KIO 1863/16 POSTANOWIENIE dnia 13 października 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1863/16 

POSTANOWIENIE 

z dnia 13 października 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -  w składzie: 

Przewodniczący:      Anna Chudzik 

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron w dniu 13 października 2016 r. 

w  Warszawie  odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu 

5 października  2016  r.  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  IDS-BUD  S.A.  siedzibą  w  Warszawie,  Korporacja  „ALTIS  HOLDING” 

z siedzibą w Kijowie,  

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Miasto  Stołeczne  Warszawa  –  Stołeczny  Zarząd 

Rozbudowy Miasta w Warszawie,  

przy udziale: 

1)  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  Erbud  S.A. 

z siedzibą  w  Warszawie,  Ed  Zueblin  AG  z  siedzibą  w  Stuttgarcie,  Strabag  Sp. 

z o.o. z siedzibą w Pruszkowie, Strabag AG z siedzibą w Spittal an der Drau 

2)  wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: INSO Sistemi per 

le  Infrastructture  Sociali  S.p.A.  z  siedzibą  we  Florencji,  Summa  Turizm 

Yatirimciligi A.S. z siedzibą w Ankarze, 

zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

Odrzuca odwołanie; 

Kosztami postępowania  obciąża  wykonawców  wspólnie ubiegających się o udzielenie 

zamówienia:  IDS-BUD  S.A.,  Korporacja  „ALTIS  HOLDING”  i  zalicza  w  poczet 

kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr  (słownie:  dwadzieścia 

tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  tytułem  wpisu  od 

odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejsze postanowienie – w terminie  

7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ………………… 

Sygn. akt: KIO 1863/16 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Miasto  Stołeczne Warszawa-Stołeczny  Zarząd  Rozbudowy  Miasta  –

prowadzi  w  trybie  przetargu  ograniczonego  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  pn. 

Budowa Szpitala Południowego. 

W dniu 5 października 2016 r. Konsorcjum:  IDS-BUD S.A. w Warszawie i Korporacja 

„ALTIS  HOLDING”  wniosło  odwołanie  wobec  zaniechania  podjęcia  czynności  polegających 

na  unieważnieniu  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  unieważnieniu  czynności 

wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  przeprowadzeniu  ponownego  badania  i  oceny  ofert  oraz 

wyboru  oferty  najkorzystniejszej.  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie 

przepisów:  art.  7  ust.  1  i  3,  art.  24  ust.  2  pkt  3  oraz  art.  24  ust.  4  ustawy  Pzp  i  wniósł 

o nakazanie  Zamawiającemu:  unieważnienia  czynności  wykluczenia  Odwołującego 

z postępowania  oraz  uznania  jego  oferty  za  odrzuconą,  unieważnienia  czynności  wyboru 

jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  Konsorcjum  Erbud,  dokonania  ponownego 

badania i oceny ofert oraz wyboru oferty Odwołującego jako oferty najkorzystniejszej.

Odwołujący  wskazał,  że  w  dniu  3  października  2016  r.  przedstawił  Zamawiającemu 

wyjaśnienie  poparte  stosownym  dowodem  (informacja  Zarządu  Głównego  Państwowej 

Służby  Fiskalnej  w  Kijowie  z  dnia  12  września  2016  r.  wraz  z  tłumaczeniem  przysięgłym 

sporządzonym  w  dniu  28  września  2016  r.),  które  przesądzały,  że  nie  doszło  do  złożenia 

informacji  nieprawdziwych  mających  wpływ  na  wynik  postępowania.  Pomimo  dowiedzenia 

się  w  tym  dniu  o  podstawie  do  unieważnienia  czynności  wykluczenia  Odwołującego,  które 

winno  skutkować  podjęciem  zespołu  czynności  mających  na  celu  przywrócenie 

