KIO 2465/24 WYROK Warszawa, dnia 6 sierpnia 2024 r.

Sygn. akt: KIO 2465/24 

WYROK 

Warszawa, dnia 6 sierpnia 2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Monika Szymanowska 

Członkowie: 

Joanna Stankiewicz-Baraniak 

Ryszard Tetzlaff 

 
Protokolant:    

Klaudia Kwadrans 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2024 r. odwołania wniesionego do Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  15  lipca  2024  r.  przez  odwołującego  TPF  Sp.  z  o.o. 

w 

Warszawie  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  PKP  Polskie  Linie 

Kolejowe  S.A.  w  Warszawie 

przy  udziale  uczestnika  po  stronie  zamawiającego  INKO 

Consulting Sp. z o.o. w Krakowie 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  odwołującego  TPF  Sp.  z  o.o. 

w Warszawie i: 

zalicza  na  poczet  kosztów  kwotę  22 685,00  zł  (dwadzieścia  dwa  tysiące 

sześćset osiemdziesiąt pięć złotych) stanowiącą uiszczony wpis od odwołania 

i uzasadnione koszty stron postępowania odwoławczego. 

zasądza  od  odwołującego  TPF  Sp.  z  o.o.  w Warszawie  na  rzecz 

zamawiającego  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  w  Warszawie  kwotę 

063,00  zł  (trzy  tysiące  sześćdziesiąt  trzy  złote)  tytułem  zwrotu  kosztów 

postępowania odwoławczego. 

Na  orzeczenie 

–  w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  - 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodniczący:     ………………………………… 
 
Członkowie:   

………………………………… 

………………………………… 

Sygn. akt: KIO 2465/24 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  Centrum  Realizacji  Inwestycji. 

ul. Targowa  74,  03-

734  Warszawa,  prowadzi  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  na  zarządzanie  i  sprawowanie  nadzoru  nad  realizacją  umowy  na 

Zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych w ramach projektu „Prace na linii kolejowej 

nr 148 na odcinku Pszczyna-

Żory”, o ogłoszeniu o zamówieniu opublikowanym w Dzienniku 

Urzędowym Unii Europejskim seria S S132 nr 419862-2023-PL z dnia 12 lipca 2023 r., dalej 

zwane „postępowaniem”. 

Postępowanie  na  usługę,  o  wartości  powyżej  kwoty  określonej  w  przepisach 

wydanych  na  podstawie  art.  3  ust.  3  ustawy  z  dnia  11  września  2019.  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz.U. 2023 r. poz. 1605 ze zm.), dalej zwanej „p.z.p.”, jest prowadzone przez 

zamawiającego w trybie przetargu nieograniczonego. 

W  dniu  15  lipca  2024  r.  odwołanie  wobec  czynności  i  zaniechań  zamawiającego 

wniósł  wykonawca  TPF  Sp.  z  o.o.  ul.  Postępu  14B,  02-627  Warszawa  (dalej  zwany 

„odwołującym”).  We  wniesionym  środku  zaskarżenia  odwołujący  postawił  zamawiającemu 

następujące zarzuty naruszenia (pisownia oryginalna): 

art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 PZP w zw. z art. 110 ust. 3 zd. 

2 w zw. z art. 111 pkt 4 PZP - poprzez zaniechanie odrzucenia oferty INKO, pomimo 

iż  INKO  zaniechał  dokonania  tzw.  samooczyszczenia  w  trybie  art.  110  ust.  2  PZP 

w 

związku zaistnieniem w stosunku do niego przesłanek wykluczenia, 

art.  226  ust.  1  pkt  2  lit.  b  PZP 

–  poprzez  dokonanie  wyboru  jako  najkorzystniejszej 

oferty INKO, mimo że INKO nie wykazał, że spełnia warunki  udziału w postępowaniu 

określonych  w  SWZ  w  pkt.  8.6.1,  tj.  w  zakresie  posiadania  dwóch  usług 

referencyjnych, 

art.  226  ust.  1  pkt.  2  lit.  a)  w  zw.  z  art.  109  ust.  1  pkt.  8  i/lub  10  PZP  -  poprzez 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  INKO,  pomimo  iż  INKO  wprowadził  Zamawiającego 

w 

błąd i/lub przedstawił informacje wprowadzające w błąd, 

zarzut ewentualny na wypadek nieuwzględnienia zarzutu 1 i/lub zarzutu 2 i/lub zarzutu 3 

art. 128 ust. 1 w związku z SWZ pkt 8.6.1- poprzez zaniechanie wezwania INKO do 

uzupełnienia wykazu usług.  

Wobec  powyższego  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie 

zamawiającemu:  unieważnienia  czynności  oceny  ofert,  unieważnienia  czynności  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej,  wykluczenia  wykonawcy  INKO  Consulting  Sp.  z  o.o.  w  Krakowie 

(dalej  także  jako  „wykonawca  INKO”),  odrzucenia  oferty  wykonawcy  INKO,  ewentualnie  – 

wezwanie INKO do uzupełnienia wykazu usług, ponowną ocenę ofert. 

W uzasadnieniu środka zaskarżenia odwołujący wskazał co następuje. 

I. 

Zarzut  nr  1  zaniechanie  odrzucenia  oferty  INKO,  pomimo  iż  INKO  zaniechał 

dokonania  tzw.  samooczyszczenia  w  trybie  art.  110  ust.  2  p.z.p.  w  związku 

z 

zaistnieniem w stosunku do niego przesłanek wykluczenia.  

S

kładanie  ofert  w  przedmiotowym  postępowaniu  miało  miejsce  16  sierpnia  2023  r., 

wraz  z  ofertą  wykonawca  INKO  przedstawił  self-cleaning.  Podstawą  jego  złożenia  były 

wykluczenia  wykonawcy  z  postępowań  przetargowych  wskazanych  w  pkt  3.1-3.5  pisma 

z dnia 15 sierpnia 2023 r.  

W  dniu  25  stycznia  2024  r.  zamawiający  PKP  PLK  S.A.  w  postępowaniu  pn. 

„Pełnienie  nadzoru  nad  realizacją  robót  budowlanych  oraz  nad  wykonaniem  projektu 

wykonawczego  i  realizacją  robót  budowlanych  na  zabudowę  urządzeń  sterowania  ruchem 

kolejowym, urządzeń kolejowych sieci telekomunikacyjnych, systemu dynamicznej informacji 

podróżnych  na  odcinku  Katowice  Szopienice  Południowe  -  Katowice  -  Katowice  Piotrowice 

w 

ramach projektu „Prace na podstawowych ciągach pasażerskich (E 30 i E 65) na obszarze 

Śląska, etap I: linia E 65 na odcinku Będzin - Katowice Szopienice Płd. - Katowice - Katowice 

Piotrowice” wykluczył INKO z w/w postępowania w oparciu o art. 109 ust. 1 pkt 8 p.z.p. Od 

przedmiotowej  czynności  INKO  wniosło  odwołanie  o  sygn.  KIO  405/24,  które  wyrokiem 

z 

dnia  28  lutego  2024  r.  zostało  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  oddalone.  Tym  samym 

w 

dniu  28  lutego  2024  r.  stała  się  prawomocna  czynność  zamawiającego  polegająca  na 

wykluczeniu  INKO  z  postępowania,  w  związku  z  kolejnym  wprowadzeniem  zamawiającego 

w 

błąd. 

W  dniu  12  marca  2024  r.  INKO  przedłożył  zamawiającemu  dokument 

„Samooczyszczenie  -  aktualizacja”.  Dokument  ten  co  do  zasady  nie  wprowadził  żadnych 

nowych  środków  zaradczych,  a  jedynie  wskazał,  że  dokonano  spotkania  na  teams  oraz 

nakazano stosowanie procedury z 2022 roku, zaktualizowanej w 2023 roku. W dniu 27 maja 

r.  zamawiający  w  przedmiotowym  postępowaniu  wezwał  wykonawcę  o  złożenie 

podmiotowych  środków  dowodowych  aktualnych  na  dzień  złożenia  w  tym  oświadczenia 

o 

aktualności danych zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 125 ust. 1. W dniu 

lipca 2024 r. zamawiający dokonał wyboru oferty INKO jako najkorzystniejszej.  

W  ocenie  odwołującego  złożone  przez  INKO  dokumenty  samooczyszczenia 

(pierwotne  i  zaktualizowane)  nie  wypełniają  przesłanek  skutecznego  samooczyszczenia. 

Bardzo istotne jest to, że złożona 12 marca 2024 aktualizacja nie zawiera żadnych nowych 

elementów, ani czynności poczynionych przez INKO – w szczególności INKO nie wskazało, 

aby  wdrożyło  jakiekolwiek  nowe  konkretne  środki,  o  których  mowa  w  art.  110  ust.  1  pkt 

p.z.p.  Wykonawca  ten,  jak  wprowadzał  w  błąd  w  poprzednich  postępowaniach,  tak 

wprowadza  nadal.  A  zatem  prawdziwe  jest  stwierdzenie,  że  środki  zaradcze  wskazane 

w 

samooczyszczeniu  złożonym  wraz  z  oferta  po  prostu  nie  działają.  Nie  działają  –  gdyż 

wykonawca  INKO  nadal  wprowadza  zamawiających  w  błąd,  za  co  jest  skutecznie 

wykluczany z postępowań.  

Skoro  po  dacie  wdrożenia  środków  zaradczych  wskazanych  w  pierwotnym 

samooczyszczeniu  INKO  nadal  wprowadza  w  błąd  zamawiających  i  nadal  jest  z  tego 

powodu wykluczane z postępowań, to oczywistym jest – że powinno wdrożyć zupełnie nowe 

środki  zaradcze  inne  niż  wcześniej  stosowane.  Jedyna  okoliczność  przedstawiona 

w 

dokumencie  nazwanym  „Self-cleaning  aktualizacja”  po  kolejnym  wykluczeniu  w  wyniku 

wprowadzenia w błąd to zacytowane w odwołaniu pkt 93-98 pisma z dnia 12 marca 2024 r.  

