KIO 1035/18 WYROK dnia 6 czerwca 2018 r.

Sygn. akt: KIO 1035/18 

WYROK 

z dnia 6 czerwca 2018 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:            

Marta Słoma 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2018 r. w Warszawie 

odwołania wniesionego 

do  Pr

ezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  23  maja  2018  r.  przez  wykonawcę  M.K., 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  M.K.,  Web-Profit  w  Piekarach 

Śląskich 

w 

postępowaniu prowadzonym przez Gminę Oleszyce z siedzibą w Oleszycach 

orzeka:

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  unieważnienie  czynności 

unieważnienia  postępowania,  unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty 

odwołującego, powtórzenie czynności badania i oceny ofert, w tym poprawienie w 

ofercie  odwołującego  na  podstawie  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych  niezgodnej  z  SIWZ  stawki  podatku  od  towarów  i  usług  VAT 

dotyczącej serwera, o którym mowa w pozycji 9 kosztorysu dostaw, 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Gminę  Oleszyce  z  siedzibą  w 

Oleszycach i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7.500  zł  00  gr 

(słownie:  siedmiu  tysięcy  pięciuset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

wykonawc

ę  M.K.,  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  M.K., 

Web-

Profit w Piekarach Śląskich tytułem wpisu od odwołania, kwotę 3600 zł 00 

gr, poniesioną przez odwołującego tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, 

zasądza  od  Gminy  Oleszyce  z  siedzibą w  Oleszycach  na  rzecz  wykonawcy 

M.K., 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  M.K.,  Web-Profit  w 

Piekara

ch  Śląskich  kwotę  11.100  zł  00  gr  (słownie:  jedenastu  tysięcy  stu 

złotych  zero  groszy),  stanowiącą  uzasadnione koszty  strony  poniesione z  tytułu 

wpisu od odwołania i wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Przemyślu. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Sygn. akt: KIO 1035/18 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Gmina  Oleszyce  z  siedzibą  w  Oleszycach  –  prowadzi  w  trybie 

przetargu nieograniczonego 

postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004 

r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz. 

1579  ze  zm.), 

zwanej  dalej „ustawą Pzp”, którego  przedmiotem  jest  wyposażenie pracowni 

dydaktycznych  Szkoły  Podstawowej  w  Oleszycach  w  ramach  projektu „Poprawa  warunków 

edukacji wspierających kluczowe umiejętności w Gminie Oleszyce”. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych 

18 kwietnia 2018 r., poz. 547131-N-2018. 

18  maja  2018 

r.  zamawiający  przesłał  wykonawcy  M.K.,  prowadzącemu  działalność 

gospodarczą  pod  nazwą  M.K.,  Web-Profit  w  Piekarach  Śląskich,  zwanemu  dalej 

„odwołującym”, zawiadomienie o odrzuceniu oferty odwołującego. 

Wobec: 

czynności odrzucenia oferty odwołującego, 

czynności unieważnienia postępowania 

odwołujący wniósł 23 maja 2018 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie art. 89 pkt. 1 ust 6 ustawy Pzp przez 

niesłuszne  przyjęcie,  że  treść  oferty  odwołującego  zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny  lub 

kosztu. 

Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1)  uniew

ażnienia czynności odrzucenia oferty odwołującego, 

powtórzenia czynności oceny ofert, 

3)  wyboru oferty 

odwołującego jako jedynej niepodlegającej odrzuceniu. 

W uzasadnieniu odw

ołania odwołujący podniósł, że zamawiający w treści załącznika 

do  SIWZ,  kosztorys  of

ertowy  dostaw,  w  pozycji  9  zawarł  w  jednym  wierszu  następującą 

nazwę: „Serwer + sieć lokalna” oraz przyporządkował jej w kolumnie ilość cyfrę: 1 (słownie: 

jeden).  Ponadto  z

amawiający  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  w  sekcji  II,  w  pkt.  II.4  zamieścił 

m.in.  następującą  pozycję:  6)  Serwer  z  siecią  lokalną  -1  sztuka.  Dodatkowo  w  rozdziale  X 

SIWZ, w pkt 6) z

amawiający zawarł następujący zapis: „Dokumenty winny być sporządzone 

zgodnie 

z 

zaleceniami 

oraz 

przedstawionymi 

przez 

Zamaw

iającego  wzorcami 

(załącznikami), zawierać informacje i dane określone w tych dokumentach”. 

Odwołujący  wywiódł,  że  stosując  się  do  tych  zaleceń  oraz  faktu,  że  serwer  wraz  z 

siecią lokalną  były  zawarte  w  jednej pozycji,  jako  jedna  sztuka,  zastosował  dla nich jedyną 

dopuszczalną stawkę podatku VAT, tj. 23%. Argumentował, że w załączniku nr 8 do ustawy 

o podatku od towarów i usług „wykaz towarów, których dostawa jest opodatkowana stawką 

0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 26 ustawy” nie ma wymienionej takiej pozycji, jak „serwer 

+ sieć lokalna”. Wymienione są jedynie następujące towary: 

Jednostki  centralne  komputerów,  serwery,  monitory,  zestawy  komputerów 

stacjonarnych. 

Drukarki. 

Skanery. 

Urządzenia komputerowe do pism Braille’a (dla osób niewidomych i niedowidzących). 

Urządzenia do transmisji danych cyfrowych (w tym koncentratory i switche sieciowe, 

routery i modemy). 

