KIO 2437/17 WYROK dnia 4 grudnia 2017 r.

Sygn. akt: KIO 2437/17 

WYROK 

z dnia 4 grudnia 2017 r.  

Krajowa  Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Małgorzata Matecka 

Protokolant:   

Piotr 

Cegłowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  30  listopada  2017  r.  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  20  listopada  2017  r.  przez 

wykonawc

ę  C.  P.  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w W. 

w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Państwowy  Fundusz  Rehabilitacji 

Osób Niepełnosprawnych w W. 

przy  udziale  wykonawcy  A.  K. 

prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą  S. S. I. 

A.  K. 

zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawi

ającego, 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

2.  k

osztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  C.  P.  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w W., i: 

1)  zalicza 

w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  C.  P. 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  W.,  tytułem  wpisu  od 

odwołania, 

zasądza kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy)  od 

wykonawcy C. P. 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., na rzecz 

zamawiającego  Państwowy  Fundusz  Rehabilitacji  Osób  Niepełnosprawnych  w  W., 

stanowiącą koszty poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo 

zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  1579,  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od 

dnia 

jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:    …..…………………………… 

Sygn. akt: KIO 2437/17 

U z a s a d n i e n i e  

 
Zamawiający  –  Państwowy  Fundusz  Rehabilitacji  Osób  Niepełnosprawnych  (dalej  jako 

„Zamawiający”)  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.  „Dostawa  infrastruktury  teleinformatycznej  w  tym  serwerów, 

macierzy  oraz  przełączników  SAN”  (numer  referencyjny:  ZP/18/17),  dalej  jako 

„Postępowanie”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej 

pod numerem 2017/S 180-

368235 w dniu 20 września 2017 r. 

I. W dniu 20 listopada 2017 r. wykonawca C. P. 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z 

siedzibą w W. (dalej jako „Odwołujący”) wniósł odwołanie od: 

zaniechania  przez  Zamawiającego  odrzucenia  ofert  C.  Spółka  Akcyjna  (dalej  jako 

„wykonawca  C.”)  i  S.  S.  I.  A.  K.  (dalej  jako  „wykonawca  SSI”),  co  Zamawiający 

obowiązany był uczynić na podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 2) oraz pkt 8) ustawy z dnia 

29  stycznia  2014  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  1579,  ze 

zm.), dalej jako „ustawa Pzp”; 

2.  ewentualnie  naruszenia  art.  87  ust.  2  ustawy  Pzp  poprzez  dokonanie  poprawienia 

oferty wykonawcy C. 

w zakresie zaoferowanej liczby dysków macierzy blokowej typ A 

i  B  (wymaganie  5.30  i  6.30),  a  także  art.  84  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez 

zaakceptowanie  zmiany  oferty  wykonawcy  C.  dokonanej  w  dniu  3  listopada  2017 

roku; 

bezpodstawnej  odmowy  udostępnienia Odwołującemu do  wglądu oferty  wykonawcy 

C. 

w  zakresie  załącznika  do  oferty  zawierającego  specyfikację  zaoferowanego 

sprzętu [zarzut wycofany]; 

4.  zaniechania  odrzucenia  oferty  wykonawcy  C.  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7b) 

ustawy Pzp. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów: 

1.  art. 89 ust. 1 pkt. 2) i 8) ustawy Pzp, 

2.  art. 87 ust. 2 i art. 84 ust. 1 ustawy Pzp, 

3.  art. 8 ust. 3 ustawy Pzp [zarzut wycofany], 

4.  art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz  nakazanie  Zamawiającemu  dokonania 

następujących czynności: 

1.  uchylenie 

czynności wyboru oferty wykonawcy SSI jako oferty najkorzystniejszej; 

2.  odrzucenie oferty wykonawcy C. i oferty wykonawcy SSI; 

3.  dokonanie 

oceny pozostałych ofert; 

udostępnienie  Odwołującemu  oferty  C.  w  zakresie  załącznika  do  oferty 

zawierającego specyfikację zaoferowanego sprzętu. 

Uzasadniając podniesione zarzuty Odwołujący wskazał, co następuje: 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 2 pkt 2) i 8) ustawy Pzp. 

Odwołujący  wskazał,  iż  zgodnie  z  Załącznikiem  nr  1  do  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia  (dalej  jako  „SIWZ”)  Zamawiający  sformułował  następujące  wymaganie  dla 

macierzy blokowej typ A: 

„ Wymagane jest dostarczenie macierzy dyskowej spełniającej wymagania pojemnościowe: 

Macierz dyskowa składająca się z 3 obszarów dyskowych: 

I - 

zapewniającego bardzo wysoką wydajność - musi zawierać dyski SSD w ilości minimum 

54  sztuk  udostępniając  użytkownikowi  powierzchnię  użytkową  (dla  której  nie  wliczają  się 

dyski parzystości i dyski hot spare) minimum 54TB w konfiguracji RAID 5**” 

Jednocześnie  obowiązkiem  wykonawcy  było  wykorzystanie  Załącznika  jako  załącznika  do 

oferty  oraz  zamieszczenie w  nim  precyzyjnych danych odnoszących się do  zaoferowanego 

urządzenia: 

„ Ilość zainstalowanych dysków SSD (wpisać ilość) szt. w tym ilość dysków (wpisać ilość) szt. 

udostępniających użytkownikowi powierzchnię użytkową oraz ilość dysków (wpisać ilość) szt. 

wykorzystanych na dyski parzystości i dyski hot spare. Wielkości każdego z dysków (wpisać 

wielkość) GB. ” 

W  pkt  5.30  Zamawiający  zdefiniował  wymagania  dla  3  obszarów  dyskowych  w  sposób 

analogi

czny jak wyżej powołano z tą różnicą, iż wskazano odmienną liczbę minimalną (135 

szt.  dla  2  obszaru  i  30  szt. 

dla  3  obszaru)  oraz  zdefiniował  odmienną  minimalną  wartość 

przestrzeni użytkowej dysków (192 TB dla 2 obszaru i 120 TB dla 3 obszaru). 

Analogicznie  Z

amawiający  zdefiniował  wymaganie  6.30  (macierz  blokowa  typ  B)  poprzez 

określenie minimalnej liczby dysków dla każdego z 3 obszarów (odpowiednio 9, 45 i 120 szt.) 

oraz  określenie  minimalnej  powierzchni  użytkownej  (odpowiednio  9TB,  64  TB,  480  TB). 

W 

obu przypadkach (wymaganie 5.30 i 6.30) Zamawiający zastrzegł metodologię wyliczenia 

liczby dysków zapasowych względnie przestrzeni zapasowej: 

„Należy  wyposażyć  macierz  w  niezbędne  dyski  zapasowe  (spare)  zgodnie  z  zaleceniami 

producenta  macierzy  (nie  mniej  niż  1  sztuka  na  30  dysków)  lub  w  zapasową  przestrzeń 

dyskową  (spare)  w  wielkości  zgodnej  z  zaleceniami  producenta  macierzy.  Wszystkie  dyski 

oferowanej  i  dostarczonej  macierzy  muszą  pracować  w  trybie  „Hot-Plug”.  W  każdym 

z 

obszarów wszystkie dyski muszą być tego samego typu i pojemności/” 

W konsekwencji każdy z wykonawców był obowiązany w  zakresie macierzy blokowej A i B 

do podania liczb dysków w każdym z 3 obszarów (razem 6) oraz do wypełnienia załącznika 

do  oferty  wskazującego  na  łączną  ilość  dysków  dla  danego  obszaru  oraz  liczbę  dysków 

udostępniających  powierzchnię  użytkową,  a  także  liczbę  dysków  wykorzystanych  na  dyski 

parzystości  i  dyski  hot-spare,  gdzie  liczba  dysków  w  obu  grupach  sumowała  się  do  liczby 

łącznej. 

