KIO 680/23 WYROK dnia 27 marca 2023 r.

Sygn. akt KIO 680/23 

WYROK 

z dnia 27 marca 2023 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:  Maksym Smorczewski 

Protokolant: 

Wiktoria Ceyrowska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2023 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  10  marca  2023  r.  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Gwarant  Agencja  Ochrony  spółka  z 

ograniczo

ną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Opolu,  Impel  Facility  Services  spółka  z 

ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  we  Wrocławiu  oraz  R.  P.,  prowadzącą 

działalność  gospodarczą  pod  nazwą  Paroks  R.  P.,  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Skarb  Państwa  -  2  Wojskowy  Oddział  Gospodarczy  przy  udziale  wykonawcy  D.  B., 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  Biuro  Projektowe  Ogrody  Hesperyd  D. 

B.

, zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

1.  oddala 

odwołanie, 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  Gwarant  Agencja  Ochrony  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

z 

siedzibą  w  Opolu,  Impel  Facility  Services  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

z sied

zibą  we  Wrocławiu  oraz  R.  P.,  prowadzącą  działalność  gospodarczą  pod  nazwą 

Paroks R. P., i: 

zalicza  do  kosztów  postępowania  odwoławczego  uiszczony  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Gwarant  Agencja  Ochrony 

spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Opolu,  Impel  Facility 

Services spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we Wrocławiu oraz R. 

P.

,  prowadzącą  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  Paroks  R.  P.,  wpis  od 

odwołania  w  wysokości  15  000  zł  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych)  oraz koszty 

postępowania odwoławczego zamawiającego Skarb Państwa - 2 Wojskowy Oddział 

Gospodarczy 

poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia  i  wydatków  pełnomocnika 

w 

wysokości 3 600 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych), 

zasądza  od  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

Gwarant  Agencja  Ochrony  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą 

w Opolu,  Impel  Faci

lity  Services  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z 

siedzibą we Wrocławiu oraz R. P., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą 

Paroks R. P., na rzecz 

Skarbu Państwa – 2 Wojskowego Oddziału Gospodarczego 

kwotę  3  600  zł  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych),  stanowiącą  koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie do  art.  579 ust.  1 i  art.  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia 11  września 2019  r.  Prawo 

zamówień  publicznych  (tj.  Dz.U.  z  2022  r.  poz.  1710  z  późn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  – 

w 

terminie 14 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

………………………………

Sygn. akt: KIO 628/23 

UZASADNIENIE 

W  dniu  10  marca  2023  r. 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło 

odwołanie  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Gwarant 

Agencja  Ochrony  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Opolu,  Impel 

Facility Services spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we Wrocławiu oraz R. 

P.

, prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Paroks R. P., (dalej jako „Odwołujący”) 

w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  dostawę  pod  nazwą  „Sprzątanie 

terenów  zewnętrznych  oraz  utrzymanie  i  pielęgnacja  terenów  zielonych  na  potrzeby  Sekcji 

Obsługi  Infrastruktury  w  Brzegu,  Oleśnicy,  Jastrzębiu  i  Kłodzku  Numer  referencyjny: 

INFR/420/2022” w zakresie części 3 zamówienia (dalej jako „Postępowanie”), prowadzonym 

przez  zamawiającego  Skarb  Państwa  –  2  Wojskowy  Oddział  Gospodarczy  (dalej  jako 

„Zamawiający”) „wobec zaniechań i czynności podjętych przez Zamawiającego niezgodnie z 

żądaniem  uwzględnionego  odwołania  w  sprawie  KIO  461/23,  polegających  na  zaniechaniu 

odrzucenia oferty Biuro Projektowe Ogrody Hesperyd D. B., 68-

100 Żagań, ul. B. Chrobrego 

14  dla  zadania  nr  3  i  podjęciu  czynności  zmierzających  do  zawarcia  umowy  z  tym 

wykonawcą, mimo iż nie wykazał on spełnienia warunków udziału w postępowaniu”. 

