KIO 1556/16 WYROK dnia 5 września 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1556/16 

WYROK 

z dnia 5 września 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Agnieszka Trojanowska 

Protokolant:   

Krzysztof Wasilewski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  Warszawie  w  dniu  31  sierpnia  2016  r.  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  19  sierpnia  2016r.  przez 

wykonawcę  R.  F.  prowadzącą  działalność  gospodarczą  pod  firmą  RM  F.  R.  F.  z 

siedzibą  w  Krakowie,  ul.  Klimeckiego  25  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego

 Skarb Państwa Komendę Wojewódzką Policji w Krakowie, ul. Mogilska 

przy  udziale 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  B.  B.  i 

W.  B.  prowadzących  działalność  gospodarczą  w  formie  spółki  cywilnej  pod  firmą 

AUTO  ROBOT  SYSTEM  s.c.  B.  W.  B.  z  siedzibą  w  Krakowie,  ul.  Mała  Góra  55 

zgłaszających  swoje  przystąpienie  w  sprawie  sygn.  akt  KIO  1556/16  po  stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

1. uwzględnia odwołanie i nakazuje unieważnienie postępowania, 

2.  kosztami  postępowania  obciąża 

Skarb  Państwa  Komendę  Wojewódzką  Policji  w 

Krakowie, ul. Mogilska 109  i:  

2.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę

  15 000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

wykonawcę  R.  F. 

prowadzącą  działalność  gospodarczą  pod  firmą  RM  F.  R.  F.  z  siedzibą  w 

Krakowie, ul. Klimeckiego 25 tytułem wpisu od odwołania,  

2.2. zasądza od 

Skarbu Państwa Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, ul. 

Mogilska  109  na  rzecz  wykonawcy  R.  F.  prowadzącej  działalność  gospodarczą 

pod firmą RM F. R. F. z siedzibą w Krakowie, ul. Klimeckiego 25 kwotę 15 000 zł. 

00  gr.  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  tytułem  zwrotu  kosztów 

uiszczonego wpisu.  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień  

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm. z 2016r. poz. 831, 996, 1020) na niniejszy 

wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem 

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w 

Krakowie. 

Przewodniczący:      …………… 

Sygn. akt KIO 1556/16 

Uzasadnienie 

Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na 

usługi  kompleksowych  napraw  blacharskich  i  lakierniczych  pojazdów  służbowych  Komendy 

Wojewódzkiej  Policji  w  Krakowie  zostało  wszczęte  ogłoszeniem  w  Dzienniku  Urzędowym 

Unii Europejskiej z dnia 16 kwietnia 2016r. za numerem 2016/S 076 – 132268.  

W  dniu  15  czerwca  2016r.  zamawiający  poinformował  o  unieważnieniu  postępowaniu  na 

podstawie art. 93 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz.  U.  t.j.  z  2015r.  poz.  2164  –  dalej  ustawy)  z  uwagi  na  brak  ofert  niepodlegających 

odrzuceniu.  

W  dniu  24  czerwca  2016r.  odwołanie  wniosła  R.  F.  prowadząca  działalność  gospodarczą 

pod  firmą  RM  F.  R.  F.  z  siedzibą  w  Krakowie,  ul.  Klimeckiego  25  –  dalej  odwołującego. 

Odwołanie 

zostało 

podpisane 

przez 

pełnomocnika 

działającego 

na 

podstawie 

pełnomocnictwa  z  dnia  22  czerwca  2016r.  udzielonego  przez  właściciela  firmy.  Kopia 

odwołania  została  przekazana  zamawiającemu  w  dniu  23  czerwca  2016r.  drogą 

elektroniczną.  

Odwołanie  dotyczyło  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego  i  unieważnienia 

postępowania. Odwołujący zarzucił zamawiającemu  naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy w 

zw. z art. 58 § 1 kc w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o Policji (t.j. - Dz.U. z 2015 r. póz. 355 ze 

zm.) przez odrzucenie oferty odwołującego jako nieważnej na podstawie innych przepisów tj. 

wskutek  błędnego  przyjęcia,  że  zastosowanie  rabatu  w  wysokości  100  procent  ma  na  celu 

niezgodne  z  prawem  obejście  art.  13  ust.  1  i  ust.3  ustawy  o  Policji  oraz  art.93  ust.  1  pkt.1 

ustawy  przez  błędne  przyjęcie,  że  istnieje  podstawa  do  unieważnienia  postępowania, 

albowiem  nie  było  podstawy  do  odrzucenia  oferty  odwołującego.  A  także  sprzeczność 

ustaleń  faktycznych  z  treścią  materiału  zebranego  w  sprawie  przez  przyjęcie,  że 

zaoferowana  przez  odwołującego  cena  roboczogodziny  nie  obejmuje  kosztów  transportu, 

pomimo,  że  w  złożonej  ofercie  odwołujący  wyraźnie  zaznaczył,  że  cena  roboczogodziny 

obejmuje koszt transportu, a w  związku z tym błędne przyjęcie, że oferta odwołującego nie 

odpowiada  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (dalej  SIWZ),  co  doprowadziło  do 

błędnego zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy.  

Wniósł o uwzględnienie odwołania i o nakazanie 

a) 

unieważnienia odrzucenia oferty odwołującego, 

b) 

unieważnienie unieważnienia postępowania; 

nakazanie  zamawiającemu  dokonania  powtórzenia  czynności  badania  i  ponownej 

oceny ofert, 

zasądzenie  kosztów  postępowania  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  na  rzecz 

odwołującego. 

W dniu 8 lipca 2016r. Izba oddaliła odwołanie.  

W dniu 13 lipca 2016r. zamawiający zwrócił się do kilku wykonawców w tym odwołującego z 

prośbą  o  możliwość  wykonywania  doraźnych  prac  blacharsko-lakierniczych  do  czasu 

zakończenia  postępowania  przetargowego  na  wykonanie  tych  napraw  i  podanie  stawki  1 

RGB  oraz  wysokości  ewentualnego  rabatu  na  części  zamienne,  z  terminem  wykonanie  nie 

dłuższym niż 21 dni, gwarancją minimum 12 miesięcy i terminem płatności faktur 30 dni. W 

dniu  18  lipca  2016r.  odwołujący  zaproponował  stawkę  0zł./rgb  i  rabat  50%  oraz  termin 

wykonania  21  dni,  faktura  z  terminem  płatności  30  dni  i  gwarancją  na  wykonane  usługi  24 

miesiące.  

W dniu 9 sierpnia 2016r. zamawiający powtórzył czynność badania i oceny ofert wskazując, 

ż

e działa zgodnie z wyrokiem z dnia 8 lipca 2016r. sygn. akt KIO 1111/16 i dokonał wyboru 

oferty najkorzystniejszej tj. wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

B.  B.  i  W.  B.  prowadzących  działalność  gospodarczą  w  formie  spółki  cywilnej  pod  firmą 

AUTO ROBOT SYSTEM s.c. B. W. B. z siedzibą w Krakowie, ul. Mała Góra 55 oraz odrzucił 

ofertę odwołującego na  podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy jako nieważną na podstawie 

odrębnych  przepisów.  Zamawiający  wskazał,  że  zgodnie  z  art.  58  §  1  kc  nieważna  jest 

czynność  prawna  mająca  na  celu  obejście  ustawy.  Z  art.  13  ust.  1  ustawy  o  Policji  koszty 

związane  z  funkcjonowaniem  Policji  są  pokrywane  z  budżetu  Państwa,  z  pewnymi 

wyjątkami,  które  nie  dotyczą  osób  fizycznych.  W  swojej  ofercie  odwołujący  udzielił  rabatu 

100% na części i materiały użyte przy wykonaniu zamówienia. Pojęcie rabatu odnosi się do 

zniżki  lub  opustu  od  ceny,  zaś  udzielenie  rabatu  w  wysokości  100%  jest  sprzeczne  z  jego 

istotą  i  powoduje  faktyczne  usunięcie  jednego  z  elementów  oferty.  W  tym  w  przypadku 

koszty  realizacji  napraw  nierozliczanych  z  ubezpieczycielami  będzie  w  całości  ponosić 

odwołujący, co jest jednoznaczne z tym, że będzie on dokonywał na rzecz Policji darmowych 

napraw.  Udzielenie  rabatu  w  wysokości  100%  na  oferowane  części  i  materiały  ma  na  celu 

niezgodne  z  prawem  obejście  art.  13  ust.  1  i  ust.  3  ustawy  o  Policji.  Tak  złożona  oferta 

podlega odrzuceniu.  

W dniu 19 sierpnia 2016r. odwołujący wniósł odwołanie. Odwołanie zostało podpisane przez 

pełnomocnika działającego na podstawie pełnomocnictwa z 18 sierpnia 2016 r. udzielonego 

przez  właściciela  R.  F.  .  Kopia  odwołania  została  przekazana  zamawiającemu  w  dniu  19 

sierpnia 2016r.  

Odwołanie wnoszone jest od czynności lub zaniechania: 

Od powtórzenia czynności badania i oceny ofert w dniu 9 sierpnia 2016 r. 

Od czynności odrzucenia oferty RM F. R. F. z dnia 9 sierpnia 2016 r. 

Od czynności wyboru oferty AUTO ROBOT SYSTEM s.c. B.W. B. 30- 864 Kraków, ul. Mała 

Góra 55 – dalej przystępujący jako najkorzystniejszej 

Od zaniechania wykluczenia z postępowania wykonawcy przystępującego 

Od  zaniechania  ogłoszenia,  że  prowadzone  jest  nowe  postępowanie  przetargowe  i 

konsekwentnie  zaniechanie  zawiadomienia  o  tym  postępowaniu,  zaniechanie  wyznaczenia 

terminu składania ofert 

Od zaniechania odrzucenia oferty przystępującego 

Zarzuty wobec czynności zamawiającego: 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie  

1.  art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 58 § 1 kc w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o Policji 

{t.j.  -  Dz.U.  z  2015  r.  póz.  355  ze  zm.)  poprzez  ponowne  odrzucenie  oferty 

odwołującej  jako  nieważnej  na  podstawie  innych  przepisów  tj.  wskutek  błędnego 

przyjęcia, że zastosowanie rabatu w wysokości 100 procent ma na celu niezgodne z 

prawem  obejście  art.  13  ust.  1  i  ust.3  ustawy  o  Policji  i  błędne  przyjęcie,  że  za 

naruszenie art. 13 ust. 1 i ust.3 ustawy o Policji sankcją jest nieważność, pomimo, że 

przepis  ten  nie  przewiduje  takiej  sankcji  oraz  naruszenie  art.  7  ust.  1  ustawy  przez 

przyjmowanie  innej  wykładni  i  stosowania  w/w  przepisów  w  stosunku  do  oferty 

odwołującej a innej w stosunku do oferty wybranej jako najkorzystniejsza. 

2.  naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy, jak również błędnej 

wykładni oferty odwołującej tj. dokonanej z naruszeniem art, 65 § 1 KC w zw. z art. 14 

ust.  1  ustawy,  co  doprowadziło  do  odrzucenia  przez  zamawiającego  oferty 

odwołującego,  polegające  na  przyjęciu,  że  oferta  odwołującego  prowadzi  do 

finansowania  zamawiającego  -  Policji,  w  sytuacji  kiedy,  jak  wynika  z  materiałów 

przetargu,  zamawiający,  wbrew  literalnemu  brzmieniu  dokumentów,  nie  wskazał 

wartości  części  i  materiałów  używanych  do  napraw  finansowanych  przez  płatnika  - 

Policję,  tylko  ich  dotychczasową  cenę.  W  związku  z  tym  przed  ustaleniem  ceny  za 

części  i  materiały  używane  do  napraw  w  wyniku  przetargu,  nie  mogło  być  mowy  o 

ocenie,  że  nastąpi  otrzymanie  korzyści  przez  Policję  a  więc  brak  było  podstaw  do 

odrzucenia oferty odwołującego. 

3.  art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy, jak również art. 93 ust. 1 i ust. 7 

Pr.  przez  błędne  odrzucenie  oferty  odwołującego  w  sytuacji,  kiedy  odrzucenie  to 

wynikało  z  dwuznacznego  sformułowania  formularza  ofertowego  a  zamawiający  nie 

podjął starania w celu zniwelowania skutków takiego uchybienia ze swojej strony i nie 

przyjął na siebie konsekwencje własnej niestaranności i naruszył  

4.  art.93  ust.1  pkt.1  ustawy  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  przez  błędne  przyjęcie,  że 

istniała podstawa do powtórzenia czynności badania i oceny ofert oraz wyboru oferty 

najkorzystniejszej w sytuacji kiedy postępowanie zostało prawomocnie unieważnione. 

5.  art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy oraz z naruszeniem art. 7 ust. 1 ustawy przez zaniechanie 

odrzucenia  oferty  przystępujących  pomimo,  że  wybrana  oferta  nie  odpowiada 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej SIWZ), ponieważ zaproponowana 

w  ofercie  cena  roboczogodziny  nie  obejmuje  kosztu  transportu,  a  zarzut  ten  został 

uznany  przez  przystępujących  za  prawdziwy,  co  skutkowało  brakiem  wniesienia 

odwołania od odrzucenia tej oferty. 

Odwołujący 

zarzucił 

zamawiającemu 

wybranie 

oferty 

przystępujących 

jako 

najkorzystniejszej,  pomimo,  że  oferta  ta  została  skutecznie  odrzucona  a  od  odrzucenia  nie 

zostało wniesione odwołanie, który to wybór oferty nastąpił z naruszeniem: 

Art. 7 ust. 1. ustawy, to jest w sposób naruszający zachowanie uczciwej konkurencji ¡ 

przez nierówne traktowanie wykonawców oraz z naruszeniem art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy 

art.  7  ust.  3  ustawy,  ponieważ  wykonawca  nie  został  wybrany  zgodnie  z  przepisami 

ustawy 

art.  93  ust.  1  pkt  1)  ustawy  przez  prowadzenie  postępowania  pomimo,  że 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  zostało  zakończone  a  więc  faktycznie  wybranie 

oferty poza postępowaniem przetargowym 

Art.  7  ust.  1.  ustawy  przez  niezachowanie  zasad  uczciwej  konkurencji  i  nierówne 

traktowanie  wykonawców  polegające  na  uchyleniu  odrzucenia  oferty,  która  nie  została 

zaskarżona oraz nie została objęta żadnymi wskazaniami wyroku KIO z dnia 8 lipca 2016 r. 

Nadto  odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  naruszenie  art.  8  ust.  1  ustawy,  art.  39  i  art.  40 

ust. 1 ustawy art. 41, 42, 43, 45 ustawy przez  zaniechanie ogłoszenia, że prowadzone jest 

nowe  postępowanie  przetargowe,  zaniechanie  zawiadomienia  o  tym  postępowaniu, 

zaniechanie  wyznaczenia  terminu  składania  ofert,  pomimo,  że  poprzednie  postępowanie 

zostało skutecznie zakończone a czynności dokonane przez Zamawiającego stanowiły nowe 

postępowanie przetargowe 

Odwołujący podniósł także naruszenie 85 ust. 1 i 2 ustawy w zw. z 85 ust. 5 ustawy w zw. z 

85  ust.  1  pkt  3  ustawy  (termin  związania  ofertą  upłynął  60  dni  po  dniu  otwarcia  ofert  a 

ponadto  termin  ten  nie  został  przedłużony  wskutek  wniesienia  odwołania,  ponieważ 

odrzucenie  oferty  przystępującego  nie  zostało  zaskarżone,  a  odwołanie  nie  dotyczyło 

odrzucenia  tej  oferty,  więc  nie  znalazła  zastosowania  norma  z  art.  182  ust.  6  ustawy  a 

ponadto: 

oświadczenie  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  nie  zostało  złożone  w  formie 

pisemnej pod rygorem nieważności, lecz przestane faxem - naruszenie art. 82 ust. 2 ustawy 

(w brzmieniu obowiązującym do dnia 28.07.2016 r. w zw. z art. 16 ust. 1 ustawa o zmianie 

ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw z dnia 22 czerwca 2016 

r. (Dz.U. z 2016 r. poz.  1020) ), ponieważ termin oferty stanowi element oferty a  więc jego 

przedłużenie  musi  zostać  dokonane  w  tej  samej  formie  pod  rygorem  nieważności,  co 

złożenie oferty. 

oświadczenie  o  przedłużeniu  oferty  nie  zostało  podpisane  przez  obu  wspólników 

spółki cywilnej, lecz jedynie przez jednego wspólnika, który nie wskazał, że działa w imieniu 

drugiego wspólnika jako jego pełnomocnik 

oświadczenie o przedłużeniu oferty było nieskuteczne, ponieważ nie nastąpiło wraz z 

nim wniesienie wadium naruszenie art. 85 ust. 4 ustawy. 

Odwołujący zarzucił również, że nastąpiło naruszenie art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy w zw. art. 85 

ust. 4 Ustawy przez brak wykluczenia przystępującego w sytuacji kiedy wykonawca łącznie z 

oświadczeniem o przedłużeniu oferty nie dokonał wpłaty wadium 

Odwołujący zarzucił, że została wybrana oferta przystępującego która wygasła, co nastąpiło 

z naruszeniem art. 70 ze zn. 3 KC w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy w zw. z art. 93 ust 1 pkt 1) 

ustawy, ponieważ postępowanie przetargowe zostało zakończone a jego uczestnicy zostali o 

tym poinformowani. 