„Ilość  zainstalowanych dysków SSD (wpisać ilość) szt (składowa A - przypis autora) w tym 

ilość  dysków  (wpisać  ilość)  szt.  (składowa  B  -  przypis  autora)  udostępniających 

użytkownikowi  powierzchnię  użytkową  oraz  ilość  dysków  (wpisać  ilość)  szt.  (składowa  C  -

przypis  autora)  wykorzystanych  na  dyski  parzystości  i  dyski  hot  spore.  Wielkości  każdego 

z 

dysków (wpisać wielkość) GB. ” 

Zdaniem Odwołującego, zgodnie z powyższym wymaganiem prawidłowy sposób wypełniania 

liczby danych w poz. 5.30 i 6.30 powinien być zgodny ze wzorem A = B + C. 

Wykonawca  SSI  w  Załączniku  do  oferty  w  pozycji  wymagania  5.30  i  6.30  wpisał  wszędzie 

jednakową liczbę dysków. Dla przykładu dla wymagania 5,30 obszar I wykonawca SSI podał: 

„Ilość zainstalowanych dysków SSD 86 szt. (składowa A - przypis autora) w tym ilość dysków 

86  s

zt.  (składowa  B  -  przypis  autora)  udostępniających  użytkownikowi  powierzchnię 

użytkową oraz ilość dysków 86 szt. (składowa C - przypis autora) wykorzystanych na dyski 

parzystości i dyski hot spore. Wielkości każdego z dysków (wpisać wielkość) GB. ” 

Powyższy  opis  nie  spełnia  wymagania  Zamawiającego,  aby  liczba  dysków  dla  przestrzeni 

użytkowej i zapasowej sumowała się do wartości łącznej. 

Identycznie  wypełnione  dane  w  obszarze  2  i  3  wymagania  5.30  oraz  6.30  wszędzie 

powielając identyczną dla danego obszaru liczbę dysków. 

W identyc

zny sposób w zakresie wymagań 5.30 i 6.30 ofertę sporządził wykonawca C.. 

Zamawiający w dniu 31 października 2017 roku wezwał wykonawcę SSI i wykonawcę C. do 

wyjaśnienia  cyt.  „oczywistej  pomyłki”  polegającej  na  podaniu  w  wymaganiach  5.30  i  6.30 

identycznych liczb dysków  w  poszczególnych obszarach dyskowych, gdzie całkowita liczba 

dysków  była  tożsama  liczbą  dysków  przeznaczonych  na  przestrzeń  użytkową  i  przestrzeń 

zapasową  

/dowody:  zawiadomienia  Zmawiającego  z  dnia  31  października  2017  roku  adresowane  do 

wykonawcy SSI oraz wykonawcy C. - na 

okoliczność sposobu realizacji przez wykonawców 

SSI i C. wymagania 5.30 i 6.30/ 

W dniu 2 listopada 2017 roku wykonawca 

SSI udzielił Zamawiającemu wyjaśnień, w których 

jednoznacznie  stwierdził,  iż  oferta  nie  zawiera  omyłki,  gdyż  każdy  z  dysków  może 

udostępniać zarówno przestrzeń użytkową jak również pełnić funkcję zapasową. 

/dowód:  wyjaśnienia  wykonawcy  SSI  z  dnia  2  listopada  2017  roku  -  na  okoliczność  braku 

omyłki w ofercie wykonawcy SSI oraz sporządzenia przez wykonawcę SSI oferty w sposób 

świadomy/ 

W  oce

nie  Odwołującego  jest  zatem  oczywiste,  iż  oferta  wykonawcy  SSI  w  zakresie 

spełnienia wymagań 5.30 i 6.30 pozostaje w sprzeczności z wymaganiami SIWZ. 

W  dniu  3  listopada  2017  roku  wykonawca  C.  udz

ielił  Zamawiającemu wyjaśnień,  w których 

zmodyfikował treść oferty poprzez podzielenie łącznej liczby dysków dla 6 obszarów objętych 

wymaganiami  5.30  i  6.30  na  dwa  zbiory  dysków  sumujących  się  do  wartości  łącznej  dla 

danego zbioru. 

/dowód:  wyjaśnienia  C.  z  dnia  3  listopada  2017  roku  —  na  okoliczność  modyfikacji  przez 

wykonawcę C. złożonej przez niego oferty/ 

Jest zatem oczywiste, iż złożona przez wykonawcę C. oferta w zakresie spełnienia wymagań 

5.30 i 6.30 pozostaje w sprzeczności z wymaganiami SIWZ. 

Z

daniem Odwołującego Zamawiający dokonując oceny ofert wykonawcy C. i wykonawcy SSI 

winien  stwierdzić  nieusuwalną  niegodność  treści  ich  ofert  z  treścią  SIWZ  i ich  dokonać 

odrzucenia 

na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, a także z uwagi na brak określenia 

przedmiotu  świadczenia  (liczby  oferowanych  dysków)  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  8) 

ustawy Pzp. 

Zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 oraz art. 84 ust. 1 ustawy Pzp. 

Odwołujący wskazał, iż zwrócił się do Zamawiającego o udostępnienie jego korespondencji 

z wykonawcami, 

a  Zamawiający  przekazał  Odwołującemu  kopie  dokumentacji  w  dniu  15 

listopada 2017 roku. 

/dowód: pismo Zamawiającego z dnia 15 listopada 2017 roku - na okoliczność przekazania 

Odwołującemu korespondencji z wykonawcami/ 

W dokumentach tych nie zawarto informa

cji Zamawiającego adresowanej do wykonawcy C. 

informującej  o  dokonaniu  poprawienia  omyłki  w  ofercie  wykonawcy  C.  pomimo,  iż  jak 

wskazano  w  pkt  2  Uzasadnienia  Odwołania  Zamawiający  stwierdził  taką  omyłkę,  wezwał 

wykonawcę  C.  do  wyjaśnień,  a  wykonawca  C.  takich  wyjaśnień  udzielił.  Biorąc  pod  uwagę 

fakt, iż Zamawiający nie odrzucił oferty wykonawcy C. z uwagi na wady tej oferty określone w 

piśmie Zamawiającego z dnia 31 października 2017 toku, należy uznać, iż: 

1/ Zamawiający dokonał poprawienia oferty wykonawcy C. po dacie 15 listopada 2017 roku a 

przed  datą  18  listopada  2017  roku  (data  wyboru  oferty  najkorzystniejszej),  co  stanowiło 

naruszenie art. 87 ust. 2 ustawy Pzp

, względnie 

2/  Zamawiający  uwzględnił  wyjaśnienia  wykonawcy  C.  z  dnia  3  listopada  2017  roku  i w ten 

sposób  zaakceptował  zmianę  oferty  wykonawcy  C.  w  zakresie  liczby  dysków  oferowanych 

dla macierzy blokowych typu A i B (wymagania 5.30 i 6.30), nar

uszając tym samym art. 84 

ust. 1 ustawy Pzp. 

W  ocenie  Odwołującego  znamiennym  jest,  że  Zamawiający  w  wezwaniu  z  dnia  31 

października  2017  roku  posłużył  się  wyrażeniem  „oczywista  omyłka”  jakkolwiek  nie 

sp

recyzował jaką omyłkę (rachunkową, pisarką lub inną) miał na myśli. 

O  ile  dostrzeżona  przez  Zamawiającego  omyłka  była  omyłką  rachunkową  lub  pisarską,  to 

podnieść wypada, iż zgodnie z art. 87 ust. 2 pkt 1) i 2) ustawy Pzp możliwości poprawienia 

podlegają  jedynie  OCZYWISTE  omyłki  pisarskie  lub  rachunkowe.  Sam  wykonawca  C.  w 

wyjaśnianiach z dnia 3 listopada 2017 roku kwalifikuje swoją omyłkę jako omyłkę pisarską. 

