KIO 864/17, KIO 872/17 WYROK dnia 17 maja 2017 r.

Sygn. akt: KIO 864/17, KIO 872/17 

WYROK 

z dnia 17 maja 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:             Piotr Cegłowski 

po rozpoznaniu na rozprawie  w dniu 15 maja 2017 r. w Warszawie odwołania  wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej: 

A)  w  dniu  28  kwietnia  2017  r.  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia 

S. S.A.S. w N., (…), F. sp. z o.o. w W., B. sp. z o.o. w P., B. B. B. C. sp. z 

o.o. sp. k. w W. (sygn. akt KIO 864/17), 

B)  w dniu 2 maja 2017 r. przez wykonawcę 

S. S.A. w P., (…) (sygn. akt KIO 872/17) 

w postępowaniu prowadzonym przez 

PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. w W. 

przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

T. sp. z o.o. 

w  W.  oraz  K.  &  A.  sp.  z  o.o.  w  W.,  zgłaszających  przystąpienie  do  postępowań 

odwoławczych w sprawach o sygn. akt KIO 864/17, KIO 872/17 po stronie zamawiającego, 

przy  udziale  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

S.  S.A.S.  w 

N.,  (…),  F.  sp.  z  o.o.  w  W.,  B.  sp.  z  o.o.  w  P.,  B.  B.  B.  C.  sp.  z  o.o.  sp.  k.  w  W., 

zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO 

872/17 po stronie zamawiającego, 

przy  udziale  wykonawcy 

S.  S.A.  w  P.,  (…),  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO 864/17 po stronie zamawiającego, 

orzeka: 

umarza  postępowanie  odwoławcze  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  864/17  w  części 

dotyczącej  zaniechania  czynności  udostępnienia  odwołującemu  załączników  do 

protokołu  postępowania,  w  tym  obejmujących  protokoły  z  posiedzenia  komisji 

przetargowej, z powodu uwzględnienia zarzutów przez zamawiającego, 

uwzględnia  odwołanie  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  864/17  i  nakazuje 

zamawiającemu  unieważnienie  czynności  badania  i  oceny  ofert,  unieważnienie 

czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego,  powtórzenie  czynności  badania  i 

oceny ofert, w tym odtajnienie informacji złożonych przez wykonawców wspólnie 

ubiegających się o udzielenie zamówienia T. sp. z o.o. w W. oraz K. & A. sp. z o.o. 

w  W.  tj.  wykazu  osób,  wykazu  dodatkowych  osób  (projektantów),  wykazu  osób 

(projektantów)  zatrudnionych  na  stałe  bezpośrednio  u  wykonawców,  wizualizacji 

przystanków osobowych, zobowiązań do udostępnienia zasobów otrzymanych od 

podmiotów  trzecich,  zastrzeżonych  części  jednolitych  europejskich  dokumentów 

zamówienia,  

umarza  postępowanie  odwoławcze  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  872/17  w  części 

dotyczącej  zaniechania  podania  uzasadnienia  faktycznego  w  zakresie  odmowy 

przyznania  punktacji  odwołującemu  w  kryterium  „dodatkowe  wsparcie 

kluczowego  personelu  zespołu  projektowego”  oraz  części  punktów  w  kryterium 

„wizualizacja  dla  wybranych  przystanków  osobowych”  z  powodu  uwzględnienia 

zarzutów przez zamawiającego, 

umarza  postępowanie  odwoławcze  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  872/17  w  części 

dotyczącej  oceny  oferty  odwołującego  w  kryterium  „wizualizacja  dla  wybranych 

przystanków osobowych” z powodu cofnięcia odwołania w tym zakresie, 

w pozostałym zakresie oddala odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 872/17, 

6.  kosztami  postępowania  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  864/17  obciąża

  w  ½  PKP  Polskie 

Linie  Kolejowe  S.A.  w  W.  zaś  w  ½  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o 

udzielenie zamówienia 

T. sp. z o.o. w W. oraz K. & A. sp. z o.o. w W. i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15.000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnastu  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawców 

wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

S. S.A.S. w N., (…), F. sp. z 

o.o. w W., B. sp. z o.o. w P., B. B. B. C. sp. z o.o. sp. k. w W. tytułem wpisu od 

odwołania  oraz  kwotę  3.600  zł  (słownie:  trzech  tysięcy  sześciuset  złotych  zero 

groszy) tytułem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika odwołującego, 

zasądza  od 

PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  w  W.  na  rzecz  wykonawców 

wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

S. S.A.S. w N., (…), F. sp. z 

o.o. w W., B. sp. z o.o. w P., B. B. B. C. sp. z o.o. sp. k. w W. kwotę 9.300 zł 

00 gr (słownie: dziewięciu tysięcy trzystu złotych zero groszy), 

zasądza od wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

T. 

sp.  z  o.o. w  W.  oraz  K.  &  A.  sp.  z  o.o. w  W.  na  rzecz  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

S.  S.A.S. w  N.,  (…),  F.  sp.  z  o.o. w 

W., B. sp. z o.o. w P., B. B. B. C. sp. z o.o. sp. k. w W. kwotę 9.300 zł 00 gr 

(słownie: dziewięciu tysięcy trzystu złotych zero groszy), 

7.  kosztami postępowania w sprawie o sygn. akt KIO 872/17 obciąża

 wykonawcę S. S.A. w 

P., (…) i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15.000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnastu  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

S. 

S.A. w P., (…) tytułem wpisu od odwołania oraz kwotę 3.600 zł 00 gr (słownie: 

trzech  tysięcy  sześciuset  złotych  zero  groszy)  tytułem  kosztów  wynagrodzenia 

pełnomocnika zamawiającego, 

zasądza od wykonawcy

 S. S.A. w P., (…) na rzecz PKP Polskie Linie Kolejowe 

S.A. w W. kwotę 3.600 zł 00 gr (słownie: trzech tysięcy sześciuset złotych zero 

groszy),  stanowiącej  uzasadnione  koszty  strony  poniesione  z  tytułu 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w 

Warszawie. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Sygn. akt: KIO 864/17, KIO 872/17 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający – PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. w W. – prowadzi w trybie przetargu 

nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z 

dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze 

zm.),  zwanej  dalej  „ustawą  Pzp”,  którego  przedmiotem  jest  „wykonanie  dokumentacji 

projektowej  oraz  prowadzenie  nadzoru  autorskiego  dla  realizacji  przebudowy  linii 

ś

rednicowej w W. w ramach projektu POIiŚ 5.1-13 pn: <Prace na linii średnicowej w W. na 

odcinku W. W. – W. Z.>”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej 18 listopada 2016 r. nr 2016/S 223-407017. 

21 kwietnia 2017 r. zamawiający zawiadomił wykonawców wspólnie ubiegających się 

o udzielenie zamówienia S. S.A.S. w N., (…), F. sp. z o.o. w W., B. sp. z o.o. w P., B. B. B. 

C. sp. z o.o. sp. k. w W., zwanych dalej „odwołującym S.” oraz wykonawcę S. S.A. w P., (…), 

zwanego dalej „odwołującego S.”, o odrzuceniu oferty odwołującego S., punktacji przyznanej 

ofercie  odwołującego  S.  oraz  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia T. sp. z o.o. w W. oraz K. 

&  A.  sp.  z  o.o.  w  W.,  zwanych  dalej  „przystępującym  T.”.  W  dniu  28  kwietnia  2017  r. 

odwołujący  S.,  zaś  w  dniu  2  maja  2017  r.  odwołujący  S.  wnieśli  odwołania  do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej. Postępowania odwoławcze wywołane wniesionymi odwołaniami 

oznaczono odpowiednio sygn. akt KIO 864/17 oraz sygn. akt KIO 872/17. 

Odwołujący S. wniósł odwołanie wobec: 

1)  czynności odrzucenia oferty odwołującego, 

2)  zaniechania  czynności  poprawienia  w  ofercie  odwołującego  S.  omyłki  polegającej  na 

niezgodności treści oferty z treścią SIWZ, 

3)  zaniechania  czynności  odtajnienia  informacji  złożonych  przez  przystępującego  T.  tj. 

wykazu  osób,  wykazu  dodatkowych  osób  (projektantów),  wykazu  osób  (projektantów) 

zatrudnionych  na  stałe  bezpośrednio  u  wykonawców,  wizualizacji  przystanków 

osobowych, zobowiązań do udostępnienia zasobów otrzymanych od podmiotów trzecich, 

zastrzeżonych części jednolitych europejskich dokumentów zamówienia, 

4)  zaniechania  czynności  udostępnienia  odwołującemu  S.  załączników  do  protokołu 

postępowania, w tym obejmujących protokoły z posiedzenia komisji przetargowej 

Odwołujący S. zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

1)  art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez odrzucenie oferty odwołującego S. jako niezgodnej z treścią 

Specyfikacji  Istotnych Warunków  Zamówienia  (SIWZ),  mimo  iż  brak  było  przesłanek  do 

zastosowania wskazanego przepisu; 

2)  art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp przez  zaniechanie poprawienia  w ofercie odwołującego S. innej 

omyłki  polegającej  na  niezgodności  oferty  z  SIWZ,  niepowodującej  istotnych  zmian  w 

treści oferty odwołującego S.; 

3)  art.  8  ust.  1-3  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  Pzp  w  zw.  z  art.  11  ust.  4  ustawy  o  zwalczaniu 

nieuczciwej konkurencji przez zaniechanie odtajnienia całości oferty przystępującego T., 

mimo  iż  zastrzeżone  informacje  nie  spełniają  przesłanek  uznania  ich  za  tajemnicę 

przedsiębiorstwa, a wykonawca nie wykazał zasadności dokonanego zastrzeżenia; 

4)  art.  96 ust.  2  i  3  Pzp  w  zw.  z  art.  8  ust.  1  Pzp w  zw.  z  §  4  ust. 1  i  5  rozporządzenia  w 

sprawie  protokołu  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  dalej: 

„rozporządzenie  w  sprawie  protokołu”,  przez  zaniechanie  udostępnienia  odwołującemu 

S.  załączników  do  protokołu  z  postępowania  obejmujących  protokoły  z  posiedzenia 

komisji przetargowej; 

5)  art. 7 ust. 1 i 3 Pzp przez niezapewnienie zachowania zasady uczciwej konkurencji oraz 

równego  traktowania  wykonawców  (w  związku  z  naruszeniem  wyżej  wymienionych 

przepisów  ustawy)  oraz  udzielenie  zamówienia  wykonawcy  wybranemu  niezgodnie  z 

przepisami  ustawy,  a  także  inne  przepisy  wskazane  lub  wynikające  z  uzasadnienia 

odwołania. 

Odwołujący S. wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1)  unieważnienia  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  w  tym  unieważnienia 

czynności odrzucenia oferty odwołującego S.; 

2)  dokonania  powtórnej  czynności  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty 

odwołującego S.; 

3)  ujawnienia  zastrzeżonych  części  oferty  przystępującego  T.t,  w  zakresie,  w  jakim  nie 

spełniają przesłanek uznania za tajemnicę przedsiębiorstwa; 

4)  udostępnienia  odwołującemu  S.  załączników  do  protokołu  z  postępowania,  w 

szczególności protokołów posiedzenia komisji przetargowej; 

5)  poprawienia w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp omyłki w ofercie odwołującego S. w sposób 

wynikający z uzasadnienia odwołania; 

6)  dokonania powtórnej czynności wyboru oferty najkorzystniejszej. 

W  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  S.  podniósł,  że  odrzucenie  jego  oferty  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp było całkowicie bezzasadne, bowiem w zaistniałym stanie 

faktycznym została spełniona przesłanka do zastosowania art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp, a nie do 

odrzucenia  oferty  odwołującego.  Wywiódł,  że  uchybienie  po  stronie  odwołującego  S.  ma 

charakter wyłącznie formalny, a w konsekwencji, w jego ocenie, nie zachodzą podstawy do 

stwierdzenia,  że  treść  oferty  jest  sprzeczna  z  treścią  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia.  Argumentował,  że  celem  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

nie  jest  dokonanie  wyboru  oferty  najbardziej  poprawnej  formalnie  z  SIWZ,  lecz  dokonanie 

wyboru  oferty  z  najniższą  ceną  lub  przedstawiającej  najkorzystniejszy  bilans  ceny  i  innych 

kryteriów  odnoszących  się  do  przedmiotu  zamówienia.  Brak  spełnienia  wymogów 

formalnych,  nieodnoszących  się  stricte  do  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  nie  może 

skutkować odrzuceniem oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp. 

Odwołujący  S.  wywodził,  że  zgodnie  z  treścią  wzoru  formularza  ofertowego 

stanowiącego załącznik nr 1 do IDW wykonawca w pkt 4 był zobowiązany wskazać, za jaką 

cenę  netto  oraz  cenę  brutto  zrealizuje  przedmiotowe  zamówienie,  w  tym  wykonawca 

powinien  był  podać  wynagrodzenie  należne  „z  tytułu  wykonania  dokumentacji  projektowej” 

oraz  „z  tytułu  pełnienia  nadzoru  autorskiego”.  W  dalszej  kolejności,  w  tabeli  zawartej  w 

formularzu  ofertowym,  należało  wskazać  „wartość  prac  projektowych  (z  decyzjami 

administracyjnymi)  dla  poszczególnych  zakresów”  prac  z  podziałem  na  8  odcinków.  W 

załączniku nr 1A do IDW (załącznik do formularza ofertowego) wykonawca zobowiązany był 

do wskazania wynagrodzenia za poszczególne zakresy prac obejmujące etap I - „wykonanie 

prac  projektowych”  oraz  etap  II  -  „udzielanie  odpowiedzi  na  pytania  oferentów  na  etapie 

przetargu  na  wyłonienie  wykonawcy  prac  projektowych  i  robót  budowlanych”.  Odwołujący 

argumentował,  że  w  treści  złożonego  formularza  ofertowego  wskazał  wysokość 

wynagrodzenia przysługującego z tytułu wykonania dokumentacji projektowej (19 883 775,00 

netto, 24 457 043, 25 zł brutto) oraz wynagrodzenia za pełnienie nadzoru autorskiego (1 015 

000,00  zł  netto,  1  248  450,00  brutto).  W  tabeli  formularza  ofertowego  „wartość  prac 

projektowych”  (dotyczącej  wynagrodzenia  za  poszczególne  odcinki)  odwołujący  S.  wskazał 

łączne  wynagrodzenie  za  wykonanie  dokumentacji  projektowej  oraz  pełnienie  nadzoru 

autorskiego  -  w  odniesieniu  do  każdego  z  wyszczególnionych  odcinków.  Przedmiotowa 

kwestia była podstawą wystosowania przez  zamawiającego wezwania  na podstawie art. 87 

ust. 1 Pzp, w którym zamawiający zwrócił się do odwołującego S. o wyjaśnienie, czy w ww. 

tabeli zostało uwzględnione zarówno wynagrodzenie za prace projektowe, jak i usługi z tytułu 

ś

wiadczenia  nadzoru  autorskiego.  W  odpowiedzi  na  tak  sformułowane  wezwanie, 

odwołujący potwierdził, że taka okoliczność miała miejsce. 

Odwołujący  S.  wywodził,  że  pomiędzy  stronami  bezspornym  jest,  że  w  tabeli 

znajdującej  się  w  formularzu  ofertowym  zawierającej  podział  prac  z  wyszczególnieniem  na 

odcinki,  odwołujący  wskazał  zamawiającemu  wynagrodzenie  łączne  za  wykonanie  prac 

projektowych  oraz  za  pełnienie  nadzoru  autorskiego.  Zwracał  jednak  uwagę,  że  powyższe 

nie  może  być  podstawą  odrzucenia  oferty  odwołującego  S.,  bowiem  omyłka  zaistniała  przy 

wypełnianiu  formularza  nie  ma  charakteru  istotnego,  a  zakres  zobowiązania  ofertowego 

odwołującego  S.  w  aspekcie  merytorycznym  odpowiada  wymaganiom  sformułowanym  w 

SIWZ i gwarantuje realizację umowy zgodnie z jej postanowieniami. 

Odwołujący  S.  argumentował,  że  podał  ogólną  wartość  wynagrodzenia  za  prace 

projektowe  i  usługi  związane  z  pełnieniem  nadzoru  autorskiego  w  związku  z  czym  podział 

wynagrodzenia  w  ofercie  odwołującego  na  te  rodzaje  prac  jest  jasny.  Wynagrodzenie  za 

wykonanie  dokumentacji  projektowej  ma  charakter  ryczałtowy.  Zaistniała  w  ofercie  omyłka 

nie ma zatem wpływu na ocenę oferty pod kątem kryteriów sformułowanych w treści SIWZ, 

jak  również  na  realizację  przedmiotu  umowy.  Zamawiający  w  uzasadnieniu  informacji  o 

odrzuceniu  oferty  odwołującego  S.  wskazał  co  prawda,  że  kwoty  z  tabeli  mają  być 

przeniesione  do  umowy  (§6  ust.  1  wzoru  umowy),  jednak  wskazanie  wysokości 

wynagrodzenia  za  prace  projektowe  z  podziałem  na  odcinki  nie  będzie  stanowić  podstawy 

rozliczeń  dokonywanych  pomiędzy  stronami.  Wynika  to  w  sposób  jednoznaczny  z 

omówionych poniżej postanowień SIWZ i przyszłej umowy.  

