 

10),  dalej  jako:  „ustawa  PZP”,  którego  przedmiotem  jest  świadczenie  usług  odbioru, 

transportu  i  unieszkodliwiania  odpadów  pochodzących  z  działalności  Samodzielnego 

Publicznego  Wojewódzkiego  Szpitala  Zespolonego  w  Szczecinie  z  podziałem  na  2  części, 

znak: EP/220/37/2022. 

Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z 

dnia 19 lipca 2022 r. pod numerem

 2022/S 137-392061. 

W  dniu  28  listopada  2022  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Konsorcjum  firm 

REMONDIS  Medison  Sp. z 

o.o.,  REMONDIS  Medison  Chrzanów  Sp.  z  o.  o.  oraz 

REMONDIS Medison Rzeszów Sp. z o. o. z siedzibą lidera w Dąbrowie Górniczej, dalej jako: 

„Odwołujący”,  w  zakresie  części  nr  2.  Odwołujący  wniósł  odwołanie  wobec  czynności 

Zamawiającego polegającej na odrzuceniu oferty Odwołującego. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

art.  226  ust.  1  pkt  5  ustawy  PZP  poprzez  błędne  przyjęcie  przez  Zamawiającego,  że 
treść  oferty  złożonej  przez  Odwołującego  jest  niezgodna  z  warunkami  zamówienia, 

które  zostały  przez  Zamawiającego  przedstawione  i  dokonanie  wyboru  oferty  mniej 

korzystnej od oferty Odwołującego. 

W  związku  z  postawionym  zarzutem  Odwołujący  wniósł  o  unieważnienie  czynności 

zamawiającego o odrzuceniu oferty Odwołującego i wyborze oferty Konsorcjum EMKA S. A. i 

SPZZOZ w Gryficach, dokonanie ponownej oceny ofert i zasądzenie kosztów postępowania 

odwoławczego. 

Stanowisko Odwołującego: 

Argumentując  postawiony  zarzut,  Odwołujący  wskazywał,  że  w  treści  uzasadnienia 

faktycznego  i  prawnego  zawartego  w  zawiadomieniu  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty, 

Zamawiający  wskazał,  że  niezgodność  oferty  Odwołującego  z  warunkami  zamówienia 

wynika  z  rzekomego  niezachowania  zasady  blisko

ści,  wyrażonej  w  treści  art.  20  ust.  3-6 

ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. 

Jako kontynuował Odwołujący, w powyższym zakresie Zamawiający m.in. uznał, że pomimo 

przedstawienia  przez  Odwołującego  dowodów  potwierdzających  brak  wolnych  mocy 

przerobowych  instalacji  położonych  na  terenie  województwa  zachodniopomorskiego  oraz 

dowodów  wskazujących,  że  ilość  zawartych  przez  Zakład  Opieki  Zdrowotnej  w  Gryfiach 

umów na unieszkodliwianie odpadów wykracza poza dostępne moce przerobowe, spalarnia 

SPZZPZ  w  Gryficach 

–  posiada  wolne  moce  przerobowe  pozwalające  na  przyjęcie  i 

unieszkodliwienie odpadów medycznych. 

Odwołujący  podkreślił,  że  spalarnia  w  Gryficach  jest  jedyną  w  województwie 

zachodniopomorskim  zdolną  do  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych 

produkowanych  przez  Zamawiającego,  jednak  wydajność  przedmiotowej  instalacji  wynosi 

maksymalnie  do  1488  Mg/rok 

–  co  wynika  z  decyzji  Marszałka  Województwa 

Zachodniopomorskiego z dnia 18 sierpnia 2014 roku (WOŚ.II.7243.2.5.2014.IB). Jak wynika 
z  informacji  uzyskanych  w  toku  prowadzonych  postępowań  przetargowych,  aktualnie 

instalacja  w  Gryficach  zobowiązała  się  do  odbioru  i  unieszkodliwienia  ponad  1800  Mg 

odpadów 

pochodzących 

z 

placówek 

szpitalnych 

z 

terenu 

województwa 

zachodniopomorskiego.

  Wobec  powyższego  uznać  należy,  że  podmiot  ten  nie  dysponuje 

wystarczającą  mocą  przerobową  aby  zwiększyć  ilość  unieszkodliwianych  odpadów  o  ilość 

wskazaną  w  przedmiotowym  zamówieniu  (tj.  minimum  514  248  kg  lub  nawet  764  587  kg). 

Powyższe  uzasadnia  zastosowanie  wyjątku,  o  którym  mowa  w  art.  20  ust.  6  ustawy  o 

odpadach,  umożliwiającym  przekazanie  wytworzonych  przez  Zamawiającego  odpadów  do 

innej instalacji. 

Jak  dalej  argumentował  Odwołujący,  zgodnie  z  wezwaniem  Zamawiającego  zwrócił  się  z 

prośbą do znajdującej się bliżej instalacji, w której mogłyby zostać unieszkodliwione odpady, 

tj.  do  instalacji,  której  operatorem  jest  PROMAROL  -  PLUS  Sp.  z  o.o.  –  położonej  w 

Ciepielówku,  w  gminie  Sława  w  województwie  lubuskim.  Instalacja  odmówiła  możliwości 

unieszkodliwienia  wytworzonych  odpadów.  Odwołujący  zwrócił  się  także  bezpośrednio  do 

operatora  instalacji  położonej  w  Gryficach,  przy  czym  podmiot  ten  nie  odpowiedział  na 

przesłaną wiadomość. 

Jak  podsumował  Odwołujący,  w  tym  stanie  rzeczy,  mając  na  uwadze,  że  aktualnie  ilość  i 

dostępne  moce  przerobowe  instalacji  do  termicznego  unieszkodliwiania  odpadów  są 

ograniczone 

–  zaoferowane  przez  Konsorcjum  firm  REMONDIS  Medison  miejsca 

unieszkodliwiania  odpadów  odpowiadają  wymogom  wynikającym  z  tzw.  „zasady  bliskości” 

wyrażonej  w  ustawie  o  odpadach  oraz  stawianym  wobec  wykonawcy  ubiegającego  się  o 

udzielenie zamówienia określonymi przez Zamawiającego. 

Na  poparcie  swojego  stanowiska  Odwołujący  przedstawił  tezy  orzeczeń  Krajowej  Izby 

Odwoławczej o sygnaturach: KIO 3534/21, KIO 690/22, KIO 3380/21, KIO 1966/22. 

Pismem z dnia 8 grudnia 2022 r. Odwołujący przedstawił dodatkowe stanowisko procesowe 

wraz z wnioskami dowodowymi. 