Według odwołującego ze złożonych wraz z aktualizacją samooczyszczenia dowodów  

również  nie  wynika,  aby  wdrożono  czy  zastosowano  jakiekolwiek  dodatkowe  działania 

i 

procedury. Odwołujący wskazał na informację spotkania na teams w dniu 11 marca 2024 r. 

i 

dodał, że jednocześnie dołączono fakturę za obsługę prawną, z której nie wynikają żadne 

informację  oraz  zobowiązanie  prezesa  INKO,  iż  należy  stosować  się  do  wytycznych 

i 

procedur  w  zakresie  składania  ofert  do  daty  29.08.2024  r.  Pozorność  przedstawionych 

dokumentów świadczy chociażby data, do której należy stosować się do wytycznych, raptem 

6 miesięcy od daty wydania wyroku KIO 405/24. Już sam ten fakt wskazuje, że dokumenty 

przedstawiane  przez  INKO  są  dokumentami  sporządzanymi  dla  formalności,  a  nie  w  celu 

rzeczywistego naprawienia błędów, jakie INKO wciąż popełnia przy ofertowaniu. 

Dalej odwołujący zauważył, że każdy pracownik działu ofertowania podpisał również 

zobowiązanie  do  przestrzegania  nowych  procedur  wprowadzonych  przez  Spółkę,  aby 

zapewnić  zachowanie  należytych  standardów  w  postępowaniach  o  zamówienie  publiczne, 

w 

których  wykonawca  uczestniczy.  Tymczasem  żadna  nowa  procedura  nie  została 

wdrożona.  Wręcz  przeciwnie  –  wszystkie  zacytowane  wyżej  dokumenty,  tj.  aktualizacja 

samooczyszczenia,  mail  od  kancelarii  prawnej  czy  zobowiązanie  Zarządu  z  11.03.2024  r. 

wprost wskazują na obowiązek stosowania uchwał Zarządu z lutego 2022 r. i stycznia 2023 r. 

Odwołujący  podkreślił,  że  wykonawca  INKO  został  wykluczony  sześciokrotnie 

w 

ramach  tych  samych  przesłanek,  wobec  czego  jego  self-cleaning  jest  tylko  dokumentem 

pozornym  mającym  rzekomo  dać  zadość  przepisom  ustawy  PZP.  Jest  to  klasyczny 

przypadek  zastosowania  kroków  pozornych  i  formalnych,  bez  jakichkolwiek  zmian 

w 

organizacji  danego  wykonawcy.  Jeżeli  podjęte  przez  wykonawcę  czynności,  o  których 

mowa  powyżej  nie  są  wystarczające  do  wykazania  jego  rzetelności,  zamawiający    winien 

przedmiotową  ofertę  wykluczyć.  I  taka  sytuacja  miała  miejsc  w  tym  postępowaniu.  INKO 

z 

całą  pewnością  nie  spełniło  łącznie  wszystkich  przesłanek  wymaganych  ustawą:  nie 

wdrożył  systemu  kontroli,  nie  utworzył  struktur  audytu,  nie  zerwał  powiązań  z  osobami 

odpowiedzialnymi  za  nieprawidłowe  działanie.  Wobec  powyższego  INKO  nie  udowodnił,  że 

nie zachodzą wobec niego przesłanki w zakresie braku podstaw do wykluczenia. Podkreślić 

należy,  że  okolicznością  niesporną  jest,  że  INKO  podlega  wykluczeniu  –  wynika  to  wprost 

z 

treści  dokumentu  JEDZ.  A  tym  samym  –  aby  nie  podlegać  wykluczeniu  INKO,  zgodnie 

z 

art.  110  ust.  3  p.z.p.  musi  złożyć  skuteczne  samooczyszczenie.  Inicjatywa  w  zakresie 

wszczęcia  procedury  samooczyszczenia  należy  do  wykonawcy.  Zatem  to  wykonawca 

podlegający  wykluczeniu  (co  w  przypadku  INKO  jest  okolicznością  niesporną)  ma  być 

aktywną  stroną  procedury  oczyszczenia  i  to  od  niego  bezpośrednio  zamawiający  powinien 

dowiedzieć  się  o  podjętych  przez  wykonawcę  działaniach,  które  mają  jednoznacznie 

zmierzać  do  uniknięcia  wykluczenia  z  postępowania.  Samooczyszczenie  nie  może  zatem 

zostać  przeprowadzone  w  taki  sposób,  że  można  się  domyślać,  tylko  wszystko  powinno 

zostać rzetelnie oraz jasno przedstawione i opisane (por. wyrok Krajowej Izby Odwoławczej 

(dalej:  KIO)  z  dnia  9  kwietnia  2018  r.,  sygn.  akt  KIO  531/18,  wyrok  KIO  z  dnia  12  sierpnia 

2019 r., sygn. akt KIO 1179/19). Podobnie w wyroku z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. akt KIO 

1102/18,  Izba  wskazała,  że  wykonawca  powinien  wskazać  przed  wszystkim,  że  zaistniała 

podstawa  wykluczenia  z  postępowania,  opisując  jednocześnie,  jakie  działania  naprawcze 

podjął  w  celu  wyeliminowania  podobnych  zdarzeń  w  przyszłości. Takie  informacje  powinny 

znaleźć  się  już  w  oświadczeniu  składanym  na  podstawie  art.  125  ust.  1  p.z.p. Tymczasem 

INKO zaniechało dokonania jakichkolwiek zmian w procedurze samooczyszczenia – pomimo 

iż  po  jej  wprowadzeniu  w  2022  r.  i  modyfikacji  w  2023  r.  –  wykonawca  INKO  nadal 

wprowadza zamawiającego w błąd.  

Odwołujący  również  podkreślił,  że  ideą  samooczyszczenia  jest  udowodnienie 

zamawiającemu, że pomimo zaistnienia w stosunku do wykonawcy przesłanek wykluczenia 

z  postępowania, daje on rękojmię należytego wykonania zamówienia i nie powinien  zostać 

wykluczony  z  postępowania.  W  procedurze  samooczyszczenia  konieczne  jest 

przedstawienie  dowodów,  że  podjęte  przez  wykonawcę  środki  są  wystarczające  do 

stwierdzenia  jego  rzetelności.  Co  istotne  ciężar  przeprowadzenia  samooczyszczenia 

spoczywa  wyłącznie  na  wykonawcy.  Zamawiający  nie  ma  obowiązku  w  tym  zakresie 

wyręczać  wykonawcy.  Zamawiający  musi  opierać  się  na  dowodach  jakie  zostały 

zaprezentowane  przez  wykonawcę.  Dla  skutecznego  samooczyszczenia  wykonawca  musi 

dopełnić wszystkich obowiązków wskazanych w art. 110 ust. 2 pkt 1-3 p.z.p.  

Zgodnie  z  art.  110  ust.  3  p.z.p.  zamawiający  ma  swobodę  przy  ocenie,  czy  podjęte 

przez wykonawcę czynności są wystarczające do wykazania jego rzetelności. Jeżeli podjęte 

przez  Wykonawcę  czynności  nie  są  w  ocenie  zamawiającego  wystarczające  do  wykazania 

jego  rzetelności,  oraz  nie  udowadniają  ponad  wszelką  wątpliwość,  że  wykonawca  jako 

podmiot  godny  zaufania  może  otrzymać  realizację  danego  zamówienia  Tymczasem 

zamawiający  w  ogóle  nie  pochylił  się  nad  faktem,  że  wykonawca  INKO  już  wielokrotnie 

wprowadził go w błąd i nadal wprowadza.  

P

rocedury  wdrożone  w  2022  r.  i zmodyfikowane  w  2023  r.  –  po  prostu  nie  działają. 

Wykonawca INKO, gdy w wyniku kolejnego wykluczenia podjął informację, że procedury nie 

działają,  nie  zrobił  nic.  Jedynie  zobowiązał  pracowników  do  stosowania  tych  procedur. 

A 

zatem, takim zobowiązaniem potwierdził, że można nie stosować uchwał Zarządu, a i tak 

nikt  nie  poniesie  z  tego  tytułu  żadnych  konsekwencji.  Jedyne,  co  zrobiono  to  spotkanie 

zdalne na teams, w trakcie którego pouczono, aby stosować procedury. Nie można takiego 

zachowania  wykonawcy  INKO  potraktować  jako  profesjonalnego.  Oczywistym  jest,  że 

działania  podęte  w  trybie  samooczyszczenia  takie  nie  mogą  być  ani  powierzchowne,  ani 

jedynie  formalne,  nie  mogą  też  być  jedynie  „markowane”  przez  wykonawcę.  Bowiem  nie 

chodzi  tylko  o  samo  podjęcie  działań  naprawczych,  ale  o osiągnięty  skutek  w  wyniku 

podjęcia takich działań. A skutek ten musi gwarantować, że powyższe działania wyeliminują 

przyczynę zaistnienia podstawy wykluczenia.  

Tymczasem  w  przypadku  wykonawcy  INKO  mamy  do  czynienia  właśnie 

z 

zachowania markowanymi i pozorowanymi, żaden skutek procedur wdrożonych w 2022 r. 

nie  nastąpił  –  INKO  w  2024  r.  zostało  znowu  wykluczone  na  takich  samych  podstawach 

prawnych  i 

faktycznych,  tj.  wobec  wprowadzania  zamawiającego  w  błąd.  Co  więcej,  ocena 

skutecznego przeprowadzenia przez wykonawcę samooczyszczenia winna być dokonana na 

etapie postępowania o udzielenie zamówienia, nie zaś na etapie postępowania przed Izbą. 

Wykonawca  zobowiązany  jest  przedstawić  kompletne  wyjaśnienia  i  dowody  w  zakresie 

podjętych  działań  naprawczych  już  na  etapie  postępowania  o  udzielenie  zamówienia. 

Odwołujący  dodał,  że  wskazuje  na  tę  okoliczność,  gdyby  wykonawca  INKO  na  etapie 

postępowania odwoławczego miało zamiar przedstawiać jakieś nowe dowody na dokonanie 

zmian w procedurze samooczyszczenia. 

II. 

Zarzut  2  dokonanie  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  INKO,  mimo  że  INKO  nie 

wykazał,  że  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  określonych  w  SWZ  w  pkt 

tj. w zakresie posiadania dwóch usług referencyjnych.  

Zgodnie z SWZ pkt. 8.6.1 zamawiający wymagał wykazaniem się w okresie ostatnich 

10  lat  posiadaniem:  „co  najmniej  2  usług  polegających  na  zarządzaniu  inwestycją 

i 

sprawowaniu  nadzoru  nad  robotami  budowlanymi  z  wyłączeniem  nadzoru  w  okresie 

gwarancji  w  zakresie  budowy  lub  przebudowy  linii  kolejowej,  przy  czym  usługa  ta  musi 

dotyczyć  robót  budowlanych,  których  łączna  wartość  zakończonych  lub  odebranych 

Świadectwem  Przejęcia  (protokołem  odbioru  końcowego)  robót  wynosi  co  najmniej 

000,00 PLN brutto.”  

