KIO 430/17 WYROK dnia 30 marca 2017 r.

Sygn. akt: KIO 430/17 

WYROK 

z dnia 30 marca 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Daniel Konicz 

Protokolant:            

Sylwia Muniak 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniach  17  i  24  marca  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  6  marca  2017  r.  przez 

Odwołującego  –  wykonawcę  M.  W.  S.A.  z  siedzibą  w  W.,  w postępowaniu  prowadzonym 

przez  Zamawiającego  –  A.  N.  w  K.,  przy  udziale  wykonawcy  S.  S.A.  z  siedzibą  w  W., 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego, 

orzeka: 

1.  oddala odwołanie, 

2.  kosztami postępowania obciąża Odwołującego i zalicza w poczet kosztów postępowania 

odwoławczego  kwotę  20.000,00 zł  (słownie: dwadzieścia  tysięcy  złotych  00/100) 

uiszczoną przez Odwołującego tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz.U.2015.2164 j.t. ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Krakowie. 

Przewodniczący:  

………………………………………. 

Sygn. akt KIO 430/17 

Uzasadnienie 

A.  N.  w  K.  (dalej: „Zamawiający”)  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  na 

podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29 stycznia  2004  r.  Prawo zamówień  publicznych 

(Dz.U.2015.2164  j.t.  ze  zm.),  zwanej  dalej  „Pzp”,  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego pn.: „Budowa nowej siedziby A. N. w K., zwane dalej: „Postępowaniem”. 

Wartość  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wykonawczych 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym 

Unii Europejskiej 28 października 2016 r., pod nr 2016/S 209-377736. 

W dniu 24 lutego 2017 r. Zamawiający poinformował  wykonawców ubiegających się 

o udzielenie  zamówienia  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  wykonawcy  S.  S.A. 

z siedzibą w W. (dalej „Wykonawca S”). 

W  dniu  6  marca  2017  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  (dalej  „Izba”) 

wpłynęło odwołanie  wykonawcy  M. W. S.A. z siedzibą  w W. (dalej „Odwołujący”), w którym 

zaskarżono: 

1.  zaniechanie  wykluczenia  Wykonawcy  S  w  sytuacji,  gdy  podmiot  ten  nie  wykazał 

spełniania  warunków  udziału  w  Postępowaniu,  tj.  określonego  przez 

Zamawiającego  warunku  dotyczącego  zdolności  technicznej  lub  zawodowej 

w zakresie  potencjału  osób  skierowanych  przez  wykonawcę  do  realizacji 

zamówienia  w  zakresie  dysponowania  osobą  spełniająca  sformułowane  przez 

Zamawiającego wymagania dla kierownika budowy, 

2.  zaniechanie  wykluczenia  Wykonawcy  S  w  sytuacji,  gdy  podmiot  ten  wprowadził 

Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału 

w Postępowaniu, w odniesieniu do warunku dotyczącego zdolności technicznej lub 

zawodowej,  w  zakresie  potencjału  osób  skierowanych  przez  wykonawcę  do 

realizacji zamówienia, w zakresie dysponowania osobą spełniająca sformułowane 

przez Zamawiającego wymagania dla kierownika budowy, 

3.  nieprawidłową  ocenę  oferty  Wykonawcy  S  w  świetle  przyjętych  w  specyfikacji 

istotnych 

warunków 

zamówienia 

(„SIWZ”) 

kryteriów 

wyboru 

oferty 

najkorzystniejszej, 

4.  wybór oferty Wykonawcy S, 

5.  zaniechanie wykluczenia Wykonawcy S. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

1.  art.  24  ust.  1  pkt  12  Pzp  polegające  na  zaniechaniu  wykluczenia  Wykonawcy  S 

z Postępowania  w  sytuacji  niewykazania  spełniania  przez  tego  wykonawcę 

warunku  udziału  w  Postępowaniu  dotyczącego  zdolności  technicznej  lub 

zawodowej  w  zakresie  potencjału  osób  skierowanych  przez  wykonawcę  do 

realizacji  zamówienia,  sformułowanego  przez  Zamawiającego  w  Rozdziale  3 

pkt 1.1.3 SIWZ, w zakresie dotyczącym wymaganej przez Zamawiającego wiedzy 

i doświadczenia dla kierownika budowy, gdyż osoba wskazana przez Wykonawcę 

S  na  to  stanowisko  nie  posiada  wymaganego  przez  Zamawiającego 

doświadczenia  w  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  na  budowie  co  najmniej 

1 budynku  użyteczności  publicznej  o  powierzchni  użytkowej  min.  7.000  m

  lub 

o wartości brutto wykonanych robót co najmniej 40.000.000,00 zł, 

2.  art.  24  ust.  1  pkt  16  Pzp  polegające  na  zaniechaniu  wykluczenia  Wykonawcy  S, 

w sytuacji  gdy  wykonawca  ten  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawianiu informacji, że spełnia ww. warunek udziału w Postępowaniu, 

3.  art.  91  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  3  Pzp  polegające  na  nieprawidłowym  badaniu 

i ocenie  oferty  Wykonawcy  S,  przejawiających  się  w  błędnym  przyznaniu  temu 

wykonawcy  punktów  w  kryterium  „Zespół  osób”  w  następstwie  uznania, 

ż

e wskazana  przez  Wykonawcę  S  na  stanowisko  kierownika  budowy  osoba, 

posiada punktowane przez Zamawiającego doświadczenie opisane w Rozdziale 7 

pkt  7.2.2  ppkt  1)  lit.  a)  SIWZ,  tj.  doświadczenie  w  pełnieniu  funkcji  kierownika 

budowy  przy  inwestycji  zrealizowanej  w  okresie  ostatnich  10  lat  przed  upływem 

terminu  składnia  ofert,  polegającą  na  budowie  lub  przebudowie  budynku 

o powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1.000 m

−  którego  podstawowym  i  głównym  przeznaczeniem  jest  przechowywanie 

materiałów archiwalnych (zgodnie z definicją zawartą w przepisie art. 1 ustawy 

z  dnia  14  lipca  1983  r.  o  narodowym  zasobie  archiwalnym  i  archiwach,  

Dz.U. 2016.1506 j.t. ze zm.) 

lub 

−  którego  podstawowym  i  głównym  przeznaczeniem  jest  przechowywanie 

obiektów stanowiących dziedzictwo kulturowe, 

lub 

−  należącego 

do  grupy  1262  (zgodnie  z  Polską  Klasyfikacją  Obiektów 

Budowlanych  –  „PKOB”),  z  wyłączeniem  galerii  sztuki  i  centrów 

informatycznych, 

podczas gdy doświadczenia takiego, w świetle informacji zawartych w ofercie oraz 

w  złożonych przez Wykonawcę S dokumentach, o których mowa  w art. 25 ust. 1 

Pzp, nie posiada, 

4.  art.  24  ust.  1  pkt  17  Pzp  polegające  na  zaniechaniu  wykluczenia  Wykonawcy  S, 

w sytuacji 

gdy 

wykonawca 

ten 

przedstawił 

informację 

wprowadzające 

Zamawiającego w błąd, które mogły mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane 

przez  Zamawiającego  w  Postępowaniu,  polegające  na  przedstawieniu  informacji, 

ż

e  osoba  dedykowana  przez  Wykonawcę  S  na  stanowisko  kierownika  budowy 

pełniła funkcję kierownika budowy na inwestycji, o której mowa w Rozdziale 7 pkt 

7.2.2  ppkt  1)  lit.  a)  SIWZ,  co  skutkowało  przyznaniem  ofercie  Wykonawcy  S 

punktów w ramach kryterium „Zespół osób”, podczas gdy doświadczenia takiego, 

w  świetle  informacji  zawartych  w  ofercie  oraz  w  złożonych  przez  Wykonawcę  S 

dokumentach, o których mowa w art. 25 ust. 1 Pzp, nie posiada, 

5.  art.  91  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  3  Pzp  polegające  na  wyborze  jako 

najkorzystniejszej  oferty  Wykonawcy  S,  pomimo  że  wykonawca  ten  powinien 

zostać  wykluczony  z  Postępowania,  z  uwagi  na  ziszczenie  się  przesłanek 

opisanych w art. 24 ust. 1 pkt 12, 16 i 17 Pzp, 

6.  art.  24  ust.1  pkt  12  w  zw.  art.  25a  ust.  1  i  2  Pzp  polegające  na  zaniechaniu 

wykluczenia  Wykonawcy  S  z  Postępowania,  pomimo  że  złożone  przez  niego, 

na wezwanie  Zamawiającego  w  trybie  art.  26  ust.  3  Pzp,  oświadczenie  w  formie 

jednolitego europejskiego dokumentu zamówienia („JEDZ”) nie spełniało wymogu 

aktualności na dzień składania ofert, gdyż – zgodnie z datą wskazaną w jego treści 

przez  Wykonawcę  S  –  stanowiło  potwierdzenie,  że  wykonawca  nie  podlega 

wykluczeniu oraz spełnia warunki udziału w Postępowaniu według stanu na dzień 

przypadający już po dniu, w którym upłynął termin składania ofert. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

1.  unieważnienia wyboru oferty Wykonawcy S, 

2.  ponownego  badania  i  oceny  ofert,  jak  również  dokumentów  złożonych  przez 

Wykonawcę S na potwierdzenie okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1 Pzp, 

a  w  jego  następstwie  –  nakazanie  Zamawiającemu  wykluczenia  Wykonawcy  S 

z Postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 12, 16 i 17 Pzp. 

Odwołujący stwierdził, że posiada interes w uzyskaniu zamówienia, gdyż złożył ofertę 

w  Postępowaniu  sklasyfikowaną  na  drugim  miejscu,  co  oznacza,  że  w  przypadku 

wykluczenia  Wykonawcy  S  albo  odrzucenia  jego  oferty,  jako  najkorzystniejsza  powinna 

zostać  wybrana  oferta  Odwołującego.  Wskutek  naruszenia  przez  Zamawiającego 

przepisów Pzp  oferta  Odwołującego  nie  została  wybrana  jako  najkorzystniejsza,  

a w konsekwencji Odwołujący może ponieść szkodę w postaci nieudzielenia mu zamówienia. 

Uzasadniając zarzuty odwołania Odwołujący przedstawił następującą argumentację. 

1.  Naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 12 Pzp 

Odwołujący  podał,  że  przywołany  przepis  nakazuje  Zamawiającemu  wykluczyć 

wykonawcę, który (m.in.) nie wykazał spełniania warunków udziału w Postępowaniu. 

Zamawiający  określił,  w  sposób  jednoznaczny  i  niebudzący  wątpliwości, 

warunki udziału  w  Postępowaniu  w  Rozdziale  3  SIWZ.  Zamawiający,  celem  wykluczenia 

jakichkolwiek  wątpliwości  interpretacyjnych  w  zakresie  kluczowych  pojęć,  którymi  posłużył 

się  konstruując  warunki  udziału  w  Postępowaniu,  w  Rozdziale  3  pkt  3.1.1.2.  dokonał  ich 

precyzyjnego zdefiniowania. 

Pojęcie „budowa” Zamawiający nakazał rozumieć „zgodnie z definicją zawartą w art. 

3 pkt 6) ustawy  z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U.  z 2016 r., poz. 290  ze  zm.). 

Powyższe  rozumienie  pojęcia  budowa  odnosi  się  do  słowa  budowa  użytego  we  wszystkich 

miejscach  SIWZ,  które  dotyczą  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz  kryteriów  oceny 

ofert.”. 

W  analogiczny  sposób,  przez  odesłanie  do  definicji  legalnej  zwartej  w  art.  3  pkt  7a 

ustawy  z  dnia  7  lipca  1994  r.  Prawo  budowalne  (Dz.U.2016.290  j.t.  ze  zm.),  zwanej  dalej 

„Ustawą”,  Zamawiający  nakazał  rozumieć  pojęcie  „przebudowy”.  Również  i  w  tym  zakresie 

Zamawiający  wskazał,  że  definicja  ta  „odnosi  się  do  słowa  przebudowa  użytego  we 

wszystkich miejscach SIWZ, które dotyczą warunków udziału w postępowaniu oraz kryteriów 

oceny ofert.”. 

Zgodnie  z  właściwymi  definicjami  legalnymi  oraz  w  sposób  tożsamy  we  wszystkich 

miejscach  SIWZ,  które  dotyczą  warunków  udziału  w  Postępowaniu  oraz  kryteriów  oceny 

ofert, Zamawiający nakazał również rozumieć pojęcia: 

−  „budynek  użyteczności  publicznej”  –  odsyłając  do  definicji  zawartej  w  §  3  pkt  6 

rozporządzenia  ministra  Infrastruktury  z  dnia  12  kwietnia  2002  r.  w  sprawie 

warunków  technicznych  jakim  powinny  odpowiadać  budynki  i  ich  usytuowanie 

(Dz.U.2015.1422 j.t.), 

−  „budynek,  którego  głównym  przeznaczeniem  jest  przechowywanie  obiektów 

stanowiących  dziedzictwo  kulturowe”  –  odsyłając  do  Załącznika  nr  1 

Rozporządzenia  Rady  (WE)  nr  116/2009  z  dnia  18  grudnia  2008  r.  w  sprawie 

wywozu dóbr kultury (Dz.U.UE.L.2009.39.1), z pominięciem wymagań w zakresie 

wartości wskazanych w części B ww. załącznika. 

Wykonawcy na etapie przygotowania ofert nie mogli mieć zatem żadnych wątpliwości 

co do sposobu interpretacji sformułowanych przez Zamawiającego wymagań. 

W  Rozdziale  3  w  pkt  1.1.3  SIWZ  Zamawiający  określił  warunki  udziału  „w  zakresie 

zdolności  technicznej  lub  zawodowej  w  zakresie  potencjału  osób  skierowanych  przez 

wykonawcę  do  realizacji  zamówienia”,  obligując  wykonawców  do  wykazania  dysponowania 

osobą  dedykowaną  na  stanowisko  kierownika  budowy,  posiadającą,  m.in.  doświadczenie 

w pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  na  budowie  co  najmniej  1  budynku  użyteczności 

publicznej o powierzchni użytkowej min. 7.000 m

 lub o wartości brutto wykonanych robót co 

najmniej 40.000,000.00 zł. 

Wykonawca  S,  zarówno  w  JEDZ  z  dnia  4  stycznia  2017  r.,  jak  i  w  datowanym  na 

4 stycznia 2017 r. „Wykazie osób skierowanych przez  wykonawcę do realizacji zamówienia 

publicznego”  (sporządzonym  zgodnie  ze  wzorem  stanowiącym  Załącznik  nr  6  do  SIWZ), 

jako osobę  posiadającą  doświadczenie  wymagane  przez  Zamawiającego  dla  kierowania 

budową,  wskazał  M.D. Analogicznego wskazania dokonał również  w  wykazie z 30 stycznia 

2017 r., złożonym w odpowiedzi na wezwanie Zamawiającego do złożenia wyjaśnień z dnia 

24 stycznia 2017 r. 

Celem  potwierdzenia  posiadania  przez  M.D.  doświadczenia  w  pełnieniu  funkcji 

kierownika budowy na budowie co najmniej 1 budynku użyteczności publicznej o powierzchni 

użytkowej  min.  7.000  m

  lub  o  wartości  brutto  wykonanych  robót  co  najmniej 

40.000.000,00 zł Wykonawca S wskazał na pełnienie przez M.D. funkcji kierownika budowy 

przy  realizacji  inwestycji  pn.  „Remont  i  modernizacja  k.  S.  i  podziemi  R.  G.  w  K.”.  W  obu 

wykazach Wykonawca S wskazał, że inwestycja ta realizowana była dla zamawiającego – Z. 

R.  Z.  Z.  K.  w  okresie  od  3  sierpnia  2009  r.  do  15  grudnia  2010  r.  i  obejmowała  roboty  na 

obiekcie  o  powierzchni  użytkowej  6.834,80  m

,  a  wartość  inwestycji  wyniosła 

43.251.107,78 zł.  Oświadczenie  takie  jest,  zdaniem  Odwołującego,  nieprawdziwe  w  kilku 

jego aspektach. 

Zgodnie z poczynionymi przez Odwołującego ustaleniami wartość robót wykonanych 

w  ramach  ww.  zadania  inwestycyjnego  wyniosła  38.396.786,19  zł  brutto.  Wartość  ta  była 

zatem niższa niż wymagana przez Zamawiającego minimalna wartość 40.000.000 zł brutto. 

Co  więcej,  z  uzyskanych  przez  Odwołującego  informacji  wynika,  że  ww.  zadanie 

inwestycyjne  nie  miało  charakteru  wyłącznie  przebudowy  (a  tym  bardziej  budowy) 

w rozumieniu  przepisów  Ustawy.  Roboty  te  polegały  bowiem  zarówno  na  przebudowie,  

jak  i  na  remoncie  (w  rozumieniu  Ustawy),  zaś  ich  realizacja  nastąpiła  w  ramach  dwóch 

odrębnych  umów  o  roboty  budowlane,  a  w  każdej  z  nich  po  stronie  inwestora 

(zamawiającego) występował inny podmiot. 

Przedmiotem pierwszej z przywołanych wyżej umów była przebudowa krakowskich S. 

i podziemi R. G. w K. Przedmiotem drugiej umowy – remont k. S. i podziemi R. G. w K. 

Zgodnie  z  uzyskanymi  przez  Odwołującego  informacjami  wartość  robót 

kwalifikowanych  jako  remont  wyniosła  16.043.372.38  zł.  Zamawiający  w  warunku 

określonym  w  Rozdziale  3  w  pkt  1.1.3  SIWZ  wymagał  zaś  w  sposób  wyraźny, 

aby doświadczenie  w  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  dotyczyło  budowy  o  wartości 

wykonanych  robót  co  najmniej  40  mln  złotych  brutto.  Tymczasem  z  rachunku 

matematycznego  wynika,  że  wartość  robót  kwalifikowanych  jako  przebudowa  wyniosła 

zaledwie  22.353.413,81  zł  (różnica  kwoty  38.396.786,19  i  16.043.372,38  zł),  a  zatem 

zaledwie połowę minimalnej wartości wymaganej przez Zamawiającego w Rozdziale 3 w pkt 

1.1.3 SIWZ. 

Odwołujący  podkreślił  również,  że  Z.  R.  Z.  Z.  K.  pełnił  jedynie  rolę  inwestora 

zastępczego.  Nie  wystąpił  zatem  po  stronie  zamawiającego  w  żadnej  z  przedmiotowych 

umów. 

Odniesienie  powyższych  ustaleń  do  treści  sformułowanych  przez  Zamawiającego 

wymagań  wobec  doświadczenia  osoby  wskazywanej  na  stanowisko  kierownika  budowy 

prowadzi  do  wniosku,  że  M.D.  nie  posiada  doświadczenia  w  pełnieniu  funkcji  kierownika 

budowy  opisanego  w  treści  warunku.  Zadanie  określone  przez  Wykonawcę  S  jako  

„Remont  i  modernizacja  krakowskich  S.  i  podziemi  R.  G.  w  K.”  polegało  bowiem  nie  na 

budowie, a na częściowo przebudowie i częściowo remoncie (w ramach dwóch oddzielnych 

umów  o  roboty  budowlane)  budynku  o  powierzchni  użytkowej  mniejszej  niż  7.000  m

Globalna  wartość  brutto  wykonanych  robót  była  przy  tym  niższa  niż  wymagana  przez 

Zamawiającego  kwota  40.000.000,00  zł,  przy  czym  wartość  wykonanych  robót,  które  miały 

charakter przebudowy w rozumieniu Ustawy wynosiła zaledwie 22.353.413,81 zł. 

Odwołujący  podał,  że  Wykonawca  S  samodzielnie,  tj.  bez  wezwania  ze  strony 

Zamawiającego, złożył w dniu 30 stycznia 2017 r. nowy wykaz osób. Tym samym, mając na 

uwadze  wyprowadzoną  przez  orzecznictwo  z  art.  26  ust.  3  Pzp  zasadę  jednokrotności 

wezwania,  Zamawiający  nie  mógłby  –  w  przypadku  ponownego  badania  i  oceny  ofert  – 

wezwać  Wykonawcy  S  do  złożenia  tego  dokumentu.  Odwołujący  stwierdził,  że  jakkolwiek 

ż

adna z norm Pzp nie zakazuje ponownego wezwania do złożenia dokumentów składanych 

na  potwierdzenie  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu,  zakaz  taki  wynika 

z ugruntowanej 

w 

orzecznictwie 

Izby 

oraz 

sądów 

powszechnych 

zasady 

jednokrotności wezwania.  Okoliczność,  że  Wykonawca  S  złożył  wykaz  osób  z  dnia 

30 stycznia  2017  r.  bez  formalnego  wezwania  ze  strony  Zamawiającego  nie  skutkuje 

wyłączeniem zasady jednokrotności wezwania do uzupełnienia dokumentów.  

2.  Naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 16 Pzp 

W  ocenie  Odwołującego  zarzucane  Zamawiającemu  naruszenie  art  24  ust  1  pkt  16 

Pzp  wynikało  z  celowego,  a  co  najmniej  będącego  następstwem  rażącego  niedbalstwa, 

wprowadzenia  Zamawiającego  w  błąd  przez  Wykonawcę  S,  co  wynika  z  przytoczonych 

wcześniej okoliczności. 