Stanowisko Zamawiającego: 

W ramach odpowiedzi na odwołanie z dnia 7 grudnia 2022 r., swoje stanowisko w sprawie 

przedstawił Zamawiający, wnosząc o oddalenie odwołania. 

W  pierwszej  kolejności  Zamawiający  wskazał,  że  w  pkt  2.16  OPZ  Zamawiający  wymagał, 

aby Wykonawca zapewnił unieszkodliwienie odpadów poprzez spalanie w spalarni odpadów 

medycznych  z  zachowaniem  zasady 

bliskości  określonej  w  art.  20  ust.  3-6  ustawy  o 

odpadach. 

Natomiast  zgodnie  z  pkt  2.17  OPZ  Zamawiający  wymagał,  aby  stosowane 

odstępstwa  od  zasady  bliskości,  których  zasady określa art.  20  ust.  6  Ustawy  o  odpadach, 

udokumentowane  były  pisemnie  i  przedstawione  na  wezwanie  Zamawiającego  lub 

uprawnionych organów nadzorujących. 

Tymczasem  Odwołujący,  w  punkcie  5  złożonego  formularza  ofertowego,  wskazał  jako 

miejsce 

unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych odebranych od Zamawiającego 

instalację/spalarnię  położoną  w  województwie  małopolskim  w  odległości  600  km  od 

Zamawiającego  (ul.  Powstańców  Styczniowych  9,  32-500  Chrzanów)  oraz  instalację 

położoną  w  województwie  podkarpackim  w  odległości  746  km  od  Zamawiającego  (ul. 

Hetmańska 120, 35-078 Rzeszów). 

Jak  kontynuował  Zamawiający,  wezwał  Odwołującego  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących 

treści oferty w zakresie tego, na jakiej podstawie Odwołujący uznał, że spalarnie wskazane w 

punkcie 5 formularza ofertowego, spełniają zasadę bliskości opisaną w art. 20 ust. 3 Ustawy 

o odpadach oraz przywołaną w pkt 2.16 Załącznika nr 1 do SWZ – OPZ, pomimo iż znajdują 

się w Chrzanowie i Rzeszowie i są odległe od Zamawiającego odpowiednio o 600 km i 746 

km,  a  istnieją  spalarnie  położone  w  bliższej  odległości  od  Zamawiającego.  Jednocześnie 

Zamawiający  zwrócił  uwagę,  że  ze  względu  na  istnienie  instalacji  do  unieszkodliwiania 

odpadów,  których  odległość  jest  bliższa  siedzibie  Zamawiającego,  aniżeli  spalarnie 

wskazane  przez  Wykonawców,  koniecznym  jest  przedstawienie  przez  Wykonawców 

dowodów (zgodnie z pkt 2.17 OPZ), że bliższe spalarnie wykazały brak mocy przerobowych 

lub  z  innych  przyczyn  odmówiły  Wykonawcom  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów 

medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego. 

W  odpowiedzi  na  ww.  wezwanie  Zamawiającego  Odwołujący  przedłożył  jedynie 

korespondencję z  dwoma  spalarniami odpadów:  spalarnią w  Ciepielówku,  w  gminie Sława, 

woj.  Lubuskie 

–  która  odmówiła  Odwołującemu  oraz  spalarnią  w  Gryficach  która  to 

korespondencja obejmowała jedynie wiadomość e-mail wystosowaną przez Odwołującego z 

zapytaniem  o  możliwość  nawiązania  współpracy  w  celu  złożenia  wspólnej  oferty  w 

Postępowaniu, a nie dotyczyła mocy przerobowych spalarni/instalacji SPZZOZ w Gryficach. 

Odwołujący  nie  przedstawił  przy  tym  jakichkolwiek  dowodów,  że  inne  spalarnie/instalacje 

unieszkodliwiania 

odpadów  medycznych  położone  bliżej  siedziby  Zamawiającego  (miejsca 

wytwarzania  odpadów),  aniżeli  instalacje  wskazane  w  pkt  5  oferty  Odwołującego  odmówiły 

unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  pochodzących  z  działalności 

Zamawiającego z uwagi na brak wolnych mocy przerobowych. 

Z  uwagi  na  powyższe,  pismem  z  dnia  30.09.2022  r.,  znak  sprawy:  EP/220/37/2022 

Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  przedłożenia  dokumentów  wykazujących,  że 

SPZZOZ  w  Gryficach  wykazała  brak  mocy  przerobowych  lub  z  innych  przyczyn  odmówiła 

Odwołującemu  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  wytwarzanych  przez 

Zamawiającego.  Zamawiający  wskazał  ponadto,  że  gdyby  taka  sytuacja  odmowy 

utylizowania zakaźnych odpadów medycznych przez kolejną spalarnię najbliżej położoną w 

stosunku  do  siedziby  Zamawiającego  (z  pominięciem  spalarni  zakaźnych  odpadów 

medycznych  w  SPZZOZ 

w  Gryficach)  miała  miejsce,  to  Odwołujący  winien  przedstawić 

dowody,  że  kolejne  spalarnie  położone  bliżej  siedziby  Zamawiającego  aniżeli  spalarnie 

wskazane w ofercie Odwołującego, również wykazały brak mocy przerobowych lub z innych 

przyczyn  odmówiły  Odwołującemu  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych 

wytwarzanych przez Zamawiającego. 

Jak dalej wskazywał Zamawiający, Mając na uwadze wyżej opisane okoliczności faktyczne, 

a  także  wymagania  określone  w  pkt  2.16  i  2.17  OPZ  dla  zadania  nr  2  oraz  konieczność 

przestrzegania  zasady  bliskości,  wyrażonej  w  art.  20  ust.  3  Ustawy  o  odpadach,  w  celu 

ustalenia  zgodności  oferty  Odwołującego  z  wymaganiami  Zamawiającego  określonymi  w 

dokumentach zamówienia, Zamawiający wystąpił do trzech podmiotów tj. Centrum Onkologii 

im. prof. F. 

Łukaszczyka w Bydgoszczy (dalej – „Centrum Onkologii”), SPZZOZ w Gryficach 

oraz Wielospecjalistycznego 

Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim Sp. z o.o. 

(dalej 

–  Szpital  Gorzów”)  z  wnioskiem  udostępnienie  informacji  niezbędnych  dla 

prawidłowego rozstrzygnięcia ww. postępowania tj. o wskazanie, czy Odwołujący zwracał się 

do ww. podmiotów z zapytaniem dotyczącym dysponowania wolnymi mocami przerobowymi. 