Odwołujący  zarzucił  naruszenie  „art.  226  ust.  1  pkt  2)  lit.  b)  Prawa  zamówień 

publicznych (dalej: PZP) w zw. z art. 522 ust. 2 PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty 

złożonej przez Biuro Projektowe Ogrody Hesperyd D. B., który nie spełnia warunków udziału 

w postępowaniu, mimo iż Zamawiający zapowiedział taką czynność w treści odpowiedzi na 

odwołanie w sprawie KIO 461/23”. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

„1.  unieważnienia czynności wyboru oferty Biuro Projektowe Ogrody Hesperyd D. B., 

2.  odrzucenia oferty Biuro Projektowe Ogrody Hesperyd D. B., 

powtórzenia  czynności  badania  i  oceny  ofert  z  pominięciem  oferty  Biuro  Projektowe 

Ogrody Hesperyd D. B., 

wyboru oferty Odwołującego”, 

a także o zasądzenie na rzecz Odwołującego zwrotu kosztów postępowania odwoławczego. 

Zamawiający  wniósł  o  odrzucenie  odwołania,  ewentualnie  o  jego  oddalenie  w 

całości oraz o zasądzenie od Odwołującego na rzecz Zamawiającego kosztów postępowania 

odwoławczego. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  przystąpił  wykonawca 

D. B., 

prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Biuro Projektowe Ogrody Hesperyd 

D.  B., 

(dalej jako „Przystępujący”). Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania oraz „zwrot 

poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w postępowaniu”. 

W zakresie mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy Izba ustaliła, co 

następuje: 

Zamawiający prowadzi Postępowanie na usługi z zastosowaniem przepisów ustawy 

z  dnia  11  września  2019  r.  -  Prawo  zamówień  publicznych  (dalej  jako  „Pzp”)  w  trybie 

przetargu nieograniczonego. Wartość zamówienia przekracza progi unijne, o których mowa 

w  art.  3  ust. 1  Pz

p.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  29  lipca  2022  r.  w 

Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2022/S 145-413860. 

W  dniu  10  lutego  2023  r.  Zamawiający  opublikował  zawiadomienie  o  wyborze 

najkorzystniejszej  oferty,  o  treści  „Działając  na  podstawie  art.  253  ust.  2  ustawy  z  dnia  11 

września  2019  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2021  r.  poz.  1129  z  późn.  zm.) 

Zamawiający  –  2.  Wojskowy  Oddział  Gospodarczy  z  siedzibą  we  Wrocławiu  (50-984)  przy 

ul. Obornickiej  100-

102  informuje,  że  do  realizacji  przedmiotu  zamówienia  wybrano  niżej 

wymienionego  Wykonawcę,  którego  oferta  została  oceniona  jako  najkorzystniejsza 

i 

spełniająca  warunki  SWZ:  Biuro  Projektowe  Ogrody  Hesperyd  D.  B.  z zaoferowaną  ceną 

brutto  (po  poprawieniu  oczywistych  omyłek  rachunkowych):  2 670 676,44 zł  (słownie:  dwa 

miliony sześćset siedemdziesiąt tysięcy sześćset siedemdziesiąt sześć zł 44/100)”. 

W dniu 20 lutego 2023 r. Odwołujący wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

odwołanie wobec czynności wyboru oferty Przystępującego, zarzucając „naruszenie art. 226 

ust. 1 pkt 2) lit. b) ustawy z dnia 11 września 2019 r. (tj.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1710 ze zm. – 

dalej  „ustawa”  lub  „ustawa  Pzp”)  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  złożonej  przez 

wykonawcę,  który  nie  spełnia  warunków  udziału  w  postępowaniu.  Odwołujący  wniósł 

o 

uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 1) unieważnienia czynności wyboru 

oferty  Biuro  Projektowe  Ogrody  Hesperyd  D.  B.,  2)  odrzucenia  oferty  Biuro  Projektowe 

Ogrody Hesperyd D. B.

