KIO 1724/16 WYROK dnia 27 września 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1724/16 

WYROK 

z dnia 27 września 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:             Łukasz Listkiewicz 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  27  września  2016  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  14  września  2016  r.  przez 

wykonawcę 

LBM sp. z o.o. w Bydgoszczy 

w postępowaniu prowadzonym przez 

Sąd Okręgowy w Siedlcach 

przy  udziale  wykonawcy

  A.K.,  prowadzącej  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  A.K., 

Starpol Meble w Puławach, zgłaszającej przystąpienie do postępowania odwoławczego po 

stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

2.  kosztami postępowania obciąża

 LBM sp. z o.o. w Bydgoszczy i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15.000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnastu  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

LBM sp. z o.o. w Bydgoszczy tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od 

LBM  sp.  z  o.o.  w  Bydgoszczy  na  rzecz  Sądu  Okręgowego  w 

Siedlcach kwotę 3.600 zł 00 gr (słownie: trzech tysięcy sześciuset złotych zero 

groszy),  stanowiącą  uzasadnione  koszty  strony  poniesione  z  tytułu 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w 

Siedlcach. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Sygn. akt: KIO 1724/16 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Sąd  Okręgowy  w  Siedlcach  –  prowadzi  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z 

dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164), 

zwanej  dalej  „ustawą  Pzp”,  którego  przedmiotem  jest  „dostawa  i  montaż  mebli  w  obiekcie 

Sądu Rejonowego w Siedlcach”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej 3 czerwca 2016 r., nr 2016/S 106-189113. 

7  września  2016  r.  zamawiający  zawiadomił  wykonawcę  LBM  sp.  z  o.o.  w 

Bydgoszczy,  zwanego  dalej  „odwołującym”,  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego  oraz  o 

wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  wykonawcę  A.K.,  prowadzącą 

działalność  gospodarczą  pod  nazwą  A.K.,  Starpol  Meble  w  Puławach,  zwaną  dalej 

„przystępującym”. 

Wobec  czynności  odrzucenia  złożonej  przez  siebie  oferty  odwołujący  wniósł  14 

września 2016 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 25 ust 1 pkt 

2,  art.  26  ust.  3  i  4  oraz  art.  7  ustawy  Pzp  przez  odrzucenie  oferty  odwołującego  wskutek 

stwierdzenia,  iż  treść  oferty  nie  odpowiada  treści  SIWZ  poprzez  uznanie  złożonych  kart 

katalogowych  w  formie  opisów  i  rysunków  w  postępowaniu  za  treść  oferty  podczas  gdy 

dokument  ten  został  przez  zamawiającego  w  SIWZ  wyraźnie  i  wyłącznie  przewidziany  jako 

jedynie  dokument  na  potwierdzenie,  iż  oferowany  przedmiot  umowy  spełnia  warunki 

przedmiotowe. 

Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1)  unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz  unieważnienie 

odrzucenia oferty odwołującego, 

2)  powtórzenia  czynności  oceny  ofert,  przy  jednoczesnym  nakazaniu  zamawiającemu, 

uprzedniego wezwania odwołującego do wyjaśnienia i/lub uzupełnienia dokumentów 

w  trybie  art.  26  ust.  3  i  4  ustawy  Pzp,  przy  uwzględnieniu  oferty  odwołującego  za 

niepodlegającą odrzuceniu, 

3)  powtórzenia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej. 

W  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  podniósł,  że  zgodnie  z  treścią  SIWZ 

przygotowaną  przez  zamawiającego,  w  punkcie  VIII  SIWZ  zatytułowanym  „wykaz 

oświadczeń  i  dokumentów,  jakie  mają  dostarczyć  wykonawcy  w  celu  potwierdzenia 

spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu”,  w  jego  podpunkcie  10  przedmiotowe  karty 

katalogowe  wymienione  są  jako  dokumenty  na  potwierdzenie  spełnienia  przez  oferowane 

meble  wymagań  określonych  przez  zamawiającego.  Sam  więc  zamawiający  wyraźnie 

zaznaczył, iż są to dokumenty, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp a te winne 

podlegać  procedurze  uzupełniania,  o  której  mowa  w  art.  26  tej  ustawy.  Rozporządzenie,  o 

którym mowa w art. 25 ust. 2 ustawy Pzp, w jego § 6 pomimo iż wyliczenie w nim zawarte 

jest  tylko  przykładowe,  wymienia  opis  i  rysunki  w  kategorii  dokumentów  przedmiotowych. 

