KIO 2746/24 WYROK Warszawa, dnia 29 sierpnia 2024 r.

Sygn. akt KIO 2746/24 

WYROK 

Warszawa, dnia 29 sierpnia 2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  –  w składzie: 

Przewodnicząca:      Małgorzata Rakowska  

Protokolant:              Adam Skowroński 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2024 r. odwołania wniesionego do Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 2 sierpnia 2024 r. przez wykonawcę Impel S.A. z siedzibą 

we Wrocławiu, ul. A. Słonimskiego 1, 50-304 Wrocław w postępowaniu prowadzonym przez 

16  Wojskowy  Oddział  Gospodarczy  w  Drawsku  Pomorskim,  ul.  Główna  1, 

78-513 Oleszno 

orzeka: 

1.  Oddala odwołanie. 

2.  Kosztami postępowania odwoławczego obciąża wykonawcę Impel S.A. z siedzibą we 

Wrocławiu, ul. A. Słonimskiego 1, 50-304 Wrocław i:  

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 

gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

wykonawcę Impel S.A. z siedzibą we Wrocławiu, ul. A. Słonimskiego 1, 

50-304 Wrocław tytułem wpisu od odwołania oraz kwotę  5 724 zł 70 gr 

(słownie: pięć tysięcy siedemset dwadzieścia cztery złote siedemdziesiąt 

groszy)  poniesioną  przez  16  Wojskowy  Oddział  Gospodarczy 

w  Drawsku  Pomorskim,  ul.  Główna  1,  78-513  Oleszno  tytułem 

wynagrodzenia pełnomocnika, kosztów dojazdu na posiedzenie i rozprawę 

przed Izbą oraz noclegu. 

zasądza  od  wykonawcy  Impel  S.A.  z  siedzibą  we  Wrocławiu, 

ul.  A.  Słonimskiego  1,  50-304  Wrocław  na  rzecz  16  Wojskowego 

Oddziału  Gospodarczego  w  Drawsku  Pomorskim,  ul.  Główna  1, 

78-513  Oleszno  kwotę  5  724  zł  70  gr  (słownie:  pięć  tysięcy  siedemset 

dwadzieścia  cztery  złote  siedemdziesiąt  groszy)  stanowiącą  koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  tytułem  wynagrodzenia 

pełnomocnika,  kosztów dojazdu na posiedzenie i rozprawę przed Izbą oraz 

noclegu. 

Na  orzeczenie  -  w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  - 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodnicząca: 

………..…….……. 

Sygn. akt KIO 2746/24 

Uzasadnienie 

16  Wojskowy  Oddział  Gospodarczy  w  Drawsku  Pomorskim,  zwany  dalej 

„Zamawiającym”, działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo 

zamówień publicznych (tj.: z dnia 14 lipca 2023 r., Dz. U. z 2023 r., poz. 1605), zwanej dalej 

„ustawą  Pzp”,  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  na  „Usługę  sprzątania 

powierzchni wewnętrznych w rejonie odpowiedzialności 16 WOG w Drawsku Pomorskim”. 

Ogłoszenie  o  przedmiotowym  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku 

Urzędowym  Unii  Europejskiej  z  dnia  2  lipca  2024  r.,  pod  numerem  publikacji  ogłoszenia 

391158-2024, numer wydania Dz. U. S: 127/2024. 