, 3) powtórzenia czynności badania i oceny ofert z pominięciem oferty 

Biuro Projektowe Ogrody Hesperyd D. B.

”. 

W  dniu  22  lutego  2023  r.  Przystępujący  zgłosił  przystąpienie  po  stronie 

Zamawiającego  do  postępowania  odwoławczego  toczącego  się  wskutek  ww.  odwołania 

(któremu  nadano  sygn.  KIO  461/23).  W  dniu  1  marca  2023  r.  Zamawiający  oświadczył,  że 

uwzględnia przedmiotowe odwołanie, a w dniu 2 marca 2023 r. Odwołujący oświadczył, że je 

cofa.  Postanowieniem  z  dnia  3  marca  2023  r.  wydanym  w  sprawie  toczącej  się  pod  sygn. 

KIO 461/

23 Krajowa Izba Odwoławcza umorzyła postępowanie odwoławcze, w uzasadnieniu 

tego  orzeczenia  wskazując,  że  „Izba  stwierdza,  że  w  tej  sprawie  odwoławczej  odwołanie 

zostało  skutecznie  wycofane  przed  terminem  posiedzenia  i  rozprawy  z  udziałem  stron. 

Wymaga  odn

otowania,  że  odwołanie  można  cofnąć  w  każdym  czasie  do  zamknięcia 

rozprawy.  Cofnięcie  odwołania  przez  Odwołującego,  zgodnie  art.  568  pkt  1  ustawy  z  11 

września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. 2021, poz. 1129 ze zm.) oraz § 13 

ust.  1  pkt  6  rozpo

rządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  31  grudnia  2020  r.  w  sprawie 

postępowania  przy  rozpoznawaniu  odwołań  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  (Dz.U.  2020 

poz.  2453)  oznacza,  że  postępowanie  odwoławcze  podlega  umorzeniu.  Skuteczne 

wycofanie  odwołania  powoduje,  że  bezprzedmiotowe  w  postępowaniu  odwoławczym 

pozostają wszelkie inne oświadczenia stron postępowania odwoławczego, w tym zgłoszony 

sprzeciw co do uwzględnienia odwołania w całości.”. 

Ustalając  stan  faktyczny  Izba  oparła  się  na  postanowieniu  Krajowej  Izby 

Odw

oławczej z dnia 3 marca 2023 r. wydanym w postępowaniu odwoławczym toczącym się 

pod sygn. KIO 461/23. 

Izba nie przeprowadziła dowodu z „akt postępowań KIO 461/23, KIO 3511/22, KIO 

3058/22”  mając  na  uwadze,  że  zgodnie  z  art.  531  Pzp  „przedmiotem  dowodu  są  fakty 

mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie”, a ww. dowody miały służyć ustaleniu, 

„że brak spełniania warunków  udziału w  postępowaniu”  przez  Przystępującego „została już 

jednoznacznie  przesądzona  i  udokumentowana  zgłoszonymi  przez  strony  postępowań 

dowodami”,  które  nie  są  faktami  mającymi  istotne  znaczenie  dla  rozstrzygnięcia  niniejszej 

sprawy.  Brak  było  ponadto  podstaw  do  przyjęcia,  że  faktami  takimi,  które  miały  być 

przedmiotem  dowodu  z  ww.  akt,  jest  to,  „że  postępowania  zostały  zakończone 

prawomocnym Postanowieniami kończącymi postępowania odwoławcze”. 