Przedmiotowa omyłka wbrew twierdzeniom zamawiającego nie znalazła się w treści oferty a 

jedynie  w  jednym  z  dokumentów  przedmiotowych  podlegających  uzupełnieniu  co 

implikowało  konieczność  uprzedniego  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  i  do  przedstawienia 

skorygowanego  dokumentu.  Dopiero  w  przypadku  braku  odpowiedniej  reakcji  na  wezwanie 

i/lub  niewłaściwe  uzupełnienie  dokumentów  zamawiający  byłby  uprawniony  do  odrzucenia 

oferty.  

Odwołujący  wywodził,  że  karty  katalogowe  zawierają  błędy,  gdyż  zawarte  w  nich 

informacje  w  sposób  omyłkowo  przedstawiają  poprzedni  w  zestawieniu  mebel,  jednym 

słowem omyłkowo dublują one opis mebla zawarty w karcie katalogowej (w przypadku stołu 

SB2A  jest  to  stół  z  karty  SB1A  a  szafa  SZ2  szafę  SZ1D)  tak  naprawdę  dwa  razy  kartę 

katalogową  podciągając  pod  ten  sam  element  zamówienia.  Omyłka  ta  jest  dość  oczywista 

jeżeli  kolejno  porównać  przedmiotowe  karty.  Zamawiający  przy  tym  nie  może  z  góry 

zakładać,  iż  wyłącznie  taki  był  zaoferowany  przez  wykonawcę  mebel.  Biorąc  pod  uwagę 

specyfikę produkcji mebli należy przy tym podkreślić możliwość  w ramach danego systemu 

meblowego  tego  samego  producenta  szerokich  możliwości  przy  zachowaniu  tożsamości 

stylu i ogólnego wrażenia dopasowania niektórych elementów zgodnie z zamówieniem i ich 

przedstawienia  w  formie  kart  katalogowych  czy  projektów/rysunków.  Odwołujący 

argumentował także, że odmawiając wezwania do uzupełnienia  zamawiający postawił go w 

gorszej  sytuacji  niż  podmiot,  który  nie  złożył  karty  katalogowej  a  który  musiałby  zostać 

bezwzględnie  w  takiej  sytuacji  wezwany  do  uzupełnienia  bez  ryzyka  a  priori  zarzutu 

niezgodności treści jego oferty z SIWZ, czym naruszono art. 7 ustawy Pzp. 

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania. 

W odpowiedzi, jak również w trakcie rozprawy, przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne 

swego stanowiska. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego,  zachowując  termin 

ustawowy  oraz  wskazując  interes  w  uzyskaniu  rozstrzygnięcia  na  korzyść  zamawiającego 

zgłosił  przystąpienie  wykonawca  A.K.,  prowadząca  działalność  gospodarczą  pod  nazwą 

A.K., Starpol Meble w Puławach. Wniosła o oddalenie odwołania. Złożyła pismo procesowe, 

w którym przedstawiła uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Uwzględniając  całość  dokumentacji  z  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  w 

szczególności:  protokół  postępowania,  ogłoszenie  o  zamówieniu,  postanowienia 

specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (SIWZ),  ofertę  złożoną  przez 

odwołującego,  zawiadomienie  zamawiającego  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego  i 

wyborze oferty najkorzystniejszej, odwołanie, zgłoszenie przystąpienie, odpowiedź na 

odwołanie,  pismo  procesowe  przystępującego  jak  również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia  i  stanowiska  stron  złożone  w  trakcie  posiedzenia  i  rozprawy,  Krajowa 

Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

W  pierwszej  kolejności  ustalono,  że  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych  oraz 

został  uiszczony  od  niego  wpis.  Nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących 

odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp. 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  z  zastosowaniem  przepisów  ustawy  Pzp  wymaganych  przy  procedurze, 

której wartość szacunkowa zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

W dalszej kolejności Izba stwierdziła, że wypełnione zostały przesłanki dla wniesienia 

odwołania  określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp,  tj.  posiadanie  przez  odwołującego 

interesu  w  uzyskaniu  danego  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w  wyniku 

naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy.  Oferta  odwołującego  została 

odrzucona,  zaś  w  świetle  kryteriów  oceny  ofert  była  korzystniejszą  od  oferty  wybranej. 