Odwołujący  wyjaśnił,  że  z  poczynionych  przez  niego  ustaleń  wynika,  że  M.D.  pełnił 

funkcję  kierownika  budowy  przy  realizacji  obu  umów  dotyczących  remontu  i  modernizacji 

krakowskich S. i podziemi R. G. w K. Tym samym faktyczny przedmiot wykonywanych robót 

był  mu  doskonale  znany.  Mając  przy  tym  na  uwadze  wykształcenie  M.D.  oraz  posiadanie 

przez  niego  uprawnień  do  pełnienia  samodzielnych  funkcji  technicznych  w  budownictwie 

wykluczyć należy pomyłkę co do kwalifikacji robót budowlanych, których realizacją kierował, 

w  świetle  definicji  budowy,  przebudowy  i  remontu.  M.D.  niewątpliwe  miał  świadomość,  że 

część robót budowalnych, którymi kierował miała charakter remontu w rozumieniu przepisów 

Ustawy, a nie przebudowy.  

W  ocenie  Odwołującego  M.D.  znał  również  wartość  wykonywanych  robót, 

ponieważ skoro miał kierować realizacją robót to musiał, a co najmniej w świetle obowiązku 

zachowania należytej staranności, powinien był zapoznać się z treścią obu umów na roboty 

budowlane zawartych w ramach inwestycji pn. „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R. G. 

w  K.”.  Elementem  przedmiotowo  istotnym  umowy  o  roboty  budowlane  jest  określenie 

wynagrodzenia  należnego  wykonawcy  robót  –  innymi  słowy  w  umowie  koniecznie  jest 

wskazanie kwoty umówionego przez strony wynagrodzenia. 

Ponadto,  jako  kierownik  budowy  dla  robót  wykonywanych  w  ramach  obu  umów, 

uczestniczył  w  opracowywaniu  harmonogramów  rzeczowo-finansowych,  czy  innych 

dokumentów  określających  stopień  zaawansowania  robót  w  aspekcie  rzeczowym 

i finansowym.  M.D.  miał  zatem  pełną  i  aktualną  informację  na  temat  faktycznej  wartości 

wykonanych  robót,  która  był  niższa  niż  wymagana  przez  Zamawiającego  kwota  minimum 

40.000.000 zł brutto. 

Tymczasem  Wykonawca  S  w  wykazie  osób  oraz  w  JEDZ  (w  każdym  z  trzech 

złożonych)  jednoznacznie  wskazał,  że  roboty  którymi  kierował  M.D.  miały  wyłącznie 

charakter  przebudowy,  realizowanej  na  rzecz  jednego  zamawiającego,  a  wartość 

wykonanych robót nie wynosiła, jak oświadczył Wykonawca S, 43.251.107,78 zł. 

Odwołujący zwrócił ponadto uwagę, że Wykonawca S w obu wykazach osób wskazał 

jako  podstawę  dysponowania  M.D.  „zasób  własny,  zatrudniony  w  S.  S.A.  na  podstawie 

Umowy  o  pracę”.  Z  zasad  doświadczenia  życiowego  wynika,  że  pracodawcy  przed 

nawiązaniem stosunku pracy z pracownikiem szczegółowo zapoznają się z dotychczasowym 

przebiegiem  kariery  zawodowej  kandydata  do  pracy.  Wysoce nieprawdopodobnym  zatem 

jest,  aby  na  etapie  rekrutacji  M.D.  Wykonawca  S  nie  zapoznał  się  z  jego  CV,  listem 

motywacyjnym,  referencjami  od  poprzednich  pracodawców/zleceniodawców.  Równie  mało 

prawdopodobne jest by Wykonawca S, jako podmiot profesjonalny, nie zweryfikował danych 

zwartych przez  M.D. w jego CV. Wykonawca S miał zatem wiedzę, a co najmniej powinien 

był  ją  mieć  gdyby  dołożył  należytej  staranności,  że  M.D.  w  ramach  zadania  pn.  „Remont  i 

modernizacja k. S. i podziemi R. G. w K.” nadzorował – jako kierownik robót budowlanych – 

wykonywanie  dwóch  umów  o  roboty  budowlane  z  których  jedna  polegała  na  przebudowie, 

a druga  na  remoncie  budynku  o  powierzchni  użytkowej  mniejszej  niż  7.000  m

,  a  wartość 

brutto  robót  wykonanych  w  ramach  przebudowy  była  niższa  niż  wymagana  przez 

Zamawiającego  kwota  40.000.000,00  zł.  Nie  wynosiła  zatem,  wbrew  konsekwentnie 

powielanym oświadczeniom Wykonawcy S, 43.251.107,78 zł. 

W  świetle  powyższego  nie  można  mieć  wątpliwości,  że  Wykonawca  S  przez 

oświadczenie  złożone  tak  w  JEDZ,  jak  i  w  złożonych  wykazach  osób,  w  wyniku 

zamierzonego  działania,  a  co  najmniej  rażącego  niedbalstwa,  wprowadził  Zamawiającego 

w błąd  przy  przedstawianiu  informacji,  że  spełnia  warunki  udziału  w  Postępowaniu. 

Zachowanie Wykonawcy S wypełniło zatem dyspozycję przepisu art. 24 ust. 1 pkt 16 Pzp. 

3.  Naruszenie art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 Pzp 

Odwołujący wskazał, że przepis art. 91 ust. 1 Pzp obliguje zamawiającego do wyboru 

oferty  najkorzystniejszej  na  podstawie  kryteriów  oceny  ofert  określonych  w  SIWZ. 

Naruszenie  cytowanego  przepisu  z  oczywistych  względów  implikować  będzie  również 

uchybienie  normie  wyrażonej  w  art.  7  ust.  3  Pzp,  gdyż  skutkować  będzie  udzieleniem 

zamówienia wykonawcy, który nie został wybrany zgodnie z przepisami Pzp. 

Kryteria  oceny  ofert  zostały  określone  przez  Zamawiającego  w  Rozdziale  7  SIWZ. 

Jedno  z  nich  określone  zostało  jako  „Zespół  osób”.  W  ramach  tego  kryterium,  

zgodnie z Rozdziałem 7 pkt 7.2.2 ppkt 1) lit. a) pkt 1) SIWZ, Zamawiający przyznawał punkty 

w  podkryterium  „Doświadczenie  członków  podstawowego  Zespołu”,  jeżeli  osoba  wskazana 

przez  wykonawcę  jako  dedykowana  na  stanowisko  kierownika  budowy  posiadała 

doświadczenie  w  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  przy  inwestycji  zrealizowanej 

w okresie ostatnich 10 lat przed upływem terminu składnia ofert, polegającą na budowie lub 

przebudowie budynku o powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1.000 m

−  którego  podstawowym  i  głównym  przeznaczeniem  jest  przechowywanie 

materiałów archiwalnych (zgodnie z definicją zawartą w przepisie art. 1 ustawy 

z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach) 

lub 

−  którego  podstawowym  i  głównym  przeznaczeniem  jest  przechowywanie 

obiektów stanowiących dziedzictwo kulturowe, 

lub 

−  należącego  do  grupy  1262  PKOB,  z  wyłączeniem  galerii  sztuki  i  centrów 

informatycznych. 

Wykonawca  S  na  stanowisko  kierownika  budowy  wskazał  M.D.  W  obu  wykazach 

osób  oświadczył,  że  osoba  ta  ma  wymagane  dla  przyznania  punktowania  doświadczenie, 

polegające 

na 

pełnieniu 

funkcji 

kierownika 

budowy, 

zdobyte 

przy 

inwestycji 

„Przebudowa budynków n. sz. R. w W.”, zrealizowanej dla zamawiającego – K. S. „W.” T.T. 

sp.  z  o.o.  Wykonawca  S  określił  rodzaj  tego  budynku  jako  „miejsce  przechowywania 

dziedzictwa kulturowego/budynek z grupy 1262 zgodnie z klasyfikacją PKOB”. 

N. S. R. nie sposób jednak uznać ani za budynek, którego podstawowym i głównym 

przeznaczeniem jest przechowywanie obiektów stanowiących dziedzictwo kulturowe, ani za 

budynek należący do grupy 1262 POKB. 

Z  ogólnodostępnych  informacji  zawartych  na  stronie  internetowej  M.  Ż.  K.W.  pod 

adresem:  ….  wynika  bowiem,  że aktualnie  n.  S.  R.  „dostosowane  jest  do  obsługi  ruchu 

turystycznego”. Jego funkcją jest przyjmowanie potoku turystów, którzy z n. zjeżdżają do k. 

s.  w  W.,  udając  się  na  zwiedzanie  kopalni  trasą  górniczą  (gdzie  podziemia  zwiedza  się 

ubranym w kombinezon górniczy, w kasku i z lampką górniczą). S. tym niekiedy wyjeżdżają 

także  na  powierzchnię  grupy  turystyczne,  które  następnie  są  „odprowadzane przez 

przewodników na początek trasy do S. D.”. 

Z powyższego wynika, że n. S. R. pełni funkcję swoistego wejścia czy też lobby do M. 

Ż

.  K.  W.  W  n.  S.  R.  nie  są  natomiast  przechowywane  obiekty  dziedzictwa  kulturowego. 

Podstawowym  i  głównym  jego  przeznaczeniem  nie  jest  więc  przechowywanie  obiektów 

stanowiących  dziedzictwo  kulturowe.  N.  S.  R.  nie  jest  zatem,  wbrew  temu  co  oświadczył 

Wykonawca S, „miejscem przechowywania dziedzictwa kulturowego”, nie mieści się również 

ż

adnej z kategorii przedmiotów kultury wymienionych w Załączniku nr 1 do Rozporządzenia 

Rady (WE) nr 116/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wywozu dóbr kultury. 

N.  Szybu  R.  nie  sposób  również  zakwalifikować  jako  budynku  należącego  do  grupy 

1262  PKOB.  Czterocyfrowa  klasa  1262  PKOB  „Budynki  muzeów  i  bibliotek”  obejmuje 

muzea, galerie sztuki, biblioteki i centra informacyjne oraz budynki archiwów. N.S. R. nie jest 

zaś  żadnym  z  wyżej  wymienionych  budynków.  Jest budynkiem  o  charakterze  służebnym 

wobec  kompleksu  budynków  M.  Ż.  S.  w  W.  Z  samej  tylko  przynależności  administracyjnej 

oraz  położenia  budynku  nie  sposób  wywodzić  by  był  on  budynkiem  muzealnym.  Przyjęcie 

takiej wykładni nakazywałoby bowiem uznawać za muzea budynki kawiarni, restauracji, czy 

nawet  budynki  ogólnodostępnych  toalet  publicznych,  przynależne  w  znaczeniu 

administracyjnym  do  jakiegokolwiek  muzeum,  czy  pełniące  wobec  niego  służebną  rolę 

(przeznaczone  dla  turystów  zwiedzających  muzeum).  Za  budynki  muzealne  należałoby 

wówczas  uznać  również  parkingi  dla  pracowników  czy  budynki,  w  których  mieszczą  się 

stołówki  pracownicze.  Taka wykładania  skutkowałaby  zatem  zaprzeczenie  sensu  istnienia 

klasyfikacji PKOB. 

Zamawiający  błędnie  zakwalifikował  zatem  nadszybie  Szybu  Regis  jako  budynek 

opisany  w  Rozdziale  7  pkt  7.2.2  ppkt  1)  lit.  a)  pkt  1)  SIWZ  („Doświadczenie  członków 

podstawowego Zespołu”), a w konsekwencji błędnie uznał, że M.D. posiada określone w tym 

postanowieniu  doświadczenie,  co  skutkowało  błędnym  przyznaniem  ofercie  Wykonawcy  S 

dodatkowych punktów we wspomnianym podkryterium. 

4.  Naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 17 Pzp 

W ocenie Odwołującego, zarzucane Zamawiającemu naruszenie art. 91 ust. 1 w zw. 

z  art.  7  ust.  3  Pzp  było  następstwem  wprowadzenia  Zamawiającego  w  błąd  przez 

Wykonawcę S, co wynika z przytoczonych powyżej okoliczności. 

Z poczynionych przez Odwołującego ustaleń wynika, że M.D. faktycznie pełnił funkcję 

kierownika  budowy  przy  realizacji  inwestycji  „Przebudowa  budynków  n.  s.  R.  w  W.”.  Tym 

samym  znane  mu  było  planowane  przeznaczenie  n.  S.  R.  Znał  również  doskonale  zakres 

wykonywanych  robót,  które  przecież  musiały  odpowiadać  przeznaczeniu  budynków  po 

przebudowie. 

Wykonawca  S.  wskazał  jako  podstawę  dysponowania  M.D.  „zasób  własny, 

zatrudniony  w  S.  S.A.  na  podstawie  Umowy  o  pracę”.  Z  zasad  doświadczenia  życiowego 

wynika,  że  pracodawcy  przed  nawiązaniem  stosunku  pracy  z  pracownikiem  szczegółowo 

zapoznają  się  z  dotychczasowym  przebiegiem  ich  kariery  zawodowej  kandydata.  Wysoce 

nieprawdopodobnym  zatem  jest,  aby  na  etapie  rekrutacji Wykonawca  S  nie  zapoznał  się  z 

CV M.D., listem motywacyjnym, referencjami od poprzednich pracodawców/zleceniodawców. 

Równie  mało  prawdopodobne  jest  aby  Wykonawca  S,  jako podmiot  profesjonalny,  nie 

zweryfikował danych zwartych przez M.D. w jego CV. 

Wykonawca S miał zatem wiedzę, a co najmniej powinien był ją mieć gdyby dołożył 

należytej  staranności,  co  do  zakresu  robót,  którymi  M.D.  kierował  w  ramach  inwestycji 

„Przebudowa  budynków  n.  s.  R.  w  W.”  oraz  co  do  przeznaczenia  budynków  objętych  tą 

przebudową. 

W  świetle  powyższego  nie  można  mieć  wątpliwości,  że  Wykonawca  S  przez 

oświadczenie  złożone  tak  w  JEDZ  (każdym  z  trzech),  jak  i  wykazach  osób, 

przedstawił informacje  wprowadzające  w  błąd  Zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ 

na decyzje podejmowane przez w Postępowaniu. 

5.  Naruszenie art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 Pzp 

Całokształt  wyżej  przywołanych  okoliczności  faktycznych  prowadzi  do  konkluzji,  

ż

e  w  wyniku  naruszenia  przez  Zamawiającego  art.  24  ust.  1  pkt  12  i  16  Pzp, 

ewentualnie art. 24. ust. 1 pkt 17 Pzp oraz naruszenia art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 Pzp 

w zakresie oceny oferty Wykonawcy S w ramach kryterium „Zespół osób”, naruszone zostały 

również przepisy art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 Pzp przez wybór oferty Wykonawcy S. 

6.  Naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 25a ust. 1 i 2 Pzp 

Odwołujący  z  ostrożności  podniósł  również,  że  wraz  z  ofertą  Wykonawca  S  złożył 

JEDZ  datowany  na  dzień  4  stycznia  2017  r.  Stanowił  on  zatem  wstępne  potwierdzenie 

okoliczności, o których mowa w art 25a ust. 1 i 2 Pzp, wedle stanu istniejącego na ten dzień. 

Następnie,  w  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawiającego  z  25  stycznia  2017  r. 

wzywające do złożenia wyjaśnień w zakresie wykazu osób z 4 stycznia 2017 r., złożył nowy 

wykaz (datowany na 30 stycznia 2017 r.) oraz nowy JEDZ z datą 30 stycznia 2017 r. 

Kolejno, w odpowiedzi na  wezwanie Zamawiającego z 13  lutego 2017 r. wzywające 

zarówno  do  złożenia  wyjaśnień  jak  i  do  złożenia  JEDZ  w  zakresie  w  wezwaniu  tym 

wskazanym, złożył kolejny JEDZ z dnia 14 lutego 2017 r., a zatem wstępnie potwierdzający 

okoliczności, o których mowa w art. 25a ust. 1 i 2 Pzp, wedle stanu istniejącego na ten dzień. 

Odwołujący  podał,  że  zgodnie  z  przywołanymi  przepisami  JEDZ  powinien  być 

aktualny  na  dzień  składania  ofert.  Wymogu  tego  nie  spełniają  zatem  oświadczenia,  co  do 

których Wykonawca S sam oświadczył, że potwierdzają okoliczności według stanu na dzień 

– odpowiednio – 30 stycznia i 14 lutego 2017 r. 

Zamawiający  w  pisemnej  odpowiedzi  na  odwołanie  wniósł  o  jego  oddalenie 

uzasadniając wniosek w następujący sposób. 

Na wstępie Zamawiający podkreślił, że powołał w Postępowaniu, poza „standardową” 

Komisją  Przetargową,  ekspertów  –  przedstawicieli  Inwestora  Zastępczego  wybranego  do 

obsługi  przedmiotowej  inwestycji,  którzy  stanowili  wsparcie  Zamawiającego.  W  skład 

powołanej  grupy  ekspertów  wchodziło  7  osób,  z  których  każda  posiada  wykształcenie 

wyższe,  w  tym  aż  5  inżynierów  branżowych  oraz  2  specjalistów  z  zakresu  zamówień 

publicznych.  Grupa  ekspertów,  zgodnie  z  oczekiwaniem  Zamawiającego,  na  bieżąco 

dokonywała analizy przekazanych materiałów (np. wykazów osób złożonych wraz z ofertami 

wykonawców,  czy  też  wyjaśnień  i  uzupełnień  przedstawianych  przez  wykonawców  w  toku 

Postępowania), a następnie przedstawiała rekomendacje dotyczące dalszego procedowania. 

Zamawiający  wyjaśnił,  że  angażował  ekspertów  w  szczególności  do  badania  ofert  pod 

względem  spełniania  warunków  udziału  w  Postępowaniu  oraz  do  oceny  ofert  w  kryterium 

„Zespół osób”, bowiem intencją Zamawiającego było, aby informacje dotyczące posiadanego 

doświadczenia  w  zakresie  realizowanych  inwestycji,  zawarte  w  złożonych  ofertach, 

zostały zweryfikowane  przez  ekspertów  posiadających  wyselekcjonowaną  wiedzę  w  danej 

dziedzinie i doświadczenie zdobyte podczas realizacji szeregu zadań inwestycyjnych. 

Zamawiający  przy  podejmowaniu  czynności  w  Postępowaniu  brał  pod  uwagę 

rekomendacje przygotowane przez powołany zespół ekspertów. Na marginesie Zamawiający 

wskazał,  że  w  skład  Komisji  Przetargowej  powołanej  do  przygotowania  i  przeprowadzenia 

Postępowania  wchodzili  także  przedstawiciele  kancelarii  prawnej,  którzy  są  specjalistami 

w zakresie zamówień publicznych. 

Wobec  powyższego,  zdaniem  Zamawiającego,  nie  ulega  wątpliwości,  że  dołożył 

wszelkich starań, aby Postępowanie 

było 

przeprowadzone 

w 

sposób 

rzetelny,  

prawidłowy i obiektywny. 

1.  Naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 12 i 16 Pzp 

Zgodnie  z  pkt  3.1.1.3  ppkt  1  lit.  d  SIWZ  Zamawiający  wymagał,  aby  osoba 

dedykowana  do  pełnienia  funkcji  kierownika  robót  budowlanych  posiadała  m.in. 

następujące doświadczenie:  

„d)  posiada  doświadczenie  w  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  na  budowie  co  najmniej 

1 budynku  użyteczności  publicznej  o  powierzchni  użytkowej  min.,  7.000  m2 

(słownie: siedem  tysięcy)  lub  o  wartości  brutto  wykonanych  robót  budowlanych  co 

najmniej 40.000.000,00 PLN (słownie: czterdzieści milionów)”. 

Na  potwierdzenie  spełniania  powyższego  wymogu  Wykonawca  S  wskazał,  że  M.D. 

posiada  doświadczenie  w  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  przy  inwestycji  pn.:  

„Remont  i  modernizacja  k.  S.  i  podziemi  R.  G.  w  K.”.  Jako  zamawiającego  wykonawca 

wskazał  Z.  R.  Z.  Z.  K.  W  wykazie  podano,  że  wartość  przedmiotowej  inwestycji  wyniosła 

43.251.107,78 zł brutto, natomiast powierzchnia użytkowa to 6.834,80 m2. 

Mając  na  względzie  ww.  wymóg  w  zakresie  doświadczenia  kierownika  budowy 

Zamawiający  na  etapie  badania  i  oceny  ofert  dokonał  sprawdzenia  wskazanego 

doświadczenia w trzech następujących aspektach. 

Najpierw  Zamawiający  zbadał,  czy  inwestycja  pn.:  „Remont  i  modernizacja  k.  S.” 

dotyczyła  budynku  użyteczności  publicznej.  W  wyniku  analizy  Zamawiający  ustalił,  że 

budynek  K.  S.  bez  wątpienia  jest  budynkiem  użyteczności  publicznej,  co  wynika  z  wiedzy 

ogólnej.  W  budynku  znajduje  się  muzeum  o funkcji  ekspozycyjnej,  na  parterze  cześć 

handlowa,  co  niewątpliwie  pozwala  stwierdzić,  że obiekt  ma  funkcje  budynku  użyteczności 

publicznej.  W  związku  z  powyższym  Zamawiający  uznał,  że  w  tym  zakresie  wymóg  został 

spełniony. 

