KIO 2729/17 WYROK dnia 11 stycznia 2018 r.

Sygn. akt KIO 2729/17 

WYROK 

  z dnia 11 stycznia 2018 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący:      Anna Osiecka 

Protokolant:   

Rafał Komoń  

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  10  stycznia  2018  r. 

w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  27  grudnia  2017  r.  przez 

wykonawcę Kolumnę Transportu Sanitarnego Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie, 

w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Samodzielny  Publiczny  Szpital 

Wojewódzki  

im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą w Zamościu 

przy  udziale  wykonawcy  D.  K. 

prowadzącego  działalność  pod  firmą  Transport  Sanitarny 

Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K., zgłaszającego przystąpienie do postępowania 

odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Kolumnę  Transportu  Sanitarnego 

Triomed Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr (słownie: 

siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  Kolumnę 

Transportu  Sanitarnego  Triomed  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Lublinie  tytułem  wpisu  

od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  Kolumny  Transportu  Sanitarnego  Triomed  Sp.  z  o.o.  

z siedzibą w Lublinie na rzecz zamawiającego Samodzielnego Publicznego Szpitala 

Wojewódzkiego im. Papieża Jana Pawła II z siedzibą w Zamościu kwotę 349 zł 53 gr 

(słownie:  trzysta  czterdzieści  dziewięć  złotych  pięćdziesiąt  trzy  grosze),  stanowiącą 

koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu dojazdu na posiedzenie Izby. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017 

r.,  poz.  1579  z  poźn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  –  w  terminie 

dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej  

do Sądu Okręgowego w Zamościu.  

Przewodniczący:      ………………………….. 

Sygn. akt KIO 2729/17 

U z a s a d n i e n i e 

Samodzielny  Publiczny  Szpital  Wojewódzki  im.  Papieża  Jana  Pawła  II  z  siedzibą  

w  Zamościu,  dalej:  „Zamawiający”,  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Świadczenie  usług  transportu 

sanitarnego w za

kresie podstawowym i na rzecz osób dializowanych. Przedmiot zamówienia 

został podzielony na 2 zadania:  zadanie nr 1 - całodobowa obsługa transportu sanitarnego 

oraz  zadanie  nr  2  -  p

rzewóz  chorych  wymagających  dializoterapii.  Postępowanie  

to  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. t.j. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.), dalej: „ustawa Pzp”. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych 

pod numerem 619421-N-2017 w dniu 22 listopada 2017 r. 

W  dniu  27  grudnia  2017  r.  wykonawca  Kolumna  Transportu  Sanitarnego  Triomed  

Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Lublinie,  dalej:  „Odwołujący”,  wniósł  odwołanie,  zarzucając 

Zamawiającemu naruszenie w zakresie zadania nr 2: 

1.  art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp  i  art.  90  ust.  2  i  3  ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie 

odrzucenia  oferty  wykonawcy  D.  K.   

prowadzącego działalność  pod firmą Transport 

Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K. dalej: „Wykonawca”, złożonej w 

zakresie zadania nr 2, jako oferty zawierającej rażąco niską cenę; ewentualnie 

2.  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie  wezwania Wykonawcy  do  udzielenia 

wyjaśnień,  w  tym  o  złożenie  dowodów  dotyczących  wyliczenia  ceny  w  zakresie 

zadania nr 2, podczas gdy zaoferowana przez W

ykonawcę cena w zakresie zadania 

nr  2  wydaje  się  być  rażąco  niska  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  i  powinna 

budzić  wątpliwości  Zamawiającego  co  do  możliwości  wykonania  przedmiotu 

zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  przez  Zamawiającego  lub 

wynikającymi  

z odrębnych przepisów; 

3.  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy 

Pzp  poprzez  przeprowadzanie  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  w  sposób  niezapewniający  zachowania  uczciwej  konkurencji  i  równego 

traktow

ania  wykonawców  i  wybór  oferty  Wykonawcy  w  zakresie  zadania  nr  2, 

pomimo że oferta Wykonawcy zawiera rażąco niską cenę. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

a) 

unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej; 

b) 

powtórzenia  czynności  oceny  oferty  Wykonawcy  złożonej  w  zadaniu  nr  2  i  w  jej 

wyniku  odrzucenia jego 

oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 90 

ust. 2 i 3 ustawy Pzp; 

c) 

ewentualnie  zwrócenia  się  do  Wykonawcy  o  udzielenie  wyjaśnień,  w  tym  złożenie 

dowodów, dotyczących wyliczenia ceny w zakresie zadania nr 2; 

d)  dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej w zadaniu nr 2.  

Odwołujący  wskazywał,  że  Wykonawca  złożył  w  zakresie  zadania  nr  1  i  2  oferty 

opiewające  odpowiednio  na  kwoty  264.804,00  złotych  oraz  275.264,00  złotych.  Cena 

zaoferowana przez Wykon

awcę w zakresie zadania nr 2 powinna, w ocenie Odwołującego, 

budzić  wątpliwości  Zamawiającego  co  do  możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia 

zgodnie  z 

wymaganiami  określonymi  przez  Zamawiającego  lub  wynikającymi  z  odrębnych 

przepisów. 

Podnosił,  że  liczba  kilometrów,  które  orientacyjnie  będzie  musiał  przejechać 

Wykonawca  realizując  zadanie  nr  2,  jest  o  ok.  125%  większa  od  liczby  kilometrów,  które 

orientacyjnie  będzie  musiał  przejechać  Wykonawca  realizując  zadanie  nr  1.  Odwołujący 

podkreślał, że cena Wykonawcy zaoferowana w zadaniu nr 2 jest o ok. 4% wyższa od ceny 

zaoferowanej 

przez  Wykonawcę  w  zadaniu  nr  1,  a  koszt  paliwa  i  amortyzacji  pojazdu 

stanowi jedną z kluczowych pozycji cenotwórczych dla usługi transportu sanitarnego. Cena 

zaoferowana przez Wy

konawcę, zdaniem Odwołującego, w zadaniu nr 2 znaczącą odbiega 

od cen podobnych zamówień, co ujawnia porównanie ceny zaoferowanej przez Wykonawcę 

w  zadaniach  nr  1  i  2,  jest  nierealistyczna

,  co  wskazuje  na  fakt  realizacji  tego  zamówienia 

poniżej kosztów wytworzenia usługi. 