Odwołujący  S.  wywiódł,  że  zgodnie  z  pkt  6  formularza  ofertowego  wykonawcy 

deklarowali  realizację  zadania  według  harmonogramu  rzeczowo  -  finansowego. 

Przedmiotowy  harmonogram  rzeczowo  -  finansowy  będzie  stanowił  podstawę  do 

dokonywania rozliczeń pomiędzy stronami z tytułu realizacji prac obejmujących wykonywanie 

dokumentacji projektowej, na co wskazują postanowienia wzoru umowy, w tym: 

§6 ust. 5 wzoru umowy (zasady rozliczeń) 

„Płatność  za  wykonanie  zobowiązań,  o  których  mowa  w  ust.  1  pkt  1  nastąpi  w  drodze 

płatności częściowych zgodnie z harmonogramem rzeczowo - finansowym. ” 

§6 ust. 11 wzoru umowy (zasady rozliczeń) 

„Podstawą  wystawienia  przez  Wykonawcę  faktur  częściowych  dla  wynagrodzenia  z  tytułu 

opracowania  dokumentacji  projektowej  oraz  faktury  końcowej  będą  Protokoły  Odbioru,  o 

których  mowa  w  57  niniejszej  Umowy,  sporządzone  dla  etapów  wyszczególnionych  w 

Harmonogramie  Rzeczowo  -  Finansowym,  podpisane  przez  upoważnionych  przedstawicieli 

Zamawiającego. ” 

§7 ust. 1 wzoru umowy (odbiory) 

„Każdorazowo,  przekazywanie  dokumentacji  stanowiącej  przedmiot  zamówienia  będzie 

dokonywane  w  siedzibie  Zamawiającego,  w  terminach  określonych  w  Harmonogramie 

Rzeczowo - Finansowym (...)” 

§13 ust. 5 wzoru umowy (rozwiązanie umowy) 

„W protokole, o którym mowa w ust. 4, Strony określą prace wykonane przez Wykonawcę i 

odebrane  przez  Zamawiającego  zgodnie  z  postanowieniami  niniejszej  Umowy. Wykonawcy 

przysługuje  część  wynagrodzenia  za  prace  wykonane  i  odebrane  przez  Zamawiającego  w 

kwocie odpowiadającej wynagrodzeniu za te prace - określone w Harmonogramie Rzeczowo 

- Finansowym”. 

Odwołujący  S.  wywiódł  także,  że  harmonogram  rzeczowo  -  finansowy  jest 

dokumentem  zawierającym  zestawienie  stanowiące  załącznik  nr  2  do  umowy,  zawierający 

terminy wykonania poszczególnych części i rodzajów prac wchodzących w skład przedmiotu 

zamówienia  wraz  z  ceną  za  te  części  i  prace  (§1  pkt  12  wzoru  umowy).  Co  istotne, 

harmonogram  rzeczowo  -  finansowy  jest  dokumentem  odpowiadającym  pod  względem 

zawartych  informacji  załącznikowi  nr  1a  do  formularza  ofertowego  (prace  projektowe 

wskazane dla etapu I i etapu II), który został prawidłowo wypełniony przez odwołującego S., 

czego zamawiający nie kwestionował. Z treści dokumentacji przetargowej wynika zatem, że 

tabela  zawarta  w  formularzu  ofertowym  o  rozłożeniu  wynagrodzenia  za  wykonanie  prac 

projektowych  na  poszczególne  odcinki  ma  charakter  informacyjny  i  zasadniczo  nie  wpływa 

na realizację umowy, a w szczególności na zasady wzajemnych rozliczeń na etapie realizacji 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  Innymi  słowy,  kwoty  prac  projektowych 

przypadające na każdy z 8 odcinków w tabeli zawartej w formularzu ofertowym, mimo iż są 

transponowane  do  umowy,  nie  stanowią  podstawy  do  dokonywania  płatności,  bowiem  w 

przypadku wynagrodzenia obejmującego wykonanie dokumentacji projektowej podstawą do 

zapłaty  wynagrodzenia,  dokonywania  odbiorów  etc.  jest  harmonogram  rzeczowo  - 

finansowy. 

Z  informacji  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego  wynika,  że  zamawiający  uznał,  że 

formalny obowiązek wskazania wynagrodzenia za prace projektowe za poszczególne odcinki 

ma  istotny  wpływ  na  treść  oferty.  Biorąc  jednak  pod  uwagę  fakt,  że  wskazanie 

wynagrodzenia z podziałem na prace projektowe wykonywane na poszczególnych odcinkach 

nie  ma  znaczenia  dla  harmonogramu  rzeczowo  -  finansowego  (a  tym  samym  dla  zasad 

zapłaty wynagrodzenia) omyłka popełniona przez odwołującego S. pozostaje bez wpływu na 

zakres zobowiązania ofertowego odwołującego mającego wpływ na przedmiot zamówienia. 

Odwołujący  S.  wskazywał,  że  w  świetle  postanowień  dokumentacji  przetargowej 

obowiązującej  w  postępowaniu,  zmiana  tabeli  zawartej  w  formularzu  ofertowym 

odwołującego  S.  w  ten  sposób,  że  odwołujący  przedstawi  w  niej  wyłącznie  wartości  prac 

projektowych nie będzie zmianą istotną. Wskazanie wartości prac projektowych z podziałem 

na  8  odcinków  ma  charakter  pomocniczy  i  pozostaje  bez  wpływu  na  zasady  zapłaty 

należnego wykonawcy wynagrodzenia, które będą dokonywane w oparciu o inny dokument - 

harmonogram rzeczowo - finansowy. 

Zdaniem  odwołującego  S.  nieuzasadnione  są  również  wątpliwości  podniesione  w 

uzasadnieniu odrzucenia oferty odwołującego, iż zamawiający nie jest w stanie samodzielnie 

ustalić,  jakie  powinny  być  poprawne  wartości  wynagrodzenia  prac  projektowych  dla 

poszczególnych odcinków. Prawidłową metodą było przyjęcie  zasady proporcjonalności - w 

taki  też  sposób  odwołujący  S.  dokonywał  wyceny  poszczególnych  odcinków,  określając  dla 

każdej  z  pozycji  tabeli  odpowiednie  (proporcjonalnie)  wartości,  co  wynikało  z  ciążącego  na 

wykonawcy obowiązku określenia ceny w sposób adekwatny od przedmiotu zamówienia (art. 

90  Pzp).  Dla  zamawiającego,  który  jest  profesjonalistą  oczywistym  jest,  że  koszt  nadzoru 

określany  jest  co  do  zasady  jako  określony  procent  (proporcja)  wartości  dokumentacji 

projektowej.  Ta  zasada  wyceny  przyjęta  została  między  innymi  w  „Środowiskowych 

zasadach wyceny prac projektowych” Izby Projektowania Budowlanego. W niniejszej sprawie 

wynagrodzenie  za  prace  projektowe  (mające  charakter  ryczałtowy)  było  określane  na 

podstawie  udostępnionej  przez  zamawiającego  dokumentacji  postępowania,  która  określiła 

sztywne (procentowe) proporcje wynagrodzenia za poszczególne etapy (załącznik nr 1A do 

formularza  ofertowego).  Zamawiający,  podobnie  jak  odwołujący,  bazując  na  podstawie 

posiadanej  wiedzy  i  doświadczeniu  powinien  przyjąć,  że  natężenie  prac  związanych  z 

pełnieniem  nadzorów  na  poszczególnych  odcinkach  (a  więc  także  wynagrodzenie)  będzie 

proporcjonalne  do  wynagrodzenia  za  prace  projektowe  na  tych  samych  odcinkach. 

Wyliczenie przyjętej proporcji wynika z obliczenia matematycznego w ten sposób, że wartość 

netto  prac  projektowych  zostanie  przemnożona  przez  kwotę  wykonania  danego  odcinka  z 

tabeli formularza ofertowego oraz podzielona przez ogólną wartość wszystkich prac, tj. prac 

projektowych  oraz  nadzoru  autorskiego.  Odrzucenie  oferty  za  jej  niezgodność  z 

wymaganiami  z  SIWZ  powinna  mieć  miejsce  dopiero  w  przypadku  stwierdzenia  jej 

nieusuwalnego  charakteru.  Tym  samym,  zamawiający  przed  podjęciem  przedmiotowej 

czynności  powinien  sprawdzić,  czy  nie  ma  możliwości  sanowania  omyłki  powodującej 

niezgodność oferty z SIWZ, a dopiero później zastosować ostateczną sankcję w postaci art. 

89 ust. 1 pkt 2 Pzp. 

Niezależnie od powyższego, odwołujący S. podniósł, iż w związku z tym, że omyłka z 

art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp nie musi mieć charakteru „oczywistego”, to zamawiający w przypadku 

zaistnienia  wątpliwości  co  do  sposobu  poprawienia  omyłki  miał  możliwość  skierowania 

wezwania  do  udzielenia  wyjaśnień  w  trybie  art.  87  ust.  1  Pzp.  Uprzednio  wystosowane  do 

odwołującego  wezwanie  zawierało  jedynie  pytanie,  czy  wartości  z  tabeli  obejmują  dwa 

rodzaje  prac,  na  co  odwołujący  odpowiedział  -  zgodnie  z  zakresem  wezwania  -  w  sposób 

twierdzący. 

Co  do  zarzutu  zaniechania  odtajnienia  oferty  przystępującego  T.  odwołujący  S. 

podniósł,  że  wnioskiem  z  24  kwietnia  2017  r.  wystąpił  do  zamawiającego  o  udostępnienie 

dokumentacji  postępowania  w  tym  oferty  złożonej  przez  przystępującego  T.  W  odpowiedzi 

na  powyższy  wniosek  zamawiający  odmówił  27  kwietnia  2017  r.  udostępnienia  niektórych 

dokumentów  zawartych  w  ofercie,  powołując  się  na  okoliczność,  że  przystępujący  T., 

zastrzegł jako tajemnicę przedsiębiorstwa informacje: 

a)  dotyczące wykazu osób na potwierdzenie spełniania warunku udziału w postępowaniu, 

b)  dokumentów  podlegających  punktacji  w  ramach  ustalonych  w  pkt  19.7  SIWZ  kryteriów 

oceny ofert - wykazu dodatkowych osób (projektantów), którymi dysponuje wykonawca, i 

które będą uczestniczyć w wykonaniu zamówienia jako wsparcie kluczowego personelu, 

wykazu  osób  (projektantów)  z  kluczowego  personelu  wskazanych  do  realizacji 

zamówienia  zatrudnionych  na  stałe  bezpośrednio  u  wykonawców,  tj.  w  ramach 

bezterminowej  umowy  o  pracę,  jak  również  wizualizacji  dla  wybranych  przystanków 

osobowych, 

c)  zobowiązań do udostępniania zasobów otrzymanych od podmiotów trzecich, 

d)  części lub całości jednolitych europejskich dokumentów zamówienia (JEDZ). 

Odwołujący  S.  podniósł,  że  kwestionuje  zasadność  zastrzeżenia  ww.  informacji jako 

tajemnicy przedsiębiorstwa, bowiem nie spełniają one przesłanek określonych w art. 11 ust. 

4 uznk. Wywiódł, że w celu skutecznego zastrzeżenia tajemnicy przedsiębiorstwa, konieczne 

jest  nie  tylko  wykazanie,  iż  dane  informacje  spełniają  obiektywne  przesłanki  uznania  za 

tajemnicę  przedsiębiorstwa  w  rozumieniu  art.  11  ust.  4  uznk,  ale  również  -  prawidłowe 

wykazanie  tego  faktu  nie  później  niż  w  dniu  składania  ofert.  Brak  złożenia  w  ofercie 

uzasadnienia lub też złożenie niedostatecznie przekonującego uzasadnienia skutkować musi 

odtajnieniem  przedmiotowych  informacji.  Obowiązek  zbadania  prawidłowości  dokonanego 

przez wykonawcę zastrzeżenia spoczywa na zamawiającym.  

W  myśl  art.  11  ust.  4  uznk  przez  tajemnicę  przedsiębiorstwa  rozumie  się 

nieujawnione 

do 

wiadomości 

publicznej 

informacje 

techniczne, 

technologiczne, 

organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do 

których  przedsiębiorca  podjął  niezbędne  działania  w  celu  zachowania  ich  poufności.  Tym 

samym, określona informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli spełnia łącznie trzy 

warunki: 

a)  ma  charakter  techniczny,  technologiczny,  organizacyjny  przedsiębiorstwa  lub  posiada 

wartość gospodarczą, 

b)  nie została ujawniona do wiadomości publicznej, 

c)  podjęto w stosunku do niej niezbędne działania w celu zachowania poufności. 

Nie  można  uznać  za  skuteczne  zastrzeżenia  jawności  oferty  jedynie  w  celu 

uniemożliwienia  innym  wykonawcom  weryfikacji  ich  prawidłowości,  bez  względu  na 

rzeczywiste  spełnienie  przesłanek  umożliwiających  zastrzeżenie  informacji  jako  tajemnicy 

przedsiębiorstwa.  Utrzymanie  przez  zamawiającego  takiego  zastrzeżenia,  stanowi  rażące 

naruszenie  nie  tylko  art.  8  ust.  1-3  Pzp,  ale  również  zasady  równego  traktowania 

wykonawców  i  poszanowania  zasad  uczciwej  konkurencji.  Jako  szczególny  przypadek 

takiego  działania,  zmierzającego  przede  wszystkim  do  utrudnienia  innym  wykonawcom 

skorzystania  z  przysługujących  im  środków  ochrony  prawnej  wobec  czynności 

zamawiającego,  jest  utajnienie  samego  uzasadnienia  czy  też  wyjaśnień  dołączonych  do 

oferty  w  celu  wykazania  zasadności  dokonanego  zastrzeżenia,  mimo  iż  one  same  nie 

zawierają lub zawierają w stopniu znikomym, jakiekolwiek informacje, które mogłyby  zostać 

uznane  za  tajemnicę  przedsiębiorstwa.  Zważywszy,  iż  takie  uzasadnienie  dotyczące 

informacji  zastrzeżonych  w  przedmiotowym  postępowaniu  zupełnie  lub  też  w  znikomym 

stopniu  ujawnia  jakiekolwiek  informacje  ujawnione  w  zastrzeżonej  części  dokumentacji,  nie 

sposób  uznać  za  zasadne  zaniechania  ich  ujawnienia.  Wskazywał,  iż  w  sytuacji,  w  której 

wykonawca  zastrzega  jawność  całej  treści  przedmiotowego  uzasadnienia,  konieczne  jest 

również  wykazanie,  iż  cała  ich  treść również  spełnia  wszystkie  z  przesłanek  określonych  w 

art.  11  ust.  4  uznk.  Nie  jest  bowiem  możliwe  całościowe,  ogólne  zastrzeżenie  całości 

dokumentów jako tajemnica przedsiębiorstwa, tylko ze  względu na to, iż  w ich treści mogły 

znaleźć  się  pojedyncze  informacje,  które  zdaniem  wykonawcy  stanowią  tajemnicę 

przedsiębiorstwa. Utajnieniu mogą podlegać jedynie konkretne informacje - słowa/wyrażenia 

- które spełniają wszystkie warunki wymagane dla zastosowania wyjątku, o którym mowa w 

art.  8  ust.  3  Pzp.  W  związku  z  powyższym,  odwołujący  S.  wskazał  na  nieprawidłowość 

podtrzymania  zastrzeżenia  tajemnicy  przedsiębiorstwa  w  stosunku  do  uzasadnienia 

zastrzeżenia  informacji  stanowiących  tajemnicę  przedsiębiorstwa  zawartych  w  ofercie 

przystępującego  T.  Przy  czym,  brak  dołączenia  do  oferty  jakiegokolwiek  uzasadnienia  dla 

zastrzeżenia  informacji  jako  tajemnica  przedsiębiorstwa  lub  też  dołączenie  uzasadnienia 

niewykazującego  zaistnienia  wszystkich  przestanek  z  art.  11  ust.  4  uznk,  powinien 

skutkować  ujawnieniem  przedmiotowych  informacji,  ze  względu  na  niedopełnienie 

przesłanek  z  art.  8  ust.  3  Pzp,  jak  również  -  wobec  zaniechania  podjęcia  przez 

przedsiębiorcę  koniecznych  kroków  w  celu  zachowania  poufności  przedmiotowych 

informacji. 