Odwołujący domagał się nakazania zamawiającemu unieważnienia czynności wyboru oferty 

najkorzystniejszej  i  unieważnienia  czynności  odrzucenia  własnej  oferty.  Ustalenie,  że 

zamawiający  z  naruszeniem  przepisów  ustawy  Pzp  odrzucił  ofertę  odwołującego 

skutkowałoby  koniecznością  nakazania  zamawiającemu  unieważnienia  takiej  czynności, 

czego  efektem  może  być  wybór  oferty  odwołującego,  jako  najkorzystniejszej.  Powyższe 

wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Ustalono, że przedmiotem zamówienia jest „dostawa i montaż mebli w obiekcie Sądu 

Rejonowego w Siedlcach”.  

W pkt II 2 SIWZ zamawiający wskazał, że szczegółowy opis przedmiotu zamówienia 

został  określony  w  załączniku  nr  1  do  SIWZ.  W  załączniku  nr  1  do  SIWZ  zamawiający 

wymagał  dostarczenia  m.in.  stołu  gabinetowego  oznaczonego  symbolem  SB2A  oraz  szafy 

aktowej oznaczonej symbolem SZ2. Jak wynikało z załącznika nr 1 do SIWZ stół gabinetowy 

SB2A miał być posadowiony na 6 nogach. Cztery nogi rozmieszczone standardowo/skrajnie. 

Dwie nogi środkowe, odsunięte od dłuższej krawędzi blatu na odległość około 250 mm (…). 

Z kolei szafa aktowa SZ2 musiała zawierać m.in. 5 półek, dzielących przestrzeń na 6 części, 

mieszczących 6 rzędów stojących segregatorów.  

Ustalono  także,  że  do  upływu  terminu  składania  ofert  ofertę  złożył  m.in.  odwołujący. 

Odwołujący  w  formularzu  ofertowym  w  pkt  1  oświadczył,  że  oferowane  meble  są  zgodne  z 

wymaganiami zamawiającego określonymi w SIWZ. W pkt 9 ppkt 12 formularza ofertowego 

odwołujący oświadczył, że integralną część oferty stanowią m.in. karty katalogowe.  

Do  oferty  odwołujący  karty  katalogowe.  Na  s.  42  znajdowała  się  karta  katalogowa  stołu 

SB2A, producenta ZPH Lumar, modelu systemu mebli biurowych Leszek, o wymiarach 2400 

x  800  x  375  mm. W  opisie  stołu  wskazano  m.in.,  że  stół  zawiera  stelaż  stalowy,  złożony  z 

dwóch  par  nóg,  połączonych  pod  blatem  dwiema  podłużnicami.  Z  kolei  na  s.  63  oferty 

znajdowała  się  karta  katalogowa  Szady  aktowej  SZ2,  producenta  ZPH  Lumar,  modelu 

system mebli biurowych Leszek. W opisie szafy wskazano m.in. iż jest to szafa z 2 półkami, 

dzielącymi przestrzeń na 3 części, mieszczącymi 3 rzędy stojących segregatorów.  

Ustalono  także,  że  zamawiający  pismem  z  dnia  7  września  2016  r.  zawiadomił 

odwołującego  o  odrzuceniu  złożonej  przez  odwołującego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1 

pkt  2  ustawy  Pzp.  W  uzasadnieniu  faktycznym  zamawiający  wskazał,  że  treść  oferty  nie 

odpowiada treści SIWZ. W opisie przedmiotu zamówienia zamawiający wymagał, aby: 

1)  stół SB2A był posadowiony na sześciu nogach (cztery nogi rozmieszczone standardowo 

skrajnie oraz dwie nogi środkowe). Wykonawca zaoferował stół posadowiony na czterech 

nogach skrajnych, 

2)  szafa  SZ2  była  wyposażona  w  pięć  półek.  Wykonawca  zaoferował  szafę  SZ2 

wyposażoną tylko w dwie półki. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje. 

