KIO 3242/22 WYROK dnia 27 grudnia 2022 r.

Sygn. akt KIO 3242/22 

WYROK 

z dnia 27 grudnia 2022 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:  Michał Pawłowski 

Protokolant:   

Adam Skowroński 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2022 r. w W

arszawie odwołania wniesionego do 

Prezesa Kr

ajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 grudnia 2022 r. przez odwołującego – STRABAG 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Pruszkowie  w  postępowaniu 

prowadzonym przez z

amawiającego Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Białymstoku 

orzeka: 

Oddala 

odwołanie.

K

osztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  odwołującego  –  STRABAG  Spółka 

z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Pruszkowie i:

Zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20 000  zł  00  gr 

dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego  – 

STRABAG  Sp

ółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Pruszkowie 

tytułem wpisu od odwołania. 

Zasądza od odwołującego – STRABAG Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 

z  si

edzibą  w  Pruszkowie  na  rzecz  zamawiającego  –  Uniwersyteckiego  Szpitala 

Klinicznego  w  Białymstoku  kwotę  3 600  zł  00  gr  (trzy  tysiące  sześćset  złotych 

zero  groszy

)  stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  przez 

z

amawiającego z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  579  us

t.  1  i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  –  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 1710, ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 14 

dni  od  dnia  jego 

doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:  ………….…………………………….. 

Sygn. akt KIO 3242/22 

Uzasadnienie 

Uniwersytecki  Szpital  Kliniczny  w  Białymstoku,  zwany  dalej  „Zamawiającym”,  działając  na 

podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. 

z 2022 r., poz. 1710, ze 

zm.), zwanej dalej „ustawą PZP”, prowadzi postępowanie o udzielenie 

zamówienia  na  „budowę  budynku  Kliniki  Chorób  Zakaźnych  i  Hepatologii  oraz  Kliniki  Chorób 

Zakaźnych i Neuroinfekcji”. 

Ogłoszenie o przedmiotowym  zamówieniu  zostało opublikowane w  Dzienniku Urzędowym  Unii 

Europejskiej z dnia 4 listopada 2022 r. pod nr 2022/S 213-609442. 

W  dniu  5  grudnia 

2022  r.  (data  wpływu  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej)  wykonawca 

STRABAG 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Pruszkowie,  zwany  dalej 

„Odwołującym” lub „wykonawcą STRABAG”, wniósł odwołanie na niezgodną z przepisami prawa 

czynność  Zamawiającego  polegającą  na  dodaniu  do  projektowanych  postanowień  umowy 

w  wyniku  modyfikacji  z  dnia  23  listopada  2022  r. 

treści  §  15A  wzoru  umowy,  która  narusza 

przepisy ustawy PZP oraz przepisy Kodeksu cywilnego (dalej jako 

„k.c.”). 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 439 ust. 1 i ust. 2 ustawy PZP w zw. z art. 

58 § 1 i § 2 k.c. i art. 5 k.c. w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy PZP poprzez sformułowanie § 15A wzoru 

umowy w sposób uniemożliwiający dokonanie prawidłowej i zgodnej z celem przepisów ustawy 

PZP 

zmiany  wysokości  wynagrodzenia  wykonawcy  w  sytuacji  zmiany  cen  materiałów  lub 

k

osztów związanych z realizacją zamówienia w przypadku, gdy umowa w sprawie zamówienia 

publicznego, której przedmiotem są roboty budowlane została zawarta na okres dłuższy niż 12 

miesięcy. 

W  konsekwencji 

tak  sformułowanego  zarzutu  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania 

i 

nakazanie  Zamawiającemu  dokonania  czynności  polegającej  na  zmianie  załącznika  do 

Specyfikacji  W

arunków  Zamówienia  (dalej  jako  „SWZ”)  zawierającego  §  15A  Projektowanych 

postanowie

ń  umowy  poprzez  nadanie  im  treści  zgodnej  z  przepisami  i  zasadami  prawa,  aby 

umo

żliwić  realną  waloryzację  wynagrodzenia  w  warunkach  rynkowych  mając  na  uwadze 

zarówno  wskaźnik  wyjściowy,  tj.  odpowiedni  poziom  wskaźnika  cen  produkcji  budowlano  – 

montażowych  publikowany  przez  Prezesa  GUS  oraz  sposób  liczenia  i  czasookresy 

waloryzacyjne. 

Według  Odwołującego  krytycznymi  punktami,  które  trzeba  zmienić  w  celu 

urealnienia waloryzacji są: 

§ 15A ust. 1 pkt a) – w jakim wskaźnik cen produkcji budowlano – montażowych publikowany 

przez Prezesa GUS nie powinien przekraczać 5 %, 

§ 15A ust. 1 pkt a) – okres porównawczy powinien dotyczyć momentu złożenia oferty a nie 

cen z poprzedniego roku co oznacza, że wskaźnik z pkt 1 powinien być obliczony jako różnica 

wysokości  wskaźnika  GUS  z  dnia  wniosku  o  zmianę  wynagrodzenia  względem  poziomu  cen 

notowanego przez GUS na moment złożenia oferty, 

§ 15A ust. 1 pkt b) – ocena podstaw do dalszych zmian wynagrodzenia na podstawie klauzuli 

waloryzacyjnej  winna  być  dokonywana  w  ujęciu  miesiąc  do  miesiąca  po  osiągnięciu  progu, 

o którym mowa w § 15A ust. 1 pkt a), a nie po upływie odpowiednio kolejnych 12 miesięcy. 

W  opinii  Odwołującego  opisane  powyżej  krytyczne  punkty  wymagają  dalszych  zmian  klauzuli 

waloryzacyjnej, w tym wzoru sposobu liczenia, w celu 

zapewnienia zgodności z prawem klauzuli 

waloryzacyjnej zaproponowanej 

przez Zamawiającego. 