W  odpowiedzi  na  powyższe  spalarnia  w  Gryficach  odpowiedziała,  że  ani  Odwołujący  ani 

żaden  z  członków  konsorcjum  występującego  po  stronie  Odwołującego  nie  zwracał  się  do 

SPZZPZ  w  Gryficach  z 

zapytaniem  dotyczącym  dysponowania  mocą  przerobową  instalacji 

na  potrzeby  utylizacji  odpadów  medycznych  pochodzących  z  działalności  Zamawiającego 

oraz  oświadczył,  że  takie  wolne  moce  przerobowe  instalacja  posiada.  Szpital  w  Gorzowie 

oświadczył, że ani Odwołujący ani żaden z członków konsorcjum występującego po stronie 

Odwołującego  nie  zwracał  się  do  Szpitala  w  Gorzowie  z  zapytaniem  dotyczącym 

dysponowania  mocą  przerobową  instalacji  na  potrzeby  utylizacji  odpadów  medycznych 

pochodzących  z  działalności  Zamawiającego.  Centrum  Onkologii  wskazało  z  kolei,  że 

prowadziło rozmowy na 

temat  współpracy  w  zakresie  utylizacji  odpadów,  natomiast  po  przeanalizowaniu  ilości 

odpadów z działalności Zamawiającego, stwierdzono brak mocy przerobowych dla przyjęcia 

takiej ilości odpadów. 

Treść  ww.  pism  prowadzi  do  jednoznacznej  konkluzji,  że  instalacja/spalarnia  w  SPZZOZ  w 

Gryficach,  położna  najbliżej  siedziby  Zamawiającego  posiadała  moce  przerobowe  dla 

utylizacji odpadów medycznych z działalności Zamawiającego, a ani Odwołujący ani żaden z 

członków  tworzącego  go  konsorcjum,  nie  podjął  próby  kontaktu  w  celu  ustalenia  czy  owe 

wolne moce przerob

owe występują. Co więcej, Odwołujący nie podjął nawet próby kontaktu 

z kolejną najbliżej położoną instalacją/spalarnią zlokalizowaną w Gorzowie Wielkopolskim. 

Powyższe  okoliczności  zdaniem  Zamawiającego  świadczą  o  tym,  że  czynność  odrzucenia 

oferty Odwołującego była prawidłowa. 

Stanowisko Przystępującego: 

Swoje  stanowisko  w  sprawie,  w  ramach  wypowiedzi  na  rozprawie,  przedstawił  również 

Przystępujący, wnosząc o oddalenie odwołania. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Strony,  na  podstawie  zgromadzonego  w 

s

prawie  materiału  dowodowego,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: 

Izba  stwierdziła,  iż  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem 

odwołania na podstawie art. 528 ustawy PZP. Ponadto Izba ustaliła, że Odwołujący posiada 

interes we wniesieniu odwołania wynikający z art. 505 ustawy PZP. 

Izba  postanowiła  dopuścić  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  po  stronie 

Zamawiającego  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

Konsorcjum EMKA S. A oraz Samodz

ielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w 

Gryficach  z  siedzibą  lidera  w  Żyrardowie.  Przystąpienie  wpłynęło  w  terminie  i  spełnione 

zostały pozostałe wymogi formalne, a zatem należało uznać je za zgłoszone skutecznie. 

Izba dokonała ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, 

tj. przede wszystkim w oparciu o dokumentację przedmiotowego postępowania, której treść 

była kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy. 

Ponadto w ramach postępowania odwoławczego złożone zostały następujące dowody: 

a) 

Odwołującego: 

i.  Zestawienie  BDO  Zachodniopomorskie  (nazwa  pliku  nadana  przez 

Odwołującego)  –  dokument  zawierał  tabelę  wypełnioną  danymi  z 

kolumnami pn. „Województwo”, „Nazwa podmiotu”, „Adres MPD”, „Kod 

i rodzaj odpadów”, „Masa wytworzonych odpadów w tonach [Mg]”, 

ii. 

Zestawienie  Gryfice  (nazwa  pliku  nadana  przez  Odwołującego)  - 

dokument  zawierał  tabelę wypełnioną danymi  z kolumnami  pn.  „NIP”, 

„Nazwa  placówki”,  „ulica”,  „Miasto”,  „Kod  pocztowy”,  „Województwo”, 

„Kto 

obsługuje 

Lider 

Konsorcjum/Konsorcjant”, 

„Zakład 

unieszkodliwiania  główny”,  „Ilość  kg  ogółem  [kontraktu]”,  „Ilość  kg  w 

roku”, „Ilość kg w m-cu”, 

iii.  Zestawienie BDO Lubuskie 

(nazwa pliku nadana przez Odwołującego) 

–  dokument  zawierał  tabelę  wypełnioną  danymi  z  kolumnami  pn. 

„Województwo”,  „Nazwa  podmiotu”,  „Adres  MPD”,  „Kod  i  rodzaj 

odpadów”, „Masa wytworzonych odpadów w tonach [Mg]”, 

iv. 

Oświadczenie PROMAROL-PLUS Sp. z o. o., 

v. 

Decyzja  Marszałka  Województwa  Zachodniopomorskiego  z  dnia  28 

sierpnia 2014 r., znak: WOŚ.II.7243.5.2014.IB 

vi.  Decyzja  Mar

szałka  Województwa  Zachodniopomorskiego  z  dnia  21 

stycznia 2015 r., znak: DW.II.7243.6.2015 

b) 

Przystępującego: 

i. 

Oświadczenie  Dyrektora  Samodzielnego  Publicznego  Zespołu 

Zakładów Opieki Zdrowotnej w Gryficach z dnia 7 grudnia 2022 r. na 

okoliczność  tego,  że  spalarnia  w  Gryficach  obecnie  posiada  wolne 

moce przerobowe, 

ii.  Umowa  nr  ZP/69/1/21,  umowa  79/1/20  oraz  informacja  o  wyborze 

oferty  najkorzystniejszej  w  postępowaniu  69/21  na  „Usługę  odbioru, 

transportu oraz termicznego unieszkodliwiania odpadów medycznych i 

weterynaryjnych świadczona dla SPZZOZ w Gryficach” na okoliczność 

zabezpieczenia mocy przerobowych instalacji w Gryficach 

c) 

Zamawiającego: 

i.  Korespondencja 

Zamawiającego 

z 

SPZZOZ 

w 

Gryficach, 

Wielospecjalistycznym 

Szpitalem 

Wojewódzkim 

w 

Gorzowie 

Wielkopolskim Sp. z o.o. i Centrum Onkologii 

im. prof. F. Łukaszczyka 

w Bydgoszczy 

Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy: 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  którego 

przedmiotem  jest 

świadczenie  usług  odbioru,  transportu  i  unieszkodliwiania  odpadów 

pochodzących  z  działalności  Samodzielnego  Publicznego  Wojewódzkiego  Szpitala 

Zespolonego w Szczecinie 

z podziałem na 2 części, znak: EP/220/37/2022. 