Uzasadniając  zastrzeżenie  informacji  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa,  wykonawca 

powinien w stosunku do każdej z zastrzeżonych informacji wskazać i udowodnić, iż spełniają 

przesłanki  z  art.  11  ust.  4  uznk.  Nie  jest  wystarczające  przy  tym  jedynie  twierdzenie 

wykonawcy,  iż  informacja  takie  przesłanki  spełnia,  ale  konieczne  jest  tego  konkretne 

wykazanie, w odniesieniu nie tylko do rodzaju zastrzeżonych informacji, ale do konkretnych 

danych  podlegających  zastrzeżeniu  przez  wykonawcę.  Za  nieuzasadnione  należy  również 

uznać  zastrzeżenie  całości  dokumentów,  w  sytuacji,  gdy  mogą  one  zawierać  także 

informacje nie zasługujące na ochronę jako tajemnica przedsiębiorstwa. 

Odwołujący  wskazał  także,  iż  zastrzeżenie  jawności  nie  może  być  skuteczne  w 

zakresie,  w  jakim  obejmuje  informacje  zawarte  w  wykazie  osób,  wykazach  dodatkowych 

osób,  które  podlegały  punktacji,  w  tym  części  JEDZ  odnoszących  się  do  informacji  o 

osobach  -  w  zakresie  wykazu  osób.  Do  informacji  niepodlegających  zastrzeżeniu  mogą 

należeć  w  szczególności  informacje  dotyczące  kwalifikacji  i  doświadczenia  osób  (wymóg 

zawarty w specyfikacji), zajmowanych przez nich stanowisk i ilości „zaoferowanych” osób na 

poszczególne  stanowiska.  Każdorazowo  badaniu  powinna  też  podlegać  zasadność 

zastrzeżenia imion i nazwisk, jak również podstaw dysponowania daną osobą, bowiem mogą 

występować okoliczności, w których fakt dysponowania daną osobą przez wykonawcę został 

ujawniony  do  publicznej  wiadomości  (a  zatem  nie  spełnia  ustawowych  przestanek  uznania 

za tajemnicę przedsiębiorstwa), np. w sytuacji wskazania wykazu osób w jawnych umowach 

o zamówienie publiczne zawartych przez danego wykonawcę. 

Odwołujący  S.  argumentował,  że  w  przedmiotowej  sprawie  w  wykazie  dodatkowych 

projektantów  należało  podać  po  jednej  osobie  ponad  warunek  minimalny  (przy  zachowaniu 

analogicznych  wymogów  co  do  opisu  doświadczenia),  natomiast  w  wykazie  kluczowego 

personelu zatrudnionego na umowę o pracę należało  wskazać liczbę osób zatrudnionych u 

wykonawcy  -  spośród  osób  wskazanych  na  potwierdzenie  spełniania  warunku  udziału  w 

postępowaniu.  Nie  sposób  uznać,  że  wykazanie  odpowiedniej  ilości  osób  z  uprawnieniami 

budowlanymi  może  być  informacją  newralgiczną  dla  wykonawcy  ubiegającego  się  o 

udzielenie  zamówienia  w  wielu  postępowaniach.  Dodatkowo  wskazywał,  że  ewentualne 

powoływanie  się  w  uzasadnieniu  wyjaśnień  tajemnicy  na  stosowanie  w  umowach  klauzul 

poufności  czy  obowiązywanie  w  przedsiębiorstwach  regulaminów  bezpieczeństwa  jest 

powszechną  na  rynku  praktyką  i  samo  w  sobie  nie  dowodzi  prawidłowości  zastrzeżenia 

informacji jako tajemnicy. 

Odwołujący  podnosił  także,  że  zgodnie  z  pkt  19.7.4  SIWZ  ocenie  zamawiającego 

podlegać będą wizualizacje kolejowego przystanku osobowego W. O. oraz przystanku W. P. 

wraz  z  krótkim  (nie  więcej  niż  2  str.  A4)  opisem  technicznym.  Nie  sposób  uznać,  że 

przedmiotowy dokument stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa. Przede wszystkim, jest to tylko 

rodzaj  „wstępnej  koncepcji”  a  nie  szczegółowego  rozwiązania  technicznego  w  związku  z 

czym,  dokument  ten  nie  ujawnia  szczególnego  know-how  wykonawców.  Wizualizacja 

przystanków  kolejowych  będzie  dostępna  nieograniczonej  liczbie  pasażerów  w  momencie 

ich  wybudowania.  Nie  można  uznać,  że  określona  informacja  może  stanowić  tajemnicę  na 

etapie  postępowania  przetargowego,  mimo  iż  na  etapie  realizacji  umowy  może  być 

powszechnie dostępna. 

Odwołujący  argumentował  ponadto,  że  zobowiązania  do  udostępnienia  zasobów  - 

informacje o tym, z jakimi konkretnie podmiotami wykonawcy będą współpracowali na etapie 

realizacji umowy znalazły się w ofercie przystępującego T. i JEDZ złożonych dla podmiotów 

trzecich. Informacja o współpracy z konkretnymi podmiotami w niniejszym postępowaniu nie 

jest  zatem  tajemnicą  w  związku  z  czym,  bezzasadne  jest  utrzymanie  utajnienia  treści 

zobowiązań.  W  tych  okolicznościach,  informacje  o  zakresie  udziału  podmiotów  trzecich  w 

realizacji  zamówienia,  zasobach  jakie  zostały  udostępnione,  charakterze  stosunku,  jaki 

będzie łączył te podmioty z wykonawcami nie powinny stanowić tajemnicy przedsiębiorstwa. 

Co do zarzutu zaniechania udostępnienia odwołującemu S. załączników do protokołu 

odwołujący  wskazał,  że  wnioskiem  z  24  kwietnia  2017  r.  wystąpił  do  zamawiającego  o 

udostępnienie  dokumentacji  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  m.in.  w  zakresie 

protokołów  z  posiedzenia  komisji  przetargowej,  protokołu  z  postępowania,  korespondencji 

prowadzonej  przez  zamawiającego  z  wykonawcami.  W  odpowiedzi  na  tak  sformułowany 

wniosek  zamawiający  przekazał  27  kwietnia  2017  r.  dokumenty  -  protokół  z  postępowania, 

ofertę przystępującego T. wraz z wezwaniami i uzupełnieniami, korespondencję prowadzoną 

z  wykonawcami. W  dokumentach  udostępnionych  odwołującemu  S.  brak  było  protokołów  z 

posiedzeń komisji przetargowej. Protokół z posiedzenia komisji, w szczególności zawierający 

informacje  o  sposobie  dokonania  oceny  ofert  i  przyznanej,  szczegółowej  punktacji  jest 

kluczowy w niniejszym postępowaniu z uwagi na wagę pozacenowych kryteriów oceny ofert. 

W  rozmowie  telefonicznej  zamawiający  przekazał,  że  dokumenty,  o  które  wnioskował 

odwołujący  w  postaci  przedmiotowych  protokołów  są  dokumentami  „wewnętrznymi” 

zamawiającego i nie są udostępniane. 

Nie  sposób  zgodzić  się,  że  protokoły  z  posiedzeń  komisji  są  dokumentem 

nieudostępnianym  wykonawcom  ubiegającym  się  o  udzielenie  zamówienia.  Stosownie  do 

treści  art.  96  ust.  2  Pzp  oferty,  opinie,  biegłych,  oświadczenia,  informacja  z  zebrania,  o 

którym mowa w art. 38 ust. 3, zawiadomienia, wnioski, inne dokumenty i informacje składane 

przez  zamawiającego  i  wykonawców  oraz  umowa  w  sprawie  zamówienia  publicznego 

stanowią  załączniki  do  protokołu.  Z  powołanego  przepisu  art.  96  ust.  2  Pzp  wynika,  że 

sformułowanie załączniki do protokołu należy rozumieć w sposób możliwie szeroki i są nimi 

wszystkie dokumenty występujące w postępowaniu. Nie może budzić wątpliwości fakt, że tak 

kluczowy  dokument,  jak  protokoły  z  posiedzeń  komisji  przetargowej  stanowią  dokument 

związany  z  postępowaniem,  a  tym  samym  powinny  być  załącznikiem  do  protokołu 

podlegającym  udostępnieniu  na  zasadach  wskazanych  w  ustawie.  Zgodnie  z  art.  96  ust.  3 

Pzp protokół wraz z załącznikami jest jawny. Załączniki, za wyjątkiem ofert, są dokumentem 

udostępnianym od momentu wyboru oferty najkorzystniejszej, a zamawiający ma obowiązek 

dokonać  udostępnienia  na  wniosek  wykonawcy  w  sposób  niezwłoczny.  Brak  udostępnienia 

przedmiotowego  dokumentu  stanowi  naruszenie  przepisów  postępowania  i  wpływa  na  brak 

możliwości dokonania weryfikacji prawidłowości przyznanej przez zamawiającego punktacji. 

Odwołujący S. wniósł odwołanie wobec: 

1)  zaniechania  czynności  podania  uzasadnienia  faktycznego  w  zakresie  odmowy 

przyznania punktów odwołującemu S. w kryterium „dodatkowe wsparcie kluczowego 

personelu  zespołu  projektowego"  oraz  części  punktów  w  kryterium  „wizualizacja  dla 

wybranych przystanków osobowych”, 

2)  czynności wyboru oferty najkorzystniejszej. 

Odwołujący S. zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

a)  art.  92  ust.  1  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  podania  uzasadniania  faktycznego  w 

zakresie  odmowy  przyznania  punktów  w  kryterium  „dodatkowe  wsparcie  kluczowego 

personelu  zespołu  projektowego”  oraz  części  punktów  w  kryterium  „wizualizacja  dla 

wybranych przystanków osobowych”; 

b)  art.  91  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  3  ustawy  Pzp  przez  dokonanie  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej 

z 

naruszeniem 

przepisów 

ustawy, 

przez 

wybranie 

jako 

najkorzystniejszej  oferty  wykonawcy,  który  nie  uzyskał  najwyższej  liczby  punktów  w 

kryteriach oceny ofert określonych w SIWZ; 

ewentualnie 

c)  art. 87 ust. 1 przez zaniechanie wezwania odwołującego S. do wyjaśnień treści oferty. 

Odwołujący S. wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1)  unieważnienie czynności badania i oceny ofert; 

2)  powtórzenie czynności badania i oceny ofert i w konsekwencji przyznanie odwołującemu 

S. odpowiedniej ilości punktów w kryteriach oceny ofert. 

W  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  S.  podniósł,  że  21  kwietnia  2017  r. 

zamawiający  przekazał  odwołującemu  S.  informację  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej,  z 

której  wynika,  że  w  kryterium  „dodatkowe  wsparcie  kluczowego  personelu  zespołu 

projektowego”  zamawiający  przyznał  odwołującemu  0  punktów,  a  w  kryterium  „wizualizacja 

dla  wybranych  przystanków  osobowych”  -  11,40  pkt.  Jednak  informacja  ta  nie  zawierała 

uzasadnienia  podstaw  przyznania  określonej  ilości  punktów  ani  uzasadnienia  odmowy 

przyznania  punktów.  Odwołujący  S.  zwrócił  się  do  zamawiającego  o  przekazanie  protokołu 

postępowania,  jednak  również  w  tym  dokumencie  brak  informacji  o  podstawach  odmowy 

przyznania  punktów  w  kryterium  „dodatkowe  wsparcie  kluczowego  personelu  zespołu 

projektowego”  oraz  maksymalnej  ilości  punktów  w  kryterium  „wizualizacja  dla  wybranych 

przystanków osobowych". 

Odwołujący S. podniósł, że „informacja o wyborze najkorzystniejszej oferty” przesłana 

przez  zamawiającego  zawierała  informacje  dotyczące  oferty,  która  została  uznana  za 

najkorzystniejszą,  punktację  pozostałych  ofert  oraz  uzasadnienie  faktyczne  i  prawne 

odrzucenia  jednej  z  ofert.  Informacja  ta  nie  zawierała  jednak  uzasadnienia  faktycznego 

podstaw  przyznania  określonej  punktacji  w  poszczególnych  kryteriach  oceny  ofert.  W 

postępowaniach,  w  których  zamawiający  stosują  pozacenowe  kryteria  ceny  ofert,  gdzie  na 

ocenę  oferty  składa  się  nie  tylko  proste  podstawienie  danych  do  określonego  wzoru,  ale 

wymagana  jest  ocena  poszczególnych  elementów  zaprezentowanych  przez  wykonawcę  w 

ofercie,  zamawiający  ma  obowiązek  wskazać  uzasadnienie  faktyczne  w  zakresie  podstaw 

przyznania określonej punktacji. W przeciwnym razie  wykonawcy nie mają pełnej informacji 

dotyczącej  oceny  ich  ofert,  a  w  efekcie  nie  mogą  zweryfikować  czynności  zamawiającego. 

Brak  wskazania  podstaw  odmowy  przyznania  punktów,  ogranicza  możliwość  odwołującego 

S.  w  zakresie  skorzystania  ze  środków  ochrony  prawnej.  Może  się  od  jedynie  domyślać, 

jakie  były  podstawy  dokonania  oceny.  Zamawiający  przyznając  określoną  ilość  punktów  za 

każdą dodatkową osobę powinien wyjaśnić, którą z osób uznał za spełniającą wymagania, a 

którą  nie  i  dlaczego.  W  przypadku  oceny  oferty  w  kryterium  „wizualizacja  dla  wybranych 

przystanków  osobowych”,  odwołujący  nie  może  się  nawet  domyślać  z  jakiego  powodu 

przyznano mu akurat taką liczbę punktów, zatem odniesienie się do prawidłowości oceny jest 

w  zasadzie  niemożliwe.  W  związku  z  tym  odwołujący  S.  wniósł  o  unieważnienie  czynności 

badania  i  oceny  ofert,  która  już  z  samego  faktu  naruszenia  art.  92  ust.  1  ustawy  Pzp  jest 

wadliwa.  Niezależnie  jednak  od  tej  wady,  czynność  zamawiającego  jest  błędna  również  w 

warstwie materialnej tj. w zakresie sposobu oceny oferty odwołującego. 

Odwołujący  S.  podniósł,  że  załączył  do  oferty  „wykaz  dodatkowych  osób 

(projektantów),  którymi  dysponuje  wykonawca  i  które  będą  uczestniczyć  w  wykonaniu 

zamówienia jako wsparcie kluczowego personelu" sporządzony zgodnie z wzorem zawartym 

w  SIWZ  (strona  44).  Pomimo  przedstawienia  dodatkowych  osób  posiadających  wymagane 

doświadczenie zamawiający przyznał odwołującemu 0 punktów.  

Odwołujący  S.  wywiódł,  że  dla  każdej  z  osób  odwołujący  wskazał  okres  (liczbę  lat) 

doświadczenia na określonym przez zamawiającego stanowisku oraz projekt odpowiadający 

wymaganiom  zamawiającego  (strona  65-73  oferty).  Pomimo  przedstawienia  wszystkich 

informacji  pozwalających  na  dokonanie  oceny,  zamawiający  przyznał  odwołującemu  0 

punktów.  Stąd  też,  niezależnie  od  braku  wskazania  okoliczności  faktycznych,  które  legły  u 

podstaw takiej oceny sama czynność oceny jest wadliwa.

Odwołujący S. argumentował, że 

może  się  jedynie  domyślać,  co  było  przyczyną  odmowy  przyznania  punktów.  Ponieważ 

poniższa argumentacja oparta jest na domysłach, Odwołujący S. zastrzegł, że zarzut odnosi 

się  do  zaniechania  przyznania  punktów  w  kryterium,  niezależnie  od  tego,  jaka  była 

przyczyna takiego postępowania zamawiającego. 

Jeśli jednak powodem odmowy przyznania punktów był sposób prezentacji informacji 

potwierdzających  spełnianie  wymagań  pozwalających  na  przyznanie  punktów  -  odwołujący 

podkreślał,  że  sposób  prezentacji  informacji  nie  został  określony  w  SIWZ.  Odwołujący  S. 

sporządził  „wykaz  dodatkowych  osób  (projektantów),  którymi  dysponuje  wykonawca  i  które 

będą  uczestniczyć  w  wykonaniu  zamówienia  jako  wsparcie  kluczowego  personelu"  według 

wzoru przygotowanego przez zamawiającego (strona 44 SIWZ). Każda z osób wskazanych 

w wykazie powinna spełniać warunek wskazany w tabeli zawartej w punkcie 8.6.2 SIWZ. Dla 

każdej  z  osób  warunek  zawierał  dwa  wymogi:  przynajmniej  X-letnie  doświadczenie  na 

określonym  stanowisku  oraz  wykonanie  w  określonym  charakterze  przynajmniej  jednego 

projektu  o  określonych  parametrach. W  wykazie  dodatkowych  osób  (projektantów),  którymi 

dysponuje  wykonawca  i  które  będą  uczestniczyć  w  wykonaniu  zamówienia  jako  wsparcie 

kluczowego personelu wskazał, ilość lat doświadczenia każdej z osób (w celu potwierdzenia 

spełniania  pierwszego  wymogu  wskazanego  dla  każdej  z  osób  -  ilości  lat  doświadczenia) 

oraz  projekty  wykonane  przez  te  osoby  (w  celu  potwierdzenia  posiadania  doświadczenia 

spełniającego  drugą  część  wymogu).  Wywiódł,  że  w  SIWZ  nie  wskazano  sposobu 

prezentacji danych.  