W dniu 2 sierpnia 2024 r. (pismem z tej samej daty) wykonawca Impel S.A. z siedzibą 

we  Wrocławiu,  zwany  dalej  „Odwołującym”,  wniósł  odwołanie  wobec  treści  postanowień 

specyfikacji warunków zamówienia, zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 439 ust. 1 i 2 

ustawy Pzp poprzez wadliwe określenie przez Zamawiającego w projekcie umowy w sprawie 

zamówienia publicznego zasad waloryzacji wynagrodzenia Wykonawcy w związku ze zmianą 

cen materiałów lub kosztów. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu o zmianę postanowienia w załączniku 

nr  1  projekt  umowy  dla  Części  nr  I-IV  w  §  16  ust.  3  pkt  3-4  umowy  zgodnie  z  poniższym 

brzmieniem lub równoważnym: 

„3)  Poziom  zmiany  kosztów,  o  których  mowa  w  art.  439  ust.  ustawy  prawo  zamówień 

publicznych, uprawniający Strony umowy do żądania zmiany wynagrodzenia wynosi minimum 

1% względem średniej arytmetycznej wskaźnika za dwa poprzednie kwartały, o których mowa 

w pkt 2. 

4) Jeżeli wskaźnik (średnia arytmetyczna za dwa poprzednie kwartały) będzie niższy niż 1%, 

wówczas  Wykonawcy  nie  przysługuje  roszczenie  o  zmianę  wysokości  wynagrodzenia  w 

powyżej określonym trybie.” 

W uzasadnieniu odwołania Odwołujący podniósł m.in., że Zamawiający dniu 26 lipca 

2024 r. opublikował zmiany w projekcie umowy dla Części nr I-IV, w § 16 ust. 3 pkt 3-4 której 

zawarł następujące nowe klauzule umowne: 

„3)  Poziom  zmiany  kosztów,  o  których  mowa  w  art.  439  ust.  ustawy  prawo  zamówień 

publicznych, uprawniający Strony umowy do żądania zmiany wynagrodzenia wynosi minimum 

8% względem średniej arytmetycznej wskaźnika za dwa poprzednie kwartały, o których mowa 

w pkt 2. 

4) Jeżeli wskaźnik (średnia arytmetyczna za dwa poprzednie kwartały) będzie niższy niż 8%, 

wówczas  Wykonawcy  nie  przysługuje  roszczenie  o  zmianę  wysokości  wynagrodzenia  w 

powyżej określonym trybie.” 

Odwołujący podniósł także, że Zamawiający na gruncie przepisu art. 439 ust. 1 i ust. 2 

ustawy  Pzp  zaniechał  prawidłowego  opisania  w  umowie  zasad  waloryzacji  wynagrodzenia 

umownego  Wykonawcy  w  zakresie  wskazania  realistycznego  wzrostu  poziomu  wskaźnika. 

Zamawiający wprowadził próg procentowy wskaźnika GUS na poziomie nadmiernym, tj. 8% 

(jako  średnia  z  dwóch  ostatnich  kwartałów!),  zatem  wskaźnik  ten  nie  odzwierciedla 

faktycznego wzrostu kosztów Wykonawcy. Tak więc Zamawiający w sposób nieadekwatny do 

aktualnej sytuacji gospodarczej określił warunek, od którego spełniania uzależniona została 

możliwość złożenia przez Wykonawcę wniosku o waloryzację wynagrodzenia. Tak określony 

poziom  zmiany  wskaźnika  jest  zbyt  wysoki.  Na  potwierdzenie  powyższego  Odwołujący 

wskazał,  iż  zgodnie  z  Komunikatami  Prezesa  Głównego  Urzędu  Statystycznego  w  sprawie 

kwartalnych  wskaźników  cen  towarów  i  usług  konsumpcyjnych  ogółem,  wskaźniki  te  w 

ostatnim okresie wynosiły odpowiednio: w II kwartale 2023r. w stosunku do I kwartału 2023r. - 

101,9 (wzrost cen o 1,9%); w III kwartale 2023r. w stosunku do II kwartału 2023r. - 99,7 (spadek 

cen o 0,3%);  w IV kwartale 2023r. w stosunku do  III kwartału 2023r.  - 100,5 (wzrost cen o 

0,5%); w I kwartale 2024r. w stosunku do IV kwartału 2023r. - 100,9 (wzrost cen o 0,9%); w II 

kwartale 2024 r. w stosunku do I kwartału 2024r. - 101,4 (wzrost cen o 1,4%). Przyjęty przez 