Z tych samych powodów Izba nie przeprowadziła dowodu z „aneksu nr 3 z dnia 26 

stycznia  2023r.  do  umowy  nr  114/2021  /W  zawartej  przez  Konsorcjanta  z  Zamawiającym”, 

„aneksu  nr  2  z  dnia  12  grudnia  2022r.  do  umowy  nr  114/2021  AA/  zawartej  przez 

Konsorcjanta  z  Zamawiającym  „Fry  VAT  o  numerze  FS-61/23/1ZSU”,  oraz  „Fry  VAT  o 

numerze  FS-

119/23/1ZSU”,  które  miały  służyć  ustaleniu,  że  „odwołanie  wnoszone  jest 

wyłącznie w  celu  uniemożliwienia zawarcia  umowy”  –  co  również  nie było faktem mającym 

istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy 

Izba zważyła, co następuje: 

Izba stwierdziła, że Odwołującemu przysługiwało prawo do skorzystania ze środka 

ochrony  prawnej  w  świetle  art.  505  ust.  1  Pzp  oraz  że  nie  zachodzi  żadna  z  przesłanek 

skutkujących  odrzuceniem  odwołania,  określonych  w  art.  528  Pzp,  w  szczególności  że 

odwołanie nie zostało wniesione po upływie terminu określonego w art. 515 Pzp. 

W świetle treści odwołania nie może budzić wątpliwości, że zostało ono wniesione 

na 

zaniechanie  dokonania  czynności  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  Przystępującego, 

której  obowiązek  dokonania  Odwołujący  wywodził  z  uwzględnienia  przez  Zamawiającego 

odwołania  w  sprawie  toczącej  się  pod  sygn.  KIO  461/23,  a  nie  na  czynność  wyboru  oferty 

Przystępującego  w  Postępowaniu.  W  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  którego 

w

artość  przekracza  progi  unijne,  o  których mowa w  art.  3  ust.  1  Pzp,  określone w  art.  515 

ust. 1 pkt 1) lit. a) i b) terminy wniesienia odwołania liczone od dnia przekazania informacji o 

czynności  zamawiającego  stanowiącej  podstawę  jego  wniesienia  znajdują  zastosowanie 

wyłącznie w przypadku odwołania wnoszonego na czynność, o której zamawiający przekazał 

informację.  Termin  na  wniesienie  odwołania  na  zaniechania  dokonania  czynności  określa 

zaś  art.  515  ust. 3  pkt  1)  Pzp  i  wynosi  on  10  dni  od  dnia,  w  którym  powzięto  lub  przy 

zachowaniu  należytej  staranności  można  było  powziąć  wiadomość  o  okolicznościach 

stanowiących podstawę jego wniesienia. 

W  sytuacji,  gd

y  Zamawiający  oświadczył,  że  uwzględnia  odwołanie  wniesione 

w 

sprawie  toczącej  się  pod  sygn.  KIO  461/23  w  dniu  1  marca  2023  r.,  a  odwołanie  w 

niniejszej  sprawie  zostało  wniesione  10  marca  2023  r.  niewątpliwe  jest,  że  zostało  ono 

wniesione w 

terminie określonym art. 515 ust. 3 pkt 1) Pzp. 

Po zapoznaniu się z argumentacją stron i uczestnika postępowania odwoławczego, 

wyrażoną  w  pismach  wniesionych  w  tym  postępowaniu  oraz  przedstawioną  w  trakcie 

rozprawy  w  dniu  27  marca  2023  roku,  Izba 

uznała,  że  odwołanie  nie  zasługuje  na 

uwzględnienie. 

Zarzut naruszenia 

art. 226 ust. 1 pkt 2) lit. b) Pzp w związku z art. 522 ust. 2 Pzp nie 

był uzasadniony. 

Zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 2) lit. b) Pzp „zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli została 

złożona  przez  wykonawcę  niespełniającego  warunków  udziału  w  postępowaniu”.  Art.  522 

ust. 

2 Pzp stanowi zaś, że „jeżeli uczestnik postępowania odwoławczego, który przystąpił do 

postępowania  po  stronie  zamawiającego,  nie  wniesie  sprzeciwu  co  do  uwzględnienia  w 

całości  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  przez  zamawiającego,  Izba  umarza 

postępowanie,  a zamawiający  wykonuje,  powtarza  lub  unieważnia  czynności  w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia, zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu”. 