Postępowanie  jest  prowadzone  zgodnie  z  zasadami  przewidzianymi  dla  zamówień 

klasycznych o wartości równej lub przekraczającej progi unijne. 

Przedmiot zamówienia został podzielony na części („Zadania”): 

Zadanie  nr  1. 

–  Odbiór  odpadów  stałych  i  resztek  pokonsumpcyjnych  z  Samodzielnego 

Publicznego  Wojewódzkiego  Szpitala  Zespolonego  w  Szczecinie,  w  lokalizacji  przy  ul. 

Arkońskiej i ul. Sokołowskiego; 

Zadanie nr 2. 

– Odbiór, transport i unieszkodliwienie odpadów medycznych pochodzących z 

działalności  Samodzielnego  Publicznego  Wojewódzkiego  Szpitala  Zespolonego  w 

Szczecinie, w lo

kalizacji przy ul. Arkońskiej i ul. Sokołowskiego. 

Zgodnie  z  pkt  2.16  szczegółowego  opisu  przedmiotu  zamówienia  dla  zadania  nr  2, 

stanowiącego  załącznik  nr  1  do  SWZ,  Zamawiający  wymagał,  aby  Wykonawca  zapewnił 

unieszkodliwienie  odpadów  poprzez  spalanie  w  spalarni  odpadów  medycznych  z 

zachowaniem zasady 

bliskości określonej w art. 20 ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. 

(tekst  jedn.  Dz.  U.  z  2022r.,  poz. 

699,  zwaną  dalej  –  „Ustawa  o  odpadach”).  Natomiast 

zgodnie  z  pkt  2.17  OPZ  Zamawiający  wymagał,  aby  stosowane  odstępstwa  od  zasady 

bliskości,  których  zasady  określa  art.  20  ust.  6  Ustawy  o  odpadach  udokumentowane  były 

pisemnie  i  przedstawione  na  wezwanie  Zamawiającego  lub  uprawnionych  organów 

nadzorujących. 

W  Postpowaniu  w  zakresie  zadana  nr  2 

oferty  złożyło  dwóch  wykonawców  –  Odwołujący  i 

Przystępujący,  opiewające  odpowiednio  na  kwoty  3 856 860,00  zł  netto  (4 165 408,80  zł 

brutto) oraz 5 142 

480,00 zł netto (5 553 878,40 zł brutto). 

W  formularzu  ofertowym  Odwołujący  jako  miejsce  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych 

wskazał instalację REMONDIS Medison Chrzanów Sp. z o.o. w województwie małopolskim 

oraz  instalację  REMONDIS  Medison  Rzeszów  Sp.  z  o.o.  w  województwie  podkarpackim, 

znajdujące się w odległości 600 km i 746 km od siedziby Zamawiającego. 

Przystępujący  z  kolei  zadeklarował  unieszkodliwianie  odpadów  medycznych  w  instalacji 

SPZZOZ w Gryficach w województwie zachodniopomorskim w odległości 104 km od siedziby 

Zamawiającego. 

Pismem z  dnia 13.09.2022  r., znak:  EP/220/37/2022/4  Zamawiający  wezwał  Odwołującego 

do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  treści  oferty  w  zakresie  tego,  na  jakiej  podstawie 

Odwołujący  uznał,  że  spalarnie  wskazane  w  punkcie  5  formularza  ofertowego,  spełniają 

zasadę  bliskości  opisaną  w  art.  20  ust.  3  Ustawy  o  odpadach  oraz  przywołaną  w  pkt  2.16 

Załącznika  nr  1  do  SWZ  –  OPZ,  pomimo  iż  znajdują  się  w  Chrzanowie  i  Rzeszowie  i  są 

odległe od Zamawiającego odpowiednio o 600 km i 746 km, a istnieją spalarnie położone w 

bliższej  odległości  od  Zamawiającego.  Jednocześnie  Zamawiający  zwrócił  uwagę,  że  ze 

względu na istnienie instalacji do unieszkodliwiania odpadów, których odległość jest bliższa 

siedzibie Zamawiającego,  aniżeli  spalarnie  wskazane przez Wykonawców, koniecznym jest 

przedstawienie przez Wykonawców dowodów (zgodnie z pkt 2.17 OPZ), że bliższe spalarnie 

wykazały  brak  mocy  przerobowych  lub  z  innych  przyczyn  odmówiły  Wykonawcom 

unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego. 

W  odpowiedzi  na  wezwanie  Odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  treścią  art.  20  ustawy  o 

odpadach, 

że w przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych 

odpadów  weterynaryjnych  dopuszcza  się  ich  unieszkodliwienie  na  terenie  innego 

województwa w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze 

danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  posiadają  wystarczających  mocy 

przerobowych  (vide  art. 20  ust.  6  ustawy  o  odpadach). 

Odwołujący dodał, że z dostępnych 

powszechnie  informacji  wynika,  iż  na  terenie  województwa  zachodniopomorskiego 

funkcj

onuje  jedna  instalacja  zdolna  unieszkodliwić  odpady  produkowane  przez 

Zamawiającego,  tj.  instalacja  w  Gryficach,  która  jednak  zobowiązała  się  do  odbioru  i 

unieszkodliwienia ponad 1800 Mg odpadów, przy limicie rocznym określonym na 1488 Mg. 

Na  potwierdzenie 

powyższego  Odwołujący  załączył  decyzję  Marszała  Województwa 

Zachodniopomorskiego  określającą  ww.  limit  oraz  zestawienie  postępowań  przetargowych 

wskazujące  na  ilość odpadów,  które  instalacja  w Gryficach  zobowiązała się unieszkodliwić. 

Odwołujący  podsumował,  iż  powyższe  świadczy  o  tym,  że  instalacja  ta  nie  dysponuje 

wystarczającą mocą przerobową, a więc uzasadnia to zastosowanie wyjątku, o którym mowa 

w  art.  20  ust.  6  ustawy  o  odpadach 

umożliwiającym  przekazanie  wytworzonych  przez 

Zamawiającego odpadów do innej instalacji. 

W  piśmie  Odwołujący  zwrócił  również  uwagę,  że  zwrócił  się  z  prośbą  do  znajdującej  się 

bliżej  instalacji,  w  której  mogłyby  zostać  unieszkodliwione  odpady,  tj.  do  instalacji,  której 

operatorem jest PROMAROL - PLUS Sp. z o.o. 