Następnie  Zamawiający  zbadał,  czy  zakres  prac związany  z  ww.  inwestycją  polegał 

na  budowie  w  rozumieniu  definicji  słowa  „budowa”  określonej  w  Ustawie,  do  której  odesłał 

wykonawców  w  SIWZ.  Otóż  zgodnie  z  definicją  zawartą  w  art.  3  pkt  6  Ustawy  pod  tym 

pojęciem  należy  rozumieć  wykonywanie  obiektu  budowlanego  w  określonym  miejscu, 

a także  odbudowę,  rozbudowę,  nadbudowę  obiektu  budowlanego.  Jest  faktem  znanym 

powszechnie, że powyższe muzeum powstało w wyniku budowy, a nie adaptacji istniejących 

pomieszczeń,  bowiem  kondygnacje  podziemne  należało  dopiero  zbudować.  Wobec  tego 

w ocenie Zamawiającego wskazana inwestycja spełniała także wymóg dotyczący „budowy”. 

Zamawiający  zaznaczył,  że  odmienne  stanowisko  w  zakresie  spełniania  tego 

wymogu miał zespół ekspertów, który zarówno we wstępnej analizie (przedstawionej w dniu 

19 stycznia 2017 r.), jak i w tej ostatecznej, przekazanej mailem w dniu 25 stycznia 2017 r., 

zwrócił uwagę na fakt, że omawiana inwestycja nie polegała na budowie w rozumieniu słowa 

„budowa” użytym w Ustawie. 

Zamawiający,  biorąc  pod  uwagę,  że  Wykonawca  S  w  wykazie  osób  oświadczył, 

ż

e spełnia  powyższy  wymóg,  natomiast  z  treści  opinii  ekspertów  wynikało,  że  jednak  tego 

wymogu  nie  spełnia,  w  dniu  25  stycznia  2017  r.  wezwał  Wykonawcę  S  do  złożenia 

wyjaśnień, czy inwestycja pn.: „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R. G. w K.” polegała 

na budowie w rozumieniu definicji pojęcia „budowa” zawartej w Ustawie oraz w SIWZ. 

Wykonawca  S  w  odpowiedzi  na  ww.  wezwanie,  w  piśmie  z  30  stycznia  2017  r., 

potwierdził, że przedmiotowa inwestycja polegała na budowie w takim właśnie znaczeniu. 

W świetle powyższego Zamawiający nie miał podstaw, aby przyjąć, że Wykonawca S 

nie spełnia warunku udziału w Postępowaniu. 

Co  ważne  –  Zamawiający  po  otrzymaniu  odwołania  przekazał  jego  kopię  oraz  inne 

dokumenty związane z inwestycją „Remont i modernizacja k.  S. i podziemi R. G. w K.”, które 

udało  się  pozyskać  Zamawiającemu,  a  które  to  mogą  być  kluczowe  przy  rozstrzygnięciu 

odwołania,  zespołowi  ekspertów,  celem  przedstawienia  rekomendacji.  Wśród  zebranych 

dokumentów  były  m.in.  2  decyzje  o  pozwoleniu  na  budowę  wydane  dla  ww.  inwestycji,  a 

także jedna z umów na roboty budowlane dla tej inwestycji. Analiza ekspertów przygotowana 

w  oparciu  o  ww.  dokumenty  oraz  o  treść  odwołania  potwierdza,  że  roboty  budowlane  przy 

ww.  inwestycji  można  zaliczyć  do  budowy  rozumianej  zgodnie  z  definicją  wyrażoną  w 

Ustawie. 

Kolejnym  aspektem,  który  został  zbadany  przez  Zamawiającego  był  ostatni  wymóg, 

tj. czy  wartość  robót  budowlanych  wykonanych  w  ramach  inwestycji  wynosi  nie  mniej  niż 

40.000.000,00  zł  brutto  lub  powierzchnia  użytkowa  tego  budynku  wynosi  nie  mniej  niż 

7.000 m

Z  uwagi  na  fakt,  że  Wykonawca  S  wskazał  w  treści  wykazu,  że  powierzchnia 

użytkowa  budynku  jest  mniejsza  niż  7.000  m

,  Zamawiający  skupił  się  na  wartości  robót 

wykonanych  w  ramach  inwestycji.  Zamawiający  dokonał  weryfikacji  w  oparciu 

o oświadczenie  Wykonawcy  S.  złożone  w  treści  wykazu  osób,  zgodnie  z  którym  wartość 

wykonanych  robót  w  ramach  inwestycji  wynosi  43.251.107,78  zł  brutto.  Wartość  robót 

budowlanych  wskazana  przez  Wykonawcę  S  nie  budziła  wątpliwości  Zamawiającego  ze 

względu  na  skalę  inwestycji.  Podkreślenia  w  tym  miejscu  wymaga  fakt,  że  wartość  ta  nie 

wzbudziła także zastrzeżeń zespołu ekspertów. 

Na  marginesie  Zamawiający  wskazał,  że  po  zapoznaniu  się  z  treścią  odwołania 

wyszukał  w  Internecie  publicznie  dostępne  ogłoszenia  dotyczące  zamówień  związanych 

z inwestycją  pn.:  „Remont  i  modernizacja  k.  S.”,  z  których  wynika,  że wartość  robót 

wykonanych  w  ramach  ww.  inwestycji  rzeczywiście  przekracza  40  mln  zł  brutto.  Dodał,  że 

podczas  badania  i  oceny  ofert  przyjął,  że  wymóg  dotyczący  wartości  robót  wykonanych  w 

ramach danej inwestycji należy odczytywać bez żadnych ograniczeń co do rodzaju robót, a 

zatem zgodnie z Ustawą, tj. zaliczając do wartości robót również prace remontowe. 

Rozdział  między  robotami  remontowymi  na  istniejącej  części,  a  robotami  na  części 

rozbudowanej  –  na  co  zwraca  uwagę  Odwołujący  w  treści  odwołania  –  jest  w  ocenie 

Zamawiającego  sztuczny  i  trudny  w  rzeczywistości  do  przeprowadzenia,  gdyż  każda 

rozbudowa  zakłada  dostosowanie  istniejącej  części  do  nowo  powstałej,  tak  aby  obydwie 

funkcjonowały  jako  całość.  Zamawiający  określając  w  SIWZ  warunki  doświadczenia 

w odniesieniu  do  kierownika  budowy,  nie  rozdzielał  wartości  tych  robót,  ale  zgodnie 

z ustawową  definicją  wymagał  przedstawienia  ich  łącznej  wartości  dla  pracy  kierownika 

budowy  na  obiekcie.  Zamawiający  nadmienił,  że  funkcją  wprowadzenia  do  SIWZ  ww. 

wymogu  w  odniesieniu  do  kierownika  budowy  jest  gwarancja  posiadania  przez  niego 

doświadczenia  w  prowadzeniu  inwestycji  o  odpowiedniej  skali.  Rozróżnienie  między 

robotami  stricte  remontowymi  a  faktycznie  polegającymi  na  budowie  w  rozumieniu  Ustawy 

jest  w  tym  zakresie  nieistotne.  Zamawiający  przyjmując  taki  tok  rozumowania,  kierował  się 

wytycznymi  Izby  wyrażonymi  w  wyroku  z  30  listopada  2016  r.,  sygn.  akt  KIO  2112/16, 

KIO 2122/16, wydanym również na gruncie Postępowania. 

Powyższe  pozwoliło  Zamawiającemu  uznać,  że  Wykonawca  S  wykazał  spełnianie 

wymogu co do wartości inwestycji, przy której M.D. pełnił funkcję kierownika budowy. 

W zakresie kwestii dotyczącej braku możliwości ponownego wezwania Wykonawcy S 

do  złożenia  wykazu  osób  w  przypadku  ponownego  badania  i  oceny  ofert,  z  uwagi  na  fakt, 

ż

e wykonawca  ten  bez  wezwania  Zamawiającego  dokonał  uzupełnienia  wykazu  osób, 

Zamawiający  potwierdził,  że  Wykonawca  S,  przy  okazji  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień 

dokonał  tzw.  „samouzupełnienia”,  a  Zamawiający  to  „samouzupełnienie”  uznał.  Istotne  jest 

jednak,  że  nowy  wykaz  osób  został  uzupełniony  o  osobę  do  pełnienia  funkcji 

kierownika robót  sanitarnych,  a  nie  o  osobę  do  pełnienia  funkcji  kierownika  budowy. 

W pozostałym  zakresie  dane  zawarte  w  wykazie  uzupełnionym  w  dniu  30  stycznia  2017  r. 

nie  odbiegały  od  danych  zawartych  w  wykazie  złożonym  wraz  z  ofertą.  Tym  samym, 

w ocenie  Zamawiającego,  w  przypadku  ponownego  badania  i  oceny  ofert  możliwe  byłoby 

wezwanie Wykonawcy S do uzupełnienia wykazu osób w zakresie osoby do pełnienia funkcji 

kierownika budowy, bowiem poprzedni wykaz został uzupełniony w zupełnie innym zakresie. 

Zasada  jednokrotności  wezwania,  na  którą  powołuje  się  Odwołujący,  dotyczy  sytuacji, 

w której  wykonawca  byłby  wzywany  kilkukrotnie  do  uzupełnienia  dokumentu  w  tym  samym 

zakresie,  co  jest  niedopuszczalne  w  świetle  obowiązujących  przepisów,  gdyż  kłóci  się  to 

z podstawowymi  zasadami  udzielania  zamówień,  takimi  jak  zasada  uczciwej  konkurencji 

i równego traktowania wykonawców. 

Co  do  zarzutu  dotyczącego  ewentualnego  wprowadzenia  w  błąd  Zamawiający 

wyjaśnił,  że  przyjął,  że  informacje  zawarte  przez  wykonawców  w  wykazie  osób  są 

prawdziwe,  bowiem  profesjonalny  wykonawca,  który  często  startuje  w  publicznych 

przetargach,  a  takim  bez  wątpienia  jest Wykonawca  S,  doskonale  wie,  jakie  konsekwencje 

na  gruncie  Pzp,  ale  także  innych  regulacji,  przewidziane  są  dla  wykonawców, 

którzy wprowadzają Zamawiającego w błąd. 

2.  Naruszenie art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 oraz art. 24 ust. 1 pkt 17 Pzp 

Zamawiający  przytoczył  postanowienie  pkt  7.2.2  ppkt  1  SIWZ  dotyczące  zasad 

przyznawania  punktów  w  podkryterium  „Doświadczenie  członków  podstawowego  Zespołu” 

i wyjaśnił,  że jedną  z  inwestycji  wskazanych przez Wykonawcę S przy doświadczeniu  M.D. 

(osoby 

wskazanej 

do 

pełnienia 

funkcji 

kierownika 

budowy) 

faktycznie 

była 

„Przebudowa budynków  n. s. R. w W.”, zrealizowana dla zamawiającego – K. S. „W.” T. T. 

sp.  z  o.o.  Zgodnie  ze  wzorem  wykazu  osób  wykonawca  zobowiązany  był  zaznaczyć  do 

jakiego rodzaju budynku należy budynek wskazany w wykazie spośród następujących opcji: 

(1)  archiwum,  (2)  miejsce  przechowywania  dziedzictwa  kulturowego,  (3)  budynek  z  grupy 

1262  zgodnie  z  klasyfikacją  PKOB.  Zamawiający  podkreślił,  że  w  przypadku  pkt  (1)  i  (2) 

jasno zdefiniował w SIWZ, co należy rozumieć pod tymi pojęciami. Wykonawca S zaznaczył, 

ż

e budynek ten należy do grupy (2) i (3). 

Zamawiający  przyznał,  że  N.  S.  R.  jest  budynkiem  o  charakterze  służebnym  wobec 

kompleksu  budynków  M.  Ż.  S.  w W. Wynika to  zarówno  z  przynależności  administracyjnej, 

położenia budynku, a także jego funkcji. Zamawiający uznał jednak, że ww. budynek spełnia 

wymóg kryterialny, o czym przesądziły w szczególności następujące okoliczności: 

1.  obiekt 

stanowi 

jedną 

z 

głównych 

części 

komunikacyjnych 

muzeum; 

bezpośrednio w  obiekcie  znajdują  się kasy  biletowe,  stałe  i  tymczasowe  wystawy 

eksponatów 

muzealnych, 

oraz 

zabezpieczone 

relikty 

historyczne 

i architektoniczne,  co  stwarza  konieczność  zapewnienia  odpowiednich  warunków 

ich przechowywania, 

2.  obiekt stanowi całość funkcjonalną i administracyjną z kompleksem muzeum. 

W związku z powyższym Zamawiający nie miał wątpliwości, że wskazana inwestycja 

spełnia wymóg kryterialny, a w konsekwencji, że należy przyznać za nią punkty. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  dotyczącego  wprowadzania  Zamawiającego  w  błąd 

Zamawiający  przytoczył  argumentację  z  odpowiedzi  na  omówiony  w  pkt  1  zarzut,  a  nadto 

stwierdził,  że  jego  zadaniem  jest  badanie  i  ocena  złożonych  ofert,  a  nie  weryfikowanie 

prawdziwości wszystkich informacji podanych przez wykonawców. Ewentualna „interwencja” 

Zamawiającego  w  postaci  wezwania  do  wyjaśnień  czy  uzupełnień  pojawia  się  wtedy, 

gdy informacje  zawarte  w  ofercie  budzą  wątpliwości  lub  są  niekompletne.  W  niniejszej 

sytuacji  Zamawiający  na  etapie  oceny  ofert  nie  miał  zastrzeżeń  do  tej  inwestycji. 

Pokreślenia w  tym  miejscu  wymaga  fakt,  że  także  zespół  ekspertów  w  swoich 

rekomendacjach  nie  miał  zastrzeżeń  do  tej  inwestycji  i  rekomendował  przyznanie  za  nią 

punktów.  Co  więcej,  ów  zespół  w  analizie  przygotowanej  po  zapoznaniu  się  z  treścią 

odwołania  podtrzymał  swoje  stanowisko,  że  Zamawiający  słusznie  przyznał  punkty  za  ww. 

inwestycję, bowiem N. S. R. stanowi integralną część M. Ż. S. w W. 

3.  Naruszenie art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 Pzp 

Zamawiający  podkreślił,  że  przy  przygotowaniu  i  prowadzeniu  Postępowania  starał 

się  podejmować  takie  działania,  które  spowodują,  że  Postępowanie  zostanie 

przeprowadzone  zgodnie  z  obowiązującymi  przepisami,  w  sposób  rzetelny  i  obiektywny. 

Do tych 

działań 

należało 

m.in. 

powołanie 

zespołu 

ekspertów 

z 

ramienia 

Inwestora Zastępczego  oraz  powołanie  do  Komisji  Przetargowej  specjalistów  z  zakresu 

zamówień  publicznych  z  zewnętrznej  obsługi  prawnej.  Wszystkie  ważniejsze  decyzje  były 

omawiane podczas posiedzeń Komisji Przetargowej, a w sprawach kluczowych Zamawiający 

występował  o  rekomendację  do  zespołu  ekspertów.  Zamawiający  podejmował  działania 

bazując  również  na  wyjaśnieniach  składanych  przez  wykonawców,  a  także  na  wiedzy 

i doświadczeniu w realizowaniu podobnych inwestycji powołanych ekspertów. 

4.  Naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 25a ust. 1 i 2 Pzp 

Zamawiający potwierdził, że Wykonawca S złożył oświadczenie JEDZ razem z ofertą, 

aktualne  na  dzień  4  stycznia  2017  r.  Następnie,  w  odpowiedzi  na  wezwanie  do  złożenia 

wyjaśnień  Wykonawca  S  sam  uzupełnił  wykaz  osób,  a  w  konsekwencji  przedstawił  nowe 

oświadczenie  JEDZ  datowane  na  30  stycznia  2017  r.  W  odpowiedzi  na  kolejne  wezwanie 

wykonawca  z  ostrożności  złożył  kolejne  oświadczenie  JEDZ  datowane  na  dzień  14  lutego 

2017 r. 

Zamawiający  wyjaśnił,  że  nie  kwestionował  uzupełnionych  oświadczeń  JEDZ 

w zakresie  ich  daty  aktualności.  Z  przepisu  art.  25a  Pzp  wynika  bowiem,  że  oświadczenie 

JEDZ  aktualne  na  dzień  składania  ofert  powinno  być  złożone  razem  z  ofertą  i  takie 

oświadczenie  zostało  złożone  przez Wykonawcę  S.  Zamawiający  podczas  badania  i  oceny 

ofert  powziął  wątpliwość,  czy  osoba  wskazana  przez  Wykonawcę  S  do  pełnienia  funkcji 

kierownika  robót  w  zakresie  sanitarnym  spełnia  wymogi  określone  w  SIWZ.  W  związku 

z powyższym  Zamawiający  wezwał  Wykonawcę  S  do  złożenia  wyjaśnień  w  tym  zakresie. 

Wykonawca  S  w  piśmie  z  30  stycznia  2017  r.  potwierdził,  że  osoba  do  pełnienia  funkcji 

kierownika  robót  w  zakresie  sanitarnym  wskazana  w  wykazie  osób  złożonym  wraz  z  ofertą 

nie  spełnia  wymogu  opisanego  w  SIWZ  i  jednocześnie  dokonał  „samouzupełnienia”  w  taki 

sposób, że wraz z odpowiedzią na wezwanie do złożenia wyjaśnień wykonawca przedstawił 

nowy  wykaz  osób  uzupełniony  o  nową  osobę  do  pełnienia  ww.  funkcji.  W  konsekwencji 

Wykonawca S przedstawił też oświadczenie JEDZ, które w stosunku do oświadczenia JEDZ 

złożonego  wraz  z  ofertą  różniło  się  tylko  tym,  że  została  zamieniona  osoba  do  pełnienia 

funkcji  kierownika  robót  sanitarnych.  Uzupełnione  oświadczenie  JEDZ  było  datowane  na 

dzień 30 stycznia 2017 r. Zamawiający, mając na względzie nowe brzmienie przepisu art. 26 

ust.  3  Pzp,  uznał,  że  dopuszczalne  jest  złożenie  oświadczenia  JEDZ  z  datą  aktualną  na 

dzień  uzupełnienia.  Głównym  argumentem  było  to,  że  w  brzmieniu  ww.  przepisu  przed 

nowelizacją  dokonaną  w  lipcu  2016  r.  zawarte  było  postanowienie,  zgodnie  z  którym 

złożone na  wezwanie  zamawiającego  oświadczenia  i  dokumenty  powinny  potwierdzać 

spełnianie  przez  wykonawcę  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz  spełnianie  przez 

oferowane  dostawy,  usługi  lub  roboty  budowlane  wymagań  określonych  przez 

zamawiającego,  nie  później  niż  w  dniu,  w  którym  upłynął  termin  składania  wniosków 

o dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  albo  termin  składania  ofert.  W  aktualnym 

brzmieniu art. 26 ust. 3 Pzp brak jest ww. postanowienia, wobec czego Zamawiający przyjął, 

ż

e oświadczenie JEDZ aktualne na dzień uzupełnienia jest prawidłowe. 

Na  marginesie  Zamawiający  podał,  że  odmienna  interpretacja  prowadziłaby  do 

sytuacji,  w  której  w  celu  wypełnienia  ustawowego  przywileju  [uzupełnienia]  wykonawca 

musiałby „antydatować” dokument. Wiadomo bowiem, że dokument uzupełniany po otwarciu 

ofert nie może mieć daty z daty otwarcia ofert. 

Odnosząc  się  do  oświadczenia  JEDZ  złożonego  przez  Wykonawcę  S  w  dniu 

14 lutego  2017  r.  Zamawiający  wskazał,  że  podczas  badania  dokumentów  uzupełnionych 

w dniu 30 stycznia 2017 r. zauważył, że w oświadczeniu JEDZ nie została wymieniona jedna 

z  osób  wskazana  w  uzupełnionym  wykazie  osób.  W  związku  z  powyższym  wezwał 

Wykonawcę S do potwierdzenia, czy omyłkowo w oświadczeniu JEDZ  została pominięta ta 

osoba.  Wykonawca  S  w  piśmie  z  14  lutego  2017  r.  potwierdził,  że  nastąpiło  to  w  wyniku 

omyłki,  a  z  ostrożności  przedstawił  także  oświadczenie  JEDZ,  w  którym  ujęto  brakującą 

osobę.  Oświadczenie  to  było  datowane  na  dzień  14  lutego  2017  r.  i  także  ze  z  względów 

wskazanych powyżej Zamawiający nie miał zastrzeżeń do daty tego dokumentu. 

W  piśmie  procesowym  z  22  marca  2017  r.  Odwołujący  podtrzymał  dotychczasowe 

stanowisko w sprawie, argumentując dodatkowo jak niżej. 

Na  wstępie  podkreślił,  że  twierdzenia  pełnomocnika  Zamawiającego  co  do  sposobu 

rozumienia  warunku  udziału  w  Postępowaniu  (a  w  konsekwencji  –  twierdzenia  w  sprawie 

spełnienia  tego  warunku  przez  Przystępującego)  nie  zasługują  na  uwzględnienie.  

