Agata Hryc-Ląd

Wprowadzenie zróżnicowanego terminu zapłaty za należyte wykonanie tego samego świadczenia w zależności od statusu wykonawcy jako MŚP albo dużego przedsiębiorcy oznacza odmienne traktowanie wykonawców, którzy jednakowo wykonują przedmiot zamówienia. Jest to takie samo naruszenie zasady równego traktowania z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, jak wprowadzanie odmiennych warunków udziału w postępowaniu w zakresie sytuacji ekonomicznej lub finansowej albo zdolności technicznej lub zawodowej (wyrok KIO z 13 marca 2020 r., sygn. akt  KIO 465/20).

Wymogu przepisu art. 91 ust. 2d ustawy Pzp, aby zamawiający określił kryteria oceny ofert w sposób umożliwiający sprawdzenie informacji przedstawionych przez wykonawcę, nie należy utożsamiać z obowiązkiem weryfikacji przedstawianych przez wykonawców informacji przed przyznaniem punktów (i wskazaniem sposobu takiej weryfikacji w siwz). Brzmienie tego przepisu wniosku takiego nie uzasadnia (wyrok KIO z 10 marca 2020 r., sygn. akt  KIO 380/20).

Nowe podejście do analizy potrzeb i wymagań. Dialog techniczny po nowemu. Nowe regulacje w zakresie przekazywania ogłoszeń do publikacji  i zmiany, których po 1 stycznia 2021 r. nie będzie wolno dokonywać w ogłoszeniach. Podział zamówienia na części. Zmiany w zakresie wadium. Opis przedmiotu zamówienia. Tryby udzielenia zamówienia. Składanie i otwarcie ofert. Wybór najkorzystniejszej oferty.

Artykuł 91 ust. 2d ustawy Pzp wymaga, aby zamawiający określił kryteria oceny ofert w sposób umożliwiający sprawdzenie informacji przedstawionych przez wykonawcę. Nie można tego jednak utożsamiać z obowiązkiem zamawiającego weryfikacji przedstawianych przez wykonawców informacji przed przyznaniem punktów i wskazania sposobu tej weryfikacji w siwz. Brzmienie tego przepisu wymogu takiego nie uzasadnia.

Odwołanie może zostać skutecznie wniesione przez wykonawcę dążącego do wyeliminowania oferty konkurencji, mimo że cena oferty takiego wykonawcy przekracza kwotę, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na realizację zamówienia (por. Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z 9 stycznia 2017 roku, sygn. akt KIO 2350/16) – wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 13 marca 2020 r., sygn. akt  KIO 430/20.

Jeżeli wykonawca i zamawiający w różny sposób interpretują postanowienia siwz, a jednocześnie obie interpretacje zapisów są uprawnione, to zastosowanie znajduje art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp. Zgodnie z jego treścią zamawiający unieważnia postępowanie o udzielenie zamówienie publicznego, jeżeli postępowanie obarczone jest niemożliwą do usunięcia wadą uniemożliwiającą zawarcie niepodlegającej unieważnieniu umowy w sprawie zamówienia publicznego (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 25 lutego 2020 r., sygn. akt KIO 268/20).

Cena ofertowa została w postanowieniach siwz oraz wzoru umowy jednoznacznie określona jako ryczałt. W związku z tym cena jednostkowa netto (za 1 sztukę) nie ma żadnego znaczenia ani dla oceny ofert, ani przyszłych rozliczeń między zamawiającym a wykonawcą. Oferta taka zawiera wszystkie elementy, które są potrzebne tak do jej oceny, jak i do rozliczeń z zamawiającym. Jeżeli zamawiający dysponuje wszystkimi danymi niezbędnymi do oceny oferty oraz późniejszego rozliczenia, oferta nie podlega poprawieniu (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 25 lutego 2020 r., sygn. akt KIO 255/20).

W świetle art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawcę, który w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające zamawiającego w błąd, mogące mieć istotny wpływ na jego decyzje podejmowane w postępowaniu. Izba wskazuje, że wykluczenie wykonawcy na ww. podstawie prawnej jest możliwe w przypadku łącznego wystąpienia okoliczności, o których mowa w tej regulacji (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 25 lutego 2020 r., sygn. akt KIO 273/20)

Nowe podejście do analizy potrzeb i wymagań. Dialog techniczny po nowemu. Zmiany w zakresie wadium. Wybór najkorzystniejszej oferty

To odwołujący musi podważyć stanowisko administratora miniPortalu oraz komunikaty „wyskakujące” zamawiającemu podczas prób otwarcia oferty (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 11 lutego 2020 r., sygn. akt KIO 186/20).