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

Stan  faktyczny  wynikający  z  treści  SIWZ  nie  był  sporny  pomiędzy  stronami.  W 

załączniku  nr  1  do  SIWZ  zamawiający  jednoznacznie  wymagał  dostarczenia  m.in.  stołu 

SB2A,  posadowionego  na  sześciu  nogach,  a także  szafy  aktowej  SZ2  wyposażonej  w  pięć 

półek.  Jeżeli  zaś  chodzi  o  ofertę  odwołującego  to  wprawdzie  złożył  on  w  formularzu 

ofertowym  oświadczenie,  ze  oferuje  meble  zgodne  z  SIWZ.  Jednocześnie  jednak  wskazał, 

ż

e integralną częścią oferty są karty katalogowe. Natomiast z kart katalogowych wynikało, że 

w  przypadku  stołu  SB2A  ma  być  on  posadowiony  na  4  nogach,  zaś  szafa  aktowa  Z2  ma 

posiadać jedynie 2 półki. Nie ulegało również wątpliwości, że zamawiający w SIWZ określił, 

ż

e  żąda  kart  katalogowych  mebli  w  celu  potwierdzenia,  że  spełniają  one  wymagania 

określone  w  SIWZ.  Powyższe  stwierdzenia  pozwalały  na  przyjęcie,  iż  zamawiający 

kwalifikował ww. karty jako tzw. dokumenty przedmiotowe w rozumieniu art. 25 ust. 1 pkt 2 

ustawy Pzp. Taka kwalifikacja tych dokumentów pozwala zaś, aby w razie ich niezłożenia lub 

złożenia  dokumentów  obarczonych  błędami,  zamawiający  wezwał  do  ich  uzupełnienia  w 

trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp.  

Uszło  jednak  uwadze  odwołującego,  że  w  świetle  art.  87  ust.  1  zd.  2  ustawy  Pzp, 

niedopuszczalne  jest  prowadzenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą  negocjacji 

dotyczących  złożonej  oferty  oraz,  z  zastrzeżeniem  ust.  1a  i  2,  dokonywanie  jakiejkolwiek 

zmiany  w  jej  treści.  Przywołany  przepis  statuuje  generalną  zasadę  niezmienialności  treści 

oferty po upływie terminu składania ofert. Zakaz ten jest również gwarancją przestrzegania w 

postępowaniu zasady równego traktowania wykonawców, którzy mają prawo oczekiwać, że 

zamawiający będzie oceniał dokumenty składane przez nich w tym samym czasie.  

Jak  wskazuje  się  w  orzecznictwie  Trybunału  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej, 

zasada równego traktowania i obowiązek przejrzystości stoją na przeszkodzie negocjacjom 

między  instytucją  zamawiającą  a  oferentem  w  ramach  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  w  związku  z  czym  co  do  zasady  oferta  nie  może  być 

modyfikowana  po  jej  złożeniu,  ani  z  inicjatywy  instytucji  zamawiającej,  ani  oferenta.  Z  tego 

względu  instytucja  zamawiająca  nie  może  żądać  wyjaśnień  od  oferenta,  którego  ofertę 

uważa za niejasną lub niezgodną ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia. Trybunał 

zaznaczył  jednak,  że  art.  2  dyrektywy  2004/18  nie  stoi  na  przeszkodzie  poprawieniu  lub 

uzupełnieniu  szczegółów  oferty,  zwłaszcza  jeżeli  w  sposób  oczywisty  wymaga  ona 

niewielkiego wyjaśnienia lub poprawienia oczywistych błędów materialnych. Trybunał określił 

szereg  wymagań,  jakie  towarzyszą  możliwości  zwrócenia  się  do  oferenta  na  piśmie  o 

wyjaśnienie  oferty.  Po  pierwsze,  żądanie  wyjaśnienia  oferty,  które  może  mieć  miejsce 

dopiero  po  zapoznaniu  się  przez  instytucję  zamawiającą  ze  wszystkimi  ofertami,  należy 

skierować  bez  różnicy  do  wszystkich  oferentów  znajdujących  się  w  podobnej  sytuacji. 

Następnie, żądanie musi dotyczyć wszystkich elementów oferty wymagających wyjaśnienia. 