– położonej w Ciepielówku, w gminie Sława, 

województwo  lubuskie.  Instalacja  odmówiła  możliwości  unieszkodliwienia  wytworzonych 

odpadów (na potwierdzenie czego przedłożył stosowne oświadczenie) oraz bezpośrednio do 

operatora  instalacji  położonej  w  Gryficach,  przy  czym  podmiot  ten  nie  odpowiedział  na 

przesłaną wiadomość (załączona korespondencja, w której wskazano: „(…) zwracamy się z 

prośbą o wspólne konsorcjum jako REMONDIS Medison Dąbrowa Górnicza – Samodzielny 

Publiczny  Zespół  Zakładów  Opieki  Zdrowotnej  w  Gryficach  (…)  W  przypadku  braku 

odpowiedzi  do  29.07.2022  godz.12.00,  brak  odpowiedzi  będziemy  traktować  jako  odmowę 

współpracy  przy  postępowaniu.”).  Jak  kontynuował  w  piśmie  odwołujący,  w  tym  stanie 

rzeczy,  mając  na  uwadze,  że  aktualnie  ilość  i  dostępne  moce  przerobowe  instalacji  do 

termicznego  unieszkodliwiania  odpadów  są  ograniczone  –  zaoferowane  przez  Konsorcjum 

miejsca  unieszkodliwiania  odpadów  odpowiadają  wymogom  wynikającym  z  tzw.  „zasady 

bliskości” wyrażonej w ustawie o odpadach oraz stawianym wobec wykonawcy ubiegającego 

się o udzielenie zamówienia określonymi przez Zamawiającego. 

Następnie pismem z dnia 30.09.2022 r., znak sprawy: EP/220/37/2022 Zamawiający wezwał 

Odwołującego do dalszych wyjaśnień treści oferty. Zamawiający wskazał w treści pisma, że 

w  pkt  2.17  OPZ 

wyraźnie  wymagał  udowodnienia  zachowania  zasady  bliskości  opisanej  w 

art.  20  ust.  3,  5  i  6  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach

.  Jak  kontynuował 

Zamawiający,  w  odpowiedzi  na  uprzednie  wezwanie  do  wyjaśnień  wystosowane  przez 

Zamawiającego  Wykonawca  przedłożył  jedynie  korespondencję  z  dwoma  spalarniami 

odpadów, pomijając jakiekolwiek odniesienie się do możliwości w zakresie unieszkodliwiania 

odpadów innej spalarni, położonej najbliżej siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni 

zakaźnych odpadów medycznych w SPZZPZ w Gryficach). Dlatego też Zamawiający wezwał 

do 

przedłożenia  dokumentów  wykazujących,  że  SPZZOZ  w  Gryficach  wykazała  brak  mocy 

przerobowych  lub  z  innych 

przyczyn odmówiła Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych 

odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego. Zamawiający wskazał ponadto, 

że gdyby taka sytuacja odmowy utylizowania zakaźnych odpadów medycznych przez kolejną 

spalarnię najbliżej położoną w stosunku do siedziby Zamawiającego (z pominięciem spalarni 

zakaźnych  odpadów  medycznych  w  SPZZOZ  w  Gryficach)  miała  miejsce,  to  Odwołujący 

winien  przedstawić  dowody,  że  kolejne  spalarnie  położone  bliżej  siedziby  Zamawiającego 

aniżeli  spalarnie  wskazane  w  ofercie  Odwołującego,  również  wykazały  brak  mocy 

przerobowych  lub  z  innych przyczyn  odmówiły Odwołującemu unieszkodliwiania zakaźnych 

odpadów medycznych wytwarzanych przez Zamawiającego. 

W odpowiedzi na ww. wezwanie z 4 października 2022 r. Odwołujący powtórzył argumenty 

dotyczące  spalarni  na  terenie  województwa  zachodniopomorskiego,  wskazując  na  roczny 

limit  i  brak  mocy  przerobowych  instalacji  w  Gryficach  oraz  na  brak  odpowiedzi  ze  strony 

spalarni w Gryficach dotyczącej współpracy obu podmiotów. 

Odwołujący dodał, że w tym stanie faktycznym uznał, że w sposób niebudzący wątpliwości 

wykazano  wystąpienie  przesłanki,  o  której  mowa  w  treści  art.  20  ust.  5  ustawy  z  dnia  14 

grudnia  2012  r.  o  odpadach,  uprawniającej  do  unieszkodliwienia  wytworzonych  w  ramach 

post

ępowania  odpadów  poza  granicami  województwa  (co  znajduje  potwierdzenie  w 

orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  (wyrok  KIO  z  dnia  16.08.2022  r.,  sygn.  akt  KIO 

1966/2022). Dodatkowo w ocenie Konsorcjum wskazana w toku postępowania instalacja, w 

świetle zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ustawy o odpadach jest najbliżej położoną 

instalacją,  wskazaną  w  toku  prowadzonego  postępowania,  w  której  mogą  zostać 

unieszkodliwione  wytworzone  przez  Zamawiającego  odpady  i  która  dysponuje  wolnymi 

mocami przerobowymi. 

Zamawiający dysponując wyjaśnieniami Odwołującego zwrócił się do Centrum Onkologii im. 

prof. F. 

Łukaszczyka w Bydgoszczy (dalej – „Centrum Onkologii”), SPZZOZ w Gryficach oraz 

Wielospecjalistycznego 

Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim Sp. z o.o. (dalej 

–  Szpital  Gorzów”)  z  wnioskiem  udostępnienie  informacji  niezbędnych  dla  prawidłowego 

rozstrzygnięcia  ww.  postępowania  tj.  o  wskazanie,  czy  Odwołujący  lub  którykolwiek  z 

członków  konsorcjum  występujących  po  stronie  Odwołującego,  zwrócił  się  z  zapytaniem 

dotyczącym  dysponowania  mocą  przerobową  instalacji,  pozwalającą  na  unieszkodliwianie 

odpadów medycznych pochodzących z działalności Zamawiającego w okresie 12 miesięcy, 

−  w  przypadku  twierdzącej  odpowiedzi  na  zapytanie  nr  1  –  Zamawiający  wniósł  również  o 

udostępnienie  korespondencji  prowadzonej  z  Odwołującym  lub  którymkolwiek  z  członków 

konsorcjum tworzącego Odwołującego. 

Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami: 

1)  Centrum  Onkologii  im.  prof.  F. 