Odwołującego  do  postępowania,  Zamawiający  do  dnia  wniesienia  odwołania  nie  wykonał 

tych  czynności.  Zdaniem  Odwołującego,  złożona  informacja  w  sposób  jednoznaczny 

przesądza,  że  przyczyną  pojawienia  się  zaległości  podatkowej  Korporacji  Altis-Holding  był 

błąd  techniczny,  powstały  z  przyczyn  nieleżących  po  stronie  Odwołującego,  a  tym  samym 

Odwołujący  nawet  nie  miał  świadomości  istnienia  takiego  wpisu  na  „zintegrowanej  karcie 

płatnika  podatku”.  Oznacza  to,  że  nie  doszło  po  stronie  Wykonawcy  do  złożenia 

nieprawdziwych informacji mających wpływ na wynik postępowania, które byłoby przyczyną 

wykluczenia z postępowania na podstawie art. 24 ust.2 pkt 3 ustawy Pzp. 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  jest  uprawniony  na  każdym  etapie 

postępowania  do  korygowania  podjętych  w  postępowaniu  czynności,  które  wskutek 

ujawnienia  się  nowych  okoliczności  okazują  się  wadliwe.  Uprawnienie  to,  zwłaszcza 

w sytuacji konieczności zapewnienia poszanowania naczelnych zasad udzielania zamówień, 

w  szczególności  wyrażonych  w  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp,  nabiera  charakteru  obowiązku 

Zamawiającego.  Odwołujący  podkreślił,  że  Zamawiający  w  przedmiotowym  postępowaniu 

skorzystał  już  raz  z  tego  „samokontrolnego”  uprawnienia  w  odniesieniu  do  Odwołującego  – 

po    wyborze  oferty  Odwołującego  jako  najkorzystniejszej,  Zamawiający  samodzielnie 

w oparciu  o  ustalone  na  dany  moment  okoliczności  unieważnił  swoją  wcześniejszą 

czynność, 

wykluczając 

Odwołującego 

z 

postępowania. 

Zdaniem 

Odwołującego, 

Zamawiający  uzyskując  obecnie  wiarygodne  dowody  wskazujące,  że  do  złożenia 

nieprawdziwych  informacji  nie  doszło,  a  tym  samym  dokonana  przez  Zamawiającego 

„korekta”  czynności  wyboru  oferty  Odwołującego  była  nieuzasadniona,  powinien  z  własnej 

inicjatywy dokonać czynności, które spowodują przywrócenie stanu poprzedniego. 

 Z  ostrożności  Odwołujący  podniósł,  że  nie  istnieją  podstawy  do  odrzucenia 

niniejszego odwołania w oparciu o tezy zawarte w uzasadnieniu postanowienia Krajowej Izby 

Odwoławczej  w  sprawie  o  sygnaturze  KIO  1742/16  wydanego  w  dniu  29  września  2016  r., 

gdyż  orzeczenie  to  jest  nieprawomocne  i  jako  takie  nie  może  być  uznane  wiążące  dla 

rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Odwołujący  w  dniu  16  września  2016  r.  wniósł  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  odwołanie,  w  którym  zarzucił  Zamawiającemu  m.in.  naruszenie  art.  89  ust.  1 

pkt 5 w zw. z art. 24 ust. 4 w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp poprzez jego bezzasadne 

zastosowanie  i  wykluczenie  Odwołującego  z  postępowania  z  uwagi  na  złożenie 

nieprawdziwych informacji oraz odrzucenia jego oferty i wniósł o nakazanie Zamawiającemu 

m.in. unieważnienia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty i unieważnienie wykluczenia 

Odwołującego z postępowania, dokonania ponownego badania i oceny ofert. 