Odwołujący  wywiódł,  że  nie  można  stosować  stawki  preferencyjnej  na  pozycje 

złożone z urządzeń niewymienionych w załączniku nr 8 do ustawy o podatku VAT, także w 

sytuacji,  gdy 

stanowią  one  zestawy  urządzeń  i  zestawy  te  nie  są  wymienione  literalnie  w 

załączniku nr 8 do ustawy o podatku VAT. Zdaniem odwołującego, niezależnie od tego, czy 

w składzie „zestawu” powstającego wskutek połączenia kilku elementów, jeden czy więcej z 

tych 

elementów  jest  wymieniony  w  załączniku  nr  8  do  ustawy  o  VAT,  kluczową  kwestią 

dotyczącą możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT jest nazwa samego 

„zestawu”,  co  w  przypadku  nazwy:  „serwer  +  sieć  lokalna”  wyklucza  taką  możliwość. 

Odwołujący  wywiódł  także,  że  zamawiający  w  przypadku  pozycji:  „serwer  +  sieć  lokalna” 

odstąpił  od  zamieszczenia  dodatkowego  załącznika  do  kosztorysu  ofertowego  (a  takie 

załączniki  zastosował  zamawiający  w  odniesieniu  m.in.  do  pomocy  dydaktycznych)  - 

załącznik  taki,  wraz  z  rozbiciem  elementów  opisanych  w  pozycji:  „serwer  +  sieć  lokalna” 

pozwoliłby  wszystkim  potencjalnym  wykonawcom  na  rozbicie  poszczególnych  składników 

tejże  pozycji  na  opodatkowane  stawką  VAT  23%  oraz  stawką  VAT  0%.  Z  kolei  rozbicie  tej 

pozycji we własnym zakresie spowoduje niezgodność oferty z treścią wymagań zawartych w 

SIWZ,  a  w  szczególności  względem  zapisów  zawartych w  rozdziale X  SIWZ Opis  sposobu 

przygotowania  oferty,  w  pkt  6). 

W  związku  odwołujący  podniósł,  że  jego  oferta  została 

odrzucona bezpodstawnie, bowiem zawiera poprawne obliczenia cenowe. 

Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania.  W  trakcie  rozprawy  przedstawił 

uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Uwzględniając  całość  dokumentacji  z  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  w 

szcze

gólności:  protokół  postępowania,  ogłoszenie  o  zamówieniu,  postanowienia 

specyfikacji  istotn

ych  warunków  zamówienia  (SIWZ),  modyfikacje  treści  SIWZ, 

wyjaśnienia  treści  SIWZ,  ofertę  odwołującego,  zawiadomienie  o  odrzuceniu  oferty 

odwołującego  18  maja  2018  r.,  zawiadomienie  o  unieważnieniu  postępowania  z  21 

maja  2018  r.,  odw

ołanie,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia,  stanowiska  i 

dowody  złożone  przez  strony  w  trakcie  posiedzenia  i  rozprawy  Krajowa  Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

W  pierwszej 

kolejności  ustalono,  że  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych  oraz 

został  uiszczony  od  niego  wpis.  Nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących 

odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp. 

Izba  stwierdziła,  że  odwołujący  wykazał  przesłanki  dla  wniesienia  odwołania 

określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp,  tj.  posiadanie  interesu  w  uzyskaniu  danego 

zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez zamawiającego 

przepisów  Pzp.  Jak  wynikało  z  protokołu  postępowania  zamawiający  odrzucił  wszystkie 

oferty  i  unieważnił  postępowanie  z  powodu  braku  ofert  niepodlegających  odrzuceniu. 

Odwołujący  domagał  się  nakazania  zamawiającemu  unieważnienia  czynności  odrzucenia 

własnej  oferty.  Ustalenie,  że  zamawiający  z  naruszeniem  przepisów  ustawy  Pzp  odrzucił 

ofertę  odwołującego,  skutkować  będzie  koniecznością  nakazania  zamawiającemu 

unieważnienia  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego,  czego  efektem  może  być 

uzyskanie zamówienia przez odwołującego. Powyższe wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 

ustawy Pzp. 

Ustalono,  że  w  pkt  III  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (SIWZ), 

zatytułowanym „opis przedmiotu zamówienia” zamawiający zamieścił następujący zapis: 

Na  przedmiot  zamówienia  składa  się  dostawa  i  montaż  dla  placówki  oświatowej  tj.  Szkoły 

Podstawowej w Oleszycach 

1)  Komputery stacjonarne 73 sztuk.  

Komputery przenośne 6 sztuk,  

3)  Tablice interaktywne 2 sztuki, 

4)  Projektory multimedialne 6 sztuk, 

5)  Monitor interaktywny 2 sztuki,  

Serwer z siecią lokalna 1 sztuka,  

Wyposażenie pracowni matematyczno – przyrodniczych  w sprzęt dydaktyczny sztuk 2. 

Sprzęt  komputerowy  dostarczony  będzie do  placówki  oświatowej  (Ustawa  z  dnia 11 

marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) art. 83 ust. 

1 pkt 26a) Załącznik nr 8. 