Jeden  z  pełnomocników  Zamawiającego  podnosił,  że  wspomniany  warunek  obejmuje 

alternatywny  wymóg  posiadania  doświadczenia  w  pełnieniu  funkcji kierownika  budowy  przy 

robotach  o  wartości  brutto  co  najmniej  40.000.000,00  zł.  Stoi  to  w  sprzeczności  z  literalną 

treścią omawianego warunku, która wartość robót odnosi do budowy budynku użyteczności 

publicznej.  Kwota  ta  charakteryzuje  budowę,  którą  powinien  legitymować  się,  a  nie  czyni 

roboty o takiej wartości samodzielnym wymogiem w zakresie doświadczenia. Gdyby bowiem 

Zamawiający  chciał  sformułować  warunek  dotyczący  doświadczenia  przy  kierowaniu 

robotami  o  wartości  40.000.000,00  zł,  to  całkowicie  zbędny  byłby  ten  fragment  rozdziału  3 

pkt  1.1.3.  SIWZ,  który  stanowi  o  doświadczeniu  w  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  na 

budowie  co  najmniej  1  budynku  użyteczności  publicznej.  Zgodnie  z  definicją  robót 

budowlanych  zawartą  w  art.  3  pkt  7  Ustawy  przez  roboty  budowlane  należy  rozumieć 

budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu 

budowlanego.  Tym  samym  (przy  przyjęciu  rozumienia  warunku  prezentowanego  przez 

Zamawiającego) nie byłoby żadnego sensu wyodrębniania w treści warunku doświadczenia 

polegającego na budowie co najmniej 1 budynku użyteczności publicznej, gdyż jako budowa 

zawierałby  się  on  w  robotach.  Pojęcie  robót  budowlanych  (art.  3  pkt  7  Ustawy)  obejmuje 

bowiem także budowę. 

Gdyby  Zamawiający  sformułował  wymóg  legitymowania  się  pełnieniem  funkcji 

kierownika budowy na robotach o wartości 40.000.000,00 zł, to warunek brzmiałby zupełnie 

inaczej  niż  brzmi  postanowienie  rozdziału  3  pkt  1.1.3  SIWZ.  Byłaby  w  nim  mowa 

o doświadczeniu  w  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy  na  robotach  o  wartości 

40.000.000,00  zł.  Taką  wykładnię  warunku  udziału  w  Postępowaniu  wspiera  też  fakt, 

ż

e Zamawiający  określił  w  sposób  jednoznaczny  i  nie  budzący  wątpliwości  warunki  udziału 

w Postępowaniu  w  rozdziale  3  SIWZ.  Zamawiający,  celem  wykluczenia  jakichkolwiek 

wątpliwości interpretacyjnych w zakresie kluczowych pojęć, którymi posłużył się konstruując 

warunki  udziału  w  Postępowaniu,  w  Rozdziale  3  pkt  3.1.1.2.  dokonał  ich  precyzyjnego 

zdefiniowania.  

Nie  jest  zatem  tak,  że  osoba  wskazana  do  pełnienia  funkcji  kierownika  budowy 

(w tym  przypadku  –  M.D.  wskazany  przez  Przystępującego)  mogła  się  legitymować 

doświadczeniem w pełnieniu funkcji kierownika budowy na jakichkolwiek robotach o wartości 

40.000.000,00  zł.  Przeciwnie  –  doświadczenie  to  mogło  pochodzić  jedynie  z  wykonywania 

funkcji  kierownika  budowy  budynku  użyteczności  publicznej,  który  bądź  posiadał 

powierzchnię  użytkową  min.  7,000  m

,  bądź  którego  wartość  brutto  wykonanych  robót 

wynosiła co najmniej 40.000.000,00 zł. 

Takie  rozumienie  powyższego  warunku  jest  również  uzasadnione  przedmiotem 

zamówienia (budowa nowej siedziby A. N.), zaś zgodnie z art. 65 § 1 K.c. oświadczenie woli 

należy  tak  tłumaczyć,  jak  tego  wymagają  ze  względu  na  okoliczności,  w których  złożone 

zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje, 

Nie  zasługują  też  na  uwzględnienie  twierdzenia  drugiego  z  pełnomocników 

Zamawiającego, który podnosił, że w zakresie prac objętych modernizacją wykonywane były 

prace  polegające  de  facto  na  rozbudowie,  co  z  racji  definicji  pojęcia  „budowa”  wypełnia 

wymóg  budowy,  o  którym  mowa  w  treści  warunku.  Stosownie  bowiem  do  definicji  legalnej 

budowy należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, 

a  także  odbudowę,  rozbudowę,  nadbudowę  obiektu  budowlanego.  Pomijając  wzajemną 

sprzeczność  twierdzeń  poszczególnych  pełnomocników  Zamawiającego,  należy  zwrócić 

uwagę,  że  argumentacja  upatrująca  w  zakresie  prac  modernizacyjnych  wykonywanych 

w ramach  realizacji  inwestycji  pn.  „Remont  i  modernizacja  k.  S.  i  podziemi  R.  G.  w  K.”  nie 

może się ostać z następujących powodów: 

1.  gdyby  roboty  te  polegały  na  wykonywaniu  rozbudowy  to  w  decyzji 

Prezydenta Miasta K. o pozwoleniu na budowę nr 1766/05 z dnia 27 października 

2006 r. nie zostałyby nazwane remontem i modernizacją; decyzja o pozwoleniu na 

budowę zostaje wydana przez organ administracji budowlanej właściwy w sprawie, 

korzysta z domniemania legalności (zgodności z prawem) i trudno uznać, że organ 

ją wydający nic potrafi dokonać prawidłowej kwalifikacji zamierzenia budowlanego, 

2.  w złożonej do akt sprawy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego 

w  K.  z  dnia  15  stycznia  2010  r.  nr  20/10  o  umorzeniu  postępowania  w sprawie 

pozwolenia  na  użytkowanie  dla  robót  będących  przedmiotem  decyzji  Prezydenta 

Miasta  K.  z  dnia  27  października  2005  r.  nr  1766/05  o pozwoleniu  na  budowę 

organ 

nadzoru 

budowlanego 

wyraźnie 

wskazał,  

ż

e w zakresie inwestycji pn. „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R.G. w K.” nie 

doszło  do  jakiejkolwiek  rozbudowy  obiektu  budowlanego;  w  uzasadnieniu  ten 

decyzji  organ  nadzoru  napisał,  że „Zgodnie  z  powołanym  orzecznictwem  pojęcie 

„wzniesienia'”  obiektu  nie  jest  tożsame  z  pojęciem  wyremontowanych  i 

zmodernizowanych  pomieszczeń  parteru  istniejącego  budynku  S.  (bez  M.  N.), 

skoro w wyniku tych robót nie została powiększona substancja obiektu przez jego 

odbudowę, nadbudowę lub rozbudowę”. 

Analogiczne  stwierdzenia  znalazły  się  także  w  dwóch  innych  decyzjach 

Powiatowego Inspektora  Nadzoru  Budowlanego  w  K.  o  umorzeniu  postępowania 

w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie (decyzja nr 313/10 z dnia 25 czerwca 

2010 r. oraz decyzja nr 481/10 z dnia 20 września 2010 r.). Także w tych przypadkach organ 

nadzoru budowlanego jednoznacznie wskazywał, że nie dochodziło do rozbudowy obiektu S. 

W  związku  z  powyższym  oświadczenie  Zamawiającego  złożone  na  rozprawie  jest 

twierdzeniem  ponad  osnowę  dokumentu  urzędowego  i  nie  powinno  mieć  znaczenia  przy 

ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. 

Przy  okazji  Odwołujący  zauważył,  że  Powiatowy  Inspektor  Nadzoru  Budowlanego 

w K.  nie  miał  żadnych  wątpliwości,  aby  wydać  pozwolenie  na  użytkowanie  dla  robót 

budowlanych objętych pozwoleniem na budowę nr 2820/08 z dnia 9 grudnia 2008 r. W tym 

zakresie organ nadzoru wydał decyzję nr 485/10 z dnia 23 września 2010 r. 

Analizując  przedmiot  umowy  nr  TI-2/2251/99/2009  zawartej  przez  Z. R.  Z.  Z.  K. 

działający  w  imieniu  (1)  Z.  I.  K.  i  T.  w  K.  oraz  (2)  Z.  B.  K.  w  K.,  zwanej  dalej  „Umową”, 

wynikający  z  harmonogramu  rzeczowo-finansowego  załączonego  do  tej  umowy  widać 

jednoznacznie,  że  nie  obejmował  ona  żadnej  rozbudowy,  a  jedynie  prace  polegające  na 

wykonywaniu  nowych  instalacji  oraz  prac  konserwatorskich  i  wykończeniowych,  przy  czym 

na  same  tylko  prace  konserwatorskie  i wykończeniowe  przypada  ponad  6  mln  zł  wartości 

wynagrodzenia wynikającego z tej umowy. 

Dodatkowo  Odwołujący  podniósł,  że  przywoływana  argumentacja  Zamawiającego 

zdaje  się  nie  dostrzegać,  że  w  omawianym  przypadku  mamy  do  czynienia  z  decyzjami 

wydanymi  dla  odrębnych  obiektów  budowlanych.  Decyzja  Prezydenta  Miasta  K. 

o pozwoleniu  na  budowę  nr  1766/05  z  dnia  27  października  2006  r.  (obejmująca  remont 

i modernizację) dotyczy istniejącego budynku S., zaś decyzja Prezydenta Miasta K. nr 2820 

z  dnia  9  grudnia  2008  r.  dotyczy  nowopowstającego  podziemnego  budynku  muzeum.  Nie 

można w tym przypadku mówić o doświadczeniu zdobytym w ramach budowy, skoro część 

robót  polegała  na  remoncie  sąsiadującego,  ale  innego  obiektu  budowlanego  (w tym 

przypadku budynku S.). 

W  odniesieniu  do  twierdzeń  Zamawiającego  o  udzieleniu  bliżej  niewskazanych 

zamówień  dodatkowych  i  uzupełniających  Odwołujący  stwierdził,  że  Zamawiający  nie 

wskazał  ani  ich  zakresu,  ani  ich  wartości.  Ocenie  w  ramach  postępowania  dowodowego 

podlegać  mogą  jedynie  kopie  umów  na  zamówienia  dodatkowe  złożone  przez 

Przystępującego. 

Dodatkowo, 

z 

ostrożności 

procesowej, 

Odwołujący 

wskazał, 

ż

e ewentualne  zamówienia  uzupełniające,  jeżeli  nawet  były  udzielane  przez  inwestorów 

zadania inwestycyjnego pn. „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R. G. w K.”, nie powinny 

być brane pod uwagę przy określaniu wartości tej budowy. Zamówienia uzupełniające, z racji 

przesłanek ich zastosowania wynikających z art. 67 ust. 1 pkt 6 Pzp (w brzmieniu wówczas 

obowiązującym),  nie  musiały  się  bezpośrednio  wiązać  z  robotami  budowlanymi 

wykonywanymi  w  ramach  zamówienia  podstawowego,  co  powoduje,  że  nie  powinny  być 

doliczane  do  wartości  zamówienia  podstawowego.  Okoliczność  tą  uprawdopodabnia 

informacja  o  wartości  środków  trwałych  wytworzonych  w  ramach  omawianej  inwestycji 

uzyskana  od  Z.  I.  K.  i  T.  w  K.  Zgodnie  z  nią  wartość  tych  środków  trwałych  wynosi 

38.396.786,19 zł. 

Co więcej, analizując umowy na roboty dodatkowe złożone przez Przystępującego na 

rozprawie  widać,  że  tylko  niewielki  zakres  rzeczowy  tych  umów  przypadał  na  wykonanie 

budowy: 

1.  umowa  na  roboty  dodatkowe  z  dnia  15  września  2010  r.  w  części  dotyczącej 

wynagrodzenia w kwocie 1.795.390,72 zł brutto obejmuje zamówienie dodatkowe 

do  prac  remontowych,  a  zatem  nie  może  być  traktowane  jako  wartość  robót 

polegających na budowie; wartość zamówień dodatkowych do prac remontowych 

wynika  z  §  4  ust.  4  lit.  b  ww.  umowy,  który  wskazuje  jako  płatnika  tej  kwoty 

inwestora części remontowo-modernizacyjnej, czyli Z. B. K. w K., 

2.  umowa  na  roboty  dodatkowe  z  dnia  20  kwietnia  2010  r.  w  całości  obejmuje 

zamówienie  dodatkowe  do  prac remontowych,  a  zatem  nie  może  być  traktowane 

jako wartość robót polegających na budowie; wynika to z faktu stroną inwestorską 

tej umowy jest inwestor części remontowo-modernizacyjnej, czyli Z. B. K. w K., 

3.  umowa  dodatkowa  nr  U  TI-2/2251/163/2009  w  całości  obejmuje  zamówienie 

dodatkowe do prac remontowych, a zatem nie może być traktowane jako wartość 

robót  polegających  na  budowie;  wynika  to  z  faktu  stroną  inwestorską  tej  umowy 

jest  inwestor  części  remontowo-modernizacyjnej,  czyli  Z.  B.  K.  w  K.  i  to  on  jest 

płatnikiem wynagrodzenia (§ 6 ww. umowy). 

Nie  jest  także  prawdą  (jak  starał  się  przekonywać  Przystępujący),  że  zakresy  robót 

objęte obydwoma pozwoleniami na budowę w ramach zadania pn.: „Remont i modernizacja 

krakowskich  S.  i  podziemi  R.  G.  w  K.”  tworzyły  jedną  nierozerwalną  całość.  Przeciwko 

takiemu ich ujęciu w pierwszej kolejności przemawia okoliczność, że poszczególne zakresy 

rzeczowe robót ujęte w pozwoleniach na budowę zostały w taki, a nie inny sposób określone 

przez  inwestorów  wnioskujących  o  wydanie  tych  decyzji.  To  nikt  inny,  jak  poszczególni 

inwestorzy  (Z.  I.  K.  i T.  w  K.  oraz  Z.  B.  K.  w  K.)  zawnioskowali  o wykonywanie  robót  na 

poszczególnych  obiektach  (istniejący  budynek  S.  oraz  nowobudowany  budynek 

podziemnego muzeum). 

Postrzeganie  obu  zadań  jako  odrębnych  zamierzeń  budowlanych  będące  udziałem 

inwestorów  (Z.  I.  K.  i  T.  w  K.  oraz  Z. B.  K.  w  K.)  znalazło  również  odzwierciedlenie 

w odrębnych  decyzjach  administracyjnych  o pozwoleniu  na  budowę.  Powyższa  okoliczność 

prawna oznacza, że organy administracji budowlanej traktowały oba zakresy rzeczowe jako 

dwa odmienne co do swojego charakteru zamierzenia budowlane. Zgodnie bowiem z art. 33 

ust. 1 Ustawy pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego. 

Stanowisko podobne do stanowiska organu administracji budowlanej zajął też nadzór 

budowlany  w  powoływanych  powyżej  decyzjach  Powiatowego  Inspektora  Nadzoru 

Budowlanego w K. 

Zakresy rzeczowe prac prowadzonych na podstawie pozwoleń na budowę nr 2820/08 

z dnia 9 grudnia 2008 r. i nr 1766/05 z dnia 27 października 2005 r. niewątpliwie sąsiadowały 

ze sobą, ale nie oznacza to, że oba tworzyły jedną budowę w rozumieniu przepisów Ustawy. 

Remont  (sąsiadującego  z  budową  nowego  budynku  podziemnego  muzeum)  budynku S.  w 

zakresie  potrzebnym  do  stworzenia  wejścia  do  nowobudowanego  budynku  podziemnego 

muzeum  wynikał  z  decyzji  Prezydenta  Miasta  K.  z  dnia  29 września  2008  r.  nr  AU-

2/7331/3427/08  o  warunkach  zabudowy.  Jak  wynika  z  Załącznika  nr  1  do  tej  decyzji,  w 

warunkach  zabudowy  określono  zakaz  wyprowadzania  na  płytę  R. jakichkolwiek  wyjść  (w 

tym  ewakuacyjnych),  co  wymusiło  stworzenie  wejścia  do  nowobudowanego  budynku 

podziemnego poprzez jedną z arkad S. 

Nie  oznacza  to  jednak,  że  w  ten  sposób  doszło  do  rozbudowania  S.  o  nowy 

podziemny  budynek  muzeum.  W  efekcie  prowadzonych  robót  budowlanych  powstał  nowy 

(podziemny) budynek muzeum oraz został poddany remontowi budynek S., tak aby stworzyć 

w nich wejście do nowopowstałego budynku podziemnego muzeum. Z tego właśnie powodu 

organ  administracji  budowlanej  (Prezydent  Miasta  K.)  wydał  nie  jedną,  lecz dwie  decyzje 

administracyjne  o  pozwoleniu  na  budowę.  Był  bowiem  świadomy,  że budowa  nowego 

podziemnego  budynku  muzeum  nie  stanowi  ani  przebudowy,  ani rozbudowy  istniejącego 

budynku S., lecz prowadzi do wzniesienia całkowicie nowego budynku pod płytą R. Był też w 

pełni  świadomy,  że  prace  remontowe  istniejącego  budynku  S.  nie  są  częścią  budowy 

nowego podziemnego budynku muzeum. 

Podkreślenia  wymaga,  że  pomimo  sąsiedztwa  zakresów  decyzji  administracyjnych 

o udzieleniu  pozwolenia  na  budowę  dla  remontu  S.  i  dla  budowy  nowego  muzeum 

podziemnego  oba  budynki  (tj.  istniejący  budynek  S.  i  nowopowstający  budynek  muzeum) 

były  i  są  całkowicie  odrębne  strukturalnie  i  konstrukcyjnie.  Odrębność  tą  akcentuje 

przywoływana  już  decyzja  decyzji  Prezydenta  Miasta  K.  z  dnia  29  września  2008  r.  nr AU-

2/7331/3427/08  o  warunkach  zabudowy.  W  Załączniku  nr  1  do  tej  decyzji  ustanawia  się 

bowiem wymóg nienaruszalności budynku S. 

Z  powyższych  względów  bez  większego  znaczenia  pozostaje  złożenie  przez 

Przystępującego  decyzji  Prezydenta  Miasta  K.  z  dnia  10  października  2010  r.  nr 1771/06 

w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę nr 1766/05 z dnia 27 października 2006 r. 

Z decyzji tej nie wynika, aby roboty będące jej przedmiotem traktować jako całość z robotami 

będącymi przedmiotem decyzji nr 2820/08 z dnia 9 grudnia 2008 r. 

Co  więcej,  odrębności  zakresów  obu  zamierzeń  inwestycyjnych  był  świadomy  M.D. 

jako kierownik  budowy.  Składając  do  właściwego  organu  dokumentację powykonawczą  dla 

zadania  „Budowo  podziemnych  pomieszczeń  sanitarno-technicznych  oraz  ekspozycji 

muzealnej  pod  płytą  R.  G.  wraz  z  infrastrukturą  techniczną”  złożył  dokumentację  jedynie  w 

zakresie  rzeczowym  objętym  przedmiotem  decyzji  o  pozwoleniu  na  budowę  nr 2820/08  z 

dnia  9  grudnia  2008  r.  Skoro  roboty  objęte  zakresem  obu  pozwoleń  na  budowę  stanowiły 

(rzekomo)  jedno  zamierzenie  budowlane,  to  dlaczego  kierownik  budowy  nie  opracował 

dokumentacji powykonawczej dla zakresu rzeczowego ujętego w decyzji budowę nr 1766/05 

z dnia 27 października 2006 r. 

W 

zakresie 

doświadczenia 

M.D. 

zdobytego 

przy 

realizacji 

inwestycji 

„Przebudowa budynków  n.  s.  R.  w  W.”  Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że nie  ma  racji 

Zamawiający twierdząc, jakoby decyzja D. U. G. do B. K. U. E. (dalej: „Dyrektora UG”) nr 24 

z dnia 15 lipca 2009 r. o pozwoleniu na budowę nie dotyczyła przebudowy tego budynku, a 

jedynie  urządzeń  technicznych.  W  tym  miejscu  trzeba  zwrócić  uwagę,  że  przedmiotowa 

decyzja (poza powołaniem się na przepisy Ustawy), jako podstawę prawną swojego wydania 

wskazuje  również  art.  57  obowiązującej  wówczas  ustawy  z  dnia  4  lutego  1994  r.  – 

Prawo geologiczne  i górnicze  (Dz.U.2005.228.1947  j.t.  ze  zm.),  zwanej  dalej  „Pgg”. 

Przepis ten  stanowił,  że  do  projektowania,  budowy,  utrzymania  i  rozbiórki  obiektów 

budowlanych zakładu górniczego stosuje się przepisy prawa budowlanego, chyba że ustawa 

stanowi inaczej. Z kolei art. 57 ust. 2 tej ustawy  stanowił,  że  w odniesieniu do działalności, 

o której 

mowa 

w 

art. 

ust. 

Pgg, 

zadania 

z 

zakresu 

administracji  

architektoniczno-budowlanej  i  nadzoru  budowlanego  określone  w  przepisach  prawa 

budowlanego wykonują właściwe organy nadzoru górniczego. 

Z  powyższego  wynika,  że  ww.  decyzja  dotyczy  budynku  nadszybia,  a  nie  urządzeń 

technicznych i została  wydana przez organ właściwy  w sprawie, gdyż przepis art. 57 ust. 2 

Pgg,  jako  przepis  szczególny  do  Ustawy,  uchylał  w  tym  zakresie  właściwość  starosty  do 

wydania pozwolenia na budowę. 