Odwołujący  podnosił,  że  różnica  między  ceną  zaoferowaną  przez  Odwołującego  

w zadaniach nr 1 i 2 

(cena zaoferowana przez Odwołującego w zadaniu nr 2 była o ok. 89% 

wyższa od ceny zaoferowanej przez Odwołującego w zadaniu nr 1) była znacznie wyższa od 

różnicy  w  cenach  zaoferowanych  przez  Wykonawcę.  Ponadto,  cena  zaoferowana  przez 

Odwołującego w zadaniu nr 2 była o ok. 85% wyższa od ceny zaoferowanej w tym zadaniu 

przez  Wykonawcę.  W  ocenie  Odwołującego  zamówienia  określonego  w  zadaniu  nr  2  

nie sposób wykonać za cenę zaoferowaną przez Wykonawcę. 

Odwołujący  przedłożył  kalkulację  (zestawienie  minimalnych  miesięcznych  kosztów  

na kwotę 66.371,28 zł), z której wynika, że: 



  koszty personelu 

(11 etatów) wyniosą 34.721,28 zł; 



  koszty paliwa 

– 25.300 zł; 



  koszty przezn

aczone na eksploatację pojazdów - 4.600 zł; 



  koszty przeznaczone na ubezpieczenie OC 

pojazdów – 1.750 zł. 

Porównanie  cen  zaoferowanych  w  obu  zadaniach  powinno,  według  Odwołującego, 

doprowadzić do odrzucenia oferty złożonej przez Wykonawcę w zadaniu nr 2, na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp, ewentualnie art. 90 ust. 3 ustawy Pzp.  

Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego przystąpił wykonawca D. 

K.   

prowadzący  działalność  pod  firmą  Transport  Sanitarny  Usługi  Transportowe  Przewóz 

Osób D. K., dalej również: „Przystępujący”, wnosząc o oddalenie odwołania w całości. 

Przystępujący w dniu 9 stycznia 2018 r. złożył pismo procesowe, wskazując  że cena 

jego  oferty  w 

zakresie  zadania  nr  2  nie  jest  o  co  najmniej  30%  niższa  od  średniej 

arytmetycznej  cen  wszystkich  złożonych  ofert  oraz  nie  jest  niższa  o  co  najmniej  30%  od 

wartości  zamówienia.  Co  za  tym  idzie,  nie  została  spełniona  przesłanka  z  art.  90  ust.  1a 

ustawy Pzp.  

Zauważał,  że  w  złożonym  odwołaniu  nie  wykazano,  ażeby  w  toku  postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  zaistniały  przesłanki  nakładające  na  Zamawiającego  obowiązek 

uruchomienia  procedury  wyjaśnienia  rażąco  niskiej  ceny  z  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp. 

Podnosił,  że  Odwołujący  nie  zakwestionował  w  żaden  sposób  prawidłowości  oszacowania 

wartości zamówienia przez Zamawiającego, nie podjął nawet próby wykazania, że wartość ta 

nie  odzwierciedla  lokalnych  realiów  rynkowych.  W  konsekwencji  należy  zatem  uznać  że 

zgodnie z 

oceną Odwołującego wartość zamówienia została przez Zamawiającego ustalona 

prawidłowo  i  z  należytą  starannością,  a  zatem  odzwierciedla  ona  realia  rynkowe.  Tym 

samym  brak  jest  podstaw  do  twierdzenia,  że  cena  zaoferowana  przez  Przystępującego, 

która  nie  jest  niższa  o  co  najmniej  30%  od  wartości  szacunkowej,  powinna  wzbudzić 

wątpliwości Zamawiającego. 

Sytuacji  tej  nie  zmienia  także  podnoszona  w  odwołaniu  okoliczność,  iż  oferta 

Odwołującego  w  zadaniu  nr  2  była  wyższa  o  85  %  od  oferty  Przystępującego.  Oferta 

Od

wołującego  była  także  wyższa  o  59  %  od  maksymalnej  kwoty  jaką  Zamawiający 

przeznaczył  na  sfinansowanie  tego  zadania,  a  zatem  może  to  świadczyć  jedynie  

o przeszacowaniu oferty przez 

Odwołującego i niedostosowaniu jej do realiów rynkowych.  

Przystępujący  wskazywał  także na  nieprzydatność  dowodową wyliczeń  załączonych 

do  o

dwołania,  gdyż  Odwołujący  nie  posiada  wiedzy  na  temat  struktury  organizacyjnej 

Przystępującego,  a  także  stałych  i  zmiennych  kosztów  jego  działalności  w  tym  kosztów 

osobowych  i  sprzętowych,  nie  mogą  stanowić  podstawy  do  oceny  jego  oferty.  Odwołujący  

w  przedłożonym  zestawieniu  uwzględnił  wyłącznie  swoje  koszty.  Ponadto,  kwota  podana 

przez  Odwołującego  (398.227,68  zł)  przekracza  maksymalną  kwotę  jaką  Zamawiający 

przeznaczył  na  sfinansowanie  zadania  nr  2  oraz  przewyższa  szacunkową  wartość 

zamówienia.  Bez  znaczenia  pozostaje  także  porównanie  przez  Odwołującego  kosztów 

jednostkowych  dla  zadania  nr  1  i  za

dania  nr  2,  w  sytuacji  gdy  dotyczą  one  różnych 

świadczeń. 

Przystępujący  wskazywał,  że  od  2005  r.  świadczy  na  rzecz  Zamawiającego  usługi 

transportu  sanitarnego,  w  tym  w  zakresie  objętym  zadaniem  nr  2.  Wszystkie  dotychczas 

zakończone  usługi  na  rzecz  Zamawiającego,  wykonał  w  sposób  należyty,  a  jego 

wynagrodzenie  za  czynności  wykonane  w  oparciu  o  umowy  obowiązujące  w  roku  2017  r., 

które były rodzajowo i ilościowo tożsame z przedmiotem zamówienia objętego zadaniem nr 

2,  zostało  skalkulowane  na  niemal  identycznym  poziomie,  co  cena  zaoferowana  w 

niniejszym postępowaniu.  