Ustalono  także,  że  dalsze  uszczegółowienie  przedmiotu  zamówienia  zamawiający 

zamieścił m.in. we wzorze kosztorysu ofertowego dostaw. We wzorze tym zamieszczono 13 

pozycji. W pozycji 9 znajdował się następujący zapis: 

l.p 

Nazwa 

Opis głównych parametrów technicznych 

Ilość 

Serwer  + 

sieć 

lokalna 

Serwer  

Serwer przystosowany do szafy typu rack, o wysokości 2U, dwa 

procesory x64 bit, min. osiem rdzeni każdy, min. osiem wątków o 

taktowaniu min. 2,1 GHz (w trybie normalnym

), pamięć cache [L3] 

20MB, gniazdo procesora LGA2011-3, dwa  zasilacze min. 450W 

Hot-

Swap,  min.  32GB  RAM  z  możliwością  rozbudowy,  kontroler 

dysków SAS-3 (12Gb/s), kontroler macierzy dyskowych z obsługą 

trybów  RAID  0,1,10,  Miejsce  na  minimum  8  dysków  twardych 

3,5",  Hot-

Swap,    zainstalowane  4  HDD  o  pojemności  min.  2TB 

każdy  SAS-3  (12Gb/s),  min.7200  obr/min.  zintegrowana  karta 

graficzna,  zintegrowana  karta  sieciowa    4  x  10/100/1000  Mbit/s. 

Obsługiwane  systemy  operacyjne:  Microsoft  Windows  Server 

2012  R2,  SUSE  Linux  Enterprise  Server  11  i  12,  Szafa 

wolnostojąca Rack 46U, 19",  

Wykonanie sieci strukturalnej szkoły 

Technologia 1Gbit. Szafa DigitalBOX wolnostojąca 42U rack 19", 

600x1000mm,  czarna  z  wentylatorami  i  termostatem  oraz 

potrzebnym  wyposażeniem.  Połączenie  dwóch  pracowni  i 

świetlicy  światłowodami  z  serwerownią.  Pozostałe  okablowanie 

UTP  kategorii  5e  z  odpowiednimi  gniazdami  umożliwiające 

uzyskanie  zakładanej  prędkości  połączenia.  Podwójne  gniazda 

RJ45  minimum  kat.  5e  doprowadzone  do  klas  przy  stanowisku 

nau

czyciela. Kanały elektroinstalacyjne na korytarzach 40x60mm, 

doprowadzenie  do  serwerowni  oraz  korytarz  I  piętro  stary 

budynek kanał 40x110mm. Switch 19" zarządzalny 48 portowy z 

4  portami  światłowodowymi.  Zasilacz  UPS  o  mocy  pozornej 

3000VA    przeznaczony  do  zabezpieczenia  zasilania  serwera  i 

pozostałych elementów szafy 

Ustalono  ponadto,  że  w  dniu  23  kwietnia  2018  r.  zamawiający  w  odpowiedzi  na 

pytanie 

jednego  z  wykonawców  o  treści:  Czy  zamawiający  po  rozstrzygnięciu  przetargu 

będzie się ubiegał o zastosowanie przy zakupie 0% stawki VAT zgodnie z ustawą z dnia 11 

marca  2004  r.  o  podatku  od  towarów  i  usług  (rozdział  4  art.  83  ust.  1  pkt  26a).  Czy 

zamawiający wystawi w razie wyboru najkorzystniejszej odpowiednie oświadczenie zgodnie 

z  ustawą  z  dnia 11  marca  2004  r.  (rozdział  4 art.  83  ust.  1 pkt  14  .  1),  udzielił  odpowiedzi 

twierdzącej „TAK”. 

Następnie  ustalono,  że  do  upływu  terminu  składania  ofert  swą  ofertę  złożył  m.in. 

odwołujący.  Odwołujący  załączył  do  swej  oferty  wypełniony  wzór  kosztorysu  ofertowego 

do

staw.  W  kosztorysie  tym  odwołujący  zaoferował  wykonanie  pozycji  9  (serwer  +  sieć 

lokalna) 

za kwotę 50.000 zł netto + 11.500 zł VAT, tj. wartość brutto 61.500 zł. 

Ustalono także, że 18 maja 2018 r. zamawiający zawiadomił odwołującego o odrzuceniu 

złożonej  przez  odwołującego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp.  W 

uzasadnieniu faktycznym zamawiający wskazał, że oferta zawiera stawkę VAT niezgodną z 

obowiązującymi przepisami na serwer.  

Ustalono  również,  że  22  maja  2018  r.  zamawiający  zawiadomił  odwołującego  o 

unieważnieniu postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp z powodu braku 

ofert niepodlegających odrzuceniu.  

Krajowa Izba 

Odwoławcza zważyła, co następuje. 

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Stosownie  do  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp 

zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli 

zawiera błędy w obliczeniu ceny lub kosztu. Jak wyjaśniono w uchwale Sądu Najwyższego z 

dnia  20  października  2011  r.  wydanej  w  sprawie  o  sygn.  akt  III  CZP  52/11,  określenie  w 

ofercie  ceny  brutto  z  uwzględnieniem  nieprawidłowej  stawki  podatku  od  towarów  i  usług 

stanowi  błąd  w  obliczeniu ceny,  jeżeli  brak  jest ustawowych przesłanek  wystąpienia omyłki 

(art. 89 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo zamówień publicznych). Z 

kolei  art.  87  ust

. 2 pkt 3 ustawy Pzp stanowi  zaś, że zamawiający poprawia w ofercie  inne 

omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia, 

niepowodujące istotnych zmian w treści oferty. 