Ponadto  Odwołujący  wskazał,  że  w  dniu  30  listopada  2022  r.  na  stronie  internetowej  Urzędu 

Zamówień  Publicznych pojawiły  się  nowe przykładowe i  rekomendowane wzory  waloryzacyjne 

dla  umów  z  sektora  budownictwa  stanowiące  zbiór  doświadczeń  dotychczasowych  dużych 

podmiotów,  organów  administracji  i  organizacji  pozarządowych.  W  związku  z  tym,  że  Krajowa 

Izba Odwoławcza nie może nakazać w wyroku wprowadzenia do wzoru umowy postanowienia 

określonej  treści,  natomiast  to  Zamawiający  jest  gospodarzem  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  Odwołujący  zaproponował  Zamawiającemu  przełożenie  wzorcowych 

klauzul  waloryzacyjnych  na  realia  prowadzonego  p

ostępowania  oraz  nadanie brzmienia § 15A 

wzoru umowy w spos

ób opisany szczegółowo na str. 3-4 odwołania. 

Uzasadni

ając  zarzuty  swojego  odwołania  Odwołujący  podał,  że  zasady  waloryzacji  w  §  15A 

wzoru  umowy 

Zamawiający ustalił w sposób sprzeczny z celem wyrażonym w art. 439 ustawy 

PZP 

– waloryzacja jest pozorna i stanowi obejście przepisów nakazujących jej wprowadzenie i 

przeprowadzenie

, gdyż w praktyce nie spełni swojej funkcji. Odwołujący wskazał, że przesłanki 

waloryzacji  umownej  uregulowane  w  art.  439  ustawy  PZP 

stanowią  prawne  narzędzie 

dostosowania stosunku prawne

go w celu przywrócenia stanu równowagi ekonomicznej między 

stronami  umowy  o  zamówienie  publiczne,  zachwianego  przez  określone  zdarzenia  mogące 

zaistnieć w trakcie jego wykonywania. Trwający ponad 12 miesięcy proces realizacji zamówienia 

publicznego,  niejednokrotnie  skomplikowany  z  uwagi  na  uwarunkowania  techniczne  i  prawne, 

rodzi  ryzyko,  że rynkowe  czynniki  zewnętrzne  będą  istotnie  oddziaływały  na  treść,  wysokość  i 

ostatecznie  ekwiwalentność  świadczeń  uzgodnionych  przez  strony  i  spełnianych  na  podstawie 

umo

wy w sprawie zamówienia publicznego. Klauzula waloryzacyjna w swoim założeniu ma takie 

negatywne  dla  stron  umowy  oddziaływania  zminimalizować,  co  w  istocie  jest  w  interesie  obu 

stron umowy. Zadaniem waloryzacji umownej jest zatem urealnienie wynagrodzenia wykonawcy 

w przypadku zmian ceny materiałów lub kosztów związanych z realizacją kontraktu publicznego. 

Odwołujący  podkreślił,  że  mechanizm  urealnienia  wynagrodzenia  wykonawcy  w  zależności  od 

oko

liczności  (tj.  wzrostu  lub  spadku  cen  lub  kosztów)  dotyczy  zarówno  podwyższenia,  jak  i 

obniżenia  wynagrodzenia,  przez  co  zapewniona  jest  równość  stron  i  prawidłowy  rozkład  ryzyk 

kontraktowych. 

Zdaniem  Odwołującego  zamówieniowe  klauzule  waloryzacyjne  zyskują  na 

znaczeniu  zwłaszcza  w  aktualnej  sytuacji  gospodarczej,  w  której  obserwowany  jest  znaczny 

wzrost  cen  materiałów  i  robót  budowlanych,  braki  kadrowe  i  sprzętowe,  wstrzymanie  dostaw 

produktów,  komponentów  produktu  lub  materiałów,  trudności  w  dostępie  do  sprzętu  czy  też  w 

realizacji 

usług  transportowych.  Opisane  powyżej  przykładowe  czynniki  zewnętrzne  wywierają 

wpływ  na  opłacalność  realizowanego  zamówienia  oraz  mogą  znacząco  ograniczać  płynność 

finansową  przedsiębiorstw,  dlatego  też  niezmiernie  istotne  dla  uczestników  rynku  zamówień 

publicznych  jest  prawidłowe  kształtowanie  oraz  stosowanie  waloryzacji  umownej.  Odwołujący 

uważa, że precyzyjnie sformułowana klauzula waloryzacyjna, z poszanowaniem interesów stron 

kontraktu  publicznego,  pozwoli  ochronić  interesy  finansowe  wykonawcy,  natomiast 

Zamawiającemu zapewni należytą, terminową i bezpieczną realizację zamówienia publicznego. 

Celem  prawidłowo  sformułowanej  klauzuli  waloryzacyjnej  jest  sprzyjanie  zwiększeniu 

konkurencyjności  postępowań  o udzielenie zamówienia publicznego,  odpowiedni  rozkład  ryzyk 

kontraktowych,  sprzyjanie  sprawnej  realizacji  inwestycji  i  adekwatn

ość  do  sytuacji  rynkowej  z 

uwzględnieniem nie tylko aktualnych trendów rynkowych, ale też i przeszłych doświadczeń. 

Wymogi, jakie powinna spełnić klauzula waloryzacyjna, określono w art. 439 ust. 2 ustawy PZP, 

j

ednakże  w  ocenie  Odwołującego  Zamawiający  dokonując  zmiany  treści  SWZ,  nie  wypełnił  w 

pełni dyspozycji tego przepisu ustawy PZP. Określony przez Zamawiający poziom zmiany ceny 

materiałów  lub  kosztów,  uprawniający  strony  umowy  do  żądania  zmiany  wynagrodzenia  oraz 

sposób  kalkulacji  wynagrodzenia  ustalono  w  całkowitym  oderwaniu  od  realiów  ekonomicznych 

panujących  na  rynku,  co  powoduje,  że  klauzula  ma  charakter  pozorny  i  w  konsekwencji  nie 

pozwoli  zwaloryzować  wynagrodzenia  w  stosunku  do  przewidywanych  zmian  cen  materiałów  i 

usług.  Odwołujący  wskazał,  że  w  §  15A  ust.  1  lit.  a)  wzoru  umowy  Zamawiający  przewidział 

poziom zmiany cen, od którego będzie uruchamiana waloryzacja na poziomie 18 % liczonym na 

podstawie  wskaźnika  cen  produkcji  budowlano  –  montażowych  publikowanego  przez  Prezesa 

GUS w stosunku do cen z roku poprzedniego. 

