KIO 1817/18 WYROK dnia 24 września 2018 r.

Sygn. akt: KIO 1817/18

WYROK

z dnia

24 września 2018 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący:

Katarzyna Brzeska

Protokolant:

Adam Skowroński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu

19 września 2018 r. w Warszawie odwołania

wniesionego d

o Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 10 września 2018 r. przez

wykonawcę Asseco Poland S. A. z siedzibą w Rzeszowie w postępowaniu prowadzonym

przez

Zamawiającego: Bibliotekę Narodową z siedzibą w Warszawie

przy udziale wykonawcy DXC Technology Pol

ska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie

zgłaszającego przystąpienie po stronie Odwołującego

orzeka:

1. Umarza po

stępowanie odwoławcze co do zarzutów III, VI, IX, X, z uwagi na

uwzględnienie przez Zamawiającego niniejszych zarzutów;

Umarza postępowanie odwoławcze co do zarzutów II, IV, V, XI, z uwagi na

wycofanie przez Odwołującego niniejszych zarzutów;

W pozostałym zakresie odwołanie oddala.

Kosztami postępowania obciąża Odwołującego: wykonawcę Asseco Poland S. A. z

siedzibą w Rzeszowie i:

1) zalicza w poczet

kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr.

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę

Asseco Poland S. A. z siedzibą w Rzeszowie tytułem wpisu od odwołania;

zasądza od Odwołującego: wykonawcy Asseco Poland S. A. z siedzibą w

Rzeszowie na rzecz

Zamawiającego: Biblioteki Narodowej z siedzibą w

Warszawie

kwotę 3.600,00 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero

groszy),

stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu

wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -

Prawo zamówień

publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1579)

na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej

do Sądu Okręgowego w Warszawie.

Przewodniczący:

……………………

Sygn. akt KIO 1817/18

U z a s a d n i e n i e

Zamawia

jący – Biblioteka Narodowa z siedzibą w Warszawie prowadzi w trybie

przetargu nieograniczonego, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.

– Prawo

zamówień publicznych (t.j. z 2017 r., poz. 1579) (zwanej dalej również „ustawą Pzp”),

postępowanie o udzielenie zamówienia pn.: „Usługa rozwoju oprogramowania, wdrożenie

nowej architektury i funkcji Repozytorium Cyfrowego Biblioteki Narodowej oraz rozbudowa

interfejsów Polona.pl i e-ISBN”.

Wartość zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na

podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.

Wykonawca

Asseco Poland S. A. z siedzibą w Rzeszowie (zwany dalej:

„Odwołującym”) w dniu 10 września 2018 r. (data wpływu do Prezesa Krajowej Izby

Odwoławczej) złożył odwołanie na postanowienia specyfikacji istotnych warunków

zamówienia (zwaną dalej również: „SIWZ), zarzucając Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust.

1, art. 29 ust. 1 i 2

ustawy Pzp a także art. 36 ust. 1 pkt 3, 4, 16 ustawy Pzp oraz art. 41 pkt 4

ustawy Pzp oraz art. 14 i art. 139 ustawy Pzp w zw. Z art. 353 (1) kc.

Odwołujący wniósł o

uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu dokonania modyfikacji SIWZ, poprzez

zm

ianę zaskarżonych zapisów SIWZ w sposób określony w odwołaniu.

Uwzględniając dokumentację z przedmiotowego postępowania o udzielenie

zamówienia publicznego, w tym w szczególności treść ogłoszenia o zamówieniu oraz

postanowienia SIWZ,

jak również oświadczenia i stanowiska stron oraz uczestnika

postępowania złożone w trakcie rozprawy, skład orzekający Izby ustalił i zważył, co

następuje:

Odwołanie, wobec nie stwierdzenia na posiedzeniu niejawnym braków formalnych

oraz w związku z uiszczeniem przez Odwołującego wpisu, podlega rozpoznaniu.

Ponadto Izba us

taliła, że Odwołujący przekazał Zamawiającemu kopię niniejszego

odwołania.