/dowód: pismo wykonawcy C. z dnia 3 listopada 2017 roku — na okoliczności oceny omyłki 

przez wykonawcę C./ 

Zgodnie  z  art.  87  ust.  2  pkt.  1)  ustawy  Pzp 

poprawieniu  podlegają  jedynie  OCZYWISTE 

omyłki  pisarskie.  Odwołujący  powołał  się  na  orzecznictwo  Krajowej  Izby  Odwoławczej 

w sprawach KIO 1388/14, KIO 662/13 oraz KIO 2003/10. 

W  świetle  powyższego  orzecznictwa  ewentualne  dokonanie  poprawienia  oferty  wykonawcy 

C. 

było  zdaniem  Odwołującego  niedopuszczalne,  albowiem  nie  jest  możliwe  ustalenie 

jednego oczywistego sposobu podzielenia ogólnej liczby dysków na dwa podzbiory, których 

liczba sumuje się do ogólnej liczby dysków. Wypada podkreślić, iż wymaganie SIWZ co do 

określenia  liczby  dysków  brzmiało  w  sposób  następujący:  „Należy  wyposażyć  macierz 

w 

niezbędne dyski zapasowe (spore) zgodnie z zaleceniami producenta macierzy (nie mniej 

niż 1 sztuka na 30 dysków) łub w zapasową przestrzeń dyskową (spare) w wielkości zgodnej 

z  zaleceniami  producenta  macierzy.  Wszystkie  dyski  oferowanej  i  dostarczonej  macierzy 

muszą  pracować  w  trybie  „  Hot-Pług  ”  W  każdym  z  obszarów  wszystkie  dyski  muszą  być 

tego samego typu i 

pojemności/”. 

P

owyższe  wymaganie  nie  ustanawia  prostej  zależności  1  dysk  zapasowy  na  30  dysków 

użytkowych,  lecz  ustala  tą  zależność  jako  zależność  minimalną,  z  zastrzeżeniem  że 

zależność ta powinna być większa, jeżeli producent zaleca korzystniejszy stosunek dysków 

użytkowych  do  dysków  zapasowych.  W  takim  stanie  rzeczy  nie  istniała  oczywistość  co  do 

sposobu  określenia  liczby  poszczególnych  grup  dyskowych,  albowiem  stosownego 

obliczenia należy dokonać po uprzednim zapoznaniu się z wymaganiami producenta co do 

stosunku dysków użytkownych do zapasowych. 

Zarzut naruszenie art. 8 ust. 3 ustawy Pzp 

– zarzut wycofany 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp 

Zgodnie  z  pkt  IX.  5  SIWZ  Zamawiający  określił  następujące  wymagania  dla  wadialnej 

gwarancji bankowej: 

„ W przypadku wadium wnoszonego w formie gwarancji łub poręczenia treść dokumentu ma 

zaw

ierać zobowiązanie, odpowiednio podmiotu udzielającego gwarancji łub poręczyciela, do 

bezwarunkowej,  nieodwołalnej  zapłaty  wymaganej  kwoty  gwarancji  lub  poręczenia  na 

pierwsze żądanie pisemne Zamawiającego w okolicznościach określonych w art. 46 ust. 4a 

ustawy i ort. 46 ust. 5 ustawy. 

W  dokumencie  tym  gwarant/poręczyciel  nie  może  uzależniać  dokonania  zapłaty  od 

spełniania  przez  beneficjenta  (PFRON)  dodatkowych  warunków  lub  przedłożenia 

dodatkowych  dokumentów  z  wyjątkiem  dokumentu  potwierdzającego  umocowanie  do 

działania w imieniu PFRON. ” 

Tymczasem  wadialna  gwarancja  bankowa  załączona  do  oferty  wykonawcy  C.  zawiera 

wymóg, aby żądanie wypłaty sumy gwarancyjnej zawierało potwierdzenie personaliów osób 

podpisujących żądanie wypłaty dokonane przez bank Zamawiającego. 

/dowód:  wadialna  gwarancja  bankowa  wykonawcy  C.  -  na  okoliczność  wymogu 

potwierdzenie podpisów przez bank Zamawiającego/ 

W  konsekwencji  wadialna  gwarancja  bankowa  przedłożona  przez  wykonawcę  C.  zawiera 

dodatkowe  warunki  dla  spełnienia  przez  bank  świadczenia  gwarancyjnego  na  rzecz 

Zamawiającego  w  postaci  konieczności  uzyskania  przez  Zamawiającego  potwierdzenia 

podpisów  reprezentantów  Zamawiającego,  co jest  sprzeczne z  powołanym  pkt IX.  5  SIWZ. 

W 

takim  stanie  rzeczy  wadium  zostało  wniesione  przez  wykonawcę  C.  w  sposób 

nieprawidłowy,  co  stanowiło  podstawę  do  obligatoryjnego  odrzucenia  oferty  wykonawcy  C. 

zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp. 

Na posiedzeniu przed  Izbą  Odwołujący  złożył  oświadczenie o cofnięciu zarzutu  naruszenia 

art.  8  ust.  3  ustawy  Pzp.  W  toku  rozprawy  Odwołujący  podtrzymał  dotychczasowe 

stanowisko  w  sprawie.  Podkreślił,  iż  w  jego  ocenie  zarówno  wykonawca  SSI,  jak 

i wykonawca  C.

,  zaoferowali  rozwiązanie  podstawowe,  a  nie  rozwiązanie  równoważne.  W 

jego  ocenie  wskazuje  na  to  sposób  wypełnienia  formularza,  który  odpowiada  rozwiązaniu 

podstawowemu. Chcąc zaoferować rozwiązanie równoważne powinni wcześniej zwrócić się 

z  wnioskiem  o  wyjaśnienie  do  Zamawiającego,  jak  należy  to  uczynić,  lub  zawrzeć 

jednoznaczną  adnotację,  że  oferują  oni  macierz  bazującą  na  wirtualizacji  przestrzeni. 

Podkreślił, że wykonawca nie jest całkowicie związany formularzem określonym w SIWZ, a 

wynika  to  z  tego,  że  przez  niezgodność  z  treścią  SIWZ  należy  rozumieć  niezgodność 

dotyczącą kwestii merytorycznych, a nie formalnych. Wskazał na z jednej strony identyczną 

treść oferty, zarówno wykonawcy SSI, jak i wykonawcy C., a z drugiej strony na całkowicie 

odmienną  treść  złożonych  przez  nich  wyjaśnień.  Odwołujący  stwierdził,  iż  nie  jest 

jednocześnie  znany  dokładny  zakres  przedmiotu  świadczenia  oferowanego  przez  ww. 

wykonawców,  tym  samym  ich  oferty  nie  zawierają  essentialia  negotii,  a  w  konsekwencji 

należy  uznać  je  za  nieważne.  Brak  podania  dokładnej  ilości  dysków  jednocześnie 

uniemożliwia  Zamawiającemu  sprawdzenie,  czy  zostały  spełnione  wymagania,  zalecane 

przez  producenta  macierzy  (postanowienie  w ramach  pkt  5.30  oraz  6.30),  jak  i dokonanie 

oceny  pod  kątem  rażąco  niskiej  ceny.  Stwierdził,  iż  stanowisko  Zamawiającego  w 

odniesieniu  do  zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  7b)  ustawy  Pzp  nie  dotyczy  istoty 

sprawy,  albowiem  nie  chodzi  o  to,  czy  postawiony  warunek  jest  warunkiem  w rozumieniu 

prawa  cywilnego,  lecz  chodzi  o  to,  aby  gwarancja  nie  zawierała  jakichkolwiek  utrudnień,  w 

tym natury formalnej.  