Z  ostrożności,  Przystępujący  złożył  wyjaśnienia,  z  których,  w  jego  ocenie,  wynika  

że  zaproponowana  przez  niego  cena  jest  realna  i  odpowiada  warunkom  rynkowym; 

wskazując równocześnie, że łączny miesięczny koszt wykonania usługi wynosi 28 707,28 zł 

co  daje  miesięczny  zysk  w  kwocie  ok.  17  170  zł),  na  który  składają  się  następujące 

elementy: 

1.  koszt personelu 

(5,64 etatu x 2.532,81 zł = 14.285,05 zł); 

koszt  pojazdów  –  Przystępujący  wykorzysta  maksymalnie  9  pojazdów,  z  czego  5  jest 

zasilanych  paliwem  gazowym  LPG 

(2.750,4  litra  x  2,15  zł/litr  =  5.913,36  zł),  zaś  4  olejem 

napędowym  (1.575,84  litra  x  4,60  zł/litr  =  7.248,87  zł).  Przystępujący  podnosił  również,  

że  posiada  siedzibę  w  Zamościu,  a  odległości  pomiędzy  punktami  odbioru  pacjentów  

a palcówką  zdrowia są relatywnie niewielkie (od 2 km  do  72 km,  przy  czym  zdecydowana 

większość transportów odbywa się na trasie do ok. 30 km). 

koszt  eksploatacji  pojazdów  -  Przystępujący  posiada  bazę  pojazdów  połączoną  

z  wyspecjalizowanym  serwisem  samochodowym, 

więc  koszty  w  skali  miesiąca  ponoszone  

na eksploatację pojazdów są stosunkowo niewielkie i wynoszą ok. 300 zł na jeden pojazd,  

co  po  przeliczeniu  na 

9  pojazdów  daje  kwotę  łączną  2.700  zł.  Wobec  faktu,  że  pojazdy 

przeznaczone  do  realizacji  zadania  nr  2  maksymalnie  w  40

%  w  skali  miesiąca 

wykorzystywane  będą  tylko  do  realizacji  tylko  tego  zadania,  to  taki  sam  procent  kosztów 

eksploatac

yjnych należy uznać za zasadny (2.700 zł x 40% =  1.080 zł). 

4.  koszt  ubezpieczenia  OC  - 

Przystępujący  ponosi  koszt  ubezpieczenia  obowiązkowego  

OC pojazdów przeznaczonych do realizacji zadania nr 2 na poziomie 50 zł w skali miesiąca 

(600 zł rocznie). Wobec faktu, że pojazdy przeznaczone do realizacji zadania nr 2 średnio  

w 40

% w skali miesiąca wykorzystywane będą tylko do realizacji tylko tego zadania, to taki 

sam  procent  kosztów  na  ubezpieczenie  obowiązkowe  OC  należy  uznać  za  zasadny  

(450 zł x 40% = 180 zł).  

Przystępujący  za  niezasadny  uznał  także  zarzut  dotyczący  zaniechania  odrzucenia 

jego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp.    W  jego  ocenie 

Odwołujący  

nie wykazał również, aby Zamawiający naruszył art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy Pzp. 

Pismem  z  dnia  9  stycznia  2018 

r.  do  Izby  wpłynęła  odpowiedź  Zamawiającego  

na odwołanie, który wniósł o jego oddalenie w całości oraz podkreślał, iż to na Odwołującym 

spoczywa  ciężar  wykazania,  że  Zamawiający  winien  powziąć  wątpliwości  w  zakresie 

zaoferowanej  przez  Przystępującego  ceny.  Zdaniem  Zamawiającego  Odwołujący  

nie przedstawił żadnych dowodów w tym zakresie, poprzestając jedynie na przedstawieniu 

własnej  kalkulacji  ceny  oferty,  która  nie  ma  znaczenia  dla  oceny  zasadności  zarzutów 

zawartych w odwołaniu.  

Wskazywał, że Zamawiający nie miał obowiązku, zgodnie z art. 90 ust. 1a w związku 

z  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp 

zwrócenia  się  do  Wykonawcy  o  udzielenie  wyjaśnień,  

w tym o złożenie dowodów, dotyczących wyliczenia ceny. Zaoferowana przez Wykonawcę  

w  zadaniu  nr  2  cena  oferty,  w  ocenie  Zamawiającego,  nie  jest  także  rażąco  niska  w 

stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  i  nie  budziła  wątpliwości  Zamawiającego  co  do 

możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  przez 

Zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów. 

Zwraca

ł  uwagę,  że  zadanie  nr  2  obejmuje  transport,  który  nie  jest  transportem 

sanitarnym,  t

j.  transportem  spełniającym  wymagania art.  161  ba  ustawy  z  dnia 27  sierpnia 

2004  r.  o  świadczeniach  opieki  zdrowotnej  finansowanych  ze  środków  publicznych  

(t.  j.  Dz.U.  z  2017r.,  poz.  1938  ze  zm.

).  Zgodnie  z  przywołanym  przepisem  transport 

sanitarny  to  transport  wykonywany  specjalistycznymi  środkami  transportu  lądowego, 

wodnego  

i  lotniczego,  które  muszą  spełniać  cechy  techniczne  i  jakościowe  określone  w  Polskich 

Normach 

przenoszących  europejskie  normy  zharmonizowane  (norma  PN-EN  1789  lub 

norma r

ównoważna). Zamawiający w dniu 4 grudnia 2017 r. dokonał zmiany treści SIWZ w 

zakresie opisu przedmiotu zamówienia, w wyniku której przedmiotem zamówienia stało się 

świadczenie  usług  transportu  sanitarnego  w  zakresie  podstawowym  (zadanie  nr  1)  i 

transportu na rzecz osób dializowanych (zadanie nr 2), a jedynym wymogiem dla pojazdów 

przeznaczonych do realizacji zadania nr 2 pozostał ten, aby były one sprawne technicznie, 

wyposażone w sprawny system klimatyzacji i ogrzewania, a ich kierowcy posiadali aktualne 

przeszkolenie z udzielania pierwszej pomocy.  