Wymóg  zamawiającego,  zarówno  w  przedmiocie  zakresu  jak  i  sposobu 

prezentowania informacji musi być na tyle precyzyjny, aby wykonawca mógł złożyć ofertę w 

pełni  odpowiadającą  oczekiwaniom  zamawiającego.  Każda  zmiana  lub  doprecyzowanie 

wymagań  w  tym  zakresie  na  etapie  oceny  ofert  może  doprowadzić  do  wypaczenia  wyniku 

postępowania.  Sytuacja,  w  której  wykonawca,  który  posiada  zespół  osób  składający  się  na 

personel  dodatkowy  nie  uzyskuje  punktów  w  kryterium  tylko  dlatego,  że  sposób 

zaprezentowania  danych  nie  odpowiadał  oczekiwaniom  zamawiającego,  niewynikającym 

wprost  z  SIWZ,  narusza  zasadę  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców. 

Odwołujący  S.  wywiódł,  że  wykonawcy  zobowiązani  są  do  wskazywania  informacji 

pozwalających  na  ocenę  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz  wymogów 

określonych w kryteriach w taki sposób, który jest wystarczający do ustalenia czy minimalne 

wymagany poziom doświadczenia  został spełniony. Sam sposób prezentacji tych informacji 

jest wtórny i nie należy nadawać mu pierwszorzędnego znaczenia. 

Nawet  gdyby  przyjąć,  że  odwołujący  S.  zaprezentował  doświadczenie  osób 

wskazanych  jako  dodatkowy  personel,  w  sposób  inny  niż  wymagał  tego  zamawiający  -  nie 

może  to  stanowić  podstawy  odmowy  przyznania  punktów.  W  takiej  sytuacji  zamawiający 

mógł skorzystać z art. 87 ust. 1 ustawy Pzp i wyjaśnić okoliczności, których jego zdaniem nie 

wskazał  odwołujący.  Zastosowanie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  może  mieć  miejsce,  gdy 

zamawiający  poweźmie  wątpliwość  co  do  rzeczywistej  treści  oferty,  zaś  rezultat  ma 

wyjaśniać, a nie zmienić treść oferty, zastosowanie tego przepisu nie może także prowadzić 

do  negocjacji  treści  oferty.  Ewentualne  wezwanie  nie  prowadzi  do  negocjacji  pomiędzy 

zamawiającym  i  odwołującym  S.  ani  zmiany  oferty.  W  ofercie  wskazano  bowiem  okres 

doświadczenia  każdej  ze  wskazanych  osób  na  stanowisku  wymaganym  przez 

zamawiającego.  Ewentualne  wezwanie  mogłoby  mieć  na  celu  jedynie  doprecyzowanie  lub 

inne  zaprezentowanie  tych  informacji.  Nie  prowadziłoby  jednak  do  ich  zmiany,  gdyż  nie 

prowadziłyby  do  zmiany  okresu  doświadczenia  na  konkretnym  stanowisku  ani  zmiany 

projektu  wskazanego  w  celu  potwierdzenia  szczegółowego  doświadczenia  w  realizacji 

określonego  projektu.  Skorzystanie  z  treści  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  jest  uprawnieniem 

zamawiającego.  Jednak  w  sytuacji,  gdy  bez  skorzystania  z  procedury  wyjaśnień,  ocena 

oferty nie będzie możliwa, zastosowanie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp jest konieczne. 

O zasadności wzywania wykonawców do składania wyjaśnień, świadczy również i to, 

ż

e  trudno  byłoby  w  świetle  zasad  doświadczenia  życiowego  uznać  za  racjonalne  działanie 

wykonawcy  polegające  na  świadomym  złożeniu  oferty,  której  treść  nie  będzie  odpowiadała 

treści  SIWZ.  Ma  to  szczególne  znaczenie  w  niniejszym  postępowaniu,  gdzie  wskazanie 

dodatkowego personelu nie było obowiązkowe. Doświadczenie życiowe wskazuje, że, gdyby 

ż

adna z osób nie posiadała wymaganego doświadczenia, odwołujący S. nie złożyłby takiego 

wykazu. 

Zamawiający  złożył  odpowiedzi  na  odwołanie  do  obu  spraw. W  sprawie  o  sygn.  akt 

KIO  864/17  zamawiający  oświadczył,  że  uwzględnia  częściowo  odwołanie  w  zakresie 

zarzutów  dotyczących  zaniechania  czynności  udostępnienia  odwołującemu  S.  załączników 

do  protokołu  postępowania,  w  tym  obejmujących  protokoły  z  posiedzenia  komisji 

przetargowej,  a  także  w  zakresie  zarzutów  dotyczących  zaniechania  odtajnienia  informacji 

znajdujących  się  w  ofercie  przystępującego  T.  W  pozostałym  zakresie  wniósł  o  oddalenie 

odwołania.  W  odpowiedzi  na  odwołanie  i  w  trakcie  rozprawy  przedstawił  uzasadnienie 

faktyczne i prawne swego stanowiska.  

Do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  864/17  po  stronie 

zamawiającego  zgłosili  przystąpienie  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie 

zamówienia  T.  sp.  z  o.o.  w  W.  oraz  K.  &  A.  sp.  z  o.o.  w  W..  Złożyli  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia  przez  zamawiającego  zarzutów  odwołania  w  zakresie  zarzutów  dotyczących 

zaniechania odtajnienia informacji znajdujących się w ofercie przystępującego T. Nie wnieśli 

sprzeciwu  wobec  uwzględnienia  przez  zamawiającego  zarzutów  dotyczących  zaniechania 

czynności  udostępnienia  odwołującemu  S.  załączników  do  protokołu  postępowania,  w  tym 

obejmujących protokoły z posiedzenia komisji przetargowej. Wnieśli o oddalenie odwołania w 

zakresie zarzutów dotyczących zaniechania odtajnienia informacji znajdujących się w ofercie 

przystępującego  T.  i  o  oddalenie  odwołania  w  zakresie  zarzutów  dotyczących  odrzucenia 

oferty odwołującego S. Przedstawili uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  864/17  po  stronie 

zamawiającego  zgłosił  przystąpienie  wykonawca  S.  S.A.  w  P.,  (…).  Nie  wniósł  sprzeciwu 

wobec  częściowego  uwzględnienia  przez  zamawiającego  zarzutów.  W  trakcie  rozprawy 

wnosił  o  oddalenie  odwołania  w  zakresie  zarzutów  dotyczących  odrzucenia  oferty 

odwołującego S.. Przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

W sprawie o sygn. akt KIO 872/17 zamawiający oświadczył, że uwzględnia częściowo 

odwołanie w zakresie zarzutów dotyczących zaniechania podania uzasadnienia faktycznego 

w zakresie odmowy przyznania punktacji odwołującemu S. w kryterium „dodatkowe wsparcie 

kluczowego personelu zespołu projektowego” oraz części punktów w kryterium „wizualizacja 

dla  wybranych  przystanków  osobowych”.  W  pozostałym  zakresie  wniósł  o  oddalenie 

odwołania.  W  odpowiedzi  na  odwołanie  i  w  trakcie  rozprawy  przedstawił  uzasadnienie 

faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  872/17  po  stronie 

zamawiającego  zgłosili  przystąpienie  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie 

zamówienia  T.  sp.  z  o.o.  w  W.  oraz  K.  &  A.  sp.  z  o.o.  w  W.  Nie  wnieśli  sprzeciwu  wobec 

częściowego uwzględnienia przez  zamawiającego zarzutów odwołania. Wnieśli o oddalenie 

odwołania w zakresie pozostałych zarzutów.  

Do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  872/17  po  stronie 

zamawiającego  zgłosili  przystąpienie  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie 

zamówienia S. S.A.S. w N., (…), F. sp. z o.o. w W., B. sp. z o.o. w P., B. B. B. C. sp. z o.o. 

sp. k. w W. Nie wnieśli sprzeciwu wobec częściowego uwzględnienia przez zamawiającego 

zarzutów  odwołania.  Wnieśli  o  oddalenie  odwołania  w  zakresie  pozostałych  zarzutów. 

Przedstawili uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

W trakcie rozprawy odwołujący S. oświadczył, że cofa odwołanie w zakresie zarzutów 

dotyczących  dotyczącej  oceny  oferty  odwołującego  S.  w  kryterium  „wizualizacja  dla 

wybranych przystanków osobowych”.  

Uwzględniając  całość  dokumentacji  z  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  w 

szczególności:  protokół  postępowania,  ogłoszenie  o  zamówieniu,  SIWZ,  modyfikacje 

SIWZ,  ofertę  odwołującego  S.,  ofertę  przystępującego  T.,  ofertę  odwołującego  S., 

wezwania  zamawiającego  kierowane  do  wykonawców  w  toku  badania  i  oceny  ofert, 

odpowiedzi  wykonawców  na  ww.  wezwania,  zawiadomienie  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej  z  21  kwietnia  2017  r.,  wnioski  o  udostępnienie  protokołu 

postepowania  i  załączników  do  niego,  odpowiedzi  zamawiającego  na  ww.  wnioski, 

odwołania,  zgłoszenia  przystąpień  do  postępowań  odwoławczych,  odpowiedzi  na 

odwołania, pismo zamawiającego z 11 maja 2017 r. o unieważnieniu czynności wyboru 

oferty  najkorzystniejszej,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska 

stron i uczestników postępowania złożone w trakcie posiedzenia i rozprawy, Krajowa 

Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

W pierwszej kolejności ustalono, że odwołania nie zawierają braków formalnych oraz 

zostały uiszczone od nich wpisy.  

Izba  postanowiła  dopuścić  do  udziału  w  obu  postępowaniach  odwoławczych  w 

charakterze  uczestnika  postępowania  po  stronie  zamawiającego  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  T.  sp.  z  o.o.  w W.  oraz  K.  & A.  sp.  z  o.o.  w W., 

uznając,  że  zostały  spełnione  wszystkie  przesłanki  formalne  zgłoszenia  przystąpienia 

wynikające  z  art.  185  ustawy  Pzp,  zaś  przystępujący  T.  wykazał  interes  w  uzyskaniu 

rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego. 

Izba  postanowiła  dopuścić  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  w  sprawie  o 

sygn.  akt  KIO  864/17  w  charakterze  uczestnika  postępowania  po  stronie  zamawiającego 

wykonawcę S. S.A.  w  P., (…), uznając, że  zostały spełnione  wszystkie przesłanki formalne 

zgłoszenia  przystąpienia  wynikające  z  art.  185  ustawy  Pzp,  zaś  przystępujący  wykazał 

interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego. 

Izba  postanowiła  dopuścić  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  w  sprawie  o 

sygn.  akt  KIO  872/17  w  charakterze  uczestnika  postępowania  po  stronie  zamawiającego 

wykonawców wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia S. S.A.S. w N., (…), F. sp. z 

o.o. w W., B. sp. z o.o. w P., B. B. B. C. sp. z o.o. sp. k. w W., uznając, że zostały spełnione 

wszystkie  przesłanki  formalne  zgłoszenia  przystąpienia  wynikające  z  art.  185  ustawy  Pzp, 

zaś przystępujący wykazał interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego. 

Nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących  odrzuceniem  odwołań  na 

podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.  

Izba stwierdziła ponadto, że  wypełnione  zostały  przesłanki dla  wniesienia odwołania 

określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp,  tj.  posiadanie  przez  odwołujących  interesu  w 

uzyskaniu  danego  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w  wyniku  naruszenia 

przez zamawiającego przepisów ustawy.  

W sprawie o sygn. akt KIO 864/17 oferta odwołującego S. została odrzucona, zaś w 

ś

wietle  kryteriów  ceny  ofert  może  okazać  się  ofertą  korzystniejszą  od  oferty  wybranej. 

Odwołujący  S.  domagał  się  unieważnienia  czynności  odrzucenia  własnej  oferty  oraz 

odtajnienia  informacji  zawartych  w  ofercie  wybranej  Ustalenie,  że  zamawiający  z 

naruszeniem  przepisów  ustawy  Pzp  odrzucił  ofertę  odwołującego  skutkowałoby 

koniecznością  nakazania  zamawiającemu  unieważnienia  takiej  czynności,  czego  efektem 

może  być  wybór  oferty  odwołującego  S.  jako  najkorzystniejszej.  Natomiast  zaniechanie 

ujawnienia  całej  treści  złożonej  przez  wykonawcę,  którego  ofertę  wybrano  jako 

najkorzystniejszą  utrudnia  odwołującemu  weryfikację  prawidłowości  oceny  przez 

zamawiającego  tej  oferty  i  formułowanie  ewentualnych  zarzutów  dotyczących  informacji 

zawartych  w  części  niejawnej.  Uwzględnienie  odwołania  skutkowałoby  nakazaniem 

zamawiającemu  odtajnienia  zastrzeżonych  informacji,  co  może  umożliwić  odwołującemu 

kwestionowanie prawidłowości oceny oferty wybranej.  

W sprawie o sygn. akt KIO 872/17 oferta odwołującego S. została sklasyfikowana na 

dalszym miejscu, za ofertą wybraną. Odwołujący S. kwestionował prawidłowość przyznanej 

mu  punktacji  w  pozacenowym  kryterium  oceny  ofert.  Ustalenie,  że  zamawiający  z 

naruszeniem  przepisów  ustawy  Pzp  zaniechał  przyznania  odwołującemu  S.  większej  liczby 

punktów,  skutkowałoby  koniecznością  nakazania  zamawiającemu  przyznania  mu 

brakujących  punktów,  czego  efektem  może  być  wybór  oferty  odwołującego  S.  jako 

najkorzystniejszej.  

Powyższe wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

KIO 864/17 

Postępowanie odwoławcze w sprawie o sygn. akt KIO 864/17 podlegało umorzeniu w 

części  dotyczącej  zaniechania  czynności  udostępnienia  odwołującemu  S.  załączników  do 

protokołu postępowania, w tym obejmujących protokoły z posiedzenia komisji przetargowej. 

W pozostałej części odwołanie podlegało uwzględnieniu.  

Izba  postanowiła  umorzyć  postępowanie  odwoławcze  w  części  dotyczącej 

zaniechania  czynności  udostępnienia  odwołującemu  S.  załączników  do  protokołu 

postępowania, w tym obejmujących protokoły z posiedzenia komisji przetargowej. 

Zamawiający  w  omawianym  zakresie  uwzględnił  zarzuty  odwołania,  zaś  żaden  z 

przystępujących po jego stronie nie wniósł sprzeciwu wobec uwzględnienia odwołania w tej 

części. Zgodnie z art. 186 ust. 4 ustawy Pzp, jeżeli uczestnik postępowania odwoławczego, 

który  przystąpił  do  postępowania  po  stronie  zamawiającego,  wniesie  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  w  całości  albo  w  części,  gdy 

odwołujący  nie  wycofa  pozostałych  zarzutów  odwołania,  Izba  rozpoznaje  odwołanie.  Jak 

wynika  z  powyższego,  obowiązujące  przepisy  w  takiej  sytuacji  uzależniają  rozpoznanie 

odwołania od wniesienia sprzeciwu, co nie nastąpiło. 

Rozstrzyganie odwołania w części, której nie dotyczy już spór pomiędzy stronami jest 

bezcelowe.  Jednocześnie  jednak  informacja  o  częściowym  umorzeniu  postępowania 

odwoławczego musi znaleźć odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia, a nie w uzasadnieniu. 

W  art.  196  ust.  4  ustawy  Pzp,  określającym  w  sposób  wyczerpujący  elementy  treści 

uzasadnienia  wyroku  wydanego  przez  Izbę  nie  ma  bowiem  żadnej  wzmianki  o  możliwości 

zamieszczenia  w  uzasadnieniu  wyroku  jakiegokolwiek  rozstrzygnięcia.  Na  powyższe 

zwrócono uwagę w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15. Sąd 

ten uznał za wadliwą praktykę Izby orzekania w uzasadnieniu wyroku a nie w jego sentencji 

o  części  zarzutów  i  żądań  zawartych  w  odwołaniu.  Co  do  konieczności  zamieszczenia  w 

sentencji  wyroku  informacji  o  częściowym  umorzeniu  postępowania  odwoławczego 

podzielono  identyczne  stanowisko  przedstawione  w  wyroku  KIO  z  26  października  2016  r. 

wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 1922/16, wyroku KIO z 16 grudnia 2016 r. wydanym w 

sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2138/16,  wyroku  KIO  z  28  grudnia  2016  r.  wydanym  w  sprawie  o 

sygn. akt KIO 2357/16.

Izba uznała za  zasadny  zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 2 

ustawy  Pzp  polegającego  na  odrzuceniu  oferty  odwołującego  S.  jako  niezgodnej  z  treścią 

Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  (SIWZ),  mimo  iż  brak  było  przesłanek  do 

zastosowania wskazanego przepisu.