W sprawie przywołanego wyżej odwołania Krajowa Izba Odwoławcza wydała w dniu 

29 września 2016 r. postanowienie o odrzuceniu odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2 

i  5  ustawy  Pzp  (sygn.  akt  KIO  1742/16).  Izba  ustaliła  wówczas,  że  we  wcześniej  toczącym 

się postępowaniu odwoławczym (sygn. akt KIO 1566/16) ówczesny odwołujący (konsorcjum 

Astaldi)  zarzucał  Zamawiającemu  zaniechanie  wykluczenia  z  udziału  w  postępowaniu 

o udzielenie  zamówienia  konsorcjum  IDS-BUD,  mimo  że  konsorcjum  to  przez  złożenie 

„w dacie  05.08.2016  r.  oświadczenia  o  braku  zaległości  podatkowych  dopuściło  się 

poświadczenia  nieprawdy”,  co  miało  naruszać  przepisy  art.  24  ust.  2  pkt  3,  art.  24  ust.  4 

w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp i wnosił o nakazanie unieważnienia czynności wyboru 

oferty najkorzystniejszej, powtórzenia czynności badania podstaw wykluczenia wykonawców 

w  odniesieniu  do  konsorcjum  IDS-BUD,  wykluczenia  konsorcjum  IDS-BUD  z  postępowania

ze względu na złożenie nieprawdziwych informacji mających wpływ na wynik postępowania, 

przeprowadzenia  ponownego  badania  i  oceny  ofert  spośród  ofert  wykonawców 

zakwalifikowanych  do  II  Etapu  postępowania,  uznania  za  odrzuconą  oferty  złożonej  przez 

konsorcjum IDS-BUD. W toku posiedzenia Izby z udziałem stron w sprawie o sygn. akt KIO 

1566/16  Zamawiający  uwzględnił  w  całości  zarzuty  przedstawione  w  tym  odwołaniu. 

Konsorcjum  IDS-BUD,  które  w  tym  postępowaniu  skutecznie  przystąpiło  po  stronie 

Zamawiającego,  wniosło  sprzeciw  wobec  tego  uwzględnienia. Wyrokiem  z  dnia  5  września 

2016  r.  Izba  oddaliła  odwołanie  uznając,  że  w  świetle  przepisu  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp, 

wnoszącemu je konsorcjum Astaldi nie przysługiwała legitymacja do wniesienia odwołania. 

Następnie w sprawie o sygn. akt KIO 1742/16 Izba ustaliła, że Zamawiający pismem 

z  7  września  2016  r.  poinformował  wykonawców  o  wykluczeniu  z  udziału  postępowaniu 

Konsorcjum  IDS-BUD  z  uwagi  na  złożenie  przez  to  konsorcjum  nieprawdziwych  informacji 

mających wpływ na wynik postępowania. Wobec powyższej czynności Konsorcjum IDS-BUD 

wniosło odwołanie rozpoznawane pod sygn. akt KIO 1742/16.  

W postanowieniu z 29 września 2016 r. Izba wskazała, że odwołanie wniesione przez 

IDS-BUD  oparte  zostało  o  dwa  zarzuty  –  pierwszy  wobec  czynności  wykluczenia  tego 

konsorcjum  z  udziału  w  postępowaniu,  drugi  zaś  wobec  zaniechania  wykluczenia 

konsorcjum  Erbud.  Izba  stwierdziła,  że  zarzut  odnoszący  się  do  czynności  wykluczenia 

konsorcjum  IDS-BUD  z  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  był  skierowany 

wobec  czynności,  która  została  wykonana  zgodnie  z  żądaniem  zawartym  w odwołaniu 

wniesionym  w  sprawie  KIO  1566/16,  a  zarzuty  w  tym  odwołaniu  przedstawione  zostały 

w całości  uwzględnione  przez  Zamawiającego.  Wobec  powyższego  Izba  uznała,  że 

odwołanie  wykonawcy,  który  został  wykluczony  w  wyniku  uwzględnienia  przez 