II.  Pismem  z  dnia  30  listopada  2017  r.  odpowiedzi  na  odwołanie  udzielił  Zamawiający 

wnosząc  o  oddalenie  odwołania  w  całości.  Uzasadniając  swoje  stanowisko  w  sprawie  

Zamawiający stwierdził w szczególności co następuje: 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 2 pkt 2) i 8) ustawy Pzp. 

Zamawiający wskazał, iż w trakcie Postępowania Zamawiający nie dokonywał zmiany treści 

pkt  5.30  i  6.30 

Załącznika  nr  1  do  SIWZ.  Oznacza  to,  że  od  samego  początku  brzmienie 

wymagań  SIWZ  było  znane  wszystkim  potencjalnym  wykonawcom.  I  tak  zarówno  dla 

macierzy  blokowej  typu  A 

jak  i  typu  B  Zamawiający  wskazał  następujące  wymaganie: 

„Należy  wyposażyć  macierze  w  niezbędne  dyski  zapasowe  (spare)  zgodnie  z  zaleceniami 

producenta  macierzy  (nie  mnie/  niż  1  sztuka  na  30  dysków)  lub  w  zapasową  przestrzeń 

dyskową (spare) w wielkości zgodnie z  zaleceniami producenta”. 

W  ocenie  Zamawiającego  przywołane  postanowienie  pkt  5.30  i  6.30  dopuszcza,  aby 

wykonawcy  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  zaproponowali  jedno  z  opisanych 

rozwiązań.  Innymi  słowy  możliwe  było  przedstawienie  oferty  przy  zastosowaniu 

równoważnego  rozwiązania  dopuszczonego  przez  Zamawiającego.  Pierwsze  z  opisanych 

rozwiązań  oparte  zostało  o  zasadę  fizycznych  dysków  zapasowych  dołączonych  do 

macierzy,  natomiast  rozwiązanie  równoważne  przewidywało  wykorzystanie  zapasowej 

przestrzeni dyskowej (bez konieczności dostarczania zapasowego dysku/dysków). 

Pierws

ze  z  rozwiązań  zostało  zaoferowane  przez  Odwołującego,  natomiast  drugie 

(równoważne) przez wykonawcę SSI oraz wykonawcę C.. 

Złożona  przez  wykonawcę  SSI  oraz  wykonawcę  C.  oferta  oparta  zostało  o rozwiązanie 

bazujące  na  przestrzeni  zapasowej,  która  tworzona  jest  na  bazie  wirtualizacji.  Przy  taki 

rozwiązaniu wszystkie dyski biorą udział w tworzeniu i udostępnianiu przestrzeni parzystości 

oraz  przestrzeni  zapasowej  (spare  1

).  Wobec  powyższego  przy  zastosowaniu  rozwiązania 

wirtualizacji  przestrzeni  macierzy  powierzch

nia  użytkowa  jest  rozproszona  i znajduje  się  na 

wielu  zainstalowanych  dyskach  (fizycznych),  analogicznie  jak  dane  parzystości  oraz 

przestrzeń hot spare. Wynika z tego, że przy zastosowaniu takiego rozwiązania na każdym 

lub  na  niektórych  dyskach  znajdować  się  będzie  powierzchnia  użytkowa,  powierzchnia 

danych  parzystych  oraz  powierzchnia  hot  spare.  Co  najważniejsze,  nie  spowoduje  to 

sytuacji, w której matryca nie będzie spełniać wymagań Zamawiającego. 

Innymi  słowy  w  ocenie  Zamawiającego  zaoferowane  rozwiązania  spełniają  wymagania  

specyfikacji,  gdyż  oferują  minimalną  liczbę  dysków,  minimalną  powierzchnię  dyskową  oraz 

trzy  obszary  (patrz.  kolumna  „wymagania"  w  załączniku  nr  1  do  SIWZ  pkt  5.30  i  6.30). 

Oznacza  to  także,  że  w  ofercie  danego  wykonawcy  dopuszczalne  i  prawidłowe  było 

określenie,  że  wszystkie  dyski  zaoferowane  wypełniają  jednocześnie  wymogi  dla  dysków 

parzystości oraz dyski hot spare. 

Za  nietrafione 

uznał  twierdzenie  odwołania,  jakoby  zaoferowane  rozwiązania  nie  spełniały 

algorytmu wskazanego prz

ez Odwołującego, z którego miałoby wynikać, że na łączną liczbę 

dysków  A  składać  się  ma  suma  dysków  B  i  C  tj.  A=B+C  (s.  4  Odwołania).  Po  pierwsze 

zasady takiej Zamawiający nie wprowadził do treści specyfikacji (załącznik nr 1 do SIWZ) jak 

to  literalnie  twi

erdzi  Odwołujący.  Po  drugie  nawet  jeżeliby  uznać,  że  taki  algorytm  jest 

prawidłowo wyprowadzony w świetle treści specyfikacji to takie zdanie matematyczne nie ma 

zastosowania  dla  rozwiązania  równoważnego,  które  wykorzystuje  rozwiązanie  wirtualizacji 

przestrzeni macierzy. Algorytmem A=

B+C potencjalnie można by dokonać weryfikacji oferty 

Odwołującego  się,  który  zaproponował  klasyczne  rozwiązanie  macierzy  z  fizycznymi 

dyskami zapasowymi. Nat

omiast dla rozwiązania równoważnego prawidłowy algorytm

winien 

brzmieć: A=B=C. Takie też rozwiązania zaproponowali wykonawca SSI oraz wykonawca C., 

a w 

stosunku do których Odwołujący kieruje swoje zarzuty. 

Po trzecie, w oc

enie Zamawiającego w załączniku nr 1 do SIWZ zdanie: 

„Ilość zainstalowanych dysków SSD (wpisać ilość) szt. w tym ilość dysków (wpisać ilość) szt. 

udostępniających użytkownikowi powierzchnię użytkową oraz ilość dysków (wpisać ilość) szt. 

wykorzystywanych  na  dyski  parzystości  i  dyski  hot  spare.  Wielkość  każdego  z  dysków 

(wpisać wielkość) GB.” zostało tak sformułowane, aby prawidłowe były oba algorytmy. 

Wymagania  nie  zostały  bowiem  zapisane  wzorem  matematycznym,  ale  zdaniem  z  którego 

wynika,  że  przy  określonej  technologii,  wiele  lub  wszystkie  zaoferowane  dyski  macierzy 

spełniają wszystkie trzy funkcje, a zatem prawdziwe będzie zdanie, że wszystkie trzy zbiory 

A,  B  i  C  zawierają  się  w  sobie,  a  z  konsekwencją  są  tym  samym  zbiorem  spełniającym 

wszystkie funkcje. 

Zamawiający  wskazał,  że  argumentacja  Odwołującego  w  swojej  istocie  wymierzona 

przeciwko  ofertom  wykonawcy  SSI  i  wykonawcy  C.

,  tak  naprawdę  zmierza  do 

zakwestionowania  treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia.  W  świetle  zarzutów 

odwołania, które kwestionuje zaoferowane rozwiązanie równoważne tylko z tego powodu, że 

rzekomo  nie  sumuje  się  ono  do  przedstawionego  algorytmu  wyprowadzonego  z  kolumny 

„parametry” załącznika nr 1 do SIWZ, kwestionowana jest w istocie możliwość zaoferowania 

macierzy  z 

wirtualizacją  przestrzeni.  Nie  jest  tajemnicą  dla  osób  rozeznanych  w  takiej 

technologii,  że  nie  jest  możliwe  określenie  z  góry,  które  dyski  i  w  jakim  zakresie  będą 

wykorzystywane  dla  parzystości,  a  które  dla  hot  spare.  Zatem  takie  czytanie  przez 

Odwołującego  treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  które  wymaga 

zastosowania  dla  takiego  rozwiązania  algorytmu  podziału  dysków  A=B+C  de  facto 

kwestionuje  w  całości  możliwość  zastosowania  takiej  metody  przez  wykonawcę 

składającego  ofertę.  Tymczasem  stoi  to  w  sprzeczności  z treścią  specyfikacji  oraz  celami 

Zamawiaj

ącego. 