Odwołujący  zarzucił  także,  iż  wybranie  oferty  przystępującego  jako  najkorzystniejszej 

narusza  art.  89  ust.  1  pkt  8  ustawy  w  zw.  z  art.  58  §  1  kc  w  zw.  z  art.  13  ust.  1  ustawy  o 

Policji (t.j, - Dz.U. z 2015 r. póz. 355 ze zm.), ponieważ oferta prowadzi do dokonywania na 

rzecz  Policji  darmowych  napraw  w  zakresie  kosztów  robocizny  oraz  prowadzi  do 

wzbogacenia  Policji  na  kwotę  126  000  PLN  wobec  wysokości  przyznanego  rabatu,  co 

prowadzi do finansowania działalności Policji przez wykonawcę przyjętej oferty a oferta ta nie 

mogłaby doprowadzić do zawarcia skutecznej umowy w myśl art. 7 ust. 3 ustawy, a ponadto 

wybrana  oferta  nie  zawiera  ceny  ofertowej  powiązanej  z  zaoferowanym  rabatem,  co  czyni 

wybraną ofertę nieskuteczną jako niezupełną co do elementu istotnego oferty a mianowicie 

ceny ofertowej - art. 14 ust. 1 ustawy w zw. z art. Art. 735 § 1 KC w zw. z art. 750 KC w zw. z 

art.  89  ust.  l  pkt  6)  ustawy,  ponieważ  cena  oferty  stanowi  essentialia  negotii  każdej  oferty  i 

musi być jednoznacznie określona i nie może zawierać błędów w obliczeniach 

Odwołujący  zarzucił  ponadto  naruszenie  art.  192  ust.  3  pkt  1  ustawy  przez  niewłaściwą 

wykładnię  wyroku  z  dnia  8  lipca  2016  r.  i  powtórne  badanie  i  ocenę  ofert  w  tym  oferty 

przystępującego  

Odwołujący zarzucił także naruszenie art. 7 ust. 1 i 3 ustawy w zw. z art. 85 ust. 2 i 4 ustawy 

oraz  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  w  zw.  z  art.  93  ust.  1  pkt  1)  ustawy  przez  podjęcie  w 

postępowaniu  czynności  podważających  zaufanie  wykonawców  co  do  prawidłowości  i 

rzetelności  prowadzonego  postępowania  w  tym  podstawowe  zasady  udzielania  zamówień 

publicznych — zasadę uczciwej konkurencji oraz zasadę równego traktowania wykonawców 

i  wynikającą z nich  zasadę przejrzystości przez „przywrócenie" oferty przystępującego oraz 

dokonanie  czynności  w  postępowaniu,  które  zostało  unieważnione  tzn.  powtórne  badanie  i 

ocenę  oraz  dokonanie  wyboru  oferty  przystępujących  jako  najkorzystniejszej  oraz 

zaniechanie  odrzucenia  tej  oferty.  Przy  czym  przy  dokonywaniu  tych  czynności  dodatkowo 

doszło  do  naruszenia  art.  8  ust.  1  ustawy,  poprzez  niepoinformowanie  odwołującego  o 

swoistym „przywróceniu" przez zamawiającego oferty przystępujących do postępowania, jak 

również  nie  poinformowanie  odwołującej  o  tym,  że  następuje  swoiste  przywrócenie  całego 

postępowania przetargowego 

Naruszenia te miały istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  zamawiającemu  unieważnienia 

odrzucenia  oferty  odwołującego,  unieważnienia  wyboru  oferty  przystępujących  jako 

najkorzystniejszej,  wykluczenia  przystępującego  i  odrzucenia  ich  oferty,  nakazanie 

Zamawiającemu  wykonanie  powtórzenia  czynności  badania  i  ponownej  oceny  ofert  bez 

uwzględnienia  oferty  przystępujących  ewentualnie  nakazanie  unieważnienia  postępowania 

—  wniosek  składany  z  ostrożności  procesowej,  zasądzenie  kosztów  postępowania  przed 

Krajową  Izbą  Odwoławczą  na  rzecz  odwołującego.  Odwołujący  podniósł,  że  zamawiający  - 

Komenda  Wojewódzka  Policji  w  Krakowie  w  zakresie  ogłoszonego  przetargu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  tj.  usługi  kompleksowych  napraw  blacharskich  i  lakierniczych 

pojazdów służbowych KWP w Krakowie od czasu rozstrzygnięcia przetargu w rok 2011 była 

związana  umową  z  wykonawcą,  który  wygrał  przetarg  z  ceną  1,00  zł  (słownie  jeden  złoty 

00/100) za roboczo godzinę (rbh). Kolejna umowa zawarta w 2013 r została zawarta za cenę 

roboczogodziny w wysokości 0,00 PLN (zero złotych, zero groszy). 

Odwołujący złożyła ofertę z ceną roboczogodziny w wysokości 0,00 PLN (zero złotych, zero 

groszy). Dodatkowo odwołujący udzielił rabatu w wysokości 100% na części i materiały użyte 

przy wykonywaniu zamówienia. 

Zamawiający  w  dniu  15  czerwca  2016  r.  odrzucił  obie  złożone  oferty  i  unieważnił 

postępowanie.  Odwołanie  od  odrzucenia  własnej  oferty  oraz  odwołanie  od  unieważnienia 

postępowania  wniósł jedynie odwołujący. W dniu 8 lipca 2016 r. Krajowa Izba Odwoławcza 

wyrokiem  oddaliła  odwołanie  i  utrzymała  w  mocy  decyzją  zamawiającego  o  unieważnieniu 

postępowania. 

W dniu 13 lipca 2016 r. zamawiający zwrócił się m.in. do odwołującego jak również do innych 

firm  o  złożenie  oferty  na  zlecanie  wykonywania  napraw  powypadkowych  (doraźne  prace 

blacharsko-lakiernicze)  uszkodzonych  samochodów  służbowych  KWP  w  Krakowie  (płatnik 

KWP), w poza resortowych zakładach blacharsko-lakierniczych na czas określony (do chwili 

zakończenia postępowania przetargowego na wykonywanie ww. napraw) 

Dowód: mail Zamawiającego, oferta RM F. R. F. 

Odwołujący  odpowiedział  na  rozpoznanie  cenowe  i  złożył  ofertę.  Do  dnia  dzisiejszego  nie 

uzyskał odpowiedzi w sprawie przesłanej przez siebie oferty. 

Natomiast w dniu 9 sierpnia 2016 r. zamawiający zdjął ze strony internetowej informację, że 

postępowania  przetargowe  jest  unieważnione  i  umieścił  informację,  że  postępowanie  jest 

rozstrzygnięte.  Ponadto  zamawiający  przestał  wykonawcy  odwołującemu  informację  o 

wyniku postępowania.  

Odwołujący przywołał pkt. VI siwz ppkt. 6 i 7 – opis przedmiotu zamówienia, a także pkt. XVI 

– opis sposobu obliczenia ceny ppkt.1 i 5 

Odwołujący  kierując  się  powyższym,  ustalając  wartość  roboczogodziny  której  płatnikiem 

będzie zamawiający na kwotę 0,00 złotych a wysokość rabatu na części i materiały, których 

płatnikiem będzie zamawiający na 100 procent, dokonał zsumowania w/w wartości uzyskując 

wartość  brutto  oferty  w  wysokości  5  350  000  (słownie:  pięć  milionów  trzysta  pięćdziesiąt 

tysięcy)  Odwołujący  przytoczył  treść  pkt.  XVII  ppkt.  2  siwz.  Oraz  wskazał,  że  z  podanego 

przez  zamawiającego  wzoru  matematycznego  wynika,  że  zamawiający  zakładał  wskazanie 

przez oferentów wartości 0 (zero), ponieważ przewidział dodanie zarówno do licznika jak i do 

mianownika wartości 1. 

Oferta odwołującego z uwagi na wskazanie zera bezwzględnego w zakresie roboczogodzin 

wraz  z  transportem  oraz  100  procentowego  rabatu  na  części  i  materiały  użyte  przy 

wykonywaniu zamówienia - przy braku powielenia tej ceny i wysokości rabatu przez drugiego 

oferenta  winna  otrzymać  najwyższą  liczbę  punktów  ze  złożonych  ofert.  Oferta  ta  była  musi 

być  również  uznana  za  najniższą  i  najkorzystniejszą.  Odwołujący  ma  więc  interes  w 

zaskarżeniu  wyżej  wskazanych  czynności,  ponieważ  gdyby  nie  zaskarżone  czynności, 

wygrałby przetarg. Odwołujący poniesie szkodę wynikającą z braku zawarcia z nią umowy w 

wyniku niniejszego postępowania przetargowego. 

Odwołujący  podniósł,  że  przywrócenie  do  postępowania  oferty  nie  może  być  uzasadnione 

dowolnymi  przekonaniami  zamawiającego.  Należy  podkreślić,  że  przystępujący  mieli  prawo 

do  skorzystania  ze  środków  ochrony  prawnej  i  z  nich  nie  skorzystali.  Działanie 

zamawiającego  pozbawia  wykonawców  możliwości  skorzystania  z  ich  ustawowych 

uprawnień, a także rodzi stan niepewności wśród wszystkich uczestników postępowania oraz 

godzi  również  w  zasadę  równego  traktowania  wykonawców.  Wyrok  wydany  w  sprawie  nie 

może wywierać skutków korzystnych dla podmiotów, które ze środków ochrony prawnej nie 

skorzystały.  Stanowisko  to  znajduje  potwierdzenie  zarówno  w  orzecznictwie  KIO  jak  i 

orzecznictwie Sądu Okręgowego w Krakowie - wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie, sygn. 

akt  II  Ca  1481/13  z  10  stycznia  2014  r.,  w  którym  sąd  oddalił  skargę  zamawiającego  na 

wyrok  KIO,  sygn.  akt  KIO  1102/13  z  24  maja  2013  r.  Skarżący  zarzuca,  że  mamy  w 

niniejszym  postępowaniu  do  czynienia  z  wadą  kwalifikowaną,  ponieważ  Zamawiający 

dokonał  tych  dowolnych  działań  w  stosunku  do  postępowania,  które  unieważnił.  W  rzeczy 

samej  czynności  dokonane  w  dniu  9  sierpnia  2016  r.  noszą  jedynie  pozór  kontynuowania 

postępowania przetargowego. 

Naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy przejawia się w ocenie odwołującego również w dowolności 

w  jakiej  zamawiający  podszedł  do  kwestii  zbadania  wybranej  oferty  przystępującego  pod 

kątem zgodności tej oferty z art. art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji w związku z art. 58 § 1 kc w 

związku  z  art.  14  ustawy  i  art.  89  ust.  1  pkt.  8  ustawy.  Mianowicie  zamawiający  w  ogóle 

pominął  fakt,  że  przyjęcie  stawki  0  złotych  za  roboczogodziny  oraz  udzielenie  rabatu  w 

wysokości  121  000  PLN  prowadzi  do  konieczności  odrzucenia  oferty  jako  zmierzającej  do 

obejścia  przepisu  art.  13  ust.  1  i  3  ustawy  o  Policji.  Wskazany  art.  13  ust.  1  i  3  ustawy  o 

Policji zakazuje pokrycia kosztów funkcjonowania Policji przez inne podmioty niż określone w 

tym  przepisie  oraz  w  inny  sposób  niż  z  niego  wynikający.  Bez  znaczenia  jest  przy  tym  czy 

korzyść majątkowa Policji wynosi 600 000 czy 121 000 (21 procent z 600 000), skoro każde 

finansowanie działań Policji z naruszeniem w/w art. 13 jest zakazane. Nie może budzić przy 

tym  wątpliwości,  że  świadczenie  pracy  na  rzecz  Policji  ze  stawką  za  roboczogodzinę  w 

wysokości 0 złotych narusza art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji w związku z art. 58 § 1 KC w 

związku z art. 14 ustawy i art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy i winno skutkować odrzuceniem oferty 

przystępujących. 

Tymczasem  z  naruszeniem  art.  7  ustawy  tylko  w  ofercie  odwołującego  zamawiający 

doszukuje się wskazanego naruszenia art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji w związku z art. 58 § 

1  kc  w  związku  z  art.  14  ustawy  i  art.  89  ust.  1  pkt.  8  ustawy  by  w  stosunku  do  wybranej 

oferty pominąć tę kwestię z naruszeniem równego traktowania wykonawców. 

Odwołujący  zarzuca,  że  jego  oferta  została  więc  odrzucona  z  naruszeniem  art.  7  ust.  1  i  3 

ustawy.  Odwołujący  wskazał,  że  zamawiający  zastosował  w  stosunku  do  oferty 

przystępujących, inną wykładnię przepisów art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji, inne rozumienie 

oferty i uznał, że  złożenie oferty obejmującej stawkę 0 złotych  za każdą z 3000 godzin, jak 

również bonifikata (rabat) w wysokości 121 000 PLN nie stanowią podstawy do uznania, że 

wybrana  przez  zamawiającego  oferta  prowadzi  do  sprzecznego  z  prawem  finansowania 

zamawiającego. 

Zamawiający  przyjął  bowiem  wykładnię,  że  cena  za  roboczogodzinę  w  wysokości  zero 

złotych tj poniżej jej wartości rynkowej oraz prawnie delimitowanej nie stanowi przysporzenia 

po  stronie  zamawiającego.  Odwołujący  zarzucił,  że  zgodnie  z  oświadczeniem  dotyczącym 

dysponowania  osobami  zdolnymi  do  wykonywania  zamówienia  załączonym  do  oferty 

przystępujących  korzystają  oni  z  pracowników  zatrudnionych  w  oparciu  o  umowę  o  pracę. 

Odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  przepisami  ustawy  z  10  października  2002  r.  o 

minimalnym  wynagrodzeniu  (Dz.  U.  nr  200,  poz.  1679  ze  zm.)  i  Rozporządzenie  Rady 

Ministrów  z  dnia  11  września  2015  r.  w  sprawie  wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za 

pracę w 2016 r. (Dz. U. 2015 poz. 1385) ustalona jest minimalna stawka godzinowa dla osób 

ś

wiadczących  umowę  na  podstawie  stosunku  pracy/  art.  2  ust.  3-5  ustawy  o  minimalnym 

wynagrodzeniu za pracę z dnia 10 października 2002 r. (Dz. U. Nr 200, poz. 1679) tj. z dnia 

10 listopada 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 2008) w zw. z § 1 Rozporządzenie Rady Ministrów 

w  sprawie  wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  w  2016  r).  Minimalną  stawkę 

godzinową  oblicza  się,  dzieląc  płacę  minimalną  (1850  zł  w  2016  roku)  przez  ilość  godzin 

pracy  w  danym  miesiącu.  Tak  więc  we  wrześniu  2016  r.  do  przepracowania  będzie  176 

godzin, to najniższa stawka za godzinę wyniesie 10 złotych 51 groszy. Zamawiający przyjął 

jednak,  że  mimo,  że  przystępujący  poniosą  koszt  tej  stawki,  to  mogą  w  rozliczeniach  z 

zamawiającym  stosować  stawkę  zero  złotych  za  roboczogodzinę,  co  nie  będzie  stanowiło 

finansowania Policji w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji. 

Odwołujący  wskazał,  że  konsekwentne  i  zgodne  z  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy.  zastosowanie 

takiej  samej  oceny  prawnej  w  ramach  tego  samego  przetargu  w  stosunku  do  oferty 

odwołującego  prowadzi  do  braku  podstaw  do  odrzucenia  oferty  skarżącej.  W  tej  sytuacji 

oferta  odwołującego  jest  oferta  najkorzystniejszą  ponieważ  przy  tej  samej  stawce  za 

roboczogodzinę  w  wysokości  0  złotych  proponuje  wyższy  rabat  na  części  zamienne  i 

materiały użyte przy wykonywaniu zamówienia wyceniane wg sytemu Audatex. 

Ponadto odwołujący zarzucił, że ustawodawca nie przewidział za naruszenie art. 13 ust. 1 i 

ust.3  ustawy  o  Policji  sankcji  nieważności.  W  związku  z  tym  odrzucenie  oferty  odwołującej 

jako nieważnej na podstawie odrębnych przepisów było niezasadne i naruszyło art. 89 ust. 1 

pkt 8 ustawy. 

Nadto  zdaniem  odwołującego  zamawiający  dokonał  błędu  w  ustaleniach  faktycznych  oraz 

naruszył  art.  7  ust.  1  ustawy  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  8  ustawy  przez  przyjęcie,  że  oferta 

prowadzi  do  finansowania  Policji,  w  sytuacji  kiedy,  jak  wynika  z  materiałów  sprawy  Policja, 

wbrew literalnemu brzmieniu tabeli ofertowej, nie wskazała wartości części samochodowych 

do napraw finansowanych przez płatnika - Policję tylko ich dotychczasową cenę. Wniosek z 

dnia  24  lutego  2016  r.  zawiera  następujące  stwierdzenie:  "Szacowana  wartość  przedmiotu 

zamówienia  -  obliczona  na  podstawie  kosztów  napraw  blacharskich  /  lakierniczych 

poniesionych  w  2015  r.  (bez  uwzględnienia  napraw  refundowanych  przez  firmy 

ubezpieczeniowe  wynosi  ok.  200  000  zł  brutto.  Z  uwagi  na  fakt,  iż  umowa  z  wyłonionym 

wykonawcą  zawarta  zostanie  na  okres  trzech  lat  szacowana  wartość  zamówienia  będzie 

trzykrotnością tej kwoty tj. ok. 600 000 PLN” 

Kwota 600 000 PLN nie stanowi więc wartości napraw, lecz dotychczasowy koszt. Koszt ten 

w  wyniku  konkurencji  rynkowej  może  ulec  zmniejszeniu.  Dopiero  w  sytuacji,  gdy  podmiot 

miałby  pokryć  za  Policję  cenę  wyznaczoną  na  podstawie  przetargu,  to  wtedy  wystąpiłaby, 

zdaniem odwołującego, sytuacja polegająca na finansowaniu zamawiającego z naruszeniem 

art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji. 

W  ocenie  odwołującego  odrzucenie  jego  oferty  to  wynikało  z  niewłaściwego  sformułowania 

formularza ofertowego, Jak wskazał wyrok KIO z dnia 8 lipca 2016 r. z  samego formularza 

ofertowego wynika jaka korzyść osiągnąłby zamawiający od podmiotu prywatnego, a co jest 

zabronione  przepisami  ustawy  o  Policji.  Odwołujący  zarzucił,  że  zamawiający  nie  podjął 

starania  w  celu  zniwelowania  skutków  swojego  błędu  i  nie  przyjął  na  siebie  konsekwencji 

własnej niestaranności z naruszeniem art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy, 

jak  również  naruszeniem  art.  93  ust.  1  i  ust.  7  ustawy..  Zamawiający  winien  bowiem 

traktować tabelę oznaczoną IV traktować, zgodnie z w/w dokumentami w tym pismem z 24 

lutego  2016  r.  traktować  jako  maksymalna  dopuszczalną  przez  zamawiającego  składową 

ceny  oferty.  Takie  rozumienie  byłoby  zgodne  z  intencjami  zarówno  zamawiającego  jaki 

odwołującego. W tej sytuacji brak byłoby podstaw do zastosowania oraz art. 89 ust. 1 pkt 8 

ustawy  i  odrzucenia  oferty  odwołującego.  Odwołujący  podniósł  także,  że  postępowanie 

przetargowe  zostało  skutecznie  pod  względem  prawnym  unieważnione  a  wszystkie  oferty 

utraciły  moc  wskutek  odrzucenia  oraz  poinformowania  wykonawców  o  dokonanych 

czynnościach.  Co  więcej  fakt  ten  expressis  verbis  potwierdził  w  wyroku  KIO:  „Biorąc  pod 

uwagę,  że  zamawiający  prawidłowo  ustalił  stan  faktyczny  i  podstawę  prawną  odrzucenia 

oferty odwołującego z uwagi na sprzeczność tej oferty z innymi przepisami - art. 13 ust. 1 i 3 

ustawy o Policji w związku z art. 58 § 1 kc w związku z art. 14 ustawy i art. 89 ust 1 pkt. 8 

ustawy,  a  druga  ze  złożonych  ofert  została  skutecznie  odrzucona,  należało  uznać,  że 

zamawiający  prawidłowo  ustalił,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu  brak  jest  ofert 

niepodlegających  odrzuceniu,  a  zatem  właściwie  zastosował  normę  art.  93  ust  1  pkt  1 

ustawy.” 