Wraz  z  podmiotowymi  środkami  dowodowymi  INKO  w  wykazie  usług,  stanowiącym 

załącznik nr 6 do SWZ, wykonawca wykazał dwie usługi:  

Nazwa  zamówienia  i  podmiot  na  rzecz 
którego  wykonywana  była  usługa 
(wskazane 

jest 

również 

podanie 

numeru umowy i daty zawarcia*) 

Przedmiot 

wykonywanych 

zamówień 

(z 

opisem 

usług 

pozwalającym 

na 

weryfikację  spełnienia  warunków  udziału 
w 

Postępowaniu  określonych  w  pkt.  8.6.1 

IDW)  

Pełnienie nadzoru i funkcji Inżyniera dla 
zadania 

pn.: 

"Budowa 

łącznicy 

kolejowej Kraków Zabłocie - Kraków  
Krzemionki"  
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A   
Centrum Realizacji Inwestycji Region  
Południowy Pl. Matejki 12 31-157 
Kraków  
Umowa nr 90/128/0017/15/Z/I  
zawarta w dniu 30.10.2015 r. 

Zarządzanie  inwestycją  i  sprawowanie 
nadzoru 

nad 

robotami 

budowlanymi 

z 

wyłączeniem nadzoru w okresie gwarancji 

w zakresie budowy linii kolejowej   

Pełnienie  nadzoru  inwestorskiego  nad 
realizacją robót budowlanych w ramach 
następujących  Kontraktów:  Kontrakt  nr 
1 

–  Modernizacja  odcinka  Jaworzno 

Szczakowa 

–  Trzebinia  (km  1,150  – 

0,000 linii 134, km 15,810 

– 29,110 linii 

133); w ramach Projektu „Modernizacja 
linii  kolejowej  E  30,  odcinek  Zabrze 

– 

Katowice 

–  

Kraków, etap IIb  
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A.  
Ul. Targowa 74, 03-734 Warszawa  
Umowa 90/124/0004/17/Z/I z dn.  
12.06.2017  

Zarządzanie  inwestycją  i  sprawowanie 
nadzoru 

nad 

robotami 

budowlanymi 

z 

wyłączeniem nadzoru w okresie gwarancji 

w zakresie przebudowy linii kolejowej  
 
Umowa 90/124/0004/17/Z/I z dn. 12.06.2017   
Umowa  podwykonawcza MP- 
1/90/124/0004/17/Z/I z dn. 10.07.2017

W  zakresie  drugiej  usługi  referencyjnej  INKO  nie  przedstawił  dokumentu 

potwierdzające  jej  należyte  wykonanie,  a  jedynie  oświadczenie  własne.  Do  oświadczenia 

dołączono: a) dwie umowy podwykonawcze z racji, że kontrakt był podzielony na 3 kontrakty 

(części) i jak wynika z dokumentów, dwie części nadzorowało INKO, jednakże wykaz usług 

dotyczy  tylko  Kontraktu  nr  1,  b)  świadectwa  przejęcia  robót  w  celu  wykazania  że  roboty 

zostały zakończone, c) odmowę wystawienia referencji przez głównego wykonawcę, tj. firmę 

DTŚ, datowaną na 09.04.2024 r.  

Z  przedmiotowej  odmowy  wynika,  iż  zamawiający  PKP  PLK  odmówiło  dwukrotnie 

wystawienia  referencji  dla    głównego  wykonawcy  nadzoru,  tj.  DTŚ:  „DTŚ  SA,  z  siedzibą 

w Katowicach  (40-

877) przy ul. Mieszka I 10, jako Lider Konsorcjum w składzie DTŚ. S.A., 

ul.  Mieszka  I  10,  40-

877  Katowice  oraz  MOSTY  KRAKÓW  S.A.  (dawniej:  MP-MOSTY 

Sp. z 

o.o.),  z  siedzibą  w  Krakowie  (31-874)  przy  ul.  prof.  M.  Życzkowskiego  12  (Partner) 

odmawia  udzielenia  poświadczenia  należytego  wykonania  Usługi  w  ramach  Umowy  jw.  ze 

względu  na  fakt,  że  Zamawiający  PKP  PLK  dwukrotnie  odmówił  udzielenia  tożsamego 

poświadczenia  Konsorcjum  oraz  że  świadczenie  Usługi  nie  zostało  jeszcze  zakończone, 

bowiem znajduje się ono w okresie gwarancji i zgłaszania wad.”  

Zdaniem  odwołującego  wykonawca  INKO  nie  dochował  należytej  staranności 

w 

pozyskaniu przedmiotowego poświadczenia, co zdaniem odwołującego potwierdza wyrok 

sygn.  akt  KIO  721/24.  INKO  nie  zwróciło  się  w  ogóle  w  sposób  bezpośredni  do 

zamawiającego.  Prawdopodobnie  wynika  to  z  tego,  że  INKO  jest  świadome,  że  nie  może 

korzystać z przedmiotowej referencji, gdyż nie wykonało całości usługi. 

Kolejną,  bardzo  ważną  kwestią  dla  odwołującego  jest  rzeczywisty  zakres  usługi 

świadczonej  przez  INKO.  Otóż  załączone  umowy  podwykonawcze  wyszczególniają 

personel,  jaki  ma  zapewnić  wykonawca  INKO  celem  realizacji  usługi.  Przedmiotowy 

personel,  udostępniany  przez  INKO,  nie  jest  zgodny  z  personelem  wymaganym 

w 

postępowaniu  przetargowym  dotyczącym  referencyjnej  usługi.  INKO  nie  pełniło  funkcji 

zarządzania  na  danym  kontraktem,  tj.  nie  zapewniło  do  realizacji  Inżyniera  Projektu  oraz 

Koordynatora  dostępu  do  torów.  Wobec  czego  główny  kierujący  pracą  nadzoru, 

najważniejsza  osoba  na  kontrakcie  nie  była  w  zakresie  usług  INKO.  INKO  nie  może 

przedmiotową  usługą  potwierdzać,  iż  „zarządzał  inwestycją”,  przedmiotowy  zakres 

zarządzania  inwestycją  nie  znalazł  się  bowiem  w  jego  umowie  podwykonawczej.  Zgodnie 

z 

OPZ  przedmiotowego  referencyjnego  zamówienia  należało  zapewnić  zespół  stały,  kiedy 

godnie  z  treścią  umów  podwykonawczych  INKO  zapewniło  wskazanych  tam  specjalistów 

(potwierdza to również dalsza część umowy podwykonawczej, tj. jej załącznik „Wykaz z dnia 

10.07.2017  r.

” który zgodnie z pkt. 2 wskazanym powyżej miał określać zakres usługi), zaś 

brak  było  w  zakresie  usług  INKO  Inżyniera  Projektu,  co  według  odwołującego  jasno 

świadczy, iż INKO nie pełniło usługi w pełnym zakresie, a więc nie zarządzało i nadzorowało 

inwestycji, a taki był warunek zamawiającego.   

Wobec powyższego, w ocenie odwołującego słuszne jest stwierdzenie, że INKO nie 

wykazał,  że  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  określonych  w  SWZ  w  pkt.  8.6.1,  tj. 

w 

zakresie  posiadania  dwóch  usług  referencyjnych.  Po  pierwsze  –  INKO  w  ogóle  nie 

przedstawiło referencji. Po drugie – przedmiotowa usługa referencyjna nie spełnia wymagań 

SWZ,  gdyż  INKO  było  jedynie  podwykonawcą  i  nie  pełniło  pełnego  zakresu  usług, 

wymaganego z SWZ.  Nie można też uzupełnić wykazu usług w zakresie projektu nr 2, gdyż 

nie można informacji nieprawdziwej zamienić na informację prawdziwą. 

III. 

Zarzut  nr  3  zaniechanie  odrzucenia  oferty  INKO,  pomimo  iż  INKO  wprowadził 

zamawiającego w błąd i/lub przedstawił informacje wprowadzające w błąd. 

W ocenie odwołującego stan faktyczny opisany w Zarzucie 2 realizuje też przesłanki 

art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10.  INKO  wprowadził  zamawiającego  w  błąd  i/lub  przedstawił 

informacje wprowadzające w błąd – informacjami takimi jest wskazanie, że realizowanie jako 

podwykonawca DTŚ projektu: Kontrakt nr 1 - Modernizacja odcinka Jaworzno Szczakowa - 

Trzebinia  (km  1,150 

–  0,000  linii  134,  km  15,810  -  29,110  linii  133);  w  ramach  Projektu 

„Modernizacja  linii  kolejowej  E  30,  odcinek  Zabrze  -  Katowice  -  Kraków,  etap  IIb  -  spełnia 

warunek  SWZ:  Zarządzanie  inwestycją  i  sprawowanie  nadzoru  nad  robotami  budowlanymi 

z 

wyłączeniem  nadzoru  w  okresie  gwarancji  w  zakresie  przebudowy  linii  kolejowej.  Skoro 

wykonawca  INKO  nie  świadczył  usługi  w  zakresie  najważniejszej  osoby  tj.  Inżyniera 

Projektu,  to oczywistym jest, że nie realizowało pełnego zakresu usług wymaganego przez 

Zmawiającego. Istotą zarzutu jest to, że dotyczy on właśnie najważniejszej osoby na każdym 

projekcie obejmującym nadzór i zarządzanie. 

IV. 

Zarzut nr 4 - 

zarzut ewentualny na wypadek nieuwzględnienia zarzutu 1 i/lub zarzutu 

2  i/lub  zarzutu  3  - 

naruszenie  art.  128  ust.  1  w  związku  z  SWZ  pkt.  8.6.1-  poprzez 

zaniechanie wezwania INKO do uzupełnienia wykazu usług.  

Odwołujący  podniósł,  że  w  przypadku  nieuznania  argumentacji  zarzutów  1-3 

(któregokolwiek z nich) wykonawca INKO powinien zostać wezwany do uzupełnienia usługi 

referencyjnej,  tj.  usługi  wykazanej  w  pozycji  nr  2  wykazu  usług  o  usługę  potwierdzoną 

dokumentem  referencyjnym  oraz  spełniającej  wymagania  SWZ  w  pkt.  8.6.1  tj.  dotyczącej 

zarządzania i nadzoru na inwestycja kolejową. 