Nie  ulega  wątpliwości,  że  w  przypadku  określonym  w  art.  522  ust.  2  Pzp 

zamawiający  zobowiązany  jest  wykonać,  powtórzyć  lub  unieważnić  czynności  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  zgodnie  z  żądaniem  zawartym  w  odwołaniu”. 

Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było to, czy w jej stanie faktycznym 

przepis  ten  znajduje  zastosowanie,  czyli  czy  Zamawiający  zobowiązany  był  wykonać 

czynności  zgodnie  z żądaniem  zawartym  w  odwołaniu  wniesionym  w  postępowaniu 

odwoławczym  toczącym  się  pod  sygn.  KIO  461/23,  w  szczególności  odrzucić  ofertę 

Przystępującego. 

Należy zauważyć, że przepis art. 522 ust. 2 Pzp zawiera dwie normy, skierowane do 

różnych adresatów. Pierwsza zobowiązuje Izbę do umorzenia postępowania odwoławczego 

w 

przypadku, gdy uczestnik postępowania odwoławczego, który przystąpił do postępowania 

po  stronie  zamawiającego,  nie  wniesie  sprzeciwu  co  do  uwzględnienia  w  całości  zarzutów 

przedstawionych w odwołaniu przez zamawiającego (co oczywiście wymaga, aby wcześniej 

wystąpiły  dwa  zdarzenia:  zgłoszenie  przystąpienia  do  postępowania  po  stronie 

zamawiającego  oraz  uwzględnienie  w  całości  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu). 

Druga  zaś  zobowiązuje  zamawiającego  do  wykonania,  powtórzenia  lub  unieważnienia 

czynności  w postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  zgodnie  z  żądaniem  zawartym  w 

o

dwołaniu, przy czym w ocenie Izby norma ta jest powiązana z normą adresowaną do Izby w 

ten sposób, że obowiązek zamawiającego określony adresowaną do niego normą powstaje 

w  przypadku  wykonania  obowiązku  określonego  normą  adresowaną  do  Izby.  Zamawiający 

jes

t  więc  do  wykonania  ww.  czynności  zgodnie  art.  522  ust.  2  Pzp  wtedy,  gdy  na  jego 

podstawie Izba umorzy postępowanie odwoławcze. 

Z  treści  postanowienia  Izby  z  dnia  3  marca  2023  r.,  wydanego  w  postępowaniu 

odwoławczym toczącym się pod sygn. KIO 461/23, jednoznacznie wynika, że postępowanie 

to  nie  zostało  umorzone  nie  z  powodu  nie  wniesienia  sprzeciwu  co  do  uwzględnienia  w 

całości  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  przez  Zamawiającego,  lecz  z  powodu 

cofnięcia odwołania przez Odwołującego. 

W szczególności w uzasadnieniu ww. orzeczenia jako podstawa prawna umorzenia 

postępowania powołane  zostały  art.  568  pkt  1) Pzp oraz  §  13  ust.  1 pkt  6)  rozporządzenia 

Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  postępowania  przy 

rozpoznawaniu odwołań przez Krajową Izbę Odwoławczą, a nie art. 522 ust. 2 Pzp. 

Rozstrzygnięcie  w  sprawie  kosztów,  zawarte  w  punkcie  2  ww.  postanowienia  – 

nakazanie zwrotu Odwołującemu kwoty stanowiącej 90 % uiszczonego wpisu od odwołania 

– a także podana w jego uzasadnienia podstawa prawna (§ 9 ust. 1 pkt 3a rozporządzenia 

Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów 

kosztów  postępowania odwoławczego,  ich  rozliczania oraz  wysokości  i  sposobu pobierania 

wpisu od odwołania) świadczą o uznaniu przez Izbę, że doszło do cofnięcia odwołania przed 

otwarciem rozprawy. W przypadku, gdy umorzenie postępowania następuje w sytuacji, gdy 

zamawiający  uwzględnił  w  całości  zarzuty  przedstawione  w  odwołaniu,  a  uczestnik 

postępowania  odwoławczego,  który  przystąpił  do  postępowania  po  stronie  zamawiającego, 

nie  wniósł  sprzeciwu  wobec  uwzględnienia  przez  zamawiającego  w  całości  zarzutów 

przedstawionych  w 

odwołaniu,  zgodnie  z  §  9  ust.  1  pkt  1)  albo  2)  Izba  zobowiązana  jest 

orzec o dokonaniu zwrotu odwołującemu całej kwoty uiszczonej tytułem wpisu od odwołania. 