Co więcej, wynagrodzenie ma być waloryzowane 

wyłącznie o wartość przewyższającą ten próg 18 % co oznacza, że wykonawca ma ponieść w 

całości ryzyko zmiany cen na rynku na poziomie 18 % na każdy rok realizacji zamówienia. Poza 

tym  Odwołujący  wskazał,  że  od  początku  prowadzonych  przez GUS  pomiarów  wysokości  cen 

produkcji budowlano-

montażowej nie odnotowano aż tak wysokich odczytów, jakie są obecnie, 

co  powoduje  gwałtowny  wzrost  ryzyka  związanego  z  realizacją  umów  o  roboty  budowlane. 

Odwołujący  podkreślił  też,  że  aktualna  sytuacja  jest  bezprecedensowa,  ponieważ  wzrost  cen 

notowany  przez  GUS  (15,2 

%)  jest  niemal  dwukrotnie  wyższy  niż  kiedykolwiek  wcześniej,  a 

mimo to jest 

niższy niż próg waloryzacyjny wprowadzony przez Zamawiającego. W jego ocenie 

w  dalsz

ym  ciągu  życie  gospodarcze  znajduje  się  w  epicentrum  zmian  wywołanych pandemią  i 

konfliktem  zbrojnym  na 

Ukrainie, więc sytuacja z biegiem czasu zacznie się stabilizować a nie 

zaostrzać, co oznacza, że obecna „górka cenowa” raczej opadnie niż osiągnie jeszcze wyższy 

p

oziom.  Z  tego  względu  uważa  on,  że  kształtowanie  klauzul  waloryzacyjnych  na  podstawie 

historycznie  wysokich  odczytów  w  ostatnich  miesiącach  może  być  obarczone  błędem,  który 

polega  na  z

ałożeniu,  że  skoro  w  ostatnim  roku  doszło  do  tak  gwałtownych  i  niespotykanych 

wzrostów  cen  robót  budowlanych,  to  że  taki  stan  należy  uznać  za  normalny  stan  stosunków 

gospodarczych.  Ponadto  jego  zdaniem  klauzula waloryzacyjna

, którą przewiduje Zamawiający, 

zo

stała tak sformułowana, że do dotychczas najwyżej w historii odnotowanego wskaźnika GUS 

d

odano  zapas  w  wysokości  3  %,  co  ma  zapewnić,  aby  §  15A  wzoru  umowy  dotyczący 

waloryzacji  wynagrodzenia  w  praktyce  w  trakcie  realizacji  zamówienia  nie  mógł  zostać  nigdy 

zastosowany.  Z  kolei  okr

eślony  w  §  15A  ust.  1  wzoru  umowy  sposób  kalkulacji  zmiany 

wysokości wynagrodzenia pozostaje w całkowitym oderwaniu od notowanych przez GUS zmian 

cen na rynku, gdyż wskaźnik nie jest liczony kumulatywnie od dnia złożenia oferty a następujące 

po  sobie  12-

miesięczne okresy traktowane są niezależnie, co prowadzi do sytuacji, w której to 

ceny reprezentowane przez wskaźnik GUS mogą wzrosnąć np. o ponad 60 % od dnia złożenia 

oferty, a wynagrodzenie i tak ni

e będzie podlegać waloryzacji. 

Odwołujący  zauważa,  iż  wskaźnik  zmian  ceny  produkcji  budowlano-montażowej  ogłaszany 

przez GUS za każdy miesiąc niesie informację o zmianie cen na rynku budowlanym w stosunku 

do analogicznego miesiąca roku poprzedniego. Jednocześnie według § 15A ust. 1 lit. b) wzoru 

umowy  pierwsza  zmiana  wynagrodzenia 

może  nastąpić  nie  wcześniej  niż  po  12  miesiącach, 

natomiast 

kolejne zmiany mogą mieć miejsce po upływie kolejnych 12 miesięcy, co oznacza, że 

Zamawiający przewidział, że ocena podstaw do zmiany wynagrodzenia będzie się odbywać co 

12  miesięcy,  przy  czym  wskaźnik  określony  w  §  15A  ust.  1  lit.  a)  wzoru  umowy  określa  „ceny 

produkcji budowlano 

– montażowej publikowany przez Prezesa GUS w stosunku do cen z roku 

poprzedniego”. Jeśli ceny produkcji budowlano-montażowej określone przez Prezesa GUS będą 

rosły w tempie 18 % rocznie to § 15A wzoru umowy nie znajdzie zastosowania. Równocześnie 

w 

zakładanym  36-miesięcznym  okresie  realizacji  robót,  przy  tempie  wzrostu  cen  18  %  w  skali 

roku, 

kumulatywnie  ceny  wzrosną  o  64%  względem  dnia  składania  ofert,  co  zostało  obliczone 

jako iloczyn 3 x 118 % = 164 %. 

Zdaniem Odwołującego wszystko to prowadzi do wniosku, że 

wprowadzona klauzula waloryzacyjna jest oderwana od obecnych i przewidywalnych warunków 

rynkowych  i  jedynie  pozornie  przewiduje 

przywrócenie  równowagi  ekonomicznej  zachwianej 

wzrostem cen. Odw

ołujący twierdzi także, że nie można już zakładać dalszych nadzwyczajnych 

zdarzeń  o  charakterze  makroekonomicznym  lub  kolejnych  czynników  ponadnormatywnych  jak 

np. wojna, pandemia lub 

jej fale, które mógłby spowodować jeszcze większy niż obecnie wzrost 

wskaźników. 

Odw

ołujący wskazał też, że klauzula z art. 439 ustawy PZP odnosi się do realiów zawieranych 

umów, a nie hipotetycznych i niemożliwych do przewidzenia zdarzeń. Klauzule nadzwyczajnych 

zmian umowy zawiera natomiast art. 455 ust 1 pkt 4 ustawy P

ZP, który odnosi się do zdarzeń, 

jakich  z  należytą  starannością  Zamawiający  nie  mógł  przewidzieć,  w  tym  zmiany  wysokości 

ceny.  Przepis  ten  różni  się  od  art.  439  ustawy  PZP  tym,  że  przewiduje  potencjalne  i  możliwe 

zmiany przyszłej umowy, a nie obligatoryjne warunki waloryzacji w normalnej sytuacji rynkowej. 