Z  tego  też  powodu  bez  znaczenia  dla  sprawy  jest  decyzja  Starosty  Wielickiego 

nr 827/2009  z  dnia  11  sierpnia  2009  r.  złożona  przez  Przystępującego.  Z  bardzo  dużym 

prawdopodobieństwem  decyzja  ta  dotyczy  jakichś  obiektów  budowlanych  znajdujących  się 

w sąsiedztwie  nadszybia,  ale  nie  samego  nadszybia,  gdyż  w  tym  zakresie  pozwolenie  na 

budowę wydał Dyrektor UG kwalifikując ten obiekt do kategorii XVIII z załącznika do Ustawy 

(czyli do obiektów przemysłowych). 

Nie  jest  też  tak,  jakoby  decyzja  D.  U.  G.  stanowiła  stanowisko  wydane  w  toku 

postępowania  administracyjnego  w  przedmiocie  udzielenia  pozwolenia  na  budowę 

prowadzonego  przez  Starostę  W.  W  istocie,  stosownie  do  postanowień  art. art.  106  §  1 

K.p.a.,  jeżeli  przepis  prawa  uzależnia  wydanie  decyzji  od  zajęcia  stanowiska  przez  inny 

organ (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie), decyzję wydaje 

się po zajęciu stanowiska przez ten organ. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 

106 § 5 K.p.a. zajęcie stanowiska przez ten organ następuje w drodze postanowienia, a nie 

decyzji.  

Na  marginesie  Odwołujący  zasygnalizował,  że  decyzja  Starosty  W.  rzeczywiście 

nawiązuje  do  pisma  Dyrektora  UG  z  tej  samej  daty  co  decyzja,  ale  o  innej  sygnaturze  niż 

sygnatura decyzji. 

W  świetle  powyższego  nie  może  być  wątpliwości,  że  obiekt  wskazany 

w doświadczeniu  M.D.  nie  może  być  zakwalifikowany  do  grupy  1262  PKOB. 

Czterocyfrowa klasa  1262  PKOB  „Budynki  muzeów  i  bibliotek”  obejmuje  muzea, 

galerie sztuki, biblioteki i centra informacyjne oraz budynki archiwów. 

Bez  znaczenia  dla  rozstrzygnięcia  sprawy  jest  to,  że  w  przebudowanym  n.  s.  R. 

umieszczone zostały muzealia i fragmenty wystawy, jako że okoliczność ta nie wpisuje się w 

opis kryterium oceny ofert. 

Poza 

sporem 

jest 

fakt, 

ż

e 

omawiane 

nadszybie 

nie 

jest 

obiektem, 

którego podstawowym  i  głównym  przeznaczeniem  jest  przechowywanie  materiałów 

archiwalnych.  Jak  wykazano  to  powyżej  nie  jest  też  obiektem  z  grupy  1262  PKOB. 

Jego ewentualne uznanie w procesie punktacji ofert musiałoby więc się wiązać  z uznaniem 

go  za  obiekt  budowlany  (budynek),  którego  podstawowym  i  głównym  przeznaczeniem  jest 

przechowywanie  obiektów  stanowiących  dziedzictwo  kulturowe.  Tymczasem  podstawowym 

i głównym przeznaczeniem tego obiektu była funkcja obsługi szybu górniczego kopalni soli. 

Został on jedynie przystosowany do eksponowania w nim muzealiów, ale nie funkcja ta nie 

była  jego  przeznaczeniem  głównym  i  podstawowym.  Powstał  on  jako  część  zakładu 

górniczego i z racji charakteru M. Ż. S. został przystosowany (i to jedynie w pewnej części) 

do eksponowania obiektów muzealnych. Tymczasem Zamawiający  w treści SIWZ wyraźnie 

wskazał,  że  chodzi  doświadczenie  w  przebudowie  takiego  obiektu,  którego podstawowym  i 

głównym  przeznaczeniem  jest  przechowywanie  obiektów  stanowiących  dziedzictwo 

kulturowe.  Musiał  to  być  zatem  taki  budynek,  który  powstał  właśnie  w  tym  celu,  a 

przechowywanie obiektów dziedzictwa kulturowego stanowi jego od początku przyjęty cel. 

Gdyby  teraz  przyjąć  stanowisko  prezentowane  przez  Przystępującego  to  de  facto 

każdy budynek spełniałby wymóg obiektu, którego podstawowym i głównym przeznaczeniem 

jest  przechowywanie  obiektów  stanowiących  dziedzictwo  kulturowe  tylko  przez  fakt 

następczego  umieszczenia  w  nim  ekspozycji  muzealiów  (np.  obiekt  sakralny,  budynek 

fortyfikacji, 

budynek  lokomotywowni, 

dawny 

szpital, 

czy 

też 

hala 

fabryczna). 

Takie stanowisko  pomija  jednakże  fakt,  iż  Zamawiającemu  ewidentnie  chodziło  o  budynek, 

dla  którego  przechowywanie  obiektów  stanowiących  dziedzictwo  kulturowe  stanowiło 

podstawowe  i  główne  przeznaczenie.  Tym  samym  był  to  widomy  znak,  że  Zamawiający 

eliminuje  z  tego  zakresu  obiekty  wybudowane  pierwotnie  z  innym  przeznaczeniem,  a  które 

jedynie zostały przystosowane do przechowywania muzealiów. Wyraźnie bowiem zaznaczył 

Zamawiający, że chodzi mu o oznaczone przeznaczenie budynku, które określił jako główne 

i podstawowe. 

Na  marginesie  zauważyć  należy,  że  nawet  w  aktualnym  stanic  rzeczy  głównym 

i podstawowym  przeznaczeniem  n.  s.  R.  nie  jest  przechowywanie  obiektów  stanowiących 

dziedzictwo  kulturowe.  Jak  wynika  zarówno  z  dokumentów  przedstawionych  przez 

Odwołującego, jak i przez Przystępującego, obiekt ten stanowi część trasy turystycznej M. Ż. 

S.,  a  zatem  pełni  rolę  komunikacyjną,  jedynie  obok  której  występuje  pewna  funkcja 

ekspozycyjna. 

Jako  budynków,  których  podstawowym  i  głównym  przeznaczeniem  jest 

przechowywanie  obiektów  stanowiących  dziedzictwo  kulturowe  nie  można  też  traktować 

budynków, do których odnosi się decyzja Starosty W. nr 827/2009 z dnia 11 sierpnia 2009 r. 

złożona  na  ostatniej  rozprawie  przez  Przystępującego.  W  sentencji  ten  decyzji  wskazano 

bowiem, że udziela się pozwolenia na przebudowę budynków z przeznaczeniem dla obsługi 

turystów. Przeznaczeniem tych obiektów (a do tego podstawowym i głównym) nie jest zatem 

przechowywanie  obiektów  stanowiących  dziedzictwo  kulturowe.  Rolę  tego  przeznaczenia 

określił  organ  administracji  budowlanej  i  aktualne  twierdzenia  Przystępującego  o  innym 

podstawowym i głównym przeznaczeniu tych budynków jest próbą przeprowadzenia dowodu 

z  zeznań  uczestnika  postępowania  ponad  osnowę  dokumentu  urzędowego  jakim  jest 

decyzja administracyjna. 

Nie  ulega  przy  tym  wątpliwości,  że  Przystępujący  oświadczy  Zamawiającemu 

w JEDZ,  że  budynek  n.  s.  R.  jest  budynkiem  z  grupy  1262  PKOB,  co  jest  informację 

nieprawdziwą. 

Do  postępowania  odwoławczego,  po  stronie  Zamawiającego,  przystąpienie  zgłosił 

Wykonawca  S  (dalej  również  „Przystępujący”),  wnosząc  o  oddalenie  odwołania.  Izba, 

wobec spełniania  przez  ww.  przesłanek  z  art.  185  ust.  2  Pzp,  dopuściła  go  do  udziału 

w postępowaniu odwoławczym w charakterze przystępującego po stronie Zamawiającego. 

W  piśmie  procesowym  z  22  marca  2017  r.  Przystępujący  uzasadnił  wniosek 

o oddalenie odwołania w następujący sposób. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  niespełniania  warunku  udziału  w  Postępowaniu 

Wykonawca S podniósł, że zadanie pn. „Remont i modernizacja k. s. i podziemi R. G. w K.” 

stanowiło przedmiot jednego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, zgodnie z 

treścią  ogłoszenia  z  dnia  8  stycznia  2009  r,  które  nie  przewidywało  możliwości  składania 

ofert  częściowych.  Stwierdził  również,  że  niezgodne  z  rzeczywistym  stanem  rzeczy  są 

twierdzenia  Odwołującego,  jakoby  realizacja  robót  będących  elementem  ww.  budowy 

nastąpiła  w  ramach  dwóch  odrębnych  umów  o roboty  budowlane,  a  w  każdej  z  nich  po 

stronie  inwestora  występował  inny  podmiot.  Podkreślił,  że  przedmiotowe  zadanie  było 

realizowane  na  podstawie  Umowy.  W  trakcie  realizacji  zamówienia  zlecone  zostały  roboty 

dodatkowe  i  uzupełniające  konieczne  do  wykonania  budowy  i  osiągnięcia  zamierzonego 

celu. Wartość brutto wykonanych robót budowlanych w ramach budowy – z uwzględnieniem 

wartości umowy podstawowej oraz umów o roboty dodatkowe i uzupełniające – przekroczyła 

wymagane  przez  Zamawiającego  40.000.000,00  zł,  co  jednoznacznie  wynika  z  umowy 

podstawowej, umów o roboty dodatkowe i uzupełniające oraz ich zestawienia.  

Osobą  pełniącą  funkcję  kierownika  budowy  przez  cały  okres  realizacji  zadania  był 

M.D..  Po  stronie  Inwestora  w  Umowie  występowały  co  prawda  dwa  podmioty,  

tj.  Z.  I.  K.  i  T.  w  K.  oraz  Z.  B.  K.  w  K.,  ale  wyłącznie  z  uwagi  na  sposób  finansowania 

przedmiotowej  budowy.  Zabieg  redakcyjny  polegający  na  opisie  zadania  przez  wskazanie 

wyszczególnionych  elementów  robót  służył  tylko  i  wyłącznie  rozdzieleniu  płatności  za  te 

elementy zgodnie z § 6 ust. 1 ww. umowy, natomiast budowa była jedna, co wynika wprost 

z § 1 ust. 1, który stanowi że wykonawca zobowiązuje się wykonać zadanie, nie zaś zadania. 

Niewątpliwie w ramach tej budowy doszło do zwiększenia kubatury oraz powierzchni 

budynku S., co przesądza o tym, że była to rozbudowa, a więc budowa w rozumieniu art. 3 

pkt.  6  Ustawy  oraz  Rozdziału  3  pkt.  1.1.3  ppkt  1)  lit.  d)  SIWZ.  Ponadto,  elementy  robót 

wykonywanych w ramach obu pozwoleń na budowę były nierozerwalnie  ze sobą związane, 

wzajemnie się uzupełniały i były wykonywane równolegle, o czym w szczególności świadczą 

wspólne dokumenty. 

Przede  wszystkim  należy  zwrócić  szczególną  uwagę  na  dokumenty  świadomie 

załączone  do  Umowy  przez  strony,  tj.  m.in.  (1)  dokumentację  projektową,  o  której  mowa  

w § 2 ust. 1 lit. a i b, (2) harmonogram rzeczowo-finansowy prac i plan BIOZ oraz (3) projekt 

organizacji placu budowy, o którym mowa w §2 ust. c). 

(1)  Dokumentacja projektowa 

Z  dokumentacji  projektowej  kluczowych  z  punktu  widzenia  prawidłowego 

funkcjonowania obiektu budowlanego instalacji jednoznacznie wynika, że projekt obejmował 

łącznie  zarówno  zakres określony  w  §  1  ust.  1a  Umowy  tj.  „Remont  i  modernizację  k.  S.  – 

części  gminna  parteru  i  piwnic”,  jak  również  zakres  określonym  w §1  ust.  1b  Umowy,  tj. 

„Budowa podziemnych pomieszczeń sanitarno-higienicznych oraz ekspozycji muzealnej pod 

płytą  R.  G.  wraz  z  infrastrukturą  techniczną  (wewnętrzne  instalacje  wodno-kanalizacyjna, 

elektryczna,  wentylacja  mechaniczna  i klimatyzacja,  słaboprądowa,  gazowa,  centralnego 

ogrzewania,  wraz  z  przyłączem  gazu”.  Przedmiotem  prac  było  jedno  kompletne  i 

nierozerwalnie  zadanie  opisane  w  §1  ust.  1,  tj. „Remont  i  modernizacja  k.  S.  i  podziemi  R. 

G.”. 

Wykonawca S wskazał na przykładowe nazwy projektów: 

1.  projekt  instalacji  wodno-kanalizacyjnej  wchodzący  w  skład  dokumentacji 

technicznej  projektowej  o  której  mowa  w  §  1  ust.  1a  Umowy  dotyczy  całego 

zakresu inwestycji, której dotyczą pozwolenia na budowę o nr 1766/05 i 2820/08. 

Wspomniana  dokumentacja  projektowa  precyzuje  zakres  opracowania  w  pkt  3 

opisu technicznego w następujący sposób:  

„Projektowana inwestycja zawarta w niniejszej dokumentacji obejmuje: 

−  rozwiązanie  instalacji  wodno-kanalizacyjnej  dla  rozbudowy  i  modernizacji 

podziemia  S.  i  otoczenia  fontanny  na  R.  G.  (przygotowanie instalacji  do 

ekspozycji muzealnej), 

−  przeniesienie wodomierzy do projektowanych studzienek wodomierzowych, 

−  rozbudowę  wewnętrznej  instalacji  wodociągowej  dla  przestrzeni  podziemnych 

wraz z siecią hydrantów, 

−  przepompownie,  które  będą  tłoczyć  ścieki  z  dolnych  partii  budynku  do  sieci 

miejskiej.”, 

2.  projekt  instalacji  centralnego  ogrzewania  wchodzący  w  skład  dokumentacji 

technicznej  projektowej  o  której  mowa  w  §1  ust.  1a  Umowy  dotyczy  całego 

zakresu inwestycji, której dotyczą pozwolenia na budowę o nr 1766/05 i 2820/08. 

Wspomniana  dokumentacja  projektowa  precyzuje  zakres  opracowania  w  pkt  1.3 

opisu technicznego w następujący sposób: 

„Projekt obejmuje: instalację co. projektowanych sanitariatów, zmianę instalacji co. 

w pom. Kupców, podłączenie nagrzewnic wentylacyjnych N1,N2 i N3 w centralach 

wentylacyjnych oraz doprowadzenie ciepła do: węzła cieplnego, i do węzłów M. N., 

Z.B.K, Z.D.I.T, Sanitariatów publicznych i do wyjścia korytarza do Ratusza”. 

Zarówno  pomieszczenia  projektowanych  sanitariatów  jak  i  pomieszczenie 

z centralami  wentylacyjnymi  oraz  samo  pomieszczenie  węzła  MPEC  znajduje  się 

w  części  objętej  decyzją  Pozwolenia  na  budowę  2820/08,  natomiast  całość 

instalacji obsługuje obydwie części, 

3.  projekt  wewnętrznej  instalacji  gazowej  wchodzący  w  skład  dokumentacji 

technicznej  projektowej  o  której  mowa  w  §1  ust.  1a  Umowy  dotyczy  całego 

zakresu inwestycji, której dotyczą pozwolenia na budowę o nr 1766/05 i 2820/08. 

W  ramach  Nadzoru  Autorskiego  dla  Remontu  i  modernizacji  K.  S.  w  dniu  27 

października  2009  r.  została  wydana  karta  nadzoru  autorskiego  nr  27,  z  treści 

której wynika, że prace należy wykonać zgodnie z opracowanym projektem, której 

przedmiotem  jest:  „Adaptacja  podziemnych  kubatur  pod  płytą  R.  G.  wraz  z 

infrastrukturą techniczną, uwzględniającą zakres badań archeologicznych”, 

4.  projekt  wewnętrznej  instalacji  wentylacji  i  klimatyzacji  wchodzący  w  skład 

dokumentacji technicznej projektowej o której mowa w §1 ust. 1a Umowy dotyczy 

całego  zakresu  inwestycji,  której  dotyczą  pozwolenia  na  budowę  o  nr  1766/05 

i 2820/08.  Wspomniana  dokumentacja  projektowa  precyzuje  zakres  i  przedmiot 

opracowania w ppk 1.1 opisu technicznego w następujący sposób: 

„Przedmiotem  niniejszego  opracowania  jest  projekt  wykonawczy  instalacji 

wentylacji  i  klimatyzacji  dla  pomieszczeń  muzeum  podziemnego  R.  G.  i  S.  – 

ciągów kramów w K. zlokalizowanych na poziomie 0.00.”. 

Z  powyższego  oraz  wykazu  rysunków  w  punkcie  4  Spisu  Zawartości  Projektu 

wynika wprost, że centrale wentylacyjne znajdujące się w części kubatur pod płytą 

R. G., obsługują wszystkie pomieszczenia muzeum podziemnego (zarówno część 

bezpośrednio  pod  budynkiem  S.  oraz  w  części  kubatur  podziemnych  pod  R.G.) 

oraz doprowadzają powietrze do kramów znajdujących się na parterze obiektu, 

5.  projekt wewnętrznych instalacji słaboprądowych wchodzący w skład dokumentacji 

technicznej  projektowej  o  której  mowa  w  §1  ust.  1a  Umowy  dotyczy  całego 

zakresu inwestycji, której dotyczą pozwolenia na budowę o nr 1766/05 i 2820/08. 

Wspomniana dokumentacja projektowa precyzuje zakres i przedmiot opracowania 

w pkt 1.1 opisu technicznego w następujący sposób:  

„Przedmiotem 

niniejszego 

opracowania 

jest 

projekt 

wykonawczy 

instalacji słaboprądowych, dla podziemnych kubatur pod płytą R. G. i pomieszczeń 

S. (bez M. N.) w K.”. 

W  pkt  1.2  doprecyzowano  również,  że  pomieszczenia  objęte  opracowaniem 

obejmują część I piętra, parter oraz pomieszczenia piwnic w poziomie -1 oraz -2. 

(2)  Harmonogram finansowo-rzeczowy 

Zdaniem  Przystępującego  nie  bez  znaczenia  pozostaje  fakt,  że  roboty  budowlane 

zostały  zaplanowane  w  harmonogramie  rzeczowo-finansowym  przez  wykonawcę, 

(potwierdzonym  jako  załącznik  do  Umowy  przez  Zamawiającego)  w  taki  sposób, 

ż

e wykonywane  były  równocześnie  lub  w  zależności  od  technologii  prowadzenia  robót 

wzajemnie się uzupełniały bez względu na to czy dotyczą one zakresu o którym mowa w §1 

ust. 1a czy w ust. 1b Umowy.  

(3)  Projekt organizacji placu budowy 

Zupełnie  niezależnie,  na  potwierdzenie  że  w  tym  konkretnym  przypadku  mamy  do 

czynienia z jedną budową świadczy również, fakt załączenia do Umowy razem z pozostałymi 

dokumentami,  o  których  mowa  w  §  2  ust.  1  projektu  organizacji  placu  budowy. 

Dokument został  opracowany  na  zlecenie  jednego  z  zamawiających  na  ok.  pół  roku  przed 

ogłoszeniem o zamówieniu. Jak można przeczytać w dokumencie:  

„Przedmiotem opracowania jest projekt organizacji robót i zagospodarowania placu budowy 

dla  remontu  i  modernizacji  pomieszczeń  budynku  S.  (bez  M.  N.)  i budowy  podziemnych 

pomieszczeń  sanitarno-technicznych  oraz  ekspozycji  muzealnej  pod  płytą  R.  G.  wraz  z 

infrastrukturą  techniczną  w  K.,  co  stanowi  II  etap  remontu  całych  S.  Projekt  uwzględnia 

wymogi  Rozporządzenia  Ministra Infrastruktury  z  dnia  27.08.2002  r.  (Dz.  U.  nr  151/2002, 

poz. 1256) dotyczące planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.”.  

Do  głównego  dokumentu  został  opracowany  również  załącznik  graficzny 

przedstawiający  usytuowanie  planowanego  przez  Zamawiającego  ogrodzenia  w  ramach 

jednego  placu  budowy  oraz  lokalizacje  jednego  zaplecza  dla  całego  zadania. 

Organizacja robót  zaplanowana  jest  zarówno  dla  przyziemia  oraz  piwnic,  jak  również 

podziemnych kubatur pod płytą R. G. 

Innym  dowodem  świadczącym  o  tym  że  Zamawiający  planował  zrealizować  prace 

w ramach  jednej  budowy  stanowi  wydana  na  jego  wniosek  decyzja  o  ustaleniu  warunków 

zabudowy  nr  AU-2/7331/3427/08  z  dnia  25  września  2008  r.,  na  podstawie  której 

Zamawiający  uzyskał  decyzje  o  pozwoleniu  na  budowę  2820/08. W  treści  wyników  analizy 

urbanistyczno-architektonicznej możemy przeczytać (str.2):  

„Przyszłe muzeum powinno obejmować całą istniejącą kubaturę podziemną pod płytą R G., z 

wyłączeniem  podziemi  ratusza,  dostępne  pomieszczenia  Wagi Wielkiej,  cały zachodni  trakt 

K. B. oraz obszar odkryć archeologicznych w „krzyżu” K., także cały zespół piwnic północnej 

części S. z przyległymi korytarzami, połączono nowo wykonywanymi przejściami w „krzyżu” 

S. i pod północną częścią budynku.”. 

Decyzję  uzupełnia  w  formie  załącznika  nr  2  część  graficzna,  która  pokazuje 

linie rozgraniczające  teren  inwestycji  kubaturowej.  Na  opracowaniu  wyraźnie  widać, 

ż

e decyzja obejmuje swoim zakresem cały zakres robót budowlanych wynikający z obydwu 

powołanych powyżej pozwoleń na budowę. 