Jak  wynikało  z  przywołanego  wyżej  postanowienia  pkt  III  SIWZ  opisu  przedmiotu 

zamówienia oraz odpowiedzi na pytanie z dnia 23 kwietnia 2018 r. zamawiający dwukrotnie 

wskazał wykonawcom, że w jego ocenie do opodatkowania przedmiotu zamówienia znajduje 

zastosowanie  przepis  art.  83  ust.  1  pkt  26  a  ustawy  z  dnia  11  marca  2004  r.  o  podatku  od 

towarów  i  usług.  Z  przywołanego  przez  zamawiającego  dwukrotnie  przepisu  wynika,  że 

stawkę  podatku  w  wysokości  0%  stosuje  się  do  dostaw  sprzętu  komputerowego  dla 

placówek oświatowych – przy zachowaniu warunków, o których mowa w ust. 13 – 15. Z kolei 

art.  83  ust.  13 

ww.  ustawy  stanowi,  że  opodatkowaniu  stawką  podatku  w  wysokości  0  % 

podlegają towary wymienione w załączniku nr 8 do ustawy. Wreszcie, w myśl art. 83 ust. 14 

pkt  1  ustawy  o  VAT, 

dokonujący  dostawy,  o  której  mowa  w  art.  83  ust.  1  pkt  26,  stosuje 

stawkę  podatku  0  %  pod  warunkiem  posiadania  stosownego  zamówienia  potwierdzonego 

przez  organ  nadzorujący  placówkę  oświatową,  zgodnie  z  odrębnymi  przepisami  –  w 

przypadku dostawy, o której mowa w ust. 1 pkt 26 lit. a.  

Zam

awiający  wskazał  wykonawcom,  że  dostawa  sprzętu  komputerowego  będzie 

dokonywana na rzecz placówki oświatowej w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o 

VAT. Wskazał także, że spełnione będą wymogi z art. 83 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT. W tej 

sytuacji 

można powiedzieć, ze zamawiający dostatecznie wyraźnie wskazał wykonawcom w 

SIWZ,  iż  mają  obowiązek  zastosować  stawkę  VAT  0%,  jeżeli  oczywiście  dostawa  będzie 

dotyczyła  towarów  wymienionych  w  załącznika  nr  8  do  ustawy  o  VAT.  Dostrzeżenia 

wymagało zaś, że w pozycji 1 załącznika nr 8 do ustawy o VAT ustawodawca wymienił m.in. 

serwery.  Powyższe  oznaczało,  że  przy  spełnieniu  wszystkich  pozostałych  warunków,  ten 

element  przedmiotu  zamówienia podlegał  opodatkowaniu  stawką  VAT w  wysokości  0%,  co 

zostało przesądzone także w SIWZ.  

Tymczasem  odwołujący  w  złożonym  przez  siebie  kosztorysie  ofertowym  dostaw  w 

pozycji  9  wskazał  jednolitą  stawkę  podatku  VAT  23%  na  element  przedmiotu  zamówienia 

opisany  jako  „serwer  +  sieć  lokalna”.  Tym  samym  odwołujący  przyjął,  że  również  dostawa 

serwera opodatkowana jest stawką podatku VAT 23 %. 

W ocenie Izby  odwołujący  nie  wykazał,  że  w  analizowanej  sprawie zasadnie przyjął 

dla dostawy serwera stawkę VAT 23 %. 

Jednym  argumentem, 

jaki  odwołujący  przedstawił  w  odwołaniu,  a  jaki  miał 

przem

awiać  za  tym,  aby  serwer  i  wykonanie  sieci  lokalnej  opodatkować  jednolitą  stawką 

VAT  23  %  była  konieczność  zastosowania  się  przez  niego  w  ofercie  do  wzoru  kosztorysu 

ofertowego  dostaw, 

w  którym  serwer  i  wykonanie  sieci  lokalnej  zagregowano  w  jednej 

pozycji kosztorysu. 

Co więcej, w trakcie rozprawy na wyraźne pytanie przewodniczącego, jak postąpiłby 

gdyby 

przy  niezmienionym  opisie  przedmiotu  zamówienia  zamawiający  we  wzorze 

kosztorysu 

zamieścił  odrębne  pozycje  dotyczące  serwera  i  wykonania  sieci  lokalnej, 

od

wołujący  odparł,  że  zastosowałby  dla  serwera  stawkę  VAT  0%.  Taka  odpowiedź 

odwołującego  świadczyła o tym,  że w  jego ocenie o prawnopodatkowej kwalifikacji  danego 

towaru 

świadczy  wyłącznie  taki  a  nie  inny  układ  wzoru  kosztorysu  ofertowego.  Stanowisko 

odwołującego należy ocenić jako nieprawidłowe. W polskim porządku prawnym o wysokości 

stawki  podatku  VAT  nie  decyduje  zamawiający,  ale  ustawodawca.  Wbrew  stanowisku 

odwołującego,  konieczność  zastosowania  się  do  wzoru  kosztorysu  dostaw  nie  oznaczała 

konieczności wskazania jednolitej stawki podatku VAT dla elementu oferty opisanego w poz. 

9 jako „serwer + sieć lokalna”. 

Uszło  uwadze  odwołującego,  że  jak  wskazuje  się  w  orzecznictwie  TS  UE  i  sądów 

administracyjnych  zastosowanie  stawki  jednolitej 

dla  tzw.  świadczenia  kompleksowego  jest 

uznawane  za 

wyjątek  od  zasady,  zgodnie  z  którą  dla  danego  towaru  lub  usługi  należy 

zastosować właściwą dla niego stawkę podatku VAT. 

Rozstrzygając  w  spornej  kwestii  Izba  stwierdziła,  że  przedmiot  zamówienia  opisany 

przez  zamawiającego  w  pozycji  9  stanowi  typowy  przykład  świadczenia  złożonego 

składającego  się  z  dwóch  pojedynczych  świadczeń,  przy  czym  świadczenia  te 

opodatkowane  są  różnymi  stawkami  podatku  VAT.  Ocena  skutków  podatkowych 

świadczenia  złożonego  zależała  zatem  od  ustalenia  czy  mamy  do  czynienia  z  relacją 

świadczenia głównego i świadczenia pomocniczego,  czy  też  wykonawca  realizować będzie 

w  ramach  zamówienia  kilka  odrębnych  pod  względem  ekonomicznym  świadczeń. 