Zatem  klauzule  waloryzacyjne  nie 

są  tworzone  na  wypadek  hipotetycznych  i  nadzwyczajnych 

zdarzeń,  ponieważ  zmiana  ceny  w  takim  przypadku  jest  możliwa  w  oparciu  o  przepis  art.  455 

ust. 1 pkt 4 ustawy PZP. Wobec tego klauzula waloryzacja tworzona w oparciu o przepis art. 439 

ustawy  PZP 

musi  być  klauzulą  realną  i  znajdująca  zastosowanie  w  toku  normalnych  zdarzeń. 

Odwołujący uważa, że skoro przeszłe, jak i obecne prognozy nie odnotowały aż 18 % wskaźnika 

wzrostu cen, to 

nie sposób uznać, że wskaźnik ten osiągnie poziom aż 18 % w skali rok do roku. 

Z tego w

łaśnie względu przyjęty przez Zamawiającego we wzorze umowy poziom zmiany ceny 

materiałów  lub  kosztów,  który  uprawnia  strony  umowy  do  żądania  zmiany  wynagrodzenia,  nie 

prowadzi  do  przywrócenia  równowagi  ekonomicznej  stron,  ma  charakter  całkowicie  pozorny  i 

nieprawdopodobny do zastosowania w praktyce, a tym samym n

ie wypełnia dyspozycji art. 439 

ustawy PZP. 

Co  prawda  w  klauzuli  zawartej  w 

§  15A  pkt  1  lit.  b  wzoru  umowy  Zamawiający  w  sposób 

dopuszczalny prawem wprowadza moment, od którego będzie waloryzował wynagrodzenie, lecz 

wprowadzenie kolejnych okresów 12-miesięcznych liczonych do kolejnej waloryzacji jest według 

Odwołującego  terminem  zbyt  odległym  i  powodującym  trudności  w  przeprowadzeniu  realnej  i 

skutecznej  waloryzacji.  Istnieje  bowiem  ryzyko

,  że  przy  wieloletniej  umowie  ostatnie  miesiące 

obowiązywania  umowy  ze  względu  na  nieosiągnięcie  łącznej  liczby  12  miesięcy  nie  zostaną 

zwaloryzowane. 

Odwołujący zaznaczył, że w większości przypadków oraz w opublikowanych na 

stronie  internetowej  Prokuratorii  G

eneralnej  Skarbu  Państwa  w  dniu  30  listopada  2022  r. 

przykładowych  klauzulach  waloryzacyjnych  waloryzacja  po  upływie  początkowego  terminu 

ustalenia  zmiany 

wynagrodzenia  powinna  być  dokonywana  na  bieżąco,  w  ujęciu  miesiąc  do 

miesiąca.  Odwołujący  uważa  przy  tym,  że  rekomendacje  takie  stanowią  zbiór  doświadczeń 

różnych  podmiotów  działających  w  sektorze  zamówień,  w  tym  dużych  zamawiających  jak 

GDDKiA czy PKP PLK S.A., wobec czego 

można przyjąć, że stosowanie czasookresów miesiąc 

do miesiąca jest pewnym powtarzalnym i praktykowanym obecnie zwyczajem. 

Uwzględniając  akta  sprawy  odwoławczej,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia 

i stanowiska stron z

łożone podczas rozprawy, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba 

oddaliła wniosek Zamawiającego o odrzucenie odwołania, albowiem nie została spełniona 

żadna  z  negatywnych  przesłanek  wynikających  z  art.  528  ustawy  PZP,  która  nakazywałaby 

odrzucenie odwołania i w konsekwencji uniemożliwiałaby jego merytoryczne rozpoznanie przez 

Izb

ę. W szczególności nie można zgodzić się z twierdzeniami Zamawiającego zawartymi w jego 

piśmie z  dnia 8 grudnia 2022  r.,  iż  jego  czynność  z  dnia 23  listopada 2022  r.,  którą zaskarżył 

odwołaniem wykonawca STRABAG, nie jest nową czynnością w postępowaniu, tylko czynnością 

podjętą  w  ramach  poprzednio  prowadzonego  postępowania  odwoławczego  z  odwołania  tego 

samego  Odwołującego  w  sprawie  o  sygn.  KIO  3005/22,  którą  tenże  Odwołujący  wówczas 

zaakceptował,  ponieważ  po  jej  dokonaniu  przez  Zamawiającego  wycofał  swoje  odwołanie.  Na 

uznanie  nie  zasługuje  też  argumentacja  i  twierdzenia  Zamawiającego  wyrażone  w  odpowiedzi 

na 

odwołanie.  W  tym  drugim  piśmie  Zamawiający  podniósł,  że  obecny  zapis  §  15A  wzoru 

u

mowy był już objęty prawomocnym orzeczeniem Izby w sprawie KIO 3005/22 oraz że zachodzi 

powaga  rzeczy  osądzonej  w  myśl  art.  366  k.p.c.,  wobec  czego  Odwołujący  nie  może  teraz 

odwoływać  się  od  czynności  podjętych  przez  Zamawiającego  w  ramach  postępowania  w 

sprawie  KIO  3005/22. 

Zdaniem  Izby  argumentacja  Zamawiającego  nie  może  zasługiwać  na 

uwzględnienie.  Należy  zauważyć,  że  odwołanie  w  sprawie  o  sygn.  KIO  3005/22  zostało 

wniesione  przez  w

ykonawcę  STRABAG  w  dniu  14  listopada  2022  r.,  czyli  logicznie  rzecz 

ujmując  nie  mogło  ono  dotyczyć  czynności  podjętych  przez  Zamawiającego  po  tej  dacie. 

Niewątpliwym  jest,  że  Zamawiający  dokonując w  dniu 23  listopada 2022 r. zmiany  treści  SWZ 

podjął nową czynność w postępowaniu przetargowym, wobec której wykonawcy mogli wnosić od 

nowa 

środki  ochrony  prawnej  w  terminie  wynikającym  z  art.  515  ust.  2  ustawy  PZP. 