W ocenie Wykonawcy S dokumentem ostatecznie przesądzającym o nierozerwalnym 

charakterze robót budowlanych prowadzonych w oparciu o dwa pozwolenia na budowę jest 

protokół 

ustaleń 

z 

czynności 

kontrolno-rozpoznawczych 

z 

zakresu 

ochrony 

przeciwpożarowej  przeprowadzonych  przez  Komendę  Miejską  Państwowej  Straży  Pożarnej 

w K. w „Ekspozycji muzealnej pod płytą R. G. oraz piwnicach pod główną halą S. – R. G. w 

K.”.  Zakresem  czynności  kontrolno-rozpoznawczych  była  ocena  zgodności  wykonania 

obiektu  budowlanego  z projektem  budowlanym.  Z  treści  wynika  jednoznacznie,  że  odbiór 

dotyczył  zarówno  robót  budowlanych  w  piwnicach  S.  (objętych  pozwoleniem  nr  1766/05) 

oraz tych prowadzonych w zakresie części rozbudowanej (pozwolenie nr 2820/08). 

Powyższe  zostało  jednoznacznie  stwierdzone  w  akapicie  protokołu  kontroli 

dotyczącym  podziału  obiektu  na  strefy  pożarowe.  Protokół  wymienia  8  stref  pożarowych 

(od S1 do S8), które obejmują cały zakres zadania objęty Umową i pozwoleniami na budowę 

przedłożonymi  zarówno  przez  Odwołującego  jak  i  Przystępującego  podczas  rozprawy. 

Przyczyną  takiego  właśnie  stanu  rzeczy  jest  fakt,  że  w  tak  podstawowej  kwestii  jaką  jest 

ochrona obiektu budowlanego przed pożarem inwestycja pn. „Remont i modernizacja k. S. i 

podziemi R. G.” może być traktowana tylko i wyłącznie jako budowa jednej nierozerwalnej i 

wzajemnie od siebie zależnej całości. 

Przystępujący wskazał również, że zakresy wyszczególnione w § 1 ust. 1 Umowy nie 

mogą  funkcjonować  samodzielnie  z  uwagi  na  jedno  wejście,  wspólne  klatki  schodowe  czy 

windę, a także pomieszczenia techniczne np. stacja trafo, wymiennikownia ciepła. 

Chybionym  jest  argument  odnoszący  się  do  dwóch  pozwoleń  na  budowę. 

W szczególności  na  uwagę  zasługuje  fakt,  że  podejmowanie  decyzji  co  do  kształtu  całego 

zamierzenia  budowlanego  (w  tym  muzeum  i  ekspozycji)  było  procesem  długotrwałym, 

na który  wpływ  miały  zmieniające  się  warunki  związane  z  pracami  archeologicznymi. 

Niezwykle  istotnym  do  oceny  całości  przedmiotowego  zamierzenia  inwestycyjnego  jest fakt 

jego  lokalizacji  w  miejscu  podziemi  S.  i  R.  w  K.,  który  stanowi  zabytek  o najwyższej 

kulturowej wartości w skali nie tylko krajowej ale również światowej, wpisany wraz z całym S. 

M. w K. na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Po uzyskaniu pierwszego pozwolenia na 

budowę  dokonano  dalszych  odkryć  archeologicznych  i  podjęto  decyzję  o  rozszerzeniu 

zakresu budowy. Ponadto fakt uzyskania dla jednej budowy  więcej niż jednego pozwolenia 

na  budowę  jest  często  spotykaną  praktyką  organów  architektoniczno-budowlanych  oraz 

zamawiających. 

Wykonawca  S  zasygnalizował,  że  omawiana  powyżej  okoliczność  nie  została  przez 

Odwołującego  wskazana  w  skonstruowanej  przez  niego  podstawie  faktycznej  zarzutu. 

Stosownie  do  brzmienia  z  art.  192  ust.  7  Pzp  zarzut  wymaga  konkretyzacji  zarówno  na 

płaszczyźnie  faktycznej  i  prawnej  (w  odwołaniu)  i  podlega  rozpoznaniu  tylko  w  tych 

granicach. 

Zdaniem Przystępującego nie jest uprawnionym odnoszenie się przez Odwołującego 

we wszystkich aspektach postawionego przez Zamawiającego warunku udziału określonego 

w SIWZ wyłącznie do przepisów Ustawy, skoro Zamawiający wprost wskazał, że jedynie dwa 

pojęcia  użyte  przez  niego  w  SIWZ  należy  interpretować  zgodnie  z  definicjami  zawartymi 

w Ustawie,  tj.  pojęcia  „budowa”  oraz  „przebudowa”.  Z  punktu  widzenia  warunku 

postawionego przez Zamawiającego istotnym jest wykazanie doświadczenia osoby pełniącej 

funkcję kierownika budowy na zadaniu o określonej skali przedsięwzięcia, czemu dał wyraz 

konstruując warunek co do powierzchni użytkowej budynku lub wartości brutto wykonanych 

robót budowlanych, co zostało przez Wykonawcę S potwierdzone. 

Na  uwagę  zasługuje  również,  że  Zamawiający  ukształtował  warunek  odnoszący  się 

do  zdolności  technicznej  lub  zawodowej  w  zakresie  potencjału  osób  skierowanych  przez 

wykonawcę do realizacji zamówienia w sposób odmienny od warunku w zakresie zdolności 

technicznej lub zawodowej w zakresie doświadczenia wykonawcy. W Rozdziale 3, pkt. 1.1.2 

ppkt  1  SIWZ  Zamawiający  uczynił  zastrzeżenie,  wedle  którego  w  przypadku  rozbudowy, 

nadbudowy,  czy  odbudowy  istniejącego  obiektu,  powierzchnia  użytkowa  części  powstałej 

w wyniku  rozbudowy,  nadbudowy  i  odbudowy  nie  może  być  mniejsza  niż  7  000  m

  lub 

wartość  brutto  wykonanych  robót  nie  może  być  mniejsza  niż  40.000.000,00  zł.  W  zakresie 

potencjału  osób  skierowanych  przez  wykonawcę  do  realizacji  zamówienia  Zamawiający 

takiego zastrzeżenia nie uczynił. 

Na  marginesie  Wykonawca  S  zauważył,  że  wszyscy  pozostali  profesjonalni 

wykonawcy,  za  wyjątkiem  jedynie  Odwołującego,  a  to:  M.  E.  oraz  E.,  na potwierdzenie 

spełnienia warunku określonego w Rozdziale 3 pkt 1.1.3 SIWZ, wskazali dokładnie tą samą 

realizację, a na pytanie Zamawiającego potwierdzili, że inwestycja ta polegała na „budowie” 

w rozumieniu Ustawy.  

Z ostrożności, w kontekście stanowiska Odwołującego dotyczącego braku możliwości 

wezwania  Przystępującego  do  uzupełnienia  dokumentu  JEDZ  w  przypadku  ponownego 

badania i oceny ofert przez Zamawiającego, Przystępujący oświadczył, że żadna z norm Pzp 

nie  zakazuje  ponownego  wezwania  do  złożenia  dokumentów  składanych  na  potwierdzenie 

spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu.  Dokument  JEDZ  obejmuje  oświadczenia 

dotyczące  m.in.  wszelkich  kwestii  związanych  z  niepodleganiem  wykluczeniu  oraz 

spełnieniem  warunków  udziału  w  Postępowaniu.  Z  tej  przyczyny  nie  jest  możliwy  do 

przyjęcia  pogląd,  że  uzupełnienie/poprawienie  tego  dokumentu  w  jednym  aspekcie,  

np. w odniesieniu do jednego z warunków udziału w postępowaniu, wyklucza takie działania 

w  odniesieniu  do  innych  kwestii.  Dokument  JEDZ  złożony  w  wyniku  wezwania 

Zamawiającego  dotyczył  wyłącznie  warunku  w  udziału  Postępowaniu  określonego 

w Rozdziale  3  pkt.  1.1.3  ppkt  4  SIWZ,  dlatego  też  jedynie  w  tym  zakresie  dokument  JEDZ 

nie mógłby podlegać uzupełnieniu bądź poprawieniu. 

Nie  sposób  zgodzić  się  również  ze  stanowiskiem  Odwołującego,  jakoby  inwestycja 

polegająca na „Przebudowie budynków n. s. R. w W.” wskazana przez Przystępującego jako 

doświadczenie M.D. punktowane w ramach kryterium oceny ofert „Doświadczenie członków 

podstawowego zespołu” nie spełniła kryterium opisanego w Rozdziale 7 pkt 7.2.2 ppkt 1 lit. a 

pkt 1) SIWZ.  

Przystępujący  podał,  że  określił  rodzaj  ww.  budynku  zarówno  jako  miejsce 

przechowywania dziedzictwa kulturowego, jak i budynek z grupy 1262 zgodnie z klasyfikacja 

PKOB. 

N.  S.  R.  z  całą  pewnością  należy  do  budynków  z  grupy  1262  PKOB  jako  budynek 

muzeum.  Wskazuje  na  to  decyzja  nr  827/2009  z  dnia  11  sierpnia  2009  r.  zatwierdzająca 

projekt budowlany i wydająca pozwolenia na przebudowę budynków n. R. K. S. „W.”, w której 

Starosta W. dokonał klasyfikacji budynku według kategorii obiektów budowlanych zgodnie z 

załącznikiem do Ustawy określając, że budynek ten należy do kategorii IX oraz precyzując, 

ż

e jest to budynek muzeum. Złożona przez Odwołującego decyzja nr 24 z dnia 15 lipca 2009 

r.  wydana  przez  Dyrektora  UG  stanowi  jedynie  załącznik  do  decyzji  nr  827/2009, 

jako szczególne  uzgodnienie,  o  którym  mowa  w  Ustawie.  Konieczność  jego  uzyskania 

wynika  z  położenia  szybu  górniczego  w  budynku  n.  S.  R.  Przedmiotem zainteresowania 

Dyrektora  UG  był  ów  szyb,  nie  zaś  całe  zamierzenie  inwestycyjne.  Skoro  decyzja  nr  24 

została  wydana  wcześniej,  a  także  stanowi  jedynie  uzgodnienie  do  decyzji  pozwolenia  na 

budowę  827/2009,  należy  przyznać  prymat  i  wiążący  charakter  decyzji  pozwolenia  na 

budowę  wydanej  przez  Starostę  W.,  do  którego  podstawowych  obowiązków  w  zakresie 

wydawania decyzji i postanowień należy udzielanie pozwoleń na budowę wraz z określeniem 

kategorii obiektów budowlanych. Starosta W. dokonał prawidłowej i zgodnej z powszechnie 

obowiązującymi  przepisami  prawa  klasyfikacji  budynku  n.  S.  R.  jako  budynku  muzeum  w 

kategorii IX rozważając treść owego uzgodnienia i dokonując własnej analizy w tym zakresie. 

W  kontekście  powyższego  Wykonawca  S  podkreślił,  że  nie  sposób  zarzucić  mu 

przedstawienia  informacji  wprowadzających  w  błąd  zamawiającego.  M.D.,  jako  kierownik 

budowy przy realizacji inwestycji „Przebudowa budynków n. s. R. w W.”, oczywiście zapoznał 

się  z  dokumentacją  projektową  oraz  decyzją  nr  827/2009  z  dnia  11  sierpnia  2009  r. 

zatwierdzającą projekt budowlany i wydającą pozwolenie na przebudowę budynków n. R. K. 

S.  „W.”,  z  której  w  sposób  jednoznaczny  i  nie  budzący  wątpliwości  wynikała  kategoria 

budynku będącego przedmiotem ww. zadania. 

Ponadto,  odnosząc  się  do  rodzaju  budynku  n.  S.  R.  jako  miejsca  przechowywania 

dziedzictwa kulturowego, Wykonawca S wyjaśnił, że budynek ten jest integralną częścią K. 

S. „W.” – „Trasy górniczej”. Zgodnie z informacją zawartą na stronie internetowej K. S. „W.”: 

„zwiedzanie  Trasy  górniczej  rozpoczyna  się  w  s.  R.”. Według  deklaracji  zawartej  na  tablicy 

pamiątkowej znajdującej się wewnątrz budynku n. S. R. uruchomienie Trasy górniczej wraz z 

rewitalizacją S. R. to najważniejsze wydarzenie w najnowszej historii K. S.„W.”. Zasadniczym 

przeznaczeniem budynków n. s. R. jest wyeksponowanie i udostępnienie zwiedzającym K. S. 

„W.” zabytkowego szybu, a także eksponatów datowanych na XIX i XX w., pochodzących z 

wykopalisk prowadzonych w rejonie kopalni, w którym obecnie znajduje się Trasa górnicza. 

Eksponaty  te  mają  wartość  historyczną  w  zakresie  dziejów  dawnego  warzelnictwa  i 

górnictwa solnego oraz techniki górniczej. Ponadto, w budynkach n. S. R. znajdują się zbiory 

o wartości  historycznej  przekazane  przez  prywatnych  kolekcjonerów  takie  jak  reprodukcje 

historycznych  fotografii, historyczne  urządzenia  miernicze  oraz  sygnały  świetlne  z  XIX  oraz 

XX w. Część wystawiennicza budynku n. S. R. jest udostępniona zwiedzającym dopiero po 

wykupieniu  biletu  w  kasie.  Dodatkowo,  budynek  n.  S. R.  jest  również  wykorzystywany  jako 

możliwa opcja zakończenia zwiedzania K. S. w W. tzw. T. T. oraz T. M. 

Na  uwagę  zasługuje  również,  że  K.  S.  w  W.  została  wpisana  na  Listę Światowego 

Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO, a sam budynek n. S. R. jako jedyny z 

budynków  nadszybia  znajdujących  się  na  terenie  całego  kompleksu  K.  został  wpisany  do 

rejestru zabytków. Obsługa ruchu turystycznego nie jest głównym przeznaczeniem budynku 

n. s. R., a jedynie został on – jak słusznie zauważył Odwołujący – „dostosowany” do obsługi 

ruchu turystycznego, co pozwala zwiedzającym skorzystać z tradycyjnego środka transportu, 

tj. szybu służącego niegdyś górnikom pracującym w K. S. „W.”. 

W  kontekście  powyższych  rozważań  nie  sposób  zgodzić  się  z  twierdzeniem 

Odwołującego,  jakoby  n.  S.  R.  było  jedynie  budynkiem  służebnym.  Porównanie  przez 

Odwołującego przedmiotowego budynku do budynków toalet publicznych, czy parkingu jest 

co  najmniej  nie  na  miejscu,  a  z  całą  pewnością  jest  niezgodne  ze  stanem  faktycznym  i 

rzeczywistą funkcją pełnioną przez n. S. R. 

Niesłusznym jest zarzut naruszenia przez Przystępującego art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. 

z art. 25a ust. 2 w zw. z art. 25a ust. 1 Pzp.  

Wykonawca S podkreślił, że Odwołujący nie rozróżnił aktualności dokumentu od daty 

jego  podpisania.  Zgodnie  bowiem  z  przepisem  art.  25a  Pzp  do  oferty  lub  wniosku 

o dopuszczenie do udziału w postępowaniu wykonawca dołącza aktualne na dzień składania 

ofert  lub  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  oświadczenie  w  zakresie 

wskazanym  przez  zamawiającego  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  lub  w  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia.  Z  powyższego  przepisu  wynika,  że  oświadczenie  JEDZ  winno  być 

aktualne na dzień składania ofert, nie zaś że powinno być na ten dzień datowane. 

Bezspornym  jest,  że  treść  złożonych  dokumentów  JEDZ  poświadcza  stan  na  dzień 

złożenia  oferty,  tj.  4  stycznia  2017  r.,  bowiem  wynika  to  jednoznacznie  z  ich  treści. 

Dokument JEDZ  załączony  do  pisma  z  30  stycznia  2017  r.  –  w  wyniku  wezwania 

Zamawiającego  –  został  uzupełniony  o  osobę  do  pełnienia  funkcji  kierownika  robót 

telekomunikacyjnych  –  P.D.  Z  informacji  w  nim  zawartych,  a  to  numeru  uprawnień 

MAP/0248/PWOT/06 wynika, że zostały one nadane w 2006 r. oraz że P.D. posiada wyższe 

wykształcenie.  W  tym  czasie  powszechnie  obowiązujące  przepisy  prawa  uzależniały 

uzyskanie  uprawnień  budowlanych  w  specjalnościach  telekomunikacyjnej  do  kierowania 

robotami  budowlanymi  bez  ograniczeń  od  ukończenia  studiów  magisterskich,  w  rozumieniu 

przepisów  o  szkolnictwie  wyższym,  na  kierunku  odpowiednim  dla  danej  specjalności. 

Ponadto  aktualność  dokumentu  na  dzień  złożenia  oferty  poświadczają  daty  w  zakresie 

zdobytego  doświadczenia,  tj.  03.2009  –  11.2010  oraz  2005-2007  które  nie  są 

kwestionowane.  

Dokument  JEDZ  datowany  na  14  lutego  2017  r.  został  uzupełniony  o  osobę 

wskazaną  pierwotnie  w  dokumencie  JEDZ  z  4  stycznia  2017  r.  do  pełnienia  funkcji 

kierownika  robót  drogowych,  która  w  wyniku  omyłki  pisarskiej  została  pominięta 

w oświadczeniu  JEDZ  złożonym  wraz  z  wyjaśnieniami  w  dniu  30  stycznia  2017  r. 

Skoro zatem  treść  dokumentu  JEDZ  z  dnia  14  lutego  2017  r.  w  tym  zakresie  była 

analogiczna  do  treści  dokumentu  JEDZ  z  dnia  złożenia  oferty  to  oczywistym  jest, 

ż

e dokument ten był również aktualny na dzień złożenia oferty. 

Na rozprawie strony i Wykonawca S podtrzymali streszczoną powyżej argumentację. 

Odwołujący wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z treści: 

1.  umowy nr TI-2/2251/99/2009 z 29 lipca 2009 r. – „Umowa” (dowód „O1”), 

2.  decyzji  (pozwolenia 

na  budowę)  Prezydenta  Miasta  K.  nr  1766/05  

z 27 października 2005 r. (dowód „O2”), 

3.  decyzji  (pozwolenia 

na  budowę)  Prezydenta  Miasta  K.  nr  2820/08  

z 9 grudnia 2009 r. (dowód „O3”), 

4.  decyzji 

(umarzających 

postępowanie) 

Powiatowego 

Inspektora 

Nadzoru 

Budowlanego w K. – P. G. nr 20/10 z 15 stycznia 2010 r., nr 481/10 z 20 września 

2010 r. i nr 313/10 z 25 czerwca 2010 r. (dowody „O4”), 

5.  protokołu przekazania do remontu budynku S. – części gminnej oraz podziemi R. 

G. i kanału technologicznego z dnia 3 sierpnia 2009 r. (dowód „O5”), 

6.  planu 

bezpieczeństwa 

i 

ochrony 

zdrowia 

(BIOZ) 

z 

lipca 

r. 

sporządzonego przez  M.D.  dla  inwestycji  pn.:  „Remont  i  modernizacja 

pomieszczeń 

budynku 

S. 

i 

budowa 

podziemnych 

pomieszczeń  

sanitarno-technicznych  oraz  ekspozycji  muzealnej  pod  płytą  R.  G.  wraz  z 

infrastrukturą techniczną” (dowód „O6”), 

7.  dokumentacji 

powykonawczej 

sporządzonej 

przez 

M.D. 

dla 

inwestycji 

pn.: „Budowa  podziemnych  pomieszczeń  sanitarno-technicznych  oraz  ekspozycji 

muzealnej pod płytą R. G. wraz z infrastrukturą techniczną na części działki 580/4 

obr. 1 Śródmieście w K.” (dowód „O8”), 

8.  dokumentów  załączonych  do  pisma  procesowego  Odwołującego  z  22  marca 

2017 r., tj.: 

8.1. decyzji 

(pozwolenia 

na 

użytkowanie) 

Powiatowego 

Inspektora 

Nadzoru Budowlanego w K. – P. G. nr 485/10 z 23  września 2010 r. (dowód 

„O9”), 

8.2. harmonogramu  rzeczowo-finansowego  stanowiącego  załącznik  do  Umowy 

(dowód „O10”), 

8.3. pisma Z. I. K. i T. w K. z 3 marca 2017 r. (dowód „O11”), 

8.4. załącznika  nr  1  do  decyzji  Nr  AU-2/7331/3427/08  z  25  września  2009  r.  – 

warunki zabudowy oraz wyniki analizy urbanistyczno-architektonicznej (dowód 

„O12”), 

na  okoliczność  niespełniania  przez  Wykonawcę  S  warunku  odnoszącego  się  do 

doświadczenia osoby wskazanej na stanowisko kierownika budowy (M.D.) z uwagi na 

niewłaściwy charakter rzeczowy inwestycji „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R. 