W  tej  sytuacji  czynności  przeprowadzone  w  dniu  9  sierpnia  2016  r,  miały  w  ocenie 

odwołującego  jedynie  pozór  kontynuowania  postępowania  przetargowego,  gdy  tymczasem 

faktycznie  stanowiły  przeprowadzenie  nowego  postępowania  przetargowego. W  tej  sytuacji 

zamawiający naruszył art. 8 ust. 1 . ustawy, art. 39 i art. 40 ust. 1. ustawy art. 41,42,43, 45 . 

ustawy  przez  brak  ogłoszenia  że  prowadzone  jest  nowe  postępowanie  przetargowe,  brak 

zawiadomienia o tym postępowaniu, brak wyznaczenia terminu składania ofert , pomimo, że 

poprzednie  postępowanie  zostało  skutecznie  zakończone.  Ponadto  stanowi  to  próbę 

obejścia  ustawy  nowelizującej  ustawę.  Zgodnie  z  art.  16  ust.  1.  w/w  nowelizacji  do 

postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  wszczętych  i  niezakończonych  przed 

dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz do odwołań i skarg do sądu dotyczących tych 

postępowań  stosuje  się  przepisy  dotychczasowe.  Tymczasem  postępowanie  zostało 

zakończone i to prawomocnie 8 lipca 2016 r., a ustawa weszła w życie 28 lipca 2016 r. 

Wobec czynności wyboru oferty przystępujących jako najkorzystniejszej odwołujący podnosi 

dodatkowo następujące zarzuty. Oferta ta została skutecznie odrzucona a przystępujący nie 

wnieśli  od  tego  odrzucenia  odwołania  ani  też  oferta  ta  nie  została  objęta  żadnymi 

wskazaniami wyroku KIO z dnia 8 lipca 2016 r. Przywrócenie tej oferty i uwzględnienie jej w 

przetargu  oraz  dokonanie  jej  wyboru  naruszyło  art.  7  ust.  1  ustawy  przez  naruszające 

zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  nierówne  traktowanie  wykonawców.  Ponadto  czynność 

wyboru  oferty  jako  najkorzystniejszej  naruszyła  również  art.  7  ust.  3  ustawy,  ponieważ 

wykonawca nie został wybrany zgodnie z przepisami ustawy. Ponadto naruszony został art. 

93  ust.  1  pkt  1)  ustawy,  ponieważ  wyboru  oferty  przystępujących  dokonano  pomimo,  że 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  zostało  zakończone  a  więc  faktycznie  dokonano 

wybrania oferty poza postępowaniem przetargowym. 

Ponadto odwołujący wskazał ponownie, że ustawodawca nie przewidział za naruszenie art. 

13 ust. 1 i ust.3 ustawy o Policji sankcji nieważności.  

Odwołujący zarzucił, że wybranie oferty przystępujących po upływie terminu związania ofertą 

i w sytuacji kiedy oświadczenie o przedłużeniu terminu związania ofertą nie zostało złożone 

w terminie obowiązywania dotychczasowej oferty co stanowi naruszenie 85 ust. 1 i 2 ustawy. 

w  zw.  z  85  ust.  5  ustawy  w  zw.  z  85  ust.  1  pkt 3  ustawy  ponieważ  termin  związania  ofertą 

upłynął  60  dni  po  dniu  otwarcia  ofert  w  dniu  24  maja  2016  r.  i  upłynął  22  lipca  2016  r.  Z 

ostrożności  odwołująca  zarzucił,  że  termin  ten  nie  został  przedłużony  wskutek  wniesienia 

odwołania, ponieważ odrzucenie oferty wykonawcy przystępujących nie zostało zaskarżone 

a odwołanie nie dotyczyło odrzucenia tej oferty, więc nie znalazła zastosowania norma z art. 

182 ust. 6 ustawy. Znajdujące się w aktach oświadczenie o przedłużeniu oferty datowane na 

5  sierpnia  2016  r.  jest  ponadto  nieważne,  ponieważ  nie  zostało  złożone  w  formie  pisemnej 

pod  rygorem  nieważności,  lecz  przesłane  faxem  -  naruszenie  art.  82  ust.  2  ustawy  w 

brzmieniu  sprzed  28  lipca  2016r. W tym  zakresie  odwołujący  wskazał,  że  termin  związania 

ofertą  stanowi  element  oferty,  w  związku  z  powyższym  musi  zostać  dokonane  w  formie 

pisemnej pod rygorem nieważności. Ponadto oświadczenie o przedłużeniu oferty nie zostało 

podpisane przez obu wspólników spółki cywilnej, lecz jedynie przez jednego wspólnika, który 

nie  wskazał,  że  działa  w  imieniu  drugiego  wspólnika,  jako  jego  pełnomocnik.  W  związku  z 

powyższym  oświadczenie  to  jest  nieważne  z  mocy  art.  58  par.  1  KC.  Niezależnie  od  tego 

oświadczenie  o  przedłużeniu  oferty  nie  mogło  wywrzeć  żadnego  skutku,  ponieważ  nie 

nastąpiło  wraz  z  nim  wniesienie  wadium,  co  naruszyło  art.  85  ust.  4  ustawy.  Jak  wskazuje 

przepis  „Przedłużenie  terminu  związania  ofertą  jest  dopuszczalne  tylko  z  jednoczesnym 

przedłużeniem  okresu  ważności  wadium  albo,  jeżeli  nie  jest  to  możliwe,  z  wniesieniem 

nowego  wadium  na  przedłużony  okres  związania  ofertą"  W  niniejszej  sprawie  wadium 

zostało  przystępujących  zwrócone  w  związku  z  odrzuceniem  oferty  w  czerwcu  2016  r. 

Oznacza to, że dla skuteczności oświadczenia o przedłużeniu oferty przystępujący winni byli, 

lecz nie później niż przed upływem poprzedniego terminu związania ofertą, dokonać wpłaty 

wadium, co nie nastąpiło. Na podstawie art. art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy w zw. art. 85 ust. 4 

ustawy)  ustawy  winno  to  było  skutkować  wykluczeniem  przystępujących,  w  sytuacji  kiedy 

przystępujący łącznie z oświadczeniem o przedłużeniu oferty nie dokonali wpłaty wadium. 

Ponadto zamawiający dokonał wyboru oferty wygasłej, co nastąpiło z naruszeniem art. 70 ze 

zn.  3  KC  w  zw.  z  art.  14  ustawy  w  zw.  z  art.  art.  93  ust.  1  pkt  1)  ustawy  ponieważ 

postępowanie  przetargowe  zostało  zakończone  a  jego  uczestnicy  zostali  o  tym 

poinformowani i od najpóźniej w tym momencie nastąpił upływ terminu oferty  przystępujący, 

ponieważ nie złożyli oni odwołania. 

Odwołujący  zarzucił  ponadto  zamawiającemu  brak  odrzucenia  oferty  przystępujących  z 

naruszeniem  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  pomimo,  że  wybrana  oferta  nie  odpowiada 

specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (dalej  SIWZ).  Odwołujący  wskazał,  że 

przystępujący  przyznali,  że  zaproponowana  przez  nich  w  ofercie  cena  roboczogodziny  nie 

obejmuje kosztu transportu, co skutkowało brakiem wniesienia odwołania od odrzucenia tej 

oferty.  W  sytuacji,  w  której  nie  zostały  złożone  żadne  nowe  oświadczenia  przez 

przystępujących brak jest podstaw do uznania przez zamawiającego, że jego zarzut przestał 

być  zasadny.  Co  więcej,  nagła  zmiana  oceny  oferty  przystępujących  przez  zamawiającego 

ma charakter zupełnie dowolny i narusza art. 7 ust. 1 ustawy. 

Na  zakończenie  odwołujący  podkreślił,  że  stosowanie  przepisów  przez  zamawiającego  w 

ramach tego samego postępowania przetargowego musi być jednolite oraz konsekwentne i 

nie może, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, naruszać zasady z art. 7 ust. 1 i ust. 3 

ustawy. 

W  dniu  19  sierpnia  2016r.  zamawiający  wezwał  wykonawców  do  wzięcia  udziału  w 

postępowaniu odwoławczym przekazując kopię odwołania.  

W dniu 22 sierpnia 2016r. do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego zgłosili 

swój  udział  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  B.  B.  i  W.  B. 

prowadzących  działalność  gospodarczą  w  formie  spółki  cywilnej  pod  firmą  AUTO  ROBOT 

SYSTEM  s.c.  B.  W.  B.  z  siedzibą  w  Krakowie,  ul.  Mała  Góra  55  wnosząc  o  oddalenie 

odwołania,  a  ewentualnie  z  ostrożności  o  nakazanie  zamawiającemu  unieważnienia 

czynności ponownego wyboru ofert dokonanego po wyroku KIO z dnia 8 lipca 2016r. sygn. 

akt  KIO  1111/16.  Zgłaszający  wskazali,  że  mają  interes  w  przystąpieniu  po  stronie 

zamawiającego,  gdyż  ich  oferta  została  wybrana  jako  najkorzystniejsza  i  oddalenie 

odwołania  będzie  dawać  zgłaszającemu  możliwość  uzyskania  zamówienia,  co  leży  w  ich 

interesie.  Zgłaszający  wskazali,  że  zamawiający  prawidłowo  odrzucił  ofertę  odwołującego  i 

było  to  zgodne  z  wyrokiem  KIO  z  dnia  8  lipca  2016r.  sygn.  akt  KIO  1111/16,  gdzie  Izba 

wskazała, że oferta odwołującego podlega odrzuceniu na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o 

Policji,  gdyż  wynika  z  niej,  że  zamawiający  uzyskałby  korzyść  majątkową  w  wysokości 

600000 zł. z tytułu finansowania przez odwołującego zakupu części i materiałów do napraw 

samochodów  zamawiającego.  Co  do  zarzutu  zaniechania  odrzucenia  oferty  zgłaszających, 

to  z  oferty  przystępujących  wynika,  że  cena  obejmuje  koszty  transportu,  potwierdza  to 

złożone  oświadczenie,  a  odwołujący  nie  wykazał  na  czym  polega  sprzeczność  tej  oferty  z 

treścią siwz. Siwz nie zawiera wytycznych co do sposobu kalkulowania kosztów transportu, 

ani 

nie 

wiadomo 

czy 

taki 

transport 

nastąpi 

i 

w 

jakiej 

częstotliwości.  

Utrwalony jest pogląd, że cena 0zł. za jeden ze składników ceny nie stanowi podstawy do jej 

odrzucenia. W zakresie zarzutu  wadliwego wyboru oferty przystępujących, to przystępujący 

oświadczyli, że wybór nastąpił w okresie związania oferta, a nawet gdyby przyjąć, że nie to 

upływ terminu związania nie uniemożliwia zamawiającemu wyboru oferty i zawarcia umowy. 

Co  do  niedopuszczalnego  przysporzenia,  to  przystępujący  twierdzi,  że  odwołujący  nie 

wyjaśnił  czym  jest  to  przysporzenie  i  na  czym  wzbogacenie  miałoby  polegać.  Rabat  nie 

prowadzi do zaoferowania zamawiającemu materiałów i części za cenę 0zł, a przystępujący 

otrzymają odpowiedni dochód. Sam fakt udzielenia rabatu przewidział zamawiający, zaś sam 

odwołujący  udzielił  rabatu  w  wysokości  100%,  a  więc  na  poziomie  dużo  wyższym  niż 

przystępujący. Zgłoszenie podpisał pełnomocnik działający na podstawie  pełnomocnictwa z 

dnia  22  sierpnia  2016r.  udzielonego  przez  obu  wspólników  spółki  cywilnej.  Brak  dowodu 

przekazania kopii przystąpienia zamawiającemu i odwołującemu.  

W  dniu  30  sierpnia  2016r.  zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie  wnosząc  o  o 

odrzucenie,  względzie  o  oddalenie  odwołania,  ze  względu  na  jego  bezpodstawność  i  brak 

naruszenia  przepisów  ustawy  oraz  o  dopuszczenie  dowodów  wskazanych  w  odpowiedzi. 

Zamawiający  podniósł,  że  zarzuty  podniesione  przez  odwołującego  są  bezpodstawne  i  nie 

mogą  zasługiwać  na  uwzględnienie.  Zamawiający  podtrzymał  swoje  stanowisko  w  zakresie 

czynności  podjętych  w  toku  przedmiotowego  postępowania.  Ponadto,  kwestionował  interes 

oraz poniesioną szkodę, które wskazuje odwołujący w złożonym odwołaniu. 

Zamawiający  przedstawił  przebieg  dotychczasowego  postępowania  od  momentu  składania 

ofert do chwili wydania wyroku przez Izbę z dnia 8 lipca 2016r. sygn. akt KIO 1111/16, który 

powołał  jako  dowód.  Zamawiający  stwierdził,  że  mając  na  względzie  wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej, w szczególności fakt, że Izba wskazała iż zamawiający błędne zastosował art. 

89 ust. 1 pkt. 2 ustawy przy odrzuceniu oferty RM F. R. F., postanowił powrócić do czynności 

badania  i  oceny  ofert.  Zakwestionowana  przez  Izbę  przesłanka  była  również  podstawą  do 

odrzucenia  oferty  Wykonawcy  AUTO  ROBOT  SYSTEM  s.c.  B.W.  B.,  30-864  Kraków,  ul. 

Mała  Góra  55  –  dalej  AUTO  ROBOT  SYSTEM.  W  związku  z  powyższym,  zamawiający 

uznał,  iż  podjęte  uprzednio  czynności  -  odrzucenie  oferty  AUTO  ROBOT  SYSTEM  -  były 

obarczone  wadą.  W  dniu  9  sierpnia  2016  r.  zamawiający  zmienił  rozstrzygnięcie  w 

przedmiotowym postępowaniu wybierając ofertę Wykonawcy AUTO ROBOT SYSTEM oraz - 

zgodnie    z  wyrokiem  Krajowej  Izby  Odwoławczej  -  podtrzymując  odrzucenie  oferty 

odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy. 

W  dniu  19  sierpnia  2016  r.  odwołujący  złożył  kolejne  odwołanie  w  przedmiotowym 

postępowaniu,  zarzucając  zamawiającemu  podjęcie  szeregu  czynności  niezgodnych  z 

prawem.  Co  do  interesu  odwołującego  w  uzyskaniu  zamówienia  i  możliwości  poniesienia 

szkody,  to  zamawiający  zakwestionował  posiadanie  przez  odwołującego  interesu  w 

uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia,  co  jest  podstawowym  elementem  do  złożenia 

odwołania.  W  treści  złożonego  odwołania  odwołujący  wskazał:  „oferta  Odwołującej  się  z 

uwagi na wskazanie zera bezwzględnego w zakresie roboczogodzin wraz z transportem oraz 

100 procentowego rabatu na części i materiału  użyte przy  wykonywaniu zamówienia - przy 

braku  powielenia  tej  ceny  i  wysokości  rabatu  przez  drugiego  oferenta  winna  otrzymać 

najwyższą  liczbę  punktów  ze  złożonych  ofert.  Oferta  ta  musi  być  również  uznana  za 

najniższą i najkorzystniejszą. Odwołująca ma więc interes w zaskarżeniu wyżej wskazanych 

czynności,  ponieważ  gdyby  nie  zaskarżone  czynności  wygrałaby  przetarg. W  tej  sytuacji  w 

wyniku  naruszenia  w  niniejszym  odwołaniu  przepisów  ustawy.  Wykonawca  -  Odwołująca 

poniesie  szkodę  wynikającą  z  braku  zawarcia  z  nią  umowy  w  wyniku  niniejszego 

postępowania przetargowego." 

Zamawiający podkreślił, że oferta odwołującego została odrzucona przez zamawiającego na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy w zw. z art. 58 § 1 kc w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o 

Policji  (t.j.  -  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  355  ze  zm.).  Zasadność  tego  odrzucenia  została 

potwierdzona  w  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  8  lipca  2016  r.  sygn.  akt:  KIO 

1111/16.  Wykonawca  nie  może  zatem  powoływać  się  na  interes  w  uzyskaniu  zamówienia 

oraz  wskazywać  na  poniesienie  szkody,  skoro  jego  oferta  została  już  wcześniej  skutecznie 

odrzucona  przez  zamawiającego.  Słuszność  takiego  poglądu  potwierdza  wyrok  z  dnia  2 

kwietnia  2013  r.,  KIO  669/13.  Ewentualna  szkoda  o  jakiej  mowa  w  art.  179  ust.  1  Ustawy 

wynikać  ma  z  pozbawienia  możliwości  uzyskania  zamówienia  publicznego,  wniesienie 

odwołania  powinno  w  zasadzie  zmierzać  do  stworzenia  dla  wykonawcy  ponownie,  realnej, 

szansy  na  wygranie  przetargu,  której  został  pozbawiony  wskutek  naruszenia  przez 

zamawiającego  przepisów  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  (wyroki  KIO:  z  dnia  15 

marca 2012, KIO 445/12 oraz z dnia 2 października 2012 KIO 189/12) . W przedmiotowym 

postępowaniu odwołujący nie może powoływać się na szkodę, skoro zasadność odrzucenia 

jego  oferty  została  już  wcześniej  zbadana  i  potwierdzona  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą. 

W konsekwencji rozstrzygnięcia KIO z dnia 8 lipca 2016 r. sygn. akt: KIO 1111/16 zdaniem 

zamawiającego  należy  uznać,  że  Wykonawca  RM  F.  R.  F.  nie  jest  już  uczestnikiem 

postępowania.  Zgodnie  z  poglądem  doktryny,  ewentualne  odwołanie  wniesione  przez 

takiego  wykonawcę,  jako  wniesione  przez  podmiot  nieuprawniony,  podlega  odrzuceniu  na 

podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2 p.z.p. (J. Jerzykowski [w:] M. Stachowiak, J. Jerzykowski, W. 