Zamawiającego  poziom wskaźnika w wysokości 8%  - jest zbyt wysoki i może uniemożliwić 

Wykonawcy  skuteczne  skorzystanie  z  waloryzacji  wynagrodzenia.  Zamawiający,  ustalając 

zasady,  od  których  zależy  możliwość  waloryzacji,  powinien  brać  pod  uwagę  sytuację 

gospodarczą  i  publikowane  wskaźniki,  do  których  się  odwołuje.  W  przeciwnym  razie 

postanowienia waloryzacyjne będą tylko pozorne i w żadnym stopniu nie będą spełniać swojej 

roli.  Wobec  czego  Odwołujący  wniósł  o  stosowne  obniżenie  tego  poziomu  procentowego 

zgodnie z wnioskiem opisanym w treści żądania odwołania. 

Nadto Odwołujący podniósł, że wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych i tak 

nie  oddają  faktycznego  wzrostu  kosztów  prowadzonej  przez  wykonawców  działalności, 

związanej z przedmiotem zamówienia, a ponadto wykonawcy nie mają żadnego wpływu na 

ich wysokość. Wykonawcy nie mają również wiedzy przy kalkulowaniu ceny oferty na temat 

planowanej wysokości zmian w/w wskaźników, aby właściwie ocenić i uwzględnić ryzyko tych 

zmian w cenie oferty. Postanowienia umowy ukształtowane przez Zamawiającego, w istotny 

sposób  naruszają  ratio  legis  wprowadzonego  przepisu  art.  439  ust.  1  ustawy  Pzp,  gdyż 

konstrukcja prawna, jaką Zamawiający wprowadził do umowy, przerzuca wszystkie ryzyka na 

wykonawców,  gdyż  to  wyłącznie  wykonawca  będzie  zobowiązany  do  poniesienia  ryzyka, 

związanego  z  realizacją  umowy  po  kosztach  oszacowanych  w  dniu  składania  oferty. 

Zamawiający  zaś  nie  ponosi  żadnego  ryzyka  takiego  działania,  gdyż  zawierając  umowę  w 

konkretnym roku, niejako gwarantuje sobie stawki świadczenia usług po cenach z tegoż roku, 

bez uwzględnienia w kolejnych latach obowiązywania umowy ryzyka zmian oraz inflacji, czy 

innych  wahań  na  rynku,  który  jest  bardzo  podatny  na  wszelkie  zmiany  w  światowej 

gospodarce. Naczelną zasadą przy budowaniu klauzul waloryzacyjnych powinno być uczciwe 

uprzedzenie Wykonawców już w treści umowy, o zamiarze waloryzacji wartości świadczenia i 

wskazanie  już  przy  jej  negocjowaniu  –  według  jakich  kryteriów  będzie  to  następowało. 

Zamawiający  winien  stworzyć  taki  mechanizm,  który  obu  stronom  da  pewność,  co  do 

czynników, które mogą mieć wpływ na zmianę wartości świadczenia i które dzięki temu nie 

będą zarzewiem sporu. W dzisiejszych realiach poziom inflacji zmienia się bardzo dynamicznie 

i osiąga rekordowe wielkości, jeśli chodzi o wzrost cen, co sprawia, iż gwarancja rentowności 

kontraktu zależy w dużej mierze od jasno określonych warunków waloryzacji wynagrodzenia. 