Łukaszczyka  poinformowało,  że  były  prowadzone 

rozmowy  na 

temat  współpracy  w  zakresie  utylizacji  odpadów  z  firmą  Remondis 

Medison natomiast po przeanalizowaniu ilo

ści instalacja Zakładu Utylizacji Odpadów 

Medycznych  w  Bydgoszczy  zlokalizowana  w  Centrum  Onkologii  im.  prof.  F. 

Łukaszczyka  nie  była  w  stanie  przyjąć  wskazanych  w  postepowaniu  ilości.  Tym 

samym zrezygnowaliśmy ze wspólnego udziały we wskazanym postepowaniu. 

Wielospecjalistyczny  Szpital  Wojewódzki  w  Gorzowie  Wielkopolskim  poinformował, 

że  żaden  z  ww.  podmiotów  nie  występował  z  zapytaniem  o  dysponowanie  wolną 

mocą przerobową 

SPZZOZ  w  Gryficach  poinformował,  że  żaden  z  ww.  podmiotów  nie  występował  z 

zapytaniem  o  dysponowanie  wolną  mocą  przerobową  instalacji  pozwalającej  na 

unieszkodliwianie  odpadów  medycznych  pochodzących  z  działalności  SPWSZ  w 

Szczecinie. 

W treści pisma znalazło się również oświadczenie, że spalarnia SPZZOZ 

w  Gryficach  posiada  wolną  moc  przerobową  pozwalającą  na  unieszkodliwianie 

odpadów medycznych. 

Pismem  z  dnia  17  listopada  2022  r.  Zamawiający  poinformował  o  wyborze  jako 

najkorzystniejszej  oferty 

Przystępującego  w  zakresie zadania nr  2  oraz o odrzuceniu oferty 

Odwołującego.  W  treści  uzasadnienia  Zamawiający  powołał  się  na  okoliczności  faktyczne 

przedstawione  wyżej,  tj.  w  szczególności  na  treść  korespondencji  wymienianej  pomiędzy 

podmiotami

. W zakresie uzasadnienia prawnego Zamawiający wskazał, że: 

„Treść  uzyskanych przez  Zamawiającego  odpowiedzi  prowadzi  do  jednoznacznej  konkluzji, 

że  instalacja/spalarnia  położna  najbliżej  siedziby  Zamawiającego,  zlokalizowana  w  tym 

samym  województwie,  co  miejsce  wytwarzania  odpadów  przez  Zamawiającego,  posiadała 

moce  przerobowe  dla  utylizacji  odpadów  medycznych  z  działalności  Zamawiającego. 

Konsorcjum,  REMONDIS  nie  podjęło  nawet  próby  kontaktu  z  kolejną  najbliżej  położoną 

instalacją/spalarnią  zlokalizowaną  w  sąsiednim  województwie,  prowadzoną  przez  podmiot, 

który nie złożył oferty w niniejszym postępowaniu.  

Stosownie  do  art.  20  ust.  3  pkt  2)  Ustawy  o  odpadach  zakazuje  się  unieszkodliwiania 

zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych.  Zakaz  ten 

określany jest w doktrynie i praktyce jako „zasada bliskości”. Wyjątek od powyższej zasady 

przewidziano  w  art.  20  w  ust.  5  i  6  Ustawy  o  odpadach.  Zgodnie  z  art.  20  ust.  5  Ustawy  o 

odpadach,  komunalne  osady  ściekowe  mogą  być  stosowane  na  obszarze  województwa 

innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  jeżeli  odległość  od  miejsca  wytwarzania 

odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza 

niż  odległość  do  miejsca  stosowania  położonego  na  obszarze  tego  samego  województwa. 

Natomiast  zgodnie  z  art.  20  ust.  6  Ustawy  o  odpadach,  w  przypadku  unieszkodliwiania 

zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych,  przepis  ust.  5 

stosuje  się  odpowiednio.  Dopuszcza  się  zatem  unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów 

m

edycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, 

na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji,  w  przypadku  braku 

instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy 

istni

ejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.  

Zasada  bliskości  jest  jedną  z  najważniejszych  zasad  gospodarki  odpadami  a  jej 

wprowadzenie  miało  na  celu  ograniczenie  zagrożeń  epidemicznych,  wynikających  z 

transportu  odpadów  na  długie  dystanse.  Regulacja  art.  20  ust.  3  Ustawy  o  odpadach 

implementuje do polskiego porządku prawnego art. 16 dyrektywy Parlamentu Europejskiego 

i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre 

dyrektywy  (Dz.  Urz.  UE  2008.312.3  z  dnia  20

08.11.22).  Mając  na  uwadze  doniosłość  tej 

zasady  dla  bezpieczeństwa  i  zdrowia  publicznego,  w  szczególności  w  czasach  wciąż 

trwającej  epidemii  COVID-19  Zamawiający,  w  pkt  2.16  i  2.17 OPZ dla zadania nr  2 zawarł 

wyraźne wymaganie w zakresie zachowania zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ust. 3 

Ustawy o odpadach. Tymczasem Konsorcjum REMONDIS, pomimo dwukrotnego wezwania 

przez Zamawiającego i wyraźnego obowiązku wynikającego z pkt 2.17 OPZ dla zadania nr 

2,  nie  wykazało,  aby  wszystkie  instalacje  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów 

medycznych  położne  bliżej  miejsca  wytwarzania  odpadów  przez  Zamawiającego,  aniżeli 

instalacje  wskazane  w  ofercie  Konsorcjum  REMONDIS,  nie  miały  wolnych  mocy 

przerobowych.  Co  więcej,  dokonane  przez  Zamawiającego  czynności  weryfikacyjne 

doprowadziły do ustalenia, że spalarnia położona w tym samym województwie, co siedziba 

Zamawiającego – tj. spalarnia SPZZPZ w Gryficach posiada moce przerobowe pozwalające 

na  przyjęcie  i  unieszkodliwienie  odpadów  medycznych  pochodzących  z  działalności 

Zamawiającego. W konsekwencji nie można uznać, by oferta Konsorcjum REMONDIS była 

zgodna  z  zasadą  bliskości,  czego  wyraźnie  wymagał  Zamawiający  w  treści  warunków 

zamówienia – tj. w pkt 2.16 i 2.17 OPZ dla zadania nr 2.  