Dzierżanowski, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX, 2010, wyd. IV). Stanowisko 

doktryny znalazło potwierdzenie w postanowieniu SO Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 

9 października 2008 r. (IV Ca 521/08). Analogicznie wywodzi KIO w postanowieniach z dnia 

18 września 2009 r (KIO/UZP 1176/09), z dnia 5 kwietnia 2011 r. (KIO 842/11; KIO 844/11), 

z dnia 4 lipca 2013 roku (KIO 1500/13), z dnia 9 marca 2015 roku (KIO 341/15), z dnia 30 

maja 2016 r. (KIO 849/16). 

Zamawiający  również  wskazał,  że  odwołujący  nie  może  się  powoływać  na  interes  jako 

hipotetyczną  możliwość  uzyskania  zamówienia  w  innym,  jeszcze  niewszczętym 

postępowaniu.  Interes  w  uzyskaniu  zamówienia  musi  dotyczyć  prowadzonego  (jeszcze 

trwającego)  postępowania  w  którym  środek  ochrony  prawnej  jest  wnoszony,  które  ma 

doprowadzić do zawarcia umowy  w sprawie  zamówienia publicznego (wyrok KIO z dnia 26 

kwietnia 2011 r., KIO 759/11. Następstwem tej linii orzeczniczej jest pogląd prezentowany w 

licznych  wyrokach  Izby  wykluczający  możliwość  wnioskowania  o  unieważnienie 

postępowania - na co m.in. wskazuje odwołujący. Krajowa Izba Odwoławcza uznaje bowiem, 

ż

e  w  świetle  brzmienia  art.  179  ust.  1  unieważnienie  postępowania  nie  mieści  się  w 

przesłance  posiadania  "interesu  w  uzyskaniu  danego  zamówienia",  gdyż  interes  ten  winien 

dotyczyć  tego  konkretnego  postępowania,  a  interes  w  uzyskaniu  danego  zamówienia  nie 

obejmuje  czuwania  nad  prawidłowością  przebiegu  postępowania,  jeżeli  pozostaje  to  bez 

wpływu na status odwołującego w postępowaniu i możliwość uzyskania przez niego danego, 

konkretnego zamówienia (wyrok KIO z dnia 5 sierpnia 2011 r., KIO 1557/11). 

Zamawiający odnosząc się merytorycznie do zarzutów odwołania podniósł, że zamawiający 

nie zgadza się z zarzutem odwołującego, że błędnie unieważnił czynność unieważnienia 

Zamawiający  nie  zgodził  się  z  zarzutem  odwołującego.  Podkreślił,  że  jest  uprawniony  do 

samodzielnego 

unieważnienia 

pierwotnie 

podjętej 

decyzji 

o 

wyborze 

oferty 

najkorzystniejszej,  do  dokonania  ponownego  badania  ofert  oraz  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej,  choćby  taki  obowiązek  nie  wynikał  z  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej 

albo sądu powszechnego. Argumentacja tej tezy znajduje się w art. 93 ust. 1 pkt 7 Ustawy i 

wyroku  KIO  z  dnia  26  stycznia  2012  r.  (KIO  104/12  i  KIO  290/11).  Dopuszczalne  jest 

samodzielne podjęcie przez zamawiającego decyzji o powtórzeniu dokonanych przez siebie 

czynności  w  toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  o  ile  zamawiający 

uzna,  iż  podjęte  uprzednio  czynności  są  obarczone  wadą.  Innymi  słowy,  zamawiający  jest 

uprawniony  do  unieważnienia  z  własnej  inicjatywy  wyboru  oferty  najkorzystniejszej, 

dokonywania badania i oceny ofert, gdy tylko stwierdzi, iż uprzednio popełnił błąd wybierając 

oferty  z  naruszeniem  ustawy.  Taka  sytuacja  zdaniem  zamawiającego  miała  miejsce  w 

przedmiotowym  postępowaniu.  Zamawiający  uznał  bowiem,  że  podstawa  odrzucenia  oferty 

przystępującego została błędnie zastosowana. Powyższe, wynika z orzeczenia Krajowej Izby 

Odwoławczej,  która  badając  poprawność  zastosowania  tej  przesłanki  -  w  odniesieniu  do 

oferty  odwołującego  stwierdziła,  że  została  ona  błędnie  wskazana  przez  zamawiającego. 

Podkreślił, że obydwie złożone oferty zawierają tą samą stawkę roboczogodziny 0,00 zł oraz 

zawierają  dokładnie  te  same  elementy  formalno-prawne  m.in.  oświadczenie,  że  w  cenie 

uwzględniono wszelkie koszty m.in. koszty transportu uszkodzonych pojazdów. W związku z 

powyższym,  zamawiający  oceniając  oferty  pod  względem  zastosowania  przesłanki 

określonej w art. 89 ust. 1 pkt. 2 ustawy musiał przy zachowaniu naczelnej zasady udzielania 

zamówień  -  zasady  równego  traktowania  wykonawców,  określonej  w  art.  7  ust.  1  Ustawy  - 

ocenić oferty wg tego samego stanu faktycznego. 

Ponadto,  zamawiający  uważa,  że  odwołujący  nie  może  wskazywać,  że  z  treści  wyroku 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  z  dnia  8  lipca  2016  r.  sygn.  akt:  KIO 1111/16  wynika,  iż 

postępowanie  zostało  skutecznie  unieważnione,  a  wszystkie  oferty  utraciły  moc  wskutek 

odrzucenia.  Należy  podkreślić,  zgodnie  z  treścią  art.  192  ust.  7  Ustawy  Izba  rozpatruje 

odwołanie  wyłącznie  w  zakresie  zarzutów  podniesionych  w  treści  samego  odwołania. 

Stosownie  więc  do  przytoczonego  przepisu  Izba  orzekła  jedynie  o  zasadności  odrzucenia 

oferty  odwołującego.  W  zakresie  pozostałych  kwestii  Izba  wskazała  jedynie  na  stan 

faktyczny  jaki  został  ustalony  przez  zamawiającego  w  rozstrzygnięciu  z  dnia  15  czerwca 

2016  r.  Na  tamtym  etapie  postępowania  zamawiający  uznał,  że  oferta  przystępującego 

podlegała odrzuceniu ze względu na niezgodność z treścią SIWZ, a postępowanie winno być 

unieważnione  ze  względu  na  brak  ważnych  ofert.  Na  dalszym  etapie  postępowania,  po 

analizie  przesłanek  odrzucenia  oferty  przystępującego,  w  kontekście  wyroku  KIO, 

zamawiający uznał, że błędnie odrzucił ofertę przystępującego. 

Zamawiający  jest  zobligowany  przepisem  art.  93  ust.  1  pkt  7  ustawy  do  unieważnienia 

postępowania  w  sytuacji,  gdy  postępowanie  obarczone  jest  niemożliwą  do  usunięcia  wadą 

uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego.  Zamawiający  podkreślił,  ze  celem  postępowania  jest  wybór  wykonawcy,  z 

którym zostanie zawarta umowa, a zamawiający jest przekonany, że nieprawidłowo odrzucił 

pierwotnie przystępującego.  

Co  do  zarzutu  odwołującego  związanego  z  niezasadnym  w  ocenie  odwołującego 

odrzuceniem jego oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy, to zamawiający nie zgodził 

się  z  zarzutem  odwołującego.  Oferta  odwołującego  została  prawidłowo  odrzucona  na 

podstawie  wskazanych  przez  odwołującego  przepisów.  Zasadność  odrzucenia  została 

potwierdzona przez Krajową Izbę Odwoławczą w wyroku z dnia 8 lipca 2016 r. sygn. akt: KIO 

1111/16.  Stan  faktyczny  w  zakresie  odrzucenia  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt.  8 

ustawy w zw. z art. 58 § 1 kc w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o Policji (t.j. - Dz. U. z 2015 r. poz. 

355 ze zm.) nie uległ zmianie. Zatem powyższy element odwołania nie powinien w ogóle być 

rozpatrywany  przez  Izbę,  bowiem  odwołujący  powołuje  się  wyłącznie  na  te  same 

okoliczności,  które  były  przedmiotem  rozstrzygnięcia  przez  Izbę.  Zgodnie  z  art.  189  ust.  2 

pkt. 4 Ustawy Odwołujący nie może dwukrotnie w jednym postępowaniu wnieść odwołania, 

powołując  się  na  te  same  okoliczności  faktyczne.  Rozstrzygnięcie  odwołania  opartego  na 

określonych  okolicznościach  faktycznych  powoduje  stan  powagi  rzeczy  osądzonej. 

Powyższe  zdaniem  zamawiającego,  stanowi  przesłankę  do  odrzucenia  odwołania, 

przynajmniej  w  tym  zakresie,  zgodnie  z  art.  189  ust.  2  pkt.  4  ustawy.  Warto  podkreślić,  że 

zamawiający  odrzucając  ofertę  odwołującego  wykonał  czynność  zgodnie  z  treścią  wyroku 

Izby.  Czynność  wykonana  zgodnie  z  wyrokiem  Krajowej  Izby  Odwoławczej  lub  sądu 

okręgowego rozpoznającego skargę nie może być już przedmiotem odwołania. 

Co  do  zarzutu  wyboru  oferty  przystępującego  pomimo,  że  wybrana  oferta  nie  odpowiada 

specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  ponieważ  zaproponowana  w  ofercie  cena 

roboczogodziny  nie  obejmuje  kosztu  transportu,  a  zarzut  ten  został  uznany  przez,  co 

skutkowało  brakiem  wniesienia  odwołania  od  odrzucenia  tej  oferty,  to  zamawiający  nie 

zgodził się z tym zarzutem. Oferta przystępującego jest zgodna treścią SIWZ i zgodnie z tym 

co wcześniej wskazano, cena obejmuje wszelkie koszty związane z realizacją zamówienia, w 

tym koszt transportu. Wykonawca składając ofertę złożył stosowne oświadczenie, z którego 

jasno wynika, iż wskazana wyżej elementy zostały uwzględnione przy kalkulacji ceny oferty. 

W  ocenie  zamawiającego  brak  złożenia  przez  niego  odwołania  nie  jest  równoznaczny  z 

przyznaniem,  że  jego  oferta  jest  niezgodna  z  treścią  SIWZ.  Możliwość  złożenia  odwołania 

jest  uprawnieniem  wykonawcy  z  którego  może  skorzystać,  ale  wcale  nie  musi.  Gdyby 

argumentacja  odwołującego  była  prawidłowa,  wówczas  przystępujący  nie  przystąpiłby  w 

przedmiotowym odwołaniu po stronie zamawiającego. 

Odnośnie zarzutu wyboru oferty przystępującego z naruszeniem: 

• 

art. 7 ust. 1 Ustawy oraz z naruszeniem art. 89 ust. 1 pkt. 2 Ustawy; 

• 

art. 7 ust. 3 Ustawy; 

• 

art. 93 ust. 1 pkt. 1 Ustawy; 

• 

art. 7 ust. 1 pkt. 1, 

zamawiający  również  nie  zgodził  się  z  zarzutem  odwołującego.  Ponownie  podkreślił  swojej 

stanowisko,  co  do  dopuszczalności  samonaprawy  przez  zamawiającego  na  każdym  etapie 

postępowania. Mimo, iż przystępujący nie złożył odwołania od rozstrzygnięcia postępowania, 

zamawiający doszedł do wniosku, iż błędnie odrzucił jego ofertę stąd zmienił rozstrzygnięcie 

do  czego  jest  uprawniony  zgodnie  z  linią  orzeczniczą  KIO.  Zatem  oferta  przystępującego 

została  wybrana  zgodnie  z  przepisami  ustawy.  Zdaniem  zamawiającego  nie  trafne  jest 

twierdzenie  odwołującego,  że  przedmiotowe  postępowanie  zostało  zakończone,  więc 

zamawiający nie mógł dokonać zmiany decyzji w rozstrzygnięciu. Zamawiający podkreślił, że 

prawidłowo pojmowanym końcem postępowania jest dzień podpisania umowy, zaciągnięcia 

zobowiązania między wybranym w postępowaniu wykonawcą a zamawiającym. Co prawda, 

linia  orzecznicza  Krajowej  Izby  Odwoławczej  nie  jest  spójna  w  tej  kwestii,  jednak 

zamawiającemu  wydaje  się,  że  przesądzająca  jest  uchwała  Sądu  Najwyższego  17  grudnia 

2010 r. (sygn. akt III CZP 103/10) SN , z której wynika, ze postepowanie kończy się wraz z 

zawarciem  umowy.  Kierując  się  wskazaną  uchwałą  Sądu  Najwyższego  Krajowa  Izba 

Odwoławcza  rozstrzygnęła  w  podobny  sposób  w  wyroku  z  dnia  17  grudnia  2013  r.,  KIO 

2774/13  Izba.  Pogląd  ten  jest  również  jednolicie  wyrażany  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  (wyroki  w  sprawach  KIO  2591/13  i  KIO  2774/13;  KIO  2775/13;  KIO  991/14; 

KIO 1001/14. 

W zakresie zarzutu naruszenia art. 8 ust. 1 ustawy, art. 39 i art. 40 ust. 1 ustawy, art. 41-45 

ustawy przez zaniechanie ogłoszenia, że prowadzone jest nowe postępowanie przetargowe, 

to  zamawiający  nie  zgodził  się  z  zarzutem  odwołującego.  Zgodnie  z  tym  co  zamawiający 

wskazał  w  niniejszej  odpowiedzi,  wszelkie  czynności  dokonane  przez  zamawiającego  po 

wyroku  z  dnia  8  lipca  2016  r.  sygn.  akt:  KIO  1111/16,  -  wybór  oferty  przystępującego. 

dotyczą przedmiotowego postępowania. 

Odnośnie  zarzutu  wadliwego  wybrania  oferty  przystępującego  jako  najkorzystniejszej  po 

upływie  terminu  na  jaki  została  złożona  w  sytuacji  kiedy  oświadczenie  o  przedłużeniu 

związania ofertą nie zostało złożone w terminie obowiązywania dotychczasowej oferty oraz, 

ż

e  oświadczenie  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  nie  zostało  złożone  w  formie 

pisemnej  pod  rygorem  nieważności,  lecz  przesłane  faksem;  oświadczenie  o  przedłużeniu 

oferty  nie  zostało  podpisane  przez  obu  wspólników  spółki  cywilnej,  lecz  jedynie  przez 

jednego  wspólnika,  który  nie  wykazał,  że  działa  w  imieniu  drugiego  wspólnika  jako  jego 

pełnomocnik;  oświadczenie o przedłużeniu oferty było nieskuteczne, ponieważ nie nastąpiło 

wraz  z  nim  wniesienie  wadium,  to  zamawiający  nie  zgodził  się  z  zarzutem  odwołującego. 

Dyspozycja  art.  182  ust.  6  ustawy  cyt.  „W  przypadku  wniesienia  odwołania  po  upływie 

terminu składania ofert bieg terminu związania ofertą ulega zawieszeniu do czasu ogłoszenia 

przez Izbę orzeczenia", w oczywisty sposób odnosi się do wszystkich ofert złożonych w toku 

postępowania, a nie  wyłącznie  w odniesieniu do oferty Wykonawcy, który  wniósł odwołanie 

do  Krajowej  Izby  Odwoławczej.  Wynika  to  bezpośrednio  z  jednej  z  naczelnych  zasad 

udzielania zamówień publicznych - zasady równego traktowania wykonawców, określonej w 

art.  7  ust.  1  ustawy.  Zamawiający  nie  podzielił  również  zarzutu,  że  oświadczenie  o 

przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  zostało  złożone  w  niewłaściwej  formie  tj.  faksem 

zamiast  pisemnie.  Takie  stanowisko  wyraża  zarówno  doktryna  jaki  i  orzecznictwo 

„Przedłużenie okresu związania ofertą może zostać dokonane przez Wykonawcę w dowolnej 

formie."  (Bazan  Aneta,  Prawo  zamówień  publicznych.  Komentarz,  wyd.  II  Opublikowano: 

LEX  2015).  Zgodnie  z  art.  27  ust.  1  w  postępowaniach  o  udzielenie  zamówienia 

oświadczenia o przedłużeniu terminu związania ofertą zamawiający i wykonawcy przekazują, 

zgodnie z wyborem zamawiającego, pisemnie, faksem lub drogą elektroniczną (zob. wyroki 

KIO:  z  dnia  12  lipca  2010  r.,  KIO/UZP  1226/10;  KIO/UZP  1275/10;  z  dnia  19  października 

2010  r.,  KIO  2204/10;  z  dnia  15  czerwca  2011  r„  KIO  1191/11;  z  dnia  31  stycznia  2013  r., 

KIO 109/13. W treści SIWZ, rozdział II pkt. 2 Zamawiający określił, że dopuszcza składanie 

oświadczeń pisemnie, faksem lub drogą elektroniczną. 

Zamawiający  nie  może  uznać  zarzutu,  że  oświadczenie  o  przedłużeniu  oferty  zostało 

podpisane  przez  jednego  wspólnika,  który  nie  wykazał,  że  działa  w  imieniu  drugiego 

wspólnika  jako  jego  pełnomocnik.  Oświadczenie  o  przedłużeniu  okresu  związania  ofertą 

zostało  podpisane  przez  Pana  B.  B.  .  Przystępujący  wraz  z  ofertą  złożoną  w  toku 

przedmiotowego  postępowania  załączył  oryginał  pełnomocnictwa  dla  Pana  B.  B.  do 

reprezentowania i składania wszelkich oświadczeń woli i wiedzy, w tym do zawarcia umowy 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Usługi  kompleksowych  napraw 

blacharskich  i  lakierniczych  pojazdów  służbowych  Komendy  Wojewódzkiej  Policji  w 

Krakowie.  Dokument  został  złożony  w  oryginale,  opatrzony  podpisem  drugiego  ze 

wspólników  spółki  cywilnej  i  zgodnie  z  jego  treścią  uprawnia  Pana  B.  B.  do  składania 

wszelkich  oświadczeń  woli  i  wiedzy,  a  zatem  także  oświadczenia  o  przedłużeniu  okresu 

związania  ofertą.  Jako  dowód  zamawiający  powołał  pełnomocnictwo  załączone  do  oferty 

przystępującego. 