Podk

reślenia  wymaga,  że  problem  tzw.  świadczeń  złożonych  był  przedmiotem  analizy 

zarówno  w  orzeczeniach  sądów  krajowych,  jak  i  TSUE.  W  wyroku  z  25  lutego  1999  r.  w 

sprawie  C-349/96  Card  Protection  Plan  Ltd  p-ko  Commissioners  of  Custom  and  Excise, 

TSUE    stwierd

ził,  że  w  celu  ustalenia,  dla  celów  VAT,  czy  świadczenie  usług  obejmujące 

kilka  części  składowych  należy  traktować  jako  jedno  świadczenie,  czy  też  jako  dwa  lub 

więcej  świadczeń  wycenianych  odrębnie,  należy  przede  wszystkim  wziąć  pod  uwagę  treść 

przepisu  ar

t.  2(1)  VI  Dyrektywy,  zgodnie  z  którym  każde  świadczenie  usług  powinno  być 

traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego 

punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do 

ni

eprawidłowości  w  funkcjonowaniu  systemu  podatku  VAT.  Trybunał  podkreślał,  że 

pojedyncze  świadczenie  ma  miejsce  zwłaszcza  wtedy,  gdy  jedną  lub  więcej  części 

składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inny lub inne elementy traktuje 

się  jako  usługi  pomocnicze,  do  których  stosuje  się  te  same  zasady  opodatkowania,  co  do 

usługi  zasadniczej.  Usługę  należy  uznać  za  usługę  pomocniczą  w  stosunku  do  usługi 

zasadniczej,  jeżeli  nie  stanowi  ona  dla klienta  celu  samego  w  sobie,  lecz  jest  środkiem  do 

lepszeg

o  wykorzystania  usługi  zasadniczej.  Trybunał  w  orzeczeniu  tym  podkreślił,  że 

świadczenie  usług  powinno  być  zwykle  uznawane  za  odrębne  i  niezależne  a  świadczenie 

złożone w aspekcie gospodarczym nie powinno być sztucznie rozdzielane, by nie pogarszać 

funkcjo

nalności systemu VAT. 

Natomiast  w  wyroku  z  dnia  27  października  2005  r.  w  sprawie  C-41/04  Levob 

Verzekeringen BV, OV Bank NV p-

ko Staatssecretaris van Financiën, TSUE wskazał, że art. 

2 (1) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że (...) jeżeli dwa lub więcej niż dwa 

świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego 

jako  konsumenta  przeciętnego,  są  tak  ściśle  związane,  że  obiektywnie  tworzą  one  w 

aspekcie  gospodarczym  jedną  całość,  której  rozdzielenie  miałoby  sztuczny  charakter,  to 

wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania 

podatku od wartości dodanej (...). 

Powyższe  prowadzi  do  wniosku,  że  jeżeli  świadczenia  można  rozdzielić  tak,  że  nie 

zmieni  to  ich  charakteru  ani  w

artości  z  punktu  widzenia  nabywcy,  wówczas  świadczenia 

takie  powinny  być  raczej  traktowane  jako  dwa  niezależnie  opodatkowane  świadczenia. 

Biorąc  powyższe  rozważania  pod  uwagę  Izba  stwierdziła,  że  w  analizowanej  sprawie 

odwołujący  w  odwołaniu  nie  tylko  nie  podjął  próby  wykazania,  ale  nawet  nie  twierdził,  że 

świadczenie  z  pozycji  9  ma  charakter  świadczenia  kompleksowego.  W  szczególności  nie 

przedstawił  jakiejkolwiek  argumentacji,  że  w  analizowanej  sprawie  dostawa  serwera  musi 

być  kwalifikowana  jako  świadczenie  dodatkowe,  pomocnicze,  które  nie  może  być 

przedmiotem  odrębnej  dostawy  od  usługi  głównej,  jaką  jest  wykonanie  sieci  lokalnej,  gdyż 

rozdzielenie takie byłoby sztuczne. W braku dowodu przeciwnego Izba stwierdziła, że serwer 

może  być  przedmiotem  odrębnej  dostawy,  ta  jak  i  odrębnie  mogła  być  wykonana  usługa 

budowy sieci.  

Za  koniecznością  odrębnego  opodatkowania  dostawy  serwera  i  usługi  budowy  sieci 

lokalnej  przemawiała  także  przedstawiona  przez  zamawiającego  interpretacja  indywidualna 

Dyrektora 

Krajowej 

Informacji 

Skarbowej 

z 

roku 

nr. 

3063-ILPP1-

2.4512.75.2017.2.NF.  Interpretacja  ta  nie  została  wydana  w  tej  sprawie,  ale  opis  stanu 

faktycznego  wykazywał  podobieństwo  do  analizowanej  sprawy.  Przedmiotem  oceny  była 

bowiem sytuacja, w której wnioskodawca zamierzał dostarczyć na rzecz placówki oświatowej 

serwer  wraz  z  usługą  wykonania  sieci  i  dostawą  szaf.  W  interpretacji  tej  organ  podatkowy 

uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy o konieczności zastosowania stawki VAT 0% 

na  serwer,  ale  jednoczenie  uz

nał  za  nieprawidłowe  stanowisko  wnioskodawcy  o 

konieczności zastosowania stawki VAT 0% na usługę budowy sieci czy dostawy szaf. Organ 

ten uznał bowiem, że te ostatnie elementy podlegają opodatkowaniu stawką VAT 23 %. 