Działając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż zamawiający uznaje zarzut nr 1 odwołania 

dotyczący  naruszenia  art.  226  ust.  1  pkt  2  lit.  a  w  zw.  z  art.  109  ust  1  pkt  7  w  zw.  z  art. 

110 ust. 3 zd. 2 w zw. z art. 111 pkt 4 p.z.p. tj. poprzez zaniechanie odrzucenia oferty INKO 

Consulting  Sp.  z  o.o.  w  Krakowie  i  wnosi  o  oddalenie  odwołania  w  pozostałym  zakresie  – 

zgodnie  z  uzasadnieniem  wskazanym  w  odpowiedzi  na  odwołanie  z  dnia  23  lipca  2024  r. 

Wniesiono  także  o  zasądzenie  od  odwołującego  na  rzecz  zamawiającego  kosztów 

postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, zgodnie 

ze  spisem  kosztów  oraz  o  przeprowadzenie  dowodu  z  dokumentów:  umowa  nr 

90/124/0004/17/Z/I z dnia 12.06.2017 r. na Pełnienie nadzoru inwestorskiego nad realizacją 

robót budowlanych w ramach następujących zadań: a) Kontrakt nr 1- Modernizacja odcinka 

Jaworzno Szczakowa- Trzebinia (km 1,15-0,000 linii nr 134, km 15,810- 29,110 linii nr 133); 

b)  Kontrakt  nr  2-  Modernizacja  odcinka  Trzebinia 

–  Krzeszowice  (km  29,110-46,700  linii  nr 

133);  c)  Kontrakt  nr  4-Sygnalizacja  dla  obszaru  LCS  Jaworzno  Szczakowa,  LCS  Trzebinia 

(km 6,847-0,000 linii nr 134, km 15,810-

67,636 linii nr 133) w ramach Projektu „Modernizacja 

linii kolejowej E30, odcinek Zabrze- Katowice- 

Kraków, etap IIb). 

Wobec  spełnienia  przesłanek  art.  525  ust.  1-3  p.z.p.  Izba  dopuściła  do  udziału 

w 

postępowaniu  odwoławczym  wykonawcę  INKO  Consulting  Sp.  z  o.o.,  ul.  Józefa  Marcika 

25D/2,  30-

443  Kraków  (dalej  zwanego  „przystępującym”),  który  zgłosił  przystąpienie  po 

stronie  zamawiającego.  Przystępujący  przedstawił  swoje  stanowisko  procesowe  w  formie 

pisemnej 

–  pismo  z  dnia  31  lipca  2024  r.  i  wniósł  sprzeciw  wobec  częściowego 

uwzględnienia odwołania przez zamawiającego. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  po  zapoznaniu  się  ze  stanowiskami  przedstawionymi  w  odwołaniu, 

odpowiedzi na odwołanie, stanowiskiem przystępującego, konfrontując je z zebranym 

w sprawie materiałem procesowym, w tym z dokumentacją postępowania o udzielenie 

zamówienia  publicznego  oraz  po  wysłuchaniu  oświadczeń  i  stanowisk  złożonych  do 

protokołu w toku rozprawy – ustaliła i zważyła, co następuje: 

Skład orzekający stwierdził, że odwołanie dotyczy materii określonej w art. 513 p.z.p. 

i 

podlega  rozpoznaniu  zgodnie  z  art.  517  p.z.p.,  a  odwołujący  wykazał,  że  posiada 

legitymację  materialną  do  wniesienia  środka  zaskarżenia  zgodnie  z  wymaganiami  art. 

ust.  1  p.z.p.  Izba  stwierdziła  również,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

określonych  w  art.  528  p.z.p.,  których  stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołania 

i 

odstąpieniem od badania meritum sprawy. 

Izba  nie  podzieliła  stanowiska  przystępującego,  że  odwołanie  w  zakresie  zarzutu nr 

powinno zostać uznane za spóźnione, ponieważ zarzuty w stosunku do samooczyszczenia 

z  dnia  12  marca  2024  r.,  złożonego  przez  przystępującego  wraz  z  ofertą,  powinny  były 

zostać  wniesione  w  terminie  10  dni  od  uzyskania  informacji  o  niedokonaniu  wykluczenia 

przystępującego  przez  zamawiającego,  co  zdaniem  uczestnika  postępowania  nastąpiło 

16 kwietnia 2024 r. (w ramach pierwszego wyboru oferty najkorzystniejszej w 

postępowaniu). 

Przystępujący argumentował także, że odwołujący miał mieć pełną wiedzę w tym  zakresie, 

ponieważ  w  dniu  26  kwietnia  2024  r.  wniósł  odwołanie  od  pierwszego  rozstrzygnięcia 

postępowania  zarzucając  zamawiającemu  zaniechanie  odrzucenia  oferty  przystępującego 

jako zawierającej rażąco niską cenę. 

Skład rozpoznający spór podzielił trafne stanowisko odwołującego, że w sprawie nie 

zachodzi  przeszkoda  procesowa  powodująca  konieczność  wydania  rozstrzygnięcia 

formalnego  i 

częściowego  odrzucenia  odwołania,  zaś  termin  na  jego  wniesienie,  który 

upłynął 15 lipca 2024 r. (art. 515 ust. 1 pkt 1 lit. a p.z.p., 10 dni od drugiego wyboru oferty 

najkorzystniejszej  z  dnia  02.07.2024  r., 

za  którą  została  uznana  oferta  przystępującego), 

został  przez  odwołującego  dochowany.  Argumentacja  przystępującego  pomija,  że 

w 

postępowaniu  mamy  do  czynienia  z  zastosowaniem  tzw.  procedury  odwróconej  (art. 

ust. 1 p.z.p.), co oznacza, że w ramach badania i oceny ofert, po dokonaniu  formalnej 

weryfikacji poprawności złożonych ofert, zamawiający przechodzi do ich badania pod kątem 

wystąpienia  przesłanek  odrzucenia;  nie  dokonuje  się  oceny  podmiotowej  wszystkich 

wykonawców,  a  jedynie  wykonawcy,  który  złożył  ofertę  najwyżej  ocenioną,  najlepszą. 

S

tosując  procedurę  odwróconą,  zamawiający  najpierw  dokonuje  oceny  ofert,  a następnie 

bada  c

zy  wykonawca,  którego  oferta  została  najwyżej  oceniona,  nie  podlega  wykluczeniu 

oraz  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  (pkt  9.5 IDW).  Jeżeli  warunki  podmiotowe 

wykonawcy 

najwyżej ocenionego są prawidłowe dokonuje się wyboru jego oferty jako oferty 

najkorzystniejszej,  nie  dokonując  badania  i  oceny  sytuacji  podmiotowej  pozostałych 

wykonawców. 

W  ramach  pierwszego  wyboru  oferta  przystępującego  nie  była  ofertą 

najkorzystniejszą  –  była  nią  oferta  konsorcjum  Ekocentrum  -  Wrocławski  Ośrodek  Usług 

Ekologicznych  Sp.  z  o.o.  we 

Wrocławiu  i  Transprojekt  Gdański  Sp.  z  o.o.  w  Gdańsku, 

zamawiający  oświadczył  na  posiedzeniu,  że  nie  dokonywał  weryfikacji  podmiotowej 

przystępującego,  zatem  w  ramach  pierwszego  wyboru  nie  oceniał  prawidłowości 

zaskarżonego  self-cleaningu.  Przystępujący  nie  wskazał  także  na  jakąkolwiek  czynność 

zamawiającego, która miałaby świadczyć o weryfikacji jego samooczyszczenia lub ujawniała 

ocenę  zamawiającego  w  tym  przedmiocie,  są  to  jedynie  niepotwierdzone  supozycje 

uczestnika, wbrew zastosowanemu w postępowaniu trybowi badania  i oceny ofert. W takiej 

sytuacji 

odwołujący  nie  mógł  znać  decyzji  zamawiającego  wieńczącej  ocenę  zdolności 

podmiotowej przystępującego. Do drugiego rozstrzygnięcia postępowania nie było czynności 

zamawiającego,  której  można  byłoby  postawić  omawiany  zarzut  nr  1,  czyli  w  ramach 

pierwszego  wyboru  nie  było  substratu  zaskarżenia.  Należy  także  dodać,  że  aby  podjąć 

decyzję  o  wniesieniu  odwołania,  w  ramach  weryfikacji  czy  istnieje  legitymacja  materialna 

o 

charakterze  określonym  w  art.  505  ust.  1  p.z.p.,  niezbędne  jest  poznanie  stanowiska 

zamawiającego, który w zakresie oceny sytuacji podmiotowej przystępującego wypowiedział 

się  dopiero  w  ramach  drugiego  wyboru,  uznając  prawidłowość  dokonanego  self-cleaningu 

i 

wybierając jego ofertę jako najkorzystniejszą. 

Skład  rozpoznający  spór  dokonał  oceny  stanu  faktycznego  ustalonego  w  sprawie 

mając na uwadze art. 554 ust. 1 pkt 1 p.z.p., który stanowi, że Izba uwzględnia odwołanie, 

jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ 

na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. 

Izba 

– po dokonaniu ustaleń poczynionych na podstawie dokumentacji postępowania, 

w szczególności w oparciu o postanowienia ogłoszenia o zamówieniu, SWZ, złożone oferty, 

korespondencję  prowadzoną  w  toku  postępowania,  zważając  na  okoliczności  podniesione 

w 

odwołaniu,  mając  na  uwadze  stanowisko  procesowe  zaprezentowane  przez 

zamawiającego  i  przystępującego  oraz  przedłożony  materiał  dowodowy  –  stwierdziła,  że 

sformułowane  przez  odwołującego  zarzuty  nie  znajdują  potwierdzenia  w  ustalonym  stanie 

faktycznym  i 

prawnym,  zatem  odwołanie  nie  posiada  uzasadnionych  podstaw  i  jako  takie 

zostało oddalone w całości. 

W przedmiocie zarzutu nr 1 z petitum 

odwołania – naruszenia przez zamawiającego 

art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 p.z.p. w zw. z art. 110 ust. 3 zd. 2 w zw. 

z  art.  111  pkt  4  p.z.p.  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty 

przystępującego,  pomimo  iż 

przystępujący  zaniechał  dokonania  tzw.  samooczyszczenia  w  trybie  art.  110  ust.  2  p.z.p. 

w 

związku  zaistnieniem  w  stosunku  do  niego  przesłanek  wykluczenia,  Izba  wskazuje  co 

następuje. 