Zamawiający  nie  zgodził  się  z  zarzutem  odwołującego,  który  twierdzi,  iż  oświadczenie  o 

przedłużeniu  oferty  było  nieskuteczne,  ponieważ  nie  nastąpiło  wraz  z  nim  wniesienie 

wadium. Przystępujący w oświadczeniu złożonym w dniu 5 sierpnia 2016 r. przedłużył okres 

związania ofertą o kolejnych 60 dni oraz wniósł wymagane wadium. Zamawiający przywołał 

pogląd  doktryny  na  temat  art.  85  ust  4  ustawy  cyt.  „Literalne  brzmienie  przepisu  może 

sugerować,  iż  przedłużenie  ważności  wadium  musi  nastąpić  w  tym  samym  momencie,  co 

wyrażenie  zgody  na  dalsze  związanie  ofertą  ("jednocześnie").  Celem  przepisu  jest  jednak 

wyłącznie  wprowadzenie  obowiązku  złożenia  wadium  na  nowy  okres  związania  ofertą. 

Wystarczające będzie więc, jeśli obie te czynności zostaną dokonane w dowolnej kolejności". 

(Dzierżanowski  Włodzimierz,  Prawo  zamówień  publicznych.  Komentarz,  wyd.  VI,  Prawo 

zamówień  publicznych.  Komentarz,  wyd.  VI,  Opublikowano:  LEX  2014).  Stanowisko  w 

przedmiotowej  kwestii  przedstawiła  Krajowa  Izba  Odwoławcza  (wyrok  z  dnia  18  listopada 

2013  r.,  KIO  2576/13),  która  odnosząc  się  do  zagadnienia  przedłużenia  terminu  związania 

ofertą  tylko  z  jednoczesnym  przedłużeniem  okresu  ważności  wadium,  stwierdziła:  "dla 

zrealizowania dyspozycji art. 85 ust. 4 ustawy wystarczające jest, aby przedłużenie ważności 

wadium  nastąpiło  w  terminie  pozwalającym  na  zachowanie  ciągłości  zabezpieczenia  oferty 

(...)".  Mając  powyższe  na  względnie,  zdaniem  zamawiającego  nietrafny  jest  zarzut 

odwołującego, że zamawiający naruszył art. 24 ust. 2, pkt. 2 ustawy w związku z art. 85 ust. 

4  ustawy  przez  brak  wykluczenia  przystępującego  Jako  dowód  zamawiający  powołał 

oświadczenie przystępującego o przedłużeniu okresu związania ofertą. 

Co do zarzutu  wyboru oferty przystępującego jako najkorzystniejszej z naruszeniem art. 89 

ust. 1 pkt. 8 ustawy w zw. z art. 58 § 1 kc w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o Policji (t.j. - Dz. U. z 

2015  r.  poz.  355  ze  zm.),  ponieważ  oferta  prowadzi  do  dokonywania  na  rzecz  Policji 

darmowych napraw w zakresie kosztów robocizny oraz prowadzi do wzbogacenia Policji na 

kwotę  126  000  PLN  wobec  przyznanego  rabatu,  co  prowadzi  do  finansowania  działalności 

Policji  przez  przystępującego,  to  zamawiający  nie  zgodził  się  z  zarzutem  odwołującego. 

Podkreślił,  że  odwołujący  kwestionuje  zgodność oferty  najkorzystniejszej  z  ww.  przepisami, 

gdyż  jak  wskazuje  udzielony  przez  przystępującego  rabat  w  wysokości  21%  prowadzi  do 

wzbogacenia się Policji na kwotę 126 0000 zł co ma skutkować złamaniem ustawy o Policji. 

Jednocześnie  w  tym  samym  piśmie,  odwołujący  przekonuje  (pomimo,  iż  zasadność 

odrzucenia jego oferty potwierdziła Krajowa Izba Odwoławcza), że zaoferowany przez niego 

rabat na poziomie 100% nie łamie zasad określonych w ustawie o Policji. 

Oferta  przystępującego  w  ocenie  zamawiającego  została  przygotowana  zgodnie  z 

postanowieniami  SIWZ,  które  wykonawcy  zaakceptowali  przystępując  do  przedmiotowego 

postępowania  -  a  więc  m.in.  przez  wskazanie  odpowiedniego  rabatu  od  szacunkowo 

przyjętej  kwoty  600  000,00  zł.  Wykonawca,  którego  oferta  została  wybrana  jako 

najkorzystniejsza  uwzględnił  rabat  na  poziomie  21%,  co  wg  niego  pozwala  na  uzyskanie 

odpowiedniego  dochodu.  Zatem,  w  tym  konkretnym  przypadku,  kwota  jaka  pozostaje 

wykonawcy  po  uwzględnieniu  rabatu  stanowi  swoistą  wycenę  usług  wykonywanych  w 

ramach  realizacji  zamówienia.  Zdaniem  zamawiającego,  nie  można  twierdzić,  że 

zastosowany rabat ma na celu niezgodne z prawem obejście art. 13 ust. 1 i ust. 3 ustawy o 

Policji. Zamawiający nie zgodził się  z argumentacją odwołującego, który w treści odwołania 

podnosi,  że  cyt.  „świadczenie  pracy  na  rzecz  Policji  za  stawkę  za  roboczogodzinę  w 

wysokości 0 złotych narusza art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji w związku z art. 58 § 1 KC w 

związku z art. 14 ustawy i art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy.". Zamawiający podkreślił, że w kwestii 

zastosowania  stawki  za  roboczogodzinę  w  wysokości  0  złotych  przy  wykonywaniu 

przedmiotowych usług Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 8 lipca 2016 r. sygn. akt: 

KIO  1111/16  stwierdziła  cyt.  „Brak  jest  przeszkód  prawnych  do  złożenia  przez  wykonawcę 

oferty,  w  której  zaoferuje  on  przedmiot  zamówienia  za  określoną  cenę  ofertową,  natomiast 

przy  kalkulacji  tej  ceny  wyceni  jedną  z  części  zamówienia  jako  bezpłatną.  (...)  Przepisy 

ustawy  nie  zabraniają  stosowania  ceny  „0  zł",  a  pojęcie  ceny  zdefiniowane  w  art  2  pkt.  1 

ustawy należy rozumieć zgodnie z art. 2 pkt. 5 jaki cenę oferty jako całości." W części oferty 

dotyczącej  wykonywania  napraw,  których  płatnikiem  będzie  zamawiający,  wykonawca 

otrzyma wynagrodzenie z tytułu wartości części i materiałów użytych przy realizacji umowy. 

Zatem, wykonawca otrzyma stosowne wynagrodzenie za świadczenie przedmiotowych usług 

na  rzecz  zamawiającego,  a  zgodnie  ze  stanowiskiem  wyrażonym  przez  Krajową  Izbę 

Odwoławczą  cenę  oferty  należy  rozpatrywać  jako  całość.  W  związku  z  czym  nie  można 

twierdzić, że takie rozliczenie narusza art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o Policji w związku z art. 58 § 

1 KC w związku z art. 14 ustawy i art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy. 

Odwołujący zarzucił również, iż cyt. „wybrana oferta nie zawiera ceny ofertowej powiązanej z 

zaoferowanym  rabatem,  co  czyni  wybraną  ofertą  nieskuteczną  jaki  niezupełną  co  do 

elementu  istotnego  oferty,  a  mianowicie  ceny  ofertowej  (...)  ponieważ  cena  ofert  stanowi 

essentiatia  negoti  każdej  oferty  i  musi  być  jednoznacznie  określona  i  nie  może  zawierać 

błędów  w  obliczeniach".  Zamawiający  nie  zgadza  się  z  argumentacją  odwołującego. Oferta 

przystępującego  została  przygotowana  zgodnie  z  wytycznymi  zamawiającego  określonymi 

specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  rozdział  XVI  Opis  sposobu  obliczenia  ceny, 

ust. 1 i 2. We wskazanym rozdziale, Zamawiający określił: 

XVI.l. „Cenę oferty należy obliczyć zgodnie z tabelą zawartą w załączniku nr 1 do SIWZ"; 

XVI.2. „Cenę oferty będzie stanowić  wartości robocizny powiększona o  szacowaną  wartość 

części  zamiennych  i  materiałów  użytych  do  wykonywania  napraw  oraz  szacowana  wartość 

napraw finansowanych przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe". 

Tabela  wg.  której  wykonawcy  zostali  zobligowani  do  obliczenia  ceny  nie  zawiera  pozycji 

„rabat",  zatem  wykonawca  nie  mógł  obliczyć  ceny  z  uwzględnieniem  rabatu.  Ponadto,  z 

treści  ust.  2  jednoznacznie  wynika  jakie  elementy  składają  się  na  cenę  oferty.  Pośród 

wskazanych  składników  cenotwórczych  zamawiający  nie  uwzględnił  rabatu,  który  w  tym 

konkretnym  postępowaniu  stanowi  odrębne  kryterium  do  oceny  ofert.  Mając  na  względzie 

powyższe  nie  można  się  zgodzić  z  zarzutem  odwołującego,  że  w  cenie  oferty 

przystępującego nie uwzględniono rabatu. 

Co do zarzutów: 

- naruszenia art. 192 ust. 3 pkt. 1 ustawy przez niewłaściwą wykładnię wyroku z dnia 8 lipca 

2016 r. i powtórne badanie i ocenę ofert w tym oferty przystępującego, 

-naruszenia  art.  70  ze  zn.  3  KC  w  zw.  z  art.  14  ust.  1  ustawy  w  zw.  z  art.  93  ust.  1  pkt.  1 

ustawy  przez  wybranie  oferty  wygasłej,  a  uczestnicy  postępowania  zostali  poinformowani  o 

jego zakończeniu; 

- naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy w zw. z art. 85 ust. 2 i 4 ustawy oraz art. 89 ust. 1 pkt. 2 

ustawy  w  zw.  z  art.  93  ust.  1  pkt.  1  ustawy  przez  pojęcie  w  postępowaniu  czynności 

podważających  zaufanie  wykonawców  co  do  prawidłowości  i  rzetelności  prowadzonego 

postępowania. 

Zamawiający  nie  zgodził    się  z  powyższymi  zarzutami.  Zamawiający  wykazał  powyżej,  że 

powtórne  badanie  i  ocena  ofert  wynika  z faktu, iż  w  ocenie  zamawiającego  popełnił  błąd  w 

pierwotnej  ocenie  oferty  przystępującego.  Zgodnie  z  poglądem  doktryny  ponowne  badanie 

ofert  oraz  wybór  najkorzystniejszej  oferty  wcale  nie  musi  wynikać  z  wyroku  Krajowej  Izby 

Odwoławczej albo sądu powszechnego. Zgodnie z treścią niniejszej odpowiedzi, nie można 

zdaniem  zamawiającego  twierdzić,  że  oferta  przystępującego  została  wygaszona.  Jak 

wykazał  zamawiający,  przystępujący  złożył  w  toku  postępowania  wiążące  oświadczenie  o 

przedłużeniu okresu związania ofertą, a więc nie można twierdzić, że jego oferta wygasła. 

W zakresie zarzutu naruszenia art. 8 ust. 1 ustawy przez niepoinformowanie odwołującego o 

swoistym  przywróceniu  przez  zamawiającego  oferty  przystępującego  jak  również  nie 

poinformowanie  odwołującego  o  tym,  że  następuje  przywrócenie  całego  postępowania 

przetargowego,  zamawiający  nie  podzielił  powyższego  zarzutu.  W  dniu  9  sierpnia  2016  r. 

zamawiający  przesłał  stosowną  informację  do  wykonawców  biorących  udział  w 

przedmiotowym  postępowaniu  o  zmianie  rozstrzygnięcia  wraz  z  podstawą  faktyczną  i 

prawną oraz uzasadnieniem podjętych czynności. Jako dowód zamawiający powołał zmianę 

rozstrzygnięcia postępowania z dnia 9 sierpnia 2016 r.. 

W  opinii  zamawiającego  wszystkie  zarzuty  oraz  argumenty  odwołującego  wskazane  w 

odwołaniu  nie  znajdują  potwierdzenia  tak  w  stanie  prawnym,  jak  i  faktycznym.  Ponadto, 

zamawiający  nie  może  się  zgodzić  żądaniem  przez  Odwołującego  unieważnienia 

postępowania. Judykatura wielokrotnie odrzucała pogląd, że wykonawca, w sytuacji gdy nie 

ma  szans  na  uzyskanie  zamówienia  -  a  z  taką  sytuacją  mamy  do  czynienia  w 

przedmiotowym  postępowaniu  -  może  dążyć  do  unieważnienia  postępowania.  Stanowisko 

takie  znajduje  odzwierciedlenie  w  orzeczeniach  KIO  jak  również  w  orzecznictwie  sądów 

powszechnych  (wyrok  SO  w  Piotrkowie  Trybunalskim  z  dnia  7  lutego  2011  r.  (II  Ca  9/11); 

wyrok SO w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r. (V Ca 1973/ 11); wyrok SO w Lublinie z dnia 

19 marca 2012 r. (IX Ga 39/12). 

Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Izba dopuściła dowody z dokumentacji postępowania tj. ogłoszenia o zamówieniu, siwz wraz 

z  załącznikami,  protokołu  postępowania,  oferty  odwołującego,  oferty  przystępującego, 

dowodów  wpłaty  wadium  przystępującego,  informacji  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  z 

dnia 9 sierpnia 2016r. wezwania zamawiającego do przystępującego o wniesienie wadium,  

Na podstawie powyższych dowodów Izba ustaliła, że: 

Zamawiający żądał wniesienia wadium w wysokości 10 000zł. 

Zamawiający żądał 60 dni terminu związania ofertą. 

Termin składania ofert upływał w dniu 24 maja 2016r.  

Obaj wykonawcy wnieśli wadia w wymaganej wysokości 10 000zł. w gotówce przed upływem 

terminu składania ofert.  

W  ofercie  przystępującego  na  str.  4  znajduje  się  pełnomocnictwo  W.  B.  dla  B.  B. 

upoważniające go do reprezentowania i składania wszelkich oświadczeń woli i wiedzy, w tym 

do zawarcia umowy w przedmiotowym postępowaniu.  

W dniu 15 czerwca 2016r. zamawiający unieważnił postępowanie na podstawie art. 93 ust. 1 

pkt. 1 ustawy z braku ważnych ofert, a obie oferty wykonawców odrzuciła przy czym ofertę 

odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy w zakresie udzielonego rabatu jako 

nieważną  na  podstawie  art.  58  par.  1  kc  w  związku  z  art.  13  ust.  1  ustawy  o  policji  i  na 

podstawie  art.  89  ust.  1  pkt.  2  ustawy,  ze  względu  na  brak  co  najmniej  kalkulacji  kosztów 

transportu,  co  nie  odpowiada  treści  siwz.  Co  do  oferty  przystępującego  to  została  ona 

odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 2 ustawy  z uwagi na brak co najmniej kalkulacji 

kosztów transportu, co nie odpowiada treści siwz.  

W dniu 21 czerwca 2016r. zamawiający zwrócił wadia wykonawcom.  

W  dniu  24  czerwca  2016r.  odwołanie  na  czynność  unieważnienia  postępowania  oraz 

czynność odrzucenia swojej oferty wyniósł odwołujący. Z tym dniem nastąpiła przerwa biegu 

terminu związania ofertą i trwała nieprzerwanie do dnia 8 lipca 2016r. włącznie tj. przez 15 

dni.  

W  dniu  8  lipca  2016r.  Izba  wydała  wyrok  w  sprawie  sygn.  akt  KIO  1111/16  oddalając 

odwołanie  i  stwierdziła,  że  zamawiający  zasadnie  odrzucił  odwołującego  na  podstawie  art. 

89  ust.  1  pkt.  8  ustawy  oraz  prawidłowo  unieważnił  postępowanie  skoro  oferta 

przystępującego  także  była  odrzucona,  czego  przystępujący  nie  kwestionował,  a  więc 

prawidłowe  było  zastosowanie  art.  93  ust.  1  pkt.  1  ustawy,  gdyż  w  postępowaniu  nie  było 

ofert nie podlegających odrzuceniu.  

W związku z przerwą biegu terminu związania ofert termin 60 dni upłynął w dniu 6 sierpnia 

2016r.  Kwestię  biegu  terminu  związania  ofertą  reguluje  art.  85  ust.5  ustawy,  zgodnie  z 

którym  bieg  terminu  związania  ofertą  rozpoczyna  się  wraz  z  upływem  terminu  składania 

ofert.  Liczenie  terminu  biegu  związania  ofertą  jest  uregulowane  odmiennie  od  regulacji 

kodeksu cywilnego w art. 111 § 2 w zakresie początku biegu terminu, ponieważ art.85 ust.5 

ustawy Pzp nakazuje rozpoczynać liczenie biegu terminu wraz z upływem terminu składania 

ofert a nie od następnego dnia od upływu terminu składania ofert. 

Z  kolei    treści  art.  182  ust.  6  ustawy  wynika,  ze  w  przypadku  wniesienia  odwołania  po 

upływie  terminu  składania  ofert  bieg  terminu  związania  ofertą  ulega  zawieszeniu  do  czasu 

ogłoszenia  przez  Izbę  orzeczenia.  Przy  czym  należy  mieć  na  uwadze,  że  reguła  kodeksu 

cywilnego  zawarta  w  art.  111  §  2  dotycząca  nie  liczenia  dnia  w  którym  nastąpiło  zdarzenie 

dotyczy  terminów  oznaczonych  w  dniach.  W  związku  z  tym  reguła  ta  nie  dotyczy  liczenia 

terminów  nie  oznaczonych  w  dniach  np.:  oznaczonych  zdarzeniami.  Reguła  liczenia 

terminów  oznaczonych  w  dniach  odnosi  się  do  terminów  oznaczonych  np.:  3  dni,  7  dni,14 

dni.  Wówczas  nie  liczy  się  do  upływu  terminu  dni  zdarzeń  od  których  biegną  terminy 

wyznaczone  w  dniach  (  3,7,14  itd.)  tylko  liczy  się  od  następnego  dnia.  Natomiast  reguła 

liczenia  terminu  od  następnego  dnia  nie  dotyczy  liczenia  terminów  wyznaczonych 

zdarzeniami tak jak to ma miejsce w regulacji art.182 ust. 6 ustawy (od wniesienia odwołania 

do ogłoszenie wyroku.). Wówczas liczy się dni od zdarzenia do zdarzenia to jest włącznie z 

dniem w którym nastąpiło zdarzenie zawieszające bieg związania ofertą jak i dzień w którym 

nastąpiło  zdarzenie  odwieszające  bieg  związania  ofertą.  Reasumując  kodeks  cywilny 

reguluje  liczenie  terminów  od  następnego  dnia  zdarzenia  tylko  i  wyłącznie  do  terminów 

oznaczonych w dniach a nie wyznaczonych zdarzeniami ale z zastosowaniem reguły z art.85 

ust.5  ustawy  w  związku z  art.14  ustawy  –  patrz  wyrok  KIO  z  dnia  13 kwietnia  2015r.  sygn. 

akt KIO 618/15 i KIO 625/15. Tym samym obliczenie długości zawieszenia biegu związania 

ofertą  przedstawione  przez  odwołującego  na  rozprawie  jest  błędne,  gdyż  pomija  dzień 

wniesienia odwołania oraz dzień ogłoszenia orzeczenia) 

Zamawiający nie skorzystał z możliwości przedłużenia terminu związania ofertą w myśl art. 