Zgodnie z art. 520 ust. 2 Pzp, „cofnięte odwołanie nie wywołuje skutków prawnych, 

jakie  ustawa  wiąże  z  wniesieniem  odwołania  do  Prezesa  Izby”.  Mając  na  względzie,  że 

stosownie  do  art.  568  pkt  1)  Pzp  w  przypadku  cofnięcia  odwołania  Izba  zobowiązana  jest 

umorzyć  postępowanie  odwoławcze,  w  świetle  treści  art.  520  ust.  2  Pzp  nie  może  ulegać 

wątpliwości,  że  cofnięcie  odwołania  powoduje,  że  złożone  w  toku  tego  postępowania 

oświadczenie  zamawiającego  o  uwzględnieniu  w  całości  zarzutów  przedstawionych 

w 

odwołaniu przestaje wywoływać skutki prawne.  

Gdyby  przyjąć,  że  przedmiotowe  oświadczenie  zamawiającego  nie  przestaje 

wywoływać  skutków  prawnych  pomimo  cofnięcia  odwołania  i  umorzenia  postępowania 

odwoławczego  z  tego  powodu,  w  związku  z  czym  zamawiający  zobowiązany  jest  do 

wykonania,  powtórzenia  lub  unieważnienia  czynności  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia, zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu, cofnięcie odwołania prowadziłoby 

do  pozbawienia  wykonawcy  innego  niż  ten,  który  wniósł  odwołanie,  możliwości  skutecznej 

ochrony swych praw. 

W  przypadku,  gdy  wykonawca  ten  wniósł  sprzeciw  wobec  uwzględnienia  przez 

zamawiającego  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu,  nie  mogłoby  do  dojść  do  wydania 

korzystnego  dla  niego  orzeczenia  Izby 

ani  w tym  postępowaniu odwoławczym  ani  w  innym 

(zgodnie  z  art.  527  Pzp  „na  czynność  zamawiającego  wykonaną  zgodnie  z  treścią  wyroku 

Izby  lub  sądu,  albo,  w  przypadku  uwzględnienia  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu, 

którą  wykonał  zgodnie  z  żądaniem  zawartym  w odwołaniu,  odwołującemu oraz  wykonawcy 

wezwanemu zgodnie z art. 524 nie przysługują środki ochrony prawnej”). W sytuacji, gdyby 

zgłoszono  przystąpienie  do  tego  postępowania  odwoławczego,  nie  miałyby  on  możliwości 

skutecznego  wniesienia  sprzeciwu  wobe

c  uwzględnienia  przez  zamawiającego  zarzutów 

przedstawionych  w  odwołaniu.  W  przypadku  zaś,  gdyby  oświadczenie  zamawiającego 

o 

uwzględnieniu w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu i oświadczenie o cofnięciu 

odwołania  zostało  złożone  przed  upływem  terminu,  w  jakim  wykonawca  może  zgłosić 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego,  w  ogóle  nie  mógłby  skutecznie  zgłosić 

takiego  przystąpienia.  Takie  rozumienie  art.  520  ust.  2  Pzp  i  art.  522  ust.  2  Pzp  musi  być 

więc uznane za nieprawidłowe. 

Wobec  powyższego  Izba  uznała,  że  cofnięcie  przez  Odwołującego  odwołania 

w 

postępowaniu odwoławczym toczącym się pod sygn. KIO 461/23 spowodowało, iż złożone 

w toku tego postępowania oświadczenie Zamawiającego o uwzględnieniu w całości zarzutów 

przedstawionych w odwołaniu wniesionym w tym postępowaniu przestało wywoływać skutki 

prawne. 