Wskazywał,  że  Odwołujący  prowadzi  działalność  gospodarczą  w  formie  spółki  

z  ograniczoną  odpowiedzialnością,  co  podnosi  koszty  działalności  gospodarczej  tego 

podmiotu, 

chociażby  w  zakresie  prowadzonej  księgowości  (obowiązek  prowadzenia  ksiąg 

rachunkowych,  wymóg  sporządzania  sprawozdań  finansowych)  czy  sferze  podatkowej  

(tzw.  podwójne  opodatkowanie).  Wybrany  Wykonawca  prowadzi  natomiast  działalność 

gospodarczą  we  własnym  imieniu,  na  podstawie  wpisu  do  ewidencji  działalności 

gospodarczej,  co  obniża  koszty  prowadzonej  dzielności,  także  poprzez  możliwość 

osobistego świadczenia usług stanowiących przedmiot zamówienia.  

Zaoferowana  przez  Wykon

awcę  w  zadaniu  nr  2  cena  nie  budziła  wątpliwości 

Zamawiającego  także  z  tych  względów,  że  jest  ona  zbliżona  do  ceny  realizacji  usługi 

transportu osób dializowanych, którą dotychczas Zamawiający zlecał. Nie jest rażąco niska, 

a  koszt  wykonania  zamówienia  przez  wybranego  dla  zadania  nr  2  Wykonawcę,  wbrew 

twierdzeniem  Odwołującego,  nie  jest  nierealistyczny.  Zamawiający  na  podstawie 

dotychczasowej  współpracy  z  wybranym  Wykonawcą  zna  jego  możliwości  i  potencjał 

techniczny  i  miał  prawo  bez  wątpliwości  uznać,  że  za  oferowaną  stawkę  0,92  zł  za  1  km 

zrealizuje  on  w  sposób  należyty  zobowiązanie  wynikające  z  udzielanego  zamówienia. 

Kwota, która została zaoferowane przez Przystępującego w zadaniu nr 2 jest o ok. 13,98% 

niższa od przewidywanej, a biorąc pod uwagę stawkę za 1 km, jest ona niższa o 2,13% o 

obowiązującej  w  aktualnej  umowie  stawki  kilometrowej  dla  przewozu  osób  dializowanych 

realizowanego specjalistycznych środków transportu sanitarnego (0,94 zł/km - 0,92 zł/km).  

Odnosząc  się  do  zarzutu  naruszenia  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp  Zamawiający 

podnosił, że wszyscy wykonawcy mieli postawione jednakowe wymagania, a ocena ich ofert 

została dokonana w oparciu o te same kryteria. 

Uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska 

stron,  oraz  uczestników  postępowania  odwoławczego,  złożone  w  pismach 

procesowych,  jak  też  podczas  rozprawy,  Izba  stwierdziła,  iż  odwołanie  nie  zasługuje  

na uwzględnienie. 

Izba  dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  postępowania,  

w  szczególności:  z  protokołu  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  ogłoszenia  

o  zamówieniu,  postanowień  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  oferty  złożonej 

przez  Przystępującego,  informacji  Zamawiającego  o wyborze  oferty  najkorzystniejszej.  Izba 

wzięła  również  pod  uwagę  stanowiska  wyrażone  w  odwołaniu,  odpowiedzi  Zamawiającego 

na 

odwołanie,  piśmie  procesowym  złożonym  przez  Przystępującego,  a także  oświadczenia  

i  stanowiska  stron  i  uczestnika 

postępowania  odwoławczego  wyrażone  ustnie  do  protokołu 

posiedzenia i rozprawy w dniu 10 stycznia 2018 r.  

Izba nie dopuściła i nie przeprowadziła wnioskowanego przez Odwołującego dowodu 

z faktur VAT na okoliczność wykazania, że koszt osób dializowanych jest dwukrotnie wyższy 

od  kosztu  transportu  sanitarnego.  Izba  uznała,  że  przeprowadzenie  ww.  dowodu 

spowodowałoby  wyłącznie  zwłokę  w  postępowaniu  (art.  190  ust.  6  ustawy  Pzp).  Ponadto, 

Izba  uznała,  że  ww.  dowody  są  nieprzydatne  dla  rozstrzygnięcia  niniejszej  sprawy. 

Przedłożone faktury VAT nie mogą mieć żadnego znaczenia dla oceny w niniejszym stanie 

faktycznym,  ponieważ  potwierdzają  jedynie  okoliczność  wysokości  kosztów  ponoszonych 

przez Zamawiającego w przeszłości, dodatkowo dotyczą danych, które nie są przedmiotem 

oceny  

w toku 

niniejszego postępowania odwoławczego. 

Uwzględniając powyższe, Izba ustaliła, co następuje. 

Zgodnie z 

Rozdziałem III specyfikacji istotnych warunków zamówienia, dalej: „SIWZ”, 

przedmiotem zamówienia w zakresie zadania nr 2 jest: 

Przewóz chorych wymagających dializoterapii.  

Transport  dializowanych  pacjentów  obejmuje:  zabranie  pacjenta  z  miejsca 

zamieszkania,  dowiezienie  do  siedziby  Zamawiającego,  doprowadzenie  do  Stacji  Dializ, 

zabranie  pacjenta  po  wykonaniu  dializy  do  pojazdu,  przewiezienie  pacjenta  do  miejsca 

zamieszkania i odprowadzenie do drzwi domu. 

Pacjenci  nie  mogą  być  przywożeni  wcześniej  jak  20  minut  przed  rozpoczęciem 

zabiegu  hemodializy.  Jednocześnie  pacjenci  po  zabiegach  dializacyjnych  muszą  być 

odwiezieni  

w czasie nie 

dłuższym jak 30 minut od chwili zakończenia zabiegu. 

Liczba  dializowanych,  ze  wskazaniem  pozycji  transportu/harmonogramu/tras 

przejazdu 

– zał. nr 6 do SIWZ. Zamawiający informuje iż w/w zestawienie mogą ulec zmianie 

w  trakcie  realizacji  zamówienia.  Wykonawca  ma  obowiązek  zabezpieczenia  odpowiedniej 

ilości  środków  transportu,  niezbędnego  do  realizacji  przedmiotowego  zadania,  

z uwzględnieniem ewentualnego wzrostu liczby przewożonych osób. (…) 

Orientacyjna  liczba  kilometrów  związana  z  realizacją  zadania:  ok.  299  200  km,  

w tym ok. 291 900 km transport bez sanitariusza, 7 300 km transport z sanitariuszem. 