Jednoc

ześnie Zamawiający składając wniosek o odrzuceniu odwołania w niniejszej sprawie nie 

sprecyz

ował,  która  jego  zdaniem  przesłanka  z  art.  528  ustawy  PZP  miałaby  znaleźć 

zastosowanie

. W szczególności w ocenie Izby nie mogło chodzić o przesłanki z pkt 3, 4 i 5 tego 

artykułu.  Odwołanie  wobec  nowej  czynności  Zamawiającego  zostało  wniesione  w  ustawowym 

terminie

, Odwołujący nie powołuje się teraz na te same okoliczności, które były już przedmiotem 

rozstrzygnięcia Izby w sprawie o sygn. KIO 3005/22, natomiast w zakresie wprowadzenia w dniu 

23  listopada  2022  r.  regulacji 

§  15A  wzoru  umowy  do  dokumentacji  zamówienia  czynność 

Zamawiającego  nie  została  wówczas  wykonana  zgodnie  z  żądaniami  zawartymi  w  odwołaniu 

Odwołującego.  Gdyby  tak  było,  to  wykonawca  STRABAG  nie  złożyłby  kolejnego  odwołania  w 

postępowaniu  przetargowym.  Natomiast  powoływanie  się  przez  Zamawiającego  na  regulację 

art.  366  k.p.c. 

nie  może  zostać  uwzględnione,  ponieważ  ustawa  PZP  zawiera  autonomiczną 

regulację  proceduralną  kształtującą  zasady  postępowania  odwoławczego  przed  Krajową  Izbą 

Odwoławczą,  zaś  samo  postępowanie  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  –  choć  w  swej  istocie 

polega na rozstrzyganiu sp

orów cywilnych (gospodarczych) – nie jest postępowaniem sądowym, 

do którego zastosowanie mogłyby znaleźć przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. 

Izba  stwierdziła  również,  że  wypełnione  zostały  wskazane  w  art.  505  ust.  1  ustawy  PZP 

ustawowe przesłanki istnienia interesu Odwołującego w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia 

ora

z możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez Zamawiającego przepisów. 

Izba  rozpoznając  sprawę  uwzględniła  akta  sprawy  odwoławczej,  które  zgodnie  z  §  8 

rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie postępowania przy 

rozpoznawaniu odwołań przez Krajową Izbę Odwoławczą (Dz. U. z 2020 r., poz. 2453) stanowią 

odwołanie  wraz  z  załącznikami  oraz  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

w  postaci  elektronicznej  lub  kopia  dokumentacj

i,  o  której  mowa  w  §  7  ust.  2  rozporządzenia, 

a  także  inne  pisma  składane  w  sprawie  oraz  pisma  kierowane  przez  Prezesa  Izby  w  związku 

z 

wniesionym odwołaniem. 

Izba uwzględniła również stanowiska prezentowane na rozprawie przez strony oraz uwzględniła 

stanowisko  prezentowane  przez  Za

mawiającego  w  jego  piśmie  z  dnia  8  grudnia  2022  r.  oraz 

odpowiedzi na odwołanie z dnia 20 grudnia 2022 r. 

Izba  wydała  na  rozprawie  postanowienie  o  dopuszczeniu  dowodu  z  akt  sprawy  odwoławczej 

oraz  dokumentów  stanowiących  załączniki  do  pism  stron  oraz  dokumentów  złożonych  przez 

obie  strony  na  rozprawie  w  postaci 

wyciągów  z  czterech  umów  przygotowanych  przez  innych 

zamawia

jących,  tj.  Dolnośląskie  Centrum  Onkologii,  Pulmonologii  i  Hematologii  we  Wrocławiu, 

Samodzielny  Publiczny  Szpital  Kliniczny  im.  Prof.  Adama  Grucy  w  Otwocku  oraz 

Wojewódzki 

Szpital  Specjalistyczny 

im.  Kardynała  Wyszyńskiego  SPZOZ  w  Lublinie  (dwie  umowy),  które 

zawierały  przykłady  poprawnie  sformułowanych,  według  opinii  wykonawcy  STRABAG,  klauzul 

waloryzacyjnych

, a także dwóch dokumentów stanowiących wyliczenia własne Zamawiającego. 

Jednocześnie  Izba  uznała  wiarygodność  i  moc  dowodową  dokumentów  znajdujących  się 

w aktach sprawy odwoławczej. 

Izba 

ustaliła następujący stan faktyczny: 

Na  podstawie  art.  552  ust. 1  ustawy  PZP  Izba 

wydając wyrok bierze za podstawę stan rzeczy 

ustalony w toku postępowania odwoławczego. 

Zamawiający  –  Uniwersytecki  Szpital  Kliniczny  w  Białymstoku  prowadzi  postępowanie  o 

udzielenie zamówienia na „budowę budynku Kliniki Chorób Zakaźnych i Hepatologii oraz Kliniki 

Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji”. Numer referencyjny tego zamówienia to 107/2022. 

Ogłoszenie o przedmiotowym  zamówieniu  zostało opublikowane w  Dzienniku Urzędowym  Unii 

Europejskiej z dnia 4 listopada 2022 r. pod nr 2022/S 213-609442. 

W  dniu  23  list

opada  2022  r.  Zamawiający  zmienił  treść  SWZ  wprowadzając  m.  in.  §  15A  do 

Projektowanych postanowień umownych zatytułowany „Zmiana wynagrodzenia w sytuacji zmian 

cen materia

łów lub kosztów” o następującej treści: 

1.  W  przypadku  zmian

y  cen  materiałów  lub  kosztów  związanych  z  realizacją  zamówienia, 

Strony przewidują możliwość zmiany wysokości wynagrodzenia należnego Wykonawcy, na 

jego wniosek, zgodnie z poniższymi zasadami:  

a)  j

eżeli  wartość  ceny  materiałów  lub  kosztów  zmieniała  się  o  minimum  18%  biorąc  pod 

uwagę  wskaźnik  cen  produkcji  budowlano  –  montażowych  publikowany  przez  Prezesa 

GUS  w  stosunku  do  cen  z  roku  poprzedniego,  dokona  się  zmiany  wartości 

wynagrodzenia  Wykonawcy  o 

wielkość  procentową,  obliczoną  jako  różnica  wysokości 

wskaźnika  GUS  z  dnia  wniosku  o  zmianę  wynagrodzenia,  a  minimalnego  wskaźnika 

GUS, od którego Zamawiający przewiduje możliwość zmiany wynagrodzenia.  