Izba stwie

rdziła, że Odwołujący legitymuje się uprawnieniem do korzystania

ze środków ochrony prawnej, o których stanowi przepis art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

Następnie Izba ustaliła, że do niniejszego postępowania po stronie Odwołującego w

terminie przewidzianym w ustawie Pzp zgłosił przystąpienie wykonawca DXC Technology

Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie. Izba uznała za skuteczne przystąpienie

wykonawcy

DXC Technology Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie do postępowania

odwoławczego po stronie Odwołującego.

Krajowa Izba

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:

Krajowa Izba Odwoławcza w zakresie zarzutów nr III, VI, IX, X umorzyła niniejsze

postępowanie z uwagi na uwzględnienie przez Zamawiającego zarzutów odwołania. W

zakresie zarzutów o nr II, IV, V, XI Izba umorzyła postępowanie odwoławcze z uwagi na

wycofanie przez Odwołującego zarzutów. Do merytorycznego rozpoznania pozostały trzy

zarzuty, z których – wobec zgromadzonego materiału dowodowego - Izba uznała, że zarzuty

te są niezasadne, oddalając w tej części odwołanie.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego terminu realizacji zamówienia – zarzut ten

podlega oddaleniu. W ocenie O

dwołującego Zamawiający nie określił czasu realizacji

przedmiotu umowy, naruszając tym samym przepisy art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, art. 29 ust. 1

ustawy Pzp oraz art. 36 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp. W ocenie Izby zarzut postawiony przez

Odwołującego nie potwierdził się. Niewątpliwie Zamawiający w dokumentacji postępowania

określił termin wykonania zamówienia. W rozdziale IV SIWZ został wskazany termin

wykonania zamówienia, tj., od dnia zawarcia umowy do dnia 15 grudnia 2019 r., w tym do

dnia 30

września 2019 r. – dla produktów projektu OMNIS oraz do dnia 15 grudnia 2019 r. –

dla produktów projektu Patrimonium. Zamawiający zatem określił termin końcowy datą

dz

ienną, termin początkowy to zawarcie umowy z wybranym w wyniku postępowania

wykonawcą, którego oferta zostanie najwyżej oceniona według ustalonych kryteriów oceny

ofert. Argumentacja Odwołującego, która pojawiła się w toku postępowania odwoławczego

wskazywała – w przypadku późniejszego podpisania umowy z wybranym wykonawcą – na

nierealność tego terminu, wobec opisanego przez Zamawiającego opisu przedmiotu

zamówienia. W ocenie Izby trudno zgodzić się z Odwołującym przypisującym

Zamawiającemu naruszenie wskazanych w odwołaniu przepisów, a biorąc pod uwagę

określony termin wykonania zamówienia trudno też zgodzić się, aby wykazano nierealność

tego terminu, skoro termin ostateczny to 15 grudzień 2019 r. Zatem trudno zgodzić się, aby –

wobec tak zakreślonego terminu – wykazano nierealność terminu oznaczonego w

specyfikacji przez Zamawiającego. Odwołujący także nie wykazał, że wskazanym terminie

nierealne będzie wykonanie opisanego przedmiotu zamówienia.

Odnosząc się do zarzutu nr VII – dotyczącego postanowień gwarancyjnych, tu

również Izba oddaliła niniejszy zarzut. Zgodzić należało się z Zamawiającym, że w świetle

postanowień SIWZ, wykonawca nie będzie odpowiadał za każdą wadę, tylko za wadę

powodującą niezgodność z OPZ. Zgodzić należało się z Zamawiającym, że Odwołujący w

sposób wybiórczy powoływał się na postanowienia umowne odnoszące się do gwarancji

(postanowienia 14.6 oraz innych postanowień wzoru umowy). Zauważyć należy, że

Zamawiający dokonał zmian postanowień SIWZ poprzez wskazanie definicji wady. Zgodzić

również należało się z Zamawiającym, że przedmiotem postępowania nie jest usługa

utrzym

ania systemu, z tego właśnie powodu Zamawiający nie wprowadzić definicji usługi do

swojego słowniczka. Zamawiający dokonał rozróżnienia na sytuacje, które mogą się pojawić

(tj.,

nieprawidłowego działania oprogramowania na etapie realizacji przedmiotu umowy) od

sytuacji ujawnienia wady w okresie gwarancji. Trudno również zgodzić się z Odwołującym,

że postanowienie to w takim kształcie uniemożliwia wykonanie wyceny oferty.