Za niesłuszny uznał Zamawiający również zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp. 

W  odwołaniu  nie  zostało  w  żaden  sposób  wskazane  w  jakim  zakresie  oferty  złożone 

w 

Postępowaniu  przez  wykonawcę  SSI  lub  wykonawcę  C.  miałyby  nosić  znamiona 

nie

ważności.  Należy  wskazać,  że  sankcja  nieważności  jest  najdalej  idącą  konsekwencją 

prawną związaną z ingerencją w dany stosunek prawny i ustawodawca wymaga, aby była to 

nieważność  wynikająca  wprost  z  przepisu  prawa.  W  tym  przypadku  (art.  89  ust.  1  pkt  8 

ustawy  Pzp)  chodzi  o 

przepisy  odrębne.  Oznacza  to,  że  ustalenie,  iż  dana  oferta  jest 

nieważna dokonywane jest głównie z uwzględnieniem przepisów Kodeksu cywilnego. W grę 

zatem mogą wchodzić takie sytuacje jak: niezachowanie wymaganej formy dla oferty (art. 73 

§ 1 KC), niewykazanie umocowania do złożenia  oferty (art. 104 KC w zw. z art. 26 ust. 3a 

ustawy  Pzp),  be

zprawność  czynności  (art.  58  §  1  KC),  umowa  o  świadczenie  niemożliwe 

(art. 387 

§ 1 KC).  

Zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 oraz art. 84 ust. 1 ustawy Pzp. 

W  pierwsze

j  kolejności  Zamawiający  wskazał,  iż  dokonał  wezwania  wykonawców  do 

wyjaśnienia  treści  oferty  w  trybie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp.  Nie  miał  on  wątpliwości  co  do 

zgodności treści tych ofert z treścią SIWZ, jednakże uznał, że muszą one zostać wyjaśnione 

w  zakresie  wyliczenia  liczby  dysków  przeznaczonych  do  poszczególnych  celów  (pkt.  5.30 

i 

6.30  załącznika  nr  1  do  SIWZ)  w  taki  sposób,  aby  Zamawiający  upewnił  się  czy  dobrze 

zrozumiał  treść  oferty.  Zamawiający  wskazał,  że  w  niezbyt  precyzyjny  sposób  z  punktu 

widzenia  postanowień  art.  87  ustawy  Pzp  użył  sformułowania  „oczywista  omyłka”  oraz 

sformułował  samo  wezwania.  W  istocie  Zamawiający,  co  wynika  chociażby  z  treści 

wezwania,  oczekiwał  złożenia  wyjaśnień  co  do  treści  oferty  w  rozumieniu  art.  87  ust.  1 

ustawy  Pzp.  W 

przekonaniu  Zamawiającego  oferty  zawierały  niejasne  wyliczenie  liczby 

dysków, które mogłoby  być  potraktowane jako  oczywista omyłka rachunkowa, niezgodność 

treści z ofertą lub też prawidłowo złożona oferta. Zarówno ustawa jak i orzecznictwo Krajowej 

Izby  Odwoławczej  dopuszcza,  aby  potencjalne  poprawienie  oferty  czy  to  w  wyniku 

stwierdzenia  oczywistej  omyłki  czy  też  innej  omyłki  poprzedzone  było  wezwaniem  do 

złożenia wyjaśnień w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp.  

W  wyniku  przedstawionych 

przez  wykonawcę  SSI  oraz  wykonawcę  C.  wyjaśnień 

Zamawiający  nie  dokonał  poprawienia  żadnej  z  przedstawionych  mu  ofert.  Wyjaśnienia 

przedstawione  przez  wykonawców  okazały  się  wystarczające  dla  usunięcia  wątpliwości 

Zamawiającego  co  do  istnienia/nieistnienia  omyłki  i  uznania  ofert  za  prawidłowo  złożone 

biorąc  pod  uwagę,  że  oferty  od  samego  początku  spełniały  wymagania  wskazane 

w Z

ałączniku nr 1 do SIWZ. 

Zamawiający  nie  dokonał  zmiany  w  którejkolwiek  z  ofert  przedstawionych  przez 

Wyko

nawców. 

Zarzut naruszenie art. 8 ust. 3 ustawy Pzp 

– zarzut wycofany 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp 

Zamawiający  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  przewidział  możliwość 

wniesienia wadium w formie gwarancji bankowej (patrz pkt V.5 SIWZ). 

Zgodnie z art. 81 ust. 1 Prawo bankowe g

warancją bankową jest jednostronne zobowiązanie 

banku-

gwaranta,  że  po  spełnieniu  przez  podmiot  uprawniony  (beneficjenta  gwarancji) 

określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu 

dokumentami,  jakie  beneficjent  załączy  do  sporządzonego  we  wskazanej  formie  żądania 

zapłaty,  bank  ten  wykona  świadczenie  pieniężne  na  rzecz  beneficjenta  gwarancji 

bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku. 

Zamawiający  w  specyfikacji  zastrzegł  przy  tym,  że  gwarancja  ma  zawierać  zobowiązanie 

bezwarunkowej  i  nieodwołalnej  zapłaty  wymaganej  kwoty  gwarancji  (patrz  pkt  V.5  SIWZ). 

Dodatkowo  Zamawiający  zastrzegł,  że  w  dokumencie  gwarancji  nie  jest  dopuszczalne 

uzależnienie dokonania zapłaty od spełnienia przez beneficjenta dodatkowych warunków lub 

przedłożenia  dodatkowych  dokumentów  z  wyjątkiem  dokumentów  potwierdzających 

umocowanie do działania w imieniu PFRON (patrz. V.5 zdanie ostatnie SIWZ). 

Wskazał, iż zarówno doktryna jak i praktyka dopuszcza, aby w treści gwarancji znalazły się 

postanowienia wskazujące na określone czynności, jakie konieczne są do przeprowadzenia 

procedury  związanej  z  uruchomieniem  gwarancji.  Zamawiający  wskazał  przy  tym,  że  nie 

chodzi  tutaj  o  warunki  lub  dodatkowe  dokumenty, 

lecz  o  czynności  natury  technicznej 

związane  z  potwierdzeniem  tożsamości  osób  składających  podpisy  pod  dokumentem. 

Powołał  się  na  poglądy  wyrażane  w  orzecznictwie  (wyrok  Sądu  Najwyższego  z  dnia  20 

września  2013  r.;  sygn.  Il  CSK  670/12  oraz  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  9 

kwietnia 2014 r.; sygn. KIO 601/14, z dnia 7 marca 2017 r.; sygn. 364/17).  

Stwierdził,  iż  przedstawiona  przez  wykonawcę  C.  gwarancja  bankowa  zawiera 

bezwarunkowe zobowiązanie się banku-gwaranta do spełnienia świadczenia i wprowadzenie 

formalności polegającej na potwierdzeniu tożsamości osób podpisujących dokument nie stoi 

w  sprzec

zności  z  samą  istotą  gwarancji.  Wprowadzony  w  treści  gwarancji  wymóg 

poświadczenia  podpisu  beneficjenta  na  wezwaniu  do  zapłaty  w  żadnym  względzie  nie  stoi 

postanowieniami  SIWZ 

(mającym  do  tego  charakter  instrukcyjny).  Wskazał,  że  zawarty 

w 

treści  złożonej  gwarancji  ubezpieczeniowej  wymóg  odnosił  się  tylko  i  wyłącznie  do 

poświadczenia podpisów zawartych na wezwaniu do zapłaty przez notariusza lub przez bank 

prowadzący  rachunek  beneficjenta.  Gwarancja  wadialna  nie  wprowadzała  natomiast 

żadnych innych wymogów czy też formalności np. polegających na przedstawieniu żądania 

za  pośrednictwem  banku  prowadzącego  rachunek  zamawiającego.  Czynności  takiej  SIWZ 

nie 

zakazała w sposób wyraźny. 