Skład orzekający ustalił, że w ramach postępowania  objętego sporem przystępujący 

przedłożył  wraz  z  ofertą  self-cleaning  z  dnia  15  sierpnia  2023  r.,  a  także  kolejny  z  dnia 

12 marca  2024 r.  (aktualizacja  self-cleaningu),  gdzie  w  stosunku  do  pierwszego 

samooczyszczenia  pojawił  się  nowy  przetarg  na  „Pełnienie  nadzoru  nad  realizacją  robót 

budowlanych oraz nad wykonaniem projektu wykonawczego i realizacją robót budowlanych 

na  zabudowę  urządzeń  sterowania  ruchem  kolejowym,  urządzeń  kolejowych  sieci 

telekomunikacyjnych,  systemu  dynamicznej  informacji  podróżnych  na  odcinku  Katowice 

Szopienice  Południowe  -  Katowice  -  Katowice  Piotrowice  w  ramach  projektu  „Prace  na 

podstawowych ciągach pasażerskich (E 30 i E 65) na obszarze Śląska, etap I: linia E 65 na 

odcinku  Będzin  -  Katowice  Szopienice  Płd.  -  Katowice  -  Katowice  Piotrowice”  w  związku 

z wykluczeniem 

przystępującego  na  podstawie  art.  109  ust.  1  pkt  8  p.z.p.,  od  czego 

przystępujący  wniósł  odwołanie,  które  wyrokiem  z  dnia  28  lutego  2024  r.,  sygn.  akt:  KIO 

zostało  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  oddalone,  co  spowodowało  złożenie 

aktualizacji samooczyszczenia (pkt 3.6, pkt 71-73 pisma z dnia 12.03.2024 r.) 

Odwołujący  zarzucał,  że  aktualizacja  self-cleaningu  nie  zawiera  żadnych  nowych 

elementów,  dodatkowych  procedur,  działań  czy  czynności,  przystępujący  nie  wskazał,  aby 

wdrożył  jakiekolwiek  nowe  środki  zaradcze  i  nadal  wprowadza  zamawiających  w  błąd. 

W aktualizacji  self-

cleaningu  z  dnia  12  marca  2024  r.  nie  wprowadzono  żadnych  nowych 

środków zaradczych, a jedynie wskazano, że dokonano spotkania na teams oraz nakazano 

stosowanie procedury z 2022 r., zaktualizowanej w 2023 r. Dokumenty przedstawiane przez 

przystępującego są dokumentami sporządzanymi dla formalności, a self-cleaning nie działa. 

Skład  orzekający  stwierdził,  że  poinformowanie  zamawiającego  o  nowym  przetargu 

z 

pkt 3.6 aktualizacji samooczyszczenia, w ramach którego doszło do wprowadzenia w błąd, 

zgodnie  ze  stanowiskiem  przystępującego  wskazanym  w  self-cleaningu,  które  znalazło 

odzwierciedlenie  w  treści  powołanych  przez  niego  wyroków  Izby  i  złożonych  z  self-

cleaningiem  dowodów,  jest  pochodną  wcześniejszych zdarzeń,  tu  przede  wszystkim  z  dnia 

sierpnia 2022 r., które miały miejsce jeszcze przed złożeniem oferty (tak pkt 81-92, 96-97 

pisma  z  12.03.2024  r.).  Zgodnie  z  pkt  65-73  pisma  z  dnia  12  marca  2024  r. 

–  gdzie 

przystępujący  wyczerpująco  wytłumaczył  okoliczności  ww.  wykluczenia  go  przez 

zamawiającego  oraz  przyczyny  podejmowanych  przez  siebie  czynności  –  podstawa 

wykluczenia 

zaistniała  przed  pierwszym  samooczyszczeniem,  które  złożono  wraz  z  ofertą. 

Zastosowane  w  związku  z  tym  środki  techniczne,  organizacyjne  i  kadrowe  podjęto  przed 

złożeniem oferty w przetargu, a nie dopiero w ramach aktualizacji samooczyszczenia (którą 

złożono  w  wyniku  rozstrzygnięcia  Izby  w  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO  405/24).  W  pkt 

aktualizacji  samooczyszczenia,  który  następuje  po  pkt  81  –  gdzie  opisano  środki 

naprawcze 

podjęte  przez  wykonawcę,  odnoszące  się  do  pierwszego  self-cleaningu  – 

przystępujący wskazał  „Wykonawca informuje, że działania te zważywszy na stan faktyczny 

opisany  powyżej  podjęte  zostały  po  dokonaniu  czynności  stanowiącej  podstawę 

wykluczenia,  a  mianowicie  złożeniu  formularza  JEDZ  w  dniu  29.08.2022  r.  a  przed 

uzyskaniem informacji o wykluczeniu z postępowania 3.6, tym samym w ocenie Wykonawcy 

pozostają one skuteczne i w sposób należyty zapobiegają dalszym naruszeniom przepisów 

postępowania przed Wykonawcę. Niemniej jednak w związku z wyrokiem w sprawie o sygn. 

akt  KIO  405/24  Wykonawca  podjął  dalsze  środki  celem  wzmocnienia  wcześniej  podjętych 

działań.”.  Zatem  w  ramach  środków  naprawczych  podjętych  przez  przystępującego, 

dotyczących postępowania z pkt 3.6, należy uwzględnić czynności z pkt 81-92 pisma z dnia 

12 marca 2024 r., które są tożsame z pkt 66-79 pisma z dnia 15 sierpnia 2023 r., a zostały 

podjęte  i  wdrożone  w  ramach  pierwszego  self-cleaninigu,  do  których  nie  odniesiono  się 

w 

ramach  okoliczności  podniesionych  w  odwołaniu.  Do  self-cleaningu  z  dnia  15  sierpnia 

2023 r. 

odwołujący  referował  w  sposób  hasłowy,  odwołanie  jest  w  tym  zakresie 

merytorycznie puste. 

Odwołujący,  który  formułując  okoliczności  odwołania,  skupił  się  na  środkach 

zaradczych  wskazanych  w  aktualizacji  samooczyszczenia  z  dnia  12  marca  2024  r.  działał 

nieprawidłowo, powinien bowiem zaskarżyć i szczegółowo odnieść się również do  środków 

naprawczych podjętych przez przystępującego, które wskazano i wykazano w ramach self-

cleaningu  z  dnia  15  sierpnia  2023  r. 

W  związku  z  okolicznościami  dotyczącymi  podstawy 

wykluczenia,  z  której  przystępujący  się  samooczyszczał,  obydwa  dokumenty  należy  czytać 

łącznie.  Odwołujący  głównie  referował  do  samooczyszczenia  z  dnia  12  marca  2024  r. 

podnosząc,  że  „wykonawca  INKO  nadal  wprowadza  zamawiających  w  błąd,  za  co  jest 

skutecznie  wykluczany  z  postępowań”,  skupiając  się  na  okolicznościach  faktycznych 

dotyczących aktualizacji samooczyszczenia z  pominięciem, że do  rzekomo „nowego  błędu, 

nowej podstawy wykluczenia” doszło jeszcze przed pierwszym samooczyszczeniem (z dnia 

15.08.2023  r.).  Zatem,  pomimo  że  dopiero  w  aktualizacji  self-cleaninigu  wskazano  na  ww. 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, to środki podjęte przez przystępującego 

nie  ograniczają  się  wyłącznie  do  tych  wskazanych  w  aktualizacji  samooczyszczenia,  jak 

przyjęto w odwołaniu.  

Izba  stwierdziła  także,  że  w  celu  dokonania  samooczyszczenia  przystępujący 

przedłożył  obszerne  wyjaśnienia  zawierające  szczegółowe  informacje  dotyczące  naruszeń, 

w  tym  daty,  rodzaje  naruszeń  oraz  podjęte  kroki  naprawcze.  Przystępujący  szczegółowo 

opisał  działania  naprawcze,  takie  jak  zmiany  w  procedurach  wewnętrznych,  reorganizacja 

działu  ofertowania  oraz  wprowadzenie  nowych  systemów  kontrolnych.  Uchwały  zarządu 

z 2022  i  2023  r. 

dokumentują  przeprowadzenie  reorganizacji  personelu,  co  obejmuje 

zatrudnienie  nowych  specjalistów  ds.  kontroli  jakości  oraz  audytu,  a  także  zakończenie 

współpracy  z  panem  W.K.  Wdrożono  nowy  system  sprawozdawczości  i  kontroli,  który 

pozwala na bieżące monitorowanie realizowanych projektów oraz wykrywanie ewentualnych 

nieprawidłowości  na  wczesnym  etapie.  Uchwałą  zarządu  z  dnia  4  kwietnia  2022  r. 

wprowadzono procedurę w sprawie weryfikacji informacji dotyczących zdolności technicznej 

lub  zawodowej.  Procedura  ta  została  zmodyfikowana  uchwałą  z  dnia  23  stycznia  2023  r. 

Przystępujący  w  dniu  4  maja  2023  r.  uzyskał  certyfikat  potwierdzający,  że  spełnia 

wymagania  PN-EN  ISO  9001:2015-10  w 

zakresie  świadczenia  kompleksowej  usługi 

zarządzania  kontraktem  oraz  pełnienia  nadzoru  inwestorskiego  nad  realizacją  robót 

budowlanych.  Utworzono  struktury  audytu  wewnętrznego,  które  mają  za  zadanie  regularne 

przeprowadzanie  audytów  wewnętrznych  oraz  raportowanie  wyników  zarządowi.  Do 

samooczyszczenia  dołączono  dowody,  które  potwierdzają  wdrożenie  opisanych  środków 

zaradczych, w tym protokoły z audytów wewnętrznych oraz raporty z działań naprawczych. 

Skuteczność wdrożonych środków została potwierdzona w dokumentach przedstawiających 

wyniki  audytów  oraz  oceny  jakości  realizowanych  projektów,  które  nie  wykazały  żadnych 

poważnych naruszeń od czasu wprowadzenia nowych procedur.  