Co do zarzutu nr VIII

– kody źródłowe, zarzut ten również podlega oddaleniu. Izba

prz

ychyliła się do stanowiska Zamawiającego, że funkcjonalność RCBN została przez

Zamawiającego opisana w SIWZ. Odnosząc się do argumentacji Odwołującego dotyczącego

kodu źródłowego Polony – kody te, zgodnie ze stanowiskiem Zamawiającego zostaną

udostępnione wykonawcy na etapie realizacji umowy. Trudno zgodzić się z Odwołującym,

aby brak wiedzy na temat tego kodu na tym etapie postępowania stanowił utrudnienie w

skonstruowaniu oferty, w szczególności że funkcjonalność Polony jest ogólnie dostępna i

wykonawcy m

ogą się z nią zapoznać (celem dokonania wyceny składanej oferty) czemu

Odwołujący nie zaprzeczył, nie składając w tym zakresie żadnych wniosków dowodowych.

W przypadku zarzutu nr IV

– zarzut ten został przez Odwołującego wycofany w toku

rozprawy, wobec tego

również w tym przypadku Izba umorzyła postępowanie na podstawie

art. 187 ust. 8 ustawy Pzp.

Odnosząc się jeszcze do kwestii umorzenia postępowania odwoławczego w sentencji

wydanego w tej sprawie wyroku -

wobec uwzględnienia zarzutów przez Zamawiającego oraz

wycofania niektórych zarzutów przez Odwołującego - w niniejszej sprawie Odwołujący w

złożonym do Krajowej Izby Odwoławczej odwołaniu postawił jedenaście zarzutów. Cztery

zarzuty zostały przez Zamawiającego uwzględnione przed otwarciem rozprawy – na

posiedzeniu niejawnym z udziałem stron i uczestników postępowania, cztery zarzuty zaś

zostały przez Odwołującego wycofane. Do merytorycznego rozpoznania na rozprawę

skierowano

trzy zarzuty, które Krajowa Izba Odwoławcza oddaliła, przedstawiając powyżej

ar

gumentację w niniejszej sprawie.

Wątpliwości jakie mogły pojawić się – wobec częściowego uwzględnienia zarzutów

przez Zamawiającego, częściowego wycofania zarzutów przez Odwołującego oraz

częściowo merytorycznego rozpoznania zarzutów przez Izbę, sprowadzają się do pytania,

czy Krajowa Izba Odwoławcza wobec tak zaistniałego stanu rzeczy zobowiązana była w

sentencji wydanego wyroku do umorzenia postępowania odwoławczego – w zakresie

zarzutów uwzględnionych przez Zamawiającego przed otwarciem rozprawy – czy też

powinna oddalić odwołanie w tej części. W konsekwencji powstaje pytanie jak powinna

brzmieć sentencja wyroku i czy powinna być ona wyczerpująca w swej treści – co do

zarzutów uwzględnionych przez Zamawiającego, przed otwarciem rozprawy? Czy Krajowa

Izba

Odwoławcza w tym zakresie zobowiązana jest do umorzenia postępowania

odwoławczego w części, czy też sentencja w tym zakresie powinna brzmieć „oddala

odwołanie” - w zakresie zarzutów przez Zamawiającego uwzględnionych?

Aby udzielić odpowiedzi na to pytanie w pierwszej kolejności należy przeanalizować

przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych (dalej również zwanej: „ustawą Pzp”), w tym

w szczególności przepisy art. 186 ust. 2, art. 186 ust. 3a, art. 186 ust. 4, art. 198 ust. 2 pkt 5,

art. 187 ust. 8 ustawy Pzp.

I tak cytując przywołane przepisy należy przede wszystkim

zwrócić uwagę na treść art. 186 ust. 2 ustawy Pzp oraz art. 186 ust. 3a ustawy Pzp.