G.” (wykonywanie robót na dwóch budynkach, wykonywanie robót nieobjętych treścią 

warunku),  realizację  w  oparciu  o  dwa  pozwolenia  na  budowę  oraz  niewystarczającą 

wartość robót budowlanych wykonanych w jej ramach, 

9.  decyzji  (pozwolenia  na  budowę)  nr  24  Dyrektora  UG  z  15  lipca  2009  r. 

(dowód „O7”), 

10.  załączników  do  odwołania  –  wydruków  ze  strony  internetowej  …oraz  ze  strony 

internetowej M. Ż. K. „W.” (dowody „O13”), 

na  okoliczność  bezzasadności  przyznania  Wykonawcy  S  punktów  w  kryterium 

„Doświadczenie  członków  podstawowego  zespołu”  za  doświadczenie  M.D. 

odnoszące  się  do  sprawowania  funkcji  kierownika  budowy  w  ramach  inwestycji 

pn.: „Przebudowa budynków n. s. R. w W.”. 

Zamawiający wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z treści: 

1.  referencji  M.D.  z  dnia  5  września  2009  r.,  na  okoliczność  wartości  inwestycji 

pn.: „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R. G.” (dowód „Z1”). 

2.  decyzji  (pozwoleń  na  budowę)  Prezydenta  Miasta  K.  Nr  1265/2016  

z 8 czerwca 2016 r. i Nr 2695/2016 z 8 listopada 2016 r. (dowody „Z2”), 

na  okoliczność  spełniania  przez  Wykonawcę  S  warunku  udziału  w  Postępowaniu 

w kwestionowanym przez Odwołującego zakresie. 

Przystępujący wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z treści: 

1.  ogłoszenia o zamówieniu dla postępowania o udzielenie zamówienia publicznego 

pn.: „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R. G.” (dowód „P1”), 

2.  decyzji  Prezydenta  Miasta  K.  nr  1771/06  z  10  października  2006  r.  zmieniającej 

pozwolenie 

na 

budowę 

udzielone 

decyzją 

nr 

z 27 października 2005 r. (dowód „P2”), 

3.  zestawienia  wartości  umów  uzyskanych  w  ramach  wniosków  o  udzielenie 

informacji  publicznej  wraz  z  umowami  z  (1)  15  września  2009  r.,  (2)  16  sierpnia 

2010  r.,  (3)  20  kwietnia  2010  r.  obejmującymi  zamówienia  dodatkowe  w  ramach 

inwestycji pn.: „Remont i modernizacja k. S. i podziemi R. G.” i umowami nr (4) TI-

2/2251/131/2009,  (5)  TI-2/2251/164/2009,  (6)  TI-2/2251/165/2009,  (7)  TI-

2/2251/163/2009 obejmującymi roboty dodatkowe dla tej inwestycji (dowody „P3”), 

4.  zestawienia  dotyczącego  wartości  robót  wykonanych  na  podstawie  Umowy  

(stan  na  dzień  11  października  2010  r.),  sporządzonego  przez  koordynatora 

inspektorów nadzoru inwestorskiego (dowód „P4”), 

5.  oświadczenia z dnia 16 marca 2017 r. (dowód „P5”), 

6.  wizualizacji  muzeum  pod  S.  oraz  dwóch  przykładowych  rysunków  technicznych 

(dowody „P6”), 

7.  wizualizacji  muzeum  pod  Sukiennicami  oraz  dokumentacji  fotograficznej  – 

rysunki 1-12 (dowód „P12”), 

8.  oświadczenia A.K. z 21 marca 2017 r. (dowód „P13”), 

9.  wyciągu  z  oferty  Odwołującego  (str.  22-23),  decyzji  (pozwolenia  na  użytkowanie) 

Powiatowego  Inspektora  Nadzoru  Budowlanego  w  K.  –  P.  G.  nr 257/2015  i 

258/2015  z  19  czerwca  2015  r.,  decyzji  (ustalenie  lokalizacji  inwestycji  celu 

publicznego)  Prezydenta  Miasta  K.  nr  AU-2/7331/699/04  i  AU-2/7331/697/04  z  4 

czerwca  2004  r.,  zawiadomienia  o  rozstrzygnięciu  postępowania  na  budowę 

kompleksu  Paderevianum  II  U. J.  oraz  wyciągu  z  SIWZ  dla  tego  zamówienia  –  

str. 12-13 (dowody „P14”), 

10. projektu  budowlano-wykonawczego  wentylacji  i  klimatyzacji  dla  inwestycji 

„Remont i modernizacja pomieszczeń budynku S. (bez M.N.)” – dowód „P15”, 

11.  załączników do pisma procesowego Wykonawcy S z 22 marca 2017 r., a to: 

11.1. wyciągu  z  projektu  budowlano-wykonawczego  instalacji  wod-kan  dla 

inwestycji  „Remont  i  modernizacja  pomieszczeń  budynku  S.  (bez M.  N.)”  – 

dowód „P17”, 

11.2. wyciągu  z  projektu  budowlano-wykonawczego  instalacji  CO  dla  inwestycji 

„Remont 

i 

modernizacja 

pomieszczeń 

budynku 

S.  

(bez M. N.)” – dowód „P18”, 

11.3. wyciągu  z  projektu  budowlano-wykonawczego  instalacji  gazowej  dla 

inwestycji  „Remont  i  modernizacja  pomieszczeń  budynku  S.  (bez M.  N.)”  – 

dowód „P19”, 

11.4. wyciągu  z  projektu  budowlano-wykonawczego  wentylacji  i  klimatyzacji  dla 

inwestycji  „Remont  i  modernizacja  pomieszczeń  budynku  S.  (bez M.  N.)”  – 

dowód „P20”, 

11.5. wyciągu z opisu technicznego instalacji słaboprądowych (dowód „P21”), 

11.6. projektu  organizacji  ruchu  dla  inwestycji  „Remont  i  modernizacja 

pomieszczeń budynku S. (bez M. N.)” – dowód „P22”, 

11.7. decyzji 

(ustalenie 

warunków 

zabudowy) 

Prezydenta 

Miasta 

K. 

nr AU-2/7331/3427/08 z 25 września 2008 r. – dowód „P23”, 

11.8. protokołu ustaleń z czynności kontrolno-rozpoznawczych z zakresu ochrony 

przeciwpożarowej – dowód „P24”, 

11.9.wyciągu  z  ofert  wykonawców  E.  i  M.  E.  (osoba  wskazana  przez  ww.  na 

stanowisko kierownika budowy) wraz z wyjaśnieniami ich treści – pismami z 

27 i 30 stycznia 2017 r. – dowody „P25”, 

na  okoliczność  spełniania  warunku  odnoszącego  się  do  doświadczenia  osoby 

wskazanej  na  stanowisko  kierownika  budowy  (M.D.)  w  kwestionowanym 

odwołaniem  zakresie,  posłużenia  się  przez  innych  wykonawców  osobą  M.D.  na 

stanowisku  kierownika  budowy  i  identycznego  rozumienia  tego  warunku  przez 

innych wykonawców, w tym Odwołującego, 

12.  decyzji  (pozwolenia  na  budowę)  Starosty  W.  nr  827/2009  z  11  sierpnia  2009  r. 

(dowód „P7”), 

13.  wyciągów  ze  strony  internetowej  M.  Ż.  S.  W.  –  plany  kopalni,  trasa  muzeum 

(dowody „P8”), 

14.  wyciągu z oferty Przystępującego – str. 34 wraz ze zdjęciami wnętrz budynku n. S. 

R. (dowody „P9”), 

15.  wyciągów ze stron internetowych K. S. „W.” (dowód „P10”), 

16.  decyzji 

(pozwolenia 

na 

użytkowanie) 

Powiatowego 

Inspektora 

Nadzoru Budowlanego w W.  nr 22/W/m/12 z 15 czerwca 2012 r. (dowód „P16”), 

na  okoliczność  zasadności  przyznania  punktów  w  kryterium  „Zespół  osób”  za 

doświadczenie  M.D.  odnoszące  się  do  sprawowania  funkcji  kierownika  budowy  na 

inwestycji pn.: „Przebudowa budynków n. s. R. w W.”, 

17.  decyzji  M.  O.  Komisji  Kwalifikacyjnej  z  21  grudnia  2006  r.  nadającej  P.D. 

uprawnienia budowlane (dowód „P11”). 

na okoliczność prawdziwości oświadczeń zawartych w JEDZ. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  Izba,  uwzględniając  zgromadzony  materiał 

dowodowy  omówiony  w  dalszej  części  uzasadnienia,  jak  również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia  i  stanowiska  stron  i  Wykonawcy  S  zawarte  w  przytoczonych  powyżej 

pismach  procesowych,  a także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i  odnotowane 

w protokole, ustaliła i zważyła, co następuje. 

Skład  orzekający  stwierdził,  że  Odwołujący  jest  legitymowany,  zgodnie  z  przepisem 

art. 179 ust. 1 Pzp, do wniesienia odwołania. 

Izba dopuściła i przeprowadziła dowody z treści: 

1.  SIWZ, 

2.  oferty Przystępującego, 

3.  wezwania  Wykonawcy  S  do  złożenia  wyjaśnień  (pismo  Zamawiającego  

z 25 stycznia 2017 r.), 

4.  wyjaśnień Przystępującego wraz z załącznikami (pismo z 30 stycznia 2017 r.), 

5.  wezwania Wykonawcy S do złożenia wyjaśnień (pismo Zamawiającego z 13 lutego 

2017 r.), 

6.  wyjaśnień Przystępującego wraz z załącznikami (pismo z 15 lutego 2017 r.), 

7.  zawiadomienia  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  (pismo  Zamawiającego  

z 24 lutego 2017 r.), 

8.  załączników do odwołania, 

9.  wymienionych powyżej dokumentów złożonych przez strony i Przystępującego na 

rozprawie. 

Na  podstawie  ich  treści  stwierdzono,  że  okoliczności  stanu  faktycznego  nie  są 

w sprawie sporne i nie wymagają odrębnego omówienia. 

Biorąc pod uwagę powyższe Izba uznała, że odwołanie należało oddalić. 

I.  Zarzuty  naruszenia  przepisów  art.  24  ust.  1  pkt  12  i  16  Pzp  – 

zaniechanie wykluczenia  Wykonawcy  S  z  uwagi  na  niewykazanie  spełniania 

warunku  udziału  w  Postępowaniu  i  wprowadzenie  Zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawianiu informacji w tym zakresie 

Na  wstępie,  wobec  wyrażonego  przez  Przystępującego  na  rozprawie  stanowiska 

kwestionującego  rozszerzanie  podstawy  faktycznej  wskazanych  powyżej  zarzutów  o  nowe 

twierdzenia  dotyczące  inwestycji  pn.  „Remont  i  modernizacja  k.  S.  i podziemi  R.  G.  w  K.”, 

konieczne 

stało 

się 

przesądzenie 

zakresu 

zaskarżenia 

objętego 

odwołaniem, 

determinującego granice rozpoznania sprawy i orzekania Izby. 

Lektura odwołania doprowadziła skład orzekający do  wniosku, że  w ramach zarzutu 

naruszenia  przepisu  art.  24  ust.  1  pkt  12  Pzp  Odwołujący  podniósł,  że  ww.  inwestycja  nie 

spełniała  warunku  udziału  w  Postępowaniu  ze  względu  na:  zbyt  niską  wartość  (teza  14 

uzasadnienia  odwołania),  niewłaściwy  zakres  rzeczowy  (przebudowa  i  remont  w  miejsce 

budowy  –  teza  15)  i  realizację  na  podstawie  dwóch  odrębnych  umów  (tamże). 

Identyczne twierdzenia  legły  u  podstaw  zarzutu  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisu 

art.  24  ust.  1  pkt  16  Pzp.  Powyższe  okoliczności  stanowiły  zatem  podstawę  faktyczną 

wzmiankowanych zarzutów, którą Izba – mając na względzie wyrażoną w art. 192 ust. 7 Pzp 

zasadę  związania  zarzutami  odwołania  –  była  zobligowania  kierować  się  przy  ocenie 

zasadności zarzutów odwołania. Ergo, wskazywane przez Odwołującego na rozprawie inne 

niż  wymienione  powyżej  względy  uzasadniające  przedmiotowe  zarzuty  nie  zostały  wzięte 

pod uwagę, jako stanowiące rozszerzenie podstawy faktycznej zarzutów odwołania. Pod tym 

pojęciem  Izba  rozumie  okoliczność  (zespół  okoliczności)  mającą  świadczyć  o  naruszeniu 

przez zamawiającego określonych przepisów Pzp. Tak skonstruowany zarzut zakreśla ramy 

sporu  prowadzonego  w  postępowaniu  odwoławczym,  a  ten  z  kolei  determinuje  zakres 

kognicji  Izby,  który,  co  do  zasady,  musi  pokrywać  się  ze  sformułowanymi  w  odwołaniu 

zarzutami.  W  świetle  powyższego  obowiązkiem  Odwołującego  było  wskazanie  na  te 

elementy  oświadczenia  zawartego  w  ofercie  Wykonawcy  S,  które  świadczyć  miały 

o niespełnianiu 

przez 

Przystępującego 

warunku 

udziału 

w 

Postępowaniu,  

bądź o wprowadzeniu Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji w tym zakresie. 

W  konsekwencji  skład  orzekający  uznał,  że  kwestie  związane  z  realizacją  spornej 

inwestycji  na  podstawie  dwóch  lub  więcej  pozwoleń  na  budowę,  czy  z  okolicznością, 

ż

e obejmowała  ona  de  facto  dwa  odrębne  budynki  wykraczają  poza  podstawę  faktyczną 

zarzutów  zakreśloną  w  odwołaniu.  Izba  nie  podzieliła  przy  tym  przedstawionego  przez 

Odwołującego  uzasadnienia  dla  wskazywania  nowych  przyczyn  kwestionowania 

prawdziwości  zawartych  w  ofercie  Przystępującego  informacji,  opartego  na  przekonaniu, 

ż

e podstawą faktyczną zarzutu naruszenia przez Zamawiającego przepisu art. 24 ust. 1 pkt 

16  Pzp  było  ogólnie  wprowadzenie  Zamawiającego  w  błąd  przy  przedstawianiu  przez 

Przystępującego 

informacji 

o 

spełnianiu 

warunków 

udziału 

w 

Postępowaniu. 

Skład orzekający  stwierdził,  że  tak  zakreślona  podstawa  faktyczna  zarzutu  jest  zbyt 

ogólnikowa,  a  stanowisko  Odwołującego  zmierzało  w  istocie  do  rozszerzenia  jednej 

z okoliczności  wskazanych  w  odwołaniu,  a  to  realizacji  wskazanej  w  doświadczeniu  M.D. 

inwestycji na podstawie 2 odrębnych umów, o nowe twierdzenia.  

W  konsekwencji  Izba  pominęła  stanowisko  Odwołującego  wykraczające  poza 

podstawę faktyczną wskazaną w odwołaniu, tj. argumentację, że inwestycja realizowana była 

na  podstawie  kilku  pozwoleń  na  budowę  i  obejmowała  faktycznie  dwa  różne  budynki, 

uznając  przedstawione  przez  strony  i  Przystępującego  dowody  (dowody  O2,  O3,  O5,  O6, 

O8,  O12,  Z2,  P2,  P6,  P12,  P13-P15,  P17-P24),  zmierzające  do  przesądzenia  tej  kwestii, 

za zbędne dla rozstrzygnięcia o zarzutach odwołania. 

Przechodząc  następnie  do  interpretacji  treści  warunku  udziału  w  Postępowaniu 

opisanego  w  Rozdziale  3  w  pkt  1.1.3  SIWZ  skład  orzekający  uznał  trafność  argumentacji 

Odwołującego,  zgodnie  z  którą  zarówno  wymaganą  powierzchnię,  jak  i  wartość  robót 

budowlanych  odnosić  należało  do  budowy  1  budynku  użyteczności  publicznej.  Mając  na 

względzie  zastosowaną  w  treści  omawianego  warunku  alternatywę  nierozłączną 

stwierdzono,  że  wykazanie  jego  spełniania  polegać  mogło  na  wskazaniu  na  stanowisko 

kierownika  budowy  osoby,  która  pełniła  tą  funkcję  na  budowie  budynku  użyteczności 

publicznej,  którego  powierzchnia  wynosiła  nie  mniej  niż  7.000  m

,  albo  z  którym  związane 

było  wykonanie  robót  budowlanych  na  kwotę  nie  mniejszą  niż  40  mln  zł,  albo  który 

charakteryzował się obiema wspomnianymi cechami.  

Oderwanie  kwestii  wartości  robót  budowlanych  od  budowy  budynku  użyteczności 

publicznej (tj. uczynienie z  wartości robót samodzielnego członu alternatywy sformułowanej 

w  treści  warunku)  pozostawałoby  w  sprzeczności  ze  stanowiskiem  Zamawiającego 

wyrażonym  w  odpowiedzi  na  odwołanie  (str.  3-4  pisma  procesowego  Zamawiającego),  

ale  –  jak  się  wydaje  –  prowadziłoby  również  do  wypaczenia  celu  stawiania  tego  warunku, 

skoro  możliwe  byłoby  wskazanie  osoby,  która  pełniła  funkcję  kierownika  budowy  na 

jakiejkolwiek  budowie  spełniającej  wymóg  wartości  wykonanych  w  jej  ramach 

robót budowlanych. Ponadto, jak trafnie argumentował Odwołujący, taka interpretacja treści 

warunku  byłaby  sprzeczna  z  logiką,  podając  w  wątpliwość  racjonalność  samego 

Zamawiającego,  skoro  fragment  odnoszący  się  do  budowy  jednego  budynku  użyteczności 

publicznej należałoby pominąć jako w istocie zbędny. 

Tak  rozumiany  warunek  udziału  w  Postępowaniu  należało  następnie  skonfrontować 

z kwestionowanymi  w  treści  odwołania  okolicznościami  dotyczącymi  spornej  inwestycji, 

tj. zbyt  niską  wartością  inwestycji  pn.  „Remont  i  modernizacja  k.  S.  i podziemi  R.G.  w  K.”, 

niewłaściwym zakresem rzeczowym i realizacją na podstawie dwóch odrębnych umów. 

W  kwestii  realizacji  ww.  inwestycji  na  podstawie  dwóch  umów  argumentacja 

Odwołującego  była  chybiona,  o  czym  świadczy  treść  Umowy  (zob.  dowód  O1).  Z  jej 

preambuły  wynika,  że  był  to  w  istocie  kontrakt wielostronny,  w  którym po  stronie  inwestora 

występowały  dwa  podmioty  (Z.  I.  K.  i  T.  w  K.  i Z.B.  K.  w  K.),  reprezentowane  przez  inny 

jeszcze  podmiot  –  Z.  R.  Z.  Z.  K.  w  K.  Ponadto,  z  §  1  ust.  1  umowy  wynika,  że  przedmiot 

umowy obejmował zarówno remont i modernizację, jak i budowę, tym niemniej okoliczności 

te  nie  przemawiają  w  żaden  sposób  za  koncepcją  realizacji  przedmiotu  zamówienia  na 

podstawie  dwóch  umów.  Dodatkowym  argumentem  przeczącym  tezie  forsowanej  przez 

Odwołującego  jest  treść  ogłoszenia  o  zamówieniu,  która nie  przewidywała  możliwości 

składania ofert częściowych (zob. dowód P1).  

Niezależnie  od  powyższego  skład  orzekający  zwraca  uwagę,  że  kwestia  ta  jest 

w ogóle  pozbawiona  praktycznego  znaczenia  w  kontekście  postawionych  przez 

Odwołującego  zarzutów,  jako  że  treść  warunku nie  ograniczała  liczby  umów,  na  podstawie 

których mogła być zrealizowana budowa budynku użyteczności publicznej.  

Podsumowując tą część wywodu warto zauważyć, że budowa budynku nie musi być 

zrealizowana na podstawie jednej umowy, podobnie zresztą jak zawarcie jednej umowy nie 

oznacza, że na jej podstawie można wybudować wyłącznie jeden budynek. 

W odniesieniu do niewłaściwego zakresu rzeczowego clou problemu sprowadzało się 

do  odpowiedzi  na  pytanie,  czy  użyte  w  treści  warunku  pojęcie  „robót  budowlanych”  należy 

interpretować  w  kontekście  pojęcia  „budowy”,  definiowanej  zgodnie  z  art.  3  pkt  6  Ustawy. 

Odwołujący  wywodził bowiem, że przedmiotowy  warunek obejmował swoim zakresem tylko 

takie  roboty  budowlane,  które  związane  były  z  pojęciem  budowy,  tj.  roboty  budowlane 

polegające  na  wykonaniu  obiektu  budowlanego,  a  także  na  jego  odbudowie,  

rozbudowie i nadbudowie. Skład orzekający uznał jednak, że brak jest podstaw do nadania 

użytemu w treści warunku robót budowlanych  znaczenia odmiennego niż  w przepisie art. 3 

pkt 7 Ustawy, za czym przemawiają następujące względy.  