(…) 

6)  Zamawiający  wymaga  zatrudnienia  przez  Wykonawcę/podwykonawcę  na 

podstawie  umowy  o  pracę  (w  rozumieniu  przepisów  Kodeksu  pracy),  osób  wykonujących 

następujące  czynności  w  zakresie  realizacji  przedmiotu  umowy:  przewóz  pacjentów  oraz 

ratownictwo  medyczne  - 

jeżeli  wykonanie  tych  czynności  polega  na  wykonywaniu  pracy  w 

sposób określony w art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 

poz. 1502 z późn. zm.). 

Zgodn

ie z Załącznikiem nr 5 do SIWZ Transport dializowanych pacjentów obejmuje: 

zabranie  pacjenta  z  miejsca  zamieszkania,  dowiezienie  do  siedziby  Zamawiającego, 

doprowadzenie  do  Stacji  Dializ,  zabranie  pacjenta  po  wykonaniu  dializy  do  pojazdu, 

przewiezienie  pacjenta  do  miejsca  zamieszkania  i  odprowadzenie  do  drzwi  domu.  Pacjenci  

nie mogą być przywożeni wcześniej jak 20 minut przed rozpoczęciem zabiegu hemodializy. 

Jednocześnie  pacjenci  po  zabiegach  dializacyjnych  muszą  być  odwiezieni  w  czasie  

nie dłuższym jak 30 minut od chwili zakończenia zabiegu. 

Zgodnie  z  §4  ust.  4  wzoru  umowy  Zamawiający  będzie  płacił  za  kilometry 

przejechane na trasie wyznaczonej przez Zamawiającego. 

powiat  Zamość:  z  siedziby  Zamawiającego  do  miejsca  zamieszkania  dializowanych 

pacjentów oraz powrót do siedziby Zamawiającego, 

powiat  Biłgoraj:  Biłgoraj  centrum  -  miejsca  zamieszkania  dializowanych  pacjentów  - 

siedziba  Zamawiającego  -  powrót  do  miejsc  zamieszkania  dializowanych  pacjentów  – 

Biłgoraj, 

powiat  Hrubieszów:  Hrubieszów  centrum  -  miejsca  zamieszkania  dializowanych 

pacjentów  -  siedziba  Zamawiającego  -  powrót  do  miejsc  zamieszkania  dializowanych 

pacjentów – Hrubieszów, 

zgodnie z wyznaczoną przez Zamawiającego trasą przejazdu. 

Wartość szacunkowa zamówienia w zakresie zadania nr 2 została ustalona na kwotę 

zł.  Według  informacji  zamieszczonej  w  protokole  postępowania,  podstawą 

ustalenia  wartości  zamówienia  były  wartości  uśrednione  z  poprzedzających  6  miesięcy  i 

stawki  za  1  km  z  obowiązującej  umowy.  Podana  przez  Zamawiającego  przed  otwarciem 

ofert kwota, jaką zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia dotyczącego zadania 

nr 

to 320.200,00 

zł. 

W wyznaczonym terminie złożono w zakresie zadania 2 dwie oferty: 



wykonawcy  Kolumny  Transportu  Sanitarnego  Triomed  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w 

Lublinie na kwotę 508.640 zł, 



wykonawcy  D.  K. 

prowadzącego  działalność  pod  firmą  Transport  Sanitarny  Usługi 

Transportowe Przewóz Osób D. K. na kwotę 275.264 zł. 

W dniu 22 grudnia 

2017 r. Zamawiający poinformował wykonawców o  wyborze jako 

najkorzystniejszej  oferty  wykonawcy  D.  K. 

prowadzącego  działalność  pod  firmą  Transport 

Sanitarny Usługi Transportowe Przewóz Osób D. K. 

Izba zważyła, co następuje. 

Izba  stwierdziła,  że  nie  zachodzą  przesłanki  do  odrzucenia  odwołania,  o  których 

stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

z  zastosowaniem  przepisów  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wymaganych  przy 

procedurze,  której  wartość  szacunkowa  zamówienia  nie  przekracza  kwoty  określonej 

w przepisach wydanych n

a podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Zgodnie z art. 180 ust. 1 

ustawy Prawo zamówień publicznych odwołanie przysługuje 

wyłącznie  od  niezgodnej  z  przepisami  ustawy  (ustawy  Prawo  zamówień  publicznych) 

czynności zamawiającego podjętej w postępowaniu o udzielenie zamówienia lub zaniechania 

czynności,  do  której  zamawiający  jest  zobowiązany  na  podstawie  ustawy.  Jednak,  jak 

stanowi  ust.  2  art.  180,  jeżeli  wartość  zamówienia  jest  mniejsza  niż  kwoty  określone  w 

przepisach  wydanych  na  podstaw

ie  art.  11  ust.  8,  odwołanie  przysługuje  wyłącznie  wobec 

czynności:  

1) wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z  wolnej ręki lub zapytania o cenę;  

2)  określenia  warunków  udziału  w  postępowaniu;  3)  wykluczenia  odwołującego  

z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia;  4)  odrzucenia  oferty  odwołującego;  5)  opisu 

przedmiotu zamówienia; 6) wyboru najkorzystniejszej oferty. 

W  postępowaniach,  dla  których  wartość  zamówienia  jest  mniejsza  niż  kwoty 

określone  w  przepisach  wydanych  na  podstawie art.  11  ust.  8 ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych,  

jak  w  niniejszym  stanie  faktycznym,  odwołanie  przysługuje  m.in.  w  zakresie  wyboru 

najkorzystniejszej oferty (art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp).  