W  ocenie  Izby  dokonany  self-cleaning 

pozwala  na  uznanie  przystępującego  za 

wykonawcę dającego rękojmię prawidłowego wykonania zamówienia publicznego, a podjęte 

przez niego 

środki zaradcze spełniają przesłanki art. 110 ust. 2 p.z.p oraz są wystarczające 

dla  wykazania  jego  rzetelności  –  udowadniające,  że  wdrożono  niezbędne  mechanizmy 

zmierzające  do  usunięcia  skutków  okoliczności,  które  stanowią  podstawę  wykluczenia, 

a 

także,  że  powzięto  kroki  zapobiegające  wystąpieniu  takich  okoliczności  w  przyszłości. 

Przystępujący  skutecznie  wprowadził  niezbędne  środki  naprawcze,  które  zostały 

skorelowane  z  podstawą  wykluczenia,  przywracając  swoją  wiarygodność  w  postępowaniu. 

Przy  tym  skład  orzekający  zwraca  uwagę,  że  każdy  przypadek  powinien  być  oceniany 

indywidualnie,  w  zależności  od  sytuacji  podmiotowej  wykonawcy,  na  kanwie  konkretnego 

stanu  faktycznego,  jaki  zaistnieje  w  postępowaniu.  Przedstawiono  Izbie  hipotezę 

odwołującego  o  pozornym  samooczyszczeniu  z  pominięciem,  że  do  „kolejnego” 

wprowadzenia zamawiającego w błąd (postępowanie z pkt 3.6. pisma z dnia 12.03.2024 r.) 

nie  doszło  w  wyniku  powzięcia  rzekomo  nieskutecznych/pozornych  środków  naprawczych 

zastosowanych przez przystępującego, a w związku z okolicznościami, które miały miejsce 

jeszcze  przed  ich  podjęciem,  zatem  trudno  mówić  tu  o  ich  nieskuteczności/pozorności. 

O

kreślone w art. 110 ust. 2 p.z.p. środki naprawcze, ze swojej istoty, każdorazowo dotyczą 

przywrócenia 

rzetelności 

wykonawcy 

w 

zakresie 

zindywidualizowanej 

sytuacji 

wyeliminowania go z postępowania – tym samym podjęte przez wykonawcę działania mają 

na  celu  zapobieganie  danemu  uchybieniu.  Ergo 

bez udowodnienia przez  odwołującego, że 

nadal  dochodzi  do  tożsamego  błędu,  nie  sposób  skutecznie  wywodzić,  że 

samooczyszczenie było jedynie formalnym wypełnieniem tego obowiązku. 

Natomiast  a

ktualizacja  samooczyszczenia  jest  pokłosiem  okoliczności,  które  miały 

miejsce  jeszcze  przed  wdrożeniem  procedury  naprawczej,  w  tym  są  wynikiem  odmiennej 

interpretacji  prawnej.  W 

związku  z  okolicznościami  sprawy  ocenianej  przez  Izbę  pod  sygn. 

akt  KIO  405/24  i  wprowadzeniem  zamawiającego  w  błąd  w  ramach  postępowania 

wskazanego w pkt 3.6 aktualizacji self-cleaninigu, 

dodatkowe czynności w postaci przeglądu 

i przypomnienia 

już wdrożonej procedury naprawczej (tak pkt 96-97 pisma z 12.03.2024 r.), 

opisane w pkt 93-94 aktualizacji samooczyszczenia, 

należy uznać za właściwe i adekwatne, 

dopasowane do 

okoliczności wykluczenia. 

Konkludując,  uwzględniając  wagę  i  okoliczności  podstawy  do  wykluczenia 

wykonawcy, 

skład  rozpoznający  spór  stwierdził,  że  zamawiający  w  sposób  prawidłowy 

ocenił,  że  przedstawiono  wystarczające  dowody  dla  uznania,  że  zastosowano  adekwatne 

środki  zaradcze  do  wykazania  rzetelności  przystępującego,  zaś  odwołujący  nie  udowodnił 

okoliczności  przeciwnych.  Zatem  omawiany  zarzut,  jako  nieposiadający  uzasadnionych 

podstaw, został przez Izbę oddalony. 

W zakresie zarzutu nr 2 z petitum 

odwołania – naruszenia przez zamawiającego art. 

226  ust.  1  pkt  2  lit.  b  p.z.p.  poprzez  dokonanie  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty 

przystępującego,  pomimo  że  przystępujący  nie  wykazał,  że  spełnia  warunki  udziału 

w 

postępowaniu  określonych  w  SWZ  w  pkt.  8.6.1,  tj.  w  zakresie  posiadania  dwóch  usług 

referencyjnych 

– skład orzekający wskazuje jak niżej. 

Zgodnie z SWZ pkt 8.6.1 zamawiający wymagał wykazaniem się w okresie ostatnich 

10  lat  posiadaniem:  „co  najmniej  2  usług  polegających  na  zarządzaniu  inwestycją 

i 

sprawowaniu  nadzoru  nad  robotami  budowlanymi  z  wyłączeniem  nadzoru  w  okresie 

gwarancji  w  zakresie  budowy  lub  przebudowy  linii  kolejowej,  przy  czym  usługa  ta  musi 

dotyczyć  robót  budowlanych,  których  łączna  wartość  zakończonych  lub  odebranych 

Świadectwem  Przejęcia  (protokołem  odbioru  końcowego)  robót  wynosi  co  najmniej 

125 000 000,00  PLN  brutto. 

(…)  Ocena  spełnienia  ww.  warunku  nastąpi  na  podstawie 

przedstawionych  przez Wykonawcę  dokumentów  i  oświadczeń,  o  których  mowa  w  punkcie 

IDW.”  Na  potwierdzenie  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu  wykonawcy  składali 

oświadczenia  i  dokumenty  wskazane  w  pkt  9.6,  tj.  określony  w  pkt  9.6.1  wykaz  usług, 

wskazane  w  pkt  9.6.2  dowody  okre

ślające  czy  te  usługi  zostały  wykonane  należycie  i  co 

istotne „9.6.3 inne dokumenty – jeżeli Wykonawca z przyczyn niezależnych od niego nie jest 

w stanie uzyskać dokumentów, o których mowa w pkt 9.6.2 IDW”. 

Przystępujący  złożył  wykaz  usług  (wypełniony  załącznik  nr  6  do  IDW),  w  którym 

wskazano: 

„2. Pełnienie nadzoru inwestorskiego nad realizacją robót budowlanych w ramach 

następujących  Kontraktów:  Kontrakt  nr  1  -  Modernizacja  odcinka  Jaworzno  Szczakowa  - 

Trzebinia  (km  1,150 

–  0,000  linii  134,  km  15,810  -  29,110  linii  133);  w  ramach  Projektu 

„Modernizacja linii kolejowej E 30, odcinek Zabrze - Katowice - Kraków, etap IIb, PKP Polskie 

Linie  Kolejowe  S.A.  Ul.  Targowa  74,  03-734  Warszawa,  Umowa  90/124/0004/17/Z/I  z  dn. 

”,  przedmiot:  „Zarządzanie  inwestycją  i  sprawowanie  nadzoru  nad  robotami 

budowlanymi  z 

wyłączeniem  nadzoru  w  okresie  gwarancji  w  zakresie  przebudowy  linii 

kolejowej  Umowa  90/124/0004/17/Z/I  z  dn.  12.06.2017,  Umowa  podwykonawcza  MP-

1/90/124/0004/17/Z/I z dn. 10.07.2017

”.  

Do  wykazu  usług  dołączono  dwie  umowy  podwykonawcze,  świadectwa  przejęcia 

robót,  odmowę  wystawienia  referencji  przez  głównego  wykonawcę,  tj.  DTŚ  S.A. 

w Katowicach z dnia 9 kwietnia 2024 r. gdzie wskazano: 

„DTŚ SA, z siedzibą w Katowicach 

przy ul. Mieszka I 10, jako Lider Konsorcjum w składzie DTŚ. S.A., ul. Mieszka I 10, 40-877 

Katowice  oraz  MOSTY  KRAKÓW  S.A.  (dawniej:  MP-MOSTY  Sp.  z  o.o.),  (…)  odmawia 

udzielenia poświadczenia należytego wykonania Usługi w ramach Umowy jw. ze względu na 

fakt,  że  Zamawiający  PKP  PLK  dwukrotnie  odmówił  udzielenia  tożsamego  poświadczenia 

Konsorcjum  oraz  że  świadczenie  Usługi  nie  zostało  jeszcze  zakończone,  bowiem  znajduje 

się ono w okresie gwarancji i zgłaszania wad.”. 

Odwołujący  podnosił,  że  przystępujący  nie  dochował  należytej  staranności 

w 

pozyskaniu poświadczenia, o którym mowa w pkt 9.6.2 IDW i nie wykazał, że niezłożenie 

przez  niego  referencji  nastąpiło  z  przyczyn  niezależnych  od  wykonawcy,  nie  zwrócił  się 

bezpośrednio  do  zamawiającego, prawdopodobnie  dlatego,  że  jest  świadomy,  że nie  może 

korzystać z przedmiotowej referencji, gdyż nie wykonał całości usług. Odwołujący podważał 

także  zakres  usług  świadczonych  przez  przystępującego  wskazując,  że  przystępujący  nie 

pełnił funkcji zarządzania kontraktem z powodu braku zapewnienia do realizacji referencyjnej 

usług inżyniera projektu oraz koordynatora dostępu do torów. 

Izba stwierdziła, że stanowisko odwołującego jest bezzasadne. Po pierwsze, zgodnie 

z  wymaganiami  SWZ  oraz  normami  p.z.p.  przystępujący  mógł  wykazać  się  spełnieniem 

wymagań  ujętych  w  IDW  w  pkt  8.6.1  poprzez  przedłożenie  wykazu  usług,  który  został 

potwierdzony  m.in. 

oświadczeniem  własnym  (pkt  9.6.3  IDW),  a  nie  referencjami,  ponieważ 

inwestor

,  na  rzecz  którego  realizowano  zadanie,  nie  wystawia  takich  dokumentów  przed 

zakończeniem  okresu  gwarancji  i  zgłaszania  wad  (zamawiającym  był  PKP  Polskie  Linie 

Kolejowe S.