Ustalono,  że  zamawiający  wszczął  i  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego 

postępowanie,  którego  przedmiotem  jest  wykonanie  dokumentacji  projektowej  oraz 

prowadzenie nadzoru autorskiego dla realizacji przebudowy linii średnicowej w W. w ramach 

projektu POIiŚ 5.1-13 pn: <Prace na linii średnicowej w W. na odcinku W. W. – W. Z.>. 

Stan  faktyczny  nie  był  sporny  pomiędzy  stronami.  Zamawiający  wymagał  w  pkt  15 

SIWZ,  aby  wykonawcy  złożyli  formularz  ofertowy  wypełniony  zgodnie  ze  wzorem 

stanowiącym  załącznik  nr  1  wraz  z  odpowiednim  załącznikiem  1a  do  IDW.  Zgodnie  zaś  ze 

wzorem  formularza  (załącznik  nr  1  do  SIWZ,  pkt  4)  każdy  z  wykonawców  miał  obowiązek 

podać  łączną  cenę  ofertową,  a  następnie  odrębnie  łączną  cenę  ofertową  dla  prac 

projektowych oraz łączną cenę dla usług  w  zakresie nadzoru autorskiego. W końcowej zaś 

części  pkt  4  wzoru  formularza,  w  tabeli,  zamawiający  wymagał  wskazania  wartości  prac 

projektowych w rozbiciu na osiem odcinków.  

Odwołujący  S.  w  pkt  4  formularza  podał  zamawiającemu  cenę  łączną  na  całość 

oferty, cenę łączną za prace projektowe, a także cenę łączną za usługi nadzoru autorskiego. 

Jednak  w  tabeli  znajdującej  się  w  końcowej  części  pkt  4,  odwołujący  S.  podał 

zamawiającemu  wartości  wynagrodzenia  dla  ośmiu  odcinków  łącznie  za  prace projektowe  i 

nadzór autorski.  

Zamawiający odrzucił z tego powodu ofertę odwołującego S. na podstawie art. 89 ust. 

1  pkt  2  pzp  wskazując  w  uzasadnieniu  faktycznym  czynności  odrzucenia  (pismo  z  21 

kwietnia  2017  r.)  jedynie,  że  wartości  za  prace  projektowe  dla  poszczególnych  odcinków 

miały być wprowadzone do umowy w sprawie zamówienia w jej § 6 ust. 1, a zamawiający nie 

był w stanie samodzielnie ustalić, jakie powinny być poprawne wartości. 

Zgodnie  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp,  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  treść  nie 

odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 

pkt 3. 

Jak  wskazuje  się  w  orzecznictwie  i  piśmiennictwie,  odrzucenie  oferty  na  podstawie 

art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp,  może  nastąpić  wyłącznie  wtedy,  gdy  zostanie  stwierdzona 

niezgodność  „treści”  oferty  z  „treścią”  SIWZ.  Użyte  dwukrotnie  w  przywoływanym  przepisie  

słowo  „treść”  jest jednolicie  interpretowane  jako merytoryczna  strona  obu  dokumentów.  Nie 

jest  objęte  zatem  dyspozycją  tego  przepisu  zaistnienie  jedynie  formalnych  sprzeczności 

pomiędzy  SIWZ  a  ofertą.  W  tej  sytuacji,  zamawiający,  o  ile  zdecydował  się  na  odrzucenie 

oferty  odwołującego  S.  w  tym  trybie,  zobowiązany  był  wykazać  nie  tylko,  że  sprzeczność 

wystąpiła, ale że miała ona charakter merytoryczny. W ocenie Izby zamawiający nie sprostał 

temu  obowiązkowi.  W  uzasadnieniu  faktycznym  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego 

S. zawartym w piśmie z 21 kwietnia 2017 r. zamawiający powołał się jedynie na okoliczność, 

ż

e wartości za prace projektowe w rozbiciu na poszczególne odcinki będą inkorporowane do 

treści  przyszłej  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  do  jej  §  6  ust.  1.  Powyższe 

stanowisko polegało na prawdzie, ale nie oznaczało jeszcze, że sama chęć zaprezentowania 

pewnych danych w umowie ma charakter merytoryczny. W szczególności z § 6 ust. 1 wzoru 

umowy nie wynikało w żaden sposób, że kwoty te mają jakiekolwiek znaczenie dla realizacji 

umowy,  w  tym  do  rozliczeń  pomiędzy  stronami.  Zamawiający  w  uzasadnieniu  faktycznym 

czynności  odrzucenia  nie  wskazał,  jakie  praktyczne  konsekwencje  wiązałyby  się  z  brakiem 

informacji o wartościach za prace projektowe w rozbiciu na odcinki.  

Zamawiający dopiero w odpowiedzi na odwołanie i w trakcie rozprawy powołał się na 

dalsze  postanowienia  wzoru  umowy,  których  nie  przywołał  w  uzasadnieniu  faktycznym 

czynności  odrzucenia  pomimo,  że  obowiązek  podania  pełnego  uzasadnienia  faktycznego 

czynności  odrzucenia  spoczywał  na  zamawiającym  w  świetle  art.  92  ust.  1  Pzp.  Takie 

działanie  zamawiającego  należało  uznać  za  spóźnione.  Tym  niemniej  z  daleko  posuniętej 

ostrożności  Izba  zdecydowała  się  odnieść  także  do  okoliczności  sygnalizowanych  przez 

zamawiającego dopiero na etapie postępowania odwoławczego.  

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  powołał  się  na  postanowienie  §  3  ust.  3 

wzoru  umowy.  Postanowienie  to  przewidywało  możliwość  „odpowiedniego  zmniejszenia” 

wynagrodzenia  należnego  wykonawcy  w  przypadku  ograniczenia  przez  instytucję 

zarządzającą  funduszy  przyznanych  zamawiającemu  na  realizację  przedmiotu  umowy, 

czego  konsekwencją  miałoby  być  ograniczenie  zakresu  zamówionych  opracowań 

projektowych, decyzji administracyjnych i/lub nadzorów autorskich.  

W  ocenie  Izby  z  postanowień  tych  nie  wynikało  w  sposób  jednoznaczny,  że 

ograniczanie  wynagrodzenia  będzie  odbywać  się  w  odniesieniu  do  odcinków.  Mowa  była 

jedynie o „odpowiednim zmniejszeniu”. Co więcej § 3 ust. 4 wzoru umowy odsyłał wyraźnie 

do  §  24  wzoru  umowy,  na  które  to  postanowienie  zamawiający  też  zwracał  uwagę  w 

odpowiedzi na odwołanie. Izba dokonała analizy treści § 24 ust. 2 wzoru umowy i stwierdziła, 

ż

e  zamawiający  przewidział  tam  zupełnie  inny  mechanizm  zmniejszania  wynagradzania, 

aniżeli ten, który usiłował wywodzić z treści § 3. W przywołanym postanowieniu zamawiający 

wskazał,  że  jeżeli  wykonawca  poniósł  koszty  związane  z  wykonaniem  prac,  wykonawcy 

przysługuje  część  wynagrodzenia  odpowiadająca  faktycznie  poniesionym  kosztom. 

Wskazano też wyraźnie, że wartość tych kosztów zostanie uzgodniona przez obie strony na 

podstawie  procentowego  wskaźnika  ich  wartości  wykonania  zgodnie  z  harmonogramem 

rzeczowo-finansowym.  Jak  wynikało  z  powyższego,  podstawą  do  ograniczania  umownego 

wynagrodzenia  ryczałtowego  zamawiający  uczynił  dane  zawarte  w  innym  dokumencie,  a 

mianowicie  harmonogramie  rzeczowo-finansowym,  zaś  ograniczanie  miało  uwzględniać 

zasadę proporcjonalności. Jak wynikało z § 26 wzoru umowy, załącznikiem do umowy miał 

się stać harmonogram rzeczowo-finansowy.  

Porównanie  zaś  wzoru  harmonogramu  rzeczowo-finansowego  z  załącznikiem  nr  1a 

do  formularza  oferty  prowadzić  musiało  do  wniosku,  że  podstawą  sporządzenia 

harmonogramu miał być wypełniony przez wykonawcę załącznik nr 1a do formularza oferty. 

Dostrzeżenia  wymagało  również,  że  zamawiający  nie  zakwestionował  prawidłowości 

wypełnienia  załącznika  nr  1a  do  formularza  oferty  przez  odwołującego  S.  Nie  było  zatem 

ż

adnych  przeszkód,  aby  w  oparciu  o  ofertę  odwołującego  taki  harmonogram  powstał.  W 

ocenie  Izby  znaczenie  dla  rozstrzygnięcia  sprawy  miał  fakt,  że  w  załączniku  nr  1a  do 

formularza  oferty  (a  co  za  tym  idzie  i  w  harmonogramie)  przedstawiono  zupełnie  inny  

sposób  rozbicia  ceny  za  prace  projektowe.  Dokument  ten  ujawniał  ceny  za  takie  elementy 

jak  wstępna  koncepcja  dla  wybranych  wariantów,  koncepcja  programowo-przestrzenna, 

projekty  budowlane,  program  funkcjonalno-użytkowy  i  STWiOR,  raport  o  oddziaływaniu  na 

ś

rodowisko,  uzyskanie  ostatecznej  decyzji  o  środowiskowych  uwarunkowaniach,  uzyskanie 

prawomocnej  decyzji  o  ustaleniu  lokalizacji  linii  kolejowej,  uzyskanie  prawomocnego 

pozwolenia  na  budowę,  przeprowadzenie  oceny  zgodności  podsystemów  przez  jednostkę 

notyfikowaną  czy  udzielania  odpowiedzi  na  pytania  oferentów  na  etapie  przetargu  na 

wyłonienie wykonawcy robót.  

Ponadto,  jak  słusznie  zwrócił  uwagę  odwołujący  cały  szereg  postanowień  wzoru 

umowy  łączył  kwestię  rozliczeń,  fakturowania  właśnie  z  harmonogramem  rzeczowo-

finansowym. Wśród tych postanowień należało wymienić: 

1)  §6 ust. 5 wzoru umowy „Płatność za wykonanie zobowiązań, o których mowa w ust. 1 pkt 

1  nastąpi  w  drodze  płatności  częściowych  zgodnie  z  Harmonogramem  Rzeczowo  - 

Finansowym.”, 

2)  §6  ust.  11  wzoru  umowy  „Podstawą  wystawienia  przez  Wykonawcę  faktur  częściowych 

dla wynagrodzenia z tytułu opracowania dokumentacji projektowej oraz faktury końcowej 

będą  Protokoły  Odbioru,  o  których  mowa  w  57  niniejszej  Umowy,  sporządzone  dla 

etapów  wyszczególnionych  w  Harmonogramie  Rzeczowo  -  Finansowym,  podpisane 

przez upoważnionych przedstawicieli Zamawiającego.”, 

3)  §7  ust.  1  wzoru  umowy  „Każdorazowo,  przekazywanie  dokumentacji  stanowiącej 

przedmiot  zamówienia  będzie  dokonywane  w  siedzibie  Zamawiającego,  w  terminach 

określonych w Harmonogramie Rzeczowo - Finansowym (...)” 

4)  §  13  ust.  5  wzoru  umowy  „W  protokole,  o  którym  mowa  w  ust.  4,  Strony  określą  prace 

wykonane  przez  Wykonawcę  i  odebrane  przez  Zamawiającego  zgodnie  z 

postanowieniami  niniejszej  Umowy.  Wykonawcy  przysługuje  część  wynagrodzenia  za 

prace  wykonane  i  odebrane  przez  Zamawiającego  w  kwocie  odpowiadającej 

wynagrodzeniu za te prace - określone w Harmonogramie Rzeczowo - Finansowym”. 

5)  §1  pkt  12  wzoru  umowy  „Harmonogram  Rzeczowo  -  Finansowy  jest  dokumentem 

zawierającym  zestawienie  stanowiące  Załącznik  nr  2  do  umowy,  zawierający  terminy 

wykonania  poszczególnych  części  i  rodzajów  prac  wchodzących  w  skład  przedmiotu 

zamówienia wraz z ceną za te części i prace”. 

Na  rolę  harmonogramu  wskazywały  także  postanowienia  innych  dokumentów 

składających się na SIWZ. W pkt 6 wzoru formularza oferty, wykonawca miał zadeklarować 

realizację zadania według harmonogramu rzeczowo-finansowego wskazanego w opz. 

Wzięto  również  pod  uwagę,  że  odwołujący  S.  ujawnił  zamawiającemu  zarówno  cenę 

łączną  za  prace  projektowe,  jak  i  cenę  łączną  za  nadzory  autorskie.  Ujawnił  także  cenę 

jednostkową  za  1  pobyt  w  ramach  nadzorów  autorskich  oraz  łączną  liczbę  pobytów  w 

ramach  tych  nadzorów  (załącznik  nr  1a  do  formularz  oferty).  Skoro  rozbicie  ceny  za  prace 

projektowe  na  poszczególne  8  odcinków  obarczone  było  omyłką  polegającą  na  tym,  że 

obejmowało  również  koszty  nadzoru  autorskiego,  to  nic  nie  stało  na  przeszkodzie,  aby 

zamawiający, działając na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, wezwał odwołującego S. do 

wyjaśnienia,  jaka  ilość  pobytów  w  ramach  nadzorów  autorskich  została  uwzględniona  w 

cenach  podanych  w  tabeli  dla  poszczególnych  odcinkach  bądź  podania  kwot  za  prace 

projektowe na poszczególnych odcinkach bez kosztów nadzoru autorskiego.  

Za chybione uznano stanowisko przystępującego T., który podnosił, że nie wiadomo czy 

wartość  usługi  w  zakresie  nadzoru  autorskiego  należałoby  doliczyć  do  ceny  ofertowej 

Odwołującego,  czy  też  wartość  taką  należałoby  od  tej  ceny  odjąć.  Przystępujący  pominął 

treść załącznik nr 1a do formularza ofertowego, w którym wykonawca ujawnił wartość całości 

prac  projektowych.  Wartość  ta  była  niższa  niż  wartość  prac  wymieniona  w  tabelach  w 

formularzu  ofertowym,  a  ponadto  odpowiadała  łącznej  cenie  za  prace  projektowe  ujawionej 

w pierwszej części pkt 4 formularza. W tej sytuacji oczywistym jest, że wartości ujawnione w 

tabeli w pkt 4 formularza muszą być pomniejszone o wartość nadzoru autorskiego.  

Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Izba stwierdziła, że stanowisko zamawiającego 

o  merytorycznym  charakterze  informacji,  których  brakowało  w  ofercie  odwołującego  nie 

znajduje  oparcia  w  treści  postanowień  SIWZ,  w  tym  również  tych,  które  zostały  powołane 

dopiero  w  odpowiedzi  na  odwołanie  i  w  trakcie  rozprawy.  Wobec  powyższego,  w  braku 

dowodu przeciwnego, należało przyznać rację odwołującemu, że informacja o wartości prac 

projektowych z podziałem na osiem odcinków posiadała charakter pomocniczy, informacyjny 

i nie miała znaczenia merytorycznego.  

Za bezprzedmiotowe należało uznać rozpatrywanie zarzutu naruszenia art. 87 ust. 2 pkt 

3  Pzp.  Odwołujący,  co  wynikało  z  odwołania  i  co  potwierdził  na  rozprawie  sformułował  ten 

zarzut  jako  ewentualny  na  wypadek  niepodzielenia  stanowiska  o  braku  merytorycznej 

niezgodności  treści  oferty  z  treścią  SIWZ.  Skoro  uchybienie  nie  miało  charakteru 

merytorycznego, to taka sprzeczność nie podlega poprawie w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp. 

Za  zasadne  uznano  zarzuty  odwołującego  odnoszące  się  do  naruszenia  przez 

zamawiającego  art.  8  ust.  1-3  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  Pzp  w  zw.  z  art.  11  ust.  4  ustawy  o 

zwalczaniu nieuczciwej konkurencji przez zaniechanie odtajnienia informacji złożonych przez 

przystępującego T. tj. wykazu osób, wykazu dodatkowych osób (projektantów), wykazu osób 

(projektantów)  zatrudnionych  na  stałe  bezpośrednio  u  wykonawców,  wizualizacji 

przystanków  osobowych,  zobowiązań  do  udostępnienia  zasobów  otrzymanych  od 

podmiotów 

trzecich, 

zastrzeżonych 

części 

jednolitych 

europejskich 

dokumentów 

zamówienia. 

W  tym  zakresie  zamawiający  uznał  za  zasadne  zarzuty  odwołania  i  w  odpowiedzi  na 

odwołanie  złożył  oświadczenie  o  uwzględnieniu  odwołania  w  tej  części.  Jednakże 

przystępujący  T.  wniósł  sprzeciw  wobec  uwzględnienia  odwołania  w  tym  zakresie.  Wobec 

powyższego, Izba na podstawie art. 186 ust. 4 Pzp, rozpoznała odwołanie w tym zakresie.  