Zgodnie z art. 186 ust. 2 ustawy Pzp

w przypadku uwzględnienia przez

zamawiającego w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu Izba może umorzyć

postępowanie na posiedzeniu niejawnym bez obecności stron oraz uczestników

postępowania odwoławczego, którzy przystąpili do postępowania po stronie wykonawcy, pod

warunkiem, że w postępowaniu odwoławczym po stronie zamawiającego nie przystąpił w

terminie żaden wykonawca. W takim przypadku zamawiający wykonuje, powtarza lub

unieważnia czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem

zawartym w odwołaniu.

Zgodnie zaś ust. 3a ww. przepisu ustawy, w przypadku uwzględnienia przez

zamawiającego części zarzutów przedstawionych w odwołaniu i wycofania pozostałych

zarzutów przez odwołującego, Izba może umorzyć postępowanie na posiedzeniu niejawnym

bez obecności stron oraz uczestników postępowania odwoławczego, którzy przystąpili do

postępowania po stronie wykonawcy, pod warunkiem, że w postępowaniu odwoławczym po

stronie zamawiającego nie przystąpił w terminie żaden wykonawca albo wykonawca, który

przystąpił po stronie zamawiającego nie wniósł sprzeciwu wobec uwzględnienia części

zarzutów. W takim przypadku zamawiający wykonuje, powtarza lub unieważnia czynności w

postępowaniu o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu w

zakresie uwzględnionych zarzutów.

Dodatkowo zgodnie z art. 186 ust. 4 ustawy Pzp

jeżeli uczestnik postępowania

odwoławczego, który przystąpił do postępowania po stronie zamawiającego, wniesie

sprzeciw wobec uwzględnienia zarzutów przedstawionych w odwołaniu w całości albo w

części, gdy odwołujący nie wycofa pozostałych zarzutów odwołania, Izba rozpoznaje

odwołanie.

Z przywołanych powyżej przepisów wypływają następujące wnioski. Po pierwsze na

gruncie znowelizowanych przepisów ustawy Pzp - nowelizacją z dnia 22 czerwca 2016 r.-

zamawiający uprawniony jest do częściowego uwzględnienia zarzutów odwołania, co jest

bezsporne.

Po drugie uwzględnienie całości zarzutów wniesionego odwołania przez

Zamawiającego, zgodnie z art. 186 ustawy Pzp może nastąpić przed otwarciem rozprawy

np. na posiedzeniu niejawnym z udziałem stron i uczestników postępowania – wtedy to Izba

umarza

postępowanie odwoławcze. Z powyższego wynika zatem, że zamawiający

uprawniony jest do uwzględnienia wszystkich zarzutów odwołania na posiedzeniu niejawnym

z udziałem stron i uczestników postępowania, a skutkiem takiego uwzględnienia, w sytuacji

gdy do postępowania nie przystąpił w terminie żaden wykonawca po stronie zamawiającego,

bądź gdy nie wniósł sprzeciwu, wobec uwzględnienia zarzutów odwołania - jest umorzenie

postępowania odwoławczego, poprzez wydanie stosownego postanowienia. W ocenie Izby

skoro ustawodawca wprost -

nowelizacją z dnia 22 czerwca 2016 r. - dopuścił możliwość

częściowego uwzględnienia zarzutów odwołania – to uwzględnienie takie analogicznie może

mieć miejsce również na posiedzeniu niejawnym z udziałem stron i jego uczestników. W

konsekwencji

zgodnie z zasadą a majori ad minus, skoro Izba – wobec uwzględnienia

całości zarzutów odwołania na posiedzeniu niejawnym z udziałem stron i uczestników

postepowania

– umarza takie postępowanie, to tym bardziej skutkiem uwzględnienia części

zarzutów odwołania przed otwarciem rozprawy musi być częściowe umorzenie

postępowania odwoławczego, które będzie miało swoje odzwierciedlenie w sentencji

wydanego orzeczenia, poprzez zamieszczenie w nim stosownego postanowienia

umarzającego postępowanie odwoławcze w części.