Przykładowe wyliczenie zmiany wartości wynagrodzenia Wykonawcy: 

wskaźnik GUS z dnia wniosku o zmianę wynagrodzenia: 25% 

wskaźnik GUS od którego Zamawiający przewiduje możliwość zmiany wynagrodzenia: 

wielkość procentowa zmiany wartości wynagrodzenia Wykonawcy:  

b)  pierwsza  zmiana  wynagr

odzenia  może  nastąpić  nie  wcześniej  niż  po  upływie  12 

miesięcy  od  dnia  podpisania  umowy.  Następne  zmiany  mogą mieć  miejsce  po  upływie 

odpowiednio kolejnych 12 miesięcy; 

c) 

jeżeli umowa została zawarta po upływie 180 dni od dnia upływu terminu składania ofert, 

początkowym terminem ustalenia zmiany wynagrodzenia jest dzień otwarcia ofert; 

d) 

zmiana wartości wynagrodzenia dotyczyć będzie jedynie prac zrealizowanych po upływie 

12 miesięcy od dnia zawarcia umowy bądź poprzedniej zmiany; 

e) 

maksymalna  wartość  zmiany  wynagrodzenia  spowodowanego  zmianą  ceny  materiałów 

lub kosztów wynosi 20 % wartości wynagrodzenia umownego brutto określonego w § 3 

ust. 1 niniejszej umowy. 

Wykonawca,  którego  wynagrodzenie  zostało  zmienione  zgodnie  z  ust.  1  zobowiązany  jest 

do zmiany wynagrodz

enia przysługującego podwykonawcom, lub dalszym podwykonawcom, 

z którymi zawarł umowy, w zakresie odpowiadającym zmianom cen materiałów lub kosztów 

dotyczących  zobowiązania  podwykonawcy  lub  dalszego  podwykonawcy,  jeśli  łącznie 

spełnione są następujące warunki:  

a)  przedmiotem umowy z podwykonawca lub dalszym podwykonaw

cą są roboty budowlane 

lub usługi,  

b) 

okres obowiązywania umowy przekracza 12 miesięcy. 

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła, co następuje: 

W ocenie Izby o

dwołanie wykonawcy STRABAG jako niezasadne podlega oddaleniu. 

Z

godnie  z  regulacją  art.  559  ust.  2  ustawy  PZP  uzasadnienie  orzeczenia  Izby  zawiera 

wskazanie podstawy prawnej orze

czenia z przytoczeniem przepisów prawa. 

Art.  439  ust.  1  ustawy  PZP  stanowi

,  że  umowa,  której  przedmiotem  są  roboty  budowlane, 

dostawy lub usługi, zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, zawiera postanowienia dotyczące 

zasad  wprowadzania  zmian  wysokości  wynagrodzenia  należnego  wykonawcy  w  przypadku 

zmiany ceny materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia. 

Zgodnie z art. 439 ust. 2 ustawy PZP w 

umowie określa się: 

poziom zmiany ceny materiałów lub kosztów, o których mowa w ust. 1, uprawniający strony 

umowy  do  żądania  zmiany  wynagrodzenia  oraz  początkowy  termin  ustalenia  zmiany 

wynagrodzenia; 

2) sposób ustalania zmiany wynagrodzenia: 

a)  z  użyciem  odesłania  do  wskaźnika  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów,  w  szczególności 

wskaźnika ogłaszanego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego lub 

b) 

przez wskazanie innej podstawy, w szczególności wykazu rodzajów materiałów lub kosztów, 

w przypadku których zmiana ceny uprawnia strony umowy do żądania zmiany wynagrodzenia; 

3)  sposób  określenia  wpływu  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów  na  koszt  wykonania 

zamówienia  oraz  określenie  okresów,  w  których  może  następować  zmiana  wynagrodzenia 

wykonawcy; 

4)  maksymalną  wartość  zmiany  wynagrodzenia,  jaką  dopuszcza  zamawiający  w  efekcie 

zastosowania postanowień o zasadach wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia. 

Art. 

58 § 1 k.c. stwierdza, że czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście 

ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, 

iż  na  miejsce  nieważnych  postanowień  czynności  prawnej  wchodzą  odpowiednie  przepisy 

ustawy. 

Według zaś art. 58 § 2 k.c. nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia 

społecznego. 

Zgodnie  z  art.  5  k.c.  n

ie  można  czynić  ze  swego  prawa  użytku,  który  by  był  sprzeczny  ze 

społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. 

Takie  działanie  lub  zaniechanie  uprawnionego  nie  jest  uważane  za  wykonywanie  prawa  i  nie 

korzysta z ochrony. 

Natomiast  art.  8  ust.  1  ustawy  PZP  zawiera  odes

łanie  do  stosowania  przepisów  Kodeksu 

cywilnego 

stwierdzając,  że  do  czynności  podejmowanych  przez  zamawiającego,  wykonawców 

oraz uczestników konkursu w postępowaniu o udzielenie zamówienia i konkursie oraz do umów 

w sprawach zamówień publicznych stosuje się przepisy ustawy – Kodeks cywilny, jeżeli przepisy 

ustawy PZP 

nie stanowią inaczej. 

Przepisy dotyczące waloryzacji wynagrodzenia umownego w zamówieniach publicznych zostały 

wprowadzone  do  po

lskiego porządku prawnego na mocy ustawy z dnia 11 września 2019 r.  – 

Prawo 

zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2022  r.,  poz.  1710,  ze  zm.).  Art.  439  ustawy  PZP 

statuuje 

obowiązek zamieszczenia w umowach, których przedmiotem są roboty budowlane lub 

usługi,  zawartych  na  okres  dłuższy  niż  okres  6  miesięcy,  postanowień  dotyczących  zasad 

wprowadzania  zmian  wysokości  wynagrodzenia  należnego  wykonawcy  w  przypadku  zmiany 

ceny materiałów lub kosztów związanych z realizacją zamówienia. Ponadto przepis ten zawiera 

obligatoryjne  elementy  p

ostanowień  waloryzacyjnych.  Jak  wynika  z  uzasadnienia  rządowego 

projektu  ustawy  P

rawo zamówień publicznych (Druk sejmowy nr 3624 z dnia 12 lipca 2019 r.) 

wymienione  w  art.  439  ust.  2  ustawy  PZP  obligatoryjne  elementy  k

lauzuli  waloryzacyjnej  mają 

pomóc  zamawiającym  przy  konstruowaniu  skutecznych  i  jasnych  postanowień  umownych. 