85 ust. 2 ustawy.  

W  dniu  5  sierpnia  2016r.  do  zamawiającego  wpłynęło  od  przystępującego  oświadczenie  w 

formie  faksu  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  o  60  dni.  Oświadczenie  to  zostało 

opatrzone odbiciem podpisu B. B. .  

W dniu 9 sierpnia 2016r. (a więc po upływie wyznaczonego w siwz terminu związania ofertą) 

zamawiający  unieważnił  czynność  unieważnienia  postępowania,  powtórzył  czynność 

badania i oceny ofert, w odniesieniu do ofert obu wykonawców. Odrzucił ofertę odwołującego 

powołując  się  na  wykonanie  wyroku  Izby  z  dnia  8  lipca  2016r.  sygn.  akt  KIO  1111/16  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 8 ustawy oraz dokonując wyboru jako najkorzystniejszej oferty 

przystępującego.  

W  dniu  9  sierpnia  2016r.  zamawiający  wezwał  przystępującego  do  wniesienia  wadium. 

Przystępujący  nie  wpłacił  wadium  samodzielnie  dokonując  tej  czynności  jednocześnie  z 

czynnością przedłużenia terminu związania ofertą – okoliczność bezsporna. 

W dniu 9 sierpnia 2016r. przystępujący wpłacił wadium.  

W aktach sprawy brak dowodu na złożenie przez odwołującego oświadczenia o przedłużeniu 

terminu  związania  ofertą,  jak  również  o  posiadaniu  przez  odwołującego  oferty 

zabezpieczonej wadium na dzień wyboru oferty najkorzystniejszej tj. 9 sierpnia 2016r.  

Izba  uznała  informację  o  zaproszeniu  do  składania  ofert  na  czas  do  zakończenia 

postępowania  przetargowego  na  wykonywanie  ww.  napraw  za  informację,  która  nie 

potwierdzała  tezy  odwołującego,  że  postępowanie  przetargowe  na  wykonywanie  napraw 

blacharskich  i  lakierniczych  zostało  ukończone,  gdyż  w  dniu  13  lipca  2016r.  zamawiający 

pisał  wyraźnie  o  tym,  ze  zamierza  zlecać  prace  doraźne  do  czasu  zakończenie 

postępowania  przetargowego.  Było  to  pięć  dni  po  ogłoszeniu  orzeczenia  przez  Izbę  w 

sprawie  sygn.  akt  KIO  1111/16,  a  przed  dniem  wpływu  odpisu  tegoż  orzeczenia  wraz  z 

uzasadnieniem do zamawiającego, które miało miejsce w dniu 20 lipca 2016r. – k. 138. Jako 

niewiarygodne  należało  zatem  ocenić  twierdzenia  zamawiającego,  że  ta  korespondencja 

miała służyć wykazaniu faktu, że zamawiający zamierzał wszcząć nowe postępowanie, gdyż 

nie  wynika  to,  ani  z  literalnego  brzmienia  wiadomości  e-mail  sporządzonej  przez 

zamawiającego,  ani  potwierdza  się  z  uwagi  na  to,  że  wezwanie  nastąpiło  kilka  dni  po 

ogłoszeniu  orzeczenia,  a  przed  jego  doręczeniem,  kiedy  to  zamawiający  nie  znał  jeszcze 

pełnego  uzasadnienia  rozstrzygnięcia  Izby.  W  ocenie  Izby  ten  fakt  potwierdza,  że 

zamawiający  chciał  jedynie  zabezpieczyć  ciągłość  usług  do  czasu  podjęcia  decyzji  co  do 

tego, czy zaskarży orzeczenie czy też uzna postępowanie za zakończone, lub dokona innej 

analizy  doręczonego  orzeczenia.  Również  informacją  o  ponownym  powołaniu  Komisji 

przetargowej z dnia 8 sierpnia 2016r. nie świadczy  w ocenie Izby, że  zamawiający  wszczął 

nowe  postępowanie,  ale  że  w  tym  samym  postępowaniu  po  zakończeniu  prac  komisji 

ponownie podjął decyzję o wznowieniu jej prac.  

Izba  oceniła  oświadczenie  przystępującego  co  do  wyliczenia  stawki  za  roboczogodzinę  za 

naprawy blacharsko-lakiernicze jako niemającego istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia. W 

ocenie  Izby  kluczowym  dla  rozstrzygnięcia  było  ustalenie,  czy  zamawiający  w  dacie  8 

sierpnia  2016r.  dysponował  ofertami  niepodlegającymi  odrzuceniu  i  czy  mógł  dokonać 

wyboru  spośród  tych  ofert.  Dopiero  po  udzieleniu  pozytywnej  odpowiedzi  na  to  pytanie 

możliwe byłoby badanie czy oferta przystępującego w części dotyczącej zaoferowanej stawki 

0zł. za roboczogodzinę jest stawką powodującą przysporzenie po stronie zamawiającego w 

rozumieniu  art.  13  ust.  1  ustawy  o  Policji.  Z  przedmiotowego  wyliczenia  wynika  bowiem 

jedynie,  że  przystępujący  zamierza  pokryć  koszt  roboczogodziny  zyskiem  ze  sprzedaży 

części zamiennych z uwagi na zaoferowanie zamawiającemu niższego niż posiadany przez 

samego przystępującego rabatu przy zakupie części zamiennych.  

Izba zważyła, co następuje: 

Na podstawie art. 185 ust. 2 ustawy, Izba nie dopatrzyła się braków formalnych przystąpienia 

i stwierdziła, że przystępujący stał się uczestnikiem postępowania odwoławczego. 

Izba stwierdziła, że nie zachodzą przesłanki, które skutkowałyby odrzuceniem odwołania na 

podstawie art. 189 ust. 2 ustawy.  

Brak  interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  jest  przesłanką  materialnoprawną  badaną,  jako 

podstawa  do  przystąpienia  przez  Izbę  do  merytorycznego  rozpoznani  odwołania.  Brak 

interesu  nie  stanowi,  zatem  tożsamego  pojęcia  z  pojęciem  osoby  nieuprawnionej  w 

rozumieniu art. 189 ust. 2 pkt. 2 ustawy. Osoba nieuprawniona w rozumieniu tego przepisu 

jest  bowiem  podmiotem  nie  będącym  wykonawcą,  uczestnikiem  postępowania,  czy  inną 

osobą posiadającą interes w uzyskaniu zamówienia i mogącą ponieść szkodę np. podmiot, 

który  nie  złożył  oferty  lub  członek  konsorcjum  działający  w  imieniu  własnym,  osoba  nie 

upoważniona  do  reprezentacji  wykonawcy  czy  na  gruncie  przepisów  obowiązujących  w 

obecnym postępowaniu podwykonawca, a zatem wszystkie te podmioty, które nie mieszczą 

się  w  pojęciu  katalogu  osób  uprawnionych  do  wniesienia  odwołania  w  rozumieniu  art.  179 

ustawy.  Przystępujący  nie  wykazał,  że  odwołujący  jest  takim  podmiotem,  stąd  nie  było 

podstawy do odrzucenia odwołania w oparciu o art. 189 ust. 2 pkt. 2 ustawy.  

Co  do  art.  189  ust.  2  pkt.  4  ustawy,  to  również  ten  przepis  nie  może  stanowić  podstawy 

odrzucenia  odwołania  przede  wszystkim,  z  tego  względu  że  ustawodawca  nie  przewidział 

możliwości  częściowego  odrzucenia  odwołania,  a  sam  przystępujący  wskazuje,  że 

tożsamość  okoliczności  dotyczy  jedynie  czynności  zamawiającego  związanych  z 

odrzuceniem  oferty  odwołującego.  Odwołujący,  natomiast  formuje  swoje  zarzuty,  także 

wobec  okoliczności  oceny  oferty  przystępującego,  czy  pozorności  czynności  z  dnia  8  –  9 

sierpnia 2016 r.  

O istnieniu bądź braku interesu w uzyskaniu zamówienia, jak również w pozostawianiu jakiś 

zarzutów,  z  uwagi  na  tożsamość  okoliczności  wcześniejszego  odwołania,  bez  rozpoznania, 

Izba  ma  możliwość  wypowiedzenia  się  dopiero,  po  przeprowadzeniu  merytorycznej 

rozprawy. 

Izba  oceniła,  że  odwołujący  wykazał  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwość 

poniesienia szkody w związku z potencjalnym naruszeniem przez zamawiającego przepisów 

ustawy, co stanowi materialnoprawną przesłankę dopuszczalności odwołania, o której mowa 

w art. 179 ust. 1 ustawy.  

Izba  stwierdziła,  że  w  świetle  aktualnej  wykładni  prounijnej  art.  179  ust.  1  ustawy  w 

odniesieniu  do  art.  1  ust.  1  i  3  dyrektywy  Rady  89/665/EWG  z  dnia  21  grudnia  1989  r.  w 

sprawie 

koordynacji 

przepisów 

ustawowych, 

wykonawczych 

i 

administracyjnych 

odnoszących  się  do  stosowania  procedur  odwoławczych  w  zakresie  udzielania  zamówień 

publicznych  na  dostawy  i  roboty  budowlane  (Dz.U.  L  395,  s.  33),  zmienionej  dyrektywą 

2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. (Dz.U. L 335, s. 31) 

(zwanej  dalej  "dyrektywą  89/665")  należy  uznać,  że  pojęcie  interesu  w  uzyskaniu  danego 

zamówienia musi być wykładane w ten sposób, że dane zamówienie publiczne nie oznacza 

konkretnego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  ale  odpowiada  definicji 

zamówienia publicznego z art. 2 pkt. 13 ustawy tj. należy przez to rozumieć umowy odpłatne 

zawierane  między  zamawiającym,  a  wykonawcą,  których  przedmiotem  są  usługi,  dostawy 

lub roboty budowlane. Tym samym interes w uzyskaniu danego zamówienia trwa co najmniej 

do  czasu  zawarcia  umowy  (co  najmniej, gdyż  art.  182  ust.  4  ustawy  dopuszcza  wnoszenie 

ś

rodków  ochrony  prawnej  także  po  zawarciu  umowy),  która  dotyczy  nabywanego  przez 

zamawiającego przedmiotu zamówienia. Jeśli istnieje tożsamość przedmiotu zamówienia, to 

niezależnie  od  liczby  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  które  są 

prowadzone przez tego samego zamawiającego, dopóki nie zostanie zawarta umowa, to jest 

to,  ubieganie  się  o  to  samo  –  dane  zamówienie  publiczne  i  póty  wykonawca  ma  interes  w 

jego  uzyskaniu.  Za  taką  wykładnią  powyższego  przepisu  przemawia  wykładnia  poczyniona 

przez TSUE w motywie 27 i 28 wyroku TSUE z dnia 5 kwietnia 2016 r. w sprawie C-689/13 

Puligenica  Facility  Esco.  Popiera  ją  także  motyw  49  opinii  Rzecznika  Generalnego 

Europejskiego  Trybunału  Sprawiedliwości  z  dnia  23  kwietnia  2015r.  w  sprawie  sygn.  akt  C 

689/13 - odwołanie główne i odwołanie wzajemne tworzą uzasadniony interes w ponownym 

wszczęciu  postępowania  przetargowego  oraz  pkt  33  wyroku  Fastweb  C-100/12  (EU:C 

2013:448), który stanowi że "odwołanie wzajemne wybranego oferenta nie może prowadzić 

do odrzucenia odwołania oferenta, w sytuacji gdy prawidłowość oferty każdego z podmiotów 

jest  zakwestionowana  w  ramach  tego  samego  postępowania  i  na  takich  samych 

podstawach", "[w] takiej sytuacji […] każdy z konkurentów może powołać się na uzasadniony 

interes  w  postaci  wykluczenia  ofert  innych,  co  może  prowadzić  instytucję  zamawiającą  do 

stwierdzenia niemożności dokonania wyboru prawidłowej oferty".  

Tym  samym  to,  że  odwołujący  może  nie  mieć  w  dacie  wniesienia  odwołania  interesu  w 

uzyskaniu  danego  zamówienia  w  ramach  określonego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego – zamkniętego w granicach wyznaczonych publikacją ogłoszenia o 

zamówieniu  i  podpisaniem  umowy,  do  którego  doszło  w  wyniku  naruszenia  procedury 

postępowania o zamówienie przez zamawiającego, nie oznacza to, że nie ma on interesu w 

zawarciu  umowy  z  nim  w  ramach  nowego  postępowania  i  dążenia  do  eliminacji  zaistniałej 

wady.  Tym  samym  w  niniejszej  sprawie  Izba  wyraża  przekonanie,  że  odwołujący  posiada 

interes  w  uzyskaniu  danego  zamówienia  tj.  świadczenia  kompleksowych  usług  napraw 

blacharsko-lakierniczych pojazdów służbowych zamawiającego wyrażający się w dążeniu do 

unieważnienia przedmiotowego postępowania, w ocenie odwołującego dotkniętego wadami, 

i  stworzenia  sobie  możliwości  uzyskania  zamówienia  w  nowym  postępowaniu.  Tym  samym 

odmowa przyznania mu takiego interesu byłaby sprzeczna z prowspólnotową wykładnią art. 

179  ust.  1  ustawy.  W  ocenie  Izby  odwołujący  może  w  niniejszym  postępowaniu  ponieść 

szkodę  w  postaci  nie  uzyskania  umowy  na  przedmiotowe  zamówienie,  co  wypełnia  normę 

art.  179  ust.  1  ustawy.  Izba  wyraża  powyższe  przekonanie  z  uwagi  na  opublikowany  i 

powołany powyżej wyrok TSUE z dnia 5 kwietnia 2016r.  

Odnosząc  się  do  stanowiska  zamawiającego  wyrażonego  w  odpowiedzi  na  odwołanie,  że 

odwołujący  nie  jest  uczestnikiem  postępowania,  a  przez  to  nie  ma  interesu  w  uzyskaniu 

zamówienia,  co  więcej  jest  podmiotem  nieuprawnionym  do  wniesienia  odwołania,  to  Izba 

tego przekonania nie podziela. Należy zauważyć przede wszystkim, że art. 179 ust. 1 ustawy 

nie  jest  ograniczony  jedynie  do  wykonawców,  czy  uczestników  konkursu,  ale  także  mowa 

jest w nim o innych osobach, które miały lub mają interes w uzyskaniu zamówienia i poniosły 

lub  mogą  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy. 

Takim  klasycznym  przykładem  osoby  uprawnionej  do  wniesienia  odwołania  nie  będącej 

wykonawcą jest podmiot, który kwestionuje zaproszenie do negocjacji w trybie zamówienia z 

wolnej  ręki  skierowanego  do  jego  konkurenta.  Taki  podmiot  nie  mieści  się  w  pojęciu 

wykonawcy w rozumieniu art. 2 pkt. 11 ustawy, co więcej nie ubiega się o zamówienie w tym 

konkretnym  postępowaniu,  ale  dąży  do  przeprowadzenia  kolejnego  postępowania  na  to 

samo  zamówienie  w  trybie  konkurencyjnym  z  jego  udziałem.  Nadto  uprawnienie  takiego 

podmiotu  do  wniesienia  odwołania  jest  gwarantowane  także  w  postępowaniach  poniżej 

progów  unijnych  –  art.  180  ust.  2  pkt.  1  ustawy.  Tym  samym  utożsamianie  prawa  do 

odwołania  z posiadaniem statusu wykonawcy, jak czyni to  zamawiający, jest w ocenie Izby 

wadliwe.  Ta  wada  jest  tym  bardziej  widoczna,  że  to  zamawiający  po  upływie  terminu 

związania  ofertą  (6  sierpnia  2016r.)  sam  z  własnej  woli  przywrócił  obie  oferty  do 

postępowania  (9  sierpnia  2016r.),  zupełnie  pomijając,  że  żadna  z  ofert  nie  była 

zabezpieczona wadium, oraz, że oferta odwołującego jednoznacznie była po upływie terminu 

związania  ofertą.  Sam  zatem  zamawiający  uważał  przystępującego  i  odwołującego  za 

wykonawców uprawnionych do udziału w postępowaniu i podejmował wobec nich czynności. 

Tym  bardziej  zatem  argumentacja  zamawiającego  stoi  w  jawnej  sprzeczności  z 

podejmowanym przez niego działaniem. W ocenie Izby, gdyby nie wykładnia art. 179 ust. 1 

ustawy  w  sposób  przedstawiony  wyżej,  żaden  podmiot  nie  mógłby  się  bronić  przed 

arbitralnym postępowaniem zamawiającego, a przepisy o terminie związania ofertą i wadium 

należałoby uznać za przepis martwy i wygasły na skutek niestosowania.  