Wobec  powyższego  Izba  stwierdziła,  że  zamawiający  prawidłowo  wskazał  w 

uzasadnieniu  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego,  że  ten  zastosował  nieprawidłową 

stawkę podatku VAT dla serwera. 

Zaskakujące  okazało  się  stanowisko  zamawiającego  zaprezentowane  na  rozprawie, 

w 

trakcie której zmienił on swój pogląd utrzymując, że odwołujący zastosował nieprawidłową 

stawkę  podatku  VAT  nie  tylko  dla  serwera  ale  także  dla  sieci.  Zamawiający  na  rozprawie 

podniósł, że w jego ocenie wykonawca powinien wskazać jednolitą stawkę VAT 0 % dla całej 

pozycji  9  tj.  na 

serwer  i  wykonanie  sieci  lokalnej.  Powyższe  stanowiło  istotne  novum,  gdyż 

jak  wynikało  z  uzasadnienia  odrzucenia  oferty  odwołującego,  zamawiający  uznał  jako 

nieprawidłową  jedynie  stawkę  podatku  VAT  dla  serwera,  z  czego  należało  wnosić,  iż 

jednocześnie  uznawał  za  prawidłową  stawkę  VAT  dla  usługi  wykonania  sieci,  a  zatem 

stawkę 23 %.  

Izba 

stwierdziła,  że  zamawiający  nie  może  zmieniać  w  trakcie  postępowania 

odwoławczego  podstawy  faktycznej  czynności  odrzucenia  oferty  wykonawcy.  Podzielono  w 

całej rozciągłości stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 

lipca 2011 r., XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy, sygn. akt sygn. akt XXIII Ga 416/11, 

iż  „(…)  Z  punktu  widzenia  Zamawiającego,  oznacza  to  że  nie  może  on  zmienić  ani 

rozszerzać  podstawy  faktycznej  decyzji  o  wykluczeniu  wykonawcy  z  postępowania  po 

wniesieniu  przez  tego  drugiego  odwołania.  W  świetle  związania  KIO,  Sądu  Okręgowego  i 

Odwołującego  zarzutami  podniesionymi  w  odwołaniu,  sprzeczne  z  naczelną  zasadą 

postępowania cywilnego, jaką jest zasada równouprawnienia stron, byłoby dopuszczenie do 

rozszerzenia  podstawy  faktycznej  decyzji  o  wykluczeniu  Odwołującego.  Wobec  związania 

swoimi  zarzutami,  Odwołujący  nie  mógłby  bowiem  odnieść  się  do  nowych  okoliczności 

przedstawionych  przez  Zamawiającego,  po  wniesieniu  odwołania.  Z  tych  względów 

postępowanie  Zamawiającego,  polegającego  na  przedstawieniu  nowych  dowodów  w 

odpowiedzi  na  odwołanie  i  skardze,  nie  można  traktować  jedynie  jako  rozszerzenia 

argumentacji  zawartej  w  decyzji  o  wykluczeniu.  Powyższej  wykładni  nie  podważa  zasada 

ekonomiki  procesowej  ani  zasada  dyspozycyjności  formalnej  czyli  rozporządzania  przez 

stronę czynnościami procesowymi. Zasady te aczkolwiek ważne, nie mogą mieć charakteru 

dominującego.  Z  punktu  widzenia  naczelnych  zasad  postępowania  cywilnego  z  pewnością 

ważniejszą  rolę  odgrywa  zasada  równouprawnienia  stron  a  dokładniej  zasada  równości 

środków procesowych. Podsumowując, skoro Odwołujący – wykonawca był związany swoimi 

zarzutami zawartymi w odwołaniu to również Zamawiający był związany podstawą faktyczną 

decyzji od której to odwołanie wniesiono. Dopuszczenie do rozszerzenia podstawy faktycznej 

decyzji  przez  Zamawiającego  uniemożliwiłoby  jednocześnie  Odwołującemu  –  wykonawcy 

przedstawienie  zarzutów,  co  do  tych  nowych  okoliczności.  Wobec  tego  dowody  zgłoszone 

przez  Zamawiającego  jako  dotyczące  okoliczności  związanych  z  rozszerzoną  podstawą 

faktyczną decyzji o wykluczeniu, nie mogły zostać uwzględnione (…)”. 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę  Izba  zobowiązana  była  pominąć  przy  wyrokowaniu 

argumentację i dowody przedstawiane przez zamawiającego w takim zakresie, w jakim miały 

one dowodzić, że wykonanie sieci lokalnej powinno być objęte stawką VAT 0 %. Powyższe 

nie było bowiem powodem odrzucenia oferty odwołującego. W szczególności Izba pominęła 

rozważania  na  ten  temat  poczynione  w  opinii  prywatnej  doradcy  podatkowego  Ł.K.  z  4 

czerwca  2018,  jaką  zamawiający  przedstawił  w  trakcie  rozprawy.  Jedynie  na  marginesie 

można wskazać, że przedstawiona opinia okazała się niestanowcza, odnosiła się jedynie do 

możliwości, a nie konieczności zastosowania stawki podatku VAT 0% na sieć. Na marginesie 

można  było  także  wskazać,  że  przedstawiona  przez  zamawiającego  interpretacja 

indywidualna  Dyrektora  Krajowej  Informacji  Skarbowej  z  05.06.2017  roku  nr.  3063-ILPP1-

2.4512.75.2017.2.NF 

–  wbrew  stanowisku  zamawiającego  nie  potwierdzała  jego  poglądu  o 

konieczności  zastosowania  jednolitej  stawki  VAT  0  %  na  dostawę  serwera  i  usługę 

wykonania  sieci  lokalnej. 