Zamawiającego zarzutów przedstawionych w odwołaniu wniesionym w sprawie KIO 1566/16, 

podlega  odrzuceniu  na  podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  5  ustawy  Pzp.  Wykonawca  ten  – 

zdaniem Izby – został pozbawiony z mocy prawa możliwości odwołania się wobec czynności, 

której  konsekwencją  jest  pozbawienie  go  statusu  aktywnego  uczestnika  postępowania 

o udzielenie  zamówienia.  Izba  podkreśliła,  że  statusu  tego  Konsorcjum  IDS-BUD  zostało 

pozbawione  nie  w  wyniku  zapadłego  orzeczenia  Izby,  ale  w  wyniku  późniejszej  czynności 

Zamawiającego  stanowiącej  wykonanie  zobowiązania  podjętego  w  oświadczeniu 

o uwzględnieniu  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  wniesionym  w  sprawie  KIO 

1566/16.  I  to  właśnie  ta  czynność  jest  taką,  wobec  której  odwołania,  w  obecnym  stanie 

faktycznym  konsorcjum  IDS-BUD  już  wnieść  nie  wolno.  Izba  wskazała,  że  konsekwencją 

takiego  stanu  jest  to,  że  począwszy  od  czynności  dokonanej  w  wykonaniu  uwzględnienia 

przez  Zamawiającego  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  wniesionym  w  sprawie  KIO 

1566/16  konsorcjum  IDS-BUD  zostało  również  pozbawione  uprawnienia  do  wnoszenia 

jakichkolwiek  innych  odwołań  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  w  których 

dotychczas uczestniczyło, jako wykonawca – nie posiada on już bowiem aktywnego statusu 

wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia prowadzonego przez Zamawiającego.  

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy Pzp. 

Zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp Izba odrzuca odwołanie, jeżeli stwierdzi, 

ż

e  odwołujący  powołuje  się  wyłącznie  na  te  same  okoliczności,  które  były  przedmiotem 

rozstrzygnięcia  przez  Izbę  w  sprawie  innego  odwołania  dotyczącego  tego  samego 

postępowania wniesionego przez tego samego odwołującego się. 

W  ocenie  Izby  w  niniejszej  sprawie  Odwołujący  powołał  się  wyłącznie  na 

okoliczności,  które  były  przedmiotem  rozstrzygnięcia  przez  Izbę  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO 

1742/16.  W  odwołaniu,  które  było  wówczas  przedmiotem  rozpoznania  Odwołujący 

zakwestionował czynność wykluczenia go z postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 

ustawy  Pzp,  tj.  z  uwagi  na  złożenie  nieprawdziwych  informacji  mających  wpływ  na  wynik 

postępowania.  Odwołujący  zaprzeczył  istnieniu  podstawy  faktycznej  wykluczenia  go 

z postępowania i podnosił m.in., że wykazał, iż po stronie partnera Konsorcjum nie wystąpiły 

zaległości z tytułu podatków i opłat.  

Zauważenia  wymaga,  że  niezależnie  od  literalnego  sformułowania  zarzutów,  ich 

istotą  w  niniejszej  sprawie,  tak  samo  jak  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  1742/16,  jest 

kwestionowanie  czynności  wykluczenia  Odwołującego  z postępowania  z  uwagi  na  złożenie 

nieprawdziwych 

informacji 

dotyczących 

niezalegania 

z uiszczaniem 

należności 

publicznoprawnych.  W  żadnej  mierze  nie  zmienia  tego  fakt,  że  Odwołujący  dokonał 

sformułowania  zarzutów  w  sposób,  który  miał  sugerować,  że  odwołanie  skierowane  jest 

przeciwko  jakiemuś  nowemu  zachowaniu  Zamawiającego.  Użyte  przez  Odwołującego 

sformułowanie,  że  wnosi  odwołanie  wobec  zaniechania  unieważnienia  czynności 

wykluczenia  go  z  postępowania  należy  uznać  jedynie  za  zabieg  mający  wbrew  istocie 

zarzutów  wskazywać,  że  przedmiot  odwołania  jest  inny,  niż  przedmiot  odwołania 

wniesionego  w  dniu  16  września  2016  r.  Taki  sposób  skonstruowania  odwołania  nie  daje 

jednak  żadnych  podstaw  do  uznania,  że  Odwołujący  powołuje  się  na  jakiekolwiek  nowe 

okoliczności, ponownie bowiem istotą zarzutów jest twierdzenie o niezasadnym wykluczeniu 