W ocenie Izby wobec uwzględnienia przez Zamawiającego części zarzutów

odwołania sentencja wydanego w tej sprawie przez Krajową Izbę Odwoławczą wyroku nie

może być sentencją oddalającą takie zarzuty. Ponadto sentencja powinna być wyczerpująca

w swej treści i odzwierciedlać rzeczywisty stan sprawy. Niewątpliwie sentencja - wydanego

przez Krajową Izbę Odwoławczą orzeczenia - skierowana jest do stron i uczestników

postępowania odwoławczego, w tym do zamawiającego, który zgodnie z przepisem art. 186

ust.

2 ustawy Pzp zobowiązany jest - w przypadku uwzględnienia zarzutów odwołania - do

wykonania, powtórzenia lub unieważnienia czynności w postępowaniu o udzielenie

zamówienia, zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu. W przypadku wydania orzeczenia

oddalającego zarzuty uwzględnione w części przez Zamawiającego na posiedzeniu

niejawnym z udziałem stron i uczestników – na zamawiającym nie będzie spoczywał

obowiązek wykonania jakichkolwiek czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia

publicznego, z uwagi na brzmienie w tej części sentencji „oddala odwołanie”.

Ponadto

– co również jest istotne - należy zwrócić uwagę na treść przepisu art. 189

ust. 2 pkt 5 ustawy Pzp. Zgodnie z tym przepisem Izba odrzuca odwołanie, jeśli stwierdzi, że

odwołanie dotyczy czynności, którą zamawiający wykonał zgodnie z treścią wyroku Izby lub

sądu, lub w przypadku uwzględnienia zarzutów w odwołaniu, którą wykonał zgodnie z

żądaniem zawartym w odwołaniu. W konsekwencji wykonawca - którego zarzuty w części

zostały przez zamawiającego uwzględnione, a które to Izba oddaliła w sentencji wydanego

orzeczenia

– pozbawiony będzie możliwości dochodzenia swoich praw w sytuacji, gdy

zamawiający nie wykona, nie powtórzy, czy też nie unieważni czynności, do których byłby

zobowiązany – w przypadku umorzenia w części postępowania odwoławczego, gdyż jak

wskazano powyżej sentencja oddalająca nie będzie zobowiązywała zamawiającego do

wykonania jakichkolwiek czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.

Stanowisko Izby w tym zakresie wydaje się być tym bardziej zasadne, z uwagi na

brzmienie art. 187 ust. 8 ustawy Pzp. Zgodnie z tym przepisem

odwołujący może cofnąć

odwołanie do czasu zamknięcia rozprawy, w takim przypadku Izba umarza postępowanie

odwoławcze. Jak wskazano powyżej skoro wykonawca może cofnąć wniesione odwołanie, to

tym bardziej uprawniony jest do wycofania części zarzutów. Zatem Ustawodawca

zobowiązuje Izbę, w przypadku wycofania zarzutów – zarówno na posiedzeniu jak i na

rozprawie

– do umorzenia postępowania odwoławczego. Logicznym jest, że zobowiązuje

Izbę również do umorzenia postępowania odwoławczego, w przypadku wycofania części

zarzutów wniesionego odwołania. Zatem powyższe potwierdza, że Ustawodawca dopuszcza

sytuacje w których może dojść do wydania postanowienia umarzającego postępowanie

odwoławcze w części zarzutów wycofanych przez wykonawcę w toku postępowania.

Drugą niezmiernie istotną kwestią dla rozstrzygnięcia – jak ma brzmieć sentencja

wydanego wyroku

– w przypadku częściowego uwzględnienia zarzutów, częściowego

wycofania oraz częściowo merytorycznego rozpoznania zarzutów przez Izbę – jest

udzielenie odpowiedzi,

czy możliwym jest zawarcie w wydanym wyroku (rozstrzygnięciu

merytorycznym) postanowienia o umorzeniu postępowania odwoławczego w części. W

ocenie Izby wydane orzeczenie w części może przybrać charakter merytoryczny, w części

zaś formalny poprzez umorzenie postępowania odwoławczego – jak ma to miejsce w

niniejszej sprawie. Orzeczenie o charakterze formalnym w tym przypadku będzie

postanowieniem.