Całokształt  wyżej  wskazanych  okoliczności  musiał  skutkować  zastosowaniem  przez 

Zamawiającego  wobec  oferty  Konsorcjum  REMONDIS  w  zakresie  zadania  nr  2  sankcji 

odrzucenia opisanej w art. 226 ust. 1 pkt 5) ustawy Pzp. Zgodnie z przywołanym przepisem 

Zamawiający  odrzuca  ofertę  Wykonawcy,  jeżeli  jej  treść  jest  niezgodna  z  warunkami 

zamówienia.  W  niniejszym  przypadku  owa  niezgodność  przejawia  się  w  niezachowaniu 

wyraźnie wymaganej przez Zamawiającego zasady bliskości, o której mowa w art. 20 ust. 3 

Ustawy  o  odpadach  i  zaoferowaniu 

unieszkodliwiania  odpadów  medycznych  w  instalacji 

innej,  aniżeli  położona  w  tym  samym  województwie,  co  miejsce  wytwarzania  odpadów 

(siedziba  Zamawiającego),  przy  jednoczesnym  braku  wykazania  istnienia  przesłanek  dla 

odstąpienia  od  stosowania  zasady  bliskości,  przewidzianych  w  art.  20  ust.  5  i  6  Ustawy  o 

odpadach.” 

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie zasługiwało na oddalenie. 

W  pierwszej  kolejności  należy  podkreślić,  że  wymagania  Zamawiającego  w  zakresie 

sposobu  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych  były  jasne.  Zamawiający  wymagał  w  pkt 

2.16  OPZ  dla  zadania  nr  2  by  wykonawca 

zapewnił  unieszkodliwienie  odpadów  poprzez 

spalanie w spalarni odpadów medycznych z zachowaniem zasady bliskości określonej w art. 

20  ust.  3-6  ustawy z  dnia  14  grudnia  2012 r. (tekst je

dn. Dz. U. z 2022r., poz. 699, zwaną 

dalej 

– „Ustawa o odpadach”). Natomiast w sytuacji gdyby zachowanie zasady bliskości nie 

było możliwe i uzasadnionym było zastosowanie ustawowych od niej wyjątków, Zamawiający 

wymagał  by  były  one  pisemnie  udokumentowane  oraz  przedstawione  na  każde  wezwanie 

Zamawiającego lub uprawnionego organu nadzoru. 

Kluczowym  więc  dla rozstrzygnięcia  sprawy  jest  ustalenie  czy  lokalizacje  unieszkodliwiania 

odpadów  wskazane  przez  Odwołującego  w  formularzu  ofertowym  spełniały  ww.  zasadę 

bliskości ewentualnie czy wchodziło w grę zastosowanie wyjątków od tej zasady, a jeśli tak 

to  czy  były  one  przez  Odwołującego  należycie  udokumentowane  i  przedstawione  na 

wezwanie Zamawiającego. 

Zasada bliskości, do której Zamawiający odwoływał się w SWZ, uregulowana została w art. 

20 ust. 3-

6 ustawy o odpadach. Zgodnie z treścią tych przepisów: 

art.  20  ust.  3:  Z

akazuje  się:  stosowania  komunalnych  osadów  ściekowych  (pkt  1), 

unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych 

(pkt  2)  - 

poza  obszarem  województwa,  na  którym  zostały  wytworzone.  Zgodnie  z  ust.  5 

k

omunalne  osady  ściekowe mogą  być stosowane na  obszarze  województwa innego  niż  to, 

na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca 

st

osowania  położonego  na  obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do 

miejsca  stosowania  położonego  na  obszarze  tego  samego  województwa.  Natomiast  jak 

stanowi ust. 6 w 

przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych 

odpadów  weterynaryjnych,  przepis  ust.  5  stosuje  się  odpowiednio.  Dopuszcza  się 

unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych 

na  obszarze  województwa  innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej 

położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na 

obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych. 

Zdaniem  Izby  brzmienie  ww.  przepisów  nie  pozostawia  żadnych  wątpliwości 

interpretacyjnych.  Zas

adą  jest,  że  unieszkodliwianie  zakaźnych  odpadów  medycznych  i 

zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych  może  odbywać  się  tylko  i  wyłącznie  na  obszarze 

województwa,  na  którym  zostały  wytworzone.  Odstępstwa  od  tej  zasady są  trzy,  tj.  odpady 

mogą  być  unieszkodliwiane  na  terenie  województwa  innego  niż  to,  na  którym  zostały 

wytworzone

, jeżeli: 

odległość  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  do  miejsca  ich  unieszkodliwienia  na 

obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca 

unieszkodliwienia 

położonego na obszarze tego samego województwa, 

2)  brak jest 

instalacji do unieszkodliwiania odpadów na obszarze danego województwa 

lub 

gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.  

W  ww.  sytuacjach 

dopuszczalne  jest  unieszkodliwianie  odpadów  na  terenie  innego 

województwa  niż  to,  w  którym  zostały  wytworzone.  Co  jednak  istotne,  w  razie  zaistnienia 

wyjątków z punktu 2 i 3, unieszkodliwianie odpadów musi odbywać się w najbliżej położonej 

instalacji

, co wyraźnie wynika z treści art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach. 

Zatem w sytuacji, gdy na terenie danego województwa nie ma możliwości unieszkodliwienia 

opadów,  należy  brać  pod  uwagę  najbliższą  instalację  znajdującą  się  poza  województwem. 

Gdyby  i  ta  instalacja  nie  mogła  unieszkodliwić  odpadów,  kolejna  najbliższa  instalacja 

powinna zostać wzięta pod uwagę itd. 

Nie  ma  więc  racji  Odwołujący  twierdząc,  że  w  sytuacji  zaistnienia  wyjątku  od  zasady 

bliskości, dopuszczalnym jest unieszkodliwianie odpadów gdziekolwiek poza województwem 

ich  wytworzenia. 

Odpady  w  takim  wypadku  powinny  zostać  unieszkodliwione  w  najbliższej 

stacji poza województwem ich wytworzenia. Wynika to wprost z treści art. 20 ust. 6 ustawy o 

odpadach. Na tożsame rozumienie zasady bliskości wskazuje również Zamawiający w treści 

uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego. 

Odwołujący  w  formularzu  ofertowym  wskazał  na  instalacje  oddalone  od  siedziby 

Zamawiającego  (woj.  zachodniopomorskie)  o  600  km  i  746  km,  znajdujące  się  w 

województwach  małopolskim  i  podkarpackim.  Nie  ulega  zatem  wątpliwości,  że  zgodnie  z 

ofertą Odwołującego zasada wynikająca z art. 20 ust. 3 ustawy o odpadach nie może zostać 

zachowana 

–  Odwołujący  zaproponował  bowiem  unieszkodliwianie  odpadów  poza 

województwem ich wytworzenia. Powyższe nie dyskwalifikuje jeszcze oferty Odwołującego, 

gdyż  od  zasady  bliskości  ustawodawca  przewidział  wyjątki  (przewidział  je  również 

Zamawiający odwołując się wprost do zasady bliskości w SWZ). 