Ponadto  żądanie  to  nie  może  prowadzić  do  rezultatu  porównywalnego  w  istocie  do 

przedstawienia przez oferenta nowej oferty. Wreszcie generalnie rzecz biorąc, korzystając z 

możliwości  zwrócenia  się  do  oferentów  o  wyjaśnienie  ofert,  instytucja  zamawiająca  ma 

obowiązek  traktować  oferentów  w  sposób  równy  i  lojalny,  tak  by  żądania  wyjaśnień  nie 

można  było  uznać  po  zakończeniu  procedury  wyboru  ofert  i  w  świetle  jego  wyniku  za 

nieuzasadnione bardziej lub mniej korzystne traktowanie oferenta lub oferentów, do których 

zażądanie  takie  skierowano.  W  orzecznictwie  wskazano  także,  że  wskazany  artykuł  nie 

sprzeciwia się również temu, by w ustawodawstwie krajowym istniał taki przepis (…), wedle 

którego  zasadniczo  instytucja  zamawiająca  może  na  piśmie  zażądać  od  kandydatów 

udzielenia wyjaśnień w przedmiocie oferty, nie żądając jednak i nie przyjmując jakiejkolwiek 

zmiany oferty (por. wyrok TS UE z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie C 599/10 oraz wyrok TS 

UE z dnia 10 października 2013 r. w sprawie C-336/12).  

Z  przytoczonych  fragmentów  orzeczeń  TS  UE  wynikało  w  sposób  jednoznaczny,  że 

jedynie na zasadzie wyjątku, w szczególnych sytuacjach i pod znacznymi rygorami, możliwe 

jest dokonywanie wyjaśnień niejasnych elementów oferty czy prostowanie drobnych błędów, 

ale  pod  warunkiem,  że  nie  prowadzi  to  do  wytworzenia  nowej  treści  oferty  po  terminie 

składania  ofert  jednakowym  dla  wszystkich  wykonawców.  Zdaniem  Izby  uwzględnienie 

stanowiska  odwołującego  prowadziłoby  do  konieczności  przyjęcia  przez  zamawiającego 

nowej oferty. W ofercie tej odwołujący musiałby zaoferować zamawiającemu inny stół SB2A 

posadowiony  na  6  nogach  (w  miejsce  stołu  wyposażonego  w  4  nogi)  i  nową  szafę  SZ2 

wyposażoną  w  5  półek  (zamiast  szafy  z  2  półkami).  Powyższe  zaś  nastąpiłoby  po  upływie 

terminu  składania  ofert  i  w  sytuacji  gdy  odwołującemu  znana  jest  już  treść  ofert  złożonych 

przez  konkurentów.  Dopuszczenie  takiej  możliwości  z  pewnością  zatem  naruszyłoby  zakaz 

zmiany  treści  oferty  wynikający  z  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  i  godziłoby  w  zasadę  równego 

traktowania wykonawców (art. 7 ust. 1 ustawy Pzp).  

Nie  można  zgodzić  się  ze  stanowiskiem  odwołującego,  jakoby  karty  katalogowe  nie 

identyfikowały treści złożonej przez niego oferty. Uszło uwadze odwołującego, że w rozdziale 

VIII  pkt  10  SIWZ  zamawiający  wyraźnie  wskazał,  że  należy  złożyć  nie  jakiekolwiek  karty 

katalogowe ale karty katalogowe dla „oferowanych mebli” . W dalszej części postanowienia 

zamawiający  wyraźnie  informował,  że  karta  ma  zawierać  rysunek  lub  zdjęcie 

„proponowanego”  mebla.  Zamawiający  zastrzegał  także,  że  karta  ma  zawierać  szczegóły 

pozwalające zweryfikować, czy „proponowany” mebel odpowiada wymaganiom SIWZ. Zatem 

zamawiający  trzykrotnie  zwracał  uwagę  na  konieczność  przedstawienia  kart  katalogowych 

dla  asortymentu  oferowanego  przez  wykonawcę.  Nie  może  zatem  obecnie  odwołujący 

wywodzić, że karty katalogowe nie identyfikują także przedmiotu jego oferty.  