Izba  stwierdziła,  że  odwołujący  S.  słusznie  zarzucił,  iż  przystępujący  T.  nie  zdołał 

wykazać  zamawiającemu,  iż  zastrzeżone  przez  niego  informacje  stanowią  tajemnicę 

przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 

Zgodnie  z  art.  8  ust.  1 Pzp,  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  jest  jawne. W myśl 

zaś art. 8 ust. 3 Pzp, nie ujawnia się informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa  w 

rozumieniu  przepisów  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji,  jeżeli  wykonawca,  nie  później 

niż  w  terminie  składania  ofert  lub  wniosków,  zastrzegł,  że  nie  mogą  być  one  udostępniane 

oraz wykazał, iż zastrzeżone informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa. 

Dostrzec  należy,  że  w  poprzednim  stanie  prawnym  ustawodawca  nie  wskazywał 

wyraźnie  na  obowiązek  wykazania,  że  zastrzeżone  informacje  stanowią  tajemnicę 

przedsiębiorstwa. W uzasadnieniu do poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo 

zamówień  publicznych  (Sejm  RP  VII  kadencji,  Nr  druku:  1653)  wskazano,  m.in.: 

„Wprowadzenie 

obowiązku 

ujawniania 

informacji 

stanowiących 

podstawę 

oceny 

wykonawców (zmiana art. 8 ust. 3). Przepisy o zamówieniach publicznych zawierają ochronę 

tajemnic  przedsiębiorstwa  wykonawcy  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia.  Mimo 

zasady jawności postępowania, informacje dotyczące przedsiębiorstwa nie są podawane do 

publicznej  wiadomości.  Jednakże,  słuszny  w  swym  założeniu  przepis  jest  w  praktyce 

patologicznie  nadużywany  przez  wykonawców,  którzy  zastrzegając  informacje  będące 

podstawą do ich ocen, czynią to ze skutkiem naruszającym zasady uczciwej konkurencji, tj. 

wyłącznie  w  celu  uniemożliwienia  weryfikacji  przez  konkurentów  wypełniania  przez  nich 

wymagań  zamawiającego.  Realizacja  zadań  publicznych  wymaga  faktycznej  jawności 

wyboru  wykonawcy.  Stąd  te  dane,  które  są  podstawą  do  dopuszczenia  wykonawcy  do 

udziału  w  postępowaniu  powinny  być  w  pełni  jawne.  Praktyka  taka  miała  miejsce  do  roku 

2005  i  bez  negatywnego  skutku  dla  przedsiębiorców  dane  te  były  ujawniane.  Poddanie  ich 

regułom  ochrony  właściwym  dla  tajemnicy  przedsiębiorstwa  jest  sprzeczne  z  jej  istotą,  a 

przede wszystkim sprzeczne z zasadą jawności realizacji zadań publicznych.”. 

Jak  wynika  z  powołanego  przepisu  na  wykonawcę  nałożono  obowiązek  wykazania 

zamawiającemu  przesłanek  zastrzeżenia  informacji  jako  tajemnica  przedsiębiorstwa.  W 

konsekwencji  rolą  zamawiającego  w  toku  badania  ofert/wniosków  jest  ustalenie,  czy 

wykonawca  temu  obowiązkowi  sprostał  udowadniając,  że  zastrzeżone  informacje  stanowią 

tajemnicę  przedsiębiorstwa.  Zdaniem  Izby  sformułowanie  użyte  przez  ustawodawcę,  w 

którym  akcentuje  się  obowiązek  „wykazania”  oznacza  coś  więcej  aniżeli  wyjaśnienie 

(uzasadnienie)  przyczyn  co  do  objęcia  tajemnicą  przedsiębiorstwa.  A  już  z  pewnością  za 

wykazanie  nie  może  być  uznane  ogólne  uzasadnienie,  sprowadzające  się  de  facto  do 

przytoczenia  jedynie  elementów  definicji  legalnej  tajemnicy  przedsiębiorstwa,  wynikającej  z 

przepisu art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 

Aby  wykazać  skuteczność  zastrzeżenia  informacji,  przystępujący  zobowiązany  był 

wykazać  łączne  wystąpienie  następujących  przesłanek  definicji  legalnej  tajemnicy 

przedsiębiorstwa,  o  których  mowa  w  art.  11  ust.  4  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej 

konkurencji: 

informacja  ma  charakter  techniczny,  technologiczny,  organizacyjny  przedsiębiorstwa 

lub inny posiadający wartość gospodarczą, 

informacja nie została ujawniona do wiadomości publicznej, 

podjęto w stosunku do niej niezbędne działania w celu zachowania poufności. 

Co  do  pierwszej  przesłanki,  w  doktrynie  wskazuje  się,  że  ochronie  na  gruncie  uznk 

podlegają  wyłącznie  informacje,  które  odznaczają  się  „wartością  gospodarczą”  (S. 

Sołtysiński w: Komentarz do art. 11 ZNKU, w: Komentarz ZNKU pod red. J. Swaji, Warszawa 

2006, str. 447 K. Korus, Komentarz do art. 11 UZNK. System Informacji Prawniczej Lex, za 

pośrednictwem  Zakres  pojęcia  tajemnica  przedsiębiorstwa  na  gruncie  ustawy  o  zwalczaniu 

nieuczciwej konkurencji, s. 5). W konsekwencji wymóg posiadania przez informację wartości 

gospodarczej  postrzegać  należy  jako  dodatkowy  element  konstytutywny  tajemnicy 

przedsiębiorstwa  (E.  Wojcieszko-Głuszko,  Tajemnica  przedsiębiorstwa  i  jej  cywilnoprawna 

ochrona  na  podstawie  przepisów  prawa  nieuczciwej  konkurencji,  Prace  Instytutu  Prawa 

Własności  Intelektualnej  UJ,  2005/86,  str.  7,  za  pośrednictwem  Zakres  pojęcia  tajemnica 

przedsiębiorstwa  na  gruncie  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji,  s.  5).  Powyższe 

stanowisko znajduje również uzasadnienie w treści art. 39 TRIPS (Porozumienia w sprawie 

handlowych aspektów własności intelektualnej z 15 kwietnia 1994 r., który stanowi załącznik 

do porozumienia w sprawie ustanowienia Światowej Organizacji Handlu), przewidującego że 

ochronie podlegają informacje mające wartość handlową dlatego, że są poufne. Przepis ten 

zaś był podstawą do sformułowania przepisu art. 11 ust. 4 uznk. Nie wystarcza stwierdzenie, 

iż  dana  informacja  ma  charakter  techniczny,  handlowy  czy  technologiczny,  ale  musi  także 

ona  przedstawiać  pewną  wartość  gospodarczą  dla  wykonawcy  właśnie  z  tego  powodu,  że 

pozostanie  poufna.  Taka  informacja  może  być  dla  wykonawcy  źródłem  jakichś  zysków  lub 

pozwalać mu na zaoszczędzenie określonych kosztów. 

Informacje  zastrzeżone  przez  przystępującego  T.,  można  było  podzielić  na  dwie 

grupy.  Pierwszą  grupę  stanowiły  informacje  znajdujące  się  w  wykazach  osób,  wykazie 

dodatkowych  osób  (projektantów),  wykazie  osób  (projektantów)  zatrudnionych  na  stałe 

bezpośrednio  u  wykonawcy,  zobowiązaniach  do  udostępnienia  zasobów  otrzymanych  od 

podmiotów  trzecich  i  zastrzeżonych  częściach  jednolitych  europejskich  dokumentów 

zamówienia.  Informacje  te  generalnie  dotyczyły  danych  co  do  imion  i  nazwisk  oraz 

doświadczenia zawodowego personelu, jaki przystępujący Torpol wykazał zamawiającemu.  

Natomiast  druga  grupa  informacji  zawierała  wizualizacje  wybranych  przystanków 

osobowych W. O. i W. P., obejmujące po dwa rysunki oraz krótki, opis techniczny, który miał 

przedstawiać opis określonych rozwiązań.  

Przystępujący  T.  podjął  próbę  wykazania,  że  informacje  te  stanowią  tajemnicę  jego 

przedsiębiorstwa, zamieszczając uzasadnienie zastrzeżenia na stronach 230 i 231 oferty.  

W  odniesieniu  do  pierwszej  grupy  informacji,  przystępujący  T.  poświęcił  wartości 

gospodarczej zastrzeganych danych dwa ogólne, lakoniczne akapity. Wykonawca powoływał 

się jedynie na to, że ujawnienie informacji o personelu mogłoby go narazić na szkodę przez 

możliwość  przejęcia  osób  przez  podmioty  konkurencyjne.  Przystępujący  T.  nie  wykazał 

jednak  zamawiającemu,  czy,  a  jeżeli  tak  to  kiedy,  rzeczywiście  zetknął  się  z  praktyką 

podkupywania  osób,  jakiej  liczby  osób  w  jego  firmie  taka  praktyka  dotknęła.  Na  tę 

okoliczność  nie  przedstawiono  też  zamawiającemu  żadnego  dowodu.  Przystępujący  nie 

wykazał  również,  aby  wymagane  w  SIWZ  osoby  i  ich  doświadczenie  miało  charakter 

wyjątkowo  specjalistyczny,  unikalny,  usprawiedliwiający  przypuszczenie,  że  na  rynku  może 

istnieć  praktyka  pozyskiwania  takich  osób.  W  szczególności  nie  wiadomo,  ile  osób  z 

doświadczeniem zawodowym wymaganym przez zamawiającego jest dostępnych na rynku. 

Należało  zatem  stwierdzić,  że  o  ile  rzeczywiście  informacje  z  wykazu  osób,  dodatkowego 

personelu,  zobowiązań  podmiotów  trzecich  obejmujące  dane  osoby,  jej  wykształcenie  i 

wybrane  elementy  doświadczenia  mogą  potencjalnie  przedstawiać  dla  wykonawcy  jakąś 

wartość  gospodarczą  w  rozumieniu  art.  11  ust.  4  uznk,  to  jednak  przystępujący  T.  nie 

wykazał, iż taka sytuacja wystąpiła również w tym przypadku.  

Okoliczność,  że  również  odwołujący  S.  zastrzegł  w  swej  ofercie  analogiczne 

informacje  sama  przez  się  nie  dowodziła  prawidłowości  zastrzeżenia  w  ofercie 

przystępującego  T.  Zgodnie  z  art.  192  ust.  7  Pzp,  w  analizowanej  sprawie  ocenie  Izby 

podlegała 

wyłącznie 

kwestia 

prawidłowości 

zastrzeżenia 

informacji 

w 

ofercie 

przystępującego.  

Niezasadne  było  powoływanie  się  przez  przystępującego  T.  w  toku  rozprawy  na 

postanowienia SIWZ, które rzekomo miały zwalniać wykonawców z ustawowego obowiązku 

wykazania przesłanek tajemnicy przedsiębiorstwa. Przystępujący T. powołał się przy tym na 

zapisy  14.8,  14.9  i  14.11  SIWZ.  Izba  po  dokonaniu  analizy  przywołanych  postanowień 

stwierdziła, że przystępujący w sposób wybiórczy przywołał postanowienia jedynie pkt 14.11 

SIWZ.  Dostrzeżenia  wymagało  bowiem,  że  zamawiający  w  postanowieniu  pkt  14.10  SIWZ 

wyraźnie  zwrócił  uwagę  wykonawcom  na  obowiązek  wykazania  okoliczności,  o  których 

mowa w art. 11 ust. 4 uznk.  

Przy  wyrokowaniu  pominięto  argumentację  przystępującego  T.  przedstawioną  w 

trakcie rozprawy, jakoby w spółkach przystępującego co miesiąc miały być przeprowadzane 

spotkania  z  pracownikami,  w  trakcie  których  władze  spółki  dowiadują  się  o  próbach 

pozyskania tych pracowników przez konkurencję. Przedstawienie tej argumentacji dopiero w 

trakcie postępowania odwoławczego należało uznać za spóźnione. Z art. 8 ust. 3 Pzp wynika 

obowiązek  wykazania  skuteczności  zastrzeżenia  w  postępowaniu  przed  zamawiającym,  a 

nie w toku postępowania odwoławczego przez Izbą. Zadaniem Izby jest jedynie ocena, czy 

wykonawca  sprostał  obowiązkowi  wykazania  skuteczności  zastrzeżenia  w  ustawowym 

terminie.  Ponadto  stanowisko  przystępującego  pozostało  lakoniczne  oraz  gołosłowne,  gdyż 

nie zostało poparte jakimkolwiek dowodem.  

Przystępujący  T.  nie  udowodnił  także  zamawiającemu  drugiej  i trzeciej z  przesłanek 

definicji  tajemnicy  przedsiębiorstwa,  gdyż  nie  wykazał,  iż  w  stosunku  do  zastrzeganych 

informacji  podjęto  niezbędne  działania  w  celu  zachowania  poufności  i  że  nie  zostały  one 

ujawnione do wiadomości publicznej.  

Z art. 11 ust. 4 uznk wynika, że niewystarczające jest podjęcie jakichkolwiek działań, 

lecz działań „niezbędnych”. Działania „niezbędne” to innymi słowy działania skuteczne w tym 

znaczeniu,  iż  gwarantują  one,  że  zastrzegane  informacje  utrzymają  swój  walor  tajności  na 

każdym  etapie.  W  analizowanej  sprawie,  z  uwagi  na  rodzaj  zastrzeganych  informacji 

(zobowiązania podmiotów trzecich co do udostępnienia potencjału kadrowego, wykazy osób, 

zawierające  opis  doświadczenia  zawodowego  projektantów  i  wykonanych  opracowań) 

należało  wykazać,  że  niezbędne  działania  powinny  być  podejmowane  na  każdym  etapie 

przetwarzania  informacji.  Powinno  to  zatem  dotyczyć  także  podmiotów  trzecich,  które 

podpisywały  zastrzegane  zobowiązania,  osób,  których  dane  i  wykształcenia  ujawniono  w 

wykazach  osoby,  zleceniodawców,  na  rzecz  których  osoby  te  wykonywały  zlecenia 

wymienione w wykazie doświadczenia, aż do zespołu ofertowania u wykonawcy. 

Wykazanie  omawianych  przesłanek  przystępujący  T.  sprowadził  do  dwóch  zdań. 

Oświadczył bowiem zamawiającemu, że podejmuje kroki zmierzające do ochrony informacji 

poprzez  zastosowanie  klauzul  poufności  lub  zastrzeżenie  tajemnicy  przedsiębiorstwa. 

Wskazał  także,  że  są  to  działania  wymagane  przez  przyjętą  przez  spółkę  politykę.  Jak 

wynikało z powyższego, przystępujący zamiast udowodnić, że podjęto niezbędne działania, 

powołał się jedynie na bliżej niesprecyzowane klauzule poufności, co do których nie wyjaśnił 

nawet  kogo  dotyczyły.  Nie  wykazał,  że  te  klauzule  dotyczyły  całego  łańcucha  osób,  który 

gwarantowałby,  że  działania  mogły  być  uznane  za  skuteczne.  W  szczególności 

przystępujący  nie  wyjaśnił  w  jaki  sposób  zleceniodawcy,  na  rzecz  których  projektanci 

wykonali  określone  opracowania  projektowe  zapewnili,  że  autorstwo  tych  projektów  nie 

zostało  ujawnione.  Nie  ujawniono  także  zamawiającemu  choćby  przykładowej  treści  tych 

klauzul  poufności.  Zamawiający  nie  miał  zatem  żadnych  podstaw  aby  stwierdzić,  czy 

klauzule  te  są  wystarczające.  Nie  wiadomo  również  o  jakiej  polityce  bezpieczeństwa 

przystępujący  wspomina.  Jeżeli  ochrona  informacji  poufnych  w  spółkach  przystępującego 

opiera  się  na  jakichś  uznanych  normach,  czy  regulaminach  wewnętrznych,  to  należało  tę 

myśl rozwinąć i poprzeć swe twierdzenia stosownym dowodem. 

Jeżeli zaś chodzi o drugą grupę zastrzeganych informacji, a mianowicie wizualizacje 

wybranych  przystanków  osobowych  wraz  z  opisem,  to  w  zakresie  pierwszej  z  przesłanek 

definicji  tajemnicy  przedsiębiorstwa  (wartości  gospodarczej  informacji)  przystępujący  T. 

oświadczył, że pomimo, iż koncepcje zawierają obligatoryjne elementy wymienione w SIWZ, 

jest  to  autorska  koncepcja  wstępna  dwóch  przystanków  kolejowych.  Wyjaśnił,  że  posiada 

ona  szereg  autorskich,  indywidualnych  rozwiązań  i  sposobów  opracowania,  co  wymagało 

twórczej  pracy  zespołu.  Wskazał  także,  że  koncepcje  te  zawierają  cechy  wyróżniające,  o 

indywidualnym charakterze, dobrane w sposób specyficzny. 