Przepis art. 522 ust. 2 Pzp nie zobowiązywał zatem Zamawiającego do wykonania 

czynności  zgodnie  z  żądaniem  zawartym  w  tym  odwołaniu,  w  szczególności  odrzucenia 

oferty  Przystępującego  z  powodu  nie  spełniania  przez  niego  warunków  udziału  w 

Postępowaniu. 

W tym stanie rzeczy nie było podstaw do uznania, że Zamawiający zobowiązany był 

odrzucić tą ofertę na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 2) lit. b) Pzp, a więc, że nie dokonując tej 

czynności  zaniechał  dokonania  czynności,  do  której  był  obowiązany  na  podstawie  Pzp  -

naruszając art. 522 ust. 2 Pzp w związku z art. 226 ust. 1 pkt 2) lit. b) Pzp. 

Oczywiste  jest,  że  rozważanie  w  niniejszej  sprawie,  czy  oferta  Przystępującego 

podlegała  odrzuceniu  na  podstawie  art.  226  ust.  1  pkt  2)  lit.  b)  Pzp,  byłoby  uzasadnione 

wyłącznie  w  przypadku,  gdyby  Izba  stwierdziła  naruszenie  art.  522  ust.  2  Pzp.  To  nie 

nastąpiło,  wobec  czego  dokonywanie  ustaleń  faktycznych  w  zakresie  istnienia  podstaw  do 

odrzucenia oferty Przys

tępującego było bezprzedmiotowe. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 557 i art. 575 

Pzp oraz § 2 ust. 1 pkt 2), § 5 pkt 1) i 2) oraz § 8 ust. 2 pkt 1) rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania. 

Zgodnie z art. 557 Pzp 

„w wyroku oraz w postanowieniu kończącym postępowanie 

odwoławcze  Izba  rozstrzyga  o  kosztach  postępowania  odwoławczego”,  stosownie  zaś  do 

art. 575  Pzp  s

trony  oraz  uczestnik  postępowania  odwoławczego  wnoszący  sprzeciw 

ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku. Z § 2 ust. 1 pkt 2) 

ww. rozporządzenia wynika,  że  wysokość  wpisu wnoszonego w  postępowaniu o udzielenie 

zamówienia na usługi o wartości przekraczającej progi unijne, o których mowa w art. 3 ust. 1 

Pzp,  wynosi  15.000  złotych.  Stosownie  do  §  5  pkt  1)  i  2)  ww.  rozporządzenia  do  kosztów 

postępowania odwoławczego zalicza się wpis oraz „uzasadnione koszty stron postępowania 

odwoławczego  (…)  w  wysokości  określonej  na  podstawie  rachunków  lub  spisu  kosztów, 

złożonych  do  akt  sprawy,  obejmujące:  (…)  b)  wynagrodzenie  i  wydatki  jednego 

pełnomocnika, jednak nieprzekraczające łącznie kwoty 3600 złotych”. § 8 ust. 2 pkt 1) ww. 

rozporządzenia stanowi, że „w przypadku oddalenia odwołania przez Izbę w całości, koszty 

ponosi odwołujący. Izba zasądza koszty, o których mowa w § 5 pkt 2, od odwołującego na 

rzecz zamawiającego”. 

Stosownie  do  §  5  pkt  1)  ww.  rozporządzenia,  do  kosztów  postępowania 

odwoławczego  zaliczono  wpis  w  wysokości  uiszczonej  przez  Odwołującego,  tj.  15.000 

złotych. 