Zamawiający  wprowadzając  do  umowy  odpowiednią  klauzulę  ma  pozostawioną  swobodę 

określenia  jej  elementów,  mając  na  względzie  w  szczególności:  specyfikę  zamówienia  (np.  w 

zakresie  jakie  elementy  materiałów  i  kosztów  są  kluczowe  i  w  praktyce  podlegają  dużym 

wahaniom),  dostępność  wiarygodnych  i  aktualizowanych  podstaw  ustalenia  zmiany  ceny  (np. 

odpowiednie wskaźniki Prezesa GUS) czy planowane możliwości finansowe zamawiającego co 

do przewidywanych zmian wynagrodzenia. 

Jak zostało wyjaśnione w Druku sejmowym nr 3624 

celem wprowadzenia regulacji  art. 439 ustawy PZP  do polskiego praw

a zamówień publicznych 

było umożliwienie stronom umowy reagowanie na zmianę warunków gospodarczych. Chodzi po 

prostu  o 

umożliwienie  przywrócenie  stanu  równowagi  ekonomicznej  stron  umowy  zachwianej 

określonymi zdarzeniami, które mogą mieć miejsce w trakcie jej realizacji. W ramach obowiązku 

wprowadzenia 

postanowień  waloryzacyjnych  poszczególni  zamawiający  mają  swobodę,  przy 

poszanowaniu 

ustawowych  zasad  określających  relacje  między  stronami,  w  ukształtowaniu 

klauzuli  waloryzacyjnej  uwzględniającej  specyfikę  danego  zamówienia.  W  literaturze  prawa 

zamówień  publicznych  podnosi  się,  że  ustawa  PZP  nie  precyzuje  treści  tego  rodzaju  klauzuli 

waloryzacyjnej,  lecz  jedynie  opisuje  metodologię  jej  skonstruowania  przez  zamawiającego.  Na 

podstawie  art.  439  ustawy  PZP 

możliwe  jest  powołanie  do  życia  bardzo  zróżnicowanych 

mechanizmów  waloryzacyjnych,  dostosowanych  tym  samym  do  potrzeb  realizacji  danego 

zamówienia  w  określonych  unikalnych  warunkach  otoczenia  gospodarczego,  w  którym  będzie 

realizowane.  Klauzule  te  muszą  być  jednakże  oparte  na  mechanizmie  zmiany  cen  materiałów 

lub kosztów [zob. W. Dzierżanowski i in. (red.), Prawo zamówień publicznych. Komentarz, WKP 

2021, komentarz do art. 439 ustawy PZP, teza 1]. 

Krajowa Izba Odwoławcza porównując  zapisy  SWZ  (§  15A  wzoru  umowy)  dotyczące sposobu 

waloryzacji  wynagrodzenia  umownego, 

które  zostały  wprowadzone  przez  Zamawiającego  w 

dniu  23  listopada  2022  r.,  ze  wzorcem  ustawowym  nie  stwierdzi

ła,  aby  były  one  niezgodne  z 

obowiązującymi  przepisami  prawa  przywołanymi  w  początkowej  części  odwołania.  Klauzula 

waloryzacyjna 

określona przez Zamawiającego zawiera wszystkie niezbędne elementy opisane 

w art. 439 ust. 1 i ust. 2 ustawy PZP. Z uzasadnienia 

odwołania w sposób jednoznaczny wynika, 

iż naruszenia przepisów prawa przez Zamawiającego Odwołujący upatruje w dwóch rzeczach: 

po  pierwsze  w 

odgórnym  ustaleniu  poziomu  zmiany  cen  materiałów  i  kosztów  warunkującego 

uruchomienie klauzuli waloryzacyjnej na poziomie 18 %, a po drugie w dokonywaniu waloryzacji 

wynagrodzenia wykonawcy 

w odstępach rocznych a nie miesięcznych. Zważywszy na aktualną 

sytuację  gospodarczą  w  Polsce,  a  w  szczególności  najwyższą  od  30  lat  inflację,  Zamawiający 

jako gospodarz postępowania skalkulował pułap zmiany cen materiałów i kosztów, który będzie 

uprawniał wykonawcę do domagania się waloryzacji jego wynagrodzenia, na poziomie 18 %, co 

w  ocenie  Iz

by  jest  założeniem  racjonalnym  i  obiektywnie  uzasadnionym.  Zamawiający  przyjął 

przy  tym  jeden  z  zalecanych  przez  ustawodawcę  mierników  przyszłej  waloryzacji  w  postaci 

wsk

aźników ogłaszanych cyklicznie w komunikatach Prezesa GUS. Nie znajduje aprobaty Izby 

argumentacja  wykonawcy  STRABAG  o  pozorn

ości  klauzuli  waloryzacyjnej  i  jej  oderwaniu  nie 

tylko  od  obecnych,  ale  i  od 

prognozowanych  warunków  rynkowych.  Wbrew  twierdzeniom  tego 

wykonawcy Zamawia

jący bazując na własnym doświadczeniu i ocenie makrootoczenia słusznie 

czyni

ł założenia co do średniorocznego wzrostu cen towarów i usług w wysokości 18 %, a także 

że  ceny  w  sektorze  budownictwa  dalej  będą  utrzymywać  się  na  wysokim  poziomie,  a  nawet 

będą jeszcze bardziej rosnąć. W ocenie Izby w obecnej sytuacji geopolitycznej można też czynić 

trafne  prognozy  co  do  dalszego  rozwoju 

i  długotrwałości  konfliktu  zbrojnego  na  Ukrainie,  który 

negatywnie wpływa nie tylko na bliskie rynki lokalne, ale globalnie na różne sektory gospodarki. 