A., realizacja odbywała się w zakresie działania Regionu Południowego Centrum 

Realizacji  Inwestycji,  w

ykonawcą  umowy  nr  90/124/0004/17/Z/I  z  dnia  12.06.2017  r.  było 

konsorcjum firm: MP-

MOSTY Sp. z o.o. w Krakowie oraz „Drogowa Trasa Średnicowa” S.A. 

z w Katowicach). T

ym samym jest to okoliczność niezależna od przystępującego, dodatkowo 

wynikająca  także  z  pisma  z  dnia  9  kwietnia  2024  r.  DTŚ  S.A.  w  Katowicach.  Jak  wskazał 

zamawiający, skoro był to kontrakt realizowany na jego rzecz, to miał możliwość  uzyskania 

potwierdzenia  doświadczenia  przystępującego  korzystając  z  własnych  struktur  firmy 

i 

pozyskał  taki  dokument  w  postaci  e-mail  od  dyrektora  projektu  pana  A.K.  z  zespołu  ds. 

modernizacji  linii  kolejowej  E-30  na  odcinku  Zabrze  -  Katowice  - 

Kraków  (korespondencja 

elektroniczna  dnia  28.06.2024  r.), 

w  którym  potwierdza  on,  że  czynności  wykonane  przez 

przystępującego w ramach nadzoru na linii E30 ma odcinku Jaworzno Szczakowa - Trzebinia 

-  Krzeszowice,  linia  dla  Kontraktu  1  i  2  (z  Umowy  90/124/0004/17/Z/I), 

były  wykonane 

należycie.  Pan  A.K.  jest  osobą  wymienioną  w  umowie  jako  osoba  do  kontaktu  ze  strony 

zamawiającego,  więc  jego  oświadczenie  opiera  się  na  osobistym  udziale  w  realizacji  tej 

inwestycji. 

Dokonując  badania  i  oceny  ofert  zamawiający  nie  mógł  zatem  pominąć,  że  był 

inwestorem dla 

umowy głównej, dla której przystępujący świadczył usługę i posiada wiedzę 

dotyczącą należytego wykonania i zakresu realizacji kontraktu przez przystępującego, w tym 

zatwierdzał przystępującego jako podwykonawcę. W związku z przedmiotem umowy nr MP-

1/90/124/0004/17/Z/I  z  dnia  10  lipca  2017  r. 

oraz  ustaleniami  własnymi  zamawiającego 

prawidłowo  zatem  uznano,  że  treść  oświadczenia  przystępującego  w  zakresie  wykazania 

należytego  wykonania  umowy  podwykonawczej  obejmującej  pełnienie  nadzoru 

inwestorskiego  nie  budziła  wątpliwości,  a  także,  że  przystępujący  z  przyczyn  niezależnych 

od  siebie 

nie  mógł  uzyskać  referencji  (pkt  9.6.2  IDW),  więc  mógł  posługiwać  się 

oświadczeniem własnym (pkt 9.6.3 IDW). 

Po drugie, co do tezy odwołującego, że przystępujący nie wykonał całości usługi, Izba 

zgodziła  się  z  zamawiającym,  że  Trybunał  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  dnia  4  maja 

2017  r.  w  wyroku  w  sprawie  C-387/14,  Esaprojekt  S

p.  z  o.o.  przeciwko  Województwu 

Łódzkiemu  odpowiadając  Krajowej  Izbie  Odwoławczej  w  trybie  art.  267  Traktatu 

o funkcjonowaniu  Unii  Europejskiej  na  pytanie  nr  5 

zajął  następujące  stanowisko:  „Gdy 

wykonawca  polega  na  doświadczeniu  grupy  wykonawców,  której  był  członkiem, 

doświadczenie  to  należy  oceniać  w  zależności  od  konkretnego  zakresu  udziału  tego 

wykonawcy, a więc jego  faktycznego wkładu w prowadzenie działań, które były wymagane 

od  tej  grupy  w  ramach  danego  zamówienia  publicznego.  Wykonawca  nabywa  realne 

doświadczenie nie przez sam fakt bycia członkiem grupy wykonawców i bez względu na to, 

jaki  miał  w  tę  grupę  wkład,  lecz  wyłącznie  poprzez  bezpośredni  udział  w  realizacji 

przynajmniej jednej z części zamówienia, do którego całościowego wykonania zobowiązana 

jest  ta  grupa  wykonawców”.  Z  powyższego  wynika,  że  aby  wykonawca  w  postępowaniu 

o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  mógł  wykazywać  się  doświadczeniem  co  do 

wykonanego  zakresu  zamówienia  konieczny  jest  jego  bezpośredni  udział  w  realizacji 

przynajmniej  jednej  z  części  tego  zamówienia,  a  jak  wynika  z dokumentacji  przystępujący 

realizował  w  całości  dwie  z trzech  części  kontraktu  głównego.  Nie  ma  tutaj  znaczenia,  że 

wykonywał  tą  usługę  jako  podwykonawca  a  nie  wykonawca,  ponieważ  realnie  nabywał 

doświadczenie w formie bezpośredniej realizacji umowy. 

Po trzecie, n

adinterpretacją ze strony odwołującego jest zarzut jakoby przystępujący 

nie pełnił funkcji zarządzania na referencyjnym kontrakcie, bowiem nie zapewnił do realizacji 

wskazanego przez odwołującego  personelu.  Jak wynika z umowy podwykonawczej  nr MP-

1/90/124/0004/17/Z/I  z  dnia  10  lipca 

2017  r.,  którą  przystępujący  zawarł  z  MP-MOSTY 

Sp. z 

o.o.  w  Krakowie  oraz  „Drogowa  Trasa  Średnicowa”  S.A.  w  Katowicach  zakres 

odpowiedzialności  i  zakres  przedmiotowy  tej  umowy  obejmuje  całość  działań  w  zakresie 

zarządzania  i  nadzoru  nad  inwestycją  poprzez  wprowadzenie  treści  umowy 

90/124/0004/17/Z/I  z  dnia  12  czerwca 

2017  r.  jako  integralnej  części  umowy 

podwykonawczej,  tj. 

„Strony  postanawiają,  że  zawarcie  niniejszej  Umowy  następuje 

w 

związku z Kontraktem, który wraz z wszystkimi załącznikami stanowi jej integralną część 

a 

zakres  zobowiązań  Podwykonawcy  i  uprawnień  Zamawiającego  (w  rozumieniu  niniejszej 

Umowy)  w  szczególności  w  zakresie  sposobu,  w  tym  terminów,  wykonania  przedmiotu 

niniejszej  Umowy,  odpowiedzialności  za  jej  wykonanie,  niewykonanie  lub  nienależyte 

wykonanie,  odpowiedzialności  odszkodowawczej,  gwarancji,  rękojmi,  odpowiedzialności 

odszkodowawczej,  przeniesienia  praw  autorskich,  raportowania,  zmiany  Personelu, 

ubezpieczenia  i  zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy,  rozwiązania  Umowy, 

poufności,  są  tożsame  z  tymi  określonymi  odpowiednio  dla  wykonawcy  i  zamawiającego 

w 

Kontakcie,  chyba  że  niniejsza  Umowa  wprost  stanowi  inaczej.  Strony  postanawiają 

jednocześnie,  że  Podwykonawca  jest  zobowiązany  do  wykonania  niniejszej  Umowy 

w 

sposób  zapewniający  pełne  i  należyte  wykonanie  Kontraktu  przez  Zamawiającego, 

z 

uwzględnieniem wszystkich oczekiwań Inwestora”. Zatem przystępujący, co jest kluczowe 

dla  rozpatrywanego  zarzutu, 

pełnił  wymaganą  w  warunku  funkcję  zarządzania  inwestycją 

i sprawowania  nadzoru 

–  zakres  odpowiedzialności  i  zakres  przedmiotowy  ww.  umowy 

obejmuje  całość  działań  w  zakresie  zarządzania  i  nadzoru  nad  inwestycją  poprzez 

wprowadzenie 

treści  umowy  90/124/0004/17/Z/I  z  dnia  12  czerwca  2017  r.  jako  integralnej 

części  umowy  podwykonawczej  (por.  też  przedmiot  umowy  90/124/0004/17/Z/I  str.  8),  co 

wprost potwierdza spełnienie warunku udziału w postępowaniu. 

Po  czwarte,  w  omawianym  warunku 

udziału  w  postępowaniu  nie  referowano  do 

konieczności  zapewnienia  jakiegoś  konkretnego  członka  personelu,  a  do  wymaganego 

doświadczenia  wykonawcy  w  pełnieniu  usług  polegających  na  zarządzaniu  inwestycją 

i sprawowaniu  nadzoru  nad  robotami  budowlanymi,  co 

przystępujący  prawidłowo  wykazał. 

Wymagane doświadczenie referencyjne bada się i sprawdza wyłącznie w ramach brzmienia 

danego  warunku,  a  nie  w  zakresie  postulowanych  przez  odwołującego  wymagań,  których 

zamawiający  nie  stawiał  wykonawcom  w  SWZ,  a  więc  nie  mogą  być  one  podstawą  do 

badania zdolności podmiotowej przystępującego i eliminacji go z postępowania. Forsowana 

przez odwołującego wykładnia warunku jest niezgodna z jego brzmieniem, a jego rozumienie 

bezpodstawnie rozszerza warunek poprzez wykreowanie dodatkowych wymogów, które nie 

wynikają z jego treści. Próba nakładania na przystępującego dodatkowych wymagań, których 

nie  ma  w  dokumentacji  przetargu,  stanowiłaby  naruszenie  naczelnych  zasad  zamówień 

publicznych,  określonych  w  art.  16  p.z.p.,  z  których  należy  wyprowadzić  zakaz 

retroaktywnego  pogarszania  sytuacji  niektórych  wykonawców,  w  szczególności  w  zakresie 

nakładania na nich obowiązków, które nie wynikają z dokumentacji postępowania.  