Wręcz  przeciwnie,  ze  złożonej  interpretacji  wynikał  wniosek 

prze

ciwny,  gdyż  organ  podatkowy  uznał  za  prawidłowe  stanowisko  wnioskodawcy  o 

konieczności  zastosowania  stawki  VAT  0%  na  serwer,  ale  jednoczenie  uznał  za 

nieprawidłowe  stanowisko  wnioskodawcy  o  konieczności  zastosowania  stawki  VAT  0%  na 

usługę  budowy  sieci  czy  dostawy  szaf.  Organ  ten  uznał  bowiem,  że  te  ostatnie  elementy 

podlegają opodatkowaniu stawką VAT 23 %.  

Reasumując Izba stwierdziła, że w analizowanej sprawie należało zastosować stawkę 

podatku  VAT  0  %  na  serwer. 

Jednocześnie  jednak  Izba  uznała,  że  zastosowanie  przez 

odwołującego nieprawidłowej stawki VAT 23 % na serwer - w okolicznościach danej sprawy - 

nie 

prowadziło  do  konieczności  odrzucenia  jego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  6 

ustawy  Pzp.  W  uchwale  z  20 

października  2011  r.  sygn.  akt  III  CZP  52/11  Sąd  Najwyższy 

przesądził,  że  określenie  w  ofercie  ceny  brutto  z  uwzględnieniem  nieprawidłowej  stawki 

podatku  VAT  stanowi  błąd  w  obliczeniu  ceny,  jeżeli  brak  jest  ustawowych  przesłanek 

wystąpienia  omyłki  (art.  89  ust.  1  pkt  6  w  zw.  z  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp).  Sąd 

Najwyższy w przywołanej uchwale doszedł zatem do przekonania, że zastosowanie błędnej 

stawki  VAT  stanowi  co  do  zasady 

błąd  w  obliczeniu  ceny  skutkujący  odrzuceniem  oferty. 

W

skazał jednak, że przed odrzuceniem oferty należy  sprawdzić czy nieprawidłowość ta nie 

może  zostać  poprawiona  w  trybie  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp.  Możliwość  poprawienia 

omyłki uzależnił zaś od określenia w SIWZ wymaganej stawki podatku VAT. 

W  ocenie  Izby  w  analizowanej 

sprawie  wystąpiły  przesłanki  poprawienia  omyłki  w 

ofercie 

odwołującego  na  podstawie  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp.  Uszło  uwadze 

zamawiającego,  że  przesądził  on  w  pkt  III  SIWZ  i  w  odpowiedzi  na  pytanie  z  23  kwietnia 

2018 r. konieczność zastosowania stawki podatku VAT 0% dla towarów z załącznika nr 8 do 

ustawy o VAT. W tej sytuacji zachowanie 

się odwołującego, który w swej ofercie przewidział 

dla serwera stawkę VAT 23 % zamiast określonej w SIWZ stawki 0 %, stanowi niezgodność 

treści  oferty  z  treścią  SIWZ,  która  –  w  świetle  ww.  uchwały  SN  -  powinna  być  poprawiona 

przez 

zamawiającego przy zastosowaniu przepisu art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. 

Zamawia

jący  zaniechał  czynności  poprawy  omyłki,  jakiej  dopuścił  się  odwołujący. 

Wobec powy

ższego czynność odrzucenia oferty tego wykonawcy okazała się nieprawidłowa. 

W  konsekwencji  zatem  koniecznym  okazało  się  nakazanie  zamawiającemu  unieważnienia 

tej czynności i wykonania czynności poprawienia omyłki w na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 

ustawy Pzp. 

Stosownie  do  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp, 

o  oddaleniu  odwołania  lub  jego 

uwzględnieniu  Izba  orzeka  w  wyroku.  W  pozostałych  przypadkach  Izba  wydaje 

postanowienie

.  Orzeczenie  Izby,  o  którym  mowa  w  pkt  1  sentencji,  miało  charakter 

merytoryczny,  gdyż  odnosiło  się  do  uwzględnienia  odwołania.  Z  kolei  orzeczenie  Izby 

zawarte w pkt 2 

sentencji miało charakter formalny, gdyż dotyczyło kosztów postępowania, a 

zatem  było  postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach  zawarte  w  wyroku  Izby  jest 

postanowieniem  przesądził  Sąd  Najwyższy  w  uchwale  z  8  grudnia  2005  r.  III  CZP  109/05 

(OSN 

2006/11/182).  Z  powołanego  przepisu  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp  wynika  zakaz 

wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. 

Z  uwagi  zatem  na  zbieg  w  jednym  orzeczeniu  rozstrzygnięć  o  charakterze  merytorycznym 

(pkt  1  sentencji)  i  formalnym  (pkt  2 

sentencji),  całe  orzeczenie  musiało  przybrać  postać 

wyroku.  