Zamawiający  podkreślił,  że  gwarancja  jest  bezwarunkowa,  gdy  zamawiający  nie  musi 

uzasadniać  żądania  zapłaty  z  tej  gwarancji,  a  gwarant  nie  może  badać  podstaw. 

tj. 

zasadności  takiego  żądania  i  jest  zobowiązany  dokonać  zapłaty  jedynie  w  oparciu 

o 

oświadczenie  zamawiającego.  iż  zaistniały  okoliczności  uzasadniające  taką  wypłatę  (por. 

Wyrok  Krajowej

Izby Odwoławczej z dnia 7 czerwca 2011 r. KIO 1110/11, wyrok z dnia 24 

września 2010 r. KIO/UZP 1940/10, wyrok z 11 lutego 2009r. (KIO/UZP 1867/09), wyrok KIO   

z 6 sierpnia 2010 r., sygn. akt: KIO/UZP 1545/10, wyrok Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej 

z 10 września 2009 r., sygn. akt Il Ca 404/09). 

Z  daleko  posuniętej  ostrożności  procesowej,  Zamawiający  podniósł,  że  treść  dokumentu 

wadialnego 

nie powinna być oceniana pod kątem ewentualnej niezgodności z treścią SIWZ, 

na  co  zwróciła  przed  nowelizacją  ustawy  PZP  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  z  dnia 

9 maja  2011  r.;  sygn. 

KIO  881/11,  w  którym  stwierdziła,  że  wadium  (czy  raczej  dokument 

potwierd

zający/stanowiący  wadium  w  formie  innej  niż  pieniężna)  nie  jest  częścią  oferty 

rozumianej  jako  oświadczenie  woli  wykonawcy  w  przeciwieństwie  do  wszelkich 

doprecyzowujących  to  oświadczenie  dokumentów  i  informacji,  co  do  zakresu  i  sposobu 

wykonania zobowiązania, będącego przedmiotem zamówienia. 

Na  rozprawie  przed  Izbą  Zamawiający  podtrzymał  dotychczasowe  stanowisko  w  sprawie. 

Dodał, iż informację o tym, że złożono ofertę z rozwiązaniem równoważnym należy również 

wywieść ze wskazanego typu urządzenia (producent, model). W związku z tym Zamawiający 

był  w  stanie  sprawdzić,  na  podstawie  informacji  ze  stron  internetowych,  spełnienie  -  przez 

produkty oferowane przez wykonawcę SSI oraz wykonawcę C. – wymagań postawionych w 

SIWZ

.  Gdyby  to  nie  było  możliwe,  zwróciłby  się  w  tym  zakresie  o wyjaśnienia  do 

wykonawców. Na pytanie Izby oświadczył, że wezwania do wyjaśnień z dnia 31 października 

2017  r. 

zostały  wystosowane  w  celu  jednoznacznego  potwierdzenia  treści  oferty.  W 

odniesieniu  do  oferty  wykonawcy  C. 

podkreślił,  że  od  początku  zawierała  ona  rozwiązanie 

równoważne,  nie  zostało  to  zmienione  w  trakcie  Postępowania,  nie  doszło  do  poprawienia 

omyłki, ani też do zmiany oferty. W odniesieniu do rozbieżności, pomiędzy treścią wyjaśnień 

wykonawcy SSI a 

treścią wyjaśnień wykonawcy C., Zamawiający stwierdził, że z jego wiedzy 

wynika, że tylko wykonawca SSI posiadał dodatkowe informacje od producenta, pozwalające 

mu  na  złożenie  odpowiednich  wyjaśnień.  Zauważył,  iż  skoro  jak  twierdzi  Odwołujący, 

wykonawca nie jest związany treścią formularza oferty, to oznacza to, że wykonawca może 

go również interpretować w taki sposób, w jaki uczynili to wykonawca SSI oraz wykonawca 

C.

, wpisując w treści kolumny 3 formularza stanowiącego załącznik nr 1 do SIWZ oferowane 

rozwiązanie równoważne. 

III.  W  terminie  przewidzianym  przepisami  ustawy  Pzp  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego po  stronie Zamawiającego  zgłosił  wykonawca  A.  K.  prowadzący  działalność 

gospodarczą pod nazwą S. S. I. A. K.. 

Izba stwierdziła skuteczność przystąpienia ww. wykonawcy (dalej jako „wykonawca SSI” lub 

„Przystępujący”) do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.   

Swoje  stanowisko  w  sprawie  Przystępujący  przedstawił  w  toku  rozprawy  przed  Izbą. 

Potwierdził,  iż  z  nazwy  macierzy  można  w  sposób  jednoznaczny  wywnioskować,  że 

przedmiot  oferty  dotyczy  rozwiązania  równoważnego.  Jako  dowody  w  sprawie  złożył 

oświadczenie  producenta  z  dnia  28  listopada  2017  r.,  z  którego  między  innymi  wynika,  iż 

oferowane  przez  wykon

awcę  SSI  macierze  charakteryzują  się  wirtualizowaną  przestrzenią 

oraz spełniają wymagania Zamawiającego postawione w treści SIWZ. Dodał, że nie miał on 

obowiązku dopytywania się Zamawiającego o sposób wypełnienia formularza. Podkreślił, iż 

s

am  producent  zarówno  brał  udział  we  wspomnianym  przez  Zamawiającego  dialogu 

technicznym,  jak  i  wypełnił  formularz  i  przekazał  go  zarówno  Przystępującemu,  jak  i 

wykonawcy  C

.  Powołał  się  na  orzeczenie  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  wydane,  w  jego 

ocenie  w  analogicznej  sprawie  (sygn.  KIO  473/14)

.  Ponadto,  jako  dowód  w  sprawie,  złożył 

analizę  własną,  przedstawiającą  w  sposób  graficzny  informacje  zawarte  w  złożonych 

wyjaśnieniach  oraz  dane  potwierdzające  spełnianie  wymagań  SIWZ,  w zakresie  pkt  5  i  6. 

Ponadto,  jako  dowody  w 

sprawie,  złożył  również  dokumentację  producenta,  w  tym 

dokumentację  dotyczącą  oferowanej  macierzy,  na  okoliczność,  iż  z  nazw  oferowanych 

macierzy  można  w  sposób  jednoznaczny  wywnioskować,  iż  oferowane  jest  rozwiązanie 

równoważne.  Przedstawiciel  producenta,  występujący  w  charakterze  pełnomocnika 

Przystępującego,  potwierdził,  iż  tylko  wykonawca  SSI  zwrócił  się  do  niego  o dodatkowe 

informacje, potrzebne  do złożenia wyjaśnień. W  związku z  tym,  w  ocenie Przystępującego, 

nie można go obciążać negatywnymi konsekwencjami błędnych wyjaśnień złożonych przez 

wykonawcę C.. 

Izba  dopuściła  i  przeprowadziła  dowody  z  dokumentacji  Postępowania oraz  z  dokumentów 

załączonych  przez  Odwołującego  do  odwołania,  przez  Zamawiającego  do  odpowiedzi  na 

odwołanie oraz złożonych przez Przystępującego w toku rozprawy. 

Po  przep

rowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  stron  i  uczestnika  postępowania  na 

podstawie zebranego materiału w sprawie oraz oświadczeń i stanowisk Stron Krajowa 

Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje. 