Co więcej zamawiający w sposób nielogiczny i niezrozumiały uznaje, że oferta odwołującego 

jest  ofertą  skutecznie  odrzuconą,  bo  zapadł  wyrok  Izby  z  dnia  8  lipca  2016r.,  a  oferty 

przystępującego,  który  nie  skarżył  pierwotnego  odrzucenia,  za  taką  nie  uznaje.  W  ocenie 

Izby  sytuacja  obu  wykonawców  w  tym  przypadku  była  jednakowa.  Obaj  zostali  odrzuceni  i 

odrzucenie  odwołującego  stało  się  ostateczne  z  upływem  terminu  do  wniesienia  skargi  na 

wyrok  Izby  tj.  najwcześniej  27  lipca  2016r.  (przyjmując,  że  odwołującemu  podobnie  jak 

zamawiającemu  wyrok  doręczono  ok.  20  lipca  2016r),  a  oferta  przystępującego  została 

skutecznie  odrzucona  z  upływem  terminu  do  wniesienia  odwołania  na  czynność 

unieważniania  postępowania  i  odrzucenia  jego  oferty  z  dnia  15  czerwca  2016r.  Wbrew 

stanowisku zamawiającego wyrażonym w informacji o wyniku postępowania z dnia 9 sierpnia 

2016r. zamawiający nie wykonał wyroku Izby z dnia 8 lipca 2016r., gdyż Izba w ramach tego 

wyroku  nie  nakazywała  zamawiającemu  jakiegokolwiek  działania.  Izba  oddaliła  odwołanie 

odwołującego  uznając  tak  czynność  odrzucenia  odwołującego  za  prawidłową  jak  i  za 

prawidłową  uznała  czynność  unieważnienia  postępowania.  Poza  zakresem  kognicji  Izby 

zakreślonej art. 192 ust. 7 ustawy była ocena prawidłowości badania oferty przystępującego, 

w  związku  z  tym  zamawiający  nie  była  w  żaden  sposób  związany  wyrokiem  Izby  w 

odniesieniu do oferty przystępującego. Natomiast zamawiający wbrew wyrokowi Izby z dnia 

8  lipca  2016r.  dokonał  sprzecznej  z  ustawą  i  wyrokiem  czynności  przywrócenia  oferty 

odwołującego  do  postępowania,  w  sytuacji,  gdy  prawidłowość  odrzucenia  tej  oferty  była 

uznana  przez  Izbę,  oraz  dla  oferty  upłynął  termin  związania  ofertą  i  nie  była  ona 

zabezpieczona wadium. Wbrew zaś ustawie zamawiający przywrócił ofertę przystępującego, 

gdyż  oferta  ta  nie  była  zabezpieczona  wadium,  a  zatem  nie  doszło  do  skutecznego 

przedłużenia  terminu  związania  ofertą.  Analizę  tego  stanowiska  Izby,  Izba  przedstawi 

odnosząc się do zarzutu podniesionego przez odwołującego.  

Zarzut  naruszenia  przez  zamawiającego  art.93  ust.1  pkt.1  ustawy  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy  przez  błędne  przyjęcie,  że  istniała  podstawa  do  powtórzenia  czynności  badania  i 

oceny  ofert  oraz  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  w  sytuacji  kiedy  postępowanie  zostało 

prawomocnie unieważnione. 

Zarzut  zasługuje  na  uwzględnienie.  Zgodnie  z  art.  93  ust.  1  pkt.  1  ustawy  zamawiający 

unieważnia  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  jeżeli  nie  złożono  żadnej  oferty 

niepodlegającej  odrzuceniu  albo  nie  wpłynął  żaden  wniosek  o  dopuszczenie  do  udziału  w 

postępowaniu  od  wykonawcy  niepodlegającego  wykluczeniu  z  zastrzeżeniem  postępowań 

prowadzonych w trybie zapytania o cenę i licytacji elektronicznej. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy 

stanowi,  że  zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe 

traktowanie wykonawców. Bezsporne jest, że 15 czerwca 2016r. zamawiający odrzucił oferty 

obu  wykonawców  i  przystępujący  nie  wniósł  odwołania  w  ogóle,  a  odwołujący  wniósł 

odwołanie,  ale  postępowanie  odwoławcze  przegrał,  bo  Izba  dnia  8  lipca  2016r.  oddaliła 

odwołanie, a odwołujący nie składał skargi. Wadia zostały wykonawcom zwrócone w dniu 21 

czerwca  2016r.,  termin związania  ofertą  upłynął  w  dniu  6  sierpnia  2016r.,  a  odwołujący  nie 

przedłużył  terminu  związania  i  nie  wniósł  wadium,  zaś  przystępujący  wprawdzie  w  dniu  5 

sierpnia 2016r. złożył oświadczenie o przedłużeniu terminu związania ofertą, ale nie wniósł w 

tym terminie nowego wadium, wniósł je dopiero w dniu 9 sierpnia 2016r. Zamawiający zatem 

wbrew  wyrokowi  Izby  ponownie  badał  ofertę  odwołującego,  mimo,  że  oferta  ta  nie  wiązała 

już  odwołującego  w  przedmiotowym  postępowaniu,  jak  również  przywrócił  i  badał  ofertę 

przystępującego,  która  nie  wiązała  przystępującego  w  przedmiotowym  postępowaniu,  gdyż 

przedłużenie terminu związania ofertą nie było dopuszczalne, bo przystępujący jednocześnie 

nie  wniósł  nowego  wadium.  Tym  samym  w  postępowaniu  w  dacie  9  sierpnia  2016r. 

zamawiający  nie  miał  ofert  niepodlegających  odrzuceniu,  a  zatem  dokonując  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej  naruszył  art.  93  ust.  1  pkt  1  ustawy.  Odnosząc  się  do  odpowiedzi 

zamawiającego na odwołanie i jego przekonania o prawie zamawiającego do samonaprawy, 

to  Izba  zamawiającemu  tego  prawa  nie  odmawia,  jednak,  aby  zamawiający  mógł  z  tego 

prawa  skorzystać,  musiałby  dysponować  czymś  więcej  niż  materialnie  plikiem  kartek 

nazwanych  ofertą.  Zamawiający  musiałby  posiadać  oświadczenia  woli  wykonawców,  tych 

oświadczeń  zaś  nie  było.  Termin  związania  ofertą  oznacza  okres,  w  którym  funkcjonuje 

oświadczenie  woli  wykonawcy o zamiarze zawarcia z zamawiającym umowy na warunkach 

określonych  w  siwz,  jeśli  ten  termin  upływa  i  nie  zostaje  skutecznie  przedłużony,  to 

materialnie  oferta  pozostaje,  ale  wygasa  oświadczenie  wykonawcy,  które  z  tej  materii 

tworzyło deklarację zawarcia umowy. Zamawiający zatem jak już wskazano wyżej nie miał w 

dacie  9  sierpnia  2016r.  jakichkolwiek  oświadczeń  woli,  które  pozwalały  mu  na  uznanie,  że 

jakiś  wykonawca  chce  z  nim  zawrzeć  umowę.  Oznacza,  to  że  zamawiający  nie  mógł 

dokonywać  samonaprawy,  bo  nie  mógł  skutecznie  dokonywać  jakichkolwiek  czynność 

względem  ofert  (oświadczeń  woli  wykonawców),  bo  ich  nie  miał.  Tym  samym  zaniechanie 

zastosowania art. 93 ust. 1 pkt. 1 ustawy stanowiło naruszenie ustawy, które prowadziło do 

nierównego traktowania wykonawców w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, stąd konieczne stało 

się nakazanie zamawiającemu unieważnienia postępowania.  

Zarzut naruszenia ustawy przez zamawiającego przez wybranie oferty przystępujących jako 

najkorzystniejszej,  pomimo,  że  oferta  ta  została  skutecznie  odrzucona  a  od  odrzucenia  nie 

zostało wniesione odwołanie, który to wybór oferty nastąpił z naruszeniem: 

Art. 7 ust. 1. ustawy, to jest w sposób naruszający zachowanie uczciwej konkurencji ¡ 

przez nierówne traktowanie wykonawców oraz z naruszeniem art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy 

art.  7  ust.  3  ustawy,  ponieważ  wykonawca  nie  został  wybrany  zgodnie  z  przepisami 

ustawy 

art.  93  ust.  1  pkt  1)  ustawy  przez  prowadzenie  postępowania  pomimo,  że 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  zostało  zakończone  a  więc  faktycznie  wybranie 

oferty poza postępowaniem przetargowym 

Art.  7  ust.  1.  ustawy  przez  niezachowanie  zasad  uczciwej  konkurencji  i  nierówne 

traktowanie  wykonawców  polegające  na  uchyleniu  odrzucenia  oferty,  która  nie  została 

zaskarżona oraz nie została objęta żadnymi wskazaniami wyroku KIO z dnia 8 lipca 2016 r. 

Zarzut  zasługuje  na  uwzględnienie.  Co  do  podstawy  prawnej,  to  została  ona  przytoczona 

powyżej,  zaś  w  zakresie  rozstrzygnięcia  przedmiotowego  zarzutu,  to  Izba  podtrzymuje  w 

całości  stanowisko  wyrażone  powyżej,  że  aby  mogło  dojść  do  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej,  musi  istnieć  ważne  oświadczenie  woli  wykonawcy,  co  w  przedmiotowej 

sprawie  nie  miało  miejsca.  Izba  tym  samym  nie  może  dokonać  skutecznie  badania 

naruszenia  przez  zamawiającego  art.  89  ust.  1  pkt.  2  ustawy  przy  badaniu  oferty 

przystępującego, gdyż  w  dacie  dokonywania  tego  badania  tj.  8  sierpnia  2016r.  nie  było  już 

ważnej oferty przystępującego.  

Zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 8 ust. 1 ustawy, art. 39 i art. 40 ust. 1 ustawy 

art.  41,  42,  43,  45  ustawy  przez  zaniechanie  ogłoszenia,  że  prowadzone  jest  nowe 

postępowanie  przetargowe,  zaniechanie  zawiadomienia  o  tym  postępowaniu,  zaniechanie 

wyznaczenia  terminu  składania  ofert,  pomimo,  że  poprzednie  postępowanie  zostało 

skutecznie  zakończone  a  czynności  dokonane  przez  Zamawiającego  stanowiły  nowe 

postępowanie przetargowe 

Zarzut  nie  zasługuje  na  uwzględnienie.  Przepis  art.  8  ust.  1  ustawy  stanowi,  że 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  jest  jawne.  Zgodnie  z  art.  39  ustawy  przetarg 

nieograniczony  to  tryb  udzielenia  zamówienia,  w  którym  w  odpowiedzi  na  publiczne 

ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą składać wszyscy zainteresowani wykonawcy. 

W  myśl  art.  40  ust.  1  ustawy  zamawiający  wszczyna  postępowanie  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego, zamieszczając ogłoszenie o zamówieniu w miejscu publicznie dostępnym 

w swojej siedzibie oraz na stronie internetowej. 

Zgodnie z art. 41 ust. ogłoszenie o zamówieniu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, zawiera co 

najmniej: 

nazwę (firmę) i adres zamawiającego; 

określenie trybu zamówienia; 

adres  strony  internetowej,  na  której  zamieszczona  będzie  specyfikacja 

istotnych warunków zamówienia; 

określenie  przedmiotu  oraz  wielkości  lub  zakresu  zamówienia,  z  podaniem 

informacji o możliwości składania ofert częściowych; 

informację o możliwości złożenia oferty wariantowej; 

termin wykonania zamówienia; 

warunki  udziału  w  postępowaniu  oraz  opis  sposobu  dokonywania  oceny 

spełniania tych warunków; 

informację na temat wadium; 

kryteria oceny ofert i ich znaczenie; 

miejsce i termin składania ofert; 

termin związania ofertą; 

informację o zamiarze zawarcia umowy ramowej; 

informację o zamiarze ustanowienia dynamicznego systemu zakupów  wraz  z 

adresem strony internetowej, na której będą zamieszczone dodatkowe informacje dotyczące 

dynamicznego systemu zakupów; 

informację 

o 

przewidywanym 

wyborze 

najkorzystniejszej 

oferty 

z 

zastosowaniem  aukcji  elektronicznej  wraz  z  adresem  strony  internetowej,  na  której  będzie 

prowadzona aukcja elektroniczna; 

informację o przewidywanych zamówieniach uzupełniających, o których mowa 

w art. 67 ust. 1 pkt 6 i 7 lub art. 134 ust. 6 pkt 3 i 4, jeżeli zamawiający przewiduje udzielenie 

takich zamówień. 

Na  postawie  art.  42  ust.  1  ustawy  siwz  udostępnia  się  na  stronie  internetowej  od  dnia 

zamieszczenia ogłoszenia o zamówieniu w Biuletynie Zamówień Publicznych albo publikacji 

w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej do upływu terminu składania ofert. 

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone 

w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8, zamawiający wyznacza termin składania 

ofert  z  uwzględnieniem  czasu  niezbędnego  do  przygotowania  i  złożenia  oferty,  z  tym  że  w 

przypadku dostaw lub usług termin ten nie może być krótszy niż 7 dni od dnia zamieszczenia 

ogłoszenia  o  zamówieniu  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych,  a  w  przypadku  robót 

budowlanych - nie krótszy niż 14 dni. 

W  myśl  ust.  2  jeżeli  wartość  zamówienia  jest  równa  lub  przekracza  kwoty  określone  w 

przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8,  termin  składania  ofert  nie  może  być 

krótszy niż: 

40  dni  -  od  dnia  przekazania  ogłoszenia  o  zamówieniu  Urzędowi  Publikacji 

Unii Europejskiej drogą elektroniczną, zgodnie z formą i procedurami wskazanymi na stronie 

internetowej określonej w dyrektywie; 

47  dni  -  od  dnia  przekazania  ogłoszenia  o  zamówieniu  Urzędowi  Publikacji 

Unii Europejskiej w sposób inny niż określony w pkt 1. 

Ustęp 3 stanowi, że jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w 

przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8, a informacja o zamówieniu została zawarta 

we  wstępnym  ogłoszeniu  informacyjnym,  o  ile  wstępne  ogłoszenie  informacyjne  zawierało 

wszystkie  informacje  wymagane  w  tym  ogłoszeniu,  w  zakresie,  w  jakim  informacje  te  są 

dostępne  w  momencie  publikacji  tego  ogłoszenia,  i  zostało  wysłane  do  publikacji  Urzędowi 

Publikacji Unii Europejskiej lub zamieszczone w profilu nabywcy na co najmniej 52 dni i nie 

więcej  niż  12  miesięcy  przed  datą  wysłania  ogłoszenia  o  zamówieniu,  zamawiający  może 

wyznaczyć termin składania ofert nie krótszy niż: 

22  dni  -  od  dnia  przekazania  ogłoszenia  o  zamówieniu  Urzędowi  Publikacji 

Unii Europejskiej drogą elektroniczną, zgodnie z formą i procedurami wskazanymi na stronie 

internetowej określonej w dyrektywie; 

29  dni  -  od  dnia  przekazania  ogłoszenia  o  zamówieniu  Urzędowi  Publikacji 

Unii Europejskiej w sposób inny niż określony w pkt 1. 

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy zamawiający żąda od wykonawców wniesienia wadium, jeżeli 

wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na 

podstawie  art.  11  ust.  8.  W  myśl  ust.  2  jeżeli  wartość  zamówienia  jest  mniejsza  niż  kwoty 

określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8, zamawiający może żądać od 

wykonawców wniesienia wadium. 

Zgodnie  z  ust.  3  ustawy  wadium  wnosi  się  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  a  na 

podstawie  ust.  4  zamawiający  określa  kwotę  wadium  w  wysokości  nie  większej  niż  3  % 

wartości zamówienia. 

W  ocenie  Izby  zgromadzony  materiał  dowodowy  przeczy  tezie  odwołującego,  jakoby 

czynność  zamawiającego  z  dnia  8  sierpnia  2016r.  stanowiła  przeprowadzenie  nowego 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  stanowiące  próbę  obejścia  ustawy  w 

brzmieniu ustalonym przepisami nowelizacji ustawy Praw zamówień publicznych dokonanej 

ustawą  z  dnia  22  czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz 

niektórych  innych  ustaw,  opublikowanej  w  dniu  13  lipca  2016  r.  w  Dzienniku  Ustaw 

Rzeczypospolitej Polskiej pod pozycją 1020, która weszła w życie w dniu 28 lipca 2016 roku. 

W ocenie Izby zamawiający kontynuował postępowanie wszczęte ogłoszeniem w Dzienniku 

Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 16 kwietnia 2016r. za numerem 2016/S 076 – 132268 w 

oparciu  o  błędne  przekonanie,  że  złożone  w  postępowaniu  oferty  odwołującego  i 

przystępującego  po  dacie  6  sierpnia  2016r.  stanowią  jeszcze  oświadczenia  woli  tych 

wykonawców. Izba oceniła, że za tym ustaleniem przemawiają pismo zamawiającego z dnia 

8  sierpnia  2016r.  ponawiające  pracę  komisji  przetargowej,  pismo  zamawiającego  z  dnia  9 

sierpnia  2016r.  przywracające  odrzucone  oferty  do  postępowania  i  ujawniające  wyniki 

ponowionej  przez  zamawiającego  analizy  –  badania  ofert,  jak  również  konsekwentne 

stanowisko  zamawiającego  wyrażone  w  odpowiedzi  na  odwołanie.  Tym  samym  Izba  nie 

dopatrzyła  się  w  działaniu  zamawiającego  naruszenia  powołanych  w  zarzucie  przepisów 

ustawy.  

Zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 85 ust. 1 i 2 ustawy w zw. z 85 ust. 5 ustawy w 

zw. z 85 ust. 1 pkt 3 ustawy (termin związania ofertą upłynął 60 dni po dniu otwarcia ofert a 

ponadto  termin  ten  nie  został  przedłużony  wskutek  wniesienia  odwołania,  ponieważ 

odrzucenie  oferty  przystępującego  nie  zostało  zaskarżone,  a  odwołanie  nie  dotyczyło 

odrzucenia  tej  oferty,  więc  nie  znalazła  zastosowania  norma  z  art.  182  ust.  6  ustawy  a 

ponadto: 

oświadczenie  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  nie  zostało  złożone  w  formie 

pisemnej pod rygorem nieważności, lecz przestane faxem - naruszenie art. 82 ust. 2 ustawy 

(w brzmieniu obowiązującym do dnia 28.07.2016 r. w zw. z art. 16 ust. 1 ustawa o zmianie 

ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw z dnia 22 czerwca 2016 

r. (Dz.U. z 2016 r. poz.  1020) ), ponieważ termin oferty stanowi element oferty a  więc jego 

przedłużenie  musi  zostać  dokonane  w  tej  samej  formie  pod  rygorem  nieważności,  co 

złożenie oferty. 

oświadczenie  o  przedłużeniu  oferty  nie  zostało  podpisane  przez  obu  wspólników 

spółki cywilnej, lecz jedynie przez jednego wspólnika, który nie wskazał, że działa w imieniu 

drugiego wspólnika jako jego pełnomocnik 

oświadczenie o przedłużeniu oferty było nieskuteczne, ponieważ nie nastąpiło wraz z 

nim wniesienie wadium naruszenie art. 85 ust. 4 ustawy. 