Potencjalny  wykonawca  pozbawiony  możliwości  zmiany  wynagrodzenia  przy  tak  szybko 

galopującym wzroście cen mógłby bowiem ponieść stratę, pomimo rzetelnej kalkulacji cen w 

momencie składania oferty. Takie działanie sprzeciwia się ustawie, a co za tym idzie - zasada 

swobody umów w tym zakresie ulega ograniczeniu w oparciu o art. 3531 k.c. A co za tym idzie, 

postanowienia  kształtujące  zobowiązania  umowne  w  sposób  sprzeczny  z  dyspozycją  norm 

art. 439 ust. 1 ustawy Pzp nie powinny mieć racji bytu. Takie działanie Zamawiającego przeczy 

także  zasadzie  współdziałania  Zamawiającego  i  wykonawcy  przy  realizacji  zamówienia 

publicznego, jaką wprowadzono do ustawy Pzp na mocy art. 431 tej ustawy. Podstawowym 

obowiązkiem  umownym  Zamawiającego  w  przypadku  przedmiotowego  zamówienia  jest 

obowiązek  zapłaty  wynagrodzenia  za  zrealizowane  usługi.  W  przypadku  natomiast 

przedmiotowego zamówienia, Zamawiający przerzucił wszelkie ryzyka, związane z realizacją 

zamówienia na wykonawcę. 

Odwołujący  wskazał  również,  iż  Zamawiający  ukształtował  przedmiotowy  stosunek 

umowny w  sposób  naruszający podstawowe zasady prawa zamówień publicznych (zasada 

współdziałania),  prawa  cywilnego  (zasada  swobody  umów),  a  także  stanowiący  obejście 

przepisów  art.  439  ust.  1  ustawy  Pzp    a  co  za  tym  idzie  -  postanowienia  umowy  w  takim 

brzmieniu  nie  powinny  być  akceptowane  i  powinny  ulec  zmianie.  Odwołujący  w  oparciu  o 

powyższe  wniósł  o  zmianę  postanowień  umowy,  w  taki  sposób,  aby  Wykonawca  był 

uprawniony do złożenia wniosku o zmianę wysokości wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy 

o wykazany wzrost cen materiałów lub kosztów w stosunku do cen/kosztów, obowiązujących 

na  dzień  złożenia  oferty,  na  zasadach  jasno  określonych  dla  każdej  ze  Stron  umowy  i  dla 

całego przedmiotu zamówienia. 

Zamawiający  w  dniu  6  sierpnia  2024  r.  zamieścił  kopię  odwołania  na  platformie 

zakupowej portal.smartpzp.pl/16wog. 

Termin na zgłoszenie przystąpienia upływał w dniu 9 sierpnia 2024 r. W terminie tym 

nie zgłosił przystąpienia żaden wykonawca. 

W dniu 22 sierpnia 2024 r. (pismem z tej samej daty) Zamawiający złożył odpowiedź 

na odwołanie, w której wniósł o: 

1.  odrzucenie odwołania na podstawie art. 528 pkt 4 ustawy Pzp albowiem treść klauzuli 

waloryzacyjnej  była  już  przedmiotem  postępowania  pod  sygnaturą  KIO  2446/24  i  w 

postępowaniu tym Odwołujący cofnął odwołanie, 

ewentualnie: 

2.  oddalenie odwołania, 

3.  przeprowadzenie dowodu z dokumentów w postaci: 

odwołanie, 

odpowiedź na odwołanie, 

cofnięcie odwołania, 

celem  wykazania  faktu  uwzględnienia  wniosku  Odwołującego  co  do  treści  klauzuli 

waloryzacyjnej, prawidłowości treści klauzuli waloryzacyjnej. 

Uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  w  tym  treść  ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz  treść  SWZ,  jak 

również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska Stron złożone podczas rozprawy, 

skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje: 

Izba  nie znalazła podstaw do  odrzucenia odwołania w związku z  tym, iż nie została 

wypełniona żadna z przesłanek negatywnych, uniemożliwiających merytoryczne rozpoznanie 

odwołania,  wynikających  z  art.  528  ustawy  Pzp.  Czynność  zmiany  postanowień  projektu 

umowy z dnia  26 lipca 2024 r. jest bowiem nową czynnością Zamawiającego, gdyż dotyczy 

nowych  postanowień  umowy  wprowadzonych  we  wskazanej  dacie.  Wobec  czego 

odwołującemu się wykonawcy na tę nową czynność Zamawiającego przysługuje odwołanie.   