Po pierwsze – okoliczność, że Zamawiający nie zdefiniował w postanowieniach SIWZ 

pojęcia  „robót  budowlanych”  nie  może  automatycznie  powodować  konieczności  jego 

zawężającej  interpretacji,  tj.  nieuwzględniającej  przebudowy,  montażu,  remontu, 

czy rozbiórki.  Izba  zwróciła  przy  tym  uwagę,  że  choć  w  SIWZ  nie  zawarto  również  definicji 

„remontu”,  to  jednak  Odwołujący  nie  miał  wątpliwości,  że  należy  je  interpretować  zgodnie 

z Ustawą (por. odwołanie, teza 15).  

Po drugie – Zamawiający trafnie wskazywał na odmienność konstrukcji omawianego 

warunku,  porównując  go  z  warunkiem  w  zakresie  doświadczenia  wykonawcy,  w  którym 

zawarto  zastrzeżenie,  że  w  przypadku  rozbudowy,  nadbudowy  czy  odbudowy, 

powierzchnia użytkowa  części  powstałej  w  ich  wyniku  nie  może  być  mniejsza  niż  7.000  m

lub  wartość  robót  nie  może  być  mniejsza  niż  40  mln  zł.  Powyższe  prowadzi  do  wniosku,  

ż

e  w  tym  zakresie  Zamawiający  rzeczywiście  ograniczył  pojęcie  robót  budowlanych  do 

czynności  związanych  stricte  z  budową,  którego  to  ograniczenia  nie  sposób  doszukać  się 

w treści  warunku  odnoszącego  się  do  kwalifikacji  personelu  wykonawcy.  W  konsekwencji 

skład orzekający przyjął, że niezależnie od rodzaju robót budowlanych ich wartość należało 

uwzględniać  w  ramach  oceny  spełniania  warunku  udziału  w  Postępowaniu.  Ponadto, 

znamienne  jest  również  i  to,  że  z  jednej  strony  Odwołujący  kwestionował  możliwość 

wykazania spełniania omawianego warunku przy pomocy zamówienia polegającego m.in. na 

przebudowie,  stwierdzając:  „w  stosunku  do  budowy  S.  nie  dochodziło  do  aktywności 

budowlanej  rozumianej  jako  budowa  w  znaczeniu  nadanym  temu  pojęciu  przez 

Zamawiającego”  (protokół  rozprawy  z  24  marca  2017  r.,  str.  2),  z  drugiej  zaś  –  

wyliczył  w  odwołaniu  rzeczywistą  wartość  spornej  inwestycji,  która  powinna  być  brana  pod 

uwagę przez Zamawiającego przy ocenie spełniania przez Przystępującego warunku udziału 

w Postępowaniu na kwotę ponad 22 mln zł, wskazując że jest to wartość odnosząca się do 

przebudowy,  której  –  jak  jednocześnie  twierdził  –  nie  należy  brać  pod  uwagę  w  tej  kwestii 

(odwołanie, teza 18). 

W  ocenie  Izby  przedstawionego  powyżej  zapatrywania  nie  zmieniają  dowody  O4 

i O9.  Niezależnie  od  sygnalizowanej  przez  Przystępującego  rozbieżnej  interpretacji 

przepisów  regulujących  wydawanie  pozwoleń  na  użytkowanie  przez  organy  nadzoru 

budowlanego  należało  mieć  na  uwadze,  że  wobec  braku  ograniczenia  w  odniesieniu  do 

rodzaju  robót  budowlanych,  które  mogły  być  wykonywane  w  ramach  budowy,  nie  miała 

znaczenia  kwestia,  czy  w  ich  następstwie  doszło  do  powiększenia  substancji  budynku 

uzasadniającego wydanie pozwolenia na użytkowanie. 

W 

następstwie 

przedstawionych 

powyżej 

zapatrywań 

Izba 

stwierdziła, 

ż

e Przystępujący udowodnił, że wartość inwestycji wykazanej w ramach spełniania warunku 

udziału w Postępowaniu wynosiła powyżej 40 mln zł. Jakkolwiek wartość robót budowlanych 

wynikających  z  Umowy  wynosiła  niespełna  33  mln  zł  (zob.  §  11  ust.  1  Umowy), 

to Wykonawca S przedstawił szereg umów na zamówienia i roboty dodatkowe (zob. dowody 

P3),  których  łączna  suma  (z  umów  stanowiących  dowód  P3  –  8.635.954,25  zł), 

przy uwzględnieniu  wartości  z  Umowy  (32.996.674,53  zł)  przenosiła  wymaganą  kwotę 

40 mln  zł,  dając  kwotę  41.632.628,78  zł.  Na  marginesie  Izba  skład  orzekający  wskazuje, 

ż

e podobne  wnioski  można  wyciągnąć  również  z  zestawienia  stanowiącego  dowód  P4, 

przy czym wynosząca około 1 mln zł różnica w sumie wynagrodzeń z umów na zamówienia 

i roboty dodatkowe pomiędzy dowodami P3 i P4 wynika z ujęcia w drugim z nich VIII umowy 

dodatkowej na kwotę 1.000.000,00 zł, która nie znalazła się ani w zestawieniu składającym 

się na dowód P3, ani wśród załączonych do niego umów. Niezależnie od tego, także dowód 

P4 stanowi potwierdzenie spełniania przez sporną inwestycję omawianego aspektu warunku 

udziału w Postępowaniu.  

Warto mieć przy tym na uwadze, że wystarczające dla oceny omawianych zarzutów 

odwołania było ustalenie, czy wartość inwestycji pn. „Remont i modernizacja k.S. i podziemi 

R. G. w K.” przekracza próg wartości robót budowlanych wskazanych w treści warunku, nie 

zaś  konkretnej  kwoty  odpowiadającej  wartości  inwestycji,  wobec  czego  za  stanowiskiem 

Zamawiającego  i  Wykonawcy  S  przemawiał  również  dowód  Z1,  mimo  że  z  jego  treści 

wynikała inna jeszcze kwota całkowita. 

Ze  względu  na  dokonaną  interpretację  spornego  warunku  udziału  w  Postępowaniu 

Izba  nie  uwzględniła  argumentacji  Odwołującego,  jakoby  część  kwot  wskazanych 

w umowach stanowiących dowód P3 nie powinna być  wzięta pod uwagę, jako że obejmują 

one  wynagrodzenie  dotyczące  remontu.  Podobnie  oceniona  została  akcentowana  przez 

Odwołującego kwestia kosztów prac konserwatorskich (zob. dowód O10 – poz. VI.A), które – 

w braku bliższego określenia w Umowie – uznano za mieszczące się w pojęciu remontu. 

Skład orzekający nie uwzględnił stanowiska Odwołującego, jakoby wartość inwestycji 

należało utożsamiać z wartością środków trwałych wytworzonych w jej ramach i przyjmować 

ich wysokość zgodnie z informacją Z. I. K. i T. w K. z 3 marca 2017 r. (dowód O11).  

Po  pierwsze,  wynikającą  z  treści  warunku  udziału  w  Postępowaniu  kwotę 

Zamawiający  nakazał  wprost  odnosić  do  wartości  brutto  wykonanych  robót,  nie  zaś  do 

wartości  środków  trwałych,  a  Odwołujący  nie  przedstawił  żadnej  argumentacji 

przemawiającej za koniecznością utożsamiania tych pojęć.  

Po drugie, zgodnie z przepisem art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. 

o podatku  dochodowym  od  osób  prawnych  (Dz.U2016.1888  j.t.  ze  zm.) w  razie  odpłatnego 

nabycia  środków  trwałych  za  wartość  początkową  środka  trwałego  uważa  się  cenę  jego 

nabycia,  która  w  świetle  art.  16g  ust.  3  ww.  ustawy,  pomniejszana  jest  o  wartość  VAT, 

z czego  wynika,  że  kwota  wskazana  w  treści  dowodu  O11  jest  kwotą  netto,  podczas  gdy 

warunek udziału w Postępowaniu referował do – jak wspomniano – kwoty brutto. 

Następstwem uznania zarzutu niewykazania spełniania przez Wykonawcę S warunku 

udziału w Postępowaniu za nieuzasadniony było nieuwzględnienie związanego z nim zarzutu 

wprowadzenia Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji w tym zakresie. 

Rozstrzygając  o  przedmiotowych  zarzutach  Izba  pominęła  dowody  P5,  jako  że  nie 

dotyczył on okoliczności spornych. 

Skład  orzekający  uznał  za  nieprzydatny  dla  rozstrzygnięcia  o  ww.  zarzutach 

odwołania  dowody  P25  i  P14  uznając,  że  kwestia  spełniania  przez Wykonawcę  S  warunku 

udziału  w  postępowaniu  nie  może  być  oceniana  przez  pryzmat  poczynań  i  interpretacji 

dokonywanych przez innych uczestników Postępowania. 

II.  Zarzuty  naruszenia  przepisów  art.  91  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  3  Pzp  oraz  art.  24 

ust. 1  pkt  17  Pzp  –  błędne  przyznanie  ofercie  Przystępującego  punktów 

w podkryterium 

„Doświadczenie 

członków 

podstawowego 

zespołu” 

oraz 

zaniechanie  wykluczenia  Wykonawcy  S  z  powodu  przedstawienia  w  powyższym 

zakresie  informacji  wprowadzających  Zamawiającego  w  błąd,  mogących  mieć 

istotny wpływ na podejmowane przez niego decyzje w Postępowaniu  

Zarzut potwierdził się jedynie w części, tym niemniej nie zasługiwał na uwzględnienie 

z przyczyn, o których mowa poniżej. 

Nie  zasługiwał  na  uwzględnienie  zarzut  jakoby  podlegająca  ocenie  w  ww. 

podkryterium  inwestycja  pn.  „Przebudowa  budynków  n.  s.  R.  w  W.”  nie  spełniała  wymogu 

przynależności  do  grupy  1262  zgodnie  z  PKOB,  w  której  mieszczą  się  m.in.  budynki 

muzeów. 

W  powyższym  zakresie  Odwołujący  i  Przystępujący  przedstawili  dowody  w  postaci 

decyzji administracyjnych – pozwoleń na budowę, wydane przez różne organy administracji 

architektoniczno-budowlanej, które – co istotne – w odmienny sposób klasyfikowały budynki 

wzmiankowanego nadszybia (zob. dowody O7 i P7). 

Izba  –  pomijając  kwestię  legalności  decyzji,  do  której  kontroli  nie  ma  uprawnień, 

kierując się wytycznymi w zakresie oceny materiału dowodowego, o których mowa w art. 190 

ust.  7  Pzp  –  uznała,  że  decydujące  znaczenie  w  zakresie  klasyfikacji  budynków  N. S.  R. 

należy przyznać decyzji Starosty W. (dowód P7) z następujących względów. 

Po  pierwsze  –  ww.  decyzja  została  wydana  później  od  decyzji  Dyrektora  UG, 

a ponadto  zestawienie  ich  treści  nasuwa  wniosek,  że  wcześniejsza  decyzja  stanowiła, 

mimo, jak  się  wydaje,  niewłaściwej  formy  oraz  występowania  inwestora,  nie  zaś  organu, 

w charakterze  wnioskodawcy,  element  uzgodnień  przeprowadzonych  przez  Starostę W., 

poprzedzających wydanie decyzji stanowiącej dowód P7. W pozwoleniu na budowę Starosta 

W.  odwołał  się  bowiem  do  stanowiska  Dyrektora  UG  z  tego  samego  dnia  i  o  tej  samej 

sygnaturze  (nie  licząc  omyłkowego,  jak  należy  przypuszczać,  powielenia  jej  części),  co 

przedstawiony przez Odwołującego dowód O7. 

Po  drugie  –  Wykonawca  S  przedstawił  dodatkowo  pozwolenie  na  użytkowanie  dla 

ww. budynków (dowód P16), w treści którego znajduje się odesłanie do decyzji stanowiącej 

dowód  P7,  a  nie  O7.  Odwołujący  nie  przedstawił  pozwolenia  na  użytkowanie  wydanego 

przez Dyrektora UG, mimo że z pkt 6 wydanej przez niego decyzji wynika taka konieczność, 

a zgodnie obowiązującym wówczas przepisem art. 57 ust. 2 Pgg, zadania z zakresu nadzoru 

budowlanego  określone  w  przepisach  Ustawy  wykonywały  właściwe  organy  nadzoru 

górniczego.  Organem  takim  był  Dyrektor  UG,  na  co  wskazuje  §  2  rozporządzenia 

Ministra Środowiska  z  dnia  29  czerwca  2009  r.  w  sprawie  właściwości  rzeczowej 

specjalistycznego  urzędu  górniczego  –  U.  G.  do  B.  K.  U.  E.(Dz.U.2009.102.857).  W 

konsekwencji  uprawniony  wydaje  się  wniosek,  że  w  kontekście  przedstawionych  przez 

Wykonawcę  S  dowodów  P7  i  P16,  układających  się  w  logiczną  całość,  potwierdzenie 

stanowiska  Odwołującego  wymagałoby  przedstawienia  dowodu  w  postaci  pozwolenia  na 

użytkowanie wydanego przez Dyrektora UG, który – jak wynika z przywołanych przepisów – 

posiadał  takie  kompetencje,  względnie  –  wskazania  na  powody,  dla  których  Powiatowy 

Inspektor Nadzoru Budowlanego w W.  nie był władny wydać wzmiankowanego pozwolenia, 

co jednak nie miało miejsca. Wszechstronna ocena przedstawionych dowodów wskazuje na 

prawidłowość  stanowiska  Przystępującego,  co  nakazuje  uznać  dokonaną  przez  niego 

klasyfikację  budynków  N.  S.  R.  za  prawidłową,  a  zarzut  odwołania  oparty  na 

twierdzeniu przeciwnym – za nieuzasadniony. 

Ubocznie Izba wskazuje, że koncepcję o muzealnym charakterze budynków N. S. R. 

potwierdza  nie  tylko  ich  urzędowa  klasyfikacja,  o  której  była  mowa  powyżej,  ale  również 

dowody P8-P10, z których wynikają określone okoliczności faktyczne. Wskazują one bowiem 

nie tylko, że budynki nadszybia stanowią jeden z elementów trasy zwiedzania M. Ż. K. „W.”, 

ale  również  że  prezentowane  są  w nich  eksponaty  muzealne  (zob.  w  szczególności 

dokumentację fotograficzną z dowodu P9). 

Potwierdziła  się  natomiast  druga  z  kwestionowanych  odwołaniem  okoliczności, 

a związana  z  przeznaczeniem  budynków  N.  S.  R.  Skład  orzekający,  po przeanalizowaniu 

treści  dowodów  O7,  P7  i  P16,  doszedł  do  przekonania,  że podstawowym  i  głównym 

przeznaczeniem ww. budynków nie jest przechowywanie obiektów stanowiących dziedzictwo 

kulturowe.  Izba  nie  kwestionuje,  że  –  jak  wspomniano  –  organizowane są  w  nich  wystawy 

składające się z eksponatów mających charakter takich obiektów (zob. dowody P8-P10), tym 

niemniej  przesądzenie  o  tej  kwestii  nie  oznaczało  jeszcze  poprawności  dokonanej  przez 

Zamawiającego  oceny.  Należy  bowiem  zauważyć,  że Zamawiający  położył  nacisk  na 

podstawowe  i  główne  przeznaczenie  budynku,  te  zaś  zostało  zgodnie  określone  przez 

organy 

administracji 

architektoniczno-budowlanej 

i 

nadzoru 

budowlanego 

jako 

obsługa turystów. W konsekwencji uznać należało, że rację miał Odwołujący argumentując, 

ż

e  przeznaczeniem  ww.  obiektu  jest  przyjmowanie  turystów,  zaś funkcja  ekspozycyjna 

realizowana jest niejako „przy okazji”, co znalazło potwierdzenie w dowodach O13. 

Przesądzenie o nieprawdziwości (niezgodności z rzeczywistością) jednej z informacji 

podanych  przez  Przystępującego  w  ofercie  wymagało  ustalenia,  czy  po  stronie 

Zamawiającego zaktualizował się obowiązek wykluczenia Wykonawcy S z Postępowania na 

podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 Pzp.  

Abstrahując  od  rozważań  dotyczących  kwalifikacji  działania  Przystępującego,  

tj.  czy  działał  on  w  warunkach  lekkomyślności  czy  niedbalstwa,  wzmiankowany  przepis 

wymaga  ustalenia  potencjalnego  istotnego  wpływu  na  podejmowane  przez  Zamawiającego 

decyzje. Jakkolwiek do realizacji tej przesłanki może dojść w związku z nieprawidłową oceną 

w kryteriach oceny ofert oferty zawierającej nieprawdziwe informacje, bowiem prowadzić ona 

może  do  uznania  takiej  oferty  za  najkorzystniejszą,  a  w  konsekwencji  –  do  jej  wyboru, 

tym niemniej należało wziąć pod uwagę konstrukcję podkryterium „Doświadczenie członków 

podstawowego  zespołu”,  w  ramach  którego  punktowana  była  każda  inwestycja, 

która charakteryzowała 

się 

choćby 

jedną 

z 

cech 

scharakteryzowanych 

przez 

Zamawiającego. Oznacza to, że Wykonawca S i tak otrzymałby taką samą liczbę punktów za 

sporną  inwestycję,  bowiem  wskazał  na  2  premiowane  cechy,  z  których  jedna  się 

potwierdziła.  Ergo,  nieprawdziwość  informacji  odnośnie  drugiej  z  cech  obiektu  nie  mogła 

mieć wpływu na decyzję Zamawiającego o przyznaniu Przystępującemu punktów za sporną 

inwestycję. 

Z uwagi na powyższe potwierdzenie się części jednego z omówionych zarzutów nie 

mogło stanowić podstawy uwzględnienia odwołania z uwagi na brak wymaganego przepisem 

art. 192 ust. 2 Pzp wpływu na wynik Postępowania. 

Rozstrzygając  o  przedmiotowych  zarzutach  odwołania  Izba  pominęła  częściowo  

(tj.  w  zakresie  w  jakim  dotyczył  on  okoliczności  bezspornych  –  patrz  wyciąg  z  oferty 

Wykonawcy S) dowód P9. 

III. Zarzuty naruszenia przepisów art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 25a ust. 1 i 2 Pzp – 

zaniechanie wykluczenia Przystępującego z uwagi na okoliczność, że oświadczenia 

zawarte  w  uzupełnionym  JEDZ  nie  spełniały  wymogu  aktualności  na  dzień 

składania ofert 

Zarzut  był  chybiony.  Izba  uznała,  że  stanowisko  Odwołującego  cechował  skrajny 

formalizm  oderwany  od  kwestii  spełniania  przez  Przystępującego  warunków  udziału 

w Postępowaniu. 

Skład  orzekający  dostrzega  zawarte  w  przepisie  art.  25a  ust.  1  w  zw.  z  ust.  2  Pzp 

sformułowanie,  zgodnie  z  którym  oświadczenie  w  formie  JEDZ  powinno  być  aktualne  na 

dzień składania ofert, tym niemniej wskazuje, że kwestii tej nie należy mylić z datą złożenia 

dokumentu.  Zdaniem  Izby  nie  może  być  tak,  że  wykonawca  dokonując  uzupełnienia  JEDZ 

zmuszany  jest  niejako  do  antydatowania  oświadczeń  w  nim  zawartych.  Wydaje  się  wręcz 

dopuszczalne posłużenie się w ocenie tej kwestii fikcją zakładającą, że niezależnie od tego 

czy w JEDZ wskazano jakąkolwiek datę, czy też nie, to biorąc pod uwagę, że składany jest 

on  w  związku  z  ubieganiem  się  o  udzielenie  konkretnego  zamówienia  publicznego, 

przyjmować należy, że potwierdza on stan na dzień składania ofert, jak to wynika z przepisu 

art. 25a ust. 1 Pzp. 

Należy  również  zauważyć,  że  zarzut  oderwany  był  w  istocie  od  kwestii  spełniania 

przez  Przystępującego  warunków  udziału  w  Postępowaniu,  czemu  służyć  ma  m.in.  JEDZ. 

Izba dostrzega wprawdzie, że przepis art. 24 ust. 1 pkt 12 Pzp w dalszym ciągu odnosi się 

do  niewykazania  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  a  zatem  dopuszcza  sytuacje,  w  których  wykonawca  być  może  je  spełnia, 

ale nie jest w stanie tego wykazać, tym niemniej nie sposób ad casum pominąć dowodu P11, 

który  dotyczył  bezpośrednio  kwestii,  z  którą  związane  było  ponowne  złożenie  przez 

Wykonawcę  S  JEDZ.  Treść  tego  dokumentu  stanowi  potwierdzenie  spełniania  warunku 

udziału w Postępowaniu, czyniąc omawiany zarzut bezpodstawnym. 

IV. Zarzuty naruszenia przepisów art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 Pzp – wybór oferty 

Przystępującego 

W  następstwie  stwierdzenia  bezzasadności  pozostałych  zarzutów  odwołania 

skład orzekający  nie  dopatrzył  się  naruszenia  przez  Zamawiającego  wzmiankowanych 

powyżej przepisów. 

Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w pkt 1 sentencji wyroku. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  (pkt  2  sentencji  wyroku)  orzeczono 

stosownie do jego wyniku, na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz  w  oparciu o przepisy 

§ 5  ust.  3  pkt  1  w  zw.  z  §  3  pkt  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia 

15 marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów 

kosztów 

w 

postępowaniu 

odwoławczym 

i sposobu 

ich 

rozliczania 

(Dz.U.2010.41.238 ze zm.).  

Przewodniczący:  

……………………………………….