Jednocześnie  odwołujący  nie  może  się  powoływać  na  ogólne  oświadczenie  z  pkt  1 

formularza  oferty  o  zgodności  oferowanego  asortymentu  z  SIWZ,  w  sytuacji,  gdy  karty 

katalogowe uszczegóławiające przedmiot tej oferty temu przeczyły. Dostrzeżenia wymagało 

przy  tym,  że  na  s.  42  i  63  oferty  odwołujący  przedstawił  karty  katalogowe  dla  stołu  i  szafy 

istniejących i produkowanych na rynku, jednakże nie spełniających wymagań SIWZ.  

Biorąc  powyższe  rozważania  pod  uwagę  stwierdzono,  że  zamawiający  zasadnie 

doszedł  do  przekonania,  iż  oferta  odwołującego podlegała  odrzuceniu  na  podstawie  art.  89 

ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp.  Jak  wynika  z  orzecznictwa  TS  UE  zamawiający  nie  może  żądać 

wyjaśnień  lub  uzupełnień  oferty,  które  prowadziłyby  do  wytworzenia  nowej  oferty  ani  które 

naruszałyby  zasadę  równego  traktowania  wykonawców.  Przy  przyjęciu  przeciwnego 

stanowiska  odwołujący  mógłby  złożyć  nową  ofertę  po  upływie  terminu  składania  ofert. 

Wskutek  tego  z  nieuzasadnionych  powodów  znalazłby  się  w  sytuacji  znacznie 

korzystniejszej  od  innych  wykonawców,  gdyż  mógłby  po  zapoznaniu  się  z  ofertami 

konkurentów  zmieniać  przedmiot  oferowanego  przez  siebie  asortymentu,  co  naruszałoby 

zasadę wynikającą z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę  uznano,  że  zaskarżona  czynność  zmawiającego 

odpowiada prawu. 

Zgodnie  z  przepisem  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp,  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

uwzględnia  odwołanie  w  sytuacji,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie  przepisów  ustawy,  które miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, co ze 

wskazanych wyżej względów nie miało miejsca w analizowanej sprawie. 

Stosownie  do  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp,  o  oddaleniu  odwołania  lub  jego 

uwzględnieniu  Izba  orzeka  w  wyroku.  W  pozostałych  przypadkach  Izba  wydaje 

postanowienie.  Orzeczenie  Izby,  o  którym  mowa  w  pkt  1  sentencji,  miało  charakter 

merytoryczny, gdyż odnosiło się do oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w 

pkt  2  sentencji  miało  charakter  formalny,  gdyż  dotyczyło  kosztów  postępowania,  a  zatem 

było  postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach  zawarte  w  wyroku  Izby  jest 

postanowieniem  przesądził  Sąd  Najwyższy  w  uchwale  z  8  grudnia  2005  r.  III  CZP  109/05 

(OSN  2006/11/182).  Z  powołanego  przepisu  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp  wynika  zakaz 

wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. 

Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym i 

formalnym, całe orzeczenie musiało przybrać postać wyroku. 

W  konsekwencji,  na  podstawie  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp,  orzeczono  jak  w  pkt  1 

sentencji. 

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Jak  wskazuje  się  w 

piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów  postępowania  odwoławczego 

stosownie  do  wyników  postępowania  odwoławczego  oznacza,  że  „obowiązuje  w  nim, 

analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  procesu,  według 

której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę  „przegrywającą”  sprawę  (por. art. 

98  §  1 k.p.c.)” Jarosław  Jerzykowski,  Komentarz  do  art.192  ustawy  -  Prawo  zamówień 

publicznych,  w:  Dzierżanowski  W.,  Jerzykowski  J.,  Stachowiak  M.  Prawo  zamówień 

publicznych.  Komentarz,  LEX,  2014,  wydanie  VI.  Ponieważ  odpowiedzialność  za  wynik 

postępowania  odwoławczego  ponosił  w  całości  odwołujący,  to  tę  stronę  postępowania  Izba 

obciążyła w całości kosztami tego postępowania.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do 

wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepis 

§ 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. 

w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w 

postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238). 

Izba  uwzględniła  koszty  wynagrodzenia  pełnomocnika  zamawiającego  w  wysokości 

3.600 zł, na podstawie rachunku złożonego do akt sprawy, stosownie do brzmienia § 5 ust. 3 

pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b przywoływanego rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 

15 marca 2010 r. 

Przewodniczący:      ………………….…