Izba  również  stwierdziła,  że  wypełniono  przesłanki  istnienia  interesu  Odwołującego 

w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w  wyniku 

naruszenia przez Zamawiającego przepisów art. 505 ust. 1 ustawy Pzp. 

Izba  rozpoznając  sprawę  uwzględniła  akta  sprawy  odwoławczej,  które  zgodnie 

z  §  8  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  roku  w  sprawie 

postępowania  przy  rozpoznawaniu  odwołań  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  (Dz.  U. 

z  2020  r.,  poz.  2453)  stanowią  odwołanie  wraz  z  załącznikami  oraz  dokumentacją 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  w  postaci  elektronicznej  lub  kopia  dokumentacji, 

o której mowa w § 7 ust. 2, a także inne pisma składane w sprawie oraz pisma kierowane 

przez Izbę lub Prezesa Izby w związku z wniesionym odwołaniem. 

Izba  uwzględniła  także  stanowiska  złożone  ustnie  przez  Strony  do  protokołu 

posiedzenia i rozprawy.   

Mając na uwadze powyższe skład orzekający Izby merytorycznie rozpoznał złożone 

odwołanie, uznając że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zamawiający  w  dniu  26  lipca  2024  r.  zmienił  treść  projektu  umowy,  nadając  m.in. 

następującą treść pkt 3 i 4, tj.: 

„3)  Poziom  zmiany  kosztów,  o  których  mowa  w  art.  439  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych, uprawniający Strony umowy do żądania zmiany wynagrodzenia wynosi minimum 

8% względnie średniej arytmetycznej wskaźnika za dwa poprzednie kwartały, o których mowa 

w pkt 2. 

4) Jeśli wskaźnik (średnia arytmetyczna za dwa poprzednie kwartały), będzie niższy niż 8%, 

wówczas  Wykonawcy  nie  przysługuje  roszczenie  o  zmianę  wysokości  wynagrodzenia  w 

powyżej określonym trybie.”. 

Odwołujący  zakwestionował  wprowadzoną  przez  Zamawiającego  modyfikację, 

wnosząc odwołanie. 

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła, co następuje: 

Art. 439 ust. 1 i 2 ustawy Pzp stanowi: 

„1. Umowa, której przedmiotem są roboty budowlane lub usługi, zawarta na okres dłuższy niż 

12  miesięcy,  zawiera  postanowienia  dotyczące  zasad  wprowadzania  zmian  wysokości 

wynagrodzenia  należnego  wykonawcy,  w  przypadku  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów 

związanych z realizacją zamówienia.  

2. W umowie określa się:  

1) poziom zmiany ceny materiałów lub kosztów, o których mowa w ust. 1, uprawniający 

strony  umowy  do  żądania  zmiany  wynagrodzenia  oraz  początkowy  termin  ustalenia 

zmiany wynagrodzenia;  

2) sposób ustalania zmiany wynagrodzenia:  

a) z użyciem odesłania do wskaźnika zmiany ceny materiałów lub kosztów, w 

szczególności  wskaźnika  ogłaszanego  w  komunikacie  Prezesa  Głównego 

Urzędu Statystycznego lub  

b)  przez  wskazanie  innej  podstawy,  w  szczególności  wykazu  rodzajów 

materiałów  lub  kosztów,  w  przypadku  których  zmiana  ceny  uprawnia  strony 

umowy do żądania zmiany wynagrodzenia;  

3) sposób określenia wpływu zmiany ceny materiałów lub kosztów na koszt wykonania 

zamówienia  oraz  określenie  okresów,  w  których  może  następować  zmiana 

wynagrodzenia wykonawcy;  

4)  maksymalną  wartość  zmiany  wynagrodzenia,  jaką  dopuszcza  zamawiający  w 

efekcie  zastosowania  postanowień  o  zasadach  wprowadzania  zmian  wysokości 

wynagrodzenia.”. 

Przepis  ten  zawiera  regulacje  dotyczące  obowiązku  zamieszczenia  w  umowach, 

których przedmiotem są roboty budowalne lub usługi zawarte na okres dłuższy niż 12 miesięcy 

a  także  postanowień  dotyczących  zasad  wprowadzania  zmian  wysokości  wynagrodzenia 

należnego  wykonawcy  w  przypadku  zmiany  ceny  materiałów  lub  kosztów  związanych  z 

realizacją  zamówienia.  Nie  precyzuje  przy  tym  treści  klauzul  waloryzacyjnych,  wskazując 

jedynie  na  metodologię  ich  konstruowania.  Przepis  ten  zmierza  bowiem  do  zachowania 

równowagi  kontraktowej  między  zamawiającym  a  wykonawcą,  zobowiązując  do  rozłożenia 

między  stronami  ryzyk  gospodarczych  będących  następstwem  zmian  cen  materiałów  lub 

kosztów związanych z realizacją zamówienia i zachodzących w toku jego realizacji.   

Przenosząc  powyższe  na  stan  faktyczny  niniejszej  sprawy  stwierdzić  należy,  że 

Zamawiający – w ocenie Odwołującego - zaniechał prawidłowego opisania w umowie zasad 

waloryzacji  wynagrodzenia  umownego  Wykonawcy  w  zakresie  wskazania  realistycznego 

wzrostu poziomu wskaźnika poprzez wprowadzenie progu procentowego wskaźnika GUS na 

poziomie  nadmiernym,  tj.  8%  (jako  średnia  z  dwóch  ostatnich  kwartałów),  który  –  jak  dalej 

podkreślił - nie odzwierciedla faktycznego wzrostu kosztów Wykonawcy. Zarówno zarzut, jak i 

argumentacja Odwołującego sprowadza się w zasadzie do stwierdzenia, że wskaźnik ten jest 

zbyt wysoki a wprowadzone przez Zamawiającego postanowienia projektu umowy przerzucają 

wszystkie ryzyka związane z realizacją umowy na wykonawców. Istotne jest także i to, że już 

we  wcześniej  wniesionym  odwołaniu  (odwołaniu  z  dnia  12  lipca  2024  r.)  Odwołujący 

kwestionował wskaźnik waloryzacji, który był wówczas określony na poziomie 15%, żądając 

jego  obniżenia  do  2%.  Zamawiający  uwzględnił  tamto  odwołanie  i  dokonał  zmiany 

postanowień projektu umowy, w tym także w zakresie wskaźnika waloryzacji poprzez zmianę 

na 8% a którego wysokość została także zakwestionowana przez Odwołującego w odwołaniu 

wniesionym w przedmiotowej sprawie, w którym także zażądał zmiany wskaźnika waloryzacji 

tylko, że tym razem na 1%.   

Tymczasem  Zamawiający  jednoznacznie  wskazał  we  wprowadzonych  zmianach 

projektu umowy w jaki sposób będzie realizował klauzulę waloryzacyjną. Co więcej podkreślił 

także,  że  on  również  ponosi  ryzyko  związane  z  inflacją  czy  też  wahaniami  cen  na  rynku  a 

umowa, która z Zamawiającym zostanie zawarta w wyniku przeprowadzonego postępowania 

będzie trwała nie dłużej niż 16 miesięcy co daje wykonawcy jasną wskazówkę dla należytego 

przygotowania  i  skalkulowania  kosztów  złożonej  oferty.  Wartości  wzrostu  wynagrodzeń 

zarówno na rok 2024, jak i styczeń 2025 są bowiem już znane i udostępnione na stronach 

rządowych. Przedmiotem niniejszego zamówienia – jak słusznie wskazał Zamawiający – jest 

usługa, w realizacji której głównym czynnikiem cenotwórczym są koszty pracy, które można 

wyliczyć  (znane  są  już  także  założenia  budżetu  państwa  dotyczące  wzrostu  minimalnego 

wynagrodzenia).  Niezależnie  jednak  od  planowanych  zmian  umowa  przewiduje  możliwość 

zmiany wysokości wynagrodzenia w przypadku wzrostu minimalnego wynagrodzenia. Interes 

wykonawcy  nawet  w  takim  przypadku  jest  więc  zabezpieczony.  Natomiast  wzrost  cen 

materiałów, nawet bardzo istotny, nie będzie decydował o rentowności tego kontraktu.   

Niemniej jednak art. 439 ust. 1 i 2 ustawy Pzp nie nakłada na Zamawiającego wymogu 

wprowadzenia  konkretnej  wysokości  waloryzacji,  a  tym  samym  oddania  w  ramach 

wprowadzanej  waloryzacji  pełnego  zakresu  zmian  cen,  czy  też  odniesienia  wysokości 

waloryzacji  do  cen  rynkowych.  „To  rolą  wykonawcy  jest  skalkulowanie  ceny  oferty  w  taki 

sposób, aby uwzględnić w niej koszty realizacji zamówienia oraz możliwe ryzyka. Nie można 

stracić  również  z  pola  widzenia,  że  ochrona  interesu  stron  umowy,  to  nie  tylko  ochrona 

interesów  wykonawcy,  ale  również  Zamawiającego,  który  jest  dysponentem  środków 

publicznych. Określenie maksymalnej wartości zmiany wynagrodzenia chroni Zamawiającego, 

który funkcjonuje w oparciu o określony budżet, przed nadmiernym i niezaplanowanym, nie 

ujętym w budżecie wzrostem koniecznego do zapłaty wynagrodzenia.". (wyrok Izby z dnia   3 

stycznia  2023  r.,  sygn.  akt  KIO  3385/22).  Mechanizm  waloryzacji  jest  rozwiązaniem 

szczególnym mającym na celu zachowanie równowagi kontraktowej między Zamawiającym a 

Wykonawcą,  zobowiązując  do  rozłożenia  między  stronami  ryzyk  gospodarczych  będących 

następstwem  zmian  cen  materiałów  lub  kosztów  związanych  z  realizacją  zamówienia  i 

zachodzących w toku jego realizacji. Umowa powinna zapewniać osiągniecie celów. Niemniej 

jednak  w  przypadku  umów  o  zamówienie  publiczne  poza  celami  dotyczącymi  samego 

Zamawiającego  i  Wykonawcy,  istotny  jest  także  cel  publiczny.  Takim  celem  będzie  w  tym 

przypadku  zapewnienie  ciągłości  działania  Zamawiającego  dzięki  utrzymaniu  czystości. 

Dlatego też propozycja Odwołującego dotycząca obniżenia poziomu wskaźnika waloryzacji do 

1%   doprowadziłaby w istocie do zachwiania równowagi ekonomicznej stron, gdyż w takim 

przypadku - jak proponowany przez Odwołującego - to tylko Zamawiający przejąłby na siebie 

w pełni ryzyko związane z wzrostami cen.  

Dlatego też Izba uznała, że zarzut ten nie potwierdził się. 

Izba  nie  stwierdziła  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy  Pzp 

wskazanych przez Odwołującego w treści wniesionego odwołania.  

Biorąc powyższe pod uwagę, orzeczono jak w sentencji.  

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  wyniku,  na  podstawie  art.  574  ustawy 

Prawo zamówień publicznych (tj.: z dnia 14 lipca 2023 r., Dz. U. z 2023 r., poz. 1605) oraz w 

oparciu o przepisy § 8 ust. 2 pkt 1) w zw. z § 5 pkt 1) lit. a) i pkt 2) lit. a) i b) rozporządzenia w 

sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U. z 2020 r., poz. 2437). 

Przewodnicząca: 

………..…….…….