KIO 2900/24 POSTANOWIENIE Warszawa, dnia 30.08.2024 r.

Sygn. akt: KIO 2900/24 

POSTANOWIENIE 

Warszawa, dnia 30.08.2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -    w składzie: 

Przewodniczący:     Rafał Malinowski  

po  rozpoznaniu  na  posiedzeniu 

bez  udziału  stron  odwołania  wniesionego  do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej dnia 12 sierpnia 2024 r. przez wykonawcę Remondis Sp. z o.o. z 

siedzibą w Warszawie, w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Gminę Kunów 

postanawia:  

Umarza postępowanie odwoławcze. 

2.  Nakazuje 

zwrot  z  rachunku  bankowego  Urzędu  Zamówień  Publicznych  na  rzecz 

wykonawcy 

Remondis  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  kwoty  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych,  zero  groszy)  uiszczonej  przez  odwołującego 

tytułem wpisu od odwołania. 

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  - 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodniczący:      ………..................... 

Sygn. akt: KIO 2900/24 

Uzasadnienie 

Gmina Kunów, dalej jako: „Zamawiający” – prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia 

publicznego  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1605), dalej jako: „ustawa PZP”, którego przedmiotem 

jest   

„Odbieranie  odpadów  komunalnych  z  terenu  Gminy  Kunów  od  właścicieli 

nieruchomości,  na  których  zamieszkują  mieszkańcy  i  ich  zagospodarowanie  na  okres  od 

01.10.2024 do 

31.12.2026 r.”, znak: ZP.I.271.9.2024. 

Wartość  zamówienia  równa  lub  wyższa  od  kwot  progów  unijnych,  o  których  mowa  w 

przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy PZP. 

Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w  Suplemencie do  Dziennika Urzędowego 

Unii Europejskiej z dnia 01.08.2024 r. pod numerem 462610-2024. 

W  dniu  12  sierpnia 

2024  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawcy 

Remondis  Sp.  z  o.o.  z siedzibą  w Warszawie,  dalej jako:  „Odwołujący”,  wobec 

zapisów dokumentów zamówienia. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

1) art. 3531 k.c., art. 483 § 1 KC, art. 473 § 1 KC, 471 KC, 354 § 2 KC, art. 5 KC w zw. z art. 

8  ust.  1  ustawy  PZP,  art.  16  pkt  2)  i  3)  PZP  oraz  art.  433  ust.  pkt  2  i  3  ustawy  PZP,  jak 

również  art.  22  ustawy  o  odpadach  w  związku  z  art.  14  ust.  1  dyrektywy  Parlamentu 

Europejskiego  i  Rady  2008/98/WE  z  dnia  19  listopada  2008  r.  w  sprawie  odpadów  oraz 

uchylająca  niektóre  dyrektywy  oraz  dyrektywą  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  nr 

2004/35/WE  z  dnia  21  kwietnia  2004  r.  w  sprawie  odpowiedzialności  za  środowisko  w 

odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu w 

treści  §  1  ust.  1,  §  2  ust.  3  pkt  9)  lit.  e)  oraz  §  7  ust.  1  oraz  w  §  11  ust.  1,  2  i  5  PPU  w 

zakresie  określonej  w  nich  odpowiedzialności  Wykonawcy  za  osiągnięcie  wskazanych  tam 

poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu mimo tego, że: 

Wykonawca jest odpowiedzialny za zagospodarowanie wyłącznie części odpadów spośród 

odpadów  komunalnych  wytwarzanych  na  terenie  Gminy  Kunów,  podczas  gdy  to  na 

Zamawiającym  spoczywa  ustawowy  obowiązek  osiągnięcia  tych  poziomów,  czemu  służy 

wykonywanie obowiązków określonych w treści art. 3b ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i 

porządku w gminach, 

brak jest w treści dokumentacji postępowania jakichkolwiek postanowień odnoszących się 

do  zobowiązań  Zamawiającego  co  do  koniecznego  współdziałania  z  Wykonawcą  w  celu 

wykonania narzucanego Wykonawcy jednostronnie obowiązku osiągnięcia tych poziomów, 

poza  odpadami  odbieranymi  przez  Wykonawcę,  na  terenie  Gminy  Kunów  niezależnie  od 

umowy,  która  zostanie  zawarta  w  ramach  niniejszego  postępowania,  odbierane  są  odpady 

od  części  właścicieli  nieruchomości  niezamieszkałych  przez  inne  podmioty  wpisane  do 