Odnosząc  się  do  przywołanej  argumentacji  Izba  stwierdziła,  że  przystępujący  nie 

opisał w szczegółach, które rozwiązania zawarte w wizualizacjach są indywidualne, dobrane 

w  sposób  specyficzny.  Jednakże  argumentacja  ta  w  połączeniu  z  analizą  treści  opisowej 

koncepcji mogła pozwolić zamawiającemu – biorąc pod uwagę jego profesjonalny charakter - 

na  zidentyfikowane  owych  indywidualnych,  specyficznych  rozwiązań,  dobranych  przez 

zespół przystępującego. Nie ulegało wątpliwości, że zastrzegana informacja miała charakter 

techniczny, technologiczny, co wynikało z części opisowej i graficznej wstępnych koncepcji, 

w których podano proponowane rozwiązania, materiały itd. W tej sytuacji można było – przy 

ż

yczliwej  dla  przystępującego  interpretacji  -  przyjąć,  że  informacje  te  mają  wartość 

gospodarczą.  Z  pewnością  także  wizualizacje  były  rezultatem  pracy  zespołu  i  wymagały 

czasu i pewnych nakładów. Izba stwierdziła zatem, że przystępujący w sposób dostateczny 

wykazał pierwszą z przesłanek definicji tajemnicy przedsiębiorstwa. 

Natomiast  co  do  pozostałych  przesłanek  definicji  tajemnicy  przedsiębiorstwa 

przystępujący T. przedstawił identyczną argumentację jak dla pierwszej grupy zastrzeganych 

informacji. Zatem z tych samych powodów uznano ją za niewystarczającą.  

Wobec powyższego Izba uznała, że zamawiający naruszył przepisy art. 8 ust. 1 – 3 

Pzp  przez  zaniechanie  czynności  odtajnienia  informacji,  pomimo,  iż  przystępujący  T.  w 

ustawowym terminie nie zdołał wykazać, że zastrzegane informacje stanowią tajemnicę jego 

przedsiębiorstwa. 

Chybione  okazało  się  stanowisko  przystępującego  T.,  jakoby  naruszenie  przez 

zamawiającego  ww.  przepisów  nie  miało  i  nie  mogło  mieć  wpływu  na  wynik  postępowania 

(art.  192  ust.  2  Pzp).  Zaniechanie  odtajnienia  informacji  bezpodstawnie  zastrzeżonych  w 

ofercie konkurenta może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania. W wyniku  odtajnienia 

tych  informacji  konkurenci  będą  mogli  zweryfikować  prawidłowość  działań  zamawiającego 

odnoszących się do oceny informacji, zawartych w części niejawnej oferty przystępującego. 

Będą  mogli  ewentualnie  formułować  zarzuty,  których  nie  byli  w  stanie  postawić  z  uwagi  na 

brak  dostępu  do  tych  danych.  Nie  można  także  wykluczyć,  że  efektem  tych  działań 

konkurencji  może  być  odrzucenie  oferty  przystępującego,  wykluczenie  go  z  udziału  w 

postępowaniu, bądź obniżenie przyznanej mu punktacji. 

W  związku  ze  stwierdzonymi  naruszeniami  ustawy  Pzp  za  zasadne  uznano  także 

podnoszone  w  konsekwencji  zarzuty  naruszenia  art.  7  ust.  1  Pzp  przez  niezapewnienie 

zachowania zasady uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców. 

Za  chybiony  uznano  natomiast  zarzut  naruszenia  art.  7  ust.  3  Pzp.  Zgodnie  z 

przywołanym  przez  odwołującego  przepisem,  zamówienia  udziela  się  wykonawcy 

wybranemu  zgodnie  z  przepisami  ustawy.  Udzielenie  zamówienia  następuje  z  momentem 

podpisania  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  Odwołujący  nie  wykazał,  aby 

zamawiający zawarł już umowę w sprawie zamówienia publicznego. Zarzut okazał się zatem 

bezzasadny.  

KIO 872/17 

Postępowanie odwoławcze w sprawie o sygn. akt KIO 872/17 podlegało umorzeniu w 

części  dotyczącej  zaniechania  czynności  podania  odwołującemu  S.  uzasadnienia 

faktycznego w zakresie odmowy przyznania punktacji odwołującemu w kryterium „dodatkowe 

wsparcie  kluczowego  personelu  zespołu  projektowego”  oraz  części  punktów  w  kryterium 

„wizualizacja  dla  wybranych  przystanków  osobowych”,  a  także  w  części  dotyczącej  oceny 

oferty  odwołującego  w  kryterium  „wizualizacja  dla  wybranych  przystanków  osobowych”.  W 

pozostałej części odwołanie podlegało oddaleniu.  

Izba  postanowiła  umorzyć  postępowanie  odwoławcze  w  części  dotyczącej 

zaniechania  czynności  podania  uzasadnienia  faktycznego  w  zakresie  odmowy  przyznania 

punktacji  odwołującemu  w  kryterium  „dodatkowe  wsparcie  kluczowego  personelu  zespołu 

projektowego”  oraz  części  punktów  w  kryterium  „wizualizacja  dla  wybranych  przystanków 

osobowych”. Zamawiający w omawianym zakresie uwzględnił zarzuty odwołania, zaś żaden 

z przystępujących po jego stronie nie wniósł sprzeciwu wobec uwzględnienia odwołania w tej 

części. Zgodnie z art. 186 ust. 4 ustawy Pzp, jeżeli uczestnik postępowania odwoławczego, 

który  przystąpił  do  postępowania  po  stronie  zamawiającego,  wniesie  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  w  całości  albo  w  części,  gdy 

odwołujący  nie  wycofa  pozostałych  zarzutów  odwołania,  Izba  rozpoznaje  odwołanie.  Jak 

wynika  z  powyższego,  obowiązujące  przepisy  w  takiej  sytuacji  uzależniają  rozpoznanie 

odwołania od wniesienia sprzeciwu, co nie nastąpiło. 

Izba  postanowiła  umorzyć  postępowanie  odwoławcze  w  części  dotyczącej  oceny 

oferty odwołującego w kryterium „wizualizacja dla wybranych przystanków osobowych”, gdyż 

odwołujący S. w trakcie rozprawy cofnął ten zarzut.  

Rozstrzyganie odwołania w części, której nie dotyczy już spór pomiędzy stronami jest 

bezcelowe.  Jednocześnie  jednak  informacja  o  częściowym  umorzeniu  postępowania 

odwoławczego musi znaleźć odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia, a nie w uzasadnieniu. 

W  art.  196  ust.  4  ustawy  Pzp,  określającym  w  sposób  wyczerpujący  elementy  treści 

uzasadnienia  wyroku  wydanego  przez  Izbę  nie  ma  bowiem  żadnej  wzmianki  o  możliwości 

zamieszczenia  w  uzasadnieniu  wyroku  jakiegokolwiek  rozstrzygnięcia.  Na  powyższe 

zwrócono uwagę w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15. Sąd 

ten uznał za wadliwą praktykę Izby orzekania w uzasadnieniu wyroku a nie w jego sentencji 

o  części  zarzutów  i  żądań  zawartych  w  odwołaniu.  Co  do  konieczności  zamieszczenia  w 

sentencji  wyroku  informacji  o  częściowym  umorzeniu  postępowania  odwoławczego 

podzielono  identyczne  stanowisko  przedstawione  w  wyroku  KIO  z  26  października  2016  r. 

wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 1922/16, wyroku KIO z 16 grudnia 2016 r. wydanym w 

sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2138/16,  wyroku  KIO  z  28  grudnia  2016  r.  wydanym  w  sprawie  o 

sygn. akt KIO 2357/16. 

Odwołanie w pozostałym zakresie podlegało merytorycznemu rozpoznaniu i okazało 

się niezasadne.  

Za  chybione  uznano  stanowisko  zamawiającego  przedstawione  w  odpowiedzi  na 

odwołanie,  jakoby  odwołanie  podlegało  oddaleniu  z  uwagi  na  brak  substratu  zaskarżenia. 

Zamawiający  podniósł,  że  11  maja  2017  r.,  po  wniesieniu  odwołania,  unieważnił  czynność 

wyboru oferty najkorzystniejszej. Jak jednak słusznie zauważył odwołujący S., zamawiający 

w  piśmie  tym  precyzyjnie  wskazał,  jaką  czynność  unieważnia,  a  mianowicie  czynność 

wyboru  oferty  najkorzystniejszej  (pkt  1  pisma).  Dla  oceny  sytuacji  nie  bez  znaczenia  był 

także  pkt  2  pisma,  w  którym  zamawiający  precyzyjnie  wskazał,  jakie  czynności  w 

postępowaniu  zamierza  wykonać.  Z  pkt  2  pisma  wynikało  jednoznacznie,  że  zamawiający 

zamierza uzupełnić swe czynności o podanie uzasadnienia faktycznego punktacji przyznanej 

ofertom.  Tymczasem  zarzuty  odwołującego  S.,  dotyczyły  zaniechania  przyznania  większej 

punktacji  w  kryterium  oceny  ofert  „dodatkowe  wsparcie  kluczowego  personelu  zespołu 

projektowego”.  Zamawiający  w  swym  piśmie  nie  wskazał  i  nie  udowodnił,  że  unieważnił 

także  czynność  polegającą  na  przyznaniu  odwołującemu  S.  0  pkt  w  tym  kryterium.  Nie 

można  było  zatem  utrzymywać,  że  brakuje  substratu  zaskarżenia.  Stanowiska  tego  nie 

zmienia fakt, że zamawiający nie sporządził uzasadnienia faktycznego punktacji przyznanej 

odwołującemu w tym kryterium. Rzeczywiście brak sporządzenia uzasadnienia faktycznego 

punktacji  w  kryterium  pozacenowym  utrudnia  lub  uniemożliwia  wykonawcy  prawidłowe 

kwestionowanie  czynności  zamawiającego.  Zdaniem  Izby  w  sytuacji,  gdy  zamawiający 

wbrew  wyraźnemu  obowiązkowi  ustawowemu  nie  przesyła  wykonawcy  wymaganego 

uzasadnienia  faktycznego  swej  czynności,  wykonawca  może  poprzestać  na  zaskarżeniu 

zaniechania czynności podania uzasadnienia. Dostrzeżenia wymaga, że wykonawca nie ma 

bowiem  w  świetle  choćby  przepisów  dyrektywy  odwoławczej,  a  także  orzecznictwa  TS  UE 

obowiązku  kwestionowania  czynności  zamawiającego,  która  –  pomimo  obowiązku 

ustawowego  –  nie  została  umotywowana.  W  analizowanej  sprawie  odwołujący  S.  podniósł 

zarzut zaniechania podania uzasadnienia faktycznego dla punktacji przyznanej w kryteriach 

pozacenowych,  który  to  zarzut  zamawiający  uznał.  Pomimo  to  odwołujący  S.  podniósł  w 

odwołaniu równolegle zarzut zaniechania przyznania mu maksymalnej punktacji w kryterium 

„dodatkowe wsparcie kluczowego personelu zespołu projektowego”, choć nie miał informacji 

o  powodach  nieprzyznania  tej  punktacji.  Pomimo  decyzji  zamawiającego  o  uwzględnieniu 

zarzutu  zaniechania  podania  uzasadnienia  faktycznego  przyznania  punktacji  w  ww. 

kryterium, odwołujący w toku postępowania odwoławczego podtrzymał zarzut również co do 

nieprawidłowej  punktacji  w  tym  kryterium.  W  tej  sytuacji  brak  było  podstaw  do  odstąpienia 

przez Izbę od rozpoznawania zarzutów, które wykonawca podniósł i konsekwentnie popiera. 

Nie ma bowiem żadnego przepisu, który zabraniałby wykonawcom kwestionować niejako w 

ciemno czynności zamawiającego, dla których nie sporządzono wymaganego uzasadnienia, 

choć  –  tak  jak  wcześniej  wskazano  –  nie  mają  takiego  obowiązku.  Natomiast  z  uwagi  na 

brzmienie  art.  192  ust.7  Pzp  rozpoznanie  to  musiało  się  odbyć  w  granicach  okoliczności 

faktycznych, które zostały przedstawione w odwołaniu. 

Odwołujący  S.  w  swym  odwołaniu  przypuszczał,  że  brak  przyznania  punktów  w 

kryterium „dodatkowe wsparcie kluczowego personelu zespołu projektowego” spowodowany 

jest tym, że okres wykonywania  wskazanych projektów nie sumuje się na wymagany okres 

doświadczenia  każdej  z  tych  osób.  Argumentował,  że  oświadczenie  o  liczbie  lat 

doświadczenia  jest  wystarczające,  a  oczekiwanie  przedstawienia  bardziej  szczegółowych 

informacji  o  doświadczeniu  zawodowym  dodatkowego  personelu  nie  znajduje  uzasadnienia 

w SIWZ. Zamawiający zdecydował się ujawnić w odpowiedzi na odwołanie jeden z powodów 

nieprzyznania  odwołującemu  punktacji  w  ww.  kryterium  i  w  związku  z  tym  można  było 

stwierdzić, że przypuszczenia odwołującego w omawianym zakresie potwierdziły się. Wobec 

powyższego,  w  tym  zakresie  odwołanie  mogło  zostać  rozpoznane  merytorycznie,  gdyż 

stosowne zarzuty znalazły się w odwołaniu.  

Izba  stwierdziła,  że  zgodnie  z  pkt  19.7.2.  SIWZ  aby  uzyskać  punkty  w  kryterium 

„dodatkowe  wsparcie  kluczowego  personelu  zespołu  projektowego”  należało  wskazać 

dodatkowego  jednego  projektanta  dla  branży/specjalności.  Zamawiający  sprecyzował  także 

w  pkt  19.7.2.  SIWZ,  że  dodatkowi  projektanci  muszą  spełniać  wymagania  w  zakresie 

doświadczenia  wskazanego  w  warunkach  zamówienia  dla  podstawowego  personelu  w 

swojej  branży.  Nie  było  sporne  pomiędzy  stronami,  że  powyższy  zapis  odsyłał  do 

postanowień  SIWZ  regulujących  kwestię  doświadczenia  zawodowego  wymaganego  od 

podstawowego  personelu  (pkt  8.6.2.  SIWZ)  i  sposobu  jego  dokumentowania  (pkt  9.5.2.  b 

SIWZ).  

Nie  było  sporne  pomiędzy  stronami,  że  warunki  w  zakresie  doświadczenia 

zawodowego projektantów zostały w pkt 8.6.2. SIWZ opisane w ten sposób, że zamawiający 

wymagał, aby dana osoba posiadała X –letnie doświadczenie zawodowe na stanowisku Y w 

specjalności (branży) Z oraz wykonała jedno lub dwa opracowania projektowe o określonych 

cechach.  

Zamawiający  opracował  wzór  wykazu  dodatkowych  osób  (projektantów),  którymi 

dysponuje  wykonawca  i  które  będą  uczestniczyć  w  wykonaniu  zamówienia  jako  wsparcie 

kluczowego  personelu.  W  części  dotyczącej  opisu  doświadczenia  zawodowego  wzór  ten 

zawierał kolumny do wypełniania o następującym opisie: 

a)  nazwa i adres firmy, 

b)  okres trwania (m-c, rok) do data (m-c rok) (wykonanej usługi), 

c)  zajmowane stanowisko (w czasie wykonania usługi), 

d)  opis  doświadczenia  w  poszczególnych  okresach  potwierdzający  spełnianie  warunków 

(poszczególnych wykonanych usług) 

Odwołujący  S.  w  wykazie  wskazał  ilość  lat  doświadczenia  każdej  z  osób  (w  celu 

potwierdzenia  spełniania  pierwszego  wymogu  wskazanego  dla  każdej  z  osób  -  X  lat 

doświadczenia zawodowego na stanowisku Y) jedynie w ten sposób, że oświadczył, iż dany 

projektant posiada X-letnie doświadczenie na stanowisku (branży) Y. Jedynie w odniesieniu 

do  drugiej  części  warunku  doświadczenia  zawodowego  wykonawca  podał  nazwę  i  adres 

zleceniodawcy,  czas  trwania  i  stanowisko  zajmowane  w  czasie  usługi,  oraz  opisał  samą 

usługę (projekt).  

Stanowisko  odwołującego  S.,  jakoby  w  odniesieniu  do  pierwszej  części  warunku  miało 

być  wystarczające  samo  oświadczenie  o  liczbie  lat  doświadczenia,  nie  znajdowało 

potwierdzenia  w  treści  SIWZ,  w  tym  wzoru  wykazu.  Rolą  wykonawcy  było  wykazanie 

zamawiającemu, że dysponuje dodatkową osobą o określonym doświadczeniu zawodowym. 