Izba ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek, o których stanowi art. 189 ust. 2 

ustawy Pzp

, skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Izba  nie  podzieliła  stanowiska  Przystępującego,  w  ocenie  którego  zaistniała  przesłanka 

odrzucenia  odwołania  na  podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp  w  związku  z  tym,  iż 

Odwołujący  nie  załączył  oryginału  pełnomocnictwa  do  odwołania.  Obowiązek  załączenia 

oryginału pełnomocnictwa Przystępujący wywodził z treści art. 187 ust. 3 ustawy Pzp.  

Wbrew  jednak  twierdzeniem  Przystępującego  przepis  art.  187  ust.  3  ustawy  Pzp  nie 

wskazuje  wprost  na  obowiązek  załączenia  oryginału  pełnomocnictwa  do  dokumentu 

odwołania. W ocenie  składu  orzekającego  Izby  należy  przede  wszystkim  wziąć  pod  uwagę 

okoliczność, iż postępowanie odwoławcze stanowi postępowanie „wpadkowe” w stosunku do 

postępowania głównego, jakim jest postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego. Tym 

samym,  w 

przypadku gdy  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  zostało już 

złożone  pełnomocnictwo,  to  z  oczywistych  względów  nie  jest  możliwe  ponowne  załączenie 

oryginału  tego  pełnomocnictwa  do  odwołania.  W  konsekwencji,  gdy  istnieje  możliwość 

zweryfikowania,  czy  dane  pełnomocnictwo  znajduje  się  w  aktach  postępowania,  za 

wystarczające  należy  uznać  załączenie  do  odwołania  kopii  tego  pełnomocnictwa 

potwierdzonej za zgodność z oryginałem. 

Izba 

stwierdziła,  że  Odwołujący  jest  legitymowany,  zgodnie  z  przepisem  art.  179  ust.  1 

ustawy  Pzp

,  do  wniesienia  odwołania.  Zgodnie  z  tym  przepisem  wykonawcy  przysługuje 

legitymacja do wniesienia odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz 

może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy. 

W 

ocenie  Izby  Odwołujący  wykazał  spełnienie  powyższych  przesłanek,  co  nie  było  też 

sporne. 

Izba uznała, iż odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 2 pkt 2) i 8) ustawy Pzp. 

Izba  ustaliła,  iż  stan  faktyczny  sprawy  odnoszący  się  do  tego  zarzutu  nie  był  pomiędzy 

stronami sporny. Istota sporu sprowadzała się przede wszystkim do oceny treści formularza 

(z

ałącznik nr 1 do SIWZ) składającego się na oferty wykonawcy SSI oraz wykonawcy C. – w 

kontekście wymagań postawionych przez Zamawiającego w treści SIWZ. 

Jak wynika z dokumentacji Postępowania zarówno dla macierzy blokowej typu A jak i typu B 

Zamawiający  zawarł  w  treści  SIWZ  (pkt  5.30  oraz  6.30  Załącznika  nr  1  do  SIWZ,  kolumna 

„Wymaganie”) następujące postanowienie: „Należy wyposażyć macierze w niezbędne dyski 

zapasowe (spare) zgodnie z zaleceniami producenta macierzy (nie mnie/ niż 1 sztuka na 30 

dysków)  lub  w  zapasową  przestrzeń  dyskową  (spare)  w  wielkości  zgodnie  z    zaleceniami 

producenta

”.  Z  powyższego  zapisu  SIWZ  wynika,  iż  Zamawiający  dopuścił  zarówno 

rozwiązanie  podstawowe,  jak  i  rozwiązanie  równoważne  (tj.  macierze  z  wirtualizowaną 

przestrzenią dyskową) – okoliczność ta nie była pomiędzy stronami sporna. 

Sposób  wypełnienia  przez  wykonawcę  ww.  formularza  (kolumna  „Parametry/cechy 

oferowanego Sprzętu”) w odniesieniu do trzech obszarów dyskowych, zarówno dla macierzy 

blokowej typu A jak i typu B, 

został przez Zamawiającego określony w następujący sposób: 

„Ilość  zainstalowanych  dysków  SSD/  SAS/  SAS/NL-SAS  (wpisać  ilość)  szt.  w  tym  ilość 

dysków (wpisać ilość) szt. udostępniających użytkownikowi powierzchnię użytkową oraz ilość 

dysków (wpisać ilość) szt. wykorzystanych na dyski parzystości i dyski hot spore. Wielkości 

każdego z dysków (wpisać wielkość) GB.” 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby,  jakkolwiek  wskazany  powyżej  sposób  wypełnienia 

kolumny 

„Parametry/cechy  oferowanego  Sprzętu”  ewidentnie  bardziej  odpowiadał 

rozwiązaniu podstawowemu,  a nie rozwiązaniu  równoważnemu (macierze z  wirtualizowaną 

przestrzenią),  to  jednak  zauważenia  wymaga,  iż  dla  dokonania  oceny  treści  oferty 

wykonawcy  znaczenie  powinien  mieć  przede  wszystkim  opis  przedmiotu  zamówienia 

dokonany  w  zakresie  ww. 

wymogu  przez  Zamawiającego.  Skoro  bowiem  Zamawiający 

wprost  dopuścił  w  treści  SIWZ  także  możliwość  zaoferowania  macierzy  z  wirtualizacją 

przestrzeni dyskowej, to okoliczność ta musi zatem w sposób oczywisty wpływać na sposób 

interpretacji  odpowiedniego  fragmentu  formularza  ofertowego,  tj.  jako  odnoszącego  się 

również  do rozwiązania równoważnego. 

Przyjmując argumentację prezentowaną przez  Odwołującego należałoby  dojść  do  wniosku, 

iż Zamawiający z jednej strony dopuścił rozwiązanie równoważne w stosunku do rozwiązania 

podstawowego,  a  następnie  uniemożliwił  wykonawcom  złożenie  oferty  na  taki  przedmiot 

zamówienia poprzez brak możliwości uwzględnienia go w treści formularza oferty.  

Należy  przy  tym  stwierdzić,  iż  nawet  gdyby  poczynić  założenie,  iż  Zamawiający  w  istocie 

przy  sporządzaniu  SIWZ  omyłkowo  nie  uwzględnił  w  treści  formularza  rozwiązania 

równoważnego,  to  po  upływie  terminu  składania  ofert  obowiązany  jest  on  dokonywać 

interpretacji treści ofert wykonawców w sposób uwzględniający jednoznaczne postanowienia 

SIWZ  przewidujące  możliwość zaoferowania macierzy  z  wirtualizacją przestrzeni  dyskowej. 

Trzeba  przy  tym  przypomnieć,  iż  zgodnie  z  utrwaloną  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  zasadą  wątpliwości  co  do  treści  SIWZ  należy  rozstrzygać  na  korzyść 

wykonawców.  

Należy  zatem  stwierdzić,  iż  zaoferowanie  rozwiązania  równoważnego  w  zakresie  macierzy 

blokowej typu A oraz typu B zarówno przez wykonawcę SSI jak oraz wykonawcę C. wynika 

ze  złożonych  przez  nich  ofert,  w  tym  z  podanej  nazwy  i  typu  oferowanych  macierzy. 

Okoliczność ta została ustalona na podstawie stanowiska Zamawiającego i Przystępującego, 

a  także  dowodów  złożonych  przez  Przystępującego  (oświadczenie  oraz  dokumentacja 

producenta), a ponadto twierdzeniu temu 

nie zaprzeczył Odwołujący. 