Izba  stoi  na  stanowisku,  że  przy  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  

w  rozumieniu  art.  180  ust.  2  pkt  6  ustawy  Pzp  zasadne  jest  uwzględnienie  także  innych 

powinności ciążących na zamawiającym, a wynikających wprost z ustawy Pzp. Oznacza to, 

że  w  powyższym  zakresie  na  zamawiającym  ciążą  również  pewne  obowiązki  związane  

z  badaniem  oferty  pod  kątem  jej  odrzucenia.  Dlatego  też,  przez  wybór  najkorzystniejszej 

oferty  należy  rozumieć  wszelkie  zachowania  zamawiającego  w  ramach  etapu  badania  i 

oceny  ofert,  które  doprowadziły  zamawiającego  do  podjęcia  takiej  decyzji.  W  związku  z 

powyższym, Izba doszła do przekonania, że o ile przesłanka z art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy 

Pzp, 

choć 

wprost 

nie  obejmuje  możliwości  zaskarżania  zaniechania  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień 

dotyczących  rażąco  niskiej  ceny,  to  jednak  w  zakres  badania  i  oceny  oferty  wchodzi 

możliwość kwestionowania zaoferowanej przez wykonawcę ceny na podstawie art. 90 ust. 1 

ustawy Pzp. 

Krajowa  I

zba  Odwoławcza  stwierdziła,  że  Odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu 

przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowanego  możliwością  poniesienia  szkody  w  wyniku 

naruszenia  przez  zamawia

jącego  przepisów  ustawy,  o  których  mowa  w  art.  179  ust.  1 

ustawy Prawo zamówień publicznych, co uprawniało go do złożenia odwołania.  

Izba uznała, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, jeżeli zaoferowana cena lub koszt, lub ich istotne 

części  składowe,  wydają  się  rażąco  niskie  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  i  budzą 

wątpliwości  zamawiającego  co  do  możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  

z wymaganiami określonymi przez zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów, 

zamawiający  zwraca  się  o  udzielenie  wyjaśnień,  w  tym  złożenie  dowodów,  dotyczących 

wyliczenia ceny lub kosztu, w szczególności w zakresie. 

W ocenie Izby, z treści ww. przepisu wprost wynika, iż to zamawiający każdorazowo 

rozważa  czy  zachodzą  podstawy  do  żądania  wyjaśnień,  a  obowiązek  taki  zachodzi  po 

stronie  zamawiającego  dopiero  wówczas,  gdy  zamawiający  poweźmie  wątpliwość  co  do 

tego,  

czy  cena  nie  jest  rażąco  niska  (vide:  wyrok  SO  w  Katowicach  z  dnia  30  stycznia  2007  r.  

sygn. akt 

XIX Ga 3/07). Zamawiający samodzielnie decyduje, czy zwrócić się do wykonawcy 

o  wyjaśnienia  w  konkretnym  stanie  faktycznym.  Zamawiającemu  musi  „wydawać  się”,  

że  zaoferowana  cena  jest  rażąco  niska  i  jednocześnie  musi  „budzić  wątpliwość” 

zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia za zaoferowaną cenę. 

Pierwszą  z  przesłanek  należy  rozpatrywać  w  kontekście  uprawnienia  zamawiającego,  

z  którego  nie  może  korzystać  swobodnie  i  które  musi  odnosić  do  danego  postępowania  

o zamówienie, rozpoznawanego w danych realiach rynkowych. Druga z przesłanek dotyczy 

wątpliwości  zamawiającego  co  do  możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia  za 

konkretną  cenę,  np.  gdy  zamówienie  nie  zostanie  wykonane  zgodnie  z  przedmiotem  tego 

zamówienia  wskazanym  w  SIWZ,  nie  zostanie  wykonane  zgodnie  z  bezwzględnie 

obowiązującymi przepisami prawa, jak również nie zostanie wykonane zgodnie z zasadami 

sztuki  zawodowej, 

np.  przy  użyciu  odpowiednich  nakładów  sprzętowych,  osobowych, 

czasowych, 

z zachowaniem określonych standardów (vide: wyrok KIO z dnia 27 lutego 2017 

r., sygn. akt KIO 293/17). 

Izba  wskazuje,  że  w  aneksie  do  umowy  z  dnia  30  czerwca  2015  r.,  obowiązującym  

od  dnia  30  czerwca  2017  r.  do  dnia  31  października  2017  r.,  na  wykonywanie  usług 

transportu  sanitarnego  osób  dializowanych,  cena  za  1  km  usługi  transportu  sanitarnego 

wynosiła  1,07  zł.  W  umowie  z  dnia  29  listopada  2017  r.  zawartej  w  postępowaniu  u 

udzielenie zamówienia, którego wartość nie przekracza równowartości 30.000 euro, cena za 

1 km transportu sanitarnego osób dializowanych wynosiła 0,94 zł. Skoro więc, w niniejszym 

postępowaniu cena oferty Przystępującego jest prawie identyczna z ceną, za którą obecnie 

świadczy  Zamawiającemu  usługę,  to  nie  sposób  stawiać  Zamawiającemu  zarzutu 

zaniechania wezwania wykonawcy do złożenia wyjaśnień w zakresie zaoferowanej ceny, czy 

nie  nosi  ona  znamion  ceny  rażąco  niskiej.  W  ocenie  Izby  Zamawiający  nie  miał  żadnych 

podstaw faktycznych czy prawnych do skierowania do P

rzystępującego takiego wezwania.  

Zdaniem Izby, Przystępujący przedstawił sposób kalkulacji ceny, który potwierdził jej 

realn

ość.  W  piśmie  procesowym  opisał  również  wpływ  własnych  cech  i  obiektywnych, 

naturalnych  przewag  ekonomicznych,  którymi  dysponuje,  a  które  w  procesie  kształtowania 

oferty  pozwoliły  mu  na  zaoferowanie  atrakcyjnej  ceny.  Izba  doszła  do  przekonania,  

że Zamawiający uprawniony był do uznania bez wzywania do wyjaśnień na podstawie art. 90 

ust. 1 ustawy Pzp, że oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny, a zaoferowana cena jest ceną 

realną,  gwarantującą  prawidłowe  wykonanie  przedmiotu  zamówienia,  przy  jednocześnie 

niebagatelnym zysku.  

W konsekwencji nie potwierdził się zarzut naruszenia art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp.  