Zakres  tego  doświadczania,  które  należało  wykazać  wynikał  zaś  z  opisu  warunku.  Z  kolei 

wzór  wykazu  w  sposób  dostateczny  i  precyzyjny  wskazywał  na  wymaganą  szczegółowość 

podawanych informacji. Odwołujący S. nie mógł zakładać, że rubryki „nazwa i adres firmy”, 

„okres trwania”, zajmowane stanowisko” odnosiły się wyłącznie do drugiej części warunku. W 

szczególności  rubryka  „okres  trwania”  musiała  dotyczyć  pierwszej  części  warunku,  gdyż  w 

tylko  w  tej  części  warunku  znajdowało  się  odniesienie  do  jakiegokolwiek  czasokresu.  To  w 

pierwszej,  a  nie  drugiej  części  warunku  wymagano  wykazania  X-letniego  doświadczenia 

zawodowego.  Omawiana  rubryka  była  potrzebna  celem  ustalenia,  czy  czasookresy  usług 

sumują  się  na  okres  X-letniego  doświadczenia  zawodowego  na  danym  stanowisku. 

Natomiast  druga  część  warunku  –  dotycząca  wykonania  jednego  lub  dwóch  opracowań 

projektowych, w ogóle abstrahowała od czasookresu. Innymi słowy, w świetle warunku czas 

wykonania opracowań projektowych nie miał żadnego znaczenia.  

Znamienne było także to, że zamawiający w opisach kolumn dwukrotnie użył słów „opis 

doświadczenia”.  Jak  wynikało  z  powyższego,  zamawiający  oczekiwał  zatem  „opisania 

doświadczenia  zawodowego”,  a  nie  jedynie  złożenia  zapewnienia,  że  takie  doświadczenie 

dana osoba posiada. Wreszcie, opis ostatniej rubryki „opis doświadczenia w poszczególnych 

okresach  potwierdzających  spełnianie  warunków  (poszczególnych  wykonanych  usług)” 

wskazywał  na  konieczność  podania  tam  danych  o  „poszczególnych”  okresach  i 

„poszczególnych usługach” wymienionych w liczbie mnogiej. Odwołujący S. nie mógł zatem 

utrzymywać,  że  kolumny  te  należało  wypełnić  jedynie  w  odniesieniu  do  drugiej  części 

warunku.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę  Izba  stwierdziła,  że  był  to  wystarczający  powód 

nieprzyznania odwołującemu S. punktów w omawianym w tym kryterium. 

Za  chybiony  uznano  zarzut  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  87  ust.  1  Pzp. 

Odwołujący  S.  z  ostrożności  zarzucił,  że  zamawiający  powinien  wezwać  go  do  złożenia 

wyjaśnień  co  do  treści  oferty,  co  umożliwiłoby  mu  uzupełnienie  opisu  doświadczenia 

zawodowego dodatkowego personelu.  

Stanowisko  odwołującego  nie  zasługiwało  na  uwzględnienie,  gdyż  wiązałoby  się  z 

naruszeniem  zasad  dotyczących  przyznawania  punktów  w  kryterium  „dodatkowe  wsparcie 

kluczowego  personelu  zespołu  projektowego”.  Jak  wynikało  z  SIWZ,  dodatkowa  punktacja 

miała  być  przyznawana  za  wykazanie  przez  wykonawcę,  że  dysponuje  dodatkowym 

personelem  legitymującym  się  odpowiednim  doświadczeniem  zawodowym.  Skoro 

odwołujący  nie  wykazał  w  sposób  określony  w  SIWZ,  aby  zgłoszone  osoby  posiadały  takie 

doświadczenie, to nie mógł uzyskać dodatkowych punktów.  

Wyjaśnienia,  do  których  złożenia  odwołujący  miałby  być  wezwany,  nosiłyby  znamiona 

niedopuszczalnych  negocjacji  z  wykonawcą  i  prowadziłyby  do  niedopuszczalnej  zmiany 

oferty.  Oznaczałyby  bowiem  przyzwolenie  na  podanie  przez  odwołującego  S.  po  terminie 

składania ofert informacji, które się nie znalazły choć powinny znaleźć w wykazie składanym 

celem  uzyskania  dodatkowych  punktów.  Dostrzeżenia  wymaga,  że  w  odniesieniu  do 

informacji  składanych  celem  uzyskania  dodatkowej  punktacji  ustawa  nie  przewiduje 

procedury  uzupełniającej,  analogicznie  jak  w  przypadku  warunków  udziału  w  postępowaniu 

(art.  26  ust.  3  Pzp).  Ponadto  zaakceptowanie  stanowiska  odwołującego  S.  oznaczałoby  de 

facto  ryzyko  manipulacji,  po  terminie  składania  ofert,  danymi  mającymi  bezpośrednie 

znaczenie  dla  kształtowania  rankingu  ofert.  Byłoby  to  sprzeczne  z  zasadami  równego 

traktowania wykonawców i uczciwej konkurencji wyrażonymi w art. 7 ust. 1 Pzp.  

Natomiast  Izba  nie  mogła  wypowiadać  się  o  innych  powodach  nieprzyznania  punktacji 

odwołującemu  S.  w  tym  kryterium.  Na  istnienie  takich  dodatkowych  przyczyn  wskazywał 

zamawiający  w  czasie  rozprawy,  choć  ich  nie  ujawnił.  Izba  stwierdziła,  że  powyższe  nie 

zostało  objęte  zarzutami  odwołania.  Dostrzeżenia  wymaga,  że  za  zarzut  w  rozumieniu  art. 

192  ust.  7  Pzp  uznaje  się  konkretne  okoliczności  faktyczne  przywołane  w  odwołaniu,  które 

ś

wiadczą  o  naruszeniu  przepisów  ustawy  Pzp.  W szczególności  za  prawidłowo  postawiony 

zarzut  nie  można  uznać  stanowiska  odwołującego,  który  podniósł  w  odwołaniu,  iż 

kwestionuje nieprzyznanie mu maksymalnej liczby punktów w ww. kryterium, niezależne od 

powodów,  jakie  by  podał  zamawiający  na  rozprawie.  Tak  postawiony  zarzut  nie  spełnia 

wymogu co do minimalnej konkretyzacji i nie poddaje się jakiejkolwiek kontroli Izby.  

Stosownie  do  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp,  o  oddaleniu  odwołania  lub  jego 

uwzględnieniu  Izba  orzeka  w  wyroku.  W  pozostałych  przypadkach  Izba  wydaje 

postanowienie.  Orzeczenie  Izby,  o  którym  mowa  w  pkt  2,  5  sentencji,  miało  charakter 

merytoryczny, gdyż odnosiło się do uwzględnienia i oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie 

Izby  zawarte  w  pkt  1,  3,  4,  6,  7  sentencji  miało  charakter  formalny,  gdyż  dotyczyło 

odpowiednio umorzenia postępowania odwoławczego i kosztów postępowania, a zatem było 

postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach  zawarte  w  wyroku  Izby  jest 

postanowieniem  przesądził  Sąd  Najwyższy  w  uchwale  z  8  grudnia  2005  r.  III  CZP  109/05 

(OSN  2006/11/182).  Z  powołanego  przepisu  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp  wynika  zakaz 

wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. 

Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym i 

formalnym, całe orzeczenie musiało przybrać postać wyroku. 

Zgodnie  z  przepisem  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp,  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

uwzględnia  odwołanie  w  sytuacji,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie  przepisów  ustawy,  które miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Z ww. 

przepisu  wynika,  że  powodem  uwzględnienia  odwołania  może  być  stwierdzenie  jedynie 

kwalifikowanego  naruszenia  ustawy  Pzp,  a  mianowicie  takiego,  które  wywiera  lub  może 

wywrzeć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania.  A  contrario,  stwierdzenie  braku  naruszenia 

lub  naruszenia  niekwalifikowanego,  musi  skutkować  oddaleniem  odwołania.  Naruszenia 

przez zamawiającego przepisów ustawy stwierdzono po rozpoznaniu sprawy o sygn. akt KIO 

864/17.  Naruszenia  te  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania,  co  wskazano 

wcześniej.  

W  świetle  art.  192  ust.  3  pkt  1  ustawy  Pzp,  uwzględniając  odwołanie,  Izba  może  - 

jeżeli  umowa w  sprawie  zamówienia  publicznego  nie  została  zawarta  - nakazać  wykonanie 

lub  powtórzenie  czynności  zamawiającego  lub  nakazać  unieważnienie  czynności 

zamawiającego.  W  konsekwencji  Izba  w  sprawie  o  sygn..  akt  KIO  864/17  nakazała 

zamawiającemu  unieważnienie  czynności  badania  i  oceny  ofert,  unieważnienie  czynności 

odrzucenia  oferty  odwołującego,  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert,  w  tym 

odtajnienie informacji złożonych przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie 

zamówienia  T.  sp.  z  o.o.  w  W.  oraz  K.  &  A.  sp.  z  o.o.  w  W.  tj.  wykazu  osób,  wykazu 

dodatkowych  osób  (projektantów),  wykazu  osób  (projektantów)  zatrudnionych  na  stałe 

bezpośrednio  u  wykonawców,  wizualizacji  przystanków  osobowych,  zobowiązań  do 

udostępnienia  zasobów  otrzymanych  od  podmiotów  trzecich,  zastrzeżonych  części 

jednolitych europejskich dokumentów zamówienia. 

Wobec powyższego, na podstawie art. 192 ust. 1 i art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp, 

orzeczono jak w pkt 2 sentencji. 

Odnośnie  żądań,  których  Izba  nie  podzieliła  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  872/17,  na 

podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 5 sentencji. 

Odnośnie  części  postępowania  odwoławczego,  która  podlegały  umorzeniu,  na 

podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 1, 3, 4 sentencji.  

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Jak  wskazuje  się  w 

piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów  postępowania  odwoławczego 

stosownie  do  wyników  postępowania  odwoławczego  oznacza,  że  „obowiązuje  w  nim, 

analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  procesu,  według 

której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę  „przegrywającą”  sprawę  (por. art. 

98  §  1 k.p.c.)” Jarosław  Jerzykowski,  Komentarz  do  art.192  ustawy  -  Prawo  zamówień 

publicznych,  w:  Dzierżanowski  W.,  Jerzykowski  J.,  Stachowiak  M.  Prawo  zamówień 

publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI.  

Zatem  użyty  w  art.  192  ust.  10  ustawy  Pzp  zwrot  stosownie  do  jego  wyniku  należy 

rozumieć  analogicznie  jak  w  procesie  cywilnym.  Jak  wynika  z  postanowienia  SN  z  dnia  31 

stycznia  1991  r.  II  CZ  255/90,  LEX  nr  5314  stosunkowe  rozdzielenie  kosztów  polega  na 

rozdzielenie kosztów między stronami stosownie do wyniku postępowania i do wysokości w 

jakiej  zostały  poniesione.  Stosunkowy  podział  kosztów  procesu  (100  k.p.c.)  dotyczy  ich 

całości  co  oznacza  przyjęcie  za  podstawę  obliczeń  sumy  należności  obu  stron,  ustalonej 

stosownie  do  zasad  z  art.  98  §  2  i  3  k.p.c.  (oraz  art.  99  k.p.c.  w  przypadkach  tam 

wskazanych). Sumę tę dzieli się proporcjonalnie do stosunku w jakim strony utrzymały się ze 

swymi  roszczeniami  lub  obroną,  otrzymując  w  wyniku  kwoty,  stanowiące  ich  udziały  w 

całości  kosztów.  Jeżeli  poniesione  przez  stronę  koszty  przewyższają  obciążający  ją  udział 

zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica. 

Jak wynika z postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn. 

akt X Ga 280/16 – w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  zostaje  oddalona,  zaś  część  uwzględniona  zasada 

odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego 

rozdzielenia  kosztów  postępowania  odwoławczego  w  takiej  części,  w  jakiej  odwołanie 

odniosło  skutek.  Identyczny  pogląd  wyrażono  w  wyroku  Sądu  Okręgowego  w Warszawie  z 

22  stycznia  2016  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  1992/15,  w  postanowieniu  Sądu  Okręgowego  we 

Wrocławiu z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt X Ga 286/13, wyroku Sądu Okręgowego w 

Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyroku Sądu Okręgowego 

we Wrocławiu z 17 listopada 2016 r. sygn. akt X Ga 653/16.  

Z kolei, jak wynika z art. 186 ust. 6 pkt 3 Pzp, koszty postępowania odwoławczego, w 

okolicznościach, o których mowa w ust. 4, ponosi: 

a) odwołujący, jeżeli odwołanie zostało oddalone przez Izbę, 

b) wnoszący sprzeciw, jeżeli odwołanie zostało uwzględnione przez Izbę. 

W  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  864/17  odwołanie  zostało  uwzględnione  przez 

zamawiającego  w  części  dotyczącej  zarzutu  zaniechania  odtajnienia  informacji  złożonych 

przez  przystępującego  T.,  lecz  zostało  w  tym  zakresie  rozpoznane  wskutek  wniesienia 

sprzeciwu przez tego wykonawcę. W tym zakresie spór przed Izbą toczył się zatem między 

wnoszącym  sprzeciw  przystępującym  T.  a  odwołującym  S..  Ponieważ  odwołanie  w 

omawianej  części  zostało  uwzględnione,  odpowiedzialność  za  wynik  postępowania  ponosił 

wnoszący sprzeciw, na zasadzie art. 186 ust. 6 pkt 3 lit. b Pzp.  

W  pozostałym  zakresie,  podlegającym  merytorycznemu  rozpoznaniu,  zamawiający 

nie uwzględnił  zarzutów  odwołania,  zatem spór toczył się pomiędzy nim  a odwołującym S.. 

Odwołanie  w  tej  części  podlegało  uwzględnieniu,  zatem  odpowiedzialność  za  wynik 

postępowania odwoławczego ponosił zamawiający, na zasadzie art. 192 ust. 10 Pzp.  

W  tej  sytuacji  Izba,  kierując  się  zasadą  odpowiedzialności  za  wynik  postępowania 

wynikającą z art. 192 ust. 10 ustawy Pzp  i treścią art. 186 ust. 6 pkt 3 lit. b Pzp, obciążyła 

kosztami  postępowania  KIO  864/17  przystępującego  T.  i  zamawiającego,  każdego  w 

wysokości  po  ½.  Na  koszty  postępowania  odwoławczego  składał  się  wpis  w  wysokości 

15.000  zł  uiszczony  przez  odwołującego  S.,  oraz  koszty  wynagrodzenia  pełnomocnika 

odwołującego S. w wysokości 3.600 zł, a więc łącznie 18.600 zł. W tej sytuacji Izba zasądziła 

zarówno  od  zamawiającego  jak  i  od  przystępującego  T.  na  rzecz  odwołującego  S.  kwotę 

7.300 zł (18.600 zł x ½). 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowania  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO 

864/17 orzeczono stosownie do wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10, art. 

186 ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy Pzp oraz w oparciu o przepis § 5 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 w zw. z § 3 

pkt 2 lit. b oraz § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 

marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów 

kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238 ze 

zm.). 

W  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  872/17  Izba  postanowiła  umorzyć  postępowanie 

odwoławcze  w  zakresie  dotyczącym  zaniechania  czynności  podania  uzasadnienia 

faktycznego w zakresie odmowy przyznania punktacji odwołującemu w kryterium „dodatkowe 

wsparcie  kluczowego  personelu  zespołu  projektowego”  oraz  części  punktów  w  kryterium 

„wizualizacja dla wybranych przystanków osobowych”. Zamawiający w omawianym zakresie 

uwzględnił  zarzuty  odwołania,  zaś  żaden  z  przystępujących  po  jego  stronie  nie  wniósł 

sprzeciwu  wobec  uwzględnienia.  Zgodnie  z  art.  186  ust.  4  ustawy  Pzp,  jeżeli  uczestnik 

postępowania  odwoławczego,  który  przystąpił  do  postępowania  po  stronie  zamawiającego, 

wniesie  sprzeciw  wobec  uwzględnienia  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  w  całości 

albo w części, gdy odwołujący nie wycofa pozostałych zarzutów odwołania, Izba rozpoznaje 

odwołanie.  Odwołujący  nie  wycofał  zarzutu  dotyczącego  nieprawidłowej  punktacji  w 

kryterium „dodatkowe wsparcie kluczowego personelu zespołu projektowego”. Jak wynika z 

powyższego, obowiązujące przepisy w takiej sytuacji uzależniają rozpoznanie odwołania od 

wniesienia  sprzeciwu,  co  –  w  omawianym  zakresie  -  nie  nastąpiło.  Biorąc  powyższe  pod 

uwagę,  Izba  rozpoznała  odwołanie  jedynie  w  pozostałym  zakresie  i  stwierdziła,  że  w 

rozpoznawanym  zakresie  podlega  ono  oddaleniu.  Zatem  odpowiedzialność  za  wynik 

postępowania odwoławczego ponosił odwołujący S..  

Kierując się ww. rozważaniami, o kosztach postępowania w sprawie o sygn. akt KIO 

872/17 orzeczono stosownie do wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 oraz 

w oparciu o przepis § 5 ust. 3 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b oraz § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238 ze zm.). 

Przewodniczący:      ………………….…