Jak  trafnie  wskazuje  się  w  orzecznictwie:  „Nie  budzi  wątpliwości  pogląd,  że  treść 

SIWZ  jest  wiążąca  dla  wszystkie  uczestników  postępowania  przetargowego,  a  precyzyjne 

i 

jasne  formułowanie  warunków  przetargu,  a  następnie  ich  literalne  i  ścisłe  egzekwowanie 

jest jedną z podstawowych gwarancji, czy wręcz warunkiem sine qua non, realizacji zasady 

uczciwej  konkurencji  i 

równego  traktowania  wykonawców.  Wskazując  na  powyższe 

stwierdzić  należy,  iż  zamawiający,  na  etapie  oceny  ofert,  nie  jest  uprawniony  do  zmiany 

treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  czy  nadawania  jego  zapisom  innego 

znaczenia  niż  wynikająca  z  ich  oczywistego  brzmienia.  Postanowienia  specyfikacji  są  dla 

niego wiążące i wyłącznie na ich podstawie może on oceniać treść złożonych ofert.” (wyrok 

Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  15.04.2021  r.  sygn.  akt:  XXIII  Zs  22/21)  oraz 

„W ocenie  Sądu  Okręgowego  warunki  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  powinny  w  pierwszej  kolejności  podlegać  literalnej  interpretacji,  ta  bowiem 

zapewnia  najdalej  idący  obiektywizm  zamawiającego,  ale  też  minimalizuje  ryzyko 

nierównego  traktowania  wykonawców.”  (wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia 

10.08.2023 r. sygn. akt: XXIII Zs 35/23). W

arunki udziału w przetargu bada się wyłącznie na 

podstawie  wymagań  zamawiającego  postawionych  w  dokumentacji  postępowania  i  jeżeli 

odwołujący  uważał,  że  zamawiający  powinien  bardziej  wnikliwie  weryfikować  potencjał 

wykonawców,  to  właściwym  momentem  na  zgłaszanie  takich  zastrzeżeń  był  termin  na 

zaskarżenie treści SWZ, co na tym etapie jest spóźnione (por. też wyrok Sądu Okręgowego 

w Warszawie z dnia 13.09.2021 r. sygn. akt: XXIII Zs 67/21).  

Obecnie, kiedy nie ma już możliwości zmiany dokumentacji postępowania, do czego 

absolutną  barierą  jest  upływ  terminu  na  składanie  ofert,  treść  dokumentacji  postępowania 

wiąże  zamawiającego,  wykonawców  i  Krajową  Izbę  Odwoławczą,  a  badanie  i  ocena  ofert 

następuje  wyłącznie  na  podstawie  wymagań  zamawiającego  określonych  w  SWZ.  Nie 

można  więc  z  powodu  niewyartykułowanych  w  dokumentacji  warunków  –  które  zdaje  się 

zdaniem  odwołującego  powinny  znaleźć  się  w  SWZ  i  na  podstawie  których  chciałby  on 

weryfikować ofertę przystępującego – czynić zarzutu niewykazania posiadania odpowiednich 

zdolności  zawodowych,  skoro  takich  wymagań  zamawiający  wykonawcom  nie  postawił. 

Ergo, 

jeżeli w dokumentacji postępowania w sposób wyraźny i jednoznaczny nie postawiono 

danego  wymogu,  zamawiający  nie  ma  uzasadnienia  do  jego  wymagania  od  wykonawców, 

ani podstaw do jego weryfikacji w 

ramach badania i oceny ofert, a tym bardziej nie może być 

to powód wyeliminowania wykonawcy z postępowania.  

Jedynie  dodatkowo  warto  zaznaczyć,  że  przystępujący  zapewnił  pełny  zespół 

specjalistów oraz pełnił funkcje zarządzania i nadzoru nad inwestycją. Brak jednego członka 

personelu  o  nazwie  inżynier  projektu  nie  dyskwalifikuje  doświadczenia  wykonawcy, 

w 

szczególności,  że  skład  osobowy  zespołu  zarządzającego  nie  opiera  się  jedynie  na  tym 

stanowisku. 

Wiodącą  funkcje  dla  danej  części  kontraktu  sprawuje  tutaj  inżynier  rezydent, 

osoba o analogicznych kwalifikacja w zakresie zarządzania projektami jak  inżynier projektu, 

posiadająca  dodatkowo  uprawnienia  do  wykonywania  samodzielnych  funkcji  technicznych 

w 

budownictwie.  Osoba  ta  pełni  bezpośrednio  nadzór  i  zarządza  merytorycznie  całym 

personelem  inspektorów  nadzoru  w  poszczególnych  branżach,  co  w  przypadku  inżyniera 

p

rojektu można odnieść jedynie do funkcji organizacyjnych. Ponadto zgodnie z realizowaną 

umową  przystępujący  organizował  biuro  inżyniera  projektu  oraz  zapewniał  zespół 

specjalistów zgodnie z wykazem z dnia 10 lipca 2017 r., który odnosi się do kontraktu jako 

całości oraz wyszczególnia osoby wchodzące w skład personelu inżyniera. Przy tym inżynier 

dla  u

mowy  podanej  jako  usługa  referencyjna  nie  jest  jednoosobową  funkcją,  jaką  można 

przypisać osobie fizycznie zatrudnionej na stanowisku o nazwie inżynier projektu czy inżynier 

rezydent

,  złożone  przed  odwołującego  dokumenty  przetargu  głównie  odnoszą  się  do 

czynności  wykonawcy  ewentualnie  do  inżyniera,  tylko  w  ppkt  15  ppkt  4.1.1.  mogąc 

wskazywać  na  osobę  fizyczną.  Zatem  przedłożone  przez  przystępującego  w  trakcie 

postępowania dokumenty potwierdzają właściwy udział w realizacji zadania, w wymaganym 

zakresie  pełnienia  funkcji  nadzoru  inwestorskiego  z  ramienia  wykonawcy  i  wykonywania 

czynności obejmujących czynności inżyniera projektu.  

Niemniej,  dla  wykazania  warunku  udziału  w  przetargu  i  tak  decydującym  jest  jego 

brzmienie  i  fakt,  że  przystępujący  w  zakresie  swojej  umowy  podwykonawczej  realizował 

całość  uprawnień  i  obowiązków  „Inżyniera”  jako  strony  umowy  90/124/0004/17/Z/I  z  dnia 

12 czerwca  2017  r.  w  zakresie  kontraktu  1  i  2,  co 

spełnia  warunek  zarządzania 

i sprawowania  nadzoru  zgodnie  z  SWZ  pkt  8.6.1. 

Brak  zapewnienia  jednego  członka 

personelu  o  nazwie  stanowiska  i

nżynier  projektu  nie  dyskwalifikuje  doświadczenia 

przystępującego  zdobytego  przez  realizację  przedmiotu  umowy  podwykonawczej,  który  był 

tożsamy  z  zakresem  zobowiązania  konsorcjum  MP-MOSTY  Sp.  z  o.o.  w  Krakowie  

i 

„Drogowa Trasa Średnicowa” S.A. w Katowicach. 

Konkludując,  dokonana  przez  skład  orzekający  kontrola  czynności  zamawiającego 

skutkowała  stwierdzeniem,  iż  zamawiający  w  sposób  właściwy  ocenił  doświadczenie 

zawodowe  przystępującego  uznając  go  za  wykonawcę  spełniającego  warunek  udziału 

w 

postępowaniu,  zaś  odwołujący  nie  udowodnił  okoliczności  przeciwnej,  więc  odwołanie 

zostało w tym zakresie oddalone. 

Powyższe  powoduje,  że  nie  doszło  również  do  naruszenia  prawa  w  postaci 

zaniechania  zastosowania  przez  zamawiającego  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  p.z.p. 

i 

odrzucenia  oferty  przystępującego,  który  zdaniem  odwołującego  miał  wprowadzić 

zamawiającego w błąd i/lub przedstawić informacje wprowadzające w błąd. Izba stwierdziła, 

że  nie  została  spełniona  nawet  pierwsza  przesłanka  art.  109  ust.  1  pkt  8  i/lub  10  p.z.p., 

bowiem  nie 

potwierdziło  się,  że  przystępujący  złożył  zamawiającemu  nieprawdziwe 

oświadczenie  o  spełnieniu  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczące  posiadania 

wymaganego doświadczenia z pkt 8.6.1 rozdziału 8 IDW, zaś uniwersalną obroną – i przez 

to  a  priori 

eliminującą  możliwość  kwalifikacji  postępowania  przystępującego  poprzez  ww. 

normy 

– jest stwierdzenie, że podane przez niego informacje są prawdziwe. Ergo stan błędu 

po stronie zamawiającego nie powstał i nie mógł powstać, więc zarzut nr 3 odwołania, jako 

niepotwierdzony w ustalonym stanie rzeczy, 

został przez skład orzekający oddalony. 

Ponadto,  skoro  nie  udowodniono,  żeby  przystępujący  nie  spełniał  przedmiotowego 

warunku  udziału  w  postępowaniu,  nie  znajdzie  także  uzasadnienia  zastosowanie  art. 

128 ust.  1  p.z.p.  i  wezwanie 

przystępującego  do  uzupełnienia  w  tym  przedmiocie,  co 

powoduje, że nie podlegał uwzględnieniu przez Izbę także niewykazany przez odwołującego 

zarzut nr 4 z petitum 

odwołania. 

Brak  potwierdzenia  zarzutów  podniesionych  w  odwołaniu  powoduje,  iż 

w 

przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została  wypełniona  hipoteza  art.  554  ust.  1  pkt 

1 p.z.p., 

więc odwołanie zostało przez Krajową Izbę Odwoławczą oddalone. 

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  wydano  na  podstawie  art.  575  p.z.p. 

obciążając  strony  kosztami  zgodnie  z  zasadą  odpowiedzialności  za  wynik  postępowania 

odwoławczego z uwzględnieniem § 8 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 5 pkt 1 i 2 lit. a i b rozporządzenia 

Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  r.  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów 

kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  (Dz. U.  z  2020  r.  poz.  2437).  Izba  obciążyła  odwołującego  jako  stronę 

przegrywającą  kosztami  postępowania  odwoławczego,  na  które  złożył  się  uiszczony  przez 

stronę  wpis  od  odwołania  (15.000,00  zł),  koszty  wynagrodzenia  jego  pełnomocnika 

(w 

ramach  limitu  wynikającego  z  §  5  pkt  2  lit.  b  ww.  rozporządzenia  wynoszącego 

zł),  a  także  koszty  zamawiającego  zgodnie  ze  złożonym  spisem  kosztów 

zł).  Zamawiający  tam,  gdzie  uwzględnił  odwołanie  (zarzut  nr  1),  a  przystępujący 

wniósł  sprzeciw,  ponosi  koszty  we  własnym  zakresie  (przystępujący  nie  składał  wniosków 

kosztowych).  Koszty  stosunkowo 

zasądzone  od  odwołującego  na  rzecz  zamawiającego 

dotyczą  zarzutów  nr  2-4,  czyli  wynoszą  3/4  kwoty  ustalonej  na  podstawie  spisu  kosztów, 

w 

zaokrągleniu do pełnych złotych (3.063,00 zł). 

Mając na uwadze powyższe o kosztach postępowania odwoławczego orzeczono jak 

w sentencji.  

Przewodniczący:     ………………………………… 
 
Członkowie:   

………………………………… 

…………………………………