Nie  potwierdził  się  też  zarzut  dotyczący  zaniechania  odrzucenia  oferty 

Przystępującego  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  4    ustawy  Pzp,  zgodnie  z  którym 

zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  zawiera  rażąco  niską  cenę  lub  koszt  w  stosunku  do 

przedmiotu  zamówienia.  Ustawa  Pzp  nie  definiuje  rażąco  niskiej  ceny,  niemniej  punktem 

odniesienia winien być przedmiot zamówienia. Zatem, należy przyjąć, że rażąco niska cena 

to  taka,  która  jest  nierealistyczna,  niewiarygodna  w  kontekście  aktualnej  sytuacji  rynkowej. 

Nie  wystarczy  więc,  aby  cena  zasadniczo  odbiegała  od  wartości  zamówienia  lub  średniej 

arytmetycznej  cen  pozostałych  ofert  złożonych  w postępowaniu.  Istotne,  aby  była  to  cena 

taka,  że  przy  zachowaniu  reguł  rynkowych  wykonanie  umowy  przez  wykonawcę  byłoby 

nieopłacalne.  Musi  to  być  cena  rażąco  niska  w  stosunku  do  konkretnego  przedmiotu 

zamówienia,  uwzględniającego  specyfikę  rynku,  w  tym  przypadku  specyfikę  świadczenia 

usług transportu osób dializowanych.  

Odnosząc  się  do  argumentacji  Odwołującego,  należy  wskazać,  że  mechaniczne 

porównywanie  wartości  zamówienia  z  cenami  złożonych  ofert  nie  daje  podstaw  do 

odgórnego założenia, że mamy do czynienia z ceną nierealną. Zgodnie z orzeczeniem TSUE 

z 

dnia  

22 czerwca 1989 r., C-103/88, Fratelli Costanzo SpA v. Comune di Milano, niedopuszczalne 

– jako sprzeczne z zasadą wspierania rzeczywistej konkurencji w zamówieniach publicznych 

–  jest  automatyczne,  wyłącznie  na  podstawie  arytmetycznego  kryterium,  uznawanie  za 

rażąco  niskie  i  odrzucenie  ofert  o  cenach  poniżej  pewnego  poziomu,  bez  dania  oferentom 

możliwości wykazania, że ich oferta jest rzetelna. Odrzucenie oferty z powodu rażąco niskiej 

ceny  jest  możliwe  dopiero  gdy,  zamawiający  ma  pewność,  że  zamówienie  nie  zostanie 

należycie  wykonane za zaoferowaną cenę.  Pewność  tę  uzyskuje  dopiero po  wyjaśnieniach 

wykonawcy,  który  potwierdzi,  w  jaki  sposób  kalkulował  cenę  i  czy  wykonanie  danej  usługi 

jest 

możliwe  

w tej cenie. 

Odwołujący  nie  udowodnił,  że  zachodzą  przesłanki  do  odrzucenia  oferty 

Przyst

ępującego  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp.  Podnieść  należy,  

że  Odwołujący  stawiając  określone  zarzuty  przedstawił  w  odwołaniu  oraz  na  rozprawie 

wyliczenia,  których  nie  można  uznać  za  rzetelne,  z  uwagi  chociażby  na  niespójności  z 

opisem  przedmiotu  zamówienia.  Już  same  założenia  poczynione  na  początku  przez 

Odwołującego należy uznać za błędne. Po pierwsze, zgodnie z § 1 ust. 4 wzoru umowy oraz 

Rozdziałem  III  SWIZ  pacjenci  powinni  być  przywożeni  nie  wcześniej  niż  20  minut  przed 

rozpoczęciem zabiegu dializy, a nie tak jak wskazywał Odwołujący „minimum 15 do 30 minut 

wcześniej”.  Tożsama  nieścisłość dotyczy  odbioru  pacjentów  po  wykonaniu dializy,  zgodnie 

bowiem  

z §1 ust. 4 wzoru umowy oraz Rozdziałem III SWIZ pacjenci powinni być odebrani ze Stacji 

Dializ w czasie nie dłuższym niż 30 minut od chwili zakończenia zabiegu, a nie „minimum 30 

minut

”,  jak  to  podkreślał  Odwołujący.  Ponadto  czynności  przygotowawcze  do  zabiegu 

wykonują pracownicy Zamawiającego, a nie, jak podnosił Odwołujący, „personel oferenta”.  

Izba  nie  dała  także  wiary  przedłożonym  przez  Odwołującego  zestawieniom 

dotyczącym  liczby  dializowanych,  ze  wskazaniem  pozycji  transportu,  harmonogramu  oraz 

tras  przejazdu,  skoro  już  pierwsza  tabela  zawierała  informacje  jakoby  każde  miejsce 

dotyczyło chorego  na  wózku inwalidzkim, co jest  niezgodne  z  Załącznikiem  nr  6  do  SIWZ. 

Również kalkulacja Odwołującego załączona do odwołania nie wydaje się wiarygodna, skoro 

miała przedstawiać minimalne miesięczne  koszty  to  minimalna  stawka godzinowa,  o której 

mowa  

w ar

t. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę 

(Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  847)  w  2017 

r.  wynosiła  13,00  zł,  a  od  2018  r.  wynosi  13,70  zł,  

a  nie  16,44  zł.  Powyższe  nieścisłości  determinują  w  całości  wiarygodność  wyliczeń 

prezentowanych  przez  Odwołującego  oraz  dobitnie  wskazują  na  poczynione  niezgodnie  

z opisem przedmiotu zamówienia, a także powszechnie obowiązującym prawem, wyliczenia  

i z

ałożenia Odwołującego.  

W  związku  z  powyższym,  należało  uznać  zarzut  zaniechania  odrzucenia  oferty 

Przystępującego za bezzasadny. 

W  dalszej  kolejności,  wskazać  należy,  że  Odwołujący  w  sposób  nieuprawniony  w 

toku rozprawy przed Krajową Izbą Odwoławczą rozszerzył w stosunku do zakresu objętego 

odwołaniem  zarzuty  dotyczące  oferty  Przystępującego.  Pierwotnie  w  odwołaniu  wskazał  

na  zaniechanie  odrzucenia  oferty  zawierającej  rażąco  niską  cenę.  W  toku  rozprawy  jako 

nowy zarzut 

podnosił wskazanie nieprawidłowej stawki VAT przez Przystępującego.  