Bezsporną okolicznością jest, iż najbliżej położoną od siedziby Zamawiającego spalarnią jest 

ta, którą dysponuje SPZZOZ w Gryficach. Chcąc zatem wykazywać twierdzenie, że najbliżej 

położonymi  instalacjami,  w  których  mogą  zostać  unieszkodliwione  wytworzone  przez 

Zamawiającego  odpady  i  które  dysponują  wolnymi  mocami  przerobowymi  są  te  wskazane 

przez Odwołującego w formularzu ofertowym, powinien on w pierwszej kolejności wykazać - 

zgodnie  z  wymogiem  SWZ,  zaistnienie  wyjątków  od  zasady  bliskości,  tj.  brak  mocy 

przerobowych instalacji znajdujących się bliżej siedziby Zamawiającego. 

W  tym  miejscu  przyznać  należy  rację  Zamawiającemu,  że  pytanie  przesłane  przez 

Odwołującego  do  SPZZOZ  w  Gryficach,  w  ogóle  nie  dotyczyło  kwestii  wolnych  mocy 

przerobowych. 

Dlatego zdaniem Izby (nawet przy założeniu, że brak odpowiedzi w terminie 

stanowi przyznanie pewnych okoliczności, których dotyczyło pytanie), powoływanie się przez 

Odwołującego na ww. korespondencję, nie mogło być uznane za wykazanie odstępstwa od 

zasady 

bliskości, tj. brak wolnych mocy przerobowych instalacji w Gryficach, gdyż kwestia ta 

w ogóle nie została poruszona w pytaniu wysłanym przez Odwołującego. 

Abstrahując  od  powyższego,  hipotetycznie  uznając  brak  odpowiedzi  ze  strony  spalarni  w 

Gryficach za od

powiednie wykazanie przez Odwołującego, że spalarnia ta nie posiada mocy 

przerobowych,  Zamawiający  wyraźnie  wezwał  Odwołującego  do  przedstawienia  dowodów, 

że  również  pozostałe  najbliżej  położone  spalarnie  nie  mogą  lub  nie  chcą  unieszkodliwić 

odpadów  stanowiących  przedmiot  postępowania.  Odwołujący  czyniąc  zadość  wezwaniu 

Zamawiającego  powinien  więc  udokumentować,  że  wszystkie  pozostałe  stacje  znajdujące 

się  bliżej  siedziby  Zamawiającego  niż  instalacje  przez  niego  zaproponowane,  nie  mogą  z 

jakichś  przyczyn  przyjąć  odpadów,  co  prowadziłoby  do  wniosku,  że  instalacje  wskazane 

przez  niego  są  najbliżej  położonymi,  w  których  mogą  zostać  unieszkodliwione  wytworzone 

przez  Zamawiającego  odpady  i  które  dysponują  wolnymi  mocami  przerobowymi.  Wymóg 

wykazania powyższego wynikał wprost z SWZ, jednak Odwołujący go nie wypełnił, co leżało 

u podstaw odrzucenia jego oferty jako niezgodnej z warunkami zamówienia. 

Z  powyższych  względów  oddalone  zostały  wnioski  dowodowe  Odwołującego  zawarte  w 

piśmie  procesowym  z  dnia  8  grudnia  2022  r.,  które  dotyczyły  tylko  i  wyłącznie  spalarni  w 

Gryficach. Nawet gdyby teza postawiona przez Odwołującego została wykazana, to i tak nie 

zmienia  to  faktu,  że  w  bliższej  odległości  od  siedziby  Zamawiającego,  niż  spalarnie 

oferowane  przez  Odwołującego,  znajduje  się  co  najmniej  10  instalacji  zdolnych 

unieszkodliwić odpady przez niego produkowane. Na powyższe wskazywał Przystępujący w 

trakcie rozprawy, a 

Odwołujący tej okoliczności nie zaprzeczył. Dlatego Odwołujący musiałby 

wykazać  brak  mocy  przerobowych  dla  tych  wszystkich  instalacji  znajdujących  się  bliżej 

siedziby Zamawiającego by można było uznać, że wskazane przez niego spalarnie spełniają 

wymagania dotyczące zasady bliskości. 

Odwołujący  jednak  oprócz  spalarni  w  Gryficach,  skontaktował  się  jedynie  ze  spalarnią  w 

Ciepielówku, pomijając zupełnie, że w bliskiej odległości znajduje się co najmniej kilka innych 

spalarni. 

Wymogi SWZ w zakresie przestrzegania zasady bliskości oraz obowiązku udokumentowania 

wszystkich  od  niej  odstępstw  były  jasne  i  nie  zostały  zakwestionowane  w  drodze  środków 

ochrony prawnej czy też pytań do SWZ. Skoro więc Odwołujący im zaniechał, to czynność 

Zamawiającego polegająca na odrzuceniu oferty Odwołującego na podstawie art. 226 ust. 1 

pkt 5 ustawy PZP była prawidłowa. 

Na  marg

inesie  jedynie  Izba  pragnie  zauważyć,  że  wyroki  Krajowej  Izby  Odwoławczej 

powoływane  przez  Odwołującego  odnoszą  się  do  zupełnie  innego  stanu  faktycznego.  W 

stanach  faktycznych  ustalonych  na  kanwie  powoływanych  wyroków  wykonawcy,  których 

oferta została uznana za najkorzystniejszą, z reguły oferowali unieszkodliwianie odpadów w 

lokalizacji zgodnej z zasadą bliskości lub przy zastosowaniu wyjątku ustawowego, jednak w 

najbliżej położonej stacji. Z kolei w wyroku KIO 3534/21 Zamawiający zmodyfikował w SWZ 

ustawo

wą  zasadę  bliskości  poprzez  dopuszczenie  jako  kryterium  oceny  ofert  także 

odległości  spalarni  od  siedziby  Zamawiającego,  a  zatem  powoływanie  się  przez 

Odwołującego  na  wyrwane  z  kontekstu  tezy  tychże  wyroków  jest  zdaniem  Izby 

nieuprawnione. 

Z  powyższych  względów  Izba  uznała,  że  odwołanie  nie  zasługiwało  na  uwzględnienie,  a 

zatem orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku  sprawy  na 

podstawie  art.  575  ustawy  PZP  oraz  w  oparciu o  §  8  ust.  2  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania (Dz. U. z 2020 r. poz. 2437).   

Przewodniczący: 

……………………..