Zarzut zasługuje na uwzględnienie. Należy bowiem zwrócić uwagę na treść art. 85 ust. 2 i 4 

ustawy,  z  których  wynika,  że  wykonawca  samodzielnie  (…)  może  przedłużyć  termin 

związania  ofertą  (…).  Przedłużenie  terminu  związania  ofertą  jest  dopuszczalne  tylko  z 

jednoczesnym  przedłużeniem  okresu  ważności  wadium  albo,  jeżeli  nie  jest  to  możliwe,  z 

wniesieniem  nowego  wadium  na  przedłużony  okres  związania  ofertą.  Jeżeli  przedłużenie 

terminu  związania  dokonywane  jest  po  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  (co  w 

przedmiotowej  sprawie  nie  miało  miejsca,  gdyż  w  dacie  złożenia  oświadczenia  przez 

przystępującego  –  5  sierpnia  2016r.,  postępowanie  było  unieważnione)  obowiązek 

wniesienia nowego wadium lub jego przedłużenia dotyczy jedynie wykonawcy, którego oferta 

została  wybrana  jako  najkorzystniejsza.  Izba  nie  podziela  stanowiska  odwołującego,  że  dla 

skuteczności  oświadczenia  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  konieczne  jest 

zachowanie formy pisemnej pod rygorem nieważności, przede wszystkim z tego względu, że 

art. 85 ustawy takiej formy nie wskazuje. Izba zwraca uwagę na treść art. 85 ust. 1 ustawy 

związanie ofertą w myśl tego przepisu następuje z mocy prawa, a nie z mocy oświadczenia 

wykonawcy,  tym  samym  nie  można  zgodzić  się  z  tym,  że  jest  to  oświadczenie  woli 

wykonawcy  składające  się  na  ofertę  zależne  od  woli  wykonawcy.  Nie  można  zatem 

rozważać jego ważności w kontekście art. 82 ust. 2 ustawy, a wykonawca nie ma swobody 

decyzyjnej  jak  długo  z  chwilą  złożenia  oferty  będzie  nią  związany.  To  ustawodawca  podjął 

decyzję,  jaki  zamawiającemu  potrzebny  jest  minimalny  czas  na  dokonanie  badania  i  oceny 

ofert  oraz  w  ich  konsekwencji  wyboru.  Dopiero  oświadczenie  o  przedłużeniu  terminu 

związania ofertą jest oświadczeniem własnym i zależnym od wyłącznie od woli wykonawcy, 

jednak nie wynikającym z treści pierwotnie złożonej oferty i w tym znaczeniu, w ocenie Izby 

oświadczenie  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  jest  oświadczeniem  składanym  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  do  którego  ma  zastosowanie  art.  27 

ust.  1  ustawy  i  które  może  być  złożone  w  dopuszczonej  przez  zamawiającego  formie. 

Dlatego Izba uważa, że skoro zamawiający dopuścił w siwz możliwość składania oświadczeń 

drogą  faksową,  to  złożenie  oświadczenia  przez  przystępującego  w  tej  formie  jest 

wystarczające do uznania, że oświadczenie o przedłużeniu terminu związania ofertą zostało 

złożone.  

Z pełnomocnictwa załączonego do oferty udzielonego przez W. B. B. B., wynika, że ma on 

prawo do reprezentowania W. B. w tym postępowaniu, to  w ocenie Izby jest  wystarczające 

do  stwierdzenia,  że  B.  B.  w  dniu  5  sierpnia  2016r.  złożył  oświadczenie  w  imieniu  własnym 

oraz  jako  pełnomocnik  W.  B.,  tym  samym  również  w  tym  zakresie  Izba  nie  dopatrzyła  się 

wadliwości złożonego oświadczenia.  

Izba podziela natomiast stanowisko odwołującego, że przedłużenie terminu związania ofertą 

dla  swej  skuteczności  wymaga  jednoczesnego  wniesienia  nowego  wadium.  Nie  ma  tu 

zastosowania  ani  zd.  2  art.  85  ust.  4  ustawy,  ani  art.  46  ust.  3  ustawy,  gdyż  w  dacie 

składania  oświadczenia  o  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  nie  toczyło  się,  ani  nie 

zostało  rozstrzygnięcie  postępowanie  odwoławczego  dotyczące  oferty  przystępującego,  w 

tym  prowadzące  do  wyboru  oferty  przystępującego  jako  najkorzystniejszej,  ani  także 

oświadczenie  o  przedłużeniu  terminu  związania  nie  zostało  złożone  po  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej.  Tym  samym  zgodnie  z  art.  85  ust.  4  zd.  1  ustawy  dla  dopuszczalności 

przedłużenia  terminu  ważności  wadium  konieczne  było  jednoczesne  wniesienie  nowego 

wadium, bo pierwotne zostało zwrócone w dniu 21 czerwca 2016r. Jak wynika z ustalonego 

stanu  faktycznego  w  dniu  5  sierpnia  2016r.  przystępujący  nie  wniósł  wadium.  Wadium 

zostało  wniesione  dopiero  na  skutek  wezwania  zamawiającego  w  dniu  9  sierpnia  2016r.,  a 

zatem  jednoczesność  obu  czynności  nie  nastąpiła,  z  tego  względu  należało  uznać,  że  nie 

doszło  do  skutecznego  przedłużenia  terminu  związania  ofertą.  Izba  w  tym  składzie  wyraża 

przekonanie i podtrzymuje dotychczasową swoją linię orzeczniczą,  że niedopuszczalny jest 

wybór oferty najkorzystniejszej po upływie terminu związania ofertą, tak też uchwała z dnia 5 

lipca  2010r.  sygn.  akt  KIO/KD  46/10,  wyrok  KIO  z  dnia  23  grudnia  2011r.  sygn.  akt  KIO 

2651/11, z dnia 19 października 2010r. sygn. akt KIO 2204/10, wyrok Sądu Okręgowego w 

Rzeszowie  z  dnia  21  grudnia  2010r.  sygn.  akt VI  Ga  240/10,  wyrok  KIO  z  dnia  5  września 

2011r. sygn. akt KIO 1815/11.  

Zarzut  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  24  ust.  2  pkt  2  ustawy  w  zw.  art.  85  ust.  4 

Ustawy  przez  brak  wykluczenia  przystępującego  w  sytuacji  kiedy  wykonawca  łącznie  z 

oświadczeniem o przedłużeniu oferty nie dokonał wpłaty wadium 

Zarzut zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt. 2 ustawy z postępowanie o 

udzielenie  zamówienia  wyklucza  się  wykonawców,  którzy  nie  wnieśli  wadium  do  upływu 

terminu składania ofert, na przedłużony okres związania ofertą lub w terminie o którym mowa 

w  art.  46  ust.  3  albo  nie  zgodzili  się  na  przedłużenie  okresu  związania  ofertą.  W 

przedmiotowej sprawie przystępujący nie wniósł wadium na przedłużony samodzielnie przez 

siebie okres związania ofertą, a zamawiający dokonał wyboru oferty tego wykonawcy, czym 

naruszył art. 24 ust. 2 pkt. 2 ustawy.  

Zarzut dokonania wyboru oferty przystępującego która wygasła, co nastąpiło z naruszeniem 

art. 70 ze zn. 3 KC w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy w zw. z art. 93 ust 1 pkt 1) ustawy, ponieważ 

postępowanie  przetargowe  zostało  zakończone  a  jego  uczestnicy  zostali  o  tym 

poinformowani. 

Zarzut  nie  zasługuje  na  uwzględnienie.  Zgodnie  z  art.  70

  kc  stanowi,  że  oferta  złożona  w 

toku  przetargu  przestaje  wiązać,  gdy  została  wybrana  inna  oferta  albo  gdy  przetarg  został 

zamknięty bez wybrania którejkolwiek z ofert, chyba że w warunkach przetargu zastrzeżono 

inaczej. W ocenie Izby po pierwsze przepis ten ma charakter dyspozytywny i zależny od woli 

stron.  Po  drugie  nie  ma  on  zastosowania,  gdyż  zgodnie  z  art.  14  ustawy  do  czynności 

podejmowanych  przez  zamawiającego  i  wykonawców  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia stosuje się przepisy ustawy Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią 

inaczej.  W  ocenie  Izby  przepisy  ustawy  stanowią  w  tym  przypadku  inaczej  przewidując 

postępowanie  odwoławcze  od  czynności  i  zaniechań  zamawiającego  podjętych  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Oferty  składane  według  ustawy  nie 

przestają  wiązać  z  chwilą  unieważnienia  postępowania,  ale  z  chwilą  upływu  terminu 

związania ofertą, oraz z chwilą gdy postępowanie zostało skutecznie unieważnione, czyli od 

czynności zamawiającego unieważnienia postępowania nie służy już żaden środek ochrony 

prawnej  lub  wszystkie  środki  zostały  wyczerpane.  W  związku  z  tym  Izba  uważa,  że 

poniesiony zarzut naruszenia art. 70

 kc nie zasługuje na uwzględnienie.  

Zarzut  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  w  zw.  z  art.  85  ust.  2  i  4 

ustawy oraz art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy przez podjęcie w 

postępowaniu  czynności  podważających  zaufanie  wykonawców  co  do  prawidłowości  i 

rzetelności  prowadzonego  postępowania  w  tym  podstawowe  zasady  udzielania  zamówień 

publicznych — zasadę uczciwej konkurencji oraz zasadę równego traktowania wykonawców 

i  wynikającą z nich  zasadę przejrzystości przez „przywrócenie" oferty przystępującego oraz 

dokonanie  czynności  w  postępowaniu,  które  zostało  unieważnione  tzn.  powtórne  badanie  i 

ocenę  oraz  dokonanie  wyboru  oferty  przystępujących  jako  najkorzystniejszej  oraz 

zaniechanie  odrzucenia  tej  oferty.  Przy  czym  przy  dokonywaniu  tych  czynności  dodatkowo 

doszło  do  naruszenia  art.  8  ust.  1  ustawy,  poprzez  niepoinformowanie  odwołującego  o 

swoistym „przywróceniu" przez zamawiającego oferty przystępujących do postępowania, jak 

również  nie  poinformowanie  odwołującej  o  tym,  że  następuje  swoiste  przywrócenie  całego 

postępowania przetargowego 

Zarzut  ten  jest  zarzutem  ponownie  sformułowanym,  co  do  którego  Izba  wypowiedziała  się 

powyżej uznając, że zamawiający naruszył art. 85 ust. 2 i 4, art. 93 ust. 1 pkt. 1 jak również 

art.  7  ust.  1  ustawy.  W  konsekwencji  wybór  oferty  najkorzystniejszej  nastąpił  również  z 

naruszeniem  art.  7  ust.  3  ustawy.  Izba  podtrzymuje  także  swoje  stanowisko,  że  zarzut 

naruszenia  przez  zamawiającego  art.  89  ust.  1  pkt.  2  ustawy  nie  może  być  przedmiotem 

rozpoznania  z  uwagi  na  to,  że  w  dacie  9  sierpnia  2016r.  zamawiający  nie  dysponował 

substratem oferty jako wiążącego wykonawcę oświadczenia woli. W konsekwencji nie można 

dokonać ustaleń, co do sprzeczności treści oferty z treścią siwz.  

Pozostałe zarzuty: 

Zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 58 § 1 kc w 

zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o Policji {t.j. - Dz.U. z 2015 r. póz. 355 ze zm.) poprzez ponowne 

odrzucenie  oferty  odwołującej  jako  nieważnej  na  podstawie  innych  przepisów  tj.  wskutek 

błędnego przyjęcia, że zastosowanie rabatu w wysokości 100 procent ma na celu niezgodne 

z prawem obejście art. 13 ust. 1 i ust.3 ustawy o Policji i błędne przyjęcie, że za naruszenie 

art.  13  ust.  1  i  ust.3  ustawy  o  Policji  sankcją  jest  nieważność,  pomimo,  że  przepis  ten  nie 

przewiduje  takiej  sankcji  oraz  naruszenie  art.  7  ust.  1  ustawy  przez  przyjmowanie  innej 

wykładni  i  stosowania  w/w  przepisów  w  stosunku  do  oferty  odwołującej  a  innej  w  stosunku 

do oferty wybranej jako najkorzystniejsza. 

 Zarzut naruszenia przez zamawiającego naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy w zw. z art. 89 ust. 

1 pkt 8 ustawy, jak również błędnej wykładni oferty odwołującej tj. dokonanej z naruszeniem 

art,  65  §  1  KC  w  zw.  z  art.  14  ust.  1  ustawy,  co  doprowadziło  do  odrzucenia  przez 

zamawiającego  oferty  odwołującego,  polegające  na  przyjęciu,  że  oferta  odwołującego 

prowadzi do finansowania zamawiającego - Policji, w sytuacji kiedy, jak wynika z materiałów 

przetargu,  zamawiający,  wbrew  literalnemu  brzmieniu  dokumentów,  nie  wskazał  wartości 

części  i  materiałów  używanych  do  napraw  finansowanych  przez  płatnika  -  Policję,  tylko  ich 

dotychczasową cenę. W związku z tym przed ustaleniem ceny za części i materiały używane 

do  napraw  w  wyniku  przetargu,  nie  mogło  być  mowy  o  ocenie,  że  nastąpi  otrzymanie 

korzyści przez Policję a więc brak było podstaw do odrzucenia oferty odwołującego. 

Zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy, 

jak również art. 93 ust. 1 i ust. 7 Pr. przez błędne odrzucenie oferty odwołującego w sytuacji, 

kiedy  odrzucenie  to  wynikało  z  dwuznacznego  sformułowania  formularza  ofertowego  a 

zamawiający nie podjął starania w celu zniwelowania skutków takiego uchybienia ze swojej 

strony i nie przyjął na siebie konsekwencje własnej niestaranności i naruszył  

Zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy oraz z naruszeniem art. 7 

ust.  1  ustawy  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  przystępujących  pomimo,  że  wybrana 

oferta  nie  odpowiada  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (dalej  SIWZ),  ponieważ 

zaproponowana w ofercie cena roboczogodziny nie obejmuje kosztu transportu, a zarzut ten 

został  uznany  przez  przystępujących  za  prawdziwy,  co  skutkowało  brakiem  wniesienia 

odwołania od odrzucenia tej oferty. 

Zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 58 § 1 kc w 

zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o Policji (t.j, - Dz.U. z 2015 r. póz. 355 ze zm.), ponieważ oferta 

prowadzi do dokonywania na rzecz Policji darmowych napraw w zakresie kosztów robocizny 

oraz prowadzi do wzbogacenia Policji na kwotę 126 000 PLN wobec wysokości przyznanego 

rabatu, co prowadzi do finansowania działalności Policji przez wykonawcę przyjętej oferty a 

oferta  ta  nie  mogłaby  doprowadzić  do  zawarcia  skutecznej  umowy  w  myśl  art.  7  ust.  3 

ustawy,  a  ponadto  wybrana  oferta  nie  zawiera  ceny  ofertowej  powiązanej  z  zaoferowanym 

rabatem,  co  czyni  wybraną  ofertę  nieskuteczną  jako  niezupełną  co  do  elementu  istotnego 

oferty a mianowicie ceny ofertowej - art. 14 ust. 1 ustawy w zw. z art. Art. 735 § 1 KC w zw. z 

art.  750  KC  w  zw.  z  art.  89  ust.  l  pkt  6)  ustawy,  ponieważ  cena  oferty  stanowi  essentialia 

negotii  każdej  oferty  i  musi  być  jednoznacznie  określona  i  nie  może  zawierać  błędów  w 

obliczeniach 

Izba  postanowiła  pozostawić  pozostałe  zarzuty  bez  rozpoznania,  gdyż  tak jak  w  przypadku 

zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt. 2 tak i w przypadku pozostałych zarzutów związanych z 

badaniem i oceną ofert odwołującego i przystępującego, Izba nie może się wypowiedzieć z 

uwagi na to, że w dacie 9 sierpnia 2016r. obie oferty nie wiązały wykonawców i zamawiający 

nie mógł skutecznie ich badać, a także dokonywać wyboru oferty najkorzystniejszej.  

Zarzut  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  192  ust.  3  pkt  1  ustawy  przez  niewłaściwą 

wykładnię  wyroku  z  dnia  8  lipca  2016  r.  i  powtórne  badanie  i  ocenę  ofert  w  tym  oferty 

przystępującego  

Zarzut  jest  zasadny.  Izba  już  w  rozważaniach  dotyczących  oceny  interesu  odwołującego 

wypowiedziała  się,  że  zamawiający  nie  wykonał  wyroku  Izby.  Wyrok  ten  oddalający 

odwołanie  i  nie  obligujący  zamawiającego  do  dokonywania  czy  powtarzania  jakiejkolwiek 

czynności  nie  nadawał  się  do  wykonania.  Tym  samym  czynności  podjęte  przez 

zamawiającego  w  dniu  8  sierpnia  2016r.,  o  których  zamawiający  poinformował  w  dniu  9 

sierpnia  2016r.  nie  były  wykonaniem  wyroku  Izby  i  zostały  podjęte  samodzielnie  przez 

zamawiającego.  

Mając  na  uwadze  powyższe  orzeczono  jak  w  sentencji  na  podstawie  art.  192  ust.1,  2,  3 

ustawy.  

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy stosownie do 

wyniku  spraw  oraz  zgodnie  z  §  3  pkt.  1  i  2  lit.  b  i  §  5  ust.  2  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa 

Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238)  obciążając  zamawiającego  kosztami  postępowania  w  postaci 

uiszczonego  przez  odwołującego  wpisu  od  odwołania  oraz  nakazując  zamawiającemu 

dokonanie  zwrotu  na  rzecz  odwołującego  kosztów  tego  wpisu.  Co  do  wniosku  o  zwrot 

kosztów  zastępstwa  procesowego,  to  wniosek  ten  nie  został  uwzględniony,  gdyż  wysokość 

kosztów  nie  została  udowodniona  rachunkiem.  Zgodnie  z  §  3  pkt.  2  do  kosztów 

postępowania  odwoławczego  zalicza  się  uzasadnione  koszty  stron  postępowania 

odwoławczego  w  wysokości  określonej  na  podstawie  rachunków  przedłożonych  do  akt 

sprawy. Odwołujący takich rachunków do zamknięcia rozprawy nie złożył, a tym samym nie 

udowodnił faktu ich poniesienia, ani ich wysokości, stąd wniosek nie mógł być uwzględniony 

przez Izbę.  

Przewodniczący:      ……………