W tym  zakresie  Izba  uznała,  że zgodnie z treścią art.  180  ust.  3 ustawy  Pzp zarzut 

musi  być  postawiony  wyraźnie,  to  znaczy  wskazywać  konkretną  czynność  zamawiającego 

mającą  zdaniem  odwołującego  naruszać  przepis  prawa  i  określić  sposób  jego  naruszenia,  

gdyż  po  upływie  terminu  na  wniesienie  odwołania  nie  jest  dopuszczalne  zarówno 

formułowanie  jak  i  doprecyzowanie  treści  zarzutów  odwołania.  Zarzut  stanowi  wskazanie 

czynności bądź zaniechania przez zamawiającego czynności, do których jest z obowiązany 

na  podstawie  ustawy  oraz  okoliczności  faktyczne  wskazujące  na  naruszenie  przepisów 

prawa. Zgodnie              z ugruntowanym orzecznictwem istotne jest, aby zarzut został w 

pełni sprecyzowany                    w odwołaniu, gdyż umożliwia to zarówno zamawiającemu, 

jak  i  potencjalnym  uczestnikom  postępowania,  odniesienie  się  do  kwestionowanych  przez 

odwołującego  czynności.  Wskazanie  konkretnych  uchybień  zakreśla  ramy  postępowania 

odwoławczego.  

Art.  192  ust.  7  ustawy  Pzp  wyznacza  zakres  rozpoznania  o

dwołania  przez  Izbę,  podając  

że Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. 

W rozpatrywanej sprawie podnoszone 

przez Odwołującego na rozprawie okoliczności 

dotyczące  stawki  podatku  VAT  w  ofercie  Przystępującego,  nie  mieszczą  się  we  wskazanej  

w odwołaniu podstawie prawnej art. 89 ust. 1 pkt 4 i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy Pzp, winny więc 

być traktowane jako nowy zarzut, który jako spóźniony nie może być przez Izbę rozpoznany. 

Uwzględniając  powyższe  w  ocenie  Izby  nie  doszło  do  naruszenia  zasad  prawa 

zamówień  publicznych  opisanych  w  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp.  Zamawiający  prawidłowo 

dokonał  oceny  i  wyboru  oferty  Przystępującego,  czym  potwierdził,  że  równo  traktuje 

wykonawców  

w  postępowaniu,  bowiem  jak  podniósł  to  Sąd  Okręgowy  w  Bydgoszczy  równe  traktowanie 

wykonawców  oznacza  jednakowe  traktowanie  wykonawców  na  każdym  etapie 

postępowania,  bez  stosowania  przywilejów,  ale  także  środków  dyskryminujących 

wykonawców ze względu na ich właściwości. Jej przestrzeganie polega na stosowaniu jednej 

miary  do  wszystkich  wykonawców  znajdujących  się  w  tej  samej  lub  podobnej  sytuacji,  nie 

zaś  na  jednakowej  ocenie  wykonawców  (vide:  postanowienie  Sądu  Okręgowego  w 

Bydgoszczy z dnia 17 marca 2008 r., sygn. akt VIII Ga 22/08).  

W 

zakresie  zaś  naruszenia  przez  Zamawiającego  zasady  udzielenia  zamówienia 

wykonawcy  wybranemu  zgodnie  z  przepisami  ustawy  w  art.  7  ust.  3,  uwzględniając 

znaczenie  zasad  określonych  w  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  oraz  racjonalność  przepisów, 

zasada  

ta  dotyczy  zakazu  dokonywania  cesji  praw  lub  przejęcia  długów  na  rzecz  podmiotów  

lub przez podmioty nieuczestniczące w postępowaniu o zamówienie publiczne. Tym samym 

Zamawiający  zobowiązany  jest  do  udzielenia  zamówienia  wykonawcy,  który  uczestniczył  

w  postępowaniu  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  oraz  został  wybrany  zgodnie  

z  przepisami  ustawy,  a  więc  w  niniejszym  stanie  faktycznym  nie  doszło  do  naruszenia  

przez Zamawiającego wskazanej zasady.  

Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  wyniku  

na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  Prawa  zamówień  publicznych  oraz  w  oparciu  o  przepisy  

§  3  i  §  5  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości  

i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238  ze  zm.). Izba  zaliczyła  

do 

kosztów  postępowania  wpis  wniesiony  przez  Odwołującego  w  kwocie  7.500,00  zł  

oraz 

kwotę  349  zł,  stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu 

dojazdu na posiedzenie Izby. 

Izba nie zasądziła od Odwołującego na rzecz Zamawiającego 

kwoty  3.600  zł  tytułem  kosztów  zastępstwa  procesowego.  Jak  wynika  z  §  3  pkt  2  lit.  b  

w  zw.  z  §  5  ust.  3  pkt  1  ww.  rozporządzenia  warunkiem  zasądzenia  od  odwołującego  na 

rzecz zamawiającego kosztów wynagrodzenia pełnomocnika było złożenie rachunku. Pojęcie 

rachunku definiują przepisy art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa  

(t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 

22  sierpnia 

2005  r.  w  sprawie  naliczania  odsetek  za  zwłokę  oraz  opłaty  prolongacyjnej,  a 

także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 Nr 165 poz. 

1373  z  późn.  zm.).

W  świetle  §  14  ust.  1  ww.  rozporządzenia, rachunek  potwierdzający 

doko

nanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

imiona  i  nazwiska  (nazwę  albo  firmę)  oraz  adresy  sprzedawcy  i  kupującego  bądź 

wykonawcy i odbiorcy usługi;

datę wystawienia i numer kolejny rachunku;

określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;

ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie.

W ocenie Izby dokument, jaki zamawiający złożył w trakcie rozprawy, nie odpowiadał  

ww.  wymogom.  W  szczególności  Izba  nie  mogła  stwierdzić,  czy  odbiorcą  usługi  jest 

zamawiający. Skoro zatem wymaganego rachunku nie złożono – wskazane wynagrodzenie 

pełnomocnika  zamawiającego  nie  mogło  zostać  zasądzone  (vide:  wyrok  KIO  z  dnia  

15 kwietnia 2014 r., sygn. akt KIO 684/14).  

Przewodniczący:      ……………………………