Odwołującego  z  postępowania  na  konkretnej  podstawie  prawnej  i  faktycznej,  które  są 

tożsame  w  przypadku  obu  odwołań.  Uznanie,  że  wykonawca  może  odwoływać  się  wobec 

określonej czynności zamawiającego eliminującej go z postępowania, a następnie ponownie 

od  zaniechania  unieważnienia  tejże  czynności,  prowadziłoby  do  nieracjonalnych 

i niedających się logicznie i prawnie obronić wniosków, prowadzących do obejścia zasady ne 

bis  in  idem,  jak  również  do  obejścia  przepisów  określających  terminy  wnoszenia  środków 

ochrony prawnej.  

Zdecydowanie  podkreślić  należy,  że  nie  jest  nową  okolicznością  twierdzenie 

Odwołującego, że członek Konsorcjum nie posiadał zaległości podatkowych, okoliczność ta 

była  bowiem  podnoszona  we  wcześniejszym  odwołaniu,  natomiast  przedstawienie 

dokumentu mającego potwierdzać ten fakt nie stanowi nowej okoliczności, a jedynie dowód 

mający potwierdzać okoliczności wcześniej podnoszone. Powołanie się na inne okoliczności, 

powodujące, że nie zachodzi podstawa odrzucenia odwołania, o której mowa w art. 189 ust. 

2  pkt  4  ustawy  Pzp,  należy  bowiem  rozumieć  jako  kwestionowanie  innych  czynności 

zamawiającego  lub  tych  samych  czynności,  ale  z  powołaniem  się  na  inne  fakty  (brak 

tożsamości  podstawy  faktycznej  zarzutów).  Nie  sprawia  natomiast,  że  przesłanka  o  której 

mowa  w  art.  189  ust.  2  pkt  4  ustawy  Pzp  nie  zachodzi,  przedstawienie  (czy  to 

Zamawiającemu,  czy  też  Izbie)  dowodu,  którego  Odwołujący  wcześniej  nie  przedstawił, 

a który ma potwierdzać podnoszone już wcześniej twierdzenia co do faktów.  

O  braku  podstawy  do  odrzucenia  przedmiotowego  odwołania  nie  może  świadczyć 

fakt,  że  wcześniejsze  orzeczenie  Izby  miało  charakter  formalny,  a  Izba  nie  rozpoznała 

sprawy  merytorycznie.  Przepis  art.  189  ust.  2  pkt  4  ustawy  Pzp  mówi  bowiem 

o rozstrzygnięciu Izby, w odróżnieniu od przepisu art. 189 ust. 2 pkt 5 ustawy Pzp, w którym 

mowa  jest  o  wyroku  Izby,  tj.  o  rozstrzygnięciu  merytorycznym.  Podobnie  nie  uchyla 

obowiązku  odrzucenia  odwołania  podnoszona  przez  Odwołującego  okoliczność,  że 

orzeczenie  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  1742/16  nie  jest  orzeczeniem  prawomocnym. 