Jednocześnie  sposób  wypełnienia  przez  ww.  wykonawców  kolummy  „Parametry/cechy 

oferowanego  Sprzętu”  nie  odpowiada  rozwiązaniu  podstawowemu,  a  zatem  wskazuje  na 

drugą z możliwości, tj. rozwiązanie równoważne 

Skoro zatem ww. wykonaw

cy zaoferowali rozwiązanie równoważne i co innego nie wynikało 

z 

treści złożonych przez nich ofert, to nie można uznać za zasadny zarzut postawiony przez 

Odwołującego,  iż  w  tym  zakresie  wystąpiła  niezgodność  treści  oferty  ww.  wykonawców 

z 

treścią  SIWZ,  czy  też  nie  doszło  do  określenia  przedmiotu  świadczenia.  Przy  czym, 

w 

odniesieniu do oferty wykonawcy SSI zarzut ten jest oczywiście bezzasadny 

Zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 oraz art. 84 ust. 1 ustawy Pzp. 

Zarzut    naruszenia  art. 87  ust.  2  ustawy  Pzp  nie 

potwierdził się, albowiem jak wynika z akt 

Postepowania Zamawiający nie dokonał poprawienia omyłki w ofercie wykonawcy C.. 

W ocenie składu orzekającego Izby nie doszło również do naruszenia art. 84 ust. 1 ustawy 

Pzp, poprzez zmianę oferty, a przynajmniej nie było możliwe stwierdzenie tego na obecnym 

etapie Postępowania, bez dodatkowych wyjaśnień wykonawcy C.. 

W istocie treść złożonych przez tego wykonawcę wyjaśnień (pismo z dnia 3 listopada 2017 

r.) należy uznać za niezrozumiałą, w szczególności wobec treści wyjaśnień złożonych przez 

drugiego z wykonawców oferującego ten sam produkt. 

Niemniej  jednak  należy  wziąć  pod  uwagę,  iż  po  pierwsze,  przedmiot  świadczenia  wynikał 

z 

całokształtu  oferty  złożonej  przez  wykonawcę  C.,  tj.  w  szczególności  z  nazwy  i  typu 

ofero

wanych  macierzy.  Pierwotny  sposób  wypełnienia  kolumny  „Parametry/cechy 

oferowanego  Sprzętu”  temu  przedmiotowi  świadczenia  odpowiadał.  W  następnie  złożenia 

wyjaśnień  nie  doszło  jednak  do  zmiany  przedmiotu  świadczenia,  albowiem  oferta  tego 

wykonawcy  w  dalszy

m  ciągu  dotyczyła  tego  samego  produktu  i  nie  uległo  to  zmianie 

w 

związku  z  treścią  złożonych  wyjaśnień  (wykonawca  nie  podał  innej  nazwy  oferowanych 

macierzy). Wyjaśnienia te – w świetle informacji wynikających ze zgromadzonego w sprawie 

materiału  dowodowego  –  należy  uznać  za  błędne,  jednakże  sama  ich  treść  nie  świadczy 

jeszcze  o  tym,  iż  doszło  do  zmiany  oferty  ww.  wykonawcy  w  zakresie  wskazanej  nazwy 

i typu oferowanych macierzy. 

Po  drugie,  należy  wskazać,  iż  wezwanie  przez  Zamawiającego  do  złożenia  wyjaśnień 

zarówno wykonawcy SSI jak i wykonawcy C. było wezwaniem nadmiarowym i zbędnym dla 

Postępowania,  o  ile  prawdziwe  jest  twierdzenie  Zamawiającego,  iż  określony  przez  niego 

sposób  wypełnienia  kolumny  „Parametry/cechy  oferowanego  Sprzętu”  dotyczył  zarówno 

rozwiązania  podstawowego,  jak  i  rozwiązania  równoważnego.  Podkreślenia  wymaga,  iż 

jakkolwiek  żądanie  wyjaśnień  stanowi  uprawnienie  zamawiającego,  to  jednak  możliwość 

skorzystania  z  instytucji  uregulowanej  w  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  nie  p

owinna  być  przez 

zamawiającego  nadużywana.  Wykonawcy,  którzy  wypełniają  formularz  ofertowy  zgodnie 

z 

treścią postanowień SIWZ, mają prawo zakładać, iż nie będą wzywani do złożenia w tym 

zakresie dodatkowych wyjaśnień. 

Mając powyższe na uwadze, ww. zarzut podlegał oddaleniu.  

Na marginesie jedynie należy dodać, iż ewentualne uwzględnienie tego zarzutu nie mogłoby 

skutkować  uwzględnieniem  odwołania  wobec  oddalenia  zarzutu  dotyczącego  wykonawcy 

SSI, którego oferta została wybrana jako najkorzystniejsza w Postępowaniu. Z tego samego 

powodu,  Izba  nie  uznała  za  możliwe  i  celowe  nakazanie  Zamawiającemu  wezwanie 

wykonawcy C. 

do złożenia wyjaśnień na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp. 

Zarzut naruszenie art. 8 ust. 3 ustawy Pzp 

– zarzut wycofany 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp 

W odniesieniu do ww. zarzutu, skład orzekający podziela wyrażany w orzecznictwie Krajowej 

Izby  Odwoławczej  pogląd,  iż  gwarancja  jest  bezwarunkowa,  gdy  zamawiający  nie  musi 

uzasadniać  żądania  zapłaty  z  tej  gwarancji,  a  gwarant  nie  może  badać  podstaw, 

tj. 

zasadności  takiego  żądania  i  jest  zobowiązany  dokonać  zapłaty  jedynie  w  oparciu 

o 

oświadczenie  zamawiającego  Jak  przykładowo  wskazała  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

w wyroku  z  dnia  7 marca  2017 r. 

(KIO 364/17) „wymóg poświadczenia podpisu na żądaniu 

zapłaty nie jest warunkiem w rozumieniu art. 89 KC, gdyż w świetle tegoż przepisu warunek 

to  zdarzenie  przyszłe  i  niepewne,  zaś  forma  pisemna  z  podpisami  notarialne 

poświadczonymi to szczególna forma czynności prawnej art. 73 § 2 KC, art. 75 KC, czy art. 

79  KC

.  W  ocenie  Izby  trudno  jest  przyjąć  za  zdarzenie  niepewne  wykonanie  czynności 

poświadczenia  własnoręcznego  podpisu  przez  notariusza,  czy  bank  skoro  obowiązek 

dokonywania przez te podmioty takich czynności wynika z przepisów ustawy.” 

Jednakże  wymaga  zauważenia,  iż  w  Postępowaniu  Zamawiający  nie  tylko  wymagał,  aby 

gwarancja  była  bezwarunkowa,  ale  również  został  postawiony  w  treści  SIWZ  wymóg,  aby 

dokonanie 

zapłaty  nie  było  uzależnione  od  „przedłożenia  dodatkowych  dokumentów 

z 

wyjątkiem dokumentu potwierdzającego umocowanie do działania w imieniu PFRON.  (pkt 

IX.5 SIWZ)

” 

W  ocenie  Izby  poświadczenie  podpisów  osób  uprawnionych  do  zaciągania  zobowiązań 

w 

imieniu  Zamawiającego  stanowi  sposób  przedstawienia  przez  beneficjenta  żądania 

zapłaty, którego celem jest potwierdzenie umocowania do działania w imieniu beneficjenta, a 

zatem  w 

stanie  faktycznym  niniejszej  sprawie  należy  je  zaliczyć  do  „dokumentów 

potwierdzających umocowanie do działania w imieniu Zamawiającego”.  

W zw

iązku z powyższym Izba uznała, iż zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp 

nie potwierdził się. 

Biorąc  pod  uwagę  powyższy  stan  rzeczy  ustalony  w  toku  postępowania,  Izba  orzekła,  jak 

w sentencji, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp.  

O koszt

ach postępowania odwoławczego Izba orzekła na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp 

oraz § 3 pkt 1 i 2 i § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 

2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów 

k

osztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze 

zm.), stosownie do wyniku postępowania. 

Przewodniczący:    …..……………………………