O tym, że orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku Izby jest

postanowieniem przesądził Sąd Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III CZP 109/05

(OSN 2006/11/182). Analogiczna sytuacja ma zatem miejsce w przypadku umorzenia

postępowania w treści wyroku. Rozstrzygniecie co zarzutów uwzględnionych i wycofanych

będzie rozstrzygnięciem formalnym – postanowieniem. Z uwagi zatem na zbieg w jednym

orzeczeniu rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym i formalnym - co ma miejsce w

przypadku postanowienia o kosztach postępowania odwoławczego - całe orzeczenie musi

zatem

przybrać postać wyroku. Nie oznacza to jednak, że postanowieniu o kosztach czy też

postanowieniu umarzającemu postępowanie odwoławcze zawartemu w rozstrzygnięciu

merytorycznym, jakim jest wyrok odbierany jest charakter i walor tego rozstrzygnięcia. Jak

zgodnie przyjmuje się w literaturze o charakterze orzeczenia decyduje nie jego postać, lecz

treść. Weryfikacja postaci orzeczenia należy do sądu, który powinien traktować orzeczenie

zgodnie z jego funkcją wynikającą z treści. Jeżeli rozstrzygnięcie o pewnych kwestiach

zapada w wyroku, a dla innych kwestii właściwa jest postać postanowienia (np. co do

kosztów), postanowienie nie traci swego charakteru i odrębności, pomimo zamieszczenia go

w wyroku (A. Góra – Błaszczykowska, Postanowienia…, 2002, s.10 i n.; i m. in. T. Eraciński

(w:) Kodeks postępowania cywilnego…, t.2, red. T. Eraciński, s. 110). Wobec powyższego, w

związku z faktem, że w części Zamawiający uwzględnił zarzuty odwołania – a po stronie

Zamawiającego nie przystąpił w terminie żaden wykonawca – postępowanie odwoławcze w

tym zakresie stosownie do art. 186

ust. 4a w zw. z art. 186 ust. 6 pkt 4 ustawy Pzp należało

umorzyć. Dodatkowo co należy jeszcze raz podkreślić – wobec uwzględnienia w części

zarzutów odwołania oraz braku przystępującego po stronie Zamawiającego – Zamawiający

zobowiązany jest do wykonania, powtórzenia lub unieważnienia czynności w postępowaniu o

udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu, co w ocenie Izby musi

mieć odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia. Wydanie postanowienia w wyroku

rozpoznającym sprawę merytorycznie, jest konieczne także dla oceny formalnej przyszłych

odwołań w kontekście uregulowania art. 189 ust. 2 pkt 4 i pkt 5 ustawy Pzp. Mając to na

uwadze Izb

a umorzyła w części postepowanie odwoławcze w zakresie uwzględnionych

zarzutów, analogicznie postąpiła również w przypadku zarzutów wycofanych przez

Odwołującego zgodnie z art. 187 ust. 8 ustawy Pzp.

Niewątpliwie zatem rozstrzyganie odwołania w części, której nie dotyczy już spór

pomiędzy stronami jest bezcelowe. Dlatego też Ustawodawca wprowadził do ustawy Pzp

instytucję umorzenia postępowania odwoławczego w przypadku uwzględnienia zarzutów

odwołania. Izba nie może zatem wydać w tej części rozstrzygnięcia o charakterze

merytorycznym

, nie może też przemilczeć niniejszej kwestii w sentencji orzeczenia. W

oceni

e Izby informacja o częściowym umorzeniu postępowania odwoławczego musi znaleźć

odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia, co analogicznie potwierdza również uchwała Sądu

Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15.

Co do konieczności zamieszczenia w sentencji wyroku informacji o częściowym

umorzeniu postępowania odwoławczego podzielono identyczne stanowisko przedstawione

m. in. w wyroku KIO z 26 października 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 1922/16,

wyroku KIO z 16 grudnia 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 2138/16, wyroku KIO z

28 grudnia 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 2357/16, wyroku KIO z dnia 17

stycznia 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 17/17, KIO 24/17.

Wobec powyższego, orzeczono jak na wstępie.

O koszta

ch postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp

oraz rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości

wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich

rozliczania (Dz.

U. Nr 41, poz. 238 z późn. zm.), tj. stosownie do wyniku postępowania.

Przewodniczący:

…………………….