Rejestru  Działalności  Regulowanej  prowadzonego  przez  Burmistrza  Gminy  Kunów,  a 

właściciele  nieruchomości  mają  prawo  do  przekazywania  odpadów  także  do  innych  miejsc 

zbierania odpadów na terenie gminy oraz poza nią (tzw. punktów skupu surowców wtórnych 

lub punktów przyjmowania odpadów), podczas gdy dokumentacja niniejszego postępowania 

czyni  Wykonawcę  tego  zamówienia  publicznego  odpowiedzialnym  za  osiągnięcie  wyżej 

wskazanych  poziomów  pomimo,  że  właściciele  nieruchomości  odpady  nadające  się  do 

recyklingu mogą przekazywać do innych podmiotów, a tym samym prowadzić do obniżenia 

poziomów  przygotowania  do  ponownego  użycia  i  recyklingu  na  skutek  działań 

podejmowanych przez samych właścicieli nieruchomości, 

w  dniu 14  kwietnia  2023  roku  została  uchwalona ustawa o  zmianie ustawy  o  gospodarce 

opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, wprowadzająca w Polsce tzw. system kaucyjny 

polegający  na  tym,  że  butelki  jednorazowego  użytku  z  tworzyw  sztucznych  na  napoje  o 

pojemności do trzech litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, z 

wyłączeniem  szklanych  lub  metalowych  butelek  na  napoje,  których  zakrętki  i  wieczka  są 

wykonane  z  tworzyw  sztucznych,  puszki  metalowe  o  pojemności  do  jednego  litra,  butelki 

szklane  wielokrotnego  użytku  o  pojemności  do  półtora  litra,  będą  obciążone  kaucją,  która 

będzie  zwracana  w  chwili  zwrotu  wyżej  wskazanych  opakowań  do  sklepów,  przez  co 

znacząco  zmniejszeniu  ulegnie  masa  odpadów  segregowanych  odbieranych  w  ramach 

umowy, a w konsekwencji od 1 stycznia 2025 roku nie będzie istniała możliwość wykonania 

obowiązków, o których mowa powyżej wobec braku odpadów nadających się do recyklingu 

w  strumieniu  odpadów,  które  będą  przekazywane  do  odbioru  przez  Wykonawcę  w  ramach 

niniejszej umowy w stopniu umożliwiającym osiągnięcie tych poziomów, 

Wykonawca  nie  ma  żadnego  wpływu  na  to,  jakie  odpady  zostaną  przez  mieszkańców 

umieszczone  w  pojemnikach  przeznaczonych  do  odbioru  przez  Wykonawcę,  wobec  czego 

nie ma wpływu na skład tych odpadów 

2) naruszenie art. 439 ust. 1 ustawy PZP w zw. z art. 439 ust. 2 pkt 1 ustawy PZP w zw. z 

art. 353(1)ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. 

– kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 j.t. 

ze zm.), dalej jako „kc” w zw. z art. 5 kc w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy PZP w zw. z art. 16 pkt 1 

i  3  i  art.  17  ust.  1  ustawy  PZP  poprzez  ukształtowanie  warunków  zamówienia  w  sposób, 

który  narusza  równowagę  stron  umowy,  nie  zapewnia  ekwiwalentności  świadczeń  stron 

umowy  i  przerzuca  na  Wykonawcę  ryzyka  związane  ze  zmianą  kosztów  wykonania 

przedmiotu  zamówienia  w  ten  sposób,  że  stronom  przyznane  zostało  uprawnienie  do 

żądania  zmiany  wynagrodzenia  Wykonawcy  ograniczone  do  przypadku,  gdy  dojdzie  do 

wzrostu  lub  spadku  cen  przyjęcia  do  zagospodarowania  odpadów  komunalnych  objętych 

przedmiotem  zamówienia  przez  instalacje,  które  ostaną  określone  w  załączniku  nr  2  do 