Zgodnie  z  przepisem  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp,  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

uwzględnia odwołanie w  sytuacji,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy,  które miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Z ww. 

przepisu  wynika,  że  powodem  uwzględnienia  odwołania  może  być  stwierdzenie  jedynie 

kwalifikowanego  naruszenia  ustawy 

Pzp,  a  mianowicie  takiego,  które  wywiera  lub  może 

wy

wrzeć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania.  A  contrario,  stwierdzenie  braku  naruszenia 

niekwalifikowanego,  musi  skutkować  oddaleniem  odwołania.  Jak  jednolicie  wskazuje  się  w 

orzecznictwie  Izby,  przez  wynik 

postępowania  w  rozumieniu  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp 

należy rozumieć wybór danej oferty jako najkorzystniejszej. W analizowanej naruszenie art. 

89  ust.  1  pkt  6  ustawy  pzp  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania.  Oferta 

odwołującego  nie  podlegała  odrzuceniu  z  przyczyn  wskazanych  przez  zamawiającego.  W 

konsekwencji zamawiający nieprawidłowo ustalił, że postępowanie podlega unieważnieniu z 

powodu  braku  ofert  niepodlegających  odrzuceniu  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  1  ustawy 

Pzp. 

W  świetle  art.  192  ust.  3  pkt  1  ustawy  Pzp,  uwzględniając  odwołanie,  Izba  może  - 

jeżeli umowa w sprawie zamówienia publicznego nie została zawarta  - nakazać wykonanie 

lub  powtórzenie  czynności  zamawiającego  lub  nakazać  unieważnienie  czynności 

zamawiającego.  W  konsekwencji  Izba  nakazała  zamawiającemu  unieważnienie  czynności 

uniew

ażnienia  postępowania,  unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego, 

powtórzenie czynności badania i oceny ofert, w tym poprawienie w ofercie odwołującego na 

podstawie  art.  87  ust.  2 pkt  3  ustawy  Pzp 

niezgodnej z SIWZ stawki podatku od towarów i 

usług VAT dotyczącej serwera, o którym mowa w pozycji 9 kosztorysu dostaw. 

Wobec powyższego, na podstawie art. 192 ust. 1 i art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp, 

orzeczono jak w pkt 1 sentencji. 

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowien

iu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Jak  wskazuje  się  w 

piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów  postępowania  odwoławczego 

stosownie  do  wyników  postępowania  odwoławczego  oznacza,  że  „obowiązuje  w  nim, 

analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  procesu,  według 

której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę  „przegrywającą”  sprawę  (por. art. 

98  §  1 k.p.c.)” Jarosław  Jerzykowski,  Komentarz  do  art.192  ustawy  -  Prawo  zamówień 

publicznych,  w: 

Dzierżanowski  W.,  Jerzykowski  J.,  Stachowiak  M.  Prawo  zamówień 

publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI.  

Zatem 

użyty  w  art.  192  ust.  10  ustawy  Pzp  zwrot  stosownie  do  jego  wyniku  należy 

rozumieć  analogicznie  jak  w  procesie cywilnym.  Jak  wynika  z  postanowienia  SN  z  dnia  31 

stycznia  1991  r.  II  CZ  255/90,  LEX  nr  5314  stosun

kowe  rozdzielenie  kosztów  polega  na 

rozdzieleniu 

kosztów między stronami stosownie do wyniku postępowania i do wysokości w 

jakiej  zostały  poniesione.  Stosunkowy  podział  kosztów  procesu  (100  k.p.c.)  dotyczy  ich 

całości  co  oznacza  przyjęcie  za  podstawę  obliczeń  sumy  należności  obu  stron,  ustalonej 

stosownie  do  zasad  z  art.  98  §  2  i  3  k.p.c.  (oraz  art.  99  k.p.c.  w  przypadkach  tam 

wskazanych). Sumę tę dzieli się proporcjonalnie do stosunku w jakim strony utrzymały się ze 

swymi  roszczeniami  lub  obroną,  otrzymując  w  wyniku  kwoty,  stanowiące  ich  udziały  w 

całości  kosztów.  Jeżeli  poniesione  przez  stronę  koszty  przewyższają  obciążający  ją  udział 

zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica. 

Jak wynika z postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn. 

akt X Ga 280/16 

– w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  zostaje  oddalona,  zaś  część  uwzględniona  zasada 

odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego 

rozdzielenia 

kosztów  postępowania  odwoławczego  w  takiej  części,  w  jakiej  odwołanie 

odniosło skutek.  Identyczny  pogląd  wyrażono w  wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 

22  stycznia  2016  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  1992/15,  w  postanowieniu  Sądu  Okręgowego  we 

Wrocławiu z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt X Ga 286/13, wyroku Sądu Okręgowego w 

Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyroku Sądu Okręgowego 

we  Wrocławiu  z  17  listopada  2016  r.  sygn.  akt  X  Ga  653/16,  postanowieniu  Sądu 

Okręgowego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt XXIII Ga 1886/17. 

W niniejszej sprawie Izba 

– co wynika z sentencji orzeczenia – odpowiedzialność za 

wynik postępowania odwoławczego ponosił w całości zamawiający. Kosztami postępowania 

obciążono  zatem  wyłącznie  tę  stronę.  Na  koszty  postępowania  odwoławczego  składał  się 

wpis  uiszczony  przez  odwołującego  w  wysokości  7.500  zł  oraz  koszty  wynagrodzenia 

pełnomocnika odwołującego w maksymalnie dopuszczalnej wysokości 3.600 zł, ustalone na 

podstawie złożonego rachunku.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do 

wyniku  postępowania  -  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp  oraz  w  oparciu  o 

przepis

y § 5 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b w zw. § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz. U. z 22 maja 2018 r. poz. 972). 

Przewodniczący:      ………………….…