Orzeczenie to istnieje bowiem w obrocie prawnym, a przepis art. 189 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp 

nie  uzależnia  obowiązku  odrzucenia  odwołania  od  prawomocności  rozstrzygnięcia  Izby 

(podobnie  zresztą,  jak  w  postępowaniu  sądowym  przepis  art.  199  §  1  pkt  2  Kpc,  który 

nakazuje sądowi odrzucenie pozwu nie tylko w sytuacji, gdy o to samo roszczenie pomiędzy 

tymi samymi stronami sprawa została już prawomocnie osądzona, ale także gdy sprawa taka 

jest  w  toku).  Uniezależnienie  obowiązku  odrzucenia  odwołania  od  prawomocności 

wcześniejszego  orzeczenia  uzasadnione  jest  tym,  aby  nie  dopuścić  do  wydania  kilku 

rozstrzygnięć  w  tych  samych  sprawach  i  –  co  więcej  –  aby  nie  doszło  do  niedopuszczalnej 

sytuacji weryfikowania wcześniejszych orzeczeń przez organ tej samej instancji. Skoro skład 

orzekający  Izby  w  sprawie  1742/16  uznał  Odwołującego  za  podmiot  nieuprawniony  do 

wnoszenia  środków  ochrony  prawnej,  a  odwołanie  za  dotyczące  czynności  wykonanej 

zgodnie  z  żądaniami  uwzględnionego  odwołania,  to  kolejny  skład  orzekający  Izby  nie  jest 

uprawniony  do  rozpoznania  sprawy,  stanowiłoby  to  bowiem  ignorowanie  orzeczenia 

wcześniejszego  (które  na  dzień  orzekania  nie  zostało  zmienione  przez  organ  drugiej 

instancji),  a  nawet  jego  niedopuszczalną  weryfikację,  która  może  być  dokonana  wyłącznie 

przez właściwy sąd okręgowy w przypadku wniesienia skargi na orzeczenie Izby.  

Niezależnie  od  powyższego  zauważyć  należy,  że  odwołanie  –  jako  skierowane  de 

facto  przeciwko  czynności  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania  (o  czym  we 

wcześniejszej  części  uzasadnienia)  –  zostało  wniesione  po  upływie  terminu  na  wniesienie 

odwołania, w związku z czym podlega odrzuceniu również na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 

ustawy  Pzp.  Stosownie  do  art.  185  ust.  1  pkt  1  ustawy  Pzp,  w  przypadku  gdy  wartość 

zamówienia  jest  równa  lub  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na 

podstawie art. 11 ust. 8 odwołanie wnosi się w terminie 10 dni od dnia przesłania informacji 

o czynności zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia – jeżeli zostały przesłane 

w sposób określony w art. 27 ust. 2, albo w terminie 15 dni – jeżeli zostały przesłane w inny 

sposób.  W  niniejszej  sprawie  informacja  o  wykluczeniu  Odwołującego  z postępowania 

została  mu  przekazana  7  września  2016  r.,  zatem  w  tym  dniu  zaczął  biec  termin  na 

wniesienie  odwołania  wobec  tej  czynności.  Natomiast  przedstawienie  zarzutów  w sposób 

wskazujący na ich skierowanie przeciwko zaniechaniu unieważnienia czynności wykluczenia, 

należy  uznać  za  próbę  niedopuszczalnego  przywrócenia  sobie  terminu  na  kwestionowanie 

czynności  Zamawiającego.  Gdyby  przyjąć,  że  dopuszczalne  jest  odwoływanie  się  od 

zaniechania  unieważnienia  wcześniejszej  czynności  w  terminie  liczonym  od  zgłoszenia 

zamawiającemu  takiego  żądania,  prowadziłoby  to  do  wypaczenia  przepisów  ustawy 

o terminach  na  wniesienie  odwołania  i  skutkowałoby  nieracjonalnym  i  pozbawionym 

jakichkolwiek  podstaw  wnioskiem  o  dopuszczalności  wnoszenia  odwołań  w  niczym 

nieograniczonym terminie po dokonaniu czynności przez zamawiającego.  

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.  

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do jego wyniku na podstawie art. 192 

ust.  9  i  10  ustawy  Pzp    oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  pkt  1  i  §  5  ust.  4  rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).  

Postanowienie  wydano  na  posiedzeniu  niejawnym  na  podstawie  art.  189  ust.  3  zd. 

pierwsze ustawy Pzp. 

Przewodniczący:      ……………….