Umowy,  podczas  gdy  równie  istotnymi  składnikami  wynagrodzenia  Wykonawcy  są  ceny 

paliw  oraz  wynagrodzenia  pracowników  otrzymujących  wynagrodzenia  wyższe  aniżeli 

minimalne,  a  także  inne  koszty  typu  koszty  serwisowania  pojazdów,  koszty  zakupu 

pojemników i ich serwisowania oraz inne koszty o charakterze ogólnym, przy jednoczesnym 

ograniczeniu  maksymalnej  wysokości  zmian  do  10%  wartości  wynagrodzenia  brutto,  o 

którym mowa w § 9 ust. 1 umowy przy 26 miesięcznym okresie realizacji przedmiotu umowy, 

gdy tymczasem przesłanki zmiany wynagrodzenia oraz poziom maksymalny zmiany jest zbyt 

rygorystyczny, aby waloryzacja wynagrodzenia w rzeczywistości wystąpiła, była skuteczna i 

realnie chroniła Strony przed skutkami zmian faktycznych kosztów w sposób zgodny z celem 

klauzuli  waloryzacyjnej,  co  powoduje,  że  postanowienia  umowne  zastosowane  przez 

Zamawiającego  tylko  iluzorycznie  realizują  obowiązek  wynikający  z  art.  439  ustawy  PZP, 

zatem  są  użyte  przez  Zamawiającego  wadliwie  i  w  rzeczywistości  nie  gwarantują  realizacji 

waloryzacji wynagrodzenia Wykonawcy; 

3) art. 3531 k.c., art. 483 § 1 KC, art. 473 § 1 KC, 471 KC, 354 § 2 KC, art. 5 KC w zw. z art. 

8  ust.  1  ustawy  PZP  oraz  w  zw.  (a  contrario)  z  art.  436  i  art.  437  ust.  1  pkt  1  PZP  a  to 

poprzez  ustalenie  w  treści  zobowiązania  umownego  obowiązku  przedłożenia  projektu 

umowy  z  podwykonawcą  do  akceptacji  przez  Zamawiającego  i  przewidzenie  w  związku  z 

tym kar umownych za brak takiego przedłożenia umowy, podczas gdy przedmiot niniejszego 

zamówienia  nie  obejmuje  wykonania  robót  budowlanych,  których  to  przypadków  dotyczą 

obowiązkowe elementy, o których mowa w art. 437 ust. 1 pkt 1 PZP. 

Wobec  postawionych  zarzutów  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz 

dokonanie  modyfikacji  postanowień  SWZ  w  sposób  szczegółowo  zaprezentowany  w 

uzasadnieniu odwołania. 

Skład  orzekający  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  wyznaczony  do  rozpoznania  niniejszej 

sprawy odwoławczej ustalił i zważył, co następuje: 

Izba stwierdziła istnienie materialnoprawnych przesłanek do wniesienia odwołania, o których 

mowa  w  art.  505  ust.  1  ustawy  PZP.  Izba  nie  stwierdziła  istnienia  podstaw  do  odrzucenia 

odwołania, o których mowa w art. 528 ustawy PZP. 

Izba  ustaliła,  że  nie  nastąpiło  żadne  zgłoszenie  przystąpienia  do  postępowania 

odwoławczego. 

W dniu 29 sierpnia 2024 r. do akt sprawy wpłynęła odpowiedź Zamawiającego na odwołanie, 

w 

której  wskazał  on  na  dokonane  zmiany  SWZ  oraz  wniósł  o  umorzenie  postępowania  w 

oparciu o art. 568 pkt 2 ustawy PZP. Zdaniem Izby wniosek ten jest zasadny. 

Zarzut  nr  1:  zasadniczo  zarzut  ten  dotyczył  nałożonego  na  wykonawców  obowiązku 

osiągnięcia poziomów recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku zgodnie z 

zapisami  ustawy  o  utrzymaniu  czystości  i  porządku  w  gminach  oraz  innymi  aktami.  W 

pierwotnych  zapisach  dokumentacji  obowiązek  ten  został  nałożony  na  wykonawców  w 

sposób stanowczy. Przykładowo w §2 ust. 3 pkt lit. e) PPU wskazano, że: „Wykonawca jest 

zobowiązany  do  osiągnięcia  na  obszarze  gminy  Kunów  poziomu  przygotowania  do 

ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych w wysokości określonej w art. 3b ust. 