Zamawiający  na  posiedzeniu  niejawnym  i  rozprawie  był  reprezentowany  przez 

radcę  prawnego.  Jak  wynika  ze  złożonego  na  rozprawie  spisu  kosztów  (zawartego  we 

wniosku  o 

zasądzenie  kosztów  postępowania  odwoławczego),  na  koszty  postępowania 

odwoławczego  Zamawiającego  składają  się  poniesione  przez  niego  wynagrodzenie 

pełnomocnika  w wysokości  3.600  złotych  i  koszty  związane  z  przejazdem  na  rozprawę  w 

wysokości 897 złotych. Należy stwierdzić, że zgodnie z treścią oświadczenia załączonego do 

ww.  wniosku,  pełnomocnik  Zamawiającego  na  posiedzenie  Izby  dojechał  samochodem 

osobowym i „rozlicza przejazd według stawki” 1,15 zł za 1 przejechany kilometr, a kwota 897 

zł  stanowi  „zryczałtowane  koszty  dojazdu”,  jak  należy  przyjąć  –  z  Wrocławia  (gdzie 

pełnomocnik  Zamawiającego  prowadzi  działalność  gospodarczą)  do  Warszawy  i  z 

powrotem.  W  świetle  treści  przedmiotowego  oświadczenia  Izba  nie  znalazła  podstaw  do 

przyjęcia,  że  ww.  koszty  związane  z  przejazdem  na  rozprawę  zostały  poniesione  przez 

Zamawiającego, ani że powinny być one rozliczane ryczałtowo, według stawki 1,15 zł za 1 

przejechany  kilometr.  Stawka  ta  jest  określoną  w  §  2  pkt  1)  lit.  b)  rozporządzenia  Ministra 

Infrastruktury  z  dnia  25  marca  2002  r.  w 

sprawie  warunków  ustalania  oraz  sposobu 

dokonywania  zwrotu  kosztów  używania  do  celów  służbowych  samochodów  osobowych, 

motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy maksymalną stawką, według 

której pracodawca pokrywa koszty używania przez pracownika w celach służbowych do jazd 

lokalnych  samochodów  osobowych,  motocykli  i motorowerów  niebędących  własnością 

pracodawcy.  Ze  złożonej  do  akt  sprawy  faktury  wynika,  że  pełnomocnik  Zamawiającego 

reprezentował  go  jako  osoba  prowadząca  działalność  gospodarczą,  a  nie  jako  pracownik. 

Brak jest  zaś uzasadnienia dla uznania,  że  ww.  stawka znajduje zastosowanie do  kosztów 

używania samochodu osobowego przez osobę niebędącą pracownikiem Zamawiającego do 

jazd innych niż jazdy lokalne. 

W tym stanie rzeczy ww. koszty związane z przejazdem na rozprawę w wysokości 

897  złotych  należało  uznać  za  koszty  stanowiące  „wynagrodzenie  i  wydatki”  pełnomocnika 

w 

rozumieniu § 5 pkt 2) lit. b) ww. rozporządzenia. Mając na uwadze treść tego przepisu, do 

uzasadnionych  kosztów  postępowania  odwoławczego  Zamawiającego  wynagrodzenie 

i 

wydatki  pełnomocnika  mogły  być  zaliczone  wyłącznie  do  kwoty  3.600  złotych.  Wobec 

powyższego  do  uzasadnionych  kosztów  postępowania  odwoławczego  Zamawiającego 

zaliczono  wynagrodzenie  i  wydatki  radcy  prawnego  reprezentującego  Zamawiającego 

w 

kwocie 3.600 złotych. 

Wobec oddalenia odwołania zgodnie z § 8 ust. 2 pkt 1) ww. rozporządzenia koszty 

postępowania  ponosi  Odwołujący,  a  Izba  zasądziła  od  Odwołującego  na  rzecz 

Zamawiającego kwotę 3.600 złotych. 

W sytuacji, gdy Zamawiający nie uwzględnił odwołania, a Przystępujący nie wniósł 

sprzeciwu  wobec  uwzględnienia  odwołania  brak  było  podstaw  prawnych  do  orzekania 

o 

„zwrocie  poniesionych”  przez  Przystępującego  „kosztów  związanych  z  uczestnictwem 

w 

postępowaniu”. 

Przewodniczący:  ………………………………