Wobec  doniesień  na  temat  bardzo  szybko  wzrastającej  skali  zachorowań  w  związku z  kolejną 

mutacją  koronawirusa  nie  tylko  w  Polsce,  ale  np.  w  Chińskiej  Republice  Ludowej,  nie  można 

również powiedzieć, że społeczność międzynarodowa poradziła już sobie z tą epidemią i że nie 

dojdzie do kolejnych tzw. lockdown

’ów. W tych okolicznościach to wykonawcy uczestniczący w 

przetargach 

powinni tak skalkulować swoje oferty, aby uwzględniały one wszelkie ryzyka, w tym 

r

yzyka związane ze zwiększonymi kosztami działalności gospodarczej wynikającymi ze wzrostu 

cen towar

ów i usług. Należy zakładać, że wykonawcy są profesjonalistami w swojej dziedzinie i 

posiadają nie tylko rozległą wiedzę na temat zjawisk ekonomicznych i procesów gospodarczych 

w swojej 

branży, ale ogólnie na temat możliwych kierunków zmian procesów funkcjonujących w 

gospodarce  rynkowej

, dzięki czemu są w stanie właściwie zidentyfikować ryzyka gospodarcze, 

skalku

lować  różne  koszty  realizacji  zamówienia  i  następnie  złożyć  w  przetargu  konkurencyjną 

ofertę z odpowiednią ceną. Można też wymagać od przedsiębiorców startujących w przetargach, 

że kalkulując wysokość swojego wynagrodzenia uwzględniają możliwość wystąpienia czynników 

wpływających na rozmiar kosztów, wydatków i prac koniecznych do wykonania zamówienia. Nie 

bez znaczenia jest 

również to, że w art. 439 ustawy PZP ustawodawca nie narzucił publicznym 

inwestorom 

jaka powinna być dopuszczalna wysokość zmiany wynagrodzenia. Zamawiający nie 

mają obowiązku rekompensowania przedsiębiorcom 100 % zmian kosztów realizacji inwestycji z 

powodu  wzrostu  cen  mater

iałów  budowlanych  lub  surowców.  Wobec  tego  to  sami  wykonawcy 

powinni 

uwzględniać w swoich ofertach przewidywany wzrost czynników cenotwórczych i na tej 

podstawie kalkulować swoje wynagrodzenie. Izba podziela przy tym pogląd wyrażony przez Sąd 

Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 31 marca 2022 r. w sprawie o sygn. XXIII Zs 12/22, w 

którym Sąd stwierdził, że dopuszczenie w ustawie PZP waloryzacji kosztów wynagrodzenia nie 

może  prowadzić  do  zmniejszenia  ryzyka  związanego  z  niedoszacowaniem  oferty  przez 

wykonawcę,  ani  do  wzbogacenia  się  wykonawcy,  czyli  do  wzrostu  jego  wynagrodzenia. 

Wykonawca winien bowiem wziąć na siebie część ryzyka związanego z wzrostem wynagrodzeń 

i w konsekwencji prawidłowo skalkulować ofertę. Należy podkreślić, iż rolą waloryzacji umownej 

wskazanej  w  art.  439  ustawy  PZP  jest  urealnienie  wynagrodzenia  wykonawcy  w  przypadku 

zmiany cen materiałów lub kosztów, nie zaś całkowite wyeliminowanie ryzyka kontraktowego. 

Wobec powyższego nie można stawiać Zamawiającemu zarzutu naruszenia art. 439 ust. 1 i 2 

ustawy  PZP

,  jeśli  Zamawiający  redagując  postanowienie  umowne  przewidujące  waloryzację 

wynagrodzenia umownego 

w pełni zastosował się do wzorca normatywnego, uwzględniając przy 

tym 

własne potrzeby i specyfikę zamówienia. Podkreślić należy, że nawet ustalenie wskaźnika 

waloryzacji 

na niskim poziomie, który może zapewnić wykonawcy zysk na niewielkim poziomie, 

nie zwalnia 

wykonawców z właściwego kalkulowania ceny swojej oferty. Nie można też pomijać 

tego

, że z mocy samej ustawy PZP wykonawcy mają zapewnioną waloryzację wynagrodzenia w 

art. 436 pkt 4 lit. b ustawy PZP. 

Izba nie s

twierdziła też naruszenia przepisów Kodeksu cywilnego, tj. art. 5 k.c. i art. 58 § 1 i § 2 

k.c.  Normy  Kodeksu  cywilnego  znajduj

ą  zastosowanie  w  prawie  zamówień  publicznych  dzięki 

odes

łaniu z art. 8 ust. 1 ustawy PZP. Wskazane powyżej przepisy k.c. zostały unormowane w 

jego  C

zęści  ogólnej.  W  praktyce znajdują  one  zastosowanie  dopiero  wtedy,  gdy  na  podstawie 

innych bardz

iej szczegółowych norm prawnych uprawniony nie może uzyskać ochrony prawnej 

dla swoich praw, 

dóbr lub interesów. W niniejszej sprawie, oprócz art. 439 ust. 1 i 2 ustawy PZP, 

Odwołujący  nie  wskazał  na  żadne  szczególne  przepisy  prawa  cywilnego,  z  którymi  czynności 

Zamawiającego mogłyby być niezgodne, tylko do razu dla wykazania swoich racji odwołał się do 

klauzul generalnych z art. 5 k.c. i art. 

58 § 1 i § 2 k.c. Jednocześnie Odwołujący nie wyjaśnił, w 

jaki konkretnie sposób Zamawiający miałby nadużyć swojego prawa, obchodzić przepisy prawa 

lub  które  konkretnie  zasady  współżycia  społecznego  i  w  jaki  sposób  miałby  naruszyć.  Samo 

ciągłe powtarzanie przez Odwołującego o pozorności przyjętej klauzuli waloryzacyjnej czy jego 

niezadowolenie z 

wysokości ustalonego progu waloryzacji umownej i jej częstotliwości nie może 

świadczyć o uchybieniach w czynnościach Zamawiającego. 

Mając powyższe na względzie Izba nie stwierdziła naruszenia art. 5 k.c. i art. 58 § 1 i § 2 k.c. w 

zw. z art. 8 ust. 1 ustawy PZP 

przez Zamawiającego. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 557 i art. 574-576 ustawy 

PZP  oraz  w  oparciu  o  przepis

y  §  7  ust.  2  pkt  1  w  zw.  z  §  7  ust.  3  pkt  1  w  zw.  z  §  5  pkt  1 

i 2 

rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych 

rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu 

pobierania wpisu 

od odwołania (Dz. U. z 2020 r., poz. 2437). Z uwagi na oddalenie odwołania 

Izba  zasądziła  od  Odwołującego  na  rzecz  Zamawiającego  zwrot  kosztów  postępowania 

odwoławczego  związanych  z  wydatkiem  Zamawiającego  poniesionym  na  wynagrodzenie  jego 

pełnomocnika, tj. kwotę 3 600 zł 00 gr (trzy tysiące sześćset złotych zero groszy). 

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji. 

Przewodn

iczący:  ………….……………………………..