1 ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. 

z  2024  r.,  poz.  399)”.  Po  zmianie  zapis  ten  otrzymał  następującą  treść:  „Wykonawca  jest 

zobowiązany  do  prowadzenia  odbioru  i  zagospodarowania  odpadów  w  ramach  umowy  na 

obszarze  gminy  Kunów  w  sposób  zgodny  z  przepisami  wskazanymi  w  §  7  ust.  3  oraz  w 

sposób umożliwiający osiągnięcie poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu 

odpadów  komunalnych w  wysokości  określonej w  art.  3b  ust.  1  ustawy z  dnia 13  września 

1996 roku o utrzymaniu 

czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2024 r. poz. 399)”. 

Nie  ulega  zatem  wątpliwości,  że  zapisy  dotyczące  ww.  obowiązku  zostały  złagodzone. 

Ponadto zmianie uległy zapisy dotyczące naliczania kar umownych na wykonawcę w zw. z 

niedopełnieniem  obowiązków  związanych  ze  sposobem  odbioru  i  zagospodarowania 

odpadów oraz wprowadzono zapisy dotyczące współpracy Zamawiającego z wykonawcami 

w realizacji ww. obowiązku 

Mając  powyższe  na  uwadze,  zdaniem  Izby,  zasadniczo  zmieniona  została  treść  zapisów 

SWZ  kwestionowanych  przez  Odwołującego  (ogólnie  mówiąc  związanych  z  obowiązkiem 

utrzymywania poziomów recyklingu), co prowadzi do wniosku, że umorzenie postępowania w 

oparciu  o  art.  568  pkt  2  ustawy  PZP  jest  zasadne.  Jeśli  zmienione  zapisy  SWZ,  zdaniem 

Odwołującego,  wciąż  są  niezgodne  z  przepisami  prawa,  to  termin  na  skorzystanie  ze 

środków ochrony prawnej biegnie od opublikowania stosownej zmiany. 

Zarzut  nr  2:  zarzut  dotyczył  kwestii  waloryzacji.  Zamawiający  w  sposób  zasadniczy  zmienił 

działanie mechanizmu waloryzacji. Koniecznym jest więc umorzenie postępowania w oparciu 

o art. 568 pkt 2 ustawy PZP. 

Jeśli zmienione zapisy SWZ, zdaniem Odwołującego, wciąż są 

niezgodne  z  przepisami  prawa,  to  termin  na  skorzystanie  ze  środków  ochrony  prawnej 

biegnie od opublikowania stosownej zmiany. 

Zarzut nr 3: w zakresie tego zarzutu Zamawiający wskazał w odpowiedzi na odwołanie, że 

uwzględnił w całości zarzut odwołania przedstawiając stosowne zmiany SWZ. Zdaniem Izby 

uwzględnienie  odwołania  nie  może  jednak  odbyć  się  poprzez  czynności  dokonane,  a 

niezbędnym jest w tym zakresie jednoznaczne oświadczenie mające charakter procesowy. Z 

tego względu zastosowanie znajdzie podstawa do umorzenia postępowania z art. 568 pkt 2 

ustawy PZP, w związku z dokonaną zmianą treści SWZ. 

Mając na uwadze powyższe, Izba umorzyła postępowanie w oparciu o art. 568 pkt 2 ustawy 

PZP. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku postępowania na 

podstawie art. 557 ustawy PZP i art. 574-

576 ustawy PZP oraz w oparciu o przepis § 9 ust. 2 

rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych 

rodzajów  kosztów  postępowania  odwoławczego,  ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu 

pobierania  wpisu  od  odwołania  (Dz.U.  z  2020  r.  poz.  2437).  Z  uwagi  na  umorzenie  tego 

postępowania  odwoławczego  na  podstawie  przesłanki  z  art.  568  pkt  2  ustawy  PZP  Izba 

nakazała zwrócić Odwołującemu uiszczony wpis od odwołania. 